C&A
De wonderlijke, maar ware avonturen van de
zeer handige heer Schmidt
Wat is de beste plaats voor de
vliegtuig
motor
Geelzucht in Zweden,
maar alleen onder de
I sterke dranki
notabelen
Miljoenmaand
In de vleugel of er onder.
Kunstgebitten
Hoe een handige jongen
Hitier te glad af was.
4
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 21 FEBRUARI 1956
4
Actuele vraag
die nog niet
beantwoord is
DE „ZWARTE WEDUWE
Verschrikkelijke
sneeuwbeer
Merkwaardige epidemie
j Misbruik van
Artsencongres bracht
onverwachte oplossing
Cz>ortjes ese
Zó sta ik
in de winkel.
Ontroerend
Promotie
(Van onze luchtvaartmedewerker)
OP LUCHTVAARTGEBIED kent men honderd en één ver
schillende typen vliegtuigen. Bij het ene zijn de motoren,
waardoor het voortgedreven wordt, in de vleugel ingebouwd, de
ander heeft ze onder de vleugel hangen en de constructeurs
van beide soorten zijn alle vurige pleitbezorgers voor het type
van hun constructie.
Het is in feite de uitvinding van de straalmotor, die geleid
heeft tot dit verschil in constructie van de motoren. Verschil
lende constructeurs hadden er reeds lang van gedroomd de
motoren eens in de vleugels te kunnen construeren en de in
voering van de straalmotor opende deze ongedachte mogelijk
heid voor hen.
Op een gegeven moment vragen zo
wel luchtvaartdeskundige als leek, die
bij het aanschouwen van de vele mo
dellen dit verschil ook opmerkt, zich
af, welke constructie mettertijd het
beste zal voldoen en aan welke thans
de voorkeur moet worden gegeven.
Het antwoord op deze vraag is niet
gemakkelijk te geven, want de prak
tijk heeft tot nu toe bewezen, dat
beide constructies (nog) voldoen aan
de eisen, die de moderne luchtvaart
industrie stelt.
Voor beide constructies zijn name
lijk talrijke voor- en nadelen op te
noemen, die ten nauwste verband
houden met het type vliegtuig, waar
aan of waarin de motoren 'moeten
worden geconstrueerd. Was de invoe
ring van de straalmotor enerzijds
voor de constructeurs een reden de
motoren in het vliegtuig aan te bren
gen, merkwaardigerwijs grepen an
dere constructeurs de gelegenheid aan
om de aan de vleugel hangende ,,mo-
tor"-gondels te construeren.
In dit opzicht hebben zowel de Ame
rikanen als de Engelsen verrassende
resultaten bereikt, gezien de construc
ties van de Boeings, waarvan zowel
de bommenwerpers als de straal
vliegtuigen met motorgondels zijn uit-
gerust.
VOOR- EN NADELEN
De voordelen bij de constructie van
de motoren, die aan de vleugel han
gen, springen direct in het oog: het
onderhoud van deze motoren is een
voudig, omdat hun toegankelijkheid
gemakkelijker is dan die van de in
gebouwde; bij een eventuele motor-
brand behoeven de vlei gels geen
schade op te lopen, die funest kan
zijn; het gewicht van het vliegtuig
is geringer dan dat bij de vliegtuigen
met ingebouwde motoren, omdat noch
brandschotten noch inspectieluiken
nodig zijn. terwijl voor de aanbren
ging van de motoren geen construc-
tiedelen onderbroken behoeven te
worden, hetgeen extra-versterkingen
nodig zou maken. Het zwaartepunt
van het vliegtuig kan bij de aan de
vleugel hangende motoren gemakke
lijk door kleine verplaatsingen worden
gecorrigeerd.
n
i a J- sÉËis
De jongedame op deze foto kan ge
makkelijk glimlachen tegen de
enorme spin, op het niet minder
enorme web. De spin is n.l. van
zwart fluweel en dient ter versie
ring van een nieuw soort paraplu
van doorzichtig materiaal, welke te
zien was op de eerste Engelse
modeshow voor regenschermen,
welke in Londen werd gehouden.
Op het scherm van de paraplu is
in spiraal-vorm een zwart koord
aangebracht om het geheel „ech
ter" te maken. De naam van de
nieuwe creatie is „zwarte weduwe".
Bij aan de vleugel hangende mo
toren kan het trillen der vleugels
worden tegengegaan en kan de vleu
gel door de spreiding van het motor
gewicht worden ontlast, maar daar
naast geven de op deze wijze gecon
strueerde motoren een nuttiger effect
door het ontbreken van lange lucht-
kanalen en straa.pijpen.
Daar staat tegenover, dat men bij
de aan de vleugel hangende motoren
genoodzaakt is gebruik te maken van
een vrij hoge vleugel, terwijl men
hierdoor ook beperkt wordt in de
keuze van de vleugelvorm, terwijl de
hoge vleugel ook weer nadeel biedt
bij het snelle tanken op de grond.
De smalle, dunne vleugel, waarop
de constructeur van de motorgondel
is aangewezen, krijgt een hoge vleu
gelbelasting, die nadelig is voor korte
starts en landingen, terwijl deze vleu
gel ook het nadeel biedt van minder
bergruimte voor wielen en brandstof,
wat vooral bij een verkeersvliegtuig
nadelig is.
AFWACHTEN
Al heeft de bittere koude uiter
aard ook Ouwehands dierenpark
op de Grebbeberg te Rhenen niet
ongemoeid gelaten en al moet
er in de buitenverblijven vaak
met man en macht sneeuw wor
den geruimd, toch verliezen de
dieren daar de moed niet bij.
Bruintje, die als „sneeuwbeer"
zijn neef, de ijsbeer, concurrentie
aandoet, vond tenminste nog
best even tijd om voor een lek
ker hapje te gaan opzitten, al
had hij voor de pooltoestand in
zijn kuil alleen maar een grauw
over.
Er bestaan nog meer verschillen,
die kenmerkend zijn voor beide con
structies, maar een dieper ingaan
daarop zou ons te ver voeren. Wat bij
de verschillende constructies echter
wel vaststaat en in feite is dit
een van de hoofdzaken is wel het
vrij geringe verschil, dat geconsta
teerd wordt in de prestaties van de
vliegtuigen, die met motorgondel of
ingebouwde motor zijn uitgerust.
De huidige gang van zaken wijst
er dus op, dat deze verschillen naast
elkaar zullen blijven bestaan, maar
toch zullen de buiten de vleugels ge
construeerde motoren een voorsprong
krijgen, zodra het „atoomvliegtuig"
werkelijkheid wordt, want dan zullen
om de veiligheid van de passagiers
en bemanning te verzekeren, de mo
toren reeds bij de landing van het
vliegtuig worden afgenomen om na
delige gevolgen o.m. van straling te
gen te gaan.
Vrijdagavond tegen twaalf uur
is te Utrecht op de hoek van
de Maliebaan en Nachtegaal- J
straat, bij een aanrijding tussen S
een vrachtauto met aanhang-
wagen en een personenauto, een J
vat met 650 liter jenever op i
straat gevallen en gesprongen.
De jenever vermengde zich met
de sneeuw en vloeide voorts in
een nabij gelegen put. S
Het vat stond op de aanhang-
wagen van de vrachtauto, die
op het drukke kruispunt geen
voorrang verleende.
Een geelzucht-epidemie, die rich
van haar soortgenoten onderscheid
de, doordat zij zich alleen onder de
landelijke élite verspreidde en zich
verre hield van eenieder, voor wie
de platte beurs een maandelijks te
rugkerend probleem vormt, heeft
wekenlang de gemoederen in dit
nuchtere Skandinavische land in
beroering gebracht. Niet vanwege
de ziekte zelf, die men bij iedere
individuele patiënt snel onder de
knie kreeg, als wel vanwege het
feit, dat de oorsprong nergens was
te vinden. Eerst toen vrijwel alle
deelnemers aan een artsencongres
met geelzucht onder de wol moes
ten, kreeg dit vraagstuk een op
lossing.
Een geval van geelzucht op zich
baart in medische kringen geen op
zien. Zodra echter vrijwel alle di
recteuren van grote ondernemingen,
staatsraden, ministers, rechters, bur
gemeester van grote steden, bankiers
en meer leden van de upper-ten"
aan dezelfde kwaal lijden, gepaard
aan hoofdpijnen, jeuk, huis- en oog
appel-verkleuringen, dan is er reden
tot verwondering. Medisch Zweden
sloot dan ook de gelederen.
Eenzelfde ziekte heeft meestal een
zelfde oorzaak. Aldus: wat hadden,
deden of aten de zieke notabelen ge
meenschappelijk? Vele mogelijke
aanleidingen werden zorgvuldig nage
gaan, echter zonder resultaat. In
dokterskringen werd de „voorname"
geelzucht het gesprek van de dag.
(Advertentie)
Goed bericht voor de bezitters van
DENTOFIX een nieuw, aangenaam
en hygiënisch poeder brengt uit
komst voor alle loszittende of losra
kende kunstgebitten. Een weinig DEN
TOFIX, morgens op de plaat ge
strooid, houdt Uw gebit de gehele dag,
onder alle omstandigheden, vast en
zsker op zijn plaats. Tevredenheid ge
garandeerd. Koopt nog heden een
strooibus in Uw apotheek of drogisterij
voor slechts f 2,35.
OESTERMAAL
Het spreekt dan ook vanzelf, dat
op het kortgeleden 4 Stockholm ge
houden artsencongres dit onderwerp
uitvoerig ter sprake kwam. Elke re
devoering was doorspekt met vraag
tekens. De antwoorden bleven achter
wege.
Moe van het vergaderen zetten de
medici zich na afloop aan een stevi
ge oestermaaltyd. Thuisgekomen
voelde ieder van hen de verschijn
selen, die een opkomst van geelzucht
vergezellen. Op hun ziekbedden rea
liseerden de artsen zich, dat één
maaltijd het antwoord had gegeven
op een congres vol vragen: de oester
was de schuld.
De oester bleek inderdaad besmet
te zijn. De leverancier was gauw
gevonden, de grossier eveneens. Die
verwees de Leren van de medische
inspectie naar een eenzame visser in
de kustplaats Havstensund, die geel
zucht had opgelopen, iedere oester,
die door zijn handen ging besmette
en daardoor Zwedens élite ten bedde
voerde. Hetgeen allemaal veel Kronen
kostte. En daarom hebben enkele
vooraanstaanden de Staat van Zweden
een proces aangedaan, omdat zij huns
inziens, te weinig controle uitoefent
op de hygiène van degenen, die hot
.dagelijkse" voedsel vergaren.
(Advertentie)
Bij de winkelier staat
King's Cross op de toon-
bank zó voor het grij
pen uit een doos met deze
foto van mij er op. Die
dozen zijn zó leeg. Want
steeds méér mensen ont
dekken, dat King's Cross
Virginia voor 80 ct de
20 stuks zoveel méér geeft
aan klasse, kwaliteit en
karakter iedere dag
opnieuw! Daarom is het
een kostelijke, nieuwe ro
kerservaring
VIRGINIA
blijft 'n klasse beter!
Hebt ge het gelezen? De Miljo-
nairsschool, genaamd ,,Le Rosey" te
Rolle in Zwitserland heeft haar 75-
jarig bestaan gevierd. Wa Rosey"
betekent weet ik nie, 't zal wel zijn
,,'t gouden rooske'. Waar Rolle licht
weet ik ook nie, maar dat er de
Zwitserse frankskes zullen rollen daar
kunt ge verzekerd van zijn. Die
school, enkel voor kinderkes van ko
ningen, staatslieden en miljonairs
bestaat nu dus 75 jaar. Hebt gij ooit
er van gehoord? Als ze mij gezegd
zouden hebben dat ze opgericht ging
worden, zou ik geadviseerd hebben:
begint er nie aan, dat wordt erre-
moei lüen.
En, swens dat ge dit leest meugt
ge me gerust vies bezien. Want be
staan er, op d'n dag van vandaag,
groter sukkeléérs dan miljonnairs?
We leven in 'n democratische tijd,
en al verbiedt de democratie u niet
er n' millioen op na te houden (zie
maar 'nne keer naar de Yankee-doe
dels in Amerika) ge mot nochtans
in uw uiterlijk leven doen of ge er
maar honderd had. En da doen ze
in Amerika dan ook. As daar, op de
627ste Avenue in New York, zal ik
maar es 'nne keer aannemen, 'nne
multi-multi-miljonnair 'nne vent te
gen komt die 'n zwaar stuk in zn'
botten heeft, dan zeet 'm: Sorry,
gif me oewen erm, sukkeleer en ik
zal u naar bedde brengen." Da's pas
democratie. Ik weet nie, of ze dat
aan de kinderen van die koningen,
staatslieden en miljonnairs in 't Gou
den Rooske zullen leren, ik peis dat
ze daar geen rekensommekes leren
maken nW cijfers beneden 1000000,
maar nodig is dat toch. Want, lus-
tert 'nne keer goed: as d'n eersten
d'n beste Parijse straatkuiser daar
me z'n kinnekes aan z'n hand in
Rolle komt, motten ze daar op die
Ocst- school worren toegelaten. Dieje straat-
Rozebeke, kuiser in Parijs mot wel miljonnair
zijn, anders kan 'm geenen drogen
boterham kopen. Supporseert, ge hebt
daar in Frankrijk 'n inkomen van
een millioen franse francs per jaar,
dan kunt ge daar nog mee oe vrouw
en al uw kinnekes op 'n Frans houtje
bijten. Want, laat ons maar nne keer
met miljoenen gaan cijferen. Zo'n
Frans miljoen, tegen vier procent
)en da's tegenwoordig al goed be
taald) brengt per jaar.... 4000 hol-
landse guldentjes op. Ge zult zeggen,
da kan er nog al mee deur, maar,
as ge nou wit, dat mijn matante in
Parijs 200 francs voor 'nnen neusdoek
moest neertellen, dan kan 't er nie
meer mee deur. Ik ken er bij u, in
Nederland, die 4000 gulden in de
maand verdienen en die nog tekort
komen... en dat zijn geen mijonnairs.
Zodus: de kleinste Franse werkman
is al miljonnair, ze zijn er dat alle
maal. Ge begrijpt dus,, dat die Rosy
in Rolle nooit schrik hoeft te hebben
dat z'n school onbevolkt zal zijn.
En neemt ge nu de Belzje miljon
nairs, dan kunt ge al seffes consta
teren, dan 'n derde van onze bevol
king ook al millionnair mot zijn.
Want mee 28000 gulden per jaar,
da's dus met ruim 2000 gulden in de
maand, daar kunnen ons Ministers en
onder-ministers en staatssecretaris
sen en Hoofd- en Subalterne Staats
ambtenaren en Staatslieden, die sa
men zeker 'n derde van ons bevol
king uitmaken, nie van komen. Die
Rosy in Rolle kan dus ook op klan
dizie uit ons Belzjiekske rekenen. Of
er veul Nederlandse kinderen zitten,
da zou ik U nie durven zeggen. Ik
geloof 't nie, althans nie van ambte
naren, want die zijn, als ik mij nie
serieus trompeer nog geen Neder
lands miljonnair.
ERREMOEI.
Om kort te gaan: de hele Franse
bevolking is miljonnair en ze lijen
allemaal erremoei. 't les te zeggen:
miljonnairs-erremoeie... ge hoef nie
te vragen, ohe de democratische erre
moei er uit zal zien. Vraag da maar
'nne keer aan Abbé Pierre of ga
maar 'nne keer in de woonkrotten
van Bordeaux zien. t 'les de moderne
besmettelijke wereldziekte.
De mensen worren hoe langer hoe
rijker en ermer tegelijk. Ge zult zeg
gen: Sus, ge zievert, da's 'n contro—
dictio in terminus, maar dan lach
ik u uit en antwoord: „da's 'nne
geuzc-lambiek in Terminus". Want
gaat in diejen Stammenee in Kort-
rijk 's zaterdagsavonds maar 'nne
keer zien, hoe ze daar met de rente
van d'r miljoen omspringen.
Onzen Onderpaster is 'nne geleer
de mens. Die zee: „Duurte van de
levensmiddelen willen ze door loonop-
slag „ausradieren" en, komt er loon-
opslag, dan gaan de levensmiddelen,
't ies te zeggen de prijzen van de
levensmiddelen, weer de hoogte in en
dan maar weer de lonen, 't Is sjuust
of ze de boordevolle wagens mee de
levenslasten aan de wielen willen
voortduwen. Maar de wielen slaan
deur en de wagen blijft op z'n plek.
„Maar" zegde hij, „ge mot maar
nie verklappen dat ik u da gezegd
heb, anders beginnen ze weer te
schrieven: A bas la "alotte!"
Ga nog 'nne keer mee terug naar
La Rosy. Er zijn honderden uitnodi
gingen voor dat feest in Rolle rond
gestuurd, om er al de oud-leerlingen
naar toe te krijgen. Onze Keunink
Boudewijn heeft ook zo'n invitatie
ontvangen maar hij heeft doen zeggen
dat 'm, tot zijn spijt (er wordt aller
hande spijt in de wereld gefabrikeerd)
de viering niet kon bijwonen. Er zijn
er veul meer, die zo'n invitatie thuis
hebben gekregen. Daar hebt ge de
broer van onze Keunink,prins Albert,
de Sjah van Perzië, de hertog van
Kent. prins Rainier van Monaco (van
Montecarlo) heb ik niks vernomen.
Die prins Rainier is 'nne kleinzoon
van Churchill. En t' is daar natuur
lijk nie bij gebleven, 't Zal er wel
aristocratisch-democratisch zijn toe
gegaan.
Er woont op onze wereld een
man, die de gladiatoren van Hit-
Ier te grazen heeft genomen.
Zeker, er wonen op onze wereld
véél zulke mannen. Ik vul mijn
eerste zin daarom aan met „op
een manier, die nauwelijks haar
weerga heeft in de wereldge
schiedenis". De naam van deze
man is Schmidt, doodgewoon
Schmidt en zijn voornaam is El-
fried. Wanneer gij ooit in We
nen zoudt zijn en U per tram
zoudt laten vervoeren, zou het
kunnen zijn, dat de hoofdfiguur
uit dit artikel U een kaartje
verkoopt. Hij heeft vroeger an
dere kaartjes gebezigdmaar
laat ons niet op ons verhaal
vooruitlopen. Hij is nu maar een
heel gewoon tramconducteur.
Het zou erg zonde zijn, de vro
lijke avonturen van Elfried
Schmidt niet op het podium der
openbaarheid weer te geven. Ik
doe het bij deze, na gebruikma
king van enige bronnen, waar
van een essay van Joseph
Wechsberg wel de voornaamste
was.
Aan 't begin van Schmidt's carriè
re als propjesschiete. naar de Nazi-
hoofden bevindt zichwel, het is
duidelijk, een tram. En nu moet U
weten, dat het jongetje Schmidt, dat
in 1938 19 jaar was en verschrikkelijk
boos op dt Nazi's, die zojuist het
mooie woord „Anschluss" hadden
verzonnen voor een doodgewone mili-
tiire gangsterstreek (zoals ze dat la
ter nog zo dikwijls zouden doen), een
i iike fantasie bezat tezamen met heel
v. inig geld. Hij woonde, toen de
zwaardvechters binnenrukten, samen
met zijn moeder bij zijn oom een
dorpspastoor in Rampersdorf nabij
Wenen maar de Nazi's stonden op
het punt de pastoor naar een concen
tratiekamp te slepen en Elfried zon
op mogelijkheden om hem te redden.
Nu was het zo, dat hij ervan had ge
droomd, ingenieur te worden, maar
er was nooit geld voor geweest. In
zijn kleine kamer echter hingen alle
muren vol tekeningen va... trams; de
jongen had vele uren in remises en
bij haltes doorgebracht en wel, het
bloed kruipt vaak waar het niet kan
gaan. Toen hij op een avond naar die
tekeningen zat te staren en de pré
caire toestand van zijn oom over
woog, schoot er een idee in hem om
hoog, dat bijna te dwaas was om er
langer dan een seconde aan te den
ken. Schmidt dacht namelijk: als
ik nu eens met behulp van die teke
ning door Hitier tot ingenieur kon
worden gebombardeerd
De volgende dag ging hij naar We
nen. Niemand weet, in welke winkel
tjes hij precies is geweest, maar het
staat vast, dat hij bij zijn terugkeer,
enkele dagen later, onder andere
meebracht:
a. een doorslag van een door hem
zelf aan de Duitse Staatsspoorwegen
gerichte (fictieve brief, waarin hij
verzocht, „de bijgaande technische te
kening te bezien";
b. een brief van de Duitse Staats
spoorwegen, waarin stond, dat de te
kening van zijn diesel-tram met gun
stig advies aan het Ministerie van
het Transportwezen in Berlijn was
doorgezonden; en
c. een brief van dezelfde instantie,
het bericht bevattende, dat dat Mi
nisterie zijn plan had goedgekeurd en
dat aan een groot bedrijf opdracht
was verleend om de wagens te pro
duceren.
Bovendien droeg hij toen massa's
rubberstempels bij zich.
Om nu de genialiteit van dit be
drog nader toe te lichten, zij ver
meld, dat deze jongeman als volgt
te werk was gegaan: hij had een
stempel, die hij als lid van de Ka
tholieke Jeugdbeweging placht te
bezigen en die luidde „AN DAS
TRANSPORT-MINISTERWM" ont
daan van de letters „AN DAS", de
rest als briefhoofd gebruikt, een
legitimatie op de brief getikt en op
die manier stempels gekocht, waar
op de adelaars in alle richtingen
uitvlogen. Thuis gekomen voorzag
hij zijn tram-tekening (die dus
nooit uit de kamer was geweest)
van stempel-opdrukken als „Bin
nen gekomen", „Gezien", „goedge
keurd" en ging mét zijn brieven
en zijn tekening naar de Gestapo
om over zijn oom te praten. De
Gestapo vloog er (nog) niet in.
Schmidt tikte een brief, blijkens
welke de Universiteit van Berlijn
de heer Schmidt had benoemd tot
ingenieur honoris causa; hij werd
tegens uitgenodigd, zich op de 25 e
augustus, des voormiddags om 11
uur, in de Rijkskanselarij aan de
Führer voor te stellen.
Toen Heeroom die brief las, keek
hij zijn vooruitstrevende neef pein
zend aan. Ik ben er niet bij geweest,
maar ik kan me zo voorstellen, dat
hij zijn pijp heeft neergelegd en veel
betekenend heef' gekucht. Schmidt
wandelde nog even bij de Gestapo-
commandant binnen en legde noncha
lant zijn brief op tafel. De pastoor
werd niet gearresteerd. De jongen
ging naar Berlijn, verstuurde er wat
ansichtkaarten (want hee' het dorp
wist het al) en schafte zich veilig
heidshalve ook nog een ingenieursdi
ploma aan, omdat het zo gek zou zijn,
als hij dat nu niet had. Stempels wa
ren er genoeg en handtekeningen zet
ten is zo moeilijk niet.
De leidende Nazi's in Rampersdorf
zaten even later op het gala-feest
sprakeloos naar Elfried te luisteren.
Hij verhaalde omstandig, hoe eenvou
dig en hartelijk de Führer met hem
gepraat had. Dames begonnen te
snikken, mannen snoten hun senti
mentele neuzen. En hij zei, vertel
de Schmidt, hjj zei: mein lieber
Schmidt, als je ooit eens iets nodig
hebt, bei je dit nummer maar op.
Toen er kort daarna moeilijkheden
rezen doordat een Nazi-kennis arg
waan kreeg omdat Schmidt vertelde,
de Führer met „Herr Reichskanzler"
en niet met „Mein Führer" te hebben
aangesproken, bleef er maar een op
lossing mogelijk: een uniform. Een
aaankoopvergunning was spoedig ge-
Er kwamen nu vele vrienden, die
in nood verkeerden, zijn hulp inroe
pen. En Schmidt gaf die. Het was ge
makkelijk genoeg. Hij had een eigen
gemaakt bewijs, dat de Führer hem
het zilveren erekoord had toegekend
en tevens een met vele stempels
overdekte kaart, waarop de Führer
alle lagere partij-organen en instan
ties opdroeg, Ingenieur honoris causa
Schmidt alle nodige hulp en mede
werking te verlenen. Toen dan ook
de Nazi-Kreisleiter te Wenen de heer
Huber naar Dachau had laten over
brengen, betrad Schmidt het kantoor
van de eerstgenoemde er snauwde
hem toe: Herr Kreisleiter, het is mij
bekend, dat de heer Huber werd gear
resteerd op aandringen van een per-
reed en Schmidt betrad de winkel,
waar hij verscheidene onderschei
dingstekenen aansch. te, alsmede een
militair costuum, zoals niemand er
een bezat. Op die manier immers
kon heel de militaire bent, van hoog
tot laag, steeds redeneren: wat hij
is, weet ik niet, maar belangrijk ze
ker.
In Rampersdorf sloeg de nieuwe
verschijning enorm in en toen hij la
ter naar Wenen ging voor een paar
dagen, sprongen kolonels, majoors en
oversten, die hij passeerde, met klap
pende hakken in de houding.
soonlijke vijand, die zijn zaak wilde
overneme". De Führer heeft me vo
rige week nog gezegd, dat hij derge
lijke gedragingen niet waardeert. Ik
zie hem waarschijnlijk aanstaande
donderdag of vrijdag in Berlijn en als
U deze zaak niet onmiddellijk regelt,
zal ik hiervan persoonlijk melding
moeten maken.
De Kreisleiter zakte terug in zijn
stoel, stamelde, dat hij de feiten niet
had gekend en dat het hem zeer
speet. Acht-en-veertig uur later was
Huber vrij. Niet minder dan 40 men
sen kon Schmidt op deze wijze helpen.
Op 23 november 1938 werd hij in
gelijfd bij de Luftwaffe om er zijn
doodgewone dienstplicht te vervullen.
Hij onderging er de normale recruten-
opleiding en schikte zich erin. Maar
op zekere dag kwam de Nazi-kennis
weer op de proppen en zei, dat hij
lont rook en al de gedragingen van
Schmidt ais zwendel beschouwde.
Schmidt schrok zich een ongeluk,
maar riep: Als je me dat wilde
zeggen, ga dan maar wee naar huis.
Heil Hitier.
Nu móe t er weer iets gebeuren. Hij
belde Das Kleine Volksblatt op en
vertelde, dat hij voor wat aardige
kopie kon zorgen. Op 22 december
1938 bevatte 't Volksblatt een artikel
over hem, waarin o.m. stond dat de
Führer het zilveren erekoord maar
aan drie mensen .n Oostenrijk had
verleend en ook, dat de door Schmidt
ontworpen tramwagen driemaal zo
snel was als alle oudere modellen. Nu
geloofde zelfs de Nazi-kennis het
Toen hij na het Kerstverlof in zijn
kamp terugkwam, werd hij bij de
commandant geroepen, „Mein Lieber
Schmidt", zei die, „waarom héb je
het ons niet gezegd." Het Volksblatt
lag op tafel. „Ik wilde mijn plicht
doen als gewoon soldaat", antwoord
de Schmidt. En: „Heil Hitier". Hij
kreeg van toen af alle faciliteiten,
die hij wenste; een eigen werkkamer
en vrij te kiezen diensturen. Wat la
ter moest hij zich melden bij Kolonel-
Genera] Eduard von Löhr. Deze sprak
van een promotie tot officier en
Schmidt voelde opnieuw zijn maag
omdraaienwant die promoties
kwamen van BerlijnEr was nog
één mogelijkheid, dacht hij: nóg een
nieuw uniform. Het kwam en he* zil
ver erop verblindde nog even alle
Nazi-ogen, die het zagen. De gene
raal gaf hem zelfs toestemming, zijn
eigen auto te gebruiken. Toen hij
daarmee in Rampersdorf binnenreed,
stond het hele dorp stijf van respect.
Maar het kon zülk mooi weer niet
blijven in Schmidt's .arrière. De ge
neraal had een voordracht naar Ber
lijn gezonden en in Berlijn was men
gaan zoeken naar een Ingenieur ho
noris causa Schmidt. In èlle dossier
kasten, in èlle bureaus. En er was
zo'n Ingenieur niet
Het verhaal is, van hier af, eigen
lijk nog maar kort. Er was een ver
hoor en alles kwam uit. Schmidt werd
In de gevangenis gezet. Hjj wa= ten
einde raad en besloot, Cupido als zijn
redder te kiezen. De gevangene in de
cel naast hem zou daags daarop ont
slagen worden; Sehmiut gaf hem een
brief mee aan zijn meisje Elsa, waar
in hij schreef, dat hij 't êllemaai had
gedaan om indruk op haar te maken
en hij sprak met de collega af, dat die
het briefje aan de schildwacht zou ge
ven, voorwendende, dat hij niet me
deplichtig wilde zijn. Het ging zoals
het moest; het briefje belandde op de
tafel van de directeur. Ook tegen
over de rechtbank spoelde Schmidt
de rol van de zielige minnaar, die
meer had willen schijnen dan hij was.
De sentimentele leden van het hof
trapten er in; het was overigens een
zitting, waarin veel gegiecheld werd,
als de diploma's enzovoort op tafel
kwamen. Waarschijnlijk was van ho
gerhand instructie" gegeven om de
zaak in de doofpot te stoppen, want er
mocht immers naar buiten niet te
veel bekend worden van de wijze,
waarop de jeuzdige held zovele mili
taire heroën had beentje gelicht.
In elk geval redde zijn brief hem
van de beschuldiging van spionnage,
waarop de doodstraf stond Hij kreeg
vier weken gevangenisstraf wegens
het vervalsen van een officieel diplo
ma. vier weken wegens het onbe
voegd voeren van een academische
titel en vier maanden wegens onbe
schaamd misbruik van de naam van
de Führer. Maar wegens het goede
gedrag van de beklaagde werden er
drie maanden vóórarrest afgetrokken.
Schmidt diende, toen hij uit de ge
vangenis kwam, z'jn tijd bij de Luft
waffe uit. In 1945 werd hij trambe
stuurder in Wenen en nu is hij con
ducteur.
Gij ziet: er zijn toch ook we) aardi
ge dingen gebeurd in die laatste oor
log; zelfs in het kamp van de swasti
ka-vereerders, En als gij soms in
Wenen komt: lét op de conducteur.
Er schuilt een geniaal man onder de
beoefenaren van dit beroep.
YORICK
