ORGANIST PIET VAN EGMOND
SPEELT MET DE ELECTRONICA
De inspiratie van
het oerwoud
Het Sovjetrecht in de barre practijk
Ad verten tië n
Vrees beheerst millioenen
EEN BUICK STORTTE NEER
kennismaking
drie Volkswagens
Op Koninginneweg 130 gaan de
lampen automatisch branden
Gedenkteken te
Borssele
4
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 9 FEBRUARI 1955
4
Musicus en technicus tegelijk
Opening „E 55"
Elf meisjes naar Iwaalf
hoofdsteden
Braziliaans componist onder indianen
Uitwisseling met
een ingenieur
Zweedse Koningspaar
bezoekt voormalige
rampgebied
SLACHTOFFERS ONDER JEUGD
Er gelijk systeem
JUBILEA IN 1955
Wankele zetels
E. Klinckert
afwezig.
f 'n Kodijko-
uitzet heefi de
eeuwige jeugd!
HELENA VAN GESSELE
DIET VAN EGMOND'S trouwste luisteraar Is een tape-recorder In het huis
Koninginneweg 130. Zodra de NCRV-omroeper de bezielde organist heeft
aangekondigd, gaat op hetzelfde ogenblik in dat huls een magnetische band
langs de opnemerknop van een tape-recorder bewegen om de muziek, die uit
de luidspreker komt, te registreren. Geen mens ls er thuis, geen menselijke
hand komt er aan te pas en toch gebeuren deze dingen. Ge zoudt het eigen-
llük eens stiekum moeten gaan zien, maar die mogelijkheid Is uitgesloten:
wie Immers het electronisch heiligdom van Piet van Egmond binnentreedt,
wordt verwelkomd door een aantal fel-rinkelendc bellen, terwijl bulten een
claxon begint te loeien. Verbergt ge U voor dat geweld, dan staat achter U
een tape-recorder het angstig zuchten te beluisteren en door te geven aan
zijn meester, waar die ook is.
Piet van Egmond: het orgel heeft
zijn grote liefde. Maar.... onmiddel
lijk daarna komt zijn hobby, de
electronica. Zijn instrument en zijn
particulier laboratorium moeten
(gelukkig) zijn aandacht en toe
wijding delen.
Als op 19 Mei In Rotterdam de E.
55 demonstratie van Nederlands
energie geopend wordt, zullen elf
meisjes uit de elf provincies de
vlaggen hijsen. Deze meisjes, op 5
Mei 1945 geboren, zullen de Neder
landse jeugd vertegenwoordigen die
11a de bevrijding is opgegroeid.
Tijdens het hijsen an de vlaggen
zullen elf even oude jongens een
aantal postduiven vrijlaten die naar
de provinciale hoofdsteden de bood
schap overbrengen van de opening
der expositie.
Teneinde aan geheel Europa te la
ten weten dat Nederland weer over
een frisse, energieke jeugd beschikt,
zullen de meisjes in de Paasvacan-
tie met K.L.M.-vliegtuigen een groet
van Nederland gaan overbrengen
naar 12 Europese hoofdsteden.
can
OP 18-JARIGE LEEFTUI) verkocht een Braziliaans musicus, Hei
tor Villa-Lobos, enkele zeldzame boeken, die zijn vader hem had nage
laten en trok de jungle in. Vele jaren vertoefde hij onder de Indianen
en mestiezen, leefde hun leven maar vooralluisterde naar hun
volksliederen. Toen keerde hij terug en begon te componeren. Het resul
taat was verbluffend. Met zijn scheppende verbeelding had hij de melo
dieën van het oerwoud omgewerkt tot concertstukken, waarin men het
wilde hart van Brazilië fel hoorde kloppen. Alle geluiden van het oer
woud, de wind, de muskieten, de regen, de schreeuw der wilde dieren,
klonken door in zijn vreemde, soms opwindende, soms smachtende
muziek.
Villa-Lobos raakte bekend als een
van de schitterendste toondichters
van de eeuw. Enkele dagen geleden,
een halve eeuw na zijn eerste jungle-
excursie, maar nog steeds een
rusteloze zwerver trad de toon
dichter Villa-Lobos op, als gast-diri-
gent van het Philadelphia-orkest, en
dirigeerde hij twee recente compo
sities: .Symphony Nr 8" (1950) en
Concerto voor Harp en Orkest"
(1953).
De kleine man stapte het podium
op. Als eerste stuk speelde hij een
beweging uit ..Bachianas Brasileiras
Nr 8"; de cello's „zongen" dit stuk
met warme fluwelen tonen. Toen
kwam er een symphonie aan de
beurt, rijk aan melodieën en gela
den met maten, herinnerend aan an
dere composities, maar toch steeds
karakteristiek en overtuigend.
Het concerto dat schitterend werd
gespeeld door de harpist Nicanor Za-
baleta, was iets bleker maar er kwa
men aangrijpende episodes in voor,
met name de beklemmende harp-
harmonieën, welke een viool-lied in
de langzame beweging begeleidden.
Beide werken werden echter in de
schaduw gesteld door het stuk „Cho-
ros Nr 6", (geschreven in 1926), een
tropisch onweer met wilde trommel
begeleiding.
De toondichter Villa-Lobos geeft er
geen zier om dat zijn muziek soms
„dun" klinkt. „Het is beter dat de
mensen een slechte Villa-Lobos ho-
Hoe Piet van Egmond, de geboren
en getogen organist, die een grondi
ge muziekstudie had te doorlopen
voor hij als organist vaste benoemin
gen kon aanvaarden, aan al deze
technische wetenschap komt? Wel,
dat is een eenvoudig verhaal. „Een
electro-technisch ingenieur stelde be
lang in de geheimen van de compo
sitie en de contra-punctie, mijn hob
by was de techniek, dat wondere be
grip, dat de wereld van vandaag ver
overt. Wij wisselden uit. Hij kreeg
muzieklessen en daarna wijdde hij
me in de geheimen van de electroni
ca in. Zodat, wat bij ons beiden eerst
zeer amateuristische liefhebberij was,
uitgroeide tot een. vrijetijdsbesteding
op prof-niveau", vertelt Piet van Eg
mond.
Een van Piet van Egmonds eerste
werken was het plaatsen en aanleg
gen van een eigen dynamo, zodat het
gehele Amsterdamse net kfn uitval
len, zonder dat hij er enige stoornis
van ondervindt. Het automatiseren
van die zelfbouw-centrale, zodat zij
vanzelf in werking zou treden bij
eventuele storing in de stadsleiding,
was een kwestie van enkele dagen.
Het was ook het minst spectaculaire
deel van zijn hobbies. De organist
heeft er namelijk veel meer plezier
in de electronica aan de behoeften
van zichzelf dienstbaar te maken, tot
dienend gemak om te buigen. Zo
gaan bijvoorbeeld 's morgens om ne
gen uur in het sousterrain van zijn
riant huis de lampen automatisch
branden. De werkster, die op dat uur
komt, behoeft er geen hand naar uit
te steken. Bovendien speelt geduren
de dezelfde tijd de radio. Een geraf
fineerd ontworpen tijdklok vervangt
de schakelaar. Diezelfde klok zorgt
er voor, dat na twaalf uur op geen
enkele plaats in het huis nog licht
brandt. Wanneer de schemering 'sa-
vonds valt gaan de benodigde lampen
vanzelf weer branden. „Maar die in
stallatie ligt me nog niet erg", ver
telt Piet van Egmond. „Ik moet de
tijdklok telkens nog voor een bepaald
uur instellen. Ik ben nu aan het knut
selen, opdat straks een foto electri-
sche cel dat werk kan vervangen."
Die tijdklok doet nog meer. Als
Piet van Egmond 's avonds om kwart
over elf- terugkeert van zijn repeti
ties met het Amsterdams Oratorium-
koor, flitsen rondom zijn woning en
in de garage de lampen aan. „Het is
maar een foefje, maar ik heb er tel
kens weer plezier in."
ZELFCONTROLE
Die „spielereien" vormen een klein
onderdeel van van Egmonds electro-
nica-bolwerk. In een aparte kamer
bijvoorbeeld lopen niet minder dan
zes electrische treinstellen, waarvan
de locs gevoed worden met een kabel
waarop 6000 volt staat, door transfor
matoren voor elke loc afgezwakt tot
een spanning van 12 volt. Belangrij
ker is zijn installatie, waarmede hij
eigen werk opneemt. Met de Prinses-
sekerk in de hoofdstad heeft hij een
vaste verbinding, dat wil zeggen, de
tijdklok zet de tape-recorder steevast
in beweging op het normale uur, dat
van Egmond daar speelt. Voor bui-
tenuurse uitzendingen is het verstel
len van de installatie een kwestie van
enkele minuten.
Thuisgekomen controleert van Eg
mond zijn spel en vergelijkt het met
de perscritieken. waarvoor hij door
gaans veel lof heeft. Uiteraard be
perkt zijn opnamegebied zich niet tot
eigen spel. Uitvoeringen van orato
ria. koren en orkesten worden op zijn
bandjes vastgelegd.
Zó goed en zó haarscherp, dat één
bandje, gedemonstreerd op de expo
sitie „De Gouden Schakel" de jury
leden verleidde tot de opmerking,
dat dit een product was van een lis
tig technicus, die een goede plaat had
gecopieerd. Het was echter zijn recht
streekse opname van Haydns „Jah
reszeiten" in het Concertgebouw ver
vaardigd tijdens een uitvoering van
het Amsterdams Oratoriumkoor on
der leiding van diezelfden Plet van
Egmond.
De Koning en de Koningin van
Zweden zullen tijdens hun bezoek
aan Koningin Juliana en Prins
Bernhard. van 26 tot 29 April a.s„
enkele plaatsen bezoeken ln het
voormalige rampgebied, waarvoor
het Zweedse volk indertijd zoveel
gteun heeft verleend.
De machthebbers in de Sovjetzóne verach
ten zelfs de elementairste yormen van per
soonlijke vrijheid, van vrijheid van geweten,
van de geloofsvrijheid en van het persoonlijk
bezit. Op de plaats van het recht is het onrecht
getreden en onder een systeem van mateloze
onderdrukking en uitbuiting leven thans al
honderden millioenen mensen, die in een weer
galoos dwangsysteem bijeengebracht nog zelfs
tot een dreigende factor van de wereldvrede
worden. Dit is weer opnieuw gebleken, toen
een dertigtal jonge studenten, die alle het con
centratiekampsysteem van de Sovjets hebben
ondervonden, dank zij een vriendelijke uitno
diging enige weken in de oude universiteits
stad Leiden doorbrachten.
Uit hun berichten, die alle op
zichzelf reeds stof genoeg vormden
voor een boek, is op wel drastische
wijze een beeld ontstaan van de
enorme omvang van het verderfe
lijke concentratiekampsysteem, dat
niet alleen zovelen onderdukt, maar
ook talrijken tot misdaad brengt.
Een jonge vrouw wordt door de
Sowjets gearresteerd, omdat zij als
amateur-correspondente van een
West-Duits studentenblad is opge
treden en haar echtgenoot wordt te
gelijkertijd meegenomen, omdat hij
niet alleen kennis droeg van deze
correspondentie, maar er zelfs toe
had bijgedragen. Zij worden beiden
door een tribunaal veroordeeld tot
10 en 15 jaar tuchthuisstraf, die zij
echter niet geheel hebben behoeven
af te maken, daar een amnestiebe
paling voor hen de gevangenispoor
ten openden, nadat zij reeds ruim
5 jaar achter tralies hadden door
gebracht. In de motivering van het
vonnis, waarbij de correspondentie
op zichzelf niet strafbaar werd ge
steld, daar voor een dergelijke cor
respondentie grondwettelijke vrij
heid bestaat, ging de „rechtbank"
van de Sowjetzone er van uit, dat
de beide beschuldigingen wel „ma
teriaal", waaronder alles te ver
staan is, naar het Westen zouden
hebben geleverd.
Hoewel hun bijdragen voor het stu
dentenblad volkomen legaal en de
ze bovendien ondertekend waren,
zodat er voor een „illegale" actie
geen reden bestond, accepteerden de
sowjetrechters het aangevoerde be
wijs van verdediging niet, volgens
welke de betrokkenen zich noch for
meel, noch op andere wijze aan
enige overtreding van strafwetbepa
lingen hadden schuldig gemaakt.
Zij werden veroordeeld, omdat de
Sowjetrechters dit nodig oordeelden,
niet omdat er enig bewijs van over
treding was, maar omdat beide jon
ge mensen duidelijk blijk hadden ge
geven van hun voornemen om in
geen enkel opzicht aan het Sowjet-
bewind steun te verlenen.
Een jongen van zeventien jaar
wordt door de Sowjets gearresteerd,
omdat hij in zijn enthousiasme na
het beluisteren van een programma
van een West-Duitse omroepmaat-
schappij aan zijn mede-scholieren
had verteld, wat hij had gehoord.
Hoewel het beluisteren van een
West-Duitse omroepprogramma vol
gens de wetten in de Sowjetzone
niet is verboden, vallen mededelin
gen over deze programma wel on
der de strafwettelijke bepalingen,
aangezien men daarin een verbrei
ding van „geruchten en vijandelij
ke propaganda" wil zien. Dat er bij
de jonge scholier geen sprake was
van enige belangstelling voor het
politieke gebeuren en hij duidelijk
alleen maar opgetogen was geraakt
door de inhoud en vorm van het
West Duitse omroepprogramma
word door de Sowjetrechters niet
aanvaard. Een veroordeling tot ne
gen jaar tuchthuis was het gevolg.
Gelukkig voor de jonge man bracht
00 khem de amnestie de vrijlating,
maar hij kon de vrijheid niet in de
Sowjetzone vinden en spoedde zich
snel naar het Westen. Voor een ver
dediging van de jonge scholier werd
geen eigen advocaat toegelaten, de
rechtbank wees een advocaat aan,
die voor de verdediging had te zor
gen en deze advocaat, waarvan niet
eens vaststond of hij wel alle be
voegdheden bezat, deed zelfs geen
poging om de beschuldigingen van
de openbare aanklager te weerleg
gen. integendeel door direct een be
roep te doen op clementie, omdat
de aangeklaagde nog zo jong was.
bevestigde hij in wezen de door de
officier van justitie gelanceerde be
schuldigingen.
TIJDSCHRIFT
Een jonge man uit Weimar be
zoekt West-Berlijn en neemt op zijn
weg terug enige Amerikaanse tijd
schriften mee, die hij thuis en aan
zijn schoolkameraden vol trots toont.
Voor dat „krasse" staaltje werd de,
eveneens pas zeventienjarige jon
gen, tot een tuchthuisstraf veroor
deeld van 6 jaar.
Verbreiding van anti-sowjet-propa-
ganda was liet motief, waarop de
„rechtbank" in de Sowjetzone dit
vonnis baseerde. In dit geval werd
de positie van de jongen nog ver
ergerd, omdat hij in 1944 als lid
van de Iiitlerjeugd was ingeschre
ven, een inschrijving, die evenmin
iets te maken had met de aanhan
kelijkheid van de ouders tot het be
wind, want deze waren nota-bene
door het nazi-regime veroordeeld,
terwijl die inschrijving was gevolgd
op aanwijzing van de NSV (een na-
tionaal-soclalistische organisatie,
die toezicht op de gezinnen hield)
als met de politieke overtuiging van
de jongen, want deze bezat in 1944
geen politieke overtuiging en in 1949
het jaar, waarin hij werd veroor-
deeldl, ook niet. Zijn liefde voor de
Amerikaanse tijdschriften was opge
wekt door de prettige wijze, waar
op deze waren opgemaakt en waar
door zij bijzonder gunstig afstaken
tegen de producten op tijdschriften-
gebied in de Sowjetzone.
CENSUUR.
maar even vanzelfsprekend vonden
zij het, dat de geheime politie kon
doen en laten wat zij wilde en dat
de burgers daartegen generlei be
scherming hadden.
CHANTAGE.
Een jonge student, die zijn theo
logische examen wil doen, doet al
le moeite om langs legale weg een
plaats te krijgen aan een West-Duit
se universiteit. Hij schrijft daarvoor
druk brieven naar West-Duitsland
en verheelt niet, dat hij liever niet
op een Oost-Duitse universiteit,
waar de godsdienst „opium voor het
volk" wordt genoemd, zijn studie
wil voltooien, verondersteld dat hij
die zelfs ook kan voortzetten. De ge
heime staatspolitie van de Sowjet
zone heeft op het plaatselijke post
kantoor aanwijzingen gegeven alle
brieven van de jonge man, dus die
hij schrijft en ontvangt, te contro
leren.
Deze censuur, waarvoor geen en
kele grondwettelijke bepaling be
staat, levert de geheime politie het
materiaal op, volgens welke een ar
restatie wordt gerechtvaardigd en
voor de rechtbank gebracht hoort
de jonge man zich beschuldigd van
smaad van de regering der (Oost-
Duitse) republiek, hetgeen in dit ge
val bijzonder zwaar moet worden
gestraft, daar er een voorbeeld
moet worden gesteld. De eis luidt
15 jaar tuchthuisstraf en confisca
tie van zijn eigendommen.
Het verweer van de jonge student
in de theologie, dat hij eerlijk al
leen maar gepoogd had een plaats
aan een West-Duitse universiteit te
krijgen, omdat hij vreesde door zijn
geloofsovertuiging tenslotte in con
flict met de overheid in de Sowjet
zone te komen en dit liever voor
komen wilde, gold in de ogen van
de Sowjetrechters als 'n verzwaren
de omstandigheid, want, zo formu
leerden deze „rechters" 't, „de be
klaagde heeft ook nu niet in willen
zien in welke gevaren hij de bur
gers van de (Oost-Duitse) republiek
had gebracht."
Over de in strijd met de grond
wet door de geheime staatspoli
tie gegeven aanwijzingen aan het
postkantoor en de voortgezette
schending van het briefgeheim viel
in de gehele procesbehandeling geen
woord. Het werd door de Sowjet
rechters vanzelfsprekend gevonden
dat iemand een veroordeling kreeg
Omdat een twintigjarig meisje,
dat in de Oostelijke sector van Ber
lijn stond ingeschreven, zonder op
gave van redenen en zonder een
aanvraag in te dienen naar de Wes
telijke sector van de stad verhuis
de, werd zij bij een bezoek aan
vrienden in de Sowjetzone gearres
teerd en onder beschuldiging van
spionnage voor de Amerikanen 11
maanden in hechtenis gehouden,
waarbij zij voortdurend, vooral tij
dens nachtelijke verhoren, voor de
keus werd gesteld om direct in vrij
heid te komen, indien zij voor de
geheime dienst van de Sowjetzone
zou gaan werken of een langdurige
gevangenisstraf met eventuele de
portatie te krijgen.
Het meisje besloot tenslotte op
de voorstellen van de Sowjetpolitie
in te gaan en zij werd toen ook in
derdaad vrijgelaten. Van de eerste
de beste gelegenheid maakte zij
echter gebruik om naar het Westen
te vluchten, waar zij zich nu in
vrijheid bevindt.
Een zeventienjarige jongen werd
tot 25 jaar dwangarbeid veroor
deeld, omdat zijn vader wegens ver
denking van spionnage was gear
resteerd en bij de verhoren niet wil
de toegeven, dat de beschuldigingen
van de Sowjets op waarheid berus
ten. De vader kon men niet klein
krijgen, maar de zoon wist men er
van te overtuigen, dat als hij de
door de politie voorgelegde verkla
ringen onderschreef aan de vader
de vrijheid zou worden gegeven. De
jongen zwichtte en tekende. De on
dertekende verklaring werd daarop
gebruikt om hetzelfde spelletje te
genover de vader te spelen, die zijn
jongen voor een deporatie wilde red
den en tenslotte ook. een verklaring
tekende. Beiden werden daarop tot
25 jaar dwangarbeid veroordeeld
wegens een door hen niet begaan
delict, maar uitsluitend om een door
de geheime politie gespannen val
strik. De zoon viel na twee jaren
gevangenis onder de amnestiebepa
lingen, maar de vader vertoeft nog
steeds in Sowjetgevangenschap.
TOPPUNT!
Zonder een verdediger te kunnen
raadplegen werd een 22-jarlge stu
dent in de medicijnen wegens ver
meende spionnage tot 28 jaar dwang
arbeid veroordeeld. De betreffende
student was reeds in 1946 door de
Sowjets gearresteerd, maar werd
na korte tijd vrijgelaten, toen bleek,
dat de beschuldigingen kant noch
wal raakten. De student, die had
vernomen, dat er in West-Berlijn
een vrije universiteit zou worden
opgericht, ondernam pogingen om
aan deze universiteit te worden toe
gelaten. Deze pogingen waren vol
komen legaal, maar de geheime po
litie van de Sowjetzone zag er een
bewijs in voor de spionnage-werk-
zaamheid en arresteerde de stu
dent.
Voor het gerecht gedaagd, ver
klaarde de student inderdaad niets
anders te hebben willen doen. dan
aan een universiteit in het Westen
te hebben willen studeren, omdat
de westelijke levenswijze hem meer
aanstond dan de oostelijke. Het von
nis luidde: 25 jaar dwangarbeid.
Daar hij ter rechtszitting halsstar
rig had ontkend ook maar iets met
spionnage te maken te hebben ge
had veroordeelde de „rechtbank"
hem to't 3 jaar dwangarbeid extra,
wegens voor het gerecht herhaalde
leugens. Zo ernstig het gehele mis
drijf werd opgevat door het Sowjet-
tribunaal. dat het vonnis velde, zo
snel werd hij weer in vrijheid ge
steld, toen bleek, dat hij onder de
amnesticbepalingen viel. Even on
verklaarbaar als de beschuldigingen
vond deze student de bepalingen
van de amnestie, hij riskeerde geen
nieuwe arrestatie wegens het een of
andere delict en vertrok naar het
Westen.
Dit is slechts een greep uit de
vele voorbeelden van het con
centratiekampsysteem, dat op
nauwelijks 300 km van de Ne
derlandse grens heerst en dat
zich uitstrekt over een gebied,
waarin vele honderden millioe
nen mensen wonen, wier be
staan wordt gekenmerkt door
een voortdurende vrees voor de
excessen van de geheime politie
en die in hun verlangen naar
vrijheid de ogen op het Westen
richten.
Bij de CAsterciënsers van
Marien kroon
17 October: 40 jaar professiefeest:
Rev. P. Joannes van Engelen, tevens
sub-prior; 23 Oct.: 40 jaar professie
feest: Rev. P. Alfonsus Lieven, tevens
prior; 13 Feb».: 25 jaar professiefeest:
Pater Julianus van Harssel; Pater Do-
natus Frijns.
ren dan
anders",
Toen
goede muziek van iemand
zo luidt zijn motto.
men hem erop wees, dat
een van zijn thema's erg veel geleek
op dat van een andere componist,
scheen hem dat te verrassen.
„Ik schrijf zoals ik voel, ik laat
me leiden door mijn impulsen en
door mijn bekommernis om de mens
heid", zegt hij. „Ik denk niet aan
de geschiedenis, aan de mode of aan
de politiek."
Villa-Lobos ademt deze dagen heel
wat stadslucht in, na zijn concerten
in de V.S.A. zal hij een tournée door
het Europese vasteland maken. Gis
teren was hij, tussen twee concerten
bezig een nieuw werk te componeren,
de „Elfde Symphonie".
Tot op heden heeft hij zowat twee
duizend composities op zijn naam
staan.
ln de jongste raadszitting werd
de mogelijkheid overwogen tot het
oprichten van een gedenkteken voor
de in de oorlog gesneuvelde inwoner».
Een definitief besluit viel nog niet.
Overigens werd de agenda vlot af
gewerkt. Zo besloot men aan de Mon-
sterweg op de waterleiding een tap-
inrlchtlng met meter te plaatsen. Aan
de Chr. School werd een voorschot
toegekend op de expolitatlevergoe-
ding 1955, groot f 3163.60, n.l. voor 88
leerlingen f 35.95 per leerling. Toe
gekend werden subsidies voor de Ver.
tot Hygiëne voor het kind, f 0.20 per
consult op het consultatiebureau voor
zuigelingen. Aan de Rrov. bond het
Wit-Gele Kruis werd een subsidie
van 3 cent per R. K. Inwoner toege
kend.
In de commissie tot wering van
schoolverzuim werden benoemd de
heren M. van 't Hof, A. Busch, J.
Dekker, M. de Regt en J. Paardeko-
per.
Het verplaatsingskostenbesluit werd
van toepassing verklaard op het on
derwijzend' personeel. G. S. verleen
den goedkeuring tot opheffing van de
gemeenschappelijke brandweer met
's-Heerenhoek.
In de rondvraag kwam ter sprake
de slechte toestand van de stoelen die
gebruikt worden bij uitvoeringen in
de O. L. school. Zolang nog geen ver
enigingsgebouw gesticht wordt zal
worden getracht in de stoelenmisère
enige voorzieningen te treffen.
Het Deense Ministerie van Verkeer en de Raad van Verkeersveiligheid
hebben nabij Kopenhagen een zeer merkwaardig experiment tot uit
voering gebracht, waarbij zoals men ook in „De wonderlijke We
reld" kan lezen een Buick uit 1936 met „voorbedachte rade"
het slachtoffer werd alsmede twee etalagepoppen, die zo stevig mogelijk
met veiligheidsbanden in de auto waren vastgebonden. Van een hoogte
van 25 meter liet men de Buick op de grond vallen, om hiermee te de
monstreren, wat er met een wagen gebeurt, welke met een snelheid van
S0 kilometer per uur tegen een boom of een andere auto botst. Van
linksboven tot rechtsonder, de „laatste rit" van de auto, welke, met de
twee inzittenden, volkomen werd verwoest.
KOO/JKOi
FAMILIEBERICHTEN
(uit andere bladen)
Getrouwd: A. Grasveld
en M. Teeuwen, Tilburg-Te-
gelen.
Overleden: Broeder
Raymundus, 64 jaar, Boekei;
Berendina de Boer-v. Dongen
38 jaar, Rotterdam; Martinus
Peijnenburg, 52 jaar. Vught..
TANDARTS
Grote Markt GOES
Donderdag 10 en Dinsdag 15
Februari 976»o
R. K. weduwnaar, 36 jaar,
2 schoolgaande- kinderen,
zoekt
met R.K. jonge juffr. of we
duwe. 1 kind geen bezwaar.
Brieven met foto op erew.
retour onder no. 13969-oo.
Geheimhouding vérzekerd.
Allen, die er op enigerlei
wijze hebben toe bijgedragen
de dag van mijn afscheid als
burgemeester, voor mij en
mijn gezin, tot een onverge
telijke te maken, zeg ik bij
deze van harte dank.
A. A. Elenbaas.
's-Heer Arendskerke,
9 Februari 1955. 939-0
Dank zij <le beste garens
die Kodijko verwerkt. Ook
bü gedeelten aan te schaf
fen eri steeds aan te vullen.
Raadpleegt ons fraaie Ult-
zettenboekje. Kosteloos ver
krijgbaar. Buiten de stad
ook zichtzendingen.
Koninklijke Weverij
Van Dijk
Eindstraat 20
Breda.
COöP. BOERENLEENBANK, STOPPELDIJK
Er zijn nog enkele spaarboekjes voor controle
in te leveren.
De ingeleverde boekjes kunnen worden afge
haald.
Het bestuur IV. STAAL, voorzitter
Uit voorraad leverbaar:
in prima staat. Met garantie.
Komt U eens kijkèn
GARAGE LENOS, AXEL - Telef. 744 en 401
4- Heden overleed tot onze diepe droefheid, plot-
seling, nog voorzien van het H. Oliesel, mijn
dierbare Echtgenote, onze lieve Moeder, Behuwd- en
Grootmoeder, Mevrouw
echtgenote van
Dignus van 't Westende,
in de ouderdom van bijna 67 jaar.
Wij bevelen de ziel van de dierbare overledene in
Uw gebeden aan.
Nleuwdozp:
D. van 't Westende
J. van 't Westende
Middelburg:
Jac. van 't Westende
C. J. van 't Westende-Boonman en kinderen
Haarlem:
H. van 't Westende
C. J. van 't Westende-van der Graft
en kinderen
Lewedorp:
F.
D.
Nieuwdorp:
G.
van
van
't Westende
't Westende-Geleijn
't Westende
A. van 't Westende-Poortvliet
Nieuwdorp, 8 Februari 1955.
De plechtige uitvaartdienst zal plaats hebben Vrijdag
11 Februari om 10 uur, ln de parochiekerk van de
H. Willibrordus te 's Heerenhoek, waarna de begra
fenis op het R.K. kerkhof aldaar. 998-o
