Publico a la P
nle Marie Cecilie *Mk
Carrière begon
Venezuela
in
Zeeuws Portret
ZO HEET DE NIEUWE SUSKE
Een centrum van cultureel leven
Technica Nova
DE SINT NICOLAAS-ACTIE
TE MIDDELBURG
Mgr Alfrink droeg H. Mis
op voor Hongaren
Zuiddorps meisje een gevierde zangeres
Marie-Cecile
Moerdijk
Jan Lemaire jr.
B.F.Goodrich
11
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 17 NOVEMBER 1956
LEERLINGE VAN
RUTH HORNA
Doe het zelf met nedo-mex
Transparante
klenrlak
In New York
Havenarbeiders
in staking
Een voortreffelijk middel
tegen ASTHMA en
BR0NCHIALE HOEST
Toneel adviseur
Kinderzegels
OOK HONGAREN
PROFITEREN
ERVAN
SAMPERMANS
11
(Advertentie)
Feme in.'oro scion*! !ni»rprefó su preteniecïón ds tytr, *n I» Bib
ijclt, «o «tlo «jpeoiat orqamzado por Oir«cei»n Cultur* 7 B»l)
yee*cién f ««l'* 1«« 1a* 1» ben <J«4e mayor «uiraufo par* au
p»dr» un nolaW» e*n»*»S* de óp»r*. Can Ie deHcade pHanlacicn de
cridor «Ja tv magnifies rat, tomoma a cartlar a edad de ©eho
oma. Batre io-i maehos comentarioe qu« han. ««rgido sabre mi con
"5 y dulte. que bar.» que tiempre *1 publico J* «tcuch» «dmirade v
rta eon cplor*i«r*s l»è* lig*ï«i. ïaterprela coa ia mayor fscÜldr
1 .J "oratori»a"« St numeroso publico que acudid ayer el vtión de Ier!
•s - - -r r.« I» m&tsnif.itl'.tk ttTft-KArtfttf-sArt nï-de MOtiaUU (Fo^Cft?
(Van onze redacteur)
In het verre Venezuela maakt een jonge vrouw een verbluf
fende carrière als zangeres. Het is Marie-Cecile Moerdijk, ruim
een jaar geleden nog een Zuiddorps meisje, dochter van de ge
meentesecretaris. Haar was door artiesten van wereldnaam een
grote carrière voorspeld want Marie-Cecile Moerdijk bezit een
briljante stem, een stem die Ruth Horna, Jo Vincent, Diderik van
Buren, Viena Bouvie tot voor kort directrice van de Franse
opera te Gent met bewondering vervuldeen met verwon-
dering.
De haar door God geschonken stem gaat nu de triomf oog
sten die ze verdient. Want de loopbaan van Marie-Cecile is be
gonnen, niet, zoals men gedacht en zoals haar ouders gehoopt
hadden, hier in Europa, maar in het verre Venezuela, waar zij
na haar huwelijk ging wonen.
Dat was ruim een jaar geleden.
„Nu is 't voorbij" zeiden haar ouders
en in die woorden konden slechts de
genen die alles wisten de verholen
teleurstelling vermoeden. Want de
heer en mevrouw Moerdijk wéten iets
van muziek: in dit milieu kon Marie-
Cecile's gave zich zo ontwikkelen.
Aan de ene kant gevoed door de be
wondering, neen, niet voor hun kind,
maar voor die stem, dat timbre, die
volmaakte coloratuur, en aan de an
dere kant beschermd door de nuch
tere bescheidenheid die vooral haar
moeder, mevrouw Moerdijk, altijd
sterk heeft laten gelden. Want zij,
die zelf een uitmuntend pianiste is,
weet dat ware kunst zich nooit kan
verloochenen en dat, wanneer iemand
een muzikale carrière is toebedeeld,
die toch komt.
Toen ging hun dochter naar Vene
zuela. Tijdens zijn verlof leerde de
heer J. Willems haar kennen en toen
hij terugkeerde naar Zuid-Amerika,
ging zij mee. „Nu is 't voorbij", zei
den de ouders.
Maar 't was niet voorbij. Integen
deel, het begon pas....
Muzikaal milieu
Haar eerste scholing ontving Ma
rie-Cecile Moerdijk van haar moeder
en in het Zuiddorpse gezin, waar mu-
I ziek wel het belangrijkste is, werd
jaren geleden de grondslag gelegd
voor een muzikale carrière waarvan
enkelen toen al vermoedden dat ze
f een tophoogte zou kunnen bereiken.
En op een avond, toen er in het
Jansemus Lyceum te Hulst een mu
ziekavond werd gegeven, waar Jo
i Vincent optrad, toen is het eigenlijk
begonnen. Toen viel het besluit die
j njloeRJjRe weg naar de hoogte in te
slaan. Na het concert werd een brief
geschreven naar Jo Vincent, met het
verzoek Marie-Cecile eens te laten
voorzingen.
Natuurlijk wisten de ouders wat
zij begonnen. De directrice van de
ranse Opera te Gent, Viena Bou
vie, had Marie-Cecile horen zingen:
een wat verlegen meisje op dat gro
te toneel, dat nerveus gebaarde,
maar dat zóng, zo zuiver dat mé-
vrouw Bouvie, met een dringenÖ
Sï!aïir?ei "naar Milaan, jij moél
paar Milaan, hier is niemand dié
iv!j leren". En dat was nadalt
Diderik van Buren, die repetitof
was aan de Scala te Milaan reedfe
tevoren attent gemaakt op Mariel-
Cecile's stem maar hij had ei-
geen aandacht aan geschonken
plotseling haar lach hoorde, een
lach die een natuurzuivere stem
verried, een stem die Diderik van
Buren het gesprek deed vergeten.
En die lach had haar ook bijna naar
Milaan gebracht. Maar haar moe
der vond Marie-Cecile te jong. Ze
was toen achttien en dit besluit ty
peerde mevrouw Moerdijk: behalve
kunstenares was ze moeder en dat
in de eerste plaats. En als Marie-
Cecile ooit zangeres zou worden,
dan zou ze 't ook worden zónder de
Scala.
En dat kwam uit. Want de brief
aan Jo Vincent werd beantwoord.
Kom naar Roosendaal, daar ben ik,
schreef mevrouw Vincent. En Ma
rie-Cecile kwam en ze zong. Nog
voordat er een woord gezegd was,
zei de bekende zangeres ,,ik geef geen
les, ik geef geen les" en mevrouw
Moerdijk voelde de teleurstelling in
zich opkomen. Maar even abrupt ging
Jo Vincent verder „kom naar Haar
lem, naar mijn huis."
Een nieuwe reis (er zouden nog ve
le, en langere reizen volgen) naar
Haarlem. ,,Wat zal ik zingen?" vroeg
Marie-Cecile haar moeder. ,,Zing ,,De
koningin van de nacht" antwoordde
mevrouw Moerdijk. En Marie-Cecile
durfde. In Jo Vincent's huis klonk het
wondere lied, dat een stem zonder
zelfs maar de geringste tekortkomin
gen vereist. Marie-Cecile zongen
ze zag niets meer; en haar moeder
luisterde, gespannen.... en zag ook
niets meer, hoorde alleen dat war
me geluid dat Mozart's lied zong.
En toen Marie-Cecile zweeg, zagen
ze ook Jo Vincent niet meer. Het was
een moment waarvan alles afhing:
een toekomst als zangeres of slechts
de vreugde van 't zingen voor eigen
kleine kring. Was mevrouw Vincent
weggegaan om met tact duidelijk te
maken dat
Jo Vincent had het Zuiddorpse meis
je nog maar kort aangehoord, of ze
was gaan telefoneren naar niemand
minder dan Ruth Horna. ,,Naar Am
sterdam", commandeerde ze me
vrouw Moerdijk, en niet veel later
belden ze aan bij de vrouw die de
allergrootste stemmen onder haar
controle heeft of heeft gehad. Ook
die van Jo Vincent. En weer zong
Marie-Cecile. Ruth Horna maakte
een weids gebaar over bijna drie
kwart van het klavier en gedecideerd
zei ze: Coloratuur: volmaakt Aan
de rest zullen we nog iets doen."
En een week later kreeg ze haar
eerste les van Ruth Horna.
Eerste succes
Marie-Cecile werkte toen op de ge
meentesecretarie van Zuiddorpe en
om haar lessen gemakkelijker te kun
nen volgen kreeg ze een functie bij
Sociale Zaken in Den Haag en nog
wat later in Amsterdam, zodat de we
kelijkse gang naar haar grote lerares
(ze mag iedere dag komen, zei Ruth
dend hart heeft ze er verscheidene,
wegens een prozaïsche verhuizing,
moeten afzeggen. Het hevigst bloedde
dat hart toen zij om diezelfde reden
„neen" moest zeggen toen haar de
sopraanpartij werd aangeboden in
,,Ia Bohème", waarvoor de impre
sario krachten ging zoeken in Italië,
maar in Marie-Cecile de eerste en
belangrijkste vond.
,,De Nederlandse zangeres met de
zeldzaam mooie stem" is een van de
namen die de Venezolanen haar ge
ven en de kunstcritici van de dagbla
den hebben onverbloemde lof voor
Marie-Cecile „Mordijk". Die verkeer
de spelling van haar naam garan
deert een juiste uitspraak, aldus ver
klaarde zij aan haar ouders.
Die kleine verhaspeling doet er
trouwens weinig toe. Men is al ge
wend om alleen maar van Marie-Ce
cile te spreken en dat is voor een
zangeres een zeer zinvolle naam. Het
is geen toeval: haar vader, die niet
afweek van de traditie in de familie
de meisjes naar de Moeder Gods te
noemen, voegde daar onmiddellijk
de naam van Sinte Cecilia aan toe,
uiting gevend aan de stille hoop dat
zijn dochter op muzikaal gebied ooit
iets zou gaan presteren. Toen zij
twee jaar was, wilde haar vader al
weten of er muziek in zat" en de
resultaten van die tijd waren erg po
ver.
Nu is haar ster stijgende en
wellicht zullen we haar over
niet al te lange tijd ook in
Europa en in ons land horen
zingen. Dan zal blijken dat de
Zuid-Amerikanen de primeur
gehad hebben van een zangeres
van bijzondere kwaliteiten.
DUBBELE ZEKERHEID
hjj mankoop van een
Grundig toestel!
Of het nu een Grundig TV of Grundig Radio
moet zijn, de bekende service van Technica
Nova, gekoppeld aan de Nederlandse Grundig
garantie biedt u het allerbeste
Laat U bfj Technica Nova demonstreren, wat
het enorme verschil is tussen het effect van
Grundigs Klankkeus-register in diens nieuwste
radioserie, vergeleken met „gewone" radio-
ontvangers. Dén zult u ontdekken waarom
Technica Nova enthousiast Grundig-dealer ls!
(Advertenties)
Horna) weinig tijd vergde.
De eerste stappen op de weg naar
de begeerde kunstenaarsloopbaan. En
juist toen gebeurde wat eerst een
breuk met de Muze scheen: Marie-
Cecile trouwde en dat hield in: ver
trek naar Venezuela. De heer Wil
lems, haar echtgenoot, bestreed dit
evenwel, het muziekleven in dit land,
geconcentreerd in hun toekomstige
woonplaats Caracas kennend.
Sneller dan zijzelf durfde verwach
ten werd haar stem ook daar ontdekt.
En nu zingt ze in dezelfde zaal waar
ook Yehudi Menuhin, Bruno Walter en
vele andere wereldvermaarden optre
den. Dat ging zo:
Heerlijke zucht''
(Advertentie)
Het jonge paar was genodigd bij
een doopfeest en tijdens het dansen
begon Marie-Cecile te zingen. Er
werd een wals van Strauss gespeeld.
De dansvloer raakte leeg... niemand
danste, ieder luisterde. Later zong
zij voor bij Isabel Aretz, impresario,
componiste en pianiste, echtgenote
van Ramon y Rivera, die dirigent
van het Concertgebouw Orkest van
Caracas is. Marie-Cecile vroeg haar,
daar te mogen zingen.
Mevrouw Rivera antwoordde ,.Daar
komen alleen de allergrootsten"....
toen hoorde ze die stemen ze
voegde er categorisch aan toe ,,en
daar behoort U onder!"
Marie-Cecile's Venezolaanse idool,
Fedora Aleman, een zeer gevierd zan
geres in Zuid-Amerika, was de eer
ste die haar kwam feliciteren, toen
het vroegere Zuiddorpse meisje haar
eerste concert gaf in de Biblioteca
Nacional van Caracas, een concert
dat georganiseerd was door het Mi
nisterie van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen. Het was 't begin van
de triomf. Ze heeft op de weg naar
de top dat punt bereikt van waaruit
verder klimmen eenvoudiger moet
zijn dan weer te dalen.
Haar optreden voor een merkwaar
dig volle zaal (het muzikale Caracas
kan zich de luxe van nog geen half
volle zalen permitteren....) die al ge
noeg voorspelde, was een succes dat
haar zelf verbijsterde. Onder de
stroom van bloemen was een boeket
van de Minister.
„Het eerste optreden was zo voor
bij" schreef ze in een brief naar huis
,,die vier minuten waren om als een
zucht.... en 't was een heerlijke zucht
waarvan ikzelf genoten had."
Ze treedt thans regelmatig op voor
radio en televisie. Ze krijgt vele con
tracten aangeboden en met een bloe-
J?* °,UCLe Kath<>lieke Kring te Roo-
n»a heeft niet alleen van naam,
ri„ar °2 van 'nne''lijk een verande-
B ondergaan. Voortaan zal het ge-
«"?,d."'orden: -.Schouwburg Roo
sendaal een benaming die allure
doet verwachten. Men zal bij een be
zoek in die verwachting zeker niet
teleurgesteld worden. Voor ruim 700
bezoekers is er een comfortabele ze
tel om van daaruit te kijken naar
een geheel gemoderniseerd toneel.
Voor andere Noordbrabantse steden
een bezit om van te watertanden, om
dat een „centrum van cultureel le
ven" voor de meeste plaatsen nog tot
de onvervulde wensen behoort.
De leden van de havenarbeiders
bond I.L.A. te New York zijn in
staking gegaan, waardoor het werk
in de haven zo goed als verlamd is.
Vooraanstaande personen in de ILA
voorspelden, dat ook nog 35.000 ha
venarbeiders in andere havens aan
de Atlantische Oceaan en de Golf van
Mexico in staking zullen gaan.
Een woordvoerder van de bond
schatte, dat 54 schepen de haven nu
niet kunnen verlaten. De arbeiders
wensen een gunstiger loonregeling.
(Advertentie)
Wellicht heeft u reeds talloze mid
delen tegen athma en bror.chiale
hoest gebruikt, zonder werkelijk ver
lichting te vinden. Toch bestaat er
een product dat zijn doeltreffendheid
bewezen heeft en dat aan tienduizen
den lijders verlichting heeft gebracht.
Het zijn de Adozo tabletten. Eén
Adozo tablet bij het opstaan genomen
verzekert u een dag zonder aanval
len: één tablet bij het naar bed gaan,
een rustige nacht. Probeer de Adozo
tabletten en u zult zelf zien, dat hun
uitwerking wonderbaarlijk is. Bij apo
thekers en drogisten.
Wilhelminastraat 31 - Fr
Tel. 7681
Het is nog geen vol jaar
dat Jan Lemaire jr. in Zee
land woont pas dit voor
jaar vestigde hij zich te
Middelburg maar hij
kent ons gewest reeds als
z'n broekzak.
In de meest uitmiddel
puntig gelegen plaatsen, op
de eilanden, zowel als in
Zeeuwsch-Vlaanderen, kunt
ge hem ontmoeten op zijn
„hakke-poffertje" en ook
wel op zeer ongelegen
uren.
Want een toneel-adviseur voor
een hele provincie moet die door
kruisen van oost naar west, van
noord naar zuid en zijn werktijd
begint pas goed als 'n ander het
bijltje er, na volbrachte dagtaak
bij neerlegt.
Het is verbazend, dat deze ras
echte Amsterdammer en man van
de grote stad zich zo snel accli
matiseerde in het landelijke Zee
land. hoewel een scepticus zou
kunnen zeggen, dat iedere rol een
tonelist moet liggen.
Wie mocht denken dat het ju
nior achter de naam een prille
leeftijd meebrengt vergist zich
deerlijk, want Jan Lemaire hoopt
morgen niemand minder te zien
dan Abraham, die zich slechts
presenteert aan 50-jarigen.
Het „junior" is slechts toe te
schrijven aan het feit, dat de
kleine Jan op 19 november 1906
werd vernoemd naar zijn vader
Jan Lemaire sr., die tot op van
daag als beroeps-acteur actief
door plankenland patrouilleert.
De appels plegen in het
geslacht Lemaire, wat de stiel
betreft, niet ver van de boom te
vallen. Zo ging Jan jr. al heel
vroeg naar de Amsterdamse to
neelschool om gevormd te worden
door sterren als Balthasar Ver
hagen, Ko Arnoldi, Magda Jans
sen, Cor Hermus en van Dalsum.
Nog vroeger, als 13-jarige jon
gen, had Jan al voor de film ge
speeld n.l. in „Mensenwee", ge
regisseerd door Theo Frenkel en
met spelers als Louis Davids en
Koen Hissink.
Na het doorlopen van de toneel
school, werd de jonge acteur - hij
was toen 21 - verbonden aan de
koninklijke vereniging „Ned. To
neel" onder Louis Saalborn en
Dirk Verbeek.
Daarna stapte hij over naar
de „Jonge spelers" van Ben'Groe-
neveld; trad op als voordrachts
kunstenaar en werkte bij verschil
lende gezelschappen, daar besten
digheid niet het kenmerk is van
de verschillende groepen, die
voor het voetlicht opereren.
De Duitse dwang in de bezet
ting kon deze vrije vogel hele
maal niet verduren en de illegali
teit kreeg in hem een durvend
medewerker. In 1941 greep de
Gestapo hem in de kraag en liet
hem pas los, na de verplettering
van Hitiers Duitsland. Wat Jan
Lemaire jr. in die vier jaar on
dergaan heeft van Amersfoort tot
in het moordkamp Oraniënburg
is nog af te lezen van zijn door
groefde „kop", maar hij bracht
er toch het leven af en keerde
26 mei 1945 terug in de hoofdstad.
Hij richtte er zelf een troep „Vrij
toneel" op; zag zwarte sneeuw;
werkte voor een tijdschrift; kwam
tenslotte bij de „Verenigde spe
lers" en kreeg, na in 1955 gefun
geerd te hebben als jury-lid voor
het „Zeeuwse landjuweel", de
kans om toneel-adviseur voor Zee
land te worden.
Ontstuimig en met overgave is
hij aan die nieuwe taak begonnen
geeft regiecursussen; raamregie;
toneel-adviezen, helpt de juiste
stukken kiezen en heeft wat men
noemt, de handen vol.
Zijn ideaal: het Zeeuwse ama
teurtoneel omhoog te brengen,
hoopt hij in niet al te lange tijd
te bereiken.
Daarvoor is hij „bij nacht en
ontij in touw en schroomt geen
moeite om de Zeeuwse amateurs
het ,,a-b-c" van regie en acteren
bij te brengen of de meer gevor
derden de stap naar het betere
te leren zetten.
Voor de administratieve kant
van zijn functie, heeft Jan Le
maire, zo zei hij ons, een niet
genoeg te waarderen steun aan
zijn vrouw, want deze meer dorre
beslommeringen liggen onze kun
stenaar minder dan de rest van
zijn taak.
De Kinderpostzegel-actie 1956 is
12 dezer begonnen en zal tot onge
veer half januari voortduren.
Gedurende verschillende weken in
deze periode zal op de grote post
kantoren een afzonderlijke stand
zijn, waar door dames kinderpost
zegels en prentbriefkaarten voor de
ze actie verkocht worden.
Het Ned. Comité voor Kinderpost
zegels heeft besloten, dat f. 100.000,--
uit de opbrengst van dit jaar ter
beschikking zal worden gesteld om
het leed van Hongaarse kinderen te
verlichten.
Zaterdag 24 november zal te Mid
delburg door het St. Nicolaascomi-
té, dat o.m. financiële steun ontving
van de Middenstandscentrale, Han
delsbelang, verschillende winkeliers
winkelstraten en „Uit het volk voor
het volk" wederom een officiële ont
vangst van St. Nicolaas worden ge
organiseerd.
De kindervriend vergezeld door vijf
zwarte Pieten en een aantal herau
ten en tamboers, arriveert per boot
tegen twee uur aan de Rouaanse
kaai voor het grote flatgebouw. Daar
zal het comité van ontvangst gereed
staan, terwijl „Excelsior" voor de
muziek zorgt.
Na de aankomst volgt een rijtoer
door de stad in een open rijtuig, ter
wijl de zwarte Pieten hem gedeelte
lijk te paard en anderen te voet ver
gezellen.
De stoet wordt geopend door tam
boers en hoornblazers in traditioneel
kostuum, welke dit jaar afkomstig
zijn uit de signaalafdeling van „Achil
les".
De route is als volgt.
Rouaanse kaai, Beatrixbrug, Rot
terdamse kaai, Dam N.Z. Lange Gist-
straat, St. Pieterstraat, Balans, Wa-
genaarstraat, Korte Noordstraat,
Noordpoortplein (ziekenhuis), Klein
Vlaanderen (Oude Mannen- en Vrou
wenhuis), Seisplein, Seisstraat, Krom
me Weele, Vlasmarkt, Markt.
Op het Noordpoortplein zal halt
worden gehouden voor het ziekenhuis.
St. Nicolaas zal daar versnaperingen
afgeven voor de kinderen, die in het
ziekenhuis worden verpleegd. Na 'n
kort oponthoud zal hetzelfde geschie
den voor de ouden van dagen in het
tehuis voor oude lieden, ingang Klein
Vlaanderen. Op de Markt zullen er
door de zwarte Pieten pepernoten
voor de jeugd worden gestrooid.
Te circa 2.45 uur arriveert de stoet
voor het stadhuis op de Markt en
daar zal St. Nicolaas, zijn gevolg
en genodigden officieel door het ge
meentebestuur in de Burgerzaal van
het stadhuis worden ontvangen.
De muziekvereniging Excelsior zal
in de tussentijd op de Markt een aan
tal toepasselijke liederen ten gehore
brengen.
De van de pui voor het stadhuis
of eventueel in de Burgerzaal te hou
den toespraken, zullen door middel
van luidsprekers over het gehele
Marktterrein te volgen zijn.
Te ongeveer 3.15 uur vertrekt de
stoet weer van de Markt langs de vol
gende route:
Markt, Gravenstraat, Gortstraat,
Plein 1940, Pottenmarkt, Langeviele,
Houttuinen, Seisdam, Penninghoek-
singel, St. Antheunisstraat, Lange
Noordstraat, Markt, Nieuwe Burg,
Groenmarkt, Korte Burg, Balans, St.
Pieterstraat, Lange Giststraat, Dam
Korte Delft, Lange Delft, Markt, wel
ke wordt rondgereden, Lange Delft,
Segeersstraat naar de Loskade, waar
de stoet wordt ontbonden.
De aartsbisschop van Utrecht,
mgr. dr. B. J. Alfrink, heeft gis
termorgen in een geïmproviseer
de kapel op de Jaarbeursterrei
nen een pontificale hoogmis opge
dragen ter intentie van de Hon
gaarse vluchtelingen.
Hij werd hierbij geassisteerd door
tal van hoogwaardigheidsbekleders
van het aartsbisdom.
De congreszaal, die tot kapel is in
gericht, was gevuld iret meer dan
500 vluchtelingen toen de aartsbis
schop zegenend binnentrad.
„Sacerdos et pontifex", zongen de
leden van de kerkmuziekschool met
„pap es parancsolo", begroetten de
Hongaren de aartsbisschop.
Mgr. Alfrink sprak de vluchtelingen
tijdens de mis in het Duits toe. De
Hongaarse pater Rochus Radanyi
vertaalde deze toespraak, die getuig
de van de wil van het Nederlandse
volk om alles te doen wat mogelijk
is om deze Hongaren hier vrijheid
en liefde te bieden.
„Wij willen proberen U de moge
lijkheid te bieden voor een leven zon
der angst. U ontvangt in ons land
nieuwe liefde en leert nieuwe vrijheid
kennen. Uw vaderland teruggeven
kunnen wij niet, maar wij zullen dit
vergoeden door onze liefde en gene
genheid voor een volk, dat jarenlang
onderdrukt is."
Tijdens de vertaling van het ge
sprokene lieten velen hun tranen de
vrije loop.
„Vergeet ons arme Hongaren niet",
was de eerste regel van een Hon
gaars Marialied, dat de vluchtelingen
onder de pontificale mis aanhieven.
De plechtigheid werd besloten met de
bisschoppelijke zegen, welke mgr. Al
frink de aanwezigen gaf. Tenslotte
werd het Hongaarse volkslied gezon
gen.
(Advertentie)
I XOHlÏM. •tfüoteti&lkjct
verforen,
de véJceeUuecdaf/mif
km Uw^üsrer BB?
AUTOBANDEN
De banden-specialisten
Lambiek weet het
alweer: hij zal wel
eventjes uit de
verf doen, hoe
onze nieuwe Suske
en Wiske heet. Hij
schildert en morst,
dat het een lieve
lust is. De t(jd om
rustig aan Wiske
te vertellen, hoe
het nieuwe span
nende verhaal
heet, kan hij zelfs
niet vinden.
Verontwaardigd
draait Wiske zich
om, een echte
Lambiek-ramp
achter zich la
tend....
Nu zouden wü
natuurlijk kunnen
verklappen, hoe 't
beeld-verhaal, dat
dinsdag begint, ge
titeld is. Maar nu
de brave Lambiek
zo ongelukkig ge
vallen is, trekken
we één lijn met
hem: U zult het
wel zien, wanneer
de voorstelling be
gint. In elk geval:
veel plezier er
mee!
