LEXINGTON PATER J. JÖTTEN AAN DE DOOD ONTSNAPT $aeblaï> P c jltein Wees nu eens trots als Nederlander De Diamantmijnen Koning Salamon De Tandpasta N?1 AT EEN ONDERLIJKE ERELD DONDERDAG 14 JUNI 1956 DrJ alles groeit en niemand zal DE zich steeds vergrotende capa citeiten van de Rotterdamse ha ven zijn nodig voor de aanvoer van de grondstoffen, de halffabrikaten en de energiebronnen voor onze ge hele, nationale welvaart. En zijn we de buit al niet aan het verdelen van die welvaart, die eigenlijk nau welijks begonnen is? Laten we een deel van die buit liever gebruiken, om de geestelijke chaos die er nu al is, hier in het nieuwe gebied en die elke dag nog toeneemt, te be strijden met priesterlijk parochie werk, lekenapostolaat in de dor pen des avonds, in de bussen, in de keten op het werk: sociale hulp aan de huisgezinnen en aan de kinde ren. Dan zuchten we en praten we niet, maar dan doen we iets, ons aanpassend aan een industriële ont-< wikkeling, die we niet tegen kun nen houden. Er zijn niet zozeer rap porten en geleerde studies nodig als wel organisatie en arbeid van priesters, mannen en jonge vrouwen die christelijk werk willen doen, waar anders een materialistische chaos ontstaan zal. Dan doen we tenminste wat onze hand van van daag te doen vindt. We kunnen ons verheugen over het overweldigende verschijnsel van de groei van de Rotterdamse haven, waarheen de boten komen die ons arbeidsmo gelijkheden geven en waarvan de boten vertrekken die onze arbeids- produkten brengen naar allerlei oorden van de wereld. Roman Kazmierczyk is ondergedoken Genevieve de Galard in Parijs gehuwd „Engel van Dien Bien Phoe" WONDERBARE REDDING VAN MISSIONARIS Dr. Uhrmann werd door 6 en liij zelf door 1 kogel getroffen Dodelijk ongeval in Amsterdamse haven DOOR HET OOG VAN EEN NAALD l i IL UA /A.-I Leider Argentijnse opstand werd terechtgesteld van door H. Ridder Haggard UW TAFELWATER Tour-ploeg van. de Italianen Operatie RADIO UW TAFELWATER TELEVISIEPROGRAMMA'S TN Rotterdam is de derde „olie- haven" volgelopen en over een klein jaartje zal ze in gebruik ge nomen worden. En de plannen zijn al klaar om aan de Nieuwe Water weg, bij De Hoek een vierde haven voor het olie-bedrijf aan te leggen. En de Nieuwe Waterweg zal worden uitgediept, zodat olietankers van 45000 ton zullen kunnen binnenva ren. Er is een zakelijke strijd gaan de over de vraag of een grote pijp leiding, waar de olie door getran sporteerd moet worden naar de buurt van Keulen, vanuit Rotter dam zal beginnen of vanuit Ham burg. En de Nederlanders, wie onze vaderlandse economie ter harte gaat, hopen dat het Rotterdam zal zijn. En ten zuiden van Rotterdam zal een tweede stad groeien om al het personeel te doen wonen, dat werkt aan die nieuwe, die ongehoorde in dustrie, welke de aardolie tot tien tallen vroeger nuttige, maar nu noodzakelijke stoffen uiteen distil leert. Waardoor vele industrieën in ons land onmiddellijk de grondstof fen ter beschikking zullen krijgen en vanuit Rotterdam reeds nu een enorme export plaats heeft. En die export levert de deviezen, waarvan nu geprofiteerd wordt om een „lek ker leven van hoogconjunctuur" te leven. Verder is men in Rotterdam al de eerste praktische zetten aan het den om ten westen van de beroem de (ja inderdaad beroemde) auto tunnel een tramtunnel te constru eren, noodzakelijk om het verkeer over de rivier en het havengebied te bevrijden van de last van geslo ten of open bruggen (naar gelang van welke kant men het verkeer bekijken zal). En de plannen zijn in bewerking om nog een derde autotunnel te maken. Nog meer westelijk, die de „Zoomweg" over de Voikerakdam met de randstad „Holland" zal verbinden dit tegenhouden. Want de toe komstige 11 miljoen Nederlanders (niettegenstaande alle emigratie) moeten leven van de verwerking van grondstoffen, die wij in ons land niet bezitten en die aangevoerd moeten worden van overzee. En daarvoor zijn havens nodig. Havens, zoals Rotterdam is en zoals Rot terdam nog zal moeten worden. Het heeft geen zin alleen maar te pra ten over de narigheid, welke zo'n uitgroei van zo'n Rotterdamse ha' venstad ook met zich brengt. Men moet gaan inzien, dat die uitgroei nooit tegen te houden is.... zeker niet door praten, dat dit zo MOET komen, omdat Rotterdam de invoer haven is van al wat we nodig heb ben om de miljoenen mensen aan het werk te houden. Wie dat niet begrijpt, is geen bestuurder en wie niet trots is op wat daar geschapen is, die is geen Nederlander. Natuurlijk gaan eerst honderden en ten laatste wel duizenden hecta ren goede grond verloren voor de landbouw. Men probeert toch het verlies in allerlei inpolderingen te compenseren. Maar met het ver zuchten: Er gaat veel goede grond verloren, houdt men de noodzake* lijke uitbreiding van het Rotter damse havengebied niet tegen. En men mag daarom die uitbreiding ook niet tegenhouden. Natuurlijk worden enige mooie, aardige plat telandsdorpen, rustieke boerderijen, lieflijke landweggetjes opgeslorpt in de moloch van het grote stads-com- plex. Men kan ook daarover zuch ten, steunen, allerlei exclamaties aanheffen, maar die moloch groeit toch. En zolang die moloch van de gro te stad, met dode stratenrijen, met huizen die te klein zijn nog niet compleet is, moeten ook arbeiders van allerlei slag aangevoerd wor den van elders, van het platteland, van.... west-Brabant onder an dere. Laten we blij zijn dat ze nog elke avond kunnen terugkeren en daar nog geen vaste verblijfplaats kunnen vinden, dat ze niet in die moloch van straten, pleintjes met plantsoentjes iedere dag een kwar tier of een half uur fietsen moeten naar hun werk. Laten we gerust vaststellen dat deze mensen in een geestelijke chaos komen, maar la ten we er niet slechts om treuren. Het is een verschijnsel dat we niet tegen kunnen houden, omdat Rot terdam groeien zal en groeien moet en als west-Brabant het werkvolk niet meer leveren kan, dit van el ders aangevoerd moet worden. En wat: als het niet meer aangevoerd kan worden? En het havenwerk zal mislukken? We zijn dan geen zuchtende, in gemakkelijke stoelen zittende groep van mensen, die onze taak niet of slechts vaag zien, maar dan kun nen we tonen mannen te zijn, ka tholieke mannen, die weten de christelijke boodschap te brengen bij de duizenden, die onherroepe lijk zeker in geestelijk gevaar zijn of geraken. Zij die nu zo gemakkelijk en zo hard roepen en praten over de gevaren, die zij zien, kunnen dan bewijzen, dat zij in een elan de hon derden krachten organiseren kun nen waarmee dit gevaar te keren is. B. o. Z. Ir. JUTEN (Advertentie) VADERDAG 1 7 JUNI Natuurlijk geef ik jouw merk... AMERICA'S BEST TOBACCOS (Advertentie) Vraagt in En gal and asyl De 27-jarige Poolse kampioenboog schutter Roman Kazmierczyk, die met een Poolse ploeg zou deelnemen aan wedstrijden in Windsor (Enge land), is in het afgelopen weekeinde met zijn moeder en oudere broer, die reeds in Engeland woonden, ergens in Londen ondergedoken. In kringen van Poolse ballingen is verklaard, dat Kazmierczyk zich schuil zal houden, tot de Poolse ploeg uit Engeland ver trokken is. Dan zal hij politiek asiel vragen. In het begin van deze week ia te Parijs in alle stilte het burgerlijk hu welijk tussen mejuffrouw Geneviève de Galard, die wegens haar moedig optreden als verpleegster in de Indo- ehinese oorlog de „Engel van Dien Bien Phoe" wordt genoemd, en kapi tein Jean de Heaume gesloten. De kerkelijke inzegening vindt van daag plaats in de Parijse kerk St. Louis des Invalides. De H. Mis zal worden opgedragen door de aalmoeze nier van de brigade koloniale para chutisten Het is enkele weken geleden dat de familie Jötten uit Spaubeek bericht kreeg, dat hun priesterzoon, pater Joos Jötten m.s.c. door troepen van het Indonesische leger in Noord-Celebes was bevrijd. Negen maanden lang was de 35-jarige missionaris, tezamen met de Duitse arts dr. Uhrmann, in handen van een bende van de Daroel Islam. Het bericht van zijn redding werd natuurlijk in Spaubeek met grote vreugde ontvangen. Toch bleven er nog vele zorgelijke vragen vader en moeder Jötten kwellen. Zij wisten enkel, dat de bevrijding op gewelddadige wijze had plaats gevonden en dat dr. Uhrmann hierbij ernstig werd gewond. Was hun zoon er zonder kleerscheu ren vanaf gekomen en hoe was het met zijn gezondheid? overvielen soldaten van het Indo nesische regeringsleger het kamp van de Daroel Islam. Om 11 uur werd er plots een vuurgevecht gele verd. ,,Het gebeurde zo plotseling, dat we eigenlijk niet wisten, door wie wij werden aangevallen. Door de consternatie hadden de bendele den ons een ogenblik vergeten. Uit angst, dat de guerillastrijders nog zouden trachten ons bijtijds te do den, verborgen de dokter en ik ons onder een huis. Groot was onze vreugde, toen wij in handen van de regeringstroepen terecht kwa men", aldus schrijft pater Jötten. Een dodelijk ongeluk heeft de 29- jarige arbeider H. L. in de Amster damse haven getroffen, terwijl hij be zig was herstelwerkzaamheden uit te voeren aan de onderzeebootjager „Drente", die bij de N.D.S.M. in re paratie ligt. Samen met een 59-jarige collega was L. buiten boord van het schip aan het werk, toen een hoekijzer omboog Beide arbeiders raakten te water. De 29-jarige L. is aan de ge volgen van het ongeval overleden. Altijd schone tanden. Altijd frisse mond ,70V ..Ik heb de stellige overtuiging, dat mijn zoon bij de redding door het Indonesische ïeger eveneens ge wond werd. Anders zou hij ons al lang geschreven hebben", zo vertel de ons verleden week nog de heer Jötten, die postkantoorhouder is te Spaubeek. Het vermoeden van va der Jötten is juist gebleken. Dins dagmorgen arriveerde eindelijk de langverwachte brief uit Palu, waar in pater Joos Jötten nadere bijzon derheden geeft over zijn bevrijding en mededeelt, dat hij bij het ge vecht door een kogel in zijn arm ge wond werd. „Het is werkelijk een wonder, dat ik behouden werd gered. Ik had me zelf al ten dode opgeschreven", al dus deze Spaubeekse missionaris, die zijn ouders vraagt O.-L.-Vrouw van het H. Hart te Sittard te gaan bedanken, aan wier voorspraak hij deze wonderbaarlijke redding toe schrijft. De gevangenneming Ziet hier het verhaal van de tra gische gevangenneming en de red ding van patgr Jötten en dr. Uhr mann. Het was op 13 augustus van verleden jaar. dat pater Jötten van uit zijn missiestatie Palu een kraam visite bracht aan de familie Uhr mann. Hij doopte het pas geboren kind van deze Duitse arts, die pa ter Jötten met zijn jeep een eind huiswaarts wilde brengen. Nauwe lijks waren beiden een rivier over gestoken, of zij werden overvallen door guerillastrijders van de Daroel Islam. De dorpsbewoners zagen tot grote ontsteltenis, dat de jeep in brand werd gestoken en de missio naris met de dokter gevankelijk weg gevoerd. Sindsdien vernam men over het lot van beiden slechts bij vage geruch ten. Zo zouden beide gevangenen toch een goede verzorging krijgen. De missionaris werd gedwongen de bendeleden in de Engelse taal in te wijden, terwijl dr. Uhrmann de zieken en gewonden van de guerillastrijders in een geimproviseerd ziekenhuis moest verplegen. Onverwachte bevrijding De bevrijding kwam voor de mis sionaris en de dokter volkomen on verwachts. Het Indonesische leger had gegevens gekregen over de plek waar beiden gevangen werden ge houden. Op zondagmorgen, 13 mei jl. Door kogels getroffen Bij het vuurgevecht was dr. Uhr mann echter ernstig door kogels ge troffen, nl. een kogel in zijn been en vijf in zijn arm. De linkerhand werd zwaar verminkt, doch zal niet zo als bij een medisch onderzoek werd (Advertentie) Efpj Generaal Valle, een der leiders van de mislukte opstand in Argentinië van het afgelopen weekeinde, is, in tegen stelling tot eerdere berichten, gefusil leerd. Hoewel officiële bevestiging van dit bericht ontbrak, onderbraken de Ar gentijnse zenders hun programma om dit nieuws te geven. Generaal Valle was eerst dinsdagmorgen gevangen genomen, in zijn woning in Buenos Aires. In La Plata is luitenant Abadie door een politiepeloton gefusilleerd. Hij had bekend een inspecteur van politie vermoord te hebben. De Argentijnse regering heeft dins dag bekend gemaakt na dinsdag mid dernacht niemand meer terecht te zullen stellen voor medeplichtigheid aan de opstand. geconcludeerd geamputeerd behoe ven te worden. De dokter werd na de bevrijding naar Makassar overge bracht. Pater Jötten werd door een kogel in een van zijn armen getroffen. Toen hij op 26 mei jl. deze brief schreef, bevond zich de kogel nog in zijn arm. Bij aankomst in Manado zal de kogel operatief verwijderd worden. Na de redding genoot hij 'n uitstekende verzorging, eerst twee dagen bij het Indonesische leger, la ter in het woonhuis van de compag nies-commandant te Donggala-Palu, alwaar hij liefderijk werd opgeno men. ,,Ik word nog goed bewaakt, op dat mij niets meer kan overkomen" zo schrijft de missionaris naar zijn ouders. ,,Bij terugkomst in Palu werd mij een geweldige ontvangst bereid. Het zag er zwart van de mensen. Mijn spullen waren goed be waard gebleven. Hoewel oud, waren mijn hosties nog bruikbaar." Dit was belangrijk, want zijn parochianen moesten hun Pasen nog houden. Ne gen en een halve maand lang had hij geen mis meer kunnen opdragen. Groot heimwee Pater Jötten is blij alles aog te kunnen navertellen. ,.Jk heb werke lijk een vuurdoop moeten doorstaan en nooit zou ik dit alles nog een tweede maal willen meemaken. Nooit heb ik zo'n heimwee gehad, als tij dens mijn gevangenschap." In de brief was ook ingesloten een foto, gemaakt na de redding. De missio naris staat hier met een flinke baard (welke tijdens de gevangen schap is gegroeid) voor de woning van de compagniescommandant, al waar hij werd verpleegd. Om hem heen staan de commandant en zijn vrouw, een jonge inlander, die met hem werd bevrijd, en enkele solda ten. ,,Hij is mager geworden", zegt moeder Jötten, wanneer zij de foto bekijkt. Haar zoon schrijft dan ook, dat hij nog maar 60 kilo weegt. Ge lijk met deze brief ontvingen w zijn ouders dinsdagmorgen ook een Tele gram vanuit Indonesië, dat hun zoon behouden en wel in de hoofdstatie te Manado is aangekomen. In Spau beek hoopt men nu maar, dat pa ter Jötten spoedig op verlof zal ko men om eens flink aan te sterken. 38) W(j vliegen naar de gang en dit is het, wat het licht van de lamp ons te aanschouwen geeft. De rotsdeur sluit zich langzaam; ze is geen drie voet' van de vloer. Daarbij worstelt Foula- ta met Gagool. Het bloed van de eer ste vloeit langs haar knie, maar toch houdt het dappere meisje de heks vast, die vecht als een wilde kat, Ah! Ze is vrij! Foulata valt en Gagool werpt zich op de grond om als een slang te kruipen naar de opening van de nederdalende steen. Zij is er on der ach God! Te laat! Te laat! De steen klemt haar en zij gilt in doods angst. Naar beneden, naar beneden komt de steen in al zijn zwaarte. Gil "P gil, zoals wij nooit hoorden, daar na een lang gekraak en de deur was gesloten. Alles was gebeurd in enkele secon den. Wij keerden daarop naar Foulata terug. Het arme meisje was in het lichaam gestoken en ik zag, dat ze niet lang kon leven. „Ach Boug- wan, ik sterf!" kreunde het schone schepseltje. ..Ze kroop er uit; ik zag haar eerst niet, ik was zo duizelig en toen begon de deur te vallen; daar na kwam ze terug en keek de gang in. Toen begreep ik het, ik snelde op haar toe en greep haar en zij stak mij. Ik sterf Bougwan." „Arm meisje! arm meisje!" riep Good in wanhoop uit en daar hij niets anders voor haar kon doen, viel hij voor haar neer en kuste haar. „Bougwan", zei ze na een pauze, „is Macumazahn daar? Het wordt zo donker, ik kan niet zien." „Hier ben ik Foulata." „Macumazahn. wilt ge voor mij spreken, ik bid het u. Bougwan kan mij niet verstaan en voor ik de duis ternis in ga zou ik graag een woord tot hem spreken," „Zeg het maar, Foulata, ik zal het overbrengen". „Zeg dan mijn heer, aan Bougwan, dat ik hem liefheb en dat ik ver heugd ben te sterven, omdat ik weet, dat hij zijn leven niet kan verbinden aan iemand als ik ben, want de zon kan niet paren met de duisternis en de blanke niet met de zwarte. Zeg hem, dat sinds ik hem zag, ik gevoeld heb, alsof er een vogel in mijn boe zem woonde, die eens weg zou vliegen en zingen. Nu nog, hoewel ik mijn hand niet kan oplichten en mijn her senen koud worden, voel ik niet dat mijn hart stervende is; het is zo vol van liefde, dat het tienduizend jaar zou kunnen leven en nog jong zijn. Zeg hem. dat als ik weer zal leven, ik hem misschien zal weerzien in de sterren en dat ik hem overal zal zoe ken, hoewel ik dan misschien nog zwart zal zijn en hij blank. Zeg neen Macumazahn, .eg niets meer, behalve dat ik hem liefheb. O, houd mij goed vast Bougwan, ik kan je armen niet voelen. Oh! oh!" „Zij is dood ze is dood!" snikte Good oprijzend, de tranen rolden langs zijn eerlijk gezicht. „Bedroef je daar maar niet zo erg over, mijn vriend", zei sir Henry. „Wat!" riep Good met verbazing. „Wat be doel je?" ,,Ik bedoel, dat je haar wel spoedig zult volgen. Man, zie je niet. dat wij levend begraven zijn?" Voordat sir Henry deze woorden had geuit, geloof ik niet, dat wij het volle besef hadden van onze ver schrikkelijke toestand, bezig als we waren met de ongelukkige, stervende Foulata. Maar nu begrepen wij het volkomen. De zware rotsmassa had zich gesloten, waarschijnlijk voor eeu wig. want het enige hoofd, dat het geheim kende, was tot poeder ver brijzeld onder haar gewicht. Dit was een deur, welke niemand kon openen dan met behulp van een goede hoe veelheid dynamiet en wij waren juist aan de verkeerde zijde Enige minuten stonden we daar do delijk verschrikt om het lichaam van Foulata. Alle mannelijkheid scheen uit ons gevaren te zijn. De eerste schok van de gedachte aan het lang zaam cn ellendig uiteinde, dat ons wachtte, was overweldigend. We za gen nu allen in, dat Gagool naar een weloverwogen plan was te werk ge gaan. Haar venijnige geest moest zich verheugd hebben in het denkbeeld dat deze drie mannen, die ze om rede nen van eigenbelang altijd gehaat had, langzaam zouden sterven van honger en dorst, in het bijzijn van de schatten, welke ze hadden begeerd Nu begreep ik die zinspeling van haar op het eten en drinken van diaman ten .Waarschijnlijk had iemand ge tracht om de arme oude Portugees op dezelfde wijze te behandelen, toen hij met zijn geitenvel vol diamanten deze plaats had willen verlaten. „Het zal nooit gebeuren!" zei sir Henry schor. „De lamp zal spoedig uitgaan. Laat ons zien, of wij het werk niet kunnen vinden, dat deze rot sen in beweging brengt." Wij spron gen vooruit met al de moed der wan hoop en begonnen te voelen van on der tot boven aan de zijden van de doorgang, maar geen knop of veer was te ontdekken. „Laat ons maar eindigen" zei ik, „het werkt niet van de binnenkant. Als het zo was, dan zou Gagool niet hebben geprobeerd om van deze zijde onder de steen door te kruipen Om dat ze dit gist, heeft ze op het laatste ogenblik alles gewaagd om te ontko SPA Alfredo Binda heeft de volgende renners gekozen voor de Italiaanse ploeg die aan de Ronde van Frank rijk zal deelnemen: Conterno, Defilip pis, Coletto, Fornara, Giudici, Nen cini, Fantini, Monti, Padovan en Baf- fi. Reserves zijn Pezzi, Barozzi, Tog- naccini en Fallarini. VRIENDELIJK De heer Len Proudlock is opeens 80-000 gulden rijker. Hieronder staat zijn verhaal J voor mensen, die dat ook wel S willen. Om twee uur in een ijzig koude nacht ging de telefoon J in de garage van onze Len, die l in het Engelse Stafford staat. t Len nam de hoorn op en l hoorde aan de andere kant een stem, die zei dat hij stukken J aan zijn auto had en vroeg of hij misschien wilde komen S helpen. Len ging ondanks de regen en de kou. Hij vond 'n J oude man, die in zijn kapotte J J auto zat. Hij zag er zo moe en J ongelukkig uit, dat Len hem S uit medelijden eerst naar huis reed, hem bij de kachel zette J en toen pas terug ging voor de reparatie. Dat gebeurde dik twee jaar geleden. De oude man was het echter nooit vergeten. Toen hij onlangs overleed vond de J notaris in zijn testament de S bepaling, dat Len Proudlock 80.000 gulden moest erven. Filosofie President Eisenhower van de Ver enigde Staten heeft op een jongeren dag in Washington aan filosofie staan doen. ,,Als je op een bepaalde dag helemaal geen plezier hebt, is het een nutteloze dag", zei hij. .Iedereen zou iedere dag gelukkig moeten zijn en kunnen lachen. Ons leven zou een aaneenschakeling van zulke dagen moeten zijn". Knutselaar De 78-jarige Charles Loeb uit New York heeft er nogal spijt van. dat hij zijn hele leven zo graag heeft geknutseld. Hij had er zich de meest perfecte gereedschappen voor aange schaft. Het pronkstuk was een grote elektrische boor. Met die boor hebben dieven nu een gat in zijn brandkast geboord, zodat ze met hun grote han den voor 2500 gulden aan juwelen konden weghalen. Vroeg Bijna tienduizend mensen uit het verst van de omgeving kwamen naar Londen reizen om daar te kijken naar i een voetbalwedstrijd. Aan het terrein ontdekten ze, dat er niets viel te .beleven. Ze waren een dag te vroeg. De verkeerde datum had in een grote krant gestaan en daar zijn de mensen Inou allemaal kwaad op. Dief De bedrijfsleider van een fabriek in het Engelse Halesowen heeft een van de werknemers voor het gerecht gesleept, omdat hij de man had betrapt op diefstal van een stukje bruin pakpapier. Daarin wilde hij zijn boterhammen wik kelen. De totale waarde van de buit bedroeg 1 cent. De werkne mer bekende. Voorkeur De ouders van drie kinderen in Bristol weren voortaan een bepaald model Engels muntstuk, omdat de kleinen dat hij voorkeur inslikken. Het is de laatste weken al verschil lende keren gebeurd, dat de kinde ren zo'n munt te pakken kregen en zonder drukte in hun mond staken. Muntstukken van een ander model en ander formaat laten ze met rust. Bezoek Iemand te Perth (west-Australië) die meende dat er op zijn deur werd geklopt, terwijl er buiten een hevige storm woedde, en opendeed, kwam tot de ontdekking dat er een olifant in zijn voortuintje stond. Het dier zocht klaarblijkelijk een onderko men. De olifant was uit een circus in de buurt ontsnapt en werd door zijn oppassers teruggehaald. In het voortuintje moet het een en ander recht gezet worden. De vierjarige Mark Stevenson uit San José in Californië, die naar het ziekenhuis gebracht was voor 'n her-, nia-operatie, kwam zonder „aman delen" (tonsillen) uit de operatie kamer terug. „De chirurg schijnt het iets te hoog gezocht te hebben", meende de rechter, die de zaak re gelde met een schadevergoeding van tweeduizend dollar, door het ziekenhuis te betalen. Dit stofje is een heel nieuw dessin (Advertentie) VRIJDAG, 15 JUNI 1956 HILVERSUM I. 402 m. KRO: 7.00 Nws. 7,10 Gram. 7,45 Morgengebed en lit. kal. 8,00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9,00 V.d. huisvr. 9,35 Waterst. 9,40 School radio 10,05 Gram. 10,30 Idem 11,00 V.d. zieken 11,40 Gram. 12,00 Angelus 12,03 Lichte muz, 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,33 Wij vrouwen van het land 12,40 Pia nospel 12,55 Zonnewijzer 13,00 Nws. en kath. nws. 13,20 Dansmuz. 13,45 V.d. vrouw 14,00 Gram. 15,00 Schoolradio 15,30 Sopr. en piano 15,55 Gram. 16,00 V.d. zie ken 17,00 V.d. jeugd 17,15 Kinderkoor 17,40 Beursber. 17,45 Pianovoordr. 18,05 Lichte muz. 18,30 Vragenbeantw. 18,45 Gram. 19,00 Nws. 19,10 Regeringsuitz.: Rubr. Verkl. en toel. 1 De algemene woning telling. 2 Drs. A. W. H. J. Quaedvlieg, Hoofd v.d. middenst.voorlichtmgsd. be sluit de serie causerieën over: Middenst. voorl. 19,20 Regeringsuitz.: Emigratie praatje van H. A. van Luyk 19,30 Verz. progr. v.d. mil. 20,2o Act. 20,35 Gram. 20,40 Lichte muz. 21,00 Gram. 21,30 Amus. muz. 21,55 Kamerork., koor en sol. 22.45 Avondgebed en lit. kal. 23,00 Nws. 23,15- 24,00 Gram, met comm. HILVERSUM II. 298 m. VARA: 7,00 Nws. 7,10 Gym. 7,20 Gram. 7,55 Wie weet hoe 8,00 Nws. 8,18 Gram. 8,50 V.d. vrouw SPA 9.40 Schoolradio VPRO: 10,00 Thuis, caus. 10,05 Morgenwijding VARA: 10,20 V.d. kleuters 10,40 Gram. 10,45 Amus.muz, 11,35 Fluit en piano AVRO: 12,00 Lich te muz. 12,30 Land- en tuinb.meded. 12,35 Sport en prognose 12,5o Met een postkoets onderweg 13,00 Nws. 13,15 Meded. en gram. 13,20 Amus.muz. 13.55 Beursber. 14,00 Vioolduo 14,30 Boekbespr. 14,50 Blaaskwmtet 15,20 Gevar. muz. VARA: 16,00 Orgelspel 16,30 V.d. kind. 17.00 Ar tistieke staalkaart 17,40 Roemeens ork. 18,00 Nws. 18,15 Act. 18,20 Lichte muz, 18.50 Vakverenigingsnws. 19,00 V.d. kind, 19.10 Koorzang VPRO: 19,30 Televisie, vriend of vijand, caus. 19.45 Op bezoek bij anderen 20,00 Nws. 20,05 Beizen v.d. NPB 20,10 Kunstmaandork. 20,30 Bespie gelingen aan de East River 20.45 Ouder en oud worden, caus. VARA: 21,00 Gram. 21.40 De vijf verbonden ringen-, klankb. 22,00 Lichte muz. 22,25 Buitenl. overz. VPRO: 22,40 Vandaag, caus. 22.45 Avondwijding VARA: 23,00 Nws. 23,15- 24,00 Kamerork. BRUSSEL 324 m. 12,00 Ork.ecmc, 12,30 Weerber. 12,34 Gram. (Om 12.50 Koersen) 13,00 Nws. 13,15 Gram. 14,00 Schoolradi-o 15,45 Gram. 16,00 Koersen 16,02 Gram. 17,00 Nws. 17,10 Lichte muz. 17,45 Gram. 18,10 Voordr, 18.20 Gram. 18,30 V.d. sold. 19,00 Nws. 19,40 Don Juan, opera 21,30 Kunstkaleidoseoop 21,25 Verv, Don Juan, opera 22,00 Nws. 22,15 Int. Radio Universiteit 22,30 Verv. v.d. opera Don Juan 22.55 Nws. 23,00-23,27 Verv. v.d. opera Don Juan. BRUSSEL, 484 m. 12,00 Gram. 13,00 Nws. 13,20 Lichte muz. 14,00 Gram. 15,00 Ork.conc. 16,05 Lichte muz. 17,15 Gram. 17,3o Pianorec. 17,55 Gram. 19,30 Nws. 20,00 Gevar.progr. 21.15 Gram. 22,00 Nws. 22,15 Vrije tijd 22,55 Nws. VLAAMS BELG.; 17,00-18,00 Ontdek de ster 19,15 Testbeeld 19,25 Gram. 19,30 Openingsbeeld 19,31 TV-strip 19,36 Nws. 20,05 Schipper naast Mathilde 20,40 Nwe. films 21.10 Sportuitz. 21,45 TV-rebus 22,15 Eurovisie: Olympische ruiterspelen te Stockholm 22,35 Journ. men." „In ieder geval", zei sir Henry „was haar einde even ver schrikkelijk als het onze belooft te zijn. Wij kunnen met de deur niets doen, laat ons teruggaan naar de schatkamer." Wij keerden terug en op de onvol tooide muur zag ik de deken met het voedsel, die de arme Foulata had ge dragen. Ik nam die op en bracht ze naar de schatkamer, welke ons graf moest worden. Daarna strekten wij het lichaam van Foulata vol eerbied zo goed mogelijk op de grond uit. Het volgende ogenblik zaten wij met onze ruggen geleund tegen de stenen kis ten, welke de schatten bevatten. „Laat ons het voedsel verdelen", zei sir Henry, „zodat wij er zo lang mo gelijk mee kunnen doen." Wij deden dat en het bleek dat wij viermaal een zeer kleine portie eten konden ^heb ben, genoeg om ons leven een paar dagen te rekken. Behalve de biltong, waren er twee flessen met water, wel ke maar weinig inhielden. „Laat ons nu eten en drinken", zei sir Henry somber, „want morgen'zijn wij dood". Wij aten elk een klein stukje biltong en dronken een weinig water. Overbodig te zegen, dat wij slechts weinig eetlust hadden, maar wij gevoelden ons toch beter nadat we iets hadden gebruikt. Daarna be gonnen wij een stelselmatig onderzoek in te stellen naar de wanden van on ze gevangenis, in de zwakke hoop nog een middel te vinden, om er uit te komen. Overal klopten wij en ook op dc grond, maar een uitweg was er niet en het was ook niet waarschijn lijk, dat die er zou zijn uit een schat kamer. De lamp begon lager te branden, de olie was bijna op. „Quatermain", vroeg sir Henry, „hoe laat is het? Je horloge gaat nog". Ik keek er op; het was zes uur en om elf uur waren wij de grot ingegaan. „Infadoos zal ons missen", zei ik, „als wij van avond niet terugkomen, zal hij ons in de morgen zoeken, Curtis". „Hij zal tevergeefs zoeken. Hij kent het geheim van de deur niet en weet zelfs niet waar die zich bevindt. Geen le vend wezen wist het gisteren, behalve Gagool. Vandaag weet niemand het. Zelfs als hij de deur vond, zou hij die niet kunnen openbreken.' Het ge hele Kukuana leger zou niet kunnen breken door een rots van vijf voet dik. Mijn vrienden, ik zie er niets an ders in. dan dat we ons buigen voor de wil van de Almachtige. Het zoeken naar schatten heeft menigeen een treurig uiteinde gebracht en wij zullen hun aantal gaan vermeerderen." De vlam werd al kleiner. Daar flikkerde zij nog eens op en toonde ons het gehele toneel: de grote massa witte olifantstanden, de kisten met goud, het lichaam van de arme Fou lata daarover uitgestrekt, het geiten- vel gevuld met schatten, de scheme rende glans van de diamanten en de wilde, bleke gezichten van ons drieën, die geesten waren, in afwachting, dat wij de hongerdood zouden sterven. Daarna zonk de vlam ineen en ging uit. HOOFDSTUK XVIII. Wij laten de hoop varen. Ik kan geen juiste beschrijving ge ven van de verschrikkingen van de nacht, welke volgde. Gelukkig werden ze voor sommige ogenblikken ver zacht door de slaap, want zelfs in de toestand, waarin wij verkeerden, vor derde de natuur nog haar rechten. Maar om langer dan enkele ogenblik ken te slapen was voor mij althans een onmogelijkheid. Daargelaten nog de verschrikkelijke gedachte aan het lot, dat ons wachtte, waardoor de dapperste man van de wereld be vreesd zou zijn geweest en ik heb nooit aanspraak gemaakt op de naam van dapper, was de stilte zo groot, dat ze ons beangstigde. Lezer, u mag wakker hebben gelegen in de nacht en dc stilte bedrukkend hebben gevon den, ik zeg u met overtuiging, dat u er geen idee van hebben kunt wat een verschrikkelijk ding de volmaakte stilte Is. Aan de oppervlakte van de aarde is er altijd enig geluid of be weging en al is het niet goed waar te nemen, het neemt de scherpe hoe ken van de absolute stilte weg. Maar hier was niets. Wij waren begraven m de ingewanden van een hoge berg, waarvan de top met sneeuw was be dekt. Duizenden voeten boven ons streek de frisse lucht over de sneeuw, maar geen geluid daarvan bereikte ons. Wij waren gescheiden door een tunnel van vijf voet van de verschrik, keiijke dodenplaats en de doden ma ken geen geraas. Wisten wij het niet, wij die aan de zijde lagen van de ar me Foulata? Het geluid, dat een groot regiment artillerie maken kan, kon niet tot ons doordringen in onze le vende graftombe. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1956 | | pagina 7