Bredase heer van Aken maakt minia tuur-bil j arts SUIZENDE VLEUGELS" Meisje van 24 jaar zwaait scepter op Buitenlandse Zaken y Veel plezier voor weinig Parfum op de Quai &H ËuwÊièitumü iedeteeéifp 11 VIERDE BLAD GORDIJNEN VAN BEHANGSELPAPIER Povere start Slaat Chili van beleg in opgeheven Churchill decoreert Missiezuster BOEKENPLANK Vrouwen rond Mendés- France Luchtvervoer nam aanzienlijk toe Te veel Regen. Ie weinig Zont, 5+L t. ROOSENDAALSE AQUARELLEN 1955 tcoarroject 't. uitvoering 7955 -> hulrzcuderx I 19s5 \duk ou oostelijk plevo- land wo apt gesloten 1955 vorstelijk be zoek uit zweden 1954 beioek van met PEE NSE KONINCSf»»* 1954 I STAAT VAN DE l BONOE VAN FA A Amsterdam 1955 belasting verlaging 1954 KNARDIJK GESLOTEN uitbreiding scnirnol 1955 orricnting van tv nulrzenders 'Utrecht 1955 beslissing over uit. voering deltaplan 1955 zilveren guldens konen in ouloor 1955 tentoon stell in* rss 1954 H M BEZOEKT HET RAMPGEBIED 1954 PROOGTE POET GROTE SCHAPE AAN PE LANDBOUW 11955 \rv nulrzenderx 11954 DE KEIZER VAN ETHlOPlE I BEZOEKT ONS LAND 119 s 5 tv mulrzender 1954 PRESIDENT COTY BEZOEKT ONS LAI 1954 PROTESTEN TEGEN DE ZONDAGSWET DE BREDASE mijnheer Van Aken heeft ooit van zijn leven eens een gordijn gemaakt van behangselpapier. De mensen hebben het nooit in de gaten gehad en dachten steeds, dat het zo'n ijl gevalletje was, zoals Chi nezen die meestal in hun (Westerse) restaurants hangen. Dat was een aardigheidje. Het meer serieuze knutselwerk heeft tot dusver reeds een hete serie verbluffend natuurgetrouwe miniatuurbiljarts, centimeter-kleine schil derijtjes en complete dwerg-ameublementen opgeleverd. Zij werden ge maakt in ongetelde uren. In de meeste gevallen maakt van Aken er familieleden en kennissen blij mee. „Ik doe het voor de liefhebberij", zegt hij, wanneer er over wordt gepraat. „En liefhebberij wil zeggen: met weinig centen veel plezier beleven len, telborden en krijt. Zelfs de pommerans op de biljartstokkeu ontbreekt niet. Vijfentwintigdertig uur werkt hij op zo iets. Dan is het klaar en vergeten. De heer Van Aken is geen biljar ter. Hij maakte zijn modellen, nadat hy eerst een hele tijd door de ruiten van een café of van een biljartfabriek naar binnen had staan te kijkert hoe een tafel in elkaar zat. Dan stapte hij naar huis en maakte het ding ,,op het zicht" precies in de verhoudingen en na tuurgetrouw tot de bewerkte poten toe. „Wat mijn ogen zien, maken mijn handen", is zijn vertrouwen. De (57-jarige) heer K. van Aken uit de Veestraat is al een heel tijdje bezig met zijn secure knutselwerk. Jaren geleden kwam hij wat ruim in zijn tijd te zitten en om de verveling op een afstand te houden begon hij met een simpel akkefietje, dat hij nu reeds lang is vergeten. Hij sneed zich viermaal in zijn vingers. Deze povere start is uitgegroeid tot een gezonde manie en nou is het af en toe zo ver, dat Van Aken met gang het bed uitkomt, wanneer hem iets invalt. Dan offert hij een fors deel van zijn nachtrust aan de verwerkelijking van een idee. Dat hebben beroemde schrij vers gedaan en de heer Van Aken bewijst waarachtig, dat het ook in de nederige kunst van het knutselen lukt. Klaar en vergeten Is de huisvlijt in zijn talloze va riaties eigenlijk wel zo nederig? De heer Van Aken zegt met nadruk van niet. „Je hebt verschillende soorten knutselaars, maar de goeien kunnen dingen maken, waar je steil van ach terover slaat". De forse en brede man uit de Veestraat zal daarom wel een „goeie" zijn. Doodgewoon met een zakmes en wat penseeltjes heeft hij onder meer miniatuur-biljarttafel tjes in elkaar gezet, waaraan niets mankeert. Het zijn de verkleinde copieën van een enorme tafel, com pleet met keuen, glad rollende bal- in de perfecte vorm van een Chris- tuskop Listige constructies Het ideeën-werk bepaalde zich tot listig geconstrueerde apparaten, waar aan niemand ooit heeft gedacht en die dus niemand tevoren heeft ge zien. Pas geleden voltooide hij een juweel van een klok, die de tijd aan gaf, maar bij wijze van reclame te vens vernuftige toeren maakte: regel matig duikelde een flesje om, dat dan zonder te morsen drupte in een glaasje. Het glaasje raakt niet vol en het flesje niet leeg. De mensen heb ben minutenlang staan te prakkize- ren hoe dat in hemelsnaam mogelijk was, maar ze hebben de oplossing niet gevonden. Van Aken vervaardigde ooit van zijn leven ook eens een Christus-kop. Zo in de vlakke hand leek het een ruw bewerkt stuk hout, waarin n,ie mand vertrouwde vormen kon ont dekken, maar wanneer je het tegen het licht hield viel er een grote scha duw tegen de muur, een schaduw Geen grole kosten Een van de (weinige) principes, die Van Aken bij zijn knutselwerk aan houdt is, dat het niet te veel in de papieren mag lopen. Het mag géén o. weinig centen kosten. Hij heeft nu een werkstuk onderhanden, waar knoppen voor nodig waren. En die kostten vijftig centen per stuk. Hij gebruikte er kroonkurken voor en ze voldeden nog beter ook. Zo behaalt de Bredase heer plezier aan zijn vrije uren. Moeder Bertrand Singhammer is een Dominicanes van de Congregatie van Kingwilliamtown, thans overste van de missie van Izeli (Zuid-Afrika), waar zij reeds sedert 20 jaar ver blijft. Zij werd onlangs begiftigd met de Kroningsmedaille van Koningin Elisabeth van Engeland die begeleid ging van een schrijven van Eerste Minister Winston Churchill. Deze eer wordt zelden iemand toegekend, en bewijst dus wel hoe zeer men over tuigd is van de waarde van het mis siewerk der Zusters in Zuid-Afrika, en van deze flinke missiezuster in het bizonder. Een stukje glas en een zakmes zijn belangrijke werktuigen in de ge duldige handen van een knutselaar als de Bredase heer Van Aken. Hij maakte er onder meer het dwerg-biljart meedat voor hem op tafel 9taat. Het is een van zijn vele kunstproducten, want „wat mijn oog ziet maken mijn handen", is zijn mening. De staat van beleg, die 20 Septem ber j.l. in Chili werd afgekondigd ter bestrijding van beweerde communis tische activiteit onder de arbeiders, en welke 22 December tegen de zin van het parlement werd verlengd, is Donderdag opgeheven. NEDERLAND wat 1954 cr bracht cn wat «r in 1955 wacht (Advertentiën) De beroemde Potter s menthol pellets brengen ogenblikkelijke verlichting. Handige blik- doosjes 50 cent bij Apotheker en Drogist. IMP. H. TEN HERKEL, HILVERSUM Groot standaardwerk voor liefhebbers van de duivensport Mij. AE. E. verscheen het (van onze Parijse correspondent) J^NAPPE, JONGE VROUWEN spelen een rol in de Franse, buitenlandse politiek. Men ruikt het, als men de Quai d'Orsay betreedt. De muffe geur va* vroeger is vervangen door een delicaat, goed gekozen parfum. Het hautaine gebaartje van Freule Zus en de geaffecteerde toon van een baronnetje, dat met de hakken over de sloot in tien jaren tijds toch nog net zijn titel van meester in de rechten haalde, zijn verdwenen. Indien ze willen blijven moeten ze een prestatie leveren. Afkomst, relaties en wijze van kleden zijn niet meer doorslaggevend voor een loophaan in buitenlandse zaken. Ook het geleuter van te Iaat komen is afgelopen. Van hoog tot laag moet men om half negen beginnen. Mendès-France geeft zelf het voorbeeld: zijn ramen staan wijd open, want hij houdt van een koele wind, die heldere ideeën brengt. De interne organisatie van het ministerie loopt beter dan ooit tevoren. Aansprakelijk daarvoor is een 24-jarig meisje, Léone Picot, zwemkampioene, geïmporteerd uit het quartier Latin en een der „bekende vrouwen rond Mendès-France". is tekenend voor de beginselen van Mendes-France: nog een jaar gele den werkte ze als medewerkster op de redactie van een Parijs weekblad, dat door politieke vrienden van de regeringsleider wordt uitgegeven. De chefredacteur van het betreffende or gaan adviseerde hem Léone Picot als eerste medewerkster te nemen. Ze had geen titels en weinig diplo ma's. De muffe, bedompte sfeer van de meeste departementen van buiten landse zaken in vele hoofdsteden was haar volkomen onbekend. OP DE VOORGROND In deze kaart geven wij een op somming van een aantal van de be langrijkste gebeurtenissen, die in 1954 plaats vonden en van hetgeen dat verwacht kan worden te zullen plaats hebben in het komende jaar. bewerenij zonder meer dat 't de zake lijke belangen van deze onderneming waren, die Mendes noopten tot een onmiddellijke wapenstilstand in Viet nam. Er is weinig reden om aan de ze insinuaties geloof te hechten. Ci- rucel zou ook zonder wapenstilstand wel zaken hebben kunnen doen met de Vietminhs. Anderzijds mag wel worden aangenomen, dat het huis in Egypte druk op de regering in Cairo heeft uitgeoefend met als gevolg, dat de anti-Franse campagne naar aan leiding van de situatie in Noord-Afri- ka milder is geworden. SOUVEREINÏTEIT De kleine Léone heeft iets in haar mars; dat moeten zelfs haar gezwo ren vijanden toegeven. Ze is de per soonlijke secretaresse van de minis ter-president en tevens zijn tweede kabinetchef. Hierdoor is Léone op 24 jarige leeftijd ongekroond koningin netje van de Quai d' Orsay gewor den. Haar invloed reikt ver, want in negentig van de honderd gevallen be slist zij over de interne organisatie. Ze gebruikt een heerlijke parfum, dat we hier niet mogen noemen. Steeds is ze uiterst, sober, maar zeld zaam elegant gekleed. Haar kapsel is het toonbeeld van eenvoud en Pa rijse smaak. Sedert enige weken draagt ze Nederlandse schoenen. Haar naam wordt maar zelden ge noemd. Ze ondertekent vrijwel geen (Advertentiën) enkele brief en toch weten zelfs de grote, buitenlandse diplomaten reeds, dat Léone uiteindelijk beslist over het tijdstip, waarop Mendes-France hen kan ontvangen. Ze is souverein en hoge heren, met klinkende titels en familiewapens dansen naar haar pijpjes. Goed, Léonie weet haar or ders charmant en lief te geven maar ze moeten worden nagekomen De werkdag begint om half negen niet om tien uur en om half negen moet men ook inderdaad aan het werk zijn, want anders komt er wat luiden Leone leest ook de buitenlandse pers. Ze beslist, wat interessant is voor Mendes. Ze regeert de hele corres pondentie van het ministerie, ont werpt het werkprogramma van de eerste minister en beslist op welk tijdstip hij met andere regeringsper- sonen zal confereren. De komeetloopbaan van dit meisje Er is een tijd geweest, dat knap pe, Franse vrouwen met blote schou ders en kunstvolle kapsels vanachter de schermen Frankrijk regeerden. De vrouwen van Mendes-France treden op de voorgrond en hebben officiële functies. Diverse van zijn bekendste assistenten zijn dames en er wordt zelfs gefluisterd, dat hij bereid is vrouwelijke ambassadrices in enige, bekende hoofdsteden aan te stellen. ,,De Franse vrouw" aldus zei hij eens, ,,met haar gecultiveerde smaak en haar natuurlijk diplomatiek ver mogen en haar aangeboren gevoel voor fijne nuanceringsverschillen, is geboren voor de diplomatie". De echtgenote van Mendes treedt niet op.de voorgrond. Lili houdt zich bozig met haar huishoudelijke zorgen. Ze weet haar man te verrassen en partijtjes te leiden. Ze is nog steeds buitengewoon knap. Heel Frankrijk weet, dat Lili en Mendes elkaar lief hebben gelijk 25 jaar geleden. Lili Mendes-France is de dochter van een bekend warenhuisbezitter in Cai ro. Ze behoort tot de bekende familie Cicurel, welke zakelijke belangen heeft in vele landen. Sommige bla den, zoals Aspects de la France" - - /-Mrrvw v* De internationale Organisatie voor de burgerluchtvaart (ICAO) welke te Montreal is gevestigd, heeft in haar jaaroverzicht medegedeeld, dat in 1954 het vervoer van passagiers en goe deren door de internationale en bin nenlandse luchtvaartdiensten, verge leken met dat van 1953* een toene ming te zien heeft gegeven. Uit de cijfers blijkt, dat de lucht vaartmaatschappijen dit jaar 57.8 mil- lioen passagiers hebben vervoerd over een gemiddele afstand van 891 kilo meter. De toeneming van het vervoer ten opzichte van 1953 bedraagt voor het passagiersvervoer 11 procent, voor het goederenvervoer 3 procent en voor het postvervoer 16 procent. Bv N.V. Uitgevers Kluwer te Deventer boek Suizende Vleugels gesenre- ven door A. Vanbruaene Eerste Al Itement Kampioen van de^ Konink lijke Belgische Duivenliefhebbersbond en P. A. de Weerd, te onzent beter, bekend als ,,De Dikken Bruine", dui- venkenner bij uitstek. Dit P™» ver zorgd en met vele fraaie foto s uit gevoerde boek is met grote deskun digheid en kennis van zaken samen gesteld. Na een kleine, algemene inleiding komen de schrijvers te spreken over de ontwikkeling van de stamhouder, de rotsduif, tot onze hedendaagse ge cultiveerde postduif. Zij zetten uit een. dat de duif reeds vele eeuwen voor onze Christelijke jaartelling als overbrengster van berichten bekend was bij de oude Chinezen, terwijl wij haar óok kennen uit onze Bijbelse geschiedenis. De eigenlijke wedstrijdsport dateert echter van de eerste jaren der 19e eeuw - zo wordt uitvoerig betoogd - en is gestadig aan zo uitgegroeid, dat ze heden ten dage de „volkssport is geworden van ruim 500.000 lief hebbers. die verknocht zijn aan hun liefhebberij. Typisch is de mededeling van de schrijvers, dat niet alleen onze tegenwoordige „duivenmelkers" verzot zyn op hun gevederde vrien den: deModenezer dichter Alessandro Tassoni schreef in de eerste helft van de 16e eeuw: „Ze zijn verslaafd aan het spel en het laten vliegen van duiven." Na nog enige hoofdstukken te heb ben gewijd aan hetgeen, vooral bij onze Zuiderburen, zeer bekende „cracks" ons te vertellen hebben van hun ervaringen op het gebied van kweek, kruising etc. etc. komen we aan het belangrijke hoofdstuk „Modern weduwschap" toe. Achter eenvolgens passeren de verschillende toe te passen systemen de revue, ter wijl het laatste hoofdstuk gewijd is aan het niet minder belangrijke the ma: „Voeding". Hieruit blijkt o.m. dat de postduif, in tegenstelling tot de koolduif o.a. niet alleen met har de; slecht verteerbare granen in goe de conditie kan blijven doch dat com binatie met de samengestelde korrel, (die vele onmisbare mineralen, vita minen e.d. bevat) ten zeerste aan te bevelen is. Van belang is tevens het regelmatig verstrekken van groen ten aan de duiven, zoals spinazie, kool. andijvie en kropsla. Het boek zal voor velen een weg wijzer zijn en wij twijfelen er dan ook niet aan, of het zal zijn weg wel vinden bij de vele duivenliefhebbers. H. W. Met interessante vtiegtuigplaatjes \N de donkerste tijd van liet jaar is het lichtste Feest weer gevierd en het was, zo vertelde ons een te levisie-omroeper van de Belgische verrekijkerijde éérste Kerstmis sinds tientallen jaren, dat het géén oorlog was op aarde. Is dat geen wonderlijke gedachte? Er was, tevoren, altijd wel er gens een groepje grauwe soldaten, dat op de loer lag om een ander groepje even grauwe soldaten de bajonet in de borst te stoten. Het ene groepje bestond uit gewo ne jongens, die graag kaartspeelden, sigaretten rookten en van hun meisjes hielden. Het andere groep je ook. Niemand van hen wilde écht liever een geweer dan een werktuig in de handen houden. Nu pas, na al die tijd, ruziën we niet. Een heel vreemde, verkwikkende gedachte en men mag 'heus niet zeggen, dat de wereld geladen is van benzine dampen gelijk de cabine van de Triton daar in de Shannon-rivier en dat één vlammetje de hele boel -al doen ontploffen. Dat moet nu n'emand beweren, want dan is hij niet van goede wil. In de stilste nacht van het jaar heeft niemand van ons geloofd, dat het ooit ver anderen zou en dat zal het ook h'-et, omdat wij dat niet willen. u ?,U is de heilighcid van het kaars licht, van de jongensstemmen op het «oor, de zingende stem van de pries- en de dartele feestmuziekjes uit net orgel weer verleden geworden Maar een lévend verleden. Nu zijn, want tweevoudig is de ES? en altijd weer moet hij pro beren. het evenwicht te bewaren tus sen de verlangens van zijn ziel en van zijn lichaam, nu zijn alle kal- koen-karkasjes weer meegegeven met de vuilnisman, alle heldhaftige ko nijntjes opgegeten, alle compotes weer verbleekt of teruggestopt in de weck flessen. En dit is de tijd van de nieuwe verwachting. De kaarten zijn bedrukt met snoeperige huisjes vol sneeuw en daaronder staat in gouden letter tjes „Zalig Nieuwjaar". Tijd van ka lenders en zak-agenda's, van visite kaartjes, proficiatjes en dat we hem nog lang mogen lusten. Agenda's vol succes en wijze raad; van firma's, ondernemingen, uitgeverijen en han delsgenootschappen; agenda's, die ons alles leren. Wat we op onze brief moeten zetten, als we ooit een re kest zouden schrijven aan een Twee- de-Kamer-lid omdat het water zo slecht zakt in onze omgeving. Hoe we een gedeputeerde staat moeten aanspreken of een griffier. WelEdel- Geboren, is voor de gegoede burger stand. staat er en het belet mij niet, het altijd weer een onprettige aan spreektitel te vinden; alsof de brief schrijver wil zeggen: wél edel gebo ren, maar sindsdien.... Agenda's ook, waarin we kunnen lezen, op welke dag de achtentwintigste Juni zal val len in negentienhonderd vier en ne gentig en voor hoeveel geld men een monster naar het buitenland kan zen den. Agenda's ook, die mij galmend doen roepen: vanitas, vanitatum, o ijdelheid der ijdelheden. Want ik denk aan het woord van de man, die ons voorheen Grieks probeerde te leren en die ons zei: gij met uw titels in Nederland; in België zegt de dienstbode Madam tegen de Konin- ging en zij zegt Madam terug. En 'k denk: nimmer, o PTT, zal ik een monster naar ,het buitenland willen sturen, want er zijn, overal ter we reld, monsters genoeg en men doet er goed aan. die bij zich te houden, binnen het kooitje van de eigen rib benkas en ben te temmen tot zij mak Van het nare Licht, de monsters, aaibaai vrolijke muziekjes tot slot van 1954 van Sjef, fotografie, het goede geven en geworden zijn. Monsters van zelf zucht, nijd en somberheid, die wij nu, in 1955, allen écht zullen over winnen gelijk de mannen van Saras- sani dat doen met hun leeuwen. AAIBAAI-MYSTERIëN Gij zult, o lezer, ook wel niet we ten, wat het is: ..aaibaai". Het is een vragende taalconstructie, die ons bij het eerste vernemen de ogen wijd heeft doen openspalken van jeugdige verbazing. Aanhoor dan de verkla ring van mijn mond, die het weet. Ergens i Roosendaal bevindt zich sinds enife tijd een établissement, dat wij hier voorheen niet kenden. Er was jaren geleden (en ik herinner mij dit uit de dagen, waarin ik nog als een parmantig broekventje door het leven tapte) een slagerij in ge vestigd en men heeft er ook wel fri- tures in verkocht en bier en het huis is wijs geworden onder al deze ver anderingen en heeft nu een wereld wijde, cosmopolitische blik gekregen. Wel, een Chinees, die bijna helemaal Roosendaler is geworden en die gij zeker kennen zult, heeft er nu een zaak in gevestigd. Hij heeft een naam, die ik noch opschrijven, noch uitspre- kc i kan, maar aangezien het eerste deel daarvan overeenkomt met een goed-vaderlandse voornaam, noemt iedereen hem gewoon Sjef. Zijn hand tekening heb ik wel eens gezien: zij deed denken aan eeuwenoude, biblio- phiele uitgaven, aan Confucius en aan paviljoenen met theedrinkende vrou wen, wier ogen van jade waren en wier armen blank waren als de bloe sems van de lentelijke bomen. En zij was precies éénder geschreven als het naambord op zijn winkel in tex- tielwaren, die hij reeds lang, zeer lang, in een andere Roosendaalse straat exploiteert. Dagen, maanden, jaren zou het mij kosten om die hand tekening uit het hoofd precies zo te kunnen opschrijven en toch kan Sjef nu Roosendaals praten evengoed als wij. In zijn nieuwe inrichting ver koopt hij gerechten, waarvan gij nau welijks de naam zult kunnen uit spreken, maar die u naar het Nir wana voeren zodra gij een klein fragment ervan laat spelen tussen tong en verhemelte. Loempia's, nasi- goreng, zeker. Maar dat zijn alleen de meest bekende. En als gij daar nu eens gaat proeven, hoe er gegeten ir, de eeuwen door, aan het hof van d<_ Zoon des Hemels, waarmee Tu- randot zich laafde en Tsjang-Kai- Sjek, als gij daar nu gaat zitten en gij bestelt iets, dan zal het waar schijnlijk gebeuren, dat Sjef het kin derlijke gelaat naar u toewendt en met zijn ogen en mond u de myste rieuze vraag stelt: Aaibaai? Gij zult hem niet begrijpen, maar zeg maar ja. Want hij bedoelt: moet er een ei bij? en inderdaad, als er aaibaai is, eet gij nóch heerlijker dan de mi- nist ,s Ping, Pang en Pong, als zij zich verzadigen gingen in de keu kens van de kersenbloesemige Tu- randot. FOTO'S VAN ONS EN ANDEREN Bewondert de mens het meest dat gene. wat hijzelf het slechtst kan of is het omgekeerde het geval? Ik neig naar de eerste mening, nu ik de foto amateurs zie exposeren in Keizers hof. Met bloedrood gelaat zal ik voortaan de fotografische gruwelen moeten aanschouwen, die ikzelf eer tijds uit het kastje trok: fotootjes uit de Ardennen, uit de Vogezen, de Al pen en de Apenijnen, maar plaat jes. mijn hemel, met mensen zon der hoofd cn zonder voeten, met zwarte strepen er overheen en vlek ken erop. scheve beeldjes, troebele zeeën, onleesbare opschriften, fietsen zonder sturen; foto's, die mij doen sidderen om de geldverspilling en om het gebrek aan geduld, dat zij in hun schuchtere bleekheid verra den. Fn zie nu, hoe het kan. Hoe in Keizershof de Amateur-Fotografen- Club exposeerde en een Kerst-salon vol schoonheid inrichtte. Met scha duwwerking en lichtglans, prachtige kinderkopjes, levende portretten. Zullen we het nu zelf nog maar eens proberen? Nee, men keert niet terug naar de plaats der misdaad. Hét was niets met de meccano, de tekenkunst, de pianospelerij en de fotografie. Het was niets, waarlijk. Abstract meccano-werk. lang vóór Picasso of Moore, dat wel. Getekende zwaluwen, waarvan de leraar vroeg, of ik vliegende kikkers op hun vlucht had betrapt. Piano-oefeningen, waar om de buren kwamen vragen, voor hóéveel ze het konden afkopen. En foto's; gij weet het al. Maar de Roo sendaalse A. F. Vee-ers kunnen het wél. Alle lof en hulde om de scherpe blikken van oog én camera. Om de rangschikking dér figuren, het feil loze zien. het betrappen van 't ogen blik en het vereeuwigen, aldus, van de dingen. Het zal volgend jaar want om de 365 dagen exposeren zij niet veel beter kunnen zijn. CARITAS EN FRUIT Het was indertijd een succesliedje in een schouwspel met Buziau: „Er zijn nog wel aardige mensen". Inder daad zijn die er nog en het is van belang, te overwegen, dat zij de cul tuur van een volk bepalen. Nu zul len die mensen, die dat fruit naar de Klokkenberg gingen brengen, daar wel niet aan gedacht hebben, maar dit maakt het feit niet minder on miskenbaar. Heel wat radertjes van de maatschappelijke machine hebben daarvoor even vlug moeten draaien; zo gaat dat nu eenmaal. Wieltjes, die in elkaar pakten en weer andere op gang brachten, tot het hele mecha niek prettig en rhythmischbegon te functionneren. Zo ontstaat dan de samenwerking en deze had tot gevolg, dat er een groepje auto's op Tweede Kerstdag naar Klokkenberg reed om de daarin liggende Roosendalers de verrassing der fruit-geschenken te brengen. Het was maar een stille tocht; zonder uit bundigheid en zonder pathos. Het was zomaar gewoon de goed heid van het geven en van de cari tas, die zich manifesteert in het ge baar van een hand, die iets aanreikt en van een mond. die zegt: Alsje- bliéf en eet het maar lekker op. De twinkeling van «en paar ogen, die glimlachen. Anders niets. Enkele kleine gebaren. Maar zulke dingen zullen het aanschijn der aarde ver nieuwen. MUZIEK TOT SLOT En hebben wij in Roosendaal, zo op de valreep, niet gezorgd voor feestelijke klanken? Er was muziek in allerlei soorten. Er was nog een Don Pasquale in het Nederlands, nu de Italianen misschien pas in April zullen komen. Een Don-Pasquale met goede regie-vondsten en kwiek-mo- derne décors, met geen Zuidelijk taalbrio natuurlijk en met af en toe een klein duiveltje, dat op de rand van een toeter zat of op de vingers van een strijker, maar toch: een goe de Don Pasquale, waar Roosendaal erg van genoten heeft en heus niet bij gebrek aan beter. Er was orgelmuziek, gespeeld door Stolwijk en Maessen, die beiden op nieuw konden bewijzen, dat zij tot de meesterklasse behoren. Om hen heen geschaard zong de Oratorium vereniging vlammend en schoon. En er was, in dit land van koperen harmonieklank, een traditioneel op treden van de Vlijt, die, moederlijk en wijs, nadenkt over het verleden en haar gaven blijft uitdelen. Mu ziek, nog altijd, in tweekwartsmaat, maar ook vader Verdi en Massenet, die tegen de oprichter van de Vlijt eens heeft gezegd: vous êtes un grand chef. Wij hebben dat oude jaar wel op waardige wijze uitgeluid; met muziek cn opgewektheid, daarmee aangeven de, dat geen watersnood, geen vlieg tuigrampen en geen natte zomer ons hoofd doen zinken ónder de water spiegel van de levensmoed. Bangelijk kijkt het knaapje vijf en vijftig al om de deur. Wij zullen hem wel opvoeden. Een goed en Zalig Nieuwjaar, lezers! YORICK

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 7