ABRAHAM MAGARRIS, aartsoplichter en vervalser N.v. Jan Fl Hendrikx TRANSITOR: levensader van nieuwe technische wereld HOND was tien jaar POSTBODE 695,- Trouw en vernuft Rokershoest DOMPROOST Woninginrichting Een oude geschiedenisv die nieuw kon zijn... Huwelijkszwendelaar in 't groot Bram van Sluijs in 's konings rok NA ELECTRONICASTEREATRONICA VERONTREINIGD GERMANIUM TOEKOMSTIGE KRACHTBRON Help ers m nood DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 27 SEPTEMBER 1954 Frans monument voor Duitse herders PEL EN WIM NAAR GOES Causerie voor wielerclub „De Locomotief" Boekenplank MARKTEN Geëtaleerd Gemakkelijk slank worden SCHUIMRUBBER Exclusieve Gothische slaapkamer 595— 640— BOSCHSTRAAT 1-3, BREDA. DE ONDERGANG VAN UR ALLE begin is moeilijk, dat had Abraham Ma- relaties- Daarop begon hij eigen zaken te drij- garris in zijn jeugd ondervonden. Toen zat ven. die daarin bestonden, dat wij wissels van hij overdag op een kantoor in Rotterdam, maar diverse handtekeningen voorzag en ze daarna des avonds oefende hij zich in het nabootsen van inde. handtekeningen van zijn patroon en diens zaken- GELEERDE BOEF Het duurde niet lang of het bedrog kwam uit en de nog minderjarige were veroordeeld tot geseling, brand merken en twaalf jaar tuchthuis. Had hij niet dadelijk zo'n diep berouw ge toond, dan was het nog slechter met hem afgelopen, want in Rotterdam viel niet met geldzaken te spotten. In het tuchthuis ging hij voort, zich zo voor beeldig te gedragen, dat men hem vier jaar van zijn straf kwijt schold. Nauwelijks was hij ontslagen of hij vertrok naar Brussel, waar avontu riers een betere kans maakten, dan in de Hollandse steden. Daar leefde hij jarenlang van bedrog en chantage, tot hij op een kwade dag te ver ging. Voor de tweede maal werd hij in het open baar gegeseld, en werd een nieuw merk tussen zijn schouders gebrand. Daarop werd hij uit de stad gebannen en door gerechtsdienaren buiten de Mechelse poort geleid. Zijn vrouw en twee kinderen bleven in Brussel ach ter: zij hoorden nimmer meer iets van hem. Onderweg naar het Noorden wist Magarris een goed gevulde beurs te bemachtigen en stak zich daarvan in de kleren, en zo kon hij, in een zwie rig uniform, als cadet in het regiment van Carnabée, het dorp Roosendaal binnenrijden, waar hij zijn intrek nam in een logement op de Markt. Hij heet te nu Jean Piron. Het duurde niet lang of hij had re laties aangeknoopt met een niet meer jonge, maar rijke juffrouw, die geimpo- neerd was door zijn optreden. Om haar te overtuigen, dat ook hij niet geheel onbemiddeld was, nodigde hij haar en haar broer uit voor een speelreisje naar Vlaanderen, waar zijn bezittingen lagen. Een rentmeester, die hij van vroeger kende, had beloofd hem te hel pen en zo kon men er getuige van zijn dat Jean Piron de zaken van het land goed dat hij voor één dag het zijne mocht noemen uitvoerig met de rentmeester besprak. Nu waren alle bezwaren opgeheven en Abraham Ma garris huwde met deze dame, die aldus zijn tweede officiële vrouw werd. Het toeval wilde, dat niet lang daar na, de pastoor van Roosendaal, bezoek kreeg van zijn broer, een pater uit Brussel, die Jean Piron op slag her kende, want hij had hem op het scha diensten aan, en werd in het Franse le ger aangenomen als regimentsarts, dank zij een met vele lakken voorzien diploma van een universiteit, die toe vallig in vijandelijk gebied lag. Het militair gezag begreep weldra dat deze arts meer in zijn mars had en benoemde de reeds tweemaal ge brandmerkte misdadiger tot commis saris van de levensmiddelenvoorzie ning van de troepen, die aan de Rijn lagen. Voortaan onderhandelde Magarris over de aankoop van voedsel, incas seerde bij elke transactie de gebrui kelijke steekpenningen en leefde daar goed van. Aan elke oorlog komt echter een ein de, en zo ook aan deze. Abraham Ma garris haastte zich eervol ontslag te nemen, eer men een onderzoek naar zijn beheer kon instellen: daarna ver dween hij spoorloos maar dook niet lang daarna in een andere gedaante op. Op de vier - en - twintigste Februari 1764 stapte de geleerde doctor Johan nes Cato Kamerling te Rotterdam in 't schip, dat naar Brouwershaven voer. Daar wilde hij zijn geluk beproeven. Reeds op de boot hac' hij de schipper voorzichtig ondervraagd om te weten of er voldoende rijke en vrome lieden in Brouwershaven woonden, want daar had hij het op voorzien. Nimmer om een passend woord ver legen, deed hij al de volgende morgen de ronde door het stadje, en kon zich hier en daar al zo'n beetje indringen. Bij de predikant kreeg hij een aanbe veling los, en de secretaris wist hij te overtuigen met diverse, onlangs ver vaardigde diploma's. Zo kreeg hij al spoedig toestemming om in Brouwers haven zijn dokterspractijk uit te oefe nen. Geleidelijk liet hij zich in gesprek ken ontvallen, dat hij heel wat goede ren en huizen in Reinsberg in het Rijn land bezat en bovendien nog een grote erfenis had te wachten van zijn neef. Deze was lid van de Raad van Indië en directeur-generaal van Java en de buitenbezittingen en factorijen van de Verenigde Oost - Indische Compagnie. Meer niet! Het bedrag der erfenis dat hij slechts met zijn enige zuster be hoefde te delen, bedroeg, aan de lage kant geschat, drie millioen honderd twintig duizend gulden. Met die troef in de hand vroeg hij Maria van de Bijl, de dochter van de r -dste burgemeester der stad tenhu- ten korte metten met de bedrieger die diezelfde avond in alle stilte vertrok, onderweg inde hij nog zoveel hij kon bij de pachters van zijn vrouw, die hij zo overhaast had verlaten. OORLOG Deze geschiedenis speelde zich af in het jaar 1756. Niet lang daarna brak de oorlog uit, die zeven jaar zou du ren. Abraham bood onmiddellijk zijn welijk. Het meisje stemde toe, maar haar vader wilde nog meer zekerheid. Nu, daar kon Abraham wel voor zor gen. Met behulp van een zwarte han delaar uit Reinsberg waarmee hij in oorlogstijd zaken had gedaan, zette hij 'n briefwisseling op touw met zijn niet bestaande zuster. Tenslotte kwam zelfs het befaamde testament van neef op tafel, gegarandeerd en geratificeerd, door de bewindhebberen van de kamer van Amsterdam van de Verenigde Oost Indische Compagnie. Dit knap stuk vervalsingskunst was de klap op de vuurpijl. De burgemees ter was meer dan tevreden en op 31 Juli 1764 werd het huwelijk voltrok ken ten overstaan van schepenen van Brouwershaven. Eenmaal gehuwd met de dochter van een rijk en invloedrijk man achtte Abraham zich voor het leven gedekt. Hij nam zijn masker af. Zijn vrome gesprekken, waardoor hij dagelijks zijn medeburgers had ontroerd, ver stomden. Zelden of nooit zag men hem nog in de kerk en hij verwaarloosde zijn practijk. ONTKNOPING De twijfelaars, die hij maandenlang met zijn bewijzen het zwijgen had op gelegd, kregen nu eerst recht argwaan en zij begonnen anonieme brieven te zenden naar lage en hoge dienaren van de justitie. Op de duur was het hele stadsbestuur op Abrahams schoon vader na overtuigd, dat hij niet de man was, die hij voorgaf te zijn. Eindelijk twaalf maanden nadat Abraham de stad betreden had besloot men eens informaties in te een onbekende grootheid, zijn zuster was en bleef onvindbaar en van de schatrijke neef had niemand ooit ge hoord. Inmiddels had men Abraham bij het gerecht ontboden, waar hij terstond naar toe ging, in de mening dat de in houd van anonieme brieven weerlegd moest worden. Nooit had hij vermoed dat het stadsbestuur zou handelen ach ter de rug van de oudste burgemeester om. In de hoop nog te kunnen ontsnap pen, hield hij tegen de klippen op, zijn onschuld vol. maar de feiten spraken zulk een duidelijke taal, dat hij ten slotte wel moest bekennen. Op de vijftiende November 1765 werd hij veroordeeld om onder de galg te Brouwershaven met een strop om de hals, zeer streng met roeden te worden gegeseld, en met het dubbel zwaard te worden gebrandmerkt. Daarna werd hij naar Middelburg overgebracht, om daar in het rasphuis zijn verder leven te slijten. Twee jaar later deed hij nog eens van zich spreken. Tesamen met een arbeider uit de Munt, die voor eigen rekening en risico Zeeuwse daalders had geslagen, en daarvoor eveneens levenslang gekregen had, wist hij te ontsnappen. Ver kwamen de heren niet Bij Wouw werden ze gegrepen en on der sterk geleide naar Middelburg te ruggebracht. Meer dan dertig jaar lang was Abra ham Magarris een sieraad van het Middelburgse rasphuis, waar hij veel dan ook meer als een graag geziene gast dan als tuchthuisboef behandeld. winnen bij de burgemeester van de stad Reinsberg, bij de universiteit van Duisburg, waar hij zou hebben gestu- deerd en bij de Kamer van Amster- bezoekers trok, zodat de cipiers fooi- dam van de Verenigde Oost - Indische en konden beuren. Daarom werd hij Compagnie. Dr. Johannes Cato Kamerling bleek I JACQUES R. W. SINNINGHE gRAM VAN SLUIJS, de Vlissinyse amateur-wielrenner, draagt nu weer al bijna een jaar de wapenrok. Bram die al een goede staat van dienst heeft sinds ehy voor het eerst de „velo" beklom, zal dus nog een maand of acht moeten dienen vóór hy zich weer als actief wielrenner kan doen gelden Er is echter goede hoop dat hij misschien toch iets eerder zijn mili taire opleiding kan beëindigen, en dan gaat Bram weer direct in training, want hij heeft nu eenmaal zyn hart aan de wielersport verpand. Wielrenner is er nog acht maanden niet bij De militaire diensttijd is voor vele sportmensen funest; de praktijk heeft het bewezen en vooral wielrenners kunnen daar van meespreken. We hoeven alleen maar te wijzen op de Zeeuwse amateur Kees Oosthoek uit 's Heerenhoek en Karei Inghels uit Sas van Gent, die nu al weer geruime tijd de wapenrok hebben uitgetrokken en zich met de wielrennerij bezig hou den, maar nog steeds niet hun vorm van weleer terug hebben. Er is ech ter nog iets dat funest kan worden voor de verdere loopbaan van de wiel renner. Sommige van hun supporters laten hun favoriet zogezegd in de steek als zij hem niet meer in de „uit slagen" tegenkomen of in wedstrijden aan het werk zien, wat vaak onmoge lijk is als je militair bent. Bram van Sluijs heeft in zijn „goeie" tijd, dus toen hij actief wielrenner was, zo'n zestigtal supporters gehad en A AN DE ONBEDREIGDE dictatuur van de electronica, die tot voor kort de technische wereld als een oppermachtig mo narch regeerde, gaat spoedig een einde komen. Kleine metaal elemen tj es, nietig in aanzicht, verbijsterend in hun uitwerking, doen de troon van Majesteit Electronenbuis wankelen. Sterea- tronica is de verzamelnaam van alle technische nouveauté's, die door de uitvinding van de transistor binnen het domein der wer kelijkheid zijn getrokken. Nog beperkt zijn de toepassingen van de nieuwe uitvinding, die echter chemici, physici en laboranten voor een dermate groot aantal mogelijkheden stelt, dat de ver wachting gerechtvaardigd is dat over enkele decennia alles, wat de mens aan luxe en comfort omringt zijn levensader zal vin den in de transistor. Ivloerenaanleg een stofvrije atmosfeer verkregen en worden de diverse werkbanken met uiterste precisie op gesteld. Men krijgt dan ook veel meer het idee van een atelier dan van een fabriek. SNELLE UITBREIDING De koopman schold de bak ker uit, maar de laatste zwoer bij hoog en laag, dat hij steeds vijf broodjes in het mandje leg de. Men besloot het dier de vol gende morgen te volgen. Men constateerde, dat de hond van de normale weg afweek, een zij straat in sloeg, over een hek sprong en in een oude stal be landde. Daar lag zijn vrouwtje met vijf jongen. Moeder-hond was ziek en kon niet voor voed sel zorgen. Iedere morgen had het dier hier twee van de vijf broodjes afgeleverd! (Van onze Parijse correspondent) IN tanslebourg, in het Franse Savoye staat sedert enige dagen een ge- denkteken voor de overleden hond Flambeau. Deze Duitse herder fungeerde tien jaar lang als postbode. Hij onderhield nl. de verbinding tussen het postkantoor van het in het groene dal gelegen stadie Lande bourg en het 2700 meter hoger gelegen Fort Sollilre dThond'deed zRn dienst bij ondraaglijke hitte en dertig graden vorst, bij regen onweer en sneeuw. Als de sneeuw en het latente lawinegevaar de normale verbin dingen onderbrak, was de bezetting van het fort uitsluitend on Flam beau aangewezen. Nooit liet de trouwe hond verstek gaan. In samen- werking met de vereniging tot dierenbescherming in Grenoble heeft de teken'"8 VS" f°rt gelden in£ezame'd voor een prachtig gedenk- dier werd verpleegd kwam de eerste I dagelijks op bezoek. Maarindien men de steeds uit gebreider wordende hondenliteratuur na gaat zijn er duizenden trouwe die ren, die een dergelijke eer hebben ver diend. Wat denkt U b.v. van de spaniel Kim, die elf mensenlevens van een vreselijke dood redde door tijdig brandalarm te geven? In een juist verschenen boek vertelt de dierenarts dr. Barat o.a., dat de hond van de Franse koningin Marie- Antoinette het lijden van zijn mees teres niet kon verdragen en zelfmoord heeft gepleegd. Toen de koningin ge vangen werd genomen, ontfermde zich een eenzame vrouw over het zwerven de dier. Zij woonde op 'n zesde étage, roen de koningin haar laatste tocht maakte en in de beulskar het huis voorbij reed begon de hond vreselijk te beven en te janken. Even later 5 *Tte zioh naar beneden. Dupont de Nemours schreef over een hond, die in de 19e eeuw door de bekende dok ter Pilrac met een gebroken poot op straat werd gevonden. De arts nam het dier mee en verzorgde het uitstekend. Toen de hond genezen was verdween hij weer. Dr. Pilrac was het voorval al bijna vergeten toen het dier zich enige maanden later weer meldde. Het be tuigde nogmaals zijn grote dankbaar heid voor de genoten verpleging en poogde daarna de arts in een bepaal de richting mee te trekken. Toen de dokter aarzelde, trok de hond hem aan zijn jas. Dr. Pilrac volgde daarna het dier. Het leidde hem ongeveer zes ki lometer verder, aan een bosrand waar een moeder-hond lag, eveneens met een gebroken voorpoot. De dokter nam ook deze hond mee. Zolang het ZULU WILDE GEEN ANDERE Ook de schrijver Alphonse Allais had een opmerkelijke hond, Zulu ge naamd. Allais zond zijn hond iedere morgen op stap om zijn kranten op te halen. Zijn verkoper wist precies, wat de schrijver dagelijks wilde lezen. Maar aangezien de opvattingen van Allais op een gegeven ogenblik niet meer parallel liepen met die van Bou- langer besloot de eerste voortaan ook andere hoofdartikelen te lezen. Er is in het leven van honden nog veel, dat tve niet kunnen verklaren Hij stelde zijn krantenverkoper op de hoogte en stuurde de andere mor gen weer zijn hond. Deze weigerde echter obstinaat de nieuwe bladen te accepteren. Hij bleer vragen om de oude, bekende bladen en toen de ver koper wederom weigerde gebruikte hij geweld. Zulu greep de arm van de verkoper in zijn bek en stuurde zo de hand naar een krant, die de baas tot nog toe iedere morgen had gelezen. Sommige hondenverhalen zijn nau welijks te geloven. Aimee Bleeh b.v. weet in zijn boek het volgende mee te delen: een Parijse koopman stuurde zijn hond iedere morgen naar de bak ker om vijf broodjes te halen. Maan denlang was het uitstekend gegaan. Toen brak er een periode aan, dat het dier maar drie broodjes meebracht. TELEPATHISCHE VERMOGENS? Kunnen honden over telepathische vermogens beschikken? De meeste schrijvers over honden beantwoorden deze vraag bevestigend. Er zijn inder daad gevallen, die tot nadenken stem men. Vooral de schrijver en kynoloog Jean Doisenne geeft markante voor beelden: Mrs. Crowe wilde met haar spaniel de ochtendwandeling gaan ma ken, doch hoewel de hond de wande ling altijd met onstuimige vreugde be groette probeerde hij er zich nu aan te onttrekken. Hij verstopte zich zelfs onder de kachel. Mrs. Crowe dwong hem mee te gaan. Nauwelijks was ze met het dier buiten of de spaniel werd aangevallen door een tweede hond -en vreselijk gebeten. Drie dagen later stierf het beest aan de verwondingen. De kleine terrier Davie zat in het jaar 1897 bij mrs. Terris op schoot. Om pre cies 7.20 uur sprong hij op. Hij begon te brommen en denkbeeldige personen aan te vallen. Het dier was niet tot bedaren te brengen. Op het zelfde ogenblik werd Mr. Terris vermoord, vier honderd kilometer verder. De hond Diana van de tolk van de onderzoeker Mores begon luid te jan ken, toen in de Sahara, drie duizend kilometer verder de expeditie, waar onder zijn baas, werd omgebracht. De witte poedel van de Deense dichter Andersen jankte te Kopenhagen een hele avond lang toen zijn meester, die om gezondheidsredenen in Italië ver toefde, overleed. Er is in het leven van honden nog veel, wat we niet kunnen verklaren. Wel weten we, dat het de beste vrienden van de mens kunnen zijn! Maar wat is dan dat kleine tech nische wapen, dat met de vinnigheid van een David in het wereldje der techniek zege na zege behaalt? Is het een toevallige vondst bij de ontwik keling der wetenschap of hebben de geleerden er naarstig naar gespeurd, omdat zij wel wisten, dat het bestond, maar niet waar en in welke vorm? Noch het een, noch het ander is waar. Men was op de hoogte van de merkwaardige eigenschappen, die zijn waar te nemen, wanneer twee ver schillende metalen met elkaar in aan raking komen, maar voor de praktijk hadden de eigenschappen in die mate, waarin ze zich vertoonden, weinig of geen betekenis. Weshalve het tot 1948 duurde, vooraleer een geheel nieuwe technische ontwikkeling kon worden ingeluid door de uitvinding van de transistor, die electronen leverde, wanneer men er, na bijzondere pre parering, een spoortje „verontreini ging" van een ander zeer speciaal element aan toevoegde. Die „veront reiniging", het karakter van dat spe ciale elementje. dat in de verhouding 1 op 100.000.000 aan de transistor wordt toegevoegd, doet het hem. Wanneer dat spoortje in aanraking komt met het „moeder"-metaal, ko men er ladingdragers vrij, die en hierin schuilt het grote voordeel van de transistor boven de normale elec tronenbuis dus zonder gloeistroom ontstaan en dus de warmteproductie tot een minimum reduceert. GEEN WARMTEONTWIKKELING BRAM VAN SLUIJS Nog acht maanden nu is dat aantal reeds teruggelopen tot de helft. Voor de betrokken sportman ls dit niet alleen jammer, maar 't kan ook zijn moreel aantasten als zijn fans hem in de steek laten en het zou zelfs kunnen gebeuren, dat bij hem de lust gaat ontbreken om straks onversaagd voort te gaan in zijn tak van sport, OOK IN Z'N DIENSTTIJD Meer dan ooit heeft de wielrenner tijdens het vervullen van zijn mili taire plicht de steun met woord en daad nodig van zijn aanhangers, die met hem dweepten tijdens zijn „glorie tijd" maar nu opeens tot andere ge dachten blijken gekomen te zijn. Het is wat de persoon van Bram Sluijs betreft reeds zover dat praatjes gaan van: Die Vlissinger rijdt niet meer hé? Jammer van zo'n knaap die aanleg scheen te hebben om „door" te „breken". Als men zulke mensen dan verteld, dat Bram al geruime tijd in dienst is, kijken ze verwonderd én zeggen daar niets van geweten te heb ben. Kijk. dat is dubbel jammer! De meest verwoede supporter van Bram is zijn moeder en zeer gaarne voldoen wij dan ook aan haar verzoek om haar zoon weer eens in het licht der schijnwerpers te plaatsen. de van haar producten tot vrijwel nul reduceerden. Gebruik van trans istors in dergelijke machines schuift al die moeilijkheden van de baan. RIDICUUL KLEIN Voorts is de minimale kleinheid van de transistor dat op ware grootte nog veel kleiner is dan het aller kleinste miniatuurbuisje het middel om vele toestellen en apparaten meer of minder vervoerbaar te maken. Zo is een eerste toepassing hiervan te vinden in het nieuwste hoorappa- raat van Amerikaanse makelij, dat is uitgerust met transistor-stroomver- wekkers. Het gehele apparaatje is zo klein, dat vrouwen het gemakkelijk in hun kapsel kunnen verbergen. Uiteraard is het terrein van voor delen en toepassingen hiermede niet volledig belicht, maar een uitvoerige beschouwing zou te ver voeren en heeft minder zin in de wetenschap, dat aan de groei der transistor-moge lijkheden nog lang geen einde is ge komen. OOK IN NEDERLAND Hoe belangrijk dit is blijkt bijvoor beeld uit de toepassing van normale electronenbuizen beter bekend als ,,radio"-lampen in de moderne re- j halfgeleiders te centraliseren, zodat dit kenmachines. D J Het is intussen een verheugend ver schijnsel, dat, ondanks de stilstand tij dens de oorlogsjaren, ook in Neder- lan sinds kort een aanvang is ge maakt met de productie van deze ma gische stroomverwekkers. Kortelings heeft namelijk Philips een nieuwe ne derzetting in Nijmegen gevestigd, waar tot nu toe grotendeels voorbereidende werkzaamheden werden verricht. Be gin volgend jaar zijn de nieuwe ge bouwen gereed en het ligt in de be doeling daar de ontwikkeling en de fabricage van de ook wel genaamde zijn uitgerust met duizenden buizen en door hun gloeistroom ontstaat zo veel warmte, dat men er letterlijk geen raad mee weet. Het was tot op heden dan ook zaak van de kost bare machines slechts beperkt ge bruik te maken, hetgeen uiteraard veel aan de betekenis van deze mo derne apparatuur ontnam, afgezien nog van het feit, dat bij de minste oververhitting storingen ontstonden, die de machine schaadden en de waar- grootsten daarvan nieuwe bedrijf min of meer als een op zichzelf staande eenheid kan worden beschouwd. De twee montagehallen, die op het ogenblik in het stadium van afbouw zijn, worden uiteraard uitge rust met speciale voorzieningen in ver band met de aard van de te fabriceren producten, waaraan hoge eisen van nauwkeurigheid en zuiverheid moeten worden gesteld. Daartoe zijn het dak en de muren geïsoleerd tegen temperatuursinvloe- den van buiten, is door een speciale Momenteel werken in deze vestiging reeds ongeveer 150 personeelsleden, maar het ligt in de bedoeling dit aan tal begin volgend jaar uit te breiden tot 450. Het merendeel hiervan zal be staan uit meisjes. De leiding van deze geheel nieuwe tak van industrie zal berusten bjj dr. ir. J. J. v. d. Spek, Delftenaar van ge boorte, die tot 1937 werkzaam was als assistent bij Professor Böeseken in de organische chemie. Het bestuur van de wielerclub De Locomotief te Goes kwam dezer da gen bijeen om een zg. winterprogram- ma samen te stellen. Men was algemeen van oordeel, dat men de komende wintermaanden zich niet in slaap mag laten wiegen, en in het komende wielerseizoen fit en wel aan de start moet verschynen. Allereerst zullen in de komende weken acties op touw worden gezet wat betreft de werving van leden en donateurs. Het ledental steeg de laatste weken weliswaar reeds aanzienlijk en ook konden weer diverse donateurs wor den ingeschreven maar er zal niets achterwege gelaten worden om de vereniging tot nog grotere bloei te brengen. Zeer waarschijnlijk zal op een nog nader te bepalen datum in October de eerste contactavond worden gehouden in het clublokaal Nationale, op de Grote Markt. Kees Pellenaars en Wim van Est zullen die dag de gasten zyn van de vereniging en in de omgeving van Goes op de fazantenjacht gaan. Des avonds zullen Kees en Wim dan in teressante causeries houden over hun wielerloopbaan en de wielersporj-be- oefening in het algemeen. JULIANA REGINA Juliana Regina is het zesde boek werkje, dat verscheen bij de uitgeve rij en drukkerij Hollandia te Baarn. Met deze serie is in 1948 begonnen en van toen af aan is ieder jaar een deel tje van deze uitgave verschenen. Deze publicatie is er een van grote histo rische waarde, want zij brengt ieder jaar opnieuw de gebeurtenissen rond het koninklijk gezin in beeld. Ook deze zesde uitgave is weer bui. tengewoon verzorgd en bevat tal van onbekende foto's van het vorstelijk huis. Zo zijn er bv. staatsieportret ten van de twee oudste prinsessen in opgenomen, die opvallen door hun charme en eenvoud. Verder volgt het boek een jaar ko ninklijk gezin als op de voet. Men ziet H.M. de Koningin haar bezoeken brengen aan het rampgebied, men ziet haar met haar gezin op vacantie, men ziet haar, terwijl zij bekende staatslieden (o.m. president Coty en koning Haakon) ontvangt. Men ziet de kinderen spelen op tal van bekoor lijke opnamen. Zodoende heeft de uitgever opnieuw een werkje het licht doen zien, dat degenen, die liefde hebben voor ons vorstenhuis (en wie heeft dat niet?) opnieuw zal versterken in de weten schap, dat Nederland een vorstenhuis bezit, waar het groot op kan gaan. TERNEUZEN, 24 Sept. Bloemkool A 39-60. B 21-38, C 8, witte komkommer B 12-13, C 8-13, meloenen 59, selderij 1-4, peen 11-13, kroten 5-16, Bintjes II 6.60-7, Eigenheimers 8.40, andijvie 10-14, stok- snijbonen 43-70, princ. bonen 37-81, kro ten 11. rode kool 12-19 sav. kool 11-20, witte kool 6-8, waspee'n 30, prei 25-30, tomaten A46-51, B 40-44, CC 20, uien II 4-7, Appelen: Cox orange pippin AAA 37.20-43, AA 37.10-40.20, A 39-42.40, B 38.90-42,50. C 25.20-31, H grof 27.20-37, Hl 19.10-23, H2 18-22. K 16-22. F 5-8. Transp. de Croncel H grof 16.20-21, Hl 14.20-19, H2 3-7, K 14.20-17, overige soorten appelen. 3-18. Peren: Bonne Louise d'Avranches K 16-19, Conference A 37.30-39.80, BC 32.70-36.50, H grof 30.20-36.50, Hl 23.20- 29.90, H2 9-12.10, K 15, F 8. Legipont A 30.20-34, BC 28.20-32, H grof 26.20-28, Hl 25.20-27 H2 7-11, K 12, F 6, William Duchesse H grof 21.20-23, Hl 21.20-23, overig soorten peren 3-23, druiven II 101- 116, afw. 50-76. Adverten tien Gracial werkt zeker door dat het de oorzaak van dikte bestrijdt. ATTENTIE: Breng in Uw maaltijden geen verandering. Drink tijdens Uw kuur met Gracial zo weinig mogelijk. GRACIAL Vermageringsdragées f 1.85 Bij uw apotheker en drogist. 'n Kodijko- uitzet heelt de eeuwige jeugd! Dank zij de beste garens die Kodijko verwerkt. Ook bij gedeelten aan te scha' (en en steeds aan te vuile Raadpleegt ons fraaie l zettenboekje. Kosteloos* krijgbaar. Buiten de f ook zlchtzendingen. Koninklijke Wev Van Dijk Eindstr. Zo voor alle doeleinden geschikt. Wij staan Dinsdag op de Markt te BREDA. - v. Veen's Handelshuis, Plein 12 Den Haag. Tel. 115326. 254-00 verdwijnt direct met Tablettenf. 1.45 BQ nw tpotheker en drogiot Bestaande uit GROTE 4-deurskast, 190 breed Ledikant; Twee nachtkastjes: Tafel Twee gestoffeerde stoelen, SLAVONISCH EIKENHOUT Met kast 140 Met kast 160 breed breed 36. „Eeuwen geleden", begon Maya, „landden mijn voorvaderen op dit eiland. Zij waren de enige overlevenden van een groot volk, wier land bij een onbeschrijfelij- lijke natuurramp door de zee was verzwol gen. De oorspronkelijke bevolking van dit eiland trachtte de vreemdelingen te verdrij ven, maar hoewel mijn voorvaderen in aan tal verre in de minderheid waren, wisten zij zonder moeite de eilandbewoners te ver slaan. Mijn volk had vele natuurkrachten aan zich onderworpen en beschikte hierdoor ov.er wapens, waartegen die van de eilanders machteloos waren. Zij onderwierpen de be volking en dwongen het, als slaven te wer ken aan de bouw van een stad, die zij naar hun verdronken stamland noemden: „Ur". Toen de stad voltooid was, lieten zij het on derworpen volk in de mijnen werken. Gene raties werkten zij daar onder de grond, zon der ooit liet daglicht te zien. Hierdoor ont stond langzamerhand het kale, kleurloze ras, de albino's. Ur werd machtig. Machtig, door de geheime kennis, die uit het verdronken land stamde. De Ur-bewoners schenen voor bestemd, om de gehele wereld te gaan be heersen; toen echter ontstond een verdeeld heid tussen de wereldlijke heerser van Ur, de Kan-Ur, en de geestelijke heerser, de ho gepriester. En de burgeroorlog, die hiervan het gevolg was, betekende het einde van de Ur-heerschappij. Luister, vreemdelingen, hoe door een vreselijk verrafd van de Kan-Ur aan zijn eigen volk, dit eens zo maclitige ras vrijwel geheel vernietigd werd."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 7