Mensen en Muzen
Yand
w*
Gillette
Brabantia Nova
RICHMOND
MORPHINE
zijn
Breda
Mendès-France
en de E.D.G.
EURS
PARKET IN TURNHOUT HIELD
NEDERLANDSE LERAAR AAN
- BREDA
iVii kan iedereen sich met Gillette scheren!
Jongetje gedood
RADIO
„De gesel van het
hakenkruis"
ES
EMANNEN
DINSDAG 17 AUGUSTUS 1954
Koren op de molen van de Russische
politiek
Een bloemlezing, samengesteld
door Frans Babyion
Voetbalmisère
Voorzitterschap
floe t ook lij,
boort er bp
Tientallen mensen
verdronken
BLUE - 75 ct per pakje van 5
SLINGERBEEK BUITEN
HAAR OEVERS
K. CECIL-THURSTON
raking komen
aakt zuiver is.
de voor Lux
italhelder zijn.
SUMMER is:
3 LIJNEN
zen:
9358
3260
9987
NRS. 7476
6896
3r redactie als
N 11.
AAM, fabriek van
;n Breda, vraagt
ige indiensttreding
DELING en
aanmerking wen-
<heid het vak van
LINIESTRAAT 19.
N DER STEEN
iWKEDE BI.Al)
nenten op bekende
gevraagd,
ME
ïociale voorzieningen
onkosten. Alleen zy,
eest, gelieven te sol-
n godsdienst, leeftijd
nder no. 50818oo
TIET Franse kabinet heeft zijn
houding tegenover de Europese
Defensie-Gemeenschap bepaald. 28
Augustus begint in de Nationale
Vergadering het E.D.G.-debat, na
dat eerst Donderdag a.s. te Brus
sel een conferentie over de E.D.G.
zal zijn gehouden van alle zes hier
bij betrokken landen. De partner-
staten zijn door Parijs bereids inge
licht over de amendementen, welke
Mendès-France op het E.D.G.-ver-
drag nodig acht als er compromis,
dat voor de France Kamer aanne
melijk is.
Drie Gaullistische ministers zijn
uit het Franse kabinet getreden,
omdat zij het niet eens zijn met de
compromisvoorstellen van Mendès-
France. Zij komen volgens hen te
zeer tegemoet aan de ED.G. waar
mee zij in het gehee' niet accoord
gaan.
Dienen de voorstellen van Men
dès-France echter in werkelijkheid
wel de aanvaarding der E.D.G.?
Als men nagaat, wat hieromtrent in
Parijs is uitgelekt, vindt men reden
te over om dit te betwijfelen.
JWIENDèS-FRANCE wenst, dat de
looptijd van het verdrag van
50 jaar wordt teruggebracht tot 20
jaar, om het even lang te laten
gelden als dat van de NATO. Ver
der wil hij bepaald zien, dat het
verdrag niet meer toepasselijk zal
zijn, Js de Britse en Amerikaanse
troepen uit Europa zouden worden
teruggetrokken. Dit zijn redelijke
of althans aannemelijke voorstel
len.
Daarnaast komt Mendès-France
echter met wijzigingen en voor
waarden voor de dag, waarmee hij
kennelijk in de kaart moet spelen
van Moskou. Hij wenst duidelijk
bepaald, dat het verdrag voor
Frankrijk vervalt bij een hereniging
van Duitsland. In aanmerking ge
nomen, dat Mendès-France bij de
Ver. Staten en Engeland heeft aan
gedrongen op een meer positief
antwoord op het Russische voorstel
over een conferentie betreffende de
Europese veiligheid, kan deze con
ferentie allicht geheel het E.D.G.-
verdrag op losse schroeven stellen.
Mendès-France dreigt eigenlijk met
de aanvaarding van de E.D.G. door
Frankrijk om de Russen op de door
hen gevraagde conferentie tot soe-
elheid te bewegen, zoals hij tij-
ens de conferentie van Genève
et het uitzenden van Franse
dienstplichtigen naar Indo-China
dreigde om de Russen tot gematigd
heid en samenwerking te bewegen.
Dit kan moeilijk veel indruk op de
Russen hebben gemaakt, en het is
zeer de vraag, of een Franse be
reidwilligheid een geamendeerde
EDG te aanvaarden dit thans meer
zou doen.
Wel mag men als zeker verwach-
I ten, dat de Russen op een confe
rentie over een Europees beveili
gingssysteem hun eigen voorwar -
I den zullen stellen en geen conces
sies zonder tegenprestaties zullen
willen doen. Zij zullen de eenheid
van Duitsland toestaan, maar dan
gepaard met neutralisering of de-
j militarisering. In dit geval heeft
de E.D.G. geen betekenis meer en
j ligt Europa practisch onverdedig
baar. Frankrijk behoeft dan in de
hereniging van Duitsland niet eens
meer een motief te vinden om de
E.D.G. te verlaten!
Mendès-France weigert ook West-
Duitsland een gelijkberechtigde
plaats naast Frankrijk in de E.D.G.,
doordat wel het Duitse en de an
dere legers, maar niet het Franse
onder een supranationaal gezag zou
den worden gesteld. Dit verzwakt
de positie van Adenauer, die zich
tegenover een oppositie in eigen
land geplaatst ziet, welke de gelijk
heid van West-Duitsand met de an
dere Europese staten erkend wenst
te zien. Hierdoor wordt, zeer ten
gerieve van de Russen, afvalligheid
van West-Duitsland bevorderd.
Dan wil Mendès-France de eerste
acht jaar ook een vetorecht voor
iedere partner van het verdrag. Dit
bemoeilijkt minstens het op gang
komen van de Europese beveiliging,
maar brengt bovendien met zich
mee, dat zij gesaboteerd wordt of
practisch onmogelijk gemaakt, wan
neer er in Italië, of in Frankrijk
zelf, een communistische deelname
aan de regering wordt bewerkstel
ligd. Zelfs maar een minderheid in
één der zes staten-leden van de
E.D.G. zou het hele raderwerk kun
nen ontwrichten.
Tenslotte is er nog het voorstel
de integratie van het Europese leger
te beperken tot de troepen in de
vooruitgelegen zones. Dit komt
hierop neer, dat een deel der Fran
se troepen buiten die integratie zou
blijven, maar alle Duitse troepen
er onder zouden vallen. Practisch
zouden alle Franse troepen niet,
Duitse wel onder Europees bevel
staan. Tegelijk wordt de verplaat
sing van Duitse troepen naar het
gebied der andere landen verboden,
wat zeker wel aan Frans sentiment
tegemoet zal komen, maar in een
eventuele oorlog de strijd in de
eerste zone verlamt, want iedere
uitwijkmogelijkheid naar het ach
terland verhindert.
AL deze voorstellen maken het
compromis van Mendès-France
meer dan twijfelachtig en tot koren
op de molen van de Russische po
litiek. In schijn vóór de EDG, zou
dit compromis in werkelijkheid een
gecamoufleerde ondermijning der
Furopese verdediging zijn.
Voor Mendès-France zal het wel
moeilijk vallen in Brussel helemaal
bakzeil te halen. Want dan krijgt
hij in Parijs nog meer tegenstand,
dan hij nu reeds ondervond. Maar
dergelijke kennismaking met Wa
terloo zou in ieder geval beter zijn
dan een tot caricatuur onttakelde
E.D.G.
BIJ „DE BEUK", Stichting voor literaire publicaties te Amsterdam, is
een bloemlezing verschenen, getiteld Brabantia Nova. Ze werd sa
mengesteld door de dichter Frans Babyion.
TN EEN OORWOORD tracht dr. H.
Kapteijns deze uitgave te verant
woorden. Zij is min of meer regionaal,
zegt hij, want de hier gebundelde ver
zen zijn niet geschreven in de streek
taal noch handelen zij over het gewest.
Ze zijn gekozen uit het werk van dich
ters uit Brabant.
Wat precies de bedoeling is geweest,
wordt niet duidelijk. Frans Babyion
haalt in een uitvoerige inleiding van
alles en nog wat overhoop (zelfs de
Franse arbeider-priesters komen er
aan te pas!), maar een rechtvaardiging
van deze bundel kunnen we er niet
in lezen. Wel keert hij zich tegen het
provincialisme van Brabantia Nostra,
doch wat is het bijeenbrengen van
Brabantse poëzie anders? Brabantia
Nostra was daarbij nog zo ruim van
gedachte, dat het heel Brabant tot
haar domein koos, terwijl Babyion
men kan erover zuchten en men
kan erover weeklagen, maar
het betalen van voetbalartisten, die
Zondag aan Zondag voor betalende
kijkers SDelen, gaat zeker door. De
vraag is nu alleen maar, of de KN
VB daardoor uiteen zal vallen of
niet. Het ligt in de lijn van de tijd.
Het voetballen kan voor jongens,
die op een geïmproviseerd veld ach
ter een bal aanhollen, nog een plei-
zierig tijdverdrijf zijn, zodra men
in een competitieverband gaat spe
len, komt er een nieuw element bij.
Een nieuw element, dat nog niet
dadelijk op „betalen" behoeft uit
te lopen, doch dat er al heenwijst
en het in de hogere regionen nu
zelfs onafwendbaar heeft gemaakt.
Er is zeker een tekort aan begrip
geweest voor deze evolutie van za
ken in onze KNVB. Nu men onder
een eerst niet ernstig genomen-
dreiging van compleet beroepsvoet
bal toch te elfder ure overstag
ging, was het te laat, om alle con
sequenties te overzien en practisch
uit te werken. Gevolg: een verwar
de vergadering van het voetbalpar-
lement en een situatie, waaruit nie
mand meer wijs kan worden. Hoe
het nu zal gaan met de competitie
in September, is evenmin duidelijk.
Er moet in veertien dagen veel ge
beuren, wil alles zich nog klaren.
IN het hoofdkwartier van de Ver^
enigde Naties maakt men alles
gereed voor de Algemene Vergade
ring, welke daar in September weer
gaat beginnen. En tevens is men
nu aan het speculeren over de
vraag, wie de vergadering zal voor
zitten. Tot voor kort scheen er een
stemmigheid te bestaan over de
aanwijzing van onze oud-minister
mr van Kleffens. Het is namelijk
zó, dat Europa nu weer eens aan
de beurt kwam om een voorzitter
te leveren en de Westerse landen
wilden deze bekwame Nederlander
graag de eer gunnen. Daar
dook echter opeens eèn concurrent
op in de persoon van de Thailandse
staatsman Prins Wang, dus weer
een Aziaat. Het wekte grote ver
rassing, dat de V.S. zich openlijk
voor deze candidatuur uitspraken.
Daardoor werd het Westerse front
gespleten. Het is wel te vermoeden,
waarom Washington opeens gepor
teerd werd voor deze candidaat uit
Azië. Het wil ook eens een wit
voetje hebben in dit werelddeel,
waar het daar al zo veel zwarte
voetjes heeft. Het is echter tevens
een min of meer onvriendelijke
geste tegenover Nederland, de trou
we partner in de Navo. Ons land
staat of valt nu wel niet met het
voorzitterschap van mr van Klef
fens en we zullen het geval niet
dramatiseren. Maar net zo goed als
we Wout Wagtmans zo graag de
gele trui gunnen, zullen we blij zijn,
als mr van Kleffens de voorzitters
hamer in zijn hand krijgt.
(Advertentie)
zich tot de provincie Noordbrabant be
perkt.
Genoemde inleiding biedt helaas
weinig houvast, daar de schrijver zich
bijna nergens positief uitlaat. Zijn pro
za is doorspekt met „waarschijnlijk" 's
en „misschien" 's. Over Nico Verhoe
ven schrijft hij b.v., dat deze waar
schijnlijk het verst buiten het Katho
lieke isolement verkeert, maar vanuit
de uiterste bestaansnood misschien wel
het dichtst van de jonge Katholieken
genaderd is tot het eeuwige Hart van
het heelal.
Evenals bij voorgaande bundels van
deze aard doet zich ook nu weer de
vraag gelden, wat men nu eigenlijk on
der Brabantse poëzie moet verstaan.
Schrijven Louis Soeterboek, Jan Ley-
ten, Bert Voeten, Braoantse poëzie om
dat ze toevallig in dit gewest geboren
zijn? En doen de Geldersman Jos Nas,
de Limburger Karei Meeuwesse en de
Hollander Leo Boekraad hetzelfde,
omdat ze toeval 'j hun werkkring in
Breda hebben? Ex-Brabanders als
Louis de Bourbon en Jan Derks zijn
gepasseerd, maar van andere ex-Bra
banders is weer wel werk opgenomen.
Het lijkt allemaal nogal willekeurig.
Overzien we het resultaat van het
bloemlezen dan kunnen we zeggen, dat
er enkele zeer goede gedichten zijn
opgenomen, maar dat de overgrote
meerderheid toch hevig teleurstelt. Als
de na-oorlogse dichtersgeneratie geen
betere verzen kan opbrengen dan de
ze, is het met de Brabantse poëzie
maar treurig gesteld.
Paul Vlemminx, Harriet Laurey, Ni
co Verhoeven en Bert Voeten beant
woorden aan de verwachtingen. Van
Frans Babyion zelf hebben we in het
verleden heel wat beter werk gelezen.
Het sonnet yan Joep Naninck is tech-
nisch wel erg zwak. Bijdragen als
„Etude a la bougie" van Martien J. G.
de Jong, „Delft waar gij staat" van W.
B. Heerings en „De ploegschaar" van
Leonard der Kinderen gaan er 13 in
een dozijn. Of „Mijn jongen is dood"
van Leo Boekraad, „Mis doen" van
Lambert Tegenbosch en „Pensées" van
Pierre Bogaers Jr. nog poëzie mogen
heten, valt te betwijfelen. We zouden
liever van dichterlijk proza spreken.
Een sonnet van Karei Meeuwesse
wordt ontsierd door het lelijke „blik-
smen". Het op zich zelf niet onverdien
stelijke „Mijn vader" van Vincent de
Wever boet aan betekenis in doordat
het onweerstaanbaar Marnix Gijsen in
het geheugen roept. De beide Roosen
dalers Edmond de Clercq en Jan Car-
tens laten een fris geluid horen, dat
goede beloften inhoudt.
De bio- en bibliografische gegevens,
die aan dit boekje waarde konden ver
lenen, zijn kennelijk zeer overhaast
bijeen geraapt. We vernemen er uit,
dat al de vermelde dichters geboren
zijn. Van sommigen is ook .Ie plaats
opgegeven waar de wieg stond en van
enkelen zelfs de volledige datum. Een
frappante bijzonderheid is het voorts,
dat niet alleen de Brabantse dichter
Frans Babyion, maar ook Leon van
Kelpenaar uit Limburgse ouders gebo
ren is.
De voornaamste verdienste van deze
bloemlezing is, dat ze de aandacht ves
tigt op een groot aantal jeugdige dich
ters, die nog weinig bekendheid genie
ten, maar waarvan we in de toekomst
wellicht meer zullen horen.
De typografische verzorging, naar
aanwijzingen van Alje Olthof, laat (op
enkele correctiefouten na) niets te
wensen over.
W. VAN DER VELDEN
Ruim veertig personen, onder wie 2
monniken en verscheidene kinderen
zijn Zondag verdronken, toen een mo
torboot. waarin zij de rivier de Saloeen
overstaken, 110 kilometer ten N. O.
van Rangoon omsloeg.
De boot vervoerde ongeveer zestig
passagiers. Tijdens de overtocht raak
te de motor onklaar waardoor de boot
stuurloos werd en tegen een paal van
een oude brug botste.
Zondagavond zijn dertien Egyptena-
ren verdronken, toen hun zeilboot kap
seisde op de Nijl, ter hoogte van het
Semiramis-hotel te Cairo. Twee der
opvarenden werden gegred.
POLlTtE-OPTREDEN TEGEN SPEELCLUB
ANTOINE CAPDEVILLE, een
Franse boer uit Boudi bij Agen,
was dertig jaar, toen hij in 1940
na de slag aan de Somme krijgs-
j gevangen werd gemaakt met
het 12e regiment koloniale artil-
lerie. Hij keerde een dezer da-
gen uit Polen terug naar zijn
geboorteplaats, waar zijn naam
staat gebeiteld op het monument
voor de gevallenen. „Mort pour
I la France". Veertien jaar lang
is hij officieel „dood" geweest
1 en de „tweede man" van zijn
vrouw is al drie jaar geleden ge-
storven.
noemde burgemeester. Deze
heet Jack Frost, hetgeen in het
Nederlands Jan Vorst betekent.
En gij zult inmiddels ook wel
hebben gezien, dat Snowflake
vrij vertaald sneeuwvlok is.
Kwaad
EEN boer in Kümmel (Zwitserland)
kon zich niet weerhouden om met
een hooivork z'n radio aan diggelen
te slaan. Via de radio was hem mooi
weer voorspeld. Hij wachtte daar
om een dag met het binnenhalen
van z'n hooi. De volgende dag re
gende het pijpenstelen.
Modern
EEN Parijse verzekeringsmaat
schappij voor automobielen heeft
een speciale conclusie aan de polis
toegevoegd. Ze betaalt niet uit
als de schade veroorzaakt wordt
door of via de atoomsplitsing. Het
Franse atoomcentrum, in de
volksmond BIKINI genaamd ligt
maar twintig kilometer van Parijs.
Maatregel
ALLE geiten in Servië moeten eind
van dit jaar verdwenen zijn inge
volge een wet op de bescherming
der bossen. De geiten brengen te
veel schade toe aan de aanplantin
gen van de bossen, waaruit veel
timmerhout wordt gekapt.
Plaag
IN NEDER-OOSTENRIJK heerst
een muskietenplaag na de overstro
mingen. De zomergasten zijn ge
vlucht. De koeien geven maar de
helft van de gebruikelijke hoeveel
heid melk. De omgeving van het
toeristenplaatsje Deutsch-Altenburg,
waar het orkestje ten gevolge van
de zwermen steekmuggen een uit
voering moest staken, is besproeid
met een mengsel olie en DDt.
V er maan
IN HET Engelse Southport liep en
kele dagen geleden e^n uit de klui
ten gewassen Abessjjnse leeuw door
de straten. De mensen wisten niet
hoe hard zij moesten lopen. Alleen
een 16-jarig meisje bleef actief. Zij
liep naar de leeuw toe, sprak hem
vermanend toe en nam hem met
het oor mee naar zün kooi. Het
beest ging met de staart tussen de
benen mee.
Stukje
BIJ DE beroemde Niagara-water-
vallen in Amerika is een stukje rots
naar beneden gevallen. Zijn gewicht
werd op minstens 265 milloen ton
geschat. Touristen, die het op vei
lige afstand zagen, vonden het een.
mooi gebeuren. Zij waren wel blij,
dat ze er niet onder stonden.
Gemakkelijk
De boeven in Syrië krijgen 't
even goed. Zij kunnen rustig
misdaden plegen zonder de
kans te lopen onmiddellijk
voor het gerecht te worden
gesleept. De gerechtsdienaren
zijn namelijk in staking ge
gaan, omdat ze te weinig ver
dienen. Het zal wel snel in der
minne worden geschikt, want
zo is het ook geen volhouden.
Veilig
HET vorige jaar heeft de luchtvloot
van de Pan American World Airways
2.889.332.000 zogenaamde passagiers
mijlen gevlogen, zonder dat daarbij
een dodelijk ongeluk is voorgeko
men. De nationale veiligheidsraad
in Chicago vindt dit zo mooi, dat
men aan de maatschappij thans de
grootste luchtveiligheid heeft toe
gekend.
Koud
De mensen in Snowflake >Laat dat magere scharminkel
zijn wel even koud geworden maar lopen. Je zou je tanden rui-
van de naam van de pas be- neren".
Kas in beslag genomen
^"ONDAGAVOND om ongeveer tien
uur, heeft het Turnhoutse parket
een in oud-Turnhout gevestigd speel
huis overvallen en de inboedel ver
beurd verklaard. 3e leider van de
speelclub, mr L., een leraar te Leiden,
werd gearresteerd.
Dit is de eerste maal, dat er in
België wordt overgegaan tot het ge
vankelijk wegvoeren van de leider
van een speelclub. Mr. L. kreeg-1 zelfs
de handboeien om.
L. heeft de Belgische autoriteiten
Hij werd al eens in Brussel veroor
deeld, ook wegens het exploiteren
van een speelgelegenheid.
De operatie die Zondag tegen zijn
Zonder extra kosten, kunt D een
Dispenser krijgen met 10 Blanwe
Gillette mesjes A f 1.50, waardoor Uj
met één drok van de duim, een nieow
mesje in Uw apparaat kunt leggen.
Ga na ook over op Gillette!
r Een Gillette preci sie-seheer oppor nat 32'
met 2 Blauwe Gillette mesje» voor slecht»
Deze prijs «teil iedereen in Icenni»
te maken met de wereldberoemde Gillette
producten. Gillette mesjet zijn de scherpste
en hardste ter wereld, daarom gaan ze
langer mee.
Een pakje met 5 Blauwe Gillette mesjes
kost nn f 0.75. Een pakje van 10 fl.50.
n „goeie morgeir begint met Gillette!
club werd uitgevoerd had de allure
van een echte overval. Een der spe
lers wilde zich namelijk met de kas
uit de voeten maken, maar de politie
kreeg hem niet ver van het landgoed
„De Lint", waar de speelgelegenheid
gevestigd was, te pakken. Er was
fr. 25.000 in de pot.
Na dit eerste optreden, kan men
ook spoedig maatregelen verwachten
tegen de speelclubs „Entre Nous" en
„Sea-side", die gevestigd zijn in
Baarle-Hertog, in één der betwiste
huizen, die het eigendom zijn van de
vermaarde veekoning Sooy v. d. Eyn-
de. Hiervoor is echter gezamenlijk
optreden noodzakelijk. De politie
mannen zouden zich dan moeten ont
fermen over hun eigen landgenoten.
Muur stortte in
Zondagavond om half negen is in
de Schimmelstraat bij de Kostverlo-
renkade te Amsterdam een muur, van
anderhalve meter hoogte, die een ter
rein van de stadsreiniging afschut,
over een lengte van drie meter inge
stort. Op de muur waren zeven kin
deren uit de buurt aan het spelen.
Een van hen, de achtjarige jongen
Chr. de J. uit de Schimmelstrgat werd
door het vallend gesteente getroffen
en bleek bij aankomst in het Wilhel-
minagasthuis te zijn overleden. De an
dere kinderen kwamen met de schrik
vrij.
WOENSDAG 18 AUGUSTUS
HILVERSUM I 402 m: VARA: 7.00 Nws
7.13 Gram. 8.00 Nws 8.18 Gram. 8.50 V.
d. huisvrouw 9.00 Gym. 9.10 Gram. VP
RO: 10.00 Boekbespr. 10.05 Morgenwijd.
VARA: 10.20 V. d. vrouw 11.00 Gram.
12.00 Orgelspel 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 V. h. platteland 12.38 Gram.
13.00 Nws 13.15 Tentoonstellingsagenda
13.18 Dansmuz. 13.50 Gram. 14.00 Medi
sche kron. 14.10 Gram. 15.15 V. d. jeugd
16.45 V. d. zieken 17.15 Gram. 17.30 Lichte
muz. 17.50 Regeringsuitz.: Nederland en
de wereld: De internationale betekenis
van het Algemeen Rijksarchief, door mr
H. Hardenberg 18.00 Nws en comm. 18.20
Act. 18.30 RVU: Een jaar natuurleven in
en om het water, door dr J. Lodewijks
19.00 Hammondorgel 19.15 Enige hoogte
punten van ons parlementaire leven,
caus. VPRO: 19.30 V. d. jeugd VARA:
20.00 Nws 20.05 Gram. 20.15 Metropole
ork. 20.45 Judith, hoorspel 22.20 Viool en
piano 22.45 Slepen op de zeven zeeën,
caus. 23.00 Nws 23.15 De 2e assemblée
van de Wereldraad van Kerken te Evan-
ston 23.20 Soc. nws in Esperanto 23.25-
24.00 Gram.
HILVERSUM II 298 m: NCRV: 7.00 Nws
7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 7.33
Gewijde muz. 7.45 Een woord v. d. dag
8.00 Nws en weerber. 8.15 Gram. 8.30 Tot
uw dienst 8.35 Gram. 9.00 V. d. zieken
9.30 V. d. huisvr. 9.35 Gram. 10.15 Idem
10.30 Morgendienst 11.00 Gram. 12.10
Pianorecital 12.30 Land- en tuinb. meded.
12.33 Gram. 13.00 Nws 13.15 Met Pit op
pad 13.20 Gram. 13.50 Idem 15.30 Viool
en piano 16.00 V. d. jeugd 17.20 Gram.
17.30 Orgelspel 18.00 Gram. 18.30 Spec
trum v.h. Chr. organisatie- en vereni
gingsleven 18.45 Kinderkoor 19.00 Nws en
weerbr. 19.10 Gram. 19.30 Buitenl. overz.
19.50 Gram. 20.00 Radiokrant 20.20 Con-
certgebouwork. en sol. 21.40 Onder de
communistische hiel, ^klankbeeld 21.55 en
22.05 Gram. 22.20 Meisjeskoor 22.45
Avondoverdenking 23.00 Nws en SOS-
ber. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL Vlaams 324 m: 12.00 Ork.
conc. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00
Nws 13.15 Gram. 14.00 Ork. cone. 15.30
Mil. ork. 16.15 Koorzang 16.40 Orgel en
zang 17.00 Nws 17.10 Zang en piano 17.50
Boekbespr. 18.00 Voordr. 18.30 V. d. sold.
19.00 Nws 19.40 Gram. 20.00 Hoorsp. 20.40
en 21.05 Gram. 21.15 Ork. conc. 22.00 Nws
22.15 Gram. 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL Frans 484 m: 12.00 Gram.
13.00 Nws 13.15, 14.00, 15.00 en 16.05 Gram.
17.00 Nws 17.15 Gram. 17.30 Orgelrecital
18.30 Gram. 19.00 Pianospel 19.15 en 19.28
Gram. 19.30 Nws 20.00 Ork. conc. 22.00
Nws 22.15 Gram. 22.55 Nws.
Het Londense blad de Daily Express
heeft de eerste aflevering van het boek
van de hand van Lord Russell „De ge
sel van het hakenkruis" (The scourge
of the Swastica) dat in gedeelten in 't
blad zal verschijnen, op een in het oog
vallende plaats afgedrukt onder de
kop: „Het boek dat men trachtte te
verbieden".
Lord Russell nam onlangs zijn ont
slag als juridisch adviseur voor de
Britse strijdkrachten, omdat hij geen
gehoor wilde geven aan een verzoek
om het boek over de Duitse wreedhe
den in de laatste wereldoorlog niet te
publiceren.
Door de zware regenval in Oost-
Nederland van gisternacht, is de Slin
gerbeek tussen Ruurlo en Groenlo bui
ten haar oevers getreden. Hierdoor is
de Rijksweg tussen beide plaatsen over
stroomd en over een afstand van ruim
100 meter onbegaanbaar geworden.
Men verwachtte dat deze stremming
tot Maandagmiddag zou duren.
door
li.
En opnieuw lachend legde hij zijn
"and °P Chilcote's arm en zeide: Geef
me uw bevelen! Ik capituleer".
Een uur later keerden de beide
mannen uit Loder's slaapkamer, waar
oe laatste schikkingen getroffen wa-
I ren. naar de zitkamer terug. Loder
"wam t eerst binnen in onberispe-
U avondtoilet. Zijn .raar was zorg
vuldig gekamd en geborsteld en de
leren, die hij droeg perie hem vol-
"omen. Zelfs voor de scherpste op
merker was hij de bezoeker, die een
Paar uren tevoren de kamer binncn-
I plreden was. '"hilcot's manier van
j °P3n. bewegingen en houding van
t ho^fd scheen hij met Chilcote's kle
ren te hebben overgenomen. Hij ging
haar zijn sch "tafel toe en zeide:
„Ik heb geen particuliere brieven
°f andere stukken, dus :k heb niets
weg te sluiten. Alles kan hier precies
2o blijven als het is. Elke morgen
komt er een werkvrouw, vrouw Ro
bins, om de kamers te doen en de
kachel aan te maken, verder moet
u voor u zelf zorgen. Niemand zal u
storen, laat staan het u lastig maken.
Onbeperkte rust doodse rust is iets
waar u op rekenen kan."
„Wel allemachtig!" riep Chilcote.
„Dat zou ik helemaal vergeten!"
„Wat?"
„De ringen." Hij liep naar de stoel
en zocht in de zak van zijn overjas.
„De duplicaten zijn vanmiddag pas
aangekomen uit Parijs. Op het nip
pertje hé?"
Loder volgde hem naar de tafel en
toen het doosje uitgepakt was en de
ringen voor de dag kwamen, keek hij
belangstellend toe.
„Zoals ik u zeide, de een is een co-
pie van een oude zegelring, de andere
is een gladde ring een gewone
gladde ring, precies een trouwring."
Chilcote lachte, toen hij de vier rin
gen naast elkaar op zijn vlakke hand
legde. „Ik kan niets anders beden
ken, dat breed was en toch eenvou
dig. U weet, hoe afkerig ik van een
vertoning van juwelen ben."
Loder nam twee ringen in zijn
hand. „U heeft een goede smaak," zei
de hij: „laat mij eens zien, of zij aan
hun doel beantwoorden."
Hij ging naar de lamp op de tafel.
Chilcote volgde hem.
„Dat is een lelijke wond geweest,"
zei hij en bij het zien van Loder's uit
gestoken vinger werd zijn nieuwsgie
righeid weer opgewekt. „Hoe is u er
aan gekomen?"
Loder glimlachte. „Het is een her
innering," zeide hij. „Het is een waar
schuwende herinnering voor me, dat
ik nietdat ik bedrogen'ben, even
als zoveel andere mannen."
,Dat wil zeggen, dat er een vrouw
in het spel was?"
„Ja." Loder keek weer naar het
lidteken. „Ik heb in tijden, in jaren,
niet aan het geval gedacht; het is
zo volkomen afgedaan en voorbij.
Maar het is me aangenaam, dat u er
me vandaag aan herinnert, want ik
vind het nodig, dat u weet, dat ik
ook in het vuur ben geweest. Het is
een soort waarborg om zo te zeggen."
Chilcote maakte een afwerende be
weging met zijn hand, maar Loder
vervolgde: m
„Ik weet wel, dat u me geheel ver
trouwt, maar u draagt me een post
op, waarbij veel op het spel staat en
daarom is het goed dat u weet, dat
ik met de vrouwen geheel en al heb
afgedaan geheel en al."
Loder sloeg geen acht op hetgeen
Chilcote in 't midden wilde brengen,
liet hem zelfs niet uitspreken, maar
vervolgde: „Het gebeurde acht jaar
geleden, te Santasalare, een plaatsje
tussen Luna en Pistoria. De tweede
avond nadat ik er was aangekomen
gebeurde er iets zeer bijzonders. De
trein derailleerde op het punt, waar
de lijn vlak voor Santasalare een
bocht maakt. Er was een gehele op
schudding in het dorpje; allen liepen
toe om te helpen en ook ik natuur
lijk. Het ongeluk bleek niet groot te
zijn; de weinige passagiers waren do
delijk verschrikt, de meesten waren
gewond, maar toch niet zwaar en er
was geen enkele dode." Hij zweeg
even en keek Chilcote aan; maar toen
hij bemerkte, dat deze met belang
stelling luisterde, vervolgde hij:
Om te verbergen, wat er in hem
omging, zocht hij in Chilcote's zak
ken naar iets om te roken.
„Onder de passagiers bevond zich
ook een Engelse dc.me. Zij was van
allen het minst ontsteld en de enige,
die er absoluut zonder letsel was af
gekomen. Toen ik haar vond, zat zij
op de verbrijzelde deur van een van
de wagons kalm haar hoed recht te
zetten. Zij keek me aan met de be
koorlijkste glimlach, die ge u denken
kunt.
„Ik heb al uitgezien naar iemand
als u," zeide zij. „Mijn kamenier is zo
dom geweest zich ergens in een van
de wagons tweede klasse te laten ver
pletteren en nu heb ik niemand om
me te helpen mijn hond te zoeken."
Natuurlijk hadden de eerste zinnen
die ik haar hoorde zeggen, me de
ogen moeten openen; maar dat deden
ze niet. Ik zag alleen de glimlach en
hoorde de stem. Ik ging zoeken en
vond de kamenier en de hond. De
eerste was er met een paar lichte
schrammen afgekomen en drukte
haar dankbaarheid uit voor mijn hulp.
de tweede was heelhuids en deed dat
niet. Ik haalde hem met ontzaglijk
veel moeite uit de ineengedrukte ba
gagewagen te voorschijn en op deze
manier toonde hij, hoe gevoelig hij
daarvoor was."
Hij stak zijn hand uit en wees met
een hoofdknik op het lidteken.
Chilcote keek op. „Dat is het dus,"
zeide hij.
„Ja. Ik trachtte de beet te verber
gen, toen ik de hond aan zijn mees'
teres teruggaf, maar ik bloedde le
lijk en dat merkte zij. En nu waren
de rollen omgekeerd. Jk was het, die
hulp nodig had en mijn nieuwe vrien
din drong er uit al haar macht op
aan. me die te verlenen. Zij vergat
de hond, nu mijn vinger haar plotse
ling meer interesseerde. De kamenier
werd vooruitgestuurd om in het
kleine logement kamers voor haar te
bespreken en wij volgden haar. Zij
wilde volstrekt drie dagen te Santa
salare blijven om mijn vinger te ver
binden; zij eindigde met er drie we
ken te blijven, in de hoop mijn leven
te kunnen verwoesten. Toen zij in het
logement haar intrek nam, had zij
geen naam opgegeven en toen wij de
avond verder samen door hadden ge
bracht, had ik uit haar woorden opge
maakt, dat zij ongetrouwd was. Aan
het eind van de drie weken vertelde
zij mij met het liefste glimlachje van
de wereld, dat zij geen jong meisje
was, zoals ik me in mijn onschuld
verbeeld had, maar dat zij een man
bezat, die zij te Florence had achter
gelaten, ziek aan malaria. Ik was door
dat nieuws geheel uit het veld gesla
gen en ik deed geen moeite om dit
te verbergen. Daarna kwam het einde
plotseling en geheel onverwacht. Ik
was in haar ogen eensklaps een zot
geworden met echt kleinburgerlijke
begrippen; in mijn ogen.... enfin, dat
komt er niet op aan. Diezelfde avond
verliet zij Santasalare met de kame
nier, de hond en een berg koffers en
hoedendozen, en dé volgende morgen
hing ik mijn ransel om en zette koers
naar het 'Zuiden."
„En na die tijd bestaan er geen
vrouwen meer voor u?" vroeg Chil
cote glimlachend.
Loder glimlachte eveneens: „Een
ezel stoot zich geen twee maal aan
dezelfde steen." Hij lachte even en
stak de twee ringen aan zijn vinger
net iets in zijn houding, alsof hij te
kennen wilde geven, dat het nu tijd
was om te gaan.
„Is dit de huissleutel?" Hij haalde
een sleutel uit de zak van Chilcote's
vest. „Ik ga dus, zodra ik binnen ben,
regelrecht de trap op, en dan is de
eerste deur die van uw ik meen
mijn particuliere vertrekken. Ik
geloof, dat ik het nu alles precies
weet. Ik heb vanavond een gevoel,
dat het onmogelijk verkeerd af kan
lopen. Ik blijf op mijn post, totdat ik
een telegram krijg: dan kom ik te
rug en dan ruilen we weer." Hij trok
de jas aan en liep terug naar de tafel.
Nu het beslissende ogenblik gekomen
was, voelde hij enige verlegenheid.
Niet wetende wat te zeggen, stak hij
stilzwijgend zijn hand uit.
Chilcote nam die in de zijne. Hij
zag bleek. „Het zal alles best gaan,"
zeide hij, plotseling weer in zijn ze
nuwachtige gejaagdheid vervallend.
Het zal alles best gaan! Ik heb u ge
schreven, dat de renumeratie.
Honderd pona per week, behalve de
te maken kosten
Loder glimlachte. „Mijn betaling?
O ja. dat is in orde. Zullen we elkaar
nu goedennacht zeggen?"
„Ja.... Goedennacht."
„Goedennacht zeide. hij nogmaals,
„goedennacht."
(Wordt vervolgd)
