SUIJKERBUUK is een moeilijke
naam voor de Fransen
ASPRO'
DIT
IS EEN DER HOOFDPRIJZEN
DE ZWITSERSE KOPSTUKKEN
WERDEN BESTORMD
DRIE NEDERLANDSE
TOUR-WINNAARS
RIK: „OCKERS KAN DE
TOUR NIET WINNEN!"
De keuring streng
Een Cost
f155
MET DE FRANSE SLAG!
Hoofdprijs van de grote „Tour
prijsvraag van het Dagblad
de France
De Stem
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 8 JULI 1954
EN.... MET DE FIETSEN
VAN ONZE EQUIPE
De Tour-directeur maakte grapjes
met Nico van Est
Tour de
France
van
onze grote Tour de Franceprüsvr?-1
DEN EXTER en Co
JAN DERKSEN HAALDE
OP ZIJN SLOFFEN
Een heel jaar
gratis*^ LYER roken
v Dt w the topf
Beschikbaar gesteld door de ïabrikant van Fiyer sigaretten
Slaapkamer-ameublement ter waarde van f 500,
Aangeboden door Meubelhandel A. C. HOOGERS
Heuvelstraat 245, Breda
«De JONGE zaak uiet GROTE reputatie"
Koblet een tikje vermoeid
„RENNERS ZIJN NET
KINDEREN"
(Van onze speciale verslaggever).
"DONJOUR Rroks, bonjour Noltènn, bonjour Swiekerrbiek
"T> Henri Boudard, president van de wedstrijdcommissarissen
en opperste kamprechter van de Ronde van Frankrijk, komt de
Nederlandse ploeg begroeten, die onder de galerijen van het sta
dion op een bankje wacht op het medisch onderzoek.
Als hii „Swiekerrbiek" zegt, gaat er meteen een daverend gelach op.
Hii heeft ons wel eens verteld, dat hij in zijn hele carricre, en dat is een
lange met geen enkele andere naam zóveel moeite heeft gehad. Wij
hebben hem die naam bij een vorige Tour zeker op 25 verschillende ma
nieren horen uitspreken en telkens met een aarzeling aan het begin, een
struikeling in het midden en een bin-nensmonds gemompel aan het eind.
Men maakte weddenschappen tijdens elke étappe, wat hij er 's middags
bij de finish weer van zou maken. .Maar Boudard is er nu achter: de
naam is Swiekerrbiek, definitief en hij kan het zeggen zonder hakkelen.
De vraag blijft, of blozende Adriaan daarmee tevreden is!
\/AN TEVOREN was Jacques Goddet
onze jongens de hand komen druk
ken. Op de hem eigen sportieve en
charmante manier, waaraan hij zijn
populariteit onder de renners dankt.
Voor ieder had hij een vriendelijk
woord, of een grapje.
„Ga jij dezelfde kant op als je
broer"? zei hij tegen Nico van Est.
„Ja meneer Goddet", knikte Klaas.
„Maar toch niet het ravijn in"?
Algemeen gelach.
„Als het kan niet", zei Klaas grin-
nckend.
„Wat zegt u van die mooie Hollandse
Acivf»r?«»nt4é)
Dit is dc ambulance, die medenjdt in de
Tour. Deze auto is een geschenk, die de
fabrikanten van 'ASPRO' destijds aan de
organisatoren van de Tour hebben aan
geboden. Want de fabrikanten van
'ASPRO' zijn overtuigd van hun taak:
de mens te helpen in zijn strijd tegen
ziekten en pijnen.
De renners van de Tour gebruiken
'ASPRO'.het zenuwscillende, pijnstillen
de geneesmiddel bij uitnemendheid.
Hier en overal, waar pijnen moeten
worden gestiid, zenuwen gekalmeerd of
koorts en verkoudheid bestreden, vindt U
fietsen, monsieur Jacques" vroeg Has-
seoforcier, die erbij stond, „met die ho
ge sturen?"
„Hollnders zijn op hun gemak ge
steld. Daar leggen ze onder het rijden
hun kin op", zei Goddet, en hij ging
verder, naar de Zwitserse te: t.
Maar Koblet c.s. waren er nog niet,
wèl de Fransen. Vo- op Bobet, uie
sinds hij verleden jaar de tour won
op de handles van zijr. remmen in
scripties draagt: ,.a Louison Bobet,
avec tout mon admiration", en dan de
naam van de fabrikant van het ap
paraat. Bobet ging gisteren nog enkele
tientallen kilometers fietsen, dat be
hoort zo bij zijn voorbereiding. Zo
heeft ieder zijn eigen methoden. Onze
jongens deden het niet, die lieten hun
fietsen staan en daar is ongetwijfeld
ook wat voor te geggen.
TMRECTEUR BESSEM van 't Olym-
L"' pisch stadion wilde gisteren naar
binnen rijden, toen c-q suppoost hem
toeriep:
„Hei, meester, waar gaat dat naar
toe
„Natuurlijk naar mij werk", zei Dick
de reden van dit op'-eden? De hon
derden nieuwsgierigen, die te lastig
werden voor de organisatie, moesten
worden geweerd.
Vandaar die maatregel, te streng-
formalistisch door de suppoost uitge
voerd.
x x y
I E PLUS BEAU DéPART (de mooi
ste start) stond, oor Jacques
Goddet geschreven, op het titelblad
van het gouden jubileum-Tourboek,
dat Dick Bessem gisteren ontving voor
de goede zorgen tot dan toe besteed bij
de voorbereidingen van de 41e in de
hoofdstad. Franse beminnelijkheid!
INE BEZEM, de bezemwagen in de
Tour. Geen der rei. ers hoopt in
de komende Tour deze dagen tegen
te komen, want dat zou betek tien, dat
hij met grote achterstand aan de staart
zou hangen.
Het is namel.jk de laatste auto in de
karavaan, die bij de allerlaatste ren
ners blijft rijden en deze zonodig op
pikt als hij uit de strijd raakt. Als
symbolisch teken voert deze wagen
een grote bezem mee....
MOG MEER PREM ES! Een grote
1 Franse horlogefabriek heeft op het
allerlaatste ogenblik nog eens diep in
de zak getast en voor elk der 23 etap
pes van de Ronde een premie van CO
duizend Franse francs beschikbaar ge
steld, in totaal dus een bedrag van
1.150.000 francs. Het is nog niet bekend
waarvoor deze pre- ies uitgereikt
zullen worden.
ANIMOSITEIT ONDER DE BELGISCHE RENNERS
I?IK VAN STEENBERGEN is het niet eens met de uitspraak
van de Franse sportjournalisten, als zou Ockers de beste
kanshebber zijn om de eindoverwinning in de wacht te slepen.
Hij zei woordelijk: „De cours ligt helemaal open. De afwezigheid
der Italianen .ontdoet de ronde niet van haar spanning. Er zijn
zoveel ambitievolle jongeren, dat de spanning tot het laatste mo
ment kan blijven voortduren.
Ockers? Stan is een prachtige renner, een man van buitengewone re
gelmatigheid, die nooit onnodige inspanning zal leveren en altijd pre
cies weet wie zijn concurrenten zijn. Maarvolgens mij kan hij de
Tour niet winnen. Ik geloof niet dat hij minder sterk is dan in 1953. Hij
leeft keurig en rustig en kan het ondanks zijn 33 jaren nog met de
jongeren opnemen. Niemand zal kunnen beweren, dat Stan ook geen
buitengewoon moedig renner is, die harde klappen weet te verwerken.
Hij heeft evenwel onvoldoende getraind voor de Tour. Ook geloof ik, dat
Stan beslist de sterkste concurrenten nodig heeft om tot een extra in
spanning te geraken.
Niemand teil knecht je, spelen
Tot zover Rik van Steenbergen.
Algemeen bekend is inmiddels, dat
er onder de Belgen sterke animositeit
heerst. Nu de Italianen niet mee doen
hebben onze Zuiderburen het in hun
hoofd gezet de Tour te winnen, doch
minstens zes van de tien Belgen reke
nen zich tot de sterkste kanshebbers
en zijn voornemens hun eigen cours te
rijden. Knechtje spelen wil er nie
mand.
Close, Ockers, De Bruyne, Derijcke,
De Smet en Van Genechten zijn niet
voornemens het voor elkaar op te ne
men. Brankart. De Mulder, Hendrickx
en Vandenbranden, vier knapen, die
officieel op het tweede plan thuis ho
ren, weten zodoende met hun positie
niet goed raad.
Rondom en in het Olympisch Stadion te Amsterdam was alles in rep en
roer aan de vooravond van de start van de Tour de France, het grote
kÉïe?VOnjUUr' da' Donderda9 8 Juli aanvangt. Bovenstaande twee
KijKjes m de rennerswereld.
keuring van de Nederlandse renners bij de dokter.
i.aast in het apparaat, dat de krafht van de longen re-
or™een staan v.ln.r. Jan Nolten, G err it Voorting en Hein
Hassenforder' Franse renners v.ln.r. Öilbert Bauvin. Roger
aele trlZhll't i Geminiani, bekijken samen met Wim van Est de
geie trui, het jel-begeerde kledingstuk waarom strakste strijd losbrandt.
Toch is de Belgische ploeg een zeer
sterke. Indien Sylvere Maes er in kan
slagen een ploeggeest aan te
kweken, zou hij een goede gooi kun
nen doen naar de hoogste prijzen.
Maar algemeen gelooft men, dat het
daarvoor te laat is. De animositeit is
te groot.
KNECHTEN NODIG
Ockers moet gesteund worden, wil
hij een kans maken op de eindover
winning. Daartoe heeft hij knechten
nodig. De kans, dat Sylvere Maes hem
van het genoemde viertal een paar
helpers in de hand kan spelen, is
uiterst gering, omdat in dat geval de
andere vijf groten op hun achterste
benen zullen gaan staan.
Ondanks de vriendelijke woorden
van Rik van Steenbergen mogen we
nog wel vermelden, dat bij Stan
Ockers het moraal dubbel telt. Hij is
er te verstandig voor om zich tegen de
animositeit van zijn ploeggenoten stuk
te rijden. Van Steenbergen fluisterde
ons zelfs nog in het oor, dat de ani
mositeit Ockers wel eens definitief
kon verslaan.
De Tour heeft evenwel al geleerd,
dat niets gevaarlijker is, dan het on
derschatten van de concurrenten. La
ten de Nederlanders derhalve op hun
qui vive blijven, want Maes is aan zijn
naam verplicht dit jaar met resultaten
te komen.
lAflvei enlie>
Advertentie)
„Marini"-coupe
ter waarde van
werd voor onze „Tour"-prijsvraag
geschonken door:
St. Janstraat 4 - Tel. 3206 - Breda
Arie van Vliet reed zeer
teleurstellend
Voor de derde maal in successie
heeft Jan Derksen beslag gelegd op,
de nationale sprinttitel der beroeps
renners en dit maal heeft hjj Van
Vliet op zeer overtuigende wijze ge
slagen.
Natuurlijk waren beide renners zeer
gebrand op de overwinning na het in
cident van veertien dagen geleden,
toen Derksen tot winnaar van de eer
ste rit werd verklaard en velen meen
den, dat Van Vliet gewonnen had.
Arie dacht dat trouwens zelf ook,
want nadat zijn protest was afgewe
zen, weigerde hij verder aan de start
te komen. Het draaide op een voorlo
pige schorsing uit, maar Derksen, die
inmiddels tot kampioen was uitgeroe
pen, verklaarde zich bereid over te
rijden.
In de eerste rit nu ging Derksen
aan kop en kroop hoog de eerste bocht
in, op korte afstand gevolgd door Van
Vliet. In het midden van de bocht
sprong Van Vliet onder Derksen door
en wilde vluchten, maar Derksen ging
mee en veroverde een prachtige posi
tie. Dat bleek op het laatste rechte
eind. Derksen kwam gelanceerd naast
Van Vliet en deze was toen geslagen.
Toen Derksen over de eindstreep ging,
bedroeg zijn voorsprong op Van Vliet
ongeveer drie lengten.
In de tweede rit werd Van Vliet in
de laatste bocht reeds verslagen. Toen
kwam Derksen wederom uit tweede
positie onweerstaanbaar opzetten,
kwam naast Van Vliet, die hierna
geen tegenstand meer bood en op de
eindstreep twee lengten achter lag.
Toegejuicht door de ongeveer 30.000
(Advertenties)
ÜP
365 doosjesvoor elke dag één.
Telt U ze maar na! Zeven duizend driehonderd
Flyers, van een kwaliteit, die iedere Virginia-
roker doet zeggen:
toeschouwers in het Olympisch sta
dion reed een overgelukkige Derk
sen daarna zijn ereronde.
Arie van Vliet, die wij de laatste ja
ren niet zo slecht hebben zien rijden
als vanavond, was toen al lang in de
catacomben van het stadion verdwe
nen.
In de tienlandenwedstrijd voor be
roepsrenners achter handelsmotoren
won de Duitser Hörmann na spannen
de strijd van Schulte, Gillen, Anque-
til, Teruzzi, Bruneel, Nielsen en Strom
in deze volgorde.
De Australische achtervolging (4
k.m.) voor amateurs, bracht Van
Heusden op zijn naam vóór Vreeswijk,
De Groot en Van Bruggen, terwijl de
sprint door Hijzelendoorn werd ge
wonnen.
Amsterdam, Woensdagavond.
(Van onze speciale verslaggever).
WOENSDAGMIDDAG werd het lokaal voor de medische controle in
het stadion eensklaps bestormd door journalisten, fotografen en te
kenaars die er weinig, en door de onvermijdelijke handtekeningen-ja
gers, die er helemaal mets te maken hadden. Men stond er opeengepakt
ais haringen m een ton. Oorzaak?de nog ontbrekende Zwitserse ren-
ClericTvoeengdReearrlVeerd: K°bl<!t' K"b'er Sch:lr 'hij wie zich °°k
raai van de Tour even in de rol van
donderaar en uitsmijter.
„Allcz-vous cn, et plus vite que ^a",
(schiet op en heel vlug), bulderde hij.
Met een paar forse opstoppers zette
hij kracht aan zijn woorden bij, zon
der aanzien des persoons, maar toen
vvas het zaaltje dan ook in een omme
zien leeg en kon de dokter opnieuw
ongestoord zijn taak verrichten.
Koblet en zijn makkers hadden de
vorige avond in Zurich gereden, wa
ren met het nachtvliegtuig naar Am
sterdam gekomen en hadden de mor
gen en een deel van de dag gebruikt
om uit te slapen. Hugo zag er een
tikje vermoeid uit. Zijn rivaal, de don
kere Ferdi, was zo te zien, in topcon
ditie. Hij toonde aan ieder, die er be
langstelling voor had, de laatste foto's
Iedereen wilde een foto of een
handtekening van de vier grote azen,
dan wel zich met eigen ogen overtui-
gen alsof dat in de gauwigheid mo-
gelijk zou zijn hoe de verstandhou
ding tussen hen nu eigenlijk was.
ER UIT....
Toen het gedrang zo groot was ge
worden, dat de renners moeite had
den om hun jasjes uit te doen. greep
Jean Garnault in en nu zag men de
anders zo vriendelijke secretaris-gene-
van zijn vrouw en vatl zijn kinderen,
de trots van zijn leven.
„Zorg, dat je ook in deze Tour de
kost voor ze verdient", zei lachend een
Franse collega. „Het zal aan mij niet
liggen", zei Kübler, „dat komt wel in
orde".
Clerici heeft last van naweeën van
een bronchitis; hij zag er overigens tip
top uit. De Zwitserse renners, op wie
de belangstelling zich een tijdlang
concentreerde, behoorden tot de laat-
sten, die zich melden om hun koffers
met truien, gonfleurs, petjes, broeken
en windjacken in ontvangst te nemen.
„NET KINDEREN
Om vier uur 's middags hadden zich
trouwens nog niet allen gemeld.
Eén was kwaad weggelopen! Na met
de vuist op tafel te hebben geslagen:
Lucien Theisseire, een van de grote
mannen uit de Tour van 1947, die
meende, dat anderen, wat de volgorde
van afgifte der spullen aanging^ bij
hem werden voorgetrokken. Renners
zijn nu eenmaal net kinderen, zei een
Italiaanse journalist.
Van Italiaanse journalisten gespro
ken. wij vroegen een van hen. wie
naar zijn mening de schuld droeg voor
het nict-declnemcn der Italianen.
„Niet de teennisehe commissie van
de Italiaanse wielerbond, die het ver
bod heeft uitgevaardigd?"
„Rodoni", was het prompte ant
woord.
„Neen, daar verschuilt hij zieh ach
ter, maar Rodoni draagt de schuld en
niemand anders".
[N AMSTERDAM is vandaag de stortvloed losgela
ten, die zich daar de laatste dagen bij stukjes en
beetjes had opgehoopt. Een enkel signaal was vol
doende om de golf van mensen, materiaal (waarde
honderdduizenden guldens) en volgauto's, druppels
gewijs verzameld, op pad te jagen.
Juist voor „le grand départ", het magnifieke ver
trek, hebben de Fransen echter nog bijzondere din
gen gezegd van de Nederlandse renners.
In het bijzonder van Wagtmans, van Est en Nolten,
die ze ondubbelzinnige kansen op de eindzege geven.
zullen geen gemakkelijke taak hebben, heeft de
speciale Equipe-verslaggever naar huis geschre
ven. Want de prestaties van het vorig jaar moeten
minstens worden verbeterd, willen zij bij hun land
genoten in de pas blijven. Voor de Nederlanders
moet de Tour in Amsterdam beginnen en niet in Ba-
yonne, waar de zware berg-étappes aanvangen en de
allergrootsten gewoonlijk serieus plegen te gaan
fietsen.
Het is duidelijk, zegt de Franse heer, dat Pellenaars
zijn strijdplan heeft gebaseerd op de kwaliteiten van
Wagtmans ,Wim van Est en Nolten. Ze hebben één
consigne gekregen: Rijden wat je rijden kunt om dè
gele trui te pakken te krijgen. De vraag is alleen
maar, wie van deze drie zich in het verloop van de
Tour het snelst ontwikkelt tot de grootste favoriet
van „les Hollandais".
De Franse journalist haalt alle andersdenkenden
over tot de mening, dat Wagtmans om te beginnen
niet flauw is. Hij heeft zich onderscheiden in de Giro
en het zou verbazing wekken, wanneer hij in de Tour
geen sterke staaltjes presenteerde.
De Fransen hebben ook nog steeds de lange Limbur
ger Nolten in gedachten. Zij herinneren zich slechts
zijn lovenswaardig Tour-debuut en vergeten schielijk
zijn falen in de Ronde van Italië. Zeker is in ieder
geval, dat ook ploegleider Pellenaars veel vertrou
wen in zijn wispelturige pupil heeft, die soms met on
tembare kracht kampioenen weerstaat en kort daar
op jammerlijk moet achter blijven.
En dan Willem van Est. Ce coureur énorme, ce pé-
ladeur terrible, die in alle delen van Frankrijk wordt
bekeken als een der hunnen. Zij verwachten grote
dingen van de Sint Willebrorder. En van de kwieke
Bredanaar. En van de vreemde Limburger. En van
de hele Nederlandse équipe, die thans stormt naar de
eerste étappe-plaats.
LfEES heeft ontzaglijk opgebeld. „Le-
lijke puntje, puntje, puntje", zo
schreeuwde hij. „Zet iemand anders
voor schandaal met rotte stukjes in de
krant". En meer van die geheel en al
ongewassen woorden. Ook voornoem
de Willem heeft zijn misnoegen ken
baar gemaakt in termen buiten de of
ficiële woordenboeken om. Ze zijn be
trapt op hun overdadige geestdrift en
onverantwoordelijke koelte voor het
zomerse feest, dat Tour heet.
Doch wat ons betreft kunnen ze op
De Pot.
\Y/'ANT in gedachten hebben wij gis-
vv teren een onderhoud gehad met de
heer Goddet, van wie we bij toeval
hadden vernomen, dat hij de Tour or
ganiseerde. Daar stapten wij onmid
dellijk na zijn aankomst in Amster
dam naar de brave borst toe en zeiden
zonder meer: „En, dappere, hoe ziet
Gij het?"
„Breed", sprak de onversaagde.
„Wanneer ik het niet breed zie, loopt
heel de Tour in het honderd En wan
neer de Tour in het honderd loopt,
loopt het verlies in de duizenden. Zo
speelt dat".
„En, stevige, is de hele club al bij
een".
„Op eentje na. Ik miste tot nu toe
die ene Liechtensteiner. Maar die
komt daar geloof ik net aanhengsten".
En jawel.
]W[AAR Jacques Goddet was even
flink. Hij liet de Tour n i et van
start gaan al waren ze er dan alle
maal.
Maar wij wel.
Wij lieten deze dag, in de eigenste
uren van Woensdag, in gedachten de
renners reeds volop vertrekken.
Dat gaf wel even een klap.
Wij losten het startschot in naam
van burgemeester Arnold d'Ailly, die
niets in de gaten had en rustig met de
eigenlijke Tour-organisatoren een bor
reltje zat te drinken. Zij zullen de vol
gende morgen wel raar opgekeken
hebben.
De meute tempeestte door het Hol
landse polderland en passeerde slechts
een accuraat ijsco-man, die eerst de
hele karavaan verbaasd liet voorbij
trekken, doch toen uit alle macht be
gon te roepen, dat hij verkeerd was
voorgelicht en zich in de toekomst
niet meer liet bedonderen.
VV, AT zouden Willem en Kees van
deze regeling denken. Daar waren
wij wel even, nieuwsgierig, naar..
Doch dit kwam wel buitengewoon
goed uit. Want Willem zat in een
weitje nabij Prinsenbeek te schaken
met een relatie. Hij had juist een
voortreffelijke zet in gedachten toen
de coureurs nader furonkelden.
Hij overlegde met de relatie en ging
de politie waarschuwen.
Dit nu had hij niet moeten doen.
Want de agenten, waaronder onze
vriend'Janus, hadden zo echt op het
buitenkansje gerekend. En wat wilde
nu het geval" Dat deze knopperd
(Willem) kwam vertellen, dat de Tour
stilletjes was gepasseerd, terwijl zij
zonder erg aan het dieven vangen wa
ren. Willem ging op de bon.
En Kees? Kees hoorde bij gerucht
wat er was voorgevallen en liep drie
uren in paniek achter de karavaan
aan in de hoop. dat hij ze wel ergens
zou inhalen. Toen ging Kees verslagen
een potje bier drinken Goddet slaat
hij voortaan bij voorkomende gelegen
heden telkens de hersens in.
F)iE Willem. En die Kees. En die
duizenden kijkers En U.
En wij trouwens ook.
