ZE WISTEN NIET WAT ZE MET ME AAN MOESTEN" Caltex Super IC-PIUS BENZINE I.C.C. „WIE IS H. WATTLES £!agbtad Pe^ïcra Agent van Krieken weer terug AT EEN ONDERLIJKE ERELD RADIO TWEEDE BLAD WOENSAG 7 DECEMBER 1955 oesters r in )A n cn Meningen en Commentaren IN, BLOED WEINIG ZEGGEND DE Tweede Kamer houdt de alge mene politieke beschouwingen in het najaar tegenwoordig zonder schriftelijke voorbehandeling. De Eerste Kamer heeft die nog gehand haafd. En zo ligt er nu dan een Voorlopig Verslag met algemene politieke beschouwingen klaar. In dit verslag sluiten vele de socia listische leden zich aan bij de rede, die mr Burger (PvdA) in de Tweede Kamer heeft gehouden en waarin hij stelde dat de politieke verhoudingen beheerst worden door de tegenstelling restauratie of voor uitgang. NA ANDERHALF JAAR DE BREDASE GEVANGENEN Cursus KJB Vorming leidsters en leiders Geen argwaan gehadvoor hij aan boord van de schoener was Beperkte vrijheid gehad MET de dubbele plus: EXTRA HOOG OCTAANGETAL Sneller - Veiliger - Zuiniger DRINKT geregeld ook t'huis Het natuurlijk bronwater uit de Belgische Arden nen. Bevordert de spijsvertering. Overol verkrijgbaar door Cl. B. KEILAND De groten vinden elkaar Kosten van een pijpleiding.... TELEVISIEPROGRAMMA'S or de tweede gezet in bo en de bus Het raadslid een maand gadering ge- regelen, dat en voor het n. Dat heeft lans zit men VAST iet zijn auto r landbouwer er geen ver wagen maak- lp van buiten •tier open te rlossen. Een aan te pas fielen te zet- let verharde STELLING een tweede de bevolking dat ook door geuit, is ver lang gezocht en is er ein- en te vinden, 5 December ig een feit is enmensen be- e verbetering. )AG EHBO :s, die deze van de afde- even zal wor- 2 personen op ing hier groot zal op Zon- >er a.s. om 3 ddag gegeven n de heer L. de secretaris sterzande, zal teenzetting ge- ;t streven van IJDING film over de uden door de Dienst uit Wa- aatig bezocht, ren aanwezig, grijke en leer- uidelijk te zien ze dieren kun- te hopen, dat rdelgingsweek ouden, de me al zijn. KISTAN iscanen werk- missie onder akistan, werd n met gespro- e film had de de slechts 60 e wijten was toneelopvoe- s te" voorzien, ddeh een na- slaagde van ingang van 1 md tot onder- lagere school kefeer, thans in Hulst. EZOEK. 1 van de R.K. olaas ook dit aan de katho- ndijke. De Sint twee zwarte zelf genoemd undo, en toon- d. Ieder kind geschenk plus met versnape- an de kleuter den bij wijze aantal schets- lrijke moeders plaus werden eind van de t dank uit aan soneel en aan ogelijk hadden iren op een zo te gedenken. SCHOLEN. dag voor de De verschil- es van de kleu- ocht. de Heilige an de diverse r enkele zwar- klas werd be- deren rijkelijk i werden. bijna rzonden imber van dit •land 2.990.266 en 2.678.976 st. als volgt: |68 5651 België uitsland 94.084 00 (59.700) An- .422). r-theater 8 uur: adway. lympia-theater 8 uur: De Mantel. Een vrouw gebouw: St Ni- AJhambra: Ont- Luxor: De on- odde mijn kind. Grazige wei- De onkwets- lis 7.30 uur: De wereld van nu. boven 18 jaar. VLamse Opera it. Kon. Ned. De openbare het maandblad van het Neder landse Rode Kruis wordt iets verteld over een „bloedrelletje Het ging om een baby, die in Ja- nuari te Sheffield (Engeland) ge boren zou worden en die dan slechts levenskansen heeft, als er wissel transfusies gegeven worden. De Engelse bloedtransfusiedienst zocht alvast naar donores. Het schijnt dat er met één dame reeds een afspraak was gemaakt; maar men moest het zekere voor het onzekere nemen en dus speurde men nog naar reserves Het zou immers kunnen gebeuren dat die dame in Januari ziek was of op reis moest of om een andere reden niet beschikbaar zou zijn. Dit werd ook in Nederland be kend en het gevolg was, dat op 7 November op het hoofdbureau van de bloedtransfusiedienst van het Nederlandse Rode Kruis de te lefoontoestellen witgloeiend hebben gestaan. Bij de personen, die hun bloed wilden geven, waren echter zeer vele lieden, die niet als donor staan ingeschreven. Zouden die mensen wel bloed willen geven in Engeland en niet in Nederland?, zo vraagt nu het maandblad. Zouden die mensen wel bloed willen geven voor een geval, waar de kranten over schrijven, en niet voor een pa tiënt, die in stilte lijdt? Is een on geboren baby in hun ogen meer de moeite waard dan een zieke huis moeder of een gewonde stucadoor? Het zijn vragen, die klemmen. Er kan aan toegevoegd worden, dat het Rode Kruis steeds aanvulling van zijn corps donors nodig heeft. De goede verstaander heeft hier genoeg aan. Zij voegen er echter iets aan toe. En wel dit, dat deze begrippen op zich zelf beschouwd weinig zeg gend zijn en dat de tegenstelling niet absoluut is. Zij moet in con crete worden uitgewerkt. We kunnen het dus zó stellen, dat mr Burger met zijn befaamde uitspraak weinig gezegd heeft en dat het concrete nog moet volgen. Hoe lang zullen we nog op die uit werking moeten wachten? J^|INISTER Suurhoff heeft nu dan aan de Sociaal Economische Raad advies gevraagd over een noodvoorziening voor weduwen en wezen. Er is haast bij, zegt de mi nister, ik moet dat advies spoedig hebben. Anderhalf jaar geleden kwam een commissie uit de KVP reeds met een uitgewerkt plan voor zulk een regeling. En de fractie zei tot de minister: Er is haast bij, geef er spoedig uw oordeel over. Ander half jaar heeft het moeten duren, alvorens de regering en speciaal minister Suurhoff hieraan aandacht schenkt. De minister levert boven dien critiek op enige, onderdelen van het plan. Goed, de samenstel lers zullen het ook niet volmaakt achten. Maar waarom anderhalf jaar gewacht? Anderhalf jaar van geprolongeerde nood voor tal van weduwen en wezen. Nu eindelijk zal er dan iets gaan gebeuren. De S.E.R. moge inderdaad spoed ma ken met zijn advies. £)E kwestie van de Duitse oorlogs misdadigers in de Bredase ge vangenis wordt enerzijds nog be geleid door emotionele uitbarstin gen van Duitse soldatenkranten, doch anderzijds komt ze nu in rus tiger vaarwater. De publicatie van namen, vonnissen en korte om schrijving van de gepleegde misda den heeft verhelderend gewerkt. Men weet nu tenminste, waar men over te praten heeft- Het ministerie van buitenlandse zaken in Bonn heeft nu bovendien alle dossiers ontvangen en het gaat die nu, naar we hopen in alle onbevangenheid, bestuderen. Hier en daar is het ver moeden geopperd, dat een aantal vonnissen zou zijn geveld onder invloed van een na-oorlogse psy chose. Nederland vertrouwt echter zo zeer op de rechtvaardigheid van deze vonnissen, dat het volledig open kaart speelt en voor de Duitse autoriteiten niets wil verbergen. De Duitse minister Oberlander heeft nu bestudering van de gegevens „in alle kalmte" toegezegd. Dat is de manier, om deze kwestie uit de wereld te helpen. (Advertenties) Na een voorbereiding van meer dan twee jaar, door contact en praktijk cursussen in de districten, start de cultuurdienst van de Katholieke - Jeugdbeweging met de vorming van een kader, dat in samenwerking met deze dienst de culturele vor ming van de jeugd intensief kan gaan aanpakken. Hierbij wordt ernstig rekening ge houden, dat de culturele vorming niet gezien moet worden als een afzonder lijke sector, waarin alleen specialis ten een taak hebben, maar geinte- greerd dient te zijn in het totaal van de vorming. De Katholieke Jeugdbeweging hoopt hierdoor mede positief te kunnen me dewerken aan de oplossing van het probleem der vrije tijdsbesteding, dat ongetwijfeld, ook voor onze jeugd, nog urgenter zal worden, wanneer men in de toekomst tot een werk week van vijf dagen zou komen. Van 27 tot 31 December a.s. wordt in Vught de eerste cursusweek ge houden, waaraan leidsters en leiders uit het gehele land deelnemen. Naast practisch werken op gebied van handenarbeid, zang, dans, toneel pantomime, muziek etc. zullen door verschillende deskundigen korte in leidingen worden gehouden over de culturele vorming van de jeugd. In aansluiting op deze werkcursus zullen in de loop van 1956 weekends worden belegd, waarop de vorming zal worden voortgezet. Een correspondent van het Algemeen Handelsblad heeft in Hollandia een gesprek had met Louis van Krieken, de hoofd agent, die indertijd door Indonesische infiltranten werd ontvoerd en Maandagmorgen weer op Nieuw Guinea arriveerde. Van Krieken vertelde, hoe hij op 4 October 1954 op last van het hoofd van het plaatselijk bestuur van Kaimana per politie- boot naar de Etna-baai was vertrokken, vergezeld van één agent en twee dragers. Daar zou n.l. de ontmoeting plaats moeten vin den met de patrouille van het Binnenlandse Bestuur, die over land naar de Etna-baai was vertrokken. Deze ontmoeting had de 6e October bij een dorpje aan de baai plaats, waarna men geza menlijk de baai verder binnenvoer. De volgende dag ging men aan land voor een gezamenlijke patrouille in het zware gebied bij de Titinimarivier. Reeds na één dag bleek Van Krieken, dat het marstempo te zwaar was en het terrein zó moeilijk, dat het bij hem vaststond, dat hij de tournée niet zou kunnen volbrengen. houden. Ik werd redelijk behandeld en mq werden geen verhoren afgeno- Controleur Peters, zo vertelde hij, stuurde mij terug met de opdracht om per prauw naar de Etna-baai te gaan en daar de politieboot van Kai mana af te wachten en daarmede naar huis terug te keren. Ik vertrok met vier roeiers waaronder twee gewezen politie-agenten en bereikte na enige dagen de Etna-baai doch wacht te daar tot 20 October tevergeefs op de komst van de politieboot. Ik be sloot toen met de roeiers per prauw over zee naar Kaimana te varen. Wij vertrokken de 21e October in de vroe ge ochtend. Na enige uren waar schuwden de roeiers mij dat ze motor geronk hoorden. Door het geruis van de branding had ik het zelf niet ge hoord. Even latex- werd inderdaad een flinke schoener zichtbaar die met ge streken zeilen voer en achter zich aan een prauw door het water sleepte. Niemand koesterde nog enige arg waan. Wij zagen het schip voor een inheemse schoener aa:.. ale van Me- rauke naar Kaimana voer. Toen de zeilen werden gehesen en het schip naar ons toekocrste begonnen de roei- j ers da zaak vreemd te vinden. Zij j stelden mij voor naar het land te va ren en te vluchten. Aangezien ik ech- j ter nog steeds geen argwaan gevoel de, voeren wij door, doch toen de schoener tot op 50 meter was gena derd waren de roeiers niet langer te houden. Zij stuurden de boot door de branding naar de rotsachtige kust gingen aan wal en wilden vluchten. Ik hield hen echter tegen en zeide, dat wij vermoedelijk met een in nood verkerend schip te doen hadden. AAN BOORD. Per K.P.M.-schip werd ik daarna onder geleide van de vier mannen naar Ambon gevoerd, waar ik tot de 12e December ben gebleven. Ik werd hier ondergebracht bij officiers- en onderofficiersgezinnen telkens ech ter bij andere. Hier genoot ik een beperkte vrijheid en kreeg, wanneer ik dit mocht wensen, zelfs toestem ming onder geleide naar de bioscoop te gaan. Ik heb van deze gelegenheid nimmer gebruik gemaakt. De behan deling en de verzorging waren goed. Uit alles bleek mij, dat ze met mij in de maag zaten en ik werd dan ook niet zozeer als een gevangene behandeld. Wel moest ik een rapport opstellen over de toedracht der ont voering. Eerst in 17-voud en later weer in 35-voud. Ik bracht mijn tijd door met lezen en wandelen in de tuin en had het rustig behalve op de 6e en 7e De cember toen het leger werd gecon signeerd in verband met de ver- verwachte aanval van de troepen van de R.M.S. op Ambon. Iedereen was uiterst zenuwachtig. De straten waren uitgestorven. Men zag er slechts militair vervoer. Op de avond waarop de aanval werd verwacht, brak opeens een ratelend automatisch vuur los. Dit bracht over al grote opwinding teweeg. Mijn gast vrouw vluchtte met haar gezin naar de buren en was zo opgewonden dat zij niet in staat was de telefoon te hanteren. De rust keerde weer toen een officier kwam vertellen dat een militair uit zenuwachtigheid aan de trekker van zqn sten-gun had getrok ken. VERHOREN. en werd daartoe naar Makassar overgebracht om daar behandeld te worden door de Nederlandse oogarts Dirksen. Toen het op betalen aan kwam verwees de ene militaire in stantie naar de andere, met het ge volg dat ik geen nieuwe bril kreeg. Kort daarop mocht ik echter een re quest naar het Hoge Commissariaat schrijven om het geld voor een nieu we bril te verschaffen. Maar ook dit leverde niet het gewenste resultaat. Het is mij onbekend of deze brief het Hoge Commissariaat heeft be reikt. Eenmaal heb ik een pakketje ontvangen, dat biscuits en cigaretten inhield en dat van een onbekende af zender was. Ik moest een bedank briefje schrijven, waarin de goede ontvangst van het pakket werd be vestigd. De schenker is mij tot he den toe onbekend gebleven. ïk mocht ook een lijst opstellen van de dingen waaraan ik behoefte had, doch ik heb daarvan nimmer enig resultaat ge zien. In deze tijd werd ik niet meer verhoord en ik begon de moed lang zaam op te geven. De 19e November werd ik weder om met een arrestanten-auto naar Makassar gevoerd. Ik bracht daar de nacht in de auto door. De volgende dag ging ik met het lijn-vliegtuig onder militair geleide naar Djakarta. Tijdens de tussenlanding te Soeraba- ja deelde de officier, die mij bege leidde mij mede, dat de overbren ging naar Djakarta in verband stond met mijn a.s. vrijlating. Niettemin werd ik in Djakarta per gevangen auto van het vliegveld naar de mi- litaire-gevangenis gebracht. Enige dagen daarna verhoorde de militaire politie mij verschillende ma len over dezelfde onderwerpen, waar over ik tevoren al verklaringen had afgelegd. Ook hier betrok men mij weer in politieke gesprekken over Nieuw Guinea. Deze tijd verkreeg ik het eerste contact met een ambte naar van het Hoge Commissariaat. De 26e November liet men mij vrij en droeg men mij over aan de Hoge Commissaris. Toen werd ik ondergebracht in een van de huizen van het Hoge Com missariaat. Voordat ik op de 29e per K.L.M. naar Bangkok vertrok onderging ik nog een kort verhoor op het parket van de Procureur-Ge neraal Suprapto waar men mij aan vullende gegevens over de ontvoering vroeg. De Procureur-Generaal vroeg mij o.a. of ik nu toch maar niet in Indonesië wilde blijven. „U heeft nu toch immers zelf gezien dat het in Indonesië nog zo slecht niet is." Van Krieken, aldus de correspon dent van het Algemeen Handelsblad, was erg vermoeid. (Advertentie) W (IGNITION CONTROL COMPOUND) *ÊÊÊÊm&* A i I! bij elk klimaat en iedere weersgesteldheid. Verkrijgbaar aan de zilveren pompen Wij werden aan boord gehesen en gezien het uiterlijk van de personen en de toen poa zichtbaar geworden Nederlandse vlag. kwam dc gedach te in mij op, dat ik met een vaartuig van dc R.M.S. had te doen. Een op varende vroeg mq of ik wapens had, waarop ik ontkennend antwoordde. Daarna werd ik voorgesteld aan een man die gekleed was in blauwe short en wit hemd. Hij stond aan het roer en later bleek mq dat dit Dimara was, de commandant van de groep infiltranten. Nadat ik gefouilleerd was verscheen een groot aantal geünifor meerde personen uit het ruim. Velen hunner waren gewapend. Toen werd mij de situatie duidelijk, vooral toen een van deze lieden van mij Nieuw- Guineageld als souvenir vroeg. Toen ik hen vroeg wat zij met mij van plan waren, antwoordde men mij dat ik dit wel van Dimara te horen zou krijgen. Mijn roeier kreeg van Dimara opdracht om per prauw weer aan land te gaan en daar de drie andere gevluchte roeiers op te ha len en aan boord te brengen .De man voer weg in de prauw maar in plaats van de andere op te halen volgde hij hun voorbeeld en vluchtte. Vervol gens voer de schoener, die gebruik maakte van zijn zeilen, de Etna-baai binnen waarna twee groepen van ca 20 man achtereenvolgens debarkeer- den. Zij maakten daartoe gebruik van de prauw die de schoener op sleep touw had. NAAR INDONESIë. Voordat ook Dimara aan land ging verzocht hij mij mijn jungleschoenen aan hem af te staan doch toen ik zeide dat dit mijn enige paar was, mocht ik deze houden. Vervolgens maakte Dimara nadat hij overleg had gepleegd met zijn ondercommandant bekend, dat ik met de schoener naar Indonesië zou wor den gebracht. Onmiddellijk daarop vertrok de schoener met vqf man en mij in Westelijke richting en bereik te na twee dagen Dobo op de Kei eilanden. Daar werd ik op een semi- militaire post een week lang vastge- Op 12 December werd ik onder militaire geleide met een militair vliegtuig naar Makassar vervoerd. Daar kreeg ik een kamer toegewe zen in een militair provoosthuis met de mededeling, dat ik geen gevange ne was doch daar daadwerkelijk on derdak had gekregen. De militaire ge vangenen toonden zich vqandig zo dat ik de wacht verzocht mqn ka mer van buitenaf te sluiten. Nochtans had ik een beperkte bewegingsvrij heid op het kazerneterrein. De be handeling was redelijk maar de voe ding was slecht en wel zodanig, dat er tweemaal relletjes onder de an dere gevangenen ontstonden. Ook hier ben ik vele malen ver hoord over de toedracht der ontvoe ring en over militaire gegevens. Ik nam toen dezelfde houding aan als in Ambon en dit werd ook ditmaal aanvaard. Ook had ik politieke ge sprekken met mijn verhoorders, die mij poogden over te halen de Indo nesische zienswijze ten aanzien van Nieuw Guinea te accepteren. Weder om bleven mijn verzoeken om cantact met het Hoge Commissariaat zonder resultaat. Op de 7e Maart werd ik overge bracht naar de gevangenis op Soen- goehminassa, een bergplaatsje in de buurt van Makassar. Daar werd ik met drie militaire gestraften in een kamer opgesloten. Behandeling en voeding waren redelijk, maar de lan ge duur en de eentonigheid van de gevangenschap begonnen mij zwaar te drukken. Steeds werden mijn ver zoeken om contact met het Hoge Commissariaat afgewezen, maar wel ontving ik eenmaal een brief van mijn zuster op Sorong. Eens had er een vechtpartij plaats tussen twee gevangenen die elkander met flessen smeten waarbij een fles mijn bril trof, die stuk ging. Ik vroeg de hulp van een arts om mij een nieuwe bril te verschaffen SPA 27 ,Ik stel noch in mijnheer Parnell, noch in liefde ook maar het minste belang," zei Ann ke. Hephzibah klikte haar tanden op elkaar, en haar ogen schoten vonken. ,,Dat intrigeert maar, en wroet en rekent, en vindt zichzelf een hele piet. Je geeft jezelf klopjes op je schouder, en denkt dat je alles kunt. Maar let op mijn woorden, juf je vergeet één ding." ,,En dat is Hepsie?" ,,De natuur," antwoordde Hepsie; en na deze woorden verliet zii kaars recht de kamer. De volgende ochtend vermeldden de kranten in grote koppen de dra matische ineenstorting van de Ger trude aandelen. Telegrammen uit Lon den rapporteerden dat ook daar de debacle compleet was. Midden op de voorpagina van de Chronicle stond een bericht dat Anneke deed schrik ken. Het luidde als volgt: Wie is H. Wattles? Naar verluidt, is de geheimzinnige weduwe doend wederom een vermo gen te verdienen, thans met behulp van aandelen in de mijn Gertrude. Terwijl ervaren beursspeculanten enor me bedragen verloren hebben, maakte deze vrouw, wier gezicht geen mens totnogtoe gezien heeft, ongelooflijke winsten. H. Wattles verkocht aande len toen iedereen nog tot kopen be reid was, en makelaars zowel als be leggers vragen zich af waar deze vrouw in het zwart haar inlichtingen vandaan heeft. Haar advocaat, Ja son Means, is niet in staat iets over haar mede te delen. Hij heeft het gezicht, dat schuil gaat achter een zwarte sluier, nog niet een keer gezien. In San Francisco's geschie denis is een dergelijke mysterieuze en romantische figuur nog nooit eer der op de voorgrond getreden. Wie is H. Wattles? Anneke haalde haar schouders op, Een dergelijke belangstelling van de zijde van de pers was onvermij delijk, besefte zij. Zij had alle re den tot tevredenheid ovar de wijs heid van haar voorzorgsmaatrege len. Nog één keer zou zij risico moe ten nemen en daarna zou H. Wat tles van het toneel verdwijnen niet voor een dag of een week, maar voor verscheidene maanden, tot de opwinding over haar verschijnen tot het nulpunt gedaald zou zijn. Van avond moest Hephzibah zich nog een keer met Jason Means in verbinding stellen om te horen wat voor resul taten hij die dag geboekt had. Ze belde, en Hephzibah kwam bin nen. „Vanmiddag ga je precies eender te werk als gisteren," zei ze. „Deze keer neem je voor mijnheer Means een cheque mee van vijfdui zend dollar. Hij moet weten dat hij goed betaald wordt. Maar wees zo mogelijk nog voorzichtiger dan an ders." „Net een paar booswichten," grom de Hepsie. „Vanavond dineer ik bij mijnheer Pioche," zei Anneke. „Als hij wist wat je uitvoert, zou je die kans niet krijgen," antwoordde Hephzibah. „Daarom moeten we zorgen dat hij het niet te weten komt," zei Anneke glimlachend. Tegen het eind van de middag vertrok Hephzibah op dezelfde wijze als de dag tevoren, met haar zwar te sluier en hoed in een hoedendoos bij zich. Ze begaf zich naar een kleine stalhouderij niet dezelfde van gisteren waar ze een geslo ten rijtuig huurde en de koetsier het adres van Means gaf. Vlak voordat ze uitstapte, deed ze haar sluier voor en zette haar hoed op. Daarna beklom ze de stoep en belde aan. Means liet haar in zijn kleine salon. Zijn gelaat droeg een be zorgde uitdrukking. „Ze lat-n me niet met rust, me vrouw Wattles," zei hij. „Daar word je voor betaald," zei Vakbonden in V.S. j George Meany, tot nu toe voorzit- ter van de Amerikaanse A.F.L., is bij acclamatie gekozen tot voorzitter I van de grote vakbondcombinatie A. F.L. - C.I.O. Walter Reuther, voor- j zitter van de C.I.O., is gekozen tot vice-voorzitter. j De nieuwe organisatie zal zich aan het twee - partijenstelsel houden. Meany zei, dat de vakbond een gro- tere politieke activiteit aan de dag zou leggen doch dat de leden vrij zou- den zijn te stemmen op de partij hun- ner keuze. 1 Harold Stassen, speciaal assistent van president Eisenhower, heeft te Detriot onder meer de vrees uitge sproken, dat sommige vakvereni gingsleiders hun positie gebruikten om hun politieke invloed te vergro ten. Mogelijk zou de samenvoeging van de A.F.L. en de C.I.O. bijdra gen tot een vergroting van deze „po litieke belangstelling". Bed De politie van Napels keek onder het bed van Eugenio Campanile en. vond daar 200 pond dynamiet en 20 ladingkoppen van mortiergranaten. Campanile moest mee naar het bu reau, om eens nader te verklaren, waarom hij zijn nachtrust genoot op zo'n vreemdsoortige bagage. Hij zei, dat het zijn werk was dieptebom men te vervaardigen voor vissers, die geen vergunning hebben. Wormen Een Britse firma uit Nottingham voert op het ogenblik onderhande lingen met Amerikaanse verkopers over de export van vijf en twintig millioen wormen voor hengelaars. Onderwerp De barbiers van Chicago hebben van hun bond het advies gekregen, met hun klanten te praten over dingen, die het publiek ten goede komen inplaats van over het weer, politiek of sport. Om te beginnen bijvoorbeeld over verkeersveiligheid Welgesteld ROKERS 5 Bij het onderzoek in Enge- J land naar het verband tussen roken en longkanker maakt J men onder meer gebruik van J rokende kippen. Enige kippen J krijgen twee keer per week t door de luchtpijp sigaretten- J rook ingeblazen. Eerst keken t de dieren wel vreemd, toen zij de rook uit hun bek zagen J komen, doch zij hadden al J gauw de smaak te pakken en t het is nu al zover, dat zij ver- t heugd beginnen te kakelen, J als zij iemand met een bran- t t dende sigaret aan zien komen J en zij verdringen zich om als t eerste aan de beurt te komen. J Men heeft ook proeven willen nemen met muizen en siga- rettenrook, door de dieren in J een doos te doen en dan rook t in de doos te blazen. Deze J proeven zijn echter gestaakt, f t De muizen houden weer niet J van roken. 5,J Slaapbandje Woorden, die met de regelmaat van een klok in het oor van een slapend iemand worden gefluisterd, neemt hij ankervast in zich op. Ge bruik makend van dit gegeven, heeft de New Yorker Max She- rover een slaap-bandrecorder-met- bandjes ontwikkeld, die onder het kussen kan worden geplaatst en met bepaalde tussenpozen de verlangde woorden spreekt. Een man, die geen woord Frans kende, deed na deze proef een geslaagd examen na drie weken. Zangers en acteurs gebrui ken het apparaat voor het instude ren van hun rollen. Kindieren „Uw kinderen vervelen zich, heeft de Nationale Engelse Gezondheids dienst de Britten toegeroepen, „en daarvan worden ze ziek". Als oor zaken van die verveling worden ge noemd: televisie, die papa ervan weerhoudt zijn kleuters op de knie te nemen en andere spelletjes met hen te doen en mammie verhindert met haar spruiten, hele grote ge sprekken te voeren en het feit, dat het societyleven steeds meer de aandacht der ouders afleidt. Er moet wat aan gedaan worden", zeg gen de doktoren. Letsel De heer Robert S. Smith uit Miami in Oklahoma, heeft een vordering ten bedrage van 10.000 dollar (ongev. f 37.500) ingesteld tegen een bottelarij, wegens het Eindelijk heeft hij eens een toebrengen van „permanent gees- luim van zijn baas gehad, maar telijk en lichamelijk letsel Hij had een muis in z'n flesje limo nade gevonden. Volgens een bericht uit Londen heeft Radio-Moskou onlangs de Russische welgestelde ouders on der handen genomen in een vrij lange uitzending. De grief is, dat de welgestelde zoontjes met veel te opzichtige dassen en sokken rondlopen. Televisie Volgens dr. Allan du Mont, een. Amerikaans deskundige op het ge bied van televisie, zal het niet lang meer duren of het zal mogelijk zijn televisie-contact te leggen tussen Europa en de Verenigde Staten, door middel van tussenstations. nu maakt hij zich weer zorgen dat er iets achter steekt. (Advertentie) DONDERDAG 8 DECEMBER HILVERSUM I 402 m KRO: 7.00 Nws 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws en weerber. 8.15 Hoogmis 9.30 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken 11.45 Gram. 12.00 An gelus 12.03 Lunchconc. (12.30-12.33 Land en tuinb. meded. 12.33-12.40 V. d. boe ren) 12.55 Zonnewijzer 13.00 Nws en kath. nws 13.20 Sop*. en piano 13.50 Gr. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 V. d. vrouw 15.15 Metropole ork. 15.45 Gram. 16.00 Bijbeloverdenking 16.30 Strijkork. 17.00 V. d. jeugd 17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Vocaal ens. en soliste 18.10 Gram. 18.45 Idem 19.00 Nws en weerber. 19.10 De Syrische volksvertegenwoordi ging heeft Maandagavond met 56 te gen 19 stemmen een nieuwe overeen komst met de Iraakse oliemaatschap pij goedgekeurd. Hierin is bepaald, dat de maatschappij Syrië elk jaar een bedrag van 6.500.000 Pond Ster ling (een kleine zeventig millioen gulden) zal betalen voor de bescher ming van 892 kilometer door Syrië leidende pijpleiding. Dit bedrag is bijna vier maal zo hoog als dat, over een gekomen in het oude contract. diarrhee bedorven maag „kater" Gram. 19.20 Sociaal perspectief. caus. 19.30 Gram. 20.00 Radiokrant 20.20 Gevar. progr. 21.45 Gram. 22.00 Periodieken pa rade 22.10 Orgelconc. 22.35 Gram. 22.45 Avondoverdenking 23.00 Nws 23.15 Zaal- sportuitsl. 23.20-24.00 Gram. HILVERSUM II 298 m AVRO: 7.00 Nws 7.10 Gm. 7.25 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws 8.15 Gram. 9.00 Gym. 9.10 V. d. vrouw 9.15 Gram. 9.40 Morgenwijding 10.00 Gram. 10.50 V. d. kleuters 11.00 Kookkunst 11.15 Amus. muz. 11.45 Het verkeerd verkeer, caus. 12.00 Orgel en zang 12.25 In 't spionnetje 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.35 Piano spel 12.50 Uit het bedrijfsleven 13.00 Nws 13.15 Meded. of gram. 13.20 Metropole ork. 13.55 Koersen 14.00 Gram. 14.15 Ons Rijk in de Tropen, klankb. 14.45 Viool en piano 15.20 V. d. zieken 16.00 Gram. 16.15 Voordr. 16.30 Pianospel 16.45 V. d. jeugd 17.30 Lichte muz. 17.45 Regerings- uitz.: Nederland en de wereld. De Euro pese gedachte en het geschiedenis onder wijs, door L. van de Laar 18.00 Nws 18.15 Sportproblemen 18.25 Amus. muz. 18.55 Gesproken brief uit Londen 19.00 V. d. kind. 19.05 Cabaret 19.25 Zang 19.45 V. d. jeugd 20.00 Nws 20.05 Zon in winter tijd, caus. 20.15 Concertgebouw, en soliste 20.35 Gram. 20.45 De muze betrapt 21.30 Amus. muz. 22.00 Rekenschap van het Humanisme, caus. 22.15 Koorconc. 22.40 Journ. 22.50 Sportact. 23.00 Nws 23.15 Act. of gram. 23.25-24.00 Jazzmuz. BRUSSEL 324 m: 11.45 Gram. 12.00 Idem 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws 13.15 Orgelspel 14.00 Engelse les 14.15 Gram. 14.30 Franse les 14.45 Gram. 15.00 Idem 15.40 Kamermuz. 16.30 Gram. 17.00 Nws 17.10 Gram. 17.15 V. d. kind. 18.15 Viool en piano 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws 19.30 Rep. 19.40 Gram. 19.50 Pol. caus. 20.00 Verz. progr. 21.30 Jazzmuz. 22.00 Nws 22.15 Ork. conc. 22.55-23.00 Nws. BRUSSEL 484 m: 12.00 Gram. 13.00 Nws 13.15 en 14.15 Gram. 15.00 Ork. conc. 15.45 Gram. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws 17.15 Gram. 19.30 Nws 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws 22.15 Balletmuz. 22.55 Nws. KRO: 20.15 Wereldvisie, weerber. en act. 20.35 Televitrine 20.50 Kookpraatje 21.00 God antwoordt in zijn eigen tijd, tv-spel 21.40-21.45 Epiloog. Hephzibah streng. ,,En goed betaald." Ze overhandigde hem de cheque. ,,U betaalt me inderdaad goed," gaf hij toe. ,.Maar ik kan me slecht veroorloven Ralston als tegenstander te hebben. Hij is keihard. Als hij wil, kan hij me ruineren." „Niet zolang ik doorga je zo te be talen," wierp zij tegen. „Dat mag waar zijn," vervolgde hij met een benauwd gezicht, „maar ik geloof niet dat ik u nog langer in dit soort zaken van dienst kan zijn." „Dat moet jezelf weten," zei Heph zibah kortaf. „Hoe is het vandaag gegaan?" „Ik heb tweeduizend aandelen Ger trude gekocht. De cheques zijn op uw naam bij de Hibernia Bank gedepo neerd. Uw winst beloopt ongeveer tweehonderd mille. Hier hebt u de kooplijst en het depositobewijs." „Dus je durft niet meer voor me te werken?" „Ik moet aan mijn toekomst den ken," antwoordde hij. „Kwalijk kan ik het je niet nemen", zei Hephzibah grimmig. „Ik ben blij dat ik niets over u heb kunnen verklappen," zei Means. Ze neep haar slimme oogjes half toe en keek hem scherp aan. „Hoe kom je daar zo bij?" vroeg ze. „Niks verklappen, zei je? Biecht eens op, jongeman, heb je soms een kwaad geweten? Zeg. wat heb je losgela ten?" Means sloeg zijn ogen neer. Hij schoof heen en weer op zijn stoel. Hephzibah meende een schuldige uit drukking op zijn gelaat te ontdek ken. „Dus je hebt Ralston toch iets ver teld, hé?' 'Ze stak haar gezicht naar voren. „Veel kon je niet verraden, nietwaar? Maar één ding kon je wel verklappen namelijk hoe ik me met jou in verbinding kon stellen, zonder dat al die spionnen het in de gaten kregen. Ja, ja, je hebt natuurlijk los gelaten dat ik gisterenavond bij je thuis geweest ben. Zo zo. Ja, ik heb wel gezegd dat trouw niet voor geld te koop is. Dus ze staan vanavond op me te wachten!" Ze rechtte haar magere schouders. „Je had in elk geval kunnen wachten tot we afgere kend hadden," zei ze streng. „Mevrouw Wattles..." „Waar ik vandaan kom," zei ze kalm en dreigend, „schieten de men sen elkaar wel voor minder dood". Ze stak haar hand in haar enorme reticule. „Ik dacht wel dat je niet te vertrouwen was," zei ze, terwijl ze uit haar reticule een ouderwetse re volver opdiepte. „Heb je hier 'n ach terdeur?" ,,J-ja." „M'n rijtuig wordt natuurlijk be waakt," zei ze. „Kom mee jij." Ze maakte een beweging met haar duim in de richting van het achter huis. Means ging haar voor als een geslagen hond. „Voorzichtig aan," waarschuwde Hephzibah. „Ze mogen ons niet zien of horen. In jouw eigen belang trou wens." Ze gingen het achtertuintje door, en kwamen door een poortje in een smalle steeg, waar ze gebukt door heen liepen, zodat hun hoofden niet boven de tuinmuren uitstaken. „Wijs me de weg", zei ze. Means protesteerde niet. Halver wege het huizenblok opende hij een poort en bracht haar over een open terrein naar een andere straat. Via weer een steeg kwamen zij in een derde straat, die steil omhoog liep. De huizen maakten plaats voor kale rotsen. Zij lieten zich in een kloof zakken en zagen weldra de baai voor zich liggen. De duisternis viel snel, en de steenachtige bodem was ge vaarlijk glibberig. Een vol kwartier lang bleven zij doorlopen, en toen bleef Hephzibah staan. „Nou ben je ver genoeg, denk ik," zei ze, terwijl ze hem onderzoekend aankeek. „Misschien was het veiliger als ik maar meteen die revolver te gen je hoofd zette." Toen haalde ze haar schouders op. „Enfin, ik geloof dat het niet nodig is. Maak nu maar dat je wegkomt, jongeman." Ze keek hem na tot hij een meter of honderd verwijderd was. Toen borg ze de revolver in haar reticule, stop te hoed en sluier in de hoedendoos, en sloeg op goed geluk de richting naar huis in. Het zat haar mee. Na een half uur, waarin ze telkens van richting veranderde bij wijze van voorzorgs maatregel, bereikte ze 'n straat die ze kende. Nog een half uur later was ze in de straat waar ze woon de. Ze passeerde het stralend ver lichte huis van Francois Pioche en richtte haar schreden naar haar ei gen voordeur. Met een zucht ver verlichting be klom ze de treden van de stoep, en keerde zich toen om. Een jongeman in avondkleding kwam naar haar toe en in het halfdonker herkende zij Ju an Vallejo Parnell. Hij wuifde haar vrolijk toe. „Wacht even, Hepsie!" riep hij uit. „Ik kom juffrouw Villard halen." „Eerst mijn sleutel pakken," zei ze, terwijl ze haar hand in de reti cule stak. Daarbij gleed de hoeden doos onder haar linkerarm uit. Ze probeerde het ding nog te grijpen, maar de doos viel en tuimelde de stoep af en bleef voor de voeten van Juan op het trottoir liggen. Het slot sprong open, en de inhoud van de doos rolde over de grond. Parnell bukte zich, raapte een zwar te hoed e.i een zwarte sluier op, en hield de twee voorwerpen op arms lengte afstand, terwijl hij ze zwijgend bekeek. Hephzibah stond als aan de grond genageld. Hij keek haar aan, en om zijn mond verscheen een spot tende glimlach. „M'n beste Hepsie," zei hij, „ik heb nog nooit je achternaam gehoord. Is het soms Wattles?" (wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1955 | | pagina 3