Sovjet-architectuur zoekt in
het massale en in overdaad
Zeeuws Portret
VAN DE BOEKENPLANK
bah"
and
ZES DODEN
Lage waterstand
op de Rijn
EEN OF TWEE MAALTIJDEN?
VA LD A
11
12.000 km. door de Sovjet-Unie
k
Braziliaans vliegtuig
vloog tegen boom
Mist veroorzaakte
treinbotsing
Zware straf voor
radioluisteraar
RADIO
/ideale 4oee/ujjaae
Sociaalwerker
J
Pikken Bruine s Dui
Om het hart van
de massa
Herdrukken
De vleermuis op de toren
Het lichte huis
Rik Roberts
Op liefdes lichte voeten
Vader, het beste
paard van stal
O, Marolleke
Sara Dane
10
'PEL
terug ben in
id!
JA KWAM AL
GEROEPF.7
Fortuna '54
n, maar nog
uit Nederland
bereikt. Hol-
>ord, DFC en
ook interesse
d van Fortuna
het aanlokke-
r ik dan weer
ouwde omge-
n en dicht bij
n zou komen
het derhalve
In Geleen zag
strijdmakkers,
■ans de Munck
mooie herin-
edstrijd in Pa-
IOK PRETTIGE
RINNERINGEN.
ween ik dus uit
hoopvol gestart
i liegen, als ik
Dok prettige din-
tleefde. Lausan-
weede plaats in
ng tot de kwart-
strijd om de
lusanne 2 werd
Atserse reserve-
ik even popu-
Uit brieven, die
i uit Lausanne,
nnissen ontvang
publiek nu nog
■oept. Want met
stootkracht van
ggelopen.
nnering nog aan
wedstrijden, die
Ise elftallen van
peeld. Wij speel-
no's uit Moskou,
een 1-1 gelijk-
ultaat. Wij speel-
e ook nog tegen
Flumineze, die
teelt als het we-
'aolo.
der boeiendste
ledstrijden, die
rrière gespeeld
ie Braziliaanse
achtig partij,
wij de leiding
liepen de Bra-
stand in. Toen
aanleiding tot
kant van Flu-
Het zou dood-
indien die pen-
se gemoederen
:ou hebben ge-
zat wij dan nog
bben. Ik advi-
echter een cor-
irbiter begreep
Irazilianen wa-
;ld. Zij wonnen
.ausanne legde
g alle eer in.
LANBIEDINGEN.
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
Te Stalingrad hebben we twee
interessante mensen ontmoet, burge-
eester Tsjapoeroe, een grote slanke
»an met een uilenspiegelse glim-
Ijch, en architect Siembirtsev, 'n hof-
Itlijk man, die 'n kluifje naar zijn
üand heeft gevonden, aangezien hij
ten nieuwe stad voor een half mil
joen bewoners mag bouwen. Het con-
ept is klaar, en de uitvoering is al
en eind weegs opgeschoten. Voor een
jrote maquette van 5x3 meter heeft
ons zijn opvatting uiteengezet,
tan alles heeft hij gedacht, behalve
ian een kerk.
EENHEIDSPLAN
Per auto hebben we 'n lange tocht,
oor de nieuwe stad gemaakt en des
avonds ben ik nog tweemaal met
ten paar collega's de stad ingetrok
ken. De stad vertoont een symme
trische en evenwichtige architectuur
volgens een zeer streng eenheidsplan.
Te massale witte huizenblokken langs
de brede lanen wekken ontzag, hoewel
de herhaling van één en dezelfde
jomvstijl eentonig aandoet. Kazerne
woningen zou men zeggen, maar de
(oorgevels zijn toch rijkelijk bewerkt,
je openbare gebouwen, die vooral
an de pleinen en langs de Wolga-
ever gelegen zijn, brengen gelukkig
•eel afwisseling in de eentonigheid,
[n schier alle steden van Sovjet-Rus-
land maken de architecten veel, zelfs
buitensporig gebruik van kolommen,
frontons, capitelen en klassiek-tempel
ichtige motieven. Dat is geen tendenz
•an de nieuwe architectuur: dat is
overgenomen uit de tsaristische bouw
rant, die vooral te Leningrad tot uit
drukking is gekomen. Het modernisme
heeft op de Russische architectuur
weinig of geen vat gehad, hoewel Le
Corbusier en ik meen ook de Bel
gische architect Van de Velde te
Moskou hebben gewerkt.
MASSALE BLOKKEN
Hen mag zeggen dat de Sovjets
een eigen Russische architectuur heb
ben nagestreefd, die in de klassieke
oudheid inspiratie zoekt, doch die zich
niet kan ontdoen van het massale,
van een overvloed aan decoratie, van
de behoefte aan zware kolommen en
geweldige bogen. Ze voelen titanisch
en menen, dat ze de Sovjet-macht
moeten uitdrukken in gewrochten van
meer dan gewone afmetingen.
Ik herinner mij dat Kroetsjev, de
Sovjet-architecten kort geleden op de
vingers getikt heeft. Hij verwijt hen
dat ze geen maat houden, dat zij veel
te luxueuze plannen maken, en dat ze
niet genoeg rekening houden met nut
tigheidsoverwegingen. Staatskundig-
economisch gezien heeft Kroetsjev
onbetwist gelijk.
ARCHITECT SLECHTS EEN
PION
nu
tu
dat de voltooiing nadert. Doch daar
door is het probleem der huisves
ting nog niet opgelost. Als men ver
neemt dat een half millioen stads
bewoners twee millioen vierkante
meter bewoonbare oppervlakte heb
ben, dat is gemiddeld vier vierkan
te meter per man, stemt dat tot na
denken.
PARTICULIERE BOUW.
Toch zijn de Sovjet-architecten zelf
niet voor 100 procent verantwoorde-
ijk voor die afwijking naar 'n bouw-
undige gewichtigdoenerij. In een
regime van Staatsalmacht is de
chitect ook maar een pion in de han
den van de leiding. Men heeft de
bouwkundigen aangemoedigd in eenl
bepaalde richting, men heeft Stalin-
prijzen verleend aan diegenen, die 't
grootst en het meest gedurfd conci-
piëerden en die de machtigste en
meest indrukwekkende plannen voor
legden. Hen thans beschuldigen is te
zelfdertijd de staf breken over dege
nen, die hun plannen goedkeurden en
die de geldmiddelen voor de uitvoe
ring uittrokken.
Het blijkt wel, dat de nieuwe koers
van het regime ook een soort bouw
kundig moderato voorschrijft, dat
zich in de komende jaren zal doen ge
voelen. De beperkte credieten van de
overheid zullen een nieuwe zakelijk
heid opleggen, waarbij de Sovjet
architectuur slechts kan winnen.
Tijdens de 13 voorbije jaren be
schikte architect Siembirtsev per
jaar over gemiddeld een half mil
liard roebel, (roebel is 95 ct.jvoor
de heropbouw gemiddeld 1000 roebel
per man en per jaar. Hij heeft blijk
baar alles gezet op het stadscentrum,
Doch uit de bijzonder scherpe wo
ningnood is iets geboren, dat sociaal
gelukkig lijkt. Te Stalingrad heeft
men een soort premie ingesteld. Men
heeft in een stadswijk, in de richting
van de Mamaja Koerganheuvel, het
bouwen toegelaten van ongeveer 30
duizend particuliere huisjes, eerder
kleine bungalows, van één verdieping.
De nijverheid werd gemachtig indi-
viduële leningen van 10.000 roebel,
terugbetaalbaar zonder interest op
tien jaren, toe te staan, voor 't bou
wen van huisjes die gemiddeld 10 tot
15.000 roebel kostten. Hiervoor was
zoveel belangstelling dat men het
aantal heeft moeten beperken tot 15
procent van het globale bouwvolume.
Waarom die beperking? Enerzijds om
dat de particuliere woningen te veel
oppervlakte in beslag nemen, zei de
architect, en tweedens omdat de kos
ten per woning in blokbouw lager
komen en (zo heb ik er bij ge-
dacht) omdat de groepsbouw meer
strookt met de Sovjetopvattingen.
Niettemin getuigt die drang naar
de individuele woning van een geluk
kige reactie der Russische bevolking.
Ook in de landelijke dorpen hebben
we gezien dat het één-gezins-huisje
nog altijd de bovenhand houdt. Van
het platteland kan wellicht een heil
zame kentering uitgaan tegen de
overdreven volksconcentratie in ka
zerne-woningen, hetgeen de Sovjet
burger in de stad lijdzaam onder
gaat, doch waartegen de gestelde
burger toch op zijn manier reageert,
aangezien hij zijn spaarpenningen
graag gebruikt om op buiten een
„datsja" (landhuisje) te bouwen,
waar hij de zomermaanden door
brengt.
Ook in een autoritair machtregi
me verdedigt het individu zich met
spontane zwakke middelen tegen de
collectivistische gelijkschakeling. Het
geeft moed als men zulks vaststelt.
H. LEYNEN.
Een hoekje van het nieuwe stads
beeld: architecturaal zeer geslaagd,
maar met kazerne-achtige
huisvesting.
Vermiste schoenen terecht.
Een 127 ton metende schoener,
de ,,Fal Oei Bari" van de Maladiven,
die een maand geleden met een be
manning van 25 koppen en een lading
van een millioen kokosnoten, spoor
loos verdwenen was, is in Calcutta
aangekomen.
Het schip was een maand geleden
lek geslagen en door het slechte
weer hadden sleepboten het niet kun
nen vinden. Woensdag is het terug
gevonden en naar Calcutta gesleept.
Een tweemotorig Braziliaans ver
keersvliegtuig is Donderdag onmid
dellijk nadat het van het vliegveld
Valdecas te Belem los was, veron
gelukt, waardoor de vier bemannings
leden en twee passagiers omkwamen.
De poging van de piloot om het toe
stel onmiddellijk weer aan de grond
te zetten mislukte, doordat het tegen
een boom vloog en in brand geraak
te. Het toestel behoorde aan de maat
schappij Cruzeiro do Sul" en zou
naar Rio de Janeiro vliegen.
(Advertentie)
BIJ HOEST EN KEELPIJN C"
PASTILLES' J
ONTSMETTEND - VERZACHTEND
2 7 gewonden
Zevenentwintig personen zijn Don
derdagavond te Chingford in het En
gelse graafschap Essex gewond, door
dat twee treinen tengevolge van
slecht zicht door mist met elkander
in botsing kwamen.
De Duitse autoriteiten hebben
verband met de lage waterstand
de Midden-Rijn een vaarverbod i
gekondigd voor schepen met een gro
tere diepgang dan 2 meter. Beneden
de Rijnbrug tussen Bonn en Beuel
staat op het ogenblik nog slechts
1.99 meter water.
In de afgelopen zes weken zijn al
leen in de omgeving van Bonn on
geveer 20 schepen met de bodem in
aanraking gekomen. Daarbij zijn min
stens 12 schepen lek geworden, zodat
zij hun tocht niet konden voortzetten
(Advertentie)
Volgens een Tsjecho Slowaaks blad
is in Hlucin een man veroordeeld tot
zeven jaar gevangenisstraf „wegens
het ijverige luisteren naar „Radio
Vrij Europa", het slechte behandelen
van de mensen in zijn dienst en het
in dienst nemen van kinderen". Alle
bezittingen van de veroordeelde zijn
geconfiskeerd.
SIEMENS
DOOR RUIMTE - ACOUSTIEK
SIEMENS SUPER C 50
Optimale FM-ontvangsl 8 Siemens
buizen 3 Luidsprekers met ge
scheiden hoge en lage toonrege
ling Fraaie kast mei kunststof-
omliisting j
Vraagt demonstratie
Alle onderdelen voor Siemens radiotoestellen
worden in eigen fabrieken vervaardigd
Wanneer de K.A.B. op de
Zeeuwse Eilanden- vandaag
de dag een organisatie is ge
worden die meetelt, zowel
wat kwaliteit als kwantiteit
betreft, en men daarvoor de
reden zoekt, dan zal men in
de eerste plaats terechtko
men bij de 36-jarige M. v.d.
Himst, de districtsbestuur
der, die als zodanig van
1947 af te Goes woont.
Toen de heer v. d. Himst door
de K.A.B. uit Holland naar Zee
land werd gezonden, kreeg hij
de speciale opdracht mee om dé
zedelijke, godsdienstige, cultu
rele en materiele belangen van
de duizenden arbeiders in de
Walcherse Duwkampen met
kracht te behartigen.
Hard en hard was dit nodig,
want op ieder gebied leden deze
mensen, die het gezinsleven moes
ten missen en door sommigen uit
de leiding niet zeer humaan wer
den behandeld, last. Als lid der
culturele commissie voor de
kamoen kon de heer v. d. Himst
mede door zijn functie bij de
K.A.B. heel wat voor deze man
nen doen, ook omdat hij geen
moeite en tijd ontzag. Dat het
in die Walcherse kampen op Wal
cheren en na de stormramp in
die op Zuid Beveland en Schou
wen, niet tot vee' meer narig
heid kwam, kan zeker voor 'n
groot deel toegeschreven worden
aan werkers als kapelaan Kroon
en de heer v. d. Himst.
De ervaring in die kampen op
gedaan was dan ook de reden dat
de heer v. d. Himst met het oog
op de grote Delta-werken in Zee
land, reeds nu met kracht ijvert
voor het tot stand komen van
semi-permanente werkdorpen,
waar de aan te trekken arbei
ders, voor zover gehuwd, in
gezinsverband kunnen leven.
De zorg voor de woningbouw
dreef de heer v. d. Himst er toe
om de te Goes bestaande plaat
selijke woningbouwvereniging
,,St. Willibrord" om te zetten in
een regionale voor heel Zuid Be
veland. Door de achterstelling
van Zeeland bij de verdeling van
het bouwvolume, kon „St. Wil
librord" zich niet zo ontplooien
als de bedoeling was, maar het
beheer sterkt zich nu toch al
uit over 220 huizen; 'n succes
was dat men te Goes gelegenheid
kreeg 'n paar blokken woningen
voor grote gezinnen te bouwen;
deze zijn nu al onder de kap.
Het politieke terrein meed de 1\/T 4 tlHTiVf
Zeeuwse districtsbestuurder lil. 11. Li. lllllldl
evenmin. In 1950 bracht de K.
CVCIHlliJl. -
V.P. hem in de Staten van Zee
land en in 1952 volgde zijn ver
kiezing tot lid van de Eerste
Kamer, waar zijn jeugd tussen
de vergrijsde senatoren even op
viel als zijn ambitie. Door de
fractie werd hij speciaal belast
met de werkgelegenheid, die er
toen slechter voorstond dan thans
en mpt de P.B.O. Voor ons ge
west kon hij zich nog verdienste
lijk maken door de K.V.P.-frac
tie te bewegen om het voorstel
de eeuwigdurende concessie van
de R.T.M. op Schouwen te steu
nen. Die steun gaf de doorslag
en bevrijdde Schouwen van de
onpopulaire tram, zodat de bus
haar intrede kon doen.
Dat herverkiezing dit jaar niet
volgde heeft niet aan de heer
v.d. Himst gelogen, maar aan be
treurenswaardig gemis van be
grip voor Zeelands behoeften. De
enige Zeeuw in de Eerste Kamer
had men moeten handhaven. Ho-
oeliik brengt de komende ver
kiezing voor de Tweede Kamer
hierin een verbetering ten gunste.
Tussen al die beslommeringen
door heeft de heer v. d. Himst
zijn eigenlijke taak verre van
verwaarloosd. Het activeren van
de twaalf afdelingen der K.A.B.
op de eilanden met de talloze
onderafdelingen, werd door hem
met succes nagestreefd en ge
volgd. De elfhonderd leden van
1947 zijn er nu ongeveer zestien-
honderd geworden. Spreekbeur
ten zijn niet van de., lucht en
avond op avond is hij op pad.
De nagestreefde kadervorming
is voor een groot deel bereikt,
dank zij het instellen van de ont
wikkelingscursussen te Vlissingen
en 's Heerenhoek, waar bekwa
me docenten ongeveer zestig K.
A.B.-ers gedurende drie jaar een
degelijke vorming geven.
Ook het organiseren van jon
geren week-ends te Seppe, om be
langstelling voor bestuursfunc
ties te kweken, is 'n deel van
'cie heer v. d. Himst z'n taak ge
weest, dat gevolgen had. Aller
lei vertegenwoordigingen moet
een distrietsbestuurder ook aan
vaarden. Zo zetelt voor de K.A.
B. de heer v. d. Himst in de
Kamer van Koophandel, in de
Raad van Arbeid en in nog
menig andere instelling. Ook
het bestuur der Stichting voor
kath. middelbaar onderwijs, wel
ke de R.K. H.B.S. te Goes on
der haar beheer heeft telt hem
onder zijn leden.
Rustig maar onverdroten, tact
vol doch doorzettend gaat de
heer v. d. Himst zijn weg, scherp
in het oog houdend zijn levensdoel
het tot stand brengen van een
christelijke, betere maatschap
pij.
In navolging van de heer Achiel
van Acker zat er deze week een
persoon in de trein van de Rijen
naar Breda, die zei dat NAC in de,
nieuwe spelling „een klup was van
mijn voeten"! Algemene verontwaar
diging was zijn deel. De jongens ma
ken momenteel een inzinking door,
al zeg ik het zelf, doch ook dat gaat
voorbij en dan komt onherroepelijk
weer de tijd dat de leeuw niet langer
met de staart tussen de benen loopt,
doch met donderend gebrul de geel
zwarte tanden laat zien. Onthoudt
mijn woorden, op tijd en stond, en
in de eindspurt zal blijken wie de
bl. b. heeft!
Inzake de duivententoonstelling van
de kring Midden-Brabant op Zater
dag 3 en Zondag 4 Dec. a.s. is op
de verzonden affiches een storende
lout geslopen, namelijk afhalen der
duiven 5 Dec. na 16 uur. Nader ver
neem ik dat Sinterklaas daar indirect
niet veel van hebben moet; bedoeld
is daarom 4 Dec. 15 uur. De tentoon
stelling vindt plaats in de grote nieu
we zaal van hotel De Bresser, die ik
van deze plaats hartelijk groet en
1. -t weten dat de Dikken Bruine per
soonlijk niet met zijn presentatie aan
wezig zal kunnen zijn, wat hem ove
rigens zeer spijt, daar hij op bedoelde
dagen in Londen zal spreken voor de
verzamelde menigte van de „People
Show" over het onderwerp: Wat te
doen als ze niet willen komen?
Ik zal die Engelsmannen dat eens
uitleggen in het fijne, dan kunnen ze
tenminste tijdig maatregelen nemen.
Al de oude pluim moet er uit, glad
er boven op a la Gladstone, zal ik
maar zeggen. Niets voornamer dan
de verpluiming.
Op 8 December zal het vijf en twin
tig j aar geleden zijn dat Frans Coenen
in dienst trad bij de firma H. C. Dek
kers te Rijen, twee echte duivensja-
rels van de taaie soort; het zal hem,
die zich altijd voor de maatschappij
uitslooft en wie nooit iets te veel is
als het zijn geliefkoosde duivensport
betreft, op deze heuglijke dag niet
aan belangstelling ontbreken.
WEDSTRIJDEN
De machtige maatschappij „het
Fort" te Bergen op Zoom, hield bij
Willemse een hokwedstrijd en de uit
slag is als volgt: 1 Gebr. de Rooy, 2
P. Hopmans, 3 C. Schoonen, 4 M.
Stander, 5 Vriens, 6 C. Vleghels, 7
F. Goossens, 8 L. Becht, 9 H. Buch,
10 A. Levolger enz.
De uitslag van de hokwedstrijd die
„De Reisduif" bij Verpalen hield, zag
Bart Hopmans als overwinnaar, met
H. Huysmans en M. Verpalen aan
het wiel.
De maatschappij „De Hoop" te
I Biervliet hield onder geweldige be
langstelling haar iaarlijkse Kampioe
nendag. De beker voor de fraaiste
inzending ging mee naar België, naar
de melker A. Snoek uit Assenede, die
winnaar werd voor G. Dusarduyn uit
Groede, P. Buyze uit Breskens en
Bram van Gijs te Groede.
Verders ben ik nooit zonder be
richt van de Bredase Kampioenendag
ten bate van St Fidelis. De zaal is
meer d n volgeboekt en de program-
I maboekjes zijn bij de drukker. Uit
I Breda noem ik u de volgende illustere
namen: Jan Graumans en zonen,
j kampioen van de Matchvluchten, A.
Ivan Sluys, de geweldige crack van
I Duffel^ tot in de Congo, Gebr. Oomens,
nooit 'aan te kluiven geweest, Keesje
I van der Linden, A. Bastiaansen, Jan
e wedstrijd werd
tmerikaan bena-
Frans toesprak
;een lust had om
te komen. Ik
stellen. Ik was
54 in contact ge-
as zo goed als in
In dezelfde tijd,
tond om naar het
keren, kreeg ik
van liefst acht
u- ik legde ze al-
in Lausanne had
;eld, Zwitserland
aan en ik wilde
r mijn eigen va
ren. Het buiten
een goede leer-
kansen daar heb
vel dat dankte ik
land, mijn eigen
'oetballen leerde,
ïaar één Neder-
trekt je geboor-
aanbaar aan. Ik
ïkrijk een mooie
doorgebracht,
ik weer tussen
s en sportkame-
Kopenliagen
baanwedstrijden
het Deense kop-
een drie uurs
waarvoor zij 28
de tweede plaats
aliërs Strom-Ar-
Derksen-Van
jrde plaats, met
nd en 15 punten,
hadden twee of
stand.
Dit boek Is een beschrijving van
het leven van Charles de Foucauld
en zijn fraterniteiten. Een leven
dat Charles de Foucauld wilde uit
schreeuwen, niet door woorden en
Predikatie, maar door heel zijn le
ven. In het eerste hoofdstuk geeft
pater Voillaume een schets van het
leven en werken van zijn vader, in
de volgende hoofdstukken wordt tel
kens een bepaald aspect van het E-
vangelie belicht en hoe dit in het le
ven der fraterniteiten tot uitdrukking
komt.
Het ideaal van Broeder Charles
was een zo volkomen mogelijke aan
passing aan de levenswijze van de
armen. Om deze armoede zo radicaal
mogelijk te beleven, vond hij een le
ven in een trappistenklooster niet
voldoende, hij wilde daadwerkelijk
onder de mensen leven, in een hut
zoals zij. in eigen onderhoud voor
zien, zoals zij en... zoals Jezus van
Nazareth.
Charles de Foucauld wil, dat zijn
volgelingen broeders en zusters van
de armen zijn, niet slechts door hen
lief te hebben, maar ook door maat
schappelijk tot de klasse van de ar
men te behoren.
..Volgelingen" dit was de vurige
Wens van Broeder de Foucauld. De
ze wens werd niet vervuld. God vroeg
hem het offer van alles, ook van
zijn leven, ook van zij het slechts
een volgeling.
„Welk een mislukking" riep een
reiziger-journalist uit, toen hij van
nabij met dit leven kennis maakte.
[.Hoeveel morele rijkdom is hier vol
komen nutteloos verkwist."
„Als de graankorrel niet in de aar
de valt en sterft, draagt ze geen
vrucht." In 1916 werd Ch. de Fou
cauld door een bende inboorlingen
gedood. Op dit ogenblik. November
D55 zijn er 33 fraterniteiten met te-
samen 400 leden, broeders en zusters,
verdeeld over Frankrijk, België,
Afrika, Zuid-Amerika, 't Nabije OosI
ren. Zij werken als metselaar tim
merman, huisschilder, grondarbei-
der, monteur, straatveger, visser,
kameelhoeder. Zij billen overal „aanl
Wezig" zijn, door gemeenschap van
leven en lijden „tot hen behoren".
Het is 't apostolaat van de armoede,
liever gezegd, van het leven en wer
ken onder de armen, totaal gelijk
aan hen. Dit harde leven offert de
Kleine Broeder als een levend gebed
aan Christus en als een bijdrage tot
Aijn verlossend Olfer.
Het boek is niet schitterend van
stijl, maar geschreven vanuit een rij
ke ervaring, boeiend en met grote be
zieling.
Met Louis Joseph, bisschop van
Luik, die het voorwoord schreef, wen
sen wij het boek in handen van al
onze priesters, kloosterlingen en
kloosterzusters, leiders en lendsters
van vrome werken, vooral van ka
tholieke actiewerken, die de herker
stening van hun eigen milieu tot taak
hebben. (Uitgave Lannac, Tielt-Den
Haag.) J. H.
Een paar belangrijke herdrukken
zag dezer dagen het licht. Allereerst
een van Prof. F. van der Meers
„Catechismus", het 'n hartige en ver
kwikkende stijl geschreven boek dat
de waarheden van het katholieke ge
loof zo fris en voor de moderne
mens verstaanbaar uiteenzet. Deze
tweede druk vertoont op verschiüen-
de plaatsen herzieningen. O.a. in de
vertaling der pud-christelijke teks
ten, in de indeling en in de bespre
king van het kloosterleven. Uitgeve
rij Het Spectrum gaf aan het boek
ook een heel nieuwe, handzamer ge
daante.
Een andere herdruk is die van de
„Zwerftochten door het Rijk der Mu
ziek" van Helene Nolthenius. Het
zijn zeer instructieve in verteltrant
gehouden beschouwingen over grond
begrippen van de muziek, over ver
schillende soorten van muziekwerken
en muziekinstrumenten en over de
voornaamste componisten. Dit alles
verlucht met tal van geestige teke-
ninigen. De Toorts is de uitgever.
In zekere zin kan men ook een
herdruk noemen de bundel „Nieuwe
Buitelingen" van Godfried Bomans,
door Elsevier uitgegeven. Het is na
melijk een verzameling van opstellen,
reeds in periodieken verschenen
thans gerangschikt in een aantal
rubrieken. Het is niet alles satyre
en kolder, welke men nu eenmaal
van deze schrijver verwacht. De
schrijver is ook in een aantal op
stellen echt ernstig, met name in de
afdeling Biografie. Hier toont hij zich
niet op zijn sterkst. Maar als hij zich
vermomt in het costuum van de
ernst, dan is hij onnavolgbaa in zijn
capriolen, in zijn ping-pongen met de
gewichtigheden des levens. Er valt
veel plezier te beleven aan dit boek.
Frans van Oldenburg Ermke, vaar
dig schrijver van enig proza en be
heerser van vele situaties, heeft zich
in dit romantisch verhaal, dat in het
Thijmfonds verscheen, aan een sym
boliek gewaagd, die nu en dan eens
ontspoord in het irreële. De schrijver
neemt het bedevaartplaatsje Maria
ter Wandeling op de korrel met een
spot die zijn goedmoedigheid niet al
tijd bewaard en dan heel zuur kan
worden. De verpersoonlijking van het
vermanend geweten en de christelijke
naastenliefde komt in de figuur van
een wonderlijke vreemdeling, die met
een wijde mantel om op de trans
van een onafgebouwde toren huist en
vandaar uit aan het goede voorbeel
den geven gaat. Dank oogst de man
daarbij niet overvloedig want Van
Oldenburg Ermke zweert bij de steile
stelling: „Niets haten de mensen
meer dan een liefde, die niets vraagt
doch slechts geeft", wat wel erg ho
peloos is... en gelukkig onjuist.
Intussen heeft de schrijver talent
genoeg om boeiend te vertellen over
de bizarre lotgevallen van de man
Manuel in Maria ter Wandeling en
spelenderwijs brengt hij zijn figuren
nog tot leven ook.
Een inzinking vertoont het boek als
Manuel zijn „werkterrein" verplaat
sen gaat naar de Franse Alpen en
later zelfs naar Amerika. Dan wordt
de historie een grotesk geval waar
mee v. Oldenburg zelf verlegen raakt
en donder en bliksem nodig heeft om
Manuel met een schaar in het uitge
klede krankzinnige, waarmee hij uit
het brandende gesticht vlucht, van
de wereld weg te vagen.
Leen van Marcke is een talentvol
schrijfster, vooral waar het de dia
logen betreft, zoals zij die geeft in
de trilogie „Het Lichte Huis". Deze
boeken voor oudere meisjes zijn daar
door zeer levendig geworden en ver
tonen een „spanning", die niets te
maken heeft met de ongezonde span
ning van opgeschroefde griezelver
halen of sentimentele romances. In
tegendeel, deze spanning is levens
echt, zoals trouwens de werkelijk
knappe intrigue van allé drie delen
wortelen in het bloedwarme leven
zelf.
De N.V. Standaard Boekhandel
heeft met deze uitgave een goede
greep gedaan. Vooral in het genre
„opgroeiende meisjes" kunnen we
„opbouwende" boeken best gebruiken,
zeker wanneer die bovendien nog met
bekwame pen zijn geschreven. In de
surprise-dagen van harte aanbevolen.
Een massa jongens kennen al de
naam van de schrijver W. J. Verbee-
ten. Hij heeft al voor vele boeiende
boeken gezorgd, die (met hoog-rode
kleur van de spanning) gelezen en
herlezen worden. De uitgeverij „Hel
mond" heeft van deze auteur een
nieuwe reeks op stapel gezet rond
de figuur van Rik Robberts, een
onverschrokken piloot met evenveel
besluitvaardige fantasie als onver
zettelijke wilskracht.
In deze boeken, waarvan er nu twee
verkrijgbaar zijn, gaan we ons ver
plaatsen naar een toekomst, die ons
tussen de planeten laat vertoeven als
of we een vacantietocht maken naar
een opwindende filmstad. Het kan
allemaal gebeuren, zoals de schrijver
het zijn jeugdige lezers voorspiegelt.
In ieder geval is het de moeite waard
kennis te nemen van Verbeeten's
zienswijze op wat komen zal en er is,
naar onze mening, zelfs een goede
kans, dat weldra vele jongelieden
zullen „zweren bij" alles wat Rik
Robberts zegt, doet en onderneemt.
„Op liefdes lichte voeten", heet de
nieuwe roman van Jan Mens, die bij
de uitgevers mij. „Kosmos" verscheen
Het is een vervolg op „Koen", het
boek over de Amsterdamse straat
jongen, waarmee de schrijver zijn
naam vestigde.
Met de verdere lotgevallen van de
opgroeiende jonge meubelmaker zal
Jan Mens zijn vele trtuwe lezers niet
teleurstellen. Volkomen thuis in het
milieu waarin Jan Mens zijn held
laat opgroeien krijgt het milieu iets
hartverwarmend, levends en de be
koring daarvan wordt nog versterkt
door de volkse taal waarin het is
geschreven. Het proza van Mens
tintelt geladen als het ook is met pit
tige en rake zegswijzen. Het Amster
dam van omstreeks 1900 ziet men voor
zich met zijn armoe-wijken en men
sen-pakhuizen, kleurloos en grauw.
Kostelijke typen schiep de schrijver
om Koen en zijn zorgzame slonsende
moeder. Daar is oom Piet, de heer
lijke levensgenieter, die elk meeval
lertje verpierewaait en tante Riek. die
ook al vreugde in het leven schept
als ze de kans krijgt: en juffrouw
Ramp, de kweb'bel-achtige werkvrouw
en Koens bazen en kameraden. Naar
de natuur zijn ze getekend en man
keren nét de vele „vlammetjes" de
levensopgang van Koen.
De moraal van dit boek is al even
gezond als die van zijn vorige, al
behoeft men er de godsdienst niet in
te zoeken. Koen vaart zo'n beetje op
het kompas der menselijke goedheid;
doet 'n beetje socialistisch maar moet
van geestdrijvers in die richting wei
nig hebben. Meesterlijk treft Mens
de psychi van de wat schroomvallige
vol fantasie-zittende jongen, die na
veel „Sturm rond Dinny" zijn rust
punt vindt.
De beschrijvingskunst van Jan
Mens gaat voor het rauwe niet op zij
en gaarne hadden we gezien, dat hij
zich daarbij wat gematigd had. Nu
moeten wij het boek een „voorbehou
den voor volwassenen" meegeven.
Hans Nicklisch heeft in de ik-toon
een vermakelijk boek geschreven over
een vader, hoofd van een gezin met
vijf kinderen. Die vader is professor,
maar niet een van de verstrooide
soort. Hij is wel een man, die zich
zelf voelt als hoofd van het gezin
en zijn paedagogische kunstgrepen
met grote ernst uitvoert Zijn vrouw
en zijn kinderen hebben hem echter
heel aardig „door" en zo ontstaan tal
van amusante incidenten, welke per
slot echter het gezag van Vader niet
aantasten. En het geheel wordt sa
mengebonden door de hartelijke ge
negenheid, welke men elkaar toe
draagt. Het is een echt zonnig boek.
dat zich nu eens niet psychiatrisch
verdiept in complexen en andere na
righeden. Vaders èn moeders zullen
er echt van genieten. Godfried Bo
mans verzorgde de goede vertaling.
de illustraties van Marga Karlson
doen het ook goed. Uitgever is De
Toorts te Heemstede.
Achter het weinig belovende bandje
en de niet-zo-daverende titel van dit
boekje, verschuilt zich een waar juweel
tje van literatuur. O, niet zulke hoog
dravende literatuur, maar de eenvoudige
liefdevolle woordenrijkdom en gedachten
wereld van een huismoeder in Vlaande
ren. Ze heeft over een jaar tijds een
dagboek bijgehouden van belevenissen
met haar dochtertjes Marolleke en Mar
leentje, met als figuur op de achtergrond,
haar man De Seppe, de dorpsonderwijzer.
Elke gebeurtenis die ze verhaalt getuigt
van een humoristische en scherpe blik
op zichzelf en haar omgeving. Ze is goed
katholiek, deze huismoeder, maar ze
heeft dat frisse en ruime, dat niet-ver-
watene; hetzelfde van haar grote land
genoot Gezelle. Haar vroomheid is geen
kwezelachtigheid en zij laat Marolleke
rustig informeren naar Gods achternaam.
Zij is scherp op een milde, begrijpende
wijze, als ze zich afvraagt hoe haar kin
deren in 's hemelsnaam de kathechismus
moeten begrijpen. Bang over eigen te
kortkomingen. komt er uit „O, Marol
leke" toch een moeder naar voren, die
we alle kinderen mogen toewensen. Na
de beide „Spieghelken-dagboeken", is „O,
Marolleke" bepaald een aanwinst. De
Vlaamse toon In het laatste boekje is
zeker niet storend. Zij geeft de taal van
Maria Rosseel de eigen warmte.
De uitgave is van Lanno.
Deze beroemde roman van Catharine
Gaskint die vergeleken wordt met „Gone
with the Wind" en die binnenkort ver
filmd zal worden, moet men in Neder
landse vertaling met vreugde begroeten.
„Sara Dane" is het epos van een vrou
wenleven, dat zich afspeelt tegen de
grootse achtergrond van een opkomend
continent: Australië. Sara Dane is een
Engelse vrouw die voleens de bestaande,
harde wetten, tot deooriatie is veroor
deeld Met honderden anderen wordi z«i
naar de koloniën" gezonden, maar zij
kom1 daar niet aan als een geslagene
Integendeel, door haar sterk karakter en
haar natuurlijke moed weet zij de tegen,
slagen in het vreemde land te boven te
komen en er zich een bestaan op te
bouwen, dat een voorbeeld en een aan
moediging gaat worden voor duizenden
emigranten, die na haar zullen komen
Sara Dane's lotgevallen begeleiden de
wordingsgang van d** strafkolonie tot
tweede vaderland voor duizenden.
Het thema „liefde" ontbreekt ook niet
In dit boek, dat men „mannelijk-kloek"
•zou noemen, als alles zich niet afspeelde
rond een vrouw.
„De Spaarnestad" heeft geen moeite
gespaard, om „Sara Dane" in een waar
dig gewaad bil ons te introduceren Voor
het eerst in Nederland werd een band
van polyvinyl-chloeide ervaardigd. Dit
novum verdient zeker extra lof.
Sloekers, Gebr. ^chuurmans, Fr.
Vlemminx. A. Broekaart, P. van
Oosterhout-Merks, Chr. Bastiaansen,
P. van der Horst, C. Leliard, Chr.
van den Berk. A. Horward, C. Kwist—
hout, D. Scheerhoorn, P. Vermeulen.
Buiten Breda: W. Kuppens, bier
worst, ik bedoel viervorst van Ooster
hout, Adr. Trommelen, meester op
alle wapens te Dongen, Gebr. Stoop,
zwaardvechters te Oosterhout, Jos.
Oomens, radiator, ik bedoel gladiator
te Antwerpen, Frans Nuyens een van
de groszen Koneine, ik bedoel Kanone
van St Mariaburg, de gevreesde Gebr.
Gorissen te Steenbergen, J. Roks te
St Willebrord, C. Martens te Gilze,
de watervlugge Jantje Koreman, on-
klopbaar op Dax te Oosterhout, P.
van Minderhout te Langeweg, C.
Wagtmans te Sprundel, Gebr. Van
Bekhoven te Terheijden, J. van Steen
te Rijsbergen, J. Bastiaansen te Hijs-
bergen enz.
Het is natuurlijk ondoenlijk alle na
men te noemen, met de parkeerruim
te voor de autobussen zal het trou
wens zeer moeilijk worden, maar in
de steek laten doe ik nooit geen
mens, vandaar nog even dit korte
relaas.
BONNEN
Aangaande de bonnenverkoop voor
het liefdadig doel op de Nederlandse
Internationale Kampioenendag kan
ik u mededelen dat Michel Nachter-
gaele van Zulte verre favoriet was,
hetgeen ook tot uitdrukking kwam
in de opbrengst van de door hem
geschonken bon die 150 noteerde.
Opvolgers waren in deze volgorde
Vandenbroucke—De Weerd te Wiels-
beke 95Cl. F. Gerhards te Am
sterdam 75; Heotor Desmet te Ge-
raardsbergen 70; Stael-Vandaele te
Oostende ƒ65; Hans Tlotka te Ober-
hausen 50 enz. Ook Staf Dusarduyn
42 en Ko Nipius 35 behoorden bij
degenen wier bons het meest in trek
bleken. In totaal bracht de verkoping
twee en een half duizend gulden op.
Vandenbroucke bood Michel Nach-
tergaele honderdduizend frank voor
de „Coppi" en de „Witterugge", twee
kleppers mede aanwezig die op
het kweekkot zitten; het bod werd
beleefd geweigerd! De grote zaal
van Tivoli was bomvol en speciaal
de erestand der Belgen, Fransen en
Duitsers stond in het brandpunt van
de belangstelling. Meijlink en zijn
mannen hadden weer een onverge
telijke dag!
ETEN EN DRINKEN
Totslot nog enkele actualiteiten
op het kot. Eens dat de geslachten
zijn aldus konfrater-Derby dient
er minder gevoederd. Ik ben met
hem akkoord. Vooral de duivinnen
dienen krap gevoederd, 't is te zeg
gen als wanneer zij nog niet te oud
en versleten zijn. Zij kunnen ook
reeds vroeger dan de duivers op win-
terkost (toenemende kans op worst?)
staan. Niettemin mag men ze nooit
of nooit honger laten lijden, wat spy-
tig genoeg bij sommige liefhebbers
die zelf nooit niets te kort komen
aan pinten aan bifteck-fritten nog wel
eens gebeurt.
Binst de winter kunnen de duiven
het gemakkelijk stellen met één et
maal per dag. Nochtans zijn wij par
tijganger van tweemaal daags te
voeren, 's Morgens geven wij dors-
afval, Wat koolzaad en een weinig
gerst, wanneer het weder zacht is,
wel te verstaan. Als het hard vriest
kunnen onze duiven, behalve dat, de
ganse dag volle bak gerst pikken.
Twee etmalen zijn volgens ons beter
vermits de vogels dan niet de ganse
dag met een ledige krop zitten te
kijken. Wie echter gans de dag van
huis is en geen hulp heeft, kan zich
aan één etmaal houden, maar dan
natuurlijk hun bekoms'e!
Voedert men toch 's avonds, dan
zal men er zorg voor dragen de lamp
lang genoeg te laten branden, min
stens een uurken na het voederen.
Opdat de vogels voldoende zouden
kunnen drinken. Men mag nooit ver
geten dat het drinkwater "en voor
name ioI speelt in do spijsvertering.
Verder hebben wij de laatste win
ters nogal veel mist gehad. Als wan
neer ze ganse dagen open hok heb
ben, zullen ze er wel zo gemakkelijk
niet in verdwalen, maar hoeveel zijn
het er die hun duiven naar de breje
veertien geven? Naar mijn gedacht
nog zo* bijzonder veel niet.
Duiven die niet regelmatig uitvlie
gen gaan geweldig te keer, als zjj
dan los mogen. Zij trekken soms ver
weg en geraken, bij plotseling opko
mende mist, niet meer thuis. Ook
zit er de klamper terdege achter.
Mist is echter de gevaarlijkste vijand
van onze duiven. Men zij dus ge-
waarsi huw d.
Allemaal goeie.
DIKKEN BRUINE
