HONGKONG: rijk, schilderachtig
en gevaarlijk
AMSTLEVEN levensverzekering
Roem van het roken
VASTSTELLING MELKPRIJZEN
GEEN GEMAKKELIJKE ZAAK
IS
ruwe. rode honden
Vernieuwing onderwijs
vraagt veel werk
Op de grens van twee werelden.....
door YOR1CK I
POOLWEER GEEFT DE
RIDDERS VAN DE WEG
HANDENVOL WERK
Wat gaat er nü gebeuren?
IWITSALINE
Wijkplaats
voor
duizenden
'.Kruidige beschouwing j
GAUW NAAR DE GOUWZEE
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 14 FEBRUARI 1956
De boeren komen
er aan te kort
Prof. Robbers over het K.P.C.
Vluchtelingen
Geen angst meer
Meter per dag
Nicotine
Betrekkelijk
Schadelijk
Wegenwacht in sneeuw en ijs
Gekleurde wet
in z-Afrika
lil»' Ij»
De kwestie van de melkprij
zen is onder de boeren het ge
sprek van de dag.
Het zag er aanvankelijk naar
uit, dat de katholieke volksver
tegenwoordigers geen genoegen
zouden nemen met de beslissing
van de minister, maar uitein
delijk heeft het melkprijzende-
bat in de Tweede Kamer alleen
geleid tot het indienen van een
motie van de communisten: 'n
motie, die geen schijn van kans
had, temeer niet, omdat de ver
tegenwoordigers van andere
politieke groeperingen wel heb
ben begrepen, dat er in de toe
komst iets met die melkprijs
gaat gebeuren.
Het is voor de nijvere huisvrouwen
onprettig om te horen, maar toch
valt te verwachten dat de melkprijs
binnen nu en afzienbare tijd met een
cent per liter omhoog zal gaan. Het
is immers komen vast te staan, dat
de prijs, die thans aan de boer voor
de melk wordt uitbetaald geen recht
vaardige prijs kan worden genoemd,
laat staan dat er sprake is van een
delen door de boer in de periode van
hoogconjunctuur, die het gehele land
beleeft.
Men zal zich afvragen waarom er
toch zoveel is te doen omtrent de
melkprijzen. Men moet weten, dat de
vaststelling van de melkprijzen een
zeer ingewikkelde, ja zelfs moeilijke
materie is, waarbij talrijke factoren
een rol plegen te spelen. In het kort
omschreven komt de zaak hierop neer
dat door het Landbouw Economisch
Instituut (het LEI) een kostprijsbere
kening wordt gemaakt. Deskundigen
van dit instituut begeven zich naar
goed geleide bedrijven in verschil
lende delen van het land en gaan na
welke kosten door de boer ten grond
slag moeten worden gelegd om melk
te winnen. Het is duidelijk, dat er
heel veel factoren in het spel zijn.
Men bekijkt hoeveel de boer kwijt is
aan het voeder voor de dieren, hoe
veel uren arbeid per dag aan een
dier wordt besteed, hoeveel de wei-
dekosten zijn en tesamen met 'n tien
tal andere factoren komt men dan
tot de vststelling van een kostprijs,
die door het landbouwschap nauw
keurig wordt bekeken en aan de hand
waarvan nadere voorstellen aan de
minister worden gedaan, zodat hij tot
de prijsvaststelling kan overgaan.
Het landbouwschap stelde de mi
nister voor een algemene garantie
prijs voor de melk (bij 3.7 pet. vet
gehalte) vast te stellen van 22.7 cent
per kilogram, waarbij diende te ko
men een toeslag voor de zandgebie
den van 2.2 cent per kilogram.
In het kort herhaald, de veehou
ders van de weidegebieden behoor
den 22.7 cent per kilogram melk te
beuren, de boeren van de zandgebie
den en van die gebieden waar de pro
ductie-omstandigheden moeilijk zijn
dienden 24.9 cent te krijgen.
Had de minister deze voorstellen
aanvaard dan zou er waarschijnlijk
niet veel meer zijn gezegd, ofschoon
in landbouwkringen tevoren reeds de
(Advertentie)
worden gaaf en zacht met
opmerking werd geplaatst, dat door
het LEI een zeer schrale kostprijs
was berekend: een prijs, waarbij bij
voorbeeld niet eens rekening was ge
houden met de boerderijgebouwen,
die toch ook nodig zijn om melk te
kunnen winnen.
De minister accepteerde echter de
voorstellen van het landbouwschap
niet en bepaalde de prijs per kilo
gram melk voor de weidegebieden op
22.4 en voor de zandgebieden op
24.1 cent.
PROTESTEN
Dat was natuurlijk koren op de
molen van het landbouwschap en van
alle agrariërs. Het regende protes
ten in de diverse landbouwbladen, die
practisch alle kolommen nodig had
den om op de gepleegde onrecht
vaardigheden te wijzen. Daarbij
kwam, dat de minister nog enkele
sensationele redevoeringen weggaf in
Heerenveen en Lochem, totdat tenslot
te het debat in de Tweede Kamer
kwam waarvan gezegd kan worden,
dat er wat water bij de melk werd
gedaan. De minister werd immers
gevraagd nog eens met het landbouw
schap te praten, terwijl tevens met
nadruk werd gevraagd de zaken zo
te stellen, dat bij de vaststelling van
de melkprijzen 1956-1957 incidenten,
zoals die nu hebben plaats gehad, te
voorkomen. Deskundigen menen, dat
die moeilijkheden kunnen worden
voorkomen als door 't LEI nieuwe in
structies worden ontvangen, zodat dit
instituut bij het bepalen van de kost
prijs met alle factoren rekening zal
houden.
Aan deze beschouwing kan voor
wat Noord-Brabant betreft nog iets
worden toegevoegd. Uit het cijferma
teriaal, dat door het landbouwschap
werd verstrekt, blijkt, dat de kost
prijs per kilgram melk bij 3.7 pet.
vetgehalte voor de gemengde zand-
bedrijven in Noord-Brabant gemid
deld op 24.9 cent komt te liggen. In
de Friese Wouden en de Graafschap
ligt de kostprijs aanmerkelijk lager,
in Drente en Overijssel aanmerkelijk
hoger. De vaststelling van de melk
prijs is voor Brabant dus niet guns
tig. Men kan veilig stelle^, dat de
Brabantse veehouder van de zand
grond 0.8 cent per kilogram melk
tekort wordt gedaan. Dat bedrag lijkt
gering, maar over een geheel jaar
gerekend is het een zeer achtbare
som. Het scheelt de veehouder geen
tientallen, maar honderden guldens
per jaar!
De vernieuwing: van het onderwijs
is niet iets, dat men van vandaag
op morgen en zelfs niet in een jaar
tot stand brengt. Het is een werk
van lange adem, dat zorgvuldige
voorbereiding en veel studie vraagt.
Er zal heel wat moeten worden ge
ëxperimenteerd, voordat men komt
tot een verantwoorde nieuwe vorm.
Gaat met overhaast tewerk, dan be
staat het gevaar, dat men een vorm
kiest, welke niet aan verwachtingen
beantwoordt en die na korte tijd moet
worden verlaten. Onder leiding en
voorlichting van het Katholiek Pae-
dagogisch Centrum te Eindhoven
wordt in alle takken van onderwijs
gestreefd om die noodzakelijke ont
wikkeling geleidelijk tot stand te bren
gen.
Dit was de kern van de uiteenzet
ting, welke prof. Dr.Dr. H. Robbers
S.J., voorzitter van dit Centrum, za
terdagmorgen gaf voor een aantal
katholieke journalisten over de ver
nieuwing van het onderwijs, welke
vooral na de bevrijding met kracht is
ter hand genomen.
Verheugend is, dat de minister van
Onderwijs, evenals de onderwijsmen
sen zelf, de mening is toegedaan, dat
die vernieuwing niet moet worden
ondernomen door het departement,
maar vanuit de onderwijswereld zelf.
Vandaar dat het departement de ver
nieuwingspogingen wel krachtig be
vordert en de geldmiddelen daartoe
versterkt, maar verder vrij baan
geeft aan het particulier initiatief.
V.H.M.O.
Als voorzitter van het paedagogisch
bureau voor het v.h.m.o. gaf de heer
König voor zitter van de r.-k. Lera-
renver. ,,St. Bonaventura", een uit
eenzetting van de werkwijze van zijn
bureau. Naast en onder dit bureau
bestaat een werkcomité onder direc
teurschap van Dr. Pelosi S.J. Dit
spoort de problemen op, bekijkt ze,
legt de voorstellen voor aar, het be
stuur en gaat na, hoe de problemen
moeten worden aangepakt.
De paedagogische centra hebben al
lereerst een wetenschappelijk doel.
Zjj kunnen zowel de regering, als de
organisaties van advies dienen. Het
Paed. Bureau van het v.h.m.o. vorm
de vijf werkgroepen voor vijf groepen
van vakken. Er komen nog verschil
lende werkgroepen. Speciaal wordt
gewerkt aan didactisch materiaal en
documentatie.
In verschillende centra van het
land organiseren de paed. bureaus
studie-conferenties. Men hoopt weldra
te beginnen met een onderzoek naar
de rijpheid van de leerlingen voor
de verschillende vakken. Een aanvang
wordt daarbij gemaakt met de wis
kundevakken.
De heer Crijns vertelde, dat er
wordt gewerkt aan de richtlijnen
voor alle takken van het katholiek
onderwijs.
Een bijzondere studie vraagt het
u.l.o. De mogelijkheid tot aanpassing
aan de a.m.s. wordt bestudeerd. De
plaatsingskansen van de leerlingen is
weer een ander aspect. Hierop wordt
gestudeerd en men begint met
experimenten.
BIJSCHOLING LEERKRACHTEN
De heer Derkseh, voorzitter van
het K.O.V. en lid van de Eerste
Kamer, wees er op, dat men zich
had afgevraagd, wat kon gebeuren
voor de leerkrachten zelf. Het is no
dig, dat ook zij op de hoogte komen
van de nieuwe inzichten op onderwijs
gebied.
Een zeer belangrijk probleem is
ook de aansluiting op elkaar van de
verschillende schooltypen en zelfs van
het v.h.m.o. op het hoger onderwijs.
Bij de vraag omtrent de bevoegdheid
tot het geven van middelbaar on
derwijs kwam ook de kwestie van
het baccalaureaat om de hoek kij
ken, maar daar zijn de geleerden 't
nog niet over eens. Wel ziet men de
noodzakelijkheid in van een vergro
ting van de afstand tussen het doc
toraal examen en het specialisme.
Het bestuur van het K.P.C. toonde
zich zeer dankbaar voor de be
langstelling van de zijde van de pers
voor zijn werk en gaf daaraan uit
drukking bij monde van prof. Rob
bers.
(Advertentie)
Honrkong zit op de kust van Azië als een vette kanarie
op de rug van een uitgehongerde kater
Zo karakteriseerde onlangs het Amerikaanse weekblad
„Time" de huidige situatie, waarin de Britse kroonkolonie ver
keert. Er heerst, met de maatstaf van het koopmanschap geme
ten, welvaart in deze stad. Slechts weinig doet denken aan wat
een kilometer verder, aan de andere kant van de grens met com-
munistisch-China gebeurt. Hongkong is de poort van het Chinese
Rijk en die poort wordt momenteel beter bewaakt dan ooit.
In Hongkong wonen 2.400.000 Chinezen. Naar hun aantal beheersen die de
stad en haar naaste omgeving. De kroonkolonie wordt echter geregeerd door
enkele duizenden Britten. Wie daaraan mocht twijfelen, oehoeft slechts te
letten op de Union Jack, die nog fier van vele gebouwen waait en op de
Britse verkeersagenten die op drukke straathoeken als een rots in de bran
ding staan.
In de straatkraampjes en de on
telbare winkels ziet men de vreemd
ste zaken liggen. Kostbare armban
den en halskettingen, precieus hout
snijwerk van het Chinese vasteland,
maar ook complete geroosterde var
kens, zinken badkuipen, tot 'oodskis-
ten uitgeholde boomstammen en ou
derwetse, maar blijkbaar deugdelijk
bevonden medicamenten, bereid uit
gemalen slangen, hagedissen en zee
paardjes.
Meer dan 1500 fabrieken en werk
plaatsen produceren een stroom van
artikelen, voor het merendeel goed
kope spullen, die bestemd zijn voor
de markt van zuid - oost - Azië.
Verreweg de meesten van de meer
dan 2 miljoen inwoners var Hong
kong wonen en werken in de massa
le binnenstad, die naar haar bouw
aan New-York doet denken. Hoge,
imposante gebouwen en daartussen
een warnet van oude, smalle straten
met huizen in de stijl van vorige
eeuwen.
In de haven zoeken kleine jonken
zich een weg tussen de oceaansto
mers door. Men ziet er Britse en
Amerik. oorlogsbodems, koopvaardij
schepen van tientallen landen en tan
kers, die zwaarbevracht langs de ka
den liggen.
Tegen de heuvels langs de kust
staan de huizen van de rijken. En
omdat Hongkong altijd een rijke stad
is geweest, geeft hun aantal inder
daad voet aan de opvatting, dat de
ze merkwaardige stad half wes
ters, half oosters steden als San
Francisco en Rio de Janeiro in
schoonheid overtretf.
Onder aan de heuvels echter vindt
men de sloppen, van zee uit onzicht
baar. Daar wonen 40 mensen op stuk
jes grond van gemiddeld 18 vierkan
te meter.
Lang heeft men in Hongkong ge
dacht, dat de overbevolking van de
stad een tijdelijk karakter zou heb
ben, maar momenteel accepteert men
de situatie als blijvend en onont
koombaar. Er is geen uitwijkmoge
lijkheid voor de honderdduizenden die
er teveel zijn.
Meer dan een miljoen mensen zijn
van China naar Hongkong gevlucht,
sinds de communisten in Peking aan
het bewind kwamen. Ze vragen al
leen om een vrij bestaan en inder
daad krijgen ze vaak niet méér. Wie
in Hongkong een dollar per dag ver
dient, acht zich al behoorlijk be
taald. Kortgeleden werd op straat een
arbeider doodgereden, die bezig was
met het opbreken van de straat. Het
bleek een zekere Wen Ko te zijn die
in het China van Tsjang Kai Sjek
een hoge post had bekleed als rege
ringsfunctionaris.
De Britse bestuurders van Hong
kong hebben aan de vluchtelingen
stroom paal en perk moeten stel
len. Er mogen nu evenveel mensen
het land binnenkomen als er uit
gaan. Al het mogelijke wordt ge
daan om de vluchtelingen althans
een minimum aan, bestaanszeker
heid te geven, maar telkens weer
moeten de autoriteiten melding ma
ken van personen die dood op de
trottoirs zijn aangetroffen. Gestor
ven van uitputting en ontberingen.
Hongkong is het strijdtoneel van
communisten en anti-communisten.
Het is een stad van politieke in
trigues en zelfs van politieke moor
den, al tracht de regering dit zoveel
mogelijk te verhelen. Het is ook een
stad, waar geen enkele politiek bij
zondere rechten kan doen gelden.
De stad namelijk hangt, voor wat
haar voedselvoorziening betreft, voor
een groot deel van rood-China af. De
communisten nemen er een sterke
economische positie in. Velen die het
rode regiem trouw zijn, zitten in de
havenondernemingen, in het trans
port- en electriciteitswezen. Sommi
gen beweren zelfs, maar nooit hard
op, dat ook de politiemacht voor een
deel door communisten zou worden
geleid.
Daar de invloedrijke kooplieden van
Hongkong officieel het standpunt in
nemen, dat de roden toch niet zo ge
vaarlijk zijn, vatten de Britse be
windslieden het ook nogal breed op.
Notoire communisten zitten midden
in 't zakenleven en 't grootste gebouw
in Hongkong verschaft ruimte aan
een communistische bankinstelling.
Zodra iemand echter oproerkraaien
gaat spelen, wordt hij prompt gear
resteerd of uitgewezen. Algemeen is
men van oordeel, dat de communis
ten veel te zeggen hebben, maar niet
genoeg om zich te gedragen zoals
ze vrij kort geleden n Singapore heb
ben gedaan. Ze zijn er totnutoe niet
in geslaagd, op grote schaal aanhan
gers te werven. Getuige het feit dat
er op 10 oktober (onafhankelijkheids
dag voor de Chinezen) meer nationa
listische vlaggen wapperen dan er op
1 oktober rode vlaggen worden uitge
stoken.
Hongkong, zijn handelshuizen en
bankinstellingen, werden gebouwd
voor de handel met China. Maar in
de eerste acht maanden van het vo
rige jaar werd maar 23 procent van
Kent U ons "Nieuwe Schepen" boekei? Te bestellen a (2.75 via onze giro 3390.
L -*55?ïïvt^ Jk
Doelredding vlet voor K.N.ZJ-LR.M.
Sinds de vreugdevolle dag, waarop Columbus meende, dat hij
in Indië zat, terwijl hij in feite Amerika had ontdekt, is er op
deze aarde heel wat gebeurd. Wat zou er van Rio de Janeiro,
van de Conga, de Raspa, en de Bayon terechtgekomen zijn,
als hü daar nu eens niét aan land gegaan was Men mag er
niet aan denken. En sterker: wij zouden misschien nóg niet
weten, wat tabak, sigaren en sigaretten, shag en cigarillo's
zijn. Want de mannen, die langs zijn verbijsterde ogen wan
delden, droegen slordig gerolde stokjes in hun mond, welke
rookten en zo de indruk wekten, dat de belanghebbenden van
binnen in band stonden. Als Columbus nooit donkerkleurige
inboorlingen had gezien vóór die dag, heeft hij dat, gezien hun
huidskleur, mischien wel écht gedacht ook.
Hoe het zij; sinds die dag roken wij. Niet iedereen, maar toch
praktisch iedereen; de jeugd misschien meer sigaretten, de
ouderdom misschien meer de zoete pijp, maar de grenzen zijn
in dit opzicht niet 'zeer scherp, want ik heb mij laten vertellen
dat er in Denemarken vele dames leven, die publiekelijk kleine
ranke sigaartjes inhaleren. Dit laatste ziet men in de Lage Lan
den nog niet zo, al herinner ik mij uit mijn jeugd een oude
vrouw in de buurt, van wie halstarrig werd beweerd, dat men
haar elke avond in de tuindeur een pijp kon zien roken. Wij
wisten dat toen niet door eigen aanschouwing, want wij moes
ten te vroeg naar bed. Ik neem aan, dat de gemiddelde Neder
landse dame op leeftijd zich niet bij de pijp houdt (op feest
jes en gala-bijeenkomsten zeker niet, evenmin in de pauz» van
concerten en dergelijke), maar men ziet: een scherpe parallel
tussen leeftijdsgroepen en sekse enerzijds en rookwaren ander
zijds valt niet te trekken.
Wel, dat roken dan. De gemiddelde man, die witte sigaretjes
pleegt te savoureren, komt, denk ik, wel zo ongeveer aan, 'ns
kijken, een meter sigaret per dag en dat is op een jaar een heel
eind. Maar zulke sommetjes zijn altijd een beetje flauw en laat
ons daarom iets omtrent de historie van het roken naspeuren.
Iedereen doet er immers wel aan mee, zodat het een algemeen
belang mag worden geacht. Ik neem tenminste aan, dat maestro
Toscanini tot de uitzonderingen behoort. Toscanini, die zei: in
mijn jeugd heb ik op dezelfde dag de tabak en de vrouw leren
kennen; voor tabak heb ik sindsdien nooit meer tijd gehad.
Corneille gaf de tabak het predikaat „goddelijk"; zo'n dich
ter heeft tenslotte wel een beetje smaak. Een zekere David
Kaliseh kende er zelfs een morele betekenis aan toe, toen hij
een befaamd Duits versje parodiërend, schreef: Wo man
raucht, da kannst du ruhig harren; böse Menschen haben nie
Zigarren. Marc Twain van wie we straks nog iets citeren
kwam er rond voor uit; het is altijd mijn systeem geweest zei
hij, nooit tc roken als ik sliep en er nooit mee op te houden,
als ik wakker was. Hij kwam hiermee bijna in het straatje van
een figuur van Felix Timmermans, die elke nacht eventjes op
stond om een paar trekken aan zijn pijp te doen.
Maar laat ons thans enige mannen bezien, die voor de ver
breiding van zoveel genoegen onder de mensheid veel hebben
gedaan. Als men thans over tabak spreekt, denkt zelfs degen*
die daarvan even weinig weet als een Zoeloe van de relativi
teitstheorie, in één adem aan het begrip nicotine. Het is een
beetje een gevaarlyk begrip; we hébben het er niet op. De
man echter, aan wie het zijn naam dankt, dit mysterieuze goed
je, was met de beste bedoelingen bezield. Hij heette Jean Nicot
en hij was in zijn dagen Frans ambassadeur in Lissabon. Hij
stuurde de pas ontdekte tabak naar zyn vaderland, maar hy
had natuurlijk geen vermoeden van de vormen, waaronder die
in 1956 in alle Europese winkels zou liggen en nog veel min
der van de vergunningen en diploma's, die een eerlijk man
in Nederland moet bezitten, om ze te mogen verkopen. Neen,
Nicot wilde het welzijn der mensen op een andere manier die
nen en sinds hü bij zyn zending een brief vol wijsheden voegde
omtrent de waarde van deze uitgedroogde planten, werd het
gerucht verbreid, dat tabak een uitstekend geneesmiddel vorm
de voor zweren en niet meer gemist kon worden by de samen
stelling van allerlei geneeskrachtige poeders, pillen, zalven en
tandpasta's. In hoeverre dit waar is, kan ik, gezien mijn .ge
brekkige geneeskundige opleiding (die zelfs beneden EHBO-
niveau ligt) niet zeggen, maar ik zou er niet aan denken, ook
maar het geringste zweertje met shag te bestrijden. Of te be
strijken.
In elk geval, er kwamen andere dagen. Progressieve naturen
begonnen tabak in te nemen, louter voor hun genoegen. Even
als alle pioniers moesten ze aanvankelijk tegen de stormwinden
der verachting opfietsen, maar hun zege is enorm geweest. In
speciale etablissementen kwamen deze hervormers bijeen en
zij oefenden er zich in talloze elegante rookkunsten, die ook
nu nog bij schoonheidsminnaars in zwang zijn, zoals het bla
zen van kringetjes en volmaakte wolkjes uit lange witte pij
pen. Of men toen ook al bij tijd en wijle om het langste over
een pijp deed (een uiterst zenuwstillende sport, lijkt mij), kon
ik niet achterhalen.
die opstijgen uit de bodemloze hel. En dat was dan dat. Jaco
bus I legde zijn ganzeveer neer en ging rpat herwonnen kalmte
op het resultaat zitten wacfeten. Hetwelk niet uitbleef, want En
geland en Europa dampten lustig voort, terwijl de tegenstan
der» met woedende blikken toezagen en het eind der tijden
afwachtten.
In 1625 werden er in Groot-Brittannië meer tabakswinkels
gebouwd dan café's en toen de pest uitbrak, rookte iedereen om
zich zoveel mogelijk te desinfecteren.
Toen kwamen de Fransen op het toneel, met snuifdoosjes in
de hand. Het snuiven (nu praktisch tot een herinnering ver
stild) dateert uit de dagen van de Franse vorst Charles II,
wiens hovelingen het snuifsel als een onvermijdelijk element
van hun charme beschouwden. In 1773 schrijft dr. Johnson, dat
het met het roken afgelopen is. Maar het kwam weer in zwang
toen een handig man een sigaar in elkaar knutselde. De dichter
Byron bijvoorbeeld volbracht zijn zwerftochten naar Grieken
land onder het opzuigen van talrijke bruine rookstengels en zo
waren er velen. Ook in de gewone gezinnen drong de sigaar
door en er waren mannen, die te kiezen hadden tussen niet
roken en in het schuurtje gaan zitten. Waarbij de beslissing
vaak ten gunste van het laatste uitviel.
Sigaretten tenslotte kwamen van de Krim. De soldaten ont
dekten daar, dat men zeer voordelig eigengemaakte „papieren"
sigaren" kon fabriceren en in een minimum van tijd wist heel
Europa het.
Er is dus heel wat gebeurd sinds de dag, waarop Columbus
die in brand staande Indianen zag voorbijsnellen. De sigaret,
de sigaar, de tabak, zijn een onderdeel geworden van onze cul-
tuu. Nog onlangs schreef 'n hedendaags jong dichter, dat hij
op de divan rokend, zichzelf zag hangen aan een parachute van
sigarettenrook. Dat is mooi gezegd; het bewijst echter tevens
de invloed van de sigaret op de kunst.
De kritiek bleef niet uit. Het staat historisch vast, dat Jacobus
de Eerste van Engeland publiekelijk en schriftelijk een Ontzag
lijke banvloek over deze rookgewoonte heeft uitgesproken. Met
vorstelijke verontwaardiging riep hij uit, dat roken schadelijk
was voor de ogen, de neus en de ademhalingsorganen, dat het
tot versuffing leidde en tot ademnood en toen hij zover was,
breide hij aan zijn betoog een prachtig sloteffect, door de zwarte
stinkende rook te vergelijken met de afschuwelijke walmen.
Vraagt men nu, van wanneer het roken dateert, dan moet ik
bodemloos zwijgen. Want het is er mee als met dat gedoe op de
Olympische Spelen; daar lopen de mensen om het hardst, maar
let wel: degenen, die er zijn, doen dat. Hoeveel negers, die nooit
van Olymypische Spelen hebben gehoord, zouden het niet nog
veel harder kunnen Zo is het ook hiermee; hoelang rookten
die Indianen al vreedzaam voort vóór de witte man op hun
kusten trad Nietwaar; dit is allemaal zo betrekkelijk.
Over het verband tussen roken en longkanker kan
ik niets zeggen, nauwelijks roept 'n groot geleerde
in mijn ochtendblad, dat het verband onloochenbaar
is, of onmiddellijk erop komt een even groot geleerde
betogen, dat die eerste er niets van weet- Laat ons
het voorlopig houden bij de matigheid, die niet over
drijft. En bij de woorden van Mark Twain, die zei:
ophouden met roken is helemaal niet zo moeilijk; dat
heb ik in mijn leven al wel duizend keer gedaan.
YORICK
de inkomende goederen uit het land
van Mao gehaald. Aan exportartike
len ging slechts 8 procent in de rich
ting van Peking.
In de economie van Hongkong heeft
zich de laatste jaren een ware revo
lutie voltrokken. Bovendien was er 'n
periode van aarzeling. Ge. i enkele
eigenaar van fabrieken, warenhuizen
of hotels durfde tot uitbreiding over
te gaan. Ieder ogenblik immers zou
de stad overspoeld kunnen worden
door een rode vloedgolf.
Op het ogenblik echter worden de
Hongkong:
witte stad tegen groene
heuvels.
zaken weer uitgebreid. Nieuwe ge
bouwen verrijzen alom. De men
sen van Honkong zijn niet bang meer.
Om terug te grijpen naar dc beeld
spraak aan het begin van dit stuk:
de vette kanarie is ervan overtuigd
dat de kater haar niet zal verslin
den voor hij ook zijn tengels durft
strekken naar Engeland en de hele
westerse wereld.
Uiteraard ondervindt het
wegverkeer de laatste weken
grote moeilijkheden door de
zeer strenge koude. Niet alleen
dat het wegdek zeer dikwijls
gevaarlijk glad is en dat opge
waaide sneeuw vaak verder rij
den onmogelijk maakte, maar
tevens hebben er honderden
wagens langs de kant van de
weg gestaan met motorpech.
Dat in al die gevallen de A.N.
W.B.-Wegenwachten als „red
dende engelen" door de ver
kleumde automobilisten en
motorrijders werden begroet,
behoeft geen betoog.
Uit de «rapporten van de wegen
wachten over de afgelopen winterda
gen blijkt dat het aantal bevroren
radiateuren, waarmede zij te maken
kregen, in de honderden loopt. In
vele gevallen hadden de bestuurders
geen, of nauwelijks maatregelen te
gen bevriezing van het koelsysteem
genomen, doch ook indien mèn dit
wél gedaan had, bleek er een gere
de kans te bestaan op bevriezing o.a.
van de radiateurslangen. Met dekens
wisten de wegenwachten in zeer vele
gevallen de koelleidingen te ontdooien
waarna water en anti-vries werd bij
gevuld.
„Bevroren" benzineleidingen, en
olieleidingen van dieselmotoren, blij
ken de „gele pechbestrijders" ook
zeer veel werk gegeven te hebben,
terwijl er door de 'elle vorst even
eens storingen in de carburateurs
voorkwamen. Ook werden er vele wei
gerende benzinepompen en verwar
mingskacheltjes gerepareerd.
Tijdens de sneeuwperiode bleek 't
noodzakelijk om op de wegen van
Den Haag naar Amsterdam. Utrecht
en Rotterdam het toch al grote aan
tal wegenwachten op deze trajecten
tijdelijk uit te breiden. Een Wegen
wacht-inspecteur trok er dan ook
herhaaldelijk met enige wegenwach-
ten-in-opleiding - die hiermede een
koude „vuurdoop" ondergingen - op
uit om te assisteren bij het uitgra
ven en weer op weg helpen van ge
strande weggebruikers.
Bij slipongevallen ten gevolge van
gladde wegen is door de wegenwach
ten in zeer vele gevallen Eerste Hulp
verleend, terwijl zij tevens het ver
keer op deze weggedeelten konden
waarschuwen voor dwars op de weg
staande voertuigen.
VERWARMDE HANDVATTEN
De „ridders van de weg" blijken
zelf gelukkig maar betrekkelijk wei
nig last van de koude te hebben in
hun speciaal op dit winterweer be
rekende kleding. De A.N.W.B. heeft
als proef op een der motoren een
installatie geplaatst die de handvat
ten aan het stuur verwarmt. Dit blijkt
uitstekend te voldoen, zodat de Bond
er toe zal overgaan in de winter alle
Wegenwacht-motoren hiermede uit te
rusten.
In een aantal gevallen hebben de
wegenwachten personen, die door de
koude bevangen waren bijgestaan. Zo
trof de wegenwacht, die dienst doet
op de route Delden-Goor, dezer da
gen toén hij 's avonds naar huis reed,
aan de kant van de weg een totaal
verkleumd zesjarig jongetje aan. Het
huilende ventje bleek te hebben ge
schaatst en daarbij zozeer door de
kou bevangen te zijn geraakt, dat bp
niet meer in staat was te lopen. Di
rect heeft de wegenwacht het jongetje
in een deken gepakt en naar een boer
derij gebracht, waar hij hem, door
zijn „versteende" ledematen te wrij
ven weer op verhaal bracht. De In
middels gewaarschuwde ouders kon
den hem even later in warme kleren
gepakt mee naar huis nemen.
De zuidafrikaanse premier, Johan
nes Strijdom, heeft in een gezamenlij
ke bijeenkomst van Volksraad en Se
naat gezegd, dat de regering een wets
ontwerp zal indienen, dat voorziet in
het van de gemeenschappelijke kie
zerslijst voeren van een 45.000 kleur
lingenkiezers (hoofdzakelijk woonach
tig in de Kaap-provincie), die voor
taan op een afzonderlijke lijst zullen
worden vermeld en hun eigen verte
genwoordigers zullen kiezen.
Ook zal de regering een ontwerp
indienen, waarin de bevoegdheid van
gerechtshoven, om de geldigheid van
door de volksvertegenwoordiging aan
vaarde wetten te betwisten, wordt be
perkt.
De bewoners van de plaatsen in de
buurt van de Gouwzee bij Monni
kendam, die hun hart hebben ver
pand aan het ijszeilen, hebben tij-
y, r «fraai -v"..
dens het week-einde volop van h
w'. -rse sport 1 nen (jen
Hoe druk het wel was op de Gouw
zee toont deze foto.
