ik
fPagblad 23*j&ïctu
In Wales staat een bijzonder huis
Nosweithiau Llawen
De Para - militaire organisaties in
de Sowjet-zone
BIG BEN BESTOND EEN EEUW
Afgelopen weken: dure
les voor Europa
tstal
:f in
ïm
Priesterjubilea
in 1957
10
VIJFDE BLAD
DONDERDAG 20 DECEMBER 1956
en
SIE
LAMPEN
Onbetrouwbaarheid volkspohtie
en andere strijdgroepen
Bisdom Breda
Beroemde klokken
in Londen
„Genootschap voor
sport en techniek"
Door dr. Konrad
Adenauer
1 M
en nog zal
beperkende
■ringen, die
n genomen,
sen van dit
voorts nog
bare bouw-
insdagavond,
n Lenin en
te Moskou
rog in rode
rmer van d«
steigers had
■ruchten. dat
n verwijderd
jk overschot,
ligt, naar el-
bracht,
ekendmaking
icht voor het
'kzaamheden.
ongeveer
Duitsland
U het mo-
ieuw da-
guldens
de vluch-
verzocht
sporeti,
terugge-
ondertekende
Bet moment
was tevens
jaar dure ri
tussen beide
e betrekkin-
rsteld.
t 3
R G
pNEEIi
luwelier
fistburg
IRT.
las en
(Advertentie)
er zijn geen betere
Er Tras eens een tijd (zo moeten
alle goede verhalen beginnen) dat er
geen televisie, radio of film was. De
mensen moesten zich dus zelf verma
ken.
De Engelsen brachten menig ge
zellig uurtje zoek met over het weer
of cricket te praten, of ze vertrok
ken, wanneer de conversatie stokte,
om een of ander nieuw, vreemd we
relddeel te ontdekken. De Schotten
versterkten zich met borden vol ha
vermout opdat zij de doedelzak een
klein beetje harder zouden kunnen be
spelen of om meer Engelsen aan te
kunnen by een grensincidentje. De
Ieren zaten natuurlijk om hun turf
vuren, staarden voor zich uit en ver
dwenen dan naar verre landen met
een shillelaghs onder hun armen en
tranen in hun ogen en bezongen zo
de schoonheid van de Bergen van
Mourne, Galway Baai en de lieve
Molly Malone.
Maar wat deden de Welshmen?
God was hen zeer genadig. Hij
gaf hen een prachtig land met ber
gen en valleien, liefde voor de mu
ziek en de dichtkunst, een mooie taal
en mooie zangstemmen.
Zij waren tevreden met wat zij
hadden en behandelden de rest van
de wereld alsof deze niet bestond.
Het idyllisch gelegen
huis aan de brug
de oever van de snelstromende ri
vier de Conway te Llanrwst in Noord-
Wales. „Tu Hwnt i'r Bont" betekent
eenvoudig: ,,Het huis bij de brug",
een zeer geschikte naam voor dit
gebouw, dat bij een stenen brug staat.
Tot ongeveer 1875 hield de plaat
selijke politierechter er recht in de
tegenwoordige keuken.
Hoofdpijn
Zij zongen
En steeds maar, of het nu goed
of slecht ging, maakten zij muziek
en zongen zij. Zij zongen bij het be
werken,, van hun land. Zij zongen bij
het delven van de kolen. En als de
dagtaak was gedaan, schaarde ieder
een familie, vrienden, buren en
wie er ook maar toevallig voorbij
kwam zich om het keukenvuur
voor een ,,noson lawen", (een gezel
lige of vrolijke avond).
Rondom het vuur vond men een
harpiste, zangers, een verteller en
misschien ook wel een dichter. Ge
wone mensen met gewone baantjes.
De harpiste zou de vrouw van de
plaatselijke bakker kunnen zijn, de
verteller was misschien caféhouder
of dokter, de dichter zou boeren
knecht of predikant kunnen zijn en
onder de zangers scholen wellicht
een mijnwerker, een boer, een me
taalbewerker en een onderwijzer.
Het huis bij de brug
Doch nosweithiau llawen" (dit is
het meervoud van ,,noson lawen")
behoeven niet noodzakelijk avonden
uit het verleden te zijn, dankzij het
werk van mevr. Olwen Caradoc
Evans. Zij komt uit Wales en houdt
van Wales. Ruim vier jaar geleden
nam zij van de National Trust de
huur over van ,,Tu Hwnt i'r Bont",
een vijftiende-eeuws gerechtshof aan
Zingende kinderen in de
klederdracht van Welsh.
Het huis werd door mevr. Cara
doc Evans overgenomen met de be
doeling om er de echte sfeer van
Wales te scheppen. Ze houdt er ten
toonstellingen en verkoopt er 't werk
van Welsh ambachtslieden en kunste
naars uit het verleden en van deze
tijd. Maar ook bereidt zij de heer
lijke Welsh high-teas! Iedere zomer
stappen bezoekers uit alle delen van
de wereld bij ,,Tu Hwnt i'r Bont"
uit om te kijken, te kopen en te
eten....en om er hoofdpijn te krij
gen. Die hoofdpijn komt niet door
alcoholgebruik, doch door de lage
I eiken balken van de zoldering. Mevr.
I Caradoc Evans liet ,,Pas op Uw
l hoofd" in vele talen op de balken i
schilderen. 1
j
Veel liederen
Het huis werd zo populair bij de
bezoekers aan Groot-Brittanië, dat
de British Council mevr. Caradoc
Evans heeft verzocht om een of twee
speciale „nosweithiaullawen" te
willen ensceneren voor studenten uit
andere landen. Dit heeft zij gedaan
en met zoveel succes, dat zij be
sloot de avonden voort te zetten voor
buitenlandse bezoekers. Deze avon
den houden alles in wat de ,,noson
llawen" aan geliefde herinneringen
schenkt voor Welshmen thuis en in
den vreemde: goede muziek, goede
zang, goede gedichten, goed eten en
een warme, vriendschappelijke at
mosfeer.
Men kan er de traditionele liederen
van Wales horen. Elk lied verhaalt
een oude Welsh legende. De lange
geschiedenis van Wales is rijk aan
gebeurtenissen. En dus zijn er veel
liederen!
50 jaar priester: 25 mei A. C. J. M.
Asselbergs, em.-pastoor, Gasthuis te
Etten; 21 december A. A. v. Eekelen,
postoor van O. L. Vrouw van Lourdes
te Bergen op Zoom; 21 december
mgr. P. R. A. Sweere, rector van
Pensionaat te Gr. Zundert.
40 jaar priester: 2 juni Z. H. Exc.
mgr. Jos. W. M. Baeten, bisschop
1 van Breda; J. J. C. A. Bijnen, pas
toor te Zevenbergschenhoek; C. G.
J. J. van Hooydonk, pastoor te Ter-
heijden; J. C. A. Mol, rector van Pen
sionaat St.-Anna, Oudenbosch; mgr.
prof. dr A. J. M. Mulders, profes
sor aan de universiteit te Nijmegen;
A. A. van Raamsdonk, pastoor
Kruisland: A. H. Vercauteren, lector
j van het St.-Elisabethgesticht te Roo
sendaal.
Toen tn Polen en Hongarije de bevolking zich tegen het Sowjet-communis-
me ging vefzetten, lieten de machthebbers in de Sowjet-zone van Duitsland,
bevreesd voor hun hachje, hun „strijdgroepen" tn de bedrijven door de
straten marcheren. De bedoeling van deze actie was de militante kracht
van het regime te demonstreren en de bevolking te intimideren.
Deze „strijdgroepen In de bedrijven" werden door de S.E.D. na de schok
van de volksopstand van 17 juni 1953 in het leven geroepen om in geval
van toekomstige onlusten een betrouwbaar korps hulptroepen bij de hand
te hebben.
is het toch al onmogelijk om sport,
waarbij toestellen of gereedschappen
te pas komen, te beoefenen zonder
staatsteun.
Wie lid is van dit genootschap,
wordt direct ingeschakeld in een sys
teem van para-militaire opleiding.
De commando-functies in dit genoot
schap worden tot in de laagste ran
gen bekleed door officieren van de
gekazerneerde volkspolitie. Aan de
top staat de K.V.P.-generaal Richard
Staimer. de vroegere schoonzoon van
Pieck. En rondom dit kader van of
ficieren scharen zich 24.500 gesala
rieerde functionarissen van wie een
deel in de Sowjet-unie, in Saratow,
is opgeleid. Alle jongens en meisjes
die lid zijn van dit genootschap, zijn
verplicht, onverschillig welke sport
zij beoefenen, te leren schieten, en
- Bovendien
25 jaar priester: 21 mei L. O. J. C.
Beckers, rector van S. Marie te Huy-
bergen; C. A. J. de Beer, kapelaan
v. d. kathedraal te Breda; Chr. J. P
de Graauw, rector van het Liefde
huis te Hulst; J. C. v. d. Heijden,
pastoor te Hank; J. F. de Jong, ka
pelaan te Liesbosch (Breda); P. A.
J. J. Koenraadt, kapelaan te Heer-
Ie: L. F. Mabesoone, kapelaan te
Hulst; A. B. A. M Stulemeijer, ka
pelaan te Bergen op Zoom (H. Maagd
Maria).
12,5 jaar priester: (gewijd op 15
aug. 1945)) Th. J. A. Brekelmans, ka
pelaan te Breda (H. Maria Hemelv.);
dr. J. A. Goderie, Piusconvict, v. I
Slichtenhorststraat, Nijmegen; A. J.
M. Kimmel, diocesaan geestelijk ad
viseur van de KAB (St. Janstr 16,
Breda)Th. A. J. J. de Kroon, rector
van het r.-k. ziekenhuis te Oostburg;
dr. C. J, de Jong, professor Gr. Se
minarie te Hoeven; P. A. M. Nooyens,
kapelaan te Oosterhout (H. Hart)C.
P, H. Oomen, kapelaan te St.-Wille- I
brord; J. C. A. Oomen, kapelaan te
N. Borgvliet; P. A. M. van Zon, ka
pelaan te Ginneken (Mariakerk).
Pas op de lage balken!
ONOPGEMERKT DOOR DE BUITENWERELD heeft 's werelds beroemd
ste klok de Londense Big Ben dit jaar voor het eerst sedert 1858
enkele weken de Engelse hoofdstad haar forse, welluidende klanken ont
houden. Er is in de vele Europese landen, welks radio-omroepen de uur
slag van deze befaamde klepelaar op band of plaat conserveerden ten ge-
bruike by de klokslag van het volle uur, geen opvallend hiaat geweest.
Maar vraag de Londenaar wat hij in het afgelopen jaar het meest heeft
gemist en hy zal het „Big Ben '-gebeier vóór de wereldvrede noemen.
Er zijn twee oorzaken, die de po
pulariteit van deze bijna veertien ton
wegende klok verklaren. De eerste
is haar mijlenver reikende, onmis
kenbare welluidende klank. Maar
smaken verschillen. En zo zijn er
enkele duizenden Londenaren, die er
rond voor uitkomen, dat zij het ge
beier van Great Tom of Great Paul
beide klokken, die ook in de toren
van Westminster House zijn opgehan
gen, verre verkiezen boven dat van
de Big Ben. Toch zouden ook zij, alle
flegmatische nuchterheid van de En
gelsman ten spijt, met de eersten
hun stem verheffen, indien ooit het
idee zou worden geopperd de Big
Ben op enigerlei wijze te degrade
ren. En de verklaring daarvoor ligt
dieper dan de eerste: de Big Ben is
het klinkend symbool van Engelands
trots in goede dagen en Albions rouw
in droeve tijden. Toen Hitleus legers
in de meidagen van 1945 tot overga
ve werden gedwongen, beierde de
Big Ben het lied van de overwinning;
na de dood van de geliefde koning
George was het alsof alle innerlijke
droefheid om zijn plotseling verschei
den werd verklankt door 's werelds
bekendste klok.
taak
Eige
n
De Big Ben neemt een geheel eigen
plaats in in het klokkeleven van Lon
den, een zeer deftige plaats. Haar
hartklop is de uurslag, maar dat is
dan ook het enige, wat zij met de
vele andere klepelaars gemeen heeft.
Geluid bijvoorbeeld wordt de Big Ben
maar uiterst zelden: alleen bij het
overlijden van een regerende vorst
of vorstin en na het behalen van
een glorieuze overwinning of bij de
viering van een groots nationaal ge
beuren, zoals bijvoorbeeld de kroning
van Engelands huidige lieftallige ko-
ninging. Maar ook haar klokslag is
wereldvermaard, omdat zij doorgaat
voor de meest secure ter wereld. Dat
is niet alleen de reden, waarom zij
bepalend is voor de Greenwichtijd,
maar ook, dat haar klokslag op vele
banden en platen is vastgelegd en
dagelijks gebruikt wordt door meer
dere radio-omroepverenigingen in
vele Westeuropese naties. Ook in Ne
derland.
Entourage
Niet echter zo in Londen. Daar
heeft men tot op de dag van van
daag het gebruik gehandhaafd om de
klokslag van de Big Ben rechtstreeks
uit te zenden. Die traditie dateert
van nieuwjaar 1923, maar werd as
regelmatig in 1924. De beroemde
één-minuut-stilte", die de vol-uur-
klokslag en de nieuwsberichten voor
afgaat, werd voor het eerst op 10 no
vember 1940 uitgezonden, ook steeds
rechtstreeks.
Dit laatste leidde wel eens tot dra
matische en ook genoeglijke entou
rage-reportages". Zo hoorde men tij
dens de Duitse bombardementen op
Londen in de tweede wereldoorlog
zeer duidelijk tijdens het tikken van
het uurwerk in Westminster House
de doffe explosies, die bominsla
gen vergezelden en het regelmatige
geratel van het afweergeschut aan
de rand van de binnenstad. Zo groei
de die één-minuut-stilte tot een waar
heidsgetrouwe dagelijkse reportage
van hartje-Londen. Genoeglijker was
het volgende voorval: eens hoorden
duizenden verbaasde luisteraars tij
dens die ene minuut de uitroep: „Hé,
Charlie", gevolgd door de minder
welvoeglijke taal: „Geef mij nu, die
vervlhamer eens aan!" Later
bleek, dat op het moment van de
•uitzending twee leidekkers in 't vuur
van hun werk vergeten waren, dat
op enige meters afstand een micro
foon was geplaatst, die alle geluiden
uit de omstrek onfeilbaar over Albion
verspreidde.
Ook op TV-scherm
In de laatste maand van 1949 is
de Big Ben voor het eerst op het
televisiescherm verschenen en sedert
die tijd is elk programma van de
B.B.C. met het beeld van 's werelds
vermaardste klok beëindigd.
De andere klokken, die in de toren
van Westminster House zijn gehangen
genieten evenzeer grote bekendheid.
„Great Tom" bijvoorbeeld redde eens
het leven van een schildwacht, die
tijdens zijn dienst aan de poort van
Windsor Castle, het kasteel, waar de
koninklijke familie woont, werd ge
vangen genomen, omdat men meen
de, dat hij had geslapen. Tijdens de
rechtszitting verklaarde hij, dat hij
de Great Tom dertien maal had ho
ren slaan, hetgeen natuurlijk zeer
uitzonderlijk was. Bij controle bleek
dit waar te zijn. Het mechanisme
was juist die nacht gestoord geweest
en bovendien werd de waarneming
van de gedaagde schildwacht beves
tigd door getuigenissen van vele an
dere Londenaren. Dit alibi redde de
soldaat het leven, omdat verzaken
tijdens de wacht van het koninklijk
paleis zonder pardon werd gestraft
met levenslange opsluiting.
Boete-toren
De klokketoren van Westminster
House, bijna honderd meter hoog,
werd gebouwd uit de gelden, betaald
door een veroordeelde rechter, die
staatsdocumenten had vervalst. Dat
was in de dertiende eeuw. De „Great
Tom" dateert uit die tijd. In 1707
werd de vervallen toren gesloopt en
pas weer herbouwd in 1854. Twee
jaren later werd de eerste Big Ben
meer dan 17 ton zwaar - te zwaar
zoals twee jaren later zou blijken -
in de nieuwe toren gehangen. Eerst
in 1856 kreeg er de klok, die nu nog
dienst doet een plaats, al werd reeds
in het eerste jaar het gewicht van
de klepel, die op enkele plaatsen
scheuren in het gietsel sloeg, aanzien
lijk verminderd. Sedert die tijd heeft
de klok onafgebroken haar diensten
verricht, zelfs nog toen in 1944 een
Duitse bom boven het uurwerk in
sloeg en het mechanisme zodanig be
schadigde, dat het tien jaar later,
De kern van deze strijdgroepen be
staat uit leden van de S.E.D. en van
de communistische jeugdorganisa-
satie. Bovendien zijn echter vele niet-
communistische arbeiders gedwongen
tot deze formatie toe te treden. Op
leiding en discipline zijn strikt mili
tair. Zij zijn gekleed in blauwe over
alls en uitgerust met geweren, pis
tolen, machinegeweren, stenguns e.
d. terwijl het de bedoeling is hen
ook lichte machine-geweren te geven.
Deze formaties beschikken over een
eigen korps sanitair personeel, chauf
feurs, koeriers en verbindingsdien
sten. In geval van nood worden zij
geleid door een gevechtsstaf, die uit
vertegenwoordigers van de S.E.D.,
van de volkspolitie en de geheime
politie, de staatsveiligheidsdienst, be
staat. Een speciaal alarm-systeem
moet voor de bliksemsnelle mobili
sering van deze strijdgroepen zorgen.
De bedrijven zijn dan verplicht voor
ten minste drie dagen levensmidde
len voor deze groepen in te slaan.
De „minister van defensie" van
de Sowjet-zone heeft destijds in een
rede voor het partijbestuur van de
S.E.D. verklaard, dat deze strijdgroe
pen tot taak hebben op te treden te
gen aanslagen tegen „de orde van
de D.D.R., ter bescherming van het
volkseigendom en dat zij tot een ef
fectief instrument ter verdediging
van het vaderland moeten worden
ontwikkeld".
Het is duidelyk, dat deze semimi-
litaire formaties voor een serieuze
„verdediging van het vaderland" te
gen vijanden van buitenaf volmaakt
ongeschikt zouden zijn. Zij komen al
leen in aanmerking als burgeroor
logstroepen tegen actie en beweging
van de bevolking. In dit opzicht zet
ten deze „strijdgroepen" de tradi
tie voort van de nationaal-socialisti-
sche S.A. en S.S.
Ingeval van een volksopstand moet
de communistische regering er name
lijk op rekenen, dat de zogenaam
de „gekazerneerde volkspolitie,"
thans „volksleger" genoemd, die uit
jonge boeren en arbeiders wordt ge-
recruteerd, onbetrouwbaar zal blijken
te zijn. Dan rest haar nog slechts
evenals op 17 juni 1953 een be
roep te doen op de Sowjettanks om
de communistische heerschappij te
redden.
Betrouwbaar
Hoe staat het met de betrouwbaar
heid en de bereidheid tot vechten van
deze strijdgroepen? Bij de algemene
afwijzing van het communisme door
de bevolking van Oost-Duitsland mag
er op worden gerekend, dat ook in
de kwantitatief toch sterke strijdgroe
pen de tegenstanders van het S.E.D.-
regime overwegen. Zij zijn door de
organisatorische dwang en discipli
ne gebonden, aan voortdurende con
trole onderworpen en ingeval van
nood staan zij onder krijgstucht
Zo hoopt men hen in bedwang te hou
den. Bovendien worden alle leden
van deze strijdgroepen onverschil
lig of zij al dan niet vriendelijk te
genover dit systeem staan mis
bruikt, alleen al door het feit, dat
zij onder rode vlaggen moeten mar
cheren om autoriteit en verschrikking
van de communistische dictatuur te
verspreiden.
Beïnvloeding
van de jeugd
Een andere para-militaire forma
tie van de Sowjet-zone gaat schuil
achter de onschuldig klinkende naam
van „Genootschap voor Sport en
Techniek". Dit genootschap zet de
traditie van de „Wehr-ertüchtigungs-
lager", dat waren de jeugdkampen
voor militaire opleiding, van de Hit-
ler-jeugd, voort. Geraamd wordt, dat
in dit genootschap ongeveer een half
miljoen jonge mensen van beiderlei
kunne vanaf hun vijftiende jaar zijn
georganiseerd. Een ieder, die in de
Sowjet-zone wil leren paardrijden,
motor- of autosport wil beoefenen,
radio-techniek wil leren, zweef- of
sportvliegen, scheeps- of vliegtuigmo
dellen wil bouwen, ontkomt er niet
aan lid te worden van dit genoot
schap, omdat dit alle opleidingslo
kaliteiten en toestellen beheert. Bij
de lage levensstandaard in de Sow
jet-zone en de ontoereikende voor
ziening met alle soorten goederen,
kazernes zien exerceren. Overal in de
Sowjet-zone bestaan scholen, oplei
dingskampen en oefenterreinen van
dit genootschap, aan talrijke para
chute-torens worden jongens en meis
jes opgeleid lot parachutisten. Boven
dien worden zware terreinoefeningen
en volledige militaire manoeuvres
met zware bepakking gehouden.
Werving
vrijwilligers
De belangrijkste taak van dit ge
nootschap voor sport en techniek is
te zorgen voor een regelmatige aan
voer van jonge en goed-opgeleide
krachten voor het „volksleger". De
leiding van het genootschap heeft
van de regering opdracht gekregen
er voor te zorgen, dat 15.000 leden
als „vrijwilligers" voor het leger wor
den aangeworven. Daar de jeugd van
de Sowjet-zone afwijzend staat tegen
over deze werfactie, hoopt men door
druk van het genootschap betere re
sultaten te behalen. Het eerste re
sultaat was echter, dat een groot
aantal jongens en meisjes uit het ge
nootschap traden. Zij willen liever
afstand doen van sportbeoefening dan
soldaten te worden voor het com
munistische regime.
Daarop heeft de regering thans pre
mies uitgeloofd aan de functionaris
sen van dit genootschap wanneer zij
een groot aantal recruten weten aan
te werven. Daarnaast wordt de pa
ra-militaire opleiding op scholen en
universiteiten alsmede in de bedrij
ven voortdurend gestimuleerd en uit-
gebf-eid, zodat nauwelijks één jong
mens in de Sowjet-zone zich aan (le
ze druk kan onttrekken. En het Us
de praktijk, die vaak genoeg de be-
goed te leren schietenwBovenmen ^oGdeNoenem«-
rSnoefeningerT en gevechten. In de I de vlucht van jongeren uit de Sow-
Sowjet-zone kan men niet zelden jet-zone.
meisjes op de binnenplaatsen van -
Het onveranderde feit,
een dictatoriaal geregeerd com
munisme de wereld onveran
derd wil beheersen en dat het
ieder middel om dit doel te be
reiken goed vindt, zou de vrije
volkeren juist in de huidige op
eenvolging van kritieke situ
aties in de internationale poli
tiek moeten behoeden uit te
enge gezichtspunten te oordelen
en te handelen. Ieder alleen
gaan wordt levensgevaarlijk
voor degenen, die direct of in
direct als tegenstanders tegen
over de Sovjet-Unie staan.
De brutale toepassing van geweld
door de Sovjet-Unie in Hongarije en
de wijze waarop zij een rol speelt in
het conflict in het Nabije Oosten,
moet het gehele Westen veel waak
zamer dan tot dusver doen worden.
Er schuilt een onaanvaardbare en on
dragelijke tegenstelling in de houding
van een grote mogendheid die glim
lachend de vreedzame coëxistentie
predikt, wanneer deze midden in
Europa de vrijheidswil van een klei
ner volk in een bloedbad poogt te ver
stikken en zich tegelijkertijd wil op
werpen als beschermer van de vrij
heid in de Suez-zone.
Uit de gebeurtenissen van de alge
lopen weken dienen verschillende on-
rlat dit opzicht verzuimde in te halen.
De bedoelingen van de Sovjet-Unie
gemeen belangrijke lessen te worden
getrokken. Allereerst komt het er op
aan, dat de Sovjet-Unie voortaan ner
gens ter wereld de kans wordt gege
ven zich als splijtzwam vast te zetten
en de vrije volkeren door slinkse ma
noeuvres uit elkaar te brengen. Het
geval - Egypte moet het inzicht ver
diepen, dat de instandhouding van de
wereldvrede er mede gediend is wan
neer op het juiste moment en in toe
reikende mate hulp wordt verleend
voor grootscheepse opbouw van eco
nomisch zwakke landen. Een volk dat
in sociale en politieke onrust verkeert
is altijd bijzonder ontvankelijk voor
verlokkingen en neigt tot gevaarlijke
experimenten. Het Egyptische volk
verlangt naar en heelt in toenemende
mate behoefte aan produktief werk
waarmee het een betere levensstan
daard zal bereiken. Zonder krachti
ge hulp van buiten af kan het nauwe
lijks weer tot rust' komen.
Het is een onweerlegbaar feit, dat
de levensbelangen van het Nabije Oos
ten en Europa zeer nauw met elkaar
zijn verbonden. Een oplossing hier
voor in de zin van een gemeenschap
pelijke vrede zal het vlugst worden
bereikt door de inspanningen, die het
Westen zich in economisch opzicht ge
troost.
Het is naar mijn mening nog niet
vergeefs, te laat of onmogelijk het in
in 1956, zou stilvallen. Om dit euvel van de vertrouwde klanken van de
te verhelpen heeft in de afgelopen klepelaar, die in tijden van rouw en
maanden de Big Ben gezwegen en zege het lied van droefheid en victo-
ïs de Londenaar verstoken geweest rie heeft gezongen.
Big Ben, welluidende klanle.
zijn in hun fundamentele motieven ze
ondubbelzinnig, dat over de richting
der noodzakelijke tegenwerking nau
welijks behoeft te worden gediscus
sieerd. Ook al stelt Moskou thans
het „herstel van de vrede" In het
Nabije Oosten op de voorgrond, dit
kan het feit niet verdoezelen, dat de
Sovjet-Unie de exploitatie van de olie
bronnen mee wil bepalen en daaren
boven tracht door beheersende In
vloed in het Nabije Oosten zo diep
en zo breed mogelijk door te dringen
in het gehele gebied van de Middel-
lanse Zee.
Dit zou echter voor geheel Europa
betekenen, dat het door de Sovjet-
Unie in hoge mate zou worden be
dreigd.
Tegenover deze mogelijkheid nu is
het niet voldoende te spreken over de
uiteindelijk dwingende gemeenschap
pelijke belangen van Europa en Ame
rika, omdat ook de Verenigde Staten
niet achteloos aan de ontwikkeling in
't Oostelijk deel van de Middelland
se zee voorbij mogen gaan en ander
zijds het gehele Europa zich tegen
over het Sovjet-blok niet zal kunnen
handhaven, wanneer het niet met de
Verenigde Staten van Noord-Amerika
hand in hand gaat. Wij Europeanen
moeten in ieder geval gemeenschap
pelijk handelen en onze landen op ds
een of andere wijze verenigen.
Wij zouden ons in dit streven niet
moeten beperken tot de landen van de
Kolen- en Staalgemeenschap. Ook
Groot-Brittannië zou mee moeten doen
en wij zuilen ons over ieder ander
Europees land verheugen, dat zich bij
dit streven aansluit.
De vrije landen van Europa hebben
met hun rond 200 miljoen inwoners
heimen.
een gemeenschappelijke economische
kracht, die zich met de economische
kracht van de Sovjet-Unie kan meten.
Evenwel, voorzover de volken van
Europa in hun politiek Wijven vast
houden aan de opvattingen uit het
verleden, mogen zij zich niet verwon
deren dat zij op zekere dag zullen
worden fijngewreven.
Europa kan zich op de duur geen
versplintering meer veroorloven n«
sinds de laatste oorlog de ontwikke
ling in de wereld in het teken van
grote economische en politieke com
plexen staat.
Een Europa waarin iedere staat na
drukkelijk probeert, de nationale eco
nomie te beschermen, moet ln de
internationale krachtmetingen steeds
meer verliezen.
Het is ongetwijfeld begrijpelijk wan
neer op de weg naar grotere ge
meenzaamheid ieder land en in het
bijzonder het nationale bedrijfsleven
in de beginne veel zal klagen en jam
meren, maar dat mag ons allen er
niet van weerhouden consequent
voort te gaan op de nieuwe weg.
In Duitsland hebben wij juist op
dit punt, rijke ervaring opgedaan,
waaruit thans iedere naar aaneenslui
ting strevende Europeaan moed en
ook vertrouwen kan scheppen voor
een van ganser harte aanvaarden van
het nieuwe. Duitsland was eens in
vele kleine en kleinste staatjes ver
deeld, die allemaal uitermate trots
waren op hun souvereiniteit. Evenwel
de talloze grenzen en tolmuren ver
hinderden op een thans nauwelijks
denkbare wijze de vrije ontplooiing
van het economische leven. Door za
kelijk, nuchter denken en handelen,
waarbij van vele bijzondere belangen
en van vele oude gewoonten afstand
moest worden gedaan, kwam het ein
delijk tot de Duitse tolunie. Het suc
ces daarvan heeft de twijfelaars vol
komen weerlegd en al spoedig was
het opbloeien van de gehele econo
mie hiervan een gevolg.
Overeenkomstig zou ook het lot van
Europa kunnen zijn. Dan namelijk,
wanneer zijn volkeren en staten zich
zo hecht mogelijk aaneensluiten en
zich vrijmaken /an de gedachte, dat
een ieder volgens zijn jarenlange ge
woonten zijn eigen potje moet koken.
Menige poging in de afgelopen jaren
om tot Europese eenheid te geraken,
is mislukt. Dat mag ons echter niet
op een dwaalspoor brengen. Het
scheppen van Euratom en de ge
meenschappelijke Europese markt,
waarmede wij thans bezig zijn, zijn
dan wel pas gedeeltelijke oplossingen
maar zij zijn toch ook de aanvaarding
van een grootscheepse gemeenschap
pelijke Europese politiek. En dat is
bemoedigend voor een ieder die zich
geen illusies .naakt over de grote
gevaren die alle vrije volkeren in de
zelfde mate bedreigen.
