VROUWENSPIEGEL
Vader en moeder van 1200 kinderen
Een Kerstmenu
BINNENHUISARCHITECT, +EEN MAN, VELE MENSEN
DE MENS IS HEEL GAUW VERWEND
Boeken
vrouw
Kneepjes van het vak
r
k
Duizend vulpennen vullen
Onheils-melodie drijft velen
tot zelfmoord
Hoogtijdag
Paedagoog van het interieur 1
9
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 17 DECEMBER 1954
9
Een compleet dorp vaart over de oceaan
KILOMETER-KERSTMENU
J
Gloriedagen voor tong
en
maag
Varend dorp
Mijn dochter en de dagen na
6 December
Een man als
paedagoog
Z'JN ogen werden groot van ont-
setting. Schrik en verontwaardi-
I «mg over het barbaarse lawaai
geerde hij af in een krijsend
I Protest. Dymphy hield het voor
^(gemeende bijval. Ze tam-tamde
I eens zo hard. Ev toen hebben
p els opper-dirigent van het or-
"est, maar een einde aan het con-
brt gemaakt. Dymphy mag nu al
ten haar jungle-instrument han
teren als ze in de tuin speelt of bij
Helpende geest
Wilma liedje maakt furore
Konijnmet mosterd
gebraden
Ziekelijke verering
Houdt mahonie
schoon
GROENTENKALENDER
Engelse Kersttradi'ti'e
.De honger van ons
hart
WIE HET WEET
MAG HET
SCHRIJVEN
DE binnenhuis-architect is uitgesproken
een figuur van de moderne tijd: een
specialist bij uitstek. Dat wil niet zeggen,
dat zijn werk daarom minder interessant
is. Er wordt nog weieens gedacht, dat het
inschakelen van een binnenhuis-architect,
wanneer men zijn woning laat inrichten,
een zeker teken van snobisme is. Maar
velen beschouwen het ook als nsobisme,
wanneer ouders met hun kind naar een
paedagoog gaan, omdat - hoewel zij over
genoeg liefde voor hun kind beschikken -
zij toch niet de juiste manier weten te
vinden om een kind op te voeden. De bin-
Citroen I
Citroen II
Stijven
Geurtjes
Haarborstels
Vader en moeder van
twaalfhonderd kinde
renZe zullen je
maar voor zo'n taak
stellen! Nu moet ge dit
ouderschap niet te let
terlijk nemen, evenmm
als ge dat moet doen
ten opzichte van de
kinderen waarom het
gaat. De twaalfhon
derd kinderen zijn na
melijk bemanning en
passagiers van het ss
„Rijndam" van de Hol
land-Amerika-lijn. En
de vader en moeder
zijn de chef-hofmees-
aanzienlijk is, maar dat
alles neemt niet weg,
dat het een heel moei
lijke taak is om twaalf-
ter, de heer C. Vink en
de „Hostess" van dit
grote schip, mevrouw
J. H M. Colose. Na
tuurlijk heeft dit „ou
derpaar" een staf van
personeel die niet on-
honderd mensen gedu
rende een zeereis van
pak-weg tien dagen zo
danig te verzorgen, dat
zij na afloop zeggen:
„Het was alsof mijn
huis op de zee dreef...."
Uit ondervinding kun
nen we meedelen, dat
het aan boord van de
„Rijndam" goed leven
is. Wat dat betekent
begrijpt slechts hij, die
de ingewikkelde sa
menleving aan boord
kent. Er lopen veel
merkwaardige mensen
rond over'de vaste wal.
Maar zij vallen pas op,
als zij voet aan boord
van een schip zetten.
Intussen zitten vader Vink en moe
der Colose met hun gasten letterlijk
„opgescheept." De chef-hofmeester,
een vriendelijke, ronde man, vertelt
bijvoorbeeld met een oprecht-mee-
Hegene die op een luxueus en groot schipals de Rijndameen zeereis
maakt, heeft slechts enkele uren nodig om wat je noemt lastigte
worden. Men wordt als passagier omringd met zorgen en het schijnt
die als correcte geesten rondsnellende stewards erom te doen te zijn,
uw wensen in te willigen, voor ze nog goed en wel bij u zijn opgekomen.
Dat werkt nogal ingrijpend. Het is zoiets als wanneer men zijn kinde
ren een dag bij oma laat logeren. Ook dat is ruimschoots genoeg om
ze verwend te krijgen. Gelukkig, dat volwassen kinderen (want kind
zijn wij allen) zich ook na zo'n periode van verwennerij, spoedig weer
aanpassen
warige blik over die vele passagiers,
die bij het embarkeren tot de ontdek
king komen, dat zij een dieet no
dig hebben...De heer Vink neemt zul
ke gevallen hoogst serieus. De
scheepsarts onderzoekt het geval en
komt dan opmerkelijk vaak tot de
ontdekking, dat er niets is, dat voor
de betrokken passagier een dieet
noodzakelijk maakt. Waarom zij er
dan om vragen?
Verwend, door-en-door. Meer men
sen dan ge denkt vinden het interes
sant, dat er iets speciaals voor hen
wordt bereid. Op een schip, waar
mensen van allerlei slag bij elkaar
wonen, moet de kok nu eenmaal een
soort' ..eenheidssmaak" zien te ont
wikkelen. De maaltijden moeten per
fect zijn, maar zij moeten ook wat
de smaak betreft, zowel een Ameri
kaan als een man uit Delftzijl kun
nen bevredigen. De kok - beter ware
het te spreken van keuken-kunste
naar, want dat is hij - slaagt daarin
wonderwel. Maar de hyper-verwende
lieden verlangen nu juist nog nèt iets
meer.
Al? u met ons eens afdaalt in de
buik van het schip - meters beneden
de waterlijn, waar een man in bur
ger een vreemde verschijning is -
zult u begrijpen, waar vader Vink
zijn grijze haren aan heeft te danken.
We staan in de proviand-ruimen. De
chef-proviandmeester komt uit zijn
spelonk gestapt en somt op. wat er
Een hoekje non de bar aan boord
van de „Rijndam" van de Holland-
Amerika-lijn. Inrichting en.... in
ventaris brengen de meest verwen
de gast nog tot geestdrift.
per reis zoal aan boord is. Wel, dat
zijn tientallen tonnen aardappelen,
ruim 13 ton vlees 'alles in grote
vrieshuizen opgeslagen), duizenden
kilo's fruit en groenten, honderden
flessen wijn van uiteenlopende mer
ken, millioenen sigaretten, vele balen
suiker...kortom, het is de hoeveelheid
waarvan een behoorlijk dorp een dag
of vee tien lang heel aardig de maag
kan vullen.
Het is een complete ondergrondse
stad, daar in het enorme lichaam
van de „Rijndam". Moderne bakke
rijen, waar men van de opdracht om
Franse broodjes te bakken evenmin
schrikt als van het bevel: vanavond
500 stuks bruinbrood. In de slagerij
kan men u vertellen over de fijnste
soorten vlees. In de koelruimen, waar
het fruit ligt opgeslagen, z-u de ken
ner graag eens overnachten als het
er niet zo bitter koud was. Denk u
eens in: mandarijnen uit Algerije,
bananen uit Zuid-Amerika, dadels uit
Fort Said, ananas uit India en appels
uit de Midden-Beemster.
Het geurt en het bloost de bezoe
kers tegen. Het meest wordt men
nog wel geimponeerd door de gedach
te, dat al deze heerlijkheden vers
aan boord zijn gebracht. De schepen
van de Holland-Amerika-lijn komen
in vele landen en van overal bren
gen zij de specialiteiten mee.
Als men terugkeert uit de diepte
van het schip, doet de wereld daar
boven. aan dek en in de fraaie salons,
onwerkelijk aan. Hier geen spoor van
die koortsachtige activiteit, behalve
het stampen van de machines. Achter
het (aan boord gedrukte), fraaie me
nu gaat een apparaat schuil, dat de
meest geblaseerde landrot met be
wondering en verbazing vervult. Er
Alleen het lage plafond wijst erop, dat dit niet de eetzaal van een groot
hotel aan de vaste wal is. Maar verder is er niets, dat u in deze luxueuse
zaal herinnert aan het feit, dat u zich op zee bevindt. Reizen is hier
inderdaad genieten.
'JYET.O, Sinterklaas is weer naar
Spanje. Maar als U meent dat
daarmee de rust is teruggekeerd,
vergist U zich. Sinds de ochtend
van 6 December gebeuren er merk
waardige dingen in onze huiskamer.
Dymphy wandelt rond de tafel met
een voorwerp dat het geluid maakt
van een Afrikaanse tam-tam en ze
beschikt over een miniatuur-haan
die in opgewonden staat - het sleu
teltje is telkens zoek - nijdige be
wegingen maakt met zijn blikken
corpus. Bovendien heeft ze een
stoombootje gekregen, waarop ze
kan fluiten.
Een volledige uitrusting voor een
cacaphonisch muziekcorps is het,
waarmee de goede Sint haar heeft
bedeeld. En om de zaak een beetje
tn evenwicht te brengen, heeft hij
ook een pop, een tafe't'e. een bouw
doos en wat prentenboeken ge
bracht.
Het zal zo'n vaart niet lopen,
dachten we die ochtend. Eerst komt
natuurlijk de pop, vervolgens de
I bouwdoos en daarna krijgen de la-
waai-instrumenten nog enige aan
dacht.
Jawel, we hadden de attractie
van de tam-tam onderschat, die
trom in zakformaat, waaraan twee
belletjes z\jn bevestigd. Laat men
bot ding rond zijn lengte-as draaien
dan beginnen de belletjes niet al-
'een te bellen, maar ze beroeren
bovendien het trommelvel, waar
door het geluid ontstaat, dat een le
gertje kannibalen produceert als
et sein voor de rituele mensen-
Jacht wordt gegeven.
Dymphy begreep het al gauw. En
ve vond het prettig, haar kleine
broer de wonderen van het instru
ment te kunnen demonstreren. Tus-
ten de box-spijlen door zat Renè
,[C,,aan de overvloed van de Sin-
e> klaastafel te vergapen. En mocht
'J getwijfeld hebben aan het unie-
f karakter yan deze ochtend, dan
tn r?'e twÜfel toch weggenomen
i hrachtVmP^ly tTOm in beweging
oma vertoeft. Want bij oma heeft
Sinterklaas het ding gebracht en
zelf moet de goede bisschop de con
sequenties van die onbezonnen daad
maar dragen.
Als we beweerden, dat er sinds
6 December vreemde dingen gebeu
ren in ons huis, dan hebben we ook
niet slechts het oog op de tam-tam.
Dan denken we ook aan de gekleur
de prentenboek-olifant, die Renè
met één forse handbeweging in
tweeën heeft gedeeld, aan het speel
tafeltje, in de la waarvan men
merkwaardige zaken kan aantref
fen, zoals bouillonblokjes en man
chetknopen, die een dag of wa.t zoek
zijn geweest. En ook aan de choco
lade-kikker, waarvan de resten
plotseling het tafelkleed en de stoe-
lenbekleding sierden. Sinterklaas
had zijn best gedaan. Hij kon rustig
naar Spanje terugkeren. Maar zou
hij ons achteraf vragen naar de ge
zamenlijke indrukken van zijn ijver
dan borgen we zijn brief toch maar
spoorloos op. Dan had de post het
schrijven maar zoek gemaakt.
moet wat gebeuren op zo'n enorm
schip, voor het liefelijk geklingklang
van een soort gamelan de passagiers
oproept voor ontbijt, lunch of diner!
Zodra de halve koeien - keurig in
partjes verdeeld en geurig - uit de
keukens komen, treedt de chef-hof
meester naar voren. Hij regelt de ta
fel-indeling, strijkt hier een plooi
glad en lost daar een kwestie op. Het
is het grote (zeg vooral niet: grove)
werk. Voor het fijne werk zorgt me
vrouw Colose, de .Hostess".
Zij behoort wel tot de opmerkelijk
ste figuren op de Rijndam. Zit u
met drieën aan een tafeltje in de
Palm-court en smeekt ge inwendig
om een vierde man voor een partij
tje bridge? De Hostess zal u aan zo'n
vierde man helpen.
U wilt graag eens heel diep pra
ten over theologie ('n gewild onder
werp, aan boord - heel vreemd),
welnu, allicht is er onder de circa
600 passagiers een dominee te vin
den. Ge verveelt u? De hostess ral
v de typische scheeps-spelletjes le
ren, zoals shuffer-board (een krui
sing tussen mens-erger-je-niet en
sjoelbakkendektennis of iets an
ders. Ge kunt zwemmen aan boord,
er is een bibliotheek van formaat,
er reist een uitstekend strijkje mee:
kortom, wie zich verveelt is maar
een vervelende vent.
Maar zoals we hiervoor al zeiden:
iedereen is gevoelig voor verwenne
rij. Praat daarover eens met de heer
P.J. van de Hall, die klerk is in het
kantoor van de steward. Per reis ver
schaft hij de passagiers rond tiendui
zend velletjes schrijfpapier, vierdui
zend enveloppen en vijfduizend prent
kaarten waarop de ..Rijndam" staat
afgebeeld. Hij vult duizend en meer
vulpennen („Als ik trouw krijgt mijn
vrouw een wandspreuk: „We don't
fill fountain-pens" - Wij vullen geen
vulpennen) en hij beantwoordt de
gekste vragen in vier talen.
„Zorgen en nogeens zorgen" is het
motto van de mensen, die de passa
giers op een zeereis bijstaan. Men
put zich uit in het zoeken van mo
gelijkheden om toch vooral het spook
van de verveling van de monsterrol
te krijgen.
Op de „Rijndam" piekerde men
veertien dagen geleden al over de
kerstviering. Wat doen we voor de
kinderen? Wat zou er te maken zijn
van een bal aan dek, met sprookjes
achtige verlichting? Hoe moet het
kerstdiner eruit zien?
Tja, dat kerstdiner... Een meester
werk op zich. Zeventien gangen van
de meest uitgelezen gerechten. Er is
kalkoen, salade van jonge kippetjes
en nog veel meer. U ziet, tong en
maag beleven gloriedagen op zee.
Niet de eigenaardige bekoring van
het reizen op zee, maar veeleer de
fantastische verzorging van iedere
passagier, is dan ook de beste recla
me voor de Holland-Amerika-lijn.
1 konijn, mosterd, zout
200 g. boter or marga
rine. 1 kleine ui, 2
eetlepels tomatenpu
ree.
Het konijn goed was
sen, laten uitdruipen en
met zout bestrooien. De
binnenkant dik met
mosterd bestrijken. De
boter of margarine zo
heet maken dat het
schuim juist begint weg
te trekken. Hierin het
konijn looi bruin bra
den. Op het laatst het
levertje toevoegen en
het vuur temperen. De
ui schoonmaken, snip
peren, bij de jus voe
gen en het konijn na-
braden tot het vlees ge
makkelijk van de bot
ton loslaat (1 a 2 uur).
Het konijn uit de pan
nemen en de jus met
water afmaken.
HET TOETJE
Gebonden
macaronisoep
Konjjn gebraden
niet mosterd
Stoofperen
Puree
Sneeuwpudding
met frambozensaus
1/4 liter melk, vanil
lestokje of 1 pakje
vanillesuiker, zout, 2
eiwitten. 1/8 1. slag
room, 75 g. (5 eetle
pels) suiker, 9 g. ge
latine (4 blaadjes), 75
g. rode en groene ge-
confijte kersen, lh
flesje frambozensap
met water aangevuld
tot 2Vj dl., aardappel
meel, suiker.
Een puddingvorm be
strijken met slaolie en
omgekeerd wegzetten.
Poedergelatine weken
in tweemaal zoveel wg-
ter als gelatine, bladge-
latine weken in ruim
water.
De melk aan de. kook
brengen met het open
gespleten vanillestokje
(vanillesuiker pas na
het koken toevoegen)
De melk iets laten af
koelen, de gelatine
(bladgelatine goed uit
knijpen) er in oplossen
en de suiker toevoe
gen. Het vanillestokje
uit het mengsel nemen.
De geconfijte kersen
klein snijden.
De slagroom en de ei
witten stijfkloppen en-
vermengen met de
kleingesneden geconfij
te vruchtjes. Wanneer
de massa lobbig begint
te worden deze over
doen in de puddingvorm
Het verdunde frambo
zensap binden met aan
gemengd aardappelmeel
en op smaak afmaken
met suiker. Wanneer de
pudding stijf is, deze
keren op een glazen
schotel. Er omheen eon
deel van de vruchten-
sapsaus schenken en de
rest er apart bij geven.
Dit kerstmenu - u ziet,
dat 't wel even zorg ver
eist, maar toch zeker
uitvoerbaar is - komt u
op ongeveer f 8,50. Het
is berekend op vier per
sonen.
Heel Italië zingt vandaag de
dag op droeve toon „Sterren
stralen, engelen wenen om jou,
Wilma...." Dit liedje, dat in en
kele dagen tijds een schlager
werd, slaat op Wilma Montesi,
het Italiaanse meisje dat onder
verdachte omstandigheden dood
aan het strand werd gevonden.
Haar heengaan bracht beroering
in het politieke leven in Italië
en nu wordt datzelfde meisje
bezongen in een liedje, waarvan
de woorden van een huilerige
sentimentaliteit zijn.
Men speelt het overal. ledereen
kent en zingt de woorden. Gulzig
drinkt Italië de melancholie in, die
het nog steeds onbekende lot om
spoelt van de mooie Wilma.
In een wereld als die van nu is het
signaleren van zoiets wansmakelijks
als dit liedje eigenlijk overbodig werk.
Er is echter meer. Het lied is gezet
op de muziek van een oude wijs, die
ooit de bedenkelijke bijnaam had van
„zelfmoord-melodie".
Tussen de beide wereldoorlogen
componeerde een Hongaar een melo
die, die hij ..Trieste Zondag" noem
de. Deze melodiê appelleerde direct
aan de melancholie van vele Honga
ren, die de veranderde tijden niet
meer baas konden.
Boedapest, de pralende en stralende
stad, die van binnen werd aangevre
ten door een razend verdriet en een
gevoel van hopeloosheid, telde toen
veel zelfmoordenaars. Voor deze lie
den was „Trieste Zondag" vaak het
laatste lied dat zij hoorden. De me
lodie scheen hen in een ban te van
gen waaruit niet te ontkomen was.
Niemand heeft precies geweten waar
in die noodlottige kracht school. Men
wist alleen, dat de melodie velen hui
ten de controle van verstand en wil
heeft gevoerd.
Nu is diezelfde melodie weer opge
doken in Italië en nu zijn het de
Italiaanse kranten, die spreken van
eeA zelfmoord-epidemie, zoals men
die in de geschiedenis van de mu
ziek nog niet gekend heeft.
De politie vraagt zich af, of zij aan
deze ziekelijke en gevaarlijke Wilma-
verering paal en perk moeten stellen
en het liedje moet verbieden. Uitge
vers beraden zich over de vraag, of
men de muziek maar zal verbranden.
Maar de gevolgen kunnen dan nog
ernstiger zijn. En intussen blijft Ita
lië zingen: „Eeuwig ruist de zee en
bewaart zij het geheim van jouw
laatste tocht, Wilma...."
Mahoniehouten meubels zijn werke
lijk prachMt'kken en >et is dus no
dig: dat men er de bejte zorgen aan
besteedt. Vooral de Amerikaanse ma
honiehoutsoorten worden hoog: ge
schat en hier onder nemen de Cu
baanse soorten (Acajou) de allereer
ste plaats in.
Voor de regelmatige schoonmaak
van de meubels passen wij de volgen
de methode toe: zoals altijd worden
de meubels eerst stofvrij gemaakt,
waartoe we gewoonlijk zachte doe
ken gebruiken. Als het gebeeldhouw
de meubels betreft, borstelen we de
bewerkte delen met een zacht bor
steltje geheel stofvrij. Met de stof
zuiger wordt dit werkje in zeer be
perkte tijd en op degelijke manier op
geknapt. Vervolgens kunnen we ze in
de was zetten: We doen de was tus
sen twee doekjes, zodat ze gelijkma
tig over de oppervlakte verdeeld
wordt en geen vette strepen veroor
zaakt. Bovendien kiezen we zoveel mo
gelijk was in de kleur van het hout.
Daarna wrijven wij met zachte wol
len doeken het hout weer glanzend.
De vet-gedrukte groenten komen
deze maand in ruime mate op de
markt, U kent ons devies: koop ze,
want ze zijn het beste in de tijd, dat
de natuur ze levert. Bovendien zijn
ze dan goedkoop.
Andijvie, Bloemkool, Boerenkool,
Chin, kool, Kervel. Knolselderij. Kool
rabi, Koolrapen, Kroten (bieten), Pe
terselie, Prei, Kamenas, Rode kool,
Savoye kool, Schorseneren, Selderij,
Spruitjes, Uien, Veldsla, Winterpeen,
Witlof, Witte kool, Zuurkool.
Een aardig kerstgebruik in de
Engelse ziekenhuizen is het „Ca-
rol"-zingen. De zusters trekken
met lantaarntjes door de zalen
en zingen de oude kerstliederen.
Na lange jaren heeft Miep van
der Velde, van wier hand indertijd
„Alleen Geluk" verscheen, weer de
weg naar een roman gevonden. „De
honger van ons hart", heet haar
nieuwe werk, welks titel al iets zegt
over het niveau waarop het verhaal
zich beweegt. We vinden erin be
schreven, hoe de mens hier de
zloktersvrouw Anuntia God tracht
te ontwijken, om tenslotte Hem
recht in de armen te lopen. Als
achtergrond van het gebeuren te
kent Miep van der Velde met een
uiterst fijn penseel het wijde Frie
se land met zijn serene rust. De
felheid van Anuntia's leven, haar
verhouding tot een kunstenaar, haar
bunkering naar het moederschap en
tenslotte haar bestorming van het
geluk brengt de spanning in de
compositie. Een diep-religieuze ro
man, die ons enkele malen deed
denken aan de werken van J. An
ker Larssen. De persoon van Hu-
bert van Neerpelt, de kunstenaar kon
ons niet steeds geheel overtuigen. Het
werk is weelderig uitgegeven door
De Fontein, Utrecht, Sheed en Ward
Antwerpen.
Deze rubriek is er voor al onze lezers. Daarom
kan ook iedereen tips insturen. Laat uw licht
niet onder een korenmaat schijnen. Vele huis
vrouwen kunnen van uw ervaring en vernuft
profiteren. Tip-brieven kunnen gestuurd wor
den aan de redactie van dit blad.
Vandaag verwelkomen wij me
vrouw J.G. uit Geleen. die ons een
flink aantal tips tegelijk zond. Ter
aanmoediging zal zij een leerzaam
boekje over het inmaken ontvangen.
Lezeressen, scherp uw pen en zet u
aan het schrijven.
nenhuis-architect zou men de paedagoog
yan uw interieur kunnen noemen. U zult
in een bepaald geval zeggen: ik vind dat
diepe terra een prachtige kleur. De bin
nenhuis-architect kan u vertellen waar
om. Omdat warme kleuren ook inderdaad
warmte suggereren en.... tenslotte, om
dat u een mens bent, die op gezelligheid
(dus warmte) gesteld is.
TTIJ KAN dus in bepaalde gevallen uw
LA voorkeur voor iets of uw weerzin van
iets anders ik zou bijna zeggen, weten
schappelijk verklaren. Hij zal nooit ont
kennen, dat u er niet in zult slagen zelf
een huis of alleen maar een kamer in te
richten, naar uw eigen smaak. Maar
„smaak" is een grillig iets. Zij laat zich
cultiveren en zij kan geleid worden door
het nuchtere verstand. Beide worden door
de binnenhuis-architect in uw woning ge
bracht. De binnenhuis-architect is een
man, die als hij althans een goed vak
man en tevens kunstenaar is erin
slaagt, als het ware in de huid van zijn
opdrachtgever te kruipen.
Het hoogste ideaal voor de binnenhuis
architect moet zijn, dat hij nooit een in
terieur maakt, dat volkomen aan zijn ei
gen opvattingen beantwoordt. Natuurlijk
moeten zijn gevoel en kennis hem leiden,
maar hij mag nimmer zegge „Wat ik
mooi vind, dat is voor een ander ook
mooi". Hij is trouwens tevens zakenman
en hij zou dus, door deze redenering te
volgen, zijn eigen ruiten ingooien. Hij dient
zijn opdrachtgevers in staat te stellen,
straks, in het. door hem ingerichte huis,
zichzelf te kunnen zijn.
HET belangrijkste werk doet hij dan ook
in de tijd, die voorafgaat aan het
eigenlijke ontwerpen. Hij praat met zijn
opdrachtgever, probeert diens gezin goed
te leren kennen, peilt zijn karakter en dat
van zijn vrouw en houdt rekening met
soms tientallen speciale wensen. Hij pro
beert de goede verhouding te vinden tus
sen schoonheid en practische uitvoering,
maakt een kostenberekening, vertelt zijn
opdrachtgever welke mogelijkheden er zo
al zijn (de markt van moderne meubelen
is een zeer rijke) en als hij dat alles zelf
heeft verwerkt en afgewogen, komt hij
pas met zijn plannen voor de dag. Het
belang van de taak, die de binnenhuis
architect vervult, wordt steeds meer inge
zien. In de industrie, waar bijvoorbeeld
steeds meer betekenis wordt toegekend aan
de kleuren, omdat die een grote invloed
hebben op de menselijke geest, is hij soms
bepaald onmisbaar. In de grote instituten,
ziekenhuizen, hotels, op de grote passa
giersschepen, is de binnenhuis-architect,
vaak tevens kleur-adviseur, een figuur met
gezag geworden.
I OGISCH is het, dat ook in onze gewes-
L-J ten, waar industrialisatie het nieuwe
devies is, de binnenhuis-architect, inte
rieur-ontwerper, emplooi kon vinden. Een
stad als Breda telt er verschillende. Eén,
hunner is Paul Colette, wiens ontwerpen
éénmaal gerealiseerd objecten vorm
den voor de hierbij geplaatste foto's. De
ruimheid van Colette's talent blijkt reeds
uit het enorme verschil tussen de inrich
ting van de hall van de Zwanenberg-fa
briek in België en het interieur van Co
lette's eigen kamer. Het is alsof twee vol
komen verschillende ontwerpers aan het
werk zijn geweest. De hall ademt zake
lijkheid, zonder direct „koud" te zijn. Ge
vindt er ook de sfeer in van de hygiëne,
die in het bedrijf eerste voorwaarde zijn.
De kamer geeft als eerste indruk een
zeer warme huiselijkheid. Hiei gaat ge
zitten zonder uitnodiging. Let bovendien
eens op de mooie en toch practische in
deling. Het is namelijk een heel huis in
één kamer samengebracht. De brede pi
laar in het 1 ,'dden suggereert een schei
ding in drie vertrekken. De pilaar heeft
geen enkele andere functie, dan het even
aanstippen van een scheidingslijn in de
kamerruimte, die daardoor intiemer wordt,
zonder teveel aan diepte te verliezen.
De citroen is een natuurlijk en
goedkoop schoonheidsmiddel. Het
zuur van de citroen reinigt de porièn
en het aardige is hierbij, dat de
vrucht zelf als tampon fungeert. U
snijd haar eenvoudig in twee helften
en bewerkt met één zo'n helft de
huid. Massage met crème of olie
doet de rest. Het sap van een halve
citroen in het laatste spoelwater, na
een haarwassing, geeft uw haar een
prachtige soepelheid en een natuur
lijke glans.
Op de toilettafel niet alleen, maar
ook op de aanrecht mag de citroen
gezien worden. Gedroogde citroen
(waarvan het sap dus al gebruikt is)
kan men raspen en in puddingen,
cakes en pannekoeken verwerken.
Citroenschillen met een pakje vanil
lesuiker en een half ons gewone sui
ker vermengd en in een goed geslo
ten fles, die met water is bijgevuld,
bewaard, geven een verrukkelijke
saus voor puddingen e.d. In dit geval
de fles 14 dagen laten staan. De in
houd, aangemaakt met maizena ko
ken en klaar is de saus.
Gordijnen en tafelkleedjes behoeven
niet gesteven te worden om ze mooi
te krijgen. Voeg bij het water, waar
in u deze fijne spulletjes uitspoelt,
wat brandspiritus, in de verhouding:
één eetlepel op 5 liter water. Het re
sultaat is dubbel. Een wittere was
en...na het strijken zullen uw mooie
gordijnen en kleedjes een schitteren
de glans vertonen.
Nee, prettig zijn die niet in de
keuken. Doe bij het koken van
groenten eens een stukje toast, ge
wikkeld in een mouseline lapje in
het water. Het werkt perfect. En....
het kost u bijna niets.
Een vuil geworden haarborstel
kan men eenvoudig reinigen door
hem te wassen in lauw salmiakwa
ter. Naspoelen met koud water. Als
men over meer haarborstels beschikt
bestrooi er dan twee zeer dicht met
meel en wrijf die goed tegen elkaar.