I
I
de
nieuwe
jachthaven
I
1
Pater v. d. Eisen gaf de boeren
christelijke organisatie
een
NIET DE KLEREN
MAKEN DE MAN
HET EILAND MAINAU
dorado voor natuurliefhebbers
Oh Wat regent het
Voor zestig jaar werd de NCB opgericht
HIER IS NU SUEZ AAN DE ORDE
Ceders van de Libanon aan
de oevers van de Bodensee
Zweeds bezit
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 17 AUGUSTUS 1956
Een krantenartikel gaf de stoot
TWEE KAMPEN
Twee partijen
Boekenplank
Ons Geld
Op de grens van Duitsland,Zwitserland en Oostenrijk
Zomerfeesten te
s-Gravenmoer
Fanfares en koren
Mozart-concert
te Heeswijk
Muziekfeesten te
Oisterwijk
Hoewel de dag van vandaag in kringen van de N.C.B. vrij
geluidloos voorbij gaat, is de 17e augustus in de annalen van de
Boerenbond een zeer belangrijke datum. Het is vandaag nl. 60
jaar geleden, dat in een zaaltje van hotel Noordbrabant in Den
Bosch de oprichting van de Noordbrabants Christelijke Boeren
bond een feit werd. De belangrijkheid van dat feit is af te lei
den uit een eenvoudig cijfer: het huidige ledental van de N.C.B.
dat 31.500 bedraagt. Diezelfde N.C.B., die toen na een hevige strijd
en temidden van miskenning geboren werd, omvat thans een 8e
deel van het totaal aantal Nederlandse boeren, die tevens een
8e deel van de daarvoor geschikte bodemoppervlakte bebouwen.
De viering van het zestigjarig bestaan is vastgesteld op donderdag
30 augustus, maar wellicht is het interessant om juist op de verjaardag
van deze machtige boerenorganisatie nog eens even iets in herinnering
te roepen van de eerste uren van de bond, de uren waarin pater Ger-
ïacus van den Eisen met enkele getrouwen zich schrap zette tegen voor
oordeel en onwetendheid en daarmee de toekomst van de boerenstand
garandeerde.
kunnen bedwongen worden en over
slaan tot daden van geweld."
De toekomst van de boerenstand. In
de negentiger jaren zag die er be
paald niet rooskleurig uit. Er waren
er in die dagen zelfs die aan een
toekomst voor de Nederlandse boer
twijfelden. Typerend daarvoor is bij
voorbeeld een rekest, dat op 17 fe
bruari 1899 door de toen nog jonge
N.C.B. aan H.M. de Koningin werd
gericht en waarin met overduidelijk
cijfermateriaal geillustreerd werd,
gewezen werd op het verval van de
boerenstand en waarin met klem
werd aangedrongen op maatregelen
„om den algeheelen ondergang te
verhoeden".
Zo zwart zag het er in die dagen
uit. Landerijen daalden schrikbarend
in prijs, veel bouwland werd in wei
land herschapen, wat een overpro-
duktie van vee en zuivel tot gevolg
had, hypothecaire schulden stegen
tot schrikbarende hoogten, bij dui
zenden trokken de boeren naar het
buitenland om daar hun kost te gaan
verdienen. Achter dit alles stond de
dreiging van ,,het steeds aanwassend
getal van oproerige socialisten". Het
NCB-bestuur schreef in zijn rekest:
Armoede toch is eene der grootste
oorzaken van de vooruitgang van het
socialisme en daar de honger een
scherp zwaard is, is het te vreezen,
dat ook onze overigens geduldige en
vreedzame boeren allengs niet meer
PATER v.d. ELSEN
Toen de kranten in het begin der
negentiger jaren tal van beschouwin
gen aan de ellendige toestand onder
de boeren wijdden, was daar op 24
januari 1892 een artikel bij, gepubli
ceerd in het Noordbrabantsch Dag
blad, van de hand van pater van
den Eisen, rector van het gymna
sium te Heeswjjk, dat de grote stoot
zou geven tot de oprichting van de
NCB, niet omdat pater van den Ei
sen de enige was die het voor de
uitstervende boerenstand opnam,
maar wel omdat hij toen reeds de
oorzaak aantoonde van een vereni
ging op christelijke grondslag.
De strijd waarin pater v.d. Eisen
de grote voorvechter werd, brandde
pas goed los toen de voorzitter van
de afdeling Zevenaar van de Maat
schappij van Landbouw, jhr. L. Rid
der de van der Schueren, een oproep
liet horen om ook in ons land het
boerenbondsidee te verwezenlijken.
Het was op 31 januari 1896 dat
de Nederlandse Boerenbond werd
opgericht. Voor de oprichtingsver
gadering werd van Brabantse zijde
niet bar veel belangstelling be
toond, maar dat betekent niet da.t
Brabant passief bleef. Integendeel,
van twee kanten wilde men de or
ganisatie van de Brabantse Boe
renbond in handen nemen. De
Maatschappij was de ene partij,
daartegenover stond een groep die
de neutraliteit en de liberaliteit
van de kopstukken van de Mij. niet
j kon waarderen. Tot die laatste groep
J behoorden op de eerste plaats de
hoofdredacteur van „De Noordbra-
bander" Thijssen en pater v.d. El-
I sen.
Een vergadering die op 16 april
van dat jaar in Den Bosch werd ge-
houden en waarvoor vrijwel uitslui-
tend voormannen uit de Maatschap
pij van Landbouw waren uitgenodigd,
nam een motie aan, waarin de land-
j bouwers en landbouwverenigingen in
Brabant werden uitgenodigd om zich
I aan te sluiten bij de Alg. Ned. Boe-
S renbond.
De activiteit werd groter. Links en
r£Cu s ,wer<len nu plaatselijke boe
renbonden opgericht en de wedloop
kwam in een beslissend stadium, toen
1 u afdelingen van de Noordbra-
bantse Maatschappij van Landbouw
op 2 augustus 1896 een oproep
Het is tamelijk ge
makkelijk ook
omtrent de gang van
zaken in de parochie
negatief te critise-
ren, af te breken en
af te schaffen. Als men
er van uit zou gaan,
dat door de geeste
lijkheid wel alles ge
regeld wordt en dat
wij als parochianen
niet meer behoeven te
denken en het in de
kerk gebodene niet
met persoonlijke zin
en diepe gebedsgeest
moeten vullen, dan
zou men nog niet toe
zijn aan de eerste
schreden naar de
nieuwe parochiegeest
als levende liefde
gemeenschap met
Christus, Die onder
ons en in ons per
soonlijke en gemeen
schappelijke gestalte
krijgt.
Onze zoon Jan heeft
enige dagen geleden
zijn doopbeloften her
nieuwd, tezamen met
nog 140 andere jon-
gens en meisjes, allen 2 rlechtige
lagere-schoolverlaters. r
Zij waren daarop door 2 Lommutlie
een driedaagse re
traite voorbereid. Het
is een gebeurtenis
geworden voor de
beide scholen, voor
ons, ouders en paro
chianen, het school
bestuur en de voltal
lige geestelijkheid.
Om deze zaak van
de materiële zijde te
bekijken kan men
niet zonder-meer zeg
gen, dat alle nieuwe
kleren en Jiet feest in
familiekring per sé
„des duivels" zijn.
Natuurlijk zullen er
ook hier zijn, die door
overdreven feesten de
religieuze sfeer voor
het kind en de familie
bederven. Maar ik
vind het wel degelijk
verantwoord als onze
zoon, die toch aan
grote slijtage lijdt wat
zijn pakken betreft,
juist bij zo'n gelegen
heid eens in 't nieuw
gestoken wordt, en
als mijn familie met
zijn peter en meter
die dag bij ons ver
der gezellig doorbren
gen. Wjj maken er
geen overdreven feest
van, maar het is een
passende gelegenheid
om eens samen, te ko
men nu onze zoon de
lagere school verlaat
en een richting gaat
kiezen voor zyn toe
komst.
Op de eigenlijke
dag waren 's morgens
alle candidaten ver
zameld in het kerk
portaal. Zij werden
daar afgehaald en
toegesproken door de
geestelijkheid ,die hen
nu dezelfde inleidende
vragen stelde als by
hun doopsel, maar
waarop zij nu zelf en
bewust antwoordden:
wy komen van de
Kerk vragen het ge
loof in het blyvende
leven! Daarna trok de
hele stoet naar de
feesteiyk versierde
doopkapel, waar zy
afgeschaft
eens werden geroepen
tot het stralende
licht van Christus'
Rijk. Al zingend trok
ken zij toen tot voor
in de kerk, waar de
pastoor hen eraan
herinnerde, dat zij
voortaan mèt
Christus dood
moesten zijn en begra
ven voor de zonde en
nét als Christus
verrijzen en leven in
de Kerk en door de
Heilige Geest, de
Geest van Christus.
En zoals een sub
diaken zyn instem
ming betuigt met
zijn geboeid-zijn aan
Christus, zetten ook
onze jongens en meis
jes nu allen één stap
naar voren. Dit vond
mijn zoon wel de kern
van zyn daad; hij
voelde: ik heb de stap
gezet, mij verbonden,
en ik ga niet meer te
rug. Machtig klonk
dan door de volle
kerk hun geloofsbe-
ïydenis, terwijl de
priesters in een korte
litanie de zegen van
de apostelen, patronen
van kerk en school,
over hen afsmeekten.
De jonge christenen
tekenden zichzelf met
een groot kruisteken:
zy willen zich geheel
geven, met hun ver
stand, hart en kracht,
aan de drieëne God.
De jongens en
meisjes liet men weer
iets zelf doen, zij
schiepen zelf de ge
beurtenis: de hand op
het evangelieboek, de
ontvangst van een
brandende doopkaars,
terwijl hun zinvol 't
witte doopkleed van
nabij getoond werd.
Het zich met Chris
tus mee-offeren in de
H. Mis onderstreepte
hun volledige actieve
deelname.
Waar wij als ouders
in de vernieuwde
paasnacht waren
voorgegaan, keken
wij met belangstel
ling op naar deze
consequent doorge
voerde en dus ge
motiveerde verande
ring. De overdreven
zoetelijke sfeer van
bruidjes enz. had
hier plaats gemaakt
voor de persoonlijke
mannelijke geloofs
daad. En de nieuwe
kleren waren geen
hoofdzaak meer.
We kunnen ons
voorstellen dat voor
deze overgangsmaat
regel een weekdag
noodzakelijk was,
maar nu de diepere
betekenis ook voor
ons toegankeiyk is ge
maakt, durven wy ho
pen, dat men volgend
jaar weer de zondag
kiest, maar dan zon
der die verstrooiende
opschik en entourage,
waarin men vroeger
het middelpunt van
zyn belangstelling
plaatste.
Chrétien
kregen om op 18 augustus in Breda
bijeen te komen, waar de strekking
van de Boerenbond besproken zou
worden en waar een pre-advies be
handeld zou worden om in beginsel
te besluiten tot aansluiting bij de Boe
renbond.
Redenerend dat de eerste klap een
daalder waard is, werd op 17 augus
tus dus daags voordat de maatschap-
py te Breda byeen kwam, een ver
gadering belegd in Den Bosch, waar
op dertig afdelingen, tesamen 2388
leden tellend, onder voorzitterschap
van jhr. Ridder de van der Schue
ren de N.C.B. oprichtten. Het provin
ciaal bestuur bestond uit de heren
Baron van der Borch te Ginneken,
Hermans van Deurne, van lersel van
Helvoirt en C. Oomen van Oosteind.
De Maatschappij van Landbouw had
juist achter het net gevist.
DE UITGROEI.
Tot 1905 zijn pogingen in het werk
gesteld om tot een fusie te komen
tussen de NCB, die een uitgesproken
christelijk karakter wilde handhaven,
en de Mij. van Landbouw. Zover is
het niet gekomen. Eerst in 1914 ech
ter zijn de statuten van de NCB gron
dig gewijzigd en is de bond katho
liek geworden.
De organisatie is door de jaren
heen uitgegroeid tot een gezinsorga
nisatie. Coöperaties werden opge
richt: de boeren gingen zichzelf hel
pen. Daarna begon men meer orga
nisatorisch te denken. Vooral de
jeugd werd in de NCB opgenomen,
getuige de jonge boerenstand en de
jonge boerinnenbond. De voorlichting
der leden ging een belangrijke plaats
innemen, de wetten, verordeningen
en regelingen dwongen de leiding ju
ridisch gevormde specialisten aan te
gaan trekken. De NCB groeit met de
tijd mee: er zijn thans een 50-tal la
gere landbouwscholen, 20 huishoud
scholen en een groot aantal land
bouw- en landbouwhuishoudcursussen.
De NCB welke eerst in de bisdom
men 's-Hertogenbosch en Breda werk
te zal, binnenkort ook voor de gehele
provincie Zeeland de organisatie der
r-k boeren worden.
Sinds de laatste 10 jaren heeft men
geconsolideerd, wat bereikt werd,
terwijl de verdere ontwikkeling
werd bijgehouden. Mede ontstond
de federatieve samenwerking van de
NCB (groot 31.500 leden) met de Lim
burgse bond (16.000 leden), de boe
renbond in het aartsbisdom Utrecht
(16.000) en de bonden in Noord- en
Zuid Holland (13.000 leden).
Vanwege het feit, dat Tilburg, waar
de zetel van de NCB is gevestigd,
op het moment nog geen zalen dis
ponibel heeft om de duizenden le
den te ontvangen, wordt het 60-jarig
bestaan in 's-Hertogenbosch gevierd.
Deze foto toont het interieur van
de zg. „Lange Galerij" van het Lan
caster House in Londen, waarin
gisteren vertegenwoordigers van 22
landen de internationale conferen
tie over de status van het door
Egypte genationaliseerde Suez-
kanaal zijn begonnen. Voor elke
deelnemer is op de grote tafel een
microfoon en een koptelefoon
aangebracht.
(Van onze speciale verslaggever.)
De jongedame, die de entreekaartjes verkoopt, werkt niet
vlot, maar de mensen, die in een lange file voor haar loket
staan, blijven kalm. Komt het door het prachtige zomerweer,
dat niemand ongeduldig wordt? Het is een paradijselijke mor
gen hier op Mainau, het romantische eiland in de Bodensee
(of het meer van Constanz). Op de dekken van de salonboot,
die het toeristenleger als pelgrims op dit Mekka der natuur
liefhebbers aan land heeft gezet, was dan ook geen plaats
onbezet gebleven.
Waarom we entreegeld moesten be
talen kon niemand verklaren. Ook de
man die de tourniquets doordraaide
wist het blijkbaar niet of hij deed als
of, want hij haalde onverschillig zijn
schouders op, toen we het hem vroe
gen.
Hij had het blijkbaar te druk met
de controle om ons te kunnen verkla-
Het succes, dat de fanfare „Euter
pe" in augustus 1955 heeft geoogst
met het organiseren van muziekfees
ten is aanleiding geweest om ook dit
jaar in de vakantiemaand de „boel
eens te versieren".
Woensdag zijn de feesten begonnen
met veel muziek en sportdemonstra-
ties. Maar met één dag feest zijn
ze daar in 's-Gravenmoer niet tevre
den.
Die tweede dag is dan zaterdag
a.s. Hieraan werken mee de fanfa
res Euterpe" uit 's-Gravenmoer,
„Kunst na Arbeid" uit Capelle, „Con
cordia" uit Oosteind en Musis Sa
crum" uit Dongen. Ook de sportver
eniging „ONI" uit 's-Gravenmoer zal
haar medewerking verlenen.
Naast fanfares en sportclubs zul
len er ook koren op het podium ver
schijnen.
Bij de Nederl. Uitgeversmij te Lei
den verschijnen regelmatig boekjes i
in handig zakformaat over onderwer-1
pen, die voor het bedrijfsleven van
ongemeen groot belang zijn. Telkens
blijkt ook, dat zeer deskundige me- i
dewerkers zijn aangetrokken om de
diverse problemen te onderzoeken.
Zo behandelt dr. H. Philippi „Ons
hedendaags Nederlandse geld". Men
zal het al heel gemakkelijk met ons
eens zijn, dat het geldverkeer onmo
gelijk onder te verwaarlozen kleinig
heden kan worden gerangschikt. Ook
vrezen we geen tegenspraak, wan
neer we zeggen, dat zelfs op de mid
delbare scholen aan dit onderwerp
weinig of geen aandacht wordt be
steed. Het is daarom prettig te we
ten, dat in kort bestek practisch alle
wetenswaardigheden over ons geld,
(en dat van anderen!) bijeen staan.
Dezelfde uitgeverij verzorgde op de
ze manier „Van dialect tot wereld
taal", waarin G. P. de Ridder de
evolutie van het Spaans onder de
loep neemt. Wat ieder voor zijn toe
komst kan doen en wat daarbij met
het oog op de fiscus komt kijken,
heeft H. G. Hagelen voor ons onder
zocht en overzichtelijk beschreven.
Hoe het staat met de ingewikkelde
aftrekposten bij inkomsten- en ver
mogensbelasting maken B. Schippers
en J. L. Hedel ons duidelijk. U ziet,
een reeks met uitermate belangwek
kende onderwerpen, waarvan vooral
de zakenman profijt kan trekken.
Ter herdenking van de 200ste ge
boortedag van Wolfgang Amadeus
Mozart (1756-1791) zal op zondag 19
augustus om 4 uur het 4e orgelconcert
van dit seizoen in de Abdijkerk van
de Norbertijnen te Heeswijk geheel
gewijd zijn aan werken van Mozart.
Eigenlijk heeft Mozart nooit echte
orgelwerken geschreven: hij ontving
opdrachten voor het maken van de
meest uiteenlopende composities, be
halve juist voor orgel. Toch had Mo
zart een bijzondere voorliefde voor
het orgel, wat afdoende blijkt uit de
brieven van zijn vader, volgens welke
hij op zijn concertreizen steeds tijd
wist te vinden om in de kerken van
diverse steden het orgel te bespelen.
Gedurende enige jaren stond Mozart
in dienst van de aartsbisschop van
Salzburg als hof- en domorganist en
in zijn sonates voor verschillende in
strumenten gaf hij het orgel ook een,
soms zelfs obligate, partij.
Wel ontving Mozart enkele opdrach
ten voor het schrijven van muziek
voor een „Orgelwalze" of „Flötenuhr".
Dit waren mechanische muziekinstru
menten, ingebouwd in een klok, waar
van het uurwerk een cylinder of
wals deed bewegen, waardoor kleine
orgelpijpen tot spreken gebracht wer
den.
Verschillende van deze werken zul
len op het concert van a.s. zondag j
worden uitgevoerd door Albert de j
Klerk, de bespeler van hetzelfde orgel i
in Haarlem, waarop eens de 9-jarige
Mozart zijn geniale improvisaties
heeft doen klinken.
De naam van Albert de Klerk
een van de beste organisten van ons
land staat er borg voor, dat Mo-
zarts werken een doorzichtige en ge-
inspireerde vertolking zullen krijgen.
Het programma wordt besloten met
een improvisatie op 'n thema van Mo
zart, nl. het „Laudate pueri Domi-
num" uit zijn Vesperae Solemnes de
Confessore (waaruit ook het beken
de Laudate Dominum).
Het concert begint om precies 4 uur.
ren, dat over dit merkwaardige
grondgebied prins Lennart Bernadot-
te de scepter zwaait, wijl het als ge
volg van een erfenis sedert het jaar
1928 deel uitmaakt van het Zweedse
koninkrijk.
Hij is een voortreffelijk gastheer,
deze Zweedse edelman, die het kas
teel bewoont, dat eens aan de Duitse
Kruisridders heeft toebehoord. Maar
't onderhoud van zijn sprookjestuinen
verslindt kapitalen, zodat hij zich ge
dwongen ziet de duizenden belangstel
lenden, die jaarlijks zijn domein be
zoeken, tegen betaling toe te laten.
SUBTROPISCHE FLORA
Over de blauwe vlakte van de Bo
densee houdt de zon een open feest.
Jongens en meisjes roeien zich door
de koelte van het stralende en glin
sterende water. Tussen de palmen en
bananenstruiken wandelen, alle talen
van Europa sprekend, de toeristen:
gezonnebrilde mannen met fototoe
stellen om de hals en jongedames
met panamahoeden op het hoofd, als
waanden zij zich op Haiti.
Merkwaardig is de flora van dit
eiland, dat midden in het grote meer
tussen Duitsland, Oostenrijk en Zwit
serland ingesloten ligt. Ceders van de
Libanon, het Atlasgebergte en de Hi
malaya rijzen hoog boven de water
spiegel uit.
Dennebomen uit de Verenigde Sta
ten, Siberië, Japan en de Kaukasus
vindt men er.
Mammoetbomen uit Californië en
zelfs een reusachtige boom des le
vens, die afkomstig is uit de uitge
strekte wouden van Noord-Amerika.
Meer dan honderd jaar zijn deze
machtige coniferen oud!
Langs de hellingen van de heuvels
prijken lelies: 160.000 stuks maar
liefst, in 300 soorten en diverse tinten.
Duitse zwaardlelies, maar ook varië
teiten uit Holland en Spanje.
De wonderlijke verrassing biedt
de prachtige rozentuin, waar een
pergola naar toe leidt. Tegen de
rode muren van het voormalige
ridderslot rijzen ze op: de donkere
cypressen, bloeiende magnolia's,
Hibuskus van Hawaii en Helio-
trop uit Peru. Temidden van dit
weelderige decor heeft de kunst
zinnige tuinarchitect de ontel
bare rozestruiken gegroepeerd,
die op deze warme zomerdag
volop in bloei staan.
HET CRUCIFIX
HOUDT DE WACHT
Over de valreep begeven wij ons
weer aan boord van de salonboot.
Drie korte stoten van de stoomfluit
weergalmen over het meer. Een
bootsman werpt de losgemaakte tros
op het havenhoofd. De driftige slag
van de schroef doet het water opspat
ten in bruisend schuim. Kinderen aan
de reling wuiven naar de toeschou
wers aan de havenkade. Zij zingen
een ontroerend afscheidslied naar dit
romantische eiland van sinaasappe
len, bananen, palmen, lelies en rozen.
In de verte staat eenzaam de be
roemde bronzen Kruisgroep. Bijna
vier eeuwen reeds rijst dit meester
werk uit het water op, sinds Werner
Schenk von Staufenberg haar liet ge-
ten.
Is ook de schoonheid van dit
eiland niet aards, broos en ver
gankelijk? Slechts het leven dat
de Goddelijke Wachter, die boven
de golven van de Bodensee tus
sen de goede en slechte moorde
naar hangt, voor de mensheid
verdiend heeft, is van onvergan
kelijke waarde.
Zo dachten de Duitse Kruisrid
ders er in de late middeleeuwen over.
En wat vindt de uitgaande wereld in
dit druk bezochte centrum van mo
dern en mondain toerisme daarvan?
Van 25 augustus tot 2 september
gaat de koninklijke vereniging socië
teit harmonie „Asterius" te Oister
wijk jubileumfeesten houden ter ge
legenheid van haar 110-jarig bestaan.
Het program vermeldt o.a. muziek
concours op 26 augustus en 2 septem
ber van de Nederl. Federatie van
Harmonie- en Fanfaregezelschap
pen. Dertig gezelschappen zullen deel
nemen aan het concours, waarvan 15
uit de hoogste afdelingen.
v,*uttM
POOLCIRKEL
noc>*O Aue*n
I 500.1000 mm
I meer d«n 1000mm
Menig vakantieganger die in zijn zomer-optrek de als maar neer-
plensende regen zit te bekijken zal geneigd zijn vast te stellen dat Ne
derland het regenrijkste land ter wereld is.
Het tegendeel is waar! Onze regenhoeveelheid is in vergelijking met
sommige andere landen beslist pover te noemen. Ons land kent ge
middeld per jaar 715 mm regen. Het lijkt verschrikkelijk veel deze
driekwart meter. Toch is het nog geen jaar geleden dat in een dorpje
ln /j ij1 TJ m r water viel. Een uitzondering is dat echter helemaal
niet! De Hawan-eüanden kennen per jaar 12 meter regen. Mogelijk is
dit de reden dat men alleen maar rieten rokjes draagt.
Ook in het Himalaya-gebergte zijn streken met een neerslag-hoe-
veelheid van meer dan 10 meter per jaar.
Om van deze inderdaad extreme gevallen af te stappen kan men
toch rustig aannemen dat een normale tropische regenbui in één uur
tijd net zoveel water loost als bij ons in een heel jaar het geval is.
En gaat men alle neerslag-gebieden van de aarde gelijkelijk verdelen
dan komt men tot een gemiddelde van 180 mm per jaar, hetgeen dus
wil zeggen dat ons land nog 65 mm onder dit gemiddelde zit.
Twee jaar geleden besloot de ge
meenteraad van Vlissingen tot de
aanleg van een nieuwe Jachtha
ven op het voormalige Vlismarter-
rein. Dit was een uitermate wijs
besluit. Immers, door deze jacht
haven dient men de belangen van
de watersport en het hieruit voort
vloeiende toerisme, die van zeer
groot belang zijn.
In mei van dit jaar kwam de
jachthaven zover gereed, dat hij
voor exploitatie in gebruik kon
worden genomen. De officiële inge
bruikstelling moet echter nog plaats
vinden. Zeer waarschijnlijk valt
deze officiële plechtigheid na het
seizoen 1956, dus in de maand sep
tember.
Een dezer dagen zijn wij echter
eens een kijkje gaan nemen in de
ruime jachthaven welke op doeltref
fende wijze wordt beheerd door de
watersportvereniging „De Schelde".
Er is ligplaats voor ruim honderd
schepen. Zesenzeventig plaatsen wor
den ingenomen door schepen van le
den. De haven bezit 3 steigers, waar
van de middensteiger hoofdzakeiyk
bestemd is voor innemen van brand
stof, water etc. Men beschikt voorts
over een uitstekende helling compleet
met lier, parkeerplaats, clubhuis,
werkplaats met 2 bankschroeven ter
wijl een aanvrage in zee is voor het
openstellen van een winkel. Momen
teel is men druk bezig met het aan
brengen van kleine werkzaamheden in
haven en clubhuis o.a. schilderen
terwijl het hele terrein bestraat
wordt. Wanneer alles klaar is wordt
het hele complex officieel geopend.
Wat ons opviel is het intens drukke
gebruik dat nu reeds van deze haven
wordt gemaakt, nog vóór hij offi
cieel geopend is en nog vóór hij alom
de bekendheid geniet die hem rech
tens toekomt.
Vorig jaar, het seizoen 1955 dus,
maakten 155 schepen gebruik van
de nood-jachthaven gedurende de pe
riode van 14 mei tot 23 september.
Dit jaar zullen de cijfers heel wat
hoger zijn, ondanks het buitengewoon
slechte weer en ondanks de steeds
wisselende waterstand in het kanaa1
en de haven. Niet altijd zal men te
kampen hebben met verschil in wa
terniveau doch dit jaar worden de
glooiingen in het kanaal etc. her
steld wat een wisselende waterstand
vergt. Doch dat dit nadeel toebrengt
aan het gebruik van een jachthaven
hoeft geen betoog. Over de schade
door het weer hoeven we helemaal
niet te praten.
Uit de tot op heden bekende cij
fers blijkt echter duidelijk, dat de
watersport én daardoor het water
toerisme steeds toeneemt.
Van mei '56 tot op heden maakten
niet minder dan 138 vreemde sche
pen gebruik van de haven (hierbij
komen dus nog 76 „eigen" schepen).
Deze 138 schepen leverden een totaal
aan mandagen op van ruim 1100,
voorwaar een niet weg te cijferen
belang.
Deze 138 vreemde schepen kunnen
gespecificeerd worden in: 21 Engelse
80 Hollandse, 29 Belgische, 4 Duitse,
2 Franse en 2 Amerikaanse jachten.
Vrijwel alle jachten waren op reis
door ons land en/of het buitenland.
Wat deze watersportmensen treft,
is de buitengewoon prettige behan
deling en service welke men geniet
in de jachthaven van Vlissingen. Sta
pels dankbrieven geven onomwonden
weer dat door deze service een good
will voor Vlissingen én Zeeland wordt
gekweekt. De man, die zich hieraan
„debet" maakt is ongetwijfeld het
erelid der watersportvereniging en
tevens havenkapitein J.H. Kooning,
die met inzet van zijn hele persoon
én de watersport én Vlissingen dient.
De mensen, die wij spraken waren
allen overtuigd van de goede en uit
stekende ligging van de haven. Bij
straffe wind ligt men beschut, wat
zeer welkom is bij lange trips. Bo
vendien is de jachthaven gemakkelijk
te bereiken temeer daar de zeeslui
zen snel en doelmatig schutten. Eén
nadeel zag men echter in het ver
schiet: dat deze nieuwe jachthaven
binnenkort tóch nog te klein zal blij
ken, wanneer er méér bekendheid
aan i! gegeven.
