Februari feestmaand voor
twee
enten
uws
Portret
Mi-loekl
PUROL
Drie getuigen de mond gesnoerd
door Indonesische staatspolitie
?eg
nu
zelf
1
rs
Bijzondere lagere scholen
krijgen voorschotten
.LANDING" OP IWO JIMA
Afgevoerd na
ommezwaai
Duiven in de kou
Bond tegen
het roken55
8
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 FEBRUARI 1956
11
TEM
Eduard Flipse en Eduard van Beinum
Mengelbergs evenknie
Willem Kes herdenking
Nieuwjaarsrede in raad van Ovezande
Ruwe, schrale huid
Geneest snel
Ver dacht van
23 inbraken
GEVAARLIJKE BOCHT IN
WEG TERNEUZEN-AXEL
ar
11. Pieters
Tussen de boeken
groot geworden
Henk Badings schreef koor
werk op Erasinus-teksten
socks of standing
Waar bleven BadenUllmer en Mameh Alkatiri?
Schmidts huishoudster in
1 geheel niet gehoord
Interim rapport
uitbreiding grote
steden in Brabant
Dikken Bruine s Duivenkroniek
Blanke bevolking in Zuid-
Afrika neemt toe
Moedige
badmeester
11
WE6EN
m bij
N.V.
Aid,
i België
de chef
en tele-
jleiding.
ierlands
dszaken.
0
0
0
0
0
N ONZE
ats voor
rmann
i. 496-00
0
0
0
0
0
0
0
profijt
9-5 uur
[ezellige
voelt.
Zn.)
R
srgang)
1ELIERS
i
rmann
H. 497-00
0
0
0
0
0
0
0
0
Stoere Zeeuw
foto W. Eiselin
Voor twee begaafde dirigen
ten van eigen bodem steekt
Nederland in deze maand de
vlag. Met wimpel voor Flipse,
omdat hij naast zijn zestigste
verjaardag op 26 februari, dit
jaar zijn dertigjarig jubileum
viert als dirigent van het Rot
terdams Philharmonisch Or
kest. Zonder wimpel, maar mei
meer uiterlijk feestvertoon
voor Eduard van Beinum, die
21 februari een kwart eeuw
leider van het Concertgebouw
orkest is.
Met één been in het
buitenland
Flipse dus zestig jaar. Een respectabele leeftijd, waar
aan alleen zjjn grijswitte kuif herinnert. Xn vitaliteit
doet deze stoere Zeeuw, uit Wissekerke geboortig, voor
geen jongere collega onder. Flipse, de man. die de
Franse meesters in de toppen van zijn vingers heeft en
wiens liehaamsdynamiek de dirigent als solist bij èlk
concert benadrukt. Er zijn er, die erom lachen, als
zijn kuif op Beethoven's ritme danst of na een pittige
ouverture als een verwarde takkenbos op het roodbol-
lige, joviale gezicht rust.
Er zijn er ook, die er niét om lachen: zijn musici,
die de lichaamsexpressie van hun leider verklanken in
hun instrumenten en de opvattingen van hun meester
de zaal instrijken en blazen. Wie het Rotterdams Phil
harmonisch Orkest beluistert, hoort Flipse. Het is diens
verdienste, dat, wie Flipsens opvatting wil leren ken
nen, slechts zijn oor bij het Rotterdams Philharmonisch
Orkest te luisteren behoeft te leggen. Ook al staat er
een gastdirigent op het podium.
De Wissekerker, zelf componist van een opera, twee
operettes, liederen, orkest- en koorwerken, bracht dit
Rotterdamse symphoniegezelschap op een niveau, waar
voor het adjectief „landelijk" te zwak zou zijn. Wij be
hoeven dat in onze gewesten, waar Flipse met zijn
musici steeds een warm onthaal ten deel viel, niet met
bewijzen te staven. Laten wij het slechts in deze man
roemen, dat, ondanks het feit, dat hij Albert Roussel en
Louis Aubert als leermeesters had en de Franse muziek
literatuur daardoor zijn speciale aandacht heeft, zich
toch in alle jaren van zijn leiderschap heeft opgewor
pen als dé propagandist van de vruchten van eigen
bodem, de hedendaagse, moderne Nederlandse muziek.
Nog een bejubelde Eduard: Van Beinum, de meester
der Nederlandse meesters, evenknie van Willem Men
gelberg, naast wie hjj stond, toen hij in 1938 eveneens
als eerste dirigent van het Concertgebouworkest werd
benoemd, nadat hij in 1931 reeds Cornelis Dopper als
tweede was opgevolgd.
Van Beinum: een man, die met één been in Amster
dam, met het andere steeds in het buitenland staat.
Gastdirecties ir. België, Engeland, Italië en Rusland:
seizoencontracten in Londen (Philharmonic Orchestra)
en in Los Engelos; advocaat voorts der modernen, onder
wie de Nederlanders Badings, Mengelberg, Van Lier,
Lar.dré, Escher en Vermeulen. Van Beinum is geen
Amsterdammer.
Hij werd op 3 september 1900 in Arnhem geboren
en studeerde m 1922 af aan het Amsterdamse Con
servatorium. Het dirigeerpodium betrad hij voor het
eerst bij de Haarlemse Orkest Vereniging. Dat was
in 1927. In de weinige jaren, dat hij dit ensemble
leidde, bracht hij het tot grote bloei en landelijke
bekendheid.
Van Beinums gezelschap, het Concertgebouworkest,
heeft nog een herdenkingsdatum genoteerd en wel: 16
februari. Op die dag honderd jaar geleden namelijk
werd de op 78-jarige leeftijd in Münehen gestorven eer
ste dirigent Willem Kes, in Dordrecht geboren. En al
hoewel hij om financiële redenen reeds na zeven
jaren het leiderschap van het Concertgebouworkest
verruilde voor soortgelijke functies in Moskou, Glasgow
en Koblenz, blijft zijn nagedachtenis in hoge ere. Kes
was immers de mar., die het Amsterdams gezelschap de
nauwgezetheid bijbracht, waarop het nu nog, overzee
en binnenslands, lauweren oogst. En dat dient in een
maand als deze aan de vergetelheid ontrukt te worden.
Onder voorzitterschap van burge
meester Andriessen kwam de raad
voor het eerst in het jaar 1956 bijeen.
Van deze gelegenheid werd door de
voorzitter gebruik gemaakt, de be
langen van de gemeente voor 1956 on
der de aandacht van de raad te bren
gen. De aandacht werd gevestigd op
de woningbouw en op de behoefte,
welke nog steeds aan woonruimte be
staat. Hij hoopte dat 1956 voor de ge
meente een goed jaar zal mogen
zijn.
Besloten werd subsidie te verlenen
aan de vereniging voor veilig ver
keer ,,De Bevelanden"; het subsidie
bedraagt 50 cent per leerling, die
slaagt voor het binnenkort te houden
verkeersexamen. De raad ging ac-
coord met een voorstel van B. en W.
tot garantie-verklaring ten opzichte
van de N. V. bouwkas Ned. Ge
meenten voor een in deze gemeente
te bouwen woning en een te ver
strekken hypothecaire geldlening op
deze woning.
Overeenkomstig een aanvraag van
de beide bijzondere lagere scholen
werd het voorschot voor 1956 ex.
art. 101 der L. O. wet vastgesteld op
f 4680.voor de r.-k. school en
f 1170.voor de Christel, school. Ten
behoeve van de Chr, school werd te
vens vastgesteld het voorschot
voor 1956 ten behoeve van het beta
len van de beloning voor een vak
leerkracht nuttige handwerken.
Door de raad werd aanvaard de
gemeenschappelijke regeling keurings
dienst vee en vlees, keuringskring
Goes.'n Wijziging was nodig geworden
door het verschenen K. B. waar
bij de gemeente Kapelle werd inge
deeld bij de kring Kruiningen. Te
vens werd vastgesteld een wijziging
van de gemeenschappelijke regeling
schoolartsendienst.
Het voorstel van B, en W. tot over
name in beheer en onderhoud van
het waterschap Ovezande het
weggedeelte gelegen tussen de Dreef
en de Plataanweg tegen een betaling
van f 5000.door het waterschap aan
de gemeente, werd aanvaard. De
voorzitter deed de mededeling, dat
binnen niet al te lange tijd nadere
voorstellen zullen worden gedaan tot
verbetering van dit weggedeelte. De
wijzigingen van de begroting voor de
dienstjaren 1955 en 1956, alsmede wij
zigingen van de begrotingen van de
vleeskeuringsdienst en de motorbrand
weer betreffende het dienstjaar 1955
werden eveneens vastgesteld. Het
verzoek van de KNAC om toe te tre
den als buitengewoon lid werd afge
wezen. Bij de rondvraag wordt door
de heer L. Boonman nog de aandacht
gevestigd op het wachtlokaaltje bij
de 's Heerenhoeksedijk. De voorzitter
deelt mede, dat deze wachtgelegen-
heid op de fabriek ter verzending ge
reed is, doch dat de weersomstandig
heden het niet mogelijk hebben ge
maakt plaatsing eerder te doen.
(Advertentie)
In Elspeet, een dorpje van een
paar duizend inwoners op de Ve-
luwe, is een bond tegen het roken
opgericht.
Het initiatief hiertoe werd geno
men door de heer M. J. van Voor
bergen, lid van de Nederlandse
spreek- en studieclub, die tijdens
een vergadering van dit instituut
in hotel „Het Vergulde Hert" het
een en ander over dit onderwerp
vertelde. Alle aanwezigen gaven
zich als lid op. De club overweegt
pogingen in het werk te stellen een
landelijke organisatie in het leven
te roepen, tegen het roken onder
de naam „Anti-rook Poujade".
In Assen is door de gemeentepolitie
aangehouden een 34-jarige landarbei
der, die door de politie werd gezocht
wegens ontvluchting uit een land-
kolonie.
Hij schijnt na zijn ontvluchting zich
direct weer op het pad van de mis
daad te hebben begeven, want op za
terdag 1 oktober werd hij reeds in
Assen gesignaleerd, waar hij in de
buurt van de nieuwe TT-baan een
maaltijd nuttigde. Een Asser politie
man vond de zaak enigszins verdacht
en zodoende werd een onderzoek inge
steld. De man gaf op de Vries te
heten, doch er werd niets bijzonders
ontdekt.
Wie schetst de verbazing van de
agent toen hij bij terugkomst op het
politiebureau constateerde dat de man
met wie hij juist gesproken had, in
het algemeen politieblad gesignaleerd
stond wegens ontvluchting en het ple
gen van inbraken? Dezelfde agent
ontmoette de man woensdag weer in
Assen, waar hij juist uit de bus van
Groningen stapte. Hoewel hij nu opgaf
Bakker te heten viel hij na overbren
ging naar het politiebureau door de
mand. In eerste instantie bekende
hij zich te hebben schuldig gemaakt
aan 23 inbraken. Dat hij behoorlijk
brutaal was in zijn optreden bleek
o.m. uit het feit, dat hij een inbraak
te Hoogeveen had gepleegd in een
winkelpand, dat juist tegenover het-
politiebureau aldaar staat.
De provinciale weg Terneuzen-Axel
maakt ongeveer één km buiten Ter-
neuzen een flauwe bocht. Juist voor
deze bocht ligt voor het verkeer uit
de richting Axel komend een ben
zinestation. Bij duisternis wordt dit
verkeer door de sterke verlichting
van het tankstation zodanig misleid,
dat het 't verloop van de weg niet
duidelijk kan waarnemen, hetgeen
moeilijkheden veroorzaakt.
Dej A.N.W.B. verneemt thans ech
ter, dat de provinciale waterstaat van
Zeeland het plan heeft om door mid
del van een reflecterende asstreep
het verloop van de bocht duidelijk
aan te geven, waarna de moeilijkhe
den tot het verleden zullen behoren
Als het oud-Hollandse ad
vies: „Wacht u voor de man
van één boekske" waarheid
bevat, dan is H. Pieters, bi
bliothecaris der provinciale
bibliotheek wel een zeer
ongevaarlijk mens, want hij
is letterlijk en figuurlijk
tussen de boeken groot ge
worden.
En dan geen boeken met hon
derd-, maar met tienduizendtallen
Boeken waar tussen men hem
vindt in de morgen, in de middag
en in de avond.om van de
nacht te zwijgen. Boeken beteke
nen voor deze celibatair alles en
zo is het niet te verwonderen,
dat hij al zeer jong tussen de
boeken terecht kwam en er zijn
loopbaan mee plaveide.
Zijn ouders hadden hem bestemd
voor het onderwijs. Plichtsgetrouw
volgde hij daarom de normaal
lessen te Viissingen en behaalde
zonder mankeien de L.O.-akte.
Vóór het zover was volontairde
hij als kwekeling in een paar
scholen te Viissingen en Middel
burg, maar zodra hij het eindexa
men had gedaan, keerde hij de
klas resoluut de rug toe en werd
jongste bediende of zo men wil
assistent bij de provinciale bi
bliotheek in onze hoofdstad, waar
toen de heer Swaving het was
1916 de scepter zwaaide. Twee
jaar later volgde ds. van Empel
de heer Swaving als bibliotheca
ris op, want dit werd in die dagen
nog beschouwd als een bijbaantje,
terwijl de enige assistent een dag-
vullende taak had.
Het was vlak na de eerste we
reldoorlog nog een gemoedelijke
en misschien wel wat saaie boel
in het deftige patriciërshuis, waar
de bibliotheek in was onderge
bracht. De zeer omvangrijke boe
kenschat een kleine tweehon
derdduizend was goeddeels ge
vormd uit oude bibliotheken, o.a.
van het Zeeuwse Genootschap,
maar niet volkomen „bij" en
niet bijzonder veelzijdig. Voor
aankoop nieuwe boeken en bij
komende onkosten trok de pro
vincie niet meer dan f 1500.uit
en thans bedraagt het budget voor
hetzelfde doel f 17.500 per jaar.
Het bezoek aan de bibliotheek
was toen heel wat geringer dan
thans in 1955: 12.000 bezoekers
en was alleen in de middag
geopend.
Het kostte altijd wat zelfover
winning om het hardstenen bor
des te betreden en de kilte der
marmeren hal te trotseren en het
waardige stijve interieur der bi
bliotheek zelve werkte ook al niet
animerend.
In 1940 ging de statige behuizing
in vlammen op en mèt haar tach
tig procent van de boeken; alleen
de z.g. Zeelandica, welke in de
keldergewelven lagen opgestapeld,
kwamen later, met grote water
schade, te voorschijn.
Dat de provinciale bibliotheek
in waarheid als een fenix uit haar
as is verrezen, kan in het credit
geschreven worden van- de heer
Pieters, die van 1945 in feite en
sinds 1953 officieel de nieuwe bi
bliothecaris werd.
Wat deze man voor zijn boeken
heeft gedaan, geholpen door twee
assistenten, grenst aan het feno
menale. Van het te drogen leggen
der kletsnatte banden op de
P.Z.E.M.-zolder tot de inrichting
van het noodverblijf, aankoop, re
gistratie en de uiteindelijke on
derbrenging in het glorieuze Ab
dij-gebouw was H. Pieters degene,
die voorging, leiding gaf en aan
pakte.
Dat thans Zeeland kan bogen op
een bibiotheek, die in kwaliteit
en veelzijdigheid tot de beste in
ons land behoort is zijn werk, zijn
levenswerk!
Zou dit alleen reeds voldoende
reden hebben voor een algemene
waardering, maar er werd meer
door hem gedaan. Hij leerde n.l.
het publiek en vooral ook de jeugd
de weg naar de provinciale bi
bliotheek vinden: De paar uren
vrije tijd welke de bibliothecaris
over heeft, gebruikt hij om steeds
weer interessante exposities uit
het rijke bezit der bibliotheek te
arrangeren in de vorstelijke lees
zaal, welke zich daarvoor zo uit
stekend leent.
Bijna veertig jaren van zijn leven
heeft de heer Pieters aan zijn
enige liefde: de provinciale biblio
theek gegeven en we geloven dat
het zijn enige en innigste wens is,
dit nog vele jaren te kunnen doen.
In opdracht van de kon. zangvereni
ging Venlona heeft de Nederlandse
musicus Henk Badings een koorwerk
voor mannenkoor, blaasinstrumenten
en sopraan-soliste geschreven op La
tijnse teksten uit het werk van Eras
mus ,,Laus Pacis" (Lof van de Vre
de). Het inmiddels gereed gekomen
werk is door het Venlose mannenkoor
in studie genomen en zal nog dit jaar
première te Venlo worden uitge
voerd.
l
m
fef* I
4
Precies zoals elf jaar geleden zijn
vorige week weer vele Amerikaanse
soldaten en mariniers door talrijke
Advertentie)
landingsvaartuigen uitgebraakt op
de stranden van het destijds zo fel
omstreden eiland Iwo Jima in de
Stille Oceaan, waar weer „vijande
lijk" mortier- en machinegeweer-
,vuur raasde en waar ditmaal zelfs
„atoompaddestoelen" van zwarte
rook boven dreven. Het gold dit
maal gelukkig slechts een groot
scheepse oefening„Operatie Nav-
marlex" genoemd, waarbij 40.000
man aan troepen betrokken waren
en waaraan ook 'n 70 oorlogssche
pen en enige honderden vliegtuigen
deel namen. De foto geeft een beeld
van de „landing'.
Drie arrestanten zyn sedert het begin van de processen tegen de Neder
landers Schmidt en Jungschlaeger door de Indonesische staatspolitie in
de richting van Bandung afgevoerd en sindsdien spoorloos verdwenen. Deze
schokkende mededeling plaatste „De Telegraaf" gisteren naast het nieuws
over de eis tegen Jungschlaeger.
t stichten waren overgebracht, zijn uit
deze inrichtingen ontslagen en op
nieuw gevangen gezet in de cellen
van de staatspolitie.
In verband met de tegen Jung
schlaeger geëiste doodstraf heeft de
Nederlandse Vereniging van ex-poli
tieke Gevangenen uit de bezettings
tijd de raad van ministers gevraagd
spoedig een klacht in te dienen bij de
commissie der Verenigde Naties voor
Indonesië, belast met het toezicht op
de handhaving der fundamentele
menselijke rechten ingevolge het unie
statuut. Verder is men van mening
dat de volop gepleegde rechtsschen-
ding te Djakarta het thans wenselijk
maakt dat deze rechtsschending bij
het internationaal Gerechtshof aan
hangig wordt gemaakt.
OOG OM OOG....
In de zomer van het afgelopen jaar
verdween plotseling de getuige Frits
Baden. Men herinnert zich van hem,
dat hy een hele reeks bezwarende
verklaringen aflegde in de zaak-
Jungschlaeger. Toen echter het Ne
derlandse witboek over de schijnpro
cessen verscheen en men internatio
naal aandacht voor de zaak begon te
krijgen, herriep hij zijn getuigenissen.
Hij had weer wat moed gekregen en
vertelde, dat inspecteur Endoeh van
de staatspolitie hem net zo lang had
gedreigd en mishandeld, dat hij als
was in de handen van het openbaar
ministerie werd.
Deze Baden is kort na zijn omme
zwaai afgevoerd naar Bandung en
sindsdien is hij spoorloos. Men houdt
het voor mogelijk, dat hem voor eeu
wig het zwijgen is opgelegd.
Een tweede belangrijke getuige (die
men helemaal niet heeft willen horen)
is de Arabische vrouw Mameh Alka
tiri, die eveneens verdwenen is. Zij
was de huishoudster van Schmidt en
zij had de beschuldigingen tegen haar
vroegere ,,tuan" kunnen ontzenuwen.
Men heeft haar echter niet aan het
woord gelaten. Nu is zij eveneens „af
gevoerd".
De derde verdwenen getuige is de
heer Ullmer, een Nederlander, die het
Indonesische staatsburgerschap had
aangenomen. Deze had in de open
bare zitting gezegd, dat de staats
politie hem door martelingen tot haar
medewerker had gemaakt. Hij her
riep ook zijn beschuldigingen. liet ge
volg was, dat hij spoedig werd ge
ïsoleerd, zo men hem niet heeft ge
dood.
GEESTELIJK GESCHOKT
De drie Nederlanders, die vorig
jaar geestelijk geschokt door de mis
handelingen, naar krankzinnigenge-
De Haagse afdeling van het Ve-
teranenlegioen Nederland heeft mi
nister Luns verzocht om onmiddellijk
stappen te doen tot invrijheidsstel
l;ng van Jungschlaeger c.s. en de no
dige tegenmaatregelen te nemen ten
opzichte van de Indonesische vijan
dige houding. Zo verzocht men ook
de hier te lande in opleiding zijnde
Indonesische cadetten en adelborsten
het land uit te wijzen.
De door het provinciaal bestuur
van Noordbrabant ingestelde com
missie voor het uitbrengen van advies
over de meest wenselijke vorm van
uitbreiding van de grote stad en van
de gemeente Eindhoven in het bij
zonder, is in zoverre met haar werk
zaamheden gevorderd, dat vandaag
aan Gedeputeerde Staten een interim-
rapport zal worden aangeboden.
De commissie staat onder voorzit
terschap van de Tilburgse hoogleraar,
prof. dr. W. Heere.
Volgens het bureau voor de statis
tiek in Pretoria, Zuid-Afrika, zal de
blanke bevolking van Zuid-Afrika in
net komende jaar de drie miljoen zie
len passeren. Op het ogenblik wonen
in de unie 2.907.000 blanken, 9.306.000
autochtonen, 421.000 Aziaten en
1.218.000 kleurlingen. Voor het eerst
in de geschiedenis is er een vrouwen
overschot.
Koning winter trekt zich nergens
niKS van aan en handhaaft zijn Si—
raSC7-regiem van Lapland tot (diep)
n Ijsberen en wolven zijn
in hun m. ze niet te veel
in nun maag hebben, valt er met die
mannen niet te praten, ze wilfen
foêrt oie"dn ïf' gedierte des velds
loert op de kippenhokken. Reinaert
nTidden m™! "'f ''J" ho1 en Srijpt
midden op de dag, terwijl hij ziin
hoogste Ued staat uit te kraaien een
vette haan. Wij beleven middeleeuw
se tqden. Persoenn die beweren dat
er geen ouderwetse winters meer zijn
moeten eens in Werkendam gaan kij
ken, dat we met recht nieuw-Spits-
bergen zouden kunnen noemen en
waar ijsbrekers op de ijsbergen aan
vallen als kokmeeuwen op uitbaters
van pattate-frut-kra men.
In het Kattegat drijven de mensen
weg op ijsschotsen en in de Rijn zit
ten dammen waar ze reeds over be
ginnen te prakkezeren met atoom
bommen tegenaan te gaan hangen.
Pok het koppelen van de duiven on
dervindt in deze ijswoestenijen al
reeds vier weken vertraging en dat
terwijl de vluchtprogramma's voor de
deur staan.
De Koninklijke Belgische Duiven-
liefhebbersbond heeft achter de ka
chel en bij een goei pintje, terwijl
de Vriezeman buiten zijn ijzige adem
tegen de ruiten blies, haar program
opgesteld voor het nationaal kam
pioenschap 1956.
Volgens mij zijn ze van 't ene uiter
ste in 't andere gevallen. Een paar
jaar geleden waren het twaalf grote
fondvluchten, waaronder zelfs een
Barcelona en een San Sebastina. Nu
zijn het er nog maar vier, terwijl er
slechts één duif is die de punten
verdienen kan, namelijk de eerstge-
tekende! Niemand zal nog hoeven
zeggen dat hij er geen kans naar
heeft, 't Gaat nu om razend snelle,
niet missende kampioenen van het
type van de „Vooruit" van Mathijs,
de „Impanis" van Stijnen, de „Prins"
van Hector Desmet of de „Bonte"
van Roose. Wie weet welke nieuwe
sterren er dit seizoen aan het duiven
sportfirmament zullen verschijnen!
De vluchten waar het om gaat zijn
aouillac van Cureghem-Centre en
verder Cahors. Montauban en Peri-
-SUw van Entente Beige,
si it P16? veertien dagen tussen-
Lija. in totaal werden drie en viiftic
Prl^nultgel°ofd. Naar ik verneem
n. J?5 gst.?,UlnS overweldigend.
De melkers willen allemaal officieei
kampioen van België worden. Ver
der is er nationaal kampioenschap
met de jonge duiven, broed '56. Daar
hebben ze een heel ander systeem
voor uitgedokterd, 't Is te winnen met
het grootste getal prijzen en terzelf-
dertijd kleinste getal punten met de
twee eerstgetekenden op de twee na
tionale concoursen Bourges en An-
gouleme.
Kampioenen van België 1955 zijn
de gebroeders Willequet van Kware-
mont. Zij spelen met een kruising van
de rassen Florent Debacker van Kwa-
remont (oud ras Delombaerde d.w.z.
Vandevelde) en Nestor Tremmery
van Oudenburg.
Zij exposeerden deze winter zes
duiven op de NIK te Utrecht en
zullen het komend seizoen hun effec
tieven in de strijd werpen in de
competitie om de schitterende gouden
zegelring met inscriptie, ter beschik
king gesteld door de NIK en te ver
vliegen onder de Belgische inzenders,
die telkenjare een officiële uitnodiging
ontvangen op grond van hun presta
ties en bijzondere verrichtingen. De
afgelopen winter waren dat gebr.
Willequet te Kwaremont, Hector
Desmet te Geraardsbergen, Stael-
Vandaele te Oostende, gebr. Roose
te Leke, Michel Nachtegaele te Zulte
en Vandenbroucke-De Weerd te Wiels-
beke. Ik zal u op de hoogte houden,
wie er mee weg is.
Fondduiven van heden.
De nieuwe techniek bestaat er in
extra vitesse-duiven zover te krijgen,
dat ze het kunnen uithouden op af
standen als Libourne en St.-Vincent.
Ze komen thuis vel over been. Maar
dit nieuwsoortig waagspel brengt de
baas veel ere en geldelijk voordeel.
Dit stelsel wierp het hele vroegere
systeem van fondspelen overhoop. De
echte fondduif die niet vermoeid ge
raakt na uren vliegen, moet het nu
afgeven tegen de zg. vitesse-fondduif
die dood-op thuiskomt, maar door
haar mordant en snelheid het haalt
op het regelmatige, maar tragere
tempo.
't Valt te betwijfelen of dit over
heersen van de vitessespelers, die
menig fondkampioenschap wegkaap
ten van lange duur zal zijn. Wij had
den al verschillende voorbeelden van
heiden die kwamen en gingen. Som
migen hielden het slechts één jaar
vol.
Wij zullen er allen moeten toe ko
men, echte fondduiven te kweken die
een grotere vitesse kunnen ontwikke
len en toch niet totaal afgevlogen
thuiskomen. Voortbouwen op de vi
tesse-fondduif alleen, zal onmogelijk
zijn. De heer Dordin drukte hc'. als
volgt uit: „Om te gelukken op de
verre drachten moeten wij tegenwoor
dig vitesseduiven kweken, die een
hele dag vliegen kunnen!"
In „Suizende Vleugels" heb ik ze
genoemd: de moderne duif voor alle
afstanden. Uuyskens-Van Riel en
Vanbruaene hebben zulke duiven
gekweekt. Maar de slijtage die
zulke duiven ondergaan is groot.
Gelukkig zijn er de vitamines
en mineralen, die een betere en vol
ledigere recuperatie mogelijk maken.
Wat is de reden dat deze vogels har
der vliegen? Het uiterste geven, zodat
ze er bijkans bij neervallen. Dit is
een kwestie van selectie op mordant
en karakter, hetzelfde dat wij bij de
renpaarden hebben gezien. Renpaar
den op een „boerenmanier" houden,
te eten geven enz. gaat ook niet
meer. Is het dan te verwonderen dat
de moderne duif voor heel de vlucht-
lijn op de hokken van de profs en
specialisten, een andere behandeling
krijgen dan zg. boerenduiven?
De vooruitgang is niet tegen te
houden. Zelfs al gaat zij met horten
en stoten en al moet zij allerlei weer
standen o.a. ook prestige-obstakels
overwinnen.
Wat te doen tegen de sneeuw?
Daar heeft konfrater Schatteman
het over in „De Noordduif". Uw dui
ven daarin eens ferm hun hartje laten
ophalen, want 't is de beste purgatie
en kort van duur... Wij willen niet
ontkennen dat wij vroeger eveneens
een dergelijke paardenpurgatie dier-
ven riskeren, met een natte „mes
sing" als gevolg, zonder er in volle
speelseizoen de nadelige gevolgen van
te ondervinden. Nochtans zijn wij er
momenteel niet meer zo hard voor
te porren.
De duiven zijn er verzot op zodat
wij langs die zijde gezien wel zouden
moeten toegeven, maar ze zijn even
eens verzot op het veld, dit met het
gevolg dat we kennen. Wij zijn thans
de mening toegedaan dat die ijzige
sneeuw in de tere darmpjes geen
goed kan doen, wat ons dat plotseling
en geweldig spuit-effect (diarrhee)
klaar genoeg aanwijst. Als er moet
gezuiverd worden, zijn er voorzeker
wel andere middelen.
Verder durven wij nogmaals waar
schuwen tegen 't gevaar van sneeuw
stormen, omdat er gevallen genoeg
zijn aan te halen van heelder koten
die erdoor naar de maan zijn ge
gaan. En vermits er bij velen nog
niet eens is gekoppeld geldt het door
gaans het verlies hetzij van de dui
vers, hetzij van de duivinnen. Wees
voorzichtig om niet glad geruineerd
te zijn met één kwalijke slag. Want
we staan aan de vooravond van een
speelseizoen dat wij niet moeten in
zetten met gebroken armen en benen.
Zonder dat zal 't zeker al lastig ge
noeg zijn.
Sneeuw en ijs (wintertenen enz. D.
Br.) zijn winterse dingen die wij hard
kunnen missen, voornamelijk de vroe
ge kwekers, die met halfvolgroeide
jongen op de scheiding van stoppels
en veren etc. of spenensgerede jon
gen zitten te kijken. En niet weinig
verlegen zijn dat ze op tijd en stond
niet naar buiten kunnen.
Wie vroege jongen kweken wil, doet
onderhand beter zijn duiven met Sin
terkiaas bijeen te zetten, in plaats
van met Driekoningen!
Allemaal goeie. DIKKEN BRUINE
De dames van de zwemclub „De
IJsbeer" in Zaandam zijn uitgevro-
ren. Ze zwemmen niet meer. De
badmeester heeft er de brui aan
gegeven. Wekenlang heeft de trou
we en nijvere borst iedere ochtend
een wak in het ijs gekapt om de
dames gelegenheid tot een fikse
duik te geven. Maar eergisteren
stond hij, stel ik me voor, met ge
kruiste armen en onwrikbare blik.
„Tot hier en niet verder," zal hij
gezegd hebben en we moeten daar
begrip voor hebben. We moeten
het zelfs toejuichen.
Het is waarachtig geen pretje,
iedere morgen met een fikse bijl
het ijs te moeten mishandelen om
dat ettelijke vasthoudende dames
de ijsberen willen beconcurreren.
Een badmeester moet het van de
zon hebben. Hij is een sportieve,
gebruinde figuur, die kindertjes
zwemles geeft en een wakend oog
houdt op het geploeter en geplas
van wie koelte zoeken voor de ver
zengende zon. Men moet hem niet
dwingen tot beroepsuitoefening in
een dikke overjas.
De dames in kwestie hebben zijn
diensten misbruikt. De man moet
aan de rand van een minderwaar
digheidscomplex hebben geleefd.
Zelf voelde hij er natuurlijk niets
voor, pinguin te gaan spelen, maar
iedere dag zag hij de spottende blik
op zich gericht van de wakkere
zwemsters, die met lichte tred naar
het bassin huppelden en het water
deden opspatten tussen de ijsschot
sen.
Alleen de aanblik daarvan is vol
doende om zich een griep op de
hals te halen, maar dat was niet
het ergste. Terwijl de badmeester
daar zo stond, denk ik, met de bijl
nog in de hand en het puntje van
de neus ietwat blozend, moet hij
zich gevoeld hebben als de slaaf
van de gekroonde dwaasheid.
Hij is natuurlijk een man zoals
er velen zijn. Een beetje zwemmen
in de zomer, van tijd tot tijd een
fikse douche, maar dik in de duf
felse overjas als het kwik in zijn
schulp gaat kruipen. Hij moest zijn
plicht doen. En hij hééft zijn plicht
gedaan. Dag aan dag heeft hij de
laatste weken vrouw en kinderen
een „tot weerziens" toegeroepen,
enkel en alleen om een bijt te gaan
hakken in het zwembad. En om
dan te moeten ervaren dat hij daar
mee alleen de valse voorstelling in
de hand werkte als zouden wij men
sen geschapen zijn voor een onder
water-bestaan in de poolzee.
De badmeester is nog juist op
tijd tot bezinning gekomen. Hij kon
het ijs niet meer aan, werd ons ge
zegd. Dat is natuurlijk een sym
pathieke. maar doorzichtége uit
vlucht. Hij heeft eenvoudigweg in
gezien dat er dingen zijn die je nu
eenmaal niet doen kunt. En dat het
toch altijd weer de mannen moeten
zijn die de vrouwen tegen haarzelf
in bescherming nemen. Dat is moe
dig. En verstandig. Zeg nu zelf...
THEODOOR.
