HET POOLSE VERZET vocht zichzelf dood
TEGEN DE DUITSE LEGERS
Genieën en idioten onder de dieren
Het offer: 250.000 doden
WRIGLEYr^T
Ruim VEERTIG vacantiehuizen en
jeugdherbergen
Tyrannen in triomfstemmine;
De Petrovs moesten elk jaar geheime
boodschappen vernietigen
Helaas, het is
de waarheid
Groot luchtvaartprobleem: MATERIALEN
Augustus 1944: de Russen verraden Polen
DE JUDASKUS KWAM NA DE OORLOG
Brengen glas en plastic de oplossing
Doodsbedreigingen tegen ex-agent
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 21 JULI 1954
paar,
Apen kunnen sparenen ratten kennen geld
Wat is verschil tussen instinct
en intelligentie
Hitte-bcirrière (bij 1600 k.m. per uur) gevaarlijker
Trekkersdoortocht van West naar Oost
De K.V.C, bevordert ook nu
jeugdvacanties
Internationale reiswijzer.
FEEST OP 15 AUGUSTUS
TE ZUIDDORPE
lerzoek naar Russische spio image in Australië voortgezet
een
ever
aed
I-sop
l/ep-
O
gon aan
iets ge-
:ek. „En
terwijl
slag op
riep hij
een liet
in de
rslt" en
lve dag
aai die
schacht
(Van een bijzondere medewerker)
rElNIG VOLKE
REN hebben
een zo tragisch en
veelbewogen histo
rie als het Poolse.
Sinds eeuwen heb
ben de Polen ge
vochten voor hun
vrijheid, nu eens be
dreigd vanuit het
Oosten, dan tveer
vanuit het Westen.
Tijdens de laatste
wereldoorlog be
hoorde Polen tot die
landen, die het
zwaarst te lijden
hadden: eerst door
de onmenselijke
wreedheid van de
Duitsers, later door
het optreden van de
Russen, in wie hel
gekwelde volk zijn
bevrijders had ho
pen te vinden. Doch
't Rode Leger kwam
niet naar Polen om
te bevrijden, doch
slechts om te verove
ren. Het toneel bleef
hetzelfde, slechts de
spelers wisselden.
Een der gruwelijkste
herinneringen uit
de laatste wereldoor
log betreft die van
het Russische ver
raad jegens de ver
zetsbeweging in Po
len, in het bijzonder
die te Warschau.
Door een sluiv en
welberekend plan,
hebben de Sovjets
in Augustus 1944,
nu tien jaar geleden
dus, 250.000 men
sen opgeofferd aan
de vreselijke ivruak
van Hitiers benden.
Het is een grote
tragedie in de ge
schiedenis van Euro
pa geworden.
ne mens van nu is niet gauw geïmponeerd door cijfers. Dat
er 250.000 mensen worden vermoord en dat een der schit-
rendste steden van Europa Warschau met de grond gelijk
wordt gemaakt ach, een atoombom doet dat alles nog veel
sneller en effectiever. Volgt liever de heldenstrijd van de me
dische wetenschap in een geval zoals dat van de Friese Sia
mese tweeling. Of dat van de leeuwin die haar jongen niet zo
gen wil, zodat, men gaat zoeken naar een pleegmoeder:
actie die met spanning door een geheel volk wordt gevolgd.
een
Maar 250.000 lijkendie heb je zo
gauw tegenwoordig. En bovendien, er
wordt zoveel oncontroleerbaars over
de Russen verteld. Politiek, nietwaar,
en propagandaDat verraad van
Polen door de Sovjet hoeft niet eens
waar te zijn en als het waar is, dan
moet je nog zeggen: „Aan de andere
kant is ook genoeg gezondigd".
Dat is zo ongeveer de moraal van
de 20ste eeuw. We lopen warm voor
de Tour de France maar niet voor het
drama in Indo-China. Dat is zo vèr
van ons bed.
Toch willen wij door dit artikel het
verraad van Polen herdenken en de
tienduizenden Poolse martelaars die
toen vielen, eren. Lees dit artikel als
of het hier ging om het verraad van
uw eigen stad, van uw eigen familie
en vrienden. Herken de waarheid in
elk woord. Want wat wij U hier gaan
vertellen, is de waarheid. Helaas, he
laas!
Zolang de greep van de Duitsers op
Polen lag, was er een nimmer aflatend
verzet in het land. Evenals bij ons be
stonden er tientallen ondergrondse or
ganisaties, die dan hier, dan daar de
vijand trachtten te treffen. Het waren
moedige partisanen, want zij waren al
getraind, nog lang voor de tweede we
reldoorlog uitbrak. Hun vaders en hun
grootvaders kenden al de grimmigheid
van de ondergrondse strijd tegen ge
nadeloze bezetters of tegen verraders
in het eigen volk. Nooit heeft Polen
lange perioden van vrijheid gekend en
zo onderging men ook de Duitse bezet
ting als de zoveelste lijdensweg.
MANIFEST
Russische geschut zweeg. Alleen enke
le bommenwerpers van de westelijke
geallieerden verschenen met lange
tussenpozen boven de stad. Die vlieg
tuigen moesten daarvoor vluchten van
meer dan 1000 kilometer boven vijan
delijk gebied maken. De ene nood
kreet na de andere van de vechtende
partisanen, bereikte de Russen, maar
nimmer kwam er een antwoord. Men
liet de Poolse partisanen hun hopeloze
strijd alleen strijden. Een radio-bood
schap van de partisanen-generaal Ko-
morowski werd volkomen genegeerd.
Terwijl honderden Polen de helden
dood stierven, stuurden de Russen
hun plannen zoveel mogelijk in de
war. Onderdelen van het staande
Poolse leger, die trachtten naar War
schau door te breken om hun strij
dende landgenoten te helpen, werden
door het Rode Leger tegengehouden.
ORDER
Tijdens de laatste oorlog hoopten de
Poolse partisanen op steun van de
Sovjets, die ten opzichte van Polen de
zelfde rol vervulden als de westelijke
geallieerden ten opzichte van ons land.
Net als bij ons werd er in het geheim
geluisterd naar de radiozenders van
de bevrijders. Eens zouden betere tij
den aanbreken, beloofden de Sovjets.
Zij zouden het Poolse volk helpen in
zijn worsteling met de vijand. Men
moest het verzet organiseren, om bij
het eerste teken, dat de Russische le
gers naderden, de Duitsers aan te val
len.
Er ging een manifest, dat on
dertekend was door Molotov,
rond. Dat was op 1 Augustus,
toen het Rode leger voor War
schau lag en de aanval elk ogen
blik kon beginnen.
De Polen, onder leiding van gene
raal Bor Komorowski, namen de wa-
pens op en keerden zich tegen de
Duitsers. Men beschikte niet over mo
derne wapens, zoals vlammenwerpers,
tanks, geschut en vliegtuigen, maar
toch wierpen de partisanen zich in
een strijd, die nimmer een zege zou
brengen.
Want de Russen schonden hun
plechtige belofte op gemene wijze.
Drieënzestig dagen lang lieten zij de
partisanen hun hopeloze strijd voeren,
zonder ook maar een poging te doen
om hen te hulp te snellen.
Een Russische legergroep lag aan de
andere oever van de Weichsel, in het
gezicht van de hoofdstad van Polen,
maar zij bleven werkeloos. Nog erger,
de vliegtuigen der Sovjets die tot 1
Augustus niet boven Warschau waren
weggeweest, bleven op de grond. Het
Er is een order gevonden van het
Sovjet-leger, waarin het volgende te
lezen staat: „Elke vereniging van
Poolse eenheden met de troepen in
Warschau moet voorkomen worden,
wapens naar Warschau brengen, moe-
schau moeten in beslag worden geno
men. De chauffeurs en de begeleiden
de manschappen van voertuigen die
wapens naar Waschau brengen, moe
ten worden gearresteerd. De eenheden
van het Poolse leger, voorzover deze
nog bestaan, dienen ontbonden te wor
den"
l Aflverten
Het Rode Leger voerde deze beve
len uit, maar wij kunnen ons niet
voorstellen, dat dit met enthousiasme
is gedaan. Ook de rode soldaten bleef
het verraad niet onopgemerkt. Dat be
wijst wel de rigoureuze zuivering on
der de troepen, die Warschau belegerd
hebbenDe militairen die teveel
wisten, werden eenvoudig uit de weg
geruimd.
Na bijna twee maanden, toen de
partisanen in Warschau niet verder
meer konden strijden, staken de Rus
sen de Weichsel over. Nog een kort
moment was er weer een vonkje op
timisme in de harten van de bevolking
van de Poolse hoofdstad, maar weldra
begreep iedereen het vreselijke ver
raad. De Russen leverden welbewust
de partisanen en de bevolking van
Warschau over aan hun moordenaars:
de wraakgierige Duitsers. Op een be
paald punt bevonden de Russen zich
slechts 250 meter van de strijdende
partisanen. Zonder ook maar een vin
ger uit te steken....
GEEN NOODZAAK
Binnen de muren van de stad spoed
de de strijd zich naar het einde. Er
bleef de partisanen niet anders over,
dan capitulatie voor de Duitse over
macht. Verschrikkelijk was de wraak
van de bezetters. Meer dan 250.000
mensen hadden het leven verloren bij
de vreselijkste bombardementen uit
de geschiedenis. Geheel Warschau
werd herschapen in een rokende puin
hoop. Toen rukten de „zegevierende
Sovjet-legers" de stad binnen en zij
waren verbaasd, dat iedere Pool hen
met onverholen haat aanstaarde.
Waarvoor, zo vraagt ge u af, was dit
vreselijke offer nodig? Bestond er een
militaire noodzaak voor dit gruwelijke
drama? Niets van dit alles.
De Poolse bevrijdingsbeweging
streed voor de eigen zaak, zoals
wij in de oorlog voor de onze heb
ben gevochten. Men wilde een vrij
Polenna de oorlog, dat als zelf
standige staat zijn plaats in de rij
der naties zou kunnen innemen.
Maar de Russen dienden Hun zaak.
Hun politiek was er een van machts
uitbreiding en dat is zij nu nóg. Wat
was er voor hen eenvoudiger dan de
verzetsbewegingen in Polen die
immers streden voor het eigen, het
Poolse ideaal, zichzelf te laten dood-
Schep vreugde
verdrijft Uw zorgen.
De smaak houd, U
MOLOTOV
verraad
vechten. Door het verraad van Polen
werd er niet alleen een zware slag toe
gebracht aan de Duitse legers, maar
ook de verzetsbeweging zou zulke
zware offers moeten brengen, dat het
liquideren ervan nog slechts een kwes
tie van uren zou zijn. Gezien in het
licht van de Russische opvattingen
over militaire strategie was het drama
van Warschau een meesterstuk. In het
oog van de Christen is het een daad,
die de Sovjets tot eeuwige schande
strekt.
In het hart van het nog
steeds zwaar geschonden War
schau verrijst nu een groot
bouwwerk, een allesbeheersen
de steenklomp, die de vriend
schap tussen het Russische en
Poolse volk moet verzinnebeel
den.
Het is de Judaskus van de
Sovjet-unie.
Men hoort wel eens zeggen: „onze hond, onze kat of onze
kanarievogel is een buitengewoon slim beest...." Iedereen kan ver
bluffende staaltjes van dieren-„verstand" aanhalen. Het is niet
gemakkelijk deze staaltjes wetenschappelijk te onderzoeken.
Want de dierpsycholoog tast volledig in het duister. Wat bij de
mensen verstand is, kan bij de dieren reflex of louter instinct zijn.
De dieren bezitten eigenaardige reflexen.
En deze reflexen kunnen „geschoold" worden. Bij een hond, die eens
vlees heeft gegeten, loopt het water in de mond, wanneer hij weer zo'n
hapje ziet. Indien men daarbij geregeld tegelijkertijd een klok laat klin
ken, dan associeert het beest de toon van de klok met het verwachte
vlees en de reflex van de speekselafscheiding heeft plaats zodra de klok-
kentoon weerklinkt. Dat is het bekende fenomeen van de „vreet-toon".
Honden en katten lopen naderbij telkens als hun baas hen op 'n bepaalde
toon roept.
Het was de grote Russische fysioloog Pavloc die deze „bepaalde reflex"
ontdekte.
Snuggere duiven
Wanneer de Dijen raten bouwen of
wanneer de spin netten bouwt,
waarvoor de mens een logarithmen-
tafel nodig heeft, dan volgen zij slechts
hun instinct. Kanarievogels bijv. wor
den sedert 300 jaar in gevangenschap
gefokt. De wijfjes kunnen in hun kooi
geen nest bouwen, daar het haar aan
bouwstof ontbreekt. Geeft men haar
echter deze bouwstof dan gelukt het
enige onder haar na enige weken har
de arbeid iets te bouwen dat op een
nest lijkt. Het zesde nest dat derge
lijke vogels bouwen, is reeds na an
derhalve dag klaar en is in niets meer
verschillend van de nest dat een in
vrijheid levende vogel bouwt. De
kleintjes bouwen hun eerste nest
reeds zonder moeilijkheden.
Om de grens tussen instinct en in
telligentie te trekken en om deze in
telligentie te meten, plaatst de dier
psycholoog het dier voor een bepaalde
nieuwe situatie en merkt dan of het
dier de opgave oplost, hoe snel en op
welke wijze.
Na honderden proeven
meestal de resultaten.
komen
ROOFVISSEN
Vele roofvissen leren bijv. uit erva
ring zich niet op een buit te werpen,
waarvan zij dooi een glasschijf zijn
gescheiden. De kikker zal het nooit
leren. Een ingewikkelde testmethode
voor dieren met een hogere intelli
gentiegraad is bijv. de doolhof waar
uit het dier moet zien te geraken.
Verder hebben we de „vreet-
maehine": het dier moet op knoppen
drukken om aan het eten ie geraken.
Apen doen bij dergelijke proeven de
stoutste stukjes Het vijfjarige gorilla
wijfje Bata, dat thans geregeld door
een dierkenner in de dierentuin van
San Diego wordt gadegeslagen, han
teert zeven verscheidene handles en
knoppen in de juiste volgorde om het
lekker beetje te bereiken....
In het algemeen „probeert" het
proèfbeest tot het uiteindelijk „toe
vallig" de oplossing vindt. Zijn intel-
(Van onze luchtvaartmedewerker)
JyJU langzaam maar zeker de snelheden van de vliegtuigen steeds groter
worden, beginnen zich bepaalde moeilijkheden voor te doen en wel in
het bijzonder wat betreft het te gebruiken materiaal.
Zoals bekend bereikt men bij een snelheid van ongeveer 1000 km per
uur de geluidsbarrière. Na de 1300 km per uur is men daar doorheen en
zijn de gevaren, die zich hier kunnen voordoen, overwonnen. Tegenwoordig
is men zover gekomen, dat dit bijna geen risico meer oplevert. Constructie
en ervaring van de vlieger zijn de peilers voor de veiligheid.
Niet tevreden.
De mens is hier niet tevreden mee.
Nog sneller wil hij en hij bereikt nu
reeds snelheden van ongeveer 1600
km. Men spreekt reeds over snelhe
den van 2 lot 3 maal die van het ge
luid, maar daar komt nog iets anders
voor kijken.
Bij ongeveer 1600 km per uur krijgt
men de zgn. „hittebarrière" en die is
gevaarlijker dan de geluidsgrens.
Deze nieuwe hindernis plaatst de bou
wers van vliegtuigen natuurlijk ook
voor nieuwe, grote problemen.
TEMPERATUUR STIJGT
7m°n>*' en frt
ulven
Ftoor de wrijving van de lucht met
het vliegtuig ontstaat warmte.
Deze warmte wordt steeds groter naar
mate het vliegtuig sneller zal vliegen
en daarmee begint het grote probleem.
Vliegt men bijv. met een snelheid
van tweemaal die van het geluid, dus
met ongeveer 2400 km per uur, dan
zal de temperatuur op de huid van
het vliegtuig reeds 1000 graden Fah
renheit zijn Deze cijfers spreken voor
zich. Vliegtuigaluminium bijv. kan
deze temperatuur beslist niet door
staan. Vliegt men driemaal de snel
heid van het geluid, dan wordt de
temperatuur ongeveer 2500 graden
Fahrenheit enz
IN HET Westlandse kerkdorp Kwintslieul stond onder leiding van de
•orhie-kapelaan een kleine verzameling notabelen de Pers op te wach
ten in het vacantielokaal van de Jeugdherberg „Sint Andries". Het ge
zelschap bestaande uit autoriteiten uit kringen van de gemeente, de L.T.
B. en de Vrouwenbeweging, had bijzondere noden met betrekking tot
de sociale ontwikkeling van het dorp. Men behoort namelijk onder drie
gemeent-i die alle drie op hun beurt Kwintsheul als stiefkind beschou
wen, met als gevolg dat de woningvoorziening gedrukt wordt en mede
daardoor de plaats zich niet kan ontplooien. Gebeurt er aan deze zijde
van het water een ongeluk, dan kan de politie aan gene zijde doen alsof
het haar niet aangaat, want dat ene dorp aan beide waterkanten valt in
meerdere gemeenten uiteen.
Wij brengen bij deze de klacht in
de openbaarheid, bij wijze van aange
name verplichting wegens de ont
vangst, die wij in de jeugdherberg van
Kwintsheul aan de Bovendijk heb
ben genoten.
Kwintsheul zou men kunnen zien
als eerste aanlegplaats voor jeugdige
vacantiegangers, die een trektocht van
West naar Oost ondernemen en dan
en-passant verschillende bezienswaar
digheden willen „doen". Welnu:
Kwintsheul ligt vlak bij Den Ilaag.
aan de kant, waar een complete hui
zenzee is ontstaan. Not rdelijker, in
Oudewetering aan de Braseinermeer,
ligt de jeugdherberg „Meerkreuk".
met een zwembad op twee minuten
afstand, met roei- en zeilgelegenhei 1
op de uitgestrekte plassen.
PLEIS HERPLAATSEN
De strijd in Warschau. Duitse troepen hebben loopgraven in de straten
gemaakt. Plotseling kunnen de partisanen aanvallen.
IN HET HART van ons land liggen
twee jeugdhuizen, in Utrecht voor
jongens en Zeist voor meisjes, die men
zeker niet zal willen overslaan. Daar
in de Domstad heeft de Kath. Vacan
tiehuizen- en Jeugdherbergen-centrale
een compleet verkennershuis ter be
schikking en in Zeist vindei de meis
jes een grondige vernieuwing in „De
Eng", prachtig buiten gelegen. Een
niet minder voortreffelijk verkenners
huis hebben wij gevonden in Twello.
vacantieplaats bij uitstek en waar de
verblijvende jongens en meisjes ons
eens aangenaam met -ang en spel
hebben bezig gehouden.
Het parochiehuis te Beek bi. Did-m
is de volgende pleisterplaats voor de
jongelui die oostwaarts t. ikken. Ei
genlijk is het daar i oorpost van
de jeugdherberg „Stanislaus", die de
K.V.C. op de Elterberg alrec heeft
ingericht en die men spo in eigen
dom hoopt te krijgen. Hier moet h t
wel ideaal zijn voor de trekkers van
wege de vele mogelijkhi tot ver
pozing in c prachtige natuur en om
de verrassende vergezichten.
P)EZE KEER, evenals tijdens pers-
excursies vo ige jaren, hebben
wij ervaren, hoezeer leidi. van de
K.V.C., in de persoon van directeur P.
van Veen, zorg heeft voor goede in
richting van de jeugdherbergen en
vacantiehuizen, over in het land.
Verdeeld over de meer dan veertig
huizen, heeft men 2000 bedden be
schikbaar; de inrichting is sober, maar
practisch en de sfeer wordt steeds ho
ger opgevoerd. Het is daarom te ver
staan, dat de K.V.C. in alle vrijmoe
digheid durft rekenen 16.0C9 leden.
Het is nog belangrijk te ve-nemen,
dat de kost voor hongerige trekkers
de moeite waard is, geen wij zelf
hebben kunnen .ervinden, In
jeugdherbergen is voor de jongens een
leider aanwezig, voor meisjes 'n leid
ster; in hoog-seizoen is de leiding vrij
wel overal verdm "ld.
Er is onder de jongelui veel belang
stelling voor de trektoc.it naai Lou' -
des, waarover de K.V.C. onlangs me
dedelingen heeft gedaan. En ook naar
andere gebieden in het buitenland
gaat vraag en aanbod uit. Terwille
van het internationaal vacantie-ver-
keer zal de K.V.C. volgend jaar een
internationale reiswijzer laten ver
schijnen. Intussen wor n in Vught
cursussen voor leiders en leidsters ge
houden, omdat de K.V.C. verantwoor
delijkheid wil dragen tegenover ou
ders en opvoeders, die de katholieke
jeugd in vacantietijd laten trekken,
afzonderlijk, maar liefst in groepsver
band.
Wie over de antiebesteding door
middel van de K.V.C. nader wil wor
den ingelicht, raadplege de gids. die
aan het bureau Nachtegaalstraat 60bis
te Utrecht verkrijgbaar is.
NIEUWE ALLIAGE
L/olgens berichten uit Amerika is
men er daar in geslaagd een stof
te fabriceren die uit een mengsel van
glas en plastic bestaat, welke stof
inderdaad geschikt zou zijn voor ver
vaardiging van vliegtuigen die in de
„hittebarrière" kunnen doordringen.
Voor een dergelijk vliegtuig behoeft
men geen gebruik te maken van
klinknagels, enz. Het wordt gegoten
en is gladder dan een spiegel. Vol
gens de Amerikanen zou een dergelijk
vliegtuig op vrij eenvoudige wijze
geconstrueerd kunnen worden, het
geen tevens een aanmerkelijke be
sparing op de kosten zou betekenen.
Wanneer dit nieuwe materiaal wer
kelijk in de praatijk zou voldoen, ope
nen zich nieuwe mogelijkheden voor
de ontwikkeling van het vliegtuig.
Men behoeft dan voorlopig geen vrees
te hebben voor de „hittebarrière" en
de gewenste hogere snelheden kun -
nen worden bereikt. Maar bij het
steeds verder opvoeren van de snel
heid zal men tenslotte toch weer op
een punt komen, dat ook dit nieuwe
materiaal niet langer zal voldoen,
omdat de temperaturen te hoog wor
den. Dan zal men weer alle krachten
moeten inspannen om een nieuw ma
teriaal te vinden, dat de mens in de
gelegenheid stelt steeds sneller te
vliegen.
ligentie wordt dan berekend naar de
mate waarin het in korte tijd de juiste
oplossing vindt.
RAT BEGRIJPT SNEL
De rat begrijpt uiterst snel. Indien
de rattenkooi zwakjes maar voelbaar
electrisch laadt, springt zij vertwijfeld
rond tot zij de knop vindt die de elec-
trische stroom uitschakelt. De volgen
de keer springt zij echter dadelijk
naar de knop!
Drie ratten stonden voor de volgen
de, moeilijke opgave: Aan de ene kant
van een grote kooi valt spek uit een
gleuf, wanneer aan de andere zijde
op een handle wordt gedrukt. Indien
nu een rat op een handle drukt, eten
de beide andere het spek op. Na en
kele dagen begrijpen de dieren reeds,
dat een van hen verscheidene keren
achter elkaar op de handle moet
drukken, opdat er zoveel spek zou
worden „geproduceerd" dat er ook
voor haar wat overblijft. Een van deze
ratten, drukte tenslotte in anderhalf
uur tijd 1156 maai op de handle. Zij
had de sociale en economische begin
selen van de arbeidsprestatie en van
ae productie begrepen.
KUNNEN DIEREN TELLEN?
Kunnen dieren ook tellen? Ja, n^ar
niet veel. Duiven bijv. leren tot zes
tellen, uit hoopjes van zeven tot 13
maiskorrels zullen zij er slechts zes
uitpikken. Bijen schijnen bijzonder
honingrijke bloemen aan het aantal
bloeiblaadjes te herkennen en zij gon
zen voorbij zodra men enige blaadjes
wegneemt.
Ratten leren de waarde van het
geld. Zij leren, door aan een koord
te trekken, een doos om te kantelen
waaruit een „geldstuk" valt dat zij te
gen een stuk kaas kunnen ruilen.
De Chimpansees van de dierpsycho
loog dr Wolfe van de ïale-universi-
teit „verdienen" met allerhande pres
taties witte geldstukken, die zij dan
in een automaat werpen, waaruit
blauwe, rode en gele geldstukken val
len. Deze gekleurde geldstukken spa
ren zij, om uit andere automaten
vruchten (tegen een blauw briefje)
of drinkwater (tegen een rood briefje)
te halen. Het gele geldstuk geeft hen
het recht op dr. Wolfe's rug te rijden.
Toppunt: Toen hij eens een door alle
Chimpansees gevreesde witte rat in
de kooi liet, liep een van de apen
dadelijk naar zijn spaarkas, haalde er
een geel muntstuk uit en vluchtte op
de rug van zijn baas. De Chimpansee
is het intelligentste beest. Maar ook
bij de dieren zijn er individuele ver
schillen te constateren, er zijn „ge
nieën", er zijn „idioten".
Een bijzonder begaafde volwassen
Chimpansee kan bijv. de intelligentie
prestaties van een vierjarig kind be
reiken. Deze prestaties schijnen vol
gens de huidige stand van het onder
zoek de bovenste grens van de intel
ligentie van de dieren te zijn.
Behalve door de grote Maria-om-
megang zal het ook nog op andere ma
nier feest zijn te Zuiddorpe op 15 Au
gustus. Een fancy-fair, volksspelen,
dansen en een grote loterij, alles ten
bate van het zo dringend nodige her
stel van de parochiekerk staan reeds
op het programma.
Hier ziet men een foto van dege
nen, die dachten getriomfeerd te
hebben op de 2e Juli 1944, toen de
aanslag op Hitler was mislukt. De
Führer toerd slechts licht gewond op
zijn linkerhand is vaag een pleister
te onderscheiden. Mussolini, die op
deze dag juist voor een conferentie
op het Duitse Hoofdkwartier arri
veerde, ziet er bleek en verschrom
peld uit, Op de foto ziet men van
links naar rechts: de Duce, Reichs-
leiter Martin Bormann, groot-admi
raal Dönitz, Hitier, Rijksmaarschalk
Goering, S.S.-Gruppenführer Fege-
lein en General-Oberst Loerzer.
b b
„DIPLOMATEN"
U}E AUSTRALISCHE Koninklijke
Commissie van Onderzoek heeft
te Melbourne nogmaals de gewezen
Russische spion in Australië, Vladimir
Tetrov. gehoord. Tijdens het weekein
de hadden de Australische veiligheids
diensten de controlemaatregelen ten
gunste van de gewezen Russische di
plomaat en zijn vrouw verscherpt, in
verband met de doodsbedreigingen,
die zü hadden ontvangen.
In zijn getuigenis gaf Petrov aan de
eornmisjje hoofdzakelijk uitleg over
de wijze; waarop de Russische ambas
sade en Moskou geheirre boodschap
pen wisselden en over de manier
waarop de verbindingen in Australië
tussen de leden van de ambassade en
de Australische agenten waren opge
zet.
De geheime boodschappen uit Mos
kou kwamen in diplomatentassen aan,
op met-ontwikkelde fotofilms
Petrov en zijn vrouw hadden tot
taak deze films te ontwikkelen, ze op
papier over te schrijven en ze daarna
de ontcijferen. De boodschappen, die
afkomstig waren van de
M.V.D., waren in code-schrift gesteld
in leken op gewone diplomatieke be
richten. Alle geheime boodschappen
moesten door de Petrov's jaarlijks
vernietigd worden. Petrov verklaarde
tegenover de commissie, dat hij de
boodschappen van 1952 niet had ver
nield en ze had meegenomen, toen hij
besloten had aan Australië om asyl te
verzoeken. Deze boodschappen zijn
thans in handen van de Australische
V eiligheidsdienst.
ELKAAR NIET ONTMOETEN
VY/AT betreft de betrekkingen van de
Ambassadeleden met de Australi
sche agenten, die voor rekening van
So vj etrussische inlichtingsdiensten
werken, werd in de instructies van
Moskou gezegd, dat ze zoveel mogelijk
moesten vermijden elkander te ont
moeten. De inlichtingen en consignes
moesten worden overgemaakt in bood
schappen, welke op geheime plaatsen,
meest op de openbare weg moesten
worden overgegeven.
Petrov verklaarde dat alle ambas
sadebedienden lid waren van de com
munistische partij, en dat zij maande
lijks een vergadering hielden.
De gewezen leider van de Russische
Geheime Dienst in Australië herhaal
de nogmaals, dat de gedachte om zich
aan de communistische autoriteiten te
onttrekken reeds in 1952 bij hem was
opgekomen, doch dat toentertijd zijn
vrouw niet bereid was in Australië te
blijven. Hij stipte aan, dat zijn denk
beeld pas vaste vorm heeft gekregen
na herhaalde ontmoetingen met de
heer Richards, de leider van de Aus
tralische Inlichtingsdienst, die beloofd
had hem te zullen helpen.
