anglicanen zoeken rome
PAPIER VOOR UW PEN
"KAPOK
Beangstigend compromis
Rusland lielpt
Indonesië
ESSO EXTRA MOTOR OIL
CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI CONFETTI
f door Yorick
Portretten De douanier
De Spoorwegen5 Sooi van
den Eynde en de speelclub
15
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1956
15
Stijging wolprijzen
in Zuid-Afrika
Oliespuiter in Persië
bedwongen
Met Esso bent U beter uit
In Nederland is de overgang van een pro-
testantse dominee naar de Katholieke Kerk
steeds een vrij zeldzame en daarom opzien
barende gebeurtenis. Wat bij ons uitzonde
ring is, vormt in Engeland een bijna nor
maal geuorden verschijnsel. Zonder dat
men nu van een massale bewegng kan spre
ken, is toch het getal van Anglikaanse gees
telijkendat teleurgesteld in de eigen kerk,
door de genade gegrepen, de iveg naar de
Moederkerk inslaat, zeer aanzienlijk. In de
laatste twaalf maanden ivaren het er zelfs
tenminste 24, maar waarschijnlijk nog
meer. De berichten over deze bekeerlingen
vermelden het laatste jaar telkens opnieuw
weer hetzelfde motief n.l. de kwestie van
ie kerk van Zuid-India.
De kwestie Zuid-India heeft in Engeland zulk een heftige
beroering verwekt, dat men zelfs heeft gesproken van een crisis
in de Anglicaanse Kerk. Wat is er gebeurd? Wij zullen trachten
dit met een voorbeeld duidelijk te maken.
Vergelijking
Stel u voor dat op een goede of
liever kwade! dag de Nederland
se bisschoppen met de Nederlandse
Hervormde Kerk overeenkomen al
vast een begin te maken met de door
allen zozeer verlangde eenheid in
Christus door samen een nieuwe kerk
te stichten, de ,,Kerk van Neder
land". Er zijn .natuurlijk een massa
moeilijkheden te overwinnen, maar
men weer een compromis te berei
ken. De „Kerk van Nederland" zal
een bisschoppelijk bestuur krijgen.
Ongetwijfeld een grote concessie
voor de Hervormden, maar daar
staat tegenover dat van hen niet ge
vraagd zal worden dat ze de bisschop
pen ook erkennen als de met godde
lijk gezag beklede wettige opvol
gers der apostelen, maar enkel als
een bruikbare organisatievorm. Bo
vendien krijgen de dominees dezelf
de rechten en erkenning in de nieu
we Kerk als de geestelijken van ka
tholieken huize. En wat de leer be
treft, men besluit gezamenlijk de H.
Schrift en de geloofsbelijdenis der
apostelen en die van Nicea te er
kennen, maar verder is ieder vrij om
te geloven wat hij wil. Binnen de
ene denkbeeldige „Kerk van Neder
land" mogen de dominees sacramen
ten toedienen, ook al geloven ze er
niet in en de gelovigen mogen ze ont
vangen al aanvaarden zij ze niet.
Stel u nu bovendien nog voor, dat
daarna de Paus deze nieuwe Neder
landse kerk zou erkennen en opne
men in het grote geheel van de Ka
tholieke Kerk, om de „eenheid" te
bewaren. Hoe zou de reactie van de
katholieken zijn?!
Church of South India
Een raar verhaal? Ongetwijfeld,
men kan zich zoiets niet eens inden
ken. Toch is er iets dergelijks in In
dia gebeurd, al gaat natuurlijk onze
gefantaseerde vergelijling, zoals elke
andere, mank. In India bestaat na
melijk een zelfstandige, maar met de
Engelse staatskerk in de zgn. An
glicaanse kerkgemeenschap (de Ang
lican Communion) verbonden, Kerk
van India. Van deze Anglican Com
munion zijn nog veel andere kerken
lid en voor dat lidmaatschap worden
4 vereisten als noodzakelijke voor
waarden gesteld: het aanvaarden van
de gehele H. Schrift, van de erkende
geloofsbelijdenissen, van de sacra
menten (Doopsel en Avondmaall, en
van gewijde bedienaars als opvol
gers der apostelen.
Nu zijn in 1947 vier diocesen van de
Kerk van India in schisma gegaan.
Ze scheidden zich af van hun kerk
en vormden met enige niet-anglicaan-
se, zgn. vrije protestantse kerken een
nieuwe kerk, de Church of South-In-
dia. Een dergelijke vereniging van zo
verschillende kerken, verschillend in
leer en ambtsopvatting, kon niet an
ders zijn dan het resultaat van een
uitersl bedenkelijk compromis, dat
terwille van de „eenheid" maar
wat voor een eenheid? tot in de
meest wezenlijke punten toe heeft ge
schipperd. Enkele voorbeelden.
Men besloot als organisatievorm
(meer niet!) het bisschopsambt te
nemen, maar erkende eikaars bedie
naren als wettig, ook als ze niet door
een anglicaanse bisschop waren ge
wijd. En voor wat de leer betrof be
perkte men zich tot het aanvaarden
van de H. Schrift en enige algemene
gfloofsbeüidenisse-,1, z>nder dat men
elkaar '.vilde binden aan een bepaal
de uitleg van deze belijdenissen. In
dat opzicht moest ieder vrij zijn!
Standpunt Kerk van
Engeland
Men zou zich kunnen voorstellen,
dat deze kwestie zuid-India de Engel
se staatskerk tamelijk onberoerd had
kunnen laten, ook al betreurde zij de
afscheiding van vier diocesen van
de anglicaanse Church of India en
daardoor van de Anglican Communi
on. Wat nu echter het droevige is,
en wat in de Engelse Kerk zelf zo
veel beroering heeft verwekt, is het
feit dat de hoogste leiding van de
Kerk het ongelukkige voorbeeld van
de vier Indiase bisdommen is ge
volgd. Om de ..eenheid" met de
Kerk van Zuid-India te herstellen is
zij er niet voor teruggeschrokken op
essentiële, haar eigen grondslag ra
kende punten, toe te geven en te
marchanderen.
In juli van het vorig jaar heeft de
synode van de Engelse staatskerk be
sloten de nieuwe kerk van Zuid-In-
dia toe te laten tot de Anglicaanse
gemeenschap, in flagrante strijd met
de in 1920 vastgestelde, bovengenoem
de vier voorwaarden. Immers, hoe
zeer de aartsbisschop van Canterbu
ry Dr. G. Fisher (een vrijmetselaar)
dit ook heeft trachten te verdoezelen,
de Kerk van Zuid-India aanvaardt
het bisschopsambt enkel om oppor-
tuniteitsoverwegingen, maar niet om
een apostolische successie van god
delijke oorsprong voort te zetten noch
bezit 7;- de vereiste eenheid van
leer
Gewetensconflict
Ziedaar het enorme conflict waar
in de hoogste ieiding van de Kerk
van Engeland juist het beste en
meest gelovige deel van haar gees
telijkheid heeft gebracht. Velen kun
nen cr niet in berusten _dat zij tegen
hun diepste overtuiging in worden sa
mengevoegd in één kerkgemeenschap
met protestanten, die de fundamen
ten van hun eigen geloofsovertuiging
met name het van God gegeven bis
schopsambt niet erkennen. In een zo
verworden kerk kunnen zij niet lan
ger de ware kerk van Jesus Chris-
us erkennen. De onlangs in de Ka-
'nolieke Kerk opgenomen anglicaan
se dominee Richard Johnson heeft
verklaard:
„Jaren lang heb ik me steeds
meer ongerust gemaakt over de
groeiende tendenz in de Kerk van
Engeland, omwille van nautoere
relaties met protestantse groepe
ringen te gaan schipperen met be
ginselen welke voor de meeste van
ons fundamenteel zijn. Dit heeft
een hoogtepunt bereikt in het sche
ma voor kerk een he'd in Zuid-In
dia. Daarin zijn w'i al'en tot op ze
kere hoogte betrokken'
Dat de Engelse Kerk omwille van
grotere „eenheid", hoe goed bedoeld
ook, zich heeft laren verleiden tot
het loslaten van allerbelangrijkste
beginselen, mag ons niet met leed
vermaak, maar slechts met diepe
zorg vervullen. Maar wij kunnen God
dankbaar zijn, dat Hij juist door dit
proces van verwording sommigen,
wellicht velen, voert tot de ware
eenheid, die is gevestigd op de rots
van Petrus.
J. v.d. M.
Advertentie
Naar verwacht wordt, zal de Rus
sisch - Indonesische overeenkomst in
zake Russische economische en tech
nische hulp aan Indonesië vandaag
in Djakarta worden ondertekend.
Dr. Subandrio, de voorzitter van de
Indonesische delegatie voor de be
sprekingen tuc n de Sowjet-Unie en
Indonesië, die hier de afgelopen we
ken werden gehouden, bevestigde de
persberichten, dat de Russische steun
een bedrag van 100 miljoen Ameri
kaanse dollar zal bedragen.
Makelaars te East London hebben
verklaard, dat de stijging van de
wolprijzen op de veiling waarschijn
lijk het gevolg was van de Suezka-
naalcrisis. Zij zeiden, dat de mening
bestond, dat enkele landen wolvoor-
raden gaan vormen, om gedekt te zijn
wanneer de wolaanvoer afgesneden
mocht worden.
Op de wolveiling te East London
waren de prijzen donderdag 7,5 pet.
hoger dan op de vorige veiling. De
hoogste prijs,, welke betaald werd,
was 95,5 pence per pound voor 3 ba
len Merino spinwol. Ook de prijzen
te Kaapstad waren 5 procent hoger.
Na dertien dagen is de Amerikaan
se deskundige Kenley er in geslaagd
een zeven ton wegefide installatie
aan te brengen boven de oliebron
van Alborze, waaruit de olie tot dus
verre onder een druk van 700 atmos
feren over de woestijn vloeide. Hier
door heeft men de bron in bedwang
gekregen en zal later de olie kunnen
worden afgetapt.
Dit is de tweede maal, dat Ken
ley in Perzie succes heeft. De eerste
maal, in 1950 werd hij door de toen
malige Anglo-Iranian Oil Company
uitgenodigd naar Perzie te komen,
om een in brand staande bron in het
gebied van Masjed Soleiman te be
dwingen. Hij is daarin toen in een
week tijd geslaagd.
met de nieuwe
verdubbelt U de levensduur van Uw motor
Zoals hij vadsig op zijn kruk zit in de zon
een Belga rokend met gepassioneerde halen,
onaangedaan door alles wat de wereld schokken kon
had Pieter Paulus Rubens hem bést kunnen malen.
Hij is veel verder dan de Benelux ooit komen kan;
de broederschap der naties ligt in hem verbeeld.
Al die bepalingen; hij trekt er zich geen lor van an,
mijn douanier, die 's zondags zoet met duiven speelt.
Er rijden duizend auto's langs zijn ogenlens.
Daar zitten mannen in, gegoed voor vele tonnen.
Hij wuift ze zachtjes weg. Hij is portier der grens
maar 't kan hem weinig schelen, nou z'n elftal heeft gewonnen.
Awel, laat ons zo'n schone douanier maar prijzen;
hij maakt de federatie van Europa voor ons klaar,
heel in z'n eentje, zonder prietpraat in paleizen....
maar niemand kent z'n naam nog over 100 jaar.
OVER INRUILWAGENS
(III)
De schrijver van ,,Over inruilwagens
(II)'' in Uw blad van 8 dezer reageert
niet op de kern van mijn betoog, nl. op
de onbillijkheid dat een dealer (dus
iemand die aangewezen is, als vertegen
woordiger van een bepaald merk, nieuwe
wagens te verkopen) inruilwagens in
handen krijgt voor een lager bedrag dan
de eigenaar elders ervoor kan maken bij
tweedehandshandelaren, waar deze za
ken ook thuis horen.
Hij komt vertellen dat hij die inge
ruilde wagens wil laten opknappen en
suggereert daarmede dat het allemaal
maar zo'n beetje rommel is wat die dea
lers inruilen, doch zegt er niet bij, dat
het gewoonlijk prima gevallen zijn die
alleen maar worden vervangen door nieu
we wagens doordat de oude teveel olie of
b-nzme veroruikt, men liever een nieuw
model gaat rijden etc. etc., maar onge
veer nooit omdat men. om het populair
te zeggen, ,,de wagen niet meer op de
weg kan houden vanwege de vele gebre
ken". Wanneer ik het goed begrepen
heb wil mijn opponent al die last, dat
vele werk en investeringen en kostend-
makerij laten doen om de „verkeersvei
ligheid" te bevorderen. Wanneer dit het
geval is, en uit het artikel mag dit wor
den gelezen, dan kunnen de dealers
„veel korter bij huis blijven" en begin
nen met geen wagens te verkopen aan
de bestuurders waarvan zij goed weten
dat deze een gevaar opleveren voor de
veiligheid van anderen (en zichzelf), het
geen dan consequent zou zijn. Iedereen,
ook iedere garage, kent de brokkenma
kers. Het zijn altijd dezelfden die de
wagens in puin rijden (en helaas veel
mensen in het ziekenhuis doen belanden).
Hoe het zijwanneer een dealer een
wagen inruilt moet hij, naar mijn me
ning, daarvan geen winst kunnen maken
(zoals al verschillende malen is voorge
komen) zonder er iets anders voor ge
daan te hebben dan de wagen (door zijn
knecht) binnen te hebben laten zetten,
omdat daarmede de eigenaar wordt be
nadeeld. Men wil geen tweedehands auto-
mo'-ielhanc'ela- r zijn. Best. Maar er zijn
heus ook tweedehands autonv>bielhande-
laren die een reputatie te verliezen heh-
ben, onder volle garantie verkopen en
het is daarom geen noodzaak dat eon
dealer zich de taak aanmeet van tweede-
hsndshandelaar. Met allerlei motiverin
gen.
„BEZITTER VAN
EEN GEBRUIKTE AUTO'
VEILIGHEID OP DE WEG
Herhaaldelijk kan men in de kranten
lezen over de onrustbarende toename
van veekeersongelukken en om maatre
gelen deze zoveel mogelijk te voorkomen.
Ook komen er op gezette tijden statistie
ken in de krant van de vele verkeers
ongelukken, die inderdaad om een oplos
sing vragen. Nu kan de politie wel wetr
met verscherpte maatregelen komen,
maar dat heeft enkel maar tot gevolg
dat er nog meer bekeuringen worden
ir't~edeeld, waar niemand iets aan heeft»
Om aan de verkeersongelukken zoveel
mogelijk paal en perk te stellen moet
men met maatregelen komen die zin heb
ben. En dan denk ik hier aan het slip
pen. Door slippen gebeuren misschien
wel de meeste ongelukken. Waarom zie je
als je door Nederland rijdt nog zoveel
bordjes met „pas op, gladde weg", of
„bij nat weer glad", of „gladde keien".
Ik zou zeggen, ruim die borden op ^n
maak er wegen voor in de plaats die
niet glad zijn. Wat heeft iemand er aan
als hij op de een of andere manier die
borden niet kan zien, bijv. bij avond of
door een tegenligger. Dan zou ik willen
voorstellen om fietsers op fietspaden
langs de verkeerswegen achter elkaar
te laten rijden; een voor een. In België
is dat ook zo en het gaat daar heel goed.
Het zou>voor de fietsers zelf ook veel
beter en gemakkelijker zijn, want aan
houdend, als je met tweeën naast elkaar
fietst, moet je een ander laten passeren,
die wat harder wil rijden. Hoe dikwijls
komt het niet voor dat twee naast elkaar
rijdende fietsers het vertikken om achter
elkaar te gaan rijden, ook al is dat door
de achteropkomende fietser duidelijk
kenbaar gemaakt.
BREDA. BEROEPSCHAUFFEUR.
SLOOPWERK
In de Bredase binnenstad worden de
laatste tijd herhaaldelijk panden ge
sloopt. Meestentijds gebeurt dit zodart'g,
dat omwonenden en voorbijgangers van
het puinstof veel last hebben. Erger is,
dat bij deze werken kinderen helpen, en
op gevaarlijke wijze stenen, hout, zink
e.d naar beneden (en ook naar voorbij
gangers!) gooien.
Dit zijn toch geen werkzaamheden
voor kinderen! Het is echter bevreem
dend, dat politie, noch arbeidsinspectie
deze herhaalde overtredingen van de
arbeidswet langs de openbare weg con
stateren. Wat scherpere controle ware
wel gewenst!
BREDA, E.
EINDELIJK EEN M.T.S.-
TUIN
De afgelopen week viel het me op. dat
de „groentjes" van de Bredase M.T.S. m
het zweet van hun groengchoede aan
schijn aan het graven waren op het
schoolterrein. Een prachtig idee! Zolang
de school bestaat ligt het afgerasterde
schoolterrein er als een wildernis bij en
steeds weliger tierde er het onkruid. De
M.T.S.-jungle is als een schreeuwende
dissonant in de weldadige, harmonieuze
schoenheid van het Brabantpark.
Maar nu saat er c'-m toch iets aan
gedaan worden. Op instigatie natuurlijk
van schoolbestuur en directie, die het
met natuurschoon evengoed menen als
met de vorderingen der technische we
tenschap, hebben de groentjes een sym
bolisch begin gemaakt met de aanleg van
een lusthof, dievoor een waardige en
tourage zal zorgen van het gebouw Het
is wel wat laat, maar beter laat dan
nooit Daarom: alle lof voor de initiatief
nemers.
BREDA, K. V. D V.
TE VOL?
Met belangstelling heb ik Uw politieke
prent gezien in Uw blad „De Stem" van
11 dezer. Hoewel de Nederlandse Maagd
al zo lang moet wachten op haar kabinet
heeft ze in elk geval over de schatkist
niet te klagen, want die is behoorlijk ge
vuld of wat waarschijnlijker is: heeft de
tekenaar een fout gemaakt?
BERGEN OP ZOOM, H. B.
Reeds jaren worden in dag-, week- en
geïllustreerde bladen artikelen gepubli
ceerd, soms van meerdere pagina's tekst
en met grote fotovs, over het grondge
bied te Baarle Nassau, waarvan men het
Belgisch ministerie tot de ontdekking
bracht, dat het bij verdrag van 1M3 staat
getekend en ingeschreven als Belgisch
gebied.
Ook over de speelbanken te Baarle
Nassau verschenen reeds enkele jaren
zeer uitvoerige reportages, waarin soms
weinig malse termen gebruikt worden
over het voortbestaan er van, over de
handelingen der exploitanten en de fu
neste gevolgen van het spel, waarbij ver
mogens worden verloren.
Nooit echter las men, wat de aanlei-
dende oorzaak van het geschil was, uit
wiens optreden deze Belgische eis kon
ontstaan en waaraan het feitelijk te dan
ken is, dat er in ons land openbaar ge
legenheid kan gegeven worden tot ha
zardspel, waartegen de justitie machte
loos staat.
Eigenaardig, dat er zoveel over de
Belgische eigenaar van de rij huizen
even voor het Nederlands douanekantoor
te Baarle Nassau Grens werd geschre
ven, doch dat men nooit publiceerde, van
wie de huizen geweest zijn en hoe nu
juist Sooi van den Eijnde, een Belg, er
toe gebracht werd ze te kopen.
In Nederland beijverde men zich meer
de activiteiten van Sooi uit te beelden
en te beschrijven inzake deze kwestie,
zoals het plaatsen van een kleine twin
tig borden langs de provinciale weg,
waarop met grote letters waarschuwingen
aan zijn landgenoten tegen Nederland ge
schilderd zijn. Of men ziet hem dikke
bomen afzagen op de Nederlandse pro
vinciale weg en met deze boom de weg
afsluiten voor het verkeer tussen Neder
land en België.
Hij staat bij een van zijn huizen op
het betwist gebied in gezelschap van
speelbank-exploitanten, men ziet echter
ook de roulettes aldaar, waaromheen
Zélf gezien, dat in een Brabants blad
déze bioscoop-advertentie stond: HET LE
VEN VAN RICHARD TAUBER. VER
LENGD WEGENS ENORM SUCCES.
HWa^Cenf? komiek Victor Borge zei in Ame-
,m; 7" Lonemafkon is een buitengewoon ge-
h a aar hebben we vorige week de
bonderdzevende verjaardag van mijn grootva-
riiet 7evl Ja- Helaas was de man er zelf
niet bij.
En van een zekere Carl EHstam is dit: de
man' fl,e «n zijn jeugd nooit naar meis
jes Heeft gekeken, is Adam.
in^JVentUf-el' zei een missionaris tegen een
nboorling. die ver van hem afzat— kun ie
Per vliegtuig te biechten komen. Ja, ant-
zonden r (^e/riaf1 maar dat is voor dagelijkse
beetje gevaarulk6 V°°r doodzonden een
UhJen I*™™ Ui} Boston stond: Misschien
ts het wel waar. dat in het democratische stel-
auril s.upeTs^en s(em hebben. Maar in ieder
TlhwGhXen. "e m^kheid'
V.j
Het enige, wat ik van een man verlang,
zei het bakvisje. is, dat hij eenvoudig is en
van me houdt. Er zal toch wel één miljonair
zijn, die aan die eisen voldoet?
In een Amerikaans regeringsbureau staat op
een bord: Doe het morgen maar. U hebt
vandaag al fouten genoeg gemaakt.
Zei Jean de Boisson (die niemand anders is
dan de jeugdige schrijver C. Buddinigh): de
moeilijkheid met de meeste vrouwen is, dat ze
beter geld kunnen opmaken dan bedden.
Van een anoniem levenskenner:
Spreek als ge boos zijt en ge zult de beste
toespraak houden, waarover ge ooit spijt
zult hebben.
Een Amerikaans tijdschrift vermeldt déze
laatste woorden van de gemiddelde automobi
list: Als hij verdorie niet dimt, doe ik het
ook niet.
Zoiets van Schiller kan er best eens tussen
door: alleen zij, die het geduld hebben om
eenvoudige dingen volmaakt te doen, zullen er
ooit in slagen, moeilijke dingen zonder moeite
klaar te spelen.
Zei iemand: Volgens verkeersdeskundigen
moet een automobilist vijf wagenlengten ach-
ter de auto vóór hem blijven. Maar als je het
probeert, zie je, dat er al vijf wagens in die
ruimte zitten.
Een loketmeisje op een station vroeg aan een
Amerikaan: waar naar toe? De Amerikaan
antwoordde: kan me niks schelen. Ik heb
overal filialen.
Een Fransman kon op de eerste verjaardag
van zijn huwelijk niet thuis zijn. Hij stuurde zijn
vrouw een boeket met élf rode rozen, voor elke
maand een. Op het visitekaartje stond: Jij
bent de twaalfde.
En déze duidelijke kennisgeving stond in
een Frans blad. M. Pierre Lettre, admini
strateur, laat zijn geachte clientèle weten,
dat hij afwezig zal zijn vanaf de 3de okto
ber tot zijn terugkeer.
verscheidene spelerstijdens het
spel. (Dat kan, want hier behoeft men
niet heimelijk te gokken, men kan ze
immers toch niets maken).
Uitvoerig werden de verderfelijke ge
volgen van dit ongehoorde gebeuren be
schreven, nooit las men echter iets over
het met deze toestand wel zeer steric
contrasterende feit, dat juist in deze hui
zen Rijksambtenaren, o.a. ontvangers en
verificateurs der invoerrechten en ac
cijnzen gewoond hebben, waar nu open
lijk een bedrijf wordt uitgeoefend, waar
tegen de justitie in ons land immer en
zeer terecht streng optrad.
Tot nu toe heeft men hier te lande
meer een air, de gehele aangelegenheid
te ridiculiseren. Mede naar de laatste be
richten, zou men echter beter op deze
houding kunnen terug komen.
Op een flinke afstand van Sooi's hui
zen, hebben namelijk concurrerende
speelbank-exploitanten de bouw van een
nieuw paviljoen aanbesteed, teneinde ook
aldaar roulettes te plaatsen. Voor wie dit
nog niet wist, blijkt nu toch overduide
lijk, dat nu het aan 't rollen is, het niet
alleen meer gaat over Sooi's huizen, doch
dat het betwiste gebied zich verder uit
strekt.
In België was de berichtgeving volle
diger, men versloeg de gehele behande
ling op de rechtszittingen en hoe Sooi
telkens in het gelijk werd gesteld, men
bracht grote foto's van de gehele rij hui
zen van Sooi en men beschreef ze als
mooie woningen, afkomstig vande
N.V. Nederlandse Spoorwegen.
In ons land verscheen er wel een foto
van de vroegere Belgische quarantaine'
gebouwen te Weelde-Statie (België), »u
eigendom van Sooi, wiens woonhuis ook
daartussen staat, doch men schreef niet
daarbij, dat Sooi aldaar in het begin van
1953 een afgevaardigde van de N.V. Ne
derlandse Spoorwegen op bezoek kreeg,
die trachtte aan hem, o.a. ook prima
Nederlandse cultuurgrond te verkopen.
Haar Nederlandse -pachters liet de N.S.
echter onkundig van haar voornemen,
tot verkoop over te willen gaan van de
grond, die zij reeds vele jaren in pacht
hadden en met zorg bewerkten.
Een der pachters had vanaf 1943, zeer
moeilijk te ontginnen grond van de N.V.
Nederlandse Spoorwegen op eigen kosten
van duizenden guldens ontgonnen en ge
cultiveerd, waarmede hij eerst begin
1953 volkomen gereed kwam.
Tegen het gebruik in, (bij ontginning
wordt gewoonlijk de eerste zes jaar in
het geheel geen pacht betaald), moest hij
direct in 1943 een hoge pacht betalen.
Hem werd gezegd, dat de N.V. Neder
landse Spoorwegen in de oorlog niet kon
verkopen, doch daarna zou hij de grond
verkrijgen tegen de waarde die hij had
voor de ontginning. Hoewel deze pachter
nu, vanaf de aanvaarding van de woeste
grond in 1943, toteinde 1952 de N.V. Ne
derlandse Spoorwegen uitvoerig verslag
gaf van de moeilijkheden bij de ontgin
ning en cultivering, wist zij niet beter te
doen, dan zijn grond, waarop zijn ge
bouwen en boomgaard in volle opbrengst
achter zijn rug te verkopen.
Baarle Nassau Grens ia er wel op
vooruit gegaan, in deze vroegere stille
omgeving, een spiksplinternieuw hotel,
ook bij het douanekantoor, nieuwe speel
huizen, rijen auto's op de parkeerplaat
sen enz., zo gaat Nederland Monaco voor
bijstreven, jammer, dat deze bedrijvig
heid ten koste van veel huiselijk geluk
wordt uitgeoefend.
13 september 1956,
BAARLE NASSAU, K. JONKHEID
BREDASE JAZZ-FANS (II)
Onder dit kopstuk kon men j.l. za
terdag weer eens lezen, hoe een jazz-
festijn als het ware eindigde in een
jazz-orgie.
Het valt toch wel zeer te betreuren,
dat deze prachtige expressieve muziek,
de moderne muziek par excellence, nog
zo weinig begrip heeft bij de platte
lands-bevolking.
Deze moeten nog steeds trachten door
hun kanibaalachtige". het prachtige har-
moniëren-spel der musici te breken
en de muzikale sfeer, die geschapen
wordt voor hun mede-bezoekers te ver
nietigen. Wat zo'n stelletje onbeschaafde
lieden toch bezielt!
Kunnen zij niet rustig luisteren naar
de jazz-instrumentalisten en eventuele
vocalisten, die met hun machtige im
provisatie-spel hun muzikale talenten
ten toon spreiden.
HULST, HEDW. CROMBEEN
Paardenmarkt 13.
BREDASE JAZZ FANS
(III)
SVlet verontwaardiging nam ik ken
nis van het stukje „Bredase Jazz-
fans". Ik meen hieruit op te mogen
maken dat de heer H. S. op het gebied
van jazz-concerten niet erg veel ge
wend is. Vergeleken met het publiek
bij jazz-concerten in grote steden als
Utrecht en Amsterdam, waar de politie
charges moet uitvoeren om de orde te
handhaven, gedraagt het Bredase pu
bliek zich nog erg rustig en beschaafd.
Dat de heer H. S. zich op beledigende
wijze uitlaat over dat Bredase publiek
vind ik daarom niet op zijn plaats. Maar
al te graag laat men er zich toe ver
leiden de bevolking van de zuidelijke
provincies als bekrompen plattelanders
te doodverven.
Dat de muziek niet te genieten was
ben ik eveneens niet wet de heer H. S.
eens. Ik heb me bij het optreden van
de „Dutch Swing College Band" meer
geërgerd aan de arrogante manier van
optreden van Joop Schrier, dan aan het
„waanzinnig gebonk" op het schellink
je. Men dient toch te beseffen dat de
gemoedsgesteldheid van het jazz-publiek
anders is dan die van het publiek bij
een opera- of toneeluitvoering.
Laten de mensen die niet tegen wat
enthousiarpe van de zijde van de jeugd
kunnen en daardoor blijk geven van
zwartgallige mentaliteit voortaan geen
jazz-concerten meer bezoeken, want zij
geven later de niet-bezoekers de indruk
dat het er in Concordia bij een derge
lijke gelegenheid toe 1 gaat als bij een
troep hongerige kannibalen, wat tocih
heus niet het geval is.
BREDA L. A. LAARHOVEN
v. Duivenvoordestrat 11.
BREDASE JAZZ-FANS (IV
Naar aanleiding van de stukjes die
de heren C. Asselbergs en H. S., inge
zonden hebben, schrijf ook ik hier een
klein artikeltje en wel, om hun woor
den nog eens duidelijk te onderstrepen.
Ja, ook ik heb zaterdag 1 september zo
als vele anderen deze Jazz-show'' bij
gewoond en heb me dan ook herhaal
delijk zitten ergeren.
Het was werkelijk niet leuk meer!! (Op
de jazz zelf heb ik natuurlijk niets aan
te merken, die was „berengoed" om het
zo maar eens te noemen).
Maar die herrie, dat getrommel met
schoenen, dat gefluit enz. enz. Het was
„knots"
Ik heb nog nooit zo'n „beestenbende",
zo'n „beestenstal" want dat was het
toch werkelijk, me^gejri^aJjt en dat zul
len alle werkelijke „Jazzliefhebbers" ho
pelijk toch wel met me eens zijn.
BREDA. MIEKE STUL-EMEIJER
BREDASE J477-FANZ (V)
In Dagblad „de Stem" van zaterdag
.1.1. las ik onder de rubriek Papier voor
Uw Pen" een ingezonden stuk over de
Jazz-show, die een week voordien in het
Concordia te Breda werd gepresenteerd.
De inzender gebruikte daar de woorden
„hufters" en „hufterinnen", en hiermede
bedoelde hij dan de bezoekers van dez1
show. Hierop zou ik willen opmerken,
dat de inzender volgens mij evenveel
verstand van Jazz heeft, als mijn zusje
van drie jaar. Een Jazz-Iiefhebber is hij
zeer zeker niet. Zulke mensen kunnen
beter niet naar een dergelijke show gaan.
Inderdaad was er af en toe wel wat
herrie, maar de schrijver heeft sterk
overdreven. Men kan moeilijk verwacn-
ten, dat iedereen doodstil, zoals bij een
opera, met open mond zit te luisteren.
Dat is bij dit ritme haast onmogelijk.
Maar er zijn nu eenmaal mensen die er
gens naar toe gaan, enkel en alleen om
kritiek te leveren. En die kritiek komt
dan heel dikwijls op een zeer onbeleefde
manier.
BREDA, C. v. I., W. v. J., P. H.
(Hiermee willen we de discussie dan
maar besluiten. Zelf hebben we onze
mening over het gedrag van een deel
van het publiek reeds in de recensie
van de avond neergelegd. Red.)
winter staat weer voor de deur; IBenni
begint weer met zijn gezeur". Inderdaad
doet zijn come-back ons deugd na zoveel
weken van afwezigheid. We zagen zijn
inzendingen altijd graag tegemoet. Red.).
PRINSES PAULINE
Met belangstelling las ik uw artikel
over Prinses „Pauline'' uit Ossen-
drecht
Er leven nog mensen in Ossendrecht,
die Pauline hebben gekend, zo schrijft
U daarin! Laat ik U ook zeggen, dat ik
Pauline ook gezien heb en wel in Roo
sendaal, waar zij bij haar uittocht het
eerst Roosendaal heeft aangedaan!
Vader I. B. Melsen kwam uit Ossen
drecht, was toen eigenaar van het nu
door de familie Boonen bewoonde café
aan de Kade. Wij woonden daarnaast.
De kleine Pauline is toen twee dagen,
in dat café tentoongesteld in haar pop-
penstoeltje! Het was het eerste entree
geld. dat de kleine vergaarde!
Zij was 4 jaar jonger dan ik! Zij was
dus 11 en ik rond 15 jaar! Het bezoek
is erg druk geweest. Advertenties
daarvan hebben indertijd (1891 of 1892)
in de krant gestaan! Het wasteen knap
en lief kindEn toen werd reeds van
de voorgenomen excursie naar Amerika
gerept! Ik meende U als aanvulling, dat
ook wij Paulientje gezien en gekend
hebben, te moeten mededelen.
ROOSENDAAL FR. C. C. BROOS
WAAR IS NINA?
Is het antwoord hierop zo moeilijk te
geven? Nina heeft een misgreep gedaan
in letterlijke en figuurlijke zin door 5
dameshoedjes weg te kapen. Letterlijk,
omdat zij door haar snode daad de En
gelse justitie in actie heeft gebracht en
figuurlijk, omdat zij door haar fatale
greep naar de hoedjes op duidelijke wijze
heeft aangetoond, dat een dameshoed
in Rusland een artikel is, waar aan wei
nig Russische dames schuil onder kun
nen gaan. Het is daarom begrijpelijk, dat
de Russische ambasade te Londen, ge
toornd door de handelwijze van Nina,
hetgeen tot gevolg heeft, dat voor een
ieder duidelijk wordt, dat in Rusland niet
alles is te krijgen, zoals men graag wil
doen voorkomen, gezorgd heeft, dat een
arrestatie van Nina voorkomen werd.
Nina zal thans verblijven in de kelders
van de Russische ambassade en daar
door een diëet zozeer moeten afslanken,
dat niemand in haar later nog kan ont
dekken de gespierde Russische atlete. Za
kan dan t.z.t. Engeland verlaten met een
diploma4 eke pas onder de nieuwe en
onopvallende naam van Dina Hoedjepof.
R. S.
Advertentie
slaap
KLACHT VAN EEN
INVALIEDEN
Ik zou wel eens willen weten, kan een
huisvrouw van invalide arbeider van f 42
gulden per week eten. Alles word steeds
duur en zij wonen ook in huizen van 7
tot 8 gulden huur. Oosterhout riep wel
de W.A.V.A. in het leven maar het loon
is tot nu toe nog het zelfde gebleven.
Men schrijft wel in de kranten over
loonsverhogin van vollen 100% werk
krachten, maar van mensen met gebre
ken daar hoord met niet van loonsver
hogin spreken. Straks word het winter,
koud en guur en de kolen zijn ontzettend
duur kan men dan van zo'n loontje nog
7 tot 19 gulden kolen geld geven wat
blijft er dan nog over om v«n te leven.
Ons loonbuiltje geefd wel een mooien
richtin men spreekt over Stichtin werk-
gemeenschaparebeid voor allen maar In
loonsverhogin kunnen wij niet vallen
Laats hoorde ik van een bestuursheer je
staat nu allen op de maatschappelijk leer
maar dit wil ik er dan tog bij schijven
wij zullen wel op de onderste sporten
blijven als ze niet wat meer op je loon-
strookje schrijven en de minste uit de
minste blijven. Ik schrijv dit niet om
pestiemisties te blijven maar om in de
rij van een menselijk bestaan te blijven
en ook niet voor mij zelf alleen, maar
om mijn mede mensen om mij heen.
BENNI DORST.
(Benni kondigde dit stukje aan met de
mededeling: „De zomer is voorbij en de
RASSENHAAT
Mijns inziens is de rassengelijkstelling
hier in Nederland reeds lang een vol
dongen feit. De meesten van U zullen
het hiermede ook wel eens zijn. Doch
er zijn ook mensen, voor wie deze gelijk
stelling slechts geldt in theorie. Nis*
alleen in het buitenland, doch óók hier
in Nederland. Een markant voorbeeld
hiervan is het feit, dat mij een dezer da
gen ter ore kwam. Op een groot fabrieks-
kantoor te Breda werkt een uit Indonesië
gerepatriëerd meisje. De employé's, waar
mede zij samen moet werken, zijn allen
blank. Enkele van haar vrouwelijke col
lega's zijn, om het slechts zacht uit te
drukken, onhebbelijk en beledigend te
genover haar. Zij hebben zelfs te kennen
gegeven, onder de middagpauze niet bij
haar aan tafel te willen eten, met de
woorden: „Wij wensen niet met een
„bruine" aan tafel te zitten". Men moet
toch wel onmenselijk hard zijn, om zó
tegen iemand te spreken, die, al heeft
zij dan een andere huidskleur, toch even
goed een landgenote van ons is.
Wij weten impiers maar al te goed,
wat het zeggen wil, onderdrukt, gehoond
en gesmaad te worden? Ik weet zeker,
dat allen, die dit lezen, diep in hun hart
schaamte voelen, nu blijkt, dat sommige
Nederlanders zó tegenover hun (gekleur
de) landgenoten staan. Gelukkig is het
merendeel van de Nederlandse bevolking
wel verstandiger, maar dit moest me
toch even van het hart.
Baronielaan 306a
BREDA, H. DE PAUW.
RASSENHAAT (II)
Naar aanleiding van de gebeurtenissen
in de Ver. Staten van Amerika betreffen
de de toelating van niet-blanken op de
scholen waarover we allemaal de afge
lopen week in de bladen hebben kunnen
lezen, en .waarover ik mijn strengste
afkeuring meen te moeten uitspreken,
heb ik aan de redactie van het Ameri
kaanse weekblad Time de volgende brief
gezonden, welks inhoud ik gaarne ook U
wil mededelen
Sir,
In the sept, loth issue of your maga
zine I did read about the things that
happened in Clinton. Tenn. and other
places on the behalf of the segregation on
the American schools. I did read about it
in the local and other Dutch newspapers
too. And with thóse papers I do say:
„U.S.A. and U.S.-citizens (White) shame
of you. You are often so proud of being
the most democratical state and people.
But you can learn much of democracy
from the small Holland".
Once I was travelling by an overcrow
ded train from my home-town to Ams
terdam via Rotterdam. In that town two
American negroes came in. They just
arrivel by ship from the U.S. They tra
velled as'usual in the same compartment,
their luggage was brought in by two
white Dutch porters, two white Dutch
childeren were ordered by their white
Dutch parents to stand up and give their
places to the Americans. That's the way
of democracy and segregation we are
used to as long as I can remember. The
two Americans told me of their astonish
ment of being treated in this sympathie
way. I do hope more Americans will
come, white as well as black I do hope,
to see them being astonished too.
Ik ben van mening dat wij als Neder
landers en een volk dat al sinds eeuwen
contact gehad heeft met andere volken
over de hele wereld een scherp protest
moeten laten horen tegen datgene wat
heden ten dage in de Ver. Staten ge
beurt als uitvloeisel van wat zij een
„kwestie" believen te noemen.
Ginnekenweg 39,
BREDA,
P. D. H. J. NOUWENS.
(Voor wie het Engels niet machtig
zijn: bovenstaande brief beschrijft het
geval van twee Amerikaanse negers,
die in Amsterdam in de trein stapten
en waarvoor twee blanke kinderen van
hun ouders moesten opstaan, nadat
reeds door blanke kruiers de bagage
van de negers naar binnen was gedra
gen. De schrijver geeft met dit voor
beeld een kenschets van de Nederland
se opvattingen in deze en raadt de
Amerikanen aan dit voorbeeld te vol
gen. Red.).
(Advertentie)
slaap
