Zuster Maria Theresa uit Bavel
stierf melaats in Paramaribo
ilagMad ?3*§tcin
Vliegende schotels blijken
géén bizarre fantasie
VOOR DE ENGELSE MARINE
Tito eind april
naar de
Ver. Staten
SAMPERMANS
Landelijke revue
door amateurs
tS in nunztwC cé&e dag SAN O STOL
ALL PURPOSE
B.EGoodrich
AUTOBANDEN
Patiënten van Majellastichting
willen haar zaligverklaring
Herinneringen in
Bavel vervaagd
DERDE BLAD
ZATERDAG 19 JANUARI 1957
Te Washington wordt van diploma-
tieke.zijde vernomen dat de Verenig
de Staten en Zuid-Slavië overeen zijn
gekomen dat president Tito Amerika
eind april a.s. zal bezoeken.
De Zuidslavische president zal eerst
het Witte Huis als gast van president
Eisenhower bezoeken, waarna hij
een reis van ongeveer twee weken
door de Verenigde Staten zal maken.
(Advertentie)
band voor weg èn terrein
60°/o dikker loopvlak
Enorme tractie
(Geen zijwaartse siip
De N. 113, een eenpersoons jacht
vliegtuig en bommenwerper, zal
binnen niet al te lange tijd een van
de meest gebruikte vliegtuigen van
de Engelse marine luchtvaartdienst
worden. Hpt vliegtuig, daf een gro
te actieradius en een hoge snelheid
heeft, zal ook in staat zijn atoom
bombardementen uit te voeren. De
onderste foto geeft een beeld van
de supersonische straaljager op een
catapultstartbaan aan boord van
het vliegkampschip H.M.S. Ark
Royal voor een proefvlucht. Op de
bovenste foto ziet men de N. 113
tijdens de vlucht.
De banden-specialisten
De gepensioneerde Amerikaanse
Schout-bij-Nacht Delmer Fahrney, j
vroeger hoofd van het marinepro
gram voor geleide projectielen, heeft
verklaard, dat er volgens betrouw
bare berichten „voorwerpen met zeer
hoge snelheden in onze atmosfeer
komen".
Fahrney zei dat „geen instantie
in dit land of Rusland in staat is de
snelheden en de wijze van versnel
ling te evenaren, waarmee die voor
werpen volgens radarwaarnemingen
en deskundige ooggetuigen kunnen
vliegen".
Hij voegde eraan toe, dat de voor
werpen vermoedelijk door „een intel
ligente kracht" worden bestuurd „te
oordelen naar de manier waarop zij
vliegen". „Zij worden niet geheel
door automatische apparatuur be
diend, want (Je wijze waarop zij in
formatie van plaats veranderen en
eikaars banen kruisen zou moeten
aangeven dat hun voortbeweging
wordt geleid". Fahrney is voorzitter
van een particuliere „nationale com
missie voor onderzoek van luchtver
schijnselen", die berichten over
vliegende schotels en ongeïdentifi
ceerde vliegende voorwerpen uit de
gehele wereld verzamelt en na ze op
hun waarde beoordeeld te hebben,
publiceert.
(Advertentie)
Dezer dagen is gesticht de „Neder
landse Amateur Revue". De bedoe
ling is om in verschillende grotere
plaatsen van het land goede amateurs
aan te trekken om te komen tot een
gezelschap dat, onder vakkundige
leiding van enkele beroepsmensen,
in de komende maanden een plaats
in het amusementsleven zal gaan
innemen.
Het gezelschap is in Den Haag
reeds met de repetities begonnen van
een revue, die de naam zal krijgen
„Achter de wolken schijnt de zon".
In deze revue is een zestal balletten
verwerkt met finales, koor, show.
Een eigen revue-orkest zal voor de
begeleiding zorgen.
Het ligt in de bedoeling o.a. in Am
sterdam, Utrecht. Arnhem en Tilburg
repetities te houden voor aanmeldin
gen uit deze streken.
De liefdadigheidsinstellingen kun
nen een beroep op de „Nederlandse
Amateur Revue" doen.
BREDASE BIOSCOPEN
(II)
Naar aanleiing van het naschrift op
mijn ingezonden artikel van zaterdag 1.1.
zou ik nog gaarne enige opmerkingen
maken.
Ik heb nimmer beweerd, dat de prijzen
in E-reda hoger zouden zijn dan elders.
Een. prijs van f3,50 (en hoger) mag wel
licht gelden in Amsterdam voor de beste
plaatsen in een luxe-bioscoop (met pau
ze in het programma, waarin een artiest
op het toneel optreedt) doch is geen ge
middelde prijs voor een plaats in een
bioscooptheater van het peil zoals wij
ze in Breda bezitten.
Dat de exploitatiekosten enorm geste
gen zijn zal geen zinnig mens ontkennen.
Doch hierdoor wordt de laatste prijs
verhoging niet gemotiveerd. Als de be
lastingverlaging nog niet doorgevoerd is
ligt dit raadsbesluit nog bij Ged. Staten,
die een dergelijk besluit nu eenmaal goed
moeten keuren. Als het afkomt wordt
het teveel betaalde gerestitueerd, tot aan
de datum van ingang der verlaging.
Het boek, waarnaar de film „De kapi
tein van Köpenick" gemaakt is_ is reeds
zeer oud en werd in de dertiger jaren
reeds tweemaal verfilmd en ook op het
j toneel gebracht. De toen gemaakte film
heeft waarschijnlijk wel in Amsterdam
gelopen, en ik kan mij indenken, dat
voor deze nieuwe versie de eer van een
première aan ,,de provincie" gelaten
wordt. (Het is nl. geen première meer).
Dat in Breda alleen het allerbeste zou
worden gegeven, is bepaaldelijk niet de
mening van het publiek. Anders zouden
de zalen wel voller zitten. Men zou een
enquête kunnen instellen onder de be-
I zoekers. Dan zou de exploitanten duide
t !ijk worden, dat een groot deel van mijn
argumenten door het publiek worden
gedeeld.
In hoofdzaak gaat het echter om twee
argumenten, die door de exploitanten
niet zijn weerlegd geworden:
1. Dat men niet ëens de burgerlijke
normen van beleefdheid in acht neemt
en een zo noodzakelijke prijsverhoging
aankondigt, b.v. middels een advertentie.
Zoiets wordt door b.v. de slagers wel
gedaan, en is alleen maar een bewijs
I van fatsoen,
j 2. De prijsverhoging is en blijft lijn-
recht in strijd met de politiek van prijs-
stabilisering van de regering.
De overige door mij genoemde feiten
en argumenten worden door het ant
woord niet weerlegd en i'k kan deze dus
ten volle handhaven.
BREDA. P. NOUWENS.
Ginnekenweg 39.
haar niet, want in haar lekentijd had
ze al de kleuters verzorgd, die het
schooltje bezochten dat haar tante
Antje in een kamer van het ouder
lijk huis hield.
Zelfverloochening
In 1897 ging zuster Maria Theresa
naar Suriname. Zij had zich vrijwil-
Pastoor P. Doens van de parochie van de H. Maria Hemelvaart te Bavel 1 voor de melaatsenyerpleging aan-
is, naar zijn eigen woorden, niet zuinig op zijn correspondentie. Hii be- ëemeld, maar toen zij bij haar aan-
waart liever geen brieven en daarom is die ene, met potlood geschreven komst te Paramaribo een grote me-
brief, die in het kerkelijk register ligt, een uitzondering. Het is een schrijven
dat hij in begin januari 1936 uit Paramaribo ontving en helemaal onderaan
staat» bijna onleesbaar, de naam Mieke Boomaars.
(Van onze speciale verslaggever)
Van die Mieke Boomaars is kortgeleden een bericht in de kran
ten gekomen. Daarin stond vermeld, dat zij als zuster Maria
Theresa van de Liefdezusters van Tilburg, op 14 december als
Smélaatse gestorven is. Uit dat kleine, eenvoudige bericht kon
men al lezen, dat haar dood de kroon was op een heldhafti"'
leven. Reeds thans wordt in Paramaribo gesproken over de
terste stappen, om het proces tot zaligverklaring van „zuster
Trees" aanhangig te maken.
In Bavel. het kleine dorpje op en
kele kilometers van Breda, is de per-
loonlijke herinnering aan Mieke Boo-
Jnaars vrijwel vervaagd. Er is daar
niemand meer, die kan zeggen dat
hij Mieke in haar meisjesjaren te Ba
vel goed heeft gekend. De oudste in
woner van het dorp, de heer Willem
Marijnissen, is even oud ais Mieke
Bnomaars en dus moet hij gelijktij
dig met het meisje naar school zijn
gegaan. Maar het is allemaal al heel
lang geleden en voorzover hij zich
kan herinneren, is Mieke hem nooit
bijzonder opgevallen.
Haar naaste familie in Bavel (de
kinderen van haar enige getrouwde
broer) kent haar alleen uit brieven
en foto's. Waarbij overigens moet
worden aangetekend, dat de corres
pondentie tussen Paramaribo en Ba
vel voortdurend goed onderhouden is.
Vroeger schreef „tante-nonneke" zelf,
later onderhield haar nichtje, ook een
Mieke Boomaars. wier kloosternaam
zuster Teresine luidt, de banden met
haar broer te Bavel, die in het ouder
lijk huis woont. „Tante wordt sukkel
achtig luidde het in een van haar
jongste brieven over zuster Trees.
„Er interesseert haar niet veel meer.
Alleen bidt ze voortdurend voor de
familie en voor de missie".
Godsdienstig
Inderdaad, tot het laatst toe heelt
de missie haar hele hart gehad. Een
liefde, die haar van kindsbeen af be
zield heeft. De 76-jarige heer A. v.
Bavel. een Bavelaar van afkomst,
die momenteel, gepensioneerd van dc
Staatsmijnen in „Huize Elisabeth" to
Geleen woont, blijkt de enige te zijn,
die in zijn jeugd veel omgang heeft
gehad met de enkele jaren oudere
Mieke Boomaars. Hij weot hoe zij in
haar jeugd al heel godsdienstig was.
vaak bad als ze de koeien van vader
moest gaan hoeden en ernaar ver
langde zuster te worden en de me
laatsen te gaan verplegen.
Zo gemakkelijk ging dat echter niet.
Mieke was het enige meisje uit een
huishouden met acht kinderen. Drie
van haar broers, Christ, Koos en Piet,
zijn pater geworden. Christ is als re
demptorist later de stichter geworden
van het retraitehuis te Seppe.
Mieke is op 12 november 1867 ge
boren. In 1890, toen zij reeds tenvolle
naar hst kloosterleven verlangde,
stierf haar moeder en daardoor
moest zij haar vertrek uitstellen. Het
jaar daarna trouwde haar broer, die
op de ouderlijke boerderij bleef wo
nen. Toen kreeg Mieke de kans om
als zuster Maria Theresa in te treden
in het klooster van O. L. Vrouw van
Barmhartigheid te Tilburg.
Na haar professie werd zij aange
steld als kleuteronderwijzeres te Nij
megen. Nieuw was dat werk voor
nigte op de wal zag staan van aller
lei rassen, was ze zo verrast dat ze
uitriep: „O. wat een lelijke mensen".
Een pater tikte haar op de schouder
en zei: „Zuster, ook deze mensen
hebben een onsterfelijke ziel, vrijge
kocht door het Bloed van Jezus
Christus".
Die priestelijke woorden moeten
haar wel altijd bijgebleven zijn,
want van stond af aan heeft zij zich
met voorbeeldige ijver aan de le-
pra-verpleging gewijd. Een ijver
die zo mogelijk nog groter werd,
toen zuster Trees in 1913 aan den
lijve moest ondervinden, wat me
laatsheid betekent. Zelf constateer
de zij haar ziekte het eerst en toen
zij haar bang vermoeden had mee
gedeeld aan de overste, die in Pa
ramaribo op visitatie was, toonde
een medisch onderzoek de juist
heid aan. Volgens de directrice van
de Majella-stichting, die zuster
Trees onder haar verpleegsters tel
de, moet zij het hebben overgekre-
gen van een vrouw die zij verpleeg
de en die afzichtelijk melaats was.
Hoewel zuster Trees voortaan alge
scheiden van de kloostergemeenschap
moest leven, zag zij haar toekomst
met ware heldenmoed in en heel haar
houding getuigde van een heilige zelf
verloochening. „Nooit", zo zei ze „zal
iï birïden om genezing, maar ik
zal God vragen, dat Hij mijne Han
den spare, opdat ik de melaatsen,
mijne kinderen, tot het laatst toe kan
blijven verplegen". En dit gebed is
verhoord geworden. Hoewel de han
den van lepra-lijders meestal het
eerst worden aangetast, zijn die van
zuster Trees ongeschonden en ge
schikt voor de verpleging gebleven.
Geridderd
De bewondering voor de godsvrucht,
het leven en het werk van zuster Ma
ria Theresa is niet eerst na haar
dood gekomen. In 1947, toen zij vijf
tig jaar in de missie was, waarvan
34 jaar als melaatse, is haar een
vorstelijke huldiging ten deel geval
len. Zij werd toen bovendien benoemd
tot Ridder in de Orde van Oranje-
Nassau.
De hierbij afgedrukte foto van zus
ter Maria Theresa werd gemaakt
op 12 november 1947, toen zij haar
tachtigste verjaardag vierde en
daarbij meer dan anders nog het
middelpunt was van de Majella
stichting, uxiaruaii zij niet alleen
verpleegster, maar ook verpleegde
was. Zuster Trees was toen al
34 jaar melaats.
IN 1935, toen het nichtje zuster Te
resine naar de missie vertrok, bood
Bavel haar een afscheidsavond aan.
Op die avond hield een pater re
demptorist een gloedvolle rede. ge
wijd aan de moedige tante van de
scheidende zuster, aan zuster Trees,
wier faam toen al tot hier was door
gedrongen. Pastoor Doens, nog maar
kort in Bavel benoemd, was op die
avond aanwezig en hij dacht: „Zo'n
moedige Bavelse, ik moest ze maar
eens blij maken met een brief".
Hij kreeg een met potlood geschre
ven brief terug, waarin alles staat
over de missie, maar niets over de
schrijfster zelf, niets over haar af
zichtelijke ziekte. En dat is de brief
die ondertekend is door Mieke Boo
maars, de enige brief die pastoor
Doens bewaart.
BREDASE BIOSCOPEN
(III)
In uw blad van zaterdag 12 januari 1.1.
trof ik in de rubriek „Papier voor uw
pen" een schrijven aan van de heer P.
Nouwens over de Bredase bioscopen. Ik
hoop dat er voor mijn pen ook papier
beschikbaar ist want ik ben zo vrij het
naschrift van de redactie aan enige kri
tiek te onderwerpen.
Met hetgeen van de zijde der exploi
tanten werd aangevoerd kan ik het ge
heel eens zijn, maar wat de verklaringen
van de vertegenwoordiger van een film-
verhuurbedrijf betreft, zou ik kunnen
veronderstellen dat deze vertegenwoor
diger uitsluitend in de provincie werkt
en een totaal verkeerde voorstelling heeft
van wat in de grote steden gebeurt. De
meeste van zijn verklaringen zijn abso
luut onjuist te noemen. Zo bijvoorbeeld
wat de prijzen der plaatsen betreft, In
Amsterdam, Rotterdam en Den Haag be
taalt men voor een goede bioscoopplaats
beslist niet meer dan f 2.50 en dan is
men wat .ie noemt al duur uit. Alleen
wanneer er films gedraaid worden met
een langere speelduiir en men dus maar
één voorstelling per avond kan geven,
stelt men de prijzen hoger, wat redelijk
genoemd kan worden. Gezien de hoge
kosten, die de exploitanten voor het
huren van een film moeten maken, vind
ik de prijzen der plaatsen hier niet te
hoog, maar ik vermoed dat menigeen
graag een paar kwartjes meer betaalde,
wanneer hij een film bezocht in een
behoorlijk geoutilleerde bioscoop. Want
ik ben het zeker niet met genoemde ver
tegenwoordiger eens. wanneer hij be
weert dat wat de outillage van de biosco
pen betreft( Breda niet onder hoeft te
doen voor de grote steden. De nieuwste
theaters buiten beschouwing latende, ge
loof ik niet dat de doorsnee-bioscoop in
de grote steden zich in zo'n erbarmelijke
staat bevindt als hier in Breda. Zelfs
in de z.g. ,,buurt-theaters" kan men zich
nog altijd op een behoorlijk beklede,
verende fauteuil neervlijen. Wat de films
betreft, ik begrijp niet hoe de redactie
in haar naschrift kan aanhalen wat de
vertegenwoordiger zei: „Hier draait het
allerbeste". Wanneer men geregeld de
filmkritieken in pers en radio bijhoudt
moet men er van overtuigd' zijn, dat diit
absoluut niet het geval is. Ik woon nu
5 maanden in Breda en al die tijd heb
ik hier nog geen film kunnen zien, die
cultureel verantwoord is, „Marcelldno"
buiten beschouwing gelaten,
BREDA, E. M. BOL-VRIES
Boeimeerlaan 70.
BREDASE BIOSCOPEN
(IV)
Met belangstelling las ik jl. zaterdag,
onder .Papier voor uw pen", het inge
zonden stuk „E-redase bioscopen''.
Helaas kan ik het niet helemaal eens
zijn met het naschrift, door de redactie
hierop gegeven, en iik neem dan ook de
vrijheid u mijn visie hierop kenbaar te
maken,
1. U beweert dat de prijzen in Breda
niet hoger liggen dan in enige andere
stad in Nederland. Nu wil ik niet be
weren, dat ik in alle steden van ons land
de bioscopen heb bezocht, en zodoende
de prijzen heb gecontroleerd. Desondanks
meen ik te weten, dat de prijst welke
u noemt voor een goed theater 'in Am
sterdam (f 3,50) op fantasie moet berus
ten. Bijna iedere week breng ik een be
zoek aan de hoofdstad en zodoende kom
ik ook daar wel eens in een bioscoop
of filmtheater. Tot op heden heb ik daar
nimmer zo'n hoge prijs voor een goede
plaats betaald. Zondag jl. draaide in het
Tuschinski theater de film ..Trapeze".
De duurste plaats in dit duurste theater
kostte nog lang geen f 3.00. Voor een
frontbalkon behoefde men daar maar
f 1,40 te betalen. Mijn vraag is: „Zou u
een van de Bredase bioscopen met ge
noemd theater willen vergelijken?"
Ter overtuiging, dat in Amsterdam de
prijzen niet zo hoog liggen als u in uw
naschrift beweert, zend ik u hierbij ver
schillende toegangskaartjes van goede
theaters. Blijft u er ook nu nog bijt dat
een goede plaats daar f 3,50 kost?
2. Ook de outillage wordt door u op
een voor mij onduidelijke wijze verde
digd. U schrijft: ,.In Breda heeft men
een goede stoel voor f 1,75." Afgezien van
het feit. dat ook dit veel te duur is,-
ben ik van mening, dat dit meubilair
heden ten dage in een grote stad (en zo
wil Breda toch genoemd worden!), niet
meer thuis hoort.
3. Ook over de service in de Bredase
theaters zal door het overgrote deel van
het publiek niet worden geroepen.
Dat twee avondvoorstellingen momen
teel niet lonend zijn, is logisch: Eerst
wanneer de huidige theaters op een an
dere leest worden geschoeid, zullen de
mensen in groten getale opkomen.
BREDA, T. H. MEUKE jr.
„VaUkemerslaan 275.
PRESENT
Een vooruitstrevende gemeenteraad
besloot met ingang van 1 januari zijn
presentiegeld te verhogen.
Gedeputeerde Staten van de edele en
zich geducht werende provincie, waarin
de bedoelde gemeente is gelegen, kon
den hiermede akkoord gaan, echter eerst
met ingang van 15 januari.
De raad hield daarop zijn eerste ver
gadering in het nieuwe jaar op... 16
januari!
Ik weet niet, wat meer te bewonderen:
de eerbied van Gedeputeerde Staten voor
de principiële kool (geen goedkeuring
met terugwerkende kracht: zij hadden
nl. op 9 januari besloten) of de handig
heid van de gemeenteraad in het hoeden
van de praktische geit.
OOSTERHOUT. H. T.
ONVEILIG VERKEER
Er wordt de laatste tijd van alles ge
daan om het verkeer zo veel mogelijk
in veilige banen te leiden; en ook kan
ik best begrijpen dat onze verkeers
politie de handen daaraan vol heeft en
onmogelijk overal tegelijk bij kan zijn.
Maar het volgende wil ik toch onder
haar aandacht brengen. Er rijdt nl. een
jbus (welke arbeiders en arbeidsters naar
en van de fabriek vervoert). Ze kwamen
met deze bus niet verder dan eind Gin
nekenweg; toen zat de bus vol rook.
Weer de arbeiders er uit. De chauffeur
verhielp het voor even en toen konden
ze weer instappen. Ook is het al meer
voorgevallen dat de remmen niet deug
den. Kort geleden, bij het indraaien van
de Prins Hendrikstraat, kwam er een
tegenligger aan. Als die niet krachtig
had geremd was een botsing onvermij
delijk geweest. Nu vraag ik me af: is
het niet verschrikkelijk dat onze man
nen, zoons of dochters naar hun werk
worden gebracht met zulk slecht ma
teriaal? Vrijdag 11 jan. was er weer wat
anders gebeurd. Er brak een as. Resul
taat: alle arbeiders er uit. Er werd om
een andere bus gebeld. En dat kan blijk
baar allemaal. Hoe lang nog?
BREDA, Mevr. MöLLER.
Tasmanstraat 28.
DOUCHECELLEN
Met gemengde gevoelens las ik het be
richtje dat er in verschillende straten in
het Heuvelkwartier te Breda douchecel
len zouden worden aangebracht. Nu is
dit geen weelde maar een grote nood
zaak, want woningen die toch voor ge
zinnen met kinderen worden gebouwd,
maar geen behoorlijke wasruimte heb
ben, zijn in deze tijd een aanfluiting.
Toen de woning in de Hudsonstraat
ons werd toegewezen waren wij erg ge
lukkig dat er een douchecel in was.
Dat stond tenminste in het contract,
maar achteraf hadden wij te vroeg ge
juicht, de douchecel was voor douche
onbruikbaar, daar de vloer poreus is en
de afvoer voor water te hoog. Eoven-
dien is de ruimte zo klein dat men zich
nauwelijks kan wassen, wil men niet
voortdurend in aanraking komen met de
muren. Nu zou dit veranderd worden;
dat is fijn. maar minder leuk is dat de
bewoners dit moeten gaan betalen.
BREDA. B. T.
WACHTHUISJE
Sedert enige maanden is onze gemeente
een BEA-wachthuis je rijker geworden.
Op het eerste gezicht was het een prach
tige aanwinst, want daaronder stonden
de bus-passagiers in elk geval droog.
Maar nu het op een verkeerde plaats
staat en dan nog wel in één der gevaar
lijkste bochten wordt er geen gebruik
meer van gemaakt. Nu gaan de reizi
gers liever onder de portiekjes staan
van de omliggende huizen, dan in het
wachthuisje, en zeker met regenachtig
weer. Als er in de verte een auto aan
komt met razende snelheid> houd ik mijn
hart altijd vast en slaak een zucht van
verlichting als de chauffeur zijn wagen
door de gevaarlijkste bocht geloodst
heeft.
Het BBA-huisje zou stellig meer be
zoekers trekken als het een vijftig meter
uit de bocht geplaatst zou zijn.
De bus-chauffeurs zien ook wel in dat
dit een gevaarlijke bocht is, want zij
stoppen op een veilige afstand van de
bocht en van het BBA-wachthuis je.
RIJSBERGEN. J. W.
N.A.C.-TERREIN
Ondanks het feit, dat het NAObestuur
de laatste maanden al diverse verbete
ringen aan de toeschouwersverblijven
heeft laten aanbrengen, blijft er toch nog
veel aan de service voor het publiek
ontbreken. Op de eerste plaats moest het
met mogen voorkomen, dat toeschouwers
op de overdekte tribunei voordat zij hun
plaatsen innemen, zich genoodzaakt zien
met zakdoek of krant hun zitplaatsen
van het nodige stof en uitwerpselen van
vogels te bevrijden. Wij, Bredanaars.
(hebben ons daar al mee verzoend, mede
omdat we weten dat er het volgend sei
zoen een nieuwe overdekte tribune zal
verschijnen. Maar dat weten de meesten
van de supporters van de bezoekende
club niet, en als we ze dan met opge
trokken neuzen hun plaatsen zien inne
men, dan vragen we ons toch wel eens
af. of het nou niet mogelijk zou zijn, om
twee uur vóór de aanvang van de wed
strijd even een terreinknecht met een
lap over de zitplaatsen te laten wrijven.
Ook lopen er dikwijls tientallen bezoe
kers met hun kaartjes in de hand, tever
geefs te zoeken naar hun plaatsen, om
dat de overeenkomstige nummers prak
tisch onleesbaar zijn geworden.
Op de tweede plaats hebben de pas
vernieuwde zitplaatsen op de le en 2e
rang de onhebbelijke eigenschap om bij
regenachtig weer een moeilijk te ver
wijderen merkteken van oude verf op
de diverse kledingstukken achter te la
ten. Het is helemaal niet mijn bedoeling
om het NAC-bestuur eens flink af te
kammen, maar zoals ze al vele onge
makken in gemakken voor het publiek
heeft herschapen, zó kunnen ook deze,
m.i. dringende verzoeken, zonder veel
moeite ingewilligd worden.
BREDA. R. v. Z.
NAC-SUPPORTER.
KRITIEK OP DE CRITICI
In uw rubriek P.v.u.P. van 12 januari
hebben verschillende mensen kritiek op
verschillende dingen.
De Bredase bioscopen, meneer Nou
wens, zijn helemaal niet te duur. Boven
dien wat reuze helpt: wanneer iets te
duur voor ondergetekende is, gebruikt
hij dat minder of zelfs helemaal niet.
maar dat plaatst hij toch niet in de
krant; het meubilair, wel, daar maakt
de directie geen gebruik van, maar het
publiek, dus vandaar het gammele.
Stadsbussen, geachte N. J., onderge
tekende heeft een weekkaart bij de BBA
en komt daardoor wel eens in een BBA-
bus. en daarom mag ik zeggen, dat ik
bewondering heb voor de service van
deze maatschappij. Heeft u bovendien
enig idee, hoe moeilijk en verantwoorde
lijk het is een bus vol met. mensen veilig
door het verkeer van vandaag te bren
gen op de plaats van bestemming, of
heeft u zelfs nooit last met uw fiets?
Ik wel!
Die NAC-supporter(s) mag ik advise
ren zijn moeilijkheden in te dienen op
een ledenvergadering van de supporters
club of vereniging. Bent u géén lid. wel,
stel u voor dat eens 5000 bezoekers ge
bruik zouden maken van dat lokaal?
Tenslotte heb ik 'n wijze spreuk voor
J. A. v. d. Br., nl.: „De beste stuurlui,
etc. etc."
Geachte redactie, ik wou deze week
met „mijn pen op uw papier", eindigen
met mijn bewondering uit te spreken
voor de bioscoopexploitanten in E<reda,
directie en personeel van de BBA en
last but not least de redactie van „Dag
blad De Stem" die mij hopelijk wel aan.
mijn trekken laat komen (arme Noppie)
door dit te plaatsen.
GILZE-RIJEN. F. J. C.
CARNAVAL 1957 (II)
Met instemming zullen vele Bredanaars
in uw blad van 12 januari jl. gelezen
hebben dat het voorstel om op de dag
van carnaval tribunes in de stad op te
richten, niet toe te juichen is.
Carnaval is geen kijkspel maar een
echt volksfeest, daargelaten dat het kou
de jaargetijde er zich niet bepaald toe
leent, om op een open. tribune te gaan
zitten.
Er is maar één middel om de oude
carnavalsstemming te doen herleven en
dat is slechts te bereiken door aan allen,
zowel de jeugd als de oudere generatie
toe te staan, zich die dagen gemaskerd,
in het openbaar, ti^sen het publiek te
mogen bewegen en in gemoede zal men
vragen, wat is hier nu eigenlijk op tegen?
„EEN VOORSTANDER
VAN CARNAVAL".
VRIJHEID OF NIET (II)
In uw blad van zaterdag 5 januari
komt een stukje voor, waarin deze vraag
wordt gesteld door de heer P. B.
Om u aan te toneni dat wij geen vrije
Nederlanders zijn, diene het volgende:
Enkele jaren geleden werd te Breda
en omgeving opgericht een postduiven-
bond onder de naam „West-Brabantse
Bond", met een ledental van 2000. De
nieuwe bond wilde lid worden van de
Nederl. Postduiven Organisatie en stuur
de, zoals was opgegeven, de jaarlijkse
contributie van haar leden naar het
hoofdbestuur van de N.P.O.
Wie schetst echter hun verbazing, toen
na enige tijd de contributie werd gere
tourneerd met de mededeling, dat de
nieuwe bond niet werd aangenomen, als
lid en dat hun ook geen losvergunning
voor Frankrijk zou worden gegeven. Geen
enkel motief werd opgegeven voor de
weigering van het lidmaatschap, en door
deze weigering konden deze duivenlief-
hebbers hun duiven niet naar Frankrijk
sturen, vanwaar toch de meeste vluchten
worden gehouden.
Na veel geschrijf kwam er eindelijk
een oplossing voor de nieuwe bond. De
regering wees de secretaris van de Ned.
Postd. Org. aan als de persoon, die met
de afgifte van de losvergunningen voor
Frankrijk werd belast met de uitdruk
kelijke verplichting, deze vergunning uit
te geven aan héb. die daarvoor een ver
zoek indienden.
De W.W.B. deed zulk een verzoek, en
ondanks de verplichting, hem door de
regering opgelegd, weigert deze heer de
losvergunning af te geven. Zijn wij nu,
leden van de nieuwe bond, vrije Neder
landers, of wil de Ned. Postd. Org. ons
verplichten lid van hun bond te worden?
Of wenst hij er geen nieuwe bond bij?
Ik dacht, dat de tijd voor dictators
voorbij was, maar ik schijn me te heb
ben vergist.
En zo zitten 2000 vrije postduivenlief-
hebbers (allen Nederlanders) in moei
lijkheden.
BREDA. C. S.
GETUIGEN VAN JEHOVA
Tn Waalwijk hebben we het voorbije
weekend gasten gehad. Er werd nl. een
congres gehouden van de Jehova-getui
gen. Ja, ze vonden daarvoor in Waalwijk
een zaalruimte, al had u dat misschien
niet gedacht. De zaal van de Gecroonde
Leersse werd bereidwillig voor dit doel
afgestaan. Hoe dat valt te rijmen met
de waarschuwing, vanaf de kansel in
de kerken, is ons een raadsel. Want als
er door de geestelijkheid gewaarschuwd
wordt tegen het onderdak bieden aan
de congressisten het geval duurde nl.
drie dagen geldt deze waarschuwing
toch zeker tegen het onderdak bieden
aan het congres zelf. Intussen hebben de
Jehova-getuigen hun tijd wel uitgebuit.
Ze hebben bepaalde deuren plat gelopen
en ijverig hun propagandamateriaal aan
de man gebracht. Zouden ze daar ook
gelegenheid voor hebben gehad als er
nu eens geen zaalruimte voor hun con
gres beschikbaar was gesteld? Wij vin
den een en ander nogal pijnlijk.
WAALWIJK. H. V. E.
KATTENREDDING
In het „Dagblad De Stem" trof mij het
stukje inzake de kattenredding te Ber
gen op Zoom.
Op de allereerste plaats alle lof en
eer aan de employé van V. en D. Deze
persoon stelde zich beschikbaar om de
poes (kat) uit de boom te halen ondanks
al het gevaar hieraan verbonden.
Maar nu het volgende punt: Dat de
brandweer opgebeld werd, was natuurlijk
goed, prima zelfs, wie zou het anders
kunnen doen dan de brandweer, die het
materiaal er voor heeft? Maar dat de
brandweer niet kwam is volgens mij niet
goed, of was er op dat moment een
brandje te blussen?
Het kan ook zijn dat men juist met
een spelletje kaart bezig was of doet
men dat niet bij de brandweer in Ber
gen op Zoom?
Ook kan het zijn dat men aan de
benzineprijs (schaarste) dacht; maar daar
kan men ook niet aan gedacht hebben
want dan moet de persoon die bijna elke
middag met de personenauto naar huis
rijdt om te eten er ook eens aan denken
wat dat kost.
Wanneer ik dit nu eens bekijk, dus
de houding van de brandweer, dan kan
ik dat niet goed.keuren en er zullen meer
lezers zijn die het met mij eens zijn.
EEN LEZER.
Nee, geachte inzender, die middag
dat de kat uit de boom werd gehaald,
viel er in Bergen op Zoom geen
brand te blussen. Dat de brandweer
zich in deze affaire geheel afzijdig
heeft gehouden, is niet juist. De on
dercommandant in hoogst' eigen per
soon kwam zich op de hoogte stel
len, juist omdat de hulp van de
brandweer was ingeroepen. Er lag
hier echter voor de brandweer geen
taak.
Wat het tweede gedeelte van uw
schrijven betreft, dit is een persoon
lijke aangelegenheid, waarin wij niet
kunnen treden. (Red.)