In 45 W.-Duitse kampen: gevecht
tegen de ondergang
NE
I
STOFFEN MODE-SHOW M| Y &D
Vrouwen achter prikkeldraad
De „snelstarter' zit in de cel
Waar moet men heen met het
afval der atoomfabrieken
I
DINSDAG
1 MAART
Bureaucratie en liefdeloosheid de grootste
hinderpalen
ELECTRONISCHE ROBOT ZOU HEEL
ORKEST KUNNEN VERVANGEN
HAARVERFKAM
CuL
Heimwee naar
de
Wolg
a
Het raadsel
„Vrouw"
Een wondermachine in Amerika
ALS EEN STEINWAY-VLEUGEL
Vlasbcwerkings-
bedrijf te
Dreischor
Engeland gooit het in zee
werkmans
woning
4
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 23 FEBRUARI 1955
Duitse inbreker was de schrik van
vele villa-eigenaars
De elementen
van geluidsgolven
Steeds meer rode kerkhoven in Amerika
Zolang de schapen
gezond zijn
ADRIAAN JANSE
GRIJS HAAR - Een
LEDER, THEATER - OOSTBURG
„COME BACK LITTLE SHEBA"
Schilcj
zeer
Het ministerie van Sociale Zaken in West-Duitsland houdt
zich thans bezig met het vraagstuk of en hoe de 230.000 thans
nog in kampen in de Bondsrepubliek verblijvende ontheemden
in woonhuizen kunnen worden ondergebracht en met de be
volking kunnen worden geassimileerd. Deze ontheemden leven
nu al, bijna zonder uitzondering, tien en meer jaren in barakken
kampen en het merendeel van de ontheemden zijn vrouwen, die
een bestaan buiten het kamp nauwelijks meer kennen.
Ijskoud is de wind, die door de kampstraten veegt. De was
is op de lijn vastgevroren en de Wolga-Duitse boerin, die pro
beert de keukenramen te ontdooien, roept haar buurvrouw een
paar Russische woorden toe, herinneringen aan de winter in
Rusland.
„Sinds 1944 zijn wij ontheemd", ver
telt zij mij in de kleine keuken, waar
een liefdevol ingerichte hoek met e^n
ikoon boven de ijzeren bedstellen de
enige kleur in het troosteloze grauw
van de barak is. „Toen werden we
door de Duitsers van de Wolga naar
het Westen geëvacueerd. Weken en
maanden waren goederenwagons ons
verblijf. Toen kwamen werkkampen
in Mecklenburg en Thuringen. Mijn
eerste man werd door de Russen
gedood. Opdat de kinderen weer een
vader hebben, ben ik in het vijfde
kamp waarin we terecht kwamen, in
de Luneburger heide, opnieuw ge
trouwd. Maar de kinderen kennen
alleen het kampleven. Toen wij weg
moesten was de jongste een baby
en de andere twee jaar. Het meisje
is tijdens het transport gestorven.
Toen begon de hongerperiode. Mijn
man werkt in de keuken, wij leerden
elkaar daar kennen. Hij is Georgiër
en spreekt tot op heden nog geen
woord Duits, alles moet ik daarom
zelf regelen en doen. De kinderen
daarentegen, die verstaan thans be
ter Duits dan Russisch. En dat moet
ook wel. Hoe zouden zij anders op
de Duitse school kunnen meekomen,
sinds de kampscholen zijn opgehe
ven? Wij moeten ons met de bevol
king assimileren, wordt ons gezegd,
dat betekent wel „samengaan", denk
ik. Maar de Duitsers mogen ons niet;
zij zien in ieder van ons een mis
dadig element. Gelooft u mij, iemand
uit een D.P.-kamp, die een mis
daad begaat, berokkent ons meer
schade dan jullie „buiten het kamp".
Het maakt je vaak bitter en hard
om onschuldig," als een door de oor
log opgejaagde nu al jarenlang in
een soort oorlogstoestand te leven
en door de mensen buiten het prik
keldraad alleen met de nek te worden
aangekeken. Daarom zijn wij onze
kampleiding zo dankbaar, die ten
minste begrip voor ons heeft".
Het lot van deze vrouw verschilt
weinig van dat van honderdduizen
den. De buurvrouw, die bij ons komt
zitten en op het kleine potkacheltje
haar soep meekookt, vertelt in lang
zaam Duits met sterk Oekrains ac
cent van haar ervaringen: „Weet u,
eigenlijk heeft het feit, dat de ge
allieerden, onder wier toezicht wij tot
1950 stonden, ons zo hebben geholpen
en ondersteund, ons in de ogen van
de Duitsers helemaal geen goed ge
daan. We zijn allemaal door de oor
log ongelukkig geworden. Natuurlijk
vielen in het kamp ook hier en daar
boze woorden toen we daarna van
Duitse zjjde een tamelijk krappe on
dersteuning kregen en we voor ons
zelf moesten zorgen. Maar eigenlijk
heeft het niemand van ons geschaad
en het zou ons zo goed doen als de
mensen buiten het kamp eens wat
welwillender en begrijpender tegen
over ons zouden staan.
Vrouwen als deze twee, oude en
jonge arbeidsters zo goed als ade-
lijke dames uit Rusland, Letland, Li-
tauen, Hongarije en Bulgarije ver
blijven thans nog in de 45 kampen
in de Bondsrepubliek en vechten te
gen ondergang en afstomping, waar
toe het kampleven een mens zo ge
makkelijk brengt.
HUWELIJKSTRAGEDIE
De jongste vrouw in het kamp, dat
ik bezocht, was een Poolse van 29
jaar. Een paar dagen geleden had
de kamppastoor haar moeten mede
delen, dat haar huwelijk als ongeldig
werd beschouwd, dat haar kinderen
dientengevolge onwettig zijn en dat
zij nog eens moest huwen. Wat was
er gebeurd? In een kamp in Pom-
meren was zij kort na afloop van de
oorlog met een landgenoot getrouwd.
Later kwamen beiden naar het Wes
ten. Bij de geboorte van het derde
kind werd van ambtswege een offi
cieel geboortebewijs van de kinderen
alsmede een bewijs, dat het huwelijk
was gesloten uit de Sovjet-zóne ver
langd. Daar werden de stukken niet
gevonden, waardoor de bureaucratie
besloot, dat een correct gesloten hu
welijk door hen als een illegitieme
verhouding zou worden beschouwd.
De jonge Poolse, die wist wettelijk te
zijn gehuwd, was op de rand van de
wanhoop.
Wat de buitenwereld nauwelijks wil
geloven, is echter een verbazingwek
kend feit: de meesten van de ont
heemden in de thans nog bestaande
kampen in West-Duitsland leiden een
uitgesproken f odsdienstig bestaan, de
godsdienst is de schakel, die hen ook
bindt met de verloren wereld in het
oude vaderland. En het zijn vooral de
vrouwen, die deze kracht koesteren en
behoeden.
Zo ook de vrome oude Russische
boerin, die nog vóór haar dood haar
Heer een dienst wilde bewijzen. Zij
bezat niets en alles wat haar om
ringde was in bruikleen. En zo vroeg
zij af en toe Zondags de mannen,
die naar de kerk gingen haar toch
wat wollen draden uit hun jekkers en
sokken te willen geven en daarmede
borduurde zij met trillende handen
geduldig en moeizaam op een oude
aardappelzak een Christuskop met
stralenkrans. Een voorbeeld van ui
termate eenvoudige maar echte
volkskunst, die bijna zonder uitzon
dering deze uit het Oosten stammende
mannen en vrouwen eigen is. En in
dit eenvoudige borduurwerk kwam zij
wel op de meest zinvolle wijze tot
uitdrukking. Kort daarop stierf de
oude boerin en werd in de Lunebur-
gerheide begraven. Haar ikoon kreeg
een ereplaats in de met bescheiden
middelen, maar zeer veel liefde en
toewijding ingerichte orthodoxe kapel
in de kerkbarak met zijn karakteris
tieke ui-vormige toren midden in het
kamp. Daar gaan Christenen van alle
gezindten sinds jaar en dag des Zon
dags door een en dezelfde deur ter
kerke.
DE VILLA-EIGENAARS en andere inwoners uit de Duitse plaatsen Keu
len, Düsseldorf, Bonn, Bad Godesberg en Frankfort, voelen zich opgelucht:
een van de meest beruchte „gevel-klauteraars" en inbrekers werd door
een strafkamer van het Landgerecht in Keulen tot enkele jaren opsluiting
in het tuchthuis veroordeeld. De „snelstarter", zoals de inbreker sedert
25 jaar in misdadigerskringen werd genoemd, werkt niet meer. Het is
te hopen dat hij definitief door de overheid werd lamgelegd.
De
maakte
thans 42-jarige misdadiger
reeds op zeventien-jarige
leeftijd kennis met het gerecht. Ge
vangenisstraffen waren voor hem
slechts onbeduidende waarschuwin
gen, welke niets opleverden. Hij ge
raakte al gauw bekend als een ex
pert in fietsdiefstallen. Daarna be
gon Heinrich Hoss, zoals hij met
zijn ware naam heet, zich te spe
cialiseren in huisinbraken. Hij klau
terde de muren op, drong langs de
balcons de kamers binnen, deed een
paar handschoenen aan, barrica
deerde de deuren om ongehinderd
te kunnen „arbeiden" en bij moge
lijke betrappingen, een veilige terug
tocht te kunnen ondernemen.
ZEKERHEID.
Met de zekerheid van, laten wij
zeggen een slaapwandelaar, met de
„neus" van de geboren misdadiger
zocht en vond hij immer grote geld
bedragen en waardevolle voorwer
pen, welke hem in staat stelden een
bestaan, vrij van zorgen te leiden.
In 1939 stond de „snelstarter" we
gens veertig diefstallen-met-inbraak
terecht; twee keer slaagde hij erin,
na zijn veroordeling, te vluchten,
maar toen moest hij als gevaarlij
ke gewoonte-misdadiger, voor zeven
jaar het tuchthuis in.
Toen de tweede wereldoorlog ten
einde was, werd de „snelstarter"
uit het concentratiekamp van Bu-
chenwald „bevrijd"; hy gaf zich nu
uit voor politiek gevangene.
Weldra was Hoss weer bedrijvig
als „gevelbeklimmer". In 1947 werd
hij veroordeeld tot 4 jaar tuchthuis
straf.
Zes jaar later deden de overheids
diensten een allerlaatste poging.
Hoss werd nog eens vrijgelaten, en
keerde voor korte tijd in het bur
gerleven terug.
Zijn echtgenote had tijdens de
eerste jaren van haar huwelijk ge
tracht haar man van de misdaad
af te houden. Toen niets hielp, ging
zij heen. Maar ook dat hielp niet;
zij keerde terug en hield haar man
tevergeefs voor dat hun kind toch
een betere vader verdiende. Alles
te vergeefs! Toen hij in 1953 werd
vrijgelaten zorgde zijn echtgenote
ervoor dat hij 'n betrekking kreeg.
DE LAATSTE INBRAAK
Een jaar, lang ging alles goed. In
Augustus van vorig jaar nam Hoss
in de beste verstandhouding, af
scheid .van zijn vrouw. Ze wachtte
's avonds te vergeefs op hem. Ze
werd er zeker van dat haar man
andermaal de alcohol en vervolgens
de „gevels" en ..balkons' 'was gaan
opzoeken. Ze ging hem opsporen,
en slaagde er inderdaad in hem te
pakken te krijgen. Maar hij nam de
benen. En toen ging zij hem bij de
politie aangeven. Enkele uren later
was Hoss aangehouden, en bekende
hij zijn inbraak, welke hij ergens
nabij Keulen pleegde; hij had 1500
Mark, en sieraden ten bedrage van
4500 Mark geroofd.
Deze diefstal werd de „snelstar-
De klanken van een piano, de vele tonen van een jazzband, het gegalm
van een electrisch orgel, al deze instrumentale klanken worden voortge
bracht door een electronische machine, welke werd vervaardigd door de
„Radio Corporation of America". De machine draagt de naam van R.C.A.
Electronic Music Synthesizer. Onder de overige „talenten" van de machine
noemen wy: het voortbrengen van muziek zonder bemiddeling van
muzikanten, het evenaren van het geluid dat door een bepaald instrument of
door een aantal instrumenten wordt voortgebracht; het oproepen van de
menseiyke stem; het voortbrengen van alle mogelijke geluiden in de natuur.
hangt nog steeds af van de compo
nist of van de vertolker.
Maar de machine kan buitenge
wone diensten bewezen aan een
toondichter, die de techniek van de
machine verstaat. Hij zou de ma
chine alle geluiden kunnen laten
voortbrengen die hy nodig zou heb
ben voor een nieuwe syinphonie.
Men zal echter nog heel wat tijd
nodig hebben vooraleer men de tech
niek van deze electronische machine
geheel onder de knie heeft.
Dr Olson, die een groot aandeel
had bij de bouw van de machine,
en zijn gezellen, weten nog niet
met zekerheid te vertellen welke
richting de nieuwe ontwikkeling zal
inslaan. Men heeft er echter op ge
wezen dat de waarde van de machine
misschien groter zal zijn op het ge
bied van de „mededeling" dan op
dat van de muziek.
Om de klank-wonderen uit de ma
chine te halen is er een grondige
kennis van de accoustiek-wetten ver
eist, alsmede een grondig begrip van
de mechanische werking van de „syn-
thetiseerder".
De piano-klanken, welke een jour
nalist van de „New York Times"
hoorde tijdens het „spelen" van een
deel van een „polonaise" van Chopin
geleken geheel en gans op die welke
door een Steinway-piano worden
voortgebracht Een compositie van
Bach klonk net alsof ze op een
clavecimbaal werd gespeeld; „Hei
lige Nacht" klonk alsof het door een
electrisch orgel werd gespeeld.
De bouw van deze machine heeft
een jaar tijds gevraagd, en de kos
ten belopen ongeveer 25.000 dollar;
men had verder een jaar tijd nodig
om er enig idee van te krijgen hoe
de machine kan worden gebruikt.
MUZIKANT VERVANGEN?
Deze electronische wondermachine
kan natuurlijk niet geheel de muzi
kant vervangen. De instructie-bron
van de machine moet nog steeds
het menselijk brein en de mensen
hand zijn, en de kwaliteit van een
compositie of van een vertolking
ACHTER SLOT
De machine welke achter slot en
grendel wordt gehouden in een labo
ter" noodlottig. Een aantal gerechts
dienaars, geneesheren, rechters
werd ingezet om Hoss' alcoholcon
centratie ten tijde van de inbraak
in de villa Braunsfeld nabij Keulen
te bepalen. Het resultaat van het
onderzoek luidde: 1.5. per duizend,
en de psychiater meende dat de pa
ragraaf 51 van het strafwetboek in
gevolge het samengaan van de ka
raktertrekken en de alcoholische
„remloosheid" hier van kracht was.
Moest men dan een vrijbrief voor
deze misdaad geven? Gelukkig niet.
GERAFFINEERD.
De rechters besloten dat Hoss zo
vernuftig te werk ging bij zijn laat
ste inbraak, dat er geen sprake kon
zijn dat hij onder de invloed van
een roes had gewerkt. De „snel
starter" was met uiterste geraffi
neerdheid te werk gegaan. Hij werd
als een gcvaalrijke gewoontemisda
diger tot drie jaar tuchthuisstraf
veroordeeld.
Hoss wierp nog een laatste blik op
de handschoenen en de schroeven
draaier, welke als hewpsstukken op
de rechterstafel lagen; reikte ver
volgens zyn vrouw, die twintig jaar
lang had getracht haar echtgenoot
op betere paden te leiden, de hand.
Zij liet een pakje cigaretten in zpn
hand giyden. Maar de wachtmeester
had het gezien
Zaterdag a.s. zal de Commissaris
der Koningin het nieuwe vlasbewer-
kingsbedrijf te Dreischor op Schou-
wen-Duiveland in werking stellen.
De naam van de fabriek is „Vlas-
zwingelturbine" en zeven mensen ho
pen er werk te vinden. Het is wel 'n
klein begin, maar mogelijk blijft uit
breiding in de toekomst mogelijk.
De inrichting is mogelijk geworden
dank zij ook een gift van f 30.000
welke de „Lions International"
schonk.
Het toneel speelt zich af in de rotsachtige woestijn van de staat Washing
ton in de V.S. Een van de ovens der reusachtige plutoniumfabrieken van
Hanford is onklaar geraakt. Het kapotte stuk weegt eventjes 15 ton. De ra
dio-activiteit ervan is zo groot, dat niemand het binnx de tweehonderd meter
kan benaderen. De alarmsirenes loeien, de vleugel van de fabriek wordt ont
ruimd. Beschermd door een betonnen „schild", nadert een „robot" die
van op een afstand wordt bestuurd door een groep arbeiders, die tweehon
derd meter verder staan de gevaarlijke oven, demonteert hem, plaatst
de stukken in een „doodskist" van beton.
lang de radio-actieve afval kunnen
„begraven". Maar wat moeten de
overbevolkte gebieden als België, En
geland, en Italië beginnen?
IN DE OCEAAN.
Groot-Brittannië is zich met dat
probleem gaan bezig houden. Binnen
twintig jaar hoopt dit land al zijn
electriciteit met atoom-batterijen
voort te brengen. Waar zal het de
honderden tonnen afval moeten stor
ten? De Britse autoriteiten hadden
eerst gemeend het afval in vier
verlaten kolenmijnen van Gloucester
shire te begraven, maar hiertoe werd
door de plaatselijke autoriteiten be
zwaar gemaakt. De wouden van Glou
cestershire lokken duizenden toeris
ten en de bewoners van die streek
delven nog steeds, tot dekking van
hun persoonlijke behoeften, de steen
kool op welke op de bodem van de
putten ligt. Daarom hebben de Brit
ten. zoals gemeld een ander plan ten
uitvoer gelegd.
Een schip van de Britse vloot heeft
enkele dagen geleden 1500 ton radio
actieve afval in een „atoomvuilnis
vat" in de Atlantische Oceaan gede
poneerd. Dit „vuilnisvat" is een onge
veer 2400 meter diep gedeelte van de
Atlantische Oceaan, honderden kilo
meters ten zuidwesten van Land's
End. De gevaarlijke vracht was ver
pakt in grote corrosievrije trommels
die het minstens dertig jaar lang op
de bodem van de Oceaan zullen hou
den. (Na verloop van die periode
v, rdt de mdio-a^tieve afval geacht
ongevaarlijk te zijn).
De „doodskist" en de oven worden
op een spoorwagen geladen. Een lo
comotief, die door tien wagens van de
dodelijke lading is gescheiden, neemt
de „doodskist" op sleeptouw. Enkele
kilometers verder werpt een bulldo
zer de radio-actieve lading in een zes
meter diep „graf". Op het gedichte
graf wordt een paal in rood cement
geplaatst.
SCHAPEN.
In de nabijheid van de Amerikaan
se atoomcentra, breiden deze kerkho
ven met de rode palen zich iedere
dag steeds meer uit. Op één kilo
atonmbrandstof moet een kilo radio
actief afval worden „begraven". In
de bekende Oak Ridgefabriek worden
per week duizenden radio-actieve ste
nen gebakken. Honderd kilometer in
het rond controleren deskundigen het
water van de rivieren en het terrein
om eventuele radio-actieve insijpelin-
gen op het spoor te komen. Honder
den schapen grazen het gras van de
streek af: dat zijn de „uraniumeters"
zolang deze schapen gezond zijn, be
staat er geen gevaar.
De radio-actieve kerkhoven van de
Verenigde Staten van Amerika zijn
echter, volgens de deskundigen,
slechts een voorlopig en geen algehe
le voldoening schenkend stelsel. Bin
nen enkele tientallen jaren wan
neer een derde van de energie-be
hoeften door de atoomcentrales zal
worden gedekt zal men per dag on
geveer drie ton radio-actief afval
(1000 ton per jaar) moeten kwijtra
ken. En hoe zal men daarin slagen?
Amerika en de Sovjet-Unie, welke
over zeer grote woestijngebieden be
schikken, zullen nog tientallen jaren
STRONTIUM
Maar het storten van de radio-ac
tieve afval in de atoomvuilnisbelt van
de Atlantische Oceaan biedt geen al
gehele oplossing. Men kan deze me
thode slechts gebruiken voor stoffen
wier „periode" (dat wil zeggen 't
aantal jaren die er nodig zijn opdat
de radio-activiteit met de helft zou
Een cyclotronéén der reusachtige
apparaten die in een atoomfabriek
gebruikt worden
verminderen) minder of gelijk is aan
één jaar. De radio-activiteit van deze
stoffen wordt verminderd tot een mil-
lioenste van de aanvankelijke „waar
de" na tien jaar. Tal van afval-ele-
menten echter, zoals het Strontium
90 en het Cesium 137, hebben een pe
riode van twintig en drie en dertig
jaar. Het. Strontium is-des te gevaar
lijker daar het door het menselijk or
ganisme wordt geassimileerd en zich
vastzet in de beenderen. Wat het Ce
sium aangaat, deze stof brengt gam
ma-stralen voort, die even sterk zijn
als een cathodc-buis, welke onder een
spanning van 700.000 Volt staat.
Als goede „zakenlieden", hebben
de autoriteiten van het Brits atoom
centrum te Harwell voor deze twee
elementen een voordelig koopje we
ten te sluiten; zij hebben met de hos
pitalen contracten afgesloten, waarbij
alle Strontium- en Cesium-afval (2000
kilo in 25 jaar tijds) door deze laat-
sten wordt opgekocht.
De hospitalen moeten dan zorgen
voor het opslaan in loden containers,
van het gevaarlijk goedje.
In bisdom Haarlem:
DISPENSATIE VOOR
REIZENDEN
De bisschop van Haarlem schrijft
in „St. Bavo": „Meerdere malen en
van verschillende zijde is ons te ken
nen gegeven, dat het zeer te betreu
ren was, dat in de nieuwe Vasten-
en Onthoudingswet niet meer was op
genomen de vroeger gegeven dispen
satie in de Onthoudingswet ten be
hoeve van degenen, die op reis zijn.
Immers gebleken is, dat het voor rei-
zenden vaak bezwaarlijk is op ont-
houdingsdagen een vleesloze maaltijd
geserveerd te krijgen".
De bisschop neeft begrip voor deze
bezwaren en verklaart daarom dat
het aan alle onderhorige gelovigen
die op reis zijn, onverschillig of zij
binnen of buiten Nederland vertoeven,
is toegestaan, op onthoudingsdagen
vleesspijzen te gebruiken, behalve
wanneer zij bij particulieren (d.w.z.
in hun particuliere woning") de maal
tijd gebruiken, met uitzondering van
Goede Vrijdag.
ratorium van het onderzoekings-cen-
trum van David Sarnoff, in Prince
ton (New York) werd enkele dagen
geleden aan de journalisten getoond.
Om deze machine te kunnen vervaar
digen moesten Dr Olson en zijn hoofd
ingenieur, Herbert Belar, alle ele
menten meten, waaruit een geluids
golf is samengesteld. Onder deze ele
menten rekenen we: de frequentie,
de intensiteit, de groei, de duur, 't
verval, het portamento of het „glij
den", het vibrato en het timbre van
het geluid.
Twee jaar geleden begon men met
het vervaardigen van deze'machine.
Door zes grote panelen en 300 elee-
ironische netwerken te gebruiken,
zetten zij een mechanisme in elkaar,
dat al de karakteristieken kon syn
thetiseren, welke zijn vereist om aan
gelijk welke toon zijn speciale kwa
liteit te verlenen.
De machine krijgt haar bevelen
door middel van een aantal toetsen,
welke er uitzien als die van een
schrijfmachine. Deze toetsen hebben
verscheidene functies: vier sleutels
dienen voor de regeling van de fre
quenties, vier voor het timbre, drie
voor de duur en het verval van de
toon, en vier voor de amplitude van
het geluid.
Dank zij deze toetsen kan men
millioenen variaties teweeg brengen!.
Wanneer deze toetsen op een spe
ciaal soort papier worden gedrukt,
maken zij „gaten". Het aldus geper
foreerd papier brengt de boodschap
over aan de „synthetiseerder". Dc
machine geeft antwoord door de ge
wenste klankgolf naar een draai
schijf te zenden. En hier wordt de
toon op een gramofoonplaat opgeno
men.
FAMILIEBERICHTEN
(uit andere bladen)
Geboren: Paul, zoon van
P. Brands-Enneking, Tilburg.
Johannes, zoon van Hr en
Mevr. Brabers-van der Werff
Den Bosch; Leidje, dochter
van H. Witte-Staffhorst,
Doorwerth.
Overleden: Pastoor
Hendricus Liebregts, 75 jaar.
Vorstenbosch; Baron v. Tuyll
van Serooskerken van Heeze
en Leende, 81 jaar, Heeze.
4- Heden overleed in volle berusting, na voorzien
te zijn van de laatste H .H. Sacramenten der
Stervenden, in de ouderdom van 75 jaar, onze
dierbare vader, behuwd- en grootvader, de heer
weduwnaar van
Maria Ren'""*°r.
's Heerenhoek:
C. L. Janse
Bergen op Zoom:
M. Janse
S. JanseVermeulen en kinderen
's Heerenhoek:
A. Janse
Lewcdorp:
M. Vermeulen-Janse
C. Vermeulen en kinderen,
's Heerenhoek:
J. Janse
W. Janse-van 't Westeinde en kinderen,
's Heerenhoek, 21 Februari 1955.
De plechtige uitvaart, waarna de begrafenis, zal
plaats hebben op Donderdag 24 Februari a.s. om
9.30 uur in de parochiekerk van H. Willibrordus
te 's Heerenhoek.
A. H. v. d. Lee
Tandarts
Walstraat 2 Axel
WOENSDAG 23 FEBR.
geen practijk
wegens familieomstandig
heden.
661-0
TE KOOP: een
staande nabij Rustwat. Te
bevragen: Terhole 130.
met toebehoren geeft het haar zijn
oude kleur terug. Geeft niet af u»
is onschadelijk Rembours f 6.90
Zend klein haarlokje
BLUMENBERG REUTER
Postbus 39 LEIDEN
B Vrijdag 25 Februari 8 uur. Vertoont de filmclub de
buitengewone, grote, mooie en bekroonde film:
De Nederlandse Pers schreef van deze film: Indien U M
deze film verzuimt, hebt U een der mooiste momen-
ten uit uw leven gemist! Een film zo eerlijk en men-
selijk, dat zij U diep zal ontroeren.
Deze voorstelling is voor een ieder toegankeiyk!!!!!
U Toegang boven 18 jaar. Toegangsprijs f 1,00 p.p. De
g leden kunnen dus introducees meebrengen! 638-0
Deze
geeft een
heiligdom.
Itali
ta Prisca t
Eeuwige
ander huis'
oude Mithi
de. De Pat
de oorlogs
Na c
Zuiver W
door parti
Nederland
historicus
de opgrav
Deze
de Egyptiscl
de vruchtba
onder een 4
tig zand gel
Augustus te
Op de pla
opgravingen
Nederlandse
kingen voor!
de merkwas
buurman va
vroom Chris
godsdienstv<
verloop van
oude Mitha
versierd me
kunstwerkei
gen vertone
den en mei
de aanbidd
eredienst ze
lopen tijdei
overlijden
opstegen,
nigd voor
Een twee
scher: grot
gen offers
schapen, v
naar een
niet heeft
den bestas
stoet offer
van de lar
Een
vingswerk:
worden m
looplampei
C. C. van
(in zwart
maseren.
VerKnjgoa^r oij ue an .oren van net ioagoiact rJe btem,
terwijl ook onze agenten U gaarne dit boekje ter hand
zullen stellen.
BERGEN KAARTEN VERKRIJGBAAR AAN
JP ZOOM CAS SA 6 (STOFFENAFDELING)
