New-Orleans-
-EL PASO
Technica Nova
RADIO
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Jongeman trachtte agent
met auto omver te rijden
MENING EN COMMENTAAR
Onderzoek van
grondmonsters
ONVOLDOENDE
GEMOTIVEERD
GEBREK AAN
PSYCHOLOGIE
HOE ZIT HET?
uiT onze lezerskring wordt ge
vraagd, hoe dat nu eigenlijk zit
met die gemeenschappelijke markt
en andere hierbij betrokken over
eenkomsten. Dat is een belangrijke
vraag. Het schijnt ingewikkeld,
maar in principe is het heel een
voudig.
Boefjes gepakt
Men eet meer
oesters
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 8 FEBRUARI 1957
Schweitzer schrijft
aan Eisenhower
Boeten duurder
Ml Grundig
Televisietoestel
■J 435 ML.
53 cm beeldbuis,
4 standaard uitvoering
f 1695.-
andere typen v.a. 11545.-
lI =5=5=58=».
Of hat nu een Grundif TV of Grundig Radio
moet aijn, de bekende service van Technica
Nova, gekoppeld aan de Nederlandse Grundig
garantie biedt u het allerbeste
Laat U bij Technica Nova demonstreren, wat
het enorme verschil is tussen het effect van
Grundigs Klankkeus-register in diens nieuwste
radioserie, vergeleken met „gewone" radio
ontvangers. Dén zult u ontdekken waarom
Technica Nova enthousiast Grundig-dealer is!
DUBBELE ZEKERHEID
by aankoop van een
Grundig toestel!
In het Bedrijfslaboratorium voor
Grond- en Gewasonderzoek te Goes
werden in 1956 ruim 18.000 grond
monsters onderzocht, In 1955 wer
den daar echter bijna 22.000 monsters
onderzocht, een verschil dus van
ruim 3000 monsters. Het aantal grond
monsters van de ruilverkavelingen
in Zeeland en het zeekleigebied van
Noordbrabant steeg in 1956 met bij
na 1000 monsters.
In deze brief wordt o.m. gezegd
..Frankrijk vecht in Afrika voor zijn
laatste kans. Dwing het land niet een
u«* te maken tussen zijn roeping
m Afrika en zijn vriendschap voor
Amerika."
(Advertentie)
VERDIENSTE
Een bureau voor statistie-
ken heeft in de Verenigde
Staten aan het licht gebracht,
dat vele Amerikanen aan één
loon niet genoeg hebben. Min-
stens drie miljoen mensen
J hebben meer dan één baantje.
J Vele kantoorklerken, onder-
S wijzers en zakenmensen zijn
taxi-chauffeur of dokwerker
in hun vrije tijd.
Zorgen
De ondergrondse communistische
partij in nationalistisch China maakt
zich grote zorgen over roek 'n' roll.
Vele jeugdige leden vinden die mu
ziek prachtig. Dat ze daarmee ,,de
belangen van hun kameraden scha
den", schünen ze maar niet te wil
len beseffen.
Fluitjes
In Engeland zyn momenteel 20.000
politiefluitjes te koop, die een of
andere onvindbare autoriteit in een
waanzinnige bui heeft besteld. Men
ontdekte de voorraad niet lang ge
leden. Mensen, die het weten kun
nen, menen, dat met dit aantal voor
de eerste vijfhonderd jaar was voor
zien in de behoefte van fluitjes.
Daarom probeert men er maar een
stel te verkopen.
Hond
Op een legerplaats in het En
gelse Euston durfde geen mens
meer de deur uit. De oorzaak was
een hond, die nogal wild deed en
waarvan alle militairen dachten,
dat hij dol was. Ten laatste belde
de bevelvoerend officier een po
litiepost op met een dringende op
roep om hulp. Een agent stapte
op de fiets om eens poolshoogte
te nemen. Hij trof de hond aan.
Het dier kwispelde met zijn staart
en was alleen wat wilder dan zijn
soortgenoten. Verder was hij zo
vriendelijk als wat. „Het dier moet
een beetje rust hebben. Dat is
alles", aldus de politieman.
Onderscheiding
De politie-ehauffeur van Hemp
stead heeft een onderscheiding ge
kregen, omdat hij het afgelopen jaar
300.000 kilometer heeft gereden, zon.
der praktisch één ongeluk te ma-»
ken. Slechts twee maal haalde hij
enkele schrammetjes op zijn auto.
Dat was telkens bij het achteruit
inrijden van de garage. Dat krijgt
die chauffeur maar niet geleerd
Of
VÏ/AT wordt er nu onderhand niet
allemaal duurder? We kunnen
die vraag herhalen en nu ook de
margarine bijschrijven op het lijstje
van prijsverhogingen, dat het woord
„prijsstabilisatie" zo belachelijk gaat
maken. Twee cent per pakje is niet
veel, maar als dat een vermenigvul-
digsom wordt, knabbelt het toch
maar ernstig aan de lonen, speciaal
van de grotere gezinnen. Het is
ernstig bekeken door de minister
wordt ons verzekerd, doch de stij
ging der grondstoffenprijzen liet
geen andere beslissing toe. We zou
den daaromtrent toch wel eens een
nadere berekening willen zien.
Evenals ten aanzien van de verho
ging der spoorwegtarieven, die ook
al onontkoombaar heet.
De 11e januari 1957 schreef de
president-directeur van de N.S. in
een toelichting bij een obligatie
emissie van 25 miljoen gulden (de
Volkskrant herinnert eraan):
„Het financiële beleid van de ven.
nootschap heeft, hoewel zij vele
moeilijke jaren moest doormaken
ten gevolge van oorlog en herstel,
het mogelijk gemaakt de verlies-
en winstrekeningen sinds 1942
met uitzondering van het bijzonder
ongunstige jaar 1945 met een
winst af te sluiten, welke, aanvan
kelijk bescheiden, zich de laatste ja
ren meer bevredigend ontwikkelt.
De bedrijfsresultaten over 1956
zullen nagenoeg gelijk zijn aan die
over 1955".
De president acht het vertrouwen
gerechtvaardigd, dat het spoorweg,
bedrijf zijn rentabiliteit zal behou
den.
Zulke woorden wijzen toch hele
maal niet in de richting van een
noodzakelijke tariefverhoging. En
dan maar eventjes van negen pro
cent!
Neen, we kunnen niet zeggen, dat
de regering, dat speciaal minister
Zijlstra de methode gevonden heeft,
om zijn prijzenbeleid voor het pu
bliek aannemelijk te maken.
T")E onvoldoende motivering heeft
zich ook voorgedaan bij het be
faamde Zondagsrijverbod 'en zijn
voorlopige opheffing. Natuurlijk,
we weten allemaal wat Nasser heeft
uitgespookt in het Suezkanaal, we
':ennen het spelletje van de Ame
rikaanse olieproducenten, die Eu
ropa krap hielden, het is bekend,
dat de toestand in het Midden-Oos
ten nog altijd onzeker is. Doch we
hebben ook kunnen waarnemen,
hoe België na enkele zondagen al
van het rijverbod afstapte en zich
blijkbaar zeer wel bevond bij het
vaststellen van een maximum
snelheid. Zij, die dit skeptisch be
zagen, ook al gezien de Belgische
aard, hebben ongelijk gekregen. In
ons land hielden we vast aan de
meest rigoureuse maatregel, hoe
wel bepaalde bedrijfstakken voor
(Advertentie)
miljoenen schade gingen lijden. En
als de minister nu maar eens dui
delijk getallen en cijfers op tafel
had gelegd ter motivering van zijn
beleid, dan zou het nog wat anders
geweest zijn. Hij hield echter een
maal een radiorede, om een ver
zachting aan te kondigen, zonderdat
er maar iets van een nadere moti
vering in voorkwam. En de voor
lopige opheffing laat ons over de
motieven ook nog grotendeels in de
mist.
Regeren is niet alleen een kwes
tie van het treffen van maatrege
len. Daar komt ook een groot stuk
psychologie bij te pas, vooral in
een tijd. dat men onaangename be
slissingen meent te moeten treffen.
Psychologisch wordt het spel door
de regering echter maar slecht ge
speeld.
De zes Europese landen (Duits
land, Frankrijk, Italië en de Bene-
luxlanden) die reeds zijn verenigd
in de Kolen- en Staal-Gemeen-
schap, gaan een gemeenschappe
lijke markt vormen, een douane
unie. Na een overgangstijd zullen
zij een gebied vormen, waarbinnen
het verkeer van goederen, kapitaal
en arbeid vrij zal zijn. Douanetarie
ven en invoerbeperkingen tussen
deze landen zullen worden opgehe
ven. De zes landen zullen naar bui
ten een gemeenschappelijk douane
tarief vaststellen.
Daarnaast komt een vrijhandels-
gebied, dat de andere landen om
vat, welke zijn aangesloten bij de
OEES (Organisatie voor Europese
Economische Samenwerking). In
dit gebied omvattend Oosten
rijk, Griekenland, IJsland, Ierland,
Noorwegen, Zweden, Denemarken,
Zwitserland en Groot-Brittanië
heeft een vrij verkeer van goede
ren plaats, zonder douanerechten
of importrestricties.
Ieder land behoudt echter het
recht op vaststelling van zijn eigen
douanetarief ten aanzien van goe
deren uit landen, die niet tot het
vrij handelsgebied behoren.
Wanneer deze douane-unie en het
vrijhandelsgebied volledig tot stand
zijn gekomen, vormen zij gezamen
lijk een economische grootheid,
waarmee in het internationale han
delsverkeer in elk geval rekening
moet worden gehouden.
De „New York Times" heeft be
richt. dat Schweitzer een brief heeft
geschreven aan Eisenhower, waarin
Schweitzer er bij de Amerikaanse
president op aandringt Frankrijk
steun te verlenen bij de behandeling
van het Algerijnse vraagstuk door de
Ver. Naties. Het blad citeert deze
brief. Schweitzer zou er in de brief
de nadruk op hebben gelegd dat het
in het belang van Frankrijk is, dat
het geen nederlaag lijdt bij een even
tuele stemming over dit onderwerp
in de V.N. en in het bijzonder heb
ben gewezen op de betekenis van de
houding van Amerika in het debat
dat aan de stemming voorafgaat.
De „New York Times" publiceerde
een advertentie van de Franse schrij
ver, Thierry Maulnier, die een „open
brief aan zijn Amerikaanse vrien
den" bevat.
Gram. 18,30 Parl.overz. 18,40 Jazzrrmiz.
19,00 Nws. 19,10 Radiofilh.ork. 19,55 Licht
baken, caus. 20,15 Act. 20,30 SUS-p-rogr.
22,00 Gram. 22,35 Wij luidien de zondag
in. Aansl.: Avowdigeb. en lit. kal. 23,00
Nws. 23,15 Nws. im Esperanto 23,22-24,00
Gram.
BRUSSEL. 324 m. 12,00 Gram. 12,30
Weerber. 12,34 Gespr. aperitief 12,45
Gram. 13,00 Nws. 13,11 Radio-Almanak
14,30 Journ. 15,00 Gram. 15,15 Accord,
muz. 15,30 Gram. 15,45 Accord.miuz. 16,00
Gram. 16,15 Omr.ork. 16,45 Eng. les 17,00
Nws. 17,10 Dagklapper 17,2o Lit. gezan
gen 17,30 Muz. v. miljoenen 18,00 Graan.
18,30 V.d. sold. 19,00 Nws. 19,40 Gram.
19,45 Gram. 20,00 Omroep-Ommeganck
21,00 Gram. 21,-15 Amus.ork. 22,00 Nws.
22,11 Verz.progr. 23,00 Nws. 23,05-24,00
Dansmuz.
BRUSSEL, 484 m. 12,15 Gevar.ïmiz.
13,00 Nws. 13,30 Gram. 14.00 Vrije tijd
16,00 Gram. 17,00 Nws. 17,10 Jazzmuz.
18,00 V.d. sold. 18,38 Gram. 19.30 Nws.
20.00 Gevar.progr. 22,00 Nws. 22,10 Parijs
bij nacht 22,55 Nws. 23,00 Lichte muz.
23,55 Nws.
Televisie-programma's
ZATERDAG, 9 FEBRUARI 1957
NCRV: 17,00-17,30 V.d. kind. KRO:
20,15 Franse chansons 20,30 SUS-progr.
NTS: Eurovisie: 22,00-22,50 Festival v.
h. Italiaanse Chanson.
FRANS BELG.: 19,00 Wetensch. uitz.
19,30 Luchtvaartkron. 20.00 Act. 20,40 TV-
spel. Hierna: Nwe films. Hierna: We-
reldnws.
VLAAMS EtELG.: 15,00-16,00 Eurovisie!
Wereldkamp. bobslee met vier te St. Mo-
ritz 17,00-18,00 V.d. jeugd 19,00 Docu
mentair progr. 19.30 Nws. 19.40 De week
in beeld 20,00 Pianorec. 20,15 Lied van
mijn leven (relais v.d. Duitse TV) 21.50
Nws. 22.00 Eurovisie: Song festival te
San Remo 22,50 Fabian v. Scotland Yard.
Halte
De chauffeur van een autobus in
Sheffield 'bad vreselijke last van
tandpijn. Daarom stopte hij bij een
tandarts, rende naar binnen, liet de
boosdoener, die de pijn veroorzaak
te, trekken en was vijf minuten la
ter terug. De passagiers wachtten
even. Hij kon de verloren tijd inha
len en geen mens, die er wat van
gezegd heeft.
Veilig verkeer in de oude tijd.»
ZATERDAG, 9 FEBRUARI 1957
De officier van justitie bij de recht
bank te 's-Gravenhage heeft een ge
vangenisstraf van een jaar, door te
brengen in een jeugdgevangenis, ge-
requireerd tegen de 20-jarige bloe
mist Pieter J. van E. uit Deift, om
dat deze jongeman zou hebben ge
tracht een hoofdagent van politie
dood te rijden en omdat hij geen ge
volg zou hebben gegeven aan een be
vel van deze hoofdagent.
Op zondagavond 27 mei van het
vorige jaar zette de jonge bloemist
met enige kornuiten in Hoek van Hol
land ,,de boel op stelten". Twee po
litiemannen trachtten, tevergeefs, de
jongelieden tot een rustiger plezier te
bewegen. De opgeschoten knapen wil
den hierop in de auto van een hun
ner gaan rijden, hetgeen de hoofd
agent verbood. Piet van E. ging toch
achter het stuur zitten en reed weg.
De beide agenten zetten de achter
volging in, maar het lukte hen niet
de auto, waarin de ,,p.retmakende"
knapen zaten, te passeren. Na een
lange rit stopte de bloemist in Naald
wijk, waardoor de agenten konden
passeren. Deze stopten eveneens en
de hoofdagent stelde zich midden op
de weg op met een rood lichtsignaal.
Plotseling reed de auto met de jon
gens erin weer weg, recht op de po
litieman in. Deze kon maar net opzij
springen voor de auto die met een
snelheid van ongeveer 70 km kwam
aanstormen.
bevel van de agent een clemente
straf.
De rechtbank zal over veertien da
gen vonnis wijzen.
Het gaat duurder worden als men
zonder kaartje of zonder voldoende
betaald te hebben wordt gesnapt in
trein of tram.
Tenminste als de Staten-Generaal zich
verenigen met een wetsontwerp dat
bij de Tweede Kamer is ingediend en
dat voorziet in verdubbeling van de
boeten-maxima van de spoorwegwet
en de lokaalspoor- en tramwegenwet.
De minister van Verkeer merkt bij
dit ontwerp op, dat hij het wenselijk
vond in deze kwestie overeenstem
ming te brengen tussen de in 1954
verhoogde boeten-maxima ingevolge
het wetboek van strafrecht en de boe
ten-maxima in de spoorwegwet en de
lokaalspoor- en tramwegenwet.
De Apeldoornse recherche heeft een
einde gemaakt aan het optreden van
,.De drie musketiers", zoals drie jon
gens uit Apeldoorn zich noemden, die
er een spel van maakten om onbe
woonde huizen, landhuisjes e.d. bin
nen te dringen en er vernielingen aan
te richten. De jongens waren respec
tievelijk 12, 13 en 14 jaar oud. Ze
bleken in het bezit te zijn van situa
tietekeningen van de binnen te drin
gen huizen en de toegangswegen
daarheen.
De politie vond ook briefjes bij hen,
versierd met doodskoppen en voor
zien van ondertekeningen als ,,De
zwarte dood" waarin de jongens el
kaar raadgevingen en adviezen gaven
(Advertentie)
HILVERSUM I. 402 m. VARA: 7,00
Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws.
8,18 De ontbijtclub 9,00 V.d. vrouw
VPRO: 10,00 Tijdelijk uitgeschakeld, caus.
10,05 Morgenw. VARA: 10.20 Strijkens.
10,50 Het huis is te klein, hoorsp. 11,20
Buitenl. weekoverz. 11,35 Viool en piano
12,00 Lichte muz. 12,30 Land- en tuinb.
meded. 12,33 Nwe gram. 13,00 Nws. 13,15
VARA-varia 13,20 Fanfacre-ork. 13,45
Sportpraatje 14,00 V.d. jeugd 14,35 Zang
groep 14,55 Nwe gram. 15,20 Streekuitz.
15,45 Kaïmerortk. en sol. 16,30 Onderwijs -
volkszaak! caus. 16,45 Lichte muz. 17,10
Act. 17,40 Instr. kwint. 18,00 Nws. en
comm. 18,20 Lichte muz. 18,45 Regerings-
uitz.: Atlantisch allerlei. Een en ander
over de 15 landen, aangesl. bij het At
lantisch Pact 19,00 Art. staalk. VPRO:
19,30 Passepartout, caus. 19,40 Het evan
gelie van Johannes, caus. 19,55 Deze
week, caus. VARA: 20,00 Nws. 20,05
Gevar.progr. 22,00 Soc. comm. 22,15 Ween-
se muz. 22,45 De onberaden wedder, hoor
sp. 23,15 Nws. 23,30-24,00 Graan.
HILVERSUM II. 298 m. KRO: 7.00
Nws. 7,10 Gram. 7,15 Gew. muz. 7,45
Morgengeb. en Mt. kal. 8,00 Nws. en
weerber. 8,15 Gram. 8,50 V.d. vrouw 10,00
V.d. kleuters 10,15 Gram. 10,30 Ben je
zestig? 11,00 V.d. zieken 11,45 Gram. 12,00
Angelus 12,03 Gram. 12,30 Land- en tuinb.
meded. 12,33 Pianospel 12,55 Zonnewij
zer 13,00 Nws. en kath. nws. 13,20 Arrnus.
muz. 13,50 Gram. 14,00 V.d. jeugd 14,20
Eng. les 14,40 Boekbespr. 14,50 Accord,
ork. 15,10 Kron. v. letteren en kunsten
15,35 Vocaal ens. 16,00 De schoonheid v.
h. Gregoriaans 16,30 V.d. jeugd 17,10 Mu
sette ork. en sol. 17,35 Lichte muz. 17,55
Amus.muz, 18,15 Journ. weekoverz. 18,25
De officier van justitie, die de po
ging tot doodslag bewezen achtte,
sprak in zijn .requisitoir zijn buiten
gewoon grote afkeer uit over de
gangster-mentaliteit, die uit deze
daad sprak.
De verdediger bestreed de opvat
ting van de officier van justitie dat
de poging tot doodslag bewezen zou
zijn. Hij vroeg voor dit ten laste ge
legde vrijspraak. Piet van E. was
die avond door de aanmoedigingen
van zijn kornuiten opgezweept. Plei
ter vroeg voor het andere ten laste
gelegde het niet opvolgen van een
Blijkens pas ontvangen cijfers zijn
er in de maand januari uit Zeeland
2477.800 oesters verzonden wat
200.000 meer was dan in januari '56.
De onderverdeling was:
Nederland 188.474 (170.087); Bel
gië 1.878.096 (1.915.748); Engeland
70.000 (70.300); Frankrijk 135.400;
Duitsland 141.310 (78.780); andere
landen 63.930 (33.174).
Terwijl de verzending naar België
afneemt, wordt de consumptie in
Frankrijk en Duitsland groter.
door
Arthur M. Chase
29)
Ze worstelde voorwaarts, zwaar ge
havend, haar hoed, die was afgeval
len, in de hand.
En plotseling stond zij voor iets...
een voorwerp, een gedaante, een
man, die met een onderdukte ver
wensing op de been kwam.
Het kwam juffrouw Townsend voor
dat hij bleef rijzen tot hij tien voet
hoog was. Zij boog het hoofd en
wachtte in spanning, wat er gebeu
ren zou.
Toen klonk er weer een geweer
salvo en met een kreet viel de ge
daante voor haar om.
„Ik heb hem", riep Durkins stem,
terwijl deze actieve detective kwam
aansnellen.
Hij richtte zijn zaklantaarn eerst
op het verwrongen gelaat en de zich
xn bochten wringende gestalte van
de jonge Strang; en toen op juffrouw
Townsend.
„Wa-a-atriep hij in sprake
loze verbazing,
„Ik wilde beslist de afloop hier
van bijwonen", legde zij uit.
„U liep een goede kans om dood
geschoten te worden."
„Het gevaar maakte het nog span
nender".
„Nou, aan moed schijnt het u niet
te ontbreken."
„Is hij ernstig gewond?", vroeg zij,
met een gebaar naar de liggende
Strang.
„Ik weet het niet; maar ik ver
moed van niet", antwoordde Dur-
kin; „anders zou hij niet zo vloe
ken. Ik zal wel eens kijken."
Durkin floot en wijdde daarop zijn
aandacht aan de gewonde. Weldra
doken drie gestalten uit de duister
nis op.
„Hallo, juffrouw Townsend, doet
u behalve aan opsporingswerkzaam
heden ook aan vechten?", klonk Hol-
combe's stem ineens.
„Ik vecht niet; ik ben slechts een
werkzaam toeschouwer", antwoordde
zij-
Holcombe richtte de lichtstraal van
zijn elektrische zaklantaarn op het
bestofte en gehavende figuurtje.
Haar kapsel was gedeeltelijk losge
gaan, haar japon gescheurd en zii
was blootshoofds. Holcombe glimlach
te haar toe en wendde zich vervol
gens tot Durkin.
„Is deze vriend zwaar gewond?"
„In het been getroffen", antwoord
de de ander. „Heeft nogal gebloed,
maar ik heb dat keurig gestelpt."
„Een heel hospitaal", zei Holcom
be. „Goldstein ligt daarginds; hij
heeft een klap op zijn kop gehad,
aie hem bewusteloos maakte. En ik
zal ]e eens wat vertellen? De oude
btrang zit hier ook ergens tussen
de struiken. Maar hij kan niet lopen,
weet je.
„Maar hij kan aardig kruipen",
antwoordde Durkin. „Hij verplaatste
zich met een flinke snelheid door
de struiken, tot ik hem tot staan
bracht.
„Bill", beval Holcombe een van
zijn mannen, „ga jij naar de trein
en zeg hun, achteruit te stomen tot
zij zo dicht mogelijk bij ons zijn
En zend dan een paar porters oni
te helpen met het vervoer van dezi
lui."
Goldstein, in de kussens van zijn
couchette geleund, met een verband
om zijn hoofd, was de held van de
•dag. Om hem heen drongen de poli
tiemannen, de passagiers van de Pla-
cidia, treinpersoneel en reizigers uit
andere wagons, zoveel er maar een
plaatsje konden vinden.
„Ik heb een week hart maar een
harde kop", verklaarde hij met zelf
voldoening. „Twee kletsen heb ik
op mijn raap gehad, vannacht."
„Vertel ons precies, wat er alle
maal gebeurd is", drong Durkin aan.
„Eerst", zei Goldstein vastbeslo
ten, „wil ik mijn juwelen zien."
Durkin overhandigde hem het
zeemlerenzak.ie, dat hij met bevende
vingers opende.
De inhoud op de bank voor zich
uitspreidend, liet hij alles de revue
passeren.
„Eén prachtige schakelarmband
met diamanten", riep hij; „twee
slang-armbanden van platina met
diamanten; een polshorloge met
armband van platina en diamanten;
een diamanten halssnoer met 'n gro
te, Oosterse, blauw-witte diamant als
hanger, een clip van robijn en dia
mant; een clip van smaragd en dia
mant; een ring met een duivebloed
robijn; een ring met een erwtgrote
parel; oorringen met in diamantjes
gezette paarlen, eri een gouden
schakeltasje met diamanten sluiting"
Zijn inventaris klonk als een plech
tige triomfzang.
..Kom, moeder", besloot hij, doe
nu alles aan en wees weer mijn
honderd-duizend-dollar- schoonheid"
Toen mevrouw Goldstein weer fon
kelde als de zon, liet haar echtge
noot zich in de kussens vallen en
mompelde met zwakke stem: „Nu
kan ik weer gelukkig zijn."
„Vertel ons nu, wat er allemaal
gebeurd is", hield Durkin aan.
Goldstein bevoelde behoedzaam z'n
schedel.
„De zaak zat zo", begon hij. „Elke
keer dat ik in de rooksalon kom om
een sigaar te roken vind ik er steeds
de jonge Strang of de oude Strang.
Nooit allebei, maar altijd is er één
van hen present. Ik kom terug, van
de lunch, en één van hen zit er.
De trein ontspoort, en één van hen
zit er. Dat ging zo de hele middag
door en eindelijk dacht ik bij mezelf:
Sally, wat zouden die twee schle-
miels in 't schild voeren? Maar daar
kon ik niet achter komen, een hele
tijd niet, ofschoon ik op mijn eentje
zo eens rondsnuffelde. Ten lange les
te, toen de trein op vertrekken stond
en zij floten en de portieren dicht
sloegen en brulden van „allen instap
pen", keek ik naar de bank van de
Strangs; zij waren er geen van bei
den. Op de tenen sloop ik de corri
dor in en gluurde om het gordijn
van de rooksalon. En wat denkt u, dat
ik zag?"
Goldstein pauseerde indrukwek
kend.
„Wat denkt u dat ik zag, dames
en heren? Daar stond boven op de
wasbak, de hand boven zijn hoofd ge
strekt'e jonge Strang. En hij
haalde iets te voorschijn uit de ven
tilator, in de zoldering van de wa
gen. En wat was het? Mijn zeem
leren zakje!"
Met grote ogen keek hij de kring
rond.
„Ik gaf geen kik, ik riep niet om
de politie. Met één duik was ik door
het gordijn en vloog de kerel aan,
juist toen hij op de grond sprong.
Bons! Hij sloeg me met een of an
der voorwerp op mijn hersens n
sloeg me bijna knock-out. Maar niet
helemaal. Ik liep hem acht.rna tot
het balcon en zag hem van de trein
springen."
Goldstein hief trots het hoofd op.
„Dames en heren", verzekerde hij
„ik ben er even weinig op gebrand
klappen op te lopen als de meeste
mensen. Gewoonlijk ben ik een vre
delievend man. Maar als het er op
aan komt voor mijn eigendom te
vechten, dan ben ik een Leeuw van
Juda."
„Hoe ging het toen verder?", wilde
Durkin weten.
„Het was donker buiten, en ik kon
niemand zien bewegen. Maar ik re
deneerde bij mezelf, dat, als de jon
ge Strang er uit was gesprongen om
er vandoor te gaan, hij niet de rich
ting zou nemen die de trein nam.
En ik dacht zo, dat hij ook wel niet
de woestijn in zou lopen, die vrese
lijk uitgestrekt en woest is. Daarom
liep ik langs de spoorlijn terug. Na
een tijdje hoorde ik stemmen, maar
ik kon niemand zien. Maar toch moet
iemand mij gezien hebben, want plot
seling rees er vlak naast me uit het
kreupelhout een man op. Ik gaf één
gil, en bons! Ik voelde niets meer.
Maar nu voel ik zoveel te meer, da
mes en heren. Och wat heb ik een
hoofdpijn!"
„Goldstein", zei Holcombe, „hoe
laat bent u gisteravond naar bed ge
gaan
„O, om een uur of elf."
„En toen had u de juwelen nog?"
„Zeker had ik ze. Ik had het zakje
onder het kussen gestopt."
„Welk kussen, het uwe of dat van
mevrouw Goldstein?"
„Ik heb ze onder moers kussen
gestopt", antwoordde Goldstein da
delijk.
Maar hiertegen kwam mevrouw
Goldstein in verzet. Ze herinnerde
zich duidelijk, dat hij ze onder zijn
eigen kussen gestopt had.
„Best, jij zult gelijk hebben",
meende Goldstein vermoeid.
„Zodat ze dus onder uw kussen la
gen, aan de buitenkant van de cou
chette", vervolgde Holcombe, „waar
iemand, door het gordijn los te kno
pen en de hand naar binnen te ste
ken, ze gemakkelijk kon wegnemen.
Slaapt u nogal vast
,,0f hij vast slaapt!" riep mevrouw
Goldstein, de handen ten hemel hef
fend. „Een aardbeving zou hem nog
niet wakker maken; een driedubbe
le aardbeving."
„Zo", vond Holcombe, „dan was
het nogal onvoorzichtig van u, me
neer Goldstein, een zo kostbaar be
zit neer te leggen waar het gemak
kelijk gestolen kon worden. Het is
niet uitgesloten, dat deze Strang al
in New-Orleans mevrouw Goldsteins'
juwelen heeft opgemerkt en u volg
de in de hoop op zulk een goede
gelegenheid, als u vannacht geboden
hebt. Maar u hebt zich stellig ver
dienstelijk gemaakt door de dief op
te sporen en hem te achtervolgen."
„Ja", antwoordde Go'd ,tein drome
rig, „heel verdienst lij En aan het
slot liet de politie zich ook niet on
betuigd. Aan het slot trekt die toch
altijd aan het langste eind."
'wordt vervolgd)
