Vand
HEROPSTANDING van een eiland
politie
oven!
MORPHINE
in schotland staat een huis.
ESTEM
radio
Ksterdam
Mandement
en In'e
„Capri van liet Noorden
Chefarine „4"
doet wonderen J
WRIGLEY
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
TWEEDE LtLAD
WOENSDAG 23 AUGUSTUS 1954
Het bizondere nummer van
Te Elfder Ure
EEN RUSSISCHE
„ATOOMKLOK"
tjoodwfill
I Verkeersagent
door
K. CECIL-THURSTON
Van chaos tot badplaats
Bewogen geschiedenis
Brand-nde uraan
crème
tablet
I ;it er in,
I rden vol
ISVLEES!
i. Boven-
li. Daarbij
>m Royco
Amsterdam bestaat
i tevens voor enige
gelegenheid tot plaat-
fde opgeleid te wor-
Ikkelijke, behoorlijk
lrkkring
leeftijd van 21 t.m.
tenminste 1.75 m.,
m; niet brildragend;
is het bezit van een
Jingstijd:
maand,
ten f 20 per maand
lel kindertoelage.
ad.
leskundige verzorging
gezin.
ur c.a 1 jaar) salaris
end tot f 342.50 bruto
ollicitaties te richten
'an Politie te Amster-
I ten, onder no. B 1.
JKS IN MEER DAN
GEZINNEN
VAN IJER STEEN
tk WEET, dat bijna niemand in
Nederland durft te schrijven
«at hij n166"'- Ik geloof niet, dat
je katholieke Kerk in Nederland er
'ïliade door zou hebben geleden,
B; iedereen geschreven had
ra! hij na rijp beraad en met in-
ijitneming van alle bijzondere om-
landigheden eerlijk meende dat
Hschreven zou moeten worden, als
1 hem zijn baan niet kon kosten
hij niet althans misschien ten
Epchte hiervoor bevreesd was",
f Aldus Mr. J. Levten, redactie-
Icretaris van „Te Elfder Ure" in
nummer, dat geheel aan het
[fondement is gewijd.
[Mr. Leyten zal er dan ook wel
leen prijs op stellen, dat over dit
|ummer geschreven wordt. Want hij
i vast overtuigd, dat dit toch niet
erlijk geschiedt. Zulk een geestes-
esteldheid tegenover schrijvende
Eloofsgenoten is blijkbaar de
ieuwste vorm van „open katholi-
sme."
Toch willen wii onze „oneerlijke"
en in beweging zetten, om iets te
eggen over dit nummer, dat geluk-
ig heel wat belangrijker is dan de
eledigende achterdocht van de
eer redactiesecretaris.
We vinden hier de gedachten en
temmingen van mensen, die zich
eplaatst voelen in de voorhoede
an het katholieke intellectuele le
en in Nederland. Een voorhoede,
ie aan weerszijden van de door-
iraak leeft en die door het Man-
lement geconfronteerd wordt met
ijnlijke en beslissende vragen. Vra-
en, welke allereerst de draagwijd-
e van het bisschoppelijk woord
Betreffen.
Elders heeft de secretaris van de
Katholieke Werkgemeenschap de
katholieke pers er min of meer een
verwijt van gemaakt, dat ze niet
met de Bisschoppen in polemiek is
getreden. Hij betreurde de slaafs
geheten volgzaamheid. In dit num
mer van „Te Elfder Ure" klinken
gelukkig andere stemmen.
Als het geloofsleven der aan Hen toe
vertrouwde katholieken dit eist, heb
ben de Bisschoppen het recht en de
plicht om kerkelijke maatregelen te
nemen. De vraag of gevaren in verband
met de gesteldheid der gelovigen in
derdaad tot deze maatregelen nopen,
is een vraag van beleid. Maar iedere
katholiek erkent, en het lijkt mij niet
te veel gevraagd van niet-katholieken
om te begrijpen, dat de Bisschoppen
de eerste en leidende verantwoordelijk
heid hebben bij de beantwoording van
zulk een beleidsvraag. Zij zijn beter
dan wie ook in de gelegenheid om een
overzicht te hebben van de gesteldheid
der gelovigen in hun verschillende
groeperingen (Prof. W. Pompe).
De bisschoppen hebben hun beslis
sing ten dele omgeven met geestelijke
sancties. Men kan slechts stellen, dat
dit „gewetensdwang' is, wanneer men
uitgaat van de veronderstelling, dat
hun besluit in principe of hic et nunc
ongeoorloofd zou moeten heten, 't tucht
recht behoort immers sinds apostolische
tijden tot de bevoegdheden van 't gezag
in de Kerk. Dit kan leiden tot een ver
scherping van het conflict tussen in
wendig en uitwendig forum. Het be
hoort tot de gegevenheden, waaraan
men pijnlijk ervaart, nog te behoren
tot ,,de Kerk tussen de tijden", dat
deze tegenspraak niet valt weg te ne
men (J. A. M. Weterman).
De Bisschoppen hebben gesproken.
Zij waren overtuigd niet langer te kun
nen zwijgen en voelden zich verplicht
hun woord zo te spreken voor deze
tijd. Zij weten meer, zij beschikken
over meer gegevens betreffende deze
tijd dan wij (Mr. E. Brongersma).
feitelijkheden, doch in sympathieke
toon gehouden en aanvaardend, dat
de Bisschoppen de nood van het
Nederlandse katholicisme het bes'e
kunnen peilen. Van deze geestesge
steldheid uit kan er geluisterd wor
den naar het woord van een Profes
sor Grossouw: ,,Of het mandement
zal slagen, hangt grotendeels af van
de vraag, wat wij katholieken er
mee doen. Het zal zijn doel zeker
niet bereiken, als ook wij het alleen
maar zien in de sfeer van macht en
recht. En evenmin, als wij niet naar
stig blijven zoeken naar mogelijk
heden van een open katholicisme."
UIERBIJ aanknopend zouden we
nog willen wijzen op datgene wat
Prof. J. A. M. Weterman aan het
eind van zijn artikel schrijft. Hij
roept ons ailen op degenen de hel
pende hand te reiken, die thans een
eerlijke gewetensworsteling door
maken:
„Zoals een bisschop daar niet on
verschillig tegenover zal zijn, zo
zal elke leek er het zijne toe kun
nen bijdragen. Met name kan o.a.
de gestalte, die de katholieke bur
ger zal weten te geven aan de po
litieke eenheid, die de bisschoppen
wensen, daarvoor van betekenis
zijn."
In dit woord ligt een appèl aan
de leiders der K.V.P., om zich nog
eens nauwkeurig te beraden over
de vraag, wat er gedaan kan wor
den, om het politieke tehuis der ka
tholieken zo fris en ruim mogelijk
te maken. Er staan nu plannen op
stapel voor een organisatorische
herinrichting, welke veel belooft.
Dit is echter niet genoeg. Apodic
tisch klonk de uitspraak van de ka
tholieke P. v. d. A.'ers: „In geen ge
val naar de K.V.P." Ondanks het
apodictisch karakter dezer uitspraak
is het toch de moeite waard, nader
te onderzoeken, waarom ze dit re
delijk en zedelijk ondoenlijk ach
ten. Er zijn al enige eenheidsge-
sprekken gevoerd, welke tot niets
hebben geleid. Is echter geen her
vatting mogelijk op andere basis?
Uit dit nummer van „Te Elfder
Ure" blijkt, hoe toch minstens één
der voormannen geneigd is gevolg
te geven aan het bisschoppelijk ver
maan door het opgeven van de po
litieke doorbraak. De beschuldiging
van Dl'. Delfgaauw, dat organisatie
zo ongeveer gelijk staat met ver-
steveging, mo-t en kan gelogenstraft
worden. Hier ligt een moeilijke en
delicate taak, welke men echter
niet uit de weg gaat. Welk een ze
gen zou het zijn, als het idealisme
en de geestdrift, welke elders een
uitweg zochten, weer binnen de ei
gen organisatie konden worden ge
leid!
(Advertentie)
(Advertentie).
MANCHESTER
P00LVASI
Eis dit
garantie
etiket
Russische geleerden hebben een
atoomklok geconstrueerd, die in 24 uur
slechts een afwijking vertoont van een
millioenste seconde, aldus meldt radio-
Moskou.
De radio zegt, dat klokken, die ster-
re- en zonnetijd aanwijzen, niet nauw
keurig genoeg zijn voor bepaalde tech
nische processen maar dat de splijting
van bepaalde atomen het proces,
dat in de klok wordt toegepast ab
soluut regelmatig is.
binnenvering bed warm
onbeperkte garantie
geruisloos
De beste bedden
ooit gemaakt!
VOwt
moderne
schuimrubber bed m„,„
«SOOSN- EN_B»TBASS(lZ-f ZBRieitiH '6 V 6 M E G E N TELEFOON N. 1
(et regende gisteren. Niet 'n stevi
ge plensbui met als gevolg één
lan de twee: kletsnat worden of gaan
fechuilen. Nee, het was een venijni
ge drensregen. De kou scheen door
te dringen tot het merg van je ge
beente. Je jas werd nat en je werd
'zo dacht je na een minuut of tien,
[van binnen ook al kil en nat. Toch
fietste je door. Je wilde naar huis,
Saar de warme maaltijd en de
knusse beschutting van de huiska'
tner. Je keek eigenlijk niet op of
bm. Je reed maar verder in de juiste
richting. Tot er een verkeersagent
Itond. Natte pet, nat gezicht, natte
jas. een klein zwart plasje rond zijn
|limmend-natte schoenen.
Zijn smetteloos wit gehand-
Ichocnde arm ging gebiedend om-
poog. Regen of geen regen: je
noest stoppen. Een lelijke tegen-
Palier. Je keek donker naar die
Ritte hand. Je keek somber naar
Be triest beregende gevels. Je staar-
pe maar zo'n beetje naar de gore
fregenstraat. Totdat een resoluut ge-
paar van de op het verkeer letten-
pe agent je verraste. Je kon weer
pnorrijden. Welnu, je reed door.
Jeen blik en zelfs geen gedachte
voor de agent. Hij bleef staan. In
de regen. Met waarschijnlijk een
knud gevoel tot in het merg van
jzijn gebeente. Met zijn verlangen
paar een warm maal en een knusse
huiskamer. Met zijn begeerte naar
gezellige pantoffels en een goede
pijp tabak. Of zou hij met dat druk
ke verkeer niet eens tijd hebben
om daaraan ook maar één seconde
te denken? Konden we daarom mis-
ichien zo snel weer verder rijden?
Aan dit laatste dacht je dan na
tuurlijk pas, toen je thuis was. De
fchotel dampende aardappels en de
Ichasl met frisse sla deed je alle
'regen-ellende vlot vergeten. Toen
Ipwam die simpele vraag van de
Bongste: „Een verkeersagent, pappa,
vat doet die eigenlijk?"
Plotseling schaamden we ons een
beetje en we antwoordden: „Die
'zorgt ervoor, dat andere mensen zo
weinig mogelijk narigheid hebben,
I jongen."
■6)
Met een haastige beweging trok Lo
der zijn arm weg; toen keerde hij
I zich naar Chilcote toe:
"*at zÜn we allemaal toch dwa-
I aen!ze'de hij op korte, minachtende
I toon. „Ik geloof, dat het alleen maar
I de graad van dwaasheid is, waarin we
verschillen. Ga mee naar binnen en
aten we van kleren verwisselen".
HOOFDSTUK 13.
Loeier stapte uit de taxi, li-p met
va„ rtrouwen n~ de deur
in 't i huis en stak de sleutel
hanH r ^e"s 'n deze eenvoudige
nino r 'ag een zweem van voldoe-
p'n 4 ?en opende hij beard de deur
F» a1 de vestibule „innen.
..?,lntcht was bezig houtblokken
onp„ u vuur te Pooien, dat in de grote
w ara brandde.
Vs mevrouw?" vroeg Lodei,
huis herhalend erSte ditZC"de
inht knecht keek op. „T '-vrouw komt
^a". t el, mijnheer; zij heeft al-
mer" ne op ^aar eigen ka-
Was°drira kil in Chilcote's slaapkamer
as. drukte hp op de electrische schel
TN TEGENSPRAAK met deze op
vattingen is een bijdrage van
Dr. B. Delfgaauw, een bizonder hef
tig stuk, dat beslist ontkennend
antwoordt op twee tendentieus ge
formuleerde vragen: Is de organi
satie de beste bescherming tegen
geloofsafval? Is de georganiseerde
macht noodzakelijk voor de door
werking van katholieke gedachten
buiten katholieke kring? Als axio
ma wordt gesteld: de doorbraak
komt er toch en het is dan maar be
ter eraan mee te doen. Het is een
redenering, welke men zo vaak ge
hoord heeft bij het opkomen van be
paalde strevingen en stromingen,
maar bleek ze altijd wijs te zijn? We
horen in Dr. Delfgaauws stuk ook
verkondigen, dat leiders der orga
nisaties als zodanig niet kunnen
denken, doch enkel behouden. En
er wordt dus een dramatisch toe
komstbeeld opgehangen omtrent een
strijd tussen de machthebbers in de
organisaties en hen, die denken, om
trent een onbeschrijfelijke ellende
van geloofsafval, innerlijke vertwij
feling, verbittering en onwaarach
tigheid. In wezen is dit een ver
schrikkelijke aanklacht tegen allen,
die niet zoals de schrijver denken,
de Bisschoppen incluis. Zij zouden
blind zijn voor een verschrikkelijke
en onafwendbare evolutie. Typerend
is, dat Het Parool zich al gehaast
heeft juist dit stuk alleen aan zijn
lezers voor te zetten en alle andere
bijdragen te verzwijgen. Het is
jammer, dat deze schrijver zijn be
zwaren zo overdramatiseert en daar
door de kracht eraan ontneemt.
Veel beter spreekt dan ook aan
een bijdrage van Mr. E. Brongersma
katholiek lid van de P. v. d. A., die
zijn angsten en bezwaren ook niet
verzwijgt en die meent, dat er thans
een halt is toegeroepen „aan de
emancipatie van de leek," dat thans
het gunstig klimaat moet worden
prijsgegeven voor de samenwerking
met de meeste andersdenkenden.
Ook hier een overbelichting van de
TWAALFHONDERD JAAR geleden hebben missionarissen het 65 km
van Cuxhaven in de Noordzee gelegen eiland „Heleg Land" Hei
lig Land genoemd, dat in de loop der eeuwen tot Helgoland werd ver
basterd. In de indrukwekkende eentonigheid van de grijze Noordzee
bracht Helgoland, dat uit rotsen van donkerrode zandsteen, gestreept
door leem- en mergellagen is gevormd met zijn witte krijtrotsen, zijn
felgroene plantengroei en vriendelijke huisjes een kleurige noot. En
met het oude motto „Groen is dat land, rood is de Kant, und witt is
de Sand" groen is het land, rood is de kant en wit is het zand heeft
Helgoland tientallen jaren duizenden touristen en vacantiegangers aan
getrokken.
eiland „verplaatst", zoals dit zo fraai
in ambtenarentaal heet. Om blindgan
gers onschadelijk te kunnen maken
er werden er niet minder dan 200 ge
vonden moest de gehele oppervlak
te van het eiland vijf meter diep door
baggermachines worden omgeploegd.
Ongelukken kwamen niet voor. Van
1952 tot Maart 1954 stelde de Bonds
regering 15.5 millioen DM ter beschik
king voor puinruimen, bouw van wo
ningen, scheepvaartinstallaties, en aan
leg van wegen.
OVER DRIE JAAR
Het eiland heeft een bewogen ge
schiedenis: in 1714 kwam het bij De
nemarken, in 1870 bij Engeland, in
1890 bij Duitsland (als ruil voor Zan
zibar). In 1919 werden de fortificaties
er op afgebroken, onder Hitier werd
het eiland weer in een massale vesting
veranderd. In 1925 telde Helgoland
2700 inwoners, in 1939 meer dan twee
keer zo veel n.l. 5900. Pas in April
1945 werd het gebombardeerd en ern
stig beschadigd. In 1947 werd, nadat
de bevolking naar het vasteland was
geëvacueerd, 6000 ton oorlogsmunitie
(Advertentie).
4 BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN EÉN TABLET
TEGENPUNEN «n GRIEP. 20TABLETTEN 85 «t
op Helgoland tot ontploffing gebracht.
Hierdoor werd weliswaar 900.000 ku
bieke meter van de rotsen gebroken,
maar het eiland zelf hield stand. Daar
na was Helgoland bijna vijf jaar doel
wit voor de bombardementsoefenin
gen van de Royal Air Force.
Tenslotte was het nog slechts een
chaos van bommenkraters, brokken
beton, verwrongen yzeren balken, on-
ontplofte bommen en mijnen en muni
tie. Iemand noemde het niet helemaal
ten onrechte de triomf van het ab
surde.
In 1950 zetten twee jonge Duitse stu
denten, gesteund door bun mentor
Prins zu Loewenstein, het huidige lid
van de Bondsdag, voet op het eiland
en hesen er onbekommerd de Europa-
vlag. Uit het verschrikkelijke einde
ontstond ook hier het uitgangspunt
voor een nieuw tijdvak.
In 1952 was Helgoland onderwerp
van bespreking in de Bondsdag. Sinds
dien zijn meer dan een millioen kubie
ke meter puin, aarde en stenen op het
(Advertentie).
Nieuwe methode van
flat-houw
r\E HUIZENBOUW in de gehele we-
reld zal wellicht invloed ondergaan
van een nieuw negen-verdiepingen
hoog flatgebouw, dat in Clydebank,
Schotland, is voltooid. De bouwers
zeggen, dat de inhoud aan staal per
V* Bliji optimist
helpt U over olie narigheid heen.
°ehoud Uw
"tei
wb,gU*I
♦RtC*
Stra'ead humeur
ee° lach en
0 ®en frisse
wond.l
flat slechts enkele honderden kilo's
bedraagt, terwijl bij traditionele bouw
methoden tussen de vier en een half
en vijf ton staal wordt gebruikt.
Uit vele landen zijn inlichtingen om
trent de nieuwe bouwmethode ge
vraagd. Het blok flats bevat 32 flatwo
ningen met speciale voorzieningen
voor vuilafvoer, een lift, centrale ver
warming en een gemeenschappelijke
zaal met wasmachines. Het bizondere
van dit L x zijn de lage bouwkosten
en het feit dat er slechts tien man voor
nodig waren om het voornaamste werk
te doen. Het nieuwe bouwsysteem
geeft een besparing van tienduizend
gulden per huis van drie kamers.
Met de bouw werd meer dan een
jaar geleden begonnen en de betrek
kelijk lange bouwtijd is te wijten aan
het feit, dat ieder bouwstadium een
nieuwe methode betekende. De kost
bare methode van betimmeringen voor
het gieten van beton is vervangen door
een andere methode waarbij beton
gemengd met een kleine hoeveelheid
staal in vormen wordt gestort.
Men hoopt over drie jaar op het ei
land weer een volledige stad te heb
ben gebouwd. Hoe de te bouwen wo
ningen er uit moeten zien, was onder
werp van uitvoerige discussies. Het is
niet de bedoeling, dat er maar raak
gebouwd wordt. Derhalve heeft het
ministerie voor de woningbouw proef
woningen laten bouwen. Er heerst al
weer heel wat bedrijvigheid op het
eiland. Onlangs werd ook de vuurto
ren weer in bedrijf genomen. Welis
waar werd in Januari van dit jaar door
een zware stormvloed een deel van de
duinen vernield, weliswaar ligt het
puin van de luchtbeschermings- en
onderzeebootbunkers nog in de haven,
maar het karakteristieke silhouet van
Helgoland is van veraf weer zichtbaar.
In 1953 kwamen na een pauze van
veertien jaar ook de eerste badgasten
weer terug. Het bovenste gedeelte van
het eiland, dat vroeger het grote aan-
trekkingspunt was, was nog afgesloten
vanwege opruimings- en bouw-werk-
zaamheden, maar het benedendeel was
al geplaneerd en hier ontstond op een
beschut plekje al weer een tentendorp
met 600 „bedden" voor badgasten.
In '53 waagden in totaal 40.000 mensen
de sprong naar Helgoland. En in verge
lijking met vroeger jaren ,toen jaarlijks
minstens 90.000 badgasten en 200.000
touristen naar Helgoland kwamen, wa
ren liet er toch al weer heel wat. Voor
dit seizoen had Helgoland op minstens
60.000 gasten gerekend, maar helaas
heeft het slechte zomerweer ook hier
een tamelijk dikke streep door de re
kening gehaald.
PAREL VAN DE NOORDZEE
w
De eerstvolgende br die in
het dorp Voorthuizen uitbreekt,
zal met emmers water worden
geblust. De leden van de vrijwil
lige brandweer weigeren name
lijk gebruik te maken van de
nieuwe brandspuit, die de ge
meente heeft aangekocht.
Voorthuizen beschikte over een
brandspuit, die volgens de men
sen die er mee werken moesten,
al lang niet meer voldeed. Kort
geleden begaf zij het maar weer
eens en het gemeentebestuur
besloot toen aan de reeds lang
bestaande wens van de lede a der
vrijwillige brand -cr: een nieu
we brandspuit tegemoet te ko
men. Aan de raad werd een cre-
diet gevraagd voor de aanschaf
fing van een dumpwagen met
vier-wielige aandrijving. Op deze
auto zou de nieuwe brandspuit
worden gemonteerd.
De brandweermannen werden
toen boos: ze wilden geen auto
met 4-wielige aandrijving.
En daarmee is de heibel inge
zet.
sproken droog was. „Wat?", riep de
pianist, „is mijn Bach droog?" Hij
ging onmiddellijk tien potjes bier
drinken en speelde „Bach" opnieuw.
Het klonk veel beter. (Vond de cri
ticus).
Pienter
Nu even het verhaal van dat
bijzonder pientere zoontje, waar
mee een lid uit onze relatiekring
reeds enige weken pocht. Deze
vader had beslag gelegd op een lap
stof, waarvan hij een costuum
voor zichzelf wilde laten ma-ken.
Hij verschafte zijn zoontje inzage,
die eens goed keek en de lap toen
omdraaide. „Je kijkt verkeerd
zei die vader. „Dat is de linker
kant". Het zoontje wist dit wel.
„Maar als ie gekeerd is krijg ik
hem toch", verklaarde hij.
Karwei
Twee boeren hebben in Roncourt
bij Luik, zonder dat ze wisten welk
gevaar daaraan verbonden was, een
onontplofte Duitse V-l met twee
tractoren uit de grond getrokken. De
vliegende bom was door een van de
boeren bij het ploegen ontdekt. Later
hebben deskundigen van het T -lgi-
sche leger de bom onschadelijk ge
maakt.
Tragisch
In de omgeving van Metz is
Comfort
Een rondreizende koopman, de
heer Arduino Meladrino, viel ergens
in Noord-Italië in een greppel en
verstuikte daarbij zijn enkel. Nu was
het daar toevallig buitengewoon w
koud en Arduino lag spoedig bibbe- Djnsclag een tweejarig kind
rfMaa?h"t"bibberen1 twas snel ge- overleden, nadat het, zonder
daan. Toen voorbijgangers hem uren dat de ouders het wisten, een
later vonden lag de koopman heerlijk ua(j ODeedron-
te slapen onder een vracht wollen naive liter rum naa opgetuun
vesten. Hij had die bij zich ln zijn ken.
monsterkoffer.
Prikkeldraad
Oom
Fn dan verheuet een veertie-iariee De Br,tse sergeant D. Sharp, die
dienstbode uit sllerno in uM z4 krijgsgevangene w-taNo-d-Ko^e^
over een oom, van wie zij nimmer
iets had gehoord. Hij bleek in Ame
rika te wonen, waar hij in zijn leven
niet stil heeft gezeten. Bij zijn ver
scheiden liet hij de dienstbode
5.400.000 gulden na.
Reissom
Mevrouw Thomas uit Buffalo is
vertrokken voor een verre reis. Zij
is in het vliegtuig gestapt naar
Hawaii. De reizigster was in het
bezit van een merkwaardige reis
som: 5000 dollarkwartjes (totaal
16 kg.), die zij in lange jaren heeft
gespaard en waarmee ze alles wil
betalen. Ook de reis. De lucht
vaartmaatschappij zit thans goed
in het kleingeld.
Ruzie
In Sydney wilde het geval, dat een
concertpianist ruzie kreeg met een
muziekcriticus. Wat had deze laatste
zo onomwonden in zijn krant ge
schreven? Dat zijn „Mozart" goed
was te noemen en dat men niet op
de loop behoefde te gaan, wanneer
de pianist aan het „Schubert" spelen
sloeg, maar dat zijn „Bach" uitge-
vertelde: „De
ring rondom het gevangenkamp had
17.442 puntenwe hebben ze uit
verveling enige malen geteld".
Wie het eiland van vroeger kent,
weet dat hier wel iets meer dan alleen
woningen voor een paar duizend men
sen moeten worden gebouwd. In den
beginne stonden architecten en stede
bouwkundigen tegenover de chaos wel
ietwat met de handen in het haar en
nog vele plannen van de architecten
zijn alleen op het tekenbord verwe
zenlij kt. Maar over een jaar of drie zal
men kunnen zien of het eiland herin
neringen aan Sorrento en Amalfi
wekt, of het, zoals iemand het lichte
lijk overdreven heeft uitgedrukt, in
derdaad een „Capri van het Noorden"
zal zijn of dat het Helgoland van de
ansichtkaarten van weleer weer is te
ruggekomen. De Helgolanders willen
hun eiland, als het weer zo ver is, met
het wel ietwat ouderwetse cn versle
ten superlatief: „parel van de Noord
zee" betitelen.
DONDERDAG 26 AUGUSTUS 1954
HILVERSUM I, 402 M. AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening
AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Mor
genwijding. 9.15 Orgelconc. 9.30 V. d.
huisvr. 9.35 Watersl. 9.40 Gram. 10.50 V,
d. kleuters. 11.00 Gram. 11.15 Gevar.
progr. 12.00 Wereldmuziekconcours te
Kerkrade. 12.25 „In 't spionnetje". 12.30
Land- en tuinb. meded. 12.33 Pianospel.
12.50 „Uit het bedrijfsleven', caus. 13.00
Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.30 Lichte
muz. 14.00 „De Schaapherder", hoorsp.
15.00 Cello en piano. 15.30 Lichte muz.
16.00 Cultureel progr. 17.00 V. d. jeugd.
17.30 Europese athletiekkampioenschap'
pen te Bern. 17.40 Gram. 17.45 Rege-
ringsuitz.: N. van Vliet: „Nieuw-Guinea
leeft en werkt." 18.00 Nws. 18.15 Euro
pese roeikampioenschappen. 18.25 Dans-
muz. 18.50 Mil. caus. 19.00 Gesproken
brief uit Londen. 19.05 Lichte muz. 19.40
„Het Delta-plan", klankb. 20.00 Nws.
20.05 Radio Philharm. ork. 21.05 „Brief
van een dode", hoorsp. 22.35 Gram. 22.45
Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Lichte muz.
23.45-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws.
en weerber. 8.15 Gram. 9.00 V. d. huis
vrouw. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgen
dienst. KRO: 11.00 V. d. zieken. 11.45 Ka
merkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Saxofoon
kwartet. 12.30 Land- en tuinb. meded
12.33 Wij van het land. 12.40 Gram. 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath. nws.
13.20 Alt en piano. 13.50 Gram. NCRV
14.00 Gram. 14.20 Franse volksliedjes,
14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gram. 15.40 Vo
caal ens. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Kamer-
muz. 17.00 V, d. jeugd. 17.20 Zigeuner
kwintet. 17.40 Voordr. 18.00 Gram. 18.10
Tenor en piano. 18.45 Gram. 19.00 Nws.
en weerber. 19.10 Gram. 19.30 Idem. 20.00
Radiokrant. 20.20 Metropole-ork. 21.00
Wonderlijke wetenswaardigheden. 21.15
Gram. 22.00 Voordr. 22.15 Orgelconc. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nws. en SOS-
ber. 23.15 Tweede assemblée v. d. We
reldraad van Kerken te Evanston. 23.25-
24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Or
gelspel. 14.00 Ork. conc. 15.15 Idem. 16.00
Gram. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 V. d.
kind. 18.15 Gram. 18.30 V. d. sold. 19.00
Nws. 19.40 Ork. conc. 20.10 Missieklankb.
20.40 Rep. 20.55 Verz. progr. 22.00 Nws.
22.15 Sopr. en piano. 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL, 484 M. 12.00 Orgelspel.
13.00 Nws. 13.15, 13.30 en 14.30 Gram. 15.00
Groot symph. ork. 15.30 en 15.45 Gram.
16.05 Lichte muz. 17.00 Nws. 18.30 Gram.
19.30 Nws. 20.00 Hoorspel. 22.00 Nws. 22.40
Gram. 22.55 Nws.
(Advertentie).
Proef ons heerlijke
Renwick stond bijna op hetzelfde
ogenblik voor hem.
Maar Renwick kwam de kamer niet
verder in zoals hij verwachtte. Hij
bleef vlak bij de deur staan, in een
aarzelende houding, die een goed ge
dresseerde knecht vreemd is. Loder
bedacht, dat s mans onnozelheid waar
schijnlijk Chilcote tot wanhoop ge
bracht had en dat Chilcote zich wel
licht geen moeite had gegeven, om die
wanhoop te verbergen. Dat denkbeeld
deed hem onwillekeurig glimlachen
„Kom wat meer de kamer in, Ren
wick", zeide hij. „Ik vind er iets on
aangenaams in, dat je daar bij de deur
blijft staan. Heeft mevrouw van avond
geen boodschap voor me gegeven?"
Renwick nam 'mm van ter zijde
angstig op. „Jawel, mijnheer", ant
woordde hij. „Mevrouw's kamenier zei
de, dat het rijtuig besteld was om
kwart over tienen en dat mev w
hoopte, dat u die tijd goed vond". Hij
zeide dit op aarzelende toon. alsof hij
een driftige uitval verwachtte.
Bij de eerste zin had Loder toevallig
een andere kant opgekeken, maar nu
de man zweeg, keerde hij zich om en
zag hij hem met zijn heldere door
dringende ogen strak aan.
„Luister eens, Renwick", zeide hij,
„ik kan het niet hebben, dat je op zo'n
manier tegen me spreekt. Ik mag soms
eens tegen je uitvaren, als als ik
last van mijn zenuwen heb: maar als
ik me wel voel, dan behandel ik je
ook, zoals 't behoort. Je zult moeten
leren te zien, of ik wel ben of niet.
Kijk me nu eens aan."
Bij die woorden klopte zijn hart iet
wat sneller het was een groot waag
stuk; maar ook het gevoel van ais
heerser op te treden, deed het bloed
vlugger door zijn aderen stromen.
„Kijk me eens aan. Zie ik er uit, zo
als ik er van morgen uitzag of gis
teren?"
De man keek half onnozel, half ver
legen naar hem op.
„Wel?"
„Nu, mijnheer, ik zou zeggen, dat u
er 't zelfde uitzag en aan de andere
kant ook weer anders. U heeft, dunkt
me, een gezonder kleur, uw ogen stra
len helderder." Onder Loder's half la
chende blik, die hem als 't ware tot
spreken uitlokte, wc hij vertrouwe
lijker. „Nu ik u nauwkeuriger aanzie,
mijnheer.
Loder lachte. „Juist, precies.'" zeide
hij. „Nu je me nauwkeuriger aanziet,
merk je dat. Je zult wat auwletten-
der toe moeten zien; nauwlettend toe
zien is een van de beste eigenschappen
jn n knecht. Als je in 't vervolg de
Kamer inkomt, moet je me dadelijk
aankijken en dan daarnaar je gedrag
regelen. Je moet bedenken, dat het die
nen bij iemand, die last heeft van ziin
zenuwen als 't ware tzelfde is als
twee meesters dienen. Nu kun ie
gaan, en zeg aan de kamenier van me
vrouw, dat ik om kwart over tienen
klaar zal zijn."
„Ja,mijnheer. Heeft u verder n
iets?"
„Neen. Ik heb je ook niet meer nodig
als ik vannacht thuis kom". Hij k ->rde
zich om bij die woorden en ging naai
de Laaid toe, die altijd bran 1de in
i Chilcote's slaapkamer. Toen de knecht
de kamer wilde verlaten, riep hij hem
echter terug.
„O ja, Renwick, nog iets. Breng me
wat sandwiches en een groc van whis
ky".
Hij herinnerde zich op dat ogenblik
voor 't eerst, dat hij sedert die middag
twee uur niets gebruikt had.
Een paar minuten over tienen ver
liet Loder Chilcote's kamer, ging met
vastberaden tred de trap af en bleef
in de vestibule wachten.
Vijf minuten verliepen ongeveer,
maar hij wachtte zonder ongeduld,
toen verscheen Eve boven aan de trap.
Zij stond een ogenblik stil en keek
naar beneden; haar kamenier stond
enige passen achter haar met haar
avondmantel ever de arm. Het beeld,
dat zij vormde, trof hem als een open
baring
Zij zag er, zoals ze daar boven aan
de trap stond, langer uit dan ze was en
de volmaakte gedistingeerdheid van
haar houding verhoogde die indruk
nog. Haar zwart kleed was even zacht
als haar zacht zwart haar; boven haar
voorhoofd schitterde een diadeem van
diamanten en een collier van dezelfde
stenen omsloot haar hals.
Loder voelde terstond, dat alleen een
zeer schone en zesr gedistingeerde
vrouw zulke sieraden kon dragen, zon
der dat haar schoonheid er door op de
achtergrond werd gedrongen. Met iets
van de verlegenheid, die hij oc'c de vo
rige malen in haar tegenwoordigheid
herhaaldelijk gevoeld hac' ti-ad hij
op haar toe, toen ze de ap afkwam.
„Mag ik je helpen met je mantel?"
vroeg hij. En toen hij die vraag deed
voelde hij iets van verbazing over zijn
verlegenheid.
Een seconde rustte Eve's blik op
zijn gelaat. De uitdrukking van het ha
re bleef volkomen rustig en onveran
derd, maar toch was er even een flau
we flikkering in haar ogen te bespeu
ren.
„Dank je", zeide zij, „Marie zal 't wel
doen."
Loder keek haar een oi niblik aan
en trad toen enigszins ter zijde. Hij
voelde zich niet beledigd door haar af
wijzing, integendeel werd zijn ach
ting voor haar er groter door. De trots,
die Chilcote's hulp van de hand wees
en de zelfbeheersing, die dat rustig,
vriendelijk en welleven deed, wekten
zijn bewondering op. Hij bc^eep en
waardeerde beide, daar hij ze bekeek
in 't licht van zijn persoonlijke onder
vinding.
Eve wendde zich tot haar kamenier;
deze sloeg haar de mantel om. „Wil je
zorgen voor een kop chocolade. Marie,
als ik thuiskom? 't Zal waarschijnlijk
één uur worden." Ze trok haar mantel
wat dichter om haar schouders, 'eed
een paar passen naar de voordeur,
bleef toen staan en wendde zich half
naar hem toe.
„Zullen we gaan?" vroeg ze rustig
vriendelijk.
Loder, die haar steeds gade had ge
slagen, trad terstond vooruit.
„Zeker", zeide hij, en er lag een
ongewone zachtheid in zijn stem.
Hij volgde haar, toen zij de stoep af
ging. maar bood haar zijn hulp niet
aan bij het instappen. Toen zij gezeten
was, nam hij kalm zijn plaats naast
haar in.
Zij zat kaarsrecht. Haar mooi profiel
was daardoor duidelijk waar te nemen;
haar diamanten schoten trillende rtra-
len in het licht, dat uit de strnlc. er
op viel. Een korte tijd werd Loder
weer bevangen door dat gevoel van
onwezenlijkheid, dat over hem was
gekomen de eerste avond, toen hij
Chilcote's huis betreden 1 ad; maar een
ander, machtiger gevoel verdron gdit.
Bijna onwillekeurig opende hij zijn
lippen.
„Mag ik iets zeggen?" vroeg hij.
„Zeker, zeg wat je wilt", antwoordde
zij ernstig.
„Je bent vanavond bijzonder mooi",
zeide hij.
Hij zeide dit op gedempte, volkomen
kalme en rustige toon, maar zijn woor
den hadden de gewenste uitwerking.
Zij keerde haar hoofd om en haar
ogen ontmoetten de zijne met een uit
drukking van verbazing en verrassing.
Hoe klein die triomf ook was, ze
deed een lichte rilling van vreugde
door zijn leden gaan. Hij boog zich een
weinig naar voren en legde even zijn
hand op haar arm.
Eve", zeide hij, „Eve, herinner je
je....' Toen zweeg hij en trok zijn
hand terug. De auto had de gang ver
minderd en terstond daarop hield ze
stil voor het huis v -"af Bramfell.
HOOFSTUK 14
Toen hij Eve volgde door de brede
gang, die naar de ontvangzaal leidde,
vroeg hij zichzelf telkens af, of het al
les geen droom was. Op het ogenblik.
dat het gevoel van onwezenlijkheid
zeer sterk werd, hoorde hij zich plot
seling begroeten door een vrolijke stem
en zich omkerende zag hij de vier'..an
te schouders, lichtblauwe ogen en pun
tige snor van Lakeley, de eigenaar en
hoofdredacteur van de „St. George's
Gazette."
Zodra hij deze politicus zag en zijn
stem hoorde, verdween zijn onzeker
heid. Onbewust hief hij zijn hoofd ho
ger op, de schaduw van twijfel, die
zijn zelfvertrouwen een ogenblik ver
duisterd had, werd als weggevaagd
van zijn trekken, toen hij tegen Lake
ley glimlachte met een intens genoe
gen, dat zijn gezicht een geheel andere
uitdrukking gaf.
Eve, die eveneens omgekeken had,
zag die uitdrukking c ze oefende 'n on
weerstaanbare ac.i.'rekkingskracht op
haar uit. In al de jaren van haar hu
welijk zelfs in dc dagen van haar
verloving had zij nog nooit die le
vendigheid en schranderheid in Chil
cote's trekken bemerkt.
Een slanke jonge man met licht
blond haar baande zich een weg naar
haar toe door de dichte drom genodig
den, die de brede gang vulde en riep
uit:
„Wat een onverwacht geluk, me
vrouw. u hier alleen te vinden!"
Eve lachte. Het was, alsof er een
soort verlichting uit die lach klonk.
„Wat ben je een dwaze jongen, Bob-
by zeide ze op vriendelijke toon
„Maar je vergist je. Mijn man is ook
.1^< s^a juist op hem te wachten;
hij is in t gedrang wat achtergebleven"
(Wordt vervolgd)