SPORT- en SPEL-momenten PAPIER VOOR UW PEN Nilles, wat DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 21 JANUARI 1956 Rakende woorden - Bromrallye - Noorwegen Hoopt Oor - Nieuwe sportgedachten Franse sportwagen Sportief Medeleven Menseneter Trots In Yerseke Bromfietsers Vóór WWV Heeft Voetbalschoenen Klaar Veroordeeld tot 65 km. per uur Open brief van een Bergenaar nu Nederland naar de elf miljoen Achter „jeugd en sport" is veel verborgen. Dat heeft een studiedag bewezen, die onlangs onder deze titel in het goede Amsterdam werd gehouden. Het leeuwedeel van wat er over dit onderwerp gezegd kon worden, kwam uit de mond van rector Boymans, de nationale sportadviseur van de Neder landse Katholieke Sportbond. Hij zei dingen, die het opschrij ven waard waren. Wat zei deze rector onder meer Dit: ,,De grote massa beleeft op het ogenblik feitelijk een opmerkelijke levenshouding'. Onwerkelijk, omdat de objectiviteit, omdat de juiste waarden geweld wordt aange daan door de zakelijke reclame, pers, radio en televisie. Dieper gedacht komt het er dus op neer, dat de jeugd veelal geen eigen opinies en overtuigingen kan vormen en ontgoocheld door de volwassenen, op eigen houtje gaat zoeken naar nieuwe wegen. Daar ligt een gidsentaak voor de ouderen. En dan dit, even interessant en even belangrijk: Het verschijnsel, dat de grote, wetenschappelijke, schoon geuite idealen van de sport bonden geen 'contact meer maken met de meningen van de jongeren. Dat er dus een kloof is tussen de visioenen, die de hoogste sportbe- stuurderen over sport-in-de-ideaalste-vorm krijgen en de doodgewone wensen, die de jeugd koestert over een simpel partijtje sjotten. „Wij moeten geloof en moed hebben om in eigen visie en stijl de sport aan onze (jonge) mensen te brengen". Dat zei de rector. En zijn scherp rakende woorden mochten gezegd worden Op 29 april, de eerste dag, Een nieuwe Franse sportwagen de „Gregoire Sport" werd deze week voor het eerst aan het publiek getoond op de jaarlijkse expositie van sportwagens in het Amerikaanse Dearborn. Het nieuwe type, een tweezitter is ontworpen door J. A. Gregoire, de man aan wie in 1927 de eerste wagen met voorwielaandrijving te danken was. De Gregoire Sport" heeft eveneens voorwielaandrijving, dit met het oog op de ligging op de weg en bovendien een regelbare vering welke door Gregoire is uit gevonden. Hij verklaart, dat door deze vering het nieuwe type evenveel comfort biedt als de beste Ame rikaanse wagens, terwijl het even vast zou liggen als de beste Europese. Jill Kinmont, een 20-jarige Ca- lifornisehe skister, aan wie tijdens een selectiewedstrijd voor de Olympische Spelen in het voor jaar van 1955, een ongeluk is overkomen, waardoor zij gedeel telijk is verlamd, zal als toe schouwster de Olympische win terspelen in Cortina d'Ampezzo bijwonen. Zij is de gaste van een luchtvaartmaatschappij. Een Duit se automobielfabriek heeft voor haar een wagen met chauffeur tijdens de trip door Europa be schikbaar gesteld. De politie van Livomo zoekt ijverig naar de man, die een scheidsrechter in een Italiaanse competitiewedstrijd een oor af beet, omdat hij het niet met. een van diens beslissingen eens toas. Toen de plaatselijke ploeg Pon- te Ginori zijn tweede doelpunt - scoorde en de arbiter naar de middenstip wees, werd hij onmid dellijk ^aangevallen door spelers en supporters van de thuisclub. In dit gewoel sloeg de „mensen eter" zijn slag. Onder zware po- I litiebewaking kon de scheidsrech ter zijn wedstrijd affluiten. Daarna moest hij overhaast naar het ziekenhuis worden gebracht. Van dit voorval mag ieder het zijne denken. Ze hebben daar in Yerseke een paar renners, die op de fiets zeer goed uit de voeten kunnen. De 19-jarige Jaap Huissoon is er één van en Piet Rentmeester heeft zijn plaats ook al genoeg plezier en trots bereid. Dit stukje gaat over de eer ste: een slank gebouwd rennertje dat experts in 't voorbije sei zoen alle ver trouwen gaf en dat zich in de toekomst zeker niet naar de achtergrond zal laten drin gen. Toen Jaap in 1954 als nieu weling „van stapel" liep, haalde men aanvankelijk de schouders eens op. Het gebrek aan deugdelijk ma teriaal is de oorzaak ge weest, dat hij niet direct tot opvallende prestaties kwam, ter wijl ook het gebrek aan training zijn woordje mee sprak. Aan het eind van het eerste seizoen zag de balans er echter lang niet gek meer uit. En het jaar daarop ging het nog beter. Huissoon ont wikkelde zich tot een renner, die het grove werk niet schuwt, een tje die kan doorbijten en leven in de brouwerij kan brengen maar in de slotfase mist hij jammer genoeg bij aankomst van een groep de „feeling", waar zijn kansen liggen. Het bijschaven van zijn tactiek op beslissende mo menten zal er daarom veel toe bijdragen om een paar treden hoger te klimmen op de wieier- ladder. Huissoon is fietsenmaker van, ."Jfoep, maar momenteel Wu!i 'n de mosselen. ls voornemens om ook in, 1956 nog by de amateurs te blij ven en dan aan verschillende klassiekers deel te nemen. Dit jaar wordt voor de vijfde maal de „Rallye van noord- Europa een prestatierit voor bromfietsen en scooters georgani- seerd. Ter gelegenheid van dit eerste lustrum hebben de organi satoren in Roubaix he'. zaakje wat grootser opgezet. Tot dusver reed men „alleen" door Frankrijk, België en Neder land. Nu komen er ook Luxem burg en Duitsland bij. De deel nemers zullen er één dag langer over doen, zodat er thans drie da gen mee gemoeid zjjn. HUISSOON ...doorbijten... rijdt men van Parijs naar Spa, de tweede dag van Spa naar Dordrecht (als tenminste onze minister van waterstaat het goed vindt) en de derde crag van Dor drecht naar Roubaix. De mannen in Roubaix hebben speciaal laten weten, dat het hier niet gaat om een snelheidsrace maar uitsluitend om een betrouw- baarheidsrit met een hoogste ge middelde van 30 km. per uur. Een karwei dus voor bezadigde brommers, die de kunst van het rijden (en die kunst bestaat) vol ledig onder de knie hebben. Dit is een actiefoto van Roald Aas, op wie Noorwegen zijn hoop heeft gesteld voor de Olympische schaatswedstrijden in Cortina d'Ampezzo. De 27- jarige Noor heeft vooral aan de Russen zware tegenstanders. Deze foto werd gemaakt toen hij bezig was aan de 1500 meter van de Noorse kampioenschap pen in Hamar, welke hij aflegde in 2,18,1. De verrassing van de kampioenschappen was, dat Aas ook de 5000 meter won en twee de werd op de 10 km. Als je nou overdrijven wilt kun je zeggen, dat St. Willebrord morgen „de voetbalwedstrijd van het jaar" te zien krijgt. Gij weet wat de plannen zijn: De wielrenners van Willebrord Wil Vooruit trekken de voetbalschoenen aan tegen hun fietsende collega's van De Kampioen uit Haarlem. De bedoeling van de Haarlemmers is duidelijk: Ze willen revanche voor de nederlaag, die de Brabanders hen bij de clubkampioenschappen 1955 toebrachten. Als het niet op de fiets gaat, dan maar met voetbal schoenen aan. De Kampioen rekent op een overwinning van 60. Hierover wordt in St. Willebrord hartelijk gelachen. Men heeft daar met de grootste zorg een elftal samengesteld, dat zich zelfs in de echte :ompetitie niet zou laten ondersneeuwen. De rechtervleugel van het elftal is zo beweeglijk als het maar zijn kan, want daar staat nie mand minder dan Wout Wagt- mans. In het doel een uiterst strategische post met het oog o.p de Haarlem-plannen heeft men Thijs Roks opgesteld. En niet zonder reden. Thijs heeft vóór zijn wielertijd namelijk nog een behoorlijk stukje voetbal ge speeld. Piet Maas voetbalde in zijn diensttijd. Ook hij werd in de achterhoede opgesteld. Wim van Est zal voor de doel punten zorgen. Hij speelt in het „centrum" van de ploeg en Wagtmans, en „Manneke" Roks op de andere vleugel hebben hem dotten van voorzetten be loofd. Ze zujlen hun lol in de kunnen. Haarlemse achterhoede wel op Het idee van de match die waarschijnlijk zelfs de televisie en de film zal trekken is af komstig van Wim van Est en Wout Wagtmans. Oorspronkelijk zou de wieler club „Maastricht" tegenstander zijn, maar dat heeft men even in het vat ^gehouden nu De Kam pioen zo graag kwam. Overigens heeft de KNVB zich al met de wedstrijd ingelaten. De bond verbood namelijk het gebruik van het Rood Wit-terrein. De St. Wille- brorders lieten zich niet voor dat ene gat vangen en kozen nu het jeugdterrein aan de Pastoor Bastiaanscnsingel voor de strijd. WIM VAN EST ...doelpunten... Voor de politierechter te Groningen heeft de zaak gediend tegen de verte genwoordiger D. B. uit Leeuwarden, die in september van het vorige jaar aan de vismarkt te Groningen met zijn auto een wielrijder had aangere den en nadien was doorgereden. Het slachtoffer werd vrij ernstig gewond. De politierechter legde de verdach te, die niet was verschenen, een merkwaardige straf op. Hij veroor deelde hem tot honderd gulden boete, subs veertig dagen hechtenis, ont zegging van rijbevoegdheid voor de tijd van twee jaar voorwaardelijk, met een proeftijd van drie jaar. Ge durende de proeftijd mag verdachte niet harder rijden dan 65 km per uur. Een afschrift van de kennisgeving van de voorwaardelijke ontzegging zal moeten worden gehecht aan zijn rijbewijs door middel van een zegel van de Officier van Justitie. Dit af schrift moet aan het rijbewijs gehecht blijven en moet bij elke wettelijke aanhouding worden getoond. (Advertentie) fostiêvtiMCt UtdeunntêA. HOOGHEID, dftt is Potter's Linia, welke mij zo vlug van mijn verkoudheid af helpt. Eén enkel tabletje in de mond is voldoende. Handige blik- t doosjes 55 cent bij Apothekers en Drogisten. Bij zware verkoudheid, bronchitis of catarrh neem dan Potter's Catarrh Pastilles, per doos 11 1.10 De rode pas tilles met de snelle werking POTTER'S LINIA Imp. Fa. H. ten HERKEL HILVERSUM De bevolking van Nederland groeit gestaag. In 1939 telde ons land nog geen negen miljoen inwoners. In 1949 werden reeds de tien miljoen bereikt en wanneer men de gestage groei van onze bevolking nagaat komt men tot de conclusie dat op de grens van 1956-1957 de elf mil joenste Nederlander geboekt zal worden. Als is het mij bekend, dat het uw taak is ons de problemen van alledag te doen vergeten, eerder dan ze op te lossen, wil ik u toch een vraagstuk voorleggen dat mij kwelt. Dat ik me met mijn moeilijkheden tot u wend, is geen blinde willekeur. Niemand anders dan Uwe Doorluchtigheid kan hier het beslissende woord spreken en bovendien raakt het probleem dat mij kwelt direct uw eigen prerogatieven. Uw bewind. Hoogheid, kortstondig maar stormachtig, berust op de traditie van een afscheid, en afscheid van het vlees. Totnutoe plachten we. tijdens de dolle dagen van uw regering, een vaarwel toe te roepen aan de levenstuinen van de overvloed, om daarna voor veertig dagen de woestijn van de versterving te be treden. De woestijn, gij weet het, is de laatste jaren steeds minder een woestijn gewor den. En nu? De bisschoppen hebben be sloten, dat het lichaam, wat het gebruik van spijs en drank aangaat, zich geen gedwongen beperkingen meer hoeft op te leggen. Mogen we, Hoogheid, nu nog wel spre ken van een vaarwel? Men zegt: de men sen zullen carnaval vieren en na As woensdag zich afvragen, waarom zij zich aan uw bewind hebben onderworpen. De borden immers zullen even vol zijn als tevoren. Dit alles, nooit volprezen vorst van de heerlijke dwaasheid, bezwaart mij het gemoed. Gij zult zeggen: nu de voor schriften verdwijnen, hoeft de vasten niet opzij te worden gezet. Iedereen kan en moet zich vrijwillig verstervingen ge troosten. Zo gezien, zou carnaval tóch een afscheid zijn van 's levens overvloed. Niettemin: sommigen beweren dat de vastenavond bestaat bij de gratie van de voorgeschreven vasten en dat de ingrij pende verzachting van de voorschriften uw troon doet wankelen. Er dreigt een crisis voor uw bewind, roepen zij uit. Gij zult begrijpen dat het niet uw trouw ste aanhangers zijn die het vaandel van de opstand heffen, maar ik vraag mij af hoe gij uw rijk zult verdedigen. Als tegenover hun argumenten niet de kracht van een antwoord wordt gezet, zou voor u en uw geëerbiedigde mederegeerders de komende carnaval een godenscheme ring kunnen zijn. Hoogheid, gij zijt ik weet het niet te hoogmoedig om u rechtstreeks tot een uwer onderdanen te riohten. Moge uw antwoord het vertrouwen in uw beleid, dat zelden beschaamd is, be vestigen en versterken. Met verschuldigde eerbied, EEN TROUWE BERGSE ONDERDAAN. HET BOEK VAN PROF. POLAK Met belangstelling heb ik uw commen taar op het werk van mijn leermeester prof. dr. F. L. Polak, ,,De toekomst is verleden tijd", in uw blad van 7 januari jongstleden gelezen. Dat deze kantteke ning mij bijzonder teleurstellend voor komt, ligt misschien mede aan het feit, dat u een werk van bijna 700 bladzijden in slechts enkele alinea's behandelt, zo dat het welhaast onvermijdelijk wordt dat u de gedachten van de auteur niet in al hun geschakeerdheid recht kunt laten wedervaren. Op mijn beurt kan ik dit in de be perkte ruimte van een ingezonden stuk evenmin doen, maar ik voel mij na zorg vuldige studie van het werk toch wel genoopt, ter verdediging van de schrij ver enkele opmerkingen bij uw stukje te maken. De hoofdgedachte van Polak, in zijn boek breed uitgewerkt en uitvoerig ge arigumenteerd, is dat de menselijke be schaving slechts kan bloeien wanneer de mens een positief toekomstbeeld heeft, Hij constateert alom verzwakking van dit toekomstbeeld in onze tijd; een ver zwakking die zich bijvoorbeeld in het Christendom openbaart als een kwijnen van de eschatologische verwachting, een verschijnsel, dat ook door vele katho lieke theologen is vastgesteld. Mét hen ziet Polak hierin een ernstig gevaar voor het Christendom. Dat hij overigens het onderscheid tus sen het socialisme als menselijke schep ping en het Christendom als goddelijke stichting zou miskennen, mag zeker niet uit zijn boek gelezen worden. Hij be schouwt immers alleen de maatschappe^ lijke betekenis van het Christendom en als zodanig is het irrelevant of het 'van bovennatuurlijke oorsprong is. Onder dit opzicht mag men het vergelijken met andere cultuurbevorderende verschijnse len, zoals bijvoorbeeld het socialistisch toekomstbeeld. Ik begrijp ook niet goed, hoe u na le zing van Polak's boek kunt menen dat zijn hoop voor de toekomst gelegen zou zijn in een „utopistisch, humanistisch, non-conformistisch socialisme". Dit is een beperking van zijn visie, die hem on recht aandoet. Immers, geheel in over eenstemming met de grondstelling van het werk, ziet Polak als uitkomst voor onze zieke beschaving: een herleving van het positieve toekomstbeeld. in welke gestalte, daarover spreekt hij zich niet uit; dat zou bijvoorbeeld een soaialis- tisch of humanistisch toekomstbeeld kun nen zijn. Maar óók een herleving van het eschatologisch besef bij de christenen (welk besef voor Polak de graadmeter is van een levend geloof) zou hij toe juichen. Uit zijn boek blijkt toch wel duidelijk? dat hij van de „kracht van een christelijk idealisme" even hoge verwach, tingen heeft als u, geachte redactie. Al leen is hij, samen met vele katholieke cultuurfilosofen, bezorgd over het ver slappen van dat idealisme in onze dagen Polak meent, dat de toekomst van het Christendom er niet hoopvol uitziet, maar hij constateert dit met spijt. Valt deze bezorgdheid voor het Christendom niet te waarderen bij een auteur, die zelf geen christen is? Met dank voor de plaatsing, DRS. J. M. M. DE VALK De heer de Valk geeft zelf on rechtstreeks aan, dat prof. Polak een „utopistisch, humanistisch, non-con formistisch socialisme" nastreeft, door te stellen, dat de door hem bewonderde schrijver alleen de maatschappelijke betekenis van het christendom be schouwt, los van ieder bovennatuur lijk kenmerk. (Red.) JAZZ (III) Met verbazing las ik in uw interessante rubriek „Papier voor uw pen" het stuk van de heer M. v. G., die zoals bleek, een hevig voorstander van jazz is. Ik heb niet zo gauw hiertegen geageerd, maar toen ik het stuk van de heer Pison las wilde ik dit gaarne onderschrijven. Alleen wilde ik even opmerken, dat de httr Pison jazz te veel in het nii:u!e heeft getrokken. Accoord, waarde heer heeft volkomen gelijk, wanneer hij zegt, dat in jazz praktisch geen compositie zit. Verder wil ik er nog aan toevoegen, dat de z.g. ,jazz-aanbidders" meestal onder de jon geren gezocht moeten worden en naar mate ze ouder worden, luwt dit enthou siasme. Men gaat dan toch klassieke mu ziek meer appreciëren dan deze geculti veerde negermuziek, die verminkt wordt in deze moderne tijd. Mijns inziens zal jazz maar een korte tijd van populariteit beschoren zijn, daar dit nu maar een „manie" is. Over een goede 50 jaar zal jazz dan ook weer tot het verleden behoren, want deze soort muziek gaat vervelen. Klassieke muziek valt altijd bij velen in de smaak, hoe wel verschillende werken van grote com ponisten soms meer dan twee eeuwen bestaan (ik denk hierbij aan de grote componist Mozart, wiens 200e geboortedag we dit jaar gedenken). Ik denk dat een Louis Armstrong al lang vergeten zou zijn. Moge ik dit schrijven besluiten met deze opmerking: „De klassieke muziek is onsterfelijk en jazz zal ééns verou deren!" BREDA. c. P. JAZZ (IV) In vele bladen werd de jazz reeds aan gevallen en verdedigd. Ook in uw blad schijnt dit nu het geval te zijn en claar ik een absoluut voorstander ben van deze vorm van kl<- nkunst, heb ik de pen op gevat om haar te verdedigen. Wel mijnheer L. Pison, ik zie niet in, waarom het woord jazz niet normaal zou zijn. Een woord is een woord en als de klank ervan u niet bevalt, waarom zou de betekenis dan niet goed zijn? Ook dat men niet zeker weet, waarvan het woord afstamt, maakt de betekenis toch niet slechter. Waarom zou de kunstenaar niet mogen improviseren? De indrukken of gevoelens van de speler, worden dan direct „ver tolkt" en het maakt de muziek natuur lijker. Pas wanneer het improviseren overdreven wordt, wordt .het een spek takel, althans van de kant van de band Ook het publiek kan er een spektakel van maken. Voetengestamp of iets der gelijks, is natuurlijk niet de bedoeling; trouwens een verkeerde houding van het publiek doet aan de muziek niets af. Neen, mijnheer L. Pison, u vergist zich. Zoals u zich de geboorte van een nieuw stuk jazz voorstelt, gaat het beslist niet. En wat dat bierglas er mee te maken heeft, begrijp ik óók niet. u bedoelt er toch zeker niet mee, dat jazz-componisten aan alcohol verslaafd zijn?! Fusilleren, moordgeloei? Kom, kom, de jazz is niet zo oorlogszuchtig. Ik raad u aan, om eens naar goede jazz van b.v. Louis Armstrong te luisteren. Lang leve de jazz. BREDA. H. v. d. K, JAZZ (V) Al lang lees ik deze interessante en originele rubriek met veel genoegen, Maar vorige week kon ik het met de heer L. Pison niet eens zijn. Naar aan leiding hiervan wilde ik even het vol gende fecht zetten. Jazz is wel degelijk goede muziek te noemen.Bovengenoemde zal waarschijnlijk nooit een uitvoering van jazz-muziek bij gewoond hebben, anders zou hij zeker niet zo grof gereageerd hebben op het stukje van de heer M. v. G., bij wie ik mij gaarne zou willen aansluiten. Met een gil of een jank ontstaat bijna nooit een jazz-nummer. Wanneer men een concert van een goede jazz-band aan hoort en dus opmerkt hoe meesterlijk verschillende, dcor elkaar gespeelde the ma's tot een samenklinkend geheel ver werkt worden, moet men minstens er kennen dat jazz-musici, evenals anderen, kunstenaars genoemd kunnen worden. Dat men zich ergert aan jazz-fans die zich als wilde beesten gedragen, is be grijpelijk, maar daarom mag men de jazz-muziek niet verafschuwen! Die uit bundigheid is dikwijls de jazz-aanhangers niet zó erg kwalijk te nemen, omdat zij het goed met de jazz menen. Doordat de afkeer voor jazz bij velen nog groot is willen zij n.l. uit laten komen dat zij wèl aan de jazz verknocht zijn, om zo doende voor de jazz grotere populariteit te verwerven. Degenen die er verbasteringen als „jas' „sjes" e.d. op na houden, behoren meestal tot dat type dat de jazz alleen beschouwt als een goede gelegenheid om zijn ware karakter te tonen. BREDA. A. W. Waarom beschouwen, volgens in zender, sommigen jazz als een goede gelegenheid om hun ware (hier te verstaan als minder beschaafde) ka rakter te tonen? Dat is ons niet dui delijk. (Red.) DIERENLEED (I) Als u, geachte lezer, de trein neemt naar Eindhoven, óf Den Bosch, dus reist in de richting Tilburg, passeert u de „Hero". Nu gaat dit artikeltje hier niet over. Wel over een stukje grond, dat zich bevindt langs de muur van dit bedrijf. Op dit stukje grond bevinden zich nu nog. /net dit weer, en in dit jaargetijde, twee kalveren. Zij staan zowaar te ver kommeren van de kou in het slijk, dag en nacht; denkt u dit eens 4n. Boven dien is die wei zo kaal gegeten, da+, als men ze wilde maaien met een tondeuze. er geen millimeter gras meer at kwam. En die dieren stuan daar in de kou als voeding 'n kale wei en wat kool- stammen. En als je dat zo iedere dag ziet, komt op 'n gegeven moment zulte een verontwaardiging op tegen dit mens onterende, lage egoisme, dat het om be kendmaking vraagt. Min wil straks ofwel die beestjes voor goed geld verkopen of opeten. Dus houdt men ze voor zijn profijt. Maar het mag geen moeite of zorg kosten. En van dit egoisme worden die beesten de dupe. BREDA. DIERENVRIEND. DIERENLEED (II) Telkens wanneer er in uw kolommen door bewust-levende mensen een lans wordt gebroken voor de beklagenswaar dige kettinghonden, begint mijn hart vlugger te kloppen en denk ik: „God dank, er komen er meerderen en er zul len steeds meerdere mensen komen, die een einde willen maken aan het gruwe lijk leed van de ongelukkige honden, in handen gevallen van ongevoelige wrede bazen. Ach ja, wreed kunnen wij deze eigenaren niet noemen. Zij weten niet wat zij doen. Hun bewustzijn reikt niet zo ver, dat zij zich in het leven van een hond kunnen verplaatsen. Wij, die dit wèl kunnen, zouden met ons allen aandrang op de volksvertegen woordigers dienen uit te oefenen, opdat er eindelijk eens haast gemaakt wordt met de invoering van een nieuwe dieren- wet. De kettinghond dient afgeschaft te worden. Als waakhond is hij waardeloos. Men houdt hem uit gewoonte. Een nieuwe wet zou veel verder behoren te gaan. Hier in Breda zijn mij verschillende gevallen bekend van mensen, die kleine honden, zoals keesjes of foksjes dag en nacht buiten houden, in een ren van nauwelijks twee meter lang en een me ter breed. Deze ongelukkige dieren zijn dan zogenaamd geen kettinghond, maar hun leven is allerellendigst. Nimmer worden zij medegenomen op een wan deling. Ook Zondags niet, als de familie naar bos en heide gaat. In de nacht liggen zij erbarmelijk te huilen van kou de en eenzaamheid. Overdag staren zij bedroefd door het traliehek of vliegen er telkens tegen op. Op dezelfde plek. waar hun etensbakje wordt neergezet, moeten zij hun behoeften doen. Dag-in, dag-uit gaat de marteling verder, totdat zij verlost worden door de goede dood. Zij sterven zonder ooit maar een enkele grasspriet te hebben gezien van de na tuur, )vaarop zij als levende schepselen rechten kunnen doen gelden. De grote Schepper heeft ze aan mensenhanden toevertrouwd. Land- en stadgenoten, laten wij teza men een einde maken aan een onmete lijke massa dierenleed, dat volstrekt no deloos wordt geleden. Wendt men zich in ergerlijke gevallen (zoals bovengenoemd) tot de Dierenbe scherming, dan krijgt men te horen: „Het is treurig, maar wij kunnen niet ingrijpen. Wij kunnen deze honden niet weghalen, want er is geen wet die ons daartoe in staat stelt." Hoe lang zullen wij nog moeten luis teren naar de jammerklachten en de bede om hulp, die ons uit het huilend geblaf van onze beste vrienden, de hon den, in de oren dringt? Met dank voor de plaatsing, BREDA. N. L. PROBLEMEN GENOEG In elke plaats zijn er dikwijls zaken op te lossen, die men „problemen" noemt. Deze kunnen plezierige maar soms ook onplezierige problemen zijn. Ook wij ken nen onze problemen en één ervan is een woningprobleem. Enkele weken ge leden schreven wij dat er hier drie wo ningen leeg stonden, niettegenstaande de woningnood die ook hier nog aanwezig is. Wij hebben ons er niet in verdiept over de oorzaak van dit leegstaan, doch het schijnt toch een probleem te zijn. Vorige week is van hogerhand .bevel gegeven dat deze woningen betrokken moesten worden, de aangegeven gezin nen werden er gewoon „ingezet". Het was niet geheel naar de zin van de huiseigenaars, doch de woningen zijn bewoond. Maar nu komt pas het „pro bleem", wie zal dit oplossen? Van hoger hand werd bevel gegeven aan personen die door de eigenaars niet gewild wa ren. We zijn er naar benieuwd of dit probleem goed opgelost wordt. Een ander probleem brengt ons de Vergaertpolder. In deze polder ligt de grote verkeersweg Oost-West-Z.Vl. Deze polder wordt een probleem voor alle chauffeurs van bus en auto. Men zegt dat deze weg vernieuwd wordt. De keien worden er alvast uitgenomen en wanneer men de weg gaat asfaltere-i is nog niet bekend. Men zou aan weerszijden van het opgebroken gedeelte wel een bord kunnen plaatsen met als opschrift „voor chauffeurs levensgevaarlijk". Ook het rijk bewoonde „eiland" heeft zijn probleem. Talrijke gezinnen behoren bij onze gemeente maar ook officieel wonen ze in de Mosselpolder. Als het slecht weer is zijn ook deze mensen er letterlijk het slechtste aan toe. Water en slijk hebben ze in deze polder-zonder-mossels. Wie helpt deze mensen aan een fat soenlijke weg, gemeente of polder of... samen? Of blijft het ook een probleem? PHILIPPINE. J. M. ZOEKPLAAT JE Naar aanleiding van bovenstaande foto in het Dagblad De Stem van 12-l-'56 be treffende de enige overlevende van een Noors schip, hadden wij graag enige opheldering. Er staat namelijk als onderschrift, dat de dominee van de Nc-rse Kerk te Rot terdam naast de stuurman staat. Over dit punt gaat het namelijk. Wij hebben met man en macht naar die dominee gezocht, maar kunnen hem nergens ont dekken. Nu houden wij wel van een zoekplaatje, maar u moet ze niet zo moeilijk maken. We hebben ook nog gekeken bij de afdeling gevonden voorwerpen, maar daar stond hij ook niet bij. Of is het mogelijk dat de dominee 'achter de rug van de stuurman staat? Hadden, als het mogelijk is, hierom trent graag enige opheldering. DORST. c. KOESEN. Tussen het moment waarop een foto wordt gemaakt en het tijdstip van publicatie liggen wel enkele uurtjes. En niet iedere dominee voelt er voor, ongevraagd in de krant te verschijnen. We ontdekten dan ook bij het uitkomen van de krant: hij was weg. Gewoon weg! En wij maar zoeken. Zonder enig resultaat ove rigens. (Red.) VERENIGINGEN IN ZONDERT Mag ik van u 'n klein plaatsje voor on- derstaande in uw veelgelezen blad? In uw blad van 5 januari j.l. schrijft uw medewerker onder „Op Zundert's Verenigingspodium" o.m dat we ons over een tamboer meer of minder in de toe komst geen zorgen hoeven te maken. Want zegt hij, naast het pas opgerichte jeugd-tamboercorps van „Nu ten Ver maak" gaat de sportvereniging „Zundert" er ook nog een versieren. Hij wil dan maar niet zo kleinzielig zijn om te vra gen of dat allemaal nitï te veel van het goede is. Neen! Kleinzielig is uw mede werker niet en vragen of dat allemaal niet te veel is, hoeft hij ook werkelijk niet te doen. De heren bestuursleden xran beide genoemde verenigingen zijn echt niet de eersten, de besten en hebben minstens zoveel gezond verstand en le venservaring als de schrijver van de Zundertse verenigingsnieuwtjes. Zij heb ben zich beslist wel afgevraagd of dat niet te veel van het goede was, dus laat hij zich daar dan geen zorgen over maken. Verder meent hij te moeten vermelden dat we van de muzikale prestaties van de fanfare „Wernhout Vooruit" maar heel weinig te horen krijgen. Dat feit ligt er nu eenmaal, zo zegt hij. Ook hier wil ik hem even in de rede vallen. Om te beginnen dan met voorjaar 1955: even als „Nut en Vermaak" en „St. Martinus" was genoemde fanfare present: bij het ambtsjubileum van onze gemeentesecre taris de heer Luyckx; op de Vlaamse kermis te Schijf; met het jeugd-corso; met een concert op het sportpark De Wildert; om St. Nicolaas in z'n parochie te ontvangen; op het festival te Meer, België; om de sportfeesten ter gelegen heid van Wernhoutse kermis op te lüis- teren; met een serenade bij het gouden paar Wagemakers-v. Hasselt. Ik wil ook niet kleinzielig zijn, maar deze feiten liggen er nu ook eenmaal. Wordt Wernhout Vooruit als toneelge zelschap niet belangrijker dan als fan fare? vraagt hij zich af. Neen! zeg ik. Deze toneelavonden worden gegeven, le voor de donateurs, 2e omdat het een ge zonde ontspanning is voor de werkende leden die deze avonden brengen en 3e om de kas zodoende wat aan te sterken. Iets tegen? Overigens worden de repe tities het laatste half jaar zeer goed be zocht, de presentielijst geeft een gemid delde van 1,7 pet. absenten te zien. Als er nu het hele jaar door op de drie repetities slechts één man weg blijft, is dat m.i. niet slecht. Wernhout Vooruit wordt dus niet belangrijker als toneel gezelschap dan als fanfare. Mag ik bo venstaande als voldoende beschouwen om een paar verdraaide feiten recht te zet ten? ZUNDERT, J. C. V. HASSEL. Achtmaalseweg 105 f. We zullen onze medewerker in deze rubriek graag gelegenheid geven tot een antwoord. (Red.) ZWARTE SNEEUW Reeds vanaf het vorige jaar wordt een groot gedeelte van het Heuvelkwartier in Breda geplaagd door het vallen van zwarte sneeuw, zowel in de zomer als in de winter. Blaast de wind uit zuidwest of weste lijke richting dan kan men dit goedje zien vallen en liggen in de onderstaande straten: Joh. van Oldenbarneveldstraat, Joh. de Witstraat, Fagelstraat, van Slin- gelandstraat, Talmastraat, Groen van Prinstererstraat, Dr. Kuypersstraat. Sa- vornin Lohmanstraat, Flierstraat en ver dere omgeving. Dit product wordt veroorzaakt door de schoorsteen van de melkinrichting St. Martinus. Wat met dit roet aan schade en last wordt veroorzaakt aan de moe ders van de zo kinderrijke gezinnen in dit stadsdeel, laat zich begrijpen. Men ziet hier dagelijks wasgoed, vooral van kleuters en baby's buiten hangen. Op zo'n winderige dag kan men geregeld moeders zien lopen en rennen om alles naar veiliger oorden te brengen. Zouden de betreffende instanties hierin geen verandering kunnen brengen? BREDA. BEWONER VAN HET HEUVELKWARTIER. EN TOPIDO In De Stem van vrijdag 16 december j.l. stond een artikel luidende: Breda telt 608 verenigingen; een omvangrijk werk, het opmaken van deze lijst door de V.V.V. Breda Vooruit. Maar is in deze lijst ook opgenomen de KAB met haar vele onderafdelingen, zoals reisvereni- gingen etc.? Dat is cultureel gebied, en zo zijn er op verschillend gebied, zelf standige verenigingen der KAB met een volledig bestuur, die ook hun vrije tijd besteden aan het op gang houden van hun vereniging. Bij ons is niemand ge weest van de KAB of VVV voor opgave van het bestuur. Maar nu timmeren wij ook niet veel aan de weg; alleen enige artikeltjes per jaar in de KAB-flitsen, maar desondanks bestaat KAB-Topido wat betekent Kath. Arb. Reisvereniging op 1 Juli a.s. vijf jaar. BREDA, BESTUUR M. v. Coehoornstr. 8a. KAB-TOPIDO VIE VA BREDA Ik ga paraat omdat Breda nu in de rij der groten steden staat. Want Breda is de stad mijner dromen, en nooit zal ik mij zelf schromen, dat ik in zo'n gezellige stad ben gekomen. Breda is de grond waar eens mijn wiegje stond. Waar ik lief en leed heb doen delen. Waar ik met mijn makkers op .de oude vismarkt heb doen spelen, onder die mooien ouden toren. Die op de markt dagen zijn karljon liet horen. Zeg jij mooien ouden toren, jij heb mij van men prilste jucht tot in het diepste van mijn ziel kunnen bekoren, als jij jou lieve tonen weer door straten en markt plein liet horen. Breda is de stad waar ik ben geboren, met zijn mooien, straten grachten parken en de mooien ouden toren. Die vernieuwd en fier op het marktplein doed staan, waar ik trots mijn blik tegen op zal slaan. O. jij mooien slanken toren wij willen u toebehoren. Wij voelen ons aan u gekluistert, die in stilte naar de bede onder u luistert en die al euwen in verschiet vreugde en verdriet in Breda beziet. O, jij mooien ouden toren, wij vergeten u niet, en gij houd met ons dit motto voor 't oog. Vie Va Breda Orange stad om hoog. BENNI DORST. KANKERBESTRIJDING Gaarne zou ik mijn hart eens luchten over het volgende. Ze komen tegenwoordig veel rond voor kerken en kapelletjes te bouwen. Zo pas is er nu ook een actie begonnen voor televisietoestellen voor sanatoria. Ik vind dat allemaal zeer mooi, maar waarom wordt er niet een beetje meer gedaan voor kankerbestrijding? Ze staan wel aan de kerk af en toe, maar waarom wordt er niet eens een huis-aan-huis collecte gehouden. Ze kunnen het wel voor de parochiehuizen en muziekverenigingen. Daar er tegenwoordig zoveel mensen ster ven aan die vreselijke ziekte. Dat geld van die televisietoestellen had den ze ook beter kunnen besteden aan de kankerbestrijding. Het gaat op slot van rekening om het leven van een mens. BREDA. MEJ. DE JONG Mastbosstraat 8. WONINGTELLING Zoals is medegedeeld zal er van rege ringswege een woningtelling worden ge houden. wat ik zeer toejuich. Zelf heb ik reeds meer dan acht jaar inwoning en ben nu ruim 1 jaar met pensioen. De tijd zou nu moeten gekomen zijn om wat te knutselen, maar hiervoor ontbreekt mij de ruimte. Ook de zolder en mijn schuurtje heb ik voor de helft moeten afstaan. Vrijheid in mijn huis heb ik ook niet. Zelfs de wc moet door twee gezinnen worden gebruikt. Wanneer ik nu zo eens rondkijk en informeer, dan blijkt dat in mijn wijk verschillende grotere huizen zijn die slechts door twee personen worden be woond. Mijn vraag is nu deze: Kunnen personen die al meer dan vijf jaar in woning hebben nu niet eens vrijgesteld worden en de anderen die steeds vrij bleven, ook eens aan de beurt komen? BREDA, j. a. v. d. BROEK. Burg. Buijsenstraat 45. Wegens plaatsgebrek zijn we genoodzaakt enkele inzenders pas de volgende week het woord te geven. (Red.)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1956 | | pagina 9