Van Milaan naar
Loretto
3SS1
Burgerlijke „Jets in I960"
Billy Louise
A.R.-STEM
Londen-Rome
„Vreedzaam" atoom
UIT VERGEELDE ZEEUWSE PAPIEREN II
Een 24-uur mars
Oorlog is niet onvermijdelijk
Grote winst
RADIO
door B. M. Bower
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 29 OKTOBER 1936
Naar de seven
kerken
P^Verlicht Baby's
KOU terwijl
hij slaapt!
A/ICKS
Soestdijk
Een aju
In dichtvorm
In ruim anderhalf uur
Toezicht
Flil)
PITTIG
'ZACHT
Niemeyer SHAG £13 Erkend de beste!
TELEVISIE-PROGRAMMA'S
(Van onze correspondent)
Op 8 november 1778 bereikt Copmels de stad Milaan, „een
arote stad en een grote en schone kerk", waarmee hij wel zal
bedoelen de prachtige wit-marmeren Dom. Het gebied rondom
Milaan is wel zeer in tegenstelling met het bergachtige Zuid-
Frankrijk. Het is een van de vruchtbaarste streken van Italië.
De wegen waren toen aan beide zijden beplant met hagen en bo
men; de menigvuldige bloemen, die daar in het wild groeiden,
waren een lust voor de wandelende Copmels. Hij volgt ongeveer
de loop van de Po, doch zwenkt af naar het zuiden, naar de zij
rivier de Ambrosio, de grens van de toenmalige Kerkelijke Sta
ten. Op 15 november is hij in Bologna, de beroemde universiteits
stad, de eerste pauselijke stad, die Copmels ziet. Bologna is de
stad van de Heilige Catharina, Claris, die er in het Clarissen
klooster in 1463 overleed.
Bij Rimini ziet Adriaan op 20 november de schone Golf
van Venetië. Vol bewondering staart hij over het wijde water
en denkt er aan zijn verre Schelde.
Zuidwaarts gaat de tocht en 23 november is hij 's-avonds in
het stadje Loretto. Volgens de vrome legende zou hier staan het
heilig huis, waar de aartsengel Gabriël aan de H. Maagd Maria
de blijde Boodschap bracht. Tot 1291 stond dit H. Huis te Naza
reth, maar toen is het door engelen naar Joego-Slavië gebracht,
in de buurt van Fiume. In 1294 is het door engelen naar Loretto
gebracht.
Grote, waar dichtbij de heilige Trap
Te Loretto heeft Copmels de vol
gende dag gebiecht en gecommuni
ceerd, waarvan hij een bewijs mee
kreeg, getekend door pater Bonaven-
tura Holter o.f.m., vermoedelijk een
Duitser. Hij neemt ook een prentje
mee met de ware afbeelding van O.
L. Vr. van Loretto, waaraan met een
zegel gehecht is een zwarte stof, die
het beeld heeft aangeraakt.
Na de middag stapt pelgrim Cop
mels op en om de verloren tijd in te
halen, loopt hij de gehele nacht en
daarop volgende dag door Van een
klein beetje was hij nu juist niet ver
vaard.
De avond van de 30e november
stopt hij op twee uren afstand van
Rome en op 1-december 's morgens
om 10 uur komt hij „binnen de grote
en lang gewenste stad". Hij over
nacht de eerste drie nachten in het
,,Duijs Hospelaet, genaamd Alima".
Daarna ging hij de nachten doorbren
gen in het „hospitaal van de Hei
lige Drijvuldigheijd".
Daar overkwam onze vrome Zeeuw
iets erg griezeligs: „Daer komende,
soo worden u voeten gewassen!".
Alsof dat na twee maanden tippelen
niet nodig was!
In Rome bezocht hij dé zeven hoofd
kerken: De Sint Jan van Lateranen,
de bisschopskerk van de paus, ge
bouwd door keizer Constantijn de
(Advertentie)
V VapoRUI
is, afkomstig uit het paleis van Pi
latus, waar Christus op heeft ge
staan en waarop H. Bloed is. De twee
de hoofdkerk is de Sint Pieter, ge
bouwd boven het graf van de eerste
paus. De volgende zijn: Sint PaulUB
Buiten de Muren; de H. Maria Maiore
de H. Laurentius; de H. Sebatianus,
de kerk van het H. Kruis.
Aan het bezoeken van deze ker
ken was toen evenals nu een grote
aflaat verbonden. Voor het verdie
nen van deze aflaat biechtte en com
municeerde Copmels in de Sint Pie
ter op 3 december bij pater Simeon
Schmitz, een Duitser.
Verder bezocht hij het Capitool en
het paleis op de Monte Cavalli. In
het Vaticaan, „daer hebbe ik aen den
tafel van den paus geëten. Den 5en
dito en hebbe (ik) de paus gesien
voor de twedemael. Den tegenwoordi-
gen paus is PiuS, den 6 van dien
naem. (Hij is) in het vier (de) jaer
van sijn pausdom. (Hij is) een fraaij
manspersoon van een tamelijke groo-
te en vol van wesen". (wezen ge
zicht). (Zie foto van Pius VI).
Paus Pius VI, die van 1775 tot 1799
regeerde, was een van de pausen,
die een tragisch lot beschoren was.
We denken slechts aan zijn strijd te
gen de bedilzucht van keizer Joseph
II, waarvoor Pius zelfs een reis naar
Wenen onderman; aan de Franse re
volutie; de veldtocht van Napoléon I
in Italië en de opkomst van de Vrij
metselarij. Op het eind van zijn le
ven moest de verzwakte en zieke paus
voor de Franse legers vluchten; hij
werd zelfs gevangen gezet in Va
lence, waar hij in de hete zomer van
1799 overleed.
Op 6 december moet Adriaan zich
laten keuren door de stadsartsen van
Rome. Hij krijgt een bewijs, dat hij
niet de gevreesde pest heeft en dat
hij overigens zeer gezond is.
Op 8 december weet hij een reli
kwie te bemachtigen van de marte
laars Pacificus en Perpetua. De re
likwie (overblijfselen van het gebeen-
te van deze heiligen) was besloten in
j een houten doosje, dichtgebonden met
een rood touwtje eri dichtgelakt met
Ihet zegel van mgr. Nicolaas Landini.
Adriaan Copmels (of later zijn fa-
milie) is echter zo dom geweest, het
doosje te openen en de inhoud ervan
in een papiertje te doen, waardoor de
relikwie dus waardeloos was gewor
den: ieder kon de inhoud verwisselen
met iets. anders. Alleen de relikwie-
brief is nog bewaard gebleven.
Diezelfde dag gaat hij bij kardi
naal Alexander Albanus een terug
reispas halen, die ongeveer van de
zelfde inhoud is als die van mgr.
Busca. Ze is slechts geldig voor drie
maanden. Daar zit Adriaan niet mee
in, want de heenreis deed hij ook in
minder dan twee maanden.
Paus Pius VI, aa,n wiens tafel Adriaan Copmels gegeten heeft
De voorzitter van de anti-revolutio
naire partij dr. W.P. Berghuis, heeft
bij de opening van het partijconvent
der A.R.-partij te Utrecht, aandacht
gewijd aan het rumoer rond het ko
ninklijk huis.
/olgens dr. Berghuis onbegrijpe
lijke en het koningschap onwaardige
stuiversroman-methoden van men
sen, wier namen gelukkig bekend
geworden zijn, hebben opnieuw op
schudding verwekt. Hij noemde het
niet juist om voor zover de onder
scheidene publikaties grond vinden
in bepaalde feitelijke omstandighe
den in het koninklijk gezin en aan
het Hof, daarover nu te speculeren
en te discussiëren.
Wel moet er volgens dr. Berghuis
op kunnen worden vertrouwd, dat als
er iets is, dat niet meer als strikt
privé kan worden beschouwd en dat
de betrekking tussen Koning en Volk
tussen de constitutionele koningin en
het koninkrijk der Nederlanden
raakt, ons dit door onze eigen hoge
overheid zal worden verteld.
Het Is de historie onder Gods be
stel gesloten en in de moderne tijd
bevestigde verbond tussen Oranje en
Nederland volgens dr. Berghuis, dat
beide partners er toe verplicht ervoor
te zorgen, dat de vorstin niet in een
politieke discussie wordt betrokken.
„God beware Koningin en Neder
land ervoor, dat dit door de invloed
of manipulaties van wie dan ook zou
kunnen gaan gebeuren."
Woensdag „den 9 desember het
smiddags heb ik die schone stad ver
laten, en nog verscheijde mael mijn
selven omkeerrende qn ,,Aju" seg-
gende. O, heijlige stad. ik sal u me-
schien mijn leven niet meer sien".
De terugweg beschrijft ons Cop
mels bitter summier.
Via Florence („een schoone stad;
ciaer loopt de riviere Arno"), waar
hij 17 december was, komt hij 22 de-
Ad verter. tie)
cember in Manteua (,,en schone stad
rondom in het water en rietvelden")
en de 26ste is hij weer in Milaan.
De 30ste is hij in Turijn en dan be
geeft hij zich op Oudejaar 1778 „naer
den berg Santé Bernardus", waar hij
op dat moment „nog dertig ueren
vandaen" is. Nieuwjaarsdag 1779 „ben
ik gekomen in het gebergte, daer de
Halpen beginnen." 3 januari staat hij
onder aan de Sint Bernard en de
4e „daer op geklommen. Hij lag dick
van de sniuw en het was goet weer.
Het smiddags op den top in het os-
pitaal (d.i. in het beroemde Benedic
tijnerklooster Sint Bernard) en sa-
vons daer van. En ik adde mijn voet
ontstikken gegaaen in de sneuw,
waeraen ik daernaer groote miserie
geleden hebbe in het gaen". Ondanks
zijn ontstoken voet tippelt Adriaan
nog een dag of vier verder, maar....
„den 9 dito lans het Lack van Ge
neven én het savons in de stad in
het hospitaal". Voor de gastenpater
kan hij de gezwollen voet niet ver
bergen. Het gevolg is: „Daar sijn ik
blijven leggen, met mijn quaden voet
tot den 12. sijnde dingsendags. Dan
sijn ik gekomen in het graafschap
van Bourgondien en gepasseert door
de stad Dooie, de hoofdstad van het
graafschap."
Door de stad Luxemburg komt hij
op 1 februari in de stad Namen. Via
Leuven en Mechelen trekt hij naar
Rupelmonde, Beveren en Kieldrecht.
De 5e februari steekt hij de Wester-
schelde over naar Waarde, „in het
lant van Goes, mijn vaderland, waer
ik mijn vrinden altemael nog gesond
gevonden hebbe. Gelooft en gebene
dijd is Godt, Die mij bewaert heeft
van alle prijkel moeilijkheden)
in mijne pelgrimagi en mij gebragt
heeft gelukkig en voorspoedig in mijn
vaderland den 5 februari 1779".
Aan het eind van zijn reisbe
schrijving begint Adriaan Copmels
nog eens in dichtvorm zijn verhaal:
„Ik ben Marinus' zoon; Martina was
mijn moeder.
Kopmels won mij de kost en Van
Slodt was mijn opvoeder.
In harbeijt en in druk moesten sij
de kost gaen winnen:
Mijn vader ging spaan (spitten) en
mijn moeder sitten spinnen.
Sij brogten mijn op in deugt en
goede zeden,
In christelijk geloof met duijsend
goede reden.
Ik was negentwintig jaren hout,
toen ik mij gink begeven,
In mijne pellegemagereijs na Ro
men toe gedreven.
Mijn sinnen en gemoet was al op
dese reijs:
Ik was dag nog nagt gerust, maer
in een diep gepeys;
Het was al naer Romen toe, dat ik
gink over peijsen.
Mijn sinnen waren al genegen om
te reyseri.
(Het kon mijn denken vullen vroeg
ende latt), Waer over dat mijn
vader was bedroeft en desolaet.
Het was den 2 october, dat ik mijn
-vrinden gink wensen."
Hier stokt de dichter. De laatste
vier regels zijn in potlood en de tus
sen haakjes gestelde regel is zo goed
als onleesbaar.
Het lijkt ons enigszins zonderling,
dat Copmels ook in dichtvorm zijn
hart lucht. We moeten echter weten
dat Adriaan Marinusse Copmels lid
was van de rederijkerskamer „De
Fiolieren" te 's-Gravenpolder. Dit ge
zelschap van toneelspelers was in oor
sprong katholiek. Na de Hervorming
werd het nieuw leven ingeblazen
misschien tussen 1650 en 1700. Een
reglement Uit 1734, dat teruggaat op
een nog ouder, wordt bewaard in het
gemeentehuls te 's-Gravenpolder. De
kenspreuk van De Fiolieren was „Met
Deugd Verwinnende" en de patrones
was Sinte Barbara. Naar ouden trant
speelde het vernieuwde gilde steeds
stukken op rijm. Enige daarvan wor
den ook nog in het gemeentehuis
te 's-Gravenpolder bewaard, een
tiental, zij het soms slechts gedeelte
lijk. Wel gingen de dominees tér
plaatse heftig tegen de kamer tekeer
men zag in de rederijkersspelen „af-
goderie". Doch de kamer bleef be
staan. omdat de ambachtsheren de
rederijkers welgezind waren: de mo
lenaar van de heerlijkheid werd door
de heer verplicht aan het gilde jaar
lijks „een vertel terwe" (is 1 goese
zak) te schenken. Het gilde is te
's-Gravenpolder zeker levend geble
ven tot 1818. De heer D.A. Polder
mans vond van na 1818 geen papieren
meer.
In het Gildeboek, dat loopt van 1763
tot 1818, staat opgetekend: „Adrijhan
Copmels. die is als pellegrem na
Roomen toe gegaan den 2 october en
tot Roomen gekomen de 1 december
in den jare 1778 en wederom geko
men den 5 februari 1779 gelukkigh en
voorspoedigh."
Een lang leven was Copmels, die
toch oersterk moet zijn geweest, niet
beschoren. In hetzelfde Gildeboek
staat tenminste dat hij, de gildebroe-
der, op 6 november 1780 overleed.
Maar alle bijzonderheden ontbreken
overigens.
Een tweepersoons hawker „Hun-
ter" lesvliegtuig dat vorige week in
één uur en vierendertig minuten van
Londen naar Rome is gevlogen, heeft
zes minuten langer over de terugreis
gedaan. De gemiddelde snelheid van
het toestel was 905 km per uur. Het
werd gevlogen door Bill'Bedford en
Fred Murphy, invliegers van de haw
ker vliegtuigenfabriek.
Zoals bekend is krijgt de Neder
landse Koninklijke Luchtmacht twin
tig vliegtuigen van dit type.
De speciale adviseur van de president op het gebied der ont
wapening, Harold Stassen, heeft voor de New Yorkse Kamer van
Koophandel verklaard, dat „in de komende jaren oorlog niet
onvermijdelijk is" omdat „de vreedzame toepassingen van de
kernenergie er toe zal bijdragen de begeerte naar grondgebied
of de hulpbronnen van een ander land te elimineren."
Wanneer landen tot de overtuiging
komen dat een atoomoorlog uitloopt
op enorme verliezen aan beide zij
den en voor de beschaving in het al
gemeen, aldus Stassen, dan zal de
wereld zich in een staat van duurza
me vrede verder kunnen ontwikkelen.
Indien de nationale hulpbronnen en
de arbeidskrachten, die zelfs in de
kleinste oorlog van de laatste halve
eeuw geofferd werden, besteed zou
den worden voor de vooruitgang van
de vreedzame toepassing van de
atoomenergie dan zou zulks een eco
nomische winst opleveren die de
stoutste verwachtingen van winst als
gevolg van een oorlog verre zou over
treffen. De toekomstige vrede, zo zei
hij met nadruk, berust op een zich
over de gehele wereld uitstrekkende
bewustwording van „de vergelijkin
gen van de atomische rekenkunde".
Stassen merkte evenwel op dat
de vrees voor een atomische ver
nietiging niet automatisch het eind
betekent van het voortdurende oor
logsgevaar dat zijn grond vindt in
ernstige spanningen over plaatse
lijke incidenten, of voortkomt uit
een oppervlakkig contact tussen de
grote naties of door het onbezonnen
gebruik dat kleine landen vatl hun
normale strijdkrachten maken.
Daarom, aldus Stassen, is het van
het uiterste belang dat wordt overge
gaan tot een betrouwbare en uitge
breide beperking van en toezicht op
de bewapening van alle landen in de
wereld. Het sensationele voorstel dat
President Eisenhower te Genève heeft
voorgelegd, namelijk het plan van we
derzijdse luchtverkenning, dringt tot
de kern van de zaak door. Ik ben er
van overtuigd, zo vervolgde Stassen,
i Advertentie)
FISCALE WETTEN
Ook in de boekhandel
de beste
half zware
shag
Jen toch f^. U
In de vertrekhal van de Brusselse Air Terminus van
de Sabena wordt op het ogenblik een schaalmodel voor
gesteld van een viermotorig straalvliegtuig, voorstellen
de de Boeing 707, zoals bovenstaande foto duidelijk aan
geeft. De Sabena bestelde vier toestellen van dit type. In
de lente van 1960 hoopt zij deze toestellen in dienst te
stellen. Deze toestellen kunnen elk 126 passagiers ver
voeren tegen een kruissnelheid van 880 km per uur.
Ook zal de Sabena de komende winter reeds grotere
hefschroefvliegtuigen van het type Sikorsky S-58 met
ieder 12 plaatsen op het helikopternet van de maat
schappij in dienst stellen. Geleidelijk aan zullen acht
van deze machines in gebruik worden genomen, zodanig,
dat 7y in de lente van het komende jaar Parijs, Luxem
burg en Saarbrücken in haar net zal kunnen opnemen.
Zoals voorheen zal iedere dag worden gevlogen, be
halve des zondags. Tienmaal per week kan men dan van
Brussel naar Luik, Maastricht en Keulen vliegen, waar
van zelfs viermaal tot in Bonn. Vanaf januari 1957 zal
men deze frequentie op tweemaal per dag kunnen bren
gen. Een dagelijkse dienst zal Brussel met Eindhoven,
Duisburg en Dortmund verbinden, terwijl men bovendien
driemaal per week van Brussel alleen naar Eindhoven
vliegt tot eind december. Daarna zal deze dienst iedere
dag worden gevlogen met verlenging tot in het Roer
gebied.
De diensten Brussel-Rijsel en Brussel-Antwerpen-Rot-
terdam zullen respectievelijk drie- en negenmaal per
week worden gevlogen. Vanaf januari 1957 zal men de
wekelijkse frequentie der vluchten naar Rijsel op zes
brengen en die der vluchten naar Rotterdam op twaalf.
Tenslotte breidt de Sabena haar luchtlijnen uit tot in
Polen en tot in Hongarije. De maatschappij zal weke
lijks twee diensten naar Warschau verzekeren, terwyl
haar vliegtuigen van de verbinding Brussel-Athene
eveneens tweemaal per week te Boedapest zullen landen.
Harold Stassen
dat eens de dag zal komen dat de
Sovjets een dergelijke verkenning
vanuit de lucht zullen acceptéren,
wanneer ze slechts willen inzien dat
de Verenigde Staten oprecht zijn in
hun streven naar ontwapening, dat
eenkomst zullen aangaan, waarin in
spectie en controle niet volledig zijn
opgenomen en dat de Verenigde Sta
ten niet opnieuw de fout zullen be
gaan zich eenzijdig te verzwakken.
Wanneer de heersers in het Krem
lin ons standpunt begrepen, zo be
sloot Stassen, dan zal het weten
schappelijk en militair mogelijk zijn
stap voor stap niet alleen de lasten
maar ook de gevaren van de huidige
enorme bewapeningen geleidelijk te
verminderen.
DINSDAG 30 OKTOBER 1956
HILVERSUM I 402 m. KRO: 7,00 Nws
7,10 Koorzang 7,15 Gram. 7,45 Morgen
gebed en lit. kal. 8.00 Nwa en weêrber.
8,15 Gram. 8,5o V. d. vrouw 9,35 Waterfct.
9,40 Lichtbaken, caus. 10,00 V. d. kleutefê
10,15 Gram. 10,30 Liohte muz. 11,00 V.
d. vrouw 11,30 Gram. 11,50 Als de zielé
luistert, caus. 12,00 Angelus 12.03 instr.
oct. 12,25 Gram. 12,30 Land- en tuinb.
meded. 12,33 Gram. 13,00 Nws en kath.
nws 13,20 Lichte muz. 13,45 Gram. 14,00
Schoolradio 14,20 Gram. 14,30 V. d.vrou-
wen van het land. 14,40 Gevar. progr.
16,00 V. d. zieken 16,30 Ziekenlof 17,00
V. d. kind 17.40 BeUrsber. 17,45 Regerings-
uitz.: Rijksdelen Overzee: J. J. van der
Laan: Kroniek van overzee. 18,00 Instr.
kwart. 18.20 Sportpraatje 18,30 R.V.U.:
Dr. H. Groot: Hoe oud is de wereld en
hoe weten we dat?. Eerste lezing 19,00
Nws 19,10 Gram. 19.15 Uit het Boek der
Boeken, caus. 19.30 Gfam. 20,25 Rep. v.
d. monumentonthulling v. d. onbekende
Joodse martelaar te Parijs 20,35 Act 20,50
Radiofilharm. ork. en kleinkoor 21,50
Kampvuren langs de Evenaar, caus. 22.10
Cello en piano 22.40 Gram. 22,45 Avond
gebed en lit. kal. 23,00 Nws 23,15-24.00
Nieuwe gram.
HILVERSUM H 298 m. AVRO: 7,00
Nws 7,10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7,50
Dagopening AVRO: 8.00 Nws 8.15 Gram.
9,00 Gym. 9,10 V. d. vrouw 9,15 Gram.
9,40 Morgenwijding 10,00 Gram. 10,50 V.
d. kleuters 11,00 RVU: Dierenbescherming
door G. Nieuwenhuijsen. 11,30 Alt en
piano 11,50 Gram. 12,00 Elektronisch
mandoline-ens. 12,30 Land- en tuinb.
meded. 12,33 Orgelspel 13,00 Nws 13,15
Meded. of gram. 13,20 Metropoler-ork.
13,55 Koersen 14,00 Gram. 14,40 School
radio 15.00 V. d. vrouw 15,30 Pianovoordr.
16,00 Theaterork. en soliste 16,30 V. d.
jeugd 17,30 Nieuwe gram. 18 00 Nws 18,15
Pianospel 18,30 V. d. jeugd 18,40 Westin-
disch ork. 18,55 Paris vous parle 19.00 V.
d. kind. 19.05 Orkestconc. 19,35 Gram.
19,45 Toneelbeschouwing 20,00 Nws 20.05
Gevar. progr. 22,15 De Antwoordman
22,30 Orgelconc. 22.55 Ik geloof, dat
23,00 Nws 23,15 Koersen v. New York,
daarna: Journ. 23,35-23,55 Gram.
BRUSSEL 324 m. 11.45 Gram. 12,30
Weerber, 12.34 Gram. 13,00 Nws 13,11
Gram. 14,00 Schoolradio 15.45 Gram. 16,00
Koersen 16,02 Orgel en piano 16,30 Gram.
17,00 Nws 17,10 Gram. 17,45 Boekbespr.
18,00 Ork. conc. 18,30 V. d. sold. 19,00
Nws 19,40 Gram. 20,00 V. d. vrouw 21,00'
Ork. conc. 22.00 Nws 22,15 Polyfone muz.
22,45 Gram. 22,55-23,00 Nws.
BRUSSEL 484 m. 12.00 Gram. 13.00
Nws 13,10 Gevar. muz. 14,45 Omr. ork.
16,05 Lichte muz. 17,00 Nws 17,10 Gram.
19.30 Nws 20,00 Moderne muz. 21.55 Gram.
22,00 Nws 22,10 Vrije tijd 22,55 Nws.
NTS: 20.30 Journ. en weeroverz.
NCRV: 20,45 Maarten Luthes. film.
FRANS-BELG. 19,00 V. d. jeugd 19.30
Club der Uitvinders 20,00 Act. 20,35 Do
mino, spel. Hierna: Filmrep. Hierna: We-
VLAAMS-BELG. 18,45 Testbeeld 18.55
Muz. 19,00 Openingsbeeld 19,01 V. d. jeugd
19.31 Culturele en educatieve uitz. 20.00
Journ. 20,30 Punten en strepen omspon
nen de wereld 20.50 Speelfilm 22,15 Journ.
reldnws.
29)
Zij legde de brief weer op de
schoorsteen en zette er een vaas
op om hem tegen wegwaaien te
beveiligen. Dan wendde zij zich plot
seling om en begon de tafel te dek
ken voor Phoebe en John en zichzelf,
en bijna had zij nog een vierde bord
neergezet voor Ward, zo zeker was
zij er van, dat hij komen zou zo gauw
hij kon.
Haar moeder zei altijd, dat, wan
neer men aan tafel een plaats voor
iemand reserveert, deze persoon ge
woonlijk mee komt eten.
Phoebe wierp een medelijdende
blik op haar, toen hij haar zag aar
zelen met het vierde bord. Zij dacht,
dat Billy Louise het uit macht der ge:
woonte voor haar moeder had willen
klaar zetten. Phoebe wist niet dat
liefde zelfs sterker is dan smart; op
dat ogenblik dacht Billy Louise in 't
geheel niet aan haar moeder.
XXI.
ZEVEN MAGERE KOEIEN.
Billy Louise zat gemakkelijk in het
zadel. Zij was bezig volop haar scha
de in te halen van de dorre weken
in het ziekenhuis.
Blue krabbelde uit de sneeuw naar
de vaste grond, en met een zwaai
van zijn kop begon hij te draven, nu
en dan een gat in de bodem of een
rotsblok vermijdend. Zij hadden iets
nieuws gedaan, die twee; zij hadden
een plaats bereikt, waar zij nog nooit
eerder geweest waren en Blue ge
droeg zich alsof hij het wist en er
zich minstens evenzeer over verheug
de als zijn meesteres. Voor hen uit
graasde een kudde vee.
Het kreeg hen in 't oog en be
woog zich in de richting van de ri
vier. en Blue versnelde zijn pas een
weinig om ze te volgen. Billy Louise
Het de teugels los op zijn nek han
gen. Blue kon alleen even goed met
vee omgaan als met een ruiter, wan
neer hij het verkoos.
Het vee rende een bosje in bij de
rivier, hetgeen vreemd was, aange
zien de rots tot dicht bij de rivier
uitstak. Blue stak zijn oren op en
rende ze achterna, hield even zijn
vaart in bij het wilgenbos, stak zijn
neus recht vooruit en ging vol zelf
vertrouwen verder. De koeien waren
juist voor hem. Hij kon ze ruiken en
hij hoorde hun zware ademhaling.
Het was zeer rotsachtig daar tussen
die wilgen en hij moest zorgvuldig
zijn weg zoeken. Maar toen zij er
doorheen waren, en Billy Louise
zich oprichtte uit haar gebukte hou
ding, die zij had aangenonjen om de
lage takken te ontgaan, snoven de
koeien luid en renden weg, nog steeds
de rivier volgend.
Dit was ook een kleine grasrijke
inham. Blue galoppeerde ze achter
na, verontwaardigd, dat ze zelfs maar
trachtten hem te ontsnappen. Zij lie-
pen "aar de ingang van die inham,
en Billy Louise rukte aan de teugels.
Hlue gehoorzaamde de wenk, hetgeen
newest dat de menselijke geest in
strategie groter is dan ruw instinct,
en week enigszins van het vluchten-
over en h' BÜLy Louise bo°S v°°r'
rh»n O P schei'P «ra meer spoed;
iiep er om en verkreeer het Hier-
nern begonnen zij op het vee 'te win-
Het vee begon naar de rivier te
zwenken. Blue rende voort ook een
weinig zwenkend en toen Biily Louile
de teugels inhield, verminderde hii
zijn vaart en noodzaakte hen noe
meer te zwenken, totdat zij tenslotte
biJ de rivier bleven stilstaan, niet
wetend wat te doen. Billy Louise reed
op haar gemak naderbij en bekeek
het vee. Er bleek geen enkel beest
van haar bij te zijn. Er waren viif
droge koeien en twee stieren.
Een van de stieren stond met de
flanken naar Billy Louise toe. Het
meest merkwaardige ding aan de
stier, was het merk. dat haar van
uit zijn rood-bruine zijde aanstaarde.
Billy Louise hield haar adem in. Er
was niet de minste hoop, dat het
merk zijn verhaal niet zou vertellen
aan haar, op dit gebied, goed ont
wikkeld brein. Ze staarde en staar
de. Blue keek verwijtend om. Billy
Louise reed langzaam naar voren om
de andere beesten te bekijken. Zij las
het merk op ieder beest; las het
verhaal, dat haar tegengrijnsde, het
verhaal van onhandige diefstal. Zij
kon het niet gelóven. En toch ge
loofde zij het, en ze werd warm van
woede en teleurstelling en minach
ting. Zij zat een minuut of wat na
te denken, over wat zij zou moeten
doen.
Tenslotte wendde zij Blue stroom
afwaarts en stootte een kreet uit.
De dieren schrokken op en renden
weer verder de rivier op, dezelfde
richting, die zij hadden gevolgd voor
dat Billy Louise ze tot staan bracht.
Blue volgde hen, tevreden met het
spel, dat hij speelde. Waar de rot
sen weer dicht aan de rivier reik
ten, klom het vee langs een smal
pad in de rolsen voorzichtig, achter
elkaar naar boven.
Billy Louise had nooit geweten,
dat er een weg was hier in de rot
sen. Ze onderzocht de weg nauw
keurig en zag, dat verscheidene rots
blokken waren weggerold om de door
gang te vergemakkelijken. Haar lip
pen stijf op elkaar, gedrukt spraken
nog duidelijk van minachting. Ze
dacht aan Ward. Zij "schaamde zich
over haar twijfel aan hem. Hoe had
zij hem van diefstal kunnen verden
ken? Haar dappere buckaroo! En zij
had durven denken, dat hij vee stal!
Haar berouw verergerde nog haar
woede tegen de schuldige. Zij dreef
het vee vlug langs die gevaarlijke
weg, ongeduldig door hun langzame
vordering.
Toen dc beesten eindelijk weer vlak
ke grond bereikten, verdwenen zij
in een wildernis van wilgebomen,
wier takken haar uit 't zadel tracht
ten te werpen. Blue ging voorzich
tig verder, nu en dan op bevel van
zijn meesteres even stilstaand om
haar de gelegenheid te geven een
grote, koppige tak opzij te buigen.
Zij kon niet zien. waar zij heen ging,
maar ze wist, dat ze dicht achter
het vee was, dat blijkbaar fmet de
weg bekend was. Nu en dan zag zij
een ruw-behaarde romp of een zwie
pende tak in de wildernis voor haar.
Maar dan zwaaiden de takken weer
terug in hun vroegere stand en zag
zij niets dan een grijze wildernis van
takken en bladeren, die tot hoog bo
ven haar hoofd reikte. Zij hoorde dei
takken breken onder de poten v.".
het vee voor haar en het geklot
van de rivier aan haar rechter zij
de. Maar door de dicht op elkaar
gegroeide wilgen kon zij de oever niet
zien en zij had geen flauw besef
hoe lang zij nog zou moeten worste
len in deze wildernis.
Maar juist toen zij begon te den
ken, dat er nooit een eind aan die
wilgen zou komen, kwam zij plotse
ling in het open veld en Blue ver
hief zich en sprong over een uitge
droogde sloot. Voor haar rende het
vee langs het hek van een omheinde
weide.
XXII
DE BILLY VAN HAAR
Daar zij op de flanken van het vee
de geschiedenis van een schaamte
loze diefstal had gelezen, had Billy
Louise geweten, dat zij waarschijnlijk
in het beneden gedeelte van de Cove
zou uitkomen; en dat ondanks het
feit, dat men niet beter wist, of de
Cove had geen andere uitgang dan
door de bergkloof. Wat haar verwon
derde was de korte afstand; zij had
niet bemerkt, dat de oever en het
hoogland een grote bocht vormden
en dat zij die bocht afgesneden had
door dwars door de bergen te trek
ken.
Zij schenen zeker te weten, wat
zij zou doen als zij in de Cove
kwam. Billy Louise leed over het
algemeen niet aan besluiteloosheid.
Zij dreef 't vee in de, het verst van
.et huis verwijderde corral, reed
dooi tot bij de stal en liet Blue daar
'.slaan bij het hek en steeg af.
Met op elkaar gedrukte lippen liep
.'.ij' naar de poort, die toegang gaf
tot het pad, dat door de wildernis
van bessenstruiken naar de hut voer
de Zij opende de poort, stapte er
door en sloot haar weer. Zij had nog
geen twintig voet gelopen, toen er
enige beweging ontstond in 't dichtst
bijzijnde bosje en Surbus, met over
eind staande nekharen, grommend en
met opgetrokken lip op haar toe
sprong.
Billy Louise had niet aan Surbus
gedacht. Zij sprong verschrikt achter
uit en de hond miste zijn doel. Toen
hij weer sprong, trof hem een kali
ber acht en dertig kogel uit Billy
Louise's revolver en hij viel terug
Het was een schot in 't wild ge
weest, zonder mikken; Billy Louise
trok zich nog enige stappen terug,
voortdurend de hond in het oog hou
dend. Langzaam verzamelde hij zijn
krachten en wilde weer op haar toe
springen. Doch nu was Billy Louise
op haar hoede; zij mikte nauwkeu
rig voor zij vuurde. Surbus viel weer
slap een goede hond voor eeuwig.
Billy Louise hoorde een schril ge
fluit en het geluid van rennende voe
ten. Zij wachtte met de revolver in
haar hand, klaar voor alles wat
mocht gaan gebeuren.
„Hey, Charlie! Er is hier iemand,
dc bel is niet overgegaan". Peter How
ling Dog kwam met een revolver in
dc hand het pad afrennen. Hij zag
Billy Louise en bleef plotseling stil
staan, zijn mond half open.
Van uit een bosje bij dc stal kwam
Charlie, ook rennend. Billy Louise
wachtte naast de poort. Hij zag haar
niet voor hij vlak bij was. want een
grote bessenstruik stond tussen hen
in.
„Wat was 't Peter? Iemand in de
Cove? Of was jij 't?"
(Wordt vervolgd)
