Bredase heer van Aken maakt
minia tuur-bil j arts
SUIZENDE
VLEUGELS"
Meisje van 24 jaar zwaait scepter
op Buitenlandse Zaken
y
Veel plezier voor weinig
Parfum op de Quai
&H ËuwÊièitumü
iedeteeéifp
11
VIERDE BLAD
GORDIJNEN VAN BEHANGSELPAPIER
Povere start
Slaat
Chili
van
beleg
in
opgeheven
Churchill decoreert
Missiezuster
BOEKENPLANK
Vrouwen rond Mendés- France
Luchtvervoer nam
aanzienlijk toe
Te veel Regen. Ie weinig Zont,
5+L t.
ROOSENDAALSE AQUARELLEN
1955
tcoarroject
't. uitvoering
7955
-> hulrzcuderx
I 19s5
\duk ou oostelijk plevo-
land wo apt gesloten
1955
vorstelijk be
zoek uit zweden
1954
beioek van met
PEE NSE KONINCSf»»*
1954
I STAAT VAN DE
l BONOE VAN FA A
Amsterdam
1955
belasting
verlaging
1954
KNARDIJK
GESLOTEN
uitbreiding
scnirnol
1955
orricnting van
tv nulrzenders
'Utrecht
1955
beslissing over uit.
voering deltaplan
1955
zilveren guldens
konen in ouloor
1955
tentoon
stell in* rss
1954
H M BEZOEKT
HET RAMPGEBIED
1954
PROOGTE POET GROTE
SCHAPE AAN PE LANDBOUW
11955
\rv nulrzenderx
11954
DE KEIZER VAN ETHlOPlE
I BEZOEKT ONS LAND
119 s 5
tv mulrzender
1954
PRESIDENT COTY
BEZOEKT ONS LAI
1954
PROTESTEN TEGEN
DE ZONDAGSWET
DE BREDASE mijnheer Van Aken heeft ooit van zijn leven eens een
gordijn gemaakt van behangselpapier. De mensen hebben het nooit in de
gaten gehad en dachten steeds, dat het zo'n ijl gevalletje was, zoals Chi
nezen die meestal in hun (Westerse) restaurants hangen. Dat was een
aardigheidje.
Het meer serieuze knutselwerk heeft tot dusver reeds een hete serie
verbluffend natuurgetrouwe miniatuurbiljarts, centimeter-kleine schil
derijtjes en complete dwerg-ameublementen opgeleverd. Zij werden ge
maakt in ongetelde uren. In de meeste gevallen maakt van Aken er
familieleden en kennissen blij mee.
„Ik doe het voor de liefhebberij", zegt hij, wanneer er over wordt
gepraat. „En liefhebberij wil zeggen: met weinig centen veel plezier
beleven
len, telborden en krijt. Zelfs de
pommerans op de biljartstokkeu
ontbreekt niet. Vijfentwintigdertig
uur werkt hij op zo iets. Dan is
het klaar en vergeten.
De heer Van Aken is geen biljar
ter. Hij maakte zijn modellen, nadat
hy eerst een hele tijd door de ruiten
van een café of van een biljartfabriek
naar binnen had staan te kijkert hoe
een tafel in elkaar zat.
Dan stapte hij naar huis en
maakte het ding ,,op het zicht"
precies in de verhoudingen en na
tuurgetrouw tot de bewerkte poten
toe. „Wat mijn ogen zien, maken mijn
handen", is zijn vertrouwen.
De (57-jarige) heer K. van Aken
uit de Veestraat is al een heel tijdje
bezig met zijn secure knutselwerk.
Jaren geleden kwam hij wat ruim in
zijn tijd te zitten en om de verveling
op een afstand te houden begon hij
met een simpel akkefietje, dat hij nu
reeds lang is vergeten. Hij sneed zich
viermaal in zijn vingers. Deze povere
start is uitgegroeid tot een gezonde
manie en nou is het af en toe zo
ver, dat Van Aken met gang het bed
uitkomt, wanneer hem iets invalt.
Dan offert hij een fors deel van zijn
nachtrust aan de verwerkelijking van
een idee. Dat hebben beroemde schrij
vers gedaan en de heer Van Aken
bewijst waarachtig, dat het ook in
de nederige kunst van het knutselen
lukt.
Klaar en vergeten
Is de huisvlijt in zijn talloze va
riaties eigenlijk wel zo nederig? De
heer Van Aken zegt met nadruk van
niet. „Je hebt verschillende soorten
knutselaars, maar de goeien kunnen
dingen maken, waar je steil van ach
terover slaat".
De forse en brede man uit de
Veestraat zal daarom wel een
„goeie" zijn. Doodgewoon met een
zakmes en wat penseeltjes heeft hij
onder meer miniatuur-biljarttafel
tjes in elkaar gezet, waaraan niets
mankeert. Het zijn de verkleinde
copieën van een enorme tafel, com
pleet met keuen, glad rollende bal-
in de perfecte vorm van een Chris-
tuskop
Listige constructies
Het ideeën-werk bepaalde zich tot
listig geconstrueerde apparaten, waar
aan niemand ooit heeft gedacht en
die dus niemand tevoren heeft ge
zien. Pas geleden voltooide hij een
juweel van een klok, die de tijd aan
gaf, maar bij wijze van reclame te
vens vernuftige toeren maakte: regel
matig duikelde een flesje om, dat
dan zonder te morsen drupte in een
glaasje. Het glaasje raakt niet vol en
het flesje niet leeg. De mensen heb
ben minutenlang staan te prakkize-
ren hoe dat in hemelsnaam mogelijk
was, maar ze hebben de oplossing
niet gevonden.
Van Aken vervaardigde ooit van
zijn leven ook eens een Christus-kop.
Zo in de vlakke hand leek het een
ruw bewerkt stuk hout, waarin n,ie
mand vertrouwde vormen kon ont
dekken, maar wanneer je het tegen
het licht hield viel er een grote scha
duw tegen de muur, een schaduw
Geen grole kosten
Een van de (weinige) principes, die
Van Aken bij zijn knutselwerk aan
houdt is, dat het niet te veel in de
papieren mag lopen. Het mag géén
o. weinig centen kosten. Hij heeft nu
een werkstuk onderhanden, waar
knoppen voor nodig waren. En die
kostten vijftig centen per stuk. Hij
gebruikte er kroonkurken voor en ze
voldeden nog beter ook.
Zo behaalt de Bredase heer plezier
aan zijn vrije uren.
Moeder Bertrand Singhammer is een
Dominicanes van de Congregatie van
Kingwilliamtown, thans overste van
de missie van Izeli (Zuid-Afrika),
waar zij reeds sedert 20 jaar ver
blijft. Zij werd onlangs begiftigd met
de Kroningsmedaille van Koningin
Elisabeth van Engeland die begeleid
ging van een schrijven van Eerste
Minister Winston Churchill. Deze eer
wordt zelden iemand toegekend, en
bewijst dus wel hoe zeer men over
tuigd is van de waarde van het mis
siewerk der Zusters in Zuid-Afrika,
en van deze flinke missiezuster in het
bizonder.
Een stukje glas en een zakmes zijn belangrijke werktuigen in de ge
duldige handen van een knutselaar als de Bredase heer Van Aken. Hij
maakte er onder meer het dwerg-biljart meedat voor hem op tafel
9taat. Het is een van zijn vele kunstproducten, want „wat mijn oog ziet
maken mijn handen", is zijn mening.
De staat van beleg, die 20 Septem
ber j.l. in Chili werd afgekondigd ter
bestrijding van beweerde communis
tische activiteit onder de arbeiders,
en welke 22 December tegen de zin
van het parlement werd verlengd, is
Donderdag opgeheven.
NEDERLAND
wat 1954 cr bracht
cn wat «r in 1955 wacht
(Advertentiën)
De beroemde
Potter s menthol
pellets brengen
ogenblikkelijke
verlichting.
Handige blik-
doosjes 50 cent bij
Apotheker en Drogist.
IMP. H. TEN HERKEL, HILVERSUM
Groot standaardwerk voor
liefhebbers van de
duivensport
Mij. AE. E.
verscheen het
(van onze Parijse correspondent)
J^NAPPE, JONGE VROUWEN spelen een rol in de Franse, buitenlandse
politiek. Men ruikt het, als men de Quai d'Orsay betreedt. De muffe
geur va* vroeger is vervangen door een delicaat, goed gekozen parfum.
Het hautaine gebaartje van Freule Zus en de geaffecteerde toon van een
baronnetje, dat met de hakken over de sloot in tien jaren tijds toch nog
net zijn titel van meester in de rechten haalde, zijn verdwenen. Indien
ze willen blijven moeten ze een prestatie leveren. Afkomst, relaties en
wijze van kleden zijn niet meer doorslaggevend voor een loophaan in
buitenlandse zaken. Ook het geleuter van te Iaat komen is afgelopen.
Van hoog tot laag moet men om half negen beginnen. Mendès-France
geeft zelf het voorbeeld: zijn ramen staan wijd open, want hij houdt van
een koele wind, die heldere ideeën brengt. De interne organisatie van
het ministerie loopt beter dan ooit tevoren. Aansprakelijk daarvoor is
een 24-jarig meisje, Léone Picot, zwemkampioene, geïmporteerd uit het
quartier Latin en een der „bekende vrouwen rond Mendès-France".
is tekenend voor de beginselen van
Mendes-France: nog een jaar gele
den werkte ze als medewerkster op
de redactie van een Parijs weekblad,
dat door politieke vrienden van de
regeringsleider wordt uitgegeven. De
chefredacteur van het betreffende or
gaan adviseerde hem Léone Picot
als eerste medewerkster te nemen.
Ze had geen titels en weinig diplo
ma's. De muffe, bedompte sfeer van
de meeste departementen van buiten
landse zaken in vele hoofdsteden was
haar volkomen onbekend.
OP DE VOORGROND
In deze kaart geven wij een op
somming van een aantal van de be
langrijkste gebeurtenissen, die in
1954 plaats vonden en van hetgeen
dat verwacht kan worden te zullen
plaats hebben in het komende
jaar.
bewerenij zonder meer dat 't de zake
lijke belangen van deze onderneming
waren, die Mendes noopten tot een
onmiddellijke wapenstilstand in Viet
nam. Er is weinig reden om aan de
ze insinuaties geloof te hechten. Ci-
rucel zou ook zonder wapenstilstand
wel zaken hebben kunnen doen met
de Vietminhs. Anderzijds mag wel
worden aangenomen, dat het huis in
Egypte druk op de regering in Cairo
heeft uitgeoefend met als gevolg, dat
de anti-Franse campagne naar aan
leiding van de situatie in Noord-Afri-
ka milder is geworden.
SOUVEREINÏTEIT
De kleine Léone heeft iets in haar
mars; dat moeten zelfs haar gezwo
ren vijanden toegeven. Ze is de per
soonlijke secretaresse van de minis
ter-president en tevens zijn tweede
kabinetchef. Hierdoor is Léone op 24
jarige leeftijd ongekroond koningin
netje van de Quai d' Orsay gewor
den. Haar invloed reikt ver, want in
negentig van de honderd gevallen be
slist zij over de interne organisatie.
Ze gebruikt een heerlijke parfum,
dat we hier niet mogen noemen.
Steeds is ze uiterst, sober, maar zeld
zaam elegant gekleed. Haar kapsel
is het toonbeeld van eenvoud en Pa
rijse smaak. Sedert enige weken
draagt ze Nederlandse schoenen.
Haar naam wordt maar zelden ge
noemd. Ze ondertekent vrijwel geen
(Advertentiën)
enkele brief en toch weten zelfs de
grote, buitenlandse diplomaten reeds,
dat Léone uiteindelijk beslist over
het tijdstip, waarop Mendes-France
hen kan ontvangen. Ze is souverein
en hoge heren, met klinkende titels
en familiewapens dansen naar haar
pijpjes. Goed, Léonie weet haar or
ders charmant en lief te geven maar
ze moeten worden nagekomen De
werkdag begint om half negen niet
om tien uur en om half negen moet
men ook inderdaad aan het werk
zijn, want anders komt er wat luiden
Leone leest ook de buitenlandse pers.
Ze beslist, wat interessant is voor
Mendes. Ze regeert de hele corres
pondentie van het ministerie, ont
werpt het werkprogramma van de
eerste minister en beslist op welk
tijdstip hij met andere regeringsper-
sonen zal confereren.
De komeetloopbaan van dit meisje
Er is een tijd geweest, dat knap
pe, Franse vrouwen met blote schou
ders en kunstvolle kapsels vanachter
de schermen Frankrijk regeerden. De
vrouwen van Mendes-France treden
op de voorgrond en hebben officiële
functies. Diverse van zijn bekendste
assistenten zijn dames en er wordt
zelfs gefluisterd, dat hij bereid is
vrouwelijke ambassadrices in enige,
bekende hoofdsteden aan te stellen.
,,De Franse vrouw" aldus zei hij
eens, ,,met haar gecultiveerde smaak
en haar natuurlijk diplomatiek ver
mogen en haar aangeboren gevoel
voor fijne nuanceringsverschillen, is
geboren voor de diplomatie".
De echtgenote van Mendes treedt
niet op.de voorgrond. Lili houdt zich
bozig met haar huishoudelijke zorgen.
Ze weet haar man te verrassen en
partijtjes te leiden. Ze is nog steeds
buitengewoon knap. Heel Frankrijk
weet, dat Lili en Mendes elkaar lief
hebben gelijk 25 jaar geleden. Lili
Mendes-France is de dochter van
een bekend warenhuisbezitter in Cai
ro. Ze behoort tot de bekende familie
Cicurel, welke zakelijke belangen
heeft in vele landen. Sommige bla
den, zoals Aspects de la France"
- - /-Mrrvw v*
De internationale Organisatie voor
de burgerluchtvaart (ICAO) welke te
Montreal is gevestigd, heeft in haar
jaaroverzicht medegedeeld, dat in 1954
het vervoer van passagiers en goe
deren door de internationale en bin
nenlandse luchtvaartdiensten, verge
leken met dat van 1953* een toene
ming te zien heeft gegeven.
Uit de cijfers blijkt, dat de lucht
vaartmaatschappijen dit jaar 57.8 mil-
lioen passagiers hebben vervoerd over
een gemiddele afstand van 891 kilo
meter. De toeneming van het vervoer
ten opzichte van 1953 bedraagt voor
het passagiersvervoer 11 procent, voor
het goederenvervoer 3 procent en
voor het postvervoer 16 procent.
Bv N.V. Uitgevers
Kluwer te Deventer
boek Suizende Vleugels gesenre-
ven door A. Vanbruaene
Eerste Al
Itement Kampioen van de^ Konink
lijke Belgische Duivenliefhebbersbond
en P. A. de Weerd, te onzent beter,
bekend als ,,De Dikken Bruine", dui-
venkenner bij uitstek. Dit P™» ver
zorgd en met vele fraaie foto s uit
gevoerde boek is met grote deskun
digheid en kennis van zaken samen
gesteld.
Na een kleine, algemene inleiding
komen de schrijvers te spreken over
de ontwikkeling van de stamhouder,
de rotsduif, tot onze hedendaagse ge
cultiveerde postduif. Zij zetten uit
een. dat de duif reeds vele eeuwen
voor onze Christelijke jaartelling als
overbrengster van berichten bekend
was bij de oude Chinezen, terwijl wij
haar óok kennen uit onze Bijbelse
geschiedenis.
De eigenlijke wedstrijdsport dateert
echter van de eerste jaren der 19e
eeuw - zo wordt uitvoerig betoogd -
en is gestadig aan zo uitgegroeid,
dat ze heden ten dage de „volkssport
is geworden van ruim 500.000 lief
hebbers. die verknocht zijn aan hun
liefhebberij. Typisch is de mededeling
van de schrijvers, dat niet alleen
onze tegenwoordige „duivenmelkers"
verzot zyn op hun gevederde vrien
den: deModenezer dichter
Alessandro Tassoni schreef in de
eerste helft van de 16e eeuw: „Ze
zijn verslaafd aan het spel en het
laten vliegen van duiven."
Na nog enige hoofdstukken te heb
ben gewijd aan hetgeen, vooral bij
onze Zuiderburen, zeer bekende
„cracks" ons te vertellen hebben
van hun ervaringen op het gebied
van kweek, kruising etc. etc. komen
we aan het belangrijke hoofdstuk
„Modern weduwschap" toe. Achter
eenvolgens passeren de verschillende
toe te passen systemen de revue, ter
wijl het laatste hoofdstuk gewijd is
aan het niet minder belangrijke the
ma: „Voeding". Hieruit blijkt o.m.
dat de postduif, in tegenstelling tot
de koolduif o.a. niet alleen met har
de; slecht verteerbare granen in goe
de conditie kan blijven doch dat com
binatie met de samengestelde korrel,
(die vele onmisbare mineralen, vita
minen e.d. bevat) ten zeerste aan te
bevelen is. Van belang is tevens het
regelmatig verstrekken van groen
ten aan de duiven, zoals spinazie,
kool. andijvie en kropsla.
Het boek zal voor velen een weg
wijzer zijn en wij twijfelen er dan
ook niet aan, of het zal zijn weg wel
vinden bij de vele duivenliefhebbers.
H. W.
Met interessante vtiegtuigplaatjes
\N de donkerste tijd van liet jaar
is het lichtste Feest weer gevierd
en het was, zo vertelde ons een te
levisie-omroeper van de Belgische
verrekijkerijde éérste Kerstmis
sinds tientallen jaren, dat het géén
oorlog was op aarde. Is dat geen
wonderlijke gedachte?
Er was, tevoren, altijd wel er
gens een groepje grauwe soldaten,
dat op de loer lag om een
ander groepje even grauwe soldaten
de bajonet in de borst te stoten.
Het ene groepje bestond uit gewo
ne jongens, die graag kaartspeelden,
sigaretten rookten en van hun
meisjes hielden. Het andere groep
je ook. Niemand van hen wilde écht
liever een geweer dan een werktuig
in de handen houden. Nu pas, na al
die tijd, ruziën we niet. Een heel
vreemde, verkwikkende gedachte
en men mag 'heus niet zeggen, dat
de wereld geladen is van benzine
dampen gelijk de cabine van de
Triton daar in de Shannon-rivier
en dat één vlammetje de hele boel
-al doen ontploffen. Dat moet nu
n'emand beweren, want dan is hij
niet van goede wil. In de stilste
nacht van het jaar heeft niemand
van ons geloofd, dat het ooit ver
anderen zou en dat zal het ook
h'-et, omdat wij dat niet willen.
u ?,U is de heilighcid van het kaars
licht, van de jongensstemmen op het
«oor, de zingende stem van de pries-
en de dartele feestmuziekjes uit
net orgel weer verleden geworden
Maar een lévend verleden.
Nu zijn, want tweevoudig is de
ES? en altijd weer moet hij pro
beren. het evenwicht te bewaren tus
sen de verlangens van zijn ziel en
van zijn lichaam, nu zijn alle kal-
koen-karkasjes weer meegegeven met
de vuilnisman, alle heldhaftige ko
nijntjes opgegeten, alle compotes weer
verbleekt of teruggestopt in de weck
flessen.
En dit is de tijd van de nieuwe
verwachting. De kaarten zijn bedrukt
met snoeperige huisjes vol sneeuw
en daaronder staat in gouden letter
tjes „Zalig Nieuwjaar". Tijd van ka
lenders en zak-agenda's, van visite
kaartjes, proficiatjes en dat we hem
nog lang mogen lusten. Agenda's vol
succes en wijze raad; van firma's,
ondernemingen, uitgeverijen en han
delsgenootschappen; agenda's, die ons
alles leren. Wat we op onze brief
moeten zetten, als we ooit een re
kest zouden schrijven aan een Twee-
de-Kamer-lid omdat het water zo
slecht zakt in onze omgeving. Hoe
we een gedeputeerde staat moeten
aanspreken of een griffier. WelEdel-
Geboren, is voor de gegoede burger
stand. staat er en het belet mij niet,
het altijd weer een onprettige aan
spreektitel te vinden; alsof de brief
schrijver wil zeggen: wél edel gebo
ren, maar sindsdien.... Agenda's ook,
waarin we kunnen lezen, op welke
dag de achtentwintigste Juni zal val
len in negentienhonderd vier en ne
gentig en voor hoeveel geld men een
monster naar het buitenland kan zen
den. Agenda's ook, die mij galmend
doen roepen: vanitas, vanitatum, o
ijdelheid der ijdelheden. Want ik denk
aan het woord van de man, die ons
voorheen Grieks probeerde te leren
en die ons zei: gij met uw titels
in Nederland; in België zegt de
dienstbode Madam tegen de Konin-
ging en zij zegt Madam terug. En 'k
denk: nimmer, o PTT, zal ik een
monster naar ,het buitenland willen
sturen, want er zijn, overal ter we
reld, monsters genoeg en men doet
er goed aan. die bij zich te houden,
binnen het kooitje van de eigen rib
benkas en ben te temmen tot zij mak
Van het nare Licht, de monsters, aaibaai
vrolijke muziekjes tot slot van 1954
van Sjef, fotografie, het goede geven en
geworden zijn. Monsters van zelf
zucht, nijd en somberheid, die wij
nu, in 1955, allen écht zullen over
winnen gelijk de mannen van Saras-
sani dat doen met hun leeuwen.
AAIBAAI-MYSTERIëN
Gij zult, o lezer, ook wel niet we
ten, wat het is: ..aaibaai". Het is een
vragende taalconstructie, die ons bij
het eerste vernemen de ogen wijd
heeft doen openspalken van jeugdige
verbazing. Aanhoor dan de verkla
ring van mijn mond, die het weet.
Ergens i Roosendaal bevindt zich
sinds enife tijd een établissement, dat
wij hier voorheen niet kenden. Er
was jaren geleden (en ik herinner
mij dit uit de dagen, waarin ik nog
als een parmantig broekventje door
het leven tapte) een slagerij in ge
vestigd en men heeft er ook wel fri-
tures in verkocht en bier en het huis
is wijs geworden onder al deze ver
anderingen en heeft nu een wereld
wijde, cosmopolitische blik gekregen.
Wel, een Chinees, die bijna helemaal
Roosendaler is geworden en die gij
zeker kennen zult, heeft er nu een
zaak in gevestigd. Hij heeft een naam,
die ik noch opschrijven, noch uitspre-
kc i kan, maar aangezien het eerste
deel daarvan overeenkomt met een
goed-vaderlandse voornaam, noemt
iedereen hem gewoon Sjef. Zijn hand
tekening heb ik wel eens gezien: zij
deed denken aan eeuwenoude, biblio-
phiele uitgaven, aan Confucius en aan
paviljoenen met theedrinkende vrou
wen, wier ogen van jade waren en
wier armen blank waren als de bloe
sems van de lentelijke bomen. En zij
was precies éénder geschreven als
het naambord op zijn winkel in tex-
tielwaren, die hij reeds lang, zeer
lang, in een andere Roosendaalse
straat exploiteert. Dagen, maanden,
jaren zou het mij kosten om die hand
tekening uit het hoofd precies zo te
kunnen opschrijven en toch kan Sjef
nu Roosendaals praten evengoed als
wij. In zijn nieuwe inrichting ver
koopt hij gerechten, waarvan gij nau
welijks de naam zult kunnen uit
spreken, maar die u naar het Nir
wana voeren zodra gij een klein
fragment ervan laat spelen tussen
tong en verhemelte. Loempia's, nasi-
goreng, zeker. Maar dat zijn alleen
de meest bekende. En als gij daar
nu eens gaat proeven, hoe er gegeten
ir, de eeuwen door, aan het hof van
d<_ Zoon des Hemels, waarmee Tu-
randot zich laafde en Tsjang-Kai-
Sjek, als gij daar nu gaat zitten en
gij bestelt iets, dan zal het waar
schijnlijk gebeuren, dat Sjef het kin
derlijke gelaat naar u toewendt en
met zijn ogen en mond u de myste
rieuze vraag stelt: Aaibaai? Gij zult
hem niet begrijpen, maar zeg maar
ja. Want hij bedoelt: moet er een
ei bij? en inderdaad, als er aaibaai
is, eet gij nóch heerlijker dan de mi-
nist ,s Ping, Pang en Pong, als zij
zich verzadigen gingen in de keu
kens van de kersenbloesemige Tu-
randot.
FOTO'S VAN ONS
EN ANDEREN
Bewondert de mens het meest dat
gene. wat hijzelf het slechtst kan of
is het omgekeerde het geval? Ik neig
naar de eerste mening, nu ik de foto
amateurs zie exposeren in Keizers
hof. Met bloedrood gelaat zal ik
voortaan de fotografische gruwelen
moeten aanschouwen, die ikzelf eer
tijds uit het kastje trok: fotootjes uit
de Ardennen, uit de Vogezen, de Al
pen en de Apenijnen, maar plaat
jes. mijn hemel, met mensen zon
der hoofd cn zonder voeten, met
zwarte strepen er overheen en vlek
ken erop. scheve beeldjes, troebele
zeeën, onleesbare opschriften, fietsen
zonder sturen; foto's, die mij doen
sidderen om de geldverspilling en
om het gebrek aan geduld, dat zij
in hun schuchtere bleekheid verra
den.
Fn zie nu, hoe het kan. Hoe in
Keizershof de Amateur-Fotografen-
Club exposeerde en een Kerst-salon
vol schoonheid inrichtte. Met scha
duwwerking en lichtglans, prachtige
kinderkopjes, levende portretten.
Zullen we het nu zelf nog maar
eens proberen? Nee, men keert niet
terug naar de plaats der misdaad.
Hét was niets met de meccano, de
tekenkunst, de pianospelerij en de
fotografie. Het was niets, waarlijk.
Abstract meccano-werk. lang vóór
Picasso of Moore, dat wel. Getekende
zwaluwen, waarvan de leraar vroeg,
of ik vliegende kikkers op hun vlucht
had betrapt. Piano-oefeningen, waar
om de buren kwamen vragen, voor
hóéveel ze het konden afkopen. En
foto's; gij weet het al. Maar de Roo
sendaalse A. F. Vee-ers kunnen het
wél. Alle lof en hulde om de scherpe
blikken van oog én camera. Om de
rangschikking dér figuren, het feil
loze zien. het betrappen van 't ogen
blik en het vereeuwigen, aldus, van
de dingen. Het zal volgend jaar
want om de 365 dagen exposeren zij
niet veel beter kunnen zijn.
CARITAS EN FRUIT
Het was indertijd een succesliedje
in een schouwspel met Buziau: „Er
zijn nog wel aardige mensen". Inder
daad zijn die er nog en het is van
belang, te overwegen, dat zij de cul
tuur van een volk bepalen. Nu zul
len die mensen, die dat fruit naar
de Klokkenberg gingen brengen, daar
wel niet aan gedacht hebben, maar
dit maakt het feit niet minder on
miskenbaar. Heel wat radertjes van
de maatschappelijke machine hebben
daarvoor even vlug moeten draaien;
zo gaat dat nu eenmaal. Wieltjes, die
in elkaar pakten en weer andere op
gang brachten, tot het hele mecha
niek prettig en rhythmischbegon te
functionneren.
Zo ontstaat dan de samenwerking
en deze had tot gevolg, dat er een
groepje auto's op Tweede Kerstdag
naar Klokkenberg reed om de daarin
liggende Roosendalers de verrassing
der fruit-geschenken te brengen. Het
was maar een stille tocht; zonder uit
bundigheid en zonder pathos.
Het was zomaar gewoon de goed
heid van het geven en van de cari
tas, die zich manifesteert in het ge
baar van een hand, die iets aanreikt
en van een mond. die zegt: Alsje-
bliéf en eet het maar lekker op. De
twinkeling van «en paar ogen, die
glimlachen. Anders niets. Enkele
kleine gebaren. Maar zulke dingen
zullen het aanschijn der aarde ver
nieuwen.
MUZIEK TOT SLOT
En hebben wij in Roosendaal, zo
op de valreep, niet gezorgd voor
feestelijke klanken? Er was muziek
in allerlei soorten. Er was nog een
Don Pasquale in het Nederlands, nu
de Italianen misschien pas in April
zullen komen. Een Don-Pasquale met
goede regie-vondsten en kwiek-mo-
derne décors, met geen Zuidelijk
taalbrio natuurlijk en met af en toe
een klein duiveltje, dat op de rand
van een toeter zat of op de vingers
van een strijker, maar toch: een goe
de Don Pasquale, waar Roosendaal
erg van genoten heeft en heus niet
bij gebrek aan beter.
Er was orgelmuziek, gespeeld door
Stolwijk en Maessen, die beiden op
nieuw konden bewijzen, dat zij tot
de meesterklasse behoren. Om hen
heen geschaard zong de Oratorium
vereniging vlammend en schoon.
En er was, in dit land van koperen
harmonieklank, een traditioneel op
treden van de Vlijt, die, moederlijk
en wijs, nadenkt over het verleden
en haar gaven blijft uitdelen. Mu
ziek, nog altijd, in tweekwartsmaat,
maar ook vader Verdi en Massenet,
die tegen de oprichter van de Vlijt
eens heeft gezegd: vous êtes un grand
chef.
Wij hebben dat oude jaar wel op
waardige wijze uitgeluid; met muziek
cn opgewektheid, daarmee aangeven
de, dat geen watersnood, geen vlieg
tuigrampen en geen natte zomer ons
hoofd doen zinken ónder de water
spiegel van de levensmoed.
Bangelijk kijkt het knaapje vijf en
vijftig al om de deur. Wij zullen hem
wel opvoeden. Een goed en Zalig
Nieuwjaar, lezers!
YORICK