ÜagW&P pe jSïott
GOLDEN FICTION
EISENHOWER PRESIDENT
tegen wil en dank
MORPHINE
r
Een en ander over
coëducaiie
De verleiding van de onmacht
AT EEN
ONDERUJKE
ERELD
RADIO
Nabetrachting op „Oudenbosch"
Een gulden
genieting
voor 80 ct.
Einde van de zomer
Seizoen
MET de herfst krijgen we ook
weer het voetbalseizoen, een
seizoen, waarvan niemand nog kan
zeggen wat het worden gaat dit
maal. Wat zo lang giste en bruiste
onder de korst van het amateuris
me is plotseling te voorschijn getre
den. Het was niet meer te houden.
Voor de eerste-klassers is het
Verkeerd beyrepen\
TWEEDE BLAD
DINSDAG 31 AUGUSTUS 1954
(Van onze onderwijsmedewerker)
Toen wij korte tijd geleden in dit
blad een artikel wijdden aan de ge
mengde scholen, namen wij een ge
matigd positief standpunt in. Niet
waar: de gemengde (lagere) school
is er, met name in Zeeland in
groten getale, en docenten noch
ouders ervaren daarvan meer be
svaren dan voordelen. Een week
later echter waren wij belangstel
lend toehoorder bij de studiedagen,
door de Katholieke Paedagogische
Vereniging te Oudenbosch georga
niseerd. Het onderwerp van deze
studiedagen, was de coëducatie,
anders gezegd: de gezamenlijke op
voeding van jongens en meisjes,
fl'ij achten het alleszins raadzaam,
er nog een korte nabeschouwing
aan te wijden.
Vooropgesteld zij dit: het studie
onderwerp te Oudenbosch was niet
primair de gemengde school, doch
de gecombineerde opvoeding der
beide geslachten Het uitgangspunt
van iedere inleider was dan ook:
nu onze tijd zulk een vervlakking
en ontluistering in de omgang der
beide geslachten vertoont, is het nu
niet raadzaam, wenselijk of zelfs
geboden, dat de gemengde school
de helpende hand reikt ter verbe
tering dezer verhoudingen? Of is
de gesepareerde school misschien
zelfs mede de oorzaak van de over
laden spanningen, die tot excessen
leiden?
Betreffende deze kwestie iju
sprak allereerst een theoloog. Hij
trachtte aan te tonen, dat coëduca
tie niet per se in strijd is met de
Pauselijke Encycliek, waarin coë
ducatie werd veroordeeld. De psy
choloog die vervolgens zijn inlei
ding hield, nam eveneens een po
sitief standpunt in. Hij meende, dat
gunstige resultaten te wachten zou
den zijn en had goede hoop op gro
tere zelfstandigheid en meer wer
kelijkheidszin bij de opgroeiende
jeugd. Tot zover bewoog zich, zoals
u ziet, de discussie in een richting
van positieve acceptering van coë
ducatie als vormingsmiddel.
Geheel tegengesteld hiermede en
in feite ook meer overtuigend wa
ren echter de beide paedagogen,
die met hun lezingen de studieda
gen besloten. Zij stelden hun be
toog anders op, uitgaande namelijk
van de algemene betekenis van 'iet
woord coëducatie. Als immers dit
woord tot inhoud heeft: meisjes en
jongens gezamenlijk opvoeden, dan
behoeven we niet lang te zoeken,
naar het opvoedingsinstituut, waar
deze opvoeding feitelijk en met
feroot succes geschiedt: namelijk het
Hrt gezonde gezin biedt door
■•de omgang van broers en zusters,
^familieleden van beiderlei kunne,
vrienden en vriendinnen, de meest
ideale gelegenheid tot de gezonde,
open verhouding, die men als ide
aal moet stellen, Anderzijds spreekt
in dit gezinscontact steeds een ze
kere reserve mee. die de weg open
laat tot de gewenste ideaalvorming
van het andere geslacht. Want dit
punt moet wel in het oog gehou
den worden: al te gemeenzame om
gang, al te grote gelijkschakeling,
leiden onvermijdelijk tot vervlak
king en verlies van het wederzijds
respect. Grote groepen der huidige
Amerikaanse jeugd bieden daarvan
helaas een overtuigend bewijs. De
litteratuur uit dit werelddeel
spreekt daarover meer dan duide
lijk.
Paedagogisch gezien stuit men
inzake coëducatie nogmaals op het
frequente verschijnsel, dat het ge
zin zich onmachtig voelt, een op
voedingsprobleem op te lossen en
dan een beroep doet op de school,
niet slechts als aanvullende instan
tie, maar als vervangende. Een
dergelijke figuur nu dient ieder
principieel paedagoog af te wijzen.
Herstel van gezonde verhoudingen
kan slechts via het gezin gereali
seerd worden.
Intussen bleef nog de vraag open,
pf de maatschappij misschien niet
m een dergelijke noodpositie was
geraakt, dat de school, desnoods
tijdelijk, morec1 verplicht was hier
toch de helpende hand te bieden.
Opgemerkt moet hier worden,
dat de in Oudenbosch besproken
leeftijdsgroep meer bijzonder de
middelbare schoolbevolking was.
Voor deze tak van onderwijs nu
Produceerde de Hoofdinspecteur
V.H.M.O. wel sprekende cijfers.
Hieruit bleek, dat de verhouding
van het aantal jongens en meisjes
in feite een grote overmacht van
jongens vertoonde, zodat spreker
kon zeggen, dat ons land geen ge
mengde middelbare scholen heeft,
doch hoogstens jongens-scholen,
waar ook meisjes worden toegela
ten. Bovendien bleek uit het over
gelegde cijfermateriaal, dat de keu
ze van de leerstof en de behande
ling der onderscheiden vakken op
deze leeftijd voor beide geslachten
zo uiteenlopend dient te zijn, wil
men aan de onderscheiden geslach
ten ook het eigene geven, dat de
school geen hulp aan het gezin kan
bieden inzake coëducatie, zonder
haar hoofdtaak: goed en indivi-
dueel-gericht onderwijs, tekort te
doen.
Gezien vanuit het standpunt der
school, was hiermee toch wel een
belangwekkend standpunt ingeno
men. De gesignaleerde nood onder
de opgroeiende jeugd blijft echter
bestaan. De school heeft zich ge-
distancieerd. Het gezin komt te
vaak haar belangwekkende op
dracht niet na. Blijft dus het pro
bleem, hoe de regeneratie van het
gezin kan worden bespoedigd en
hoe wellicht nog van derde zijde
hulp kan worden geboden. Het
komt ons voor, dat hier een essen
tieel probleem ligt voor het voort
bestaan der Christelijke beschaving.
Wordt dit immers niet opgelost,
dan ontglipt ons daarmede tevens
de kans op het herstel van de oer
bron: het gezin. Wil men toch ar
beiden voor de hergeboorte van het
gave, natuurlijke opvoedingsmilieu
dan is onze grootste zorg: de op
groeiende jeugd, die straks in deze
gezinnen de vaders en moeders zul
len zijn.
Dit uitgebreide vraagstuk is ui
teraard op de genoemde studieda
gen niet tot oplossing gebracht.
Maar toch heeft men de kwestie in
deze dagen weer scherper gesteld
en ervaren, dat noodoplossingen
zelden oplossingen zijn.
Katholieke ouders doen er goed
aan, te blijven vertrouwen op Gods
Voorzienigheid. Het is tevens ech
ter te hopen, dat zij niet in blind
vertrouwen de werkelijk bestaande
nood van onze opgroeiende jeugd
bagatelliseren.
(Advertentie).
J^EN zomer van uitzonderlijke al
lure neemt morgen met de eerste
dag van de herfstmaand afscheid.
Een zomer, waarin de regendagen
overheersten en de zon een zeld
zaam natuurverschijnsel was. De
boeren hebben de laatste dagen
nog in recordtempo gewerkt, om
van de oogst te redden wat er te
redden viel. De schade, welke ge
leden werd, zal straks worden be-
somd en die zullen we dan toch
moeten aftrekken van alle wel
vaartsverschijnselen, welke we ge
regeld konden noteren. De vreem-
delingenindustrie laat gelukkig
geen sombere geluiden horen. Het
aantal overnachtingen van buiten
landers blijkt zelfs groter te zijn
dan in 1953. Terwijl men voor Sep
tember nog extra-toeloop verwacht
van mensen, die hun vacanties
hebben uitgesteld. Er zijn door re
gen en wind natuurlijk vele aan
slagen gepleegd op het goed hu
meur van de vacantiegangers, maar
we willen hopen, dat er ook karak
ters door „estaald zijn in de trant
van het blijmoedige lied: Fluit,
fluit, fluit. In ieder geval, we ho
pen, dat eenieder zich straks ge
sterkt, zij het niet gebruind kan
aangorden voor de besognes van
het donkere seizoen. En na de win
ter komt misschien wel weer eens
een echte zomer!
BEGRIP VOOR BEGINSEL
VAN LEERGEZAG
DER KERK
Tijdens de bijeenkomst van de we
reldraad van kerken heeft de leider
van de Duitse Evangelische kerk, dr.
Otto Dibelius, de vinger op een won
de plek in het lichaam van de kerken
zelf gelegd.
Hij zei, dat de kerk er niet langer
genoegen mee kan nemen, het woord
van God te bieden en het aan de
mensen over te laten uit te maken,
hoe zij dit in hun leven kunnen toe
passen. Met andere woorden: het zo
veel gesmade katholieke beginsel van
het absolute leergezag der kerk, ont
moet ook bij de wereldraad begrip.
Een andere markante verklaring van
de wereldraad was, dat een Godde
loze wereld veel minder gevaarlijk is
dan een heidens geworden kerk, waar
Christus buiten staat.
CONTROLEREND ARTS
WERD AANGEVALLEN
DOOR PATIENT
Een Amsterdamse havenarbeider is
gisteren door de politierechter in de
hoofdstad veroordeeld tot zes weken
gevangenisstraf, wegens mishandeling
van een controlerend geneesheer.
De man lag ziek op bed, toen de
controlerend geneesheer hem bezocht.
De medicus stelde vast, dat de haven
arbeider weer kon gaan werken, maar
hierop werd de patiënt zo kwaad, dat
hij zijn bed uitvloog, de deur van de
slaapkamer afsloot en de dokter met
een paraplui en even later met een
plank te lijf ging. „Eerst een briefje
voor de ziektewet", riep de man. „an
ders kom je er niet uit!" Het drama
duurde tien minuten. Vol deelneming
zei de officier van Justitie gisteren
tegen de arts: „Als al uw patiënten
zo handelden zou u het niet lang meer
maken!"
Inwoner van Zieriksee
ging dank betuigen
Een inwoner van Zierikzee. die in
1953 in Rotterdam is geweest, kwam
ten stadshuize een gift brengen voor
herbouw van de molen aan het Oost
plein. Hij stond erop zijn gift per
soonlijk aan de burgemeester te
overhandigen om te laten uitkomen,
dat hij de genoten gastvrijheid in da
gen van rampspoed niet vergeten was.
ENANK ZIJ DE ONGEEVENAARDE macht van de Verenigde Staten en de
zelfstandigheid van de Amerikaanse presidenten, die beduidend groter is
dan de zelfstandigheid, waarover de staatshoofden in andere Westerse demo
cratieën beschikken, is er ongetwijfeld in de huidige maatschappij geen man,
die zoveel macht en verantwoordelijkheid draagt als President Eisenhower.
Zijn beslissingen beschikken over het lot niet alleen van zijn eigen land, maar
van de gehele wereld; kunnen de ergste gevolgen van fouten, door andere Wes
terse staatslieden of parlementen gemaakt, door het alles-overheersende Ame
rika nog verzacht of afgewend worden, er is niemand of niets, wat tussen een
besluit van Washington en de uitwerking ervan treden kan. In het tijdperk
van waterstofbom en overal opdoemende oorlogsdreiging is de omvang van
Eisenhowers macht en de noodzakelijke keerzijde van de daaruit voort
vloeiende verantwoordelijkheid zonder weerga in de geschiedenis der mens
heid.
AMERIKA VERLANGT
KRACHTIGER BELEID
Deze dubbele last van macht en ver
antwoordelijkheid verklaart twee din
gen: waarom de wereld tegenover Ei
senhower zo'n veeleisende en kritische
houding aanneemt en waarom Eisen
hower zozeer in al zijn bewegingen
verlamd wordt; want slechts een zor
geloze, lichtzinnige doe-maar-raak of
een slaapwandelaar zou onder zulke
omstandigheden frank en vrij zijn gang
kunnen gaan. En Eisenhower zou de
door ieder geminde en alom geachte
„Ike" niet zijn, wiens onkreukbaarheid,
bescheidenheid en oprechtheid boven
iedere twijfel, zelfs boven die van zijn
vijanden, verheven is, als hij niet het
volle gewicht van zijn verantwoorde
lijkheid voelde en diep gebukt ging
onder de macht, waarom zovelen hem
benijden.
Nee, Eisenhower heeft niet naar die
macht gestreefd. Men heeft hem en
dat wordt tegenwoordig al te vaak ver
geten gedwongen, zich voor het pre
sidentschap candidaat te stellen. „Ik
ben van mening", zo verklaarde hij tel
kens weer, „dat een generaal, tenzij
de uiterste nood van zijn vaderland
hem een onoverkomelijke plicht op
legt, nooit zo'n hoog burgerlijk ambt
op zich mag nemen.
Maar het Amerikaanse volk bleef om
hem roepen. Eisenhower, die als opper
bevelhebber van de strijdkrachten van
het Atlantisch Pact in Parijs zetelde,
bleef hardnekkig zijn candidatuur wei-
amateurisme ter ziele. En een con
currerende bond van beroepsvoet
ballers gaat ook toeschouwers wer
ven. Wat dat voor de lagere klas
sen gaat worden, valt nog moeilijk
te bevroeden. Gelukkig zijn er ook
nog de schooljongens, die uit puur
pleizier achter een bal aanhollen.
Zijn zij niet de wijsten?
geren. Ditmaal was de situatie echter
bijzonder dringend. De democraten
hadden, behalve de ook al onwillige
vriend van Eisenhower, Adlai Steven
son, geen behoorlijke candidaat be
schikbaar; senator Taft was de enige
krachtige figuur onder de mogelijke
kanshebbers in gans Amerika en Taft
was de leider van de conservatieve
partij, wier doelstelling het was, Eu
ropa aan zijn lot over te laten. In deze
gevaarvolle toestand kon, zo scheen
het, slechts Eisenhower zijn land en de
gehele wereld van Taft redden. Dat
was de morele dwang, die in steeds
toenemende mate op hem uitgeoefend
werd en waarvoor hij tenslotte zwicht
te. Langzaamaan groeide in hem de
overtuiging, dat het zijn plicht was, de
zware verantwoordelijkheid niet af te
wijzen, wanneer het volk hem die op
leggen wilde.
Het volk wilde. Eisenhower over
won in de verkiezingsstrijd Taft en de
briljante, maar enkele maanden tevo
ren nog onbekende Stevenson en be
trok in Januari 1953 het Witte Huis.
KOSTBARE EIGENSCHAPPEN
Eisenhowers militaire looi baan on
derscheidde zich eigenlijk in niets van
die andere officieren, die de bekwaam
heden bezitten om het op de duur tot
een hoge graad te brengen. Het buiten
gewone, opvallende van zijn persoon
lijkheid lag niet op militair gebied,
maar in zijn gave, om aller harten voor
zich te winnen, om tegenstellingen te
overbruggen, om ondergeschikten niet
zijn wil op te dringen, maar hen te
doen geloven, dat zij hun eigen zin vol
gen. Dat kan slechts een mens, die niet
aan ij delheid lijdt en die zichzelf weg
weet te cijferen. Deze eigenschappen
maken Eisenhower bij uitstek geschikt
voor het leiden van moeilijk verenig
bare, totaal andersgezinde partijen.
Daarmee gepaard gaat een niet min
der belangrijke karaktereigenschap:
het diepgewortelde idealisme, dat Ei
senhower met zoveel Amerikanen ge
meen heeft, en dat ons, nuchtere Euro
peanen, vaak bevreemdt. Sinds zijn
jeugd in een oprecht-religieus milieu
tot op de dag van vandaag in het Witte
Huis, waar hij de zittingen van het
kabinet met een stil gebed pleegt te
openen, is hij deze grondslag van zijn
wezen trouw gebleven. Zijn militaire
bezigheden heeft hij altijd gezien als
een soort missionaris-arbeid: de strijd
tegen het kwaad in de wereld.
MACHT EN ONMACHT
22)
door
K. CECIL-THURSTON
J Jaar geleden heb je met
JJle sPeech van je een mooie belofte
gegeven en zo'n reputatie blijft ie-
njand bij, ook als hij lui wordt en niets
«leer uitvoert. Het valt niet te ontken-
henl.. bïlijk achteruitgekrabbeld
jjsnt vervolgde hij, toen Loder een
oeweging maakte, waaruit bleek dat
em de voorafgaande woorden onaan-
rO+aa? troffen, „maar zo'n tijd van
taf i-en ^an verschillende resul-
ten leiden; de een verstompt erdoor,
er komt erdoor tot rijpheid. Ik
je, eerlijk gezegd, al zowat opge
geven, maar de laatste twee maanden
ur van gedachten veranderd."
"Wel?", vroeg hij, „en dus?"
Lakeley glimlachte. „We weten im-
jPers, dat het ministerie Sefborough
r T tc,Pzwaar is", zeide hij. „Sefbo
rough bouwt zijn kaartenhuis een ver
dieping te hoog. 't Is nu de vraag
"laar. waardoor het evenwicht verlo-
ren zal gaan. Het zal 't leger zijn, na
tuurlijk, of het onderwijs, maar 't kan
ook heel goed een kwestie van buiten
landse politiek wezen."
Zij keken elkaar aan en die blik zei-
de, dat zij elkaar begrepen.
..Je weet evengoed als ik. dat het de
quaestie niet is, of Rusland Perzië bin
Gaven wij hoog op van Eisenhowers
macht, zij is verre van onbeperkt en
men vergist zich, wanneer men denkt,
dat Ike, zelfs al was hij de meest idea
le president, die men zich denken kan,
voor alle internationale problemen een
oplossing weet, zo'n oplossing, dat van
Washington tot Delhi, Londen, Parijs
en Kaïro iedereen tevreden is. Hij
heeft niet de mogelijkheid, Mc. Carthy
opzij te schuiven, Duitsland te hereni
gen of Indo-China een blijvende vrede
te schenken. Desondanks ontkomt .men
niet aan de indruk, dat Eisenhower
zijn macht niet ten volle benut. Een
ter juister tijd en energiek ingrijpen
in de controverse Mc. Carthy het le
ger, nee, slechts een duidelijke demon
stratie van zijn wil, de rechten, waar
over hij beschikt, door te zetten, wa
ren voldoende geweest om de terreur
van de Communisten jager in te dam
men. Want de werking van die terreur
berust hierop, dat beambten en diplo
maten voor hun carrière vrezen en een
wit voetje bij de senator proberen te
verkrijgen, slechts omdat zij zich niet
veilig voelen. Het vertrouwen, dat Ei
senhower niet in blinde lichtzinnigheid
of zelfs machtswellust een fout zal be
gaan, blijft, maar het vertrouwen, dat
hij, indien nodig, met energie en daad
werkelijk tegen de fouten van anderen
te velde trekt, wankelt.
Amerika voelt zich onzeker, omdat
zijn hoogste machtshebber te passief,
te zeer diplomaat, te vaak op compro
mis en verzoening bedacht is en
schroomt, zich ten volle te doen gel
den. De mensen immers willen geleid
worden, zij willen hem volgen, op
wiens leiding zij vertrouwen, zij zien
naar hem op, verlangend naar het
woord, dat klaarheid brengt en waarop
zy zich richten kunnen. Maar Eisenho
wer, terugschrikkend voor een woord,
dat slechts van hem, de mens, komt,
en niet van God, zwygt. Er is veel
kracht voor nodig, om de verleiding
van de macht te weerstaan. Maar is
nog niet veel meer kracht nodig, om
aan die andere verleiding het hoofd te
bieden: de verleiding van de onmacht?
w
••••••••••••••••••••••••••••••••••a*
S Ruim vijftig gulden boete J
moet een 52-jarige vrouw uit S
Neustadt in Duitsland beta-
I len, omdat zij, gewapend met
een hamer, het huis van een l
i buurman is binnengedron- J
gen, om een vogeltje te be-
vrijden. Bij de buurman was J
een meesje binnengevlogen i
met een gebroken poot. Hij
had het pootje gespalkt en
wilde het dier nog een paar
dagen verplegen. De buur-
vrouw had het niet goed be-
grepen en wilde „het arme
beest van zijn kwelgeest be-
vrijden".
Kunstje
In het Amerikaanse Bedford heb
ben de doktoren een kunstje uit
gevonden, dat de kinderen ge
makkelijker naar de schikwekken-
de spreekkamers krijgt. Ieder pa
tiëntje krijgt na de behandeling van
de kwaaltjes een recept, dat recht
geeft op een gratis ijsje, De laatste
jaren hebben de doktoren reeds
27.500 van deze recepten uitgeschre
ven. Daarbij zijn inbegrepen de ijs-
recepten. die niets mankerende
jongetjes hebben buit gemaakt.De-
zen wenden de vreselijkste kwalen
voor om maar naar de dokter te
mogen.
Hondje
Uit medelijden liet mevrouw
Bluestein in Los Angeles een klein
straathondje in haar winkel. Het
regende buiten zo hard. Toen de
bui over was had het beestje bij
wijze van wederdienst voor een
waarde van 200 dollar kleding ka
pot gebeten.
Fietsen
Niet officiële statistieken zeggen,
dat er in Frankrijk vijftien mil-
lioen fietsen in gebruik zijn. Het
kan een paar honderd duizend
schelen, maar niettemin kan wor
den gezegd, dat 65 procent van
alle Franse gezinnen op zijn minst
èèn fiets bezitten. De Franse fa
brieken produceren per jaar an
derhalf millioen nieuwe fietsen.
Men kan dus vooruit.
Moreel
Mevrouw Ann Davidson is on
langs voor de aardigheid op haar
eentje de Atlantische Oceaan over
gestoken in een kleine sloep. Zij
kwam in New York aan na vele
ontberingen. Zij verklaarde daar,
dat haar „moreel" niets had gele
den, omdat zij zich iedere dag op
maakte met alle middelen, die daar
voor in de handel zijn. Alleen wat
haaien konden zich daarover ver
bazen, maar het systeem hield er
de moed in, verklaarde de zee
vrouw.
Lekkernij
Een ontzette vader in het
Zweedse Skara zag opeens,
dat zijn achttien maanden
oude dochter een slaghoedje
uitspuugde. Het kind had dit
lekkers gekregen van een 3-
jarig broertje dat nog 'n hele
boel van die dingen in voor
raad had en zijn zusje er op
tracteerde, wanneer zij braaf
was. De voorraad is opge
ruimd.
Gebrek
Het in Praag verschijnende blad
Rude heeft met weinig vo.doening
gemeld, dat het met de electriciteits-
voorziening niet erg wil vlotten. De
regering heeft pas geleden zelfs
moeten besluiten honderden oude
watermolens in te schakelen om zo
stroom uit te sparen. De meeste
grote steden in die buurt zitten ge
middeld tien -uur per dag zonder
licht. Wanneer er wel elcctriciteit
is mag men toch geen radio's, stof
zuigers en koelkasten gebruiken.
Dus.
Koopje
Hosni Farag uit Cairo is gearre
steerd, omdat hij een buitenman
voor 2000 gulden een tram had ver
kocht. De boer had wel zin in een
tram en daar kon Hosni voor zor
gen. Hij nam alvast 840 gulden mee
en verdween uit het gezichtsveld
van de adspirant-koper, die eerst
twee dagen op het voertuig wachtte
maar toen de politie in de strijd
wierp. Het was maar een grapje,
verweerde Hosni zich.
Verkering
Dezer dagen zijn in Sutton
gehuwd: Jonathan Dance (53
jaar) en Kathleen Taylor (48
jaar). Zij hadden 21 jaar ver
kering alvorens zij durfden
vast stellen, dat ze bij elkaar
pasten.
Flessen
Bij Cyprus zijn ruim zevendui
zend flessen whisky in de zee leeg
gegooid omdat de importeur wei
gerde invoerrechten te betalen. De
flessen maakten deel uit van een
zending van 30.000, waarvan de eer
ste in 1944 naar Malta waren ver
stuurd.
„Zó gaat mijn zaak meneer!
WOENSDAG 1 SEPTEMBER
HILVERSUM I 402 m: 7.- Nws., 7.13
gram., 8.00 nieuws, 8,18 gram., 8.50 v.
d. huisvr. 9.00 gymn. v. d. vrouw,
910 gram, 9.35 waterst, 9.40 wereld-
muziekconcours Kerkrade, 10,00 boek-
bespr 10,05 morgenwijding, 10.20 v. d.
vrouw, 11,00 gram., 12,00 accordeon-
ork., en solist, 12,30 land- en tuinb.-
meded. 12,33 v. h. platteland, 12,38
gram., 12,50 Europese zwemkamp.- te
Turijn, 13,00 nieuws, 13,15 tentoonstel-
lingsagenda, 13,18 orgel en zang, 13,45
gram., 14,00 medische kron., 14,10 gr..
15,15 v d. jeugd, 16,45 v. d. zieken]
17,15 gitaarens.. 17,30 Europese zwem-
kampioenschappen te Turijn, 17.50 re-
geringsuitz., jeugduitz., corresponden
tie-club o.l.v. Regina Zwart.. 18,00
nieuws en comm. 18,20 act., 18,30 gr.,
19,15 Enige hoogtepunten van ons
parlementaire leven", caus., 19,30 v.
d. jeugd, 20,00 nieuws, 20,05 pol. com
mentaar, 20,15 Metropole-ork. koor
en sol., 20,45 „Sterkere banden",
hoorsp., 22,15 Holland Festival 1954:
strijkkwartet, 22,45 Europese zwem-
kampioenschappen te Turijn, 23,00
nieuws, 23.15 Tweede Assemblée v.d.
Wereldraad v kerken te Evanston.
23.23 soc, nws. in Esperanto, 23,28 or
gelspel. 23,45-24,00 gram.
HILVERSUM II 298 m: 7,00 nws.,
7,10 gram., 7,15 gymn., 7,33 gewijde
muziek. 7,45 'n Woord voor de dag,
8,- nws. en weerber., 8,15 gram., 8.30
Tot uw dienst, 8,35 gram., 9,00 v. d.
zieken, 9,30 v. d. vrouw, 9,35 gram.,
10,30 morgendienst, 11 00 gram,, 11,55
pianorecital, 12,30 land- en tuinb.-
meded., 12,33 vocaal ens., 12,59 klok
gelui, 13,00 nws., 13.15 Prot. Inter
kerkelijk Thuisfront, 13,20 Metropole-
ork. 14,00 Zar und Zimmerman, ope
ra (2e acte), 15,10 gram., 15,25 piano
kwintet, 16,00 v. d. jeugd, 17,20 gram.
17,30 orgelspel, 18,00 gram., 18,30
Spectrum v. h. Chr. Organisatie- en
Verenigingsleven, 18.45 Geestelijke
liederen, 19,00 nws. eri weerber., 19,10
boekbespr., 19,25 gram., 19,30 buitenl.
overz., 19,50 gram.. 20,00 radiokrant
20,20 orgelconc.. 21,25 Het gebed bij
de Romeinen, c'aus., 21,40 gram., 22.00
„Hollandia roept' Holland", 22,15
volksmuz., 22.45 avondoverdenking,
23.00 nws., en SOS-ber., 23.15-24.00
gram.
BRUSSEL 324 m.: 11.45 gram., 12.30
weerber., 12,34 gram., 13.00 nws., 13,15
orkestco'nc., 15,00 gram., 15.30 militair
ork., 16,15 gram., 17,00 nws., 17.10 gr,
17,30 voordr., 17,45 gram. 17,50 boek
bespr., 18,00 solistenconc., 17,30 v d.
sold., 19 00 nws., 19,40 strijkkwartet,
20,00 hoorspel, 20,45 gram., 21.00 Me
tropole-ork., 21,30 gram., 22,00 nws.,
22,15 jazzmuz., 22,55-23,00 nws.
BRUSSEL 484 m: 12 00 gr 13,00
nws., 13,15, 14.00 en 15.00 grani., 16,05
lichte muz., 17,00 nws., 17,15 gram.,
17,30 zang en piano, 18,30 en 19,28 gr.
19,30 nws., 20,00 ork. conc., 22.00 nws*.
22.15 lichte muz., 22,55 nws.
nentrekt, maar wel of Rusland Perzië
weer uitgaat, als die Hazaras onder
open zijn. Ik wed om al wat je wilt,
Chncote, dat we binnen een week be
richt hebben, dat de opstand onder
drukt is, maar dat Rusland, inplaats
terug te trekken, die verleidelijk
20 mijlen nog maar bij heeft genomen
en 7;1G"1 nu lekker verschanst heeft te
Meshed zo is het immers zestig
jaar geleden te Ashurada ook gegaan
De verhoogde kleur op Lakcley's lé
vendig, energisch gezicht en zijn schit
terende blauwe ogen verrieden, hoe
warm zijn belangstelling in de' zaak
was.
„Als dat gebeurt voor het Paasreces,
dan kan de eerste spijker geslagen
worden voor een motie tot schorsing.
En als de rechte man dat doet op de
rechte manier, dan verwed ik er mijn
hoofd onder, dat het een nagel aan
Sefborough's doodkist zal zijn."
Gedurende enige ogenblikken zeide
Lakeley niets. Voor hem was zijn blad
en de politieke partij, die het verte
genwoordigde, 't uitsluitend voorwerp
van zijn belangstelling; personen cn
persoonlijke belangen moesten daarbij
achterstaan. Dat Chilcote zich bewust
was van de carrière, die wellicht voor
hem zou zijn weggelegd, was niet meer
dan natuurlijk, dat hij dat bewust
zijn toonde door een gepaste ernst, was
niet meer dan u-hoorlijk. Een paar se
conden liet hij Loder rustig aan zijn
gedachten over. maar toen werd hem
met zijn levendige, altijd tot werken en
handelen geneigde geest de stilte on
verdraaglijk. Hij nam zijn potlood en
tikte er mee op de schrijftafel.
„Chilcote", zeide hij en plotseling
vloog er een uitdrukking van angst
over zijn gezicht, „je twijfelt toch niet
aan jezelf?"
Bij 't geluid van zijn stem hief Loder
zijn gezicht op; het was bleek, maar er
sprak energie en vastberadenheid uit
zijn trekken.
„Neen, Lakeley", zeide hij langzaam
en ernstig, „dit is geen ogenblik,
waarop een man aan zichzelf twijfelt."
HOOFDSTUK 19.
En zo geschiedde het, dat Loder
van de ene verantwoordelijkheid werd
bevrijd om een andere op zijn schou
ders te nemen. Van de morgen van 27
Maart af, toen Lakeley hem op het
bureau van de „St. George's Gazette"
zijn politiek programma ontvouwd
hade tot in de namiddag van 1 April
was hij plotseling een der belang
rijkste figuren in de actie, die zich
ontwikkelde in de conservatieve krin
gen.
Met de scherpzinnigheid, waar hij
bekend om was, had Lakeley die mor
gen de spijker op de kop geslagen; en
de gebeurtenissen, die gevolgd waren
hadden zijn voorspellingen bewaar^
heid.
Fraide had Rusland's houding geen
seconde uit het oog verloren en in
tussen rustig zijn krachten opgesteld
en zijn positie versterkt met een ge
bruik maken van de gelegenheid, zoals
alleen een handig politicus doen kan.
en voor Loder vormden de eminente
hoedanigheden, door zijn leider in die
dagen ten toon gespreid, het onder
werp van een studie, die hem geheel
in beslag nam. De gedachte aan Chil
cote had hij op zijn zijde gezet; aan
zijn eigen positie en de gevaren-
die hij dagelijks liep, dacht hij even
min; hij gaf zonder voorbehoud al zijn
tijd, zijn kennis en zijn werkkracht
aan de zaak, die zijn gehele persoon
eiste.
Het was een groot voorrecht voor
hem, dat hij in die dagen voortdu
rend persoonlijk in aanraking kwam
met Fraide: hij kreeg menige niet
hoog genoeg te schatten ies in de
kunst van regeren en organiseren in
deze vijf dagen, gedurende welke de
taktiek van een gehele partij afhan
kelijk was van een klein bericht uit
een land duizenden mijlen ver. Want
als Rusland de oproerige Hazaras on
derwierp en als rustbewaarder en
vredestichter weer terugtrok over de
grenzen, dat zou 't politieke strijd-
niet betreden worden. Maar wanneer
de beweging door Lakeley voorspeld,
een voldongen feit werd, voordat
het Parlement tegen Pasen uiteen
ging, dan moest de eerste uitval in het
gevcht, dat gedurende de nu volgende
zitting zou worden gehouden, onver
mijdelijk worden gedaan. Intussen
bevond zich de leider van de oppo
sitie in een moeilijke toestand; hij
moest wachten, waken, in stilte gade
slaan en toch zijn waardigheid bewa
ren.
Op de namiddag van de 31sten Maar^
gaf Loder gehoor aan een reeds meer
malen verschoven invitatie om met de
Fraide's te lunchen.
Het huiselijk leven van de Fraide's,
die verrukkelijke atmosfeer van ver
kwikkende warmte en intimiteit, was
hem tot nog toe altijd een voorwerp
van verbazing, een raadsel gebleven;
maar die dag viel er een nieuw licht
voor hem op, toen hij bemerkte, welk
een verzachtende invloed het op Eve
uitoefende en toen hijzelf het gevoe'
kreeg, dat hij, de vreemdeling, om zijn
karaktereigenschappen als vriend van
den huize werd opgenomen.
Deze aangename overdenkingen
hielden hem bezig, terwijl het gesprek
dat enige tijd over meer mondaine
dingen gelopen had, weer langzamer
hand terugkeerde naar de kwestie
van de dag, de „toestand", die hun
allen om zo te zeggen geen ogenblik
uit de gedachte was toen de ge
beurtenis, die bestemd was die dag
voor Loder tot de dag der dagen te
maken, plotseling zonder enige voor
afgaande aankondiging plaats greep.
De deur werd opengeworpen en
Lakeley trad haastig binnen. Zijn ge
zicht drukte grote opgewondenheid
uit en zijn ogen schitterden. Hij be
merkte in zijn overspanning niet, dat
er dames in de kamer waren, liep
regelrecht naar Fraide toe, duwde
hem een open telegram in de hand en
zeide; „Dat is officiëel!" Toen keek
hij om zich heen.
„Mevrouw?", riep hij uit. „Duizend
excuses! Maar ik zou er 100 pond
voor over gehad hebben om de eerste
te zijn, die hem dit bericht bracht!"
Bij deze woorden keek hij weer naar
Fraide.
Lady Sarah was opgestaan en staa
de onverwachte bezoekers haar beide
handen toe. „Mijnheer Lakeley", zeide
zij, ,„ik gevoel geheel met u mee!'1
Er lag een lichte trilling in haar war
me. nartelijke stem en ook haar ogen
richtten zich op haar echtgenoot
Van de aanwezigen was Fraide de
enige, die volmaakt kalm was geble
ven, Hij zat rustig op zijn stoel en
zijn kleine, magere gestalte had de
zelfde waardigheid als altijd, terwijl
hij het telegram las, dat zulk een
grote betekenis had.
Eve, die opgesprongen was en naar
Fraide toe was gegaan, toen Lakeley
zijn nieuws aankondigde, las, over zijn
schouder geleund, het telegram mede.
Bij 't laatste woord hief zij haar hoofd
op; haar gezicht gloeide,
„Wat moet het heerlijk wezen, een
man te zijn!" En onwillekeurig keek
ze naar Loder en vonden hun ogen
elkaar.
Op deze wijze kwam het nieuws
van Perzië en daarmede Loder's grote
taak. Door de onmiddellijke drang
tot handelen was elke gedachte aan
Chilcote op de achtergrond geraakt.
De gebeurtenissen waren zo snel op
elkaar gevolgd, hij had zo onmiddel
lijk moeten optreden, dat aarzeling
niet mogelijk was geweest; en in deze
gemoedsstemming, onder deze krach
tige drang, deed hij zijn aanval op de
regering, de dag, die volgde op de
lunch bij Fraide.
f wordt vervolgd)