PAPIER VOOR UW PEN
SPINWIEL JONGE
Hensen en <HM,uzen
Cultuur van Papoea's was bron
van hun eigen ondergang
Bloesemtak'
Samenwerking bepleit
llagMad Pc Stem
Twee doden in
Montpellier
Dr Paz is terug
in Argentinië
Excommunicatie
opgeheven
DERDE BLAD
ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
Pater Jan Verschueren vertelt over N. Guinea
Deskundigen onderschreven de
mening van Vlaamse missionaris
EEN KEERPUNT
h,Paranormale geneeswijzen
Bij zware regenstorm
17 gewonden
Dubbele trambotsing
in Madrid
Begroet door 40.000
mensen
55
55
Nieuwe roman van Bordewijk
Verrassingen
Al Goodhart overleden
Gedood in het verkeer
(Van onze speciale verslaggever).
Pater Jan Verschueren M.S.C.
toevallig in Oosterhout gebo
ren, maar verder op en top Ba-
velaar is Zondag weer in 't
vliegtuig gestapt voor de terug
reis naar Nieuw-Guinea, na
ruim een maand in zijn vader
land te hebben vertoefd. Die
dikke maand is allesbehalve 'n
vacantiemaand geworden.
Slechts drie dagen heeft pa
ter Verschueren in „zijn dorp"
Bavel doorgebracht. Voor de
rest reisde hij door Nederland
om tal van ingewikkelde be
sprekingen te voeren. Pater
Verschueren was n.l. naar hier
gekomen als lid van een com
missie van Nederlandse deskun
digen, die een uitgebreide studie
hebben gemaakt onder de bevol
king van Zuid Nieuw-Guinea,
met name onder de Marinda-
nim.
Pater Jan Verschueren een ge
roosterde huid en een scherp gete
kend gezicht spreekt met royale
gebaren. Bij hem zijn heel sterk
die typische eigenschappen te vin
den, die voortvloeien uit de com
binatie priester Gods-ontdekkings
reiziger-avonturier. Zijn priester
schap is anders dan dat van zijn
ambtsgenoten hier in Nederland en
in heel de beschaafde wereld. Zijn
priesterschap is ook anders dan het
beeld dat men er hier vaak van
heeft. „Het ideale beeld van de
missionaris", zegt hij, „is niet meer
de man met het witte kleed aan,
die in de rechterhand de doopschelp
draagt en in de linker de rozen
krans".
Een missionaris moet de weg
naar de zielen der heidenen langs
heel veel verschillende wegen vin
den. Zo kon het ook gebeuren, dat
pater Jan Verschueren de opdracht
kreeg waarvoor hij nu in ons land
was en waarvan hij ons een interes
sant verhaal deed.
De South Pacific Commission van
de UNO, die, voornamelijk op mate
rieel gebied, werkt aan de ontwikke
ling van de zuidelijke Pacifie-landen
en hun bewoners, hadden vastgesteld,
dat verschillende volksstammen in
die landen, waaronder ook Nieuw-
Guinea valt, uitsterven. Helaas kon
men er niet de rechtstreekse oor
zaak van vinden. Het kon een gevolg
zijn van verkeerde voeding, van het
ontbreken van de hoognodige hygiëne
en er was zelfs een bekend Ameri
kaans ethnoloog, die beweerde, dat
vele van deze stammen uitstierven,
omdat ze vanwege de veranderde
levensomstandigheden „geen zin
meer hadden om te leven".
Hoe dan ook, de UNO-commissie
wilde die oorzaak wetenschappelijk
zien vastgesteld en in haar vergade
ring, de research-counsil van 1952,
werd besloten een onderzoek in te
stellen naar de depopulatie van een
bepaald volk.
Niet zonder reden viel de keus op
de Marindanim, een Papoea-stam op
Nederlands Nieuw Guinea, waarin
de ontvolking zware bressen gesla
gen had, In 1902 telde de stam der
Marjnds tussen de 15.000 en de
20.000 mensen. Thans is dat getal
6000. Daarbij deed zich echter het
merkwaardige geval voor, dat de
ontvolking in 1952 al een aantal jaren
was stopgezet en dat de stam weer
groeide. Dit bood het voordeel, dat
men het onderzoek meteen kon benut
ten om de factoren te vinden, die
zo'n keer ten goede hadden veroor
zaakt.
VERERENDE OPDRACHT.
Het gebied waarin de Marindanim
„gehuisvest" is, beslaat circa 200
km2. Heel dat gebied is dorp voor
dorp bezocht, waarbij men zich die
dorpen anders moet voorstellen dan
bij ons. De papoea's hebben maar
weinig gemeenschapszin en zij leven
in het verband van een of meer fa
milies, die dan tesamen een dorp
uitmaken.
Mannen, vrouwen en kinderen wer
den medisch onderzocht, de voeding
van de bevolking werd aan een
nauwkeurige studie onderworpen en
aan pater Jan Verschueren was tel
kens de taak om het ethnologisch
gedeelte van het onderzoek op zich
te nemen, om de cultuur, de leef
wijze van de Marinds te bestuderen.
Een jaar lang heeft dat onderzoek
geduurd. Toen zijn de deskundigen
begonnen met het samenstellen van
een rapport van hun bevindingen. Op
pater Verschueren na reisde de hele
commissie weer terug naar Neder
land, waar het rapport half dit jaar
zijn eindversie kreeg. Het is nadien
nog eens bestudeerd en nog dit jaar
gaat het rapport naar Australië,
waar het vertaald zal worden in het
Engels, om volgend jaar in boekvorm
te verschijnen.
EIGEN CULTUUR.
Inmiddels zijn de conclusies
van de commissie van deskundi
gen, neergelegd in het rapport,
nog niet wereldkundig ge
maakt. Pater Verschueren heeft
er ons een en ander van mee
gedeeld. De commissie was tot
de bevinding gekomen, dat niet
de voeding, niet de medische
verzorging oorzaken van de ont
volking waren. De grootste fac
tor bleek te zijn de cultuur van
de Marinds zelf. Daar zat een
element van destructie in.
Gebleken is, dat in het begin van
deze eeuw op N. Guin.ea een ziekte
is geïmporteerd, die gemakkelijk kon
leiden tot steriliteit. Wellicht zou de
ze ziekte niet de kans hebben ge
kregen om zo verwoestend te werken,
als niet de Marinds zelf haar ver
breid hadden door bepaalde volksge
bruiken, die eigen waren aan hun
heidense cultuur. Daar bleek de gro
te oorzaak der depopulatie te liggen.
i Ad vei tenue
PATER JAN VERSCHUEREN
missionaris-ethnoloog
NIET NIEUW..
Helemaal nieuw is deze bevinding
niet. Reeds in 1921 had de Vlaamse
missionaris pater Vertenten, die nu
reeds overleden is, zónder weten
schappelijk onderzoek aangevoeld,
dat de leefwijze van de Marinds hun
eigen ondergang betekende. Hij vroeg
en kreeg toestemming van de Ne
derlandse'regering om er met ijze
ren vuist tegen in te gaan en dat
blijkt het keerpunt te zijn geworden
in de dreigende ondergang van deze
papoeastam. Destijds is er van vele
kanten hevig geprotesteerd tegen het
werk van pater Vertenten en er zijn
dertig jaren en meer voor nodig ge
weest eer een commissie van des
kundigen durft te adviseren in de
zelfde geest van en eenvoudige mis
sionaris, die handelde vanuit zijn
roeping als priester.
Dit is wel een zeer duidelijk be
wijs voor de belangrijkheid van het
missiewerk en tevens blijkt steeds
klaarder, hoe moedig de daad van
de Nederlandse regering is geweest,
die zich achter het initiatief van pa
ter Vertenten zette. Wellicht moet
men hier ook de reden in zoeken,
waarom de UNO-commissie het hier-
bovenbeschreven onderzoek in Ne
derlandse handen legde.
Het komt de „commissie voor
onderzoek naar paranormale begaafd
heid" gewenst voor dat ter voor
koming van versnippering van krach
ten en nodeloze duplicering van
werkzaamheden samenwerking
tussen de nieuwe stichting en de „Ne
derlandse Werkgroep voor Practische
Toepassing van Paranormale Be
gaafdheid (NWP)", de „Commissie
voor Onderzoek naar Paranormale
Begaafdheid" en de „Stichting ter
Bevordering van de Psychische Phy-
sica" tot stand komt".
Aldus wordt gezegd aan het slót
van een communiqué, dat de drie
laatstgenoemde instanties hebben
doen uitgaan naar aanleiding van het
feit, dat onlangs een initiatief is ge
nomen tot het oprichten van een
..Stichting Inzake Het Vraagstuk Der
Paranormale Geneeskunst En Haar
Maatschappelijke Betekenis".
De initiatiefnemers van deze stich
ting achtten het noodzakelijk, dat een
uitgebreid wetenschappelijk onder
zoek wordt ter hand genomen, waar-
Heto nderzoek werd aan Neder
land opgedragen. Men zag dit als een
vererende opdracht. Er werd een on
derzoekscommissie samengesteld,
waarin o.a. zitting hadden een me
dicus, een physisch-antropoloog en
een voedingsspecialist. De commissie
kwam te staan onder leiding van dr
J. v. Baal, die echter korte tijd la
ter benoemd werd tot gouverneur
van Ned. N. Guinea. De leiding van
de commissie kwam toen in handen
van de Leidse dr Kooyman en voor
de opengevallen plaats werd pater
Verschueren aangezocht, die al 16
jaar in het betreffende gebied ge
werkt had als missionaris en die met
recht een kundig ethnoloog genoqmd
kon worden. Gaarne verleende mgr
H. Tillemans, vicaris van het vica
riaat Merauke op zuidelijke N. Gui
nea. toestemming daartoe.
Zo trok pater Jan Verschueren als
deskundige mee „het veld in", waar
bij zijn kennis van de taal en van
het karakter der papoea's voor de
commissie van grote betekenis bleek
te zyn.
Montpellier in Zuid-West-Frankrijk
is Donderdagochtend vroeg getroffen
door een zware regenstorm, waar
door laaggelegen stadswijken onder
water kwamen te staan. Twee men
sen zijn om het leven gekomen. Tal
rijke gezinnen moesten uit over
stroomde huizen worden geëvacueerd.
Bij een dubbele botsing tussen vier
trams te Madrdi zijn Donderdagavond
zeventien personen gewond. Het twee
de ongeluk gebeurde op dezelfde
plaats als het eerste toen de slacht
offers van de eerste botsing in zie
kenauto's werden gedragen.
bij aandacht wordt besteed aan het
medische, het staatsrechtelijk, het
strafrechtelijk en het sociologisch en
sociaal-psychologisch aspect, alsme
de aan de natuur-wetenschappelijke,
de sociaal-hygiënische en de ethische
kanten van het vraagstuk.
Een plaag voor de predikant en
voor wie naar hem luisteren. Dat
hoesten is niet nodig als U
tijdig een doosje Potter's Linia
koopt. Een prima middel tegen
hoest en keelpijn. Voorkomt be
smetting. Bij alle
Apoth. en Drog.
55 cent
per doosje.
Bij zware verkoudheid, bronchi- J
tis of catarrh neem dan Potter's
Catarrh Pastilles, per doos fl 1.10 t
De rode pastilles met de snelle i
werking. i
POTTER'S LINIA
Imp. Fa, H. ten HERKEL HILVERSUM
De vroegere mede-eigenaar en
hoofdredacteur van het Argentijnse
hlad „La Frensa", dr Alberto Gainza
Paz, is per vliegtuig te Buenos Aires
aangekomen om de leiding van het
dagblad weer op zich te nemen. Dr
Faz was in 1951 uit Argentinië ge
vlucht, toen de toenmalige president,
Juan Peron, het blad in beslag nam.
Ruim 40.000 mensen waren naar het
vliegveld gekomen om dr Paz te
begroeten. Onder hen bevonden zich
zijn moeder, mevrouw Zelmira Paz
Anchorena, die in het bezit is van de
meeste aandelen van het dagblad,
en veel vroegere personeelsleden, die
ook aan vervolging door het regiem
van Peron hebben blootgestaan.
De Argentijnse politie heeft te Bue
nos Aires in de woning van een lid
van de Peronistische vakbeweging 'n
tiental geweren en munitie aange
troffen, aldus is in de Argentijnse
hoofdstad vernomen. Verscheidene
personen werden in hechtenis geno
men.
Een honderdtal betogers heeft zich
Donderdag voor het regeringsgebouw
te Buenos Aires verzameld en. na het
zingen van een Peronistisch lied, aan
de schildwachten een schrijven over
handigd voor president Aramburu,
waarin om een christelijke begrafenis
wordt verzocht van het stoffelijk
overschot van Eva Peron.
•'H se*-,
Bisschop Jeanmard van Lafayette
in de Amerikaanse staat Louisiana
heeft de excommunicatie van twee
vrouwen, die een onderwijzeres'mis-
handeld hadden omdat zij aan blanke
en negerkinderen in hetzelfde locaal
catechismusles gaf, opgeheven. De
bisschop verklaarde, dat de vrouwen
hun spijt hadden betuigd.
(Advertentie)
een glaasje jeugd!
Wanneer er van de auteur F. Bordewijk een nieuw boek
uitkomt is dat altijd een feit van betekenis in de wereld van de
vaderlandse letteren. Ook thans is dat het geval nu bij de N.V.
Uitgevrij Nijgh van Ditmar te 's-Gravenhage, onder de titel
„Bloesemtak" weer een roman van deze productieve schrijver
verscheen.
Zoals dat steeds bij Bordewijk het
geval is, steekt ook dit boek weer vol
verrassingen. Het is bekend, dat hij
bijzondere belangstelling heeft voor
bouwkunst. In tal van boeken be
schreef hij woningen, huizenblokken
enz. Het is daarom interessant, dat
hij deze keer een architect tot een
der hoofdfiguren in zijn verhaal koos.
Zijn kennis van bouwstijlen komt dan
ook herhaaldelijk tot uiting.
Een andere verrassende omstandig
heid is, dat de geschiedenis zich af
speelt 'n Amsterdam, waar de schrij
ver zijn jeugd heeft doorgebracht.
Dat hij de hoofdstad door en door
kent, blijkt uit menige scherpe teke
ning van de verschillende wijken.
Voorts is het opmerkelijk, dat de
romancier zich bepaalt tot gewone
mensen, zoals we die allen dagelijks
in onze eigen omgeving tegenkomen.
Wie verwacht weer met uitzondei'lijke
wezens kennis te zullen maken, komt
bedrogen uit. Ook heeft de schrijver
afgezien van de bizarre namen, die
we van hem gewoon waren.
JALOEZIE
Een aantal gelovigen uit de grote
parochie van pastoor Jan Verschue
ren. Deze foto werd genomen aan
een bruiloftsmaal ter ere van twee
bruidsparen, die men op deze kiek
ziet zitten.
Wel heeft hij bij het kiezen van zijn
stof aan een ondeugd gedacht, zoals
hij dat meermalen deed. Het is voor
al de afgunst, gevolgd door laster
en haat, die in dit boek meesterlijk
beschreven wordt.
De architect wordt benijd, omdat
hij een kerk mag bouwen en succes
in zaken heeft. De ijverzucht gaat
evenwel vooral uit naar zijn vrouw,
die zo edel, zo hoogstaand, zo on
kwetsbaar is, dat haar deugd wel de
ondeugd moet oproepen. Daarbij
wordt het gezin getreiterd door de be
nedenburen, zodat het gedwongen
wordt te verhuizen. Dit alles bij el
kaar maakt het leven voor deze men
sen onmogelijk. De vrouw gaat er
aan ten onder en de man verkwijnt
na haar dood en dreigt zijn verstand
te verliezen.
Voor het zo ver is, zijn er pogingen
gedaan de roddelarij de kop in te
drukken. Er is een aanklacht inge
diend en mr Bordewijk voert een
tweetal advocaten ten tonele, die met
bewonderenswaardige vakkennis ge
karakteriseerd worden. De bladzijden,
aan deze rechtsgeleerden gewijd, be
horen tot de beste van het boek. De
handigste van de beide verdedigers
ziet kans de zaak geseponeerd te
krijgen met het gevolg, dat de on
deugd niet gestraft wordt.
EEN ARABESK
Bordewijk bewijst ook met de knap
pe compositie van dit boek, dat hij
tot onze grootste schrijvers behoort.
Het is in drie scherp onderscheiden
hoofdstukken verdeeld, waarin de
bloesemtak steeds een rol speelt. Ze
wordt als arabesk gebruikt op de te
keningen van de architect en herin
nert telkens weer aan zijn edele
deugdzame echtgenote.
De stijl van Bordewijk behoudt zijn
aparte bekoring. In enkele rake re
gels geeft hij de sfeer weer van een
huis, een straat, een kermis, een
park. Kenmerkend zijn ook weer zijn
fascinerende beschrijvingen van ogen,
gebitten en dromen.
Het is wel jammer, dat de auteur
nergens tot een christelijke gedachte
komt, die het boek naar onze over
tuiging een bevredigender slot zou
hebben gegeven. Om ten volle te kun
nen genoten worden eist dit werk
nogal wat intelligentie. Bordewijk ge
bruikt graag vreemde woorden, ci
teert uit andere talen, terwijl som
mige gesprekken zeer veel aandacht
vergen, wil men ze geheel begrijpen.
Daarom en ook om enkele passages
betreffende huwelijksontrouw e.d. kan
het boek beter uit handen van jeugdi
ge personen blijven.
De auteur heeft dit geestesproduct
aan zijn kinderen opgedragen. Deze
kunnen trots zijn op een vader, die
als 71-jarige nog altijd kans ziet het
hoge peil van zijn geschriften te
handhaven.
HOLLAND OP ZIJN
SMALST
Op 12 Mei 1933 werd de eis van de
Stichting Opeising Militaire Inkomens
Krijgsgevangenen" tegen de Staat der
Nederlanden voor uitbetaling van de mi
litaire inkomsten van de militairen van
het voormalige KNIL over de periode
van de Japanse krijgsgevangenschap door
de Haagse rechtbank ontzegd. Nu dit
vonnis op 3o Nov. j.l. door het Haagse
Gerechtshof is bekrachtigd, waarbij de
eisers werden veroordeeld tot betaling
van de kosten van het hoger beroep,
zijnde 2230 gulden, zal de aardigheid van
het procederen er voor de ex-KNIL-
militairen zo langzamerhand wel afgaan
En zulks lag misschien ook wel in de
bedoeling.
Het hof beroept zich op hetgeen is be
paald in de Nederlands-Indische comp
tabiliteitswet van 1912. waarbij de eigen
dommen en schulden van Nederland en
Nederlands-Indië volledig werden ge
scheiden.
„Hieruit vloeit voort, dat de Staat der
Nederlanden niet aansprakelijk kan wor
den gesteld voor de uitbetaling van door
de „OMINK" geëiste salarissen". Met
andere woorden: „Zie maar wat je nog
op Rijswijk gedaan kunt krijgen.'"
De OMINK schijnt nog enkele fu
tiele-, althans onder bepaalde omstan
digheden te verwaarlozen argumenten
naar voren te hebben gebracht. O.a. dat
het de Nederlandse regering is geweest,
die, na de beruchte aanval op Pearl
Harbour de oorlog aan Japan verklaarde
(vermoedelijk heeft de toenmalige Ne>
derlandse regering geen enkele KNIL-
soldaat gewaarschuwd voor de Comp
tabiliteitswet 1912; waarom zou ze ook!
„Ieder Nederlands onderdaan is im
mers verplicht de Wet te kennen", zelfs
indien zijn regering die Wet toevallig
eens over het hoofd mocht zien). Het
moet in elk geval zeer onwaarschijnlijk
worden geacht, dat het huidige Ko
ninkrijk der Nederlanden een oorlog te
gen Japan zou riskeren, met of zonder
oprechte-, maar lastige vaderlanders.
Met of zonder een beduimelde wetsrol
achter de hand.
L. PISON
„HAVEN DICHT
Voor vreemdeling, een doelloos ding.
Trekt vies gezicht. „Haven dicht".
Kindergevaar? Ja,
Een eerste plicht,
dat is waar.
„Haven dicht".
Voor winkelier, een onplezier.
Vraagt allicht „Haven dicht".
Verwaarloosde boei, zonder doel.
Zonder licht. „Haven dicht".
In 't algemeen, voor iedereen
Een smerig zicht. „Haven dicht",
Rattenplaag? Da's ook 'n vfaag
Van mijn nicht: „Haven dicht".
„Romantische plek." is al te gek.
Hier geen gedicht. „Haven dicht'.
'n Historisch verval behouden is mal.
Geheel ontwricht. „Haven dicht".
Voor 't verkeer, geen haven meer
Die moeite sticht. „Haven dicht".
Wat mooi kon 't zijn, een „Havenpléin".
Goed werk verricht. „Haven dicht".
Parkeerterrein, het „Ha\'enplein".
Van veel gewicht. „Haven dicht".
Niet meer praten, dempen laten.
Nieuwsbericht „Haven dicht".
Heer redacteur, graag dit „gezeur"
In uw blad, van onze stad.
Namens alle Vismarktstraat- en Haven
bewoners,
BREDA. ANDRé VENNINGS.
OUDERDOMSPENSIOEN
Reeds enkele malen, ook in uw blad,
leest en hoort men opmerkingen: Waar
blijft de behandeling der definitieve
ouderdomsverzekering in Kamer en Se
naat, en terecht, want hoelang is deze
wet nu al ingediend in de Kamer. Men
schijnt daar weer tijd genoeg mede te
hebben, want ja zij zelf zitten daar niet
zo op te wachten.
Realiseren zich de heren wel eens
waarvan twee oude van dagen, man en
vrouw, met een klein pensioentje van
hun voormalige werkgever, en aanvul
ling ouderdomsvoorziening zo komen aan
ca. f 30 per week, waarvan f 6 huis
huur, vuur en licht, kleding en voeding
enz. betaald moeten worden, geen mo
gelijkheid zien om daarvan rond te ko
men en dus gebrek lijden (vooral de
stille armen). Als het gaat om kinder
bijslagverhoging komt dat er direct met
vlag en wimpel door. Nu kan prof. Rom-
me wel beweren de wet Is er met 1 Juli
'56, doch ik wil hem die krachttoer wel
eens zien verrichten, dan neem ik m'n
hoedje voor hem af, en maak met m'n
stramme rug ook nog eên buiging voor
hem. Of is het weer voor een reclame
stunt dienstig bij de a.s. verkiezingen?
Laat men toch haast maken, de nood is
hoog. Als de wil er maar is, dan is dat
lange bedenken en nazien van die wet.
niét nodig, die heren weten reeds lang
genoeg waar het om gaat!
BREDA.
EEN DTE WACHT
OP DADEN.
W. VAN DER VELDENJ3REDA.
ONBEWAAKTE
OVERWEGEN!
Weer een nooit goed te maken ernstig
ongeluk bij een onbewaakte spoorweg
overgang. Wie de situatie kent bij de on
bewaakte overgangen bij Prinsenbeek
(Valdijk en Steenakkerstraat) vraagt zich
af, hoe het toelaatbaar is bij overgangen
waar velen dagelijks moeten passeren,
waaronder zeer vele kinderen, die in
Prinsenbeek de scholen bezoeken. Ik
zou hier de Staatsspoorwegen willen toe
roepen ten spoedigste knipperlichten te
willen plaatsen voordat er onnodig nog
meer slachtoffers zullen vallen.
Ook kan men de bestuurders er niet
genoeg op wijzen op dergelijke punten
de treinsirenes te laten loeien. Zeg niet
dat dit gebeurd, het wordt vele malen
vergeten. Ik zelf ben komende van de
Valdijk (Prinsenbeek) de dans ontspron
gen; daar ter plaatse is het uitzicht op
nadering van een trein totaal kwijt door
een café met tuin en aan de andere zijde
een woning tegen de spoorlijn aan. De
trein die van de richting Breda naderde
kwam als het ware geruisloos, zonder
signaal te geven nader; ten dode ge-
schrokken kon ik het gevaar ontsprin
gen.
Hopende dat deze regelen mogen bij
dragen dat in de kortst mogelijke tijd
hier de knipperlichten aangebracht wor
den. of bewaakte overwegen,
BEDE VAN EEN
INVALIDE
Ziet gins komt de stomboot van
[Spanje weer aan
Ik zie de goede Cint al van veere staan
En O wat zulen wij ons ver blijden
als de goede Cint voor ons zal rijden
Want zondag kwam hij ier van spajen
in Oosterhoud aan
en eevt die moojen geparetalde wagens
en zwarte zijne aan de aven zien staan
De goede Cint zij ook die rek tot
[zwarte piet
Vergeet vantjaar die arme invaliede niet
Maar goede Cint zij zwarte piet
ik begrijp je niet
heben dan die mensen die nuwe
[kleren nog niet
moet dat in Oosterhoud zoo lan duuren
ze heben tog un kieren ver sleten
met roestige spoor lijn te schuuren
ag zij goede Cint dat is waar maar
[in oosterhoud
gaan meer digen raar
Maar goede Cint zij zwarte piet
allen invaliede ziten un hoofén te breken
zout gij niet een goed woortje voor un
wilen spreken naamus alen invaliede
van Oosterhoud
alen naamen zijn wel op gescheven
maar het wort zoo ligt blauw blauw
ge vreeven
maar vol ver wagtin klop ons hart
Maar meschien krijgen wij tog nog
ons part
of heben ze van jaar un best niet goet
gedaan Goede Cint vraagt warte piet
DORST, BENNI
MELKPRIJS
Wat er een wonderlijke dingen ge
beuren in de wereld, lezen we dage
lijks in de krant. Wat wij echter niet
lezen is dat wij Zeeuwen, van het land
van de welvaart, onze zo rijk geprodu
ceerde artikelen zo duur kunnen betalen.
We mochten het deze week weer on
dervinden. De melkboer moest weer 2
cent bijvragen op de melk. Onze melk
van onze goede Zeeuwse melkkoeien
kost ons nu zegge en schrijve 39 cent
per fles Ben ik goed ingelicht dan be
taalt men in Brabant momenteel voor
diezelfde goeie Zeeuwse melk 34 cent
Ik vraag mij af, waarom moeten wij,
dezelfde Nederlanders als in andere
streken, toch meer betalen. Waarom nu
geen eenheidsprijs. Men kan dat op an
dere artikelen, zoals koffie, thee enz.
wel. Met de melk moet dat ook kunnen.
Zeeland en in 't bijzonder Z.-Vlaan
deren moet toch weer de dupe zijn.
Drinkt meer melk is de leuze. Onze
leuze gaat zo zoetjesaan worden: „Spaar
elke dag een kwart kan uit Melk is goed
voor elk. maar in de grote gezinnen
vooral begint het een luxe artikel te
worden, vooral in onze streek „het land
van de welvaart".
PHILIPPINE, J. M.
PARKEERVERBOD!
Zaterdagavond is de eerste botsing,
met gelukkig géén doden of ernstige ge
wonden dan gebeurd op de Halsterse-
weg op een zestigtal meters voorbij Ho
tel de Koperen Doos, richting Halste
ren. Als dagelijks gebruiker van deze
weg zou ik de verantwoordelijke auto
riteiten op het volgende willen wijzen:
er zijn regelmatig wagens geparkeerd
aan beide kanten van de weg; ook komt
het voor dat de wagens geheel of ge
deeltelijk op het fietspad staan, er zijn
ook van die onverstandige chauffeurs
(euses) die het portier openen terwijl
er een file fietsers of brommers aan ko
men; er zijn heel veel brommers die wel
bellen om te kunnen passeren maar door
de te grote snelheid en 't niet remmen
van deze onverstandige lieden, schieten
ze dan de weg op zonder om te kijken
en moet de automobilist maar zien wat
hij doet, of afremmen, of uitwijken voor
de brommer en op een tegenligger vlie
gen of de brommer in de prak rijden
(wat ik al een paar keer bijna heb zien
gebeuren).
Daarom zou ik de autoriteiten met
klem willen verzoeken: Stel een par
keerverbod in vanaf de Zoom tot café
A. van Tilburg; richt de weg naar de
polder langs de Zoom in voor parkeer
plaats (die heren autobezitters moeten
dan wel 'n honderd meter lopen, maar
ze dienen hiermede een levensbelang
van verschillende weggebruikers en lo
pen is ook wel eens gezond). Laat de
heren van de politie streng optreden te
gen allen die op de rijweg komen. Het
is nu eenmaal een voorrangsweg en
daar heb je als bromrfier of fietser niets
op te maken.
Laat alle heggen langs de weg op de
wettelijk voorgeschreven hoogte afknip
pen zodat er een goed uitzicht is. Vooral
het uitzicht dat de woonwagenbewoners
hebben, als ze de Boven Groenenwoud,
seweg af komen is totaal onvoldoende.
DAGELIJKS BERIJDER VAN
DE WEG BERGEN OP ZOOM
HALSTEREN
GEVAAR
Woensdagavond 6 uur moest ik nog
een brief posten, doch vanwege het snel
verkeer nam ik mijn weg naar de post
bus, Zandberglaan. Vanaf de Ginneken-
weg via de Rustlandstraat en Zand
berglaan. Terug via de Zandberglaan
naar Ginnekenweg.
Tot mijn grote verrassing bleek het
trottoir vanwege kabellegging door de
PTT op verschillende plaatsen opgebro
ken en niet verlicht, zodat ik op mijn
weg naar huis niet durfde verder te
gaan.
Gelukkig kreeg ik hulp van een vrien
delijk persoon die me veilig tot de Gin
nekenweg bracht.
Zijn het nu werkelijk zo'n grote kos
ten voor de PTT, een lamp of vijf met
rood licht aan de opgebroken plaatsen
aan te brengen? Nu lijkt het of de PTT
en het snelverkeer heel weinig over
hebben voor het gebeente van een voet
ganger.
BREDA. J, A. SCHREURS
Ginnekenweg 121a.
GRAFSCHRIFT
Enige -tijd geleden vervoegde ik mij
bij een steenhouwer ter plaatse voor het
maken van een grafzerk en verstrekte
hem daartoe de tekst voor het aan te
brengen opschrift (zulks in de geest
zoals dit op de bidprentjes gebruike
lijk is).
Tot mijn grote ergernis vernam ik dat
dit verboden was, zelfs de geboorte
plaats mocht niet genoemd worden! Ik
vroeg de steenhouwer wie daarover te
beslissen heeft, maar dit schijnt niemand
precies te weten. Voorschrift zegt men,
maar hoor eens hier geachte redactie,
men kan zoveel voorschriften maken als
men wil, maar volgens mijn mening (en
daar sta ik niet alleen op) is een graf
een persoonlijke aangelegenheid en nie
mand heeft het recht om voor te schrij
ven wat de nabestaanden daar uit pie-
ëteit op willen plaatsen, zelfs niet het
bestuur der R.K. begraafplaats Zuylen.
Met dank voor de plaatsruimte.
BREDA, J R.
Inderdaad heeft het bestuur van de
R.K. Begraafplaats Zuylen voor
schriften uitgevaardigd voor de afme
tingen en opschriften der graven. Dit
is geschied in het belang van de na
bestaanden zelf, die er immers prijs
op zullen stellen, dat hun overle
denen in een zo stemmig mogelijke
omgeving rusten. Overigens beschikt
men over een aantal teksten, waaruit
de nabestaanden een ruime keuze
kunnen maken. In het verleden zijn
hierover dan ook nooit moeilijkhe
den geweest. (Red.)
SPORTIEF (IV)
Naar aanleiding van de ingezonden
stukken in uw veelgelezen blad van Za
terdag 26 Nov. j.l. betreffende de wed
strijd NAC-EBOH gaarne het volgende.
Ik ben zelf een trouw NAC-aanhanger
en waar NAC speelde was ik gewoonlijk
ook. Ik schrijf „was", want sinds dit
voorjaar ben ik door ziekte niet in de
gelegenheid geweest een wedtsrijd van
NAC te gaan zien, en vermoedelijk zal
dit nog wel even zo blijven.
Als al het publiek dat regelmatig
iedere Zondag de speelvelden omzoomt,
zich eens realiseerde hoe bevoorrecht ze
zijn op zo heel veel anderen die door
ziekte enz. soms zeer lange tijd niet in
de gelegenheid zijn iets van dit alles te
zien en te beleven, dan geloof ik heel
beslist dat er langs de lijnen veel min
der ongezonde critiek en gehoon gehoord
zou worden.
Bovendien is en blijft het laf om een
speler of scheidsrechter die een slechte
dag heeft, uit te jouwen.
Dit is een gebrek aan fatsoen en daar
bij hebben de NAC-spelers dit beslist
niet verdiend. Zij toch waren het die in
het afgelopen seizoen mede zorgden dat
Brabant zijn vier kampioenen kreeg.
Of zijn deze supporters ook deze pres
tatie al weer vergeten?
Misschien interesseert het dan deze
zelfde supporters ook niet wat voor in
druk de tegenpartij en hun aanhang van
het Bredase publiek mee neemt naar hun
woonplaats?
Of komen die heren nooit buiten
Breda?
HILVERSUM, TH. JANSINK.
Piet Heinstraat 17.
Al Goodhart, schrijver van het
liedje ,,Auf wiedersehen, my dear"
en andere „hit tunes", is plotseling
overleden. Hij zakte Woensdagavond
in de nabijheid van zijn huis op straat
in elkaar en overleed. Hij heeft de
vijftigjarige leeftijd bereikt.
Wij geven U hierbij een kaart
waarop de dodelijke verkeersonge
vallen gedurende de afgelopen
maand November zijn aangetekend
P'7 hrxtrho-1
7 ir/n c\p~o Irani-
JANSSEN.
dient men zich er rekenschap van
te geven dat de werkelijkheid nou
huiveringwekkender is' dan dn
beeld. Immers volgens de regelen
van de statistiek worden alle
slachtoffers die binnen 30 dagen na
een ongeval overlijden gerekend
to, de categorie dodelijke verkeers
ongevallen. Aan de andere kant
komen na het einde van de maand
uit de plaatselijke oolitierapporten
r. trt-n al <;1 77aar -in-
ren die om een of andere reden
niet onmiddellijk zijn geregistreerd.
Ondanks het feit dat deze kaart
dus niet volledig is in letterlijke
zin is het beeld dermate beklem
mend dat iedere weggebruiker dit
in zich op moet nemen.