LEXINGTON
PATER J. JÖTTEN AAN
DE DOOD ONTSNAPT
$aeblaï> P c jltein
Wees nu eens trots
als Nederlander
De Diamantmijnen
Koning Salamon
De Tandpasta N?1
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
DONDERDAG 14 JUNI 1956
DrJ alles groeit en niemand zal
DE zich steeds vergrotende capa
citeiten van de Rotterdamse ha
ven zijn nodig voor de aanvoer van
de grondstoffen, de halffabrikaten
en de energiebronnen voor onze ge
hele, nationale welvaart. En zijn we
de buit al niet aan het verdelen
van die welvaart, die eigenlijk nau
welijks begonnen is? Laten we een
deel van die buit liever gebruiken,
om de geestelijke chaos die er nu
al is, hier in het nieuwe gebied en
die elke dag nog toeneemt, te be
strijden met priesterlijk parochie
werk, lekenapostolaat in de dor
pen des avonds, in de bussen, in de
keten op het werk: sociale hulp aan
de huisgezinnen en aan de kinde
ren. Dan zuchten we en praten we
niet, maar dan doen we iets, ons
aanpassend aan een industriële ont-<
wikkeling, die we niet tegen kun
nen houden. Er zijn niet zozeer rap
porten en geleerde studies nodig
als wel organisatie en arbeid van
priesters, mannen en jonge vrouwen
die christelijk werk willen doen,
waar anders een materialistische
chaos ontstaan zal. Dan doen we
tenminste wat onze hand van van
daag te doen vindt. We kunnen ons
verheugen over het overweldigende
verschijnsel van de groei van de
Rotterdamse haven, waarheen de
boten komen die ons arbeidsmo
gelijkheden geven en waarvan de
boten vertrekken die onze arbeids-
produkten brengen naar allerlei
oorden van de wereld.
Roman Kazmierczyk
is ondergedoken
Genevieve de Galard
in Parijs gehuwd
„Engel van Dien Bien Phoe"
WONDERBARE REDDING VAN MISSIONARIS
Dr. Uhrmann werd door 6 en liij
zelf door 1 kogel getroffen
Dodelijk ongeval in
Amsterdamse haven
DOOR HET OOG
VAN EEN NAALD
l i IL UA /A.-I
Leider Argentijnse
opstand werd
terechtgesteld
van
door H. Ridder Haggard
UW TAFELWATER
Tour-ploeg van. de
Italianen
Operatie
RADIO
UW TAFELWATER
TELEVISIEPROGRAMMA'S
TN Rotterdam is de derde „olie-
haven" volgelopen en over een
klein jaartje zal ze in gebruik ge
nomen worden. En de plannen zijn
al klaar om aan de Nieuwe Water
weg, bij De Hoek een vierde haven
voor het olie-bedrijf aan te leggen.
En de Nieuwe Waterweg zal worden
uitgediept, zodat olietankers van
45000 ton zullen kunnen binnenva
ren. Er is een zakelijke strijd gaan
de over de vraag of een grote pijp
leiding, waar de olie door getran
sporteerd moet worden naar de
buurt van Keulen, vanuit Rotter
dam zal beginnen of vanuit Ham
burg. En de Nederlanders, wie onze
vaderlandse economie ter harte
gaat, hopen dat het Rotterdam zal
zijn.
En ten zuiden van Rotterdam zal
een tweede stad groeien om al het
personeel te doen wonen, dat werkt
aan die nieuwe, die ongehoorde in
dustrie, welke de aardolie tot tien
tallen vroeger nuttige, maar nu
noodzakelijke stoffen uiteen distil
leert. Waardoor vele industrieën in
ons land onmiddellijk de grondstof
fen ter beschikking zullen krijgen
en vanuit Rotterdam reeds nu een
enorme export plaats heeft. En die
export levert de deviezen, waarvan
nu geprofiteerd wordt om een „lek
ker leven van hoogconjunctuur" te
leven.
Verder is men in Rotterdam al
de eerste praktische zetten aan het
den om ten westen van de beroem
de (ja inderdaad beroemde) auto
tunnel een tramtunnel te constru
eren, noodzakelijk om het verkeer
over de rivier en het havengebied
te bevrijden van de last van geslo
ten of open bruggen (naar gelang
van welke kant men het verkeer
bekijken zal). En de plannen zijn
in bewerking om nog een derde
autotunnel te maken. Nog meer
westelijk, die de „Zoomweg" over
de Voikerakdam met de randstad
„Holland" zal verbinden
dit tegenhouden. Want de toe
komstige 11 miljoen Nederlanders
(niettegenstaande alle emigratie)
moeten leven van de verwerking
van grondstoffen, die wij in ons land
niet bezitten en die aangevoerd
moeten worden van overzee. En
daarvoor zijn havens nodig. Havens,
zoals Rotterdam is en zoals Rot
terdam nog zal moeten worden. Het
heeft geen zin alleen maar te pra
ten over de narigheid, welke zo'n
uitgroei van zo'n Rotterdamse ha'
venstad ook met zich brengt. Men
moet gaan inzien, dat die uitgroei
nooit tegen te houden is.... zeker
niet door praten, dat dit zo MOET
komen, omdat Rotterdam de invoer
haven is van al wat we nodig heb
ben om de miljoenen mensen aan
het werk te houden. Wie dat niet
begrijpt, is geen bestuurder en wie
niet trots is op wat daar geschapen
is, die is geen Nederlander.
Natuurlijk gaan eerst honderden
en ten laatste wel duizenden hecta
ren goede grond verloren voor de
landbouw. Men probeert toch het
verlies in allerlei inpolderingen te
compenseren. Maar met het ver
zuchten: Er gaat veel goede grond
verloren, houdt men de noodzake*
lijke uitbreiding van het Rotter
damse havengebied niet tegen. En
men mag daarom die uitbreiding
ook niet tegenhouden. Natuurlijk
worden enige mooie, aardige plat
telandsdorpen, rustieke boerderijen,
lieflijke landweggetjes opgeslorpt in
de moloch van het grote stads-com-
plex. Men kan ook daarover zuch
ten, steunen, allerlei exclamaties
aanheffen, maar die moloch groeit
toch.
En zolang die moloch van de gro
te stad, met dode stratenrijen, met
huizen die te klein zijn nog niet
compleet is, moeten ook arbeiders
van allerlei slag aangevoerd wor
den van elders, van het platteland,
van.... west-Brabant onder an
dere. Laten we blij zijn dat ze nog
elke avond kunnen terugkeren en
daar nog geen vaste verblijfplaats
kunnen vinden, dat ze niet in die
moloch van straten, pleintjes met
plantsoentjes iedere dag een kwar
tier of een half uur fietsen moeten
naar hun werk. Laten we gerust
vaststellen dat deze mensen in een
geestelijke chaos komen, maar la
ten we er niet slechts om treuren.
Het is een verschijnsel dat we niet
tegen kunnen houden, omdat Rot
terdam groeien zal en groeien moet
en als west-Brabant het werkvolk
niet meer leveren kan, dit van el
ders aangevoerd moet worden. En
wat: als het niet meer aangevoerd
kan worden? En het havenwerk zal
mislukken?
We zijn dan geen zuchtende, in
gemakkelijke stoelen zittende groep
van mensen, die onze taak niet of
slechts vaag zien, maar dan kun
nen we tonen mannen te zijn, ka
tholieke mannen, die weten de
christelijke boodschap te brengen
bij de duizenden, die onherroepe
lijk zeker in geestelijk gevaar zijn
of geraken.
Zij die nu zo gemakkelijk
en zo hard roepen en praten over
de gevaren, die zij zien, kunnen dan
bewijzen, dat zij in een elan de hon
derden krachten organiseren kun
nen waarmee dit gevaar te keren is.
B. o. Z. Ir. JUTEN
(Advertentie)
VADERDAG
1 7 JUNI
Natuurlijk geef ik
jouw merk...
AMERICA'S BEST TOBACCOS
(Advertentie)
Vraagt in En gal and asyl
De 27-jarige Poolse kampioenboog
schutter Roman Kazmierczyk, die
met een Poolse ploeg zou deelnemen
aan wedstrijden in Windsor (Enge
land), is in het afgelopen weekeinde
met zijn moeder en oudere broer, die
reeds in Engeland woonden, ergens
in Londen ondergedoken. In kringen
van Poolse ballingen is verklaard, dat
Kazmierczyk zich schuil zal houden,
tot de Poolse ploeg uit Engeland ver
trokken is. Dan zal hij politiek asiel
vragen.
In het begin van deze week ia te
Parijs in alle stilte het burgerlijk hu
welijk tussen mejuffrouw Geneviève
de Galard, die wegens haar moedig
optreden als verpleegster in de Indo-
ehinese oorlog de „Engel van Dien
Bien Phoe" wordt genoemd, en kapi
tein Jean de Heaume gesloten.
De kerkelijke inzegening vindt van
daag plaats in de Parijse kerk St.
Louis des Invalides. De H. Mis zal
worden opgedragen door de aalmoeze
nier van de brigade koloniale para
chutisten
Het is enkele weken geleden dat de familie Jötten uit Spaubeek bericht
kreeg, dat hun priesterzoon, pater Joos Jötten m.s.c. door troepen van het
Indonesische leger in Noord-Celebes was bevrijd. Negen maanden lang was
de 35-jarige missionaris, tezamen met de Duitse arts dr. Uhrmann, in
handen van een bende van de Daroel Islam. Het bericht van zijn redding
werd natuurlijk in Spaubeek met grote vreugde ontvangen. Toch bleven er
nog vele zorgelijke vragen vader en moeder Jötten kwellen. Zij wisten enkel,
dat de bevrijding op gewelddadige wijze had plaats gevonden en dat dr.
Uhrmann hierbij ernstig werd gewond. Was hun zoon er zonder kleerscheu
ren vanaf gekomen en hoe was het met zijn gezondheid?
overvielen soldaten van het Indo
nesische regeringsleger het kamp
van de Daroel Islam. Om 11 uur
werd er plots een vuurgevecht gele
verd.
,,Het gebeurde zo plotseling, dat
we eigenlijk niet wisten, door wie
wij werden aangevallen. Door de
consternatie hadden de bendele
den ons een ogenblik vergeten. Uit
angst, dat de guerillastrijders nog
zouden trachten ons bijtijds te do
den, verborgen de dokter en ik ons
onder een huis. Groot was onze
vreugde, toen wij in handen van
de regeringstroepen terecht kwa
men", aldus schrijft pater Jötten.
Een dodelijk ongeluk heeft de 29-
jarige arbeider H. L. in de Amster
damse haven getroffen, terwijl hij be
zig was herstelwerkzaamheden uit te
voeren aan de onderzeebootjager
„Drente", die bij de N.D.S.M. in re
paratie ligt. Samen met een 59-jarige
collega was L. buiten boord van het
schip aan het werk, toen een hoekijzer
omboog Beide arbeiders raakten te
water. De 29-jarige L. is aan de ge
volgen van het ongeval overleden.
Altijd schone tanden. Altijd frisse mond
,70V
..Ik heb de stellige overtuiging,
dat mijn zoon bij de redding door
het Indonesische ïeger eveneens ge
wond werd. Anders zou hij ons al
lang geschreven hebben", zo vertel
de ons verleden week nog de heer
Jötten, die postkantoorhouder is te
Spaubeek. Het vermoeden van va
der Jötten is juist gebleken. Dins
dagmorgen arriveerde eindelijk de
langverwachte brief uit Palu, waar
in pater Joos Jötten nadere bijzon
derheden geeft over zijn bevrijding
en mededeelt, dat hij bij het ge
vecht door een kogel in zijn arm ge
wond werd.
„Het is werkelijk een wonder, dat
ik behouden werd gered. Ik had me
zelf al ten dode opgeschreven", al
dus deze Spaubeekse missionaris,
die zijn ouders vraagt O.-L.-Vrouw
van het H. Hart te Sittard te gaan
bedanken, aan wier voorspraak hij
deze wonderbaarlijke redding toe
schrijft.
De gevangenneming
Ziet hier het verhaal van de tra
gische gevangenneming en de red
ding van patgr Jötten en dr. Uhr
mann. Het was op 13 augustus van
verleden jaar. dat pater Jötten van
uit zijn missiestatie Palu een kraam
visite bracht aan de familie Uhr
mann. Hij doopte het pas geboren
kind van deze Duitse arts, die pa
ter Jötten met zijn jeep een eind
huiswaarts wilde brengen. Nauwe
lijks waren beiden een rivier over
gestoken, of zij werden overvallen
door guerillastrijders van de Daroel
Islam. De dorpsbewoners zagen tot
grote ontsteltenis, dat de jeep in
brand werd gestoken en de missio
naris met de dokter gevankelijk weg
gevoerd.
Sindsdien vernam men over het lot
van beiden slechts bij vage geruch
ten. Zo zouden beide gevangenen toch
een goede verzorging krijgen. De
missionaris werd gedwongen de
bendeleden in de Engelse taal in te
wijden, terwijl dr. Uhrmann de zieken
en gewonden van de guerillastrijders
in een geimproviseerd ziekenhuis
moest verplegen.
Onverwachte bevrijding
De bevrijding kwam voor de mis
sionaris en de dokter volkomen on
verwachts. Het Indonesische leger
had gegevens gekregen over de plek
waar beiden gevangen werden ge
houden. Op zondagmorgen, 13 mei jl.
Door kogels getroffen
Bij het vuurgevecht was dr. Uhr
mann echter ernstig door kogels ge
troffen, nl. een kogel in zijn been en
vijf in zijn arm. De linkerhand werd
zwaar verminkt, doch zal niet zo
als bij een medisch onderzoek werd
(Advertentie)
Efpj
Generaal Valle, een der leiders van
de mislukte opstand in Argentinië van
het afgelopen weekeinde, is, in tegen
stelling tot eerdere berichten, gefusil
leerd.
Hoewel officiële bevestiging van dit
bericht ontbrak, onderbraken de Ar
gentijnse zenders hun programma om
dit nieuws te geven. Generaal Valle
was eerst dinsdagmorgen gevangen
genomen, in zijn woning in Buenos
Aires.
In La Plata is luitenant Abadie door
een politiepeloton gefusilleerd. Hij had
bekend een inspecteur van politie
vermoord te hebben.
De Argentijnse regering heeft dins
dag bekend gemaakt na dinsdag mid
dernacht niemand meer terecht te
zullen stellen voor medeplichtigheid
aan de opstand.
geconcludeerd geamputeerd behoe
ven te worden. De dokter werd na
de bevrijding naar Makassar overge
bracht.
Pater Jötten werd door een kogel
in een van zijn armen getroffen.
Toen hij op 26 mei jl. deze brief
schreef, bevond zich de kogel nog in
zijn arm. Bij aankomst in Manado
zal de kogel operatief verwijderd
worden. Na de redding genoot hij 'n
uitstekende verzorging, eerst twee
dagen bij het Indonesische leger, la
ter in het woonhuis van de compag
nies-commandant te Donggala-Palu,
alwaar hij liefderijk werd opgeno
men.
,,Ik word nog goed bewaakt, op
dat mij niets meer kan overkomen"
zo schrijft de missionaris naar zijn
ouders. ,,Bij terugkomst in Palu
werd mij een geweldige ontvangst
bereid. Het zag er zwart van de
mensen. Mijn spullen waren goed be
waard gebleven. Hoewel oud, waren
mijn hosties nog bruikbaar." Dit was
belangrijk, want zijn parochianen
moesten hun Pasen nog houden. Ne
gen en een halve maand lang had hij
geen mis meer kunnen opdragen.
Groot heimwee
Pater Jötten is blij alles aog te
kunnen navertellen. ,.Jk heb werke
lijk een vuurdoop moeten doorstaan
en nooit zou ik dit alles nog een
tweede maal willen meemaken. Nooit
heb ik zo'n heimwee gehad, als tij
dens mijn gevangenschap." In de
brief was ook ingesloten een foto,
gemaakt na de redding. De missio
naris staat hier met een flinke
baard (welke tijdens de gevangen
schap is gegroeid) voor de woning
van de compagniescommandant, al
waar hij werd verpleegd. Om hem
heen staan de commandant en zijn
vrouw, een jonge inlander, die met
hem werd bevrijd, en enkele solda
ten.
,,Hij is mager geworden", zegt
moeder Jötten, wanneer zij de foto
bekijkt. Haar zoon schrijft dan ook,
dat hij nog maar 60 kilo weegt. Ge
lijk met deze brief ontvingen w zijn
ouders dinsdagmorgen ook een Tele
gram vanuit Indonesië, dat hun zoon
behouden en wel in de hoofdstatie
te Manado is aangekomen. In Spau
beek hoopt men nu maar, dat pa
ter Jötten spoedig op verlof zal ko
men om eens flink aan te sterken.
38)
W(j vliegen naar de gang en dit is
het, wat het licht van de lamp ons te
aanschouwen geeft. De rotsdeur sluit
zich langzaam; ze is geen drie voet'
van de vloer. Daarbij worstelt Foula-
ta met Gagool. Het bloed van de eer
ste vloeit langs haar knie, maar toch
houdt het dappere meisje de heks
vast, die vecht als een wilde kat, Ah!
Ze is vrij! Foulata valt en Gagool
werpt zich op de grond om als een
slang te kruipen naar de opening van
de nederdalende steen. Zij is er on
der ach God! Te laat! Te laat! De
steen klemt haar en zij gilt in doods
angst. Naar beneden, naar beneden
komt de steen in al zijn zwaarte. Gil
"P gil, zoals wij nooit hoorden, daar
na een lang gekraak en de deur was
gesloten.
Alles was gebeurd in enkele secon
den.
Wij keerden daarop naar Foulata
terug. Het arme meisje was in het
lichaam gestoken en ik zag, dat ze
niet lang kon leven. „Ach Boug-
wan, ik sterf!" kreunde het schone
schepseltje. ..Ze kroop er uit; ik zag
haar eerst niet, ik was zo duizelig
en toen begon de deur te vallen; daar
na kwam ze terug en keek de gang
in. Toen begreep ik het, ik snelde op
haar toe en greep haar en zij stak
mij. Ik sterf Bougwan." „Arm
meisje! arm meisje!" riep Good in
wanhoop uit en daar hij niets anders
voor haar kon doen, viel hij voor haar
neer en kuste haar. „Bougwan",
zei ze na een pauze, „is Macumazahn
daar? Het wordt zo donker, ik kan
niet zien." „Hier ben ik Foulata."
„Macumazahn. wilt ge voor mij
spreken, ik bid het u. Bougwan kan
mij niet verstaan en voor ik de duis
ternis in ga zou ik graag een woord
tot hem spreken," „Zeg het maar,
Foulata, ik zal het overbrengen".
„Zeg dan mijn heer, aan Bougwan,
dat ik hem liefheb en dat ik ver
heugd ben te sterven, omdat ik weet,
dat hij zijn leven niet kan verbinden
aan iemand als ik ben, want de zon
kan niet paren met de duisternis en
de blanke niet met de zwarte. Zeg
hem, dat sinds ik hem zag, ik gevoeld
heb, alsof er een vogel in mijn boe
zem woonde, die eens weg zou vliegen
en zingen. Nu nog, hoewel ik mijn
hand niet kan oplichten en mijn her
senen koud worden, voel ik niet dat
mijn hart stervende is; het is zo vol
van liefde, dat het tienduizend jaar
zou kunnen leven en nog jong zijn.
Zeg hem. dat als ik weer zal leven,
ik hem misschien zal weerzien in de
sterren en dat ik hem overal zal zoe
ken, hoewel ik dan misschien nog
zwart zal zijn en hij blank. Zeg
neen Macumazahn, .eg niets meer,
behalve dat ik hem liefheb. O,
houd mij goed vast Bougwan, ik kan
je armen niet voelen. Oh! oh!"
„Zij is dood ze is dood!" snikte
Good oprijzend, de tranen rolden
langs zijn eerlijk gezicht. „Bedroef
je daar maar niet zo erg over, mijn
vriend", zei sir Henry. „Wat!"
riep Good met verbazing. „Wat be
doel je?" ,,Ik bedoel, dat je haar
wel spoedig zult volgen. Man, zie je
niet. dat wij levend begraven zijn?"
Voordat sir Henry deze woorden
had geuit, geloof ik niet, dat wij het
volle besef hadden van onze ver
schrikkelijke toestand, bezig als we
waren met de ongelukkige, stervende
Foulata. Maar nu begrepen wij het
volkomen. De zware rotsmassa had
zich gesloten, waarschijnlijk voor eeu
wig. want het enige hoofd, dat het
geheim kende, was tot poeder ver
brijzeld onder haar gewicht. Dit was
een deur, welke niemand kon openen
dan met behulp van een goede hoe
veelheid dynamiet en wij waren juist
aan de verkeerde zijde
Enige minuten stonden we daar do
delijk verschrikt om het lichaam van
Foulata. Alle mannelijkheid scheen
uit ons gevaren te zijn. De eerste
schok van de gedachte aan het lang
zaam cn ellendig uiteinde, dat ons
wachtte, was overweldigend. We za
gen nu allen in, dat Gagool naar een
weloverwogen plan was te werk ge
gaan. Haar venijnige geest moest zich
verheugd hebben in het denkbeeld
dat deze drie mannen, die ze om rede
nen van eigenbelang altijd gehaat
had, langzaam zouden sterven van
honger en dorst, in het bijzijn van de
schatten, welke ze hadden begeerd
Nu begreep ik die zinspeling van haar
op het eten en drinken van diaman
ten .Waarschijnlijk had iemand ge
tracht om de arme oude Portugees
op dezelfde wijze te behandelen, toen
hij met zijn geitenvel vol diamanten
deze plaats had willen verlaten.
„Het zal nooit gebeuren!" zei sir
Henry schor. „De lamp zal spoedig
uitgaan. Laat ons zien, of wij het
werk niet kunnen vinden, dat deze rot
sen in beweging brengt." Wij spron
gen vooruit met al de moed der wan
hoop en begonnen te voelen van on
der tot boven aan de zijden van de
doorgang, maar geen knop of veer
was te ontdekken.
„Laat ons maar eindigen" zei
ik, „het werkt niet van de binnenkant.
Als het zo was, dan zou Gagool niet
hebben geprobeerd om van deze zijde
onder de steen door te kruipen Om
dat ze dit gist, heeft ze op het laatste
ogenblik alles gewaagd om te ontko
SPA
Alfredo Binda heeft de volgende
renners gekozen voor de Italiaanse
ploeg die aan de Ronde van Frank
rijk zal deelnemen: Conterno, Defilip
pis, Coletto, Fornara, Giudici, Nen
cini, Fantini, Monti, Padovan en Baf-
fi. Reserves zijn Pezzi, Barozzi, Tog-
naccini en Fallarini.
VRIENDELIJK
De heer Len Proudlock is
opeens 80-000 gulden rijker.
Hieronder staat zijn verhaal
J voor mensen, die dat ook wel
S willen.
Om twee uur in een ijzig
koude nacht ging de telefoon
J in de garage van onze Len, die
l in het Engelse Stafford staat.
t Len nam de hoorn op en l
hoorde aan de andere kant een
stem, die zei dat hij stukken
J aan zijn auto had en vroeg of
hij misschien wilde komen S
helpen. Len ging ondanks de
regen en de kou. Hij vond 'n
J oude man, die in zijn kapotte J
J auto zat. Hij zag er zo moe en J
ongelukkig uit, dat Len hem S
uit medelijden eerst naar huis
reed, hem bij de kachel zette
J en toen pas terug ging voor de
reparatie.
Dat gebeurde dik twee jaar
geleden. De oude man was het
echter nooit vergeten. Toen
hij onlangs overleed vond de J
notaris in zijn testament de S
bepaling, dat Len Proudlock
80.000 gulden moest erven.
Filosofie
President Eisenhower van de Ver
enigde Staten heeft op een jongeren
dag in Washington aan filosofie staan
doen. ,,Als je op een bepaalde dag
helemaal geen plezier hebt, is het een
nutteloze dag", zei hij. .Iedereen
zou iedere dag gelukkig moeten zijn
en kunnen lachen. Ons leven zou een
aaneenschakeling van zulke dagen
moeten zijn".
Knutselaar
De 78-jarige Charles Loeb uit New
York heeft er nogal spijt van. dat
hij zijn hele leven zo graag heeft
geknutseld. Hij had er zich de meest
perfecte gereedschappen voor aange
schaft. Het pronkstuk was een grote
elektrische boor. Met die boor hebben
dieven nu een gat in zijn brandkast
geboord, zodat ze met hun grote han
den voor 2500 gulden aan juwelen
konden weghalen.
Vroeg
Bijna tienduizend mensen uit het
verst van de omgeving kwamen naar
Londen reizen om daar te kijken naar
i een voetbalwedstrijd. Aan het terrein
ontdekten ze, dat er niets viel te
.beleven. Ze waren een dag te vroeg.
De verkeerde datum had in een grote
krant gestaan en daar zijn de mensen
Inou allemaal kwaad op.
Dief
De bedrijfsleider van een fabriek
in het Engelse Halesowen heeft
een van de werknemers voor het
gerecht gesleept, omdat hij de man
had betrapt op diefstal van een
stukje bruin pakpapier. Daarin
wilde hij zijn boterhammen wik
kelen. De totale waarde van de
buit bedroeg 1 cent. De werkne
mer bekende.
Voorkeur
De ouders van drie kinderen in
Bristol weren voortaan een bepaald
model Engels muntstuk, omdat de
kleinen dat hij voorkeur inslikken.
Het is de laatste weken al verschil
lende keren gebeurd, dat de kinde
ren zo'n munt te pakken kregen en
zonder drukte in hun mond staken.
Muntstukken van een ander model
en ander formaat laten ze met rust.
Bezoek
Iemand te Perth (west-Australië)
die meende dat er op zijn deur werd
geklopt, terwijl er buiten een hevige
storm woedde, en opendeed, kwam
tot de ontdekking dat er een olifant
in zijn voortuintje stond. Het dier
zocht klaarblijkelijk een onderko
men. De olifant was uit een circus
in de buurt ontsnapt en werd door
zijn oppassers teruggehaald. In het
voortuintje moet het een en ander
recht gezet worden.
De vierjarige Mark Stevenson uit
San José in Californië, die naar het
ziekenhuis gebracht was voor 'n her-,
nia-operatie, kwam zonder „aman
delen" (tonsillen) uit de operatie
kamer terug. „De chirurg schijnt
het iets te hoog gezocht te hebben",
meende de rechter, die de zaak re
gelde met een schadevergoeding
van tweeduizend dollar, door het
ziekenhuis te betalen.
Dit stofje is een heel nieuw
dessin
(Advertentie)
VRIJDAG, 15 JUNI 1956
HILVERSUM I. 402 m. KRO: 7.00
Nws. 7,10 Gram. 7,45 Morgengebed en
lit. kal. 8,00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
9,00 V.d. huisvr. 9,35 Waterst. 9,40 School
radio 10,05 Gram. 10,30 Idem 11,00 V.d.
zieken 11,40 Gram. 12,00 Angelus 12,03
Lichte muz, 12,30 Land- en tuinb.meded.
12,33 Wij vrouwen van het land 12,40 Pia
nospel 12,55 Zonnewijzer 13,00 Nws. en
kath. nws. 13,20 Dansmuz. 13,45 V.d.
vrouw 14,00 Gram. 15,00 Schoolradio 15,30
Sopr. en piano 15,55 Gram. 16,00 V.d. zie
ken 17,00 V.d. jeugd 17,15 Kinderkoor 17,40
Beursber. 17,45 Pianovoordr. 18,05 Lichte
muz. 18,30 Vragenbeantw. 18,45 Gram.
19,00 Nws. 19,10 Regeringsuitz.: Rubr.
Verkl. en toel. 1 De algemene woning
telling. 2 Drs. A. W. H. J. Quaedvlieg,
Hoofd v.d. middenst.voorlichtmgsd. be
sluit de serie causerieën over: Middenst.
voorl. 19,20 Regeringsuitz.: Emigratie
praatje van H. A. van Luyk 19,30 Verz.
progr. v.d. mil. 20,2o Act. 20,35 Gram.
20,40 Lichte muz. 21,00 Gram. 21,30 Amus.
muz. 21,55 Kamerork., koor en sol. 22.45
Avondgebed en lit. kal. 23,00 Nws. 23,15-
24,00 Gram, met comm.
HILVERSUM II. 298 m. VARA: 7,00
Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 7,55 Wie weet
hoe 8,00 Nws. 8,18 Gram. 8,50 V.d. vrouw
SPA
9.40 Schoolradio VPRO: 10,00 Thuis,
caus. 10,05 Morgenwijding VARA: 10,20
V.d. kleuters 10,40 Gram. 10,45 Amus.muz,
11,35 Fluit en piano AVRO: 12,00 Lich
te muz. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,35
Sport en prognose 12,5o Met een postkoets
onderweg 13,00 Nws. 13,15 Meded. en
gram. 13,20 Amus.muz. 13.55 Beursber.
14,00 Vioolduo 14,30 Boekbespr. 14,50
Blaaskwmtet 15,20 Gevar. muz. VARA:
16,00 Orgelspel 16,30 V.d. kind. 17.00 Ar
tistieke staalkaart 17,40 Roemeens ork.
18,00 Nws. 18,15 Act. 18,20 Lichte muz,
18.50 Vakverenigingsnws. 19,00 V.d. kind,
19.10 Koorzang VPRO: 19,30 Televisie,
vriend of vijand, caus. 19.45 Op bezoek
bij anderen 20,00 Nws. 20,05 Beizen v.d.
NPB 20,10 Kunstmaandork. 20,30 Bespie
gelingen aan de East River 20.45 Ouder
en oud worden, caus. VARA: 21,00
Gram. 21.40 De vijf verbonden ringen-,
klankb. 22,00 Lichte muz. 22,25 Buitenl.
overz. VPRO: 22,40 Vandaag, caus. 22.45
Avondwijding VARA: 23,00 Nws. 23,15-
24,00 Kamerork.
BRUSSEL 324 m. 12,00 Ork.ecmc,
12,30 Weerber. 12,34 Gram. (Om 12.50
Koersen) 13,00 Nws. 13,15 Gram. 14,00
Schoolradi-o 15,45 Gram. 16,00 Koersen
16,02 Gram. 17,00 Nws. 17,10 Lichte muz.
17,45 Gram. 18,10 Voordr, 18.20 Gram.
18,30 V.d. sold. 19,00 Nws. 19,40 Don Juan,
opera 21,30 Kunstkaleidoseoop 21,25 Verv,
Don Juan, opera 22,00 Nws. 22,15 Int.
Radio Universiteit 22,30 Verv. v.d. opera
Don Juan 22.55 Nws. 23,00-23,27 Verv. v.d.
opera Don Juan.
BRUSSEL, 484 m. 12,00 Gram. 13,00
Nws. 13,20 Lichte muz. 14,00 Gram. 15,00
Ork.conc. 16,05 Lichte muz. 17,15 Gram.
17,3o Pianorec. 17,55 Gram. 19,30 Nws.
20,00 Gevar.progr. 21.15 Gram. 22,00 Nws.
22,15 Vrije tijd 22,55 Nws.
VLAAMS BELG.; 17,00-18,00 Ontdek de
ster 19,15 Testbeeld 19,25 Gram. 19,30
Openingsbeeld 19,31 TV-strip 19,36 Nws.
20,05 Schipper naast Mathilde 20,40 Nwe.
films 21.10 Sportuitz. 21,45 TV-rebus 22,15
Eurovisie: Olympische ruiterspelen te
Stockholm 22,35 Journ.
men." „In ieder geval", zei sir
Henry „was haar einde even ver
schrikkelijk als het onze belooft te
zijn. Wij kunnen met de deur niets
doen, laat ons teruggaan naar de
schatkamer."
Wij keerden terug en op de onvol
tooide muur zag ik de deken met het
voedsel, die de arme Foulata had ge
dragen. Ik nam die op en bracht ze
naar de schatkamer, welke ons graf
moest worden. Daarna strekten wij
het lichaam van Foulata vol eerbied
zo goed mogelijk op de grond uit. Het
volgende ogenblik zaten wij met onze
ruggen geleund tegen de stenen kis
ten, welke de schatten bevatten.
„Laat ons het voedsel verdelen", zei
sir Henry, „zodat wij er zo lang mo
gelijk mee kunnen doen." Wij deden
dat en het bleek dat wij viermaal een
zeer kleine portie eten konden ^heb
ben, genoeg om ons leven een paar
dagen te rekken. Behalve de biltong,
waren er twee flessen met water, wel
ke maar weinig inhielden.
„Laat ons nu eten en drinken", zei
sir Henry somber, „want morgen'zijn
wij dood". Wij aten elk een klein
stukje biltong en dronken een weinig
water. Overbodig te zegen, dat wij
slechts weinig eetlust hadden, maar
wij gevoelden ons toch beter nadat
we iets hadden gebruikt. Daarna be
gonnen wij een stelselmatig onderzoek
in te stellen naar de wanden van on
ze gevangenis, in de zwakke hoop nog
een middel te vinden, om er uit te
komen. Overal klopten wij en ook op
dc grond, maar een uitweg was er
niet en het was ook niet waarschijn
lijk, dat die er zou zijn uit een schat
kamer.
De lamp begon lager te branden, de
olie was bijna op. „Quatermain",
vroeg sir Henry, „hoe laat is het? Je
horloge gaat nog". Ik keek er op; het
was zes uur en om elf uur waren wij
de grot ingegaan. „Infadoos zal
ons missen", zei ik, „als wij van
avond niet terugkomen, zal hij ons in
de morgen zoeken, Curtis". „Hij
zal tevergeefs zoeken. Hij kent het
geheim van de deur niet en weet zelfs
niet waar die zich bevindt. Geen le
vend wezen wist het gisteren, behalve
Gagool. Vandaag weet niemand het.
Zelfs als hij de deur vond, zou hij
die niet kunnen openbreken.' Het ge
hele Kukuana leger zou niet kunnen
breken door een rots van vijf voet
dik. Mijn vrienden, ik zie er niets an
ders in. dan dat we ons buigen voor
de wil van de Almachtige. Het zoeken
naar schatten heeft menigeen een
treurig uiteinde gebracht en wij zullen
hun aantal gaan vermeerderen."
De vlam werd al kleiner. Daar
flikkerde zij nog eens op en toonde
ons het gehele toneel: de grote massa
witte olifantstanden, de kisten met
goud, het lichaam van de arme Fou
lata daarover uitgestrekt, het geiten-
vel gevuld met schatten, de scheme
rende glans van de diamanten en de
wilde, bleke gezichten van ons drieën,
die geesten waren, in afwachting, dat
wij de hongerdood zouden sterven.
Daarna zonk de vlam ineen en ging
uit.
HOOFDSTUK XVIII.
Wij laten de hoop varen.
Ik kan geen juiste beschrijving ge
ven van de verschrikkingen van de
nacht, welke volgde. Gelukkig werden
ze voor sommige ogenblikken ver
zacht door de slaap, want zelfs in de
toestand, waarin wij verkeerden, vor
derde de natuur nog haar rechten.
Maar om langer dan enkele ogenblik
ken te slapen was voor mij althans
een onmogelijkheid. Daargelaten nog
de verschrikkelijke gedachte aan het
lot, dat ons wachtte, waardoor de
dapperste man van de wereld be
vreesd zou zijn geweest en ik heb
nooit aanspraak gemaakt op de naam
van dapper, was de stilte zo groot,
dat ze ons beangstigde. Lezer, u mag
wakker hebben gelegen in de nacht en
dc stilte bedrukkend hebben gevon
den, ik zeg u met overtuiging, dat u
er geen idee van hebben kunt wat
een verschrikkelijk ding de volmaakte
stilte Is. Aan de oppervlakte van de
aarde is er altijd enig geluid of be
weging en al is het niet goed waar
te nemen, het neemt de scherpe hoe
ken van de absolute stilte weg. Maar
hier was niets. Wij waren begraven
m de ingewanden van een hoge berg,
waarvan de top met sneeuw was be
dekt. Duizenden voeten boven ons
streek de frisse lucht over de sneeuw,
maar geen geluid daarvan bereikte
ons. Wij waren gescheiden door een
tunnel van vijf voet van de verschrik,
keiijke dodenplaats en de doden ma
ken geen geraas. Wisten wij het niet,
wij die aan de zijde lagen van de ar
me Foulata? Het geluid, dat een groot
regiment artillerie maken kan, kon
niet tot ons doordringen in onze le
vende graftombe.
(Wordt vervolgd).