De beslissende
de maan (en
fase: mensen gaan
Mars) betreden
Vóór de schaatsmarathon
De winter bedreigt
watervogels met
duizenden
ondergang
Het mensdom brengt weer een Columbus voort (slot)
Een vijfpotig monster
raast door de hemel
Schipper Pot sloeg alarm
ONZE AGRARIËRS IN DE KNEL
Aantrekkingskracht van de maan zuigt de
raket
zich
toe
Leef voortaan zonder
Laxeermiddelen!
Natu-raLax
Bollen
Tien dagen
Klein
„Storm op de zon
Britse drukkers met
ontslag bedreigd
INVASIE IN ONHERBERGZAME BRABANTSE B1ESBOSCH
Reeds vijf ton
afval produkten
rrilZPn Pil tMl Pil i °m onze landbouw en veeteelt dus
J Cll It/III II .constante en voldoende hoge inkom-
Universiteit wendt
zich lot
hooggerechtshof
LIKDOORNS wonderolie
De Sovjet-Unie
en dwangarbeid
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 15 FEBRUARI 1956
C
y-ANAF HET MOMENT waarop wij het luehtrad monteer
den, stonden we - lioe onnozel het ook klinkt - nog met
heide henen op de grond. In dit artikel echter moeten naar
we gaan werken met waarschijnlijkheden, want we staan
voor de beslissende fase een reis naar de maan. Eerst echter willen
we wel eens weten, of het ook mogelijk is om van de 1730 kilome
ter hoogte, waarop het luehtrad zich bevond, naar de aarde terug te
komen. We zagen reeds, dat ons luehtrad, evenals de „kosmische
voetbal", die in 1957 omhoog zal worden gezonden, een eeuwige vrije val maakt.
Door de grote beginsnelheid, die in het luchtledige behouden blijft, èn door de
enorme hoogte kunnen we niet op de aarde vallen, daar deze rond is. We vallen er
gewoon omheen. Wat gebeurt er nu echter, als we onze valsnelheid verminderen, door
raketten in tegenovergestelde richting af te schieten Dan gebeurt er precies het omge
keerde als hetgeen wij in ons eerste artikel beschreven we gaan weer spiralen om de
aardbol, maar we raken nu niet verder van de aarde af, doch naderen haar steeds dich
ter. Op een gegeven moment raakt de raket in de buitenste, ijle laag van de dampkring,
en wordt daarmee een gewoon raket-v 1 i e g t u i g, dat nu ook wat heeft aan zijn uraeg-
vlakken, die daarboven in de ruimte niet nodig waren. Er was daar immers geen lucht?
De piloot van het ruimteschip gaat nu ook gebruik maken van zijn
stuurknuppel, om zijn toestel heel langzaam maar zeker te
laten dalen. Nog steeds spiraalt hij met een enorme vaart om
de aarde, doch geleidelijk aan vermindert de snelheid, door de
remmende werking van de lucht. Op 24 km hoogte is de snel
heid bijna weer normaal, namelijk 1200 km.... de geluidssnel
heid. De landingssnelheid zal echter nauwelijks meer dan
100 kilometer zijn enals de raket landt gebeurt er
ook niets, dat dramatisch is. Dit staat dus nu al vast: het is
mogelijk de 1730 km-baan te bereiken en het is mogelijk daar
van terug te keren. Maar nu?
Op 1730 kilometer hoogte, waarop
ons luehtrad zich bevindt, kunnen we
tal van interessante waarnemingen
doen, o.m. omtrent kosmische stralen,
de magnetisch» ^stormen die door de
zon worden verwekt; we kunnen de
sterren beter- dan ooit waarnemen,
omdat de dampkring er niet tussen
zit om het beeld in de telescooplens
te sluieren en tenslotte hebben we
ook een prachtig uitzicht op de aar
de. Er blijft ons daar weinig verbor
gen. In geval van een oorlog is de
bezitter van een luehtrad de machtig
ste partij. Maar daaraan denken we
nu liever niet.
Het luehtrad is echter in de eerste
plaats bedoeld als tussenstation voor
de echte maanraketten. Deze raket
ten worden gebouwd „in de lucht",
bij het luehtrad. De typische sigaar-
vorm missen we ditmaal. Deze vorm
was voor de raketten aUeen maar ge
kozen, omdat zij op een deel van hun
reis de lucht (met de weerstand die
deze oplevert) moesten doorsnijden.
In het luchtledige is dat niet nodig
en daarom kiest men voor het ruim
teschip de eenvoudigste vorm, name
lijk die van de bol. Vermoedelijk zal
het ruimteschip uit drie, als het wa
re boven elkaar geplakte bollen be
staan. Onderaan bevindt zich een
stelsel van raketten, die we nodig
hebben om in beweging te komen.
Dan is het tijdstip van de start daar.
De bemanning kruipt in de bovenste
bol van het maanschip en de raket
motoren worden in werking gezet. Om
naar de maan te kunnen ontsnappen
is een beginsnelheid van 35.500 kilo
meter nodig. Het maanschip zweeft
achter mee met het luehtrad dat im
mers een voortdurende val maakt.
De snelheid is dus bij de start, zon
der dat nog maar één raketmotor
werkt, reeds 25.400 km. pei uur. Al
heel gauw heeft het maanschip dus
de vereiste snelheid. De motoren wor
den afgezet, want alles behoudt in
het luchtledige zijn snelheid.
De maan staat 384.000 km van de
aarde verwijderd, dus volgens schat
ting moest het ruimteschip in tien
uur tijd op de maan te pletter val
len.
Het gaat echter niet in tien uur,
doch we hebben er vijf dagen voor
nodig. We vallen ook niet te pletter,
want we strijken als het ware om
de maan heen. De kwestie is, dat we
onszelf wel als het ware naar de
maan schieten, maar dat we toch te
maken hebben met de aantrekkings
kracht van de aarde. De maanraket
gaat dus net als een steen, "die recht
omhoog wordt geworpen. De snelheid
waarmee we stijgen wordt steeds ge
ringer, tot we tenslotte praktisch tot
stilstand komen. Verder richten we
onze weg niet naar de maan, maar
langs de maan. Er wordt immers
eerst een verkenningstocht gemaakt?
Op 80 kilometer van het maanopper
vlak zweeft het ruimteschip voorbij.
Gezien vanaf het luehtrad beschrijft
het ruimteschip een zeer langgerek
te ellips, die de maanreizigers tot
kort langs de achterkant van de maan
voert.
Is men de achterkant van de maan
(die nooit door een mensenoog is ge
zien) gepasseerd, dan gaat alles
weer in omgekeerde volgorde. De
aarde trekt weer en de snelheid van
het maanschip neemt gestadig toe,
tot tenslotte de beginsnelheid weer is
bereikt. De piloot stuurt de raket
weer in de baan van het luehtrad
en de eerste verkenningstocht is voor
bij. Tien dagen heeft het geduurd....
Weer worden in het luehtrad en in
de laboratoria op aarde de verkre
gen gegevens uitgewerkt en dan komt
het moment waarop mensen in een
ruimteschip zullen stappen, met het
doel de maan te betreden. In korte
trekken gebeurt er hetzelfde al? bij
de zojuist beschreven start.
Op een hoogte van 885 kilometer
van het maanoppvervlak gekomen,
moet de mens ingrijpen. Met behulp
van een ingewikkeld mechanisme
wordt het gehele ruimteschip omge
keerd. Wat eerst achterkant was,
wordt nu dus voorkant. Dit is het
kritieke moment want hier - zo dicht
by de gapende maankraters - zijn
we op het punt, waar de aantrek
kingskracht van de aarde wordt op
geheven door die van de maan. Zou
den wij niet ingrijpen, dan viel de
hele maanraket in splinters en waren
we allemaal „naar de maan". Het
maanschip is echter omgekeerd en
de raketten, die in werking worden
gesteld, oefenen een remmende wer
king uit. Automaten doen al het no
dige werk, want zelfs de nuchterste
mens zal het experiment waarschijn
lijk niet zonder meer doorstaan.
Vlak boven de maanbodem gekomen
is de valsnelheid al aardig afgeno
men. Daar steken vijf lelijke, lange
benen uit het ruimteschip. Het mid
delste been is het langst. Het is een
schokbreker, die van zware teles
coopveren is voorzien. De vier ande
re benen houden het maanschip
staande.
Het is volbracht. Het ruimteschip
is op de maan geland.
Wat zullen de mensen daar vin
den? Dat zij levende wezens zullen
ontmoeten is uitgesloten, want
plantaardig en dierlijk leven is niet
mogelijk. Wel zullen zij weer het
gevoel hebben „mens" te zijn, want
de zwaartekracht doet zich hier (in
geringere mate dan op aarde)
voelen. Niettemin zullen de maan
reizigers zich een bivak inrichten
met "behulp' Van meegenomen ma-'
terialen, om het hemellichaam, te
verkennen. Misschien zullen zij on
bekende ertsen vinden, wie weet
ontdekken zij nieuwe wetten en ge
heimen van de natuur. Evenals op
de maan moet ook op de planeten 't
leven onmogelijk zijn. Mars is de
enige planeet waar waarschijnlijk
een zeer lage vorm van plantaardig
leven namelijk mossen voor
komt. De planeet zal evenals de
maan de onderzoekrs blijven lok
ken en wellicht zullen er ook ooit
mensen landen.
De reis er heen Is echter veel
moeilijker. De at te leggen weg is
150 maal zo lang als die naar de
maan. Bovendien zullen de mars-rei
zigers 449 dagen op mars moeten
overblijven, omdat de planeet nu een
maal een grotere baan om de zon
beschrijft dan de aarde het doet. En
men moet het tijtstip afwachten,
waarop mars en de aarde in één lijn
staan, voor men kan terugkeren.
fijn wij
Of een verblijf, voor zo lange tijd
in 'n droge dorre woestenij aan
trekkelijk zal zi'n? Vooreerst is** een
reis naar mars dan ook niet waar
schijnlijk. Doch wie weet?
We hebben u in deze artikelen
meegenomen naar onbekende en fan
tastische gebieden in het onmetelij
ke heelal en wie het werk overziet
van de ruimtevaart-experts krijgt de
neiging, de mens als almachtig te
beschouwen. Men moet zich dwingen
om zijn afhankelijkheid van God nog
te realiseren.
En toch dank zy de verruimde
kijk, die we op het heelal hebben ge
kregen, voelen we juist onze onmacht
tegenover het oometelyke heelal.
Vanaf Gods hoogte is een reis van
mensen naar de maan slechts het
sprongetje van een sprinkhaan. De
aardbol en de maan, ja het gehele
Melkwegstelsel met zijn myriaden
zonnen, planeten en manen, waarvan
ook de aarde deel uitmaakt, is in
het heelal slechts een nauw zicht
baar wolkje. En in dat wolkje moet
dan het stipje zijn, dat aarde heet.
Hoe klein is de mens, die op die
aarde woont. Hij is niet machtiger
dan de mier, die over een lucifer
klimt. Maar even dapper en energiek.
Een deskundige van hef lucht
machtobservatorium te Sacramento
Peak in de Amerikaanse staat New-
Mexico heeft maandag verklaard, dat
een hevige „storm" die op het ogen
blik aan de oppervlakte van de zon
woedt, waarschijnlijk over de gehele
wereld invloed zal uitoefenen op de
sterkte van radio-signalen. Hij zei
dat 61 zonnevlekken, drie met een
groter oppervlak dan de aarde, aan
tonen, dat er een storm woedt. Het
is een van de zwaarste stormen van
de laatste jaren.
Achtduizend Britse drukkers, die
een maand lang geen overwerk heb
ben willen verrichten en alleen maar
„volgens rooster" hebben gewerkt als
gevolg van een loongeschil, hebben
van de patroons aanzegging gehad,
dat zij ontslagen zullen worden als
zij deze week niet normaal aan het
werk gaan.
De Londgnse tijdschriften en de
kleine plaatselijke bladen hebben
vooral van de staking te lijden.
Deze foto werd genomen tijdens de inschrijvingen voor de elfstedentocht. De eersten dienen zich
hier aan, belust op sportief avontuur
(Van onze speciale verslaggever.)
Niet zonder verbazing zal mulder Hermes in IVlade-Drimmelen vrij
dag de opdracht hebben ontvangen om onverwijld 500 kilo gemengd
graan te leveren voor de watervogels van de Biesbosch. Maar de op
dracht was wel safe. Want die kwam van niemand minder dan de r.-k.
Molenaarsbond „St. Victor", die op de alarmkreet van schipper Pot
van de Rijkspolitie te water in Drimmelen, direct overgenomen door een
aantal Brabantse journalisten en de heer D. M. de Jaeger, voorzitter van
de afdeling Eindhoven van de Ned. Vereniging tot Bescherming van
Dieren, spontaan deze daad stelde met het vooruitzicht op nog eens 500
kilo. Schipper Pot en Jan Reuser, de kooiker van de Hofmanplaat, kon
den aan de slag. En het ziet er naar uit, dat zij aan de slag kunnen
blijven. Zeker als hun alarmkreet in nog wijder kring zal worden ge
hoord, hetgeen de bedoeling is.
Er is nood in de Biesbosch, die in
deze dagen een winterlandschap biedt
zo prachtig en imponerend als men
(Advertentie)
rt **en-
j i sten voor nun ai beid te verschaffen,
in rln Inmrlhniliis I zullen steeds steunmaatregelen van
lil WC ILlt IWUULl LU de regering gewenst en noodzakelijk
MEN
behoeft op donderdag om
half één de mooie en duidelijke
radio-uitzending voor onze land
en tuinbouw langs de K.R.O. maar
te beluisteren, om te weten, dat er
een zekere ontevredenheid is onder
de mensen van de „agrarische sec-
ïocc over e bereikte resultaten in
1955 en eigenlijk ook een zekere
angst voor het verloop van de we-
reldprijzen voor allerlei soorten
granen. De daling der wereldprij-
zen is er immers en voor een deel
wordt die toegeschreven aan de
plannen in de V.S. van Amerika
om de acht miljard dollar voorra
den uit de landbouw en zuivel op
de wereldmarkt af te bezetten. Men
is er al mee bezig geweest en daar
mee is, volgens de voorlichtings-
dienst de doling d6v prijzen ver—
oorzaakt.
Men begrijpt, dat ook andere
landbouw-landen, bijvoorbeeld De
nemarken, Australië en Nieuw-
Zeeland daarvan last hebben.
In Amerika hebben ze dat heel
goed begrepen en als nu zich het
congres verenigt met de voorstellen
van president Eisenhower, zullen die
voorraden vanaf 1956 voor niets gele
verd worden (als men wil: gedistri
bueerd) aan volkeren, die door hun
economische achterlijkheid te wei
nig hebben en waarvan honderden
miljoenen leven aan de rand van de
hongersnood of althans beschikken
over te weinig voedsel of te weinig
kleding.
Wordt dit Amerikaanse plan vanaf
1956 ten uitvoer gebracht, dan zal de
kans kleiner worden, dat er ten laat
ste prijs-dumping komt. Natuurlijk
moet men in de gaten blijven houden
dat de Amerikaanse, Canadese, Nieuw
Zeelandse en Australische landbouw
gebieden zo veel blijven produceren
per jaar, dat de export van de land
bouw- en zuivelgoederen uit die stre
ken op de wereldprijzen altijd een
verlagende invloed zal blijven uitoe
fenen. En onze landbouw cn veeteelt
zullen daarvan steeds last ondervin-
ziin. Zouden die worcen afgeschaft,
dan zou onze landbouw- en veeteelt
productie op den duur aan een moor
dende concurrentie zijn blootgesteld;
wat zeker niet ten voordele zou zijn
van onze nationale economie.
Enige jaren geleden heepte onze
regering het z g. Egalisatiefonds
(waarin door inkomsten en uitgaven
de Rijkssteun aan de landbouw en
veeteelt boekhhoudkundig is onder
gebracht) te kunnen opdoeken. De
gang van zaken in de wereld heeft
dit onmogelijk gemaakt en zal dit ook
wel voorgoed onmogelijk maken
Maar hieruit blijkt in allen gevalle,
dat onze z.g. welvaart althans voor
dit gedeelte kunstmatig is. En daar
er altijd een drang bestaat iets wat
men kunstmatig heet op te ruimen,
zal er altijd door radio, pers en ver
gadering een strijd zijn tussen hen,
aie de in ons land bestaande land-
bouw-èconomie verdedigen en hen die
het kunstmatige willen snoeien!
Vooral in de volgende jaren, als men
gaat streven naar een verkleining van
het regeringsapparaat (om tot vermin
dering van belastingen te komen) zal
dat Egalisatiefonds (en daarmee de
regeringssteun aan de landbouw) tel
kens weer in debat komen.
Mansholt zelf die nu al 10 jaar de
teugels van landbouw enz. in handen
heeft, wijzigde telkenmale de bere
kening van de steun en de vorm,
waarin die gegeven werd. En blijk
baar gezien de klachten uit de
kringen van de landbouw telken
male in verlagende vorm.
Nu kan men die klachten niet alleen
horen langs de K.R.O.-uitzendingen,
maar ook langs de N.C.R.V. en als
men in eigen omgeving praat met
landbouwers, komt men tot het in
zicht, dat het 't middelgrote en kleine
niet-polderbedrijf is, dat de klachten
uit. De grote polderbedrijven verdie
nen nog wel en natuurlijk hoopt
iedere buitenstaander, dat er d5ar vol
doende gereserveerd wordt om bij een
ineenstorting van de, ook in Ameri
ka!!), geleide e onomie, voldoende
economische kracht te bezitten om
de eerste klappen op te vangen.
Maar wat de „zandboeren" betreft,
staat de K.V.P. op de verdedigingswap
Men heeft dat op verschillende plaat
sen en in verschillende toonaarden in
de laatste tijd nog kunnen horen en
lezen voor wat betreft de productieve
melkprijs en (in verband met de de
tailprijs) de daaraan vastgekoppelde
steun. Deze laatste wordt onvoldoen
de geacht, omdat de productieprijs te
laag werd berekend door de „experts"
van Mansholt.
Voor de burgerij, die niet in het
vak zit, blijft dat allemaal slecht te
volgen. De burgerij is de consument
en die zou toch graag willen, dat aan
het einde van het gevecht toch weer
geen prijsverhogingen optreden.
En zo gaat er dan heel wat kritiek
uit naar de boer en de hovenier.
Ten onrechte natuurlijk, want als
de slagen vallen, vallen die het eerst
en het hardst bij de producent. En zo
zou het kunnen zijn, dat op de duur,
alle goede bedoelingen van Mansholt
c.s. ten spijt, om de producenten van
agrarische producten aan een constant
en redelijk bestaan te helpen, deze
het eerst in de verdrukking komen.
Maar dan pas zal blijken, dat ge
leide economie voeren nog niet zo ge
makkelijk is, al werd dit van socia
listische zijde betoogd.
In het laatste bestuursjaar van zijn
bestaan heeft het ministerie zijn
kracht gezet op het constanthouden
van de koopkracht van de gulden.
Vandaar allerlei suggestieve maatre
gelen, die hier cn daar prijsverlagin
gen gaven en hier en daar een prijs-
stop brachten. Maar dat is al.
Nu men zover is, dat er prijzenrust
ging heersen, komt daar een verslag
van de commissie, die dit ministerie
er toe brengen moet (omdat ze wel
niet anders zal kunnen) met een
loonsverhoging te komen. Of men zou
de weg moeten vinden en willen in
slaan, om in die gebieden van ons
economisch leven, waar veel is ver
diend, te komen tot een uitkering-in
eens.
In het algemeen is de landbouw-op-
het-zand daarvan uitgesloten en de
werkkrachten zullen maar al tè graag
naar de industriële sector gaan, waar
meer kansen zijn voor hogere lonen
of meer inkomsten. Zo wordt de land
bouw dan weer geplaatst voor de
moeilijkheid geen voldoende werk
krachten te hebben.
Dat is het economische drama, waar
voor onze agrarische producenten ko
men te staan; dat hun economie in
de ogen van de vaderlandse econo
misten geen leidende rol meer speelt.
En tegen die waardevermindering
kunnen zij niet op. Maar dan?
zich nauwelijks kan voorstellen. Nood,
oie juist veroorzaakt wordt door die
barre winterse woestenij van ijs en
sneeuw. Het zijn ditmaal niet de men
sen in de boerderijen en keten op de
polders, die ilt nood zijn. Het zijn de
duizenden watervogels, die op het
moment huizen in de kreken en grien
den en polders van dit waterland.
Want is in normale tijd de
Biesbosch al rijk aan watervo
gels van allerlei soort, zoals
meerkoeten, eenden, waterhoen
tjes, aalscholvers en ga maar
door, tengevolge van de strenge
vorst, die heel west-Europa in
zijn greep houdt, heeft er een
ware invasie van watervogels
in de Brabantse Biesbosch plaats
gehad. Er zijn naar schatting een
duizendtal ganzen en zwanen
neergestreken in de omgeving
van het „Gat van de Elft", waar
onder enige honderden witte
ganzen, die men al jaren hier
niet meer had waargenomen.
Zij doen zich tegoed aan het jonge
graan in de Biesboschpolders voor
zover de sneeuw hun dat niet belet.
Zij kunnen bovendien nog voedsel
vinden in het open water dat echter
bij de aanhoudende vorst spoedig zal
verminderen.
Maar erger is de situatie voor de
waterhoentjes, de eenden en meerkoe
ten, reigers en roerdompen, waarvan
er op dit moment tienduizenden in de
Biesbosch hun toevlucht hebben ge
zocht vanuit allerlei streken uit het
noorden, doch hier al evenzeer met de
ondergang worden bedreigd.
SNEL HELPEN!
Als tenminste schipper Pot van de
Rijkspolitie te water in Drimmelen er
niet zou zijn geweest en Jan Reuser,
de -kooiker van de Hofmanplaat, die
al enkele dagen, voor zover hun dat
mogelijk was aan het voederen zijn
geweest.
Helaas, in zo'n uitgestrekt gebied
met zoveel duizenden vogels kan
men weinig beginnen, als de mid
delen niet groot zijn. Jan Reuser
heeft zijn schuur en bijkeuken open
gezet voor de verkleumde vogels,
waaronder zeldzame soorten, schuw
als de nacht, maar die nu uit zijn
hand eten door bitter gebrek aan
voedsel.
Schipper Pot en Jan Reuser begre
pen dat er snel en afdoende hulp ge
boden moest worden. En dat zal ge
beuren ,dank zij de medewerking van
een aantal Babantse journalisten en
een aantal Brabantse afdelingen van
de Ned. Vereniging tot Bescherming
B.O.Z.
Ir. J.
Aulherine Lucy
De universiteit van Alabama (V.S.)
waar zich verleden week ongeregeld
heden hebben voorgedaan bij de toe
lating van de eerste negerstudente,
heeft maandag bekendgemaakt bij 't
hooggerechtshof appel te zullen aan
tekenen tegen de order van het Fede
rale Gerechtshof, op basis waarvan
de negerstudente, Autherine Lucy,
moest worden toegelaten.
Autherine Lucy, die na de ongere
geldheden „uit veiligheidsoverwegin
gen" de toegang tot de universiteit
is ontzegd, heeft een Federaal Ge
rechtshof verzocht opdracht te ge
ven haar opnieuw toe te laten.
van dieren met aan het hoofd de heer
de Jaeger in Eindhoven.
Want merkwaardigerwijze was de
actie al begonnen, voordat de organi
satie in kannen en kruiken was. We
maakten al melding van de 1000 kilo
gemengd graan, die „St. Victor" on
middellijk beschikbaar stelde. Daar
bleef het echter niet bij. De C.H.V.
in Veghel steld. 5 ton afvalstoffen van
graan en meel beschikbaar, die zo
spoedig mogelijk zullen worden ver
laden en naar Drimmelen zullen wor
den vervoerd. De dierenbescherming
afdeling Eindhoven gaf 150 kilo ge
mengd graan; het Persbureau van
Philips 100 kilo; de Daffabrieken even
eens 100 kilo. Kortom de eerste dagen
zullen schipper Pot en Jan Reuser het
voer voor hun bedreigde „avifauna"
voor het aanpakken hebben. Maar
da i?
IEDEREEN KAN HELPEN.
Iedereen kan hier helpen. Niet door
met een zak brood of graan te gaan
sjokken. Dat zou te veel tijd gaan
vergen. Het kan eenvoudiger. Door
een bedragje te gireren op gironum
mer 461303 t.n.v. D. M. de Jaeger,
Eindhoven onder het motto: „Bies
bosch Vogelactie".
En er zijn verder In ons gewest een
aantal dierenvrienden, leden van de
Ned. Vereniging tot Bescherming van
Dieren, die graag uw bijdrage in ont
vangst zuJien nemen voor dit doel.
We laten ze hier volgen: in Breda
kunnen bijdragen worden bezorgd bij
de Nutsspaarbank en de heer N. de
Pauw-Gerlings. Prins Hendrikstraat 5
Ginneken; in Roosendaal bij de heer
Tjerks, Sophiastraat 30 en de heer v.
d. Wild, Telefoor.straat 89; in Bergen
op Zoom bij de heer F. Jimkes, Bol-
werk-Zuid 46 en mevr. Goossens, Bol-
werk-Noord 77; in Waalwijk bij mevr.
de Visser-v. Everdingen, Markt 11.
Zij allen zullen zorgen, dat uw bij
dragen op de juiste plaats terecht
komen, waardoor dan onmiddellijk
tot aankoop van de gewenste voeder
middelen kan worden overgegaan.
(Advertentie)
IVn/tADMe VERWIJDERD BET
Wep met onhandige likdoornringen en
gevaarlijke scheermes es. Een nieuw
vloei baar mid del, NOXACORN, neemt de
pijn weg in 60 seconden. Eeltplekken en
eksterogen verschrompelen met wortel
en al. Bevat gezuiverde wonderolie,
jodium en het pijnstillende benzocaïne.
Een flesje NOXACORN Antiseptisch
Likdoornmiddel van t 1.35 bespaart U
veel ellende. (^"1
De Sovjet-unie heeft in antwoord op
een vragenlijst van het secretariaat
van de internationale arbeidsorgani
satie (I.L.O.) verklaard, dat zij voor
stellen voor een nieuwe conventie
over de antwoorden op de vragenlijst
tegen dwangarbeid zal stemmen.
Dit is meegedeeld in een rapport
van vele leue- De conventie van 1930
wordt als verouderd beschouwd. Vol
gens de Sovjet-unie dient de kern van
de nieuwe conventie aldus te luiden:
„Ieder lid van de internationale ar
beidsorganisatie, die deze conventie
ratificeert, neemt op zich om zo snel
als de wetgeving in het betrokken
land zulks toelaat, alle vormen van
dwangarbeid hetzij openlijke of
verkapte te verhielen en om maat
regelen te treffen tot eer snelle en
feitelijke opheffing van dwangar
beid".
(Advertentie)
Leer de ingewanden weer om op
natuurlijke wijze te funclionneren I
J behoeft nu niet meer te blijven tobben
met laxeermiddelen. Natu-raLax de
ontwenningskuur voor Laxeer-
middelen - herstelt de natuurlijke functie
van de darmen. Voor verouderde en
chronische gevallen van verstopping is
Natu-raLax thans ook verkrijgbaar in
halve kuurverpakking met speciale
Combinatie-tabletten.
hertelt de natuurlijke functie
Kpp. p.ltkingen II 3 90 II 2 25 (p,,l ,p..|.|.
Comb.net.e ««Metier, voor verouderd* en chronlich#
ge-ellen). Een Chelero-product I 1
