o Tsji Minh: heilige en monster Eerst steun van Amerika MIDDELBURGS ABDIJ KRIJGT ANDER AANZIEN Ter dood veroordeeld. ..als held geëerd.dodelijk gehaat Thee en droge rijst Zelfs in de oudste geschiedenis!) ronnen Ons kort verhaal 1 Ook de Fransen zijn schuldig Twee complexen onderhanden Voormalige Abtwoning binnen afzienbare tijd gereed HET GEHEIMZINNIGE KAMERTJE Zal hij eens de Titovan Zuidoost-Azië worden Dodelijk ongeval te Almkerk DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 14 JUNI 1954 ork. 16 05 ogr. 9.30 21.30 sol. TN PARIJS dreun- den in de zonnige Juli-maand van '46 de trommen, vlaggen wapperden en een brede rij militairen paradeerde langs 'n ere-tribune, waarop enkele autoriteiten stonden. Vooraan de Franse president, maar aan zijn rech terzijde een kleine, bruine man, met een benig gezicht, diep liggende, gloeiende spleetogen, die daar stond als de bevrij der van Indo-China van de Japanse over heersing en die als zodanig een schitte rende hulde onder ging. Hij was de eerste politicus uit het ontwaakte Azië, die op legale wijze door het volk als lei der was gekozen en nu aan het einde van een koloniaal tijd- monnik, met niets van de allure, die zijn ambtsgenoten in andere landen ken merkt. Hij draagt 'n verfomfaaid khaky- uniform, zonder in feite vaak ware zwelgpartijen zijn. Ho Tsji Minh drinkt thee zonder suiker wat en eet droge perk, in Europa als vriend werd begroet. Het was Ho-Tsji- Minh, die men acht jaar later Frankrijks doodsvijand zou noemen. De man, die Frankrijk in een po litieke crisis zonder weerga kan storten. Een man, uiterlijk zo bescheiden als 'n rang-onderschei, dingstekenen. Als journalisten hem vragen omtrent zijn persoon stellen, ant woordt hij zacht„Ik ben slechts iets, dat voorbijgaat. Alleen de toekomst telt!" Hij is de soberste gast tijdens de diplo matieke diners, die rijst. „Ik kan niet eten, terwijl ik weet dat mijn volk honger lijdt", zegt hij. Zijn doel, de volledige onafhankelijkheid van Vietnam één van de drie verbon den Indo-Chinese staten, die Frank rijk hein in 1946 be loofde, bereikte hij nimmer. Wel een onbeperkte macht als leider van de communistisch ge oriënteerde „tegen staat". Was het dit wat hij wenste Minh als jong tionnair. revolu- DE figuur van Ho Tsji Minh is onafscheidelijk verbonden met het gehele Indo-Chinese drama. Voor een juist begrip moeten wij hier even uiteenzetten welke positie Ho Tsji Minh precies in neemt. Men moet weten, dat Vietnam een staat in Indo-China is, die geregeerd wordt door de anti-communistische regering in Saigon. „Vietminh" noemt men de communistische burger-oor logspartij, welke streeft naar de heerschappij over geheel Viet nam. Langzamerhand is men ook de niet-communistische oorlogs partij met „Vietnam" gaan betitelen, terwijl Ho Tsji Minhs „te genstaat" vereenzelvigd wordt met „Vietminh". Het staatshoofd van Vietnam is de keizer Bao Dai. Zijn grote tegenspeler is uiter aard weer Ho Tsji Minh. UO TSJI MINH kent Parijs uit vroe gere jaren nog zeer goed. Hij heeft als steward op een schip de ge hele wereld rondgezworven en zo kwam hij ook meermalen in Parijs. Hoewel opgevoed in de Confuciaanse geest en afkomstig uit een familie van keizerlijke ambtenaren, was hij één der eerste nationalisten, die zich rechtstreeks tegen de Franse koloniale overheersers keerden. Was zijn ge boorte-naam Ngoyen Ai-quok (het geen betekent: „Die zijn land lief heeft"), in zijn verzetstijd veranderde hij zijn naam in „Tan Tan", wat wil zeggen: „Die tenslotte zegevieren zal." Naamsveranderingen als deze zijn in het Oosten niets ongewoons. De Rus sische machthebbers laten zich ook aanspreken met hun revolutie-naam. (Stalin b.v. wilde zeggen: Man van staal). Als Tan-Tan werd Ho Tsji Minh door de Franse autoriteiten vervolgd en daardoor zag hij zich genoopt op een schip te monsteren. De grond werd hem te warm onder de voeten. Tijdens één van zijn reizen kwam hij voor het eerst met de Marxistische theorie over de uitbuiting der mensen in aanraking. Alles wat hij hierover hoorde of las, sprak de jonge en heet- hoofdige nationalist geweldig aan. Het lot beschikte het zo, dat Ho Tsji Minh juist in Parijs zijn opleiding tot overtuigd communist zou ontvangen. Hij werkte in verschillende baantjes in de Franse hoofdstad en ieder vrij uur besteedde hij. om zich in de stadsbibliotheken „Europees" te oriën teren. Hij las boeken over staatkunde, hij las de Franse klassieken, verdiepte zich in werken over hypnose en spi ritisme en werd op die manier lang zamerhand een man, die in de vele clubs van wereldhervormers, die er in het Parijs van na de eerste wereld oorlog waren ontstaan, een graag ge ziene gast was. Hij debatteerde over het zelfbeschikkingsrecht van de mens, maar ook over het bestaan van een hbger leven en over de waarde van droom-uitleggingen. Trots WAN deelnemer aan menige discus- 1 sie, werd hy echter een verwoed spreker op vergaderingen. Ook toen klonk zijn stem reeds, de volledige onafhankelijkheid voor zijn geboorte land, Vietnam, eisend. Hij diende zelfs een verzoek in die geest by de auto riteiten in. Maar men nam zyn woor den nauwelijks ernstig. Eerder was men op een vreemde manier wat trots op Ho Tsji Minh, die bewees, dat de intellectuele jeugd uit de koloniën, Parijs als werkterrein had uitgekozen. Eens zou hy zelf naar de geest een Fransman worden, zo geloofde men toen nog.... Maar deze merkwaardige jongeman, met zijn asceten-gelaat, zocht liever contact met de communisten, die meer dan wie ook, begrip voor het pro bleem der gekleurde en geknechte vol keren toonden. Ook Ho Tsji Minh ge loofde in de communistische organisa tie een weg omhoog te hebben gevon den. Hij behoorde tot degenen, die de cor™^uHistische partij grond vestten en het duurde niet lang of ook Zal Mao Tse Toeng de grote toever laat van Ho Tsji Minh blijven? Tsjang: hulp aan de Vietminh. het Kremlin begon zich voor de be gaafde Oosterling te interesseren. Hij dook plotseling, onder weer een nieu we naam, in Moskou op, waar men hem opleidde tot functionaris in de dienst voor Oost-Azië. Vervolgens verscheen hij weer in Achter-Indië. Opstand L-IIER begon feitelijk zijn leven als praktiserend communist. Hij richt te de ene sabotagegroep na de andere op en schiep de Indochinese commu nistische partij. In 1930 organiseerde hij in zijn vaderland, Annam, een gro te agrarische revolutie der arme rijst boeren. Bewogen door de ellende van deze mensen, die ontstaan was door dat agrarische hervormingen uitble ven. nam Ho Tsji Minh grote risico's. Zelf leidde hij de opstand en hij werd dan ook bij verstek ter dood veroordeeld, terwijl er 'n premie van 50.000 piaster op z'n hoofd werd gesteld. De actie van de boeren werd in bloed gesmoord en de haat van deze mensen tegen de Fransen steeg even hoog als hun liefde voor Ho Tsji Minh hun voorman. Deze reisde intussen de wereld rond, sprak oj> communistische o, munistische leiders en stak op vele plaatsen het vuur van het verzet aan. In Malakka scheen zijn weg te moeten eindigen. De Britten, tegen wier kolo niale overheersing hij heftig ageerde, zetten hem in de gevangenis. Na twee jaar was hij echter weer vrij man en speciale koerier van Moskou. Hij ont wikkelde zich tot een expert van de Komintern, waar het betrof het on dergraven van de opvatting, dat aan het blanke ras de wereldoverheersing was. De Franse capitulatie in 1940 bood deze man, die zich voortaan „Ho Tsji Minh" (Licht-brenger) zou noemen, de grote kans. Kort nadat de Franse gouverneur van Indo-China min of meer gedwongen de Jappen vrij spel gaf in dit deel van de wereld, ontbond Ho Tsji Minh zijn communis tische partij in Indo-China en bracht alle nationalistisch gezinde elementen samen in een grote verband: „Het Vietnamese Onafhankelijkheidsfront", of Vietminh, en proclameerde de strijd voor de bevrijding van Frans en Ja pans fascisme. Erkenning DIJ het eind van Wereldoorlog n nam de Vietminh de macht in In do-China van de Japanners over en maakte zich meester van de wapen- voorraden in het land. Op 2 Septem ber 1945 riep Ho Tsj'i Minh de repu bliek Vietnam („Land van het Zui den") uit. Deze republiek omvatte de landstreken Tonkin en Annam. Keizer Bao Dai werd afgezet, maar later als regeringsadviseur opnieuw aangesteld, Nationalistisch China erkende het nieuwe regiem en hielp zelfs door wa penleveranties. In Potsdam, waar de groten over de verdeling van de we reld confereerden, liet men het ont wapenen van de Japanners in een flink deel van Indo-China aan Tsjang Kai Tsjek en Ho Tsji Minh over, dit alles ondanks heftige Franse tegen stand. Amerika besloot tot spoedige erkenning van Ho's regering, die zich inmiddels legaal gevestigd had. nadat een volksstemming was gehouden. Intussen echter werkten de Franse diplomaten, geleid door Bidault, aan de wederopbouw van de krakende staat. Er gingen weer troepen naar Indo-China en er kwam een rege ringsvertegenwoordiger. Ho probeerdê met de Fransen een overeenkomst te bereiken en het kwam inderdaad tot voorlopige verdragen, waarbij Viet nam onafhankelijkheid zou verkrij gen binnen het raam van de Franse unie. Er volgde een staatsiebezoek van de eens vogelvrij verklaarde Ho Tsji Minh aan Parijs, dat het begin van moeizame onderhandelingen werd. Tot vaststelling van verdra gen kwam het evenwel niet. Daarvoor heerste er te veel on enigheid in Frankrijk zelf. Ho's laatste nota's bleven onbeant woord en Frankrijk liet de wa pens argumenteren. Geen rebel TOT Januari 1950 droeg de jungle oorlog het karakter van de klas sieke veldtochten tegen het kolonia lisme. Voor Amerika, dat zich zijn on afhankelijkheidsoorlog herinnerde, was Ho Tsji Minh nog geen communisti sche rebel, doch de belichaming van de vrijheidswil van zijn volk. Men, voelde sympathie voor de strijders in de jungle, die zware verliezen leden onder het Franse geweld. De zaak van de Vietminh zou zeker verloren zijn geweest, als Ho Tsji Minh zich niet had gewend tot Mao Tse Toeng, de communistisch-Chinese leider, wiens legers de ene overwinning na de an dere boekten. De Vietminhs kregen wapens en voorraden. De Sovjet-Unie en rood-China erkenden de regering van Ho Tsji Minh en de Vietminh werd als „Arbeiderspartij" naar com munistische trant hervormd. De strijd in Indo-China werd daar door van 'n onafhankelijkheidsoorlog 'n incident van betekenis voor de gehele wereld. Naarmate Ho's rebellen terrein wonnen, nam zijn populariteit in het inmiddels argwanend geworden Ame rika af. Tot Dien Bien Phoe, de con ferentie van Genève en andere ge beurtenissen, de aandacht van de ge hele wereld zijn gaan trekken. Frank- Minister van Buitenlandse Zaken, Bidault, een der hoofdrolspelers in het drama Indo-China. I Advertentie) treft men voortdurend aanwijzingen, dat wijn ter versterking aan zieken en herstellenden werd geboden. Zo oud als de wereld zal de faam van de wijn wel zijn. Meer dan veertig jaren brengen wij de be kende PLEEGZUSTER BLOEDWIJN in de handel waaruit tienduizenden kracht en energie putten. Waardevolle opbouwstof- stoffen zijn aan een heer lijke wijn toegevoegd. Voor zieken en herstellenden een be langrijke factor in het genezingspro ces. Voor ouden van dagen net dat op- kikkertje dat ze nodig hebben PLEEGZUSTER BLOED WIJN werkt sterk bloed vormend en zenuwverster kend. In het jachtige tempo van vandaag ook voor U een bron van extra energie. Vraagt vandaag nog aan Uw apotheek of drogist zo'n glas vol levens kracht. rsOOR onbekende oorzaak kwam de heer J. M. B'.ankers uit Almkerk met zijn motorfiets te vallen, waar door hii een schedelbasisfractuur be kwam. Tengevolge van deze verwon ding is hij overleden. rijk maakt moeilijke dagen door, dank zij de man, wiens protesten men eens als „dwaasheid" naast zich neerlegde. Voor een groot deel van de Indo- chinpse bevolking is Ho intussen een nationale held geworden, om niet te zeggen een afgod. Vooral aan de mo rele steun danken de rebellen hun eclatante successen. Vele boeren stel len er een eer ln, hun leven te wagen bij een sabotagepoging, gericht tegen de Fransen. Oom Ho WEEL heeft Ho Tsji Minh ta dan- ken aan de omstandigheid, dat hij ondanks alle verering, een eenvoudig mens is gebleven. Een ..Oom Ho" voor de eenvoudigen, een idealist voor de intellectuelen in zijn land. Uit het voorgaande heeft men kun nen begrijpen, dat Ho's daden voor een groot deel door omstandigheden bui ten hemzelf zijn bepaald. Hij. die de onafhankelijkheid als het hoogste goed beschouwt, is nu zelf weinig meer dan een marionet van Moskou. Zal hij deze tragiek zelf begrijpen? Of zal hij een Tito van het Oosten blijken te zijn, als de strijd militair is beslist? i Hij heeft de hulp van rood-China slechts aanvaard voorzover hij haar nodig had en hij kón niet anders. Wat denkt deze man? Nie mand weet het, want zijn glim lach is nog nimmer door een mens doorschouwd. Een Vietnamese patrouille dringt door het oerwoud. Vervolgers of ver volgden? Broederkrijg of strijd tegen het verzet? rpwee belangrijke onderdelen van het historische Abdijcomplex zyn op dit A ogenblik in restauratie. Het éne onderdeel, de voormalige Abtwoning met de bekende „leeuwenkooi", is grotendeels gereed en met het andere gedeelte, de vroegere Statenzaal, is nog niet zo lang geleden begonnen. Het was en is een zeer ingrRpende restauratie. Men begrypt dat, als men weet, dat by de Abtwoning de zwaar beschadigde muren tot aan de bovenkant van de bogen moesten worden afgebroken en dat de muur van de gevel van de oude Statenzaal aan de Groenmarkt tot op de begane grond gesloopt moest worden. Maar wie nu weer de Abtwoning met haar dak van leien bekykt, die wordt getroffen door de zorgvuldigheid en het vakmanschap waarmede deze restauratie is verricht. gersteen. Ook de gewelven van de zes FNE Abtwoning moet uit ongeveer 1500 dateren en zal zijn gereed gekomen na de grote brand, die Mid delburg in 1469 trof. Zij diende als verblijfplaats voor de Abt van de Abdij en in de volgende eeuwen, toen het gebouw een andere bestemming had gekregen, waren er nog duide lijk de slaap-, zit- en eetkamer te ontdekken. Deze drie vertrekken zijn ook na de huidige restauratie ge handhaafd. Er is één wijziging aan gebracht, waardoor het middelste vertrek, dat voorheen de grootste af metingen had, even groot als de bei de zijvertrekken is geworden. Vroe ger liep dit middenvertrek nl. door tot de achtermuur, maar nu is de gang achter de zijvertrekken ook langs 't middenvertrek doorgetrokken. Het zal dus rtiet meer nodig zijn door het middenvertrek te gaan, wanneer men van het eene naar het andere zijver trek wil. De afmetingen van elk der kamers bedragen 8 bij 4 meter. RAMEN EN INRICHTING In de beide zyvertrekken zon de 3 brede ramen gehandhaafd. In het middenvertrek komen steeds aan de kant van het Abdöplein twee brede en drie smalle ramen voor. In de gevel op het Zuiden zijn enkele nieuwe ramen gemaakt, die er vroe ger niet waren. Als voornaamste over weging heeft daarby gegolden, dat de vertrekken wat meer licht en vooral zonlicht dienden te hebben. In elk der drie ruimten komt een eikenhou ten zoldering, terwyi de muren wor den bepleisterd. Boven ligt een grote zolder, die door dakramen licht ont vangt. Zoals gezegd, moesten de muren tot aan de bovenkant van de bogen worden 9fgebróken. Voor het optrek- kén van de nieuwe muren is gebruik gemaakt van ledeéteen en Gobertan- bogen zijn, op één veld na, volledig vernieuwd. Achter de bogen loopt ook nu een gang. De hekwerken, die de bogen afsloten, zijn gespaard ge bleven en blijven er ook staan, hoe wel zij er oorspronkelijk niet geweest zijn. De poort, die toegang geeft tot de trap naar de drie vertrekken, is vrij gaaf gebleven. In het gangetje bleven twee kleine gewelven gespaard Er wordt ter afsluiting van het Abdijplein een nieuwe eikenhouten deur aangebracht. De fraai ge beeldhouwde naald, die vóór het bombardement op de deur zat, is, naar later bleek, gered kunnen worden, al weet men niet door wie. Deze naald is opgeknapt en zal weer op de oude plaats worden be vestigd. DE WITTE TOREN De bekende witte toren, die enigs zins achteruit staat en aan de Abt- Hrt verten ti o JTINDELIJK WAS dan de dronkaard gestorven! Het werd een schamele droeve begrafenis. Niemand volgde zijn lijkbaar en slechts een nietig bloemstukje dekte zijn kist. Dat was van zijn vroe gere huishoudster, die betere dagen met hem ge kend had.... Want vroeger, enkele jaren geleden nog, was Dirk den Outer iemand geweest, die meetelde in het villadorp waar hij woonde, iemand die een vruchtbaar en arbeidzaam leven achter zich had en van zijn geld leefde. Men keek met ontzag naar hem op en de notabelen groetten hem minzaam of beleefd, naarmate zij beter of minder goed met hem bekend waren. Dirk den Outer was toen een keurige verschijning, zoals hij door het stadje wandelde, kaarsrecht nog, hoewel hij al naar de zeventig liep, altijd tiptop gekleed en zijn uiterlijk tot in de puntjes verzorgd. Op de socië teit sprak hij niet veel, want den Outer was een denker. Maar als hij iets zei, was het de moeite waard naar hem te luisteren. Zijn oordeel over din gen van de dag was helder en goed gefundeerd, en hij wist het op bondige, puntige wijze naar voren te brengen. Wanneer Dirk den Outer in die tijd gestorven wastja, dan zouden velen zijn nage dachtenis hebben geëerd, dan zouden er toespraken op zijn graf zijn gehouden en ver in de omtrek zou het gegeurd hebben van de bloemen, die als laat ste groet aan een respectabel man gezonden zouden zijn. Maar die twee verschrikkelijke laatste jaren maakten Dirk den Outer tot een type, dat in het hele dorp werd geschuwd en waarvoor de kinde ren een straatje ommaakten, als ze hem in de ver te zagen komen aanwaggelen. Geen dag was hij meer nuchter en een landloper zou zich mogelijk voor zijn gezelschap geschaamd hebben Niemand, die van de plotselinge ommekeer wat begreep. En het is van zeer intieme zijde, dat ik toevallig zijn geschiedenis hoorde. Den Outer was noo:t bepaald spraakzaam geweest, maar zijn huis houdster kende hem in ieder geval als een vrien delijk man, met wie zij uitstekend kon opschieten fil r1? "aar nooit een onvertogen woord toevoegde. Wel had zij, vóór de crisis in zijn leven kwam, opgemerkt, dat er iets was, dat hem hinderde, want hij kon vaak heel lang met een zorgelijk gezicht in zijn gemakkelijke stoel bij het raam zitten, een boek in de handen en steeds op dezelfde bladzijde starend. Dat was het enige, dat zij aan hem gemerkt tig haar gang gaan en zij had een zo grote vrijheid dat zij zich geen betere betrekking kon wensen. Er moest dan ook heel wat gebeuren, voor zij tot het besluit kwam, den Outer in de steek te laten. Het begon op de avond van de dag, dat zij, na een week vacantie bij haar familie te hebben doorge bracht, weer terugkwam. Het trof haar direct, dat mer.eer den Outer anders was dan gewoonlijk. Hij was nerveus en humeurig en zei haar, dat zij in het kleine kamertje naast zijn slaapkamertje voort aan geen voet meer mocht zetten. De sleutel daar van bewaarde hij en hij eiste van haar, dat zij zich stipt aan het verbod zou houden. prak op communistische congressen, had. Overigens was den Outer met alïes tevreden te Brussel. confereerde met com- Nooit mopperde hij over het eten, hij liet haar rus- „Goed meneer", antwoordde ze, wat verwonderd, „maar wie zal dat kamertje dan voortaan onder houden?" Toen was hij erg driftig geworden, zoals ze hem nog nooit gezien had. En ze merkte, dat hij ook erg naar sterke drank rook. Tóén al! „Doet er niet toe", snauwde hij. „Bemoei je met je eigen zaken. Ik zelf zal er wel voor zorgen! Je blijft er uit, heb je dat begrepen?" En toen ze niets zei en alleen wat verdrietig keek was hij, waarschijnlijk omdat hij zijn eigen onre delijkheid inzag, nog driftiger geworden, hij had met de vuist op tafel geslagen. Dat deed Dirk den Outer, die anders de ingetogenheid in persoon was! Urenlang sloot hij zich vaak op in dat geheimzin nige kamertje, zijn huishoudster hoorde hem daar zonderlinge gesprekken voeren en meestal kwam hij er rood en opgewonden weer uit, vrijwel altijd stomdronken. Dan vloekte hij en schold hij, om haar de volgende morgen, als hij zijn roes uitge slapen had, schichtig als een geslagen hond, ken nelijk beschaamd voorbij te sluipen. Dirk den Outer werd een dronkaard en een zonderling. Zijn kennissen raakte hij één voor één kwijt. Want hij was wel permanent dronken, Hij begon zijn uiterlijk schromelijk te verwaarlozen en de enkelen die medelijden met hem hadden en hem er over aanspraken, blafte hij op een derge lijke manier af, dat ze voor goed gebrouilleerd raakten. Zo stond hij in heel korte tijd helemaal alleen. En toen hij nog bovendien achterdochtig werd en zijn huishoudster de hevigste scènes maak te, omdat hij haar ervan verdacht, tóch in het ge heimzinnige kamertje te zijn geweest, kon ook zij het niet langer bij hem uithouden. Het kleinste liederlijkste kroegje, dat er aan de rand van het dorp te vinden was, werd nu den Outer's dagelijks toevluchtsoord. Daar zat hij aan een vet tafeltje, staarde voor zich uit en mompelde dingen in zich zelf, borrel na borrel drinkend. De laatste maan den voor zijn dood ging het heel snel bergafwaarts. Niemand zou in hem nog de deftige, rijke rente nier herkend hebben, die vroeger tot de notabelen van het villadorp behoorde. Men passeerde hem nu in een grote boog en de kinderen ontweken hem angstig. Tenslotte stierf hij een ellendige dood. Toen de kastelein van het obscure kroegje hem al een paar dagen gemist had, en men hem ook niet in het dorp had gezien, waarschuwde deze de politie. Men ging eens op onderzoek uit en men vond hem dood op de drempel van het kamertje. Een beroerte, veroorzaakt door overmatig drank misbruik had een einde aan dat zo rampzalige le ven gemaakt. Men zweeg over wat men daar vond. Maar van een intieme kennis kwam ik het vol gende te weten. Dirk den Outer had nog een zoon gehad. Een jongen die niet had willen deugen. Een tikje lichtzinnig, een echte losbol. Misschien niet kwaad, maar in ieder geval vreselijk oppervlakkig en luchthartig. Als student een mislukking Die het tenslotte zo bont maakte, dat Dirk den Outer een paar jaar na de dood van zijn vrouw, hem het huis verbood. En die toen zo'n beetje de wereld rondzwalkte en niet verzuimde als een soort ran cune, zijn vader op de hoogte te houden van iijn vaak ellendige omstandigheden. Totdat tenslotte het bericht kwam, dat Dirk den H,.61" brak. Zijn zoon was ergens in de achterbuurten van New York door een revolver! schot van de politie gedood. In zijn hart was hij altijd van hem blijven houden. En nu verweet hl Het'maakte van .he™ had afgetrokken xiwi maaKie hem tot een zonderling en een dronk. aaid. In het zijkamertje verzamelde hij alle her- d en,!slnjSeeugdaan Z°t°ïMe" VOnd -Peefgoedhun aiens jeugdeen tol. een stoommachine een toverlantaarn, een teddybeer, alles vlrmSedelilk van de rommelzolder gehaald. Er lagen til van kaboutertjes éne{i tekencahi.ei:s met tekeningen van Kaooutertjes en beesten, huisjes en bomen gebrpk e?.n kle"te.r di® "laken kan. Aan de muur i k kleine Henk op hobbel paard. lachend op vader's knie, in een zandbak aan het strand Overal stond de kleuter op met een lachend, blond jongenskopje. Met deze herin neringen om zich heen had Dirk den Outer zich der »e!aan°eS ge ronken en hÜ was er aan ten on- En in het kamertje was hij als een dronkaard gestorven Hij kreeg een schamele, droeve begra fenis. Men wilde hem niet meer kennen en dus volgde niemand zijn lijkbaar. Er was één nietig bloemstukje, van zijn vroegere huishoudster woning grenst, ondergaat eveneens 'n restauratie. Het dak werd er al op gebracht, bij de bouw van de Prov. Bibliotheek, maar verder moet er nog heel wat gebeuren. Het oude ge welf beneden was niet vernield. Op de verdieping wordt een. grote wijzi ging aangebracht. Men had daar nl. bij een vroegere restauratie het ge welf naar boven doorgetrokken, maar deze onjuistheid zal nu weer onge daan worden gemaakt: het oude ge welf wordt in ere hersteld en daar boven wordt een vloer gelegd. Op deze wijze ontstaan twee vertrekken van 5 bij 5 meter boven elkaar. De stenen beren ondergaan een vernieu wing en allerlei ornamenten, die er niet op hoorden, worden verwijderd. Bovendien wordt getracht de niet fraaie grijze steen, die uit de toon valt, te vervangen. DE VROEGERE STATENZAAL Velen, zullen zich herinneren, dat de vroegere Statenzaal uit twee vleu gels bestond, één met de gevel naar de Groenmarkt, de andere naar het Abdijplein. Een groot geluk is, dat de oude kelder onder de Groenmarkt vleugel, die uit de 13e eeuw dateert en met de kolommen en merkwaar dige gewelven een bezienswaardigheid vormde, nog intact is. Een bom ver nielde in 1945 wel een deel ervan, maar dit kan worden hersteld. Mo menteel staat de kelder vol water, maar dat is alleen van de regen. De gevel echter kon niet worden behou den, ondanks de pogingen daartoe door middel van stangen. Die zou op een gegeven moment zijn ingestort. De muur werd tot op de kelderzolder afgebroken en wordt geheel nieuw opgetrokken, waarbij voor een belangrijk gedeelte oude stenen gebruikt kunnen worden. De storende grijze steen, die de gevel te druk maakte, keert niet terug. De ramen komen weer op de oude plaats. De Statenzaal als zodanig 22 bij 7.5 m. ondergaat weinig wijzi gingen, terwijl drie daarboven gele gen hebbende fraaie zalen (welke als commissiekamers werden gebruikt) ook terugkeren. Dat is eveneens het geval met de gangen boven de Kloos tergang, al staat nog niet vast, of hiervan vertrekken zullen -worden gemaakt. DE ABDIJVLEUGEL In grote trekken zal de andere vleugel aan de Abdij op dezelf de wijze worden gerestaureerd. Ook hieronder ligt een kelder uit de 13e eeuw. Deze is echter voor een deel ingestort, doordat het gebouw er op is gevallen na het bombardement op 17 Mei 1940. Er is slechts eén stuk van over, maar het is de bedoeling ook hier weer alles in de oude toe stand te brengen. Voorheen diende deze vleugel als zaal voor Ged. Sta ten en als koffiekamer. Voorlopig worden beide vleugels als twee lege gebouwen hersteld. De mogelijkheid wordt opengehouden er later* op eenvoudige wijze en zonder schade aan het geheel tussenmuren in aan te brengen. Dit zal pas kun nen geschieden, als vast staat welke bestemming de gebouwen krijgen. Zo als bekend ligt het in de bedoeling in de complexen Rijksdiensten onder te brengen, maar hoe precies de inde ling zal worden, is nog niet bekend. (Ad ertentle) schaafwondensenrammen ontvellingen Uitsluitend bij Apothekers en Drogisten RIJENSE K. J. M. .V. BESTAAT 40 JAAR Tivee dagen feest Op 19 en 20 Juni a.s. zal het feest zijn in Rijen. De Jonge Middenstand zal dan op een waardige wijze zijn 20-jarig bestaansfeest vieren. Zaterdag 19 Juni zal dit geschieden in eigen kring met een feestvergade- ring, terwijl tevens aan al'.e leden met hun dames en aan de genodigden een sublieme koffietafel zal worden aan geboden. Deze avond zal gesloten worden met, een gezellig onderonsje, waar vanzelfsprekend alle mogelijke middenstandsproblemen worden aan geroerd. ATHLETIEKMEETING Zondag 20 Juni komen uit alle de len van het land de KJMV-ers toe gestroomd. om elkaar op het gebied van de athletiek te meten. Reeds nu is een groot aantal deelnemers inge schreven. hetgeen niet te verwonderen is want, de prijzen zijn enorm. De ontvangst zowel aio het 's avonds te houden bal is bi.i de voortvarende Riiense KJMV in goede handen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 3