OKINAWA, bloedigste slagveld
van de tweede wereldoorlog
Sluis' trotse stadhuis gaat
eindelijk herrijzen
en met
Japp
zelfmoord-
vliegtuigen
Dadcep Quivenkroniek
lel
r
En Jantje's speelgoed
Yoor duiven met longen
als blaasbalgen
8
19
1 9
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 JUNI 1955
9 1 -
TIEN JAAR
-+CELEDEN
mém
Enorme hoeveelheden mensen en
materiaal werden getroffen in de
fanatieke strijd om een paar rotsen
voor Uw kunstgebit
IPROKUDENTmet dubbele werkmg
Waardig sluitstuk van de wederopbouw
Rijksbijdrage voor restauratie toegezegd
Na elf jaar
Tien tegen één!
I.B.S.
plicht
van
be-
hun
lante-
htten,
larak-
blad.
Als een eenzame rotspunt steekt ongeveer
halverwege tussen het Japanse eiland Hondo en
Formosa een nietig eilandje boven de water
vlakte der Oost-Chinese Zee uit: Okinawa. Was
tot 1944 het bestaan van dit eilandje in de we
reld nauwelijks bekend tien jaar geleden von
den hier verbeten gevechten plaats tussen Ame
rikaanse landingstroepen en fanatieke Japanse
verdedigers, die tot de bloedigste van de twee
de wereldoorlog behoorden. Op het middelste
eiland van de Rioe-Kioeketen, die van Japan
Zuidwaarts naar Formosa loopt, werd 'n wrede
strijd geleverd, die, in verhouding tot de be
tekenis van het eilandje, ontzaglijke offers aan
mensenlevens en materiaal eiste.
-
firWirr'"-) iflT'
mmmmm
Amerikaanse artilleristen in stelling op Okinawa.
De strijd om Okinawa was begonnen in de morgen van de eerste Paasdag
1945. De Amerikaanse tactiek van „eilandje - springen" was tot dan toe
zo succesvol verlopen, dat men het Japanse moederland naderde.
Als luchtbasis der Amerikanen zou Okinawa een grote strategische bete
kenis hebben: van hieruit zou men zelfs met middelzware bommenwerpers
Japans grondgebied kunnen bombarderen. De Amerikanen hielden reke
ning met zware tegenstand. Vandaar, dat voor de aanval een enorme hoe
veelheid oorlogsmateriaal van vloot en luchtmacht in gereedheid was ge
bracht.
tereenvolgens zware tanks, vracht
wagens van allerlei soort en infan
terie afzetten. Tegelijkertijd legde de
vloot een zwaar spervuur meer land
inwaarts. In een strook van 900 me
ter diepte vielen op elke honderd
vierkante meter 30 granaten. Tot op
dat ogenblik verliepen de nauwkeu
rig voorbereide operaties op de mi
nuut af. Nog eer het middaguur was
aangebroken hadden de Amerikanen
practisch zonder verliezen 2 vlieg
velden in handen en bezetten zij een
bruggenhoofd van 13 km. breedte en
5 km. diepte. Er stonden toen al
60.000 man aan land; artillerie en
luchtdoelgeschut stonden in stelling.
Een infanterist zei: „Ik leef nu al
langer, dan ik vanmorgen verwacht
te." De Japanse tegenstand scheen
gebroken.
Om half zes in de ochtend van 1
April 1945 legden tien Amerikaanse
slagschepen, negen kruisers, 23 tor-
pedobootjagers en 177 kanonneerbo
ten een spervuur op de Zuidkust van
Okinawa. In enkele uren tijds werden
niet minder dan 45.000 granaten,
22.500 mortierprojectielen en 33.000
raketten afgevuurd. Tegen acht uur
legden vliegtuigen een bommentapijt
met napalmbommen op het landings
terrein. Pas daarna voeren de lan-
dingsboten naar het strand, die ach-
GESLEPEN JAPANSE STRATEGIE
Vier dagen lang rukten de Ameri
kanen op, zonder op tegenstand te
stuiten. Men verloor slechts 36 man
aan doden en er werden slechts 100
De kust van Okinawa na de beschieting door de scheepskanonnen.
Amerikaanse tanks rijden als door een maanlandschap.
Japanners gedood. Goen kwamen de
Japanners echter weer in actie. Hun
eerste tegenaanvallen golden de
Amerikaanse vloot.
Kamikaze-piloten stortten zich met
vliegtuig en al op de Amerikaanse
schepen. Het slagschip West-Virginia
ging verloren, op het transportschip
Henrico vielen 36 doden. De Japan
ners slaagden er in aan de Noord
kant van Okinawa nieuwe verster
kingen aan te voeren. Spoedig ston
den twee legers van elk 100.000 man
tegenover elkaar.
De Japanse luitenant-generaal Us-
jijima volgde een merkwaardige,
maar achteraf beschouwd geslepen
tactiek. Hij beperkte zich tot de ver
dediging op punten, waar de Ameri
kanen aanvielen, echter zonder tot
tegenaanvallen over te gaan. Zijn
doel was de strijd op Okinawa zo
lang mogelijk te rekken, om de Ka
mikaze-vliegtuigen en de restanten
van de Japanse vloot de gelegen
heid te geven de Amerikaanse
vloot aan te vallen en zo mogelijk te
vernietigen. Inderdaad had deze nieu
we Japanse strategie tot gevolg, dat
de Amerikaanse vloot het zwaar te
verduren kreeg en grote verliezen
leed.
ENORME VERLIEZEN
In vele opzichten kwam de strijd
om Okinawa overeen met de loop
gravenoorlog in Noord-Frankrijk tij
dens de eerste wereldoorlog. Ook
hier werd een snelle opmars gestuit
en moest meter voor meter worden
veroverd. Typisch is, dat op zeker
ogenblik de Japanse artillerie een
verbod kreeg tot schieten, teneinde
haar opstellingsplaatsen niet te ver
raden. Sluipschutters in bomen, gra
naattrechters en rotsspleten opereer
den echter vaak tot diep in de Ame
rikaanse linies. Intussen boekte de
Amerikaanse vloot een opmerkelijk
succes: toen een duikboot het op-
stomen meldde van een Japanse
vlooteenheid, ondernamen 386 vlieg
tuigen de aanval. Het laatste Japan
se super-slagschip de Yamato en op
twee na de alle begeleidende schepen
werden in de grond geboord.
Begin Juni hield de Japanse pre
mier Suzuki een rede in het parle
ment. „De strijd om Okinawa zal de
oorlog beslissen", zo zei hij. Het tien
de Amerikaanse leger had op dat
ogenblik 't grootste gedeelte van het
eiland in handen, de hoofdstad Nana
was tot op 4 km. genaderd. De Ame
rikaanse en Britse vloot, meldden
het ene succes na het andere. In de
eerste 7 weken van de strjjd verloren
de Japanners een-derde van hun le
germacht aan doden. Er werden
slechts 700 Japanners krijgsgevangen
gemaaktDe Japanse luchtmacht
verloor meer dan 2500 vliegtuigen.
Wanneer men ooit kan spreken van
een „gemene strijd", dan is dat ze
ker het geval geweest op Okinawa.
Aan Amerikaanse en Britse zijde
werden eveneens zware verliezen ge
leden: 20 Amerikaanse grote schepen
gingen verloren, waarvan 14 door
Kamikazes. Twee Britse vliegdek
schepen werden zwaar beschadigd,
een hospitaalschip en 'n carrier gin
gen verloren.
Toen de Amerikanen, na een strijd
van 82 dagen het hele eiland in hun
bezit hadden en admiraal Chester
Nimitz het einde der operatie aan
kondigde op 21 Juni 1945. waren er
stromen bloed gevloeid. Menigeen in
de Verenigde Staten en het Britse
Rijk huivert nog bij het horen van
de naam Okinawa, het eiland, waar
het bloedigste epos van de tweede
wereldoorlog werd geschreven.
Meter voor meter moest Okinawa worden veroverd op de Japanners. Hoe
wreed de strijd was, toont deze foto: vlammenwerpers „bewerken" de rots
holen waarin Japanse scherpschutters zich schuil houden. Waar vlammen
werpers falen, worden springladingen gebruikt.
(Advertentie)
PROKUDENT oplossing met
microschuim reinigt elk kunst
gebit volkomen.
Anti-septische PROKUDENT
oplossing verdrijft bovendien
slechte adem.Altijd heerlijkfris!
HROKUDENT tart de natuurlijke kleur van 't kunstgebit
Jf niet aan. Lees vooral de gebruiksaanwijzing op de flacon.
Uitsluitend verkrijg
baar bij apothekers,
drogisten en de
speciaaibranche.
Norm. flacon incl. maatdop f. 0.85
Grote flacon ind. maatdop f. 1.40
REINIGT ELK p
KUNSTGEBIT,
00K VAN PLASTIC
Het was waarlijk niet de eerste de beste, die
in 1944 de Sluise autoriteiten adviseerde „gooi
de rest van dat Stadhuis van jullie toch tegen
de vlakte, zet er de bulldozer op!" en van de
zijde van Wederopbouw kwam de wat mil
der lijkende, maar in wezen nog ergere sug
gestie de ruine te laten staan, zoals ze stond en
er wat romantisch klimop tegen te laten
groeien.
Nu wordt Sluis bevolkt door voortvarende
mensen, die er niet tegen op zien iets nieuws te
beginnen, getuige de vaart waarmee zij van hun
practisch totaal verwoeste stad 'n weer bloeien
de vreemdelingenplaats gemaakt hebben ,waar
het gonst van leven.
Maar de ruine van het Stadhuis zo maar la
ten staan of plat gooien? Neen, nooit! Iedere
Sluizenaar heeft een heel tere plek in zijn hart
voor dat eens zo trotse Stadhuis.
En al die jaren lang is er door alle
inwoners van Sluis gewacht op het
moment waarop de restauratie van
het verwoeste gebouw ter hand ge
nomen zou worden. Men ging het be
schouwen als de spil van de weder
opbouw en nu die nagenoeg voltooid
is, acht men de herbouw van het
Stadhuis een waardig sluitstuk van
het algehele Sluise herstel. Want nu
de goedkeuring van de Minister is
afgekomen, is men vol vreugde.
Een beetje dwaze sentimentaliteit?
Neen, Sluis hangt nu eenmaal aan
dit oude, trotse bouwwerk, dat de
geest van eeuwen ademt en dat als
gehele historie zichtbaar is gebleven:
het was het hart van de stad, de
hoge standplaats van het onvergelij
kelijk populaire Jantje van Sluis.
Zelfs toen nog niet zo erg vast stond
of de herbouw van het Stadhuis wel
zo tijdig zou kunnen worden uitge
voerd dat het de moeite voor deze
generatie loonde om er op te wach
ten, hield men bij het wederopbouw-
plan van begin af aan ernstig reke
ning met de eens terugkerende glorie
van het middeleeuwse gebouw. Zon
der dat er veel over gepraat werd,
besloot de raad dat het stratenplan
na de herbouw ongewijzigd zou blij
ven. om het karakter van de oude
stad zoveel mogelijk te behouden. En
toen er ergens op een plek een wijzi
ging merkbaar werd, ging er door
heel Sluis een storm van verontwaar
diging, welke pas luwde toen duide
lijk bleek dat deze toch wel een
verbetering was. Zo hangt Sluis aan
zijn stad en al die sympathie, dit ge
zonde plaatselijke chauvinisme con
centreert zich op het Stadhuis.
FORSERE LIJNEN.
Dat de herbouw van het Stadhuis
welke dit jaar nog zal aanvangen,
het bouwwerk niet zal terugbrengen
in zijn voor-oorlogse vorm, zal geen
enkele Sluizenaar ontstemmen. Inte
gendeel: na de restauratie zal het
meer lijken op het oorspronkelijke
Stadhuis, zoals dat eeuwen geleden
werd gebouwd. De opzet van de
bouw was niet zozeer een fraai en
representatief gebouw op te trekken,
doch eerder een burcht, een sterkte,
van waaruit Sluis zijn kracht zou kun
nen doen gelden.
Die speelse lijn van voor de oorlog
kreeg het pas na de restauratie van
circa 1900, toen men hier en daar
met neo-gotische versieringen ging
werken. Die verdwenen bij de prac
tisch totale ondergang van het Stad
huis in 1944 en ze zullen ook niet
terugkeren. De algemene indruk, wel
ke de lijnen van het toekomstige
bouwwerk zullen geven, is dus weer
iets forser, waardoor het meer zal
herinneren aan de oorspronkelijke
vorm.
Bij de herbouw zal het Stadhuis ook
iets groter worden dan men het voor
de verwoesting gekend heeft: aan de
zijgevel (Markt-kant) komt er een
stukje bij, dat men bouwt op de ge
vonden fundering van een bijgebouw
dat vroeger bestaan moet hebben.
Oudere Sluizenaren zullen, dit lezend,
zeggen „dat is de slagerij van Ver
meulen geweest", doch zo is het
ook weer niet: die stond aan de zijde
van de hoofdingang en de nu gepro
jecteerde aanvulling komt aan de
achterzijde. Daar maakt men dan te
vens het trappenhuis, met dienstin
gang enz.
Het benedengedeelte zal bestaan
uit hall en raadszaal, zoals de ver
deling ook was in het oorspronkelijke
„Scheperhuis". Bovendien komen er
dienstvertrekken.
En natuurlijk krijgt ook het be
roemde Jantje van Sluis, waarmee na
de bevrijding wat rondgesjouwd is
('s zomers voor het museum, 's win
ters in het gemeentehuis) zijn eigen
plaats weer terug. Het zwaargeha-
vende houten manneke lag nog maar
een kwartier op straat, onherkenbaar
verminkt en door het granaatvuur
bijna gevierendeeld, of enkele trouwe
Sluizenaars kwamen er al mee bij de
burgemeester, met de boodschap, dat
Jantje weer opgelapt moest worden.
En Jantje wérd weer opgelapt. Geen
enkele inwoner van Sluis zal durven
beweren, dat het kereltje een voor
beeld van beeldhouwkunst is en de
man die hem vervaardigde zal meer
goede wil dan kunstzin bezeten heb
ben, maar zeg geen kwaad van Jan
tje, want niemand in Sluis is zo po
pulair als hij!
Dus Jantje komt weer op zijn
oude plaats, om te waken over Sluis
en zo nodig weer op de klok te slaan,
teneinde het alarmsein te geven. He
laas: hij zal echter eerst moeten
wachten totdat er een klok is. Ove
rigens kan hij er gerust op zijn,
dat zijn Sluis straks, als het Stad-
t
i
Eindelijk, na bijna elf jaar,
kan er een begin gemaakt wor-
den met de herbouw van de trots
van Sluis, het historische stad- J
huis dat met zijn forse toren de
gehele omgeving beheerste. Na-
dat het tijdens de roerige bevrij- J
dingsdagen practisch geheel werd J
verwoest, heeft men tot nog toe t
niets anders kunnen doen dan t
maatregelen nemen tegen ver-
der verval. Thans echter heeft t
het gemeentebestuur van Sluis, t
naar burgem. P.F. van Hoe-
tegem gisteravond in de gemeen- J
teraad meedeelde, van de rege-
ring de nodige toezeggingen (en
financiering!) om de herbouw
mogelijk te maken. t
Zo troosteloos en zonder perspec
tief zijn de overgebleven muren
van het historische stadhuis
van Sluis. Zware balken stut
ten de steenmassa's, welke hoe
massief ook zonder verband een
gevaar zouden -betekenen als ze
niet gesteund werden. En door het
enorme gat aan de achterzijde kijkt
men op het tegenwoordige gemeen
tehuis door niemand ooit met
„stadhuis" betiteld!) dat wel een
gelijke functie heeft, doch niet re
presentatief is voor de luister van
een eeuwenoude stad welke historie
maakte tussen de grote plaatsen
van Vlaanderen. 1950'. dat staat op
de moderne gevel. 1960: dat zal het
worden voordat het oude, het echte
stadhuis herbouwd is
huis herbouwd is, zal zorgen dat zij>j
„speelgoed" het carillon ook
terugkomt. Want in de fiere toren
hoort niet alleen Jantje, maar ook
een klokkenspel. Nu Rijk en gemeente
zo diep in de beurzen moeten tasten
om de restauratie te bekostigen, zal
waarschijnlijk de bevolking zelf wel
willen zorgen dat Jantje's speelgoed
terugkomt.
KOSTEN: EEN MILLIOEN.
De nu ontvangen toezegging van de
minister komt overeenkomstig de
verwachtingen hierop neer, dat het
Rijk 90% van de kosten van herbouw
zal dragen. De totale kosten zijn ge
raamd op een millioen, zodat er voor
de gemeente zelf nog een ton rest.
Die rijksbijdrage zal worden „uit
gesmeerd" over enkele jaren en men
rekent er op dat de restauratie niet
voor 1960 gereed zal zijn. Dat wordt
dus 16 jaar na de bevrijding. Het
werd dus langzamerhand wel tijd
Men mag zich afvragen of het nu
gezien de zeer lange periode welke
met onderhandelen en allerlei moei
lijkheden is verlopen niet mogelijk
is de financiering over een zo kort
mogelijke tijd uit te voeren, zodat het
herstel ineens met forse kracht kan
worden aangepakt en Sluis niet nog
eens vijf volle jaren moet wachten
alvorens het met recht kan zeggen:
„onze stad is weer herbouwd". Want
voordat de oude schepenhalle er weer
staat en Jantje hoog in de toren over
het historische land van het Zwin
rondblikt, zal geen enkele Sluizenaar
willen zeggen, dat de oorlogswonden
geheeld zijn.
(Advertentie)
Tien tegen één dat negen van
de tieyi huisvrouwen MAÏZENA
DU RYE A gebruiken. Een keuken
geheim, dat overgaat van moeder
op dochteral sinds vele genera
ties. Voor het binden van groen
ten, soepen en sausen is er niets
beters. Met MAÏZENA DU RYE A
zijn mislukkingen uit gesloten.
Maar laat niets aan het toeval
over. Als U Uw leverancier vraagt
om maizena, zeg er dan uitdruk
kelijk bij DURYEA. Dan pas weet
hij, dat U de echteoriginele
MAÏZENA verlangt
Oudergewoonte beginnen wij, in dit
hoogseizoen van de fond, met een
Kijkje in de internationale duiven
sportwereld.
De Montauban in Cureghem-Centre
werd een zware vlucht (snelste duif
amper duizend meter). Overwinnaar
z«jn Deschamps-Van Hasten te Lauwe
ofwel Oscar Devriendt te Moere. Twee
West-Vlamingen!
Bij Devriendt is het zijn vermaarde
•.Ekster", die reeds in 1953 „asduif"
Was op de grote fond.
De Angouleme franco-beige werd
Qoor de hevige N.O.-wind een vlucht
voor duiven met longen als blaasbal-
|en en levers als kamelen. Stael-
Van Daele te Oostende, de beste
jondspelers van België anno '55 win
nen de eerste. Vandenbroucke-De
weerd te Wielsbeke zitten in het cen
tum Kortrijk een kleine twintig mi
nuten vooruit; dat is er wéér een
°or de „drie eersten". Ditmaal is
net hun „Witterugge", een tweeja-
'ge, gekweekt van de oude „Steek"
nn Huyskens-Van Riel met een dui-
m van het blauwe ras Delbar te
ttonse.
Provinciale autovlucht op Cha-
in de provincie Antwerpen
^gewonnen door de Sinjoor Vic-
Daar de uitslag reeds bekend is,
Virt t^e hler dc tien eersten: 1
Honno te Antwerpen. 2 C. Van
te m i Wommelgem, 3 Fr. Stevens
te v^ksem, 4 J. Vandendriessche
■Werno^ i1'.5 Frans Desmet te Ant-
kene i Vanmaldeghem te Ste-
1 G. Demeurichy te Klinge,
9 J. Vervliet te Wilrijck en 10 J.
Claessens te Stabroeck. Het televi
sie-apparaat en tal van andere ere
prijzen zijn voor Baert, de auto
(Volkswagen) wordt gewonnen door
Frans Desmet. Er vlogen 3833 duiven
wat een reuzen succes is.
De Limburgse bonden hebben een
geweldige rampvlucht beleefd op Dax
De lossing vond plaats Zaterdagmor
gen 9.15. De eerste prijs wordt ge
wonnen door A. Nijs te Roosteren,
Zondagmiddag 12 uur. Vier uur later
volgt de tweede: Bongers te Echt.
Zondagavond zijn er 5 duiven thuis
van de 2339Het centrum Heerlen
had toen nog geen pluim.
Hopelijk is het de volgende dagen
wat beter gegaan, doch de kans dat
het concours reglementair zal moeten
worden gesloten wegens gebrek aan
prijsvliegende duiven, is groot. (Dins
dagavond waren er nog slechts tach
tig). En dan krijgen wij nu de Cha-
teauroux in de Z.N.B.
CHATEAUROUX.
In het Bondsconcours stonden 1688
duiven en de eerste prijs gaat ver
moedelijk naar onze vriend Staf de
Wever te Schoondijke, die er van 't
jaar geweldig onder roefelt; plaatse
lijk zn hij met zijn 2e getekende vijf
en dertig minuten los (geklokt 16.04).
Hier de uitslag. 1 en 9 Staf de Wever
2 I. Vermeulen te Groede, 3 M. Sim
pelaar te Oostburg, 4 M. Merrelaar
te Oostburg, 5 J. van Driel te Groede,
6 I. Aalbregtse te Zuidzande; 7 G.
Verstraeten te Hoofdplaat, 8 N. Pro
voost fe Hoofdplaat, 10 M. de Smet
te Ede, enz. Staf heeft er zes mee op
St. Vincent en schijnt reeds autoles-
sen te nemen op voorhand.
Andere vroege duiven in het Bonds
concours zijn: A. van Keulen te Vlis-
singen 16.30, F. Vriens te Bergen
op Zoom 16.58, A. Jansen „de smid"
te Bladel 17.43.
In de C.C. Bergen op Zoom vlogen
501 duiven: I F. Vriens, Fort, 2 C.
Govers, Halsteren, 3 F. Alleman,
Fort; 4 A. Petit, Halsteren; 5 Gebr.
Van Dessel, Halsteren; 6 D. Lam-
bregts, Fort; 7 F. Vriens, Fort; 8
Jan Jonkers en Geert van Turn
hout, met de zelfde doffer die op
Angouleme de eerste won, 9 A. Goris
Bergen op Zoom, 10 L. Stok, Hal
steren, enz. C. Govers wint 2, 11,
30, 38, 49 enz.
De combinatie-Z.W.-hoek zat even
eens met haar tractement op Chateau-
roux: 1 D. de Nijs, Bergen op Zoom;
2 Jos. Hugens, Ossendrecht; 3 C.
Raaymakers, Hoogerheide; 4 J. Se-
bregts, Bergen cp Zoom; 5 C. van
Bergen, idem; 6 P. van Kaam, id.;
7 C. Vermeulen, Ossendrecht; 8 J.
Segers, Bergen op Zoom; 9 J. de
Moor, Ossendrecht; 10 R. Jansen, Ber
gen op Zoom, enz.
De Luchtklievers te Hoogerheide
doorkloven het luchtruim eveneens
Jjit Chateauroux: 1 A. Mattheeuwis-
sen, 2 P. J. Buermans, 3 en 6 Alfons
Prop, 4 en 5 J. Theuns, 7 Pol Ver
rezen, 8 P. van Tilburg, 9 P. Prop,
10 Gebr. Scheermakers, enz.
In „De Posthoorn" te Hoeven was
de uitslag als volgt: 11 en 2 M. Thijs,
3 A. Thijs, (blijft dus in de familie),
4 M. van Vlimmeren, 5 A. Schouw,
6 J. van Kuijk, 7 J. Christianen, 8
J. Schouw, 9 P. Rijnvos, 10 J. San
ders, enz.
In Kaatsheuvel was het ook weer
raak: 1 J. van Riel, 2, 11, 12, 15 de
gevreesde Jos. Schrauwers, 3 en 6
J. Hamers, 4 J. van der Linden, 5
A. van Kuijk, 7 B. Kemmeren, 8 Jac.
Vloemans. 9 Jan Vesters, 10 J. van
Kuijk, enz.
De C.C. N.-Ginncken moet ge ook
niet uitvlakken: 1 Driek van der Aa,
met zijn oud soort; 2 en 8 Van Eil-
De Weerd, 3 en 11 Jan Martens, 4,
6, 9 en 10 Kest MarfSis, (pakt er
even vier van de vier), 5 de vermaar
de Jac. de Kort met zijn „Bello", 7
Jan Antonissen, 12 Willem van Oos
terbosch, enz.
VERDERE UITSLAGEN
C.C. Breda en Omstreken: 1 P. M.
Vermeulen, hou je taai Piet, 2 A.
Aarts, 3 Jan Sloekers, 4 Jac. van
Tilborg, 5 A. van Nunen Jr., groot
kampioen, 6 M. Kapitein, 7 C. C. van
Dongen, 8 M. Joosen, 9 C. Joosen,
10 P. Huijbregts, 11 P. Jaspers, 12
Chr. van den Berk, 13 P. Remie Jr.,
14 Jan Tijs, 15 D. Seheerhoorn, 16
N. Lokhof, 17 C. Vrins, 18 Toon Re-
mie, 19 C. Joosen, 20 J. de Hoon,
21 A. van Dun, 22 J. W. Peters, 23
G. van Steen, 24 Jac. van Raak, 25
A. Gommers, 26 Jac. Joosen, 27 W.
van Tilburg, 28 C. Kwisthout, 29 L.
Remie, 30 Gebr. Oomens (23 mee),
enz. De 50 k.g. duivenvoeder wordt
gewonnen door A. van Sluijs met 33
en 125. De serie van honderd is Koos
van Raak met 24 en 48, die van vijftig
voor D. van der Linden met 35 en 60
Op Chateauroux vliegen D. Scheer-
horon en W. Gorissen, in dezelfde
minuut geconstateerd, dertien minu
ten vooruit op nummer drie, dat is
niemand minder dan de voorzitter
van de C.C.. Toon Francken! Deze
zit op zijn eurt weer zestien minuten
los op Harrie Oomens te Ulvenhout,
welke laatste er steeds beter in komt.
Mijn gelukwensen.
Uiteraard vlogen verreweg de
meeste duiven op Neyon, de dubbel-
vlucht, die een dag later, onder ge
heel andere omstandigheden van weer
en wind plaats vond.
V.B.P. te Bergen op Zoom: 1 G.
Moesker, 2 P. van Kaam, 3 J. Hop
penbrouwers, 4 W. van Broekhoven,
5 J. van '.Velschot, 6 Cor Henning,
7 P. Brok, 8 C. de Bonte, 9 F. van
Elzakker, 10 en 11 A. Geers, enz.
De Luchtgids te Halsteren: 1 L.
Stok, 2 A. Kruft, 3 A. Hermans, 4
Jan Jonkers en Co., 5. L. Nijssen,
6 A. van Elzakker, 7 idem, 8 J. B.
Stok, 9 M.P. Buuron, 10. H. van den
Berg, enz.
Gevleugelde Vrienden te Chaam:
1 J. Coenraads, 2 P. J. Koks, 3
A. Laurijssens, 4 P. van Opstal, 5
P. J. Koks, 6 P. van Loon, 7 A. van
der Put, 8 A. van Opstal, 9 Piet
Verheijen, 10 J. Ansems, enz.
Vermeldenswaard is dat Jilles van
Engelen alhier van Chateauroux reeds
een duif gepakt heeft te 17.33, deze
duif zit niet minder dan 38 minuten
los.
C.C. Nieuw-Ginneken: 1 Manus Bo-
gers, 2 Jan Antonissen, 3 Van Dorst.
4 Jan Koyen, 5 en 8 Kees Sips, 6
Kest Martens, 7 Cor Paulissen. 9 Van
Eil-De Weerd, 10 Sooi van Gils, enz.
JUBILEUM.
De vermaarde duivenmaatschapptj
„Nieuw Leven" te Koewacht, her
dacht haar 65-jarig bestaan. Zij werd
in de harde winter van '90 opgericht
door de inmiddels overleden Alois
van Rumste en de beide heren Henri
en Bruno Baert, wier hart, hoewel
niet meer zo jong van jaren, nog al
tijd uitgaat naar „het soort". Presi
dent is thans Alfons van Rumste,
zoon van Alois.
Een der gekendste figuren is voorts
Gustaaf Vermeire, die vijftig jaar
secretaris is geweest, al de concour
sen heef', uitgerekend en al de con-
stateurs gezet. Wegens gevorderde
leeftijd is hij er mee uitgescheiden,
doch in tijd van nood is hij nog altijd
paraat om bij te springen.
Het jubileum werd gevierd met
een gewaarborgde vlucht uit Bre-
teuil, die de volgende uitslag ople
verde:
1 en 9 Jan Bogaart te Stoppeldijk
2 B. van Wees te Kloosterzande, 3
P. van den Berghe te St. Jansteen,
4 en 7 R. van der Veke te Zaam-
slag, 5 J. Visser te Axel, 6 Gebr.
Verstraeten, 7 A. van Gijsel te Koe
wacht, 10 en 13 Jac. Elegeert te
Koewacht, enz.
Nog vele jaren, „Nieuw Leven"!
Allemaal goeie.
DIKKEN BRUINE.
En dit is de maquette van Sluis'
oude schepenhuis, zoals het nu weer
gaat worden. Met minder dakkapel
len, minder versiering. Maar bijna
gelijk aan wat het, vele eeuwen
geleden, was: de trots van de stad
en een baken in het wijde land
rond het Zwin.