knoxv..ja graag
New-Orleans-
-EL PASO
Pagblad 22 Stctn
ROXY ruiken is ROXY roken!
Antwerpen blijft maar hopen op
Schelde - Rij n ver binding
Weer nieuwe
elementen
Meningen en Commentaren
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
SULMONA IN OPSTAND
RADIO
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 7 FEBRUARI 1957
3
HET BUITENTARIEF
HET VERVOER
HOGERE PRIJZEN
Typiste ging uit
Tienjarenplan voor de haven kost
ruim vier miljard Belgische francs
Egypte wil bijeenkomst
VN-assemblee
De exploitatie van
Perzische olielagen
Zjoekof pleit voor
vernietiging van
kernwapens
Televisie-programma's
f-JOE meer men zich in de resul
taten van de Brusselse confe
rentie over de gemeenschappelijke
markt verdiept, hoe duidelijker het
wordt, dat er nog heel wat geregeld
moet worden.
Men is het op de Brusselse con
ferentie eens geworden over het
buitentarief van de Europese markt
tegenover derde landen, zei minis
ter Spaak. Maar de deskundigen zul
len er nog 'n hele kluif aan hebben,
om een voor allen aanvaardbaar
compromis te kunnen voordragen.
Er zijn drie lijsten voor goede
ren opgesteld, genaamd A, B en
C, waarbij voor lijst A de gemid
delde tarieven der deelnemende
landen zijn aangehouden. Deze ko
men voor grondstoffen neer op 3
pet, voor halffabrikaten op 10 tot
15 pet. en voor afgewerkte produk-
ten op 15 tot 25 pet.
Maar deze tarieven leken de Ne
derlandse delegatie vaak te hoog.
Nu heeft men op lijst B reeds en
kele produkten gezet, welke tegen
lagere invoerrechten mogen worden
ingevoerd, maar het tariefverschil
tussen lijst A en B zou niet meer
dan 7 pet. mogen bedragen.
Aangezien deze bijzondere lijst
ook nog niet alle bezwaren kon op
heffen, heeft men zijn toevlucht
genomen tot een derde lijst C, waar
op enkele produkten zullen staan,
waarvoor de tarieven pas na af
zonderlijke onderhandelingen kun
nen worden bepaald. Het betreft
hier dan voornamelijk meststoffen
en grondstoffen, zoals voor de che
mische nijverheid, welke goedkoop
moeten worden ingevoerd om de
export van het veredeld produkt
mogelijk te maken.
Nederland wil nu goederen van
lijst A op lijst C laten overbrengen,
maar volgens de conferentie moe
ten er dat zo min mogelijk zijn. Dit
levert dan nog de grote moeilijk
heid op.
j-JOE het met het vervoer zal gaan
bij de totstandkoming van de
Europese markt, is ook na de Brus
selse conferentie even duister als
tevoren.
Minister Spaak heeft wel enthou
siast gezegd, dat er al vrij gauw een
regeling voor het vervoer gevon
den was, maar als men de zaak zo
als minister Luns wat nuchterder
bekijkt, is er in het geheel geen re
geling getroffen, alleen maar een
afspraak gemaakt, waardoor men
wellicht nog ooit eens daartoe zal
komen. „Het was niet mogelijk de
gemeenschappelijke markt voor het
vervoerswezen met een daaraan in-
haerente transportpolitiek vast te
stellen", aldus minister Luns.
Men heeft nu de kwestie eenvou
dig tot later datum uitgesteld. Er
is besloten een adviescommissie
voor het vervoer in te stellen,
waarvan de leden door de verschil
lende regeringen worden aangewe
zen. Deze commissie geeft dan ad
viezen aan de Europese Commissie
van de gemeenschappelijke markt,
welke twee jaar de tijd krijgt om
de discriminaties inzake het ver
voer uit de weg te ruimen.
Men mag echter wel rekenen op
iets langer tijd, gezien de geringe
animo in andere landen dan Ne
derland om op een werkelijke ver-
voersintegratie aan te sturen en
gezien de omstandigheid, dat niet
de Europese Commissie, maar de
Raad van Ministers tenslotte de
beslissingen zal nemen. Voor het
vervoer is er dan ook praktisch nog
niemendal bereikt.
^/AT wordt er nu onderhand niet
allemaal duurder? Minister Zijl
stra zit het bedrijfsleven achter de
vodden, om te voorkomen, dat er
„ongemotiveerde" prijsstijgingen
worden doorgevoerd. Pas geleden
zijn de Horeca-bedrijven nog weer
op het matje moeten komen, om
Zlchte ^verantwoorden over de prijs
verhoging voor een aantal con-
umpties. Maar diezelfde minister
hioet ook telkens weer erkennen,
at er een stuwing achter de prij
zen zit. welke niet kunstmatig kan
worden bedwongen. En het merk
waardige is, dat hij tot deze erken
ning al enige malen is moeten ko
men, waar het overheids- en semi-
overheidsbedrijven betreft.
Openbaar vervoer, gas en elek
triciteit, ze gaan in verschillende
plaatsen duurder kosten. Nu komt
er weer de post „spoorwegvervoer"
bij, welke voor particulier en bedrijf
de levenskosten omhoog zal drijven.
Al deze verschijnselen bij elkaar
gaan al op een reële inflatie lijken
en de rust in de loonsector moet er
ernstig door bedreigd worden. De
regering heeft nog altijd nagelaten
duidelijk te maken, hoe ze dit in
flatieproces ook reëel wil aanpak
ken. Het woord „prijsstabilisatie",
dat ze in dit verband al vele ma
len heeft laten vallen, gaat onder
hand op een mislukte grap lijken.
Na zonder te betalen gedurende de
afgelopen 14 dagen in drie hotels te
's-Gravenhage te zijn verbleven, is
de 18-jarige typiste S. E. van R. uit
Hilversum door de politie aangehou
den. Zij gaf in de hotels steeds een
valse naam op, zeide 20 jaar oud te
zijn, van beroep typiste en te zijn ge
boren in Indonesië, maar verdween
na een kort verblijf met de noorder
zon. De schade voor de hoteliers be
draagt in totaal ongeveer 300 gulden.
(Advertentie)
Maak zo'n pakje ROXY eens helemaal open en
snuif die heerlijke geur van zon-doortrokken,
volrijpe tabakken op. Steek dan op en U weet
waarom steeds meer mensen zeggen:
Roxy Rook Redenen: Dubbel gefermenteerd Dubbel gezuiverd Standvastige meiange
(Van onze speciale verslaggever)
Toen enkele dagen geleden de gemeenteraadsleden van
Antwerpen hun beschouwingen gaven op de begroting 1957,
stemden zij een motie, waarin de regering werd gevraagd de an
nexatie van de gemeenten Lillo, Beerendrecht en Zandvliet te
willen bespoedigen, omdat anders Antwerpen niet tijdig verder
zou kunnen met het gigantische tienjarenplan voor de haven.
„De regering heeft 3.5 miljard francs en de stad Antwerpen
700 miljoen francs uitgetrokken voor de uitbreiding van de
haven", zo zei schepen C. Lebon. „Het zijn fantastische bedragen,
die in tien jaren geinvesteerd zullen worden. Een gevolg van die
bestedingen is, dat Antwerpen beslag moet leggen op drie ge
meenten. De uitbreidingen van de haven strekken zich namelijk
over Lillo, Beerendrecht en Zandvliet uit. Het betekent dus, dat
Antwerpen binnen afzienbare tijd aan Ossendrecht zal grenzen.
Voor ons is dat niet zo'n belangrijk feit, maar voor U is het mis
schien interessant dat te weten. Antwerpen verheugt zich over
de grootse werken, die uitgevoerd worden, want
voor de Antwerpse situatie. Vandaar
het grote vertrouwen dat de gemeen
te thans heeft in de nieuwe bespre
kingen.
Moeilijk
Nu we nog steeds in afwach
ting zijn van beslissingen ron
dom de Schelde-Rijnverbinding,
leek een gesprek met enige
persoonlijkheden in Antwerpen
interessant. Ook daar is men
echter nog steeds in volkomen
onzekerheid en men toonde zich
nogal laconiek: met de haven
uitbreidingen kan men voorlo
pig vooruit. Doch Noord-Bra
bant kan met heel veel dingen
helaas niet vooruit
Wij beschouwen deze uitbreidingen
als een begin in de aanleg van het
Schelde-Rijnkanaal. Het is nu een
maal zo, dat een beslissing over het
kanaal afhankelijk is van vele facto
ren. Antwerpen heeft zeker vertrou
wen in de besprekingen, die onze mi
nister van buitenlandse zaken met
Uw ministers opent. Maar Antwer
pen weet ook, dat er door deze be
sprekingen vele elementen lopen."
Schepen C. Lebon en havendirec
teur O. Leemans waren niet pessi
mistisch. Zij hebben de miljoenen
binnen gehaald, die nodig zijn om
Antwerpen een zonniger haventoe
komst te bezorgen. Zij zeggen, dat de
ideeën van de Scheldestad onveran
derd zijn.
Tijdens de algemene beschouwin
gen op de gemeentebegroting", aldus
schepen C. Lebon: ,.heb ik nog eens
met nadruk verklaard, dat wij bij de
regering blijven aandringen op het
tot stand komen van het Schelde-
Rijnkanaal, want dit is vitaal voor
Antwerpen. Ik heb dus gezegd, dat
ondanks het tienjarenplan, ondanks
de enorme investeringen het stand
punt van Antwerpen precies hetzelfde
is gebleven. Wij willen zo graag een
kanaal, wij als gemeentebestuurders
niet alleen, want het is ook de wens
van de syndicale en economische li
chamen. Wij hebben onze wensen aan
minister Paul Henri Spaak nadruk
kelijk ter kennis gebracht. Wij heb
ben met hem over onze belangen ge
confereerd en wij weten, dat de mi
nister onze belangen ziet, onze wen
sen heeft begrepen. Zo is het toch,
nietwaar meneer Leemans
De directeur-generaal van de ha
ven knikte. Hij was ook tegenwoordig
geweest bij de besprekingen met de
minister. Hij bevestigde, dat de heer
Spaak alle begrip kon opbrengen
,,U voelt wel", zei directeur Lee
mans, ,,dat het voor ons op dit ogen
blik zeer moeilijk is om veel te zeg
gen. Minister Spaak heeft gezegd al
vorens zijn functie neer te leggen en
het internationale politieke pad te
bewandelen, iets te doen aan de han
gende kwesties, besprekingen met
Uw ministers te voeren. Het is ons
bekend, dat er naar gestreefd wordt
zo spoedig mogelijk beslissingen te
nemen. Er zijn echter, ik herhaal het
met de schepen, nieuwe elementen.
De beslissing hangt voor het grootste
gedeelte af van de Nederlandse plan
nen. Vooral van het deltaplan".
,,Zo is het", vulde de schepen C.
Lebon aan.
En hij vervolgde: ,.Het is inder
daad zo, dat een beslissing afhan
kelijk is van de Nederlandse plan
nen. Maar daarnaast mag niet ver
geten worden, dat er een onder
scheid bestaat tussen de Antwerpse
plannen en de nationale plannen.
U moet niet vergeten, dat minis
ter Spaak niet alleen heeft gespro
ken met Antwerpen, maar ook met
anderen. Wij weten niet wat die an
deren de minister hebben verteld.
Wij kunnen het alleen maar ver
moeden."
Meer konden de heren Lebon en
Leemans over dit onderwerp feitelijk
niet vertellen. Zij konden er slechts
met optimisme op wijzen, dat met of
zonder beslissing Antwerpen voorlo
pig vooruit kan. Want het tienjaren
plan is werkelijk van een zeer grote
omvang. De eerste onderneming zal
zijn de bouw van het vijfde haven
dok.
De Egyptische minister van Buiten'
landse Zaken heeft bij een onderhoud
met de secretaris-generaal van de
V.N. een spoedige bijeenkomst van
de V.N.-assemblee gevraagd, om ken
nis te nemen van de weigering van
Israël, om Gaza en Akaba te ont
ruimen, zulks in strijd met de door
de assemblee aangenomen resoluties.
De sjah van Perzië heeft de hoop
uitgesproken, dat de olielagen, die in
de afgelopen zomer te Ghome, ten
zuiden van Teheran, zijn ontdekt,
door de Perzen zelf geëxploiteerd
zullen worden en dat de olie door een
buisleiding naar de Middellandse Zee
gevoerd zal worden.
(Advertentie)
De Sovjet-minister van Defensie,
maarschalk Zjoekof, heeft in een toe
spraak tot Indische cadetten gezegd,
dat de Sovjet-Unie er ernstig naar
streeft, kern- en waterstofwapens ver
nietigd te krijgen. „Niet omdat de
politici van de Verenigde Staten
trachten aan te tonen, dat zij meer
kernwapens hebben dan de Sovjet-
Unie". Volgens maarschalk Zjoekof
is het nog een open vraag wie er j
meer heeft.
NYLON
In de Verenigde Staten ver
vaardigt men thans aorta's
(de grote lichaamsslagader)
van nylon, waardoor men met
succes de gevolgen van ader
verkalking kan tegengaan.
Totnogtoe gebruikte men
slechts menselijke aders, die
alleen maar met moeite be
waard kunnen worden.
Resultaat
Te Sakura bij Tokio zijn veertien
inzittenden van een bus gewond ge
raakt doordat het voertuig van een
berm reed en over de kop sloeg.
De passagiers hadden een tempel
bezocht, die is gebouwd ter bescher
ming tegen rampen.
Robot
In Amerika heeft de mechanische
typist zijn intrede gedaan. Het is
een robot, die vrolijk dag en nacht
achter een schrijfmachine werkt en
praktisch foutloos kan typen. Men
moet de letters stuk voor stuk spel
len en als men het zo doet kan er
bijna geen misgreep gebeuren, voor
opgesteld, dat men goed kan spel
len natuurlijk
Haan
Clarence, de haan van een boer
uit Bere Hill in Engeland heeft de
verre omgeving op stelten gezet,
want hij heeft plotseling een echt
ei gelegd. Dierenartsen zijn al op
pad. want men. wil wel eens zien
of Clarence wellicht aan het ver
anderen is in een kip.
Gevraagd
In Amerikaanse kranten staan ad
vertenties van een filmmaatschappij,
die een mooi meisje zoekt, dat
prachtig, blond en lang haar heeft.
De bedoeling is, dat zij in de film
„Stalin leeft" optreedt en dat haar
optreden alleen bestaat in de scène,
waarin ze tot de laatste lok wordt
kaal geknipt. Wat de filmmensen
daar precies mee bedoelen werd niet
gezegd.
Vondst
In Buenos Aires zagen twee Ar
gentijnen tegeiyk een geldstuk lig
gen, dat in Nederland een waarde
van een kwartje zou hebben, zy
bukten zich op hetzelfde moment. Er
ontstond een dispuut, het ene woord
volgde het andere, de eerste klap
pen vielen en op het laatst werd er
volop geschoten. De ene man ligt nu
in het ziekenhuis en de andere zit
in de gevangenis.
Bedankje
Actrice Eva Gabor heeft een
vriendelijk bedankje aan haar
man gestuurd, omdat hij erin heeft
toegestemd de echtscheiding in
Nevada te laten plaats vinden,
waar het kennelijk veel gemakke
lijker gaat. „Echt mijn ex-man",
aldus verklaarde de filmster, „al
tijd vol kleine attenties. Het zou
heel slecht zijn uitgekomen, in
dien hij er aan had vastgehouden
in New York te scheiden, want
dat vraagt weer een lange reis en
ik heb het toch al zo druk".
Eu als ik hem thuis spagghetti geel, raakt
bij het niet aan....l
In het Italiaanse stadje Sulmona is
het tot ernstige ongeregeldheden
gekomen toen de bewoners in op
stand kwamen tegen het besluit
het militaire districtsbureau op te
heffen. Versterkingen van leger en
politie slaagden er tenslotte in de
menigte uiteen te drijven.
VRIJDAG. 8 FEBRUARI 1957
HILVERSUM I. 402 m. VARA: 7,00
Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 8,00 Nws.
8,18 'Gram. 8,50 V.d. vrouw 9,35 Wait er si.
9,40 Schoolradio VPRO: 10,00 Thuas.
caus. 10,05 Morgenw. VARA: 10,20
Orgel en zang 10,45 V.d. kleuters 11,05
Cello en piano 11,3-5 't Hangt aan de
muur en het tikt AVRO: 12,00 Orgel
en pianospel 12,30 Land- en tuinb.meded.
12,33 Sport en progn. 12,50 Gram. 13,00
Nws. 13,15 Meded. en gram. 13,25 Lachte
muz. 13,55 Beursber. 14,00 Viool en alt
viool 14,30 Lit. progr. 14,50 Gevar.progr.
VARA: 16,00 Gram. 16,20 Muz. caus.
17,00 V.d. jeugd 17,30 Dansmiuz. 18,00
Nws. 18,15 Act. 18,20 Lichte muz. 18,50
E>e puntjes op de i, caus. 19,00 V.d. kleu
ters 19,10 Meisjeskoor VPRO: 19,30
Wat geloven Vrijzinnig Protestanten, caus.
19,50 Ber. 19,55 Idem 20,00 Nws. 20,05
Filimrubr. 20,15 Zang en piano 20,35 Euro
pa één, caus. 20,45 Het gezin als levens
centrum, caus. VARA: 21,00 Dansmiuz.
21,30 Etherforum 22,10 Buïtenl. week-
overz. 22,25 Lichte muz. VPRO: 22,40
Zorg om de mens, caus. 22,50 Avonidw.
VARA: 23,00 Nws. 23,15-24,00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m. KRO: 7,00
Nws. 7,10 Gram. 7,45 Morgengeb. en
lit. kal. 8,00 Nws. en weerber. 8,15 Gram.
8,50 V.d. vrouw 9,40 Schoolradio 10.05
Gram. 10,30 Franse liedjes 10,55 Gram.
11,00 V.d. zieken 11,40 Pianoduo 12,00
Angelus 12,03 Radiofilharm. kwint, en
sol. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33
Nederl. liedjes 12,55 Zonnewijzer 13,00
Nws. en kath.nws. 13,20 Lichte muz. 13,45
V.d. vrouw 14,00 Franse muz. 14,30 Zang
en piano 14,55 Gram. 15,00 Schoolradio
15,30 Gram. 16,00 V.d. zieken 17,00 V.d.
jeugd 17,15 Kinderkoor 17,40 Koersen
17,45 Viool, fluit en spinet 18,05 Lichte
muz. 18,30 Vragen be an tw. 18,45 Gram.
18,50 Openbaar kunstbezit, caus. 19,00
Nws. 19,10 Regeringsuitz.Rubr. verkl.
en toel.: W. R. van der Bern: Onze zee
havens en hun intern, functies 19,20 Re-
geringsulitz.Bmógratiarubr.Hiet emii-
gratiepraatje van H. A. van Luijk 19,30
Verz.progr. v.d. mil.' 20,30 Act. 20,45 De
gewone man 20,50 De springplank 21,15
De Manke, hoorsp. 21,50 Gram. 22,05
Gram. 22,45 Avondgeb. en lit. kal. 23,00
Nws. 23,15-24,00 Gram.
BRUSSEL. 324 m. 12,00 Omr.ork.
12,30 Weerber. 12,34 Gram. 13,00 Nws. 13,11
Gram, 14,00 Schoolradio 16,00 Koersen
16,02 Gram. 17,00 Nws. 17,10 Lichte muz.
17,45 Duitse les 18,00 Orgelconc. 18,30
V.d. sold. 19,00 Nws. 19,45 Gram. 20,00
Symf.ork. (20,45-21,00 Kunstkaleidoscoop)
22,00 Nws. 22,11 Pianorec. 22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL, 484 m. - 12,00 Gevar. muz.
13,00 Nws. 13,10 Omr.ork. 14,00 Gram.
17,00 Nws. 17,10 Gram. 18,00 V.d. sold.
18,38 Gram. 19,30 Nws. 20,30 Kamerork.
en sol. 22,00 Nws. 22,35 Chansons 22,55
Nieuws.
VRIJDAG. 8 FEBRUARI 1957
VLAAMS BELG.: 19,00 Kookpraatje
19,30 Nws., act., weerber. en journ. 20,00
Jonkvrouw Edelwater, TV-spel 21,30
Nieuwe films 22,00 Journ. en nws.
door
Arthur M. C.hast
28)
„Niet één keer", antwoordde Da
vidson. „De paar maal, dat hij door
mijn wagen liep, verborg ik mijn ge
zicht achter een krant. Maar ik ben
er zeker van, dat hij er evenmin
idee van had dat ik hem volgde,
als ik vermoedde dat meneer Dur-
kin mij achternazat."
„Hoe weet je dat?", vroeg Dur-
kin nors.
„Omdat ik hem in het hotel, waar
hij in New Orleans heen ging, in
een lege gang tegenkwam. Hij keek
me aan of ik een geestverschijning
was, of uit de dode herrezen. Hij
werd doodsbleek en beefde, zodat ik
bang was dat hij flauw zou vallen.
Eindelijk vroeg hij me, fluisterend
welk recht ik had om hier te zijn en
hem te achtervolgen. „Nu", zei ik,
„wat dat betreft, welk recht had jij
om mij die verzinsels te vertellen
en mij het risico te laten lopen, we
gens moord te worden gearresteerd?'
Hij zei, dat hij niet wist waarover
ik het bad. Toen vroeg ik hem of
hij al gehoord had, dat er een Pierre
Leiand vermoord was en dat diens
broer Barclay Leiand heette. Hij hield
zich aan een deurknop vast om niet
te vallen. Eindelijk zei hij, dat ik me
vergiste en dat hij later wel met
mij zou spreken, als hij zich wat
y?. e- Met die woorden ste-
"h weg, wipte zijn kamer bin-
,en lk hoorde hem de deur op
fr, volgende dag stapte hij
hen? na V00r E1 Paso en
„Waar leerde je de jonge Strang
kennen?", vroeg Holcombe
„In het hotel in New Orleans Wii
dineerden er samen en zijn vader
was er ook bij. Nu, bij die gelegen
heid deed ik dom en dronk teveel
Dat is mijn gebrek, heren - de drank
Ik praatte teveel en vertelde van de
poets, die Leiand mij gebakken had
en wat ik dacht dat hij op zijn kerD
stok had. De jonge Strang zei, dat
het een goed zaakje leek te zijn."
„Zei hij ook dat hij van plan was
om met deze trein te reizen?", vroeg
Holcombe.
„Geen woord. Ik was heel verbaasd
toen ik hem hier ontmoette."
„O, ja?", spotte Durkin.
„Ging je veel met de Strangs om?"
vroeg Holcombe verder.
„Alleen maar die ene avobd. Het
was trouwens een dure aardigheid,
want wij speelden poker en zij pluk
ten mij nagenoeg kaal."
„Denk je, dat Jones ook jouw
geld van Strang heeft afgewonnen?"
„Dat zal wel", zuchtte Davidson.
„Davidson", vervolgde Holcombe,
„toen je Strang vertelde, dat je geen
geld van Jones los kon krijgen, waar
was zijn vader toen?"
„Dat zou ik u niet durven zeggen",
luidde het antwoord. „Het kan zijn,
dat hij in de onderste couchette on
der zijn zoon lag, maar hij kan er
ook niet gelegen hebben. Ik weet het
niet."
Davidson zweeg uitgeput.
„Wel", verklaarde Holcombe, op
staande,, dat is een hele geschiede
nis."
„Het klinkt misschien raar, maar
het is de waarheid", antwoordde Da
vidson benepen.
„In orde. Heb je zin om te gaan
eten?"
„Graag, inspecteur."
Doch nadat Davidson vertrokken
was, wendde Holcombe zich tot de
agent, die de wacht hield bij de deur
en droeg hem op:
„Houd die Davidson in de gaten."
De beide politiemannen keken el
kaar aan.
„Wat zou je ervan zeggen, als wij
zelf ook eens gingen eten?", vroeg
Durkin, opstaand en zich uitrekkend.
„Dat is een goed idee van je",
antwoordde Holcombe. „Wel, Durkin,
als deze Davidson de waarheid heeft
gesproken, dan ligt je hele theorie,
dat hij Leiand is, én zijn motief om
Jones om zeep te brengen, in dui
gen, niet?"
„Ach, malligheid! Ik geloof geen
woord van dat verhaal. Die vent is 'n
geboren romanschrijver, net als die
Bunyard. Ze kunnen beiden nog vlot
ter romans verzinnen dan ze praten
kunnen."
Hoofdstuk XV.
GOLDSTEIN ZIT EEN DIEF NA.
Eindelijk waren de ontspoorde wa
gens weer op de rails gebracht en
de vernielde lijn hersteld. De werk-
trein gleed in de duisternis weg.
De locomotief van de Expresse stoot
te een waarschuwend gefluit uit; de
seiner achter de trein kwam, zwaai
end met zijn lantaarn, aanrennen;
er klonken kreten van „allen in
stappen" en portieren werden dicht
geslagen.
Naarmate de trein vaart kreeg,
begon het gedender van de wielen
over de rails, een geluid, dat de
spoorreizigers even bekend en ver
trouwd is als het geluid van de
schroef en het kraken van het schip
aan de zeevaarders.
Maar nauwelijks was de trein op
gang, of in de PLACIDIA, die baker
mat van onrust en tragedie, weer
klonk een gil. Deze werd gevolgd
door meer gillen, schreeuwen, kreten.
Er ontstond een algemene ren naar
het voorbalcon, vanwaar deze ver
rassende geluiden kwamen.
Daar stond mevrouw Goldstein, on
samenhangende geluiden uitstotend
en zich letterlijk de haren uit het
hoofd trekkend.
Sally.'", kreet zij, Sallyhij
is overboord gesprongen!"
Het portier stond open, de treden
waren opgeklapt; het licht van het
balcon wierp strepen over de grond,
naarmate de trein zijn vaart ver
snelde.
Er trok iemand aan de noodrem;
even later klonk een gekners der
remmen en de Expresse kwam tot
stilstand.
Een menigte omstuwde de radelo
ze mevrouw Goldstein.
„Ik wilde juist kijken waar Sally
bleef", snikte zij, „toen ik hem de
rookwagon uit zag stormen. Ik gilde:
Sally, wat is er gebeurd? maar hij
gaf me geen antwoord en toen ik
hier kwam, stond hij al aan het por
tier. Voor ik wist wat er gebeurde,
was hij eruit gesprongen."
De hoofdconducteur verscheen met
het gezicht van iemand, die geen
woorden kan vinden krachtig genoeg,
om zijn gevoelens uit te drukken.
„Wel, wat is er nu weer aan de
hand?", vroeg hij vermoeid.
„Een van uw passagiers is uit de
trein gesprongen", antwoordde ie
mand.
„Wel, waarom springen jullie er
niet allemaal uit?", schreeuwde de
hoofdconducteur. „Als jullie gaat lo
pen ben je er eerder dan deze trein.
Nou is er één ding, dat ik wel eens
zou willen weten, en dat is, hoe
dit portier open komt? Waar is de
porter van deze wagon?"
„Hier ben ik, meneer", liet zich
ergens in het gedrang de stem van
Theophilus horen.
„Vertel jij me dan eens, waarom
je dit portier open hebt gelaten?"
bulderde de conducteur.
„Dat heb ik niet gedaan. Ik heb
het portier goed dichtgemaakt, voor
de trein wegreed."
„Waar ben je toen gebleven?"
„Een dame in de salon belde me,
meneer."
„Je behoort aan het portier te blij
ven staan tot de trein vertrokken
is", hield de hoofdconducteur vol.
„Alleen aan de stations, meneer,
niet midden in de woestijn, zoals
hier", antwoordde de goede Theophi
lus op beledigde toon.
De hoofdconducteur snoof, doch
ging niet verder op de zaak in.
Een aantal personen verzamelde
zich buiten voor het portier, pratend
en redetwistend.
Ineens 'onk, van ver uit de duis
tere en zwijgende wildernis een
kreet, één enkele kreet, zwak en
vaag en ver, maar vol onmisken
bare doodsangst.
„Er schijnt iets niet in de haak
te zijn.", klonk inspecteur Holcom-
be's kalme stem. „Kom, Durkin,
laten wij een opsporingsbrigade orga
niseren; jij, twee van mijn agenten
uit El Pasc *n een paar spoorbe
ambten met ?j?*taarns. Dat is wel
genoeg, wij Kunnen geen menigte ge
bruiken. De rest kan beter weer in
stappen."
Doch een die niet weer instapte,
was juffrouw Matilda Townsend.
Haar strijdlust was ontwaakt. In
haar kalm en geordend bestaan was
ineens deze dag gekomen, overvuld
met opwinding en misdaad, en na
zich bijna vierentwintig uur ingeleefd
te hebben in de geheimen en de tra
gedies van de „PLACIDIA", zat ze,
zoals zij het uitdrukte, „tot over de
oren" in deze kwestie, en wilde ook
de afloop weten.
Dus marcheerde zij mee, de voor
hen uitdansende lantaarns volgend,
en lachte in zichzelf bij de gedachte,
wat voor gezichten haar kennissen
zouden zetten als zij haar zo zagen.
Plotseling flikkerde er een licht
straal en weerklonk een knal.
„Doof die lichten", riep een stem.
Juffrouw Townsend keek om naar de
lange reeks verlichte coupévensters
terug in de duisterne en verlaten
uitgestrektheid van de woestijn en
marcheerde voort. Waaróm eigen
lijk, vroeg zij zich af. In al haar
veilig en gemakkelijk leven had zij
nog nooit in werkelijk gevaar ver
keerd; nooit een echt avontuur be
leefd. Nu kreeg zij een kans, en die
zou ze niet laten voorbijgaan.
Er klonk een hagel van schoten
en met een geluid als het zoemen
van een wesp vloog er iets langs
haar heen. Juffrouw Townsend liep
door. Zij scheurde haar kousen aan
stekelige woestijnplanten; en één
keer verloor zij haar evenwicht en
rolde de steile en steenachtige helling
van een ondiepe arroyo af.
wordt vervolgd)
