mouw-EN HAAR DOMEIN
Juffrouw Adrivertelt over haar werk
De kleuterleidster moet één
zijn met haar kinderen
Aan waardering ontbreekt het vaak
DE BAKER ANNO 1849 WAS EEN
GEVAARLIJK WEZEN
UNIVERSELE MODE
IN AMERIKA
De ideale echtgenoot
MIJN DOCHTER
ontmoet een sprookjesfiguur
\on
Hulst
Roeping onmisbaar
Spiegeltje aan de
wand....
Moeder- en hinder zorg" in de vorigeeeuw
WAS DE BABY IN WATER
EN BRANDEWIJN....
„Pokkenstreepjes'5
Het moet „staan" en flatteren
PAS OP MET
MAKE-UP
Op dokters
spreekuur
Doorslag-mode
in Japan
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 2 AUGUSTUS 1954
GESTIE
SS
Ir. stichting
lland, heeft
|ad gewend,
van B. en
|ge.
|afwijzing is
alle delen
Ie betreuren
|deloze poli-
onlogisch.
adressanten,
worden is
Volksdeel en
volksdeel
(bureau zul-
de andere
fin aanmer-
L Of zouden
feronderstel-
dan alleen
|au, voor be-
im derheid
lepresenteert,
ling komt?
ptaande doen
bestuurders
lis gewest, om
Ivan het rijk,
j.ren en hon-
5 vaderland,
die alle aan
beroepskeu-
I de R.K., het-
j bij de alge-
1 rale een sub-
lilen-systeem"
l.erwijs, vak-
In practische
|t, zou het o.i.
I damage zijn,
Ib lissing zou
Leest van een
straten
LOF
l een traditie
het Maria-
ng was afge-
>r tot sluiting
n te zegenen.
door de Broe-
lasiliek gedra-
't beeld op 'n
ardigde troon
deken.
aeten zijn in-
plechtig zie-
erd door De-
Preijers. Tjj-
<schop een in-
e tot de zie-
essie begaf de
der zieken en
van Dijck- 7.30
cht; en Opdat
w 8 uur: Mein
agen.
schieting bij P.
in 3.30 uur.
chieting bij P.
Gaaibolling bij
uur.
ipia 8 uur: De
uur: Meisjes-
<jN
npia 8 uur: De
uur: De bele
11.30 Gram.
12.00 Angelus,
en tuinb.meded.
'ijzer. 13.00 Nws.
m. 14.00 Radio
or. 14.55 Gram.
je zestig? 16.00
ilof. 17.00 V. d.
/.d. jeugd. 17.45
en de Wereld.
Vie emigreert?".
i.20 Sportpraatje.
Act. 19.00 Nws.
Boek der Boe-
Philh.ork. 21.35
geks", hoorsp.
5 Avongebed en
13 15-24.00 Gram.
2.00 Lichte muz.
(am. 13.00 Nws.
'5 Filmmuz. 14.00
15.30 Orgelspel,
pel. 16.45 Gram.
nc. 17.50 Boek-
k 13.30 V. d. sold.
1.40 Vlaamse lie-
20.00 Verz.
5 V. d. vrouw,
•one. 22.00 Nws.
1954: Ork.conc.
12.00 Gram. 13.00
.00 Gram. 16.05
s. 18.30 en 19.00
Orkconc. 20.40
ram. 22.55 Nws.
in moeilijkhe-
i hij plotseling,
atst verteld heb
weer kunn i
el meer; en dan
verteld hebben
[isschien dat jij
verdragen ik
?t proberen ook.
geweid bij die
ri, ga ik ergens
t langzaam kan
k kom, ben je
heb je /waar-
igen dat -an
gen!
m voor een hel,
Je bent gebo-
orden en het
n je gelukkig te
ik iedere mor-
ogen open? Ik
jen nieuwe dag
ïlt-kkig zouden
Hij greep haar
ceek haar recht
uit zijn greep
tfel staan Haar
>rh|j. Zij hijgde
hevig.
youdt U ons eens iets
willen vertellen
over uw beroep en uw
werk?" Met z0 n
vraag komt men niet
tevergeefs bij »Jut'
froiuv Adri". Zij is het
hoofd van R. K. Kleu
terschool in Besoyen.
Iedereen kent haar als
„Juffrouw Adri" en
dat getuigt van haar
populariteit bij kinde
ren en ouders. Haar
stelregel: kind zijn
met de kinderen, zal
daaraan wel niet
vreemd zijn. „Maar
natuurlijk! Komt u
binnen!" was haar
spontane reactie en de
gesprek, dat een in
teressant licht werpt
op het werk van de
kleuterleidster, over
wier werk dat leert
tweede leidster, mej.
G. Bos, viel haar daar
in onmiddellijk bij.
En temidden van de
kleine tafeltjes en
stoeltjes begon toen 'n
wel de ervaring
door velen nogal eens
te licht wordt gedacht.
Om te beginnen is de
opleiding tot kleuter
leidster al geen klei
nigheid. „De opleiding
vergt nogal wat opof
fering van je, omdat
de studie en 't volgen
van cursussen eigen
lijk zo'n beetje tussen
je practisch werk
doorgaan. De opleiding
duurt twee jaar en
tweemaal in de week
op Woensdagmiddag
en Zaterdagmiddag
moet je naar de les,
om uiteindelijk de ge
wenste acten te beha
len.
We kennen twee acten: A. en B. De eerste geeft je de bevoegdheid
tot Hoofd van een Kleuterschool.
Heus ik zie ons beroep als een roeping. Want voor het salaris, dat
we eenieten, behoeft geen enkel meisje op ons werk erg happig te zijn.
Fn dan zitten we hier in de gemeente Waalwijk, dank zij een gunstige
subsidieregeling, wat de salariëring betreft nog erg gunstig. Nee, ik
geloof werkelijk dat het een roeping is. Ik voor mij heb het altijd als
een ideaal voor me gezien. Ik heb hier mijn kans gekregen ,toen de Zus
ters uit de parochie vertrokken, waardoor wel een beetje onverwacht
mijn ideaal in vervuiling is gegaan. Ik zou voor geen kantoor met een
dik salaris willen ruilen."
daarin zelfs niet slagen en noodge
dwongen op een kantoorkrukje plaats
moeten nemen. Kijk eens, er zijn bij
het kleuteronderwijs nog heel veel on
bevoegde krachten werkzaam. Straks
zal de vraag wel wat groter worden
wanneer de subsidiëring door het Rijk
waar we al zo lang op zitten te wach
ten werkelijkheid zal gaan worden.
Dan zal het in alle opzichten voor de
kleuterleidsters wel wat gunstiger
worden. Laten we dat tenminste ho
pen".
O, DIE RUIMTE
VEEL CANDIDATEN
Is het in het algemeen moeilijk een
aanstelling als kleuterleidster te krij-
gen?
„Ja, dat is heel erg moeilijk. Tal van
meisjes met acten moeten genoegen
nemen met een betrekking als kinder
juffrouw of met een betrekking in een
of ander kindertehuis. Er zijn er, die
„Het liefste wat de kleuters doen
is zich in bewegingen uitleven op
de muziek van onze gramofoon."
Wat zegt U van het practische werk
voor de kleuters?
,,Het is allemachtig leuk en prettig
werk. Je moet je, zo gauw de kleuters
's morgens binnen zijn, één voelen met
hen. Het interessantste vind ik
voor mij altijd vooral in de eerste
tijd het observeren van de kinde
ren, die zich geven zoals ze zijn. Na
een maand ken je ze van binnen en
van buiten. Het is prachtig om te zien
hoe de kinderen zich in hun fantasie
uitleven, b.v. bij het spelen met bouw
dozen, bij het boetseren, het tekenen.
En dan moet je zien met welk een
ijver ze te werk gaan. Je staat iedere
dag weer verbaasd te kijken, waar de
kleuters mee voor de dag komen en
hoe ze hun verbeelding gestalte geven.
Boetseren, tekenen en „dansen" zijn
tot hun liefste bezigheden. U voelt
wel, dat bij dit alles de ruimte waar
over je de beschikking hebt van heel
veel belang is. De meeste kleuterscho
len zitten met het ruimte-probleem.
Wij zitten er ook mee. We hebben
twee klassen van 52 kinderen, terwijl
de lokalen eigenlijk maar plaats bie
den aan 22 kinderen elk. Maar geluk
kig hebben we een nieuwe school In
het vooruitzteht.
Wat vindt U van de leeftijdsgrens
van 4 jaar?
„Ja, dat houdt voor een deel ook al
weer verband met de ruimte. Ik ge
loof overigens, dat 4 jaar een vrij goe
de grens is. Er zijn zeker kinderen
de-bij—de-handjes die best vroeger
op de kleuterschool zouden kunnen
zijn. Maar andere kinderen beslist
weer niet.
HEEL BELANGRIJK
Ik heb wel de indruk, dat nog veel
ouders de grote waarde van het kleu
teronderwijs niet voldoende beseffen,
Ze weten eigenlijk niet wat er voor
hun kinderen wordt gedaan. Tot ons
werk behoort dan ook een geregeld
contact met de ouders. Je moet ze wel
eens op gaan zoeken om ze te gaan
overtuigen van het belang van de
kleuterschool voor hun kind. De kin
deren, die zonder kleuterschool, in
eens op de „grote" school komen, zijn
duidelijk achter bij de kinderen, die
wel de kleuterschool hebben bezocht.
De kinderen voelen dat zelf ook. De
„Vrije arbeid vinden de kinderen
heerlijk," zegt juffrouw Adri. „Je
moet dan zien met welk een ijver
ze bezig kunnen zijn."
kleuterschool is van zeer veel belang
voor de eerste vorming van het kind
en we zijn dankbaar te mogen mee
werken.
J7NIGE maanden ge
leden heeft een be
kend Zweeds tijd
schrift zijn lezers ge
vraagd de ideale vrouw
1953 te kiezen. Zovele
duizenden mannen le
verden hun aandeel in
dit onderzoek, dat er
een soort standaard
vrouw ontstond, die
niettemin sterk af
week van hetgeen men
tot nog toe over een
ideale vrouw had ver
staan. Gelijktijdig lie
pen er bij de redactie
evenwel duizenden
brieven van lezeressen
binnen, waarin de
i Zweedse vrouw er de
nadruk op legden, dat
zij gelijke rechten eis
ten en ook haar oor
deel bekend wilden
maken over de man
1953.
Het opmerkelijke is
ook hierbij, dat de
,,man van mijn dro
men" er heel anders
uitziet dan men had
verwacht. Na het sor
teren der duizenden
brieven komt het
Zweedse blad tot de
volgende samenvat
ting: Niet minder dan
73 van de honderd
vrouwen wensen zich
een man, waar ze te
gen op kunnen zien,
die iets presteert en zo
mogelijk ook iets lan
ger is dan zij zelf- Nau
welijks zes procent
zocht heil bij een knap
pe man, terwijl 68 pet.
er van doordrongen
was. dat het uiterlijk
van de man er weinig
toe deed. Kaalhoofdig
heid, corpulentie en te
smalle schouders wor
den op de koop toe
genomen.
Meer dan de helft
der dames verkondig
de de wijsheid, dat
men zich kan binden
aan een man, die een
goede mop weet te
waarderen en die een
portie optimisme in het
huwelijksleven kan
brengen. Denk niet dat
de mannen altijd ern
stig moeten zijn, want
80 pet der ondervraag
de Eva's meende, dat
een goede man zo nu
en dan een jongen
moet kunnen zijn en-
iets doms moet durven
doen
Schuchtere, verlegen
mannen hebben de
minste kans. slechts
twee op de honderd
vrouwen zien er haar
ideaal in.
De financiële zijde
wisselt met de leef
tijd. In de groep tus
sen 20 en 30 jaar ver
klaarden 61 van de 100
meisjes, dat ze volle
dig onverschillig wa
ren voor de financiële
draagkracht van haar
uitverkorene. Ze wil
den even graag een ar
me man als een rijke
man, maar tussen de
30 en 40 denken ze er
heel anders over: 78
pet. willen een man
met goede positie.
Over alle leeftijds
grenzen wenste slechts
4 pet. een man voor
wie zij de eerste on
rnige liefde konden be
tekenen; 3 pet. gaf
voorkeur aan een we
duwnaar. Nauwelijks
een half procent wen
ste een echte vriend,
die altijd correct ge
kleed is; 39 pet. wilde
een man, waarbij men
zich niet verveelt;
slechts 3 pet. gaf voor
keur aan niet-rokers
en niet-drinkers. Ook
met danskunst komen
de mannen al weinig
verder. Het bleek
slechts 9 pet. van de
vrouwen te interesse
ren of hun man goed
of slecht danst.
Bijzonder sympathiek
deed het aan, dat niet
minder dan 78 pet. der
dames-opinies, sympa
thie toonde voor man
nen, die in haar een
goede moeder voor de
kinderen zouden wil
len zien.
Parade der missen
yOOB dit jaar is in Frankrijk de
(altijdbrandende vraag „Wie is
de schoonste?" weer opgelost. De bru
nette Jaqueline Beer is de uitverko
rene en zij zal worden uitgezonden
naar Californië om mee te dingen
naar de titel „Miss Universe".
Jaqueline is 21 jaar oud en 1.68
lang. Zii heeft groene ogen. Met het
kiezen van een ..Miss Europa" was
men dit Jaar ook niet zomaar klaar.
Voor Nedarland koos men de zeer
aanvallige Cock Harteveld. Zij be
hoorde tot de weinigen, die niet in
conclave werden ..gekeurd", omdat zl]
in tegenstelling tot vele andere Ne
derlandse meisjes wei bereid was
in badpak te poseren,.,. Dat hoort nu
eenmaal zegt Cock.
We zyn er ons vaakt te weinig- van bewust hoe enorm de voortgang is ge
weest in de moeder - en - kind zorg. Van de tyd van de „windselen" naar die
van couveuse, moedermelkcentrale, wijkzusters, lijkt het ons een enorme stap
toe. En toch is het nog geen honderd jaar geleden, dat by de komst van elke
nieuwe wereldburger, de baker tevens haar intrede deed in het huis, om even
tueel met medewerking van bloedzuigers en papjesvan gemalen gort, de zaken
te regelen. Nog geen eeuw geleden is het, dat een vooruitstrevende arts hevig
te keer kon gaan, omdat hy de baker stomdronk ennaast het kraambed aan
trof.
VERPAKT KIND
In „Het Kind" vonden we een uit
treksel uit een instructie-boekje voor
bakers, dat in 1849 is uitgegeven en
dat in die tijd „het modernste van het
modernste" was op het gebied der ver
loskundige. „Bakers-boekje", zo heet 't
geschrift, dat afkomstig is van de hand
van zekere dr Rombach; een man, die
in zfjn tijd ongetwijfeld een goede in
vloed heeft uitgeoefend. Want er
heersten wantoestanden, die ons nu
In Nederland denken wy eigenlijk
alleen maar aan „pokken", als we met
kind of kleinkind naar liet ziekenhuis
gaan, om de baby in zijn eerste le
vensjaar al te laten kennis maken met
wat bekend staat als „de pokken-
streepjes". Het is een korte ceremonie,
die niet pijnlijk is. Vaak gebeurt het
echter, dat een ingeënt kind na de
tocht naar de dokter of het zieken
huis een paar moeilijke dagen heeft.
Maar ook dit gaat voorbij en dan heb
ben we het veilige gevoel, dat onze
kleine menselijkerwijs gesproken,
geen pokken zal krijgen. Er zijn lie
den, die serieus beweren, dat de in
enting nonsens is, omdat wy immers
in ons land de laatste jaren geen pok
ken-epidemie hebben meegemaakt.
Goed, in 1951 werden enkele personen
in Tilburg besmet, maar daarbij bleef
het.
Hoe weinig beseffen de mensen die
zo spreken, dat juist dank zij het voor
treffelijke voorbehoedmiddel dat de
inenting is, de pokkenvirus in ons
land en in bijna alle beschaafde lan
den geen kansen krijgt. De pokziekte
is een zeer ernstige ziekte, die eigen
lijk altijd wel èrgens dreigt. Als iedere
besmettelijke ziekte begint de pok
ziekte met vage, algemene symptomen
zoals flinke koorts, hoofdpijn, rugpijn,
enz., waarna een uitslag optreedt. Al
lereerst ontwaart men rode vlekjes op
de huid, die gaandeweg veranderen in
bultjes, dan blaasjes worden die ten
slotte met korstjes indrogen en duide
lijk zichtbare littekens nalaten, (pok
daligheid).
De ernstige patiënt is letterlijk met
pokken bedekt. Bij mensen die kort
geleden zijn ingeënt gaat de ziekte
soms ongemerkt voorbij. Hoewel deze
mensen wel besmettelijk zbn voor hun
omgeving, merken zij van de ziekte
toch niet meer dan wat lichte koorts
en soms één of meer pokj es. De be
smettelijkheid van de patiënten is zeer
groot. Dit blijft zo, tot het laatste
korstje is afgevallen. Ook de korstjes
bevatten het pokkenvirus, dat zeer
krachtig is en zijn besmettend vermo
gen jarenlang kan behouden.
De incubinatietijd dat is de tijd
die verloopt tussen de besmetting op
zichzelf en het uitbreken van de ziek
en bedraagt tien tot zestien dagen.
tian\S er na iedere nieuw ontdekte pa-
ent een spannende wachttijd voor
cJuï zeke,r weet of de patiënt mis-
n l, anderen heeft besmet.
befaamde „pokkenstreepje'
dt men als bet ware in heel gerin-
cm 7ate met P°bken besmet. (Het
spreekt vanzelf, dat inenting geen zin
?efeU beeft, als de pokziekte reeds in
net lichaam is). Er wordt een heel
Klein beetje entstof onder de huid ge
bracht. De besmetting is zo onschul-
eng, dat het lichaam dat wonder
lijke bouwsel in staat is de besmet
ting te weerstaan. Maar er gebeurt
nog meer, want ons lichaam produ
ceert op het alarmsein, dat het „pok
kenstreepje" is aangebracht, in enor
me mate afweerstoffen tegen de échte
pokken. De afweerstoffen maken het
ichaam immuum. In tijden van epi
demieën nemen de artsen aan, dat het
lichaam door inenting gedurende een
jaar onvatbaar is voor pokken. Nor
maal zal men zich natuurlijk niet elk
jaar laten her-inenten, maar zodra er
sprake is van besmettingen elders in
het land, doet men er wijs aan, even
het „streepje" te gaan halen.
Waarom, zo wordt mij vaak ge
vraagd, moeten de kinderen op zo jon
ge leeftijd (in het eerste levensjaar)
worden ingeënt? Het lijkt ook wat
wreed, dat men een jong kind al zo
vroeg met de dokter laat kennisma
ken. Toch is het van het grootste be
lang, dat men niet wacht met het in
enten.
In een heel enkel geval is er wel
eens; een kind, dat na het eerste le
vensjaar werd ingeënt overleden. Het
risico is wel uiterst gering, maar
waarom zou men het lopen, wanneer
het op zo eenvoudige manier kan wor
den uitgeschakeld? Bij inenting in het
eerste levensjaar, evenals by herinen
ting, is dit risico te verwaarlozen.
nog de haren ten berge doen rijzen.
Wat moeten onze grootmoeders heb
ben doorstaan, zo denkt men onwille
keurig bij het lezen van de woorden:
„Het snuiven is ene slechte gewoon
te voor een baker. Het kind wordt met
snuif bemorst en de kraamvrouw is
daarvan doorgaans ook afkerig." De
praatzucht van vele bakers en nieuws
gierigheid wordt scherp afgekeurd.
Als belangrijke voorwaarde stelt
dr. Rombach, dat de baker schrift
moet kunnen lezen, opdat zij het
op schrift der toe te dienen genees-
middelen van nazien en alzoo voor
vergissing gezorgd worde". Verder
zegt hij: „Bij gevolg moet zij ook
op het horlogie of de pendule kun
nen hoe laat het is".
GEEN KOFFIE
die in ideale toestand voorstelt
moest de kraamvrouw de eerste uren
na de bevalling gezellig bezighouden,
want inslapen was gevaarlijk.
In geval, dat kunstmatige voeding
voor de baby nodig bleek, werd er eze-
linnenmelk gebruikt. Deze melk was
echter schaars en men kon dus ook
volstaan met koeienmelk, als die maar
steeds van één en dezelfde koe af
komstig was.
Het wiegen van een kind, wanneer
het lastig is, raadt dr Rombach sterk
af, daar het toch niet helpt. Beter is
het, vertelt hy, om met het kind op
de arm door de kamer te marcheren
W(j grijpen ontsteld naar het hoofd,
by het lezen van zulke instructies. En
toch waren zy voor die tyd modern..!
55
55
Christian Dior en Jacques Fath wor
den „de hogepriesters van de mode"
genoemd in Japan, waar de Westerse
mode steeds meer ingang begint te
vinden. Sommige correspondenten
spreken zelfs van een „cultus van de
mode".
De geallieerde bezetting bracht de
mode mee, samen met jazz en coca
cola.
Het ontwerpen van japonnen is een
winstgevende zaak geworden sinds de
Japanse vrouwen haar Westerse zus
ters in modieuze, Westerse dracht, ge
zien hebben.
Scholen voor mannequins en voor
het ontwerpen schieten als paddestoe
len uit de grond; zij hebben vaak dui
zenden leerlingen in het dichtbevolkte
Japan.
Modeshows zijn thans een erkend en
geliefd onderdeel van het Japanse le
ven; de meeste kledingstukken, die er
getoond worden zijn echter copieën
van modellen uit Londen, Parijs en
New York.
VROUW TUSSEN DE
MAU-MAU
Estrid Ott, de Deense schrijfster van
(nu reeds zestig) boeken voor de
jeugd, is op haar 54ste jaar nog een
ondernemende vrouw.
Zij is onderweg naar Afrika, waar
zij zich tussen de Pygmeeën en de
Mau-Mau zal begeven.
Mevrouw Ott heeft al eens op
Spitsbergen overwinterd en vele
maanden in de Lappenhutten geleefd,
terwijl buiten het kwik tot 60 graden
beneden nul was gedaald. Ook Fin
land heeft zij bereisd; zij bestuurde
daar haar eigen renslede.
Na haar Afrikaanse avontuur be
raamt Estrid Ott een reis naar de Es
kimo-nederzettingen in Alaska.
Inmiddels bestuurt de heer Ott in
Denemarken rustig zijn boerderij.
SL-~
Eert man als paedagoog
£EN fietstocht in het bos boeit die
dochter van mij uitermate. Met
smie eerbied ondergaat zij de be-
J1 van het clair-opscur onder
i» c.7006' *waar-beloverde bomen
1!Ure.n,1 tracHt zii de herkomst
S 'e *!el\en van de duizend ge-
de h„' u eeuwNe ruisen van
de bomen begeleiden.
„Papa' vogel+je...."
En dan vertelt zij wat het vo-
geltje^doet. Het zingt niet, het doet
piep Ieder vogeltje, zonder uit
zondering. Het niet te imiteren ge
zang van de nachtegaal en alle an
dere vogelgeluiden herleidt zij in
gedachten tot het ongecompliceerde
geluid van de minsten der vogels,
die het inderdaad niet verder bren
gen dan tot een poging om te zin
gen.
En verder geeft het bos nog zo
veel ander moois, dat voor een jon
gedame van twee jaar het beschou
wen waard is en dat dóór zijn ge
heimzinnigheid met verwondering
slaat.
Een eekhoorn snelt een boom in.
„Papa, was ta?" En dan moet ik
een niet al te ingewikkeld verhaal
verzinnen om de haast van die eek
hoorn te verklaren. Soms, als het
goed gaat, word je bij zo'n uitleg
door je eigen fantasie meegedra
gen. Je doet dan de verleidelijke, zij
het ietwat onverantwoordelijke
stap van de nuchtere werkelijkheid
naar het domein van het sprookje.
Op een gegeven moment betrap je
jezelf op de wens, dat er van ach
ter een hoge boomstronk een ka
boutertje mocht verschijnen.
[N elk geval ben ik tijdens die
laatste fietstocht langs smalle
bospaden over kaboutertjes begon
nen. Ik vertelde mijn dochter, die
de kaboutertjes van haar slaapka
mer kent, dat hier nu de kabou
tertjes woonden, hier, tussen die
hoge boomstammen. En dat de ka
boutertjes sliepen en nog veel
meer
En toen zei mijn dochter: „Papa,
sien kaboutertje u." "'at, vrij ver
taald, betekende, dat ik me er niet
met een smoesje af moest maken,
maar dat Dymphy de kaboutertjes,
als ze hier tóch. woonden, wel eens
met eigen ogen wilde zien.
De kaboutertjes slapen", zei ik.
Maar dat was nu precies de grote
fout. Dat de kaboutertjes sliepen
had ze wel eerder begrepen. Ze
ging op de steppen van het fiets-
stoeltje staan en verkondigde, ten
aanhore van alle vogels in dit bos-
gedeelte, dat ze de kaboutertjes
wilde bezichtigen. Als ze dan slie
pen, verstond ik er uit, moest ik de
slaapgrage mannetje maar wakker
maken. Onmiddellijk en zonder
aanziens des persoons.
Het werd een pijnlijke geschie
denis. Want al liet de zon verstek
gaan,, er waren nogal wat wande
laars in het bos. En die hoorden al
lemaal wat mijn dochter wilde. Ze
herhaalde nog wel dertig keer haar
wens en tenslotte beproefde ik een
afleidingstactiek die succes had.
Ik wees op een prieeltje, ergens
tussen de bomen en ik zei: „Kijk,
daar is het huisje van de kabou
tertjes".
jyZMPHY bekeek het bouwsel ert-
tisch. Maar op de een of andere
manier bleek het haar voldoening
te geven. Ze zweeg tenminste en
even later, toen ze alles nog eens
had overwogen, begon ze opgeto
gen over dat huisje te praten.
Huisje kaboutertjes sien, hééééé
papa".
Op de terugweg kwamen we
voorbij een villa, in de tuin waar
van een kaboutertje stond. Een
klein, hooggemutst ventje, met een
baard en een rode jas. Een kabou
tertje van steen, maar vol kabou-
terlijke expressie.
„En daar heb je nou het kabou
tertje", zei ik.
De vreugde van mijn dochter was
onmetelijk
J.V.
Onder praenatale zorg verstond men
in de vorige eeuw slechts de handelin
gen vlak vóór de geboorte van een
kind. Het klaarmaken van de „vuur
mand" viel er bijvoorbeeld onder. Op
de ene helft legde men het kindergoed
gereed en op de andere de doeken en
het sluitlaken voor de moeder.
De baker moest er voor zorgen, dat
er onder meer een hoeveelheid bran
dewijn voorhanden was (uiteraard
niet om gedronken te worden, want
daar was dr Rombach tegen). De bran
dewijn werd, gemengd in water, ge
bruikt om de pasgeboren baby te was
sen. Dr. Rombach beveelt dit sterk
aan. Het is beter, zo schrijft hij, dan 't
warme bier met boter, dat vroeger
werd gebruikt. Bovendien is brande
wijn goedkoper!
Na het wassen kwam het kleden van
het kind. Het werd verpakt in een
hoeveelheid flanel en wol, voldoende
om er een klein gezin warm van te
kleden. Toch was Rombach in dit op
zicht modern, want op het platteland
was toen de methode van het „inba
keren" in zwang. Het ongelukkige
kind werd gezwachteld, tot het geen
lid meer verroeren kon. Dr. Rombach
waarschuwt ook tegen het geven van
koffie(l) aan pasgeborenen. Dit deed
men wel om „ontladingen" te weeg te
brengen.
De baker zoals dr Rombach zich
TTET is onmogelijk in enkele woorden te vertellen, welk mode-
TT silhouette de Amerikaanse vrouw prefereert. Goede Ameri
kaanse confectie is niet alleen geinspireerd op de Franse mode,
maar ook de Italiaanse en Engelse ontwerpen dienen tot voor
beeld. New-York en Toronto (Canada's modecentrum) volgen de
Europese modes met belangstelling. Ook in Amerika en Canada
prefereren de vrouwen uiterst „vrouwelijke" modellen. Zelfs,
wanneer het aankomt op sportieve kleding, zoals slacks en swea
ters.
De avondjapon van doorschijnende
willen stof, is deze zomer zeer gewild.
Dit, bijna altijd geheel doorgeknoopte,
toiletje, is voorzien van een bolero
van hetzelfde materiaal. De tweeds die
hiervoor in aanmerking komen, zijn
bijna doorschijnend. Ook gebruikt
men dunne lakense stoffen of wollen
georgette, of een lichtgewicht alpaca.
WOLLEN HEMD EN
ENGELS FLANEL
K Kijkt de doorsnee Europese
vrouw naar goed afgewerkte kleding,
de Amerikaanse interesseert zich al
leen voor het effect aan de buiten
kant. Dit komt mede door het hoge
peil der Amerikaanse en Canadese
confectie. Voor elke vrouw, zelfs voor
de lastigste figuren, wordt confectie
vervaardigd. Confectie, die niet alleen
rekening houdt met „wat is mode?",
maar ook met de smaak van het Ame
rikaanse publiek. Men kan daarom
ook niet zeggen: „Blauw is DE mode-
tint, of: wollen tweed en Engels fla
nel zijn DE mode-weefsels". In Ame
rika draagt de vrouw slechts wat haar
STAAT en FLATTEERT!
Een Amerikaanse wandeljapon, die
het spreekwoord „de uitzondering
bevestigt de regel" waar maakt.
Deze heeft laag aangezette wijde
mouwen, en werd gemaakt van
lichtgewicht alpaca. Vele Ameri
kaanse wandeljurken zijn laag uit
gesneden, en worden dan met een
bolero gecompleteerd.
Duitse arts:
Schoonheidsmiddelen
zijn soms gevaarlijk
Een vrouwelijke Duitse arts heeft
vrouwen en jonge meisjes ernstig ge
waarschuwd naar aanleiding van het1
gebruik van schoonheidsmiddelen.
Nagellak, make up voor de wimpers,
lippenstiften en nog andere producten
kunnen bij sommige vrouwen een na
delige invloed op de gezondheid heb
ben.
In verscheidene Westduitse medi
sche tijdschriften is het resultaat ge
publiceerd van haar onderzoekingen
op dit gebied. Aan doktoren, schoon
heidsspecialisten en vrouwen-organi
saties in W.-Duitsland zijn deze arti
kels toegezonden.
„Hoe aangenaam voor het oog de
moderne make-up ook mag zijn",
schrijft ze, „deze kan later een bijzon
dere slechte uitwerking hebben op de
gezondheid en schoonheid van veel
vrouwen en jonge meisjes. Deze ge
zondheidsstoringen, welke haar oor
zaak vinden in het gebruik van
schoonheidsmiddelen komen reeds
veelvuldig voor en nemen nog steeds
toe".
De meest voorkomende zijn huid
ontsteking, eczema, bindvliesonste-
king, oedeem, neusontsteking en asth
ma.
wordt vervolgd)
