ÜafiWaï» Pc^tcm
Het is niet zo aanlokkelijk als
het allemaal lijkt
Het Wespennest
KU-KLUX-KLAN HERLEEFT
IN DE VERENIGDE STATEN
Koelbloedig
Uit felle en blinde haat tegen de negers
Jongste rassen-incidenten
de aanleiding
Franse regering wil nieuw
leven in dode dorpen
Generaal wil
magere divisie
//AT EEN
ONDERUJKE
ERELD
Hij kwam terug
radio
tweede blad
woensdag 22 augustus 1956
STIJGENDE
VERWARRING
BELGISCH BELANG
Doorkruist plan
Ledenwerving
Kastelen te koop voor een kratsmaar.
Landerijen liggen
verwaarloosd
Raad der blanke
burgers
Texas
waar
deert
Friese fokkers
Keus genoeg
18 jaar en
transpiratie
bedierf alles
Worstvergiftiging
opgehelderd
Slager onschuldig
televisie-programma's
door David Duncan
Onder een kop „Stijgende ver
warring" meent het socialistische
dagblad „Het vrije volk" er goed
aan te doen de lezers duidelijk te
maken, dat KVP en AR respectie
velijk in „De Volkskrant en in
Trouw" opgewonden zijn geraakt
over de „hardnekkige moed" waar
mee prof. Lieftinck zijn arbeid
voortzet. Achter die opwinding ver
bergt men volgens het socialistisch
blad de verwarring, die zou zijn
ontstaan na een gesprek tussen prof.
■C Romme, prof. Zijlstra en de heer
Tilanus. Volgens de Volkskrant
hebben de confessionele partijen
elkaar gevonden, volgens Trouw is
Bdat helemaal niet waar.
I Goed we nemen aan: er is ver
warring. Er is ook opwinding. Als
we heel rustig nagaan, bij wie die
opwindende verwarring of verwar
rende opwinding huist en wie of
wat daarvan dan wel de oorzaak
mag zijn, dan ligt het antwoord veel
dichter bij dan „Het vrije volk'
wenst te erkennen. De manoeuvres
van de heer Lieftinck zijn namelijk
zo helder als matglas. Het socia
listische blad spreekt nu wel sma
lend over „de opgewonden verha
len over staatsrechtelijke regels, die
prof. Lieftinck zou hebben geschon
den", maar verzuimt die regels te
noemen en de beschuldiging te
weerleggen. Daarmee wordt de ver
warring alleen maar groter, zo me
nen wij.
Dit laatste vindt het dagblad blijk
baar niet zo erg. Er wordt zelfs nog
een schepje bovenop gedaan. Want
zowel in de berichtgeving op de
eerste pagina als in het commen
taar op pagina twee wordt heel non
chalant (of toch niet nonchalant?)
gegoocheld met de woorden forma
teur en informateur, alsof dat alle
maal hetzelfde is. Beseffen de so
cialistische heren dan niet, dat „de
kiezers" zich stom-verbaasd begin
nen af te vragen, welke opdracht
Lieftinck nu eigenlijk aan het vol
brengen is. E enopdracht van H.M.
de Koningin om te informeren
of een partij-opdracht om langs om
wegen te f o r m e r e n, in de vrije
domme hoop, dat de confessionele
partijen de vreemde gang van za
ken wel zullen willen slikken? Als
we dan toch aan de „doorbraak
bezig zijn", moet het maar ineens
radicaal gebeuren, zo schijnt het
PvdA-kamp momenteel te menen.
Desnoods door nog maar wat ver
warring te stichten
Begrijpelijkerwijze toont de Ita
liaanse regering in deze dagen een
grote bezorgdheid voor de ongeveer
45.000 Italianen, die tegenwoordig
in de Belgische mijnen werken.
Reeds enige tijd geleden heeft zij de
emigratie van arbeiders naar België
stopgezet in verband met de veel
vuldige ongevallen in dit land waar
van tal van Italianen het slachtof
fer werden.
Zo groot is de verontwaardiging
in Italië over de ramp te Marcinelle,
dat er over wordt gesproken alle
Italiaanse mijnwerkers uit België
terug te trekken. Verschillende
Italiaanse fabrieken hebben aange
boden om aan deze mensen werk
te verlenen. Zo groot is de schrik
onder de arbeiders, dat op een dag
116 Italianen hun paspoort opvroe
gen, om naar hun vaderland te kun
nen terugkeren.
Zou deze terugkeer van Italianen
inderdaad in massa plaats vinden,
dan zou dat voor de Belgische mij
nen catastrofale gevolgen hebben.
Deze industrie heeft toch reeds met
een arbeiderstekort te kampen. Het
terugtrekken van de 45.000 Italia
nen zou een ramp betekenen.
toor de Belgische mijnindustrie
zal er dan ook alles aan gelegen
zijn, een dergelijke terugtocht te
voorkomen. Ook de Belgische rege
ring heeft daar het grootste belang
bij. De enige mogelijke weg om uit
deze impasse te geraken zal wel
zijn, dat die geordende onrendabele
mijnen, waarin van een werkelijke
veiligheid niet kan worden gespro
ken de ontstellende reeks onge
lukken van de laatste jaren bewijst
het zonder meer worden geslo
ten.
Zeker zal dat op weerstand stui
ten bij de betrokken ondernemingen
De Belgische mijnindustrie in haar
geheel maakt het echter noodzake
lijk, wil zij als gevolg van het ver
trek van alle Italianen niet in nog
grotere moeilijkheden geraken.
Een dergelijke algemene uittocht
van de Italianen zou zijn terugslag
doen gevoelen op de kolenproduktie
der K.S.G.-landen. Zo iets kan de
Europese kolenproduktie op het
ogenblik niet verdragen.
De planologische dienst van
Zuid-Holland heeft voor enige tijd
met het plan-Lange de uitleg van
de randstad Holland bepleit. Tot in
Zeeland toe heeft de hierbij in
uitzicht gestelde revolutionaire ont
wikkeling, waarbij het Haringvliet
een nevenhaven van Rotterdam
beloofde te worden, deining ver
wekt.
Nu is ir. Mesu in Vlaardingen
met weer een ander denkbeeld
voor de dag gekomen. Hij zou een
diepzeehaven aangelegd willen zien
tussen Oostvoorne en de mond van
de Nieuwe Waterweg, voorname
lijk voor petroleum en erts. Deze
haven moet door een sluis verbin
ding krijgen met de Brielse Maas,
die op haar beurt via een sluis in
de Botten te verbinden is met de
Waterweg en via de Hartelse sluis
en de Oude Maas met Dordrecht
contact geeft.
De verbinding van de Waterweg
met het Haring"liet dwars door
Voorne-Putten wordt dan overbodig
en de industrie, die rond het Ha
ringvliet was gedacht, zal zich op
De Beer en West Rozenburg kun
nen gaan vestigen.
Niet het minst natuurlijk terwille
van de zo groot mogelijke zoet
waterwinning wordt hier een Del
taperspectief weer eens radicaal
veranderd. Men kan er in ieder ge
val uit leren, hoe onvast de plan
nen op grond der Deltawerken in
feite nog zijn en dat ook wijzigin-
gen in het Deltaplan zelf met be- seerd met een traditionele verbran
hoeven te worden uitgesloten. ding van een kruis, waartoe de klan
De recente rassenkwesties in de zuidelijke staten van de
V S. zijn voor de langzaam ingedommelde Ku-Klux-Klanbewe -
ging een aansporing geweest om tot hernieuwde activiteit te ko
men. Deze beruchte, half-geheime organisatie, die in de jaren van
de Amerikaanse burgeroorlog en daarna tussen 1920 en 1925 tal
van wandaden bedreef in naam van de suprematie van het blanke
ras, stuurt er op aan uit de jongste incidenten nut te halen en
haar terreur t.o.v. de negers in de V.S. verder uit te oefenen.
Doch totnogtoe is de herleefde
klan slechts een zeer zwakke afspie
geling van de machtige organisatie
uit de vervlogen tijden. Niettemin
blijft de klan nog aantrekkingskracht
uitoefenen op die mensen die hun
wensen niet langs wettige weg kun
nen verwezenlijken en die pogen door
middel van geweld hun zin te krij
gen.
Vooral in tijden van spanning zo
als er weer voorkomen na de beslui
ten tot rassengelijkstelling bij het on
derwijs, vormt de klan een mogelijk
gevaar voor de openbare orde en
rust in het zuiden, ook al hebben de
verantwoordelijke zuidelijke leiders
openlijk en ondubbelzinnig de akti-
viteit van de klan afgekeurd, of
schoon zij het eens zijn met de ras-
senopvattingen van de vereniging.
De aandacht voor de Ku-Klux-
Klan is in de jongste tijd weer ver
scherpt toen in Florida een leden-
j wervingscampagne werd georgani
leden, 250 in aantal, zich op een wei
de verzameld hadden. Florida heeft
daarmede het voorbeeld gevolgd dat
de staat Zuid-Carolina het vorig
jaar heeft gegeven met de wederop
richting van de klan, welke aanhang
vond in Texas en Louisiana. Maar
er schijnt nog geen sprake te zijn
van een degelijke centrale organisa
tie van de herleefde Ku-Klux-Klan,
terwijl het aantal bekende leden nog
gering is .De justitie van alle zuide
lijke staten heeft evenwel aangekon
digd met alle middelen tegen de or
ganisatie te zullen optreden.
Men stelt het aantal leden in Zuid-
Carolina voor het ogenblik op ma
ximaal 1000, ongeveer 70 in Louisia
na en nog geen 500 in Florida. In
Texas heeft men na een eerste po
ging niets meer van de klan verno
men.
Daartegenover staat dat de Ku-
Klux-Klan, op het toppunt van zijn
macht in 1925, beweerde 9 miljoen
leden te hebben verspreid over al
le staten van de unie.
De Ku-Klux-Klan werd opgericht
in 1866 in Tenessee, met het doel,
na de burgeroorlog, de blanke su
prematie te handhaven. Er volgde
(Van onze Parijse correspondent)
De berichten van persagentschappen, dat er in Frankrijk
voor 100.000 frs. nette herenhuizen te koop zouden zijn en dat
men voor 1 000.000 al eigenaar kan worden van een fraai kasteel
hebben nogal wat stof doen opwaaien. Een Nederlandse vakantie
ganger meldde zich dezer dagen al op het ministerie van Land
bouw te Parijs, met duizend gulden aan deviezen op zak. Of de
heren hem maar even een knap huis wilden verkopen
Maar zo gemakkelijk gaat het niet en onze landgenoten, die
zich in Frankrijk onroerende goederen willen aanschaffen, moe
ten wat meer geld meebrengen.
dorp ter beschikking van vluchtelin
gen uit oost-Europa. De kolonie heeft
de noodzakelijke herstellingen uitge
voerd, de landerijen geploegd en in
gezaaid en nu heerst er weer leven
en welstand in het gehucht.
Bij herhaling hebben wij er op ge
wezen, dat er in deze streek ook kan
sen liggen voor immigranten uit de
Benelux.
Regelmatig duiken er advertenties
in de Franse bladen op, waarin dor
pen te koop worden aangeboden. Zo
werd enige dagen geleden weer een
verlaten dorpje in de Haute-Loire,
genaamd .,Le Bouchas" verkocht aan
een apotheker, een gepensionneerde
van de spoorwegen, en e$n bankbe
diende. Samen met hun gezinsleden
willen ze de huizen restaureren, de
landerijen weer vruchtbaar maken
en er nieuwe welstand brengen.
Daarnaast zullen er herstellingen en
restauraties moeten worden verricht,
hetgeen in eigen beheer moet ge
beuren wil de operatie nog lonend
zijn. Het opnieuw bruikbaar maken
van de bouwgrond is eveneens een
dure onderneming en tenslotte zal het
gebrek aan personeel nog wel een
ernstig woord mee spreken. Werke
lijk mooie herenhuizen voor 100.000
Fr. frs. zijn er hier niet te koop,
zelfs niet mijlen ver van dorpen ver
wijderd.
Aardige kastelen voor een miljoen
hebben we evenmin kunnen ontdek
ken. En zodra we er een tegen
komen wordt uw Parijse correspon
dent onherroepelijk kasteelheer.
Niettemin heeft Frankrijk tiental
len stervende dorpen. De bewoners
zijn naar de steden getrokken of ze
hebben hun landbouwbedrijven voort
gezet in een vruchtbaarder streek.
De trek naar de grote stad zuigt da
gelijks 350 plattelanders weg. Hon
derd jaar geleden had Marianne
7.600.000 werkers in de landbouw te
gen nu nog maar een goede vier mil
joen. Zelfs als men rekening houdt
met de mechanisatie stemmen deze
cijfers tot nadenken. Deze exodus
houdt onverminderd aan en de Fran
se economen zijn er van overtuigd,
dat Parijs genoodzaakt zal
zijn een beroep te doen op immigran
ten. Totnogtoe is de vestiging van
buitenlandse boeren in Frankrijk
echter nog aan teveel beperkende
bepalingen gebonden, terwijl de in
flatie en het sociale en politieke kli
maat zeker weinig boerenzoons uit de
Benelux kunnen aanlokken.
De droevige feiten veranderen hier
door niet. In de minder vruchtbare
streken, vooral in de Hautes-Alpes,
de Dordogne, Puy-des-Domes enz.
staan hele gehuchten leeg. De lande
rijen liggen verwaarloosd, de kerk
valt in de puin en de huizen en boer-
I derijen zijn zeker zonder voortdurend
onderhoud niet in staat de tijd te
weerstaan. Onmiddellijk na de oorlog
Veen versleten, Oostenrijkse ba-
W ee.n groot deel van zijn leven
j gioen gediend zo'n ster-
ZVe, 50rp en nu is het een vrij wel-
aiende gemeente geworden.
een .andere Proef slaagde: de
regering stelde een ander, stervend
Om zijn achtste infanteriedivisie
„een goed figuur" te laten slaan wan
neer deze in de herfst naar Duitsland
zal worden gestuurd, heeft generaal
majoor Thomas Watlington in Colo
rado (V.S.) maatregelen getroffen. Hij
heeft,twintig van zijn mannen gestraft
omdat zij zijn bevel niet hadden op
gevolgd hun lichaamsgewicht dras
tisch te verminderen.
De generaal is van mening dat on
geveer 1200 van zijn 25000 mannen
veel te dik zijn. Achthonderd van hen
hebben reeds door dieet hun omvang
tot de door de generaal gewenste pro
porties weten terug te brengen.
een tijdperk van moorden en geweld
daden tegen negers, Joden en katho
lieken. Van 1900 tot 1915 liet de klan
niet veel van zich horen doch toen
trad een fanatiek en handig organi
sator op, een zekere William J. Sim
mons, die een geslaagde reorganisa
tie uitvoerde, en de terreur van de
gemaskerde mannen tegen negers,
katholieken, Joden en thans ook vak
bonden, hervatte. In 1920 kreeg
Simmons hulp van een ervaren pu
blicist, E.Y. Clarke, die eerst met
Simmons, later met Hilram Adams,
de klan op een politiek plan voerde.
Omstreeks 1925 nam de klan een wa
re machtspositie in, die echter ook
spoedig het einde betekende.
Een moord in Ohio, gepleegd door
de leider van de Klan in die staat
bracht een groot schandaal van po
litieke intimidatie en omkoperij aan
het licht, welke de klan snel zijn po
pulariteit deed verliezen en scherpe
maatregelen van de overheid uitlok
te. In 1926 waren er nog ruim 2
miljoen leden. In 1930 niet meer dan
20.000.
Een kortstondige herleving vond
plaats in 1945, onder leiding van de
„keizerlijke tovenaar", zoals de op
perhoofden van de klan zich noem
den, dr. Samuel Green. De terreur
richtte zich toen echter meer op le
den, die zich schuldig hadden ge
maakt aan dronkenschap, huwelijks
ontrouw of andere schendingen van
de morele code van de Klan.
De herleefde klanafdelingen wer
ken nog op onwettige wijze, maar
in de schoolstrijd van de zuidelijke
staten is de publieke belangstelling
tot dusverre meer uitgegaan naar de
..Raad van blanke burgers", ,,de
White Citizens Council (WCC), wel
ke alle geweld heeft afgezworen en
zich wijdt aan de bevordering van
economische druk en boycot tot hand
having van gescheiden onderwijs.
Tot de leiding van de WCC beho
ren vooraanstaande burgers van de
zuidelijke staten, die een glans van
eerbiedwaardigheid aan de organisa
tie geven. De WCC telt op het ogen
blik ongeveer 500.000 leden. In de
jongste tijd echter is het opgeval
len, dat de belangstelling van het
publiek voor de vergaderingen van
de WCC sterk vermindert. Dit ver
ontrust degenen, die hoopten dat de
WCC een veiligheidsklep zou vormen
voor de emoties van anti-negerge-
zinde groepen in het zuiden. Het ge- i
vaar bestaat dat de ontevredenen en
(le fanatiekelingen zich nu tot de Ku-
Klux-Klan wenden.
KROONJUWELEN
De Egyptische minister van finan
ciën heeft besloten, dat volgend jaar
februari of maart juwelen van de
vroegere Egyptische koninklijke fa
milie verkocht zullen worden. Dit
zal dan de derde openbare verkoping
van deze aard zijn.
De juwelen omvatten diademen
van Egyptische koninginnen en prin
sessen. Een van de mooiste stukken
van de verzameling is de diadeem
van prinses Sjivekkiar, waarop rond
om een briljant van i6 karaat 3.000
briljantjes zijn aangebracht.
De verkoping wordt gehouden in
het paleis van de vroegere kroon
prins Mohamed Ali Tewfik te Mag-
nal El. een wijk in het zuiden van
Cairo. In 1954 zijn reeds juwelen uit
het bezit van ex-koning Faroek ver
kocht.
Naam
Voor het gerechtshof van Caer
philly werd de verdachte Trevor
Llewellyn tot 100 gulden veroordeeld,
aangezien hij op een avond vrese
lijk zat door de stad had gelopen.
De agent, die hem indertijd op een
proces verbaal had getrakteerd, ver
klaarde als getuige, dat hij Trevor
een kans had willen geven. Hij had
hem gevraagd de naam „Frank Sos-
kice" uit te spreken. Dat had Tre
vor niet klaar gespeeld. „Geen won
der" verdedigde de man zich. „Ik
ken geen Russisch". Hij werd pas
schaakmat gezet toen de agent ver
telde. dat hij in dat stadium ook zijn
eigen naam niet meer kon uitspre
ken.
Grappige redding
De 38-jarige James Chatwin uit
New Quay ging zondag de zee in om
te gaan zwemmen en liet zijn vrouw
slapend achter in een strandstoel.
Een strandwachter meende kort daar
op ver van het strand een zwemmer
in moeilijkheden te zien en telefo
neerde de luchtmachtbasiste St.
Mawgan om een reddingshelikopter
te sturen. De helikopter kwam,
schepte Chatwin uit het water en
bracht hem naar de ziekenboeg te
St. Mawgan. ,,U ziet er helemaal niet
uit als een man die bijna verdronker
is", zei een verbaasde arts. „Ben ik
ook niet", antwoordde Chatwin. „Ik
liet me heerlijk op fnijn rug drijven,
toen de helikopter me uit het water
plukte, maar ik moet wel zeggen, dat
die jongens hun vak verstaan en ik
kan het weten, want ik had zelf al
een medaille van de maatschappij
tot redding van drenkelingen toen
ik elf was De verlegen vliegers
brachten Chatwin ijlings naar het
strand terug waar ziin vrouw nog
vredig lag te slapen. Chatwin waad
de de zee in en ging weer zwem
men.
Raadsel opgelost
Gebruikers van de New-Yorkse
ondergrondse hebben zich lange tijd
het hoofd gepijnigd, wie toch de af
fiches bekostigt met de Tien Gebo
den, die op de stations en in de trei
nen van de ondergrondse naast een
affiche over jeugdmisdadigheid prij
ken. De affiches waren ondertekend
met „Deze ruimte is betaald door
een vriendin".
Een journalist heeft het raadsel
opgelost: de „onbekende vriendin"
is mei. Adelaide O'Mara, een steno-
grafe, die al 32 jaar regelmatig van
de ondergrondse gebruik maakt.
„Ik heb er altijd van gedroomd nog
eens een affiche met de Tien Gebo
den te kunnen laten aanplakken",
zei ze. „Na lang sparen het kostte
me vierhonderd dollar is het ge
lukt. Ik hoop, dat de affiche de men
sen ten goede beinvloedt".
Kalmpjes aan
De man van mevrouw Daniel
Ellis uit Baytown in de Amerik.
staat Texas, moest nog wat kalm
pjes aan doen, want hij was zo
juist van een hartaanval hersteld.
Om haar man te plezieren nam zij
hem mee voor een autoritje en
ging zelf achter het stuur zitten
om hem elke lichamelijke inspan
ning te besparen.
Na een tijdje rijden verloor me
vrouw de macht over haar stuur,
schoof een dijk af, botste tegen
een vrachtauto en kwam beneden
aan de dijk tegen een betonmolen
tot stilstand. Haar man ligt nu
weer in het ziekenhuis om van de
schrik en van enkele schrammen
te genezen.
Paradijsvogel
In Zweden heeft een koningspara
dijsvogel, afkomstig uit Nederlands
Nieuw-Guinea, in gevangenschap
eieren gelegd en uitgebroed. Dit is,
voor zover men weet, nog nooit eer
der voorgekomen. De beide eieren
die de vogel gelegd heeft, zijn uitge
komen en de jonge vogels maken
het goed Het vogelgezin woont in
een speciaal ingericht vertrek, met
tropische temperaturen, vochtigheid
en plantengroei, in het huis van de
Zweedse onderzoeker dr. Sten Berg
man te Roenninge bij Stockholm.
We leven te royaal voor mijn
salaris.
Wat dan nog, als we werke
lijk van zo'n inkomen rond hadden
moeten komen, waren we altijd
arm gebleven.
De - staatssecretaris voor Openbare
werken, transport en toerisme houdt
zich momenteel ernstig met het pro
bleem der stervende dorpen bezig.
Het bezit een lijst, waarop 156 namen
staan van dorpen en gehuchten die
geheel of grotendeels zijn verlaten.
Nauwkeurig worden de mogelijkhe
den onderzocht. De bedoeling is om
zo spoedig mogelijk gegadigden te
vinden, die er hun leven of hun va
kanties willen doorbrengen. Op deze
wijze hoopt men het platteland weer
enigszins te bevolken.
Theoretisch liggen er hier natuur
lijk prachtige kansen voor de boeren
zoons zonder land en voor de toeris-
tenbedrijven, die in Frankrijk vakan
tieoorden willen inrichten. In het al
gemeen zal men echter terecht ko
men in min of meer geisoleerd gele
gen gebieden, waar niet zelden elek
triciteit en waterleiding ontbreken.
Met de aanbieding van een gouden
i stiertje heeft Texas zijn waardering
jegens de verdiensten op het gebied
van de veefokkerij door de Friese
fokkers vertolkt. Deze aanbieding ge
schiedde in het provinciehuis te Leeu
warden door mevrouw Gloria King,
wier familie een groot veeteeltbedrijf
exploiteert.
De commissaris der Koningin in de
provincie Friesland aanvaardde het
fraaie kostbare geschenk dat een
plaats zal vinden in de kantoren van
het stamboek met grote dankbaarheid.
Aan mevrouw King en haar reisge
note. mevrouw Helen Woodward, werd
een lap handgemaakte weefstof aan
geboden
(Advertentie)
geen vrienden!
Mejwff. In* Schollcnharg,
W. van Outhoornitraat, Dan Haag, ichrijft:
..Ik had zo'n last van tran>piratia dat da man.an
op kantoor gowoon niat maar naar ma to*
kwaman. Op laaftjae blaat ik vaak allaan.
Arrid crima bracht da oploaclng. Ean moord*
middelI Transpiratie wag, gaur wag, ga*n plak
ken maar in de jurkpn, altijd zeker van mazalt.**.
Een beetje Arrid in de okselholten - een
voudig en vlug. Meteen stopt de trans
piratie, geen spoortje geur meer te be
kennen. Arrid werkt volgens een geheel
nieuw principe: het bevat Transtop,
waardoor de crème direct bü het aan
brengen tot diep in de onderhuid door
dringt. Daarom is het zo afdoende - al
is het nog zo warm, Uw oksels blijven
fris en droog en bederf van kleren
komt niet meer voor, Arrid-crème werkt
bovendien verzachtend en ontsmettend.
Begin vandaag nog met Arrid, de
crème waarvan specialismen hebben vast
gesteld dat het anderhalf maal langer,
zekerder en veiliger werkt. Delicaat
geparfumeerd, prijs f. 1.65.
Een 25-jarige Duitse acrobaat heeft
te St. Nazaire een staaltje koelbloedig
heid ten beste gegeven, waarvoor een
talrijk publiek hem met gejuich en ap
plaus heeft beloond. Op een 40 meter
boven de grond gespannen kabel sloeg
zijn motor af, maar terwijl vrouwen
gilden en de muziek ophield, ving de
acrobaat handig een gereedschapstas
die een assistent hem toegooide, ver
wisselde zijn bougie en vervolgde zijn
smalle weg
Een 42-jarige Amerikaanse
soldaat, die al ruim zeven jaar
niet bij zijn legeronderdeel was
teruggekeerd, heeft zich de vo
rige week weer present gemeld.
De man vertelde zijn superieu-
t ren, dat hij in 1948 door de Rus-
J sen was aangehouden, toen hij
t over een Donaubrug liepen
J daarna in Oostenrijkse, Hon-
gaarse en Oostduitse gevange-
nissen gedetineerd was geweest.
Enige weken geleden hebben zich
te Krommenie gevallen van vleesver
giftiging voorgedaan, waarvan een met
dodelijke afloop.
Na een langdurig onderzoek heeft
men thans de oorzaak hiervan gevon
den. Gebleken is dat een te Gronin
gen gevestigd meelbedrijf aan een
Zaanse grossier per spoor een lading
meel had gezonden. Tijdens het los
sen der balen meel is een baal barium
carbonaat, een voor menselijk gebruik
dodelijk produkt, dat gebruikt wordt
in de Keramische industrie, per abuis
verwisseld en als een baal meel bij
de grosier terecht gekomen. Een be
diende van deze grossier vulde uit de
goede zakken meel, kleinere zakjes,
die bestemd waren voor slagers en
andere afnemers. Onwetend van het
geen er in zat, heeft hij. daar de baal
leeg was, een der zakjes aangevuld
met barium carbonaat, denkende dat
deze baal eveneens meel bevatte. Een
kleine hoeveelheid hiervan belandde
tenslotte bij slager A. in Krommenie,
uit wiens zaak de vleeswaren waren
betrokken.
De grossier had de baal barium car
bonaat teruggezonden, doch inmid
dels was een gedeelte reeds in de
consumptieartikelen verwerkt.
DONDERDAG 23 AUGUSTUS 1956
HILVERSUM I. 402 m. AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15
Gram. 9.00 Gym. v.d. vrouw. 9.10 V.d.
vrouw. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Mor
genwijding. 10.00 Gram. 10.50 V.d. kleu
ters. 11.00 Kookpraatje. 11.15 Kamerork.
12.00 Orgelspel. 12.25 In 't spionnetje. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 Zang en pi
ano. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Dansmuz. 13.55 Koersen. 14.00 Viool
en piano. 14.30 Lichte muz. 15.20 V.d. zie
ken. 16.00 Varianten. 17.00 V.d. jeugd.
17.45 Regeringsuitz.: Nederland en de
Wereld: Dr. J. M. L. Peters: „Opvoeding
tot de film". 18.00 Nws. 18.15 Sportproble.
men. 18.25 Amus. muz. 18.55 Gesproken
brief ut Londen. 19.00 Lichte muz. 19.30
Jazzmuz. 20.00 Nws. 20.05 Radio Philh.
ork. en solist. (In de pauze: +21.15-21.25
De Ambtenaar in het belang van de Ge
meenschap, caus.). 22.00 Gram. 22.15 Ritm.
muz. 22.40 Radiojourn. 22.50 Sportact.
23.00 Nws. 23.15 Koersen en act. of gram.
23.25-24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit.
kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00
V.d. huisvrouw. NCRV: 10.00 Gram.
10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 V.d.
zieken. 11.45 Gram. 12.00 Angelus. 12.03
Gram. (12.30-12.33 Land- en tuinb.meded.
12.33-12.40 Wij van het land). 12.55 Zon
newijzer. 13.00 Nws en kath. nws. 13.20
Gram. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 V.d.
vrouw. 15.15 Lichte muz. 15.40 Gram. 16.00
Bijbellezing. 16.30 Viool en piano. 17.00
V.d. jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber.
17.45 Promenade-ork. 18.30 Fries progr.
18.45 Gram. 19.00 Nws. en weerber. 19.10
Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20 Amus. muz.
21.00 Tijd om te leven, caus. 21.15 Piano
recital. 21.50 Vocaal ens. 22.10 Orgelconc.
22.35 Gram. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nws. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL 324 m. 11.45 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Orgelspel. 14.00 Philh. ork. en solist. 15.00
Solistenconc. 15.45 Gram. 16.15 Barok-ens.
17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 V.d. kind.
18.15 Gram. 18.30 V.d. sold. 19.00 Nws.
19.40 Gram. 19.50 Voordr. 20.00 Parsifal,
opera. 22.00 Nws. 22.15 Gram, 22.55-23.00
Nws.
BRUSSEL 484 m. 12.00 Gram. 12.30
Lichte muz. 13.00 Nws. 13.20, 14.00 en 14.30
Gram. 15.00 Kamermuz. 15.50 Gram. 16.05
Lichte muz. 17.00 Nws. 18.00 V.d. sold.
18.30 en 19.05 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Hoor
spel. 22.00 Nws. 22.15 Jazzmuz. 22.45 Gram.
22.55 Nws.
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz.
AVRO: 20.15 Huishoudelijke problemen.
20.45 Filmijnws. 21.00 Op bezoek bij Toon
Hermans. 21.30 The Mason-Dixon Line,
film.
12)
In het witte jasje zaten er
i ook geen. Ik ging terug naar de
deuropening en wachtte, terwijl ik
over de bril heen het zaaltje ond-
eek, omdat alles een vage vlek werd
*°dra lk door de bril tuurde. Ik zag
g en sleutels op de lessenaar van
hL?2pa-s,S0ü uggen. maar even later
ooi de ik door de gang voetstappen
r de g'azen ruit in de
deur zag ik een verpleger met
1 zleke aankomen. Ze waren maar
derd''aar meter van de deur verwij-
Ik stapte mijn kamer uit en liep
I ?nel zonder naar de oppasser te kij-
ïeni weet niet of hij naar me
?t Taar in e'k geval had hij hoog-
oot1 terkant van mijn hoofd
en het witte jasje kunnen zien. Ik
oereikte de deur, terwijl de verple
ger nog bezig was de sleutel in het
te steken; het volgende moment
eed ik beleefd een pas terug om
tl-0? me^ de z*eke te laten passeren.
Jk knikte tegen hem terwijl hij de
oeur voor me openhield. Even la
ter was de deur weer op slot.
De gang was verlaten, maar aaa
het eind ervan zag ik de lift waarmee
de verpleger naar boven was geko
men. Het was een lift, die door de
gebruikers zelf bediend moest wor
den. Ik sloot de deur en drukte op
de knop. Snel en geruisloos daalde
de lift naar de begane grond - te
snel naar mijn zin. want nu had ik
geen tijd om de volgende stap te be
ramen. Goed beschouwd, evenwel viel
er niets te beramen, want ik wist
op geen stukken na. hoe het gebouw
was ingedeeld. Het beste wat ik kon
doen, was zo snel mogelijk doorlo
pen en maar hopen, dat ik ergens
een uitgang zou vinden.
HOOFDSTUK IX
De lift stopte en de deur gleed
opzij. De gang, die voor me lag bood
keus tussen twee richtingen. Links
was een complex cellen, dus die kant
moest ik niet op. Ik sloeg rechts
af. Even voorbij de deur bevond zich
een ijzeren deur; het scheen een
nooduitgang te zijn, want hij stond
open. Ik ging erdoor en liep een gang
m. Aan weerszijden waren kantoor
var trekken. merendeels met d« deu
ren gesloten. Aan het einde van de
gang stond een deur open en ik hoor
de stemmen. Ik ging de kamer in;
er zat een politie-agent aan een bu
reau en drie andere agenten zaten
op stoelen langs de muur. Een van
hen was de portier. Hij had een grote
sleutel aan een ketting, die hij onder
het praten spelenderwijs heen en
weer liet schommelen. Aan de andere
kant van de deur was een gangetje
dat naar de straat voerde. De man
aan het bureau keek op.
Wat is er dokter?
Ik moet even opbellen, zei ik.
Boven is er geen enkel toestel vrij -
allemaal kerels, die ruzie met hun
vrouw staan te maken.
9a, uw, gang, zei hij, terwijl hij
het telefoontoestel naar me toe schoof
Voor een stadslijn eerst vijf draaien.
oi een vijf' nam de hoorn
en sloeg een nummer aan, terwijl ik
egen mi-'n oor hield,
mens,kon horen of ik
antwoord kreeg of niet. Het toeval
Wpo p! k mmand aan de lijn
kreeg - een hoge, vrouwelijke stem
met een zwaar Italiaans accent, die
voortdurend herhaalde: Ik kan u
niet verstaan".
T.,Hall° ü+te, zei ik, 't spijt me
dat ik je zo lang moest laten wach
ten, maar ik kon niet eerder een
telefoon te pakken krijgen. Nee, ik
kan met eten niet thuis zijn. Ik moet
tot laat in de middag blijven. Het
spijt me vreselijk. Ja, ik heb geld
bij me. De agenten grinnikten een
parig, glimmend van leedvermaak.
Nee, nee, zeg, kom nu niet hierheen.
Blijf daar maar liever dan breng
ik het je wel even. Ja dadelijk. Bin
nen vijf minuten. De Italiaanse stem
verzocht mij nog steeds dringend om
duidelijker te spreken. Ik legde de
hoorn met een klap op de haak.
D'r schijnen meer mensen her
rie met hun vrouw te hebben, grapte
een van de agenten. Ik lachte als
een boer die kiespijn heeft. Onder
mannen is ruzie met jfe vrouw altijd
een gerede aanleiding voor medele
ven.
Ja. ze staat al twintig minuten
in een telefooncel te wachten tot ik
haar terug zou bellen.... Kan ik hier
uit? Ik ging naar de deur.
Als ik 'm tenminste openmaak,
zei de agent met de sleutel. Hij stak
de geweldige sleutel in het slot en
draaide hem om. 'k Zou de benen
maar nemen ais uw vrouw uit die te
lefooncel stapt, grijnsde hij.
Reken maar dat ik de benen
neem, antwoordde ik. Ik stapte naar
buiten en liep op een sukkeldrafje
het gangetje tussen de twee vleugels
van het gebouw door. Op het trottoir
van de straat aangekomen, sloeg ik
rechtsaf en zette er nog meer de
sokken in. Ik liep vrij in San Fran
cisco rond, terwijl de zon aan de
hemel stond. Mijn foto stond in alle
kranten en over een paar minuten
zou de dokter, wiens jas ik dr bij
zijn positieven komen en hulp roe
pen. Bij de eerste viersprong sloeg
ik Kearny Street in en stak over
naar Portsmouth Square. Dwars door
het park heen liep ik in de richting
van Grant Avenue en Chinatown.
Ik was nauwelijks het plein over
gestoken of de sirenes begonnen te
loeien, ten teken, dat er een gevange
ne was uitgebroken. Het geluid was
slechts een paar straten achter mij
en in zijn dalen en rijzen drukte
het heftige verontwaardiging uit over
zo'n ongehoorde brutaliteit. Luttele
seconden later klonken ook de zwak
kere sirenes der politiewagens.
Ik rende niet. Door hard te lopen
zou ik als het ware het op de been
zijnde politiepersoneel uitnodigen mij
te achtervolgen. Ik wandelde in een
gestadige pas voort, onderwijl scherp
uitziende of er soms ergens 'n trap
was, die naar een dak of een ver
dieping leidde. De eerste, die ik zag,
ging ik op. Het was een lange, met
een loper belegde trap. Aan het einde
ervan bereikte ik een deur, die met
een hangslot was afgesloten. Een
bordje kondigde aan, dat dit de toe
gang tot de Peking Club was. Ik
legde mijn oor tegen de houten wand
en luisterde. Ik kon het suizen van
de stoom in de verwarmingsbuizen
horen, maar geen enkel geluid wees
erop, dat er mensen aan de andere
zijde van de muur waren.
Boven de deur bevond zich een luik
met een glazen raam erin. Ik pakte
de richel er vlak onder en trok mij
zover op, dat ik juist naar binnen
kon kijken.
Het was een gewone nachtclub, die
zich alleen van andere clubs onder
scheidde, doordat deze op z'n Chi
nees was ingericht. Er was een bar,
een kleine dansvloer, een verhoogd
platform, dat plaats bood aan vier
of vijf muzikanten en een stuk of
wat tafeltjes. Alles zag er netjes en
ordelijk .uit, klaar voor de klanten.
Ik spreidde mijn benen uiteen zette
ze schrap tegen de zijlijsten van de
deur. Daarna probeerde ik met mijn
ene hand het luik. Het gaf een eind
je mee, zodat ik mijn arm naar bin
nen kon wurmen en de handle aan
de binnenkant te pakken kreeg. Nog
een centimeternu had ik het luik
helemaal open. Het was een nauwe
doorgang, maar ik wist erdoor te ko
men en belandde aan de andere zijde
op de grond met niet meer schade dan
een paar lichte schrammen. Ik maak
te het luik weer dicht.
Links van de bar was een deur, die
wel eens naar de keuken kon voeren.
Hij was gegrendeld maar de grendel
bevond zich aan mijn kant, zodat ik
niets anders te doen had dan hem
weg te schuiven. Ik opende de deur
langzaam en voorzichting. want er
bestond altijd kans. dat de kok of een
van zijn knechtjes al op zijn post was.
Het was inderdaad de keuken en zij
was verlaten. Ik ging naar binnen.
Alles was gereed voor de komende
avond. Ik inspecteerde de pannen, het
rek, de ijskast en de achterdeur.
Door een raam in die deur viel licht
naar binnen, hetgeen betekende, dat
er een trap uit het gangetje langs
het huis omhoogvoerde, die hier uit
kwam. Op een briefje bij het fornuis
stonden de tijden, waarop het keuken-
personeel aanwezig moest zijn. De
chef-kok kwam om twaalf uur 's mid
dags. Een blik op de klok aan de
wand overtuigde mij ervan, dat ik
nog een uur de tijd had eer hij arri
veerde.
Ik ging naar de achterdeur om eens
naar buiten te kijken. Ik was niet
van plan hier nu al weg te gaan,
maar ik wilde mij oriënteren voor
het geval ik soms eens hals over
kop zou moeten vertrekken. Ik keek
dus door het raam naar buiten
recht in de ogen van een politie
agent die op het houten platform aan
de andere kant van de deur stond.
Blijkbaar had hij tijdens zij ngewone
rondgang juist de bovenste trede van
de trap bereikt. Zijn ogen werden als
stuiters en hij deinsde achteruit met
een instinctieve kreet van schrikt.
Toen greep hij de knop van de deur
De deur was op slot, maar de manier
waarop hij erop rammelde, bracht me
de heilige overtuiging bij dat deze
versperring niet lang weerstand zou
bieden. Ik keerde me om en holde
weg. Met een lage duik voorwaarts
bereikte ik de ingang naar het zaal
tje juist toen er een kogel krakend
door de ruit vloog. De agent wist
niet beter of ik was een ontsnapte
moordenaar, die iemand van het ge
vangenispersoneel buiten westen had
geslagen en waarschijnlijk had hij
orders gekregen om te schieten als
de boef zich niet vrijwillig overgaf.
(Wordt vervolgd)
