ÜagW&P pe jSïott GOLDEN FICTION EISENHOWER PRESIDENT tegen wil en dank MORPHINE r Een en ander over coëducaiie De verleiding van de onmacht AT EEN ONDERUJKE ERELD RADIO Nabetrachting op „Oudenbosch" Een gulden genieting voor 80 ct. Einde van de zomer Seizoen MET de herfst krijgen we ook weer het voetbalseizoen, een seizoen, waarvan niemand nog kan zeggen wat het worden gaat dit maal. Wat zo lang giste en bruiste onder de korst van het amateuris me is plotseling te voorschijn getre den. Het was niet meer te houden. Voor de eerste-klassers is het Verkeerd beyrepen\ TWEEDE BLAD DINSDAG 31 AUGUSTUS 1954 (Van onze onderwijsmedewerker) Toen wij korte tijd geleden in dit blad een artikel wijdden aan de ge mengde scholen, namen wij een ge matigd positief standpunt in. Niet waar: de gemengde (lagere) school is er, met name in Zeeland in groten getale, en docenten noch ouders ervaren daarvan meer be svaren dan voordelen. Een week later echter waren wij belangstel lend toehoorder bij de studiedagen, door de Katholieke Paedagogische Vereniging te Oudenbosch georga niseerd. Het onderwerp van deze studiedagen, was de coëducatie, anders gezegd: de gezamenlijke op voeding van jongens en meisjes, fl'ij achten het alleszins raadzaam, er nog een korte nabeschouwing aan te wijden. Vooropgesteld zij dit: het studie onderwerp te Oudenbosch was niet primair de gemengde school, doch de gecombineerde opvoeding der beide geslachten Het uitgangspunt van iedere inleider was dan ook: nu onze tijd zulk een vervlakking en ontluistering in de omgang der beide geslachten vertoont, is het nu niet raadzaam, wenselijk of zelfs geboden, dat de gemengde school de helpende hand reikt ter verbe tering dezer verhoudingen? Of is de gesepareerde school misschien zelfs mede de oorzaak van de over laden spanningen, die tot excessen leiden? Betreffende deze kwestie iju sprak allereerst een theoloog. Hij trachtte aan te tonen, dat coëduca tie niet per se in strijd is met de Pauselijke Encycliek, waarin coë ducatie werd veroordeeld. De psy choloog die vervolgens zijn inlei ding hield, nam eveneens een po sitief standpunt in. Hij meende, dat gunstige resultaten te wachten zou den zijn en had goede hoop op gro tere zelfstandigheid en meer wer kelijkheidszin bij de opgroeiende jeugd. Tot zover bewoog zich, zoals u ziet, de discussie in een richting van positieve acceptering van coë ducatie als vormingsmiddel. Geheel tegengesteld hiermede en in feite ook meer overtuigend wa ren echter de beide paedagogen, die met hun lezingen de studieda gen besloten. Zij stelden hun be toog anders op, uitgaande namelijk van de algemene betekenis van 'iet woord coëducatie. Als immers dit woord tot inhoud heeft: meisjes en jongens gezamenlijk opvoeden, dan behoeven we niet lang te zoeken, naar het opvoedingsinstituut, waar deze opvoeding feitelijk en met feroot succes geschiedt: namelijk het Hrt gezonde gezin biedt door ■•de omgang van broers en zusters, ^familieleden van beiderlei kunne, vrienden en vriendinnen, de meest ideale gelegenheid tot de gezonde, open verhouding, die men als ide aal moet stellen, Anderzijds spreekt in dit gezinscontact steeds een ze kere reserve mee. die de weg open laat tot de gewenste ideaalvorming van het andere geslacht. Want dit punt moet wel in het oog gehou den worden: al te gemeenzame om gang, al te grote gelijkschakeling, leiden onvermijdelijk tot vervlak king en verlies van het wederzijds respect. Grote groepen der huidige Amerikaanse jeugd bieden daarvan helaas een overtuigend bewijs. De litteratuur uit dit werelddeel spreekt daarover meer dan duide lijk. Paedagogisch gezien stuit men inzake coëducatie nogmaals op het frequente verschijnsel, dat het ge zin zich onmachtig voelt, een op voedingsprobleem op te lossen en dan een beroep doet op de school, niet slechts als aanvullende instan tie, maar als vervangende. Een dergelijke figuur nu dient ieder principieel paedagoog af te wijzen. Herstel van gezonde verhoudingen kan slechts via het gezin gereali seerd worden. Intussen bleef nog de vraag open, pf de maatschappij misschien niet m een dergelijke noodpositie was geraakt, dat de school, desnoods tijdelijk, morec1 verplicht was hier toch de helpende hand te bieden. Opgemerkt moet hier worden, dat de in Oudenbosch besproken leeftijdsgroep meer bijzonder de middelbare schoolbevolking was. Voor deze tak van onderwijs nu Produceerde de Hoofdinspecteur V.H.M.O. wel sprekende cijfers. Hieruit bleek, dat de verhouding van het aantal jongens en meisjes in feite een grote overmacht van jongens vertoonde, zodat spreker kon zeggen, dat ons land geen ge mengde middelbare scholen heeft, doch hoogstens jongens-scholen, waar ook meisjes worden toegela ten. Bovendien bleek uit het over gelegde cijfermateriaal, dat de keu ze van de leerstof en de behande ling der onderscheiden vakken op deze leeftijd voor beide geslachten zo uiteenlopend dient te zijn, wil men aan de onderscheiden geslach ten ook het eigene geven, dat de school geen hulp aan het gezin kan bieden inzake coëducatie, zonder haar hoofdtaak: goed en indivi- dueel-gericht onderwijs, tekort te doen. Gezien vanuit het standpunt der school, was hiermee toch wel een belangwekkend standpunt ingeno men. De gesignaleerde nood onder de opgroeiende jeugd blijft echter bestaan. De school heeft zich ge- distancieerd. Het gezin komt te vaak haar belangwekkende op dracht niet na. Blijft dus het pro bleem, hoe de regeneratie van het gezin kan worden bespoedigd en hoe wellicht nog van derde zijde hulp kan worden geboden. Het komt ons voor, dat hier een essen tieel probleem ligt voor het voort bestaan der Christelijke beschaving. Wordt dit immers niet opgelost, dan ontglipt ons daarmede tevens de kans op het herstel van de oer bron: het gezin. Wil men toch ar beiden voor de hergeboorte van het gave, natuurlijke opvoedingsmilieu dan is onze grootste zorg: de op groeiende jeugd, die straks in deze gezinnen de vaders en moeders zul len zijn. Dit uitgebreide vraagstuk is ui teraard op de genoemde studieda gen niet tot oplossing gebracht. Maar toch heeft men de kwestie in deze dagen weer scherper gesteld en ervaren, dat noodoplossingen zelden oplossingen zijn. Katholieke ouders doen er goed aan, te blijven vertrouwen op Gods Voorzienigheid. Het is tevens ech ter te hopen, dat zij niet in blind vertrouwen de werkelijk bestaande nood van onze opgroeiende jeugd bagatelliseren. (Advertentie). J^EN zomer van uitzonderlijke al lure neemt morgen met de eerste dag van de herfstmaand afscheid. Een zomer, waarin de regendagen overheersten en de zon een zeld zaam natuurverschijnsel was. De boeren hebben de laatste dagen nog in recordtempo gewerkt, om van de oogst te redden wat er te redden viel. De schade, welke ge leden werd, zal straks worden be- somd en die zullen we dan toch moeten aftrekken van alle wel vaartsverschijnselen, welke we ge regeld konden noteren. De vreem- delingenindustrie laat gelukkig geen sombere geluiden horen. Het aantal overnachtingen van buiten landers blijkt zelfs groter te zijn dan in 1953. Terwijl men voor Sep tember nog extra-toeloop verwacht van mensen, die hun vacanties hebben uitgesteld. Er zijn door re gen en wind natuurlijk vele aan slagen gepleegd op het goed hu meur van de vacantiegangers, maar we willen hopen, dat er ook karak ters door „estaald zijn in de trant van het blijmoedige lied: Fluit, fluit, fluit. In ieder geval, we ho pen, dat eenieder zich straks ge sterkt, zij het niet gebruind kan aangorden voor de besognes van het donkere seizoen. En na de win ter komt misschien wel weer eens een echte zomer! BEGRIP VOOR BEGINSEL VAN LEERGEZAG DER KERK Tijdens de bijeenkomst van de we reldraad van kerken heeft de leider van de Duitse Evangelische kerk, dr. Otto Dibelius, de vinger op een won de plek in het lichaam van de kerken zelf gelegd. Hij zei, dat de kerk er niet langer genoegen mee kan nemen, het woord van God te bieden en het aan de mensen over te laten uit te maken, hoe zij dit in hun leven kunnen toe passen. Met andere woorden: het zo veel gesmade katholieke beginsel van het absolute leergezag der kerk, ont moet ook bij de wereldraad begrip. Een andere markante verklaring van de wereldraad was, dat een Godde loze wereld veel minder gevaarlijk is dan een heidens geworden kerk, waar Christus buiten staat. CONTROLEREND ARTS WERD AANGEVALLEN DOOR PATIENT Een Amsterdamse havenarbeider is gisteren door de politierechter in de hoofdstad veroordeeld tot zes weken gevangenisstraf, wegens mishandeling van een controlerend geneesheer. De man lag ziek op bed, toen de controlerend geneesheer hem bezocht. De medicus stelde vast, dat de haven arbeider weer kon gaan werken, maar hierop werd de patiënt zo kwaad, dat hij zijn bed uitvloog, de deur van de slaapkamer afsloot en de dokter met een paraplui en even later met een plank te lijf ging. „Eerst een briefje voor de ziektewet", riep de man. „an ders kom je er niet uit!" Het drama duurde tien minuten. Vol deelneming zei de officier van Justitie gisteren tegen de arts: „Als al uw patiënten zo handelden zou u het niet lang meer maken!" Inwoner van Zieriksee ging dank betuigen Een inwoner van Zierikzee. die in 1953 in Rotterdam is geweest, kwam ten stadshuize een gift brengen voor herbouw van de molen aan het Oost plein. Hij stond erop zijn gift per soonlijk aan de burgemeester te overhandigen om te laten uitkomen, dat hij de genoten gastvrijheid in da gen van rampspoed niet vergeten was. ENANK ZIJ DE ONGEEVENAARDE macht van de Verenigde Staten en de zelfstandigheid van de Amerikaanse presidenten, die beduidend groter is dan de zelfstandigheid, waarover de staatshoofden in andere Westerse demo cratieën beschikken, is er ongetwijfeld in de huidige maatschappij geen man, die zoveel macht en verantwoordelijkheid draagt als President Eisenhower. Zijn beslissingen beschikken over het lot niet alleen van zijn eigen land, maar van de gehele wereld; kunnen de ergste gevolgen van fouten, door andere Wes terse staatslieden of parlementen gemaakt, door het alles-overheersende Ame rika nog verzacht of afgewend worden, er is niemand of niets, wat tussen een besluit van Washington en de uitwerking ervan treden kan. In het tijdperk van waterstofbom en overal opdoemende oorlogsdreiging is de omvang van Eisenhowers macht en de noodzakelijke keerzijde van de daaruit voort vloeiende verantwoordelijkheid zonder weerga in de geschiedenis der mens heid. AMERIKA VERLANGT KRACHTIGER BELEID Deze dubbele last van macht en ver antwoordelijkheid verklaart twee din gen: waarom de wereld tegenover Ei senhower zo'n veeleisende en kritische houding aanneemt en waarom Eisen hower zozeer in al zijn bewegingen verlamd wordt; want slechts een zor geloze, lichtzinnige doe-maar-raak of een slaapwandelaar zou onder zulke omstandigheden frank en vrij zijn gang kunnen gaan. En Eisenhower zou de door ieder geminde en alom geachte „Ike" niet zijn, wiens onkreukbaarheid, bescheidenheid en oprechtheid boven iedere twijfel, zelfs boven die van zijn vijanden, verheven is, als hij niet het volle gewicht van zijn verantwoorde lijkheid voelde en diep gebukt ging onder de macht, waarom zovelen hem benijden. Nee, Eisenhower heeft niet naar die macht gestreefd. Men heeft hem en dat wordt tegenwoordig al te vaak ver geten gedwongen, zich voor het pre sidentschap candidaat te stellen. „Ik ben van mening", zo verklaarde hij tel kens weer, „dat een generaal, tenzij de uiterste nood van zijn vaderland hem een onoverkomelijke plicht op legt, nooit zo'n hoog burgerlijk ambt op zich mag nemen. Maar het Amerikaanse volk bleef om hem roepen. Eisenhower, die als opper bevelhebber van de strijdkrachten van het Atlantisch Pact in Parijs zetelde, bleef hardnekkig zijn candidatuur wei- amateurisme ter ziele. En een con currerende bond van beroepsvoet ballers gaat ook toeschouwers wer ven. Wat dat voor de lagere klas sen gaat worden, valt nog moeilijk te bevroeden. Gelukkig zijn er ook nog de schooljongens, die uit puur pleizier achter een bal aanhollen. Zijn zij niet de wijsten? geren. Ditmaal was de situatie echter bijzonder dringend. De democraten hadden, behalve de ook al onwillige vriend van Eisenhower, Adlai Steven son, geen behoorlijke candidaat be schikbaar; senator Taft was de enige krachtige figuur onder de mogelijke kanshebbers in gans Amerika en Taft was de leider van de conservatieve partij, wier doelstelling het was, Eu ropa aan zijn lot over te laten. In deze gevaarvolle toestand kon, zo scheen het, slechts Eisenhower zijn land en de gehele wereld van Taft redden. Dat was de morele dwang, die in steeds toenemende mate op hem uitgeoefend werd en waarvoor hij tenslotte zwicht te. Langzaamaan groeide in hem de overtuiging, dat het zijn plicht was, de zware verantwoordelijkheid niet af te wijzen, wanneer het volk hem die op leggen wilde. Het volk wilde. Eisenhower over won in de verkiezingsstrijd Taft en de briljante, maar enkele maanden tevo ren nog onbekende Stevenson en be trok in Januari 1953 het Witte Huis. KOSTBARE EIGENSCHAPPEN Eisenhowers militaire looi baan on derscheidde zich eigenlijk in niets van die andere officieren, die de bekwaam heden bezitten om het op de duur tot een hoge graad te brengen. Het buiten gewone, opvallende van zijn persoon lijkheid lag niet op militair gebied, maar in zijn gave, om aller harten voor zich te winnen, om tegenstellingen te overbruggen, om ondergeschikten niet zijn wil op te dringen, maar hen te doen geloven, dat zij hun eigen zin vol gen. Dat kan slechts een mens, die niet aan ij delheid lijdt en die zichzelf weg weet te cijferen. Deze eigenschappen maken Eisenhower bij uitstek geschikt voor het leiden van moeilijk verenig bare, totaal andersgezinde partijen. Daarmee gepaard gaat een niet min der belangrijke karaktereigenschap: het diepgewortelde idealisme, dat Ei senhower met zoveel Amerikanen ge meen heeft, en dat ons, nuchtere Euro peanen, vaak bevreemdt. Sinds zijn jeugd in een oprecht-religieus milieu tot op de dag van vandaag in het Witte Huis, waar hij de zittingen van het kabinet met een stil gebed pleegt te openen, is hij deze grondslag van zijn wezen trouw gebleven. Zijn militaire bezigheden heeft hij altijd gezien als een soort missionaris-arbeid: de strijd tegen het kwaad in de wereld. MACHT EN ONMACHT 22) door K. CECIL-THURSTON J Jaar geleden heb je met JJle sPeech van je een mooie belofte gegeven en zo'n reputatie blijft ie- njand bij, ook als hij lui wordt en niets «leer uitvoert. Het valt niet te ontken- henl.. bïlijk achteruitgekrabbeld jjsnt vervolgde hij, toen Loder een oeweging maakte, waaruit bleek dat em de voorafgaande woorden onaan- rO+aa? troffen, „maar zo'n tijd van taf i-en ^an verschillende resul- ten leiden; de een verstompt erdoor, er komt erdoor tot rijpheid. Ik je, eerlijk gezegd, al zowat opge geven, maar de laatste twee maanden ur van gedachten veranderd." "Wel?", vroeg hij, „en dus?" Lakeley glimlachte. „We weten im- jPers, dat het ministerie Sefborough r T tc,Pzwaar is", zeide hij. „Sefbo rough bouwt zijn kaartenhuis een ver dieping te hoog. 't Is nu de vraag "laar. waardoor het evenwicht verlo- ren zal gaan. Het zal 't leger zijn, na tuurlijk, of het onderwijs, maar 't kan ook heel goed een kwestie van buiten landse politiek wezen." Zij keken elkaar aan en die blik zei- de, dat zij elkaar begrepen. ..Je weet evengoed als ik. dat het de quaestie niet is, of Rusland Perzië bin Gaven wij hoog op van Eisenhowers macht, zij is verre van onbeperkt en men vergist zich, wanneer men denkt, dat Ike, zelfs al was hij de meest idea le president, die men zich denken kan, voor alle internationale problemen een oplossing weet, zo'n oplossing, dat van Washington tot Delhi, Londen, Parijs en Kaïro iedereen tevreden is. Hij heeft niet de mogelijkheid, Mc. Carthy opzij te schuiven, Duitsland te hereni gen of Indo-China een blijvende vrede te schenken. Desondanks ontkomt .men niet aan de indruk, dat Eisenhower zijn macht niet ten volle benut. Een ter juister tijd en energiek ingrijpen in de controverse Mc. Carthy het le ger, nee, slechts een duidelijke demon stratie van zijn wil, de rechten, waar over hij beschikt, door te zetten, wa ren voldoende geweest om de terreur van de Communisten jager in te dam men. Want de werking van die terreur berust hierop, dat beambten en diplo maten voor hun carrière vrezen en een wit voetje bij de senator proberen te verkrijgen, slechts omdat zij zich niet veilig voelen. Het vertrouwen, dat Ei senhower niet in blinde lichtzinnigheid of zelfs machtswellust een fout zal be gaan, blijft, maar het vertrouwen, dat hij, indien nodig, met energie en daad werkelijk tegen de fouten van anderen te velde trekt, wankelt. Amerika voelt zich onzeker, omdat zijn hoogste machtshebber te passief, te zeer diplomaat, te vaak op compro mis en verzoening bedacht is en schroomt, zich ten volle te doen gel den. De mensen immers willen geleid worden, zij willen hem volgen, op wiens leiding zij vertrouwen, zij zien naar hem op, verlangend naar het woord, dat klaarheid brengt en waarop zy zich richten kunnen. Maar Eisenho wer, terugschrikkend voor een woord, dat slechts van hem, de mens, komt, en niet van God, zwygt. Er is veel kracht voor nodig, om de verleiding van de macht te weerstaan. Maar is nog niet veel meer kracht nodig, om aan die andere verleiding het hoofd te bieden: de verleiding van de onmacht? w ••••••••••••••••••••••••••••••••••a* S Ruim vijftig gulden boete J moet een 52-jarige vrouw uit S Neustadt in Duitsland beta- I len, omdat zij, gewapend met een hamer, het huis van een l i buurman is binnengedron- J gen, om een vogeltje te be- vrijden. Bij de buurman was J een meesje binnengevlogen i met een gebroken poot. Hij had het pootje gespalkt en wilde het dier nog een paar dagen verplegen. De buur- vrouw had het niet goed be- grepen en wilde „het arme beest van zijn kwelgeest be- vrijden". Kunstje In het Amerikaanse Bedford heb ben de doktoren een kunstje uit gevonden, dat de kinderen ge makkelijker naar de schikwekken- de spreekkamers krijgt. Ieder pa tiëntje krijgt na de behandeling van de kwaaltjes een recept, dat recht geeft op een gratis ijsje, De laatste jaren hebben de doktoren reeds 27.500 van deze recepten uitgeschre ven. Daarbij zijn inbegrepen de ijs- recepten. die niets mankerende jongetjes hebben buit gemaakt.De- zen wenden de vreselijkste kwalen voor om maar naar de dokter te mogen. Hondje Uit medelijden liet mevrouw Bluestein in Los Angeles een klein straathondje in haar winkel. Het regende buiten zo hard. Toen de bui over was had het beestje bij wijze van wederdienst voor een waarde van 200 dollar kleding ka pot gebeten. Fietsen Niet officiële statistieken zeggen, dat er in Frankrijk vijftien mil- lioen fietsen in gebruik zijn. Het kan een paar honderd duizend schelen, maar niettemin kan wor den gezegd, dat 65 procent van alle Franse gezinnen op zijn minst èèn fiets bezitten. De Franse fa brieken produceren per jaar an derhalf millioen nieuwe fietsen. Men kan dus vooruit. Moreel Mevrouw Ann Davidson is on langs voor de aardigheid op haar eentje de Atlantische Oceaan over gestoken in een kleine sloep. Zij kwam in New York aan na vele ontberingen. Zij verklaarde daar, dat haar „moreel" niets had gele den, omdat zij zich iedere dag op maakte met alle middelen, die daar voor in de handel zijn. Alleen wat haaien konden zich daarover ver bazen, maar het systeem hield er de moed in, verklaarde de zee vrouw. Lekkernij Een ontzette vader in het Zweedse Skara zag opeens, dat zijn achttien maanden oude dochter een slaghoedje uitspuugde. Het kind had dit lekkers gekregen van een 3- jarig broertje dat nog 'n hele boel van die dingen in voor raad had en zijn zusje er op tracteerde, wanneer zij braaf was. De voorraad is opge ruimd. Gebrek Het in Praag verschijnende blad Rude heeft met weinig vo.doening gemeld, dat het met de electriciteits- voorziening niet erg wil vlotten. De regering heeft pas geleden zelfs moeten besluiten honderden oude watermolens in te schakelen om zo stroom uit te sparen. De meeste grote steden in die buurt zitten ge middeld tien -uur per dag zonder licht. Wanneer er wel elcctriciteit is mag men toch geen radio's, stof zuigers en koelkasten gebruiken. Dus. Koopje Hosni Farag uit Cairo is gearre steerd, omdat hij een buitenman voor 2000 gulden een tram had ver kocht. De boer had wel zin in een tram en daar kon Hosni voor zor gen. Hij nam alvast 840 gulden mee en verdween uit het gezichtsveld van de adspirant-koper, die eerst twee dagen op het voertuig wachtte maar toen de politie in de strijd wierp. Het was maar een grapje, verweerde Hosni zich. Verkering Dezer dagen zijn in Sutton gehuwd: Jonathan Dance (53 jaar) en Kathleen Taylor (48 jaar). Zij hadden 21 jaar ver kering alvorens zij durfden vast stellen, dat ze bij elkaar pasten. Flessen Bij Cyprus zijn ruim zevendui zend flessen whisky in de zee leeg gegooid omdat de importeur wei gerde invoerrechten te betalen. De flessen maakten deel uit van een zending van 30.000, waarvan de eer ste in 1944 naar Malta waren ver stuurd. „Zó gaat mijn zaak meneer! WOENSDAG 1 SEPTEMBER HILVERSUM I 402 m: 7.- Nws., 7.13 gram., 8.00 nieuws, 8,18 gram., 8.50 v. d. huisvr. 9.00 gymn. v. d. vrouw, 910 gram, 9.35 waterst, 9.40 wereld- muziekconcours Kerkrade, 10,00 boek- bespr 10,05 morgenwijding, 10.20 v. d. vrouw, 11,00 gram., 12,00 accordeon- ork., en solist, 12,30 land- en tuinb.- meded. 12,33 v. h. platteland, 12,38 gram., 12,50 Europese zwemkamp.- te Turijn, 13,00 nieuws, 13,15 tentoonstel- lingsagenda, 13,18 orgel en zang, 13,45 gram., 14,00 medische kron., 14,10 gr.. 15,15 v d. jeugd, 16,45 v. d. zieken] 17,15 gitaarens.. 17,30 Europese zwem- kampioenschappen te Turijn, 17.50 re- geringsuitz., jeugduitz., corresponden tie-club o.l.v. Regina Zwart.. 18,00 nieuws en comm. 18,20 act., 18,30 gr., 19,15 Enige hoogtepunten van ons parlementaire leven", caus., 19,30 v. d. jeugd, 20,00 nieuws, 20,05 pol. com mentaar, 20,15 Metropole-ork. koor en sol., 20,45 „Sterkere banden", hoorsp., 22,15 Holland Festival 1954: strijkkwartet, 22,45 Europese zwem- kampioenschappen te Turijn, 23,00 nieuws, 23.15 Tweede Assemblée v.d. Wereldraad v kerken te Evanston. 23.23 soc, nws. in Esperanto, 23,28 or gelspel. 23,45-24,00 gram. HILVERSUM II 298 m: 7,00 nws., 7,10 gram., 7,15 gymn., 7,33 gewijde muziek. 7,45 'n Woord voor de dag, 8,- nws. en weerber., 8,15 gram., 8.30 Tot uw dienst, 8,35 gram., 9,00 v. d. zieken, 9,30 v. d. vrouw, 9,35 gram., 10,30 morgendienst, 11 00 gram,, 11,55 pianorecital, 12,30 land- en tuinb.- meded., 12,33 vocaal ens., 12,59 klok gelui, 13,00 nws., 13.15 Prot. Inter kerkelijk Thuisfront, 13,20 Metropole- ork. 14,00 Zar und Zimmerman, ope ra (2e acte), 15,10 gram., 15,25 piano kwintet, 16,00 v. d. jeugd, 17,20 gram. 17,30 orgelspel, 18,00 gram., 18,30 Spectrum v. h. Chr. Organisatie- en Verenigingsleven, 18.45 Geestelijke liederen, 19,00 nws. eri weerber., 19,10 boekbespr., 19,25 gram., 19,30 buitenl. overz., 19,50 gram.. 20,00 radiokrant 20,20 orgelconc.. 21,25 Het gebed bij de Romeinen, c'aus., 21,40 gram., 22.00 „Hollandia roept' Holland", 22,15 volksmuz., 22.45 avondoverdenking, 23.00 nws., en SOS-ber., 23.15-24.00 gram. BRUSSEL 324 m.: 11.45 gram., 12.30 weerber., 12,34 gram., 13.00 nws., 13,15 orkestco'nc., 15,00 gram., 15.30 militair ork., 16,15 gram., 17,00 nws., 17.10 gr, 17,30 voordr., 17,45 gram. 17,50 boek bespr., 18,00 solistenconc., 17,30 v d. sold., 19 00 nws., 19,40 strijkkwartet, 20,00 hoorspel, 20,45 gram., 21.00 Me tropole-ork., 21,30 gram., 22,00 nws., 22,15 jazzmuz., 22,55-23,00 nws. BRUSSEL 484 m: 12 00 gr 13,00 nws., 13,15, 14.00 en 15.00 grani., 16,05 lichte muz., 17,00 nws., 17,15 gram., 17,30 zang en piano, 18,30 en 19,28 gr. 19,30 nws., 20,00 ork. conc., 22.00 nws*. 22.15 lichte muz., 22,55 nws. nentrekt, maar wel of Rusland Perzië weer uitgaat, als die Hazaras onder open zijn. Ik wed om al wat je wilt, Chncote, dat we binnen een week be richt hebben, dat de opstand onder drukt is, maar dat Rusland, inplaats terug te trekken, die verleidelijk 20 mijlen nog maar bij heeft genomen en 7;1G"1 nu lekker verschanst heeft te Meshed zo is het immers zestig jaar geleden te Ashurada ook gegaan De verhoogde kleur op Lakcley's lé vendig, energisch gezicht en zijn schit terende blauwe ogen verrieden, hoe warm zijn belangstelling in de' zaak was. „Als dat gebeurt voor het Paasreces, dan kan de eerste spijker geslagen worden voor een motie tot schorsing. En als de rechte man dat doet op de rechte manier, dan verwed ik er mijn hoofd onder, dat het een nagel aan Sefborough's doodkist zal zijn." Gedurende enige ogenblikken zeide Lakeley niets. Voor hem was zijn blad en de politieke partij, die het verte genwoordigde, 't uitsluitend voorwerp van zijn belangstelling; personen cn persoonlijke belangen moesten daarbij achterstaan. Dat Chilcote zich bewust was van de carrière, die wellicht voor hem zou zijn weggelegd, was niet meer dan natuurlijk, dat hij dat bewust zijn toonde door een gepaste ernst, was niet meer dan u-hoorlijk. Een paar se conden liet hij Loder rustig aan zijn gedachten over. maar toen werd hem met zijn levendige, altijd tot werken en handelen geneigde geest de stilte on verdraaglijk. Hij nam zijn potlood en tikte er mee op de schrijftafel. „Chilcote", zeide hij en plotseling vloog er een uitdrukking van angst over zijn gezicht, „je twijfelt toch niet aan jezelf?" Bij 't geluid van zijn stem hief Loder zijn gezicht op; het was bleek, maar er sprak energie en vastberadenheid uit zijn trekken. „Neen, Lakeley", zeide hij langzaam en ernstig, „dit is geen ogenblik, waarop een man aan zichzelf twijfelt." HOOFDSTUK 19. En zo geschiedde het, dat Loder van de ene verantwoordelijkheid werd bevrijd om een andere op zijn schou ders te nemen. Van de morgen van 27 Maart af, toen Lakeley hem op het bureau van de „St. George's Gazette" zijn politiek programma ontvouwd hade tot in de namiddag van 1 April was hij plotseling een der belang rijkste figuren in de actie, die zich ontwikkelde in de conservatieve krin gen. Met de scherpzinnigheid, waar hij bekend om was, had Lakeley die mor gen de spijker op de kop geslagen; en de gebeurtenissen, die gevolgd waren hadden zijn voorspellingen bewaar^ heid. Fraide had Rusland's houding geen seconde uit het oog verloren en in tussen rustig zijn krachten opgesteld en zijn positie versterkt met een ge bruik maken van de gelegenheid, zoals alleen een handig politicus doen kan. en voor Loder vormden de eminente hoedanigheden, door zijn leider in die dagen ten toon gespreid, het onder werp van een studie, die hem geheel in beslag nam. De gedachte aan Chil cote had hij op zijn zijde gezet; aan zijn eigen positie en de gevaren- die hij dagelijks liep, dacht hij even min; hij gaf zonder voorbehoud al zijn tijd, zijn kennis en zijn werkkracht aan de zaak, die zijn gehele persoon eiste. Het was een groot voorrecht voor hem, dat hij in die dagen voortdu rend persoonlijk in aanraking kwam met Fraide: hij kreeg menige niet hoog genoeg te schatten ies in de kunst van regeren en organiseren in deze vijf dagen, gedurende welke de taktiek van een gehele partij afhan kelijk was van een klein bericht uit een land duizenden mijlen ver. Want als Rusland de oproerige Hazaras on derwierp en als rustbewaarder en vredestichter weer terugtrok over de grenzen, dat zou 't politieke strijd- niet betreden worden. Maar wanneer de beweging door Lakeley voorspeld, een voldongen feit werd, voordat het Parlement tegen Pasen uiteen ging, dan moest de eerste uitval in het gevcht, dat gedurende de nu volgende zitting zou worden gehouden, onver mijdelijk worden gedaan. Intussen bevond zich de leider van de oppo sitie in een moeilijke toestand; hij moest wachten, waken, in stilte gade slaan en toch zijn waardigheid bewa ren. Op de namiddag van de 31sten Maar^ gaf Loder gehoor aan een reeds meer malen verschoven invitatie om met de Fraide's te lunchen. Het huiselijk leven van de Fraide's, die verrukkelijke atmosfeer van ver kwikkende warmte en intimiteit, was hem tot nog toe altijd een voorwerp van verbazing, een raadsel gebleven; maar die dag viel er een nieuw licht voor hem op, toen hij bemerkte, welk een verzachtende invloed het op Eve uitoefende en toen hijzelf het gevoe' kreeg, dat hij, de vreemdeling, om zijn karaktereigenschappen als vriend van den huize werd opgenomen. Deze aangename overdenkingen hielden hem bezig, terwijl het gesprek dat enige tijd over meer mondaine dingen gelopen had, weer langzamer hand terugkeerde naar de kwestie van de dag, de „toestand", die hun allen om zo te zeggen geen ogenblik uit de gedachte was toen de ge beurtenis, die bestemd was die dag voor Loder tot de dag der dagen te maken, plotseling zonder enige voor afgaande aankondiging plaats greep. De deur werd opengeworpen en Lakeley trad haastig binnen. Zijn ge zicht drukte grote opgewondenheid uit en zijn ogen schitterden. Hij be merkte in zijn overspanning niet, dat er dames in de kamer waren, liep regelrecht naar Fraide toe, duwde hem een open telegram in de hand en zeide; „Dat is officiëel!" Toen keek hij om zich heen. „Mevrouw?", riep hij uit. „Duizend excuses! Maar ik zou er 100 pond voor over gehad hebben om de eerste te zijn, die hem dit bericht bracht!" Bij deze woorden keek hij weer naar Fraide. Lady Sarah was opgestaan en staa de onverwachte bezoekers haar beide handen toe. „Mijnheer Lakeley", zeide zij, ,„ik gevoel geheel met u mee!'1 Er lag een lichte trilling in haar war me. nartelijke stem en ook haar ogen richtten zich op haar echtgenoot Van de aanwezigen was Fraide de enige, die volmaakt kalm was geble ven, Hij zat rustig op zijn stoel en zijn kleine, magere gestalte had de zelfde waardigheid als altijd, terwijl hij het telegram las, dat zulk een grote betekenis had. Eve, die opgesprongen was en naar Fraide toe was gegaan, toen Lakeley zijn nieuws aankondigde, las, over zijn schouder geleund, het telegram mede. Bij 't laatste woord hief zij haar hoofd op; haar gezicht gloeide, „Wat moet het heerlijk wezen, een man te zijn!" En onwillekeurig keek ze naar Loder en vonden hun ogen elkaar. Op deze wijze kwam het nieuws van Perzië en daarmede Loder's grote taak. Door de onmiddellijke drang tot handelen was elke gedachte aan Chilcote op de achtergrond geraakt. De gebeurtenissen waren zo snel op elkaar gevolgd, hij had zo onmiddel lijk moeten optreden, dat aarzeling niet mogelijk was geweest; en in deze gemoedsstemming, onder deze krach tige drang, deed hij zijn aanval op de regering, de dag, die volgde op de lunch bij Fraide. f wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 5