n Dirk de Witte, uit de eerste meester-spion wereldoorlog Engelsen zijn „hard het punt van de gekookt5' doodstraf Rusland winnen in bondgenoten het Midden-Oosten wil nieuwe Bladkool, een nieuw gewas in opkomst Het relaas van enkele vrouwelijke journalisten Raadgevingen voor de slechte slapers OLIE IN HET BELOOFDE LAND Duitse vice-consulaat had typische personeelsbezetting Fouten van het Westen geëxploiteerd C& A. DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 30 SEPTEMBER 1935 Schoenmaker vond het toch te bar op Terneuzen was bolwerk van anti-Duitse activiteit In Duitse uniform Communistische diplomaten bieden hulp en vriendschap aan Gij die nog slapen wilt leest dit niet. Teelt die vooral in Zuid-Limburg voorkomt STOPPELGEWAS dat gemaaid kan worden Artsen-organisatie gaat jubileren BOEKENPLANK Juliana Regina [sportief kwaliteit izienlijk |?mtj met 1 dubbele ieboojd II II Koningin Salote van de verre Fidji-eilanden, heeft enkele weken geleden een vriendelijk verzoek gericht tot haar vorstin, Elisabeth II te Londen. EEen verzoek om de Britse staatsbeul te mogen lenen. De officiële beul van de Fidji-Staat zelf was namelijk met de Noorderzon vertrokken. Mis schien was het ambacht de man in kwestie op een gegeven moment tegen gaan staan. Het toeval wilde, dat 's mans plaatsvervanger juist we gens een moord in de gevangenis zat. pel oude, ongeverniste doodkisten in In rustiger tijden zou het ontbreken van beide functionarissen een zekere tijd onopgemerkt gebleven kunnen rij maar de toestand was ditmaal vervelend, omdat er ettelijke lieden in de rij stonden om berecht te wor den. Vandaar de brief naar Londen! De histo-ie verhaalt niet of aan 't dringende verzoek gevolg gegeven is en of de befaamde heer Albert Pierrepoint junior sedert meer dan dertien jaar staatsbeul van Groot - Brittannië, werkelyk de reis naar de Stille Zuidzee-archipel heeft mogen maken, om daar enkele booswichten aan de galg te brengen. Maar wel vormt deze korte anec dote een fraaie gelegenheid om u een serie bizarre en harde bijzonder heden te verzamelen over wat de Britten zo hartroerend onschuldig: .the gentle art of hanging de schone kunst van het ophangen" ple gen te noemen. Om u te bewijzen, dat de brave Engelsen zelf nog steeds met een ongewone vertedering over ophangen praten en schrijven, gaan wij hier onder twee Britse dames citeren. De eerste is de beroemde journaliste Re becca West, die een aantal van de meest opzienbarende reportages heeft geschreven die de laatste tien jaar verschenen zijn. Haar opmerkingen over ophangen en beulswerk stam men uit haar onovertroffen verhaal over het Proces van Neurenberg. DOODKIST ALS TYPE-TAFELTJE Maar daarover straks meer. Eerst moeten wij u een andere hardge kookte jongedame voorstellen: Miss Jlolly Lefebure. Deze miss Lefebure oorspronke lijk van Franse afkomst, maar En gelse tot haar vuurrode haar en zo- Imersproeten toe is het laatste jaar Ivoor de oorlog op' volkomen toeval- llige wijze privé-sec. geworden bij de befaamde Dr Simpson, de Lon- dense wetsdokter, die door zijn sec tie op lijken van vermoorde personen, menige duistere zaak heeft kunnen ophelderen. Molly Lefebure heeft vorig jaar over haar avonturen op jacht naar misdaad en misdadigers een even spannend als koel boek geschreven dat „Evidence for the Crown Be wijzen voor de Aanklager" heet. Op I de omslag van het boek bungelt een 'dreigende strop. Dat zegt genoeg. En met recht, want er wordt geen en kele „zaak" voor ons afgerold, zelfs met de meest hopeloos schrijnende, of aan het eind wordt de onbekende da der (mede via het werk van de wets dokter Simpson) toch gevat en aan de beul overgeleverd. Het mag dan ook niemand verwon deren, dat er voordat wij aan de tweede helft van het boek toe zijn een ontmoeting met de befaamde beul Pierrepoint wordt beschreven. ,,Dat was", schrijft Miss Lefebure, in het dodenhuisje van Wandsworth Prison, t Eerste post-mortem-onderzoek op een ter dood veroordeelde dat ik sa men met dr. Simpson moest doen, een hoek bij de deur ik gebruikte er overigens altijd een van als tik- GENADIGE DOOD? In de loop van de jaren hadden wij al ettelijke post-mortems verricht op gevangenen, die in hun cel waren overleden. De meesten waren een na tuurlijke dood gestorven. De rest was gehangen. Iedere ter doodveroordeelde krijgt nog een laatste uitgebreid ontbijt, als hij dat wenst. En vlak voordat hij naar het schavot wordt geleid, pre senteert men hem een dubbele cog nac ik meen zelfs dat hij ook whisky kan drinken als hij dat lie ver heeft. De terechtstelling heeft om negen uur plaats. De wet eist, dat het li chaam een bepaalde tijd na de exe cutie blijft hangen. De autopsie heeft daarom meestal rond elf uur plaats. Maar reeds onmiddellijk na de te rechtstelling wordt aan de gevange nispoort een bericht over de voltrek king van het vonnis uitgehangen. Kenners beweren, dat ophangen een genadige' dood is, zelfs vergeleken met vele omstandigheden van 'n na tuurlijke dood. Er is geen sprake van verstikking. De half-wetenschappelij- ke combinatie van strop en valluik, breken het slachtoffer de nek en alles is binnen twee seconden afge lopen. Het komt mij voor, dat de da gen van wachten in de dodencel, het allerverschrikkelijkst zijn. Ik ben vergeten hoeveel keren ik nu reeds meegemaakt heb dat de pre sident van de rechtbank zijn zwarte baret opzette en een beklaagde ter dood veroordeelde, het vonnis beslui tend met de woorden: „AND MAY THE LORD HAVE MERCY ON YOUR SOIJL en moge God uw ziel genadig zijn" (waarop de gevan genis aalmoezenier steeds plechtig uitroept: „AMEN"). Wat Ik wel heb onthouden is, dat, op één of twee uitzonderingen na, alle ter doodveroordeelden hun von nis hebben gedragen. De mees te gehangenen zijn trouwens ook dap per de dood in gegaan" SCHOENMAKER DROOMDE ERVAN Zo glad als Miss Lefebure de gang van zaken beschrijft is het echter niet afgelopen. Tot het jaar 1869 wa ren de executies met de galg toe gankelijk voor het publiek. En zo wist iedereen uit eigen aanschouwing of via ooggetuigen, dat de slachtof fers op het schavot een vreselijke lange doodstrijd hadden uit te vech ten. Het viel -niet te ontkennen, dat zij eigenlijk werd engewurgd. In het verleden wist men niet beter en men meende, dat een gehangene nu een maal zó aan zijn einde MOEST ko men. Later is het valluik ingevoerd in de hoop, dat de val een ontwrich ting in de ruggegraat van het slacht offer en daarmee een onmiddellijke d< id ten gevolge zou hebben. Maar tevergeefs. „Geen dokter, geen advokaat en geen humanist", schrijft Rebecca West hatelijk, „heeft zich indertijd de moeite getroost om te onderzoeken hoe men hieraan een einde kon ma ken. Dat bleef de taak van een on geletterde schoenlapper uit Lincoln shire, William Marwood. Deze man was bezeten door het ophangen. Hij dacht er dagen en dagen over als hij over zijn laarzen en schoenen gebo gen zat. Op een goede dag kreeg hij de ingeving, dat de mislukkingen ge legen konden zijn in het feit, dat het lichaam van de slachtoffers niet diep genoeg viel om het beoogde effect tot stand te brengen. Marwood besef te, dat er een verhouding moest ge vonden worden tussen de lengte van het touw voor de vrije val en het gewicht van de veroordeelde. Marwoed slaagde erin zich 1871 tot public executioner staatsbeul te doen benoemen. Hij bewees met een dat zijn formule het risico van de verstikkingsdood practisch tot nul herleidde. Misschien komt het doordat de scherpe lijnen van de vorige wereld oorlog door het voortgaan van de tyd al wat vervaagd zyn, dat velen die oorlog vergelijken bij wat wy tussen 1940 en 1945 meemaakten, als een gemoedelijke geschiedenis zijn gaan beschouwen. Zekei beschikte men in de laatste wereldoorlog over betere verbin dingen. Vliegtuigen, radio en radar, die destijds nauwelijks of niet be kend waren, hebben nu een rol gespeeld. Maar ook in 19141918 sloeg de vijand meedogenloos toe. Ook toen hebben ontelbare mannen en vrouwen in het duister van de nacht, in kou en modder, gezwoegd om de vijand om de tuin te leiden. Zij hebben hun leven gewaagd om een barrière van 50.000 volt electrisehe stroom te trotseren, die van Doel, bij Antwerpen, tot Sluis in Zeeuwsch-VIaanderen liep. Zij hebben gezegevierd, ondanks de scherpe maatregelen van de Duitsers. Een haard van spionnage was in die dagen het Duitse viceeonsultaat te Terreuzen. Het was heel listig gegroeid. Toen de Duitsers de stad Gent hadden bezet de etappenin- spectie van het IVe leger zat in het Paleis van Justitie, de overige auto riteiten hadden onderdak gevonden in de gebouwen aan de Kouter in die dagen verscheen, vriendelijk en indrukwekkend de vertegenwoordiger van de Engelse firma John P. Best te Londen in Gent, om bij de lei ders van die legerafdeling zijn dien sten aan te bieden. Hij sprak prima Duits, trad joviaal op, had een lange witte baard en heldere ogen, kortom, hij was de man, die spoe dig het vertrouwen van de Duitsers won. Terneuzen werd zijn stand plaats. Het ligt slechts dertig kilo meter van Gent, was ook toen al een kleine, maar belangrijke Neder landse zeehaven en bijna alle Euro pese staten waren er door een vi ce-consulaat vertegenwoordigd. Ook voor de Duitsers was het belangrijk Enkele dagen geleden kondigde Radio-Caïro aan, dat de Egyptische eerste-minister Nasser ee nuitnodiging had aan vaard om een bezoek te brengen aan Rusland. Nasser zal zijn bezoek de volgende lente afleggen. Omstreeks diezelfde tijd zal Boelganin, op zijn reis naar India, even aanwippen in Cairo. Nooit was de tijd gunstiger voor Rusland's campagne om nieu- LebT»d£Lnn He DuSersTnhcMtoSn! we bondgenoten te winnen in het Midden-Oosten. Gewiekste heftig van leer tegen wat het noem de het gebrek aan diplomatieke hof felijkheid van de Westerse mogend heden. De Westerse vertegenwoordi gers zeiden dat het niet tot de ge woonten behoort thuiskerende Eerste ministers op het vliegveld te begroe ten, maar deze uitleg baatte niet. Sindsdien is er een duchtig woordje gesproken geworden in de Westerse hoofdsteden. Er lopen nu geruchten dat de Verenigde Staten weldra vice- president Nixon naar Egypte en naar het Midden-Oosten zullen afvaar digen, om zodoende het Amerikaanse prestige op te kalefateren. DE INZET. Dit zou het eerste bezoek van een on, die aan de Duitsers inlichtingen bad verkocht, welke later het tot zin-COmmuiStlSChe diplomaten die de fouten van de Westelijke 1 hooggeplaatste Amerikaanse rege ren brengen van het befaamde schip a t Jervis i --- '«li i f J iiuus(,vpiu Uvoiu iuin-imuauoc i cgc" engen van het befaamde schip ringsambtenaar zijn sedert het be- Bay hadden veroorzaakt. De ambassadeurs Uitbuiten, en die speculeren op de groeiende 310" j zoek van staatssecretaris John Foster 1.1. j - Pr-i PQ nq- TA. .nn /r -i nrn koloniale mo- Dulles aan Cairo, in Mei 1953. Dulles bezocht toen Naguib, die nog ongelukkige, overigens v. Britse na- L tionaiiteit, was een lang. slap indivi- hammedaanse vijandigheid jegens vroegere du. Hij was opgehangen op de bin- tr aan de macht was en overhandigde nenplaats van de Wandsworth Gèvan-gendheden doen van Cairo tot Kaboel Afj^haïl-iStail) Ter- jhem onder meer een dolk. genis en wij deden het post-mortem-1 lokkelijke aanbiedingen; zij bieden Russische hulp, handel en onderzoek in het koude, ouderwetse, vrj-nd^„han aan dodenhuisje met een verlaten vogel-1 vrienascnap a ail. geworden wegens de proviandering van het leger, controle van Belgi sche en Nederlandse grenspassanten en vooral voor de bestrijding van vijandelijke spionnage. Al gauw had de heer Blankers enkele belangrij ke medewerkers. Een van hen, de se cretaris van het consultaat, was de zoon van de alles behalve Duitse ge zinde commissaris van het Belgische loodswezen, die werkend lid was van de zogenaamde „Famillengrusz" een organisatie die o.a. jonge Bel gen via Nederland naar Engeland overbracht. Een tweede figuur van formaat op het Duitse vice-consulaat te Ter- neuzen was Dirk de Witte, chauf feur, die zodanig het vertrouwen van de Duitsers genoot, dat hij gekleed mocht gaan in de grauwe mantel van de Duitse „Kraftfahrttruppen" van het autopark van het IVe le ger te Gent. TOVERWOORD. dodenhuisje met nestje tegen het plafond en een sta- „Zeg mü hoe gij slaapt en ik zal u zeggen wie gp zijt", is een variante die even veel waarheid bevat als de uitdrukking: „zeg mij met wie gij verkeert en ik zal u zeggen wie gij zijt. Psychiaters en psychologen heb ben ontdekt dat de houding van een slaper ook zijn karakter verraadt en van iemand die zijn nachten plat op de rug doorbrengt beweren ze dat het een dromer en een egocentrisch mens is. De humorist die Mark Twain was heeft wel eens gezegd dat het bed de gevaarlijkste plaats ter wereld is omdat 90 pet. van de mensen er Ij sterven doch alleszins speelt het bed nog 'n belangrijker rol dan als voor laatste rustplaats van de dode. De doorsnee-burger brengt inderdaad 'n derde van zijn kort leven door al liggende en er zijn 'slechts bitter weinig stervelingen die niet graag slapen. Die eenvoudige vaststelling zou volstaan indien de reeds genoem de heren psychiaters hun nieuwsgie rige neus niet tussen de lakens had den gestoken. BLAUWE SLAAPKAMERS Wanneer U die heren wilt geloven dan slaapt U, warde lezer, volgende nacht heel rustig. Want we willen er wel een briefje op verwedden dat U niet slaapt in een kamer waar van de muren behangen zijn met 'n blauw papiertje. U slaapt daarom be slist niet volgens de regelen der kunst Slaat uw bed dicht bij het raam? 'out, zo ver mogelijk daar vandaan. Is er veel verkeer in de straat Hoe kunt U daar nog slapen. Is uw kamer wel totaal duister Neen Foei IT kunt zo onmogelijk uitrus ten. De psychiater is echter geen on- Wens en hij doet U ook nog wel een middeltje aan de hand om uw nacht rust van ondergang te redden. Slaap Mder blauwe lakens en dekens en steek een blauwe lamp in het licht van de nachttafel. Want blauw is de kleur die U nodig hebt om vlug in 'b slapen. GEEN KUSSEN Van recente Sovjet-manoeuvres ha len wij naar voren: een grotere eco nomische hulpverlening aan het ver armd Afghanistan (dat aan Rusland grenst)een aanbod betreffende mi litaire hulp aan het neutrale Egypte (met inbegrip van tanks en Mig-17 straaljagers), uitnodigingen aan de Sjah van Perzië (die de uitnodiging inmiddels afwees) en aan een Syri sche parlementaire afvaardiging om een bezoek te brengen aan de Sovjet- Unie. Ook op de andere fronten waren de Sovjetdiplomaten actief: in de UNO vele voorschriften om het maximum j traden zij in het gevlei hij de Arabi- te naien uit de slaap Kche staten door tegen Israël te stern- Slaap o.m. totaal vlakliggend, zon- trien, door de bestaande handelsbe- der kussen of peluw. Slechts hart-of1 Die Duitse uniform, die Dirk de Witte, Nederlander van geboorte, mocht dragen, maakte hem zijn werk als spion gemakkelijk. Nooit werd zijn auto, waarin hij de Duit se vice-consul rondreed, aan de grens onderzocht, nooit werd Dirk door een onvoorzichtige wachtpost aangehouden. Het toverwoord „Duits consulaat", de uniform van de Witte, het zou wel gek geweest zijn wan neer iemand daartegen verdenking gekoesterd zou hebben. Toch waren er officieren, die het zaakje niet zo best vertrouwden- Dat waren meestal teruggekeerde frontstrijders, reserveofficieren. Zij waren vaak goede psychologen, maar de organisatie van het Duitse leger verbood het eenieder om zich in zaken te mengen, die hem niet rechtstreeks aangingen. Hierin zat tenslotte ook de grootheid van het leger, dat na 14 dagen tijd 150 km diep in het vijandelijke land stond, dat in een overfinningsloop zonder weerga vesting na vesting onder de voet liep en de legers van de vijand in eigen land als hazen voor zich uitdreef. Dat dit systeem kon hebben ontdekten niet de Duitsers, maar wel de heer Blankers....... Het nemen van grensversterkingen was de Witte's specialiteit. Hij had een bijzonder systeem voor het ver voeren van „zwarte" berichten. Een voorband van zijn auto werd dan n.l. met brieven gevuld. Dit gebeur de in de garage van café „Het Sluis- ke", waar liet ene wiel met het an dere verwisseld werd. Zo was de auto van de heer Blankers soms zijn gewicht in goud waard. Want met deze wagen werd in de loop van enkele maanden een waar de van vijftig millioen goudfranken van Gent naa - Terneuzen vervoerd. Dit geheime transport stelde de om het nodige geld beschikbaar te stellen. In Engeland was geld ge noeg. Maar hoe moest het ter be stemder plaatse in België komen? Vele Duitsers kenden het raadsel: ze probeerden de stakende spoor wegmannen uit te hongeren en toch leefden die royaal. Daar klopte iets niet... Het kon niet anders of de Duitsers ontdekten, dat de Belgische rege ring daar de hand in had. Alles werd in het werk gesteld om dit mysterie uit de doeken te doen. Grenswachten werden verscherpt, men zocht dag en nacht, men zocht overal. Arme drommels en moedige spionnen werden tot op de huid onderzocht en intussen reed de Duitse consulaatsauto uit Terneuzen met veel deftig geraas door de opgehaalde af sluitbomen aan de grens. Het toverwoord „Duits Oonsulaat" deed het uitstekend, iedere nacht. Een korte lantaarnflits op de gezichten, op de pas poorten, een gfoeten weer rolden een paar millioen francs over de grens. GENT-TERNEUZEN De leiding van deze geldtranspor ten was niet aan de Witte toever trouwd, maar aan de Amerikaanse vice-consul van Hée. Hij was Belg en hij werd door de heer Blankers bij de Duitse autoriteiten geïntrodu ceerd. Hij had zelfs een paar Duitse majoors te vriend. Hij was leider van het Amerikaanse hulp-comité en bleef dat ook nadat Amerika aan de oorlog was gaan deelnemen. Zijn pas droeg het opschrift: „Transportmid del. Auto van het Duitse vice-con sulaat in Terneuzen." Telkens de rit van Gent naar Ter neuzen tot aan „Hotel des Voya- geurs". Aan een klein tafeltje, links van de ingang, wachtte de procura tiehouder van de Nationale Bankver- eniging, de heer Ruyters. Van Hée tekende een kwitantie, de millioenen werden openlijk nageteld, in een kof fer gedaan en terug ging het naar Gent, van waaruit het geld verdeeld werd. BEZOEK OPGEZEGD. uitvoervergunningen konden alleen nog maar door de Duitse vice-con sul Blankers verleend worden. Bij de economische controle vertrouw de men hem niet zo heel goed, maar zijn militaire beschermer was ster ker. En zijn relaties moeten wel uit stekend geweest zijn. Zo uitstekend, da', het de Duitse keizer en von Hindenburg het leven had kunnen kosten. Want op een voormiddag in Juli 1917 kwam een dame uit de hogert: Gentse kringen het bureau van de etappeninspectie binnen. „Weet u het laatste nieuws al? De keizer en von Hindenburg komen per auto hierheen. Ze rijden naar Hotel de la Poste, waar zij met de officieren zullen eten. Zij overnachten in een slaapwagen op het station Meirelbeke." Er waren op dat moment nog geen officieren op het bureau. De onderofficier vroeg hoe de dame aan dit nieuwtje kwam. Ze weigerde het te zeggen. Door toe val echte' kwam men er achter, dat haar bediende een vriend van de Witte was. In alle haast werd het bekend ge worden bezoek afgezegd, 's Nachts, even na twaalf uur, werd het sta tion Meirelbeke door een eskader Engelse jagers zwaar gebombar deerd DE LAATSTE RIT. De laatste rit van de Witte is niet de plezierigste geweest. Hij kreeg die dag bevel om met zijn wagen een Duitse officier naar Brussel te brengen. Deze officier, die de Witte voor een Duitse chauffeur hield, vroeg hem, of hij de chauffeur van Blan kers kende. Het werd de Witte een beetje vreemd te moede, maar hij had nog genoeg tegenwoordigheid van geest om ontkennend te antwoorden ..Kunt u niet eens te weten ko men wanneer die kerel in Gent komt?" De Witte hield zich van de dom me en de officier vertelde, dat men Blankers chauffeur gecontroleerd had dat men bewijzen tegen hem had en dat hij bij zijn eerstvolgend be zoek aan Gent gearresteerd zou wor den.... De officier liet zich naar de Rue de la Lot rijden, waar de Witte wach ten moest. Maar op de Boulevard des Botanique mankeerde er plotse ling iets aan de auto. Hij moest en zou naar een garage. „Goed", zei de officier, „maar om 4 uur bent u hier weer terug". „Zeer zeker!" Om 4 uur was de Witte al wijd en breed over de grens. Zijn wagen had schitterend gereden. Heel de verdere oorlog heeft hij geen voet meer op Belgisch gebied gezet. Dirk de Witte is nu dood. Hij kreeg het Belgische Kruis van Verdienste eerste klas. Met hem ging' een van de meest roekeloze spionnen uit wereld oorlog I uit de tijd. De Duitsers moesten kost wat kost achter het geheim komen. Passen- controle en reisbepalingen werden tot het uiterste verscherpt en ten slotte kwamen er verboden. In- en EEN COMMISSIE heeft voor gesteld voor heel India een drankverbod af te kondigen. Waaruit blijkt, dat men ook in India heel wat te stellen heeft met die commissies... De vrije en de communistische. wereld zullen nog een felle strijd gaan i Duitsers voor onoplosbare raadselen. voeren om het bezit van de vriend-j Zo konden namelijk vele weigerach- schap van een en vijftig millioen Mo- tige Belgische spoorwegbeambten, hammedanen en van fabelachtige pe-ondanks rantsoenering, aan de kost troleumvoorraden1 geholpen worden. Het kostte maar één pennestreek van een minister longlijders zijn daarvan uitgesloten. Kunt U niet wennen, schuif de pe luw dan onder de matras om bruus ke overgangen te vermijden. Slapen met een hoofdkussen veroorzaakt een ('••bbele kin. Nog beter is het te sla pen met het hoofd lager dan de voe ten. Dat gaat heel gemakkelijk wan neer U steuntjes zet onder de ach terzijde van het bed of een peluw legt onder de matras ter hoogte van de voeten. Dat systeem is ideaal voor de bloedsomloop. Bij het ontwaken zijn de ledematen goed uitgerust en is de teint zeer fris. Slaap zonder dekens in de zomer, hoogstens met twee in de winter. Sla de dekens slechts om boven de voeten. Slaap met openstaande vensters doch niet zo dat de luchtstroom recht streeks in contact komt met uw ademhalingsorganen. Slaap bij voorkeur in een zeer breed bed en zorg ervoor dat de grootst mogelij.ee oppervlakte van uw lichaam werkelijk in contact is met het bed. Slaap daarom op uw rug. Snoer het koord van uw pyama niet te fel toe. ZEG MIJ HOE GIJ SLAAPT Met een blauw behang of blauwe tekens is uwe en mijne nachtrust nog Wet gered, waarde lezer. Er zijn nog Nog keert de vrede niet terug in uw slaap, want wie zal zich nog in zijn geliefde rolmopsvorm jollen om te slapen wanneer zijn echtgenoot of echtgenote weet dat dit een zwak, om bescherming zoekend karakter verraadt Slaapt U op uw zijde, met een arm onder het hoofdkussen U zoekt een liefhebbende ziel of U zijt iemand die zich gemakkelijk laat leiden. Slaapt U op uw rug U bent een idealist, een dromer, een egoïst... Slaapt U op uw buik U durft het leven niet in de ogen kij ken, U vlucht de werkelijkheid, U doet aan struisvogelpolitiek... Hebt U gans de breedte van het bed no dig om kruiselings te slapen U bent zelfzeker en hebt vertrouwen in het leven. Anderen vertrouwen Maar hebt U, waarde lezer, wel vertrouwen in de psychiater die dat allemaal vertelt trekkingen te verruimen, door nieuwe pacten, door tentoonstellingen, door athletiekploegen uit te wisselen, en door de plaatselijke communistische leiders te bevelen hun subversieve actie een ogenblik stop te zetten. Niet alleen de Sovjets treden bij de volkeren van het nabije- en van het Midden-Oosten in het gevlei: ook Communistisch China speelt mee. China heeft zopas aanvaard enkele duizenden tonnen Egyptische katoen te kopen. Deze handelsovereenkomst werd door de Egyptische bladen geprezen; men weet dat de Egyptische economie in hoofdzaak afhangt van de katoen-ex- port. De Amerikaanse regering denkt er reeds enige tijd aan de export van de Amerikaanse katoenoverschotten te subsidiëren. ACHTER DE SCHERMEN. Enkele dagen na de Chinese geste stelde Egypte voor dat Rusland lid zou worden van de internationale commissie, welke de komende ver kiezingen in de Soedan moet contro leren. Terzelfdertijd beschuldigde Egypte er de Britse en Amerikaanse regeringen van te pogen deze verkie zingen ten nadele van Egypte te willen laten uitvallen. De man achter de jongste uitingen van Sovjet-Egyptische vriendelijk heid is een zekere Dimitri Shepilov, de hoofdredacteur van de Russische „Prawda". Een voorbeeld an de communisti sche diplomatieke behendigheid werd in Juni j.l. geleverd toen Nasser te rugkeerde van de conferentie van de Aziatische en Afrikaanse landen in de Indonesische stad Bandoeng. Op het vliegveld in Cairo gaf de Sovjetam bassadeur de Egyptische leider een hartelijke welkomstgroet in enkele welgekozen Arabische woorden. De vertegenwoordigers van de Westelijke mogendheden schitterden door afwe zigheid NIET DE GEWOONSTE. De dag daarop trok een Egyptisch blad de spreekbuis van de regering De laatste jaren heeft bladkool als nieuw stoppelgewas vooral in het zuiden aandacht getrokken. Toch is de bladkool geen nieuw gewas, zoals vooral de jongeren ervan denken. Reeds in 1936 werd te Mheer-Banholt in Zuid-Limburg reeds een perceeltje bladkool gezaaid. Toch heeft de teelt destijds niet veel verwachtingen gewekt, mogelijk ook als gevolg van te weinig onderzoek en publicatie. Ook thans is nog slechts een twaalfde deel van de stoppelgewassen in Z.-Limburg bladkool. Ofschoon er wel enige overeen komstmogelijkheden zyn, moeten we in een vergelijking de bladkool niet stellen tegenover de eiwitrijke lupi ne. het best en ook voor de boer meest overwegenswaard is de nieu we teelt te vergelijken met de reeds van oudsher bekende de verbouw van stoppelknollen, of de jongere merg- koolteelt. Stoppelknollen worden vooral in 't Zuiden van Limburg steeds rijkelijk verbouwd. Toch kennen de boeren de bezwaren eraan verbonden. De vaak slechte weersomstandigheden, de regen maar ook de koude van het najaar, maken het plukken van stoppelknollen tot een hard werk. De zware lössgrond kleeft daarbij makkelijk cn overvloedig aan de knollen, hetgeen meer schoningswerk vraagt en vaak leidt tot voedings stoornissen bij het vee. De teelt van mergkool is de laat ste jaren ook in belangrijke mate teruggelopen, ondanks de hoge op brengsten van dit gewas en het feit dat de kool niet erg vorstgevoelig was en dus nog vrij laat kon wor den gemaaid Het niet op tijd be schikbaar hebben van planten, welke men reeds zes weken van te voren stronken achterblijft. Bladkool heeft al deze nadelen niet of in mindere mate. Het zaait mak kelijk en vooral het oogsten is niet bewerkelijk, dit in tegenstelling tot het plukken van stoppelknollen en ook het snijden van mergkool. De bladkool kan met de machine of ook met de zeis worden gemaaid. Een vrij proper veldwerk dus. dat goed vordert en waarbij men al werkend minder aan de weersomstandigheden is blootgesteld. DE TEELT VAN BLADKOOL. Voor het inzaaien van bladkool moet de graanstoppel worden ge ploegd. Het zaaien in alleen met de cultivator bewerkte groenstoppels moet men niet doen: dit leidt té vaak tot mislukking. Uiteraard zijn de vroege stoppels het meest geschikt. Door de graanhopen dus een kleiner deel van het veld tc laten innemen is het mogel ik spoediger te kunnen beginnen. Men profiteert hierbij van het weinige bodemvocht in het vaak droge jaargetijde. Dus direct na het maaien ploegen! Het is begrijeplijk, op 'n zaaibed moet uitzaaien zal hier aardamipMnnnel^'eer^o^'l.-vJ00®6 vLlr nnrvaak van de ternwam' a3'dappelstoppel zeer geschikt 1S. Men gebruikt het voordeligst 10 kg. zaaizaad bij breedwerpige zaai en 8 kg. machinaal zaaien. Bij ge bruik van teveel zaaizaad verdrin gen de planten elkaar en gaat het gewas onnodig rekken. Het gevolg ervan is, dat de stengels dun blij ven, terwijl de bladeren vroeg afval len en er dus alleen in de kop van vaak als oorzaak van de teruggang kunnen worden aangemerkt. Het piantwerk in de drukke graanoogst en 't moeilijk aanslaan van de vaak te zware planten in de hete Juli maand hebben de mergkoolteelt ook tegengewerkt. Daarbij haalt de merg kool veel voedsel uit de grond en laat dus geen best land achter, ter- Wijl de grond ook nog vol zware de planten wat groene massa blijft. Gebruikt men de aangegeven kilo's zaaizaad, dan groeien de planten be ter uit, daarbij wordt dus de stengel dikker en vult zich beter met merg. Door een dunnere stand verliest de stengel ook minder blad. Zelfs de ja ren dat de aanslag van het zaad als gevolg van droogte, of onvoldoende zaaiwerk minder was, gaf de blad kool nog een zeer ruime opbrengst. De verpleging van het gewas te velde vraagt weinig werk. Met de machine gezaaid, kan er ook machi naal worden geschoffeld; bij breed werpige zaai overwoekert een guns tig ontwikkeld gewas spoedig de on kruiden. Van de bemesting is alleen bekend dat bladkool dankbaar is voor een zware stikstofgift. Gezaaid in een graanstoppel kan het gewas een gift kalkammonsalpeter van 500-500 k.g., nuttig verwerken. Op aardappelper celen hoeft de stikstofbemesting niet zo zwaar te zijn. Van meer belang is het de stikstof tijdig te strooien, dat is bij het zaaien geheel of de helft. In dit laatste geval kan de tweede bemesting 14 dagen na het zaaien geschieden. DE WAARDE ALS VEEVOEDER. Dc opbrengst aan eiwit en zet- meelwaarde is zo bij bladkool, dat het gewas best kan concurreien met andere stoppclgewassen, speciaal met stoppclknollen. De nauwe eiwit- zetmeelverhouding is een gunstige eigenschap. Ook het hogere droge stofgehalte maakt het gewas waar devoller als stoppelknoilen. Uit een onderzoek kan worden ge concludeerd. dat zonder enige nadeel 40 kg. bladkool per dag en per dier kunnen worden vervoederd cn dan liefst na het melken. Door een maatschappij in Israël, met Amerikaanse aandelen, werd in de Negev-woestijn van Israël olie aangeboord. Op de foto het moment, waarop de eerste olie de Negev-woestijn inspuit. Bedriegen de voortekenen niet, dan belooft de viering van het 60-jarig bestaan van de afdeling Bergen op Zoom-Roosendaal e.o. van de Kon. Ned. Mij ter Bevordering van de Ge neeskunst, welk jubilé op Zaterdag 15 en Zondag 16 O ctober a.s. te Ber gen op Zoom gevierd zal worden, van grootse allure te worden. Zaterdag 15 October vindt er een feestvergadering in de Markiezenzaal van het Stadhuis plaats. Een gala diner in Thalia vormt het besluit van deze eerste feestdag. Zondag 16 October vindt er in het kader van de feestelijkheden een oriëntatierit plaats, welke te 15 uur voor hotel De Draak start. In hotel Pannenhuis te Hoogerheide staat na afloop van deze oriëntatierit een Brabantse koffietafel op het pro gram. Ieder jaar verschijnt bij „Hollandia" te Baarn een nieuw deel van Juliana een uitgebreid fotoboek over officiële en particuliere leven van on ze koningin in het afgelopen jaar. Dit zevende deel van de serie ziet er weer even goed verzorgd uit als zijn voorgangers. Het gunt ons een blik in vele intieme gebeurtenissen in en rond het koninklijk gezin. We leren r>„ inu-irtöri «rv 7 u i Yooral koningin kennen als moe- °.P d? kwaliteit van de der van lieve kinderen en we komen melk is in het geheel niet beter of slechter, als die bij het vervoederen van stoppelknollen. Als veevoeder is bladkool dus een bij uitnemendheid gunstig stoppelgewas, waarvoor be slist uitbreiding kan worden ge vraagd. onder de indruk van het vele en het goede, dat de vorstin in een betrek kelijk zo korte periode verricht. Bo^ vendien is dit boek prachtig ver zorgd. zodat het op zichzelf reeds een genoegen is er veel in te bladeren.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1955 | | pagina 11