ZE WISTEN NIET WAT ZE MET
ME AAN MOESTEN"
Caltex Super IC-PIUS BENZINE
I.C.C.
„WIE IS H. WATTLES
£!agbtad Pe^ïcra
Agent van Krieken weer terug
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
RADIO
TWEEDE BLAD
WOENSAG 7 DECEMBER 1955
oesters
r in
)A
n
cn
Meningen en Commentaren
IN,
BLOED
WEINIG ZEGGEND
DE Tweede Kamer houdt de alge
mene politieke beschouwingen
in het najaar tegenwoordig zonder
schriftelijke voorbehandeling. De
Eerste Kamer heeft die nog gehand
haafd. En zo ligt er nu dan een
Voorlopig Verslag met algemene
politieke beschouwingen klaar. In
dit verslag sluiten vele de socia
listische leden zich aan bij de
rede, die mr Burger (PvdA) in de
Tweede Kamer heeft gehouden en
waarin hij stelde dat de politieke
verhoudingen beheerst worden door
de tegenstelling restauratie of voor
uitgang.
NA ANDERHALF
JAAR
DE BREDASE
GEVANGENEN
Cursus KJB
Vorming leidsters
en leiders
Geen argwaan gehadvoor hij aan
boord van de schoener was
Beperkte vrijheid
gehad
MET de dubbele plus:
EXTRA HOOG OCTAANGETAL
Sneller - Veiliger - Zuiniger
DRINKT
geregeld
ook t'huis
Het natuurlijk
bronwater uit de
Belgische Arden
nen. Bevordert de
spijsvertering.
Overol verkrijgbaar
door
Cl. B. KEILAND
De groten vinden
elkaar
Kosten van een
pijpleiding....
TELEVISIEPROGRAMMA'S
or de tweede
gezet in bo
en de bus
Het raadslid
een maand
gadering ge-
regelen, dat
en voor het
n. Dat heeft
lans zit men
VAST
iet zijn auto
r landbouwer
er geen ver
wagen maak-
lp van buiten
•tier open te
rlossen. Een
aan te pas
fielen te zet-
let verharde
STELLING
een tweede
de bevolking
dat ook door
geuit, is ver
lang gezocht
en is er ein-
en te vinden,
5 December
ig een feit is
enmensen be-
e verbetering.
)AG EHBO
:s, die deze
van de afde-
even zal wor-
2 personen op
ing hier groot
zal op Zon-
>er a.s. om 3
ddag gegeven
n de heer L.
de secretaris
sterzande, zal
teenzetting ge-
;t streven van
IJDING
film over de
uden door de
Dienst uit Wa-
aatig bezocht,
ren aanwezig,
grijke en leer-
uidelijk te zien
ze dieren kun-
te hopen, dat
rdelgingsweek
ouden, de me
al zijn.
KISTAN
iscanen werk-
missie onder
akistan, werd
n met gespro-
e film had de
de slechts 60
e wijten was
toneelopvoe-
s te" voorzien,
ddeh een na-
slaagde van
ingang van 1
md tot onder-
lagere school
kefeer, thans
in Hulst.
EZOEK.
1 van de R.K.
olaas ook dit
aan de katho-
ndijke. De Sint
twee zwarte
zelf genoemd
undo, en toon-
d. Ieder kind
geschenk plus
met versnape-
an de kleuter
den bij wijze
aantal schets-
lrijke moeders
plaus werden
eind van de
t dank uit aan
soneel en aan
ogelijk hadden
iren op een zo
te gedenken.
SCHOLEN.
dag voor de
De verschil-
es van de kleu-
ocht.
de Heilige
an de diverse
r enkele zwar-
klas werd be-
deren rijkelijk
i werden.
bijna
rzonden
imber van dit
•land 2.990.266
en 2.678.976 st.
als volgt:
|68 5651 België
uitsland 94.084
00 (59.700) An-
.422).
r-theater 8 uur:
adway.
lympia-theater 8
uur: De Mantel.
Een vrouw
gebouw: St Ni-
AJhambra: Ont-
Luxor: De on-
odde mijn kind.
Grazige wei-
De onkwets-
lis 7.30 uur: De
wereld van nu.
boven 18 jaar.
VLamse Opera
it. Kon. Ned.
De openbare
het maandblad van het Neder
landse Rode Kruis wordt iets
verteld over een „bloedrelletje
Het ging om een baby, die in Ja-
nuari te Sheffield (Engeland) ge
boren zou worden en die dan slechts
levenskansen heeft, als er wissel
transfusies gegeven worden. De
Engelse bloedtransfusiedienst zocht
alvast naar donores. Het schijnt dat
er met één dame reeds een afspraak
was gemaakt; maar men moest het
zekere voor het onzekere nemen en
dus speurde men nog naar reserves
Het zou immers kunnen gebeuren
dat die dame in Januari ziek was
of op reis moest of om een andere
reden niet beschikbaar zou zijn.
Dit werd ook in Nederland be
kend en het gevolg was, dat op
7 November op het hoofdbureau
van de bloedtransfusiedienst van
het Nederlandse Rode Kruis de te
lefoontoestellen witgloeiend hebben
gestaan. Bij de personen, die hun
bloed wilden geven, waren echter
zeer vele lieden, die niet als donor
staan ingeschreven. Zouden die
mensen wel bloed willen geven in
Engeland en niet in Nederland?, zo
vraagt nu het maandblad. Zouden
die mensen wel bloed willen geven
voor een geval, waar de kranten
over schrijven, en niet voor een pa
tiënt, die in stilte lijdt? Is een on
geboren baby in hun ogen meer de
moeite waard dan een zieke huis
moeder of een gewonde stucadoor?
Het zijn vragen, die klemmen.
Er kan aan toegevoegd worden, dat
het Rode Kruis steeds aanvulling
van zijn corps donors nodig heeft.
De goede verstaander heeft hier
genoeg aan.
Zij voegen er echter iets aan toe.
En wel dit, dat deze begrippen
op zich zelf beschouwd weinig zeg
gend zijn en dat de tegenstelling
niet absoluut is. Zij moet in con
crete worden uitgewerkt.
We kunnen het dus zó stellen,
dat mr Burger met zijn befaamde
uitspraak weinig gezegd heeft en
dat het concrete nog moet volgen.
Hoe lang zullen we nog op die uit
werking moeten wachten?
J^|INISTER Suurhoff heeft nu dan
aan de Sociaal Economische
Raad advies gevraagd over een
noodvoorziening voor weduwen en
wezen. Er is haast bij, zegt de mi
nister, ik moet dat advies spoedig
hebben. Anderhalf jaar geleden
kwam een commissie uit de KVP
reeds met een uitgewerkt plan voor
zulk een regeling. En de fractie zei
tot de minister: Er is haast bij, geef
er spoedig uw oordeel over. Ander
half jaar heeft het moeten duren,
alvorens de regering en speciaal
minister Suurhoff hieraan aandacht
schenkt. De minister levert boven
dien critiek op enige, onderdelen
van het plan. Goed, de samenstel
lers zullen het ook niet volmaakt
achten. Maar waarom anderhalf
jaar gewacht? Anderhalf jaar van
geprolongeerde nood voor tal van
weduwen en wezen. Nu eindelijk
zal er dan iets gaan gebeuren. De
S.E.R. moge inderdaad spoed ma
ken met zijn advies.
£)E kwestie van de Duitse oorlogs
misdadigers in de Bredase ge
vangenis wordt enerzijds nog be
geleid door emotionele uitbarstin
gen van Duitse soldatenkranten,
doch anderzijds komt ze nu in rus
tiger vaarwater. De publicatie van
namen, vonnissen en korte om
schrijving van de gepleegde misda
den heeft verhelderend gewerkt.
Men weet nu tenminste, waar men
over te praten heeft- Het ministerie
van buitenlandse zaken in Bonn
heeft nu bovendien alle dossiers
ontvangen en het gaat die nu, naar
we hopen in alle onbevangenheid,
bestuderen. Hier en daar is het ver
moeden geopperd, dat een aantal
vonnissen zou zijn geveld onder
invloed van een na-oorlogse psy
chose. Nederland vertrouwt echter
zo zeer op de rechtvaardigheid van
deze vonnissen, dat het volledig
open kaart speelt en voor de Duitse
autoriteiten niets wil verbergen. De
Duitse minister Oberlander heeft
nu bestudering van de gegevens „in
alle kalmte" toegezegd. Dat is de
manier, om deze kwestie uit de
wereld te helpen.
(Advertenties)
Na een voorbereiding van meer dan
twee jaar, door contact en praktijk
cursussen in de districten, start de
cultuurdienst van de Katholieke
- Jeugdbeweging met de vorming van
een kader, dat in samenwerking
met deze dienst de culturele vor
ming van de jeugd intensief kan gaan
aanpakken.
Hierbij wordt ernstig rekening ge
houden, dat de culturele vorming niet
gezien moet worden als een afzonder
lijke sector, waarin alleen specialis
ten een taak hebben, maar geinte-
greerd dient te zijn in het totaal van
de vorming.
De Katholieke Jeugdbeweging hoopt
hierdoor mede positief te kunnen me
dewerken aan de oplossing van het
probleem der vrije tijdsbesteding, dat
ongetwijfeld, ook voor onze jeugd,
nog urgenter zal worden, wanneer
men in de toekomst tot een werk
week van vijf dagen zou komen.
Van 27 tot 31 December a.s. wordt
in Vught de eerste cursusweek ge
houden, waaraan leidsters en leiders
uit het gehele land deelnemen.
Naast practisch werken op gebied
van handenarbeid, zang, dans, toneel
pantomime, muziek etc. zullen door
verschillende deskundigen korte in
leidingen worden gehouden over de
culturele vorming van de jeugd.
In aansluiting op deze werkcursus
zullen in de loop van 1956 weekends
worden belegd, waarop de vorming
zal worden voortgezet.
Een correspondent van het Algemeen Handelsblad heeft in
Hollandia een gesprek had met Louis van Krieken, de hoofd
agent, die indertijd door Indonesische infiltranten werd ontvoerd
en Maandagmorgen weer op Nieuw Guinea arriveerde.
Van Krieken vertelde, hoe hij op 4 October 1954 op last van
het hoofd van het plaatselijk bestuur van Kaimana per politie-
boot naar de Etna-baai was vertrokken, vergezeld van één agent
en twee dragers. Daar zou n.l. de ontmoeting plaats moeten vin
den met de patrouille van het Binnenlandse Bestuur, die over
land naar de Etna-baai was vertrokken. Deze ontmoeting had de
6e October bij een dorpje aan de baai plaats, waarna men geza
menlijk de baai verder binnenvoer. De volgende dag ging men
aan land voor een gezamenlijke patrouille in het zware gebied bij
de Titinimarivier. Reeds na één dag bleek Van Krieken, dat het
marstempo te zwaar was en het terrein zó moeilijk, dat het bij
hem vaststond, dat hij de tournée niet zou kunnen volbrengen.
houden. Ik werd redelijk behandeld
en mq werden geen verhoren afgeno-
Controleur Peters, zo vertelde hij,
stuurde mij terug met de opdracht
om per prauw naar de Etna-baai te
gaan en daar de politieboot van Kai
mana af te wachten en daarmede
naar huis terug te keren. Ik vertrok
met vier roeiers waaronder twee
gewezen politie-agenten en bereikte na
enige dagen de Etna-baai doch wacht
te daar tot 20 October tevergeefs op
de komst van de politieboot. Ik be
sloot toen met de roeiers per prauw
over zee naar Kaimana te varen. Wij
vertrokken de 21e October in de vroe
ge ochtend. Na enige uren waar
schuwden de roeiers mij dat ze motor
geronk hoorden. Door het geruis van
de branding had ik het zelf niet ge
hoord. Even latex- werd inderdaad een
flinke schoener zichtbaar die met ge
streken zeilen voer en achter zich aan
een prauw door het water sleepte.
Niemand koesterde nog enige arg
waan. Wij zagen het schip voor een
inheemse schoener aa:.. ale van Me-
rauke naar Kaimana voer. Toen de
zeilen werden gehesen en het schip
naar ons toekocrste begonnen de roei-
j ers da zaak vreemd te vinden. Zij
j stelden mij voor naar het land te va
ren en te vluchten. Aangezien ik ech-
j ter nog steeds geen argwaan gevoel
de, voeren wij door, doch toen de
schoener tot op 50 meter was gena
derd waren de roeiers niet langer te
houden. Zij stuurden de boot door de
branding naar de rotsachtige kust
gingen aan wal en wilden vluchten.
Ik hield hen echter tegen en zeide,
dat wij vermoedelijk met een in nood
verkerend schip te doen hadden.
AAN BOORD.
Per K.P.M.-schip werd ik daarna
onder geleide van de vier mannen
naar Ambon gevoerd, waar ik tot
de 12e December ben gebleven. Ik
werd hier ondergebracht bij officiers-
en onderofficiersgezinnen telkens ech
ter bij andere. Hier genoot ik een
beperkte vrijheid en kreeg, wanneer
ik dit mocht wensen, zelfs toestem
ming onder geleide naar de bioscoop
te gaan. Ik heb van deze gelegenheid
nimmer gebruik gemaakt. De behan
deling en de verzorging waren goed.
Uit alles bleek mij, dat ze met mij
in de maag zaten en ik werd dan
ook niet zozeer als een gevangene
behandeld. Wel moest ik een rapport
opstellen over de toedracht der ont
voering. Eerst in 17-voud en later
weer in 35-voud.
Ik bracht mijn tijd door met lezen
en wandelen in de tuin en had het
rustig behalve op de 6e en 7e De
cember toen het leger werd gecon
signeerd in verband met de ver-
verwachte aanval van de troepen van
de R.M.S. op Ambon.
Iedereen was uiterst zenuwachtig.
De straten waren uitgestorven. Men
zag er slechts militair vervoer. Op
de avond waarop de aanval werd
verwacht, brak opeens een ratelend
automatisch vuur los. Dit bracht over
al grote opwinding teweeg. Mijn gast
vrouw vluchtte met haar gezin naar
de buren en was zo opgewonden dat
zij niet in staat was de telefoon te
hanteren. De rust keerde weer toen
een officier kwam vertellen dat een
militair uit zenuwachtigheid aan de
trekker van zqn sten-gun had getrok
ken.
VERHOREN.
en werd daartoe naar Makassar
overgebracht om daar behandeld te
worden door de Nederlandse oogarts
Dirksen. Toen het op betalen aan
kwam verwees de ene militaire in
stantie naar de andere, met het ge
volg dat ik geen nieuwe bril kreeg.
Kort daarop mocht ik echter een re
quest naar het Hoge Commissariaat
schrijven om het geld voor een nieu
we bril te verschaffen. Maar ook dit
leverde niet het gewenste resultaat.
Het is mij onbekend of deze brief
het Hoge Commissariaat heeft be
reikt. Eenmaal heb ik een pakketje
ontvangen, dat biscuits en cigaretten
inhield en dat van een onbekende af
zender was. Ik moest een bedank
briefje schrijven, waarin de goede
ontvangst van het pakket werd be
vestigd. De schenker is mij tot he
den toe onbekend gebleven. ïk mocht
ook een lijst opstellen van de dingen
waaraan ik behoefte had, doch ik heb
daarvan nimmer enig resultaat ge
zien. In deze tijd werd ik niet meer
verhoord en ik begon de moed lang
zaam op te geven.
De 19e November werd ik weder
om met een arrestanten-auto naar
Makassar gevoerd. Ik bracht daar de
nacht in de auto door. De volgende
dag ging ik met het lijn-vliegtuig
onder militair geleide naar Djakarta.
Tijdens de tussenlanding te Soeraba-
ja deelde de officier, die mij bege
leidde mij mede, dat de overbren
ging naar Djakarta in verband stond
met mijn a.s. vrijlating. Niettemin
werd ik in Djakarta per gevangen
auto van het vliegveld naar de mi-
litaire-gevangenis gebracht.
Enige dagen daarna verhoorde de
militaire politie mij verschillende ma
len over dezelfde onderwerpen, waar
over ik tevoren al verklaringen had
afgelegd. Ook hier betrok men mij
weer in politieke gesprekken over
Nieuw Guinea. Deze tijd verkreeg
ik het eerste contact met een ambte
naar van het Hoge Commissariaat.
De 26e November liet men mij vrij
en droeg men mij over aan de Hoge
Commissaris.
Toen werd ik ondergebracht in een
van de huizen van het Hoge Com
missariaat. Voordat ik op de 29e
per K.L.M. naar Bangkok vertrok
onderging ik nog een kort verhoor
op het parket van de Procureur-Ge
neraal Suprapto waar men mij aan
vullende gegevens over de ontvoering
vroeg. De Procureur-Generaal vroeg
mij o.a. of ik nu toch maar niet in
Indonesië wilde blijven. „U heeft nu
toch immers zelf gezien dat het in
Indonesië nog zo slecht niet is."
Van Krieken, aldus de correspon
dent van het Algemeen Handelsblad,
was erg vermoeid.
(Advertentie)
W
(IGNITION CONTROL COMPOUND)
*ÊÊÊÊm&* A i I!
bij elk klimaat en iedere weersgesteldheid.
Verkrijgbaar aan de zilveren pompen
Wij werden aan boord gehesen en
gezien het uiterlijk van de personen
en de toen poa zichtbaar geworden
Nederlandse vlag. kwam dc gedach
te in mij op, dat ik met een vaartuig
van dc R.M.S. had te doen. Een op
varende vroeg mq of ik wapens had,
waarop ik ontkennend antwoordde.
Daarna werd ik voorgesteld aan een
man die gekleed was in blauwe short
en wit hemd. Hij stond aan het roer
en later bleek mq dat dit Dimara
was, de commandant van de groep
infiltranten. Nadat ik gefouilleerd was
verscheen een groot aantal geünifor
meerde personen uit het ruim. Velen
hunner waren gewapend. Toen werd
mij de situatie duidelijk, vooral toen
een van deze lieden van mij Nieuw-
Guineageld als souvenir vroeg.
Toen ik hen vroeg wat zij met mij
van plan waren, antwoordde men mij
dat ik dit wel van Dimara te horen
zou krijgen. Mijn roeier kreeg van
Dimara opdracht om per prauw weer
aan land te gaan en daar de drie
andere gevluchte roeiers op te ha
len en aan boord te brengen .De man
voer weg in de prauw maar in plaats
van de andere op te halen volgde
hij hun voorbeeld en vluchtte. Vervol
gens voer de schoener, die gebruik
maakte van zijn zeilen, de Etna-baai
binnen waarna twee groepen van ca
20 man achtereenvolgens debarkeer-
den. Zij maakten daartoe gebruik van
de prauw die de schoener op sleep
touw had.
NAAR INDONESIë.
Voordat ook Dimara aan land ging
verzocht hij mij mijn jungleschoenen
aan hem af te staan doch toen ik
zeide dat dit mijn enige paar was,
mocht ik deze houden.
Vervolgens maakte Dimara nadat
hij overleg had gepleegd met zijn
ondercommandant bekend, dat ik met
de schoener naar Indonesië zou wor
den gebracht. Onmiddellijk daarop
vertrok de schoener met vqf man en
mij in Westelijke richting en bereik
te na twee dagen Dobo op de Kei
eilanden. Daar werd ik op een semi-
militaire post een week lang vastge-
Op 12 December werd ik onder
militaire geleide met een militair
vliegtuig naar Makassar vervoerd.
Daar kreeg ik een kamer toegewe
zen in een militair provoosthuis met
de mededeling, dat ik geen gevange
ne was doch daar daadwerkelijk on
derdak had gekregen. De militaire ge
vangenen toonden zich vqandig zo
dat ik de wacht verzocht mqn ka
mer van buitenaf te sluiten. Nochtans
had ik een beperkte bewegingsvrij
heid op het kazerneterrein. De be
handeling was redelijk maar de voe
ding was slecht en wel zodanig, dat
er tweemaal relletjes onder de an
dere gevangenen ontstonden.
Ook hier ben ik vele malen ver
hoord over de toedracht der ontvoe
ring en over militaire gegevens. Ik
nam toen dezelfde houding aan als
in Ambon en dit werd ook ditmaal
aanvaard. Ook had ik politieke ge
sprekken met mijn verhoorders, die
mij poogden over te halen de Indo
nesische zienswijze ten aanzien van
Nieuw Guinea te accepteren. Weder
om bleven mijn verzoeken om cantact
met het Hoge Commissariaat zonder
resultaat.
Op de 7e Maart werd ik overge
bracht naar de gevangenis op Soen-
goehminassa, een bergplaatsje in de
buurt van Makassar. Daar werd ik
met drie militaire gestraften in een
kamer opgesloten. Behandeling en
voeding waren redelijk, maar de lan
ge duur en de eentonigheid van de
gevangenschap begonnen mij zwaar
te drukken. Steeds werden mijn ver
zoeken om contact met het Hoge
Commissariaat afgewezen, maar wel
ontving ik eenmaal een brief van
mijn zuster op Sorong. Eens had er
een vechtpartij plaats tussen twee
gevangenen die elkander met flessen
smeten waarbij een fles mijn bril
trof, die stuk ging.
Ik vroeg de hulp van een arts om
mij een nieuwe bril te verschaffen
SPA
27
,Ik stel noch in mijnheer Parnell,
noch in liefde ook maar het minste
belang," zei Ann ke.
Hephzibah klikte haar tanden op
elkaar, en haar ogen schoten vonken.
,,Dat intrigeert maar, en wroet en
rekent, en vindt zichzelf een hele
piet. Je geeft jezelf klopjes op je
schouder, en denkt dat je alles kunt.
Maar let op mijn woorden, juf je
vergeet één ding."
,,En dat is Hepsie?"
,,De natuur," antwoordde Hepsie;
en na deze woorden verliet zii kaars
recht de kamer.
De volgende ochtend vermeldden
de kranten in grote koppen de dra
matische ineenstorting van de Ger
trude aandelen. Telegrammen uit Lon
den rapporteerden dat ook daar de
debacle compleet was. Midden op de
voorpagina van de Chronicle stond
een bericht dat Anneke deed schrik
ken. Het luidde als volgt:
Wie is H. Wattles?
Naar verluidt, is de geheimzinnige
weduwe doend wederom een vermo
gen te verdienen, thans met behulp
van aandelen in de mijn Gertrude.
Terwijl ervaren beursspeculanten enor
me bedragen verloren hebben, maakte
deze vrouw, wier gezicht geen mens
totnogtoe gezien heeft, ongelooflijke
winsten. H. Wattles verkocht aande
len toen iedereen nog tot kopen be
reid was, en makelaars zowel als be
leggers vragen zich af waar deze
vrouw in het zwart haar inlichtingen
vandaan heeft. Haar advocaat, Ja
son Means, is niet in staat iets
over haar mede te delen. Hij heeft
het gezicht, dat schuil gaat achter
een zwarte sluier, nog niet een keer
gezien. In San Francisco's geschie
denis is een dergelijke mysterieuze
en romantische figuur nog nooit eer
der op de voorgrond getreden. Wie is
H. Wattles?
Anneke haalde haar schouders op,
Een dergelijke belangstelling van
de zijde van de pers was onvermij
delijk, besefte zij. Zij had alle re
den tot tevredenheid ovar de wijs
heid van haar voorzorgsmaatrege
len. Nog één keer zou zij risico moe
ten nemen en daarna zou H. Wat
tles van het toneel verdwijnen niet
voor een dag of een week, maar
voor verscheidene maanden, tot de
opwinding over haar verschijnen tot
het nulpunt gedaald zou zijn. Van
avond moest Hephzibah zich nog een
keer met Jason Means in verbinding
stellen om te horen wat voor resul
taten hij die dag geboekt had.
Ze belde, en Hephzibah kwam bin
nen.
„Vanmiddag ga je precies eender
te werk als gisteren," zei ze.
„Deze keer neem je voor mijnheer
Means een cheque mee van vijfdui
zend dollar. Hij moet weten dat hij
goed betaald wordt. Maar wees zo
mogelijk nog voorzichtiger dan an
ders."
„Net een paar booswichten," grom
de Hepsie.
„Vanavond dineer ik bij mijnheer
Pioche," zei Anneke.
„Als hij wist wat je uitvoert, zou
je die kans niet krijgen," antwoordde
Hephzibah.
„Daarom moeten we zorgen dat hij
het niet te weten komt," zei Anneke
glimlachend.
Tegen het eind van de middag
vertrok Hephzibah op dezelfde wijze
als de dag tevoren, met haar zwar
te sluier en hoed in een hoedendoos
bij zich. Ze begaf zich naar een
kleine stalhouderij niet dezelfde
van gisteren waar ze een geslo
ten rijtuig huurde en de koetsier het
adres van Means gaf.
Vlak voordat ze uitstapte, deed ze
haar sluier voor en zette haar hoed
op. Daarna beklom ze de stoep en
belde aan. Means liet haar in zijn
kleine salon. Zijn gelaat droeg een be
zorgde uitdrukking.
„Ze lat-n me niet met rust, me
vrouw Wattles," zei hij.
„Daar word je voor betaald," zei
Vakbonden in V.S.
j George Meany, tot nu toe voorzit-
ter van de Amerikaanse A.F.L., is
bij acclamatie gekozen tot voorzitter
I van de grote vakbondcombinatie A.
F.L. - C.I.O. Walter Reuther, voor-
j zitter van de C.I.O., is gekozen tot
vice-voorzitter.
j De nieuwe organisatie zal zich aan
het twee - partijenstelsel houden.
Meany zei, dat de vakbond een gro-
tere politieke activiteit aan de dag
zou leggen doch dat de leden vrij zou-
den zijn te stemmen op de partij hun-
ner keuze.
1 Harold Stassen, speciaal assistent
van president Eisenhower, heeft te
Detriot onder meer de vrees uitge
sproken, dat sommige vakvereni
gingsleiders hun positie gebruikten
om hun politieke invloed te vergro
ten. Mogelijk zou de samenvoeging
van de A.F.L. en de C.I.O. bijdra
gen tot een vergroting van deze „po
litieke belangstelling".
Bed
De politie van Napels keek onder
het bed van Eugenio Campanile en.
vond daar 200 pond dynamiet en 20
ladingkoppen van mortiergranaten.
Campanile moest mee naar het bu
reau, om eens nader te verklaren,
waarom hij zijn nachtrust genoot op
zo'n vreemdsoortige bagage. Hij zei,
dat het zijn werk was dieptebom
men te vervaardigen voor vissers,
die geen vergunning hebben.
Wormen
Een Britse firma uit Nottingham
voert op het ogenblik onderhande
lingen met Amerikaanse verkopers
over de export van vijf en twintig
millioen wormen voor hengelaars.
Onderwerp
De barbiers van Chicago hebben
van hun bond het advies gekregen,
met hun klanten te praten over
dingen, die het publiek ten goede
komen inplaats van over het weer,
politiek of sport. Om te beginnen
bijvoorbeeld over verkeersveiligheid
Welgesteld
ROKERS 5
Bij het onderzoek in Enge-
J land naar het verband tussen
roken en longkanker maakt
J men onder meer gebruik van J
rokende kippen. Enige kippen J
krijgen twee keer per week t
door de luchtpijp sigaretten- J
rook ingeblazen. Eerst keken t
de dieren wel vreemd, toen zij
de rook uit hun bek zagen
J komen, doch zij hadden al J
gauw de smaak te pakken en t
het is nu al zover, dat zij ver-
t heugd beginnen te kakelen,
J als zij iemand met een bran- t
t dende sigaret aan zien komen J
en zij verdringen zich om als t
eerste aan de beurt te komen. J
Men heeft ook proeven willen
nemen met muizen en siga-
rettenrook, door de dieren in
J een doos te doen en dan rook
t in de doos te blazen. Deze J
proeven zijn echter gestaakt, f
t De muizen houden weer niet J
van roken.
5,J
Slaapbandje
Woorden, die met de regelmaat
van een klok in het oor van een
slapend iemand worden gefluisterd,
neemt hij ankervast in zich op. Ge
bruik makend van dit gegeven,
heeft de New Yorker Max She-
rover een slaap-bandrecorder-met-
bandjes ontwikkeld, die onder het
kussen kan worden geplaatst en met
bepaalde tussenpozen de verlangde
woorden spreekt. Een man, die geen
woord Frans kende, deed na deze
proef een geslaagd examen na drie
weken. Zangers en acteurs gebrui
ken het apparaat voor het instude
ren van hun rollen.
Kindieren
„Uw kinderen vervelen zich, heeft
de Nationale Engelse Gezondheids
dienst de Britten toegeroepen, „en
daarvan worden ze ziek". Als oor
zaken van die verveling worden ge
noemd: televisie, die papa ervan
weerhoudt zijn kleuters op de knie
te nemen en andere spelletjes met
hen te doen en mammie verhindert
met haar spruiten, hele grote ge
sprekken te voeren en het feit, dat
het societyleven steeds meer de
aandacht der ouders afleidt. Er
moet wat aan gedaan worden", zeg
gen de doktoren.
Letsel
De heer Robert S. Smith uit
Miami in Oklahoma, heeft een
vordering ten bedrage van 10.000
dollar (ongev. f 37.500) ingesteld
tegen een bottelarij, wegens het Eindelijk heeft hij eens een
toebrengen van „permanent gees- luim van zijn baas gehad, maar
telijk en lichamelijk letsel Hij
had een muis in z'n flesje limo
nade gevonden.
Volgens een bericht uit Londen
heeft Radio-Moskou onlangs de
Russische welgestelde ouders on
der handen genomen in een vrij
lange uitzending. De grief is, dat
de welgestelde zoontjes met veel
te opzichtige dassen en sokken
rondlopen.
Televisie
Volgens dr. Allan du Mont, een.
Amerikaans deskundige op het ge
bied van televisie, zal het niet lang
meer duren of het zal mogelijk zijn
televisie-contact te leggen tussen
Europa en de Verenigde Staten, door
middel van tussenstations.
nu maakt hij zich weer zorgen
dat er iets achter steekt.
(Advertentie)
DONDERDAG 8 DECEMBER
HILVERSUM I 402 m KRO: 7.00 Nws
7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal.
8.00 Nws en weerber. 8.15 Hoogmis 9.30
Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. NCRV:
10.00 Gram. 10.30 Morgendienst. KRO:
11.00 V. d. zieken 11.45 Gram. 12.00 An
gelus 12.03 Lunchconc. (12.30-12.33 Land
en tuinb. meded. 12.33-12.40 V. d. boe
ren) 12.55 Zonnewijzer 13.00 Nws en
kath. nws 13.20 Sop*. en piano 13.50 Gr.
NCRV: 14.00 Gram. 14.45 V. d. vrouw
15.15 Metropole ork. 15.45 Gram. 16.00
Bijbeloverdenking 16.30 Strijkork. 17.00
V. d. jeugd 17.30 Gram. 17.40 Beursber.
17.45 Vocaal ens. en soliste 18.10 Gram.
18.45 Idem 19.00 Nws en weerber. 19.10
De Syrische volksvertegenwoordi
ging heeft Maandagavond met 56 te
gen 19 stemmen een nieuwe overeen
komst met de Iraakse oliemaatschap
pij goedgekeurd. Hierin is bepaald,
dat de maatschappij Syrië elk jaar
een bedrag van 6.500.000 Pond Ster
ling (een kleine zeventig millioen
gulden) zal betalen voor de bescher
ming van 892 kilometer door Syrië
leidende pijpleiding. Dit bedrag is
bijna vier maal zo hoog als dat, over
een gekomen in het oude contract.
diarrhee
bedorven maag
„kater"
Gram. 19.20 Sociaal perspectief. caus.
19.30 Gram. 20.00 Radiokrant 20.20 Gevar.
progr. 21.45 Gram. 22.00 Periodieken pa
rade 22.10 Orgelconc. 22.35 Gram. 22.45
Avondoverdenking 23.00 Nws 23.15 Zaal-
sportuitsl. 23.20-24.00 Gram.
HILVERSUM II 298 m AVRO: 7.00
Nws 7.10 Gm. 7.25 Gram. VPRO: 7.50
Dagopening. AVRO: 8.00 Nws 8.15 Gram.
9.00 Gym. 9.10 V. d. vrouw 9.15 Gram.
9.40 Morgenwijding 10.00 Gram. 10.50 V.
d. kleuters 11.00 Kookkunst 11.15 Amus.
muz. 11.45 Het verkeerd verkeer, caus.
12.00 Orgel en zang 12.25 In 't spionnetje
12.30 Land- en tuinb. meded. 12.35 Piano
spel 12.50 Uit het bedrijfsleven 13.00 Nws
13.15 Meded. of gram. 13.20 Metropole
ork. 13.55 Koersen 14.00 Gram. 14.15 Ons
Rijk in de Tropen, klankb. 14.45 Viool
en piano 15.20 V. d. zieken 16.00 Gram.
16.15 Voordr. 16.30 Pianospel 16.45 V. d.
jeugd 17.30 Lichte muz. 17.45 Regerings-
uitz.: Nederland en de wereld. De Euro
pese gedachte en het geschiedenis onder
wijs, door L. van de Laar 18.00 Nws 18.15
Sportproblemen 18.25 Amus. muz. 18.55
Gesproken brief uit Londen 19.00 V. d.
kind. 19.05 Cabaret 19.25 Zang 19.45 V.
d. jeugd 20.00 Nws 20.05 Zon in winter
tijd, caus. 20.15 Concertgebouw, en soliste
20.35 Gram. 20.45 De muze betrapt 21.30
Amus. muz. 22.00 Rekenschap van het
Humanisme, caus. 22.15 Koorconc. 22.40
Journ. 22.50 Sportact. 23.00 Nws 23.15
Act. of gram. 23.25-24.00 Jazzmuz.
BRUSSEL 324 m: 11.45 Gram. 12.00
Idem 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00
Nws 13.15 Orgelspel 14.00 Engelse les 14.15
Gram. 14.30 Franse les 14.45 Gram. 15.00
Idem 15.40 Kamermuz. 16.30 Gram. 17.00
Nws 17.10 Gram. 17.15 V. d. kind. 18.15
Viool en piano 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws
19.30 Rep. 19.40 Gram. 19.50 Pol. caus.
20.00 Verz. progr. 21.30 Jazzmuz. 22.00
Nws 22.15 Ork. conc. 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL 484 m: 12.00 Gram. 13.00 Nws
13.15 en 14.15 Gram. 15.00 Ork. conc. 15.45
Gram. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws 17.15
Gram. 19.30 Nws 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws
22.15 Balletmuz. 22.55 Nws.
KRO: 20.15 Wereldvisie, weerber. en
act. 20.35 Televitrine 20.50 Kookpraatje
21.00 God antwoordt in zijn eigen tijd,
tv-spel 21.40-21.45 Epiloog.
Hephzibah streng. ,,En goed betaald."
Ze overhandigde hem de cheque.
,,U betaalt me inderdaad goed,"
gaf hij toe. ,.Maar ik kan me slecht
veroorloven Ralston als tegenstander
te hebben. Hij is keihard. Als hij wil,
kan hij me ruineren."
„Niet zolang ik doorga je zo te be
talen," wierp zij tegen.
„Dat mag waar zijn," vervolgde
hij met een benauwd gezicht, „maar
ik geloof niet dat ik u nog langer
in dit soort zaken van dienst kan
zijn."
„Dat moet jezelf weten," zei Heph
zibah kortaf. „Hoe is het vandaag
gegaan?"
„Ik heb tweeduizend aandelen Ger
trude gekocht. De cheques zijn op uw
naam bij de Hibernia Bank gedepo
neerd. Uw winst beloopt ongeveer
tweehonderd mille. Hier hebt u de
kooplijst en het depositobewijs."
„Dus je durft niet meer voor me
te werken?"
„Ik moet aan mijn toekomst den
ken," antwoordde hij.
„Kwalijk kan ik het je niet nemen",
zei Hephzibah grimmig.
„Ik ben blij dat ik niets over u
heb kunnen verklappen," zei Means.
Ze neep haar slimme oogjes half
toe en keek hem scherp aan. „Hoe
kom je daar zo bij?" vroeg ze. „Niks
verklappen, zei je? Biecht eens op,
jongeman, heb je soms een kwaad
geweten? Zeg. wat heb je losgela
ten?"
Means sloeg zijn ogen neer. Hij
schoof heen en weer op zijn stoel.
Hephzibah meende een schuldige uit
drukking op zijn gelaat te ontdek
ken.
„Dus je hebt Ralston toch iets ver
teld, hé?' 'Ze stak haar gezicht naar
voren. „Veel kon je niet verraden,
nietwaar? Maar één ding kon je wel
verklappen namelijk hoe ik me met
jou in verbinding kon stellen, zonder
dat al die spionnen het in de gaten
kregen. Ja, ja, je hebt natuurlijk los
gelaten dat ik gisterenavond bij je
thuis geweest ben. Zo zo. Ja, ik heb
wel gezegd dat trouw niet voor geld
te koop is. Dus ze staan vanavond
op me te wachten!" Ze rechtte haar
magere schouders. „Je had in elk
geval kunnen wachten tot we afgere
kend hadden," zei ze streng.
„Mevrouw Wattles..."
„Waar ik vandaan kom," zei ze
kalm en dreigend, „schieten de men
sen elkaar wel voor minder dood".
Ze stak haar hand in haar enorme
reticule. „Ik dacht wel dat je niet te
vertrouwen was," zei ze, terwijl ze
uit haar reticule een ouderwetse re
volver opdiepte. „Heb je hier 'n ach
terdeur?"
,,J-ja."
„M'n rijtuig wordt natuurlijk be
waakt," zei ze. „Kom mee jij."
Ze maakte een beweging met haar
duim in de richting van het achter
huis. Means ging haar voor als een
geslagen hond.
„Voorzichtig aan," waarschuwde
Hephzibah. „Ze mogen ons niet zien
of horen. In jouw eigen belang trou
wens."
Ze gingen het achtertuintje door,
en kwamen door een poortje in een
smalle steeg, waar ze gebukt door
heen liepen, zodat hun hoofden niet
boven de tuinmuren uitstaken.
„Wijs me de weg", zei ze.
Means protesteerde niet. Halver
wege het huizenblok opende hij een
poort en bracht haar over een open
terrein naar een andere straat. Via
weer een steeg kwamen zij in een
derde straat, die steil omhoog liep.
De huizen maakten plaats voor kale
rotsen. Zij lieten zich in een kloof
zakken en zagen weldra de baai voor
zich liggen. De duisternis viel snel,
en de steenachtige bodem was ge
vaarlijk glibberig. Een vol kwartier
lang bleven zij doorlopen, en toen
bleef Hephzibah staan.
„Nou ben je ver genoeg, denk ik,"
zei ze, terwijl ze hem onderzoekend
aankeek. „Misschien was het veiliger
als ik maar meteen die revolver te
gen je hoofd zette." Toen haalde ze
haar schouders op. „Enfin, ik geloof
dat het niet nodig is. Maak nu maar
dat je wegkomt, jongeman."
Ze keek hem na tot hij een meter of
honderd verwijderd was. Toen borg
ze de revolver in haar reticule, stop
te hoed en sluier in de hoedendoos,
en sloeg op goed geluk de richting
naar huis in.
Het zat haar mee. Na een half
uur, waarin ze telkens van richting
veranderde bij wijze van voorzorgs
maatregel, bereikte ze 'n straat die
ze kende. Nog een half uur later
was ze in de straat waar ze woon
de. Ze passeerde het stralend ver
lichte huis van Francois Pioche en
richtte haar schreden naar haar ei
gen voordeur.
Met een zucht ver verlichting be
klom ze de treden van de stoep, en
keerde zich toen om. Een jongeman
in avondkleding kwam naar haar toe
en in het halfdonker herkende zij Ju
an Vallejo Parnell. Hij wuifde haar
vrolijk toe.
„Wacht even, Hepsie!" riep hij uit.
„Ik kom juffrouw Villard halen."
„Eerst mijn sleutel pakken," zei
ze, terwijl ze haar hand in de reti
cule stak. Daarbij gleed de hoeden
doos onder haar linkerarm uit. Ze
probeerde het ding nog te grijpen,
maar de doos viel en tuimelde de
stoep af en bleef voor de voeten
van Juan op het trottoir liggen. Het
slot sprong open, en de inhoud van de
doos rolde over de grond.
Parnell bukte zich, raapte een zwar
te hoed e.i een zwarte sluier op, en
hield de twee voorwerpen op arms
lengte afstand, terwijl hij ze zwijgend
bekeek. Hephzibah stond als aan de
grond genageld. Hij keek haar aan,
en om zijn mond verscheen een spot
tende glimlach.
„M'n beste Hepsie," zei hij, „ik
heb nog nooit je achternaam gehoord.
Is het soms Wattles?"
(wordt vervolgd)