VOOR EEN BETERE WERELD
op historische grond
elk i
Na één jaar had Bram Appei „tabak
van Lausanne en van Zwitserland
Excellentie DE HAAN, minister
van oorlog en voedselvoorziening
De nieuwe Duitse troepen
met m<
meer mans
Symbool van
moed
Voorbeeld en tekort van de
Nederlandse katholieken
Flitsen uit het verre Oosten
10
Bij de Pauselijke gebedsintentie
Het cursuswerk
van Pater Lombardi
U had gelijk
PACTOLAN
Verontrustend
Eigen zende^
Zoon van Gandhi door
beroerte getroffen
Tussen Andernach en Koblenz
Sombere barakken
s&Cf-"
VAN REIMS, VIA LAUSANNE NAAR CELEEN
Strijd tegen gekonkel en doping
Fortuna '54 kwam als geroepen
Mijn voetbalcarrière
door BRAM APPEL
midvoor Ned. elftal
IX (slot)
11
Om het hart
de massa
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 3 DECEMBER 1955
10
Het was op 10 Februari 1952, dat de Paus in een toespraak
tot de gelovigen van Rome een oproep richtte, om op te trekken
in een „kruistocht voor een betere wereld". Die oproep is later
uitgebreid tot geheel Italië en later tot alle katholieken van de
wereld. Het is een vernieuwingsbeweging, welke wel voorbereid
werd door de predikingen van Pater Lombardi, maar die thans
geheel en al van de Paus uitgaat, en Zijn voortdurende aandacht
heeft, getuige ook de December-intentie van het Apostolaat des
Gebeds: Hart van Jezus, moge de kruistocht voor een betere we
reld steeds rijker vrucht dragen.
Pater Lombardi kreeg opdracht,
om voor de aanvoerders van deze
kruistocht in Italië scholingscursus
sen in te richten.
In het Jezuieten-college ,,Mon Dra-
gone" te Frascati, ongeveer 25 K.M.
ten Z.O. van Rome, worden gesloten
„cursus-retraiten" gehouden, die tien
dagen duren. Ze zijn maatschappelijk
georiënteerd en stellen iedere groep
voor de vraag: Wat kan ik vanuit
mijn eigen beroep of stand doen, om
de wereld weer dichter bij God te
brengen, om de geestelijke noden te
lenigen? Er wordt in die cursussen
ook druk gedebatteerd en tal van sug
gesties komen naar voren. Reeds 153
aartsbisschoppen en bisschoppen, on
geveer 4000 priesters en ongeveer
1000 leken namen er aan deel.
Daarnaast zijn er ook ,,open retrai
tes" in het palazzo Altieri, in het
hartje van het oude Rome. Daar
komt men telkens zes dagen lang ie
dere dag een paar uur bijeen, om
zich te bezinnen op plicht en taak in
deze tijd.
Het ligt in de bedoeling van pater
Lombardi, om nie( alleen buiten Ro
me, maar ook buiten Italië met de
stichting dezer huizen te beginnen.
Onlangs heeft de bisschop van Vo-
ralberg-Tirol met honderd van zijn
priesters een cursus van pater Lom
bardi gevolgd in Innsbrück. Hij be
paalde, dat datgene, wat daar behan
deld was, het onderwerp moest wor
den van de besprekingen der pries
ters, op hun onderlinge maandelijkse
conferenties.
Het gaat er om tegenover de Men-
do-evangeliën van het oud-liberalisme
en het Marxisme het ware Evangelie
te zetten als de enige redding uit een
wereld vol angst en onzekerheid. Het
gaat om de grote vraag: Is de Kerk
tegen de situatie opgewassen? En
dan moet het antwoord luiden: Ja
en neen. Ja, als men denkt aan de
goddelijke waarheden en heilsmidde
len, welke Haar werden toevertrouwd,
neen, als men denkt aan onze onvol
komenheden, onze tekortkomingen.
Alle arbeid tot wereldvernieuwing
moet dan ook uitgaan van onze vol
ledige bekering tot Christus ons ge
wonnen geven aan de roep tot aposto
laat,
VERGELIJKING
Hoe staan wij in Nederland ten
opzichte van onze taak, deel te ne
men aan deze beweging voor een be
tere wereld?
In het laatste nummer van ,,De
Heraut van het Heilig Hart" heeft
Professor Zeegers uiteengezet, dat de
Kerk hier nog in een relatief gezonde
positie verkeert, waarmee alleen de
Kerk in Ierland te vergelijken is.
Men treft in ons land nog hoge
percentages van mensen, die hun
Pasen houden en Zondags de H. Mis
bijwonen aan en ook in de grote ste
den en industriegebieden is ten deze
het beeld nog altijd veel gunstiger
dan in andere grote steden en in
dustriegebieden van Europa, zoals
o.a. uit de enkele volgende cijfers
blijkt:
Percentages practiserende katholie
ken in enkele steden en industriege
bieden in Europa:
Amsterdam 45.8
Rotterdam 42.7
Brussel 24.2
Luik 27.8
Parijs 15
Marseille 14
Lyon 20.9
Toulouse 14.7
Rijssel 19.5
Keulen 29.4
Hamburg 22.7
München 26.5
Ned. Zuid-Limburg 64.1
Provincie Luik38.6
Provincie Henegouwen 21.7
Bisdom Keulen 41.6
Het communiegetal (het aantal
communies per paschans per jaar)
is in Nederland ééns zo hoog als in
Duitsland.
Negatief bezien is de situatie in Ne
derland op diverse punten gunstiger
dan in andere landen van Europa o.a.
op het punt van de gemengde huwe
lijken en de echtscheidingen. In
Duitsland en Zwitserland b.v., lan
den met een soortgelijke gemengde
bevolking als in ons land, komen mo
menteel tweemaal zoveel gemengde
huwelijken voor dan in ons land
Ook op het punt van de echtscheidin
gen slaat Nederland over het alge
meen geen slecht figuur, zoals blijkt
uit de volgende tabel:
Echtscheidingen per 1000 echtparen:
U.S.A10.4
Oostenrijk 6.7
België 3.0
Denemarken 6.8
Finland 4.6
Frankrijk 4.9
Duitsland 6.4
Noorwegen 3.2
Nederland 2.6
Tenslotte een goede graadmeter
van de geestelijke regeneratiekrach
ten binnen een volk zijn de priester-
en kloosterroepingen, welke ook in
Nederland relatief zeer hoog liggen,
zoals de volgende cijfers laten zien:
Priesters Zusters
Nederland 20.4 70.3
Duitsland 10.0 35.7
België 18.9 54.9
Frankrijk 16.1 28.6
Engeland 18.9 55.2
Ierland 17.9 37.9
Zwitserland 22.7 50.5
Oostenrijk 10.6 23.4
Terwijl in Nederland slechts 2 pro
cent na de Europese bevolking
woont, levert het 16 procent van de
Europese missionarissen.
Al deze gunstige gegevens, die trou
wens ook veelal maar relatief zijn
denk bijvom heelt" aan de priesterroe
pingen mogen natuurlijk niet lel
den tot zeltv -Iri-v'iibeid en zelfgenoeg
zaamheid.
ONS TEKORT
reel opzicht een zekere minderheids
positie in. Zo is het wel een voldoende
bekend verschijnsel, dat de katholie
ken niet evenredig vertegenwoordigd
zijn in de hogere inkomensklassen, in
de hogere functies vooral bij het be
stuurlijke en administratieve appa
raat en onder de intellectuele groe
pen; met name onder de academisch
gegradueerden zijn de katholieken re
latief zwak vertegenwoordigd.
,Het is du ui el ijk, dat tengevolge
hiervan de mógelijkheden tot be
ïnvloeding van het openbare leven in
zijn diverse sectoren, zowel in Neder
land zelf als daarbuiten, geringer zijn
voor de katholieken dan voor de an
deren, met name voor de groep on-
kerkelijken, welke relatief juist veel
sterker onder de hogere lagen van de
bevolking vertegenwoordigd zijn. Aan
ieder streven naar een betere wereld
zal voor de Nederlandse katholieken
inhaerent moeten zijn een zeker stre
ven naar meer invloed en macht, als
de noodzakelijke middelen om in ons
eigen land en daarbuiten ons ideaal
van wereldverbetering waarvan wij
overtuigd zijn, dat het hét ideaal is
door te kunnen zetten.
„Tengevolge van het langdurige,
isolement, waarin de Nederlandse
katholieken lange tijd geleefd hebben,
heeft de Katholieke Kerk in Neder
land niet in die mate aan de algeme
ne vormgeving van het maatschap
pelijk en cultureel leven deelgenomen
als eigenlijk had kunnen en moeten
zijn. Nog teveel vormen onze katho
lieken individueel en vormt het Ne
derlandse Katholicisme als geheel als
het ware het gist naast het deeg. Ons
streven zal er meer op gericht dienen
te worden In alle levensmilieus door
te dringen, om voor alle aardse struc
turen „het zout der aarde" te worden.
„Dat verder het Nederlands katho
licisme in een crisissituatie dreigt te
komen of reeds gekomen is, blijkt
o.a. uit de met de toenemende urba
nisatie en industrialisering verder om
zich heen grijpende geloofsvervlak-
king en verzwakking van de religieu
ze praktijken. Slechts een persoonlijk
beleefd christendom kan creatief
werkzaam zijn en kan een onkerkelijk
of onchristelijk milieu omvormen en
kerstenen. Dat geldt van de kleine
gemeenschap van een parochie, het
geldt ook van een heel land, ja van
de gehele wereld. Het Nederlands ka
tholicisme kan slechts din voor de
wereld iets betekenen, als het inner
lijk vitaal is. Er zijn echter tekenen,
die er op wijzen, dat bet Nederlands
katholicisme in sommige punten gaat
gelijken op het „verschaalde zout"
waarvan het Evangelie spreekt, dat
het niet meer die creatieve kracht in
zich draagt, voortvloeiend uit per
soonlijke belevenis. De voornaamste
(Advertentie)
toen U zei: „Dat hoesten
moet nu maar eens afgelopen
aijn, ik pak PACTOLAN".
Maar weten Uw hoestende
vrienden en kennissen al van
Uw wonderbaarlijke gene
zing? Of moeten zij maar
blijven doorsukkelen?
Uw advies maakt meer indruk
dan de aanbeveling van de
fabrikant. Zeg het hun dan:
koopt U by Uw ei aren apotheker
of drogist.
Frijïen 0.75 - 1.35 - J.25
band, welke velen met de Kerk bindt,
is er een van louter traditionele aard;
van een persoonlijk gegrepen zijn, is
bij velen geen sprake. Dit blijkt, uit
de levensgeschiedenis van de tallo
zen, die bij migratie naar een ander
milieu: een grote stad, een immigra
tieland, onder de sociale pressie van
het eigen milieu uit, hun godsdienst
loslaten. Het blijkt ook uit de paro-
chiekartotheken van parochies, gele
gen in zich tot stad of industriegebied
ontwikkelende dorpen: het cijfer der
niet-practiserenden neemt er vaak op
ontstellende wijze toe."
VITALITEIT
Onze geestelijke vitaliteit moet dus
weer worden versterkt en gevoed.
Wat mede kan geschieden door een
apostolische verantwoordelijkheid
voor de ledematen buiten de Kerk
van ons vaderland, dus de katholieke
gemeenschappen in de Noord-Europe-
se diaspora: de vereenzaamde Kerk;
de verscheurde en verdreven katho
lieke gemeenschappen der midden-
Europese vluchtelingen: de ontheem
de Kerk, de missiegebieden: de ont
luikende Kerk.
Ziedaar enkele gedachten, welke
vruchtbaar kunnen zijn bij het over
wegen van de December-intentie:
Hart van Jezus, moge de „Kruistocht
voor een betere wereld" steeds rijker
vrucht dragen.
Verklaring van
Sjigemitsoe
5»
De Japanse minister van Buiten
landse Zaken, Mamoroe Sjigemitsoe,
heeft Vrijdag de Japanse Rijksdag
onder meer gezegd dat de „agres
sieve strategie" van de Sovjet-Unie
de vrije landen alle aanleiding geeft
op hun hoede te zijn. Hij noemde de
internationale toestand „verontrus
tend".
Internationale Rode Kruis
Het internationale comité van het
Rode Kruis heeft in Genève een eigen
studio ter beschikking gekregen. Het
mag permanent de zender van radio-
Genève gebruiken.
Manilal Gandhi, de 64-jarige zoon
van wijlen Mahatma Gandhi, is door
een beroerte getroffen, waardoor zijn
spraak en geheugen enigszins geleden
hebben en de linkerzijde van het
lichaam verlamd is. Hij is in een
sanatorium opgenomen. Zijn toestand
werd Donderdag „redelijk wel" ge
noemd.
De eerste compagnieën van de nieuwe Duitse strijdkrach
ten zullen op beroemd terrein oefenen: niet ver van de plaats
waar Julius Caesar tussen Andernach en Koblenz, 54 jaar v.
Chr. over de Rijn trok. De 850 man, die op 2 Januari 1956 dit
eerste Duitse opleidingskamp binnentrekken, zullen voor het
ophalen van historische herinneringen echter geen tijd hebben.
Zij zullen veel en hard moeten oefenen.
Deze 850 soldaten van West-Duits-
land zullen de kern van het nieuwe
leger vormen. Zij worden verdeeld in
groepen van dertig man, naar de ver
schillende wapenen van het moderne
leger. Uit deze opleidingsgroepen, die
in vier opleidingscompagnieën zijn
samengevat, zullen later opleidings
bataljons en opleidingsregimenten
ontstaan.
Deze vier compagnieën worden ge
huisvest in een omvangrijk barak- j
kenkamp aan de Zuidrand van Ander-
nach. In de motregen van een
trieste herfstochtend zag dit barak
kenkamp er zo ongezellig uit als alle
barakkenkampen ter wereld. Deze
zomer werd het kamp ontruimd door
het Franse militaire hospitaal, dat
er in gehuisvest was.
De barakken staan al dertien jaar,
zij hebben zieken gehuisvest, buiten
landse arbeiders en krijgsgevangenen
en nogmaals zieken. Zij zijn nu vol
komen gerestaureerd en zomers mag
het er hier met het groen en bloemen
vriendelijk uitzien, nu liggen de dorre
bladeren kniehoog. Het zal nog heel
wat werk vergen voordat het terrein
is opgeruimd. Soldaten zullen dit, bij
de sergeant van de week zo geliefde
soort werkzaamheden, niet behoeven
te verrichten. Op deze opleidings
groepen wachten lange bladzijden
dichtbedrukt met opleidingsvoorschrif
ten. Voorschriften, die niet alleen
zullen worden toegepast, maar ook
aangevuld, verbeterd of aan de hand
van de in de praktijk opgedane er
varingen helemaal herzien.
Van de 850 man, die op 2 Januari
a.s. door de kamppoort, alleen of in
groepjes binnentrekken, droeg een
derde deel nog nooit een uniform. Zij,
die al hebben „gediend" worden wel
iswaar in hun vroegere rang hersteld,
maar ook zij moeten eerst in de op
leiding. In Andernach zal de leiding
bij een aantal kapiteins berusten. Zij
zijn daar de hoogste officieren.
Sinds een paar dagen worden in een
paar barakken van dit voorlopig al
leen door werklui en schoonmaaksters]
bevolkte kamp, de „toelatings-exa-1
I mens" voor vrijwilligers gehouden,
die tot dusver in het ministerie in
Bonn zoveel geloop veroorzaakten. De
toegang tot het kamp wordt voorals
nog bewaakt door personeel van een
nachtveiligheidsdienst en zjj zullen
voorlopig dit baantje blijven vervul
len.
Ook voor de toekomstige militaire
bureaux in Bonn zullen geen militaire
wachtposten komen te staan. Op het
ministerie van verdediging is men
van mening, dat ,,de vrijwilligers wel
iets beters te doen hebben".
DE EERSTE DRIE GAR
NIZOENSPLAATSEN.
Dat Andernach, welks vroede va
deren helemaal niet hebben aange
drongen op militaire groei van het
aantal inwoners, garnizoen van strijd
krachten werd, vindt zijn oorzaak in
het feit, dat kampterrein en barak
ken eigendom zijn van de bondsrepu
bliek. Bovendien stonden deze barak
ken leeg. Met Andernach zullen Wil-
helmshafen en Nörvenich bij Düren,
een dorpje van nauwelijks 700 zielen,
de eerste garnizoensplaatsen van de
West-Duitse bondsrepubliek zijn. In
Wilhelmshafen wordt momenteel een
leegstaande kazerne voor de oplei
dingscompagnieën van de marine in
gericht. Op het vliegveld Nörvenich
wordt het luchtwapen gelegerd. Bo
vendien. worden op de vliegvelden
van het Amerikaanse leger in Für-
stenfeldbrück, Landsberg en Kauf-
beuren door geallieerde officieren en
onderofficieren nog personeel voor
de Duitse luchtmacht opgeleid.
Bij het garnizoen in Andernach be
hoort ook een compagnie militaire
politie-in-opleiding. En de tweede
formatie, die tezamen met de vijf
compagnieën het garnizoen in Ander
nach vormt, is een muziekkorps.
Wanneer uit de opleidingscompag
nieën in Andernach bataljons en re
gimenten ontstaan, staat evenmin
vast als het tijdstip der eerste een
heden. Met de opstelling daarvan
wordt pas begonnen, wanneer de
Bondsdag het laatste woord heeft ge
sproken. Volgens de wet op de vrij
willigers mogen geen eenheden wor
den gevormd.
(Advertentie)
1 /Tf\r\
/pjfflj \v\
m s
ff A-
fublieotle NecUrlond» Zuivelbureow, Grovanhoge
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
42
Doordat Reims, zoals ik U reeds vertelde, vaak in het buitenland speelde
en wy spelers ook daar een zekere vermaardheid kregen, lag het voor de
hand, dat wjj niet eens maar vaak genoeg werden benaderd door andere
clubs, die er naast de transfers om nog een handgeld voor over hadden
om een van ons over te nemen. Aan het einde van het seizoen 1952-1953
werd ik door de Belgische club Verviers gepolst, of ik niet bereid was als
trainer-speler naar haar toe te komen. Verviers deed mij een zeer aan
trekkelijk aanbod, waar naar ik wel oren had. Niet alleen omdat mij een
goed salaris werd geboden, maar ook omdat ik dan weer dichter bij „thuis"
kwam wonen en men mij ook direct een woning kon garanderen.
Het bestuur van Reims gooide echter roet in het eten. Reims wilde mij
nog niet kwijt en herinnerde aan een clausule in het contract, waarbij ik
evenals alle andere spelers in Frankrijk tot mijn 35e jaar aan Reims
gebonden was, tenzij men mij op de transferlijst plaatste. Mijn teleurstelling
over de weigering van Reims was groot. De directie begreep ook wel de
draagwijdte van haar beslissing. In feite werd mij een positie-verbetering
onthouden en daarom wilde zij van haar kant ook wel iets doen. Wij
kwamen overeen, dat ik nog één jaar voor Reims zou spelen en dat ik
dan het volgend seizoen, wanneer ik een nieuwe aanbieding uit het buiten
land mocht ontvangen, het fiat van de directie zou krijgen.
tt
Deze belofte is Reims nagekomen,
ofschoon de directie mij na dat sei
zoen aanbood nog een jaar te blijven.
Ik wees dit van de hand, omdrJ een
aanbod van Lausanne, met welke
vereniging ik in contact was getre
den, voor mij zeer goede perspectie
ven opende.
NAAR LAUSANNE.
Aanvankelijk luidde de voorwaar
de van Reims, dat ik alleen als trai
ner naar het buitenland mocht Baan>
maar de directie nam er genoegen
mee, dat ik als trainer-speler bij Lau
sanne in dienst trad. Huisvesting le
verde gelukkig geen moeilijkheden
op, want direct na mijn aankomst
werd mij een mooie flatwoning ter be
schikking gesteld, waar mijn vrouw,
de kleine Viviaine (intussen al flink
gegroeid) en ik zich best op hun ge
mak voelden. Lausanne is een aan
trekkelijke stad, bij de Nederlandse
toeristen genoegzaam bekend. De om
geving is in één woord gezegd prach
tig. Vol goede moed toog ik in Lau
sanne aan het werk, niet vermoe
dend, dat ik nog eens onaangename
dingen zou gaan beleven.
Mijn eerste doelstelling was om
bij Lausanne het tempo np te voe
ren. Gewend aan het snelle Franse
spel viel me dat tempo in Zwitser
land tegen. Ik moest met een zeker
spel breken en toen kwamen de
eerste moeilijkheden.
In de directie van Lausanne za
ten een paar bestuursleden, die be
houdens als ze waren, een tactische
sche verandering in het spel niet
durfden riskeren. Het werd een van
de wrijvingspunten, die op de duur
tot een conflict leidden.
CONTROVERSE.
De controverse tussen hen en mij
trad niet onmiddellijk aan het licht.
Men verklaarde zich accoord met
mijn zienswijze, om voor het ingaan
van de competitie een viertal vriend
schappelijke wedstrijden tegen niet
sterke teams te spelen. Dat had het
voordeel dat de spelers en ik zich
beter op elkaar konden inspelen, zon
der dat zij zich tot het uitersten be
hoefden in te spannen. In deze vier
oefenwedstrijden raakten wij aardig
op elkaar ingespeeld en wij zetten
de competitie 1954-1955 met veel goe
de moed en vertrouwen in.
Ik mocht werkelijk niet klagen over
i de gang van zaken, het ging steeds
beter en toen het einde van de com
petitie in zicht kwam maakte Lau
sanne nog een zeer reële kans op
het kampioenschap. Intussen waren
de moeilijkheden voor mij als trai
ner-speler niet verminderd. Van een
tactische wijziging wilde men steeds
minder weten, ofschoon de resulta
ten mij in het gelijk stelden. De toe
stand werd voor mij op de duur niet
houdbaar, omdat dezelfde bestuurs
leden van wie ik boven sprak enkele
spelers tegen mij begon op te zet
ten. Ik hield het been strak, werkte
zo hard mogelijk, maar moest een
en ander wel slikken, om niet in
een permanente oorlog te geraken.
STRIJD TEGEN DOPING.
De oorzaak van de geschillen moet
in feite gezocht worden in een wel
zeer beschamende geschiedenis. Het
was mij gebleken, dat spelers achter
mijn rug doping gebruikten en daar
BRAM APPEL
biy dat Ik weer terug ben in
Nederland!
FORTUNA KWAM AL'
GEROEPEI
Het aanbod van Fortuna '54
kwam als geroepen, maar nog
meer aanbiedingen uit Nederland
hadden mij intussen bereikt. Hol
land Sport, Feyenoord, DFC en
Wilhelmina hadden ook interesse
voor mij. Het aanbod van Fortuna
'54 was voor mij het aanlokke-
lijkst, temeer daar ik dan weer
in een oude vertrouwde omge
ving zou terugkeren en dicht bij
mijn oude vrienden zou komen
te wonen. Ik nam het derhalve
met graagte aan. In Geleen zag
ik weer mijn oude strijdmakkers,
Cor v.d. Hart en Frans de Munck
terug, met wie ik mooie herin
neringen aan de wedstrijd in Pa
rijs deel.
OOK PRETTIGE
HERINNERINGEN.
verzette ik mij met hand en tand te
gen. Door meer genoemde bestuurs
leden werd het als gevaarloos voorge
steld en niet schadelijk voor de ge
zondheid. Dat het goedje niet zo on
gevaarlijk was, moge wel blijken uit
het feit, dat Matisse, de bekende
Zwitserse internationaal en Volanten
's Zondags voor een wedstrijd onge
steld werden, over pijn klaagden en
braken moesten. Volanten liep zelfs
na het gebruik van doping geelzucht
op.
Het werd mij meer en meer dui
delijk, dat ik me op de duur toch
niet in Lausanne tegenover een onwil-
lend bestuur althans enige heren
zou kunnen handhaven en ik dacht
er hard over mijn verbintenis met
Lausanne, zo het kon na een jaar
reeds te verbreken.
Nog steeds, aldu; Piof. Zeegers. ne
men de katholieken binnen Nederland
zelf in sociaal-economisch en cultu-
Voordat de haantjes wor
den opgediend, zon ik eerst
graag een dronk wijden aan
U, Lezers en Lezeressen, als
medeleden van die grote
mensenfamilie, die het ko
ningschap draagt der gehele
zichtbare schepping. Inder
daad bezit ieder onzer een
grootheid en boven alles uit
gaande macht, die wij onbe-
ivust uitdragen naar buiten
en daarvan bet stempel druk
ken op ons doen en laten.
Een volk beeldt die grootheid en
macht uit in allerlei variërende sym
bolen, die het put uit eigen historie,
planten- ol dierenleven. Spanje voelt
zijn kracht dramatisch geschilderd in
de woedende wraak van de stier in
de arena. Paardenrennen symboli
seren de machtige aspiraties van an
dere volken. China drukt zijn stempel
af in dc fantastische draak, terwijl
Duitsland zijn grootheid uitzingt tn
de alles overtreffende vlucht van dc
adelaar. Het Belgische bloed vloeit
sneller bij het lied: „Zij zullen hem
niet temmen, de fiere Vlaamse
leeuw" en wij, Nederlanders, voelen
ons dapper en zegevierend in gezel
schap van dezelfde briesende leeuw,
die we afbeelden op bankbiljetten en
officiële documenten, terwijl we on
bevreesd dat ontembare dier passe
ren in onze wandelparken, waar hij
in brons onze veiligheid bewaakt.
Vechtjas
En nu is het gewichtige ogenblik
aangebroken om de symbolische
grootheid en de kracht van het Oosten
aan u voor te stellen. Ik vermoed
een schampere glimlach van achter
uw krant, maar Ik noem toch vol
trots zijn naam: Generalissimo de
Haan! Zonder vrees voor een tegen
spraak is deze vogel de vechtjas bij
uitnemendheid. Men zou in het verre
Oosten geen redelijke mededinger
kunnen vinden voor een symbool van
dapperheid. Want in geen geval laat
de haan zich ooit de kaas... ik bedoel
de worm uit het graan pikken! Leeu
wen en adelaars kent men daar niet.
Onder de Oosterse huisdieren is de
koe noch het varken het ideaal van
grootheid en moed, afgezien nog, dat
de koe voor de Hindoe een heilig
beest is en het varken door de Mo-
hamedanen met de diepste minach
ting wordt aangezien. Honden vor
men in Azië de Pariahklasse en kat
ten missen elke titel voor grootheid
vanwege hun uitgesproken minder
waardigheid. Daarom: Leve de dap
pere, doodsverachtende haan!" Ie
dere jongen met enig zelfrespect cn
menige eerzame huisvader bezit één
of meer lievelingshanen. Deze adspi-
rantvechters worden gehuisvest in
sierlijk gevlochten rieten kooien, vol
strekt afgesloten van hun alledaagse
soortgenoten. Reeds vroegtijdig wor
den hun waggelende kammen tot op
1 centimeter geamputeerd om een
vlugge actie te verzekeren. Naarmate
dc grote dag der krijgsverrichtingen
nadert, treft men meer directe maat
regelen en ondergaan de oorlogshel
den een heel speciale behandeling.
Olie der onsterfelijkheid
Iedere eigenaar van vechthanen
kent een bijzonder mengsel van krul
den, dat strikt geheim blijft en welke
preparaten h(j bijtijds met welrieken
de oliën mengt, om zijn haan „kebal"
te maken, dat is „Onsterfelijk in de
vuurlinie". Veren en poten van zijn
held worden rijkelijk gebalsemd om
de gratie en moed van zijn held te
doen uitkomen. Ook de spoormesjes
worden besmeerd met deze olie der
onsterfelijkheid.
Spoormesjes zijn ijzeren, vlijm
scherpe mesjes, een halve decimeter
lang, met een lemetbreedte van een
halve centimeter. Aan de ene kant
zijn ze scherp gepunt, terwijl het an
dere einde een ringvormig sluitstuk
vormt, dat om de sporen past en aan
elke poot zorgvuldig wordt vastge
bonden. Voorts wordt het voedsel van
de krijgsman gemengd met vijlsel
van magneetijzer, om de dapperheid
tot een ongekende hoogte op te voe
ren. En hieruit proeft u de typische
kinderlijke fantasie van deze bijge
lovige natuurkinderen. Magneet n.l.
is in Maleis: „Besi Branie", letterlijk
vertaald: „ijzer, dat „branie, flink
of moedig" is. Het bezit immers een
geheimzinnig vermogen om af te sto
ten of aan te trekken. Tenslotte oefent
de eigenaar zich in de kabalistische
toverrijmpjes, die hij bij het gevecht
in een vlug tempo opdreunt, om zijn
haan aan te moedigen tot taaie vol
harding. Men kan deze toverrijmpjes
het best vergelijken met de niets
inhoudende versjes van de simpele
spelletjes onzer kinderen, b.v. „Ine
mine mutten. tien pond grutten, tien
pond kaas, Mijn haan blijft beslist
de baas!" Hanengevechten hebben
een godsdienstige inslag. Daarom
vangt ieder volksfeest aan met dit
voornaam gebeuren.
Het gevecht
Op een ruim plateau verzamelen
zich de eigenaars, omringd door hon
derden toeschouwers van heinde en
ver. De meesten hunner hebben een
wan meegebracht, d.i. een gevlochte
mat met opstaande randen, waar
mee de inlanders de rijst wannen in
de wind om het kaf van het graan
te scheiden. Ze houden deze matjes
voor zich op de grond om hun blote
benen te beschermen tegen de vlijm
scherpe mesjes van wegvluchtende
hanen. Temidden van het feestgejoel
en hanengekraai rangschikken de
autoriteiten met kennersblik de
vechtjassen in uitblinkers, profs of
„vallende sterren". Men maakt over
eenkomsten voor duels en daar staan
reeds de eerst helden in gebogen
houding met de snavels tegenover
elkaar. De koppen trillen, poten trip
pelen van ongeduld en de vlammende
ogen storten een vloed van woede
en wraak uit op de tegenstander. Ze
peilen elkanders kracht en berekenen
het juiste moment voor de aanval
De sprong wordt ingezet en ze stui
ven a's twee „Kenau's" op elkaar in.
De spanning is intens, en het vlij
mende zwaard doorbobrt de vijand
die vol doodsverachting neerstort op
het slagveld, om spoedig bijgezet te
worden in het pantheon der „onster
felijke hanen". Zo vallen er tientallen
slachtoffers.
Kip, Toean
Terwijl de overwinnaars triomfan
telijk worden rondgedragen, kraaien
de gesneuvelde helden fluisterend het
bekende lied: „Old soldiers never
die". De oude veteranen sterven
niet, maar verplaatsen hun actie
naar het Departement van Voedsel
voorziening. Inlandse jongens pluk
ken hun militaire pluimage, hangen
ze enige ogenblikken boven een
braadspit en weldra prijken ze op
de feestschotels als „gespierde Ouwe
Taaien" vol zelfopoffering voor de
mensheid! In deze tweede functie
van minister voor voedsel beschikt
de haan over een ontelbaar leger van
kippen, die op zijn bevel edelmoedig
zich aan de Oosterse mensheid offe
ren.
Vraagt men aan „kokkie": „Makan
apa?" Wat eten we vandaag?
dan luidt steeds het antwoord: „Kip,
Toean!" De Oosterse klok slaat alle
uren: „Kip". De tropische warmte
maakt voedsel spoedig aan bederf
onderhevig. Vandaar dat een kleiner
dier ook meer voor een normaal ge
zin geschikt is, vooral ten platte lan
de, waar slagers veelal ontbreken.
En vergeet verder ook niet de grote
stapel eieren, die in allerlei vormen
worden voortgezet. Pikzwarte eieren
vormen vaak een hoogtepunt van een
welvoorziene Chinese feestdis!
Ook de eend wordt bij maaltijden
hogelijk gewaardeerd, vooral door de
Chinezen. Dit verklaart ook gedeel
telijk het ietwat vreemdklinkende be
richt. dat kort geleden per vliegtuig
60.000 eendeneieren uit Nederland
naar Korea werden verzonden. Maai
er is meer. De eenden leggen wel
eieren, doch, althans in de tropen,
broedt de gewone eend de eieren
nooit uit. Voor het nageslacht en de
smakelijke gerechten van deze water
vogel is dus voor een groot deel onze
kip aansprakelijk, die zich onbaat
zuchtig over de eendenwereld ont
fermt.
Na deze beknopte verhandeling,
lezers, ben ik overtuigd, dat wij naast
de leeuw ook de haan zullen huldigen
als symbool van dapperheid en hem
alle eer aandoen in zijn tweede func
tie als hij op onze feestdis verschijnt.
TOENG SIENG foe
Na een jaar verdween ik dus uit
Lausanne waar ik zo hoopvol gestart
was. Ik zou er om liegen, als ik
vertelde, dat ik niet ook prettige din
gen in Lausanne beleefde. Lausan
ne eindigde op de tweede plaats in
de competitie en drong tot de kwart
finale door van de strijd om de
Zwitserse beker. Lausanne 2 werd
kampioen van de Zwitserse reserve
klasse.
Bij 't publiek was ik even popu
lair als bij Reims. Uit brieven, die
ik nu nog geregeld uit Lausanne,
van vrienden en kennissen ontvang
verneem ik dat het publiek nu nog
vaak om „Appel" roept. Want met
mijn heengaan is de stootkracht van
Lausanne hard teruggelopen.
Ik bewaar de herinnering nog aan
een paar prachtige wedstrijden, die
wij tegen buitenlandse elftallen van
reputatie hebben gespeeld. Wij speel
den tegen de Dynamo's uit Moskou,
Lusanne boekte met een 1-1 gelijk
spel een prachtig resultaat. Wij speel
den na de competitie ook nog tegen
de Braziliaanse club Flumineze, die
in dezelfde klasse speelt als het we
reldberoemde Sao Paolo.
Het werd een der boeiendst»
en spannendste wedstrijden, die
ik ooit in mijn carrière gespeeld
heb. Wij gaven de Braziliaanse
grootmeesters prachtig partij.
Twee maal namen wij de leiding
en evenveel keren liepen de Bra-
zialianen de achterstand ln. Toen
dreigde 'n penalty aanleiding tot
'n revolte van de kant van Flu
mineze te worden. Het zou dood
zonde zijn geweest, indien die pen
alty de Braziliaanse gemoederen
op een kookpunt zou hebben ge
bracht. Wie weet wat wij dan nog
beleefd zouden hebben. Ik advi
seerde de scheidsrechter een cor
ner te geven. De arbiter begreep
deze wenk en de Brazilianen wa
ren tevreden gesteld. Zij wonnen
met 4-2, maar Lausanne legde
met deze nederlaag alle eer in.
NOG MEER AANBIEDINGEN.
Na afloop van deze wedstrijd werd
ik door een Zuid-Amerikaan bena
derd, die mij in het Frans toesprak
en mij polste of ik geen lust had om
naar Zuid Amerika te komen. Ik
moest hem teleur stellen. Ik was
reeds met Fortuna '54 in contact ge
treden en de zaak was zo goed als in
kannen en kruiken. In dezelfde tijd,
toen ik op het punt stond om naar het
vaderland terug te keren, kreeg ik
nog aanbiedingen van liefst acht
Zwitserse clubs, maar ik legde ze al
le naast mij neer. In Lausanne had
men mij teleurgesteld, Zwitserland
stond mij niet meer aan en ik wild»
niets liever dan naar mijn eigen va
derland terug te keren. Het buiten
land was voor mij een goede leer
school en dat ik de kansen daar heh
gehad en gebruikt, wel dat dankte ik
weer aan mijn eigen land, mijn eigen
stad, waar ik het voetballen leerde.
Tenslotte is er maar één Neder
land en op de duur trekt je geboor
teland je onweerstaanbaar aan. Ik
heb vooral in Frankrijk een mooie
onvergetelijke tijd doorgebracht,
maar ben blij, dat ik weer tussen
Nederlandse makkers en sportkame-
raden speel.
Derken-v. Est in Kopenhagen
Bij internationale baanwedstrijden
te Kopenhagen heeft het Deense kop
pel Nielsen-Klamer een drie uurs
wedstrijd gewonnen, waarvoor zij "8
punten kregen. Op de tweede plaats
eindigden de Australiërs Strom-Ar
nold met 15 punten. Derksen-Van
Est bezetten de derde plaats, m<'
een ronde achterstand en 15 punten.
De overige koppels hadden twee
meer ronden achterstand.
Te Stalingrad hebben
interessante mensen ontm
meester Tsjapoeroe, een g
man met een uilenspieg
lach, en architect Siembirt
felijk man, die 'n kluifj<
hand heeft gevonden, aa
een nieuwe stad voor eei
lioen bewoners mag bouwe
cept is klaar, en de uitvc
een eindweegs opgeschotei
grote maquette van 5x3
hij ons zijn opvatting
Aan alles heeft hij gedac
aan een kerk.
eenhI
Per auto hebben we 'n
door de nieuwe stad gem:
avonds ben ik nog twe
een paar collega's de sta
ken. De stad vertoont e(
trische en evenwichtige a
volgens een zeer streng ee
Fe massale witte huizenbk
de brede lanen wekken ont:
de herhaling van één ei
bouwstijl eentonig aandoet
woningen zou men zegger
voorgevels zijn toch rijkelij
De openbare gebouwen,
aan de pleinen en langs I
oever gelegen zijn, brengi
eel afwisseling in de e|
ln schier alle steden van
land maken de architected
buitensporig gebruik van
frontons, capitelen en klas
achtige motieven. Dat is g
van de nieuwe architect)
overgenomen uit de tsaris
trant, die vooral te Leninf
drukking is gekomen. Het i
heeft op de Russische
weinig of geen vat gehad
Corbusier en ik meen
gische architect Van de
Moskou hebben gewerkt.
MASSALE
Men mag zeggen dat
een eigen Russische archit
ben nagestreefd, die in
oudheid inspiratie zoekt, d
niet kan ontdoen van h<
van een overvloed aan de
de behoefte aan zware kc
geweldige bogen. Ze voel
en menen, dat ze de S
moeten uitdrukken in gew
meer dan gewone afmet
Ik herinner mij dat Ki
Sovjet-architecten kort ge
vingers getikt heeft. Hij
dat ze geen maat houden,
te luxueuze plannen makel
niet genoeg rekening houd-
tigheidsoverwegingen. St.
economisch gezien heeft
onbetwist gelijk.
ARCHITECT SLE(
Toch zijn de Sovjet-arch
niet voor 100 procent verji
lijk voor die afwijking naai
kundige gewichtigdoenerijl
regime van Staatsalmaehf
chitect ook maar een pion
den van de leiding. Men I
bouwkundigen aangemoedil
bepaalde richting, men hel
prijzen verleend aan diegel
grootst en het meest gedufj
piëerden en die de macl
meest indrukwekkende plai
legden. Hen thans beschuld
zelfdertijd de staf breken
nen, die hun plannen goed)
die de geldmiddelen voor
ring uittrokken.
Het blijkt wel, dat de nie
van het regime ook een si
kundig moderato voorscl
zich in de komende jaren z
voelen. De beperkte credie
overheid zullen een nieuw
heid opleggen, waarbij
architectuur slechts kan
Tijdens de 13 voorbije
schikte architect Siemb
jaar over gemiddeld een
liard roebel, (roebel is
de heropbouw gemiddeld
per man en per jaar. Hij
baar alles gezet op het sta
Dit boek is een besch
het leven van Charles d
en zijn fraterniteiten.
dat Charles de Foucauld
schreeuwen, niet door
Predikatie, maar door ht
ven. In het eerste hoofo
pater Voillaume een sche
leven en werken van zij:
de volgende hoofdstukken
kens een bepaald aspect
vangelie belicht en hoe di
ven der fraterniteiten tot
komt.
Het ideaal van Broedi
was een zo volkomen moj
passing aan de levenswi.
armen. Om deze armoede
mogelijk te beleven, vond
ven in een trappistenkl
voldoende, hij wilde da
onder de mensen leven,
zoals zij, in eigen onder
zien, zoals zij en... zoals
Nazareth.
Charles de Foucauld vj
volgelingen broeders en
de armen zijn, niet slech
hef te hebben, maar ook
schappelijk tot de klasse
men te behoren.
„Volgelingen" dit was
wens van Broeder de Fo
zo wens werd niet vervuld
hem het offer van alle
zijn leven, ook van zij
een volgeling.
„Welk een mislukking'
reiziger-Journalist uit, tc
nabij met dit leven ken:
„Hoeveel morele rijkdom
komen nutteloos verkwist
„Als de graankorrel nie
ue valt en sterft, draa
vrucht." In 1916 werd C
cauid door een bende
gedood. Op dit ogenblik,
1955 zijn er 33 fraternitei
samen 400 leden, broeders
verdeeld over Frankr
Afrika, Zuid-Amerika, 't
ten. Zij werken als m etst
merman, huiss.childer,
der, monteur, straatveg
kameelhoeder. Zij Willen o
Wezig" zijn, door gemee
teven en lijden „tot hen b
Het is 't apostolaat van c
bever gezegd, van het lei
ken onder de armen, t
aan hen. Dit harde leve
Kleine Broeder als een U
aan Christus en als een
Zijn verlossend Offer.
