KLOKKEN-MAKEN NOG EEN MIDDELEEUWS BEROEP Electrotechniek 125 jaar oud Gewonnen Tourkostuum In een simpele ruimte zonder machines I BASIS VOOR HUIDIGE GROTE INDUSTRIEËN Michael Faraday maakte een bijna Amerikaanse carrière Blijvend nieuw: The King of King Sizes T oon en klankkleur moeten steeds bewaard blijven Begonnen als krantenjongen Het gewicht bepaalt de toon Amerikaans leger bouwde raketbaan DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1956 Sovjet-troepen helpen bij de graan-oogst MUNTER helikopter BLOEMENCORSO Michaël maakte een welhaast Amerikaanse carrière. Hij begon toch j immers ook als krantenjongen en klom op tot millionair. Weliswaar niet in ponden of dollars, maar wel in physische en chemische bekwaam- I hedjen, die hij zich door zelfstudie gepaard gaande aan een buiten- èri AaiTè-Rixtel staat de klokkengieterij van Petit en Fritsen, een stukie gexboon groot talent eigen maakteMaar laten wij de grote uitvinder j Middeleeuwen midden in het Brabantse land. Een werkplaatsje, simpel van vaii dè wieg tot het graf volgen en zo kennismaken met de levensloop i r"lmte rn machinepark. De mensen die er werken, hebben in hun ogen de e trots van hun vak en in hun handen die feelinr en gevoeligheid die nniii. van een dergenen, die de weg baanden voor een periode van rijke in- rijn voor het kiasseprodukt: de klok. Het enige moderne gereedschap is de dustriële en technische bloeij snelroterende amarilstecn die dan ook alleen maar dient voor de eerste ruwe schoonmaak van de klok. kleine stoornis in de regelmaat van het gieten kan ook nu weer al het werk ongedaan maken. Daarom moet, in zo'n snel tempo gegoten worden. Een lange dag blijft nu de pas gegoten klok in het hart van de klok kengieterij onder het zand bedolven. Sneller uitgraven zou een te vlugge afkoëling tot gevolg hebben, waar door kwaliteit en klank van de klok de schoonheid, ofschoon zij niets met de klank van de klok te maken heb ben. De klok trilt namelijk allen van de voet tot aan de schouders. Van daar de typisch-Amerikaanse eis voor do produktie van de carillonklokken (iedere Amerikaanse stad die 'n beet je voor de dag wil komen, wil tegen woordig een carillon)lever ons klok ken zonder kop. Iets wat toch niet meeklinkt hoeft er immers niet aan te zitten. Dat is niet efficiënt. Geen lucratief bedrijf Na gepoetst te zijn heeft de klok stem. maar nu pas begint de ver scherpte controle. De grondtoon klopt Het verhaal, als zou er ergens het geheim van de samenstelling van een bepaalde klok gestolen zijn, moet naar het rijk van de fabelen worden verwezen. Geen enkel normaal mens zal op het idee komen op het ogen blik een klokkengieterij te gaan be ginnen en 'n meester-klokkenmaker zal er zien wel voor wachten de ge heimen aan anderen te ontfutselen. Natuurlijk geven de herstelwerk zaamheden van de vernielingen uit de oorlog op het ogenblik werk ge noeg en ook de Amerikaanse rage om overal carillons neer te hangen, brengt volop werk mee. Maar een groot-bedrijf imklokken...? Geert kijk op. Michael Faraday zag het levens licht op 22 september 1791. Hij was het derde kind uit een in Yorkshire in Noord-Engeland gesloten huwelijk tussen de toen nog jonge smid en een bevallige vrouw. Yorkshire heeft Mi chael vrijwel niet gekend, want al gauw verhuisde de nijvere smid naai de Britse hoofdstad. En Faraday boerde er zo goed, dat hij al zijn kin deren een lagere schoolopleiding kon laten genieten. Dat was in een tijd, waarin lezen en schrijven nog tot de luxe wetenswaardigheden behoorden, al heel wat. Toen Michaël dertien was, werd het werken geblazen. Hij kwam in de leer bij een boekbinder en zijn eer ste werk bestond uit het rondbren gen van boeken en van kranten. De kranten waren voor het tengere loop jongetje meer dan vellen bedrukt pa pier. Voor hem sprak de inhoud en het kwam menigmaal voor, dat hij alle artikelen gelezen had voor hij zijn laatste bezorgadres had bediend. Zijn weetgierigheid bleef niet onbe kend en Michaëls baas bezorgde de pientere, vooruitstrevende knaap al gauw een plaats in de werkplaats om het bindersvak te leren. Zelfstudie Michaël temidden der boeken. Boe ken, die voor hem leefden: stuk voor stuk, al had hij een speciale voor keur voor de werken, die chemische en natuurkundige problemen behan delden. Het bleef trouwens niet bij het bestuderen van die werken al leen. De jonge Farraday wist, dat als hij op dit terrein vooruit wilde ko men, bij diende te blijven. Hij spaar de zorgvuldig om de niet goedkope voordrachtavonden bij te wonen en eenmaal binnen het gehoor van be roemde geleerden nam hij de ge legenheid te baat om hun visie op al wat hem boeide, zorgvuldig te noteren en de gedemonstreerde proefnemin gen uit te schetsen. Eenzelfde aktiviteit spreidde de jon ge Faraday ten toon, toen Sir Hum phry Davy, de eerste directeur van het Koninklijk Instituut, dat zich be zighield met wetenschappelijke onde- zoekingen, een lezing hield. Davy boeide hem, betoverde hem bijna. Michaëls zinnen waren er op ge zet eenmaal onder deze man te mogen werken. Hij schreef een brief en vroeg om het nederigste baantje. Er kwam geen antwoord. De Londense smidszoon zette door hij schreef zijn aantekeningen van de bewuste voordrachtavond or dentelijk in een cahier, verluchtte het met de schetsen der proefne mingen en brak met deze wel merkwaardige sollicitatiebrief het hart van zijn geliefde geleerde. Fa raday werd. helper op het Konink lijk Instituut en de jaren, die hij op zijn benoeming tot assistent van Davy moest wachten zijn op de vingers van één hand te tellen. Snelle carrière Michaël maakte naam. Met Davy reisde hij langs de bekendste weten schappelijke centra in het oude Euro pa. Davy vertrouwde hem een aan tal mingen toe. Hij kreeg zelfstandigheid en een eigen werkterrein. Niemand was verbaasd, dat de carrière van de self-made-knaap werd afgesloten met de benoeming tot opvolger van Davy. De man nu, die jaren aaneen in vrije tijd en uit oude boeken weten schap had moeten puren, had nu de beschikking over een arsenaal van apparatuur en werkruimten. En wie Faraday de ruimte gaf, kon verze kerd zijn van verrassende resultaten. Hij wist het ook nu nog zo belangrijke benzol uit vette olieën af te splitsen, maakte chloor- en koolzuurgassen vloeibaar. Maar hoe opzienbarend de ze successenreeks zich ook uitbreid de: Faraday's coup d'état op natuur kundig gebied zou nog volgen. En toch was de ontdekking van de elek tromagnetische inductie een ont dekking, die de weg effende voor een snelle elektro-technische ontwikkeling min of meer een toeval. Inductie Faraday had namelijk steeds met grote interesse de proefnemingen van Ampère gevolgd. Ampère had waar genomen, dat wanneer door twee evenwijdig naast elkaar gespannen draden een gelijkgerichte stroom loopt, de draden elkander aantrek ken. Dat zij elkander evenwel afstoot ten, indien men de stroom in tegen over gestelde richting liet gaan. Fa- Misschien juist dank zij deze Mid deleeuwse werkwijze is deze klokken- gieterij een bedrijf met wereldnaam en dat niet alleen omdat de naaste buurlanden zelf geen klokkengieterij bezitten en daarom aangewezen zijn op Nederland. De werkwijze, die nu al door de eeuwen op dezelfde rus tige manier blijft geschieden, blijkt de enige te zijn, waarbij toon en klankkleur van de klok behouden kun nen blijven. Geoefende musici beoor delen het eindprodukt en geen enkele klok verlaat het bedrijf of door vele proeven moet vastgesteld zijn dat de «klok een waardige en welluidende stedestemme zal zijn, of zij nu dienst moet gaan doen als carillon, of als luiklok. Het voornaamste is, dat het ge wicht juist is afgewogen en de ge vormde en gegoten klok nog steeds uiterst nauwkeurig aan dit vastge stelde gewicht beantwoordt. Dat ge wicht immers is bepalend voor de toon waarin de klok zal klinken. Een klok met een gewicht van 240 kg, bijvoorbeeldl zal steeds een B' weer- J geven en omgekeerd, zal een klok i die B' klinkt, altijd 240 kg wegen. Alleen de handen van de mens zijn j precisie-instrument genoeg, om een feilloze klok te vormen, die een har- monieuse klank in grond- en bijtonen I kan produceren. liet ogenblik, waarop Michaël Faraday de elektro-magne tische inductie ontdekt. „Valse klok" Met de nauwkeurigheid van een mathematicus bouwt de vormmaker in steen de klokkekern op. Een houten mal is hierbij zijn enige houvast. Om de steenlaag heen komt een laag be ton en daaromheen een laag grafiet, die later het aankleven van het me taal om de kern moet voorkomen. Ook het bijflikken van deze valse klok" gebeurt met de hand. In leem wordt nu om de kern heen de vorm van de klok gebouwd. Ook dit gebeurt met de hand en in de buitenste laag blijven duidelijk de regelmatige vingervegen van de kunstenaarshand te zien. Het dro gingsproces van deze leemlaag moet uiterst secuur gebeuren en daarom vergt het nogal ivat tijd. Invloed van vocht zou de vorm en daardoor de klankkleur van de klok kunnen bederven. Alleen de grootste nauw keurigheid en herhaaldelijke con trole gunnen ervoor zorgen, dat de vorm behouden en bruikbaar voor de gietoven blijft. Opschriften en versieringen van de klok worden nu met houten vor men op de binnenzijde van de mantel aangebracht. Het klokkenlijf zelf biedt plaats genoeg. In de vorm is een gietgat uitgespaard, dat straks als inlaat voor het gloeiende metaal moet dienen. Na het drogingsproces wordt de vorm waarin steeds de kern blijft, naar de oven gebracht. Voor zichtig wordt het gevaarte op de gro te zandplaat neergelaten. Hier is ruimte genoeg om meerdere klokken tegelijkertijd te gieten. Met een be hoorlijke tussenruimte kunnen zij er broederlijk naast elkaar staan, zon der dat dit enige invloed op het pro ces uitoefent. üm en op de mantels van de klok ken wordt een stevige zandlaag aan gebracht, die goed wordt aange stampt, waardoor geen mogelijkheid voor verschuiving of vormverande ring wordt vrijgelaten. Vanuit de enorme oven zijn afzon derlijke pijpleidingen naar iedere klok aangebracht. Wanneer 4000 kg metaal nodig is (in de samenstelling van 80 procent koper en 20 procent tin) moet de oven zes uur lang gestookt worden om het metaal op de juiste warmte graad (ongeveer 1200' Celsius) te krijgen. Hiervoor moet maar even 4 ton hout aangesleept worden. Een enorme vlammentong van achteruit de oven bestrijkt het metaal. Een dubbele stooktijd en een dub bele hoeveelheid hout waren er no dig om de zwaarste klokken van Ne derland, de 8000 kg. wegende Utrecht se Dom-klok en de even zwaar we gende klok uit de St. Servaas in Maastricht, te kunnen gieten. Gieten zonder sloornis Als dan eindelijk het materiaal op de gewenste hitte is gebracht, is het gieten in een tijd van ongeveer vijf minuten gebeurd. Met grote kracht wordt het gloeiende metaal door de pijpleiding naar de klok gedreven en door het gietgat van onderen uit tus sen kern en mantel gestuwd. Een nadelig zouden beinvloed worden. Dat uitgraven gebeurt pas de daarop volgende dag en ook dan nog heeft het metaal een hitte van ongeveer 80' C..Om de afkoeling zo veel mo gelijk te vertragen wordt de kern in de klok gelaten waardoor de span ningen op het klokkelichaam, die de klankrijkheid bepalen, behouden blijven. Nog is op de half-verkoolde buiten wand van de mantel het vingerspoor van de vormer te zien. Een snel roterende amarilsteen maakt het eer ste glanzende spoor in de zwart-ge- blakerde klokkewand En met regel matige borstelhalen begint dan de schoonmaker de goudende glans in gelijke banen op het klokkelijf te brengen. Drie volle dagen werk vóór de klok de vereiste glans heeft ver kregen. Kop en schouders delen in wel; die is door het gewicht bepaald, maar de bijtonen zijn daarmee niet altijd in volkomen harmonie. Materi aal kan niet meer toegevoegd worden wel kan door vijlen de juiste klank kleur worden verkregen, maar dan juist bestaat het gevaar dat het ge wicht van de klok wordt verminderd, waardoor ook de grondtoon de juiste hoogte verliest. Het oor van de vak man, met jarenlange ervaring, ge steund door de overlevering uit ver vlogen eeuwen, zal hier uitkomst moe ten brengen. En brengt die dan ook. Oï er werkelijk geld te verdienen valt in het klokkenbedrijf? Zeker, vrij veel mensen vinden er een behoorlijk bestaan, vooral als men daar het personeel in de sme derij, - een nevenbedrijf van de klok kengieterij, ook nog bijtelt, maar een lucratief bedrijf is het zeker niet. Drie dagen lang schuurt de klok- kenpoetser met de vlakke amaril steen, om op het hele klokken- lichaam. de gouden glans te krijgen Strijdkrachten van het Amerikaanse leger hebben in het noorden van Ca nada een raketbaan gebouwd. Door middel van de afgevuurde raketten hoopt men een beter inzicht te krij gen in de toestand van de atmosferi sche lagen op meer dan 200 km hoog te. Ogenschijnlijk was smidszoon Michaël Fa raday geen gouden toekomst beschoren. Ko mende uit een gezin van twaalf kinderen, mocht hij van zijn vadr, die een goed am bachtsman was, niet meer verwachten dan een lagere schoolopleiding. En dat was al veel in een tijd, waarin menige zesjarige reeds de handen uit de mouwen stak om mee te ver dienen. De miljoenen hand- en hoofdarbei ders, die op de dag van vandaag in elektro technische monsterindustrieën méér dan een dikbelegde boterham verdienden, leiden een vorstenleven tegenover het karige bestaan, dat de Faraday's moesten voeren. En toch: de irme smidszoon legde de basis voor die wel vaart van nü. Want door zijn ontdekking van de elektromagnetische indictie 125 jaar ge leden werden deze bedrijven mogelijk. raday nu wilde deze invloed meten en daartoe wond hij een draad van zestig meter rond 'n blok hout en een draad van dezelfde langte daarnaast. Langs beide leidde hij een stroom, terwijl hij het ene uiteinde van de te induceren draad met een batterij ver bond. de andere met een galvanome ter. Hij schakelde de stroom in, maar er gebeurde niets. Verstoord over zoveel tegen slag verbrak hij de stroomke- ten. En zie: tot zijn grote ver bazing sloeg nu de naald van de galvanometer wél uit. Hij herhaalde de proefneming en swam telkens tot dezelfde con clusie: namelijk, dat een elek trische stroom in één draad geen elektrische stroom doet ontstaan in een andere, daar naast gelegen draad, maar dat dit wel het geval is, indien men, bijvoorbeeld door de stroomketen te veranderen, de stroomsterkte verandert. Twee wetten Faraday had hiermede de basis ge legd voor de elektrotechniek en voor de allereerste toepassing daarvan, de dynamo. Deze vondst liet hij vol gen door onderzoekingen op ander gebied. De chemische werking van de elektrische stroom onderwierp hij aan nauwkeurige onderzoekingen. Zij resulteerden in twee wetten, die nu nog voor velen een bekende klank hebben. Begrippen als elektrolyse, ion, kathode, anode, elektrode enzo voorts: het zijn creaties van Faraday, die op 25 augustus 1867, dus 89 ja ren overleed en met een eenvoudige zerk op de rustplaats te Highgate werd ter aarde besteld. Het is goed, om in deze tijd van elektrotechni sche vooruitgang, de man te geden ken, die door noeste arbeid dit alles mogelijk maakte: Michaël Faraday, de krantenkongen, die als geleerde stierf. Volgens berichten uit Moskou heeft men in Siberië militaire hulp ingeroe pen om de buitengewoon rijke oogst van dit jaar, die vooral in sommige gebieden van de provincie Kazakh stan door een hevige regen wordt bedreigd, binnen te halen. Overigens loopt de oogst bijna overal in het land gevaar, behalve in de Oekraine. Reizigers uit Siberië zeg gen dat de tarwevelden onder water staan. Eerder dit jaar leek het of de graanoogst in Siberië de meest op timistische verwachtingen nog zou overtreffen, maar nu schijnen zware verliezen ten gevolge van de regens onafwendbaar. In zuid-west-Siberië zou in gehele gebieden oogstrijpe tar we door de regen zijn plat geslagen, voordat de dorsmachines bij het ko ren konden komen. Op andere plaat sen zou het koren al staan rotten. Soldaat (hospik) J. A. de Poorter uit Boschkapelle won een splinter nieuw burgerfkostuum in de Tour de France-prijsvraag en hier reikt de heer Herrebout van magazijn ..De Schaar" te Terneuzen de ge lukkige winnaar zijn fraaie prijs uit, behalve een prima kostuum nog een overhemd en een das. Als sol daat de Poorter weer burger de Poorter is, zal hij er keurig bij lopen. '(Advertentie) vv,- !PiiiilS Morgen vliegt de boven het te ZIJND ERT Ook in Brabant ziet iedereen het met eigen ogen en ondervindt het weer opnieuw bij iedere sigaret: HUNTER King Size is

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1956 | | pagina 7