VROUWENSPIEGEL Vader en moeder van 1200 kinderen Een Kerstmenu BINNENHUISARCHITECT, +EEN MAN, VELE MENSEN DE MENS IS HEEL GAUW VERWEND Boeken vrouw Kneepjes van het vak r k Duizend vulpennen vullen Onheils-melodie drijft velen tot zelfmoord Hoogtijdag Paedagoog van het interieur 1 9 DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 17 DECEMBER 1954 9 Een compleet dorp vaart over de oceaan KILOMETER-KERSTMENU J Gloriedagen voor tong en maag Varend dorp Mijn dochter en de dagen na 6 December Een man als paedagoog Z'JN ogen werden groot van ont- setting. Schrik en verontwaardi- I «mg over het barbaarse lawaai geerde hij af in een krijsend I Protest. Dymphy hield het voor ^(gemeende bijval. Ze tam-tamde I eens zo hard. Ev toen hebben p els opper-dirigent van het or- "est, maar een einde aan het con- brt gemaakt. Dymphy mag nu al ten haar jungle-instrument han teren als ze in de tuin speelt of bij Helpende geest Wilma liedje maakt furore Konijnmet mosterd gebraden Ziekelijke verering Houdt mahonie schoon GROENTENKALENDER Engelse Kersttradi'ti'e .De honger van ons hart WIE HET WEET MAG HET SCHRIJVEN DE binnenhuis-architect is uitgesproken een figuur van de moderne tijd: een specialist bij uitstek. Dat wil niet zeggen, dat zijn werk daarom minder interessant is. Er wordt nog weieens gedacht, dat het inschakelen van een binnenhuis-architect, wanneer men zijn woning laat inrichten, een zeker teken van snobisme is. Maar velen beschouwen het ook als nsobisme, wanneer ouders met hun kind naar een paedagoog gaan, omdat - hoewel zij over genoeg liefde voor hun kind beschikken - zij toch niet de juiste manier weten te vinden om een kind op te voeden. De bin- Citroen I Citroen II Stijven Geurtjes Haarborstels Vader en moeder van twaalfhonderd kinde renZe zullen je maar voor zo'n taak stellen! Nu moet ge dit ouderschap niet te let terlijk nemen, evenmm als ge dat moet doen ten opzichte van de kinderen waarom het gaat. De twaalfhon derd kinderen zijn na melijk bemanning en passagiers van het ss „Rijndam" van de Hol land-Amerika-lijn. En de vader en moeder zijn de chef-hofmees- aanzienlijk is, maar dat alles neemt niet weg, dat het een heel moei lijke taak is om twaalf- ter, de heer C. Vink en de „Hostess" van dit grote schip, mevrouw J. H M. Colose. Na tuurlijk heeft dit „ou derpaar" een staf van personeel die niet on- honderd mensen gedu rende een zeereis van pak-weg tien dagen zo danig te verzorgen, dat zij na afloop zeggen: „Het was alsof mijn huis op de zee dreef...." Uit ondervinding kun nen we meedelen, dat het aan boord van de „Rijndam" goed leven is. Wat dat betekent begrijpt slechts hij, die de ingewikkelde sa menleving aan boord kent. Er lopen veel merkwaardige mensen rond over'de vaste wal. Maar zij vallen pas op, als zij voet aan boord van een schip zetten. Intussen zitten vader Vink en moe der Colose met hun gasten letterlijk „opgescheept." De chef-hofmeester, een vriendelijke, ronde man, vertelt bijvoorbeeld met een oprecht-mee- Hegene die op een luxueus en groot schipals de Rijndameen zeereis maakt, heeft slechts enkele uren nodig om wat je noemt lastigte worden. Men wordt als passagier omringd met zorgen en het schijnt die als correcte geesten rondsnellende stewards erom te doen te zijn, uw wensen in te willigen, voor ze nog goed en wel bij u zijn opgekomen. Dat werkt nogal ingrijpend. Het is zoiets als wanneer men zijn kinde ren een dag bij oma laat logeren. Ook dat is ruimschoots genoeg om ze verwend te krijgen. Gelukkig, dat volwassen kinderen (want kind zijn wij allen) zich ook na zo'n periode van verwennerij, spoedig weer aanpassen warige blik over die vele passagiers, die bij het embarkeren tot de ontdek king komen, dat zij een dieet no dig hebben...De heer Vink neemt zul ke gevallen hoogst serieus. De scheepsarts onderzoekt het geval en komt dan opmerkelijk vaak tot de ontdekking, dat er niets is, dat voor de betrokken passagier een dieet noodzakelijk maakt. Waarom zij er dan om vragen? Verwend, door-en-door. Meer men sen dan ge denkt vinden het interes sant, dat er iets speciaals voor hen wordt bereid. Op een schip, waar mensen van allerlei slag bij elkaar wonen, moet de kok nu eenmaal een soort' ..eenheidssmaak" zien te ont wikkelen. De maaltijden moeten per fect zijn, maar zij moeten ook wat de smaak betreft, zowel een Ameri kaan als een man uit Delftzijl kun nen bevredigen. De kok - beter ware het te spreken van keuken-kunste naar, want dat is hij - slaagt daarin wonderwel. Maar de hyper-verwende lieden verlangen nu juist nog nèt iets meer. Al? u met ons eens afdaalt in de buik van het schip - meters beneden de waterlijn, waar een man in bur ger een vreemde verschijning is - zult u begrijpen, waar vader Vink zijn grijze haren aan heeft te danken. We staan in de proviand-ruimen. De chef-proviandmeester komt uit zijn spelonk gestapt en somt op. wat er Een hoekje non de bar aan boord van de „Rijndam" van de Holland- Amerika-lijn. Inrichting en.... in ventaris brengen de meest verwen de gast nog tot geestdrift. per reis zoal aan boord is. Wel, dat zijn tientallen tonnen aardappelen, ruim 13 ton vlees 'alles in grote vrieshuizen opgeslagen), duizenden kilo's fruit en groenten, honderden flessen wijn van uiteenlopende mer ken, millioenen sigaretten, vele balen suiker...kortom, het is de hoeveelheid waarvan een behoorlijk dorp een dag of vee tien lang heel aardig de maag kan vullen. Het is een complete ondergrondse stad, daar in het enorme lichaam van de „Rijndam". Moderne bakke rijen, waar men van de opdracht om Franse broodjes te bakken evenmin schrikt als van het bevel: vanavond 500 stuks bruinbrood. In de slagerij kan men u vertellen over de fijnste soorten vlees. In de koelruimen, waar het fruit ligt opgeslagen, z-u de ken ner graag eens overnachten als het er niet zo bitter koud was. Denk u eens in: mandarijnen uit Algerije, bananen uit Zuid-Amerika, dadels uit Fort Said, ananas uit India en appels uit de Midden-Beemster. Het geurt en het bloost de bezoe kers tegen. Het meest wordt men nog wel geimponeerd door de gedach te, dat al deze heerlijkheden vers aan boord zijn gebracht. De schepen van de Holland-Amerika-lijn komen in vele landen en van overal bren gen zij de specialiteiten mee. Als men terugkeert uit de diepte van het schip, doet de wereld daar boven. aan dek en in de fraaie salons, onwerkelijk aan. Hier geen spoor van die koortsachtige activiteit, behalve het stampen van de machines. Achter het (aan boord gedrukte), fraaie me nu gaat een apparaat schuil, dat de meest geblaseerde landrot met be wondering en verbazing vervult. Er Alleen het lage plafond wijst erop, dat dit niet de eetzaal van een groot hotel aan de vaste wal is. Maar verder is er niets, dat u in deze luxueuse zaal herinnert aan het feit, dat u zich op zee bevindt. Reizen is hier inderdaad genieten. 'JYET.O, Sinterklaas is weer naar Spanje. Maar als U meent dat daarmee de rust is teruggekeerd, vergist U zich. Sinds de ochtend van 6 December gebeuren er merk waardige dingen in onze huiskamer. Dymphy wandelt rond de tafel met een voorwerp dat het geluid maakt van een Afrikaanse tam-tam en ze beschikt over een miniatuur-haan die in opgewonden staat - het sleu teltje is telkens zoek - nijdige be wegingen maakt met zijn blikken corpus. Bovendien heeft ze een stoombootje gekregen, waarop ze kan fluiten. Een volledige uitrusting voor een cacaphonisch muziekcorps is het, waarmee de goede Sint haar heeft bedeeld. En om de zaak een beetje tn evenwicht te brengen, heeft hij ook een pop, een tafe't'e. een bouw doos en wat prentenboeken ge bracht. Het zal zo'n vaart niet lopen, dachten we die ochtend. Eerst komt natuurlijk de pop, vervolgens de I bouwdoos en daarna krijgen de la- waai-instrumenten nog enige aan dacht. Jawel, we hadden de attractie van de tam-tam onderschat, die trom in zakformaat, waaraan twee belletjes z\jn bevestigd. Laat men bot ding rond zijn lengte-as draaien dan beginnen de belletjes niet al- 'een te bellen, maar ze beroeren bovendien het trommelvel, waar door het geluid ontstaat, dat een le gertje kannibalen produceert als et sein voor de rituele mensen- Jacht wordt gegeven. Dymphy begreep het al gauw. En ve vond het prettig, haar kleine broer de wonderen van het instru ment te kunnen demonstreren. Tus- ten de box-spijlen door zat Renè ,[C,,aan de overvloed van de Sin- e> klaastafel te vergapen. En mocht 'J getwijfeld hebben aan het unie- f karakter yan deze ochtend, dan tn r?'e twÜfel toch weggenomen i hrachtVmP^ly tTOm in beweging oma vertoeft. Want bij oma heeft Sinterklaas het ding gebracht en zelf moet de goede bisschop de con sequenties van die onbezonnen daad maar dragen. Als we beweerden, dat er sinds 6 December vreemde dingen gebeu ren in ons huis, dan hebben we ook niet slechts het oog op de tam-tam. Dan denken we ook aan de gekleur de prentenboek-olifant, die Renè met één forse handbeweging in tweeën heeft gedeeld, aan het speel tafeltje, in de la waarvan men merkwaardige zaken kan aantref fen, zoals bouillonblokjes en man chetknopen, die een dag of wa.t zoek zijn geweest. En ook aan de choco lade-kikker, waarvan de resten plotseling het tafelkleed en de stoe- lenbekleding sierden. Sinterklaas had zijn best gedaan. Hij kon rustig naar Spanje terugkeren. Maar zou hij ons achteraf vragen naar de ge zamenlijke indrukken van zijn ijver dan borgen we zijn brief toch maar spoorloos op. Dan had de post het schrijven maar zoek gemaakt. moet wat gebeuren op zo'n enorm schip, voor het liefelijk geklingklang van een soort gamelan de passagiers oproept voor ontbijt, lunch of diner! Zodra de halve koeien - keurig in partjes verdeeld en geurig - uit de keukens komen, treedt de chef-hof meester naar voren. Hij regelt de ta fel-indeling, strijkt hier een plooi glad en lost daar een kwestie op. Het is het grote (zeg vooral niet: grove) werk. Voor het fijne werk zorgt me vrouw Colose, de .Hostess". Zij behoort wel tot de opmerkelijk ste figuren op de Rijndam. Zit u met drieën aan een tafeltje in de Palm-court en smeekt ge inwendig om een vierde man voor een partij tje bridge? De Hostess zal u aan zo'n vierde man helpen. U wilt graag eens heel diep pra ten over theologie ('n gewild onder werp, aan boord - heel vreemd), welnu, allicht is er onder de circa 600 passagiers een dominee te vin den. Ge verveelt u? De hostess ral v de typische scheeps-spelletjes le ren, zoals shuffer-board (een krui sing tussen mens-erger-je-niet en sjoelbakkendektennis of iets an ders. Ge kunt zwemmen aan boord, er is een bibliotheek van formaat, er reist een uitstekend strijkje mee: kortom, wie zich verveelt is maar een vervelende vent. Maar zoals we hiervoor al zeiden: iedereen is gevoelig voor verwenne rij. Praat daarover eens met de heer P.J. van de Hall, die klerk is in het kantoor van de steward. Per reis ver schaft hij de passagiers rond tiendui zend velletjes schrijfpapier, vierdui zend enveloppen en vijfduizend prent kaarten waarop de ..Rijndam" staat afgebeeld. Hij vult duizend en meer vulpennen („Als ik trouw krijgt mijn vrouw een wandspreuk: „We don't fill fountain-pens" - Wij vullen geen vulpennen) en hij beantwoordt de gekste vragen in vier talen. „Zorgen en nogeens zorgen" is het motto van de mensen, die de passa giers op een zeereis bijstaan. Men put zich uit in het zoeken van mo gelijkheden om toch vooral het spook van de verveling van de monsterrol te krijgen. Op de „Rijndam" piekerde men veertien dagen geleden al over de kerstviering. Wat doen we voor de kinderen? Wat zou er te maken zijn van een bal aan dek, met sprookjes achtige verlichting? Hoe moet het kerstdiner eruit zien? Tja, dat kerstdiner... Een meester werk op zich. Zeventien gangen van de meest uitgelezen gerechten. Er is kalkoen, salade van jonge kippetjes en nog veel meer. U ziet, tong en maag beleven gloriedagen op zee. Niet de eigenaardige bekoring van het reizen op zee, maar veeleer de fantastische verzorging van iedere passagier, is dan ook de beste recla me voor de Holland-Amerika-lijn. 1 konijn, mosterd, zout 200 g. boter or marga rine. 1 kleine ui, 2 eetlepels tomatenpu ree. Het konijn goed was sen, laten uitdruipen en met zout bestrooien. De binnenkant dik met mosterd bestrijken. De boter of margarine zo heet maken dat het schuim juist begint weg te trekken. Hierin het konijn looi bruin bra den. Op het laatst het levertje toevoegen en het vuur temperen. De ui schoonmaken, snip peren, bij de jus voe gen en het konijn na- braden tot het vlees ge makkelijk van de bot ton loslaat (1 a 2 uur). Het konijn uit de pan nemen en de jus met water afmaken. HET TOETJE Gebonden macaronisoep Konjjn gebraden niet mosterd Stoofperen Puree Sneeuwpudding met frambozensaus 1/4 liter melk, vanil lestokje of 1 pakje vanillesuiker, zout, 2 eiwitten. 1/8 1. slag room, 75 g. (5 eetle pels) suiker, 9 g. ge latine (4 blaadjes), 75 g. rode en groene ge- confijte kersen, lh flesje frambozensap met water aangevuld tot 2Vj dl., aardappel meel, suiker. Een puddingvorm be strijken met slaolie en omgekeerd wegzetten. Poedergelatine weken in tweemaal zoveel wg- ter als gelatine, bladge- latine weken in ruim water. De melk aan de. kook brengen met het open gespleten vanillestokje (vanillesuiker pas na het koken toevoegen) De melk iets laten af koelen, de gelatine (bladgelatine goed uit knijpen) er in oplossen en de suiker toevoe gen. Het vanillestokje uit het mengsel nemen. De geconfijte kersen klein snijden. De slagroom en de ei witten stijfkloppen en- vermengen met de kleingesneden geconfij te vruchtjes. Wanneer de massa lobbig begint te worden deze over doen in de puddingvorm Het verdunde frambo zensap binden met aan gemengd aardappelmeel en op smaak afmaken met suiker. Wanneer de pudding stijf is, deze keren op een glazen schotel. Er omheen eon deel van de vruchten- sapsaus schenken en de rest er apart bij geven. Dit kerstmenu - u ziet, dat 't wel even zorg ver eist, maar toch zeker uitvoerbaar is - komt u op ongeveer f 8,50. Het is berekend op vier per sonen. Heel Italië zingt vandaag de dag op droeve toon „Sterren stralen, engelen wenen om jou, Wilma...." Dit liedje, dat in en kele dagen tijds een schlager werd, slaat op Wilma Montesi, het Italiaanse meisje dat onder verdachte omstandigheden dood aan het strand werd gevonden. Haar heengaan bracht beroering in het politieke leven in Italië en nu wordt datzelfde meisje bezongen in een liedje, waarvan de woorden van een huilerige sentimentaliteit zijn. Men speelt het overal. ledereen kent en zingt de woorden. Gulzig drinkt Italië de melancholie in, die het nog steeds onbekende lot om spoelt van de mooie Wilma. In een wereld als die van nu is het signaleren van zoiets wansmakelijks als dit liedje eigenlijk overbodig werk. Er is echter meer. Het lied is gezet op de muziek van een oude wijs, die ooit de bedenkelijke bijnaam had van „zelfmoord-melodie". Tussen de beide wereldoorlogen componeerde een Hongaar een melo die, die hij ..Trieste Zondag" noem de. Deze melodiê appelleerde direct aan de melancholie van vele Honga ren, die de veranderde tijden niet meer baas konden. Boedapest, de pralende en stralende stad, die van binnen werd aangevre ten door een razend verdriet en een gevoel van hopeloosheid, telde toen veel zelfmoordenaars. Voor deze lie den was „Trieste Zondag" vaak het laatste lied dat zij hoorden. De me lodie scheen hen in een ban te van gen waaruit niet te ontkomen was. Niemand heeft precies geweten waar in die noodlottige kracht school. Men wist alleen, dat de melodie velen hui ten de controle van verstand en wil heeft gevoerd. Nu is diezelfde melodie weer opge doken in Italië en nu zijn het de Italiaanse kranten, die spreken van eeA zelfmoord-epidemie, zoals men die in de geschiedenis van de mu ziek nog niet gekend heeft. De politie vraagt zich af, of zij aan deze ziekelijke en gevaarlijke Wilma- verering paal en perk moeten stellen en het liedje moet verbieden. Uitge vers beraden zich over de vraag, of men de muziek maar zal verbranden. Maar de gevolgen kunnen dan nog ernstiger zijn. En intussen blijft Ita lië zingen: „Eeuwig ruist de zee en bewaart zij het geheim van jouw laatste tocht, Wilma...." Mahoniehouten meubels zijn werke lijk prachMt'kken en >et is dus no dig: dat men er de bejte zorgen aan besteedt. Vooral de Amerikaanse ma honiehoutsoorten worden hoog: ge schat en hier onder nemen de Cu baanse soorten (Acajou) de allereer ste plaats in. Voor de regelmatige schoonmaak van de meubels passen wij de volgen de methode toe: zoals altijd worden de meubels eerst stofvrij gemaakt, waartoe we gewoonlijk zachte doe ken gebruiken. Als het gebeeldhouw de meubels betreft, borstelen we de bewerkte delen met een zacht bor steltje geheel stofvrij. Met de stof zuiger wordt dit werkje in zeer be perkte tijd en op degelijke manier op geknapt. Vervolgens kunnen we ze in de was zetten: We doen de was tus sen twee doekjes, zodat ze gelijkma tig over de oppervlakte verdeeld wordt en geen vette strepen veroor zaakt. Bovendien kiezen we zoveel mo gelijk was in de kleur van het hout. Daarna wrijven wij met zachte wol len doeken het hout weer glanzend. De vet-gedrukte groenten komen deze maand in ruime mate op de markt, U kent ons devies: koop ze, want ze zijn het beste in de tijd, dat de natuur ze levert. Bovendien zijn ze dan goedkoop. Andijvie, Bloemkool, Boerenkool, Chin, kool, Kervel. Knolselderij. Kool rabi, Koolrapen, Kroten (bieten), Pe terselie, Prei, Kamenas, Rode kool, Savoye kool, Schorseneren, Selderij, Spruitjes, Uien, Veldsla, Winterpeen, Witlof, Witte kool, Zuurkool. Een aardig kerstgebruik in de Engelse ziekenhuizen is het „Ca- rol"-zingen. De zusters trekken met lantaarntjes door de zalen en zingen de oude kerstliederen. Na lange jaren heeft Miep van der Velde, van wier hand indertijd „Alleen Geluk" verscheen, weer de weg naar een roman gevonden. „De honger van ons hart", heet haar nieuwe werk, welks titel al iets zegt over het niveau waarop het verhaal zich beweegt. We vinden erin be schreven, hoe de mens hier de zloktersvrouw Anuntia God tracht te ontwijken, om tenslotte Hem recht in de armen te lopen. Als achtergrond van het gebeuren te kent Miep van der Velde met een uiterst fijn penseel het wijde Frie se land met zijn serene rust. De felheid van Anuntia's leven, haar verhouding tot een kunstenaar, haar bunkering naar het moederschap en tenslotte haar bestorming van het geluk brengt de spanning in de compositie. Een diep-religieuze ro man, die ons enkele malen deed denken aan de werken van J. An ker Larssen. De persoon van Hu- bert van Neerpelt, de kunstenaar kon ons niet steeds geheel overtuigen. Het werk is weelderig uitgegeven door De Fontein, Utrecht, Sheed en Ward Antwerpen. Deze rubriek is er voor al onze lezers. Daarom kan ook iedereen tips insturen. Laat uw licht niet onder een korenmaat schijnen. Vele huis vrouwen kunnen van uw ervaring en vernuft profiteren. Tip-brieven kunnen gestuurd wor den aan de redactie van dit blad. Vandaag verwelkomen wij me vrouw J.G. uit Geleen. die ons een flink aantal tips tegelijk zond. Ter aanmoediging zal zij een leerzaam boekje over het inmaken ontvangen. Lezeressen, scherp uw pen en zet u aan het schrijven. nenhuis-architect zou men de paedagoog yan uw interieur kunnen noemen. U zult in een bepaald geval zeggen: ik vind dat diepe terra een prachtige kleur. De bin nenhuis-architect kan u vertellen waar om. Omdat warme kleuren ook inderdaad warmte suggereren en.... tenslotte, om dat u een mens bent, die op gezelligheid (dus warmte) gesteld is. TTIJ KAN dus in bepaalde gevallen uw LA voorkeur voor iets of uw weerzin van iets anders ik zou bijna zeggen, weten schappelijk verklaren. Hij zal nooit ont kennen, dat u er niet in zult slagen zelf een huis of alleen maar een kamer in te richten, naar uw eigen smaak. Maar „smaak" is een grillig iets. Zij laat zich cultiveren en zij kan geleid worden door het nuchtere verstand. Beide worden door de binnenhuis-architect in uw woning ge bracht. De binnenhuis-architect is een man, die als hij althans een goed vak man en tevens kunstenaar is erin slaagt, als het ware in de huid van zijn opdrachtgever te kruipen. Het hoogste ideaal voor de binnenhuis architect moet zijn, dat hij nooit een in terieur maakt, dat volkomen aan zijn ei gen opvattingen beantwoordt. Natuurlijk moeten zijn gevoel en kennis hem leiden, maar hij mag nimmer zegge „Wat ik mooi vind, dat is voor een ander ook mooi". Hij is trouwens tevens zakenman en hij zou dus, door deze redenering te volgen, zijn eigen ruiten ingooien. Hij dient zijn opdrachtgevers in staat te stellen, straks, in het. door hem ingerichte huis, zichzelf te kunnen zijn. HET belangrijkste werk doet hij dan ook in de tijd, die voorafgaat aan het eigenlijke ontwerpen. Hij praat met zijn opdrachtgever, probeert diens gezin goed te leren kennen, peilt zijn karakter en dat van zijn vrouw en houdt rekening met soms tientallen speciale wensen. Hij pro beert de goede verhouding te vinden tus sen schoonheid en practische uitvoering, maakt een kostenberekening, vertelt zijn opdrachtgever welke mogelijkheden er zo al zijn (de markt van moderne meubelen is een zeer rijke) en als hij dat alles zelf heeft verwerkt en afgewogen, komt hij pas met zijn plannen voor de dag. Het belang van de taak, die de binnenhuis architect vervult, wordt steeds meer inge zien. In de industrie, waar bijvoorbeeld steeds meer betekenis wordt toegekend aan de kleuren, omdat die een grote invloed hebben op de menselijke geest, is hij soms bepaald onmisbaar. In de grote instituten, ziekenhuizen, hotels, op de grote passa giersschepen, is de binnenhuis-architect, vaak tevens kleur-adviseur, een figuur met gezag geworden. I OGISCH is het, dat ook in onze gewes- L-J ten, waar industrialisatie het nieuwe devies is, de binnenhuis-architect, inte rieur-ontwerper, emplooi kon vinden. Een stad als Breda telt er verschillende. Eén, hunner is Paul Colette, wiens ontwerpen éénmaal gerealiseerd objecten vorm den voor de hierbij geplaatste foto's. De ruimheid van Colette's talent blijkt reeds uit het enorme verschil tussen de inrich ting van de hall van de Zwanenberg-fa briek in België en het interieur van Co lette's eigen kamer. Het is alsof twee vol komen verschillende ontwerpers aan het werk zijn geweest. De hall ademt zake lijkheid, zonder direct „koud" te zijn. Ge vindt er ook de sfeer in van de hygiëne, die in het bedrijf eerste voorwaarde zijn. De kamer geeft als eerste indruk een zeer warme huiselijkheid. Hiei gaat ge zitten zonder uitnodiging. Let bovendien eens op de mooie en toch practische in deling. Het is namelijk een heel huis in één kamer samengebracht. De brede pi laar in het 1 ,'dden suggereert een schei ding in drie vertrekken. De pilaar heeft geen enkele andere functie, dan het even aanstippen van een scheidingslijn in de kamerruimte, die daardoor intiemer wordt, zonder teveel aan diepte te verliezen. De citroen is een natuurlijk en goedkoop schoonheidsmiddel. Het zuur van de citroen reinigt de porièn en het aardige is hierbij, dat de vrucht zelf als tampon fungeert. U snijd haar eenvoudig in twee helften en bewerkt met één zo'n helft de huid. Massage met crème of olie doet de rest. Het sap van een halve citroen in het laatste spoelwater, na een haarwassing, geeft uw haar een prachtige soepelheid en een natuur lijke glans. Op de toilettafel niet alleen, maar ook op de aanrecht mag de citroen gezien worden. Gedroogde citroen (waarvan het sap dus al gebruikt is) kan men raspen en in puddingen, cakes en pannekoeken verwerken. Citroenschillen met een pakje vanil lesuiker en een half ons gewone sui ker vermengd en in een goed geslo ten fles, die met water is bijgevuld, bewaard, geven een verrukkelijke saus voor puddingen e.d. In dit geval de fles 14 dagen laten staan. De in houd, aangemaakt met maizena ko ken en klaar is de saus. Gordijnen en tafelkleedjes behoeven niet gesteven te worden om ze mooi te krijgen. Voeg bij het water, waar in u deze fijne spulletjes uitspoelt, wat brandspiritus, in de verhouding: één eetlepel op 5 liter water. Het re sultaat is dubbel. Een wittere was en...na het strijken zullen uw mooie gordijnen en kleedjes een schitteren de glans vertonen. Nee, prettig zijn die niet in de keuken. Doe bij het koken van groenten eens een stukje toast, ge wikkeld in een mouseline lapje in het water. Het werkt perfect. En.... het kost u bijna niets. Een vuil geworden haarborstel kan men eenvoudig reinigen door hem te wassen in lauw salmiakwa ter. Naspoelen met koud water. Als men over meer haarborstels beschikt bestrooi er dan twee zeer dicht met meel en wrijf die goed tegen elkaar.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 9