Een burge-meesterlijk roerei
a la Maria ter Karre
De Heilige Bloeddruppels
Op het feest van de
Chaine des Rótisseurs
NIEUW „KOLONIALISME
EEN GROOT GEVAAR
GEEN OVERHAASTING MET
MENSEN, ZEGGEN G.S.
Culinaire wonderen onder de Pont de Sully in Parijs
Bisschoppen in Indonesië:
Vriendschapsdag
Frankrijk-Nederl.
Straks met het
braadspit naar
Soestdijk
Het Delta-plan en Zeeland
Vrouwen en
fornuizen
Motie aangenomen
Zachte lichte
Hecrenbaai
Een historisch verhaal
spelend in het Alkmaar
van 1429
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 13 DECEMBER 1955
De plechtige installatie van de Nederlandse Ambassadeur-
(Van een speciale medewerker).
Waarschijnlijk heeft U wel eens met een
burgemeester aan tafel gezeten. Maar heeft
U als eens ontbeten met 'n burgemeester en
zijn vrouw in een kampeerwagen? sterker nog:
in een kampeerwagen onder de Pont de Sully,
langs de Seine, midden in Parijs? Het sterkste
vond ik nog wel 't lekkers, dat' baron Michiels
van Kessenich voor mij klaarmaakte.
De vriendelijke invitatie kreeg, ik op 'het
Parijse stadhuis, tijdens de officiële ontvangst
van de Chaine des Rötisseurs. Aan de lange
witte tafel met de „petits gateux" en de
zoutjes vloeide de champagne in royale stro
men tussen de practisch onaangeroerde ka
raffen met sinaasappelsap door. Daar trof ik
de burgemeester van Maastricht met zijn echt
genote. Voor zijn entspanning en als afsluiting
van de serieuze voorbereiding op de installa
tie in de chaine des Rótisseurs had hij ge
durende de verlate vacantie gekookt, terwijl
zij de afwas deed. „Koken vind ik leuk, com-
mentariseerde de burgemeester. Enthousiast
over de kampeerwagen en vol trots over haar
handige man nodigde mevrouw mij uit om de
culinaire kampesrwagen-acrobatiek van haar
man de volgende ochtend aan het ontbijt te
komen aanschouwen en-., te proeven. Hetgeen
door uw nieuwgierige verslaggever gaarne
werd geaccepteerd.
Die receptie was, behalve internationaal, ook nog een feestelijke
folkloristische manifestatie. Frankrijks platteland is rijk aan folklore.
Want een Fransman, hoewel individualist, is toch traditioneel. Omdat
Frankrijk 'n wijnland is en de Fransman van lekker eten houdt, heeft 'n
groot deel van de folklore zijn neerslag gevonden in gastronomische ver
enigingen en genootschappen van wijnbouwers. Sommigen van hen droe
gen de rijk bewerkte klederdrachten van hun landstreek. Anderen had
den zich omhangen met de kleurige middeleeuwse kledij. Een van hen
droeg 'n miniatuur vaatje met wijn en de tastevin, 't platte zilveren
proefbekertje aan een ketting om de hals op de blauwe voorschoot. De
„Gezworenen van St. Emilion" uit de Bordeaux droegen hun roodwitte
toga's. „Die konden wel zo uit een schilderij zijn gestapt", merkte een der
aanwezigen op. Daarmee doelde zij op de wandschilderijen in de prach
tige rijk-gedecoreerde ontvangstzalen van het Parijse stadhuis. Maar
Frankrijk is behalve traditioneel ,of misschien wel daardoor juist een
katholiek land. Dus was er eerst een H. Mis geweest, opgedragen voor
de Chaine door zijn eigen aalmoezenier. „Vriendschap rond de witte ge
dekte tafel", had de predikant van de Chaine gepreekt.
I
het publiek gekeerd, de „Canard la
Met de H. Mis en vervolgens de
receptie was die Maandag de „Vriend
schapsdag Frankrijk-Nederland" be
gonnen. Het was tevens de sluitings
dag van de feestweek in het kader
van de Horeca-tentoonstelling geor
ganiseerd door de Chaine des Rótis
seurs, ter gelegenheid van de 200ste
verjaardag van Brillat Savarin.
De grote verdiensten voor de voe
dingswijze van de mens van deze
Franse geleerde waren belicht ge
worden door Dr Giiebel in een aca
demische zitting in de Sorbonne. Dr.
Giiebel is dokter in de medicijnen
en president van de Chaine des Ró
tisseurs.
Canard a la Presse is een lekkernij.
Daarvan kan de pers welke op Zon
dagmiddag in die tentoonstelling van
de Gastvrijheid aan de Porte de Ver
sailles aanwezig was, meepraten.
Bij „Canard a la Presse" gaat het
er om, of de saus de specifieke smaak
van eendenbloed heeft. Dat wordt n.l.
uit het vlees, dat aan het karkas
is blijven zitten, geperst. De jury likte
slechts met een pink aan de saus en
liet verder de acht heerlijke schotels
koud worden. En toen heeft de verza
melde pers, netjes met de rug naar
Presse" maar opgegeten...
Maar deze lekkernij en de acade
mische zitting waren slechts 2 van de
vele voorgerechten geweest. De hoofd
schotel was het Grand Chapitre de
Paris waarop de intronisaties zouden
plaats vinden.
SPITBRAAD OP SOESTDIJK
Een bijeenkomst van dit soort oog-,
neus-, mond- en keelspecialisten
waarop de nieuwe leden worden ge
ïnstalleerd, heet in de taal der folk
lore een Grand Chapitre. Op het
Grand Chapitre de Paris, eveneens ge
houden aan de Porte de Versailles,
werd een 20-tal Nederlanders ge-
introniseerd, gevolgd door 160 Fran
sen. Een véritable pièce de résistance
van de vriendschapsdag omdat het te
lang duurde en saai was, was het
steeds terugkerende ritueel van de
ridderslag.
Op het podium van de ontvangst
zaal stond het voltallige bestuur van
de Chaine, omringd door de gecostu-
meerde eet- en drink-broederschappen
en enige meisjes in Elzasser kleder
dracht. In een gewijde sfeer zette de
Grand Chancillier voor bijna 1000 aan
wezigen de doelstellingen van de
Chaine uiteen, nl. op de le plaats de
bevordering van de ware gastrono
mie, d.w.z. het bereiden van goed,
degelijk en smakelijk voedsel en daar
van niet meer tot zich te nemen dan
voor zoveel men honger en dorst
heeft. Op de 2e plaats de beoefening
en de propaganda van het branden
aan het spit. Een bereidingswijze die
de mens vroeger moest toepassen om
dat er toen nog geen pannen waren.
Tevergeefs bisseerde het publiek Luis
Mariano, die daarna het kersverse
lied van de Chaine zong.
Onder luide bijval werd vervol
gens bekend gemaakt dat Prins
Bernhard zijn benoeming tot ere
lid van de Chaine aanvaard had.
Voor zijn installatie zal het voltal
lige bestuur van de Chaine des Rö
tisseurs op 29 December naar Neder
land komen. Bij deze plechtigheid
zullen waarschijnlijk de Neder
landse leden niet ontbreken.
RIDDERLIJKE BURGEMEESTER
Hierna verzocht de president, de
aanwezigen op te staan voor het af
leggen van de eed van de Chaine des
Rótisseurs. Met donderend geraas
klapten de zittingen der houten fau
teuils op. Toen werd het doodstil. De
adspirant-leden staken de rechterhand
op.
„Prêtez-vous le Serment que....
vroeg plechtig de president met om
de hals het rode kraaglint waaraan
voor op de borst de grote medaille van
de Chaine ,,Je le prête", antwoordden
gezamenlijk de te installeren leden.
Toen riep de Bailli Délégué, de ge
delegeerde schout voor Nederland,
een voor een d«- Nederlanders voor
de president op het podium. Aller
eerst Baron van Boetselaer tot Oos-
te'rhout, H. M.'s Ambassadeur te Pa
rijs. Met het zwaard van de Chaine
linkerschouder van de Ambassa
deur rustte. Vervolgens werd hem
het paarse lint het teken van zijn
ri-e-ridderschap omgehangen. De
burgemeester van Maastricht werd
geslagen tot „Officier de la Chaine
des Rótisseurs". Hij was de eerste
die onder een enthousiast applaus
elegant en hoffelijk met het zwaard
teruggroette. Het was een voorbeeld
dat bij minder geslaagde navolging
tot grote hilariteit leidde.
Reeds lang aangezocht door het Pa
rijse hoofdkwartier heeft de heer
Koch van Chateau Neercanne tot de
ze dag moeten wachten om geïnstal
leerd te kunnen worden. Hij en me
vrouw Koch werden resp. tot „Maitre
en Dame de la Chaine des Rótis
seurs" geslagen.
„SJARITEIT"
Voor het dessert van deze feestmaal
tijd van culinaire, gastronomische en
folkloristische hoogtepunten, verza
melden de leden zich rond het „ga
ladiner der 100 couverts". Kosten'.
40 gulden per couvert. De baten hier
van waren niet voor de patroon van
het dure Pré Catalan in het Bois de
Boulogne. Zij vloeien via de kas van
de Chaine naar hun behoevende in
stellingen en worden aangewend voor
liefdadige doeleinden.
Die avond opereerde de Franse Te
levisie in de dikke tapijten en onder
de geur van de goudkleurige aan het
spit gebraden, poulardes.
De volgende ochtend zat Uw ver
slaggever aan het beloofde ontbijt in
de kampeerwagen van de Maastricht
se burgemeester. Tussen de gezellig
vertellende eerste burgeres van Maas
tricht en mij stond op de opklapbare
tafel, een degelijk Nederlands ontbijt,
compleet met een ei. En dat ei werd
voor mij een culinaire verrassing,
zoals alleen een pas benoemde Offi
cier van de Chaine die kan bereiden
en zijn titel waardig is. Snel,,?eker en
handig danste het pannetje in de
buta-gasvlam.
Onderwijl werkte de burgemeester
van Maastricht met de bolle kant van
de vork het rauwe ei een beetje
zout en een snuifje peper om en om,
voegde er een handvol blokjes ge
pelde tomaat bij en toen het rauwe
ei overgegaan was in een fluweelach
tige brei van geel en wit waren ook
en hier toont zich de ware lief
hebber van goed, degelijk en smake
lijk bereid voedsel de blokjes to
maat zo zacht als boter. De blokjes
hadden hun vorm echter niet verlo
ren. Toen de burgervader de appetij
telijke geel-witte brei met de rode
blokjes langzaam op mijn bord liet
glijden, dacht ik onwillekeurig aan
de Maastrichtse gemeenteraad.
't Was heerlijk en 't duurde dan ook
niet lang of uit 't enthousiasme werd
de naam van deze culinaire nieuwig
heid geboren: Oeufs brounillé a la
Maria ter Karre Roereieren op de wij
ze van het huis. Want Maria ter Kar
re is de naam van de kampeerwa
gen....
Ged. Staten waarschuwden de Prov.
Staten met het poneren van Zeeuwse
wensen inzake het Delta-plan In
deze tijd van snelle ontwikkeling
moet men zich reeds thans niet gaan
vastleggen, omdat in een kwarteeuw,
speciaal op het gebied van verkeer
(Zeeuwse Schaakcompetitie).
's Gravenpolder leidt
Ook in de afgelopen week werden
slechts twee wedstrijden voor de
Zeeuwse sehaakcompetitie gespeeld.
In de 1ste klasse kreeg Goes bezoek
van het tweede tiental van Middel
burg.
Een partij moest worden afgebro
ken en deze zal de beslissing moeten
brengen, want de voorlopige uitslag
is 4.54.5.
In de 2de klasse B bonden SEAL-
TO en s-Gravenpolder in Wemel-
dinge de strijd aar.. Hier werden twee
partijen niet beëindigd, maar 's-Gra-
venpolder nam in ieder geval de
beide punten mee naar huis. want
het heeft een voorlopige 2.55.5
voorsprong. 's-Gravenpolder heeft
door deze overwinning de leiding
genomen, terwijl SEALTO naar de
onderste plaats werd verwezen.
en vervoer heel wat kan veranderen.
Beter dan overhaasting achten G S.
een grote mate van gedegenheid ge
wenst.
DE DAM DOOR 'T SLOE.
Zo was gevraagd naar hun mening
over de gedachte der Commissie
Zuid-west Zeeland inzake het leg
gen van een dam tussen Walcheren
en Noord-Beveland door net Noord-
Sloe. Het antwoord luidt: „Zolang de
plannen van het Rtik omtrent het
tijdstip van uitvoering der verschil
lende afsluitingen noch nopens de
verkeerswegen concrete vormen
aannemen, zal men Ged. Staten ten
goede willen houden dat zij zich
niet uitspreken omtrent tal van sug
gesties door verschillende belang
hebbende corporaties en andere in
stanties naar voren gebracht.'.
Zij stellen deze suggesties wel zeer
op prijs, maar zouder. zeker in orga
nisatorisch opzicht falen, wanneer
zij. zonder de commissie uit de Sta
ten en de streek zelf te raadplegen
en zonder voldoende technische voor
lichting, een' standpunt bepaalden.
De uitvoering van het Deltaplan zal
naar het zich laat aanzien globaal
"en tijdsduur van 25 jaar vergen.'
S ui kerb ietenlevering
op Walcheren geëindigd
De levering van suikerbieten op
Walcheren behoort voor dit seizoen,
weer tot het verleden. Zaterdag j.h
hebben de laatste leveringen in Mid
delburg plaats gehad.
In Indonesië is een gemeenschappe
lijke verklaring van de bisschoppen
bekend gemaakt, waarin het nationa
lisme geprezen wordt en gewaar
schuwd wordt tegen het communisme.
De kerkvoogden bevelen de Pantja-
sila (vijf zuilen) als grondslag voor
de Aziatische volkeren aan en sporen
aan de geest van hulpbetoon en ver
broedering aan te wakkeren, opdat
geen oorlog tussen de Aziatische vol
keren zelf zal ontstaan. De verklaring
is getekend door mgr A. Soegijapra-
nata S.J., apostolisch vicaris van Dja
karta en voorzitter der bisschoppen
conferentie.
In hun schrijven constateren de bis
schoppen èn andere kerkelijke gezags
dragers, dat een nationale beweging
ontstaan is, die ten- doel had met alle
kracht een nationale onafhankelijk
heid, een democratische regerings
vorm en de nodige sociale hervor
mingen tot stand te brengen. Zulk
een streven is wettig en geoorloofd en
verdient daarom de steun van allen
die katholiek denken en voelen over
geheel de wereld.
„Dank zij de nationale inspanning
zo gaat de verklaring verder is
het grootste gedeelte van Azië reeds
bevrijd van de druk van een ver
ouderd kolonialisme." Maar een
nieuw kolonialisme dreigt, dat met
zijn monopolistische ideologie de ge
hele wereld wenst te beheersen en de
geestelijke schatten ener nationale
cultuur dreigt te vernietigen.
„Men zal inzien," aldus de bisschop
pen, „dat het _nationale streven van
de volkeren van Azië niet alleen be
dreigd wordt door de overblijfselen
van het vroegere kapitalisme, en door
het communistische imperialisme,
maar ook door de tegenstellingen, die
tussen de Aziatische volkeren aan het
opkomen zijn. Ziet toe, dat het natio
nale streven niet wordt omgezet in
nationalistisch imperialisme, zodat de
sterkere volkeren van Azië de zwak
keren aan zich onderwerpen en een
vreselijke oorlog in Azië zou ontbran
den."
Heb jij wel eens eerder een
cake zien verbranden
Harmonie en fanfare
Nog geen cursus voor
blaasinstrumenten
In de algemene vergadering van de
Bond van Harmonie- en Fanfarevereni
gingen in Zeeland, die te Goes is ge
houden, is een motie aangenomen,
waarin de bond zyn teleurstelling uit
spreekt over het uitblijven van een
cursus voor blaasinstrumenten op de
Zeeuwse muziekschool.
Vorig jaar, zo vertelde de secre
taris, de heer J. Laroes, was een leer
lingopleiding toegezegd, maar er is
nog steeds niets van gekomen. Gezien
de verlaging van het subsidie door de
provinciale overheid aan de Zeeuwse
muziekschool en de moeilijkheden bij
de gemeentebesturen zal hier voorlo
pig wel niets van terecht komen. De
motie zal gestuurd worden aan Ge
deputeerde Staten, aan het bestuur
van de muziekschool en aan de
Zeeuwse culturele adviesraad.
In de vergadering werd nog mede
gedeeld, dat van de f 75.000, die de
provincie aan de Zeeuwse culturele
raad te verdelen geeft voor de on
geveer 100 Zeeuwse fanfarecorpsen,
in totaal f 500 beschikbaar is.
(Advertentie)
in de rechterhand onderging deze het
plechtige ritueel van de ridderslag.
Je vous consacre Chevalier
d'Honneur de la Chaine des Rótis
seurs", terwijl het plat van het
zwaard van dr' Güebel even op de
Burgemeester Michiels van Kesse
nich en zijn echtgenote kennen de
kneepjes van het kampeerdersvak.
Pastoor Volpert Schulp, zieleherder van de
Parochie Alkmaar, had de bronzen stemmen van
de Sint Laurens horen zingen. Buiten de ven
sters van zijn kamer had hij het aarzelende
licht van de vroege lentemorgen zien spelen met
de Gouden Regen en hij had dit een schone dag
gevonden voor' de viering van het feest der hei
ligen Philippus en Jacobus. Het scheen alsof de
wereld zich bijzonder mooi had opgemaakt voor
deze dag, die de eerste van de Meimaand is.
Ziet, het leek alsof de stad zich oprichtte
onder de zang van de klokken en het vroege
licht. Ze veegde ijle nevelsluiers weg van haar
torens en daken.
Het was om nog een reden 'n bijzondere dag.
Straks zou Schulp moeten assisteren bij het eer
ste Misoffer, dat de Alkmaarse neomist Folkert
aan God zou opdragen. De geleerde Jacobus van
Schoorl zou de andere assistent zijn. Schulp
verheugde zich. Juist nu, in het tintelende licht,
dat zo schoon door de hoge boogvensters spuit,
een jonggewijd priester te mogen bijstaan! Ja,
God was goed, Alkmaar, zo'n dag te schenken.
Het gezoem van mensenstemmen en de klank
van voetstappen onder zijn venster verstoorden
de vrome gedachten van de pastoor. Daar kwa
men reeds de eerste gelovigen, die getuige van
de plechtigheid wilden zijn, en in de verte scheen
reeds de feeststoet te raderen, die de neomist
volgens oud gebruik naar de Sint Laurens bege
leidde. De blijde gedachten van pastoor Schulp
werden even verstoord, toen hij zich de geruch
ten herinnerde, die rond de figuur van de neo
mist waren ontstaan. Folkert zou voor zijn pries
terwijding een wild leven hebben geleid, heette
het en hij zou zelfs als soldaat bij de Hoekse en
Kabeljauwse twisten zijn betrokken geweest. Het
waren gevaarlijke overpeinzingen, vond pastoor
Schulp. Men moest ze van zich afzetten.
Terwijl de klokken steeds luider juichten, na
derde in de verte de feeststoet met de neomist
aan het hoofd. De jonge priester zag bleek. Voor
hem lag breed de Sint Laurens en binnen haar
muren zou hij straks tot God naderen. Hij zag de
menigte op het Kerkplein in het onwerkelijke
licht van, deze morgen. Folkert wist, dat hij een
wonderlijke droom zou binnengaan. Reeds nu
voelde hij zich omvat door een mysterieuze sfeer
waarin niets meer tastbaar is.
Daar betrad hij het gebouw, dat als een gehele
wereld is. De zon davert door het filigrain en
de kleuren-mozaieken van de boogramen. Licht,
wonderlijk mengend licht brandt op het altaar,
dat onbereikbaar ver schijnt in de wazige ruim
te van het gebouw. Plotseling wordt het altaar
grijs voor Folkerts ogen. Het tintelende licht in
de boogramen versmelt tot zwart en een gewel
dige donderslag kraakt boven de kerk. De gelo
vigen, die nog buiten waren, vluchten naar bin
nen.
Folkert heeft niets gehoord, hoewel hij duidelijk
die grijze mist om het altaar zag komen. Ter
wijl het noodweer voortraast heeft hij het altaar
betreden, gevolgd door de assistenten.
De stem van de neomist klinkt zacht, als hij
de gebeden begint: „Introibo ad altare Dei".
Achter hem antwoorden Schulp en Jacobus: „Ad
Deum qui laetificiat juventi'l"m meam..."
„Judica me Deus, et disc n causam meam
de gente non sancta," vervo.„t Folkert. Hij is
nu geheel opgetild in zijn droom van deze mor
gen en bijna automatisch zing' hij de gebeden.
Langzaam nadert het hoogtepunt van de H. Mis.
De jonge priester is ongemerkt sneller gaan spre
ken. als verlangde hij naar de Consecratie. Ook
pastoor Schulp is het, alsof hij in een andere
wereld is gekomen. Hij en Jacobus luiden nu de
altaarschellen. Doodstil wordt het in de kerk.
Schulps ogen hangen aan de figuur vóór de
offertafel. Daar buigt de neomist en spreekt
fluisterend: „Hoe est enim Corpus meam...."
Schulp ziet in gedachten het lichaam van Chris
tus, geheven op Golgotha
Hij bidt zonder woorden in een plotselinge ra
deloosheid. Folkert is doodsbleek geworden. Zijn
handen trillen om de kelk, als hij fluisterend
„Hic est enim Calix Sanguinis Mei..."
Het is voorbij. Nu nadert de nuttiging. Toch
ziet Schulp als geobsedeerd toe en ook Jacobus
schijnt de spanning rond het altaar te voelen.
De neomist zet de kelk met de geconsacreerde
wijn aan de lippen en drinkt met gesloten ogen.
Plotseling schokt zijn lichaam hevig. Schulp
springt op. Een stroom fonkelend rood bloed is
uit de kelk gespoten én druipt langs kin, baard
en kasuifel van de jonge priester. Schulp be
gint wild het gemorste Bloed op te likken en Ja
cobus snelt met witte doeken naderbij.
In de Sacristie valt Folkert hijgend op een
bank neer. Zijn lippen bewegen snel op en neer.
Zijn ogen branden op de vochtplekken in het
kasuifel. Schulp en Jacobus bespreken het
geval. ..We moeten het stuk er uit knippen en
verbranden", zegt de eerste. „Als we het daar
na in het Sacrarium begraven, is aan de plich
ten voldaan". Zo wordt besloten.
Enige tijd is verstreken en men is begonnen
het kasuifel te herstellen. Vrome handen ver
vaardigen de rode en purperen krullen in het
gewaad. Eindelijk kan het weer worden opge
borgen.
Er verstrijkt weer enige tijd en dan neemt Fol
kert, die de herinnering aan de eerste Mei
dag als een loden last met zich meedraagt, het
kasuifel in de hand. Hij zoekt dt plaats waar
de bloeddruppels hebben gefonkeld. Nauwelijks
heeft hij deze gevonden of het kasuifel valt
uit zijn handen. Met angstige blik staart hij naar
het kleed, waarop drie grote, helrode bloeddrup
pels parelen. „Mijn God!", fluistert hij, starend
naar het kasuifel. Haastig knielt hij neer en be
gint het gedeelte, waarop het Bloed zich be
vindt, uit te snijden. Dan staat hij met het klei
ne stukje doek in de hand. Allerlei gedachten
stormen door zijn brein. Hij durft het niet ver
branden en begraven, zoals eerder was gebeurd.
Hij moet dit vreselijke bewijs van zijn onwaar
digheid als priester verbergen en over alles zwij
gen. Doch hoe? Tenslotte besluit hij het te ver
bergen in het wandtabernagel, waar ook het
Chrisma en de Heilige Olie bewaard worden.
Zijn geweten laat hem echter geen rust. Steeds
achtervolgt hem het beeld van de drie glan
zende Bloeddruppels. Plotseling is Volkert uit
Alkmaar verdwenen. Pastoor Schulp weet, dat de
jonge priester in een klooster is gegaan.
Het is herfst geworden. De machtige zijden
van de Sint Laurens worden gebeukt door het
geweld van de stormen Fen klagelijke wijs hangt
boven het heiligdom als een windstoot langs de
boorden der klokken vaart. De kerk is gevuld
met mensen, die bidden voor het behoud van
nen, die zich op zee bevinden. Ze zullen in groot
gevaar zijn. Veler gedachten gaan uit naar de
Alkmaarse schipper, Cornells, die zich,met zijn
vissersscheepje in het brullend geweld moet be
vinden. Cornelis' scheepje is inderdaad in nood.
Het kraakt in alle spanten en een kwartier ge
leden sloeg de mast overboord. In Cornelis'
hart is een vurig gebed, een noodkreet. „O, God,
maak hier 'n einde aan. Red ons! Red ons toch!
Zijn bede wordt verhoord. Temidden van 't ja
gend geweld van schuim en water, is plotseling
een groot licht. Cornelis slaat een kruis. Met
ontzetting ziet hij, hoe het licht zich materia
liseert in een gedaante, die boven de kokende
zee schijnt te zweven. Hij zinkt op de knieën.
Hij durft eerst op te zien, als de engel zijn
naam roept. „Ge zult gered worden, schipper
Cornelis. Doch slechts als ge belooft na uw te-
1 gkeer te getuigen van het wonder, dat God
aan Alkmaar heeft gedaan. Cornelis ziet in de
sneeuwblanke handen, die nu vlak bij hem zijn,
'n klein stukje, dat uit een gouddoorweven kleed
gesneden schijnt. Daarop glinsteren drie bloed
druppels. Dan zegt de engel nem alles wat er
op 1 Mei is gebeurd binnen de muren van de
Sint Laurens.
Cornelis en zijn mannen worden op wonderbaar
lijke wijze gered. Direct na zijn terugkeer ijlt
de schipper naar de pastoor van Alkmaar en
vertelt deze alles wat hem is overkomen. Hij
noemt de plaats waar het stuk kasuifel met het
Heilig Boed verborgen is.
Dat is alles eeuwen geleden gebeurd. Nog ligt
breed in de stad Alkmaar, de grote Sint Lau-
renskerk. Ze heeft een hervorming en vele oor
logen overleefd. Nog liggen daar de tinnen ver
boven de stadswallen, maar moderne gebouwen,
fabrieken en kantoren, trachten nog hoger te
klimmen. Modern verkeer raast aan de voet van
deze Sint Laurens, waar God eenmaal een Mira
kel heeft gedaan.
Van de vroegere pracht en weelde in deze
«er': is weinig meer overgebleven. De reliek van
het Heilig Bloed is overgebracht naar een nieu
we kerk, die de naam van de Sint Laurens heeft
gekregen.
Nog trekt ieder jaar een „Stille Omgang" rond
het gebouw, waarbinnen geen katholieken meer
opzien naar een blanke hostie en een geheven
kelk. De uiterlijke glorie van vroeger heeft het
afgelegd tegen de tijd.
Doch een reliek, niet groter dan enkele centi
meters, is bewaard gebleven en herinnert ieder,
die weet dat Christus' Bloed voor het measdom
heeft gevloeid, aan het woord, dit Vlees is ge
worden.
Ja, God is waarlijk goed geweest voor Alk
maar, het soezende provinciestadje, dat binnen
zijn wallen het „Teken" bewaart.
