Vand HEROPSTANDING van een eiland politie oven! MORPHINE in schotland staat een huis. ESTEM radio Ksterdam Mandement en In'e „Capri van liet Noorden Chefarine „4" doet wonderen J WRIGLEY AT EEN ONDERLIJKE ERELD TWEEDE LtLAD WOENSDAG 23 AUGUSTUS 1954 Het bizondere nummer van Te Elfder Ure EEN RUSSISCHE „ATOOMKLOK" tjoodwfill I Verkeersagent door K. CECIL-THURSTON Van chaos tot badplaats Bewogen geschiedenis Brand-nde uraan crème tablet I ;it er in, I rden vol ISVLEES! i. Boven- li. Daarbij >m Royco Amsterdam bestaat i tevens voor enige gelegenheid tot plaat- fde opgeleid te wor- Ikkelijke, behoorlijk lrkkring leeftijd van 21 t.m. tenminste 1.75 m., m; niet brildragend; is het bezit van een Jingstijd: maand, ten f 20 per maand lel kindertoelage. ad. leskundige verzorging gezin. ur c.a 1 jaar) salaris end tot f 342.50 bruto ollicitaties te richten 'an Politie te Amster- I ten, onder no. B 1. JKS IN MEER DAN GEZINNEN VAN IJER STEEN tk WEET, dat bijna niemand in Nederland durft te schrijven «at hij n166"'- Ik geloof niet, dat je katholieke Kerk in Nederland er 'ïliade door zou hebben geleden, B; iedereen geschreven had ra! hij na rijp beraad en met in- ijitneming van alle bijzondere om- landigheden eerlijk meende dat Hschreven zou moeten worden, als 1 hem zijn baan niet kon kosten hij niet althans misschien ten Epchte hiervoor bevreesd was", f Aldus Mr. J. Levten, redactie- Icretaris van „Te Elfder Ure" in nummer, dat geheel aan het [fondement is gewijd. [Mr. Leyten zal er dan ook wel leen prijs op stellen, dat over dit |ummer geschreven wordt. Want hij i vast overtuigd, dat dit toch niet erlijk geschiedt. Zulk een geestes- esteldheid tegenover schrijvende Eloofsgenoten is blijkbaar de ieuwste vorm van „open katholi- sme." Toch willen wii onze „oneerlijke" en in beweging zetten, om iets te eggen over dit nummer, dat geluk- ig heel wat belangrijker is dan de eledigende achterdocht van de eer redactiesecretaris. We vinden hier de gedachten en temmingen van mensen, die zich eplaatst voelen in de voorhoede an het katholieke intellectuele le en in Nederland. Een voorhoede, ie aan weerszijden van de door- iraak leeft en die door het Man- lement geconfronteerd wordt met ijnlijke en beslissende vragen. Vra- en, welke allereerst de draagwijd- e van het bisschoppelijk woord Betreffen. Elders heeft de secretaris van de Katholieke Werkgemeenschap de katholieke pers er min of meer een verwijt van gemaakt, dat ze niet met de Bisschoppen in polemiek is getreden. Hij betreurde de slaafs geheten volgzaamheid. In dit num mer van „Te Elfder Ure" klinken gelukkig andere stemmen. Als het geloofsleven der aan Hen toe vertrouwde katholieken dit eist, heb ben de Bisschoppen het recht en de plicht om kerkelijke maatregelen te nemen. De vraag of gevaren in verband met de gesteldheid der gelovigen in derdaad tot deze maatregelen nopen, is een vraag van beleid. Maar iedere katholiek erkent, en het lijkt mij niet te veel gevraagd van niet-katholieken om te begrijpen, dat de Bisschoppen de eerste en leidende verantwoordelijk heid hebben bij de beantwoording van zulk een beleidsvraag. Zij zijn beter dan wie ook in de gelegenheid om een overzicht te hebben van de gesteldheid der gelovigen in hun verschillende groeperingen (Prof. W. Pompe). De bisschoppen hebben hun beslis sing ten dele omgeven met geestelijke sancties. Men kan slechts stellen, dat dit „gewetensdwang' is, wanneer men uitgaat van de veronderstelling, dat hun besluit in principe of hic et nunc ongeoorloofd zou moeten heten, 't tucht recht behoort immers sinds apostolische tijden tot de bevoegdheden van 't gezag in de Kerk. Dit kan leiden tot een ver scherping van het conflict tussen in wendig en uitwendig forum. Het be hoort tot de gegevenheden, waaraan men pijnlijk ervaart, nog te behoren tot ,,de Kerk tussen de tijden", dat deze tegenspraak niet valt weg te ne men (J. A. M. Weterman). De Bisschoppen hebben gesproken. Zij waren overtuigd niet langer te kun nen zwijgen en voelden zich verplicht hun woord zo te spreken voor deze tijd. Zij weten meer, zij beschikken over meer gegevens betreffende deze tijd dan wij (Mr. E. Brongersma). feitelijkheden, doch in sympathieke toon gehouden en aanvaardend, dat de Bisschoppen de nood van het Nederlandse katholicisme het bes'e kunnen peilen. Van deze geestesge steldheid uit kan er geluisterd wor den naar het woord van een Profes sor Grossouw: ,,Of het mandement zal slagen, hangt grotendeels af van de vraag, wat wij katholieken er mee doen. Het zal zijn doel zeker niet bereiken, als ook wij het alleen maar zien in de sfeer van macht en recht. En evenmin, als wij niet naar stig blijven zoeken naar mogelijk heden van een open katholicisme." UIERBIJ aanknopend zouden we nog willen wijzen op datgene wat Prof. J. A. M. Weterman aan het eind van zijn artikel schrijft. Hij roept ons ailen op degenen de hel pende hand te reiken, die thans een eerlijke gewetensworsteling door maken: „Zoals een bisschop daar niet on verschillig tegenover zal zijn, zo zal elke leek er het zijne toe kun nen bijdragen. Met name kan o.a. de gestalte, die de katholieke bur ger zal weten te geven aan de po litieke eenheid, die de bisschoppen wensen, daarvoor van betekenis zijn." In dit woord ligt een appèl aan de leiders der K.V.P., om zich nog eens nauwkeurig te beraden over de vraag, wat er gedaan kan wor den, om het politieke tehuis der ka tholieken zo fris en ruim mogelijk te maken. Er staan nu plannen op stapel voor een organisatorische herinrichting, welke veel belooft. Dit is echter niet genoeg. Apodic tisch klonk de uitspraak van de ka tholieke P. v. d. A.'ers: „In geen ge val naar de K.V.P." Ondanks het apodictisch karakter dezer uitspraak is het toch de moeite waard, nader te onderzoeken, waarom ze dit re delijk en zedelijk ondoenlijk ach ten. Er zijn al enige eenheidsge- sprekken gevoerd, welke tot niets hebben geleid. Is echter geen her vatting mogelijk op andere basis? Uit dit nummer van „Te Elfder Ure" blijkt, hoe toch minstens één der voormannen geneigd is gevolg te geven aan het bisschoppelijk ver maan door het opgeven van de po litieke doorbraak. De beschuldiging van Dl'. Delfgaauw, dat organisatie zo ongeveer gelijk staat met ver- steveging, mo-t en kan gelogenstraft worden. Hier ligt een moeilijke en delicate taak, welke men echter niet uit de weg gaat. Welk een ze gen zou het zijn, als het idealisme en de geestdrift, welke elders een uitweg zochten, weer binnen de ei gen organisatie konden worden ge leid! (Advertentie) (Advertentie). MANCHESTER P00LVASI Eis dit garantie etiket Russische geleerden hebben een atoomklok geconstrueerd, die in 24 uur slechts een afwijking vertoont van een millioenste seconde, aldus meldt radio- Moskou. De radio zegt, dat klokken, die ster- re- en zonnetijd aanwijzen, niet nauw keurig genoeg zijn voor bepaalde tech nische processen maar dat de splijting van bepaalde atomen het proces, dat in de klok wordt toegepast ab soluut regelmatig is. binnenvering bed warm onbeperkte garantie geruisloos De beste bedden ooit gemaakt! VOwt moderne schuimrubber bed m„,„ «SOOSN- EN_B»TBASS(lZ-f ZBRieitiH '6 V 6 M E G E N TELEFOON N. 1 (et regende gisteren. Niet 'n stevi ge plensbui met als gevolg één lan de twee: kletsnat worden of gaan fechuilen. Nee, het was een venijni ge drensregen. De kou scheen door te dringen tot het merg van je ge beente. Je jas werd nat en je werd 'zo dacht je na een minuut of tien, [van binnen ook al kil en nat. Toch fietste je door. Je wilde naar huis, Saar de warme maaltijd en de knusse beschutting van de huiska' tner. Je keek eigenlijk niet op of bm. Je reed maar verder in de juiste richting. Tot er een verkeersagent Itond. Natte pet, nat gezicht, natte jas. een klein zwart plasje rond zijn |limmend-natte schoenen. Zijn smetteloos wit gehand- Ichocnde arm ging gebiedend om- poog. Regen of geen regen: je noest stoppen. Een lelijke tegen- Palier. Je keek donker naar die Ritte hand. Je keek somber naar Be triest beregende gevels. Je staar- pe maar zo'n beetje naar de gore fregenstraat. Totdat een resoluut ge- paar van de op het verkeer letten- pe agent je verraste. Je kon weer pnorrijden. Welnu, je reed door. Jeen blik en zelfs geen gedachte voor de agent. Hij bleef staan. In de regen. Met waarschijnlijk een knud gevoel tot in het merg van jzijn gebeente. Met zijn verlangen paar een warm maal en een knusse huiskamer. Met zijn begeerte naar gezellige pantoffels en een goede pijp tabak. Of zou hij met dat druk ke verkeer niet eens tijd hebben om daaraan ook maar één seconde te denken? Konden we daarom mis- ichien zo snel weer verder rijden? Aan dit laatste dacht je dan na tuurlijk pas, toen je thuis was. De fchotel dampende aardappels en de Ichasl met frisse sla deed je alle 'regen-ellende vlot vergeten. Toen Ipwam die simpele vraag van de Bongste: „Een verkeersagent, pappa, vat doet die eigenlijk?" Plotseling schaamden we ons een beetje en we antwoordden: „Die 'zorgt ervoor, dat andere mensen zo weinig mogelijk narigheid hebben, I jongen." ■6) Met een haastige beweging trok Lo der zijn arm weg; toen keerde hij I zich naar Chilcote toe: "*at zÜn we allemaal toch dwa- I aen!ze'de hij op korte, minachtende I toon. „Ik geloof, dat het alleen maar I de graad van dwaasheid is, waarin we verschillen. Ga mee naar binnen en aten we van kleren verwisselen". HOOFDSTUK 13. Loeier stapte uit de taxi, li-p met va„ rtrouwen n~ de deur in 't i huis en stak de sleutel hanH r ^e"s 'n deze eenvoudige nino r 'ag een zweem van voldoe- p'n 4 ?en opende hij beard de deur F» a1 de vestibule „innen. ..?,lntcht was bezig houtblokken onp„ u vuur te Pooien, dat in de grote w ara brandde. Vs mevrouw?" vroeg Lodei, huis herhalend erSte ditZC"de inht knecht keek op. „T '-vrouw komt ^a". t el, mijnheer; zij heeft al- mer" ne op ^aar eigen ka- Was°drira kil in Chilcote's slaapkamer as. drukte hp op de electrische schel TN TEGENSPRAAK met deze op vattingen is een bijdrage van Dr. B. Delfgaauw, een bizonder hef tig stuk, dat beslist ontkennend antwoordt op twee tendentieus ge formuleerde vragen: Is de organi satie de beste bescherming tegen geloofsafval? Is de georganiseerde macht noodzakelijk voor de door werking van katholieke gedachten buiten katholieke kring? Als axio ma wordt gesteld: de doorbraak komt er toch en het is dan maar be ter eraan mee te doen. Het is een redenering, welke men zo vaak ge hoord heeft bij het opkomen van be paalde strevingen en stromingen, maar bleek ze altijd wijs te zijn? We horen in Dr. Delfgaauws stuk ook verkondigen, dat leiders der orga nisaties als zodanig niet kunnen denken, doch enkel behouden. En er wordt dus een dramatisch toe komstbeeld opgehangen omtrent een strijd tussen de machthebbers in de organisaties en hen, die denken, om trent een onbeschrijfelijke ellende van geloofsafval, innerlijke vertwij feling, verbittering en onwaarach tigheid. In wezen is dit een ver schrikkelijke aanklacht tegen allen, die niet zoals de schrijver denken, de Bisschoppen incluis. Zij zouden blind zijn voor een verschrikkelijke en onafwendbare evolutie. Typerend is, dat Het Parool zich al gehaast heeft juist dit stuk alleen aan zijn lezers voor te zetten en alle andere bijdragen te verzwijgen. Het is jammer, dat deze schrijver zijn be zwaren zo overdramatiseert en daar door de kracht eraan ontneemt. Veel beter spreekt dan ook aan een bijdrage van Mr. E. Brongersma katholiek lid van de P. v. d. A., die zijn angsten en bezwaren ook niet verzwijgt en die meent, dat er thans een halt is toegeroepen „aan de emancipatie van de leek," dat thans het gunstig klimaat moet worden prijsgegeven voor de samenwerking met de meeste andersdenkenden. Ook hier een overbelichting van de TWAALFHONDERD JAAR geleden hebben missionarissen het 65 km van Cuxhaven in de Noordzee gelegen eiland „Heleg Land" Hei lig Land genoemd, dat in de loop der eeuwen tot Helgoland werd ver basterd. In de indrukwekkende eentonigheid van de grijze Noordzee bracht Helgoland, dat uit rotsen van donkerrode zandsteen, gestreept door leem- en mergellagen is gevormd met zijn witte krijtrotsen, zijn felgroene plantengroei en vriendelijke huisjes een kleurige noot. En met het oude motto „Groen is dat land, rood is de Kant, und witt is de Sand" groen is het land, rood is de kant en wit is het zand heeft Helgoland tientallen jaren duizenden touristen en vacantiegangers aan getrokken. eiland „verplaatst", zoals dit zo fraai in ambtenarentaal heet. Om blindgan gers onschadelijk te kunnen maken er werden er niet minder dan 200 ge vonden moest de gehele oppervlak te van het eiland vijf meter diep door baggermachines worden omgeploegd. Ongelukken kwamen niet voor. Van 1952 tot Maart 1954 stelde de Bonds regering 15.5 millioen DM ter beschik king voor puinruimen, bouw van wo ningen, scheepvaartinstallaties, en aan leg van wegen. OVER DRIE JAAR Het eiland heeft een bewogen ge schiedenis: in 1714 kwam het bij De nemarken, in 1870 bij Engeland, in 1890 bij Duitsland (als ruil voor Zan zibar). In 1919 werden de fortificaties er op afgebroken, onder Hitier werd het eiland weer in een massale vesting veranderd. In 1925 telde Helgoland 2700 inwoners, in 1939 meer dan twee keer zo veel n.l. 5900. Pas in April 1945 werd het gebombardeerd en ern stig beschadigd. In 1947 werd, nadat de bevolking naar het vasteland was geëvacueerd, 6000 ton oorlogsmunitie (Advertentie). 4 BEROEMDE GENEESMIDDELEN IN EÉN TABLET TEGENPUNEN «n GRIEP. 20TABLETTEN 85 «t op Helgoland tot ontploffing gebracht. Hierdoor werd weliswaar 900.000 ku bieke meter van de rotsen gebroken, maar het eiland zelf hield stand. Daar na was Helgoland bijna vijf jaar doel wit voor de bombardementsoefenin gen van de Royal Air Force. Tenslotte was het nog slechts een chaos van bommenkraters, brokken beton, verwrongen yzeren balken, on- ontplofte bommen en mijnen en muni tie. Iemand noemde het niet helemaal ten onrechte de triomf van het ab surde. In 1950 zetten twee jonge Duitse stu denten, gesteund door bun mentor Prins zu Loewenstein, het huidige lid van de Bondsdag, voet op het eiland en hesen er onbekommerd de Europa- vlag. Uit het verschrikkelijke einde ontstond ook hier het uitgangspunt voor een nieuw tijdvak. In 1952 was Helgoland onderwerp van bespreking in de Bondsdag. Sinds dien zijn meer dan een millioen kubie ke meter puin, aarde en stenen op het (Advertentie). Nieuwe methode van flat-houw r\E HUIZENBOUW in de gehele we- reld zal wellicht invloed ondergaan van een nieuw negen-verdiepingen hoog flatgebouw, dat in Clydebank, Schotland, is voltooid. De bouwers zeggen, dat de inhoud aan staal per V* Bliji optimist helpt U over olie narigheid heen. °ehoud Uw "tei wb,gU*I ♦RtC* Stra'ead humeur ee° lach en 0 ®en frisse wond.l flat slechts enkele honderden kilo's bedraagt, terwijl bij traditionele bouw methoden tussen de vier en een half en vijf ton staal wordt gebruikt. Uit vele landen zijn inlichtingen om trent de nieuwe bouwmethode ge vraagd. Het blok flats bevat 32 flatwo ningen met speciale voorzieningen voor vuilafvoer, een lift, centrale ver warming en een gemeenschappelijke zaal met wasmachines. Het bizondere van dit L x zijn de lage bouwkosten en het feit dat er slechts tien man voor nodig waren om het voornaamste werk te doen. Het nieuwe bouwsysteem geeft een besparing van tienduizend gulden per huis van drie kamers. Met de bouw werd meer dan een jaar geleden begonnen en de betrek kelijk lange bouwtijd is te wijten aan het feit, dat ieder bouwstadium een nieuwe methode betekende. De kost bare methode van betimmeringen voor het gieten van beton is vervangen door een andere methode waarbij beton gemengd met een kleine hoeveelheid staal in vormen wordt gestort. Men hoopt over drie jaar op het ei land weer een volledige stad te heb ben gebouwd. Hoe de te bouwen wo ningen er uit moeten zien, was onder werp van uitvoerige discussies. Het is niet de bedoeling, dat er maar raak gebouwd wordt. Derhalve heeft het ministerie voor de woningbouw proef woningen laten bouwen. Er heerst al weer heel wat bedrijvigheid op het eiland. Onlangs werd ook de vuurto ren weer in bedrijf genomen. Welis waar werd in Januari van dit jaar door een zware stormvloed een deel van de duinen vernield, weliswaar ligt het puin van de luchtbeschermings- en onderzeebootbunkers nog in de haven, maar het karakteristieke silhouet van Helgoland is van veraf weer zichtbaar. In 1953 kwamen na een pauze van veertien jaar ook de eerste badgasten weer terug. Het bovenste gedeelte van het eiland, dat vroeger het grote aan- trekkingspunt was, was nog afgesloten vanwege opruimings- en bouw-werk- zaamheden, maar het benedendeel was al geplaneerd en hier ontstond op een beschut plekje al weer een tentendorp met 600 „bedden" voor badgasten. In '53 waagden in totaal 40.000 mensen de sprong naar Helgoland. En in verge lijking met vroeger jaren ,toen jaarlijks minstens 90.000 badgasten en 200.000 touristen naar Helgoland kwamen, wa ren liet er toch al weer heel wat. Voor dit seizoen had Helgoland op minstens 60.000 gasten gerekend, maar helaas heeft het slechte zomerweer ook hier een tamelijk dikke streep door de re kening gehaald. PAREL VAN DE NOORDZEE w De eerstvolgende br die in het dorp Voorthuizen uitbreekt, zal met emmers water worden geblust. De leden van de vrijwil lige brandweer weigeren name lijk gebruik te maken van de nieuwe brandspuit, die de ge meente heeft aangekocht. Voorthuizen beschikte over een brandspuit, die volgens de men sen die er mee werken moesten, al lang niet meer voldeed. Kort geleden begaf zij het maar weer eens en het gemeentebestuur besloot toen aan de reeds lang bestaande wens van de lede a der vrijwillige brand -cr: een nieu we brandspuit tegemoet te ko men. Aan de raad werd een cre- diet gevraagd voor de aanschaf fing van een dumpwagen met vier-wielige aandrijving. Op deze auto zou de nieuwe brandspuit worden gemonteerd. De brandweermannen werden toen boos: ze wilden geen auto met 4-wielige aandrijving. En daarmee is de heibel inge zet. sproken droog was. „Wat?", riep de pianist, „is mijn Bach droog?" Hij ging onmiddellijk tien potjes bier drinken en speelde „Bach" opnieuw. Het klonk veel beter. (Vond de cri ticus). Pienter Nu even het verhaal van dat bijzonder pientere zoontje, waar mee een lid uit onze relatiekring reeds enige weken pocht. Deze vader had beslag gelegd op een lap stof, waarvan hij een costuum voor zichzelf wilde laten ma-ken. Hij verschafte zijn zoontje inzage, die eens goed keek en de lap toen omdraaide. „Je kijkt verkeerd zei die vader. „Dat is de linker kant". Het zoontje wist dit wel. „Maar als ie gekeerd is krijg ik hem toch", verklaarde hij. Karwei Twee boeren hebben in Roncourt bij Luik, zonder dat ze wisten welk gevaar daaraan verbonden was, een onontplofte Duitse V-l met twee tractoren uit de grond getrokken. De vliegende bom was door een van de boeren bij het ploegen ontdekt. Later hebben deskundigen van het T -lgi- sche leger de bom onschadelijk ge maakt. Tragisch In de omgeving van Metz is Comfort Een rondreizende koopman, de heer Arduino Meladrino, viel ergens in Noord-Italië in een greppel en verstuikte daarbij zijn enkel. Nu was het daar toevallig buitengewoon w koud en Arduino lag spoedig bibbe- Djnsclag een tweejarig kind rfMaa?h"t"bibberen1 twas snel ge- overleden, nadat het, zonder daan. Toen voorbijgangers hem uren dat de ouders het wisten, een later vonden lag de koopman heerlijk ua(j ODeedron- te slapen onder een vracht wollen naive liter rum naa opgetuun vesten. Hij had die bij zich ln zijn ken. monsterkoffer. Prikkeldraad Oom Fn dan verheuet een veertie-iariee De Br,tse sergeant D. Sharp, die dienstbode uit sllerno in uM z4 krijgsgevangene w-taNo-d-Ko^e^ over een oom, van wie zij nimmer iets had gehoord. Hij bleek in Ame rika te wonen, waar hij in zijn leven niet stil heeft gezeten. Bij zijn ver scheiden liet hij de dienstbode 5.400.000 gulden na. Reissom Mevrouw Thomas uit Buffalo is vertrokken voor een verre reis. Zij is in het vliegtuig gestapt naar Hawaii. De reizigster was in het bezit van een merkwaardige reis som: 5000 dollarkwartjes (totaal 16 kg.), die zij in lange jaren heeft gespaard en waarmee ze alles wil betalen. Ook de reis. De lucht vaartmaatschappij zit thans goed in het kleingeld. Ruzie In Sydney wilde het geval, dat een concertpianist ruzie kreeg met een muziekcriticus. Wat had deze laatste zo onomwonden in zijn krant ge schreven? Dat zijn „Mozart" goed was te noemen en dat men niet op de loop behoefde te gaan, wanneer de pianist aan het „Schubert" spelen sloeg, maar dat zijn „Bach" uitge- vertelde: „De ring rondom het gevangenkamp had 17.442 puntenwe hebben ze uit verveling enige malen geteld". Wie het eiland van vroeger kent, weet dat hier wel iets meer dan alleen woningen voor een paar duizend men sen moeten worden gebouwd. In den beginne stonden architecten en stede bouwkundigen tegenover de chaos wel ietwat met de handen in het haar en nog vele plannen van de architecten zijn alleen op het tekenbord verwe zenlij kt. Maar over een jaar of drie zal men kunnen zien of het eiland herin neringen aan Sorrento en Amalfi wekt, of het, zoals iemand het lichte lijk overdreven heeft uitgedrukt, in derdaad een „Capri van het Noorden" zal zijn of dat het Helgoland van de ansichtkaarten van weleer weer is te ruggekomen. De Helgolanders willen hun eiland, als het weer zo ver is, met het wel ietwat ouderwetse cn versle ten superlatief: „parel van de Noord zee" betitelen. DONDERDAG 26 AUGUSTUS 1954 HILVERSUM I, 402 M. AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Mor genwijding. 9.15 Orgelconc. 9.30 V. d. huisvr. 9.35 Watersl. 9.40 Gram. 10.50 V, d. kleuters. 11.00 Gram. 11.15 Gevar. progr. 12.00 Wereldmuziekconcours te Kerkrade. 12.25 „In 't spionnetje". 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Pianospel. 12.50 „Uit het bedrijfsleven', caus. 13.00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.30 Lichte muz. 14.00 „De Schaapherder", hoorsp. 15.00 Cello en piano. 15.30 Lichte muz. 16.00 Cultureel progr. 17.00 V. d. jeugd. 17.30 Europese athletiekkampioenschap' pen te Bern. 17.40 Gram. 17.45 Rege- ringsuitz.: N. van Vliet: „Nieuw-Guinea leeft en werkt." 18.00 Nws. 18.15 Euro pese roeikampioenschappen. 18.25 Dans- muz. 18.50 Mil. caus. 19.00 Gesproken brief uit Londen. 19.05 Lichte muz. 19.40 „Het Delta-plan", klankb. 20.00 Nws. 20.05 Radio Philharm. ork. 21.05 „Brief van een dode", hoorsp. 22.35 Gram. 22.45 Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Lichte muz. 23.45-24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 M. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 9.00 V. d. huis vrouw. NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgen dienst. KRO: 11.00 V. d. zieken. 11.45 Ka merkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Saxofoon kwartet. 12.30 Land- en tuinb. meded 12.33 Wij van het land. 12.40 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Alt en piano. 13.50 Gram. NCRV 14.00 Gram. 14.20 Franse volksliedjes, 14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gram. 15.40 Vo caal ens. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Kamer- muz. 17.00 V, d. jeugd. 17.20 Zigeuner kwintet. 17.40 Voordr. 18.00 Gram. 18.10 Tenor en piano. 18.45 Gram. 19.00 Nws. en weerber. 19.10 Gram. 19.30 Idem. 20.00 Radiokrant. 20.20 Metropole-ork. 21.00 Wonderlijke wetenswaardigheden. 21.15 Gram. 22.00 Voordr. 22.15 Orgelconc. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws. en SOS- ber. 23.15 Tweede assemblée v. d. We reldraad van Kerken te Evanston. 23.25- 24.00 Gram. BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Or gelspel. 14.00 Ork. conc. 15.15 Idem. 16.00 Gram. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 V. d. kind. 18.15 Gram. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40 Ork. conc. 20.10 Missieklankb. 20.40 Rep. 20.55 Verz. progr. 22.00 Nws. 22.15 Sopr. en piano. 22.55-23.00 Nws. BRUSSEL, 484 M. 12.00 Orgelspel. 13.00 Nws. 13.15, 13.30 en 14.30 Gram. 15.00 Groot symph. ork. 15.30 en 15.45 Gram. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws. 18.30 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Hoorspel. 22.00 Nws. 22.40 Gram. 22.55 Nws. (Advertentie). Proef ons heerlijke Renwick stond bijna op hetzelfde ogenblik voor hem. Maar Renwick kwam de kamer niet verder in zoals hij verwachtte. Hij bleef vlak bij de deur staan, in een aarzelende houding, die een goed ge dresseerde knecht vreemd is. Loder bedacht, dat s mans onnozelheid waar schijnlijk Chilcote tot wanhoop ge bracht had en dat Chilcote zich wel licht geen moeite had gegeven, om die wanhoop te verbergen. Dat denkbeeld deed hem onwillekeurig glimlachen „Kom wat meer de kamer in, Ren wick", zeide hij. „Ik vind er iets on aangenaams in, dat je daar bij de deur blijft staan. Heeft mevrouw van avond geen boodschap voor me gegeven?" Renwick nam 'mm van ter zijde angstig op. „Jawel, mijnheer", ant woordde hij. „Mevrouw's kamenier zei de, dat het rijtuig besteld was om kwart over tienen en dat mev w hoopte, dat u die tijd goed vond". Hij zeide dit op aarzelende toon. alsof hij een driftige uitval verwachtte. Bij de eerste zin had Loder toevallig een andere kant opgekeken, maar nu de man zweeg, keerde hij zich om en zag hij hem met zijn heldere door dringende ogen strak aan. „Luister eens, Renwick", zeide hij, „ik kan het niet hebben, dat je op zo'n manier tegen me spreekt. Ik mag soms eens tegen je uitvaren, als als ik last van mijn zenuwen heb: maar als ik me wel voel, dan behandel ik je ook, zoals 't behoort. Je zult moeten leren te zien, of ik wel ben of niet. Kijk me nu eens aan." Bij die woorden klopte zijn hart iet wat sneller het was een groot waag stuk; maar ook het gevoel van ais heerser op te treden, deed het bloed vlugger door zijn aderen stromen. „Kijk me eens aan. Zie ik er uit, zo als ik er van morgen uitzag of gis teren?" De man keek half onnozel, half ver legen naar hem op. „Wel?" „Nu, mijnheer, ik zou zeggen, dat u er 't zelfde uitzag en aan de andere kant ook weer anders. U heeft, dunkt me, een gezonder kleur, uw ogen stra len helderder." Onder Loder's half la chende blik, die hem als 't ware tot spreken uitlokte, wc hij vertrouwe lijker. „Nu ik u nauwkeuriger aanzie, mijnheer. Loder lachte. „Juist, precies.'" zeide hij. „Nu je me nauwkeuriger aanziet, merk je dat. Je zult wat auwletten- der toe moeten zien; nauwlettend toe zien is een van de beste eigenschappen jn n knecht. Als je in 't vervolg de Kamer inkomt, moet je me dadelijk aankijken en dan daarnaar je gedrag regelen. Je moet bedenken, dat het die nen bij iemand, die last heeft van ziin zenuwen als 't ware tzelfde is als twee meesters dienen. Nu kun ie gaan, en zeg aan de kamenier van me vrouw, dat ik om kwart over tienen klaar zal zijn." „Ja,mijnheer. Heeft u verder n iets?" „Neen. Ik heb je ook niet meer nodig als ik vannacht thuis kom". Hij k ->rde zich om bij die woorden en ging naai de Laaid toe, die altijd bran 1de in i Chilcote's slaapkamer. Toen de knecht de kamer wilde verlaten, riep hij hem echter terug. „O ja, Renwick, nog iets. Breng me wat sandwiches en een groc van whis ky". Hij herinnerde zich op dat ogenblik voor 't eerst, dat hij sedert die middag twee uur niets gebruikt had. Een paar minuten over tienen ver liet Loder Chilcote's kamer, ging met vastberaden tred de trap af en bleef in de vestibule wachten. Vijf minuten verliepen ongeveer, maar hij wachtte zonder ongeduld, toen verscheen Eve boven aan de trap. Zij stond een ogenblik stil en keek naar beneden; haar kamenier stond enige passen achter haar met haar avondmantel ever de arm. Het beeld, dat zij vormde, trof hem als een open baring Zij zag er, zoals ze daar boven aan de trap stond, langer uit dan ze was en de volmaakte gedistingeerdheid van haar houding verhoogde die indruk nog. Haar zwart kleed was even zacht als haar zacht zwart haar; boven haar voorhoofd schitterde een diadeem van diamanten en een collier van dezelfde stenen omsloot haar hals. Loder voelde terstond, dat alleen een zeer schone en zesr gedistingeerde vrouw zulke sieraden kon dragen, zon der dat haar schoonheid er door op de achtergrond werd gedrongen. Met iets van de verlegenheid, die hij oc'c de vo rige malen in haar tegenwoordigheid herhaaldelijk gevoeld hac' ti-ad hij op haar toe, toen ze de ap afkwam. „Mag ik je helpen met je mantel?" vroeg hij. En toen hij die vraag deed voelde hij iets van verbazing over zijn verlegenheid. Een seconde rustte Eve's blik op zijn gelaat. De uitdrukking van het ha re bleef volkomen rustig en onveran derd, maar toch was er even een flau we flikkering in haar ogen te bespeu ren. „Dank je", zeide zij, „Marie zal 't wel doen." Loder keek haar een oi niblik aan en trad toen enigszins ter zijde. Hij voelde zich niet beledigd door haar af wijzing, integendeel werd zijn ach ting voor haar er groter door. De trots, die Chilcote's hulp van de hand wees en de zelfbeheersing, die dat rustig, vriendelijk en welleven deed, wekten zijn bewondering op. Hij bc^eep en waardeerde beide, daar hij ze bekeek in 't licht van zijn persoonlijke onder vinding. Eve wendde zich tot haar kamenier; deze sloeg haar de mantel om. „Wil je zorgen voor een kop chocolade. Marie, als ik thuiskom? 't Zal waarschijnlijk één uur worden." Ze trok haar mantel wat dichter om haar schouders, 'eed een paar passen naar de voordeur, bleef toen staan en wendde zich half naar hem toe. „Zullen we gaan?" vroeg ze rustig vriendelijk. Loder, die haar steeds gade had ge slagen, trad terstond vooruit. „Zeker", zeide hij, en er lag een ongewone zachtheid in zijn stem. Hij volgde haar, toen zij de stoep af ging. maar bood haar zijn hulp niet aan bij het instappen. Toen zij gezeten was, nam hij kalm zijn plaats naast haar in. Zij zat kaarsrecht. Haar mooi profiel was daardoor duidelijk waar te nemen; haar diamanten schoten trillende rtra- len in het licht, dat uit de strnlc. er op viel. Een korte tijd werd Loder weer bevangen door dat gevoel van onwezenlijkheid, dat over hem was gekomen de eerste avond, toen hij Chilcote's huis betreden 1 ad; maar een ander, machtiger gevoel verdron gdit. Bijna onwillekeurig opende hij zijn lippen. „Mag ik iets zeggen?" vroeg hij. „Zeker, zeg wat je wilt", antwoordde zij ernstig. „Je bent vanavond bijzonder mooi", zeide hij. Hij zeide dit op gedempte, volkomen kalme en rustige toon, maar zijn woor den hadden de gewenste uitwerking. Zij keerde haar hoofd om en haar ogen ontmoetten de zijne met een uit drukking van verbazing en verrassing. Hoe klein die triomf ook was, ze deed een lichte rilling van vreugde door zijn leden gaan. Hij boog zich een weinig naar voren en legde even zijn hand op haar arm. Eve", zeide hij, „Eve, herinner je je....' Toen zweeg hij en trok zijn hand terug. De auto had de gang ver minderd en terstond daarop hield ze stil voor het huis v -"af Bramfell. HOOFSTUK 14 Toen hij Eve volgde door de brede gang, die naar de ontvangzaal leidde, vroeg hij zichzelf telkens af, of het al les geen droom was. Op het ogenblik. dat het gevoel van onwezenlijkheid zeer sterk werd, hoorde hij zich plot seling begroeten door een vrolijke stem en zich omkerende zag hij de vier'..an te schouders, lichtblauwe ogen en pun tige snor van Lakeley, de eigenaar en hoofdredacteur van de „St. George's Gazette." Zodra hij deze politicus zag en zijn stem hoorde, verdween zijn onzeker heid. Onbewust hief hij zijn hoofd ho ger op, de schaduw van twijfel, die zijn zelfvertrouwen een ogenblik ver duisterd had, werd als weggevaagd van zijn trekken, toen hij tegen Lake ley glimlachte met een intens genoe gen, dat zijn gezicht een geheel andere uitdrukking gaf. Eve, die eveneens omgekeken had, zag die uitdrukking c ze oefende 'n on weerstaanbare ac.i.'rekkingskracht op haar uit. In al de jaren van haar hu welijk zelfs in dc dagen van haar verloving had zij nog nooit die le vendigheid en schranderheid in Chil cote's trekken bemerkt. Een slanke jonge man met licht blond haar baande zich een weg naar haar toe door de dichte drom genodig den, die de brede gang vulde en riep uit: „Wat een onverwacht geluk, me vrouw. u hier alleen te vinden!" Eve lachte. Het was, alsof er een soort verlichting uit die lach klonk. „Wat ben je een dwaze jongen, Bob- by zeide ze op vriendelijke toon „Maar je vergist je. Mijn man is ook .1^< s^a juist op hem te wachten; hij is in t gedrang wat achtergebleven" (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 5