OKINAWA, bloedigste slagveld van de tweede wereldoorlog Sluis' trotse stadhuis gaat eindelijk herrijzen en met Japp zelfmoord- vliegtuigen Dadcep Quivenkroniek lel r En Jantje's speelgoed Yoor duiven met longen als blaasbalgen 8 19 1 9 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 JUNI 1955 9 1 - TIEN JAAR -+CELEDEN mém Enorme hoeveelheden mensen en materiaal werden getroffen in de fanatieke strijd om een paar rotsen voor Uw kunstgebit IPROKUDENTmet dubbele werkmg Waardig sluitstuk van de wederopbouw Rijksbijdrage voor restauratie toegezegd Na elf jaar Tien tegen één! I.B.S. plicht van be- hun lante- htten, larak- blad. Als een eenzame rotspunt steekt ongeveer halverwege tussen het Japanse eiland Hondo en Formosa een nietig eilandje boven de water vlakte der Oost-Chinese Zee uit: Okinawa. Was tot 1944 het bestaan van dit eilandje in de we reld nauwelijks bekend tien jaar geleden von den hier verbeten gevechten plaats tussen Ame rikaanse landingstroepen en fanatieke Japanse verdedigers, die tot de bloedigste van de twee de wereldoorlog behoorden. Op het middelste eiland van de Rioe-Kioeketen, die van Japan Zuidwaarts naar Formosa loopt, werd 'n wrede strijd geleverd, die, in verhouding tot de be tekenis van het eilandje, ontzaglijke offers aan mensenlevens en materiaal eiste. - firWirr'"-) iflT' mmmmm Amerikaanse artilleristen in stelling op Okinawa. De strijd om Okinawa was begonnen in de morgen van de eerste Paasdag 1945. De Amerikaanse tactiek van „eilandje - springen" was tot dan toe zo succesvol verlopen, dat men het Japanse moederland naderde. Als luchtbasis der Amerikanen zou Okinawa een grote strategische bete kenis hebben: van hieruit zou men zelfs met middelzware bommenwerpers Japans grondgebied kunnen bombarderen. De Amerikanen hielden reke ning met zware tegenstand. Vandaar, dat voor de aanval een enorme hoe veelheid oorlogsmateriaal van vloot en luchtmacht in gereedheid was ge bracht. tereenvolgens zware tanks, vracht wagens van allerlei soort en infan terie afzetten. Tegelijkertijd legde de vloot een zwaar spervuur meer land inwaarts. In een strook van 900 me ter diepte vielen op elke honderd vierkante meter 30 granaten. Tot op dat ogenblik verliepen de nauwkeu rig voorbereide operaties op de mi nuut af. Nog eer het middaguur was aangebroken hadden de Amerikanen practisch zonder verliezen 2 vlieg velden in handen en bezetten zij een bruggenhoofd van 13 km. breedte en 5 km. diepte. Er stonden toen al 60.000 man aan land; artillerie en luchtdoelgeschut stonden in stelling. Een infanterist zei: „Ik leef nu al langer, dan ik vanmorgen verwacht te." De Japanse tegenstand scheen gebroken. Om half zes in de ochtend van 1 April 1945 legden tien Amerikaanse slagschepen, negen kruisers, 23 tor- pedobootjagers en 177 kanonneerbo ten een spervuur op de Zuidkust van Okinawa. In enkele uren tijds werden niet minder dan 45.000 granaten, 22.500 mortierprojectielen en 33.000 raketten afgevuurd. Tegen acht uur legden vliegtuigen een bommentapijt met napalmbommen op het landings terrein. Pas daarna voeren de lan- dingsboten naar het strand, die ach- GESLEPEN JAPANSE STRATEGIE Vier dagen lang rukten de Ameri kanen op, zonder op tegenstand te stuiten. Men verloor slechts 36 man aan doden en er werden slechts 100 De kust van Okinawa na de beschieting door de scheepskanonnen. Amerikaanse tanks rijden als door een maanlandschap. Japanners gedood. Goen kwamen de Japanners echter weer in actie. Hun eerste tegenaanvallen golden de Amerikaanse vloot. Kamikaze-piloten stortten zich met vliegtuig en al op de Amerikaanse schepen. Het slagschip West-Virginia ging verloren, op het transportschip Henrico vielen 36 doden. De Japan ners slaagden er in aan de Noord kant van Okinawa nieuwe verster kingen aan te voeren. Spoedig ston den twee legers van elk 100.000 man tegenover elkaar. De Japanse luitenant-generaal Us- jijima volgde een merkwaardige, maar achteraf beschouwd geslepen tactiek. Hij beperkte zich tot de ver dediging op punten, waar de Ameri kanen aanvielen, echter zonder tot tegenaanvallen over te gaan. Zijn doel was de strijd op Okinawa zo lang mogelijk te rekken, om de Ka mikaze-vliegtuigen en de restanten van de Japanse vloot de gelegen heid te geven de Amerikaanse vloot aan te vallen en zo mogelijk te vernietigen. Inderdaad had deze nieu we Japanse strategie tot gevolg, dat de Amerikaanse vloot het zwaar te verduren kreeg en grote verliezen leed. ENORME VERLIEZEN In vele opzichten kwam de strijd om Okinawa overeen met de loop gravenoorlog in Noord-Frankrijk tij dens de eerste wereldoorlog. Ook hier werd een snelle opmars gestuit en moest meter voor meter worden veroverd. Typisch is, dat op zeker ogenblik de Japanse artillerie een verbod kreeg tot schieten, teneinde haar opstellingsplaatsen niet te ver raden. Sluipschutters in bomen, gra naattrechters en rotsspleten opereer den echter vaak tot diep in de Ame rikaanse linies. Intussen boekte de Amerikaanse vloot een opmerkelijk succes: toen een duikboot het op- stomen meldde van een Japanse vlooteenheid, ondernamen 386 vlieg tuigen de aanval. Het laatste Japan se super-slagschip de Yamato en op twee na de alle begeleidende schepen werden in de grond geboord. Begin Juni hield de Japanse pre mier Suzuki een rede in het parle ment. „De strijd om Okinawa zal de oorlog beslissen", zo zei hij. Het tien de Amerikaanse leger had op dat ogenblik 't grootste gedeelte van het eiland in handen, de hoofdstad Nana was tot op 4 km. genaderd. De Ame rikaanse en Britse vloot, meldden het ene succes na het andere. In de eerste 7 weken van de strjjd verloren de Japanners een-derde van hun le germacht aan doden. Er werden slechts 700 Japanners krijgsgevangen gemaaktDe Japanse luchtmacht verloor meer dan 2500 vliegtuigen. Wanneer men ooit kan spreken van een „gemene strijd", dan is dat ze ker het geval geweest op Okinawa. Aan Amerikaanse en Britse zijde werden eveneens zware verliezen ge leden: 20 Amerikaanse grote schepen gingen verloren, waarvan 14 door Kamikazes. Twee Britse vliegdek schepen werden zwaar beschadigd, een hospitaalschip en 'n carrier gin gen verloren. Toen de Amerikanen, na een strijd van 82 dagen het hele eiland in hun bezit hadden en admiraal Chester Nimitz het einde der operatie aan kondigde op 21 Juni 1945. waren er stromen bloed gevloeid. Menigeen in de Verenigde Staten en het Britse Rijk huivert nog bij het horen van de naam Okinawa, het eiland, waar het bloedigste epos van de tweede wereldoorlog werd geschreven. Meter voor meter moest Okinawa worden veroverd op de Japanners. Hoe wreed de strijd was, toont deze foto: vlammenwerpers „bewerken" de rots holen waarin Japanse scherpschutters zich schuil houden. Waar vlammen werpers falen, worden springladingen gebruikt. (Advertentie) PROKUDENT oplossing met microschuim reinigt elk kunst gebit volkomen. Anti-septische PROKUDENT oplossing verdrijft bovendien slechte adem.Altijd heerlijkfris! HROKUDENT tart de natuurlijke kleur van 't kunstgebit Jf niet aan. Lees vooral de gebruiksaanwijzing op de flacon. Uitsluitend verkrijg baar bij apothekers, drogisten en de speciaaibranche. Norm. flacon incl. maatdop f. 0.85 Grote flacon ind. maatdop f. 1.40 REINIGT ELK p KUNSTGEBIT, 00K VAN PLASTIC Het was waarlijk niet de eerste de beste, die in 1944 de Sluise autoriteiten adviseerde „gooi de rest van dat Stadhuis van jullie toch tegen de vlakte, zet er de bulldozer op!" en van de zijde van Wederopbouw kwam de wat mil der lijkende, maar in wezen nog ergere sug gestie de ruine te laten staan, zoals ze stond en er wat romantisch klimop tegen te laten groeien. Nu wordt Sluis bevolkt door voortvarende mensen, die er niet tegen op zien iets nieuws te beginnen, getuige de vaart waarmee zij van hun practisch totaal verwoeste stad 'n weer bloeien de vreemdelingenplaats gemaakt hebben ,waar het gonst van leven. Maar de ruine van het Stadhuis zo maar la ten staan of plat gooien? Neen, nooit! Iedere Sluizenaar heeft een heel tere plek in zijn hart voor dat eens zo trotse Stadhuis. En al die jaren lang is er door alle inwoners van Sluis gewacht op het moment waarop de restauratie van het verwoeste gebouw ter hand ge nomen zou worden. Men ging het be schouwen als de spil van de weder opbouw en nu die nagenoeg voltooid is, acht men de herbouw van het Stadhuis een waardig sluitstuk van het algehele Sluise herstel. Want nu de goedkeuring van de Minister is afgekomen, is men vol vreugde. Een beetje dwaze sentimentaliteit? Neen, Sluis hangt nu eenmaal aan dit oude, trotse bouwwerk, dat de geest van eeuwen ademt en dat als gehele historie zichtbaar is gebleven: het was het hart van de stad, de hoge standplaats van het onvergelij kelijk populaire Jantje van Sluis. Zelfs toen nog niet zo erg vast stond of de herbouw van het Stadhuis wel zo tijdig zou kunnen worden uitge voerd dat het de moeite voor deze generatie loonde om er op te wach ten, hield men bij het wederopbouw- plan van begin af aan ernstig reke ning met de eens terugkerende glorie van het middeleeuwse gebouw. Zon der dat er veel over gepraat werd, besloot de raad dat het stratenplan na de herbouw ongewijzigd zou blij ven. om het karakter van de oude stad zoveel mogelijk te behouden. En toen er ergens op een plek een wijzi ging merkbaar werd, ging er door heel Sluis een storm van verontwaar diging, welke pas luwde toen duide lijk bleek dat deze toch wel een verbetering was. Zo hangt Sluis aan zijn stad en al die sympathie, dit ge zonde plaatselijke chauvinisme con centreert zich op het Stadhuis. FORSERE LIJNEN. Dat de herbouw van het Stadhuis welke dit jaar nog zal aanvangen, het bouwwerk niet zal terugbrengen in zijn voor-oorlogse vorm, zal geen enkele Sluizenaar ontstemmen. Inte gendeel: na de restauratie zal het meer lijken op het oorspronkelijke Stadhuis, zoals dat eeuwen geleden werd gebouwd. De opzet van de bouw was niet zozeer een fraai en representatief gebouw op te trekken, doch eerder een burcht, een sterkte, van waaruit Sluis zijn kracht zou kun nen doen gelden. Die speelse lijn van voor de oorlog kreeg het pas na de restauratie van circa 1900, toen men hier en daar met neo-gotische versieringen ging werken. Die verdwenen bij de prac tisch totale ondergang van het Stad huis in 1944 en ze zullen ook niet terugkeren. De algemene indruk, wel ke de lijnen van het toekomstige bouwwerk zullen geven, is dus weer iets forser, waardoor het meer zal herinneren aan de oorspronkelijke vorm. Bij de herbouw zal het Stadhuis ook iets groter worden dan men het voor de verwoesting gekend heeft: aan de zijgevel (Markt-kant) komt er een stukje bij, dat men bouwt op de ge vonden fundering van een bijgebouw dat vroeger bestaan moet hebben. Oudere Sluizenaren zullen, dit lezend, zeggen „dat is de slagerij van Ver meulen geweest", doch zo is het ook weer niet: die stond aan de zijde van de hoofdingang en de nu gepro jecteerde aanvulling komt aan de achterzijde. Daar maakt men dan te vens het trappenhuis, met dienstin gang enz. Het benedengedeelte zal bestaan uit hall en raadszaal, zoals de ver deling ook was in het oorspronkelijke „Scheperhuis". Bovendien komen er dienstvertrekken. En natuurlijk krijgt ook het be roemde Jantje van Sluis, waarmee na de bevrijding wat rondgesjouwd is ('s zomers voor het museum, 's win ters in het gemeentehuis) zijn eigen plaats weer terug. Het zwaargeha- vende houten manneke lag nog maar een kwartier op straat, onherkenbaar verminkt en door het granaatvuur bijna gevierendeeld, of enkele trouwe Sluizenaars kwamen er al mee bij de burgemeester, met de boodschap, dat Jantje weer opgelapt moest worden. En Jantje wérd weer opgelapt. Geen enkele inwoner van Sluis zal durven beweren, dat het kereltje een voor beeld van beeldhouwkunst is en de man die hem vervaardigde zal meer goede wil dan kunstzin bezeten heb ben, maar zeg geen kwaad van Jan tje, want niemand in Sluis is zo po pulair als hij! Dus Jantje komt weer op zijn oude plaats, om te waken over Sluis en zo nodig weer op de klok te slaan, teneinde het alarmsein te geven. He laas: hij zal echter eerst moeten wachten totdat er een klok is. Ove rigens kan hij er gerust op zijn, dat zijn Sluis straks, als het Stad- t i Eindelijk, na bijna elf jaar, kan er een begin gemaakt wor- den met de herbouw van de trots van Sluis, het historische stad- J huis dat met zijn forse toren de gehele omgeving beheerste. Na- dat het tijdens de roerige bevrij- J dingsdagen practisch geheel werd J verwoest, heeft men tot nog toe t niets anders kunnen doen dan t maatregelen nemen tegen ver- der verval. Thans echter heeft t het gemeentebestuur van Sluis, t naar burgem. P.F. van Hoe- tegem gisteravond in de gemeen- J teraad meedeelde, van de rege- ring de nodige toezeggingen (en financiering!) om de herbouw mogelijk te maken. t Zo troosteloos en zonder perspec tief zijn de overgebleven muren van het historische stadhuis van Sluis. Zware balken stut ten de steenmassa's, welke hoe massief ook zonder verband een gevaar zouden -betekenen als ze niet gesteund werden. En door het enorme gat aan de achterzijde kijkt men op het tegenwoordige gemeen tehuis door niemand ooit met „stadhuis" betiteld!) dat wel een gelijke functie heeft, doch niet re presentatief is voor de luister van een eeuwenoude stad welke historie maakte tussen de grote plaatsen van Vlaanderen. 1950'. dat staat op de moderne gevel. 1960: dat zal het worden voordat het oude, het echte stadhuis herbouwd is huis herbouwd is, zal zorgen dat zij>j „speelgoed" het carillon ook terugkomt. Want in de fiere toren hoort niet alleen Jantje, maar ook een klokkenspel. Nu Rijk en gemeente zo diep in de beurzen moeten tasten om de restauratie te bekostigen, zal waarschijnlijk de bevolking zelf wel willen zorgen dat Jantje's speelgoed terugkomt. KOSTEN: EEN MILLIOEN. De nu ontvangen toezegging van de minister komt overeenkomstig de verwachtingen hierop neer, dat het Rijk 90% van de kosten van herbouw zal dragen. De totale kosten zijn ge raamd op een millioen, zodat er voor de gemeente zelf nog een ton rest. Die rijksbijdrage zal worden „uit gesmeerd" over enkele jaren en men rekent er op dat de restauratie niet voor 1960 gereed zal zijn. Dat wordt dus 16 jaar na de bevrijding. Het werd dus langzamerhand wel tijd Men mag zich afvragen of het nu gezien de zeer lange periode welke met onderhandelen en allerlei moei lijkheden is verlopen niet mogelijk is de financiering over een zo kort mogelijke tijd uit te voeren, zodat het herstel ineens met forse kracht kan worden aangepakt en Sluis niet nog eens vijf volle jaren moet wachten alvorens het met recht kan zeggen: „onze stad is weer herbouwd". Want voordat de oude schepenhalle er weer staat en Jantje hoog in de toren over het historische land van het Zwin rondblikt, zal geen enkele Sluizenaar willen zeggen, dat de oorlogswonden geheeld zijn. (Advertentie) Tien tegen één dat negen van de tieyi huisvrouwen MAÏZENA DU RYE A gebruiken. Een keuken geheim, dat overgaat van moeder op dochteral sinds vele genera ties. Voor het binden van groen ten, soepen en sausen is er niets beters. Met MAÏZENA DU RYE A zijn mislukkingen uit gesloten. Maar laat niets aan het toeval over. Als U Uw leverancier vraagt om maizena, zeg er dan uitdruk kelijk bij DURYEA. Dan pas weet hij, dat U de echteoriginele MAÏZENA verlangt Oudergewoonte beginnen wij, in dit hoogseizoen van de fond, met een Kijkje in de internationale duiven sportwereld. De Montauban in Cureghem-Centre werd een zware vlucht (snelste duif amper duizend meter). Overwinnaar z«jn Deschamps-Van Hasten te Lauwe ofwel Oscar Devriendt te Moere. Twee West-Vlamingen! Bij Devriendt is het zijn vermaarde •.Ekster", die reeds in 1953 „asduif" Was op de grote fond. De Angouleme franco-beige werd Qoor de hevige N.O.-wind een vlucht voor duiven met longen als blaasbal- |en en levers als kamelen. Stael- Van Daele te Oostende, de beste jondspelers van België anno '55 win nen de eerste. Vandenbroucke-De weerd te Wielsbeke zitten in het cen tum Kortrijk een kleine twintig mi nuten vooruit; dat is er wéér een °or de „drie eersten". Ditmaal is net hun „Witterugge", een tweeja- 'ge, gekweekt van de oude „Steek" nn Huyskens-Van Riel met een dui- m van het blauwe ras Delbar te ttonse. Provinciale autovlucht op Cha- in de provincie Antwerpen ^gewonnen door de Sinjoor Vic- Daar de uitslag reeds bekend is, Virt t^e hler dc tien eersten: 1 Honno te Antwerpen. 2 C. Van te m i Wommelgem, 3 Fr. Stevens te v^ksem, 4 J. Vandendriessche ■Werno^ i1'.5 Frans Desmet te Ant- kene i Vanmaldeghem te Ste- 1 G. Demeurichy te Klinge, 9 J. Vervliet te Wilrijck en 10 J. Claessens te Stabroeck. Het televi sie-apparaat en tal van andere ere prijzen zijn voor Baert, de auto (Volkswagen) wordt gewonnen door Frans Desmet. Er vlogen 3833 duiven wat een reuzen succes is. De Limburgse bonden hebben een geweldige rampvlucht beleefd op Dax De lossing vond plaats Zaterdagmor gen 9.15. De eerste prijs wordt ge wonnen door A. Nijs te Roosteren, Zondagmiddag 12 uur. Vier uur later volgt de tweede: Bongers te Echt. Zondagavond zijn er 5 duiven thuis van de 2339Het centrum Heerlen had toen nog geen pluim. Hopelijk is het de volgende dagen wat beter gegaan, doch de kans dat het concours reglementair zal moeten worden gesloten wegens gebrek aan prijsvliegende duiven, is groot. (Dins dagavond waren er nog slechts tach tig). En dan krijgen wij nu de Cha- teauroux in de Z.N.B. CHATEAUROUX. In het Bondsconcours stonden 1688 duiven en de eerste prijs gaat ver moedelijk naar onze vriend Staf de Wever te Schoondijke, die er van 't jaar geweldig onder roefelt; plaatse lijk zn hij met zijn 2e getekende vijf en dertig minuten los (geklokt 16.04). Hier de uitslag. 1 en 9 Staf de Wever 2 I. Vermeulen te Groede, 3 M. Sim pelaar te Oostburg, 4 M. Merrelaar te Oostburg, 5 J. van Driel te Groede, 6 I. Aalbregtse te Zuidzande; 7 G. Verstraeten te Hoofdplaat, 8 N. Pro voost fe Hoofdplaat, 10 M. de Smet te Ede, enz. Staf heeft er zes mee op St. Vincent en schijnt reeds autoles- sen te nemen op voorhand. Andere vroege duiven in het Bonds concours zijn: A. van Keulen te Vlis- singen 16.30, F. Vriens te Bergen op Zoom 16.58, A. Jansen „de smid" te Bladel 17.43. In de C.C. Bergen op Zoom vlogen 501 duiven: I F. Vriens, Fort, 2 C. Govers, Halsteren, 3 F. Alleman, Fort; 4 A. Petit, Halsteren; 5 Gebr. Van Dessel, Halsteren; 6 D. Lam- bregts, Fort; 7 F. Vriens, Fort; 8 Jan Jonkers en Geert van Turn hout, met de zelfde doffer die op Angouleme de eerste won, 9 A. Goris Bergen op Zoom, 10 L. Stok, Hal steren, enz. C. Govers wint 2, 11, 30, 38, 49 enz. De combinatie-Z.W.-hoek zat even eens met haar tractement op Chateau- roux: 1 D. de Nijs, Bergen op Zoom; 2 Jos. Hugens, Ossendrecht; 3 C. Raaymakers, Hoogerheide; 4 J. Se- bregts, Bergen cp Zoom; 5 C. van Bergen, idem; 6 P. van Kaam, id.; 7 C. Vermeulen, Ossendrecht; 8 J. Segers, Bergen op Zoom; 9 J. de Moor, Ossendrecht; 10 R. Jansen, Ber gen op Zoom, enz. De Luchtklievers te Hoogerheide doorkloven het luchtruim eveneens Jjit Chateauroux: 1 A. Mattheeuwis- sen, 2 P. J. Buermans, 3 en 6 Alfons Prop, 4 en 5 J. Theuns, 7 Pol Ver rezen, 8 P. van Tilburg, 9 P. Prop, 10 Gebr. Scheermakers, enz. In „De Posthoorn" te Hoeven was de uitslag als volgt: 11 en 2 M. Thijs, 3 A. Thijs, (blijft dus in de familie), 4 M. van Vlimmeren, 5 A. Schouw, 6 J. van Kuijk, 7 J. Christianen, 8 J. Schouw, 9 P. Rijnvos, 10 J. San ders, enz. In Kaatsheuvel was het ook weer raak: 1 J. van Riel, 2, 11, 12, 15 de gevreesde Jos. Schrauwers, 3 en 6 J. Hamers, 4 J. van der Linden, 5 A. van Kuijk, 7 B. Kemmeren, 8 Jac. Vloemans. 9 Jan Vesters, 10 J. van Kuijk, enz. De C.C. N.-Ginncken moet ge ook niet uitvlakken: 1 Driek van der Aa, met zijn oud soort; 2 en 8 Van Eil- De Weerd, 3 en 11 Jan Martens, 4, 6, 9 en 10 Kest MarfSis, (pakt er even vier van de vier), 5 de vermaar de Jac. de Kort met zijn „Bello", 7 Jan Antonissen, 12 Willem van Oos terbosch, enz. VERDERE UITSLAGEN C.C. Breda en Omstreken: 1 P. M. Vermeulen, hou je taai Piet, 2 A. Aarts, 3 Jan Sloekers, 4 Jac. van Tilborg, 5 A. van Nunen Jr., groot kampioen, 6 M. Kapitein, 7 C. C. van Dongen, 8 M. Joosen, 9 C. Joosen, 10 P. Huijbregts, 11 P. Jaspers, 12 Chr. van den Berk, 13 P. Remie Jr., 14 Jan Tijs, 15 D. Seheerhoorn, 16 N. Lokhof, 17 C. Vrins, 18 Toon Re- mie, 19 C. Joosen, 20 J. de Hoon, 21 A. van Dun, 22 J. W. Peters, 23 G. van Steen, 24 Jac. van Raak, 25 A. Gommers, 26 Jac. Joosen, 27 W. van Tilburg, 28 C. Kwisthout, 29 L. Remie, 30 Gebr. Oomens (23 mee), enz. De 50 k.g. duivenvoeder wordt gewonnen door A. van Sluijs met 33 en 125. De serie van honderd is Koos van Raak met 24 en 48, die van vijftig voor D. van der Linden met 35 en 60 Op Chateauroux vliegen D. Scheer- horon en W. Gorissen, in dezelfde minuut geconstateerd, dertien minu ten vooruit op nummer drie, dat is niemand minder dan de voorzitter van de C.C.. Toon Francken! Deze zit op zijn eurt weer zestien minuten los op Harrie Oomens te Ulvenhout, welke laatste er steeds beter in komt. Mijn gelukwensen. Uiteraard vlogen verreweg de meeste duiven op Neyon, de dubbel- vlucht, die een dag later, onder ge heel andere omstandigheden van weer en wind plaats vond. V.B.P. te Bergen op Zoom: 1 G. Moesker, 2 P. van Kaam, 3 J. Hop penbrouwers, 4 W. van Broekhoven, 5 J. van '.Velschot, 6 Cor Henning, 7 P. Brok, 8 C. de Bonte, 9 F. van Elzakker, 10 en 11 A. Geers, enz. De Luchtgids te Halsteren: 1 L. Stok, 2 A. Kruft, 3 A. Hermans, 4 Jan Jonkers en Co., 5. L. Nijssen, 6 A. van Elzakker, 7 idem, 8 J. B. Stok, 9 M.P. Buuron, 10. H. van den Berg, enz. Gevleugelde Vrienden te Chaam: 1 J. Coenraads, 2 P. J. Koks, 3 A. Laurijssens, 4 P. van Opstal, 5 P. J. Koks, 6 P. van Loon, 7 A. van der Put, 8 A. van Opstal, 9 Piet Verheijen, 10 J. Ansems, enz. Vermeldenswaard is dat Jilles van Engelen alhier van Chateauroux reeds een duif gepakt heeft te 17.33, deze duif zit niet minder dan 38 minuten los. C.C. Nieuw-Ginneken: 1 Manus Bo- gers, 2 Jan Antonissen, 3 Van Dorst. 4 Jan Koyen, 5 en 8 Kees Sips, 6 Kest Martens, 7 Cor Paulissen. 9 Van Eil-De Weerd, 10 Sooi van Gils, enz. JUBILEUM. De vermaarde duivenmaatschapptj „Nieuw Leven" te Koewacht, her dacht haar 65-jarig bestaan. Zij werd in de harde winter van '90 opgericht door de inmiddels overleden Alois van Rumste en de beide heren Henri en Bruno Baert, wier hart, hoewel niet meer zo jong van jaren, nog al tijd uitgaat naar „het soort". Presi dent is thans Alfons van Rumste, zoon van Alois. Een der gekendste figuren is voorts Gustaaf Vermeire, die vijftig jaar secretaris is geweest, al de concour sen heef', uitgerekend en al de con- stateurs gezet. Wegens gevorderde leeftijd is hij er mee uitgescheiden, doch in tijd van nood is hij nog altijd paraat om bij te springen. Het jubileum werd gevierd met een gewaarborgde vlucht uit Bre- teuil, die de volgende uitslag ople verde: 1 en 9 Jan Bogaart te Stoppeldijk 2 B. van Wees te Kloosterzande, 3 P. van den Berghe te St. Jansteen, 4 en 7 R. van der Veke te Zaam- slag, 5 J. Visser te Axel, 6 Gebr. Verstraeten, 7 A. van Gijsel te Koe wacht, 10 en 13 Jac. Elegeert te Koewacht, enz. Nog vele jaren, „Nieuw Leven"! Allemaal goeie. DIKKEN BRUINE. En dit is de maquette van Sluis' oude schepenhuis, zoals het nu weer gaat worden. Met minder dakkapel len, minder versiering. Maar bijna gelijk aan wat het, vele eeuwen geleden, was: de trots van de stad en een baken in het wijde land rond het Zwin.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1955 | | pagina 9