Bouwend Rotterdam
De Nieuwe Waterweg
moeilijk proefgeval
NOG VOLOP HANDEL IN
BLANKE SLAVINNEN
Duizenden meisjes verdwijnen
met onbekende bestemming
De strijd begint
ONZE KUST ALS HAVENKUST
Begroting werd met 312,5
procent overschreden
Natuur liet
mens modderen
Gruwelijk raffinement bij
vrouwenhandelaars
OUDEN VAN DAGEN
tank ESSO EXTRA
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 18 AUGUSTUS 1956
Met Esso bent U beter uit
Meisjes, weest
op uw hoede!
Wereldbevolking
nam in 1955 toe
met 40 miljoen
9 -->•
Foto links: als vliegen tegen een
hoog plafond, zo staan de schil
ders die bij het in aanbouw zijnde
Nieuwe Rotterdamse Centraal Sta
tion de kronen van de 22,5 meter
hoge lichtmasten schilderen, aan de
top van een schier eindeloze lad
der afgetekend tegen de Holland
se hemel. Foto rechts: gestaag vloeit
het nieuws van het Rotterdamse
BouwfrontHet nieuwe C. S. is
bezig een van de imposantste sta
tionsgebouwen van Nederland te
ioorden en trekt reeds thans, voor
de voltooiing nog, de aandacht van
Nederlanders en buitenlanders in
het hart van Nederlands grootste
havenstad. Hoe het er op het ogen
blik bij deze nieuwbouw uitziet,
zien we hier. Op de achtergrond
ontwaart men nog een kap van het
oude station D.P.
Gezien in het licht, dat de ministeriële uitspraken van 1863 j
op de Nederlandse kust als havengebied hebben geworpen, zou-
den Rotterdam en Amsterdam de eerste gevallen zijn. Ook de i
keuze van Rotterdam was daarbij logisch: het was een belang- i
rijke haven; het had door aanzanding en aanslibbing zijn directe, j
korte verbinding met de zee verloren en die zou- worden hersteld, j
Doordat men daarbij iets geheel nieuws ging maken, een door-
steek dwars door de duinen heen en in open verbinding met de
zee, is men daarbij voor geweldige moeilijkheden komen te staan,
veel groter dan zich elders zouden hebben voorgedaan, als het er
alleen maar om ging de natuur de hand te reiken. Het werd het j
allermoeilijkste proefgeval voor wat er van onze kust als haven-
kust te maken is. Kon dit worden opgelost, dan hield dit meteen
de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid iri, dat elk ander
havenprobleem ook zijn oplossing zou kunnen vinden. .j
Voor de gehele kust is dit een belangrijk punt; de daaruit
voortvloeiende winst is echter niet cadeau gedaan. Te langen leste,
op het uiterste zijn de moeilijkheden opgelost. Er zijn middelen
ontdekt, die in staat zijn tot een krachtsontplooiing, die ze uiter- i
aard volstrekt opgewassen maakt tegen de kleinere euvels, die i
elders moeten worden overwonnen. Om die grote algemene waar-
de althans wanneer het tot praktische toepassingen komt
dient er een zuiver inzicht te bestaan in dit schier alles omvat- i
tende proefgeval.
Het is thans zo gemakkelijk gezegd:
Rotterdam is de natuurlijke zeehaven
van de gehele Rijn, maar de natuur
heeft de mens daar in letterlijke zin
jaren en jaren laten modderen, voor
dat het zover was.
Grondslag van de berekeningen
van Ir. Caland was de werking der
getijden. Deze zou door uitspoeling
een verbreding en verdieping in de
te graven zeeweg bewerken. Maar
moeder natuur was grillig genoeg
om niet te gehoorzamen aan ver
wachtingen. die slechts op ten dele
juist inzicht waren gegrond en dus
niet de kracht hadden van een
"afUUTWet- -kende, dat de uitschuring van de eb-
ff ebstro°m Krote mas- f droom verbeterd kon worden door
f?J? bi-!?-ksL°_^inYzAnd en slib' «net net uitstromingsbed te versmallen,
maar toch maar kwam tevens tot de slotsom
succesvolle Nieuwe Waterweg j
zo wanhopig, dat een stoom- J
schip met een diepgang van 5.3 j
meter weer de oude weg moest
kiezen om de zuid.
Zou dan waarachtig aan Rotterdam i
hetzelfde droeve lot beschoren zijn,
ais aan de m de Middeleeuwen zo
bloeiende haven, aan het Zwin, waar
ondanks alle moeite het schone lied
van het handelsvertier was geëindigd
met: En de haven verzandde.
Toen dan ook in 1878 de diepte
verminderde tot 2.5 meter, toen wa
ren er onder de Rotterdamse koop
lieden, die de zaak als verloren be
schouwden en in het zoveel dichter
bij zee gelegen Vlissingen naar ter
reinen omkeken om hun zaken voort
te zetten.
De Staatscommissie-Fransen van de
Putte werd ingesteld om de zaak op
nieuw onder de ogen te zien. Zij er-
zich mede naar buiten,
De Nieuwe Waterweg liet zich niet vormen door de
werking der getijden, zoals Ir- Caland meende. De mens
moest ingrijpen door de zelfladende zandzuiger. Door al die
moeilijkheden bedroegen de kosten geen 6.3 miljoen, zoals
was geraamd, maar 26 miljoen. Nu echter waren de voor
waarden geschapen voor een sterke uitgroei, gelijk in een
volgend artikel zal worden uiteengezet.
om te „breken voor altijd en voor
goed met het stelsel van uitschu
ring door de stroom tot vorming van
den Waterweg en dus kunstmatige
vorming door uitbaggering van de ge
normaliseerde rivier tot de mond en
dus ook tussen de hoofen in zee."
In dit voor Rotterdam zo hachelijk
tijdsgewricht, toen bij de moeilijkste
plek van onze kust, waar de natuur
geen voorarbeid had verricht en de
mens zich had vermeten een geheel
kunstmatige zeeweg tot stand te bren
gen, toen de tegenslagen zich opsta
pelden, toen is wat schie onoplos
baar leek. toch opgelost. En zo goed
opgelost, dat het in de toekomst mo
gelijk zou blijken de Nieuwe Water
weg toegankelijk te maken voor
steeds groter, steeds dieper water
eisende schepen.
Daar was meer voor nodig dan de
vanouds bekende baggermolen, die
met een aaneengeschakelde rij van
betrekkelijk kleine emmers dc bagger
haalde uit een stilstaand of weinig
.PP djp hij een dei-
rung- niet groter dan 30 centimeter
al niet meer werken kon.
Maar aan de Nieuwe Waterweg
liep de deining, vooral dicht bij zee,
heel wat hoger op.
De vinding van de zelfladende zand
zuiger of dc kopperzuiger, die bij een
deining van 90 cm. voortging te wer
ken, is te danken aan het vernuft
van de Nederlandse aannemers Ver-
maes, Bos en Volker. Ze kwam op
het ogenblik, dat de nood op het
hoogst en naar men zegt de redding
naby was.
Die uitvinding besliste in principe,
de daa-na gebouwde vloot van zulke
heilbrengende baggerwerktuigen, be
sliste in de praktijk over het lot van
de Nieuwe Waterweg. De zaken keer
den zich ten beste.
Natuurlijk heeft de nood, waartoe
de praktijk, die de opgezette theorie
slechts ten dele volgde, was verval
len, zich ook sterk uitgesproken in de
nervus rerum, die immers vart zovele
zaken de zenuw is. De Raad van
Waterstaat had zijn sanctie gehecht
aan een raming van 6.3 miljoen.
In 1872 was dit bedrag, fiat, met
een half miljoen overschreden, maar
daar stond niet tegenover, dat de in
uitzicht gestelde 5.5 meter diepte
was bereikt. Het was daarvan nog
verre. Weer vijf jaar later was het
daarin gestoken kapitaal tot 12.2 mil
joen maar de diepte niet tot 5.5 me
ter aangegroeid. Er zouden nog acht
jaren en 13.8 miljoen moeten bijko
men, vóór dit doel was bereikt.
Er was dus in 1885 een bedrag
van 26 miljoen uitgegeven m.a.
w. de raming was met 312.5 pet.
overschreden.
Op 31 oktober 1866 was de eerste
spade in de grond gestoken, de 10e
juli 1871 waren de drie eerste, kle:
ne vaartuigen door de Nieuwe Wa
terweg naar zee gegaan. Onder de
ze was de logger De Toekomst.
De oudste toekomst had slechts ge-
duchté tegenvallers en teleurstellin
gen gebracht. De cost is zeer lang
voor de baat uitgegaan, op de duur
gelijk daarmee opgegaan in 1895
werd een diepte van 6.5 meter en
een totaal aan schepen van 10000 be
reikt.
lang met ver genoeg om ze in zee
te verspreiden. Zand en slib sloegen
te voren neer en zo ontstonden er
voor de monding banken. Voor een
zeeschip waren soms twee of drie
kolf bereiken!' V°°rdat h6t V°lle 266
de?eMtffnSP aed' vro,eger in de Mond
oer Maze ondervonden, scheen zich
herhMen'eMWe !>Jdensgeschiedenis te
L en kon de duidelijke lei-
dam buigen naar het zuiden om bil
Vloed veel water binnen te krijgen
dus zeS uur later Qok een "Jgen
tige ebstroom naar de zee Echter
tot vorming van een Nieuwe Water
weg op voldoende diepte was u"
schuring door de stroom wil een
goede tweede - maar waar de on
misbare eerste te zoeken'
De theorie van de uitschurende eb
stroom was zonder onjuist
in hoge mate onvolledig.
te zijn
Sombere stemming
Door de tegenspoeden bij de Nieuwe
Waterweg kwamen er zeer zorgelijk!
laren voor Rotterdam. ursenjKe
,J?.!,875' dus drie jaar na de
ei uf °Pening- was nog
slechts een diepte van 3.3 me-
0r, en~ikt; het was nog ver be-
wprffp f 5 5 meter van het ont
was d+ Twee ^aar later
was de toestand van de nu zo
(Advertentie)
£sso
snellere start, sneller optrekken, meer kilometers per liter.
Ongetwijfeld zullen velen zich nog het
krantenbericht herinneren, waarin melding
werd gemaakt van de actie van een 500 Bel
gische studenten in Antwerpen, die ten strijde
trokken tegen verdachte huizen in het haven
kwartier. De muren en ramen van deze huizen
werden met witte verf besmeerd, terwijl de be
woners zich verweerden met asemmers en vuil
nisbakken naar de aanvallers te gooien. De be
woonsters van deze verdachte huizen kregen
spoedig hulp van mannelijke buurtgenoten, die
gewapend waren met knuppels, fietskettingen,
boksbeugels en meer van dergelijke, bij een
kloppartij nuttige voorwerpen. Zodoende ont
stond een gröot gevecht, een burgeroorlog in
zakformaat, waarbij de politie handelend op
moest treden en dertien studenten arresteerde.
Een delegatie van de studenten leverde aan het
gemeentebestuur van Antwerpen een verfkwast
af met een briefje, waarop stond: „Ruim a.u.b.
direct de prostitutie op."
Bovenstaande actie was een gevolg van
het opzienbarende proces tegen twee beruchte
handelaren in blanke slavinnen; de gebroeders
Messina. Deze gebroeders werden vorig jaar in
augustus gearresteerd in een dancing op de dijk
in Knokke-Zoute, omdat ze slaags waren ge
raakt met een Franse toerist-
De gebroeders Messino hadden een
luxueus appartement gehuurd te Knokke-
Zoute, waren stamgasten in de meest selecte
inrichtingen, keken op geen honderd gulden,
smeten met fooien en waren steeds in zeer
goede doen.
Op het ogenblik van hun arrestatie waren de gebroeders Messina in ge
zelschap van twee jonge meisjes, een uit België en een uit Juan les Pins.
Beide kerels waren m het bezit van een geladen revolver en het was daarom
geen wonder dat de politie eens wat dieper op hun doen en laten inging.
In de koffers der broers vonden ze een soort boekhouding" van hun ver
dachte bedrijvigheden, o a. een verslag van een meisje uit Harelbeke. dat
in augustus 1954 uit België verdween om te trouwen, naar men zei, met een
Engelsman.
Een ander meisje had zich laten
lenen voor een duistere handeling,
waarmee de gebroeders 300.000 Bel
gische frank verdienden. Kortom, men
kon de hand leggen op diverse docu
menten, waarin de namen voorkwa
men van tal van jolige meisjes, die
in België. Frankrijk en Duitsland ver
dwenen zijn en het slachtoffer wer
den van een handel in blanke sla
vinnen. Ook heeft men cheques ge
vonden. welke door deze verdwenen
meisjes ondertekend waren. Op 17
februari werd het onderzoek voort
gezet, op 16 maart werd het onder
zoek gesloten Op 16 april werd de
zaak nog eens opnieuw voorgebracht
en intussen werd het dossier van de
gebroeders steeds meer aangedikt
door stukken afkomstig uit Duitsland,
België, Frankrijk en Engeland. Öp
vrijdag 13 juli van dit jaar heeft de
zaak haar beslag gekregen en werd
Carmelo Messina vrijgesproken van
handel in blanke slavinnen en Euge-
nio Messina veroordeeld tot vijf jaar
gevangenisstraf wegens handel in
blanke slavinnen. Want vijf jaar ge
vangenisstraf is het maximum waarin
de wet voorziet. Een zeer laag maxi
mum. gezien de vreselijke gevolgen
van deze mensonterende handel.
V rouwenhandel
Het is niet de bedoeling van dit ar
tikel om een beschrijving te geven
van de gebroeders Messina en hun
handelingen, want het is wel zeker
dat de Messina's slechts een paar
schakels zijn in een ketting. Een in
ternationale ketting met aan beide
uiteinden enkele personen, die in de
ze onverkwikkelijke geschiedenis aan
de touwtjes trekken. En die touwtjes
trekkers zullen zich niet laten veront
rusten door deze arrestaties, omdat
ze moeilijk als schuldigen te vinden
zullen zijn.
Maar wel is net de bedoeling van
dit artikel om de verschrikkingen
van deze handel naar voren te bren
gen. Vaak heeft men gedacht de
grens te hebben bereikt van dingen,
die men zich nauwelijks kan inbeel
den. Maar slag op slag komt men tot
de conclusie, dat het nog erger kan.
Nog eind april is in een proces over
de handel in blanke slavinnen geble
ken, dat een ongelukkige aan een ke
rel verkocht werd voor 700 gulden,
voor wie ze voortaan zou moeten wer
ken. Verscheidene anderen werden
voortdurend geslagen. Allerlei medi
sche attesten bewezen de wreedheid
van deze lijfstraffen. Het is daarom
misdadig om over dit alles te zwij
gen. Want de meisjes, die wetens of'
onwetens, slachtoffer zijn geworden
van dit meer dan misdadig bedrijf,
leven in een werkelijke terreur. Som
migen van hen worden gemerkt met
het „croix des vaches", zoals dit in
Frankrijk gebruikelijk is.
Dit teken is een kruis dat door mid
del van een scheermes op het aange
zicht of elders op het lichaam wordt
aangebracht en ingewreven met sui
ker om de wonden te beletten dicht
te gaan, waardoor een vreselijk lid
teken blijft bestaan, dat dient om de
jongeren als afschrikwekkend voor
beeld te dienen als ze soms plannen
mochten koesteren om zich van hun
.meester" te scheiden.
Men gebruikt ook wel verdovende
middelen om deze meisjes stil te hou
den. Of men sluit ze op en slaat ze.
Och, er zijn zoveel middelen om de
meisjes te beletten om te vluchten.
Herhaaldelijk duiken in de pers
berichten op over handel in blanke
slavinnen. In Lyon werden drie jon
ge meisjes door enkele personen in
hun auto getrokken, waarmee ze
spoorloos verdwenen. Te Casablan
ca legde de politie de hand op een
man, die juist een vrouw van 26
jaar aan een Algerijn wilde verko
pen.
Te Bourget kon een meisje nog juist
door de politie worden opgepikt op
het ogenblik, dat ze in het vliegtuig
voor Rio stapte. Ze was 17 jaar en
pas de vorige avond door een persoon
in een auto geschaakt. Ze verkeerde
reeds onder de invloed van een verdo
vend middel. Hierdoor ontdekte men
nog een zaak, waarbij vier jonge
meisjes betrokken waren, die enkele
maanden vroeger uit Frankrijk ver
dwenen waren.
In Duitslanu verdwijnen op die ma
nier jaarlijks 18000 meisjes, in Frank
rijk 15000, in België 1800. Maar ook in
ons land verdwijnen er jaarlijks en
kele honderden. Meisjes die argeloos
verstrikt zijn geraakt in de netten
van vrouwenhandelaars.
Onlangs nog werd bij Roosendaal
een man ingerekend, die Nederlandse
meisjes „leverde" aan een neger te
Antwerpen. Hij had toevallig enkele
„exemplaren" uit Bussum bij zich.
En onlangs heeft men een organisa
tie ontdekt, die vrouwen onder valse
voorwendsels naar Algiers lokt. Zijn
deze meisjes eenmaal in handen van
internationale vrouwenhandelaars,
dan is voor hen praktisch alle kans
verkeken om nog ooit vrij te komen.
Wie eenmaal in handen van vrouwen
handelaars valt, is onherroepelijk
verloren
In de meeste gevallen verlaten
meisjes, gedwongen. Europa via Ita
lië. naar Noord-Afrika. Tunis. Algiers
Oran, Rabat. Tanger. Daar worden ze
ondergebracht in „gereserveerde wij
ken", ware vestingen van ontucht.
Zo'n vesting wordt gedreven door
een oersoon, die geregeld nieuwe
meisjes koopt en deze meisjes kun
nen dan tegen hoge betaling gebruikt
worden. Meisjes, die niet volgzaam
genoeg zijn lopen het gevaar om ver
kocht te worden naar gebieden, waar
de situatie voor hen nog slechter is.
Voor al deze meisjes is het leven
nog slechts een drama, een martel
gang, een langzame verwording, tot
ze, oud en versleten, weggejaagd
worden als niet meer bruikbaar zijn
de. Van een terugkeer naar Europa is
voor hen geen sprake. Ze hebben geld
noch goed. En zo moeten ze dan
maar verder in hun levensonderhoud
voorzien.
Onschuldige vormen
Men zal zich afvragen hoe het mo
gelijk is, dat meisjes, die toch reeds
de bakvisjeugd achter de rug hebben,
nog in zo'n grote getale in de val lo
pen. Dat kan, omdat de handel in
blanke slavinnen onder de onschuldig
ste motieven plaatsvindt. Zodra het
grote woord vrouwenhandel ter spra
ke komt, wordt te veel gedacht aan
geweldoleging en gaat men te gemak
kelijk voorbij aan de onschuldige vor
men waaronder de vrouwenhandel od-
treedt. Als voorbeeld diene de werk
methode van de gebroeders Messina.
Het was vooral te Brussel en te Knok-
ke, dat de Messina's in allerlei bars
en nachtlokalen meisjes ontmoetten,
die zij dan in hun villa uitnodigden
en prachtige geschenken gaven. Na
enige tijd werd voorgesteld in Enge
land te trouwen, waar de ongelukki-
gen dan in de handen van een organi
satie vielen, en, om de Engelse vet
te misleiden, gedwongen werden een
huwelijk aan te gaan met een man
die, tegen betaling, even zijn naam
leende om daarna te verdwijnen.
De methode, die de gebroeders er
op nahielden is tamelijk ingewikkeld.
Er zijn heel wat eenvoudiger en on
schuldiger voorbeelden, die. toch hun
doeltreffendheid bewezen hebben. Een
autobestuurder rijdt een meisje aan.
De inzittenden bieden haar aan om
haar thuis te brengen of naar een na
bijgelegen café om haar te verzorgen.
Als zo'n meisje daar op ingaat, wordt
ze in de auto van een verdovend mid
del voorzien en als ze later weer bij
komt is ze voorgoed verloren. Dan is
er nog het trucje met de oude vrouw,
die de straat wil oversteken en aan
een meisje vraagt haar behulpzaam
te zijn. Dit geval heeft zich vorig jaar
nog in het westen van ons land voor
gedaan. Een oude vrouw vroeg toen
n.l. aan een meisje om haar te hel
pen oversteken. Het meisje voldeed
aan dit verzoek en eenmaal de over
kant bereikt, zei de oude vrouw, dat
ze een brief moest brengen naar een
huis enkele straten verder. Het meis
je bood toen aan om deze brief te be
zorgen en het oude vrouwtje was haar
daar zeer erkentelijk voor. Gelukkig,
dat het meisje eerst naar huis ging
en haar vader vertelde dat ze nog n
boodschap moest doen.
Want de vader vertrouwde het zaak
je niet erg en waarschuwde de poli
tie. Het meisje ging nu de brief be
zorgen naar het aangegeven adres en
belde aan. De politie was op haar
hoede en had in de onmiddellijke om
geving post gevat. Een heer maakte
de deur open en nodigde het meisje
uit evén binnen te komen, dan zou hij
haar een kleinigheidje voor de moei
te geven. Het meisje voldeed aan dit
verzoek en de deur werd achter haar
gesloten.
Toen het meisje na vijf minuten nog
niet te voorschijn kwam, kwam het
politieapparaat in werking. De deur
werd geforceerd en de politie vond
het meisje, liggende op een divan,
van het hoofd tot de voeten vastge
bonden. Wanneer de vader de politie
niet gewaarschuwd had, zou hij zijn
dochter voorgoed verloren hebben.
Een van de meest gebruikte metho
den is het aanbieden van mooie baan
tjes in advertenties in dagbladen: b.v.
manager van bekend operettegezel
schap vraagt meisjes voor zijn ballet
groep. Of: mode-ontwerper vraagt
modellen, salaris nader overeen te
komen. De meisjes, die geschikt be
vonden worden, moeten op die en die
dag op dat en dat vliegveld zijn en
per vliegtuig mee naar Rome gaan,
waar het atelier van de modekoning
of van de operettemanager gevestigd
is. De meisjes zijn aanwezig, het
vliegtuig start op tijd, maar gaat niet
naar Rome. Wel naar b.v. Algiers en
geen van de meisjes krijgt ook nog
de kans om terug te gaan; zij zijn
voorgoed verloren.
Ook de danszaal is niet ongevaar
lijk. Daar opereert de goede danser,
die een sigaret aanbiedt met een nar
cotisch middel en die het meisje dan
meeneemt om ,,wat op te knappen."
Bovenstaande voorbeelden, die een
greep uit de realiteit zijn, kunnen
met tientallen anderen worden aan
gevuld. Mogen deze voorbeelden voor
vele meisjes en voor hun vader en
moeder een waarschuwing zijn om zo
voorzichtig mogelijk te zijn bij al der
gelijke aanbiedingen.
Ga niet overal op in
Uit bovenstaande is wel duidelijk
geworden, dat meisjes niet overal zo
maar op in moeten gaan. Waarschuw
de politie, als je voor een onbekende
een brief weg moet brengen. Ga niet
onmiddellijk in op mooie advertentie
aanbiedingen, maar win vooraf inlich
tingen in. Wees voorzichtig, wanneer
een onbekende je in een danszaal iets
te drinken geeft, wat de ober niet
brengt.
Ga op de stations niet in op aan
biedingen van mensen, die een goéd
en goedkoop hotel voor je weten. Stap
niet in de eerste en beste auto van
een „heer", die vraagt of je mee wilt
liften. Ga niet al te gemakkelijk een
gesprek aan met een onbekende.
Het meisje kan er dus op de eerste
plaats zelf het beste voor zorgen niet
in handen van dergelijke lieden te
vallen. Maar ook de overheid heeft
hierin een taak en het wordt tijd om
de zaken eens strakker aan tê pak
ken. Op de eerste plaats moet men er
voor zorgen, dat alle souteneurs en
andere vuige individuen voortdurend
opgejaagd worden en gestraft, dat het
leven hun hier onmogelijk gemaakt
wordt. Het is eveneens zaak met
meer energie strijd te leveren tegen
de prostitutie door een ruimere aan
werving van vrouwelijke agenten, be
last met de beveiliging van de open
bare zedelijkheid. Men moet ook be
ter toezicht houden op de oorzaken
van het kwaad, door intensere inspec
tie der danszalen, lunaparken e.d.,
waar men nog tal van minderjarigen
aantreft. Men moet er ook over dur
ven spreken. Het is niet noodzakelijk
in details te treden, maar het is wel
nodig dit kwaad aan te wijzen en de
ouders hierover in te lichten. Want
wist u, dat bij een recente politie-
overval in een grote stad, vele jon
gens en meisjes beneden de zeventien
jaar aangetroffen werden.Toen dè
politie deze jongens en meisjes naar
hun ouders terugbracht, wisten de
meesten niet eens, waar hun kinde
ren heengegaan waren. En de zaak
van de gebroeders Messina bewijst
toch weer eens klaar en duidelijk, dat
de danszaal het toneel kan zijn van
twijfelachtige samenkomsten.
Toegegeven moet worden, dat, in
tegenstelling met andere landen, de
vrouwenhandel in ons land gering is,
omdat onze politie waakzaam is en
de grenzen streng worden beveiligd.
Maar de overheid kan niet verhinde
ren. dat een meerderjarig meisje een
buitenlandse betrekking aanvaardt.
If/E leven in een tijd, waarin vele
problemen op sociaal en chari
tatief gebied aan de orde van de
dag zijn. Zo ook is dat 't geval met
de moderne bejaardenzorg. Dit is ook
wel het gevolg hiervan dat de ge
stichtsbehuizing van de oudjes
meer en meer onmogelijk wordt ge
maakt door het vertrek van reli
gieuzen, die hun volk elders nodig
hebben. Maar toch is het ook een
probleem als gevolg van de moder
ne eisen in de samenleving.
In ieder geval is dit ook waar,
dat de kinderen zo hier en daar
wellicht op veel plaatsen, hun ou
ders liever kwijt zijn. Als zij wer
kelijk veel van hun ouders hielden,
dan zouden veel beiaarden een dra
gelijker l-even hebben.
Het wordt zo vaak vergeten, dat
de ouders I/fff- en nacht en nacht en
dag getobd %n gezwoegd hebben om
hen met ere te doen optreden in de
maatschappij en als loon zijn ze nu te
veel. Ik heb een gezin gekend, waar
een oude vader bij de gratie Gods
in een schuurtje de gehele dag moest
doorbrengen met schillen van aard
appelen en dergelijke werkjes. Was
het koud. nu dan mocht hij zich war
men in de keuken.
Zulke toestanden zijn er. Een ander
voorbeeld. Een oude man, mocht zijn
intrek nemen bij een schoonzuster.
Hij kreeg een kamertje, maar moest
maar zien, dat hij de dag doorbracht.
Niets, hoegenaamd niets kreeg hij.
Men is de oude mannen en vrouwen
graag kwijt en dan probeert men
maar ze in een gesticht te plaatsen;
dan is men er van af. Hoe gemakke
lijk zou het niet zijn als de laatste
levensjaren van veel mensjes, die zich
een leven lang voor hun kinderen
hebben afgesloofd verzacht werden
door hartelijk meeleven en door
praktische steun. Maar zo is de we-
De verkiezingsstrijd in de Verenig
de Staten begint op toeren te ko
men. Achter de schermen wordt
hard gewerkt aan de grote, grotere
en grootste aankondigingen en leu
zen, die eerdaags in het offensief
gebracht zullen worden.
reld, zou pater Loop zeggen; wat niet
meer nuttig lijkt of wat niets op
brengt wordt niet meer geteld En.
helaas de eigen ouders worden 'hier
het slachtoffer van.
Die geesteshouding, we zeggen het
pater Loop na, blijkt zelfs al uit de
aanspreking. Termen als jou en jij
zijn aan de orde van de dag en ge
tuigen nu precies niet van eerbied.
T~)AAROM moet men dan uitzien
naar andere structuren om het zo
uit te drukken. En die worden dan
behartigd door de bejaardenhuizen.
Gelukkig ziet men er van af om ze
in een gesticht te stoppen.
Als de kinderen iets voor hun
ouders over hadden, dan vonden zij
wel een en ander om de ouden van
dagen gelukkig te doen zijn. En hoe
gemakkelijk zou dat te vinden zijn.
Een klein kamertje; kan dat niet dan
een gezellig hoekje in huis en men
was gered. Meer verlangen de oudjes
niet. En wij kunnen nog meer geven.
Zet een bloempje op tafel, een kleedje
dat wat mooier is en de oudjes voe
len zich gelukkig.
Laat ze ook wat werken, natuurlijk
kleine dingen en ze zijn nog meer
tevreden. Hebben ze daar geen recht
op?
Hebben ze niet getobd en gezwoegd
tot hun oude dag voor anderen En
nu stopt men ze in een hoek en kijkt
ze met schele ogen aan. Overal, het
komt er niet op aan, waar dat is;
onze oudjes hebben recht op een
menswaardig bestaan, even goed als
de jongeren met hun vaak onrede
lijke eisen.
UET is weer het grote gebrek van
onze moderne tijd: gemis aan lief
de. In alle kringen, ook in instellin
gen openbaart zich dat. En daarom
is het zo goed gezien van staat en
particulier initiatief om toch dat mens
waardig bestaan van de oudjes mo
gelijk te maken door bejaardenhui
zen op te richten.
HUYBERGEN, Br. AMBROSIUS
Medio 1955 bedroeg de wereldbe
volking 2.692 miljoen mensen, het
geen ten aanzien van het voorgaande
jaar een vermeerdering met 40 mil
joen zielen betekent.
Volgens de officiële schattingen, ge
publiceerd door het Statistisch Bu
reau van de Verenigde Naties, is de
bevolking van Azië (zonder de U.S.
S.R.) toegenomen met 30 miljoen
mensen tot een totaal van 1.481 mil
joen. Europa gaf een stijging te zien
van 404 tot 411 miljoen, de beide
Amerika's van 357 tot 362 miljoen,
Afrika van 210 tot 224 miljoen, Oce-
anië van 14,4 tot 14.6 miljoen. Daar
staat tegenover dat de bevolking van
de U.S.S.R. 14 miljoen zielen lager
wordt geschat dan in het voorgaan
de jaar. De bevolking van de Sovjet
unie zou volgens de nieuwe schatting
iets meer dan 200 miljoen mensen
tellen.
De meest bevolkte landen zijn: het
Chinese vasteland met 582,6 miljoen,
India met 382 miljoen, de Sovjetunie
met 200,2 miljoen, de Verenigde Sta
ten met 164,2 miljoen, Japan met
88.9 miljoen, Indonesië met 81,9 mil
joen en Pakistan met 80,1 miljoên
mensen.
