SPORT- en SPEL-momenten
PAPIER VOOR UW PEN
Nilles, wat
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 21 JANUARI 1956
Rakende woorden - Bromrallye - Noorwegen Hoopt
Oor - Nieuwe sportgedachten
Franse sportwagen
Sportief Medeleven
Menseneter
Trots In Yerseke
Bromfietsers Vóór
WWV Heeft Voetbalschoenen Klaar
Veroordeeld tot
65 km. per uur
Open brief van een
Bergenaar
nu
Nederland naar de elf miljoen
Achter „jeugd en sport" is veel verborgen. Dat heeft een
studiedag bewezen, die onlangs onder deze titel in het goede
Amsterdam werd gehouden. Het leeuwedeel van wat er over
dit onderwerp gezegd kon worden, kwam uit de mond van
rector Boymans, de nationale sportadviseur van de Neder
landse Katholieke Sportbond. Hij zei dingen, die het opschrij
ven waard waren.
Wat zei deze rector onder meer Dit: ,,De grote massa beleeft op
het ogenblik feitelijk een opmerkelijke levenshouding'. Onwerkelijk,
omdat de objectiviteit, omdat de juiste waarden geweld wordt aange
daan door de zakelijke reclame, pers, radio en televisie. Dieper gedacht
komt het er dus op neer, dat de jeugd veelal geen eigen opinies en
overtuigingen kan vormen en ontgoocheld door de volwassenen, op
eigen houtje gaat zoeken naar nieuwe wegen. Daar ligt een gidsentaak
voor de ouderen.
En dan dit, even interessant en even belangrijk: Het verschijnsel,
dat de grote, wetenschappelijke, schoon geuite idealen van de sport
bonden geen 'contact meer maken met de meningen van de jongeren.
Dat er dus een kloof is tussen de visioenen, die de hoogste sportbe-
stuurderen over sport-in-de-ideaalste-vorm krijgen en de doodgewone
wensen, die de jeugd koestert over een simpel partijtje sjotten. „Wij
moeten geloof en moed hebben om in eigen visie en stijl de sport aan
onze (jonge) mensen te brengen". Dat zei de rector. En zijn scherp
rakende woorden mochten gezegd worden
Op 29 april, de eerste dag,
Een nieuwe Franse sportwagen
de „Gregoire Sport" werd deze
week voor het eerst aan het
publiek getoond op de jaarlijkse
expositie van sportwagens in het
Amerikaanse Dearborn.
Het nieuwe type, een tweezitter
is ontworpen door J. A. Gregoire,
de man aan wie in 1927 de eerste
wagen met voorwielaandrijving
te danken was.
De Gregoire Sport" heeft
eveneens voorwielaandrijving, dit
met het oog op de ligging op de
weg en bovendien een regelbare
vering welke door Gregoire is uit
gevonden.
Hij verklaart, dat door deze
vering het nieuwe type evenveel
comfort biedt als de beste Ame
rikaanse wagens, terwijl het even
vast zou liggen als de beste
Europese.
Jill Kinmont, een 20-jarige Ca-
lifornisehe skister, aan wie tijdens
een selectiewedstrijd voor de
Olympische Spelen in het voor
jaar van 1955, een ongeluk is
overkomen, waardoor zij gedeel
telijk is verlamd, zal als toe
schouwster de Olympische win
terspelen in Cortina d'Ampezzo
bijwonen. Zij is de gaste van een
luchtvaartmaatschappij. Een Duit
se automobielfabriek heeft voor
haar een wagen met chauffeur
tijdens de trip door Europa be
schikbaar gesteld.
De politie van Livomo zoekt
ijverig naar de man, die een
scheidsrechter in een Italiaanse
competitiewedstrijd een oor af
beet, omdat hij het niet met. een
van diens beslissingen eens toas.
Toen de plaatselijke ploeg Pon-
te Ginori zijn tweede doelpunt
- scoorde en de arbiter naar de
middenstip wees, werd hij onmid
dellijk ^aangevallen door spelers
en supporters van de thuisclub.
In dit gewoel sloeg de „mensen
eter" zijn slag. Onder zware po-
I litiebewaking kon de scheidsrech
ter zijn wedstrijd affluiten.
Daarna moest hij overhaast naar
het ziekenhuis worden gebracht.
Van dit voorval mag ieder het
zijne denken.
Ze hebben daar in Yerseke een
paar renners, die op de fiets zeer
goed uit de voeten kunnen. De
19-jarige Jaap Huissoon is er
één van en Piet Rentmeester
heeft zijn plaats ook al genoeg
plezier en trots bereid.
Dit stukje gaat over de eer
ste: een slank gebouwd rennertje
dat experts in
't voorbije sei
zoen alle ver
trouwen gaf en
dat zich in de
toekomst zeker
niet naar de
achtergrond
zal laten drin
gen.
Toen Jaap in
1954 als nieu
weling „van
stapel" liep,
haalde men
aanvankelijk
de schouders
eens op. Het
gebrek aan
deugdelijk ma
teriaal is de
oorzaak ge
weest, dat hij
niet direct tot
opvallende prestaties kwam, ter
wijl ook het gebrek aan training
zijn woordje mee sprak. Aan
het eind van het eerste seizoen
zag de balans er echter lang niet
gek meer uit. En het jaar daarop
ging het nog beter. Huissoon ont
wikkelde zich tot een renner, die
het grove werk niet schuwt, een
tje die kan doorbijten en leven
in de brouwerij kan brengen maar
in de slotfase mist hij jammer
genoeg bij aankomst van een
groep de „feeling", waar zijn
kansen liggen. Het bijschaven van
zijn tactiek op beslissende mo
menten zal er daarom veel toe
bijdragen om een paar treden
hoger te klimmen op de wieier-
ladder. Huissoon is fietsenmaker
van, ."Jfoep, maar momenteel
Wu!i 'n de mosselen.
ls voornemens om ook in,
1956 nog by de amateurs te blij
ven en dan aan verschillende
klassiekers deel te nemen.
Dit jaar wordt voor de vijfde
maal de „Rallye van noord-
Europa een prestatierit voor
bromfietsen en scooters georgani-
seerd. Ter gelegenheid van dit
eerste lustrum hebben de organi
satoren in Roubaix he'. zaakje
wat grootser opgezet.
Tot dusver reed men „alleen"
door Frankrijk, België en Neder
land. Nu komen er ook Luxem
burg en Duitsland bij. De deel
nemers zullen er één dag langer
over doen, zodat er thans drie da
gen mee gemoeid zjjn.
HUISSOON
...doorbijten...
rijdt men van Parijs naar Spa,
de tweede dag van Spa naar
Dordrecht (als tenminste onze
minister van waterstaat het goed
vindt) en de derde crag van Dor
drecht naar Roubaix.
De mannen in Roubaix hebben
speciaal laten weten, dat het hier
niet gaat om een snelheidsrace
maar uitsluitend om een betrouw-
baarheidsrit met een hoogste ge
middelde van 30 km. per uur.
Een karwei dus voor bezadigde
brommers, die de kunst van het
rijden (en die kunst bestaat) vol
ledig onder de knie hebben.
Dit is een actiefoto van Roald
Aas, op wie Noorwegen zijn
hoop heeft gesteld voor de
Olympische schaatswedstrijden
in Cortina d'Ampezzo. De 27-
jarige Noor heeft vooral aan de
Russen zware tegenstanders.
Deze foto werd gemaakt toen
hij bezig was aan de 1500 meter
van de Noorse kampioenschap
pen in Hamar, welke hij aflegde
in 2,18,1. De verrassing van de
kampioenschappen was, dat Aas
ook de 5000 meter won en twee
de werd op de 10 km.
Als je nou overdrijven wilt kun je zeggen, dat St. Willebrord morgen
„de voetbalwedstrijd van het jaar" te zien krijgt. Gij weet wat de
plannen zijn: De wielrenners van Willebrord Wil Vooruit trekken de
voetbalschoenen aan tegen hun fietsende collega's van De Kampioen
uit Haarlem.
De bedoeling van de Haarlemmers is duidelijk: Ze willen revanche
voor de nederlaag, die de Brabanders hen bij de clubkampioenschappen
1955 toebrachten. Als het niet op de fiets gaat, dan maar met voetbal
schoenen aan. De Kampioen rekent op een overwinning van 60.
Hierover wordt in St. Willebrord hartelijk gelachen. Men heeft daar
met de grootste zorg een elftal samengesteld, dat zich zelfs in de echte
:ompetitie niet zou laten ondersneeuwen. De rechtervleugel van het elftal
is zo beweeglijk als het maar
zijn kan, want daar staat nie
mand minder dan Wout Wagt-
mans. In het doel een uiterst
strategische post met het oog
o.p de Haarlem-plannen heeft
men Thijs Roks opgesteld. En
niet zonder reden. Thijs heeft
vóór zijn wielertijd namelijk nog
een behoorlijk stukje voetbal ge
speeld. Piet Maas voetbalde in
zijn diensttijd. Ook hij werd in
de achterhoede opgesteld.
Wim van Est zal voor de doel
punten zorgen. Hij speelt in het
„centrum" van de ploeg en
Wagtmans, en „Manneke" Roks
op de andere vleugel hebben
hem dotten van voorzetten be
loofd. Ze zujlen hun lol in de
kunnen.
Haarlemse achterhoede wel op
Het idee van de match die
waarschijnlijk zelfs de televisie
en de film zal trekken is af
komstig van Wim van Est en
Wout Wagtmans.
Oorspronkelijk zou de wieler
club „Maastricht" tegenstander
zijn, maar dat heeft men even in
het vat ^gehouden nu De Kam
pioen zo graag kwam.
Overigens heeft de KNVB zich al met de wedstrijd ingelaten. De bond
verbood namelijk het gebruik van het Rood Wit-terrein. De St. Wille-
brorders lieten zich niet voor dat ene gat vangen en kozen nu het
jeugdterrein aan de Pastoor Bastiaanscnsingel voor de strijd.
WIM VAN EST
...doelpunten...
Voor de politierechter te Groningen
heeft de zaak gediend tegen de verte
genwoordiger D. B. uit Leeuwarden,
die in september van het vorige jaar
aan de vismarkt te Groningen met
zijn auto een wielrijder had aangere
den en nadien was doorgereden. Het
slachtoffer werd vrij ernstig gewond.
De politierechter legde de verdach
te, die niet was verschenen, een
merkwaardige straf op. Hij veroor
deelde hem tot honderd gulden boete,
subs veertig dagen hechtenis, ont
zegging van rijbevoegdheid voor de
tijd van twee jaar voorwaardelijk,
met een proeftijd van drie jaar. Ge
durende de proeftijd mag verdachte
niet harder rijden dan 65 km per uur.
Een afschrift van de kennisgeving
van de voorwaardelijke ontzegging
zal moeten worden gehecht aan zijn
rijbewijs door middel van een zegel
van de Officier van Justitie. Dit af
schrift moet aan het rijbewijs gehecht
blijven en moet bij elke wettelijke
aanhouding worden getoond.
(Advertentie)
fostiêvtiMCt
UtdeunntêA.
HOOGHEID,
dftt is Potter's Linia, welke mij
zo vlug van mijn verkoudheid af
helpt. Eén enkel tabletje in de
mond is voldoende. Handige blik-
t doosjes 55 cent bij Apothekers
en Drogisten.
Bij zware
verkoudheid,
bronchitis of
catarrh neem
dan Potter's
Catarrh
Pastilles, per
doos 11 1.10
De rode pas
tilles met de
snelle werking
POTTER'S LINIA
Imp. Fa. H. ten HERKEL HILVERSUM
De bevolking van Nederland groeit
gestaag. In 1939 telde ons land nog
geen negen miljoen inwoners. In
1949 werden reeds de tien miljoen
bereikt en wanneer men de gestage
groei van onze bevolking nagaat
komt men tot de conclusie dat op
de grens van 1956-1957 de elf mil
joenste Nederlander geboekt
zal worden.
Als is het mij bekend, dat het uw
taak is ons de problemen van alledag
te doen vergeten, eerder dan ze op te
lossen, wil ik u toch een vraagstuk
voorleggen dat mij kwelt. Dat ik me
met mijn moeilijkheden tot u wend,
is geen blinde willekeur. Niemand
anders dan Uwe Doorluchtigheid kan
hier het beslissende woord spreken en
bovendien raakt het probleem dat mij
kwelt direct uw eigen prerogatieven.
Uw bewind. Hoogheid, kortstondig maar
stormachtig, berust op de traditie van
een afscheid, en afscheid van het vlees.
Totnutoe plachten we. tijdens de dolle
dagen van uw regering, een vaarwel toe
te roepen aan de levenstuinen van de
overvloed, om daarna voor veertig dagen
de woestijn van de versterving te be
treden.
De woestijn, gij weet het, is de laatste
jaren steeds minder een woestijn gewor
den. En nu? De bisschoppen hebben be
sloten, dat het lichaam, wat het gebruik
van spijs en drank aangaat, zich geen
gedwongen beperkingen meer hoeft op
te leggen.
Mogen we, Hoogheid, nu nog wel spre
ken van een vaarwel? Men zegt: de men
sen zullen carnaval vieren en na As
woensdag zich afvragen, waarom zij zich
aan uw bewind hebben onderworpen. De
borden immers zullen even vol zijn als
tevoren.
Dit alles, nooit volprezen vorst van de
heerlijke dwaasheid, bezwaart mij het
gemoed. Gij zult zeggen: nu de voor
schriften verdwijnen, hoeft de vasten
niet opzij te worden gezet. Iedereen kan
en moet zich vrijwillig verstervingen ge
troosten. Zo gezien, zou carnaval tóch
een afscheid zijn van 's levens overvloed.
Niettemin: sommigen beweren dat de
vastenavond bestaat bij de gratie van de
voorgeschreven vasten en dat de ingrij
pende verzachting van de voorschriften
uw troon doet wankelen. Er dreigt een
crisis voor uw bewind, roepen zij uit.
Gij zult begrijpen dat het niet uw trouw
ste aanhangers zijn die het vaandel van
de opstand heffen, maar ik vraag mij
af hoe gij uw rijk zult verdedigen. Als
tegenover hun argumenten niet de kracht
van een antwoord wordt gezet, zou voor
u en uw geëerbiedigde mederegeerders
de komende carnaval een godenscheme
ring kunnen zijn.
Hoogheid, gij zijt ik weet het
niet te hoogmoedig om u rechtstreeks
tot een uwer onderdanen te riohten.
Moge uw antwoord het vertrouwen in
uw beleid, dat zelden beschaamd is, be
vestigen en versterken.
Met verschuldigde eerbied,
EEN TROUWE
BERGSE ONDERDAAN.
HET BOEK VAN PROF.
POLAK
Met belangstelling heb ik uw commen
taar op het werk van mijn leermeester
prof. dr. F. L. Polak, ,,De toekomst is
verleden tijd", in uw blad van 7 januari
jongstleden gelezen. Dat deze kantteke
ning mij bijzonder teleurstellend voor
komt, ligt misschien mede aan het feit,
dat u een werk van bijna 700 bladzijden
in slechts enkele alinea's behandelt, zo
dat het welhaast onvermijdelijk wordt
dat u de gedachten van de auteur niet
in al hun geschakeerdheid recht kunt
laten wedervaren.
Op mijn beurt kan ik dit in de be
perkte ruimte van een ingezonden stuk
evenmin doen, maar ik voel mij na zorg
vuldige studie van het werk toch wel
genoopt, ter verdediging van de schrij
ver enkele opmerkingen bij uw stukje
te maken.
De hoofdgedachte van Polak, in zijn
boek breed uitgewerkt en uitvoerig ge
arigumenteerd, is dat de menselijke be
schaving slechts kan bloeien wanneer de
mens een positief toekomstbeeld heeft,
Hij constateert alom verzwakking van
dit toekomstbeeld in onze tijd; een ver
zwakking die zich bijvoorbeeld in het
Christendom openbaart als een kwijnen
van de eschatologische verwachting, een
verschijnsel, dat ook door vele katho
lieke theologen is vastgesteld. Mét hen
ziet Polak hierin een ernstig gevaar voor
het Christendom.
Dat hij overigens het onderscheid tus
sen het socialisme als menselijke schep
ping en het Christendom als goddelijke
stichting zou miskennen, mag zeker niet
uit zijn boek gelezen worden. Hij be
schouwt immers alleen de maatschappe^
lijke betekenis van het Christendom en
als zodanig is het irrelevant of het 'van
bovennatuurlijke oorsprong is. Onder dit
opzicht mag men het vergelijken met
andere cultuurbevorderende verschijnse
len, zoals bijvoorbeeld het socialistisch
toekomstbeeld.
Ik begrijp ook niet goed, hoe u na le
zing van Polak's boek kunt menen dat
zijn hoop voor de toekomst gelegen zou
zijn in een „utopistisch, humanistisch,
non-conformistisch socialisme". Dit is een
beperking van zijn visie, die hem on
recht aandoet. Immers, geheel in over
eenstemming met de grondstelling van
het werk, ziet Polak als uitkomst voor
onze zieke beschaving: een herleving van
het positieve toekomstbeeld. in welke
gestalte, daarover spreekt hij zich niet
uit; dat zou bijvoorbeeld een soaialis-
tisch of humanistisch toekomstbeeld kun
nen zijn. Maar óók een herleving van
het eschatologisch besef bij de christenen
(welk besef voor Polak de graadmeter
is van een levend geloof) zou hij toe
juichen. Uit zijn boek blijkt toch wel
duidelijk? dat hij van de „kracht van een
christelijk idealisme" even hoge verwach,
tingen heeft als u, geachte redactie. Al
leen is hij, samen met vele katholieke
cultuurfilosofen, bezorgd over het ver
slappen van dat idealisme in onze dagen
Polak meent, dat de toekomst van het
Christendom er niet hoopvol uitziet,
maar hij constateert dit met spijt. Valt
deze bezorgdheid voor het Christendom
niet te waarderen bij een auteur, die
zelf geen christen is?
Met dank voor de plaatsing,
DRS. J. M. M. DE VALK
De heer de Valk geeft zelf on
rechtstreeks aan, dat prof. Polak een
„utopistisch, humanistisch, non-con
formistisch socialisme" nastreeft, door
te stellen, dat de door hem bewonderde
schrijver alleen de maatschappelijke
betekenis van het christendom be
schouwt, los van ieder bovennatuur
lijk kenmerk. (Red.)
JAZZ (III)
Met verbazing las ik in uw interessante
rubriek „Papier voor uw pen" het stuk
van de heer M. v. G., die zoals bleek,
een hevig voorstander van jazz is. Ik
heb niet zo gauw hiertegen geageerd,
maar toen ik het stuk van de heer Pison
las wilde ik dit gaarne onderschrijven.
Alleen wilde ik even opmerken, dat de
httr Pison jazz te veel in het nii:u!e
heeft getrokken.
Accoord, waarde heer heeft volkomen
gelijk, wanneer hij zegt, dat in jazz
praktisch geen compositie zit. Verder wil
ik er nog aan toevoegen, dat de z.g.
,jazz-aanbidders" meestal onder de jon
geren gezocht moeten worden en naar
mate ze ouder worden, luwt dit enthou
siasme. Men gaat dan toch klassieke mu
ziek meer appreciëren dan deze geculti
veerde negermuziek, die verminkt wordt
in deze moderne tijd.
Mijns inziens zal jazz maar een korte
tijd van populariteit beschoren zijn, daar
dit nu maar een „manie" is. Over een
goede 50 jaar zal jazz dan ook weer tot
het verleden behoren, want deze soort
muziek gaat vervelen. Klassieke muziek
valt altijd bij velen in de smaak, hoe
wel verschillende werken van grote com
ponisten soms meer dan twee eeuwen
bestaan (ik denk hierbij aan de grote
componist Mozart, wiens 200e geboortedag
we dit jaar gedenken). Ik denk dat een
Louis Armstrong al lang vergeten zou
zijn. Moge ik dit schrijven besluiten met
deze opmerking: „De klassieke muziek
is onsterfelijk en jazz zal ééns verou
deren!"
BREDA. c. P.
JAZZ (IV)
In vele bladen werd de jazz reeds aan
gevallen en verdedigd. Ook in uw blad
schijnt dit nu het geval te zijn en claar
ik een absoluut voorstander ben van deze
vorm van kl<- nkunst, heb ik de pen op
gevat om haar te verdedigen.
Wel mijnheer L. Pison, ik zie niet in,
waarom het woord jazz niet normaal
zou zijn. Een woord is een woord en als
de klank ervan u niet bevalt, waarom
zou de betekenis dan niet goed zijn?
Ook dat men niet zeker weet, waarvan
het woord afstamt, maakt de betekenis
toch niet slechter.
Waarom zou de kunstenaar niet mogen
improviseren? De indrukken of gevoelens
van de speler, worden dan direct „ver
tolkt" en het maakt de muziek natuur
lijker. Pas wanneer het improviseren
overdreven wordt, wordt .het een spek
takel, althans van de kant van de band
Ook het publiek kan er een spektakel
van maken. Voetengestamp of iets der
gelijks, is natuurlijk niet de bedoeling;
trouwens een verkeerde houding van het
publiek doet aan de muziek niets af.
Neen, mijnheer L. Pison, u vergist zich.
Zoals u zich de geboorte van een nieuw
stuk jazz voorstelt, gaat het beslist niet.
En wat dat bierglas er mee te maken
heeft, begrijp ik óók niet. u bedoelt er
toch zeker niet mee, dat jazz-componisten
aan alcohol verslaafd zijn?!
Fusilleren, moordgeloei? Kom, kom, de
jazz is niet zo oorlogszuchtig.
Ik raad u aan, om eens naar goede
jazz van b.v. Louis Armstrong te luisteren.
Lang leve de jazz.
BREDA. H. v. d. K,
JAZZ (V)
Al lang lees ik deze interessante en
originele rubriek met veel genoegen,
Maar vorige week kon ik het met de
heer L. Pison niet eens zijn. Naar aan
leiding hiervan wilde ik even het vol
gende fecht zetten.
Jazz is wel degelijk goede muziek te
noemen.Bovengenoemde zal waarschijnlijk
nooit een uitvoering van jazz-muziek bij
gewoond hebben, anders zou hij zeker
niet zo grof gereageerd hebben op het
stukje van de heer M. v. G., bij wie ik
mij gaarne zou willen aansluiten.
Met een gil of een jank ontstaat bijna
nooit een jazz-nummer. Wanneer men
een concert van een goede jazz-band aan
hoort en dus opmerkt hoe meesterlijk
verschillende, dcor elkaar gespeelde the
ma's tot een samenklinkend geheel ver
werkt worden, moet men minstens er
kennen dat jazz-musici, evenals anderen,
kunstenaars genoemd kunnen worden.
Dat men zich ergert aan jazz-fans die
zich als wilde beesten gedragen, is be
grijpelijk, maar daarom mag men de
jazz-muziek niet verafschuwen! Die uit
bundigheid is dikwijls de jazz-aanhangers
niet zó erg kwalijk te nemen, omdat zij
het goed met de jazz menen. Doordat
de afkeer voor jazz bij velen nog groot
is willen zij n.l. uit laten komen dat zij
wèl aan de jazz verknocht zijn, om zo
doende voor de jazz grotere populariteit
te verwerven.
Degenen die er verbasteringen als „jas'
„sjes" e.d. op na houden, behoren meestal
tot dat type dat de jazz alleen beschouwt
als een goede gelegenheid om zijn ware
karakter te tonen.
BREDA. A. W.
Waarom beschouwen, volgens in
zender, sommigen jazz als een goede
gelegenheid om hun ware (hier te
verstaan als minder beschaafde) ka
rakter te tonen? Dat is ons niet dui
delijk. (Red.)
DIERENLEED (I)
Als u, geachte lezer, de trein neemt
naar Eindhoven, óf Den Bosch, dus reist
in de richting Tilburg, passeert u de
„Hero". Nu gaat dit artikeltje hier niet
over. Wel over een stukje grond, dat zich
bevindt langs de muur van dit bedrijf.
Op dit stukje grond bevinden zich nu
nog. /net dit weer, en in dit jaargetijde,
twee kalveren. Zij staan zowaar te ver
kommeren van de kou in het slijk, dag
en nacht; denkt u dit eens 4n. Boven
dien is die wei zo kaal gegeten, da+, als
men ze wilde maaien met een tondeuze.
er geen millimeter gras meer at kwam.
En die dieren stuan daar in de kou
als voeding 'n kale wei en wat kool-
stammen. En als je dat zo iedere dag
ziet, komt op 'n gegeven moment zulte
een verontwaardiging op tegen dit mens
onterende, lage egoisme, dat het om be
kendmaking vraagt.
Min wil straks ofwel die beestjes voor
goed geld verkopen of opeten. Dus houdt
men ze voor zijn profijt. Maar het mag
geen moeite of zorg kosten. En van dit
egoisme worden die beesten de dupe.
BREDA. DIERENVRIEND.
DIERENLEED (II)
Telkens wanneer er in uw kolommen
door bewust-levende mensen een lans
wordt gebroken voor de beklagenswaar
dige kettinghonden, begint mijn hart
vlugger te kloppen en denk ik: „God
dank, er komen er meerderen en er zul
len steeds meerdere mensen komen, die
een einde willen maken aan het gruwe
lijk leed van de ongelukkige honden, in
handen gevallen van ongevoelige wrede
bazen. Ach ja, wreed kunnen wij deze
eigenaren niet noemen. Zij weten niet
wat zij doen. Hun bewustzijn reikt niet
zo ver, dat zij zich in het leven van
een hond kunnen verplaatsen.
Wij, die dit wèl kunnen, zouden met
ons allen aandrang op de volksvertegen
woordigers dienen uit te oefenen, opdat
er eindelijk eens haast gemaakt wordt
met de invoering van een nieuwe dieren-
wet. De kettinghond dient afgeschaft te
worden. Als waakhond is hij waardeloos.
Men houdt hem uit gewoonte. Een
nieuwe wet zou veel verder behoren te
gaan. Hier in Breda zijn mij verschillende
gevallen bekend van mensen, die kleine
honden, zoals keesjes of foksjes dag en
nacht buiten houden, in een ren van
nauwelijks twee meter lang en een me
ter breed. Deze ongelukkige dieren zijn
dan zogenaamd geen kettinghond, maar
hun leven is allerellendigst. Nimmer
worden zij medegenomen op een wan
deling. Ook Zondags niet, als de familie
naar bos en heide gaat. In de nacht
liggen zij erbarmelijk te huilen van kou
de en eenzaamheid. Overdag staren zij
bedroefd door het traliehek of vliegen
er telkens tegen op. Op dezelfde plek.
waar hun etensbakje wordt neergezet,
moeten zij hun behoeften doen. Dag-in,
dag-uit gaat de marteling verder, totdat
zij verlost worden door de goede dood.
Zij sterven zonder ooit maar een enkele
grasspriet te hebben gezien van de na
tuur, )vaarop zij als levende schepselen
rechten kunnen doen gelden. De grote
Schepper heeft ze aan mensenhanden
toevertrouwd.
Land- en stadgenoten, laten wij teza
men een einde maken aan een onmete
lijke massa dierenleed, dat volstrekt no
deloos wordt geleden.
Wendt men zich in ergerlijke gevallen
(zoals bovengenoemd) tot de Dierenbe
scherming, dan krijgt men te horen:
„Het is treurig, maar wij kunnen niet
ingrijpen. Wij kunnen deze honden niet
weghalen, want er is geen wet die ons
daartoe in staat stelt."
Hoe lang zullen wij nog moeten luis
teren naar de jammerklachten en de
bede om hulp, die ons uit het huilend
geblaf van onze beste vrienden, de hon
den, in de oren dringt?
Met dank voor de plaatsing,
BREDA. N. L.
PROBLEMEN GENOEG
In elke plaats zijn er dikwijls zaken op
te lossen, die men „problemen" noemt.
Deze kunnen plezierige maar soms ook
onplezierige problemen zijn. Ook wij ken
nen onze problemen en één ervan is
een woningprobleem. Enkele weken ge
leden schreven wij dat er hier drie wo
ningen leeg stonden, niettegenstaande de
woningnood die ook hier nog aanwezig is.
Wij hebben ons er niet in verdiept over
de oorzaak van dit leegstaan, doch het
schijnt toch een probleem te zijn.
Vorige week is van hogerhand .bevel
gegeven dat deze woningen betrokken
moesten worden, de aangegeven gezin
nen werden er gewoon „ingezet". Het
was niet geheel naar de zin van de
huiseigenaars, doch de woningen zijn
bewoond. Maar nu komt pas het „pro
bleem", wie zal dit oplossen? Van hoger
hand werd bevel gegeven aan personen
die door de eigenaars niet gewild wa
ren. We zijn er naar benieuwd of dit
probleem goed opgelost wordt.
Een ander probleem brengt ons de
Vergaertpolder. In deze polder ligt de
grote verkeersweg Oost-West-Z.Vl. Deze
polder wordt een probleem voor alle
chauffeurs van bus en auto. Men zegt
dat deze weg vernieuwd wordt. De keien
worden er alvast uitgenomen en wanneer
men de weg gaat asfaltere-i is nog niet
bekend. Men zou aan weerszijden van
het opgebroken gedeelte wel een bord
kunnen plaatsen met als opschrift „voor
chauffeurs levensgevaarlijk".
Ook het rijk bewoonde „eiland" heeft
zijn probleem. Talrijke gezinnen behoren
bij onze gemeente maar ook officieel
wonen ze in de Mosselpolder.
Als het slecht weer is zijn ook deze
mensen er letterlijk het slechtste aan
toe. Water en slijk hebben ze in deze
polder-zonder-mossels.
Wie helpt deze mensen aan een fat
soenlijke weg, gemeente of polder of...
samen? Of blijft het ook een probleem?
PHILIPPINE. J. M.
ZOEKPLAAT JE
Naar aanleiding van bovenstaande foto
in het Dagblad De Stem van 12-l-'56 be
treffende de enige overlevende van een
Noors schip, hadden wij graag enige
opheldering.
Er staat namelijk als onderschrift, dat
de dominee van de Nc-rse Kerk te Rot
terdam naast de stuurman staat. Over
dit punt gaat het namelijk. Wij hebben
met man en macht naar die dominee
gezocht, maar kunnen hem nergens ont
dekken. Nu houden wij wel van een
zoekplaatje, maar u moet ze niet zo
moeilijk maken.
We hebben ook nog gekeken bij de
afdeling gevonden voorwerpen, maar
daar stond hij ook niet bij. Of is het
mogelijk dat de dominee 'achter de rug
van de stuurman staat?
Hadden, als het mogelijk is, hierom
trent graag enige opheldering.
DORST. c. KOESEN.
Tussen het moment waarop een
foto wordt gemaakt en het tijdstip
van publicatie liggen wel enkele
uurtjes. En niet iedere dominee voelt
er voor, ongevraagd in de krant te
verschijnen. We ontdekten dan ook
bij het uitkomen van de krant: hij
was weg. Gewoon weg! En wij maar
zoeken. Zonder enig resultaat ove
rigens. (Red.)
VERENIGINGEN IN
ZONDERT
Mag ik van u 'n klein plaatsje voor on-
derstaande in uw veelgelezen blad?
In uw blad van 5 januari j.l. schrijft
uw medewerker onder „Op Zundert's
Verenigingspodium" o.m dat we ons over
een tamboer meer of minder in de toe
komst geen zorgen hoeven te maken.
Want zegt hij, naast het pas opgerichte
jeugd-tamboercorps van „Nu ten Ver
maak" gaat de sportvereniging „Zundert"
er ook nog een versieren. Hij wil dan
maar niet zo kleinzielig zijn om te vra
gen of dat allemaal nitï te veel van het
goede is. Neen! Kleinzielig is uw mede
werker niet en vragen of dat allemaal
niet te veel is, hoeft hij ook werkelijk
niet te doen. De heren bestuursleden xran
beide genoemde verenigingen zijn echt
niet de eersten, de besten en hebben
minstens zoveel gezond verstand en le
venservaring als de schrijver van de
Zundertse verenigingsnieuwtjes. Zij heb
ben zich beslist wel afgevraagd of dat
niet te veel van het goede was, dus laat
hij zich daar dan geen zorgen over
maken.
Verder meent hij te moeten vermelden
dat we van de muzikale prestaties van
de fanfare „Wernhout Vooruit" maar
heel weinig te horen krijgen. Dat feit
ligt er nu eenmaal, zo zegt hij. Ook hier
wil ik hem even in de rede vallen. Om
te beginnen dan met voorjaar 1955: even
als „Nut en Vermaak" en „St. Martinus"
was genoemde fanfare present: bij het
ambtsjubileum van onze gemeentesecre
taris de heer Luyckx; op de Vlaamse
kermis te Schijf; met het jeugd-corso;
met een concert op het sportpark De
Wildert; om St. Nicolaas in z'n parochie
te ontvangen; op het festival te Meer,
België; om de sportfeesten ter gelegen
heid van Wernhoutse kermis op te lüis-
teren; met een serenade bij het gouden
paar Wagemakers-v. Hasselt.
Ik wil ook niet kleinzielig zijn, maar
deze feiten liggen er nu ook eenmaal.
Wordt Wernhout Vooruit als toneelge
zelschap niet belangrijker dan als fan
fare? vraagt hij zich af. Neen! zeg ik.
Deze toneelavonden worden gegeven, le
voor de donateurs, 2e omdat het een ge
zonde ontspanning is voor de werkende
leden die deze avonden brengen en 3e
om de kas zodoende wat aan te sterken.
Iets tegen? Overigens worden de repe
tities het laatste half jaar zeer goed be
zocht, de presentielijst geeft een gemid
delde van 1,7 pet. absenten te zien. Als
er nu het hele jaar door op de drie
repetities slechts één man weg blijft, is
dat m.i. niet slecht. Wernhout Vooruit
wordt dus niet belangrijker als toneel
gezelschap dan als fanfare. Mag ik bo
venstaande als voldoende beschouwen om
een paar verdraaide feiten recht te zet
ten?
ZUNDERT, J. C. V. HASSEL.
Achtmaalseweg 105 f.
We zullen onze medewerker in deze
rubriek graag gelegenheid geven tot
een antwoord. (Red.)
ZWARTE SNEEUW
Reeds vanaf het vorige jaar wordt een
groot gedeelte van het Heuvelkwartier
in Breda geplaagd door het vallen van
zwarte sneeuw, zowel in de zomer als
in de winter.
Blaast de wind uit zuidwest of weste
lijke richting dan kan men dit goedje
zien vallen en liggen in de onderstaande
straten: Joh. van Oldenbarneveldstraat,
Joh. de Witstraat, Fagelstraat, van Slin-
gelandstraat, Talmastraat, Groen van
Prinstererstraat, Dr. Kuypersstraat. Sa-
vornin Lohmanstraat, Flierstraat en ver
dere omgeving.
Dit product wordt veroorzaakt door de
schoorsteen van de melkinrichting St.
Martinus. Wat met dit roet aan schade
en last wordt veroorzaakt aan de moe
ders van de zo kinderrijke gezinnen in
dit stadsdeel, laat zich begrijpen. Men
ziet hier dagelijks wasgoed, vooral van
kleuters en baby's buiten hangen. Op
zo'n winderige dag kan men geregeld
moeders zien lopen en rennen om alles
naar veiliger oorden te brengen.
Zouden de betreffende instanties hierin
geen verandering kunnen brengen?
BREDA. BEWONER VAN HET
HEUVELKWARTIER.
EN TOPIDO
In De Stem van vrijdag 16 december
j.l. stond een artikel luidende: Breda
telt 608 verenigingen; een omvangrijk
werk, het opmaken van deze lijst door
de V.V.V. Breda Vooruit. Maar is in deze
lijst ook opgenomen de KAB met haar
vele onderafdelingen, zoals reisvereni-
gingen etc.? Dat is cultureel gebied, en
zo zijn er op verschillend gebied, zelf
standige verenigingen der KAB met een
volledig bestuur, die ook hun vrije tijd
besteden aan het op gang houden van
hun vereniging. Bij ons is niemand ge
weest van de KAB of VVV voor opgave
van het bestuur. Maar nu timmeren wij
ook niet veel aan de weg; alleen enige
artikeltjes per jaar in de KAB-flitsen,
maar desondanks bestaat KAB-Topido
wat betekent Kath. Arb. Reisvereniging
op 1 Juli a.s. vijf jaar.
BREDA, BESTUUR
M. v. Coehoornstr. 8a. KAB-TOPIDO
VIE VA BREDA
Ik ga paraat omdat Breda nu in de
rij der groten steden staat.
Want Breda is de stad mijner dromen,
en nooit zal ik mij zelf schromen, dat
ik in zo'n gezellige stad ben gekomen.
Breda is de grond waar eens mijn wiegje
stond. Waar ik lief en leed heb doen
delen. Waar ik met mijn makkers op .de
oude vismarkt heb doen spelen, onder
die mooien ouden toren. Die op de markt
dagen zijn karljon liet horen. Zeg jij
mooien ouden toren, jij heb mij van
men prilste jucht tot in het diepste van
mijn ziel kunnen bekoren, als jij jou
lieve tonen weer door straten en markt
plein liet horen. Breda is de stad waar
ik ben geboren, met zijn mooien, straten
grachten parken en de mooien ouden
toren. Die vernieuwd en fier op het
marktplein doed staan, waar ik trots mijn
blik tegen op zal slaan. O. jij mooien
slanken toren wij willen u toebehoren.
Wij voelen ons aan u gekluistert, die in
stilte naar de bede onder u luistert en
die al euwen in verschiet vreugde en
verdriet in Breda beziet. O, jij mooien
ouden toren, wij vergeten u niet, en gij
houd met ons dit motto voor 't oog.
Vie Va Breda Orange stad om hoog.
BENNI DORST.
KANKERBESTRIJDING
Gaarne zou ik mijn hart eens luchten
over het volgende.
Ze komen tegenwoordig veel rond voor
kerken en kapelletjes te bouwen. Zo pas
is er nu ook een actie begonnen voor
televisietoestellen voor sanatoria. Ik vind
dat allemaal zeer mooi, maar waarom
wordt er niet een beetje meer gedaan
voor kankerbestrijding? Ze staan wel aan
de kerk af en toe, maar waarom wordt
er niet eens een huis-aan-huis collecte
gehouden. Ze kunnen het wel voor de
parochiehuizen en muziekverenigingen.
Daar er tegenwoordig zoveel mensen ster
ven aan die vreselijke ziekte.
Dat geld van die televisietoestellen had
den ze ook beter kunnen besteden aan
de kankerbestrijding. Het gaat op slot
van rekening om het leven van een mens.
BREDA. MEJ. DE JONG
Mastbosstraat 8.
WONINGTELLING
Zoals is medegedeeld zal er van rege
ringswege een woningtelling worden ge
houden. wat ik zeer toejuich.
Zelf heb ik reeds meer dan acht jaar
inwoning en ben nu ruim 1 jaar met
pensioen. De tijd zou nu moeten gekomen
zijn om wat te knutselen, maar hiervoor
ontbreekt mij de ruimte. Ook de zolder
en mijn schuurtje heb ik voor de helft
moeten afstaan. Vrijheid in mijn huis
heb ik ook niet. Zelfs de wc moet door
twee gezinnen worden gebruikt.
Wanneer ik nu zo eens rondkijk en
informeer, dan blijkt dat in mijn wijk
verschillende grotere huizen zijn die
slechts door twee personen worden be
woond. Mijn vraag is nu deze: Kunnen
personen die al meer dan vijf jaar in
woning hebben nu niet eens vrijgesteld
worden en de anderen die steeds vrij
bleven, ook eens aan de beurt komen?
BREDA, j. a. v. d. BROEK.
Burg. Buijsenstraat 45.
Wegens plaatsgebrek zijn we genoodzaakt
enkele inzenders pas de volgende week
het woord te geven. (Red.)