PAPIER VOOR UW PEN SPINWIEL JONGE Hensen en <HM,uzen Cultuur van Papoea's was bron van hun eigen ondergang Bloesemtak' Samenwerking bepleit llagMad Pc Stem Twee doden in Montpellier Dr Paz is terug in Argentinië Excommunicatie opgeheven DERDE BLAD ZATERDAG 3 DECEMBER 1955 Pater Jan Verschueren vertelt over N. Guinea Deskundigen onderschreven de mening van Vlaamse missionaris EEN KEERPUNT h,Paranormale geneeswijzen Bij zware regenstorm 17 gewonden Dubbele trambotsing in Madrid Begroet door 40.000 mensen 55 55 Nieuwe roman van Bordewijk Verrassingen Al Goodhart overleden Gedood in het verkeer (Van onze speciale verslaggever). Pater Jan Verschueren M.S.C. toevallig in Oosterhout gebo ren, maar verder op en top Ba- velaar is Zondag weer in 't vliegtuig gestapt voor de terug reis naar Nieuw-Guinea, na ruim een maand in zijn vader land te hebben vertoefd. Die dikke maand is allesbehalve 'n vacantiemaand geworden. Slechts drie dagen heeft pa ter Verschueren in „zijn dorp" Bavel doorgebracht. Voor de rest reisde hij door Nederland om tal van ingewikkelde be sprekingen te voeren. Pater Verschueren was n.l. naar hier gekomen als lid van een com missie van Nederlandse deskun digen, die een uitgebreide studie hebben gemaakt onder de bevol king van Zuid Nieuw-Guinea, met name onder de Marinda- nim. Pater Jan Verschueren een ge roosterde huid en een scherp gete kend gezicht spreekt met royale gebaren. Bij hem zijn heel sterk die typische eigenschappen te vin den, die voortvloeien uit de com binatie priester Gods-ontdekkings reiziger-avonturier. Zijn priester schap is anders dan dat van zijn ambtsgenoten hier in Nederland en in heel de beschaafde wereld. Zijn priesterschap is ook anders dan het beeld dat men er hier vaak van heeft. „Het ideale beeld van de missionaris", zegt hij, „is niet meer de man met het witte kleed aan, die in de rechterhand de doopschelp draagt en in de linker de rozen krans". Een missionaris moet de weg naar de zielen der heidenen langs heel veel verschillende wegen vin den. Zo kon het ook gebeuren, dat pater Jan Verschueren de opdracht kreeg waarvoor hij nu in ons land was en waarvan hij ons een interes sant verhaal deed. De South Pacific Commission van de UNO, die, voornamelijk op mate rieel gebied, werkt aan de ontwikke ling van de zuidelijke Pacifie-landen en hun bewoners, hadden vastgesteld, dat verschillende volksstammen in die landen, waaronder ook Nieuw- Guinea valt, uitsterven. Helaas kon men er niet de rechtstreekse oor zaak van vinden. Het kon een gevolg zijn van verkeerde voeding, van het ontbreken van de hoognodige hygiëne en er was zelfs een bekend Ameri kaans ethnoloog, die beweerde, dat vele van deze stammen uitstierven, omdat ze vanwege de veranderde levensomstandigheden „geen zin meer hadden om te leven". Hoe dan ook, de UNO-commissie wilde die oorzaak wetenschappelijk zien vastgesteld en in haar vergade ring, de research-counsil van 1952, werd besloten een onderzoek in te stellen naar de depopulatie van een bepaald volk. Niet zonder reden viel de keus op de Marindanim, een Papoea-stam op Nederlands Nieuw Guinea, waarin de ontvolking zware bressen gesla gen had, In 1902 telde de stam der Marjnds tussen de 15.000 en de 20.000 mensen. Thans is dat getal 6000. Daarbij deed zich echter het merkwaardige geval voor, dat de ontvolking in 1952 al een aantal jaren was stopgezet en dat de stam weer groeide. Dit bood het voordeel, dat men het onderzoek meteen kon benut ten om de factoren te vinden, die zo'n keer ten goede hadden veroor zaakt. VERERENDE OPDRACHT. Het gebied waarin de Marindanim „gehuisvest" is, beslaat circa 200 km2. Heel dat gebied is dorp voor dorp bezocht, waarbij men zich die dorpen anders moet voorstellen dan bij ons. De papoea's hebben maar weinig gemeenschapszin en zij leven in het verband van een of meer fa milies, die dan tesamen een dorp uitmaken. Mannen, vrouwen en kinderen wer den medisch onderzocht, de voeding van de bevolking werd aan een nauwkeurige studie onderworpen en aan pater Jan Verschueren was tel kens de taak om het ethnologisch gedeelte van het onderzoek op zich te nemen, om de cultuur, de leef wijze van de Marinds te bestuderen. Een jaar lang heeft dat onderzoek geduurd. Toen zijn de deskundigen begonnen met het samenstellen van een rapport van hun bevindingen. Op pater Verschueren na reisde de hele commissie weer terug naar Neder land, waar het rapport half dit jaar zijn eindversie kreeg. Het is nadien nog eens bestudeerd en nog dit jaar gaat het rapport naar Australië, waar het vertaald zal worden in het Engels, om volgend jaar in boekvorm te verschijnen. EIGEN CULTUUR. Inmiddels zijn de conclusies van de commissie van deskundi gen, neergelegd in het rapport, nog niet wereldkundig ge maakt. Pater Verschueren heeft er ons een en ander van mee gedeeld. De commissie was tot de bevinding gekomen, dat niet de voeding, niet de medische verzorging oorzaken van de ont volking waren. De grootste fac tor bleek te zijn de cultuur van de Marinds zelf. Daar zat een element van destructie in. Gebleken is, dat in het begin van deze eeuw op N. Guin.ea een ziekte is geïmporteerd, die gemakkelijk kon leiden tot steriliteit. Wellicht zou de ze ziekte niet de kans hebben ge kregen om zo verwoestend te werken, als niet de Marinds zelf haar ver breid hadden door bepaalde volksge bruiken, die eigen waren aan hun heidense cultuur. Daar bleek de gro te oorzaak der depopulatie te liggen. i Ad vei tenue PATER JAN VERSCHUEREN missionaris-ethnoloog NIET NIEUW.. Helemaal nieuw is deze bevinding niet. Reeds in 1921 had de Vlaamse missionaris pater Vertenten, die nu reeds overleden is, zónder weten schappelijk onderzoek aangevoeld, dat de leefwijze van de Marinds hun eigen ondergang betekende. Hij vroeg en kreeg toestemming van de Ne derlandse'regering om er met ijze ren vuist tegen in te gaan en dat blijkt het keerpunt te zijn geworden in de dreigende ondergang van deze papoeastam. Destijds is er van vele kanten hevig geprotesteerd tegen het werk van pater Vertenten en er zijn dertig jaren en meer voor nodig ge weest eer een commissie van des kundigen durft te adviseren in de zelfde geest van en eenvoudige mis sionaris, die handelde vanuit zijn roeping als priester. Dit is wel een zeer duidelijk be wijs voor de belangrijkheid van het missiewerk en tevens blijkt steeds klaarder, hoe moedig de daad van de Nederlandse regering is geweest, die zich achter het initiatief van pa ter Vertenten zette. Wellicht moet men hier ook de reden in zoeken, waarom de UNO-commissie het hier- bovenbeschreven onderzoek in Ne derlandse handen legde. Het komt de „commissie voor onderzoek naar paranormale begaafd heid" gewenst voor dat ter voor koming van versnippering van krach ten en nodeloze duplicering van werkzaamheden samenwerking tussen de nieuwe stichting en de „Ne derlandse Werkgroep voor Practische Toepassing van Paranormale Be gaafdheid (NWP)", de „Commissie voor Onderzoek naar Paranormale Begaafdheid" en de „Stichting ter Bevordering van de Psychische Phy- sica" tot stand komt". Aldus wordt gezegd aan het slót van een communiqué, dat de drie laatstgenoemde instanties hebben doen uitgaan naar aanleiding van het feit, dat onlangs een initiatief is ge nomen tot het oprichten van een ..Stichting Inzake Het Vraagstuk Der Paranormale Geneeskunst En Haar Maatschappelijke Betekenis". De initiatiefnemers van deze stich ting achtten het noodzakelijk, dat een uitgebreid wetenschappelijk onder zoek wordt ter hand genomen, waar- Heto nderzoek werd aan Neder land opgedragen. Men zag dit als een vererende opdracht. Er werd een on derzoekscommissie samengesteld, waarin o.a. zitting hadden een me dicus, een physisch-antropoloog en een voedingsspecialist. De commissie kwam te staan onder leiding van dr J. v. Baal, die echter korte tijd la ter benoemd werd tot gouverneur van Ned. N. Guinea. De leiding van de commissie kwam toen in handen van de Leidse dr Kooyman en voor de opengevallen plaats werd pater Verschueren aangezocht, die al 16 jaar in het betreffende gebied ge werkt had als missionaris en die met recht een kundig ethnoloog genoqmd kon worden. Gaarne verleende mgr H. Tillemans, vicaris van het vica riaat Merauke op zuidelijke N. Gui nea. toestemming daartoe. Zo trok pater Jan Verschueren als deskundige mee „het veld in", waar bij zijn kennis van de taal en van het karakter der papoea's voor de commissie van grote betekenis bleek te zyn. Montpellier in Zuid-West-Frankrijk is Donderdagochtend vroeg getroffen door een zware regenstorm, waar door laaggelegen stadswijken onder water kwamen te staan. Twee men sen zijn om het leven gekomen. Tal rijke gezinnen moesten uit over stroomde huizen worden geëvacueerd. Bij een dubbele botsing tussen vier trams te Madrdi zijn Donderdagavond zeventien personen gewond. Het twee de ongeluk gebeurde op dezelfde plaats als het eerste toen de slacht offers van de eerste botsing in zie kenauto's werden gedragen. bij aandacht wordt besteed aan het medische, het staatsrechtelijk, het strafrechtelijk en het sociologisch en sociaal-psychologisch aspect, alsme de aan de natuur-wetenschappelijke, de sociaal-hygiënische en de ethische kanten van het vraagstuk. Een plaag voor de predikant en voor wie naar hem luisteren. Dat hoesten is niet nodig als U tijdig een doosje Potter's Linia koopt. Een prima middel tegen hoest en keelpijn. Voorkomt be smetting. Bij alle Apoth. en Drog. 55 cent per doosje. Bij zware verkoudheid, bronchi- J tis of catarrh neem dan Potter's Catarrh Pastilles, per doos fl 1.10 t De rode pastilles met de snelle i werking. i POTTER'S LINIA Imp. Fa, H. ten HERKEL HILVERSUM De vroegere mede-eigenaar en hoofdredacteur van het Argentijnse hlad „La Frensa", dr Alberto Gainza Paz, is per vliegtuig te Buenos Aires aangekomen om de leiding van het dagblad weer op zich te nemen. Dr Faz was in 1951 uit Argentinië ge vlucht, toen de toenmalige president, Juan Peron, het blad in beslag nam. Ruim 40.000 mensen waren naar het vliegveld gekomen om dr Paz te begroeten. Onder hen bevonden zich zijn moeder, mevrouw Zelmira Paz Anchorena, die in het bezit is van de meeste aandelen van het dagblad, en veel vroegere personeelsleden, die ook aan vervolging door het regiem van Peron hebben blootgestaan. De Argentijnse politie heeft te Bue nos Aires in de woning van een lid van de Peronistische vakbeweging 'n tiental geweren en munitie aange troffen, aldus is in de Argentijnse hoofdstad vernomen. Verscheidene personen werden in hechtenis geno men. Een honderdtal betogers heeft zich Donderdag voor het regeringsgebouw te Buenos Aires verzameld en. na het zingen van een Peronistisch lied, aan de schildwachten een schrijven over handigd voor president Aramburu, waarin om een christelijke begrafenis wordt verzocht van het stoffelijk overschot van Eva Peron. •'H se*-, Bisschop Jeanmard van Lafayette in de Amerikaanse staat Louisiana heeft de excommunicatie van twee vrouwen, die een onderwijzeres'mis- handeld hadden omdat zij aan blanke en negerkinderen in hetzelfde locaal catechismusles gaf, opgeheven. De bisschop verklaarde, dat de vrouwen hun spijt hadden betuigd. (Advertentie) een glaasje jeugd! Wanneer er van de auteur F. Bordewijk een nieuw boek uitkomt is dat altijd een feit van betekenis in de wereld van de vaderlandse letteren. Ook thans is dat het geval nu bij de N.V. Uitgevrij Nijgh van Ditmar te 's-Gravenhage, onder de titel „Bloesemtak" weer een roman van deze productieve schrijver verscheen. Zoals dat steeds bij Bordewijk het geval is, steekt ook dit boek weer vol verrassingen. Het is bekend, dat hij bijzondere belangstelling heeft voor bouwkunst. In tal van boeken be schreef hij woningen, huizenblokken enz. Het is daarom interessant, dat hij deze keer een architect tot een der hoofdfiguren in zijn verhaal koos. Zijn kennis van bouwstijlen komt dan ook herhaaldelijk tot uiting. Een andere verrassende omstandig heid is, dat de geschiedenis zich af speelt 'n Amsterdam, waar de schrij ver zijn jeugd heeft doorgebracht. Dat hij de hoofdstad door en door kent, blijkt uit menige scherpe teke ning van de verschillende wijken. Voorts is het opmerkelijk, dat de romancier zich bepaalt tot gewone mensen, zoals we die allen dagelijks in onze eigen omgeving tegenkomen. Wie verwacht weer met uitzondei'lijke wezens kennis te zullen maken, komt bedrogen uit. Ook heeft de schrijver afgezien van de bizarre namen, die we van hem gewoon waren. JALOEZIE Een aantal gelovigen uit de grote parochie van pastoor Jan Verschue ren. Deze foto werd genomen aan een bruiloftsmaal ter ere van twee bruidsparen, die men op deze kiek ziet zitten. Wel heeft hij bij het kiezen van zijn stof aan een ondeugd gedacht, zoals hij dat meermalen deed. Het is voor al de afgunst, gevolgd door laster en haat, die in dit boek meesterlijk beschreven wordt. De architect wordt benijd, omdat hij een kerk mag bouwen en succes in zaken heeft. De ijverzucht gaat evenwel vooral uit naar zijn vrouw, die zo edel, zo hoogstaand, zo on kwetsbaar is, dat haar deugd wel de ondeugd moet oproepen. Daarbij wordt het gezin getreiterd door de be nedenburen, zodat het gedwongen wordt te verhuizen. Dit alles bij el kaar maakt het leven voor deze men sen onmogelijk. De vrouw gaat er aan ten onder en de man verkwijnt na haar dood en dreigt zijn verstand te verliezen. Voor het zo ver is, zijn er pogingen gedaan de roddelarij de kop in te drukken. Er is een aanklacht inge diend en mr Bordewijk voert een tweetal advocaten ten tonele, die met bewonderenswaardige vakkennis ge karakteriseerd worden. De bladzijden, aan deze rechtsgeleerden gewijd, be horen tot de beste van het boek. De handigste van de beide verdedigers ziet kans de zaak geseponeerd te krijgen met het gevolg, dat de on deugd niet gestraft wordt. EEN ARABESK Bordewijk bewijst ook met de knap pe compositie van dit boek, dat hij tot onze grootste schrijvers behoort. Het is in drie scherp onderscheiden hoofdstukken verdeeld, waarin de bloesemtak steeds een rol speelt. Ze wordt als arabesk gebruikt op de te keningen van de architect en herin nert telkens weer aan zijn edele deugdzame echtgenote. De stijl van Bordewijk behoudt zijn aparte bekoring. In enkele rake re gels geeft hij de sfeer weer van een huis, een straat, een kermis, een park. Kenmerkend zijn ook weer zijn fascinerende beschrijvingen van ogen, gebitten en dromen. Het is wel jammer, dat de auteur nergens tot een christelijke gedachte komt, die het boek naar onze over tuiging een bevredigender slot zou hebben gegeven. Om ten volle te kun nen genoten worden eist dit werk nogal wat intelligentie. Bordewijk ge bruikt graag vreemde woorden, ci teert uit andere talen, terwijl som mige gesprekken zeer veel aandacht vergen, wil men ze geheel begrijpen. Daarom en ook om enkele passages betreffende huwelijksontrouw e.d. kan het boek beter uit handen van jeugdi ge personen blijven. De auteur heeft dit geestesproduct aan zijn kinderen opgedragen. Deze kunnen trots zijn op een vader, die als 71-jarige nog altijd kans ziet het hoge peil van zijn geschriften te handhaven. HOLLAND OP ZIJN SMALST Op 12 Mei 1933 werd de eis van de Stichting Opeising Militaire Inkomens Krijgsgevangenen" tegen de Staat der Nederlanden voor uitbetaling van de mi litaire inkomsten van de militairen van het voormalige KNIL over de periode van de Japanse krijgsgevangenschap door de Haagse rechtbank ontzegd. Nu dit vonnis op 3o Nov. j.l. door het Haagse Gerechtshof is bekrachtigd, waarbij de eisers werden veroordeeld tot betaling van de kosten van het hoger beroep, zijnde 2230 gulden, zal de aardigheid van het procederen er voor de ex-KNIL- militairen zo langzamerhand wel afgaan En zulks lag misschien ook wel in de bedoeling. Het hof beroept zich op hetgeen is be paald in de Nederlands-Indische comp tabiliteitswet van 1912. waarbij de eigen dommen en schulden van Nederland en Nederlands-Indië volledig werden ge scheiden. „Hieruit vloeit voort, dat de Staat der Nederlanden niet aansprakelijk kan wor den gesteld voor de uitbetaling van door de „OMINK" geëiste salarissen". Met andere woorden: „Zie maar wat je nog op Rijswijk gedaan kunt krijgen.'" De OMINK schijnt nog enkele fu tiele-, althans onder bepaalde omstan digheden te verwaarlozen argumenten naar voren te hebben gebracht. O.a. dat het de Nederlandse regering is geweest, die, na de beruchte aanval op Pearl Harbour de oorlog aan Japan verklaarde (vermoedelijk heeft de toenmalige Ne> derlandse regering geen enkele KNIL- soldaat gewaarschuwd voor de Comp tabiliteitswet 1912; waarom zou ze ook! „Ieder Nederlands onderdaan is im mers verplicht de Wet te kennen", zelfs indien zijn regering die Wet toevallig eens over het hoofd mocht zien). Het moet in elk geval zeer onwaarschijnlijk worden geacht, dat het huidige Ko ninkrijk der Nederlanden een oorlog te gen Japan zou riskeren, met of zonder oprechte-, maar lastige vaderlanders. Met of zonder een beduimelde wetsrol achter de hand. L. PISON „HAVEN DICHT Voor vreemdeling, een doelloos ding. Trekt vies gezicht. „Haven dicht". Kindergevaar? Ja, Een eerste plicht, dat is waar. „Haven dicht". Voor winkelier, een onplezier. Vraagt allicht „Haven dicht". Verwaarloosde boei, zonder doel. Zonder licht. „Haven dicht". In 't algemeen, voor iedereen Een smerig zicht. „Haven dicht", Rattenplaag? Da's ook 'n vfaag Van mijn nicht: „Haven dicht". „Romantische plek." is al te gek. Hier geen gedicht. „Haven dicht'. 'n Historisch verval behouden is mal. Geheel ontwricht. „Haven dicht". Voor 't verkeer, geen haven meer Die moeite sticht. „Haven dicht". Wat mooi kon 't zijn, een „Havenpléin". Goed werk verricht. „Haven dicht". Parkeerterrein, het „Ha\'enplein". Van veel gewicht. „Haven dicht". Niet meer praten, dempen laten. Nieuwsbericht „Haven dicht". Heer redacteur, graag dit „gezeur" In uw blad, van onze stad. Namens alle Vismarktstraat- en Haven bewoners, BREDA. ANDRé VENNINGS. OUDERDOMSPENSIOEN Reeds enkele malen, ook in uw blad, leest en hoort men opmerkingen: Waar blijft de behandeling der definitieve ouderdomsverzekering in Kamer en Se naat, en terecht, want hoelang is deze wet nu al ingediend in de Kamer. Men schijnt daar weer tijd genoeg mede te hebben, want ja zij zelf zitten daar niet zo op te wachten. Realiseren zich de heren wel eens waarvan twee oude van dagen, man en vrouw, met een klein pensioentje van hun voormalige werkgever, en aanvul ling ouderdomsvoorziening zo komen aan ca. f 30 per week, waarvan f 6 huis huur, vuur en licht, kleding en voeding enz. betaald moeten worden, geen mo gelijkheid zien om daarvan rond te ko men en dus gebrek lijden (vooral de stille armen). Als het gaat om kinder bijslagverhoging komt dat er direct met vlag en wimpel door. Nu kan prof. Rom- me wel beweren de wet Is er met 1 Juli '56, doch ik wil hem die krachttoer wel eens zien verrichten, dan neem ik m'n hoedje voor hem af, en maak met m'n stramme rug ook nog eên buiging voor hem. Of is het weer voor een reclame stunt dienstig bij de a.s. verkiezingen? Laat men toch haast maken, de nood is hoog. Als de wil er maar is, dan is dat lange bedenken en nazien van die wet. niét nodig, die heren weten reeds lang genoeg waar het om gaat! BREDA. EEN DTE WACHT OP DADEN. W. VAN DER VELDENJ3REDA. ONBEWAAKTE OVERWEGEN! Weer een nooit goed te maken ernstig ongeluk bij een onbewaakte spoorweg overgang. Wie de situatie kent bij de on bewaakte overgangen bij Prinsenbeek (Valdijk en Steenakkerstraat) vraagt zich af, hoe het toelaatbaar is bij overgangen waar velen dagelijks moeten passeren, waaronder zeer vele kinderen, die in Prinsenbeek de scholen bezoeken. Ik zou hier de Staatsspoorwegen willen toe roepen ten spoedigste knipperlichten te willen plaatsen voordat er onnodig nog meer slachtoffers zullen vallen. Ook kan men de bestuurders er niet genoeg op wijzen op dergelijke punten de treinsirenes te laten loeien. Zeg niet dat dit gebeurd, het wordt vele malen vergeten. Ik zelf ben komende van de Valdijk (Prinsenbeek) de dans ontspron gen; daar ter plaatse is het uitzicht op nadering van een trein totaal kwijt door een café met tuin en aan de andere zijde een woning tegen de spoorlijn aan. De trein die van de richting Breda naderde kwam als het ware geruisloos, zonder signaal te geven nader; ten dode ge- schrokken kon ik het gevaar ontsprin gen. Hopende dat deze regelen mogen bij dragen dat in de kortst mogelijke tijd hier de knipperlichten aangebracht wor den. of bewaakte overwegen, BEDE VAN EEN INVALIDE Ziet gins komt de stomboot van [Spanje weer aan Ik zie de goede Cint al van veere staan En O wat zulen wij ons ver blijden als de goede Cint voor ons zal rijden Want zondag kwam hij ier van spajen in Oosterhoud aan en eevt die moojen geparetalde wagens en zwarte zijne aan de aven zien staan De goede Cint zij ook die rek tot [zwarte piet Vergeet vantjaar die arme invaliede niet Maar goede Cint zij zwarte piet ik begrijp je niet heben dan die mensen die nuwe [kleren nog niet moet dat in Oosterhoud zoo lan duuren ze heben tog un kieren ver sleten met roestige spoor lijn te schuuren ag zij goede Cint dat is waar maar [in oosterhoud gaan meer digen raar Maar goede Cint zij zwarte piet allen invaliede ziten un hoofén te breken zout gij niet een goed woortje voor un wilen spreken naamus alen invaliede van Oosterhoud alen naamen zijn wel op gescheven maar het wort zoo ligt blauw blauw ge vreeven maar vol ver wagtin klop ons hart Maar meschien krijgen wij tog nog ons part of heben ze van jaar un best niet goet gedaan Goede Cint vraagt warte piet DORST, BENNI MELKPRIJS Wat er een wonderlijke dingen ge beuren in de wereld, lezen we dage lijks in de krant. Wat wij echter niet lezen is dat wij Zeeuwen, van het land van de welvaart, onze zo rijk geprodu ceerde artikelen zo duur kunnen betalen. We mochten het deze week weer on dervinden. De melkboer moest weer 2 cent bijvragen op de melk. Onze melk van onze goede Zeeuwse melkkoeien kost ons nu zegge en schrijve 39 cent per fles Ben ik goed ingelicht dan be taalt men in Brabant momenteel voor diezelfde goeie Zeeuwse melk 34 cent Ik vraag mij af, waarom moeten wij, dezelfde Nederlanders als in andere streken, toch meer betalen. Waarom nu geen eenheidsprijs. Men kan dat op an dere artikelen, zoals koffie, thee enz. wel. Met de melk moet dat ook kunnen. Zeeland en in 't bijzonder Z.-Vlaan deren moet toch weer de dupe zijn. Drinkt meer melk is de leuze. Onze leuze gaat zo zoetjesaan worden: „Spaar elke dag een kwart kan uit Melk is goed voor elk. maar in de grote gezinnen vooral begint het een luxe artikel te worden, vooral in onze streek „het land van de welvaart". PHILIPPINE, J. M. PARKEERVERBOD! Zaterdagavond is de eerste botsing, met gelukkig géén doden of ernstige ge wonden dan gebeurd op de Halsterse- weg op een zestigtal meters voorbij Ho tel de Koperen Doos, richting Halste ren. Als dagelijks gebruiker van deze weg zou ik de verantwoordelijke auto riteiten op het volgende willen wijzen: er zijn regelmatig wagens geparkeerd aan beide kanten van de weg; ook komt het voor dat de wagens geheel of ge deeltelijk op het fietspad staan, er zijn ook van die onverstandige chauffeurs (euses) die het portier openen terwijl er een file fietsers of brommers aan ko men; er zijn heel veel brommers die wel bellen om te kunnen passeren maar door de te grote snelheid en 't niet remmen van deze onverstandige lieden, schieten ze dan de weg op zonder om te kijken en moet de automobilist maar zien wat hij doet, of afremmen, of uitwijken voor de brommer en op een tegenligger vlie gen of de brommer in de prak rijden (wat ik al een paar keer bijna heb zien gebeuren). Daarom zou ik de autoriteiten met klem willen verzoeken: Stel een par keerverbod in vanaf de Zoom tot café A. van Tilburg; richt de weg naar de polder langs de Zoom in voor parkeer plaats (die heren autobezitters moeten dan wel 'n honderd meter lopen, maar ze dienen hiermede een levensbelang van verschillende weggebruikers en lo pen is ook wel eens gezond). Laat de heren van de politie streng optreden te gen allen die op de rijweg komen. Het is nu eenmaal een voorrangsweg en daar heb je als bromrfier of fietser niets op te maken. Laat alle heggen langs de weg op de wettelijk voorgeschreven hoogte afknip pen zodat er een goed uitzicht is. Vooral het uitzicht dat de woonwagenbewoners hebben, als ze de Boven Groenenwoud, seweg af komen is totaal onvoldoende. DAGELIJKS BERIJDER VAN DE WEG BERGEN OP ZOOM HALSTEREN GEVAAR Woensdagavond 6 uur moest ik nog een brief posten, doch vanwege het snel verkeer nam ik mijn weg naar de post bus, Zandberglaan. Vanaf de Ginneken- weg via de Rustlandstraat en Zand berglaan. Terug via de Zandberglaan naar Ginnekenweg. Tot mijn grote verrassing bleek het trottoir vanwege kabellegging door de PTT op verschillende plaatsen opgebro ken en niet verlicht, zodat ik op mijn weg naar huis niet durfde verder te gaan. Gelukkig kreeg ik hulp van een vrien delijk persoon die me veilig tot de Gin nekenweg bracht. Zijn het nu werkelijk zo'n grote kos ten voor de PTT, een lamp of vijf met rood licht aan de opgebroken plaatsen aan te brengen? Nu lijkt het of de PTT en het snelverkeer heel weinig over hebben voor het gebeente van een voet ganger. BREDA. J, A. SCHREURS Ginnekenweg 121a. GRAFSCHRIFT Enige -tijd geleden vervoegde ik mij bij een steenhouwer ter plaatse voor het maken van een grafzerk en verstrekte hem daartoe de tekst voor het aan te brengen opschrift (zulks in de geest zoals dit op de bidprentjes gebruike lijk is). Tot mijn grote ergernis vernam ik dat dit verboden was, zelfs de geboorte plaats mocht niet genoemd worden! Ik vroeg de steenhouwer wie daarover te beslissen heeft, maar dit schijnt niemand precies te weten. Voorschrift zegt men, maar hoor eens hier geachte redactie, men kan zoveel voorschriften maken als men wil, maar volgens mijn mening (en daar sta ik niet alleen op) is een graf een persoonlijke aangelegenheid en nie mand heeft het recht om voor te schrij ven wat de nabestaanden daar uit pie- ëteit op willen plaatsen, zelfs niet het bestuur der R.K. begraafplaats Zuylen. Met dank voor de plaatsruimte. BREDA, J R. Inderdaad heeft het bestuur van de R.K. Begraafplaats Zuylen voor schriften uitgevaardigd voor de afme tingen en opschriften der graven. Dit is geschied in het belang van de na bestaanden zelf, die er immers prijs op zullen stellen, dat hun overle denen in een zo stemmig mogelijke omgeving rusten. Overigens beschikt men over een aantal teksten, waaruit de nabestaanden een ruime keuze kunnen maken. In het verleden zijn hierover dan ook nooit moeilijkhe den geweest. (Red.) SPORTIEF (IV) Naar aanleiding van de ingezonden stukken in uw veelgelezen blad van Za terdag 26 Nov. j.l. betreffende de wed strijd NAC-EBOH gaarne het volgende. Ik ben zelf een trouw NAC-aanhanger en waar NAC speelde was ik gewoonlijk ook. Ik schrijf „was", want sinds dit voorjaar ben ik door ziekte niet in de gelegenheid geweest een wedtsrijd van NAC te gaan zien, en vermoedelijk zal dit nog wel even zo blijven. Als al het publiek dat regelmatig iedere Zondag de speelvelden omzoomt, zich eens realiseerde hoe bevoorrecht ze zijn op zo heel veel anderen die door ziekte enz. soms zeer lange tijd niet in de gelegenheid zijn iets van dit alles te zien en te beleven, dan geloof ik heel beslist dat er langs de lijnen veel min der ongezonde critiek en gehoon gehoord zou worden. Bovendien is en blijft het laf om een speler of scheidsrechter die een slechte dag heeft, uit te jouwen. Dit is een gebrek aan fatsoen en daar bij hebben de NAC-spelers dit beslist niet verdiend. Zij toch waren het die in het afgelopen seizoen mede zorgden dat Brabant zijn vier kampioenen kreeg. Of zijn deze supporters ook deze pres tatie al weer vergeten? Misschien interesseert het dan deze zelfde supporters ook niet wat voor in druk de tegenpartij en hun aanhang van het Bredase publiek mee neemt naar hun woonplaats? Of komen die heren nooit buiten Breda? HILVERSUM, TH. JANSINK. Piet Heinstraat 17. Al Goodhart, schrijver van het liedje ,,Auf wiedersehen, my dear" en andere „hit tunes", is plotseling overleden. Hij zakte Woensdagavond in de nabijheid van zijn huis op straat in elkaar en overleed. Hij heeft de vijftigjarige leeftijd bereikt. Wij geven U hierbij een kaart waarop de dodelijke verkeersonge vallen gedurende de afgelopen maand November zijn aangetekend P'7 hrxtrho-1 7 ir/n c\p~o Irani- JANSSEN. dient men zich er rekenschap van te geven dat de werkelijkheid nou huiveringwekkender is' dan dn beeld. Immers volgens de regelen van de statistiek worden alle slachtoffers die binnen 30 dagen na een ongeval overlijden gerekend to, de categorie dodelijke verkeers ongevallen. Aan de andere kant komen na het einde van de maand uit de plaatselijke oolitierapporten r. trt-n al <;1 77aar -in- ren die om een of andere reden niet onmiddellijk zijn geregistreerd. Ondanks het feit dat deze kaart dus niet volledig is in letterlijke zin is het beeld dermate beklem mend dat iedere weggebruiker dit in zich op moet nemen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1955 | | pagina 5