In Moskou
gebouwen
krotten
staan
naast
prachtig
POLITIEKE BRIEVEN
van provincie tot Den Haag
Erfgenamen van Victor-Emmanuel
verdelen fortuin in Rome
Procureur-generaal geeft
oordeel over Rheuma-actie
12.000 km. door de Sovjet-Unie (II)
Netto-opbrengst
2 millioen
Beenderen van
dinosaurus
gevonden
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 26 OCTOBER 1955
Beste Eduard,
EEN VAN EUROPA'S RIJKSTE MANNEN
5 Wankelende welvaart?: door credieten, door deelneming in
S bedrijven en door eigen mvesterin-
De maatregel van
minister van de Kieft. j
Ook kostprijsverlagende
j investeringen getroffen.
j Geen pessimisme j
Pieter
Amice Pieter
Hebt u vandaag
uw Davitamon 10
al gehad
<E>
Stevensonpas op voor
glimlach oor/og
Eduard
Geert onregelmatigheden ontdekt
Het maakt een alles behalve steed
se indruk als men bü late avond
voor de eerste keer van het vlieg
veld van Vnoekova, (een dertigtal
kilometers van Moskou) naar de
hoofdstad rijdt. De auto volgt e?n
eenzame asfaltbaan, waarover hoog
stens 'n autobus en een paar vracht
wagens uit de tegenovergestelde rich-
ti: g opdagen. Langs de baan duiken
enkele affichage-stellingen in de kop-
lichten van de auto op: propaganda-
slogans voor het communisme, voor
de vrede, of reclame voor niet-alco-
holische dranken. In de verte de ver
lichte silhouetten van de nieuwe uni
versiteit. die in top de lichtende Sov
jet-ster voert, iüna zonder overgang
belandt men in een stadskwartier,
waar nieuwe appartementsgebouwen
opgericht woiden. Wat verder een
oude handelsader met bouwvallige
huizen, sommige in hout en door
gezaagde boomstammen. Vrij plotse
ling rijdt men over de brug over de
Moskwa, een rtroom als de Maas te
Luik, - en de reusachtige rode ster
ren op de torens van het Kremlin
melden, dat men het midden van de
stad bereikt heeft. Een doodse stad
rond middernacht! De hall van het
grote Moskwa hotel is als een grand
central" waar de stemmen hol klin
ken. Beelden van Lenin en Stalin
herinneren er aan, (als men het zou
vergeten hebben), dat men in het
rode paradijs beland is.
OVERAL BEELDEN.
Die beelden en portretten en bus
tes en schilderijen van de grote
mannen van het regime ontmoet men
alle vijf voet. Langs de straten, in
de parken, in de magazijnen, in de
kantoren, in de stations, overal!
De Sovjet-burgers zijn er zodanig
aan gewend, dat zij het niet meer
zien, doch op de vreemdeling werkt
die propaganda in het begin ont
zenuwend, te meer daar er weinig
publiciteit door affichage en licht
reclames in de Sovjet-steden voor
komt. Hoogstens de oproep voor 'n
film, de aanbeveling van een taxi,
afwisselend met de slogan „Miroe
Mir" (vrede over de wereld), die
in Sovjet Rusland meer opgeld
maakt dan „drinkt Coca-cola" bij
ons. Het is een uiting van de alom
tegenwoordigheid van het regime:
Stalin ziet mij, hier vloekt men
niet!"
Nu heeft dat regime ook werke-
11 k een nieuw gelaat aan de Sovjet
hoofdstad gegeven. Oude houten hui
zen werden in 't centrum opgeruimd,
ruime lanen van 50 meter en meer
breedte zijn door de stad getrokken.
Men heeft heel wat verder en rui
mer gezien dan de behoefte van het
hui dig verkeer, dat nog niet met de
drukte van een West-Europese pro
vinciestad kan vergeleken worden. Er
rijden gele autobussen, en bonte tro
ley's en vrachtwagens van alle ouder
dom, die naast goederen ook vaak
mensen vervoeren: arbeiders, die
naar hun werk worden gebracht, of
kolchose-volk cat op open camions
naar de stad rijdt.
Er zijn verkeerslichten en dito-agen
ten aan de kruispunten, doch het zou
ook zonder deze hulpmiddelen gaan,
te meer daar de slierten voetgangers
zich prioriteit toe-ëigenen op de
straathoeken en de auto's bestendig
doen toeteren. De Sovjet-chauffeurs
rijden vaak als echte cow-boy's; ze
slingeren over de brede wegen, vooral
als ze officiële zwarte wagens „Zis"
of „Zim" bsturen; er heerst zo min
democratie als wellevendheid in het
verkeer van de Sovjet-stad. Doch dat
zal wel beteren, zodra de drukte zal
toenemen door de verhoging van het
rendement der auto-fabrieken.
DE BESTE ONDERGRONDSE
ling de bedenking maakt, dat het met
minder kosten nog perfect had kun
nen zijn.
LANGE SLIERTEN
VOETGANGERS
Vele Moscovieten gaan te voet.
Lange slierten voetgangers trek
ken vooral des morgens, voor
de bureau-uren of 's namiddags
rond vijf uren langs de straten. Ze
onderhouden een egale pas, zonder
slentering, loch ook zonder de Wes
terse gejaagdheid en - wat ons op
valt - ze houden doorgaans goed de
rechterkant.
Die voetgangersslierten zijn een
eenvormig, grauwe massa: de man
nen in nog al wijde confeetie-costu-
mes met typische petten, meestal
met hemden zonder dassen en de
vrouwen in losse, landelijke kledij
i-.et hoofddoeken. Er is niet veel ele
gantie op straat. Maar toch een kle
ding, die zonder gezochtheid, ver
zorgd voorkomt. Die voetgangers
spreken niet luidruchtig, ze kijken
niet om, ze gaan ongestoord hun weg
alsof ze met hun eigen gedachten
bezig zijn. Dat is de aard van de
gelaten Sovjet-burger, die de gejaagd
heid van de Westerse stedeling nog
niet in het bloed heeft.
HOUTEN HAMMEN
Zelfs de dames blijven niet kijken
voor de uitstalramen. Maar dat is
bljjkbaar de schuld van de winke
liers, die niet veel vindingrijkheid
betonen. Wie zou zich b.v. voor de
ramen van het grote magazijn
„Goem" op het Rode Plein laten
bekoren door blokken hout, die als
ham, worst, vis of brood „geschil
derd" zijn met een rudimentaire af
werking, die geen enkele illusie
kan opwekken. De echte textielwa-
ren en de (ledige?) conservendo-
zen in de volgende ramen wekken
al evenmin de kooplust.
Doch de Sovjet-huisvrouw hoeft
niet tot kopen geprikkeld te worden:
zij weet wat ze nodig heeft en zij
gaat in de rij staan om geduldig
aan te schuiven voor de. voedings
waren of andere zeldzame producten,
waarvan het aanbod nog beneden de
vraag blijft. Er hapert nog iets aan
't distributie-systeem, niet enkel te
Moskou, doch ook in de andere Sov
jet-steden, en dat ligt ook wel ten
dele aan het feit, dat men bij elke
aankoop drie operaties moet verrich
ten: het product bestellen, de bon
van aankoop gaan aanzuiveren bij de
kas, en dan op vertoon van de af
gestempelde bon het product gaan
afhalen. De Amerikanen zouden zulk
systeem al lang vereenvoudigd heb
ben en minister Mikoyan heeft zelf
ridderlijk erkend, dat er nog heel wat
te doen is op het stuk der vlotte
bediening, om stilaan misschien te
-
Van Senator en journalist i
S H. Leynen uit Hasselt, die met
enige andere Belgische kamer-
leden op uitnodiging der Sov-
jet-Unie, een reis door Rus-
land maakte, ontvingen wij een 2
tweede verhaal over deze reis. 2
Gaf de heer Leynen in zijn S
eerste verhaal (gepubliceerd
n ons blad) een beschrijving
van het Kremlin en omgeving, 2
5 thans geeft hij een meer alge- 2
meen beeld van Moskou, waar
hij zes dagen vertoefde.
'•••••••••••••••••••••••••••••••••••••a
komen tot een soort „self-service".
In afwachting lopen de Russen nog
altijd rijtje bij de winkels, zelfs voor
het kopen van een dagblad, zoals ik
in de hall van het Moskwahotel en
kele keren had vastgesteld.
PROPER UITZICHT
Als de Moskovieten dorst hebben
vinden ze wel hier of daar een zeld
zaam café - zonder terras en zonder
opschrift - maar meestal drinken ze
voor enkelropeks een met water
aangelengd rood drankje, dat vrou
wen met een handwagentje op de
hoeken van de straten te koop aan
bieden.
Er wordt zeer weinig op straat ge
rookt, doch als het gebeurt, gaat er
geen tabak verloren, omdat de siga
retten doorgaans met een kartonnen-
mondstuk vervaardigd zijn. Dat kar
tonnen mondstuk werpen de rokers
in de papierbakken op de straathoe
ken, zodat de stad proper blijft. De
straten worden trouwens bij het krie
ken van elke morgen geveegd en na
dien volgt een auto met sproeier -
althans in de voornaamste straten -
wat het kraak-net uitzicht van de
stad verhoogt.
ENORME WONINGNOOD
per kop tevreden stellen. Er zjjn
vele gezinnen, die in één kamer
wonen. Meerdere gezinnen in een
en 't zelfde huis hebben wasplaats,
toilet en dergelijke, gemeenschap
pelijk.
GROTE BOUWACTIVITEIT
Maar als men in de zijstraten gaat
slenteren en vooral de binnenplaat
sen opzoekt, vindt men zonder moeite
wat anders dan zindelijkheid. Op min
der dan 200 meter van het Rode
Plein, dus in volle stad, heb ik krot
woningen ontdekt, die hun schamel
heid zelfs niet trachtten te verber
gen. Ik zou er graag binnen gegaan
zijn. Maar ik heb me moeten ver
genoegen met een blik door de open
deur of door het raam zonder gor
dijnen.
En ik heb er het vraagstuk nr. 1
geraden van alle Sovjet-steden: de
huisvesting. De overheden verber
gen niet, dat dit probleem hen echte
kopzorgen maakt. De woonbehoef
ten worden in de Sovjet-Unie uit
gedrukt in vierk. meters bewoon
bare oppervlakte. Men streeft naar
10 vierkante meter per persoon,
doch in vele gezinnen moet men
zich met 2 a 3 vierkante meter
De burgemeester van Moskou zei
dat in 10 jaren tijds ti .i millioen
vierkante meter woonruimte zal bij
gebouwd worden: bewoonbare opper
vlakte voor één millioen van de vijf
millioen bewoners. Nadien zullen stil
aan de bouwvallige en krotwijken ge
sloopt worden. En er wordt gebouwd,
ontzaglijk wordt er gebouwd! De ho
ge kranen, die de bouwmaterialen op
trekken, zijn een zeer vertrouwd
beeld in elke Sovjet-stad.
Blokken van een tiental verdiepin
gen. die 200 en meer appartementen
tellen, rijzen als paddenstoelen uit
de grond. „Zonder de oorlog zouden
we al veel verder staan, zei mij een
ambtenaar". En hij voegde er aan
toe: „voor die woningtoestanden is
het huidig bewind niet verantwoor
delijk. Het heeft die toestanden van
vroeger geërfd en de massale toe
vlucht van volk naar de steden houdt
jhet woningvraagstuk actueel. Maar
we bouwen, we bouwen uit alle macht
en we zullen de woningnood opge
lost krijgen! Kom binnen enkele
jaren maar eens terug kijken".
Ik zal dit niet tegenspreken. Maar
ik moet toch vaststellen, dat een zeer
groot procent van de bevolking der
Sovjet-hoofdstad nog zeer armoedig
woont, dikwijls in houten huisjes;
waaraan „de tand des tijds" duchtig
geknaagd heeft.
H. LETNEN
De Sovjet-burgers in de hoofdstad
hebben, ook zonder auto's, genoeg
verkeersmiddelen bij de hand. Voor
een verre en snelle verplaatsing kie
len ze voor 50 kopek per rit (6.25 fr.)
de metro.
Die metro is onbetwist de onder
grondse nr. 1 van de ganse wereld.
Het is trouwens ook de meest re
cente metropolitaanse spoorweg, zo
dat het niet moet verwonderen dat
hy Parijs, Londen en New-York in
de schaduw stelt. Begonnen in 1935
werd het werk onder de oorlog
voortgezet tn thans heeft Moskou
reeds 61 km. ondergronds spoor,
met 43 stations. En welke stations!
Echte onderaardse paleizen! Een
dubbele roltrap in op- en neergaande
richting voert tot 40 a 60 M. diepte
naar een hall, die een wonder van
architectuur is, mozaiëken, afbeel
dingen en zelfs imitatie-kleurramen
op de wanden, kostbare luchters aan
de gewelven, kolonnades met over
dadige ornamentatie en dikwijls een
ingelegde mozaiek-vloer. Kraaknette
treinwagens, zonder de schreeuweri
ge reclames, die de ondergrondse
sp-orweger in de Westerse steden
ontsieren. Het is een wedijver ge
weest van ondergrondse architectuur
De forse stap, waarmee de Wel
vaart door Europa schreed, is min
der zeker geworden. Er is iets van
aarzeling, van weifeling in geko
men. Opwekkende middelen zijn in
verschillende landen nodig geble
ken. In Engeland zijn het zelfs zeer
stevige poeders, welke moeten
worden ingediend. Bij ons is nog
niet meer dan een aspirientje no
dig. Dat aspirientje is dan de vo
rige week door minister van de
Kieft uitgereikt. Aan het bedrijfs
leven. Het zal wel slikken zonder
veel sputteren. Maar het is niet al
leen het bedrijfsleven, dat wat al
te voortvarend de weg der beste
dingen opging. Er is ook de Over
heid, die zich ernstig moet afvra
gen. of ze een aspirientje niet hard
nodig heeft.... Het gaat de laatste
tijd wel erg van de hoge boom met
de uitgaven. Psychologisch is het
geen prettig ogenblik, om bezuini
ging en inkrimping voor de Over
heid te prediken. We gaan de ver
kiezingen tegemoet. In de campagne
vooraf pleegt men nogal eens meer
te letten op hetgeen wenselijk is-,
dan op hetgeen mogelijk is. Dat
hoeft nog geen demagogie te zijn.
Het is een kwestie van accentleg
ging. Maar de propaganda moet
toch ook haar verantwoordelijkheid
tegenover het algemeen-welzijn op-
de-lange-duur kennen. Dat moet die
propaganda in de huidige, meer
tuankel geworden omstandigheden.
Binnenzicht in een der 43 prachtige Metro-stations.
WCC61 Vdll JllUCIglUIlUÖC dl UlllLCCLUUr •70r»r» TTv^K
waarop de Sovjet-burgers terecht mt|erto.
trots zijn, terwijl de nuchtere wester-1
Prinsen en prinsessen van het Huis
van Savoje zijn in Rome bijeengeko
men voor een familieraad; zjj willen
de millioenen welke nog resten van
het fortuin dat eens toebehoorde aan
koning Victor-Emmanuel III, onder
elkaar verdelen.
Victor-Emmanuel, die op 19 De
cember '47 in Cairo in ballingschap
overleed was een van de rijkste man
nen van Europa.
De soldaat-koning uit de eerste
wereldoorlog werd door Mussolini in
de schaduw gesteld van 1922 het
.laar, van de mars op Rome tot
Juli '43, toen de koning de aanhouding
van ,„c dictator beval. In de lente
Lan deed Victor-Emmanuel III
troonsafstand ten gunste van zijn
De bijeenkomst van de leden van
het huis van Savoje wordt bijge
woond door de nog in leven zijnde
dochters van Victor-Emmanuel: de
voormalige koningin Johanna van
Bulgarije (die is vergezeld van haar
zoon, de Bulgaarse troonpretendent,
prins Simeon)prinses Jolanda Calvi
di Bergolo en prinses Maria van
Bourbon-Parma. Zijn eveneens op de
familieraad aanwezig: de prins van
Hessen, wiens echtgenote, prinses
Mafalda, in '44 in het concentratie
kamp van Buchenwald stierf.
Prinses Maria van Bourbon-Parma
is niet meer in Italië geweest sedert,
nu negen jaar geleden, de republiek
werd uitgeroepen.
VERBANNEN
Andere leden van het Huis van
Savoje hebben herhaalde malen een
Vóór
Oekrains station teMoskou. Weinig autoverkeer, veel voetgangers.
bezoek aan Italië gebracht. De ge
wezen koning Umberto en de gewezen
koningin Maria-José en hun zoon,
prins Victor-Emmanuel, blijven „eeu
wig" uit Italiaans grondgebied ver
bannen overeenkomstig een bepaling
van de republikeinse grondwet.
De dochters van het vroegere ko
ninklijk paar kregen de vrijheid in
het land te verblijven. Op dit ogen
blik nemen twee van hen vacantie
nabij Venetië.
Nadat Umberto II bij het ple
bisciet van Juni 1946 werd „uitge-
stemd", ging hij in Portugal in bal
lingschap leven. De republikeinse
regering nam bezit van alle vroegere
koninklijke eigendommen, met uit
zondering van een bedrag aan juwe
len en goudspecies, welke in een
Londense bank waren neergelegd.
Een deel van het Savoje-fortuin was
reeds naar het buitenland gezonden
nog voor Victor Emmanuel in 1900
de troon besteeg na de moord op
zijn vader Umberto I. De Britse re
gering verklaarde het fortuin tijdens
de tweede wereldoorlog vijandelijk
bezit, maar gaven het terug in han
den van de erfgenamen van Victor-
Emmanuel.
De eisen welke de republikeinse
regering op dit bezit deden gelden,
werden onontvankelijk verklaard.
PROCES
De erfgenamen van Victor-Emma
nuel voerden proces tegen de Ita
liaanse regering; zij beweerden dat
zij privaat eigendom hadden aange
slagen. De Italiaanse hoven achtten
die bewering gegrond en gelastten de
regering van Italië vier vijfden van
de private eigendommen van het
Huis van Savoje terug te geven.
De Italiaanse staat mocht een vijf
de van Victor-Emmanuel's bezittin
gen behouden omdat een wet bepaal
de dat alle eigendommen, welke in
het bezit waren van de gewezen ko
ning Umberto, mochten in beslag
genomen worden.
De bezittingen welke de erfgena
men van Victor-Emmanuel thans in
Rome onder elkaar aan het verdelen
zijn betreffen de kastelen van Pollen-
zo en Sarre in de streek van Pië
mont, uitgestrekte landerijen, en
waardevolle zaken zoals schilderijen
welke nog steeds in het Quirinaal
'paleis in Rome zijn opgehangen.
(Advertentie)
ook enige rem aanleggen. De kie
zers zal het duidelijk moeten ge
maakt worden, waarom er die rem
is. Dat vergt zeer veel mensenken
nis en juist inzicht van hen, die het
publiek gaan voorlichten. Ik ben
al dadelijk benieuwd, hoe deze lich
te bewolking aan de welvaartshe-
mel de begrotingsdebatten zal be
schaduwen. Ik ben ook benieuw i
wat de uitwerking zal zijn op aller
lei verlangens, welke nu naar vo
ren worden geschoven: nieuwe loon-
rondes, vijfdagenweek, uitbreiding
van vacantie e.d. Heb jij daar enig
idee van? Wat zeggen ,,ze" er bij
jullie in het Haagje van?
In afwachting,
Wat zeggen ze in den Haag van
de maatregelen van minister v.d.
Kieft? Ja, daar is niet zo makkelijk
op te antwoorden. Want wat is het
„aspirientje", zoals jij het noemt,
wat is die rem zo zou ik het lie- de invoering der oudedagsvoorzie
gen.
Over het algemeen acht men hier
de overheidsmaatregelen ter be
strijding van inflatie verantwoord;
vóór de oorlog liet men de toe
komst maar komen, zodat men la
ter achter de feiten moest aanlopen;
nu streeft men er terecht naar on
gunstige situaties te voorkomen;
men beseft dat dit heel wat beter
is dan straks te moeten genezen.
Toch hoort men ook wel critiek
en heus niet alleen van mensen, die
elk ingrijpen van overheids
wege verdacht of socialistisch vin
den. Ook critiek, die tot ernstig na
denken stemt. Zo is bijvoorbeeld de
vraag opgeworpen, of de investe
ringen in het bedrijfsleven de laat
ste jaren niet heel sterk te maken
hebben met rationalisatie, met re
search, met automatisatie. Als dit
zo zou zijn, dan spant de minister
met zijn investeringsbeperking het
paard achter de wagen. Want ra
tionalisatie èn automatisatie èn re
search beogen juist verlaging van
het kostenpeil, uitstekend middel
tegen inflatie.
Zoals het met veel zaken het ge
val is, zal ook hier van geen zwart-
wit-tegenstelling sprake zijn. Ener
zijds zullen heel wat investeringen
niet in het kader van rationalisatie
en research liggen, maar anderzijds
zullen inderdaad investeringen van
deze soort ten onrechte getroffen
worden.
En wat vacantieverlenging, vijf
dagenweek enz. betreft, welvaarts
uitingen van deze soort, zoals ook
ver noemen op het bedrijfsleven
gedrukt?
De minister van Financiën heeft
te maken met moeilijkheden, zoals
Duitsland die op het ogenblik kent
en Engeland in veel ernstiger mate.
Hij stelt: de bestedingen dreigen
de middelen te overtreffen; hij con
stateert dat o.a. uit de positie van
de betalingsbalans, de dalende over
schotten, uit de belangrijke inves
teringen bij een gespannen arbeids
markt.
En men valt de minister bij als
hij remmende maatregelen wil, men
gaat er ook mee accoord dat deze
maatregelen voorhands beperkt
blijven. Want dat ze beperkt zijn is
wel duidelijk; daar is de éénmalige
versnelde inning der vennootschaps
belasting en de temporisering van
vervroegde afschrijvingen van be
drijfsmiddelen. Maar men verlangt
ook van de regering, dat zij een pa
rallel lopende vermindering van de
staatsuitgaven gaat toepassen. De
staat investeert namelijk ook en
wel in zeer belangrijke mate, zoals
Eén enkele dragée
Davitamon-10 (met de
hoge vitaminewaarde) heft
vitaminetekorten radicaal op.
Verhoog uw weerstand
en die van uw gezin
met dagelijks 1 dragée
Davitamon-10 per persoon.
Een 10 voor gezondheid!
ORGANON-OSS
„Een der grootste triomfen van de
huidige „glimlachoorlog" der Sovjets
is, dat de Amerikanen elkaar thans
verzekeren, dat alles goed gaat" al
dus heeft de Amerikaanse Democra
tische partijleider Adlai Stevenson
tijdens een lunch te Chicago ver
klaard.
„Het gevaar voor een groot con
flict is verminderd, maar de moei
lijkheid om in ons eigen kamp de
eenheid te bewaren is groter gewor
den." „Het is heel goed mogelijk, dat
wij thans een der gevaarlijkste tijd
perken van onze eeuw ingaan", al
dus Stevenson. Hij maande aan tot
voorzichtigheid.
ning, een te verwachten regeling
voor weduwen en wezen, zijn na
tuurlijk direct van de economische
omstandigheden van het land af
hankelijk. Even direct als van een
vergroting van de productie en in
het bijzonder van de productiviteit.
Zij zullen bij een neergaande
conjunctuur afgeremd worden, maar
zover zijn wij nog niet en zover
hoeven we ook niet te komen. De
jongste overheidsmaatregelen heb
ben immers ten doel moeilijkheden
te voorkomen. Of zij voldoende zul
len zijn is niet te zeggen. Overigens
ook andere mogelijkheden staan nog
ten dienste, met name een verdere
verlichting van de lasten van het
bedrijfsleven. Hier geeft Duitsland
ons een voorbeeld.
Wellicht ben ik wat optimistischer
ingesteld dan jij Pieter, maar jij
zult me toch niet lichtzinnig willen
noemen.
Met vriendelijke groet als steeds
t.t»
Het bestuur van het Nationaal
Rheumafonds heeft zich naar aanlei
ding van de berichten, die in enkele
bladen over zijn „verrassingsactie"
zijn v -rschenen, terzake om inlich
tingen tot de Minister van Justitie
gewend.
Thans heeft de procureur-generaal
bij het Gerechtshof te 's-Gravenhage
het bestuur in verband met die pers
berichten gemachtigd aan het vol
gende bekendheid te geven: „Het re
sultaat van het politiële onderzoek,
dat naar het verloop van de bekende
Rheuma-actie van het Nationaal
Rheumafonds is ingesteld, geeft geen
enkele grond voor de veronderstel
ling, dat de deelnemers door mani
pulaties met de verrassingscouvertjes
enige invloed hebben uitgeoefend op
de uitslag. Ook overigens is bij dit
onderzoek niet gebleken van enige
onregelmatigheid".
Het bestuur deelt voor.ts mede, dat
als voorlopig resultaat van bedoelde
actie de netto-opbrengst, met inbe
grip van de ontvangen giften, op
ruim twee millioen gulden gesteld
mag worden. Na de totale afwik
keling, die eerst overeenkomstig
de voorschriften van het ministerie
van Justitie in Februari 1956 kan
worden afgesloten, is het definitieve
bedrag vast te stellen.
Dr. Francois Ellenberger, een geo
loog van de Parijse Sorbonne, heeft
in Zuid- V> est-Basoetoland de fossiele
beenderen van een dinosaurus, die
naar schatting 175 millioen jaar ge
leden leefde, gevonden. Hfj heeft tot
nog toe 55 beenderen ontdekt, waar
van de meeste goed bewaard bleken
te zijn.
Dr. Ellenbergers broer, de zende
ling Paul Ellenberger, ontdekte de
vorige maand in Noord-West-Basoe-
toland de versteende afdrukken van
een dinosaurus, die eveneens naar
schatting 175 millioen jaar geleden
moet hebben geleefd. Deze dinosau
rus had aan elk van zijn vier poten
vijf tenen en was de eerste, welke
van deze soort in Zuid-Afrika is ont
dekt. Een soort met drie tenen is hier
meer gevonden.
