ABRAHAM MAGARRIS, aartsoplichter en vervalser
N.v. Jan
Fl
Hendrikx
TRANSITOR: levensader van nieuwe
technische wereld
HOND was tien jaar POSTBODE
695,-
Trouw en vernuft
Rokershoest
DOMPROOST
Woninginrichting
Een oude geschiedenisv die nieuw kon zijn...
Huwelijkszwendelaar in 't groot
Bram van Sluijs in 's konings rok
NA ELECTRONICASTEREATRONICA
VERONTREINIGD GERMANIUM
TOEKOMSTIGE KRACHTBRON
Help
ers m
nood
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 27 SEPTEMBER 1954
Frans monument voor Duitse herders
PEL EN WIM NAAR GOES
Causerie voor wielerclub
„De Locomotief"
Boekenplank
MARKTEN
Geëtaleerd
Gemakkelijk
slank worden
SCHUIMRUBBER
Exclusieve Gothische slaapkamer
595—
640—
BOSCHSTRAAT 1-3, BREDA.
DE ONDERGANG VAN UR
ALLE begin is moeilijk, dat had Abraham Ma- relaties- Daarop begon hij eigen zaken te drij-
garris in zijn jeugd ondervonden. Toen zat ven. die daarin bestonden, dat wij wissels van
hij overdag op een kantoor in Rotterdam, maar diverse handtekeningen voorzag en ze daarna
des avonds oefende hij zich in het nabootsen van inde.
handtekeningen van zijn patroon en diens zaken-
GELEERDE BOEF
Het duurde niet lang of het bedrog
kwam uit en de nog minderjarige
were veroordeeld tot geseling, brand
merken en twaalf jaar tuchthuis. Had
hij niet dadelijk zo'n diep berouw ge
toond, dan was het nog slechter met
hem afgelopen, want in Rotterdam viel
niet met geldzaken te spotten. In het
tuchthuis ging hij voort, zich zo voor
beeldig te gedragen, dat men hem vier
jaar van zijn straf kwijt schold.
Nauwelijks was hij ontslagen of hij
vertrok naar Brussel, waar avontu
riers een betere kans maakten, dan in
de Hollandse steden. Daar leefde hij
jarenlang van bedrog en chantage, tot
hij op een kwade dag te ver ging. Voor
de tweede maal werd hij in het open
baar gegeseld, en werd een nieuw
merk tussen zijn schouders gebrand.
Daarop werd hij uit de stad gebannen
en door gerechtsdienaren buiten de
Mechelse poort geleid. Zijn vrouw en
twee kinderen bleven in Brussel ach
ter: zij hoorden nimmer meer iets van
hem.
Onderweg naar het Noorden wist
Magarris een goed gevulde beurs te
bemachtigen en stak zich daarvan in
de kleren, en zo kon hij, in een zwie
rig uniform, als cadet in het regiment
van Carnabée, het dorp Roosendaal
binnenrijden, waar hij zijn intrek nam
in een logement op de Markt. Hij heet
te nu Jean Piron.
Het duurde niet lang of hij had re
laties aangeknoopt met een niet meer
jonge, maar rijke juffrouw, die geimpo-
neerd was door zijn optreden. Om haar
te overtuigen, dat ook hij niet geheel
onbemiddeld was, nodigde hij haar en
haar broer uit voor een speelreisje
naar Vlaanderen, waar zijn bezittingen
lagen. Een rentmeester, die hij van
vroeger kende, had beloofd hem te hel
pen en zo kon men er getuige van zijn
dat Jean Piron de zaken van het land
goed dat hij voor één dag het zijne
mocht noemen uitvoerig met de
rentmeester besprak. Nu waren alle
bezwaren opgeheven en Abraham Ma
garris huwde met deze dame, die aldus
zijn tweede officiële vrouw werd.
Het toeval wilde, dat niet lang daar
na, de pastoor van Roosendaal, bezoek
kreeg van zijn broer, een pater uit
Brussel, die Jean Piron op slag her
kende, want hij had hem op het scha
diensten aan, en werd in het Franse le
ger aangenomen als regimentsarts,
dank zij een met vele lakken voorzien
diploma van een universiteit, die toe
vallig in vijandelijk gebied lag.
Het militair gezag begreep weldra
dat deze arts meer in zijn mars had
en benoemde de reeds tweemaal ge
brandmerkte misdadiger tot commis
saris van de levensmiddelenvoorzie
ning van de troepen, die aan de Rijn
lagen.
Voortaan onderhandelde Magarris
over de aankoop van voedsel, incas
seerde bij elke transactie de gebrui
kelijke steekpenningen en leefde daar
goed van.
Aan elke oorlog komt echter een ein
de, en zo ook aan deze. Abraham Ma
garris haastte zich eervol ontslag te
nemen, eer men een onderzoek naar
zijn beheer kon instellen: daarna ver
dween hij spoorloos maar dook niet
lang daarna in een andere gedaante
op.
Op de vier - en - twintigste Februari
1764 stapte de geleerde doctor Johan
nes Cato Kamerling te Rotterdam in 't
schip, dat naar Brouwershaven voer.
Daar wilde hij zijn geluk beproeven.
Reeds op de boot hac' hij de schipper
voorzichtig ondervraagd om te weten
of er voldoende rijke en vrome lieden
in Brouwershaven woonden, want daar
had hij het op voorzien.
Nimmer om een passend woord ver
legen, deed hij al de volgende morgen
de ronde door het stadje, en kon zich
hier en daar al zo'n beetje indringen.
Bij de predikant kreeg hij een aanbe
veling los, en de secretaris wist hij te
overtuigen met diverse, onlangs ver
vaardigde diploma's. Zo kreeg hij al
spoedig toestemming om in Brouwers
haven zijn dokterspractijk uit te oefe
nen.
Geleidelijk liet hij zich in gesprek
ken ontvallen, dat hij heel wat goede
ren en huizen in Reinsberg in het Rijn
land bezat en bovendien nog een grote
erfenis had te wachten van zijn neef.
Deze was lid van de Raad van Indië
en directeur-generaal van Java en de
buitenbezittingen en factorijen van de
Verenigde Oost - Indische Compagnie.
Meer niet! Het bedrag der erfenis dat
hij slechts met zijn enige zuster be
hoefde te delen, bedroeg, aan de lage
kant geschat, drie millioen honderd
twintig duizend gulden.
Met die troef in de hand vroeg hij
Maria van de Bijl, de dochter van de
r -dste burgemeester der stad tenhu-
ten korte metten met de bedrieger die
diezelfde avond in alle stilte vertrok,
onderweg inde hij nog zoveel hij kon
bij de pachters van zijn vrouw, die hij
zo overhaast had verlaten.
OORLOG
Deze geschiedenis speelde zich af in
het jaar 1756. Niet lang daarna brak
de oorlog uit, die zeven jaar zou du
ren.
Abraham bood onmiddellijk zijn
welijk. Het meisje stemde toe, maar
haar vader wilde nog meer zekerheid.
Nu, daar kon Abraham wel voor zor
gen. Met behulp van een zwarte han
delaar uit Reinsberg waarmee hij in
oorlogstijd zaken had gedaan, zette hij
'n briefwisseling op touw met zijn niet
bestaande zuster. Tenslotte kwam zelfs
het befaamde testament van neef op
tafel, gegarandeerd en geratificeerd,
door de bewindhebberen van de kamer
van Amsterdam van de Verenigde Oost
Indische Compagnie.
Dit knap stuk vervalsingskunst was
de klap op de vuurpijl. De burgemees
ter was meer dan tevreden en op 31
Juli 1764 werd het huwelijk voltrok
ken ten overstaan van schepenen van
Brouwershaven.
Eenmaal gehuwd met de dochter
van een rijk en invloedrijk man achtte
Abraham zich voor het leven gedekt.
Hij nam zijn masker af. Zijn vrome
gesprekken, waardoor hij dagelijks
zijn medeburgers had ontroerd, ver
stomden.
Zelden of nooit zag men hem nog in
de kerk en hij verwaarloosde zijn
practijk.
ONTKNOPING
De twijfelaars, die hij maandenlang
met zijn bewijzen het zwijgen had op
gelegd, kregen nu eerst recht argwaan
en zij begonnen anonieme brieven te
zenden naar lage en hoge dienaren van
de justitie. Op de duur was het hele
stadsbestuur op Abrahams schoon
vader na overtuigd, dat hij niet de
man was, die hij voorgaf te zijn.
Eindelijk twaalf maanden nadat
Abraham de stad betreden had
besloot men eens informaties in te
een onbekende grootheid, zijn zuster
was en bleef onvindbaar en van de
schatrijke neef had niemand ooit ge
hoord.
Inmiddels had men Abraham bij het
gerecht ontboden, waar hij terstond
naar toe ging, in de mening dat de in
houd van anonieme brieven weerlegd
moest worden. Nooit had hij vermoed
dat het stadsbestuur zou handelen ach
ter de rug van de oudste burgemeester
om.
In de hoop nog te kunnen ontsnap
pen, hield hij tegen de klippen op, zijn
onschuld vol. maar de feiten spraken
zulk een duidelijke taal, dat hij ten
slotte wel moest bekennen.
Op de vijftiende November 1765
werd hij veroordeeld om onder de galg
te Brouwershaven met een strop om
de hals, zeer streng met roeden te
worden gegeseld, en met het dubbel
zwaard te worden gebrandmerkt.
Daarna werd hij naar Middelburg
overgebracht, om daar in het rasphuis
zijn verder leven te slijten.
Twee jaar later deed hij nog eens
van zich spreken. Tesamen met een
arbeider uit de Munt, die voor eigen
rekening en risico Zeeuwse daalders
had geslagen, en daarvoor eveneens
levenslang gekregen had, wist hij te
ontsnappen. Ver kwamen de heren niet
Bij Wouw werden ze gegrepen en on
der sterk geleide naar Middelburg te
ruggebracht.
Meer dan dertig jaar lang was Abra
ham Magarris een sieraad van het
Middelburgse rasphuis, waar hij veel
dan ook meer als een graag geziene
gast dan als tuchthuisboef behandeld.
winnen bij de burgemeester van de
stad Reinsberg, bij de universiteit van
Duisburg, waar hij zou hebben gestu-
deerd en bij de Kamer van Amster- bezoekers trok, zodat de cipiers fooi-
dam van de Verenigde Oost - Indische en konden beuren. Daarom werd hij
Compagnie.
Dr. Johannes Cato Kamerling bleek I JACQUES R. W. SINNINGHE
gRAM VAN SLUIJS, de Vlissinyse amateur-wielrenner, draagt nu weer al
bijna een jaar de wapenrok.
Bram die al een goede staat van dienst heeft sinds ehy voor het eerst
de „velo" beklom, zal dus nog een maand of acht moeten dienen vóór hy zich
weer als actief wielrenner kan doen gelden
Er is echter goede hoop dat hij misschien toch iets eerder zijn mili
taire opleiding kan beëindigen, en dan gaat Bram weer direct in training,
want hij heeft nu eenmaal zyn hart aan de wielersport verpand.
Wielrenner is er nog acht
maanden niet bij
De militaire diensttijd is voor vele
sportmensen funest; de praktijk heeft
het bewezen en vooral wielrenners
kunnen daar van meespreken. We
hoeven alleen maar te wijzen op de
Zeeuwse amateur Kees Oosthoek uit
's Heerenhoek en Karei Inghels uit
Sas van Gent, die nu al weer geruime
tijd de wapenrok hebben uitgetrokken
en zich met de wielrennerij bezig hou
den, maar nog steeds niet hun vorm
van weleer terug hebben. Er is ech
ter nog iets dat funest kan worden
voor de verdere loopbaan van de wiel
renner. Sommige van hun supporters
laten hun favoriet zogezegd in de
steek als zij hem niet meer in de „uit
slagen" tegenkomen of in wedstrijden
aan het werk zien, wat vaak onmoge
lijk is als je militair bent.
Bram van Sluijs heeft in zijn „goeie"
tijd, dus toen hij actief wielrenner
was, zo'n zestigtal supporters gehad en
A AN DE ONBEDREIGDE dictatuur van de electronica, die tot
voor kort de technische wereld als een oppermachtig mo
narch regeerde, gaat spoedig een einde komen. Kleine metaal
elemen tj es, nietig in aanzicht, verbijsterend in hun uitwerking,
doen de troon van Majesteit Electronenbuis wankelen. Sterea-
tronica is de verzamelnaam van alle technische nouveauté's, die
door de uitvinding van de transistor binnen het domein der wer
kelijkheid zijn getrokken. Nog beperkt zijn de toepassingen van
de nieuwe uitvinding, die echter chemici, physici en laboranten
voor een dermate groot aantal mogelijkheden stelt, dat de ver
wachting gerechtvaardigd is dat over enkele decennia alles, wat
de mens aan luxe en comfort omringt zijn levensader zal vin
den in de transistor.
Ivloerenaanleg een stofvrije atmosfeer
verkregen en worden de diverse
werkbanken met uiterste precisie op
gesteld. Men krijgt dan ook veel meer
het idee van een atelier dan van een
fabriek.
SNELLE UITBREIDING
De koopman schold de bak
ker uit, maar de laatste zwoer
bij hoog en laag, dat hij steeds
vijf broodjes in het mandje leg
de. Men besloot het dier de vol
gende morgen te volgen. Men
constateerde, dat de hond van
de normale weg afweek, een zij
straat in sloeg, over een hek
sprong en in een oude stal be
landde. Daar lag zijn vrouwtje
met vijf jongen. Moeder-hond
was ziek en kon niet voor voed
sel zorgen. Iedere morgen had
het dier hier twee van de vijf
broodjes afgeleverd!
(Van onze Parijse correspondent)
IN tanslebourg, in het Franse Savoye staat sedert enige dagen een ge-
denkteken voor de overleden hond Flambeau. Deze Duitse herder
fungeerde tien jaar lang als postbode. Hij onderhield nl. de verbinding
tussen het postkantoor van het in het groene dal gelegen stadie Lande
bourg en het 2700 meter hoger gelegen Fort Sollilre dThond'deed zRn
dienst bij ondraaglijke hitte en dertig graden vorst, bij regen onweer en
sneeuw. Als de sneeuw en het latente lawinegevaar de normale verbin
dingen onderbrak, was de bezetting van het fort uitsluitend on Flam
beau aangewezen. Nooit liet de trouwe hond verstek gaan. In samen-
werking met de vereniging tot dierenbescherming in Grenoble heeft de
teken'"8 VS" f°rt gelden in£ezame'd voor een prachtig gedenk-
dier werd verpleegd kwam de eerste
I dagelijks op bezoek.
Maarindien men de steeds uit
gebreider wordende hondenliteratuur
na gaat zijn er duizenden trouwe die
ren, die een dergelijke eer hebben ver
diend. Wat denkt U b.v. van de spaniel
Kim, die elf mensenlevens van een
vreselijke dood redde door tijdig
brandalarm te geven?
In een juist verschenen boek vertelt
de dierenarts dr. Barat o.a., dat de
hond van de Franse koningin Marie-
Antoinette het lijden van zijn mees
teres niet kon verdragen en zelfmoord
heeft gepleegd. Toen de koningin ge
vangen werd genomen, ontfermde zich
een eenzame vrouw over het zwerven
de dier. Zij woonde op 'n zesde étage,
roen de koningin haar laatste tocht
maakte en in de beulskar het huis
voorbij reed begon de hond vreselijk
te beven en te janken. Even later
5 *Tte zioh naar beneden. Dupont
de Nemours schreef over een hond, die
in de 19e eeuw door de bekende dok
ter Pilrac met een gebroken poot op
straat werd gevonden. De arts nam het
dier mee en verzorgde het uitstekend.
Toen de hond genezen was verdween
hij weer. Dr. Pilrac was het voorval al
bijna vergeten toen het dier zich enige
maanden later weer meldde. Het be
tuigde nogmaals zijn grote dankbaar
heid voor de genoten verpleging en
poogde daarna de arts in een bepaal
de richting mee te trekken. Toen de
dokter aarzelde, trok de hond hem aan
zijn jas. Dr. Pilrac volgde daarna het
dier. Het leidde hem ongeveer zes ki
lometer verder, aan een bosrand waar
een moeder-hond lag, eveneens met
een gebroken voorpoot. De dokter
nam ook deze hond mee. Zolang het
ZULU WILDE GEEN ANDERE
Ook de schrijver Alphonse Allais
had een opmerkelijke hond, Zulu ge
naamd. Allais zond zijn hond iedere
morgen op stap om zijn kranten op te
halen. Zijn verkoper wist precies, wat
de schrijver dagelijks wilde lezen.
Maar aangezien de opvattingen van
Allais op een gegeven ogenblik niet
meer parallel liepen met die van Bou-
langer besloot de eerste voortaan ook
andere hoofdartikelen te lezen.
Er is in het leven van
honden nog veel, dat tve
niet kunnen verklaren
Hij stelde zijn krantenverkoper op
de hoogte en stuurde de andere mor
gen weer zijn hond. Deze weigerde
echter obstinaat de nieuwe bladen te
accepteren. Hij bleer vragen om de
oude, bekende bladen en toen de ver
koper wederom weigerde gebruikte hij
geweld. Zulu greep de arm van de
verkoper in zijn bek en stuurde zo de
hand naar een krant, die de baas tot
nog toe iedere morgen had gelezen.
Sommige hondenverhalen zijn nau
welijks te geloven. Aimee Bleeh b.v.
weet in zijn boek het volgende mee te
delen: een Parijse koopman stuurde
zijn hond iedere morgen naar de bak
ker om vijf broodjes te halen. Maan
denlang was het uitstekend gegaan.
Toen brak er een periode aan, dat het
dier maar drie broodjes meebracht.
TELEPATHISCHE VERMOGENS?
Kunnen honden over telepathische
vermogens beschikken? De meeste
schrijvers over honden beantwoorden
deze vraag bevestigend. Er zijn inder
daad gevallen, die tot nadenken stem
men. Vooral de schrijver en kynoloog
Jean Doisenne geeft markante voor
beelden: Mrs. Crowe wilde met haar
spaniel de ochtendwandeling gaan ma
ken, doch hoewel de hond de wande
ling altijd met onstuimige vreugde be
groette probeerde hij er zich nu aan
te onttrekken. Hij verstopte zich zelfs
onder de kachel. Mrs. Crowe dwong
hem mee te gaan. Nauwelijks was ze
met het dier buiten of de spaniel werd
aangevallen door een tweede hond -en
vreselijk gebeten. Drie dagen later
stierf het beest aan de verwondingen.
De kleine terrier Davie zat in het jaar
1897 bij mrs. Terris op schoot. Om pre
cies 7.20 uur sprong hij op. Hij begon
te brommen en denkbeeldige personen
aan te vallen. Het dier was niet tot
bedaren te brengen. Op het zelfde
ogenblik werd Mr. Terris vermoord,
vier honderd kilometer verder.
De hond Diana van de tolk van de
onderzoeker Mores begon luid te jan
ken, toen in de Sahara, drie duizend
kilometer verder de expeditie, waar
onder zijn baas, werd omgebracht. De
witte poedel van de Deense dichter
Andersen jankte te Kopenhagen een
hele avond lang toen zijn meester, die
om gezondheidsredenen in Italië ver
toefde, overleed. Er is in het leven van
honden nog veel, wat we niet kunnen
verklaren. Wel weten we, dat het de
beste vrienden van de mens kunnen
zijn!
Maar wat is dan dat kleine tech
nische wapen, dat met de vinnigheid
van een David in het wereldje der
techniek zege na zege behaalt? Is het
een toevallige vondst bij de ontwik
keling der wetenschap of hebben de
geleerden er naarstig naar gespeurd,
omdat zij wel wisten, dat het bestond,
maar niet waar en in welke vorm?
Noch het een, noch het ander is
waar. Men was op de hoogte van de
merkwaardige eigenschappen, die zijn
waar te nemen, wanneer twee ver
schillende metalen met elkaar in aan
raking komen, maar voor de praktijk
hadden de eigenschappen in die mate,
waarin ze zich vertoonden, weinig of
geen betekenis. Weshalve het tot 1948
duurde, vooraleer een geheel nieuwe
technische ontwikkeling kon worden
ingeluid door de uitvinding van de
transistor, die electronen leverde,
wanneer men er, na bijzondere pre
parering, een spoortje „verontreini
ging" van een ander zeer speciaal
element aan toevoegde. Die „veront
reiniging", het karakter van dat spe
ciale elementje. dat in de verhouding
1 op 100.000.000 aan de transistor
wordt toegevoegd, doet het hem.
Wanneer dat spoortje in aanraking
komt met het „moeder"-metaal, ko
men er ladingdragers vrij, die en
hierin schuilt het grote voordeel van
de transistor boven de normale elec
tronenbuis dus zonder gloeistroom
ontstaan en dus de warmteproductie
tot een minimum reduceert.
GEEN
WARMTEONTWIKKELING
BRAM VAN SLUIJS
Nog acht maanden
nu is dat aantal reeds teruggelopen tot
de helft. Voor de betrokken sportman
ls dit niet alleen jammer, maar 't kan
ook zijn moreel aantasten als zijn fans
hem in de steek laten en het zou zelfs
kunnen gebeuren, dat bij hem de lust
gaat ontbreken om straks onversaagd
voort te gaan in zijn tak van sport,
OOK IN Z'N DIENSTTIJD
Meer dan ooit heeft de wielrenner
tijdens het vervullen van zijn mili
taire plicht de steun met woord en
daad nodig van zijn aanhangers, die
met hem dweepten tijdens zijn „glorie
tijd" maar nu opeens tot andere ge
dachten blijken gekomen te zijn.
Het is wat de persoon van Bram
Sluijs betreft reeds zover dat
praatjes gaan van: Die Vlissinger rijdt
niet meer hé? Jammer van zo'n knaap
die aanleg scheen te hebben om „door"
te „breken". Als men zulke mensen
dan verteld, dat Bram al geruime tijd
in dienst is, kijken ze verwonderd én
zeggen daar niets van geweten te heb
ben.
Kijk. dat is dubbel jammer!
De meest verwoede supporter van
Bram is zijn moeder en zeer gaarne
voldoen wij dan ook aan haar verzoek
om haar zoon weer eens in het licht
der schijnwerpers te plaatsen.
de van haar producten tot vrijwel
nul reduceerden. Gebruik van trans
istors in dergelijke machines schuift
al die moeilijkheden van de baan.
RIDICUUL KLEIN
Voorts is de minimale kleinheid van
de transistor dat op ware grootte
nog veel kleiner is dan het aller
kleinste miniatuurbuisje het middel
om vele toestellen en apparaten meer
of minder vervoerbaar te maken.
Zo is een eerste toepassing hiervan
te vinden in het nieuwste hoorappa-
raat van Amerikaanse makelij, dat
is uitgerust met transistor-stroomver-
wekkers. Het gehele apparaatje is zo
klein, dat vrouwen het gemakkelijk
in hun kapsel kunnen verbergen.
Uiteraard is het terrein van voor
delen en toepassingen hiermede niet
volledig belicht, maar een uitvoerige
beschouwing zou te ver voeren en
heeft minder zin in de wetenschap,
dat aan de groei der transistor-moge
lijkheden nog lang geen einde is ge
komen.
OOK IN NEDERLAND
Hoe belangrijk dit is blijkt bijvoor
beeld uit de toepassing van normale
electronenbuizen beter bekend als
,,radio"-lampen in de moderne re- j halfgeleiders te centraliseren, zodat dit
kenmachines. D J
Het is intussen een verheugend ver
schijnsel, dat, ondanks de stilstand tij
dens de oorlogsjaren, ook in Neder-
lan sinds kort een aanvang is ge
maakt met de productie van deze ma
gische stroomverwekkers. Kortelings
heeft namelijk Philips een nieuwe ne
derzetting in Nijmegen gevestigd, waar
tot nu toe grotendeels voorbereidende
werkzaamheden werden verricht. Be
gin volgend jaar zijn de nieuwe ge
bouwen gereed en het ligt in de be
doeling daar de ontwikkeling en de
fabricage van de ook wel genaamde
zijn uitgerust met duizenden buizen
en door hun gloeistroom ontstaat zo
veel warmte, dat men er letterlijk
geen raad mee weet. Het was tot op
heden dan ook zaak van de kost
bare machines slechts beperkt ge
bruik te maken, hetgeen uiteraard
veel aan de betekenis van deze mo
derne apparatuur ontnam, afgezien
nog van het feit, dat bij de minste
oververhitting storingen ontstonden,
die de machine schaadden en de waar-
grootsten daarvan nieuwe bedrijf min of meer als een op
zichzelf staande eenheid kan worden
beschouwd. De twee montagehallen,
die op het ogenblik in het stadium van
afbouw zijn, worden uiteraard uitge
rust met speciale voorzieningen in ver
band met de aard van de te fabriceren
producten, waaraan hoge eisen van
nauwkeurigheid en zuiverheid moeten
worden gesteld.
Daartoe zijn het dak en de muren
geïsoleerd tegen temperatuursinvloe-
den van buiten, is door een speciale
Momenteel werken in deze vestiging
reeds ongeveer 150 personeelsleden,
maar het ligt in de bedoeling dit aan
tal begin volgend jaar uit te breiden
tot 450. Het merendeel hiervan zal be
staan uit meisjes.
De leiding van deze geheel nieuwe
tak van industrie zal berusten bjj dr.
ir. J. J. v. d. Spek, Delftenaar van ge
boorte, die tot 1937 werkzaam was als
assistent bij Professor Böeseken in de
organische chemie.
Het bestuur van de wielerclub De
Locomotief te Goes kwam dezer da
gen bijeen om een zg. winterprogram-
ma samen te stellen.
Men was algemeen van oordeel, dat
men de komende wintermaanden zich
niet in slaap mag laten wiegen, en in
het komende wielerseizoen fit en wel
aan de start moet verschynen.
Allereerst zullen in de komende
weken acties op touw worden gezet
wat betreft de werving van leden en
donateurs.
Het ledental steeg de laatste weken
weliswaar reeds aanzienlijk en ook
konden weer diverse donateurs wor
den ingeschreven maar er zal niets
achterwege gelaten worden om de
vereniging tot nog grotere bloei te
brengen.
Zeer waarschijnlijk zal op een nog
nader te bepalen datum in October de
eerste contactavond worden gehouden
in het clublokaal Nationale, op de
Grote Markt.
Kees Pellenaars en Wim van Est
zullen die dag de gasten zyn van de
vereniging en in de omgeving van
Goes op de fazantenjacht gaan. Des
avonds zullen Kees en Wim dan in
teressante causeries houden over hun
wielerloopbaan en de wielersporj-be-
oefening in het algemeen.
JULIANA REGINA
Juliana Regina is het zesde boek
werkje, dat verscheen bij de uitgeve
rij en drukkerij Hollandia te Baarn.
Met deze serie is in 1948 begonnen en
van toen af aan is ieder jaar een deel
tje van deze uitgave verschenen. Deze
publicatie is er een van grote histo
rische waarde, want zij brengt ieder
jaar opnieuw de gebeurtenissen rond
het koninklijk gezin in beeld.
Ook deze zesde uitgave is weer bui.
tengewoon verzorgd en bevat tal van
onbekende foto's van het vorstelijk
huis. Zo zijn er bv. staatsieportret
ten van de twee oudste prinsessen in
opgenomen, die opvallen door hun
charme en eenvoud.
Verder volgt het boek een jaar ko
ninklijk gezin als op de voet. Men ziet
H.M. de Koningin haar bezoeken
brengen aan het rampgebied, men
ziet haar met haar gezin op vacantie,
men ziet haar, terwijl zij bekende
staatslieden (o.m. president Coty en
koning Haakon) ontvangt. Men ziet
de kinderen spelen op tal van bekoor
lijke opnamen.
Zodoende heeft de uitgever opnieuw
een werkje het licht doen zien, dat
degenen, die liefde hebben voor ons
vorstenhuis (en wie heeft dat niet?)
opnieuw zal versterken in de weten
schap, dat Nederland een vorstenhuis
bezit, waar het groot op kan gaan.
TERNEUZEN, 24 Sept. Bloemkool A
39-60. B 21-38, C 8, witte komkommer B
12-13, C 8-13, meloenen 59, selderij 1-4,
peen 11-13, kroten 5-16, Bintjes II 6.60-7,
Eigenheimers 8.40, andijvie 10-14, stok-
snijbonen 43-70, princ. bonen 37-81, kro
ten 11. rode kool 12-19 sav. kool 11-20,
witte kool 6-8, waspee'n 30, prei 25-30,
tomaten A46-51, B 40-44, CC 20, uien II
4-7, Appelen: Cox orange pippin AAA
37.20-43, AA 37.10-40.20, A 39-42.40, B
38.90-42,50. C 25.20-31, H grof 27.20-37, Hl
19.10-23, H2 18-22. K 16-22. F 5-8. Transp.
de Croncel H grof 16.20-21, Hl 14.20-19,
H2 3-7, K 14.20-17, overige soorten appelen.
3-18. Peren: Bonne Louise d'Avranches
K 16-19, Conference A 37.30-39.80, BC
32.70-36.50, H grof 30.20-36.50, Hl 23.20-
29.90, H2 9-12.10, K 15, F 8. Legipont A
30.20-34, BC 28.20-32, H grof 26.20-28, Hl
25.20-27 H2 7-11, K 12, F 6, William
Duchesse H grof 21.20-23, Hl 21.20-23,
overig soorten peren 3-23, druiven II 101-
116, afw. 50-76.
Adverten tien
Gracial werkt zeker door
dat het de oorzaak van
dikte bestrijdt.
ATTENTIE:
Breng in Uw maaltijden
geen verandering. Drink
tijdens Uw kuur met Gracial
zo weinig mogelijk.
GRACIAL
Vermageringsdragées f 1.85
Bij uw apotheker en drogist.
'n Kodijko-
uitzet heelt de
eeuwige jeugd!
Dank zij de beste garens
die Kodijko verwerkt. Ook
bij gedeelten aan te scha'
(en en steeds aan te vuile
Raadpleegt ons fraaie l
zettenboekje. Kosteloos*
krijgbaar. Buiten de f
ook zlchtzendingen.
Koninklijke Wev
Van Dijk
Eindstr. Zo
voor alle doeleinden
geschikt.
Wij staan Dinsdag op de
Markt te BREDA. - v. Veen's
Handelshuis, Plein 12 Den
Haag. Tel. 115326. 254-00
verdwijnt direct met
Tablettenf. 1.45
BQ nw tpotheker en drogiot
Bestaande uit
GROTE 4-deurskast, 190 breed
Ledikant;
Twee nachtkastjes:
Tafel
Twee gestoffeerde stoelen,
SLAVONISCH EIKENHOUT
Met kast 140
Met kast 160
breed
breed
36. „Eeuwen geleden", begon Maya,
„landden mijn voorvaderen op dit eiland.
Zij waren de enige overlevenden van een
groot volk, wier land bij een onbeschrijfelij-
lijke natuurramp door de zee was verzwol
gen. De oorspronkelijke bevolking van dit
eiland trachtte de vreemdelingen te verdrij
ven, maar hoewel mijn voorvaderen in aan
tal verre in de minderheid waren, wisten
zij zonder moeite de eilandbewoners te ver
slaan. Mijn volk had vele natuurkrachten aan
zich onderworpen en beschikte hierdoor ov.er
wapens, waartegen die van de eilanders
machteloos waren. Zij onderwierpen de be
volking en dwongen het, als slaven te wer
ken aan de bouw van een stad, die zij naar
hun verdronken stamland noemden: „Ur".
Toen de stad voltooid was, lieten zij het on
derworpen volk in de mijnen werken. Gene
raties werkten zij daar onder de grond, zon
der ooit liet daglicht te zien. Hierdoor ont
stond langzamerhand het kale, kleurloze ras,
de albino's. Ur werd machtig. Machtig, door
de geheime kennis, die uit het verdronken
land stamde. De Ur-bewoners schenen voor
bestemd, om de gehele wereld te gaan be
heersen; toen echter ontstond een verdeeld
heid tussen de wereldlijke heerser van Ur,
de Kan-Ur, en de geestelijke heerser, de ho
gepriester. En de burgeroorlog, die hiervan
het gevolg was, betekende het einde van de
Ur-heerschappij. Luister, vreemdelingen, hoe
door een vreselijk verrafd van de Kan-Ur
aan zijn eigen volk, dit eens zo maclitige ras
vrijwel geheel vernietigd werd."