Regimental Sergt. Major
Brittain
BEDRIJF DER STERRENWICHELAARS
BLOEIT NOG STEEDS IN INDIA
(jrete ftrvbi#ttvenhm kiekte tnesufft
SURPRISE
Yerkiezingscapriolen, het weer
andere vergissingen
en
Een van die gevreesde Engelse onderofficieren
rapporteerde
de
man
die
zichzelf
Reeds thans 'n
legendarische
figuur
Gunstige en ongunstige minuten
DALING VAN WERKLOOSHEID
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 2 JANUARI 1956
Zijn stem deed soldaten in een naast gelegen
kazerne in de houding springen
Ik marcheer je
de vijver in
KALENDERS
1955
r
S
H
Él
L
Él
k
1
I
1
s
4
BOEKENPLANK
De huidige crisis
van de liefde
lei Paris
R.S.M. Brittain, zoals ook vele
Nederlandse militairen hem
gekend hebben.
Toen Regimental Sergeant Major Brittain nog sergeant was bij een
bataljon van de Coldstream Guards, gebeurde het dat hij op een kwade
morgen twee minuten te laat op het kazerneterrein kwam. De sergeant
van de wacht zei: „Goeie morgen" tegen hem en daarmee was de zaak
afgedaan, maar niet voor Brittain! Hij maakte een rapportje over zich
zelf, omdat hij te laat was geweest, maar ook een over zijn collega,
die verzuimd had dat te rapporteren!
Deze gebeurtenis schoot ons onwillekeurig te binnen, toen wij onlangs
het boek in handen kregen „The Sergeant-Major" door James Leasor,
dat het leven van die formidabele man, de onlangs gepensioneerde
Sergeant Major Brittain beschrijft, voor wie talloze Engelse en heel
wat Nederlandse militairen hebben staan beven op de Basic OCTU,
Mons Barracks, Aldershot. Wanneer zijn hoge, alles doordringende stem
over het terrein schalde„That man is born idle (born idle lui gebo
ren) take him off parade!", dan stond menig hart een ogenblik stil.
Take him off parade! Dat was een
gebeurtenis op het exercitietarrein,
waar zo'n 600 man stond aangetreden.
Men zag dan, hoe een sergeant een
militair zijn geweer afpakte en hem
beval zich in looppas naar het wacht
lokaal te begeven, waar de cel hem
wachtte. De sergeant liep eveneens in
looppas achter de ongelukkige aan,
terwijl hij diens geweer droeg. Wan
neer men daarbij bedacht, dat de ont
wapende militair, die met schande
overladen het appèl verliet aan een
officiersopleiding deelnam, en geen
zwaarder vergrijp had begaan dan
even te laat of slordig een exercitie
beweging uit te voeren, dan leek deze
straf wel erg zwaar, zelfs al wist men
dat de „eerloze" na een paar dagen
licht arrest zonder verdere gevolgen
zijn opleiding mocht voortzetten!
Een formidabele sergeant-major dat
was Brittain. Formidabel door zijn
grote gestalte, formidabel als instruc
teur en formidabel in zijn gemakke
lijke en aangeboren beheersing van
militaire vormen. Hij was een figuur
zoals er misschien maar een paar in
een generatie voorkomen. Het is dan
ook geen wonder, dat reeds nu, tij
dens zijn leven, de legendevorming
rond hem is begonnen. Iedereen, die
hem heeft meegemaakt, weet wel een
paar sterke verhalen over hem. Ver
reweg de meeste van die verhalen
zijn waar.
Ook RSM Brand mag in dit verband
worden genoemd. Hij heeft generaties
van cadetten op Sandhurst (de Britse
KMA), de eerste begrippen voor mili
taire houding, discipline, stijl en tra
ditie ingeprent.
DE POSITIR VAN DE R.S.M.
Misschien is het wel goed hier even
in het kort de positie van een Britse
Regimental Sergeant Major uiteen te
zetten. De RSM is de hoogste onder
officier van een eenheid. Hij is een
machtig man, die een groot deel van
de dienst uitmaakt en in de praktijk
rechtstreeks onder de regimentscom
mandant verantwoordelijk is voor za
ken als: discipline, houding, netheid,
inwendige dienst, zaken die bij de
Niet lang geleden heeft een
merkwaardige figuur het Britse J
leger met pensioen verlaten:
Regimental sergeant-major
Brittain, die vele jaren verbon-
den was aan de Britse officiers- S
opleiding in Aldershot. Over
deze beroemde sergeant-majoor
verscheen onlangs bij G. W. S
Harap and Sons te Londen een
boek van de hand van James
Leasor.
In nevenstaand artikel wordt
een en ander uit dit boek ver-
teld, aangevuld met enkele per-
soonlijke ervaringen van een i
Nederlandse officier.
Wij namen dit artikel voor u
over uit het December-nummer J
van de „Legerkoerier"het blad
van de Nederlandse Strijd-
krachten.
Drie onderofficieren van de Scott's
Guards aan wie de opleiding van
de Guards in het depot zo te zien
wel is toevertrouwd.
(Foto Army Public Relations)
Guards wel van extra groot belang
zijn. Verder is hij de hoogste onder
officier en is hij het, die onbetwist
de toon aangeeft in de onderofficiers
mess.
Vooral op Zaterdagmorgen bij de
wekelijkse gemeenschappelijke exer
citie in alle Engelse opleidingsdepots,
beheerst zijn machtige stem het grote
exercitieveld, the „holy" ground,
waarop niemand een voet zet dan
voor exercitie. Wee de argeloze, die
uit onwetendheid of in gedachten
verzonken dit terrein betreedt! Hij
kan er zeker van zijn, dat een geluid
als van een orkaan hem tot het besef
doet komen welk een verschrikkelijk
vergrijp hij tegen de regels van Harer
Majesteits Strijdkrachten heeft be
gaan.
De RSM zal op zpn minst de eerste
de beste sergeant, die in zijn nabij
heid^ opduikt, bevelen: „Sergeant,
schrijf die man z'n naam op en zend
hem in looppas tweemaal rond het
veld." En mochten soms andere sol
daten de uitvoering van dit vonnis
met enige nieuwsgierigheid of leed
vermaak gadeslaan, laat dit niet bin
nen de gezichtskring van de RSM zijn,
want ook zij worden in de looppas
gezet!
De Zaterdagmorgen is dus RSM's
hoogtij. Meer dan ooit gelden dan voor
de dienstplichtigen de standaarduit
drukkingen waaraan het Engelse le
ger een heel vocabulaire bezit. Het
begint met de reveille, als de sergeant
van de week met z'n „rise and shine",
wat zoveel wil zeggen als „sta op en
dof je op" over de kamers draaft om
daarmee te kennen te geven, dat op
de inspectie en exercities „smart sold
iers", wakkere, maar ook mooi ge
metste soldaten verwacht worden. En
pij de voorinspectie blijkt al gauw of
alles „nice and square" is, wat zoveel
betekent als mooi blinkend gepoetst
en alles rechthoekig gepakt. Dit laat
ste slaat natuurlijk op de patroontas
sen en kleine ransel, die zó model
moeten zijn, dat zij veel weg hebben
van een sigarenkistje of een karton
nen doos. welk materiaal ook zeer
druk voor dit doel gebruikt wordt.
En om de soldaten wat achter de vod
den te zitten klinkt menigmaal: „make
it snappy", opschieten! Alles moet die
Zaterdagmorgen „spiek and span" zijn
als de compagnieën afmarcheren naar
het exercitieterrein. Daar worden zij
aan elkaar gesmeed tot gesloten rijen,
want de RSM voert de exercities uit
met slechts drie volkomen kaarsrecht
gerichte linies.
Iedere rij is vaak honderden mili
tairen lang. Befaamd zijn daarbij het
zeer snelle opmerkingsvermogen van
deze niet altijd zo vaderlijke onder
officieren van het Britse leger en hun
snedige opmerkingen, zoals: „De 48e
man van de tweede rij was te laat.
Hij was zo langzaam als een slak!"
Vermoedelijk flitste hij een fractie
van een seconde te laat in de houding.
Of: „De 34e man van de voorste rij
staat te zwaaien als een balletdanser!"
Al wat de man deed was vermoede
lijk even met het hoofd bewegen. Le-
gendarischer lijkt ons als hij bij de
73e man in de derde rij kon zien, dat
hij de schroef boven op z'n helm niet
gepoetst had...!
DE STEM VAN BRITTAIN
tegen de majoor. „Vlieg op met uw
verbetering," was het antwoord. „Wij
hadden geen carton en voor uw ple
zier hebben we al de verduisterings-
middelen in stukjes gesneden. Wij
kunnen 's nachts geen enkel licht aan
steken!"
IN LOOPPAS
NAAR HOLLAND
De volgende anecdotes zullen voor
hen, die in Engeland een militaire op
leiding kregen, allerlei herinneringen
wakker roepen. Wanneer Brittain op
een bureau zat en door een officier
werd opgebeld, ging hij onmiddellijk
in de houding staan. De andere aan
wezigen liet hij in de rusthouding
staan, tot dat de telefoon op de haak
werd gelegd op welk moment het ge
hele bureau weer in de houding
stond.
Het is ook van hem bekend, dat hij
een metronoom gebruikte om het goe
de interval tussen de commando's in
zijn hoofd te krijgen.
Het is moeilijk om precies de ka
rakteristieke uitroepen van Brittain in
j
Brittain placht tot nieuw-aangeko-
men cadetten de volgende woorden
te richten: „Ik zal u met sir aanspre
ken en u zult mij met sir aanspreken.
Het verschil is, dat u het zult menen!"
Bij het laatste zette hij zijn stem op
een schrikbarende wijze uit, maar la
ter bleek dit nog niets vergeleken bij
wat hij op parades kon presteren.
Die stem van Brittain! Wie die
stem hoorde vergeet hem zijn leven
niet meer. Over een reusachtig
exercitieterrein, waar zo'n zeshon
derd of achthonderd cadetten ston
den aangetreden, was ieder woord
dat hij uitsprak te verstaan. Hoog
en doordringend schalden zijn com
mando's, scherp als pistoolschoten.
Het is gebeurd, dat in een aangren
zend kazernecomplex een troep sol
daten, die even door een sergeant
die het bevel over hen had, alleen
was gelaten, plotseling in de hou
ding sprong, tot grote verbazing
van de sergeant, die juist terug
kwam. Later bleek, da.t RSM
Brittain vele honderden meters ver
der en*door gebouwen aan het ge
zicht onttrokken zijn mannetjes in
de houding had gezet!
In 1941 gebeurde het, dat een Ca
nadese genie-afdeling een erewacht
moest leveren die door Koning George
VI geinspecteerd zou worden. RSM
Brittain werd er bij gehaald om de
genie-mensen voor te bereiden. De
majoor, die de Canadezen comman
deerde, was er zeer op gesteld een
goede indruk op Brittain te maken,
zo groot was diens faam reeds. Het
viel Brittain op, dat de gasmaskers
van de Canadezen er niet zo netjes
uitzagen. Hij vroeg daarom of het
mogelijk was stukken carton in de
houders te stoppen, zodat deze er
strak uit kwamen te zien. De vol
gende dag zagen de gasmaskerhouders
van de Canadezen er uit als kubussen.
„Een grote verbetering," zei Brittain
Aan de ingang van het park
van Sandhurst staan twee op
Napoleon veroverde kanonnen.
Deze kanonnen waren op een
avond, dat een compagnie ca
detten het afscheid vierde van
de opleidingstijd, het mikpunt
van hun plezier. In optocht trok
de hele compagnie de laan af.
de kanonnen achter zich voort
trekkend met als doel de vijver
voor het hoofdgebouw. En on-
getwijfeld zouden zij de stukken
in de vijver hebben laten zin- J
ken als niet ijlings gealarmeer-
de onderofficieren onder aan-
voering van de RSM dit op de J
rand van de vijver hadden we
ten te verhinderen.
het Nederlands te vertelen als b.v.:
„Suck your guts in!" (Zuig je buik
in), of „What's your name. You've
lost it!" (Wat is je naam. Je bent hem
kwijt!) Een Nederlandse cadet riep
hij eens toe: „If you don't wake up.
I'll double you all the way back to
Holland" (Als je iet wakker wordt,
laat ik jc in looppas terug naar Hol
land lopen).
Er gaat ook een verhaal van hem,
dat hij als er nieuwe cadetten kwa
men, één knoop opzettelijk los aan
zijn tuniek had zitten. Hij zei dan
tegen de nieuwe cadetten: „Wees trots
op jezelf, steek je borst vooruit."
Voegde hij daarna de daad bij het
woord, dan sprong prompt de knoop
er af, hetgeen een diepe ind.uk op
zijn toehoorders maakte. Toch moet
deze anecdote evenwel aan een col
lega van hem worden toegeschreven
Toen wij hem schreven en hem
vroegen of hij nog iets bijzonders
over de Nederlandse cadetten te zeg
gen had, schreef hij terug, dat hij
altijd een grote genegenheid voor hen
gehad had en vroeg hij hen allen zijn
beste wensen voor de toekomst over
te brengen. Onlangs, zo schreef hij,
was nog een van hen, die voor za
ken in Engeland moest zijn, hem in
Aldershot komen opzoeken en dat had
hem bijzonder veel plezier gedaan.
Hij woont nu nog vlak bij Mons
Barracks en vroeg ons, wanneer wij
in Aldershot kwamen, toch vooral
hem en zijn vrouw op te zoeken.
Ondanks zijn geweldige stem en on
danks het niet geringe ontzag, dat hij
wist in te boezemen, was Brittain een
hartelijk mens, strikt rechtvaardig en
in het bezit van een benijdenswaardige
dosis humor. Toen de onderofficieren
van zijn regiment, de Coldstream
Guards, zijn afscheid gingen vieren,
wilden zij dat niet beperken tot het
aanbieden van een fauteuil of van
een klok met inscriptie. Daarom werd
in een grote zaal in Windsor een af-
scheidsbal voor hem gehouden, waar
ook heel wat opper-en en vlagofficie
ren met hun dames aanwezig waren.
Sommigen van hen hadden grote af
standen gereisd om dit mee te maken.
Even te voren had de Hertog
van Gloucester, de oom van
Koningin Elisabeth, hem per
soonlijk de Orde van het Bri
tish Empire op de borst ge
speld! Zo eindigde een onder
officierscarrière, die wel enig
in zijn soort mag heten.
Meer dan 70 millioen In
diërs leven officieel onder
leiding van de sterren en
regeringswaarzeggers ver
tellen hun, wanneer de
stand van deze hemelli
chamen gunstig of ongun
stig is.
De sterrenwichelaars staan in 2
Indische staten op de loonlijst van de
regering, n.l. in Madhya Bhar'at en
in Uttar Pradesj, misschie" de laat
ste bolwerken van de officiële sterre-
kijkers in een wereld, waar eens de
meeste heersers zich door hen lie
ten leiden.
De premier van India Nehroe,
heeft niet veel met sterrenwichelaars
op. Herhaaldelijk heeft hij hun be
roep openlijk veroordeeld, zeggende,
dat het in persoon en volk het initia
tief vermoord.
Maar Nehroe's woorden hebben
geen einde kunnen maken aan het
bedrijf der astrologen, die in geheel
India hun beroep blijven uitoefenen.
In Madhya Bharat en Uttar Pradesj
bekleden zij zelfs een officiële func
tie en nemen de staatsregeringen hun
Charmante kleurenfoto's op uiteen
lopend motief geeft de Esso-kalender,
die we van de Bredase Automobiel
mij. P. J. Rouwenhorst ontvingen.
Verder is er een maandkalender
van Vredestein, met een practisch
schuifraampje, een exemplaar in gro
ter formaat van de handelmij. J. A.
van Oosterum N.V. en een kalender
van wel zeer ruime afmetingen van
de fa. W. Biermans en Zoon te Breda.
De K.L.M. heeft voor iedere maand
een reis naar het buitenland. Gesty-
leerde landschappen, waarin de pop-
penfiguurtjes rondwaren als mensjes
uit een heel vreemde droom. De
platen zijn uitgevoerd in prachtige
veelkleurendruk.
De D.A.F. in Eindhoven spant niet
alleen de kroon wat betreft het for
maat van zijn kalender, maar ook
wat de uitvoering ervan aangaat. In
drukwekkend mooie kleurtekeningen
van Eppe Doeve, die een beeld geven
van het vervoer door de eeuwen heen.
voorspellingen op in jaarlijks ver
schijnende regeringsalmanakken.
Deze almanakken leveren inkom
sten op en zijn volgens staatsfunc-
tionarissen tevens een middel om
,.de opbouwende werkzaamheden van
de regering bij de massa's populair
te maken".
ALMANAKKEN
Want de almanakken bevatten vol
gens deze heren niet alleen de voor
spellingen der sterrenwichelaars,
maar lichten het publiek ook in over
de hervormingen, zo als de wetten
inzake afschaffing van de onaanraak
baarheid en het kastewezen, maatre
gelen ter verbetering van de volks
gezondheid, programma's voor ont
wikkeling van de maatschappij en
wenken voor een beter gebruik van
het land.
Maar de waarzeggerij van de ster
renkijkers blijft de voornaamste at
tractie van de almanakken.
In de almanak van Madhya Bharat
komen gedetailleerde astrologische
overzichten voor betrefende de waar
schijnlijk „gunstige" en „ongunstige"
invloed van de hemellichamen op de
menselijke handelingen gedurende bij
na elke minuut van elke dag.
De almanak geeft „gunstige" ogen
blikken voor het voltrekken van een
huwelijk, voor het aansteken van
een oven. voor het openen van win
kels of het beginnen van reizen. Voor
elke datum zijn 90 „ongunstige" mi
nuten aangegeven, waarin niets goeds
kan worden gedaan en 90 „gunstige"
minuten, gedurende welke men niets
slechts kan doen.
De almanak helpt de lezer de ho
roscoop van pasgebo en kinderen te
trekken, wijst de beste dag aan voor
het geven van de naam en welke na
men bij speciale sterren passen, hij
geeft aan wanneer het kind het best
naar school kan gaan benevens het
vak of beroep, dat waarschijnlijk het
beste voor hem zal zijn.
Voor politieke aangelegenheden zijn
er van die geheimzinnige voorspel
lingen als: „nieuwheid zal worden ge
stort in de centrale regering", en:
„Buitenlanders zullen nader tot In
dia komen en India's invloed op hen
zal toenemen".
Een ander belangrijk onderwerp is
de invloed van de sterren op de ar
beid der boeren: wanneer zij moeten
zaaien en oogsten, wat zij te verwach-
0
1
De volgende morgen moest i
deze compagnie in het beste J
tenue en met volledige bepak- t
kingkeurig „geblancoed" en
gepoetstaantreden. En na de f
uitdrukkelijke verklaring van
de RSM: ,,Ik marcheer jullie 0
recht de vijver in" ging de ge-
hele compagnie in linie over de
grasmat in de richting van de
vijver. Gespannen keken de an-
dere compagnieën toe en elk t
i
ogenblik verwachtten zij de
eerste rij in het water te zien
verdwijnentoen op het laatste
moment met een scherp com
mando „halt" de compagnie
uren poetsen werd bespaard. De
RSM gaf de verzekeringdat,
indien deze stukken geschut,
'i met moed en bloed op de Fran
sen veroverdinderdaad in de
vijver waren gerold, hij de ge
hele compagnie in de vijver had
laten marcheren, over de bo
dem, naar de andere kant. En
wee degene, die dan het strakke
gelid zou hebben verbroken....
(Van onze onderwijsmedewerker)
Ik heb U meen ik, al eens iets verteld over
dat ventje van Kolen? Erans Kolen, meer ge
noemd: de slome. Dat is dat stiekume baasje,
dat zo graag de klas opstookt en dan zelf de
onschuld speelt. Fransje heeft nooit iets gezien,
nooit iets gedaan en weet nooit ergens van. Hij is
wat je noemt sluw: ot zoals Kolving zou zeggen:
dat mannetje heeft het achter de elleboog.
Welaan dan: het liep tegen 5 December en
omdat de jongens en meisjes van Cijffers'klas
nu niet bepaald meer tot het gelovige volk kun
nen worden gerekend, had Cijffers er maar iets
anders op verzonnen: voorlezen. Een toepasselijk
en stichtelijk verhaal over kindertjes, die de
noodlijdende moeder van een schuw schoolmak
kertje op surprise-avond eens lekker gingen ver
wennen met lekkernijen en spaarpotgelden. Het
was wel een beetje langdradig, maar het sloeg
toch wel in.
Naar aanleiding van dit verhaal kwam het
gesprek op diverse vormen van Sinterklaasvie
ring en zonder dat Cijffers het wist, werd toen
in de klas het plan geboren, om de meester ook
eens te verrassen. Naar later bleek (want ze
konden natuurlijk hun geheim niet verzwijgen)
werd er hevig geld ingezameld en vervolgens
stapte een met veel herrie gekozer deputatie
naar een warenhuis, om tot aanxoop van een kleu
rige zak-agenda over te gaan.
Goed, op 6 December is het natuurlijk vrij van
school, om de kleintjes tenvolle van hun speel
goed te laten genieten (echt niet om de moeders
te plagerf!) en op 7 December verschijnt ook
Öe hoogste klas weer op school met groot ver
toon van nieuwe rolschaatsen, handschoenen, tas
jes en voetbalschoenen. En dan opeens in de
klas de aanbieding van het gezamenlijke ge
schenk. Om het kort te maken: U kunt zich wel
het extra-verraste gelaat van onze schoolman
voorstellen en de glunderende snoeten van de
miniatuur-Sinterklazen. Natuurlijk komt weer
de klassieke vraag: „En wat hebt U gekregen,
meneer?" en dus kwam ook het nieuwe vulpot
lood, het nagelschaartje en de sigarettenkoker
i„r tafel. Alles als overtuigend bewijs voor de
ogen der kinderen op de lessenaar uitgestald.
Best. Moeizaam en lacherig gaat de dag voor
bij en als eindelijk de laatste rolschaats met
groot geraas van de speelplaats verdwenen is
wie staat daar op de terugkeer van Cijffers in
het lokaal te wachten? Juist: Frans Kolen!
Ja. Frans had nog voor een speciale verras
sing gezorgd: „Of meester van chocolade hield?"
Nou, wat zeg je dan, als zo'n duvel-van-een-
jongen plotseling zijn goede hart toont? Graag,
natuurlijk! En bovendien, na het overreiken van
de surprise, nog een hele reeks vleiende opmer
kingen van: „dat is nou eens aardig! en:,nee
maar, zoiets noem ik nu nog eens een verras
sing!" En dat alles over 't lichtjes gebogen hoofd
van brave Frans, die in deze vijf minuten meer
complimenten krijgt dan anders in een vol tri
mester.
Even later: Frans verdwijnt na een laatste
klop op de fiere schouder en Cijffers spoedt zich
naar de lessenaar, om de uitgestalde schatten
te verzamelen: nagelschaar je, sigarettenkoker...
géén vulpotlood! Onder alle schriften en boeken
gekeken:... geen vulpotlood. Plotseling een vre
selijk vermoeden, snelle passen naar de school
deur. Maar nog amper op tijd om de smalle
rug van Frans, de milde schenker, om de hoek
van de straat te zien verdwijnen.
Alle opvoeding begint met vertrouwen schen
ken! Morgen maar weer proberen.
0
r
1/
S
0 1
V t
20
ten hebben aan regen en droogte,
veeziekten en sprinkhanenplagen.
Maar niet alle voorspellingen heb
ben met de sterren te maken. Er
worden ook enkele woorden gewijd
aan aardse voortekenen, goede en
slechte.
Zo b.v. „Als gij in de morgen uw
ogen opent, voorspelt het geluk, als
het eerste wat gij ziet het gezicht
van uw vrouw of uw man, of uw
handpalm of een spiegel is, maar het
brengt onfelul., als uw ogen onmid
dellijk vallen op een bezemsteel,
schoenen of een mes".
De almanak bevat voorts een woord
van bemoediging voor wie zich on
der een ongunstig gesternte bevindt.
Er bestaat een formule, om ongeluk
af te weren. Het is heel gemakkelijk,
U behoeft alleen maar, staande voor
een heilig vuur van twijgen van de
sjamiboom, 23.000 maal bepaalde
heilige Hindoeverzen te zeggen.
Gustave Thibon is een man van
buitengewone gaven, wijsgeer, dichter,
schrijver en taalgeleerde. Hij maakte
nooit universitaire studies, waarschijn
lijk slechts de lagere school. Hij is
een boer, die zijn Zuid-Frans dorpje
alleen verlaat, om aan een universiteit
lezingen te houden. Aanbiedingen om
zelf professor te worden heeft hij
alle afgeslagen. Ontegenzeggelijk is
hij een der voormannen van het ka
tholiek réveil, dat zich in Frankrijk
en andere landen manifesteert.
In het onderhavige boek bestudeert
hij de aspecten van de liefde in onze
tijd en in het bijzonder de teerheid
van de echtelijke banden. De liefde
van man en vrouw, de bron van het
leven en de grondslag van alle andere
liefde, maakt op het ogenblik een vre
selijke crisis door, een crisis die zich
niet tot de liefde beperkt. Alle ele
menten van ons bestaan maken een
soortgelijke verwarring door. De we
reld bevindt zich om zo te zeggen in
een permanente toestand van revo
lutie. Om uit deze crisis te komen be
hoeft de mensheid de moderne be
schaving niet te verloochenen, maar
haar ontdoen vgin haar gif en haar
beheersen om haar te kunnen aan
passen aan de eisen van de eeuwige
mens. De mensheid mag noch kan op
dezelfde plaats blijven staan, doch zij
dient van richting te veranderen.
Slechts de wedergeboorte van een in
haar uitingsvormen stellig nieuwe,
maar in wezen zich op de verdieping
der eeuwige waarden oriënterende be
schaving kan ons het noodzakelijke
tegenwicht verschaffen tegen 'onze
vrijwel uitsluitend technische presta
ties.
Het zou ons te ver voeren de rijk
dom van gedachten die in dit boek
ontwikkeld worden, nader te om
schrijven. Geïnteresseerden bevelen
wij de bestudering gaarne aan. Het
werk geeft een persoonlijke visie op
de situatie, laat zich gemakkelijker
lezen dan de meeste „wetenschappe
lijke" verhandelingen over dit onder
werp. De vertaling van drs Niemeyer
is goed. Het boek verscheen bij Ne-
lissen in Bilthoven en bij 't Groeit in
Antwerpen. J. H.
(Van onze Parijse
correspondent)
De verkiezingshumor is
er al. Een candidaat-afge-
vaardigde van de Pouja-
disten zei tijdens zijn pro-
paganda-toespraak in een
klein plaatsje in de Vendée
onder andere: „Onze doel
stellingen zijn heel een
voudig, beste vrienden. We
willen niet precies de be
lastingen afschaffen, maar
ze laten betalen door lui
die veel geld verdienen.
Wij, middenstanders, zul
len niets meer te betalen
hebben. Dat de fiscus z'n
centen maar gaat zoeken,
waar hij ze vinden kan-
Zodra we onze eerste doel
stelling hebben bereikt
zullen we pogen ons twee
de punt van het program
ma te verwezenlijken:
aan verstrooidheden. Hij
zou een toespraak houden
in Brest, maar omdat hij
het op Donderdag al
Vrijdag wilde laten zijn.
stond hij voor lege stoe
len. De opmaak-redac-
teuren van de kranten
mogen zich in al deze
drukte toch ook wel eens
vergissen, maar als ze
een propaganda-avond
van de socialisten onder
de kop van een kippen-
reportage plaatsen wordt
het storend. Een rede
van Mollet kreeg zo
doende de volgende kop
over drie kolommen:
„Voor goede resultaten is
maar één remedie n.l. de
zwakken afslachten." En
de conclusie gekomen, dat
we de eerste vijftig jaren
niet veel mooi weer mo
gen verwachten. De win
ters zullen steeds kouder
worden en ook midden in
de zomer zal het pijpen
stelen regenen. Pas na het
jaar 2000 is er verbetering
in zicht. De experts base
ren zich op de cyclus en
beweren heel zeker te zijn.
Nu hebben de Franse
deskundigen ook een on
ze zich baseerden op de
zelfde feiten. Alleen hun
conclusies wijken enigszins
af: de komende vijftig ja
ren zullen we geen harde
winters krijgen en de tem
peratuur zal steeds zachter
worden. We mogen ook op
heerlijke zomers rekenen.
Kortom de tijden voor de
badpakken-fabrikanten
worden steeds beter. En
82? ?,P™Inu we wel, dat de
ten. Begrijpt u me goed:
de prijsverlaging aan de
bron moet dusdanig sterk
zijn, dat wij, middenstan
ders nog een grotere winst
marge kunnen nemen en
toch ons artikel goedkoper
aan de man kunnen bren-
gen. Het beroemde distri
butieprobleem zal hiermee
in één keer zijn opgelost."
Een doodgewone Frans
man, die zich niet eens
candidaat stelt voor het
Huis van Afgevaardigden
heeft intussen berekend,
dat de 5680 candidaten het
toch al niet zo slecht heb
ben. Er is er maar één bij
zonder eigen auto. Dat is
Fernandez Lop. de eeuwi
ge candidaat, die tijdens
zijn toespraken zodanig in
vuur komt dat hij op
straat nog verder gaat,
hetgeen hem tijdens iedere
verkiezingscampagne moei
lijkheden geeft met de po
litie.
Bidault heeft te veel
aan zijn hoofd en lijdt
als onderkop: „Mollet is
het er mee eens."
Drie maal is ook hier
scheepsrecht. Een com
munistische afgevaardig
de riep in het vuur van
zijn emotie: „Wij zijn
zwijnen." Sommigen zijn
nu zo kleinzielig om te
beweren, dat hij nog ge
lijk had ook.
Verschil van
mening
Er is een klein verschil
van mening tussen de
Frar.se en de Duitse me
teorologen De weerprofe-
ten van Duitsland zijn tot
Duitsers erg knap zijn,
maar we willen toch voor
lopig ook liever geloof
schenken aan de Franse
voorspellingen. In het jaar
2000 zien we dan weer
wel.
Maar een Franse krant
denkt er niet zo over, en
schreef: „Let op de Duit
sers. Ze krijgen in alles
hun zin, zelfs in de Saar-
kwestie. Wie zal het aan
durven hun de harde win
ters te misgunnen?"
Vergissingen
In het brave, dertiende
arrondissement van Parijs
is de koning der vergis
singen gearresteerd en per
verg!ssing ingesloten. Het
betreft Jean L„ die een
kraakje wilde plegen bij
een rijke buurtbewoner,
doch zich tengevolge van
de duisternis in de deur
vergiste en in het holst
van de nacht doende was
een overigens niet geslo
ten slot van een politie
post te forceren- Hij be
kende vlot wat zijn voor
nemens waren geweest.
Overigens het was niet de
eerste keer, dat hij zich
vergiste.
Toen hij voor de mili
taire dienst wilde wor
den afgekeurd, hetgeen
hem des te gemakkelij
ker zou hebben gegaan,
omdat hij inderdaad iets
minder zag met zijn
rechteroog dan met zijn
linker, vergiste hij zich
in links en rechts, waar
door hij genoodzaakt
werd toch te dienen.
Drie jaar later vroeg hü
per vergissing het zusje
van zijn geliefde ten hu
welijk en hij was al ge
trouwd voor hij zijn ver
gissing had kunnen her
stellen. Heel luidruchtig
vierde hij met haar de
zilveren bruiloft en pas
toen het feest was af
gelopen ontdekte hij een
jaar te vroeg te zijn ge
weest.
Het had hem zoveel geld
gekost, dat hij per vergis
sing zijn handtekening ••et-
te onder een cbèque, we
tende, dat zijn bankreke
ning al jaren leeg was.
Toch onstprong hij per
vergissing de dans, want
z'n vrouw kon de kosten
dekken.
Zijn advocaat hoopt hem
vrij te krijgen, omdat zijn
cliënt zich ook vergiste
met de bekentenis. Hij was
helemaal niet van plan om
bij brave buren in te bre
ken. De .koning der ver
gissingen zou zich in het
huisnummer hebben ver
gist en zijn huissleutel zijn
vergeten, zodat hij wel ge
noodzaakt was het slot te
forceren. Dat hij hierbij de
politiepost voor z'n woning
aanzag was ook een ver
gissing. Maar misschien
een goede.
