KOU
MAGGI
soepen
SKETCH
Baranès neemt het allemaal niet
zo zwaar
pae&ïaO
Justitie te Djakarta heeft zelf het
Jungschlaegers alibi
van
in
bewijs
handen
zijn CjCIvLZ^ s©
Rusland gaat uit een
ander vaatje tappen
BLANK EN ZWART
Professor op zoek naar oude
handleiding Maya-taal
DAKLOOS DOOR DE AARDBEVINGEN
Rassenstrijd
Mijne herende zaak
niet zo moeilijk
in het land van de vrijheid
DERDE BLAD
VRIJDAG 23 MAART
Verrassende vondst in de zaak-Iungschlaeger
Reparatiemerktekens uit Maastricht van 1950
op horloge, dat in handen der autoriteiten is
BABV2
V/ICKS
Waar is het boek van pater Diego
Studentenreizen
naar België
LIKDOORNS WONDEROLIE
Hollywood reikt
„Oscars'
uit
SKETCH is geen sigaret die vandaag
komt en morgen weer is verdwenen.
SKETCH handhaaft zich jaar in jaar uit.
Weet U waarom? Omdat hij goed is!
80 Ct vers in cellofaan
Het schandaal van de Vierde Republiek (II)
IS
Monsieur Mons was
vergeetachtig
Eerste Kamerleden stellen vast:
Eeuwenoud zeer
"(Advertentie)
In Maastricht is te elfder ure een vondst gedaan die een soort
„Deus ex machina" een verrassende ontknoping in het proces
Jungschlaeger zou kunnen worden. Deze vondst stelt de aanwe
zigheid van Jungschlaeger in Maastricht in de tweede helft van
1950 onweerlegbaar vast ook voor de openbare aanklager
Sunarjo, die n.l. door een speling van het lot de man is, die het
bewijs van de echtheid van dit nieuwste bewijs van Jungschlae
gers alibi zelf in handen heeft.
De zaak betreft het volgende: Tus
sen 28 augustus en 2 september 1950
heeft Jungschlaeger zijn polshorloge
in reparatie gegeven bij de N.V. Kon.
fabriek A. Alard, juwelen-, goud- en
zilverhandel in de Grotestraat te
Maastricht. Deze juwelierszaak houdt
er een^zeer nauwgezette boekhouding
op na, en in het werkboek kan men
dan ook vinden, dat een zekere Jung
schlaeger, wonende Julianaplein, een
herenpolshorloge in reparatie heeft
gegeven op een datum, liggende in de
week van 28 augustus tot 2 septem
ber 1950. Ook de aard der reparatie
staat vermeld, n.l. het aanbrengen
van een nieuwe opwindas met kroon
tje. De horlogemaker, de heer Dijk,
herinnert zich nog duidelijk, dat Jung
schlaeger destijds dit horloge heeft
gebracht en dat het door hem, de heer
Dijk, gerepareerd is.
CODE-SCHRIFT
Doch ook dit boekhoudkundig bewijs
kan volgens mr. Sunarjo zijn vervalst,
hoewel het praktisch onmogelijk is
een geheel werkboek, dat over ver
scheidene jaren loopt, te vervalsen.
Dat dit echter niet het geval is,
kan de openbare aanklager in Dja
karta gemakkelijk nagaan. Bij de hor
logemakers ibestaat n.l. het gebruik,
dat zij hun naam, de datum en de
soort der reparatie in code-schrift
in ieder uurwerk aanbrengen, dat
door hun handen is gegaan. Zo moet
in Jungschlaegers horloge, dat naar
alle waarschijnlijkheid in het bezit is
van de gevangenisautoriteiten te Dja
karta, in heel klein schrift het bewijs
gekrast staan, dat dit horloge in de
week van 28 augustus tot 2 september
1950 te Maastricht is voorzien van een
nieuwe opwindas met kroontje.
Er moet een D, in staan (de
beginletter van de naam Dijk) met
daarachter een der volgende getal
len: 28850, 29850, 30850, 31850, 1950
en 1950 die de datum aangeven van
de dag vallende tussen 28.8.50 en
2.9.50. Achter deze getallen moet
dan een geheimzinnig tekentje
staan, dat veel weg heeft van een
soort kurkentrekkertje. Dit is het
in de kringen der horlogemakers al
gemeen gebruikte codeteken voor
een opwindas met kroontje.
Hierdoor staat dus vast, dat dit
horloge, dat in augustus-september
1950 in bezit was van Jungschlaeger
toen te Maastricht verblijvende,
door hem weer meegenomen is naar
Indonésië, daar door hem is gedra
gen, door of vanwege hem daar in
reparatie is gegeven en thans nog
steeds daar is, te* controleren en
consulteren op de hierboven aan
geduide gegevens.
De Justitie te Djakarta kan dus op
elk gewenst moment over het horloge
beschikken om de juistheid van de
bovenstaande mededelingen te con
troleren en de openbare aanklager
zal thans moeilijk kunnen beweren,
dat deze geschiedenis met het hor
loge zes jaren geleden is geënsce
neerd. Daartoe zou Jungschlaeger
hebben moeten weten, dat hij na zes
jaar verwikkeld zou worden in een
proces als wat nu reeds geruime tijd
tegen hem gevoerd is, wat beslist
(Advertentie)
Geef de behandeling, die Moedert
in 104 landen ideaal vindenl
Wrijf Vicks VapoRub tegen bed
tijd op borst, keel en rug De
verzachtende dampen verruimen
de luchtwegen en bedaren de
hoest. Tegelijkertijd maakt de ver
warmende plcisterwerking de be
klemming los. Snellere verlichting!
Het geeft méér
verlichting, omdat het
geconcentreerd is!
vVapoRub
De Amerikaanse archeoloog Paul
Shirley in New York 19 heeft alle bi
bliothecarissen in Europa opgeroepen,
hem te helpen by het opsporen van
het boek ,,Relacion de lascosad de
Yucatan", Bericht over de aange
legenheid van Yucatan", geschreven
door de Franciscaner-pater Fray
Diego.
De Amerikaanse archeoloog zoekt
reeds jaren naar het boek. dat in de
16e eeuw door de Spaanse Francisca-
nerpater werd geschreven en dat de
sleutel moet vormen voor de ontcij
fering van het schrift van de Mayas,
de oude inboorlingen op het schier
eiland Yucatan in Midden-Amerika.
Pater Fray Diego O.F.M. werd in
1549 als'missionaris naar Yucafan ge
zonden. Hij nam zijn taak zo ernstig
ter hand, dat hij de taal en het schrift
van dit oude volk bestudeerde evenals
de oude geschriften van de Mayas.
Zijn ,,Relacion" schreef pater Fray
Diego later, toen hij vanwege de aan
klacht dat hij het volk van Yucatan
wreed zou hebben behandeld, naar
Het hier bedoelde uurwerk was, -Spanje Werd teruggeroepen. Volgens
naar het oordeel van de horlogemaker
D ik een vrij kostbaar horloge.
Een inmiddels ingesteld onderzoek
heeft uitgewezen, dat in Indonesië'
ditzelfde horloge inmiddels nog eens
is gerepareerd en wel door een In
donesisch horlogemaker.
de Amerikaanse geleerde Shirley be
vat zijn boëk een nauwkeurige-hand-
leiding voor het lezen van het Maya-
sehriffa*
Dit heeft hij door studie vah ande-
(Advertentie)
re werken, uit dezelfde tijd stammend
geconcludeerd.
De archeologen hebben zich de laat
ste tientallen jaren door studie en op
gravingen een beeld kunnen vormen
van de Maya-cultuur. Ruïnes van
grote bouwwerken heeft men in de
jungle van Yucatan gevonden, ge
bruiksvoorwerpen uit moerassen op
gediept en beeldhouwwerken van
mossen en slingerplanten ontdaan.
Het schrift van de Maya's echter, dat
de eigenlijke toegang tot de ontdek
king van de geschiedenis van dit
raadselachtige volk betekent, heeft tot
nog toe geen enkele geleerde kunnen
ontcijferen.
Dat alle exemplaren van het boek
verloren zouden zijn gegaan, acht de
Amerikaan Shirley niet waarschijn
lijk. Weliswaar vond de Franse pries
ter, die een kleine honderd jaar gele
den een nieuwe uitgave van de „Rela
cion" verzorgde het werk in de biblo-
theek van de Koninklijke Spaanse
Academie voor Geschiedenis te Ma
drid incompleet: het hoofdstuk over
de taal van de Maya's ontbrak; doch
men kan er zeker van zijn, dat een
snder exemplaar zich in een stoffige
hoek van een kloosterbibliotheek of
boekwinkel in Europa bevindt. De
Amerikaan vermoedt dat het boek via
het hof van Karei V in een Duits
klooster is beland of in het voorma
lige Spaanse Nederland.
niet aanwezige gaven van helderziend
heid bij Jungschlaeger veronderstelt.
Terwijl het hij de documenten van
de Amsterdamse Bank, de door
Jungschlaeger getekende kwitanties
en de boekhouding van de Bank
zelve handelt om zaken, die in Ne
derland waren, is het horloge, zoals
onomstotelijk vaststaat, al die tijd
tot op heden in Djakarta, in de ge
vangenis, althans in verzekerde be
waring bij de autoriteiten. Hier viel
dus niets te ensceneren of ver
valsen.
Wij vertrouwen dan ook, dat dit
nieuwste bewijs van Jungschlaegers
alibi, dat eigenlijk door de verkla
ringen der Nederlandse getuigen en
de door de Amsterdamse Bank over
gelegde documenten voor elk zinnig
mens reeds oomstotelijk vast staat,
de rechter Maengkom met des te
meer overtuiging de vrijspraak van
Jungschlaeger zal doen uitspreken.
De minister van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen heeft, op voorstel
van de gemepgde technische commis
sie ter uitvoering van het Neder
lands-Belgisch cultureel akkoord,
voor het dienstjaar 1956 een bedrag
van 2.250.- ter beschikking gesteld
ten behoeve van de financiering van
studiereizen naar België van Neder
landse studenten in groepsverband.
Uit het bovengenoemd bedrag kun
nen 150 studenten een uitkering van
15.- per persoon ontvangen. Voor
waarde voor het verkrijgen van een
subsidie is, dat de reizen onder lei
ding staan van een hoogleraar en dat
de groep niet meer dan 15 deelnemers
omvat.
(Advertentie)
Weg met onhandige likdoornringen en
gevaarlijke scheermesjes. Een nieuw
vloeibaar middel, NOXACORN, neemt de
pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en
eksterogen verschrompelen met wortel
en al. Bevat gezuiverde wonderolie,
jodium en het pijnstillende benzocaïne.
Een flesje NOXACORN Antiseptisch
Likdoornmiddel van f. 1.35 bespaart U
veel ellende. (50)
V
In het Amerikaanse filmcentrum
Hollywood zijn voor de 28ste maal de
jaarlijkse filmonderscheidingen, de
z.g. Oscars", uitgereikt.
Als het beste filmverhaal van het
jaar werd onderscheiden ,,Love me or
leave me" van Daniel Fuchs. De bes
te filmacteur was Ernest Borgini
voor zijn rol in de film Marty". De
ze film kreeg bovendien een prijs als
de beste van het jaar.
Als beste actrice werd onderschei
den Anna Magnani voor haar rol in
,,Rose Tatoo". Als de beste regisseur
werd aangemerkt Delbert Mann voor
de regie van de film .Marty".
Groentesoep - speciaal nu
de groente schaars en duur is!
Een Libanese familie zoekt in de
puinhopen van wat eens haar huisje
was naar wat huisraad dat nog te
gebruiken is. Twintig dorpen in de
Libanon werden enige dagen gele
den door zware aardbevingen ver
woest; 130 personen werden hierbij
gedood en 200 zwaar gewond.
India en Pakistan
Bestand in het grensgebied
De Indische en de Pakistaanse po-
litiecommandant in het grensgebied
bij Amritsar tussen India en Pakistan
hebben een voorlopige overeenkomst
om het vuren te staken gesloten. Van
daag zullen zij pogen tot een definitief
akkoord te komen.
(Van onze Parijse correspondent)
Het schandaal van de Vierde Republiek trekt terecht de aan
dacht in alle vrije landen, want de hoofdschuldigen zitten niet in
de beklaagdenbank. Hoe belangrijk de zaak ook is toch blijft het
proces van nu in feite slechts een défilé van figuranten en slechts
vier van de honderden figuranten komen nu voor het voetlicht.
De verklaringen van de vroegere minister van Binnenlandse
Zaken, nu gehoord als getuige zijn even duidelijk als dramatisch:
„De communisten en hun cripto-communistische of „neutrale"
meelopers zijn overal in het Franse bestuursapparaat doorgedron
gen. Ik wil hier voor God en de mensen verzekeren, dat het ver
laad in ons land afschuwelijk is. Misschien zijn er nu geen lekken
meer in de nationale verdedigingsraad maar in vele andere over
heidsinstanties lekt het nog voortdurend."
Over het drama Indo-China kunnen
we k°rt zijn en generaal Ely, chef
van de rianse strijdkrachten citeren.
Hij zei in het thans lopende proces:
„Het verraad in Indo-China was
volmaakt. Op documenten, welke wij
op gevangen genomen Vietminhs buit
maakten waren hele zinnen van het
gesprokene in de nationale verdedi
gingsraad woordelijk overgenomen..."
Dat alles is erg triest en raadsel
achtig maar het wordt nog ontstel
lender als men geloof gaat hechten
aan de verklaringen van Baranès en
hoewel deze man ongetwijfeld een
leugen aan durft om er zich zelf mee
vrij te pleiten is toch al gebleken, dat
er geheime machten aan het werk
zijn om het schandaal alsnog in de
doofpot te stoppen. Ook als maar tien
percent van hetgeen hij zegt waar is,
is het Parijs van nu een pesthol van
verraad:
Baranès: Mijne heren, het schijnt
tot een bepaald systeem te horen om
nu maar alles op mijn rekening te
schuiven, opdat iedereen zich veilig
achter mijn rug kan dekken. Ik heb
inzake het verraad in Algerië doel
bewust Leon Feix beschuldigd. Maar
waarom wordt deze man niet ver
hoord? Wie dekt hem? Welke geheim
zinnige machten houden hem de hand
boven het hoofd? Monsieur d'Astier
de la Vigerie, mijne heren. En ik ga
randeer u, dat d'Astier de la Vigerie
nimmer zal worden beschuldigd. Hij
wordt weer gedekt door nog hogere
machten".
Deze verklaring is wej positief.
d'Astier de la Vigerie is directeur
van „Libération", lid van de nationale
vergadering en onafhankelijk commu
nist. Het is bekend, dat hij tot de
machtigsten van Frankrijk behoort en
overal relaties heeft
Toch ging er na het antwoord
van de president een kreet van ver
bazing door de zaal:
President: „De verklaring laat ik
voor rekening van monsieur Bara
nès maar ik wil in dit verband wel
vast stellen, dat de rechter ophef
fing heeft gevraagd van de parle
mentaire onschendbaarheid van d'
Astier de Ia Vigerie. Maar.... hij
is er niet in kunnen slagen deze
kwestie ook maar aanhangig te
maken in de nationale vergade
ring....'^
Baranès: „De gangsters weten
zich te dekken, monsieur le presi
dent. Monsieur d'Astier de la Vige
rie hield Mèndes-France op de
hoogte nog voor deze voorzitter was
van de ministerraad. De een is
wel verplicht de ander te dekken.
Turpin zei de zuivere waarheid toen
hij zich in een onbewaakt ogenblik
liet ontvallen, dat d'Astier de la
Vigerie de spil is waarop de
communistische inlichtingendiensten
draaien...."
WAAROM
Hebben de Fransen nu geen recht
zich af te vragen, waarom d'Astier de
la Vigerie buiten schot kan blijven?
Hebben ze geen recht om P.M.F. in
de getuigenbank te slepen? Maar P.
M.F., die herhaaldelijk zwaar werd
beschuldigd is nu weer minister en
mag alleen maar getuigen met toe
stemming van de ministerraad. Ie
dereen vraagt, zich af of hij getuigen
zal jpn of hij zich schoon kan praten,
Men kan de publieke opinie niet
langer zand in de ogen strooien. Al
leen de harde waarheid en harde
straffen kunnen een deel van de ver
loren eerbied voor de leiding herstel
len. Dat er ministers en vroegere
ministers bij betrokken worden is een
reden temeer zo diep mogelijk in de
vuile hoop te wroeten. Niet alleen de
namen van P.M.F. en Mitterand kó-
mèn er mee in het geding doch ook
die van generaal Koenig.
De confrontatie van Baranès met
P.M.F. met Worms, met d'Astier de
la Vigerie en met Koenig, vroeger
volgeling van generaal de Gaulle,
kort geleden nog minister van oorlog,
kan enig licht brengen en dat licht
zal dan vreselijk zijn want hoe meer
men in het duister wroet des te som
berder wordt de toekomst.
Zo verklaarde de advocaat van Ba
ranès, de bekende ipaitre Tixier-Vig-
nancourt. dat het militaire parket ook
de opheffing van de parlementaire
onschendbaarheid van d'Astier de la
Vigerie inderdaad had aangevraagd,
maar, dat generaal Koenig, destijds
minister van Oorlog zich tegen de
opheffing had verzet.
Daarop volgde weer een nieuwe
verrassing: de openbare aanklager
kolonel Gardon onderschreef deze
verklaring. Generaal Koenig is dus
de vierde minister, die gemoeid is in
het „schandaal van het lek".
EN WIE
De lekken bestaan nog steeds doch
de draad overspant nu Parijs en
noord-Afrika. Krijgen de Franse sol
daten ook daar een mes in de rug.
In Algiers, Marokko, Tunis en Egypte
weet men precies wat er in de ge
heime zittingen te Parijs wordt be
handeld. Maar toch moeten de Fran
se ouders goed vinden, dat hun zonen
naar noord-Afrika gaan. In de bistro's
hoort men dan ook overal de vraag
stellen:
„Wie zijn de ware schuldigen. Wie
was er nog hoger geplaatst dan Mons,
die uit de school klapte. Moet dat
geen minister zijn? Wie dekt hem nu?
Waarom sleurt men de leiders van
de Franse communisten niet voor het
gerecht. Wie dekt hen...?"
Vanaf plm. 1700 hadden kolonisten plantages (katoen en
suikerriet) in de huidige zuidelijke staten der Verenigde Staten.
Op deze plantages waren negers werkzaam als arbeiders. Deze
werden daarvoor gehaald uit Afrika door de slavenhandelaars en
dan in Amerika weer als slaaf verkocht. Meestal hadden deze'
slaven op deze plantages geen goede verzorging en ook was hun
gehele natuurlijke wezen nog in hun stamland Afrika; hiervan
getuigen bijv. nog de negro-spirituals, die veelal het heimwee be
zingen naar de Afrikaanse streken en die oorspronkelijk de
grondslag zijn geweest van de jazz, een vorm van duidelijk ex
pressieve muziek, die soms in zijn oude vorm nog gespeeld wordt
in Amerikaanse kerken.
Vrij kort na de Vrijheidsoorlog
(17751783), waardoor noord-Amerika
zijn onafhankelijkheid van Engeland
verkreeg, ontstond er in het noorden
(zonder plantages) een beweging tot
afschaffing der slavernij. Deze stro
ming kreeg een zeer goede voorvech
ter in de persoon van Abraham Lin
coln. Deze Abraham Lincoln, de zoon
van een boer, had zich opgewerkt
tot advocaat en van 1846'49 was hij
lid van het Congres.' In 1860 werd hij
tot president gekozen en zijn keuze
betekende voor de zuidelijke staten
het sein om in opstand te komen,
want de naam Lincoln genoot al be
kendheid inzake de slavernij-kwestie.
Zo brak dus in 1861 de Afschei
dingsoorlog uit, die de gemoederen
sterk verhitte. Lincoln proclameerde
nu in 1863 de algemene afschaffing
van de slavernij en dit was zo in
grijpend dat hij in 1864 tot president
werd herkozen; hiermee was de ne
derlaag der zuidelijken wel bezegeld.
Helaas werd Lincoln in 1865 ver
moord, maar zijn dood was een grote
stimulans voor de noorderlyken, zo
dat in datzelfde jaar de noorderlijken
de definitieve overwinning behaalden.
Lincoln was een groot man, die tij
dens zijn leven reeds respect afdwong
door zijn eenvoudig en onkreukbaar
karakter.
VRIJ NOG NIET VRIJ
De grondslag van de oost-west-ver-
liouding is volstrekt onveranderd ge
bleven. Er kan hoogstens worden ge
steld, dat de rotsvaste overtuiging;
dat eens een kapitalistische wereld in
een zal storten en de ganse mensheid
als een rijpe appel in hun schoot zal
vallen, de communistische macht
hebbers met voor Rusland minder
gevaarlijke middelen doet werken.
Dit zeggen een groot aantal vEerste
Kamerleden in het voorlopig verslag
over Binnenlandse Zaken.
Nu duidelijk blijkt, dat het westen
niet bereid is tot het opgeven van de
eigen existentie en de vernietigings
middelen in beider handen voor bei
de partijen uiterst gevaarlijk zijn,
lijkt het erop,alsof bij het licht van
bovengenoemde theorie Rusland be
reid is af te zien van het gebruik van
oorlog als katalisator in het proces
der bolsjewisering van de mensheid,
dat volgens de communisten immers
toch, zij het Jan op wat langer ter
mijn, vanzelf tot het door hen ge
wenste doel zal leiden.
Deze leden meenden, dat men ook
de duidelijke verschuiving van de
hoofdaandacht van de Russische
machthebbers van het Noordatlanti-
sche gebied naar Azië. Afrika en La-
tijns-Amerika bij het licht van deze
theorie moet zien.
Naar de opvatting van deze leden
zal men er in de naaste toekomst in
stijgende mate mee moeten rekenen,
dat Rusland zal trachten met alle
middelen zijn invloed in deze landen
te vergroten.
Zij verklaarden er prijs op te stel
len hun standpunt te dezer zaken ge
toetst te zien aan dat der regerign. In
dien er in grote trekken overeenstem
ming zou bestaan, zouden zij gaarne
ingelicht worden over de consequen
ties hiervan terzake van de politiek,
zoals die door de westerse wereld, en
dus ook door Nederland, tegenover
de landen van de A.A.-conferenties eb
van Latijns-Amerika moet worden ge
voerd.
De neger werd nu dus vrij, maar
dit betekende geen vrijheid die hem
gelijkstelde met de blanke, immers
er was een bepaalde overtuiging ge
groeid onder het blanke bevolkings
deel, dat de neger tot een lager ras
behoorde en ook altijd lager zal blij
ven, en wel door gebrek aan aanleg.
Hieruit vloeit voort dat men er tegen
is hem gelijke rechten toe te kennen,
en dus een plaats op gelijke hoogte
voor hem in te ruimen, want dat zou
dan een verlaging betekenen van het
peil op ieder gebied.
De neger wordt dus naar het tweede
plan gedrongen, ofschoon de negers
ongeveer 10% der gehele bevolking
uitmaken en er komt een sterk ras
senonderscheid. Dit houdt onder an
dere in, dat bepaalde delen van open
bare voertuigen (bussen, treinen enz.)
alleen toegankelijk zijn voor blanken,
dat aan stationswachtkamers zijn
voor blanken en kleurlingen", en
restaurants die ontoegankelijk zijn
voor negers.
De oude haat tegen de neger ont
laadde zich in het zuiden door het
lynchen van negers (tegenwoordig
voorkomen), of het mishandelen van
negers op bijeenkomsten van geheime
genootschappen als de Ku-Klux-Klan,
eert geheime organisatie die zich met
deze praktijken bijzonder bezighoudt
en vooral door zijn lugubere ensce
neringen en wraaknemingen tegen
„verklikkers" grote indruk maakte op
negers, zowel als blanken.
KU-KLUX-KLAN
De kwestie van het rassenon
derscheid, staat de laatste tijd
weer in het brandpunt van de be
langstelling. De gehele wereld
kijkt als het ware toe, hoe „Ame
rika" dat naam heeft gemaakt
door zijn politiek van rechtvaar
digheid, anti-dictatoriaat en aan
zien voor de „selfmade-man"
deze tere plek in zijn eigen vlees
zal weten te genezen.
De wereldpers vormt zich een
opinie over elke gebeurtenis en
deze opinie is niet weg te cijferen
en nog minder te weerleggen.
Amerika, het land dat in de UNO
vrijheid voorstaat voor alle vol
keren en fel van leer kan trekken
tegen de politiek van de Verenig
de Socialistische Sovjetrepublie
ken (USSR), maakt het mogelyk,
of laat het oogluikend toe, dat
in eigen land een bevolkingsgroep
wordt achtergesteld, zelfs zo dat
het een minder soort mensen lijkt
te zijn. Amerika wil vrijheid voor
koloniale gebieden, maar in eigen
staten wordt nog geen goede be-
staansvrijheid geboden aan zyn
onderdanen.
Het christelijk principe is wel
helemaal in strijd met wat er in
de Verenigde Staten gebeurt en
toch komt het voor, dat aldaar
wonende katholieken zich scharen
aan de zijde van de voorstanders
van de rassenscheiding!
De tekenen van deze tijd wijzen
er trouwens op, dat de echte oude
rassenhaat overgaat in rassen-
vréés, want men wordt beducht
voor de neger, die nü nog 10%
van de bevolking uitmaakt, maar
wiens ras zich allengs, door het
hoge geboorte-cijfer, uitbreidt.
Ook dringt de neger door in lei
dende functies en geniet dus be
voegdheden boven vele blanken!
In een tweetal artikelen wordt
een uiteenzetting gegeven over
deze kwestie en haar achtergron
den.
De Ku-Klux-Klan werd in 1865 te
Tennessee opgericht en had aanvan
kelijk tot doel te dienen als amuse
mentsvereniging, doch dit ontaardde
(b.v. door het dragen van maskers)
in een organisatie die zich ten doel
stelde de overheersende positie der
blanken tegenover de negers te hand
haven. Derhalve werd ze in 1871 ver
boden en na geruime tijd van min
dere activiteit herleefde ze weer in
1915 en wel ^als een anti-neger, anti-
Joods en anti-katholiek genootschap.
Een neger wordt ook (natuurlijk in
het zuiden) meestal niet aangespro
ken met mijnheer, doch men betitelt
ze (zelfs als ze bisschop of dokter
zijn) met John of Joseph, omdat ze
toch alleen maar voor grof werk ge
schikt zouden zijn.
Een tweede reden om de neger niet
als gelijkwaardige te behandelen,
schuilt in het feit dat men bevreesd
is voor economische mededinging. De
neger is namelijk in bepaalde opzich
ten niet zo veeleisend en zal dus b.v.
in tijden van staking zijn arbeid aan
bieden (ook al omdat ze soms buiten
de vakverenigingen staan), of onder
normale omstandigheden gaan werken
voor lager loon; zo ondergraven ze de
positie van de blanke arbeiders.
J. L.
