Zuster Maria Theresa uit Bavel stierf melaats in Paramaribo ilagMad ?3*§tcin Vliegende schotels blijken géén bizarre fantasie VOOR DE ENGELSE MARINE Tito eind april naar de Ver. Staten SAMPERMANS Landelijke revue door amateurs tS in nunztwC cé&e dag SAN O STOL ALL PURPOSE B.EGoodrich AUTOBANDEN Patiënten van Majellastichting willen haar zaligverklaring Herinneringen in Bavel vervaagd DERDE BLAD ZATERDAG 19 JANUARI 1957 Te Washington wordt van diploma- tieke.zijde vernomen dat de Verenig de Staten en Zuid-Slavië overeen zijn gekomen dat president Tito Amerika eind april a.s. zal bezoeken. De Zuidslavische president zal eerst het Witte Huis als gast van president Eisenhower bezoeken, waarna hij een reis van ongeveer twee weken door de Verenigde Staten zal maken. (Advertentie) band voor weg èn terrein 60°/o dikker loopvlak Enorme tractie (Geen zijwaartse siip De N. 113, een eenpersoons jacht vliegtuig en bommenwerper, zal binnen niet al te lange tijd een van de meest gebruikte vliegtuigen van de Engelse marine luchtvaartdienst worden. Hpt vliegtuig, daf een gro te actieradius en een hoge snelheid heeft, zal ook in staat zijn atoom bombardementen uit te voeren. De onderste foto geeft een beeld van de supersonische straaljager op een catapultstartbaan aan boord van het vliegkampschip H.M.S. Ark Royal voor een proefvlucht. Op de bovenste foto ziet men de N. 113 tijdens de vlucht. De banden-specialisten De gepensioneerde Amerikaanse Schout-bij-Nacht Delmer Fahrney, j vroeger hoofd van het marinepro gram voor geleide projectielen, heeft verklaard, dat er volgens betrouw bare berichten „voorwerpen met zeer hoge snelheden in onze atmosfeer komen". Fahrney zei dat „geen instantie in dit land of Rusland in staat is de snelheden en de wijze van versnel ling te evenaren, waarmee die voor werpen volgens radarwaarnemingen en deskundige ooggetuigen kunnen vliegen". Hij voegde eraan toe, dat de voor werpen vermoedelijk door „een intel ligente kracht" worden bestuurd „te oordelen naar de manier waarop zij vliegen". „Zij worden niet geheel door automatische apparatuur be diend, want (Je wijze waarop zij in formatie van plaats veranderen en eikaars banen kruisen zou moeten aangeven dat hun voortbeweging wordt geleid". Fahrney is voorzitter van een particuliere „nationale com missie voor onderzoek van luchtver schijnselen", die berichten over vliegende schotels en ongeïdentifi ceerde vliegende voorwerpen uit de gehele wereld verzamelt en na ze op hun waarde beoordeeld te hebben, publiceert. (Advertentie) Dezer dagen is gesticht de „Neder landse Amateur Revue". De bedoe ling is om in verschillende grotere plaatsen van het land goede amateurs aan te trekken om te komen tot een gezelschap dat, onder vakkundige leiding van enkele beroepsmensen, in de komende maanden een plaats in het amusementsleven zal gaan innemen. Het gezelschap is in Den Haag reeds met de repetities begonnen van een revue, die de naam zal krijgen „Achter de wolken schijnt de zon". In deze revue is een zestal balletten verwerkt met finales, koor, show. Een eigen revue-orkest zal voor de begeleiding zorgen. Het ligt in de bedoeling o.a. in Am sterdam, Utrecht. Arnhem en Tilburg repetities te houden voor aanmeldin gen uit deze streken. De liefdadigheidsinstellingen kun nen een beroep op de „Nederlandse Amateur Revue" doen. BREDASE BIOSCOPEN (II) Naar aanleiing van het naschrift op mijn ingezonden artikel van zaterdag 1.1. zou ik nog gaarne enige opmerkingen maken. Ik heb nimmer beweerd, dat de prijzen in E-reda hoger zouden zijn dan elders. Een. prijs van f3,50 (en hoger) mag wel licht gelden in Amsterdam voor de beste plaatsen in een luxe-bioscoop (met pau ze in het programma, waarin een artiest op het toneel optreedt) doch is geen ge middelde prijs voor een plaats in een bioscooptheater van het peil zoals wij ze in Breda bezitten. Dat de exploitatiekosten enorm geste gen zijn zal geen zinnig mens ontkennen. Doch hierdoor wordt de laatste prijs verhoging niet gemotiveerd. Als de be lastingverlaging nog niet doorgevoerd is ligt dit raadsbesluit nog bij Ged. Staten, die een dergelijk besluit nu eenmaal goed moeten keuren. Als het afkomt wordt het teveel betaalde gerestitueerd, tot aan de datum van ingang der verlaging. Het boek, waarnaar de film „De kapi tein van Köpenick" gemaakt is_ is reeds zeer oud en werd in de dertiger jaren reeds tweemaal verfilmd en ook op het j toneel gebracht. De toen gemaakte film heeft waarschijnlijk wel in Amsterdam gelopen, en ik kan mij indenken, dat voor deze nieuwe versie de eer van een première aan ,,de provincie" gelaten wordt. (Het is nl. geen première meer). Dat in Breda alleen het allerbeste zou worden gegeven, is bepaaldelijk niet de mening van het publiek. Anders zouden de zalen wel voller zitten. Men zou een enquête kunnen instellen onder de be- I zoekers. Dan zou de exploitanten duide t !ijk worden, dat een groot deel van mijn argumenten door het publiek worden gedeeld. In hoofdzaak gaat het echter om twee argumenten, die door de exploitanten niet zijn weerlegd geworden: 1. Dat men niet ëens de burgerlijke normen van beleefdheid in acht neemt en een zo noodzakelijke prijsverhoging aankondigt, b.v. middels een advertentie. Zoiets wordt door b.v. de slagers wel gedaan, en is alleen maar een bewijs I van fatsoen, j 2. De prijsverhoging is en blijft lijn- recht in strijd met de politiek van prijs- stabilisering van de regering. De overige door mij genoemde feiten en argumenten worden door het ant woord niet weerlegd en i'k kan deze dus ten volle handhaven. BREDA. P. NOUWENS. Ginnekenweg 39. haar niet, want in haar lekentijd had ze al de kleuters verzorgd, die het schooltje bezochten dat haar tante Antje in een kamer van het ouder lijk huis hield. Zelfverloochening In 1897 ging zuster Maria Theresa naar Suriname. Zij had zich vrijwil- Pastoor P. Doens van de parochie van de H. Maria Hemelvaart te Bavel 1 voor de melaatsenyerpleging aan- is, naar zijn eigen woorden, niet zuinig op zijn correspondentie. Hii be- ëemeld, maar toen zij bij haar aan- waart liever geen brieven en daarom is die ene, met potlood geschreven komst te Paramaribo een grote me- brief, die in het kerkelijk register ligt, een uitzondering. Het is een schrijven dat hij in begin januari 1936 uit Paramaribo ontving en helemaal onderaan staat» bijna onleesbaar, de naam Mieke Boomaars. (Van onze speciale verslaggever) Van die Mieke Boomaars is kortgeleden een bericht in de kran ten gekomen. Daarin stond vermeld, dat zij als zuster Maria Theresa van de Liefdezusters van Tilburg, op 14 december als Smélaatse gestorven is. Uit dat kleine, eenvoudige bericht kon men al lezen, dat haar dood de kroon was op een heldhafti"' leven. Reeds thans wordt in Paramaribo gesproken over de terste stappen, om het proces tot zaligverklaring van „zuster Trees" aanhangig te maken. In Bavel. het kleine dorpje op en kele kilometers van Breda, is de per- loonlijke herinnering aan Mieke Boo- Jnaars vrijwel vervaagd. Er is daar niemand meer, die kan zeggen dat hij Mieke in haar meisjesjaren te Ba vel goed heeft gekend. De oudste in woner van het dorp, de heer Willem Marijnissen, is even oud ais Mieke Bnomaars en dus moet hij gelijktij dig met het meisje naar school zijn gegaan. Maar het is allemaal al heel lang geleden en voorzover hij zich kan herinneren, is Mieke hem nooit bijzonder opgevallen. Haar naaste familie in Bavel (de kinderen van haar enige getrouwde broer) kent haar alleen uit brieven en foto's. Waarbij overigens moet worden aangetekend, dat de corres pondentie tussen Paramaribo en Ba vel voortdurend goed onderhouden is. Vroeger schreef „tante-nonneke" zelf, later onderhield haar nichtje, ook een Mieke Boomaars. wier kloosternaam zuster Teresine luidt, de banden met haar broer te Bavel, die in het ouder lijk huis woont. „Tante wordt sukkel achtig luidde het in een van haar jongste brieven over zuster Trees. „Er interesseert haar niet veel meer. Alleen bidt ze voortdurend voor de familie en voor de missie". Godsdienstig Inderdaad, tot het laatst toe heelt de missie haar hele hart gehad. Een liefde, die haar van kindsbeen af be zield heeft. De 76-jarige heer A. v. Bavel. een Bavelaar van afkomst, die momenteel, gepensioneerd van dc Staatsmijnen in „Huize Elisabeth" to Geleen woont, blijkt de enige te zijn, die in zijn jeugd veel omgang heeft gehad met de enkele jaren oudere Mieke Boomaars. Hij weot hoe zij in haar jeugd al heel godsdienstig was. vaak bad als ze de koeien van vader moest gaan hoeden en ernaar ver langde zuster te worden en de me laatsen te gaan verplegen. Zo gemakkelijk ging dat echter niet. Mieke was het enige meisje uit een huishouden met acht kinderen. Drie van haar broers, Christ, Koos en Piet, zijn pater geworden. Christ is als re demptorist later de stichter geworden van het retraitehuis te Seppe. Mieke is op 12 november 1867 ge boren. In 1890, toen zij reeds tenvolle naar hst kloosterleven verlangde, stierf haar moeder en daardoor moest zij haar vertrek uitstellen. Het jaar daarna trouwde haar broer, die op de ouderlijke boerderij bleef wo nen. Toen kreeg Mieke de kans om als zuster Maria Theresa in te treden in het klooster van O. L. Vrouw van Barmhartigheid te Tilburg. Na haar professie werd zij aange steld als kleuteronderwijzeres te Nij megen. Nieuw was dat werk voor nigte op de wal zag staan van aller lei rassen, was ze zo verrast dat ze uitriep: „O. wat een lelijke mensen". Een pater tikte haar op de schouder en zei: „Zuster, ook deze mensen hebben een onsterfelijke ziel, vrijge kocht door het Bloed van Jezus Christus". Die priestelijke woorden moeten haar wel altijd bijgebleven zijn, want van stond af aan heeft zij zich met voorbeeldige ijver aan de le- pra-verpleging gewijd. Een ijver die zo mogelijk nog groter werd, toen zuster Trees in 1913 aan den lijve moest ondervinden, wat me laatsheid betekent. Zelf constateer de zij haar ziekte het eerst en toen zij haar bang vermoeden had mee gedeeld aan de overste, die in Pa ramaribo op visitatie was, toonde een medisch onderzoek de juist heid aan. Volgens de directrice van de Majella-stichting, die zuster Trees onder haar verpleegsters tel de, moet zij het hebben overgekre- gen van een vrouw die zij verpleeg de en die afzichtelijk melaats was. Hoewel zuster Trees voortaan alge scheiden van de kloostergemeenschap moest leven, zag zij haar toekomst met ware heldenmoed in en heel haar houding getuigde van een heilige zelf verloochening. „Nooit", zo zei ze „zal iï birïden om genezing, maar ik zal God vragen, dat Hij mijne Han den spare, opdat ik de melaatsen, mijne kinderen, tot het laatst toe kan blijven verplegen". En dit gebed is verhoord geworden. Hoewel de han den van lepra-lijders meestal het eerst worden aangetast, zijn die van zuster Trees ongeschonden en ge schikt voor de verpleging gebleven. Geridderd De bewondering voor de godsvrucht, het leven en het werk van zuster Ma ria Theresa is niet eerst na haar dood gekomen. In 1947, toen zij vijf tig jaar in de missie was, waarvan 34 jaar als melaatse, is haar een vorstelijke huldiging ten deel geval len. Zij werd toen bovendien benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje- Nassau. De hierbij afgedrukte foto van zus ter Maria Theresa werd gemaakt op 12 november 1947, toen zij haar tachtigste verjaardag vierde en daarbij meer dan anders nog het middelpunt was van de Majella stichting, uxiaruaii zij niet alleen verpleegster, maar ook verpleegde was. Zuster Trees was toen al 34 jaar melaats. IN 1935, toen het nichtje zuster Te resine naar de missie vertrok, bood Bavel haar een afscheidsavond aan. Op die avond hield een pater re demptorist een gloedvolle rede. ge wijd aan de moedige tante van de scheidende zuster, aan zuster Trees, wier faam toen al tot hier was door gedrongen. Pastoor Doens, nog maar kort in Bavel benoemd, was op die avond aanwezig en hij dacht: „Zo'n moedige Bavelse, ik moest ze maar eens blij maken met een brief". Hij kreeg een met potlood geschre ven brief terug, waarin alles staat over de missie, maar niets over de schrijfster zelf, niets over haar af zichtelijke ziekte. En dat is de brief die ondertekend is door Mieke Boo maars, de enige brief die pastoor Doens bewaart. BREDASE BIOSCOPEN (III) In uw blad van zaterdag 12 januari 1.1. trof ik in de rubriek „Papier voor uw pen" een schrijven aan van de heer P. Nouwens over de Bredase bioscopen. Ik hoop dat er voor mijn pen ook papier beschikbaar ist want ik ben zo vrij het naschrift van de redactie aan enige kri tiek te onderwerpen. Met hetgeen van de zijde der exploi tanten werd aangevoerd kan ik het ge heel eens zijn, maar wat de verklaringen van de vertegenwoordiger van een film- verhuurbedrijf betreft, zou ik kunnen veronderstellen dat deze vertegenwoor diger uitsluitend in de provincie werkt en een totaal verkeerde voorstelling heeft van wat in de grote steden gebeurt. De meeste van zijn verklaringen zijn abso luut onjuist te noemen. Zo bijvoorbeeld wat de prijzen der plaatsen betreft, In Amsterdam, Rotterdam en Den Haag be taalt men voor een goede bioscoopplaats beslist niet meer dan f 2.50 en dan is men wat .ie noemt al duur uit. Alleen wanneer er films gedraaid worden met een langere speelduiir en men dus maar één voorstelling per avond kan geven, stelt men de prijzen hoger, wat redelijk genoemd kan worden. Gezien de hoge kosten, die de exploitanten voor het huren van een film moeten maken, vind ik de prijzen der plaatsen hier niet te hoog, maar ik vermoed dat menigeen graag een paar kwartjes meer betaalde, wanneer hij een film bezocht in een behoorlijk geoutilleerde bioscoop. Want ik ben het zeker niet met genoemde ver tegenwoordiger eens. wanneer hij be weert dat wat de outillage van de biosco pen betreft( Breda niet onder hoeft te doen voor de grote steden. De nieuwste theaters buiten beschouwing latende, ge loof ik niet dat de doorsnee-bioscoop in de grote steden zich in zo'n erbarmelijke staat bevindt als hier in Breda. Zelfs in de z.g. ,,buurt-theaters" kan men zich nog altijd op een behoorlijk beklede, verende fauteuil neervlijen. Wat de films betreft, ik begrijp niet hoe de redactie in haar naschrift kan aanhalen wat de vertegenwoordiger zei: „Hier draait het allerbeste". Wanneer men geregeld de filmkritieken in pers en radio bijhoudt moet men er van overtuigd' zijn, dat diit absoluut niet het geval is. Ik woon nu 5 maanden in Breda en al die tijd heb ik hier nog geen film kunnen zien, die cultureel verantwoord is, „Marcelldno" buiten beschouwing gelaten, BREDA, E. M. BOL-VRIES Boeimeerlaan 70. BREDASE BIOSCOPEN (IV) Met belangstelling las ik jl. zaterdag, onder .Papier voor uw pen", het inge zonden stuk „E-redase bioscopen''. Helaas kan ik het niet helemaal eens zijn met het naschrift, door de redactie hierop gegeven, en iik neem dan ook de vrijheid u mijn visie hierop kenbaar te maken, 1. U beweert dat de prijzen in Breda niet hoger liggen dan in enige andere stad in Nederland. Nu wil ik niet be weren, dat ik in alle steden van ons land de bioscopen heb bezocht, en zodoende de prijzen heb gecontroleerd. Desondanks meen ik te weten, dat de prijst welke u noemt voor een goed theater 'in Am sterdam (f 3,50) op fantasie moet berus ten. Bijna iedere week breng ik een be zoek aan de hoofdstad en zodoende kom ik ook daar wel eens in een bioscoop of filmtheater. Tot op heden heb ik daar nimmer zo'n hoge prijs voor een goede plaats betaald. Zondag jl. draaide in het Tuschinski theater de film ..Trapeze". De duurste plaats in dit duurste theater kostte nog lang geen f 3.00. Voor een frontbalkon behoefde men daar maar f 1,40 te betalen. Mijn vraag is: „Zou u een van de Bredase bioscopen met ge noemd theater willen vergelijken?" Ter overtuiging, dat in Amsterdam de prijzen niet zo hoog liggen als u in uw naschrift beweert, zend ik u hierbij ver schillende toegangskaartjes van goede theaters. Blijft u er ook nu nog bijt dat een goede plaats daar f 3,50 kost? 2. Ook de outillage wordt door u op een voor mij onduidelijke wijze verde digd. U schrijft: ,.In Breda heeft men een goede stoel voor f 1,75." Afgezien van het feit. dat ook dit veel te duur is,- ben ik van mening, dat dit meubilair heden ten dage in een grote stad (en zo wil Breda toch genoemd worden!), niet meer thuis hoort. 3. Ook over de service in de Bredase theaters zal door het overgrote deel van het publiek niet worden geroepen. Dat twee avondvoorstellingen momen teel niet lonend zijn, is logisch: Eerst wanneer de huidige theaters op een an dere leest worden geschoeid, zullen de mensen in groten getale opkomen. BREDA, T. H. MEUKE jr. „VaUkemerslaan 275. PRESENT Een vooruitstrevende gemeenteraad besloot met ingang van 1 januari zijn presentiegeld te verhogen. Gedeputeerde Staten van de edele en zich geducht werende provincie, waarin de bedoelde gemeente is gelegen, kon den hiermede akkoord gaan, echter eerst met ingang van 15 januari. De raad hield daarop zijn eerste ver gadering in het nieuwe jaar op... 16 januari! Ik weet niet, wat meer te bewonderen: de eerbied van Gedeputeerde Staten voor de principiële kool (geen goedkeuring met terugwerkende kracht: zij hadden nl. op 9 januari besloten) of de handig heid van de gemeenteraad in het hoeden van de praktische geit. OOSTERHOUT. H. T. ONVEILIG VERKEER Er wordt de laatste tijd van alles ge daan om het verkeer zo veel mogelijk in veilige banen te leiden; en ook kan ik best begrijpen dat onze verkeers politie de handen daaraan vol heeft en onmogelijk overal tegelijk bij kan zijn. Maar het volgende wil ik toch onder haar aandacht brengen. Er rijdt nl. een jbus (welke arbeiders en arbeidsters naar en van de fabriek vervoert). Ze kwamen met deze bus niet verder dan eind Gin nekenweg; toen zat de bus vol rook. Weer de arbeiders er uit. De chauffeur verhielp het voor even en toen konden ze weer instappen. Ook is het al meer voorgevallen dat de remmen niet deug den. Kort geleden, bij het indraaien van de Prins Hendrikstraat, kwam er een tegenligger aan. Als die niet krachtig had geremd was een botsing onvermij delijk geweest. Nu vraag ik me af: is het niet verschrikkelijk dat onze man nen, zoons of dochters naar hun werk worden gebracht met zulk slecht ma teriaal? Vrijdag 11 jan. was er weer wat anders gebeurd. Er brak een as. Resul taat: alle arbeiders er uit. Er werd om een andere bus gebeld. En dat kan blijk baar allemaal. Hoe lang nog? BREDA, Mevr. MöLLER. Tasmanstraat 28. DOUCHECELLEN Met gemengde gevoelens las ik het be richtje dat er in verschillende straten in het Heuvelkwartier te Breda douchecel len zouden worden aangebracht. Nu is dit geen weelde maar een grote nood zaak, want woningen die toch voor ge zinnen met kinderen worden gebouwd, maar geen behoorlijke wasruimte heb ben, zijn in deze tijd een aanfluiting. Toen de woning in de Hudsonstraat ons werd toegewezen waren wij erg ge lukkig dat er een douchecel in was. Dat stond tenminste in het contract, maar achteraf hadden wij te vroeg ge juicht, de douchecel was voor douche onbruikbaar, daar de vloer poreus is en de afvoer voor water te hoog. Eoven- dien is de ruimte zo klein dat men zich nauwelijks kan wassen, wil men niet voortdurend in aanraking komen met de muren. Nu zou dit veranderd worden; dat is fijn. maar minder leuk is dat de bewoners dit moeten gaan betalen. BREDA. B. T. WACHTHUISJE Sedert enige maanden is onze gemeente een BEA-wachthuis je rijker geworden. Op het eerste gezicht was het een prach tige aanwinst, want daaronder stonden de bus-passagiers in elk geval droog. Maar nu het op een verkeerde plaats staat en dan nog wel in één der gevaar lijkste bochten wordt er geen gebruik meer van gemaakt. Nu gaan de reizi gers liever onder de portiekjes staan van de omliggende huizen, dan in het wachthuisje, en zeker met regenachtig weer. Als er in de verte een auto aan komt met razende snelheid> houd ik mijn hart altijd vast en slaak een zucht van verlichting als de chauffeur zijn wagen door de gevaarlijkste bocht geloodst heeft. Het BBA-huisje zou stellig meer be zoekers trekken als het een vijftig meter uit de bocht geplaatst zou zijn. De bus-chauffeurs zien ook wel in dat dit een gevaarlijke bocht is, want zij stoppen op een veilige afstand van de bocht en van het BBA-wachthuis je. RIJSBERGEN. J. W. N.A.C.-TERREIN Ondanks het feit, dat het NAObestuur de laatste maanden al diverse verbete ringen aan de toeschouwersverblijven heeft laten aanbrengen, blijft er toch nog veel aan de service voor het publiek ontbreken. Op de eerste plaats moest het met mogen voorkomen, dat toeschouwers op de overdekte tribunei voordat zij hun plaatsen innemen, zich genoodzaakt zien met zakdoek of krant hun zitplaatsen van het nodige stof en uitwerpselen van vogels te bevrijden. Wij, Bredanaars. (hebben ons daar al mee verzoend, mede omdat we weten dat er het volgend sei zoen een nieuwe overdekte tribune zal verschijnen. Maar dat weten de meesten van de supporters van de bezoekende club niet, en als we ze dan met opge trokken neuzen hun plaatsen zien inne men, dan vragen we ons toch wel eens af. of het nou niet mogelijk zou zijn, om twee uur vóór de aanvang van de wed strijd even een terreinknecht met een lap over de zitplaatsen te laten wrijven. Ook lopen er dikwijls tientallen bezoe kers met hun kaartjes in de hand, tever geefs te zoeken naar hun plaatsen, om dat de overeenkomstige nummers prak tisch onleesbaar zijn geworden. Op de tweede plaats hebben de pas vernieuwde zitplaatsen op de le en 2e rang de onhebbelijke eigenschap om bij regenachtig weer een moeilijk te ver wijderen merkteken van oude verf op de diverse kledingstukken achter te la ten. Het is helemaal niet mijn bedoeling om het NAC-bestuur eens flink af te kammen, maar zoals ze al vele onge makken in gemakken voor het publiek heeft herschapen, zó kunnen ook deze, m.i. dringende verzoeken, zonder veel moeite ingewilligd worden. BREDA. R. v. Z. NAC-SUPPORTER. KRITIEK OP DE CRITICI In uw rubriek P.v.u.P. van 12 januari hebben verschillende mensen kritiek op verschillende dingen. De Bredase bioscopen, meneer Nou wens, zijn helemaal niet te duur. Boven dien wat reuze helpt: wanneer iets te duur voor ondergetekende is, gebruikt hij dat minder of zelfs helemaal niet. maar dat plaatst hij toch niet in de krant; het meubilair, wel, daar maakt de directie geen gebruik van, maar het publiek, dus vandaar het gammele. Stadsbussen, geachte N. J., onderge tekende heeft een weekkaart bij de BBA en komt daardoor wel eens in een BBA- bus. en daarom mag ik zeggen, dat ik bewondering heb voor de service van deze maatschappij. Heeft u bovendien enig idee, hoe moeilijk en verantwoorde lijk het is een bus vol met. mensen veilig door het verkeer van vandaag te bren gen op de plaats van bestemming, of heeft u zelfs nooit last met uw fiets? Ik wel! Die NAC-supporter(s) mag ik advise ren zijn moeilijkheden in te dienen op een ledenvergadering van de supporters club of vereniging. Bent u géén lid. wel, stel u voor dat eens 5000 bezoekers ge bruik zouden maken van dat lokaal? Tenslotte heb ik 'n wijze spreuk voor J. A. v. d. Br., nl.: „De beste stuurlui, etc. etc." Geachte redactie, ik wou deze week met „mijn pen op uw papier", eindigen met mijn bewondering uit te spreken voor de bioscoopexploitanten in E<reda, directie en personeel van de BBA en last but not least de redactie van „Dag blad De Stem" die mij hopelijk wel aan. mijn trekken laat komen (arme Noppie) door dit te plaatsen. GILZE-RIJEN. F. J. C. CARNAVAL 1957 (II) Met instemming zullen vele Bredanaars in uw blad van 12 januari jl. gelezen hebben dat het voorstel om op de dag van carnaval tribunes in de stad op te richten, niet toe te juichen is. Carnaval is geen kijkspel maar een echt volksfeest, daargelaten dat het kou de jaargetijde er zich niet bepaald toe leent, om op een open. tribune te gaan zitten. Er is maar één middel om de oude carnavalsstemming te doen herleven en dat is slechts te bereiken door aan allen, zowel de jeugd als de oudere generatie toe te staan, zich die dagen gemaskerd, in het openbaar, ti^sen het publiek te mogen bewegen en in gemoede zal men vragen, wat is hier nu eigenlijk op tegen? „EEN VOORSTANDER VAN CARNAVAL". VRIJHEID OF NIET (II) In uw blad van zaterdag 5 januari komt een stukje voor, waarin deze vraag wordt gesteld door de heer P. B. Om u aan te toneni dat wij geen vrije Nederlanders zijn, diene het volgende: Enkele jaren geleden werd te Breda en omgeving opgericht een postduiven- bond onder de naam „West-Brabantse Bond", met een ledental van 2000. De nieuwe bond wilde lid worden van de Nederl. Postduiven Organisatie en stuur de, zoals was opgegeven, de jaarlijkse contributie van haar leden naar het hoofdbestuur van de N.P.O. Wie schetst echter hun verbazing, toen na enige tijd de contributie werd gere tourneerd met de mededeling, dat de nieuwe bond niet werd aangenomen, als lid en dat hun ook geen losvergunning voor Frankrijk zou worden gegeven. Geen enkel motief werd opgegeven voor de weigering van het lidmaatschap, en door deze weigering konden deze duivenlief- hebbers hun duiven niet naar Frankrijk sturen, vanwaar toch de meeste vluchten worden gehouden. Na veel geschrijf kwam er eindelijk een oplossing voor de nieuwe bond. De regering wees de secretaris van de Ned. Postd. Org. aan als de persoon, die met de afgifte van de losvergunningen voor Frankrijk werd belast met de uitdruk kelijke verplichting, deze vergunning uit te geven aan héb. die daarvoor een ver zoek indienden. De W.W.B. deed zulk een verzoek, en ondanks de verplichting, hem door de regering opgelegd, weigert deze heer de losvergunning af te geven. Zijn wij nu, leden van de nieuwe bond, vrije Neder landers, of wil de Ned. Postd. Org. ons verplichten lid van hun bond te worden? Of wenst hij er geen nieuwe bond bij? Ik dacht, dat de tijd voor dictators voorbij was, maar ik schijn me te heb ben vergist. En zo zitten 2000 vrije postduivenlief- hebbers (allen Nederlanders) in moei lijkheden. BREDA. C. S. GETUIGEN VAN JEHOVA Tn Waalwijk hebben we het voorbije weekend gasten gehad. Er werd nl. een congres gehouden van de Jehova-getui gen. Ja, ze vonden daarvoor in Waalwijk een zaalruimte, al had u dat misschien niet gedacht. De zaal van de Gecroonde Leersse werd bereidwillig voor dit doel afgestaan. Hoe dat valt te rijmen met de waarschuwing, vanaf de kansel in de kerken, is ons een raadsel. Want als er door de geestelijkheid gewaarschuwd wordt tegen het onderdak bieden aan de congressisten het geval duurde nl. drie dagen geldt deze waarschuwing toch zeker tegen het onderdak bieden aan het congres zelf. Intussen hebben de Jehova-getuigen hun tijd wel uitgebuit. Ze hebben bepaalde deuren plat gelopen en ijverig hun propagandamateriaal aan de man gebracht. Zouden ze daar ook gelegenheid voor hebben gehad als er nu eens geen zaalruimte voor hun con gres beschikbaar was gesteld? Wij vin den een en ander nogal pijnlijk. WAALWIJK. H. V. E. KATTENREDDING In het „Dagblad De Stem" trof mij het stukje inzake de kattenredding te Ber gen op Zoom. Op de allereerste plaats alle lof en eer aan de employé van V. en D. Deze persoon stelde zich beschikbaar om de poes (kat) uit de boom te halen ondanks al het gevaar hieraan verbonden. Maar nu het volgende punt: Dat de brandweer opgebeld werd, was natuurlijk goed, prima zelfs, wie zou het anders kunnen doen dan de brandweer, die het materiaal er voor heeft? Maar dat de brandweer niet kwam is volgens mij niet goed, of was er op dat moment een brandje te blussen? Het kan ook zijn dat men juist met een spelletje kaart bezig was of doet men dat niet bij de brandweer in Ber gen op Zoom? Ook kan het zijn dat men aan de benzineprijs (schaarste) dacht; maar daar kan men ook niet aan gedacht hebben want dan moet de persoon die bijna elke middag met de personenauto naar huis rijdt om te eten er ook eens aan denken wat dat kost. Wanneer ik dit nu eens bekijk, dus de houding van de brandweer, dan kan ik dat niet goed.keuren en er zullen meer lezers zijn die het met mij eens zijn. EEN LEZER. Nee, geachte inzender, die middag dat de kat uit de boom werd gehaald, viel er in Bergen op Zoom geen brand te blussen. Dat de brandweer zich in deze affaire geheel afzijdig heeft gehouden, is niet juist. De on dercommandant in hoogst' eigen per soon kwam zich op de hoogte stel len, juist omdat de hulp van de brandweer was ingeroepen. Er lag hier echter voor de brandweer geen taak. Wat het tweede gedeelte van uw schrijven betreft, dit is een persoon lijke aangelegenheid, waarin wij niet kunnen treden. (Red.)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1957 | | pagina 5