o Tsji Minh: heilige en monster
Eerst steun van Amerika
MIDDELBURGS ABDIJ KRIJGT
ANDER AANZIEN
Ter dood veroordeeld. ..als held geëerd.dodelijk gehaat
Thee en droge rijst
Zelfs in de oudste
geschiedenis!) ronnen
Ons kort verhaal
1
Ook de Fransen
zijn schuldig
Twee complexen onderhanden
Voormalige Abtwoning binnen
afzienbare tijd gereed
HET GEHEIMZINNIGE
KAMERTJE
Zal hij eens de Titovan Zuidoost-Azië worden
Dodelijk ongeval
te Almkerk
DAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 14 JUNI 1954
ork.
16 05
ogr.
9.30
21.30
sol.
TN PARIJS dreun-
den in de zonnige
Juli-maand van '46
de trommen, vlaggen
wapperden en een
brede rij militairen
paradeerde langs 'n
ere-tribune, waarop
enkele autoriteiten
stonden. Vooraan
de Franse president,
maar aan zijn rech
terzijde een kleine,
bruine man, met een
benig gezicht, diep
liggende, gloeiende
spleetogen, die daar
stond als de bevrij
der van Indo-China
van de Japanse over
heersing en die als
zodanig een schitte
rende hulde onder
ging. Hij was de
eerste politicus uit
het ontwaakte Azië,
die op legale wijze
door het volk als lei
der was gekozen en
nu aan het einde van
een koloniaal tijd-
monnik, met niets
van de allure, die
zijn ambtsgenoten in
andere landen ken
merkt. Hij draagt 'n
verfomfaaid khaky-
uniform, zonder
in feite vaak ware
zwelgpartijen zijn.
Ho Tsji Minh drinkt
thee zonder suiker
wat
en eet
droge
perk, in Europa als
vriend werd begroet.
Het was Ho-Tsji-
Minh, die men acht
jaar later Frankrijks
doodsvijand zou
noemen. De man, die
Frankrijk in een po
litieke crisis zonder
weerga kan storten.
Een man, uiterlijk
zo bescheiden als 'n
rang-onderschei,
dingstekenen. Als
journalisten hem
vragen omtrent zijn
persoon stellen, ant
woordt hij zacht„Ik
ben slechts iets, dat
voorbijgaat. Alleen
de toekomst telt!"
Hij is de soberste
gast tijdens de diplo
matieke diners, die
rijst. „Ik kan niet
eten, terwijl ik weet
dat mijn volk honger
lijdt", zegt hij. Zijn
doel, de volledige
onafhankelijkheid
van Vietnam één
van de drie verbon
den Indo-Chinese
staten, die Frank
rijk hein in 1946 be
loofde, bereikte hij
nimmer. Wel een
onbeperkte macht
als leider van de
communistisch ge
oriënteerde „tegen
staat". Was het dit
wat hij wenste
Minh als jong
tionnair.
revolu-
DE figuur van Ho Tsji Minh is onafscheidelijk verbonden met
het gehele Indo-Chinese drama. Voor een juist begrip moeten
wij hier even uiteenzetten welke positie Ho Tsji Minh precies in
neemt. Men moet weten, dat Vietnam een staat in Indo-China is,
die geregeerd wordt door de anti-communistische regering in
Saigon. „Vietminh" noemt men de communistische burger-oor
logspartij, welke streeft naar de heerschappij over geheel Viet
nam. Langzamerhand is men ook de niet-communistische oorlogs
partij met „Vietnam" gaan betitelen, terwijl Ho Tsji Minhs „te
genstaat" vereenzelvigd wordt met „Vietminh". Het staatshoofd
van Vietnam is de keizer Bao Dai. Zijn grote tegenspeler is uiter
aard weer Ho Tsji Minh.
UO TSJI MINH kent Parijs uit vroe
gere jaren nog zeer goed. Hij
heeft als steward op een schip de ge
hele wereld rondgezworven en zo
kwam hij ook meermalen in Parijs.
Hoewel opgevoed in de Confuciaanse
geest en afkomstig uit een familie
van keizerlijke ambtenaren, was hij
één der eerste nationalisten, die zich
rechtstreeks tegen de Franse koloniale
overheersers keerden. Was zijn ge
boorte-naam Ngoyen Ai-quok (het
geen betekent: „Die zijn land lief
heeft"), in zijn verzetstijd veranderde
hij zijn naam in „Tan Tan", wat wil
zeggen: „Die tenslotte zegevieren zal."
Naamsveranderingen als deze zijn in
het Oosten niets ongewoons. De Rus
sische machthebbers laten zich ook
aanspreken met hun revolutie-naam.
(Stalin b.v. wilde zeggen: Man van
staal).
Als Tan-Tan werd Ho Tsji Minh
door de Franse autoriteiten vervolgd
en daardoor zag hij zich genoopt op
een schip te monsteren. De grond
werd hem te warm onder de voeten.
Tijdens één van zijn reizen kwam hij
voor het eerst met de Marxistische
theorie over de uitbuiting der mensen
in aanraking. Alles wat hij hierover
hoorde of las, sprak de jonge en heet-
hoofdige nationalist geweldig aan.
Het lot beschikte het zo, dat Ho Tsji
Minh juist in Parijs zijn opleiding tot
overtuigd communist zou ontvangen.
Hij werkte in verschillende baantjes
in de Franse hoofdstad en ieder vrij
uur besteedde hij. om zich in de
stadsbibliotheken „Europees" te oriën
teren. Hij las boeken over staatkunde,
hij las de Franse klassieken, verdiepte
zich in werken over hypnose en spi
ritisme en werd op die manier lang
zamerhand een man, die in de vele
clubs van wereldhervormers, die er in
het Parijs van na de eerste wereld
oorlog waren ontstaan, een graag ge
ziene gast was. Hij debatteerde over
het zelfbeschikkingsrecht van de mens,
maar ook over het bestaan van een
hbger leven en over de waarde van
droom-uitleggingen.
Trots
WAN deelnemer aan menige discus-
1 sie, werd hy echter een verwoed
spreker op vergaderingen. Ook toen
klonk zijn stem reeds, de volledige
onafhankelijkheid voor zijn geboorte
land, Vietnam, eisend. Hij diende zelfs
een verzoek in die geest by de auto
riteiten in. Maar men nam zyn woor
den nauwelijks ernstig. Eerder was
men op een vreemde manier wat trots
op Ho Tsji Minh, die bewees, dat de
intellectuele jeugd uit de koloniën,
Parijs als werkterrein had uitgekozen.
Eens zou hy zelf naar de geest een
Fransman worden, zo geloofde men
toen nog....
Maar deze merkwaardige jongeman,
met zijn asceten-gelaat, zocht liever
contact met de communisten, die meer
dan wie ook, begrip voor het pro
bleem der gekleurde en geknechte vol
keren toonden. Ook Ho Tsji Minh ge
loofde in de communistische organisa
tie een weg omhoog te hebben gevon
den. Hij behoorde tot degenen, die de
cor™^uHistische partij grond
vestten en het duurde niet lang
of ook
Zal Mao Tse Toeng de grote toever
laat van Ho Tsji Minh blijven?
Tsjang: hulp aan de Vietminh.
het Kremlin begon zich voor de be
gaafde Oosterling te interesseren. Hij
dook plotseling, onder weer een nieu
we naam, in Moskou op, waar men
hem opleidde tot functionaris in de
dienst voor Oost-Azië. Vervolgens
verscheen hij weer in Achter-Indië.
Opstand
L-IIER begon feitelijk zijn leven als
praktiserend communist. Hij richt
te de ene sabotagegroep na de andere
op en schiep de Indochinese commu
nistische partij. In 1930 organiseerde
hij in zijn vaderland, Annam, een gro
te agrarische revolutie der arme rijst
boeren. Bewogen door de ellende van
deze mensen, die ontstaan was door
dat agrarische hervormingen uitble
ven. nam Ho Tsji Minh grote risico's.
Zelf leidde hij de opstand en
hij werd dan ook bij verstek ter
dood veroordeeld, terwijl er 'n
premie van 50.000 piaster op z'n
hoofd werd gesteld. De actie
van de boeren werd in bloed
gesmoord en de haat van deze
mensen tegen de Fransen steeg
even hoog als hun liefde voor
Ho Tsji Minh hun voorman.
Deze reisde intussen de wereld rond,
sprak oj> communistische
o,
munistische leiders en stak op vele
plaatsen het vuur van het verzet aan.
In Malakka scheen zijn weg te moeten
eindigen. De Britten, tegen wier kolo
niale overheersing hij heftig ageerde,
zetten hem in de gevangenis. Na twee
jaar was hij echter weer vrij man en
speciale koerier van Moskou. Hij ont
wikkelde zich tot een expert van de
Komintern, waar het betrof het on
dergraven van de opvatting, dat aan
het blanke ras de wereldoverheersing
was.
De Franse capitulatie in 1940 bood
deze man, die zich voortaan „Ho Tsji
Minh" (Licht-brenger) zou noemen,
de grote kans. Kort nadat de Franse
gouverneur van Indo-China min of
meer gedwongen de Jappen vrij
spel gaf in dit deel van de wereld,
ontbond Ho Tsji Minh zijn communis
tische partij in Indo-China en bracht
alle nationalistisch gezinde elementen
samen in een grote verband: „Het
Vietnamese Onafhankelijkheidsfront",
of Vietminh, en proclameerde de strijd
voor de bevrijding van Frans en Ja
pans fascisme.
Erkenning
DIJ het eind van Wereldoorlog n
nam de Vietminh de macht in In
do-China van de Japanners over en
maakte zich meester van de wapen-
voorraden in het land. Op 2 Septem
ber 1945 riep Ho Tsj'i Minh de repu
bliek Vietnam („Land van het Zui
den") uit. Deze republiek omvatte de
landstreken Tonkin en Annam. Keizer
Bao Dai werd afgezet, maar later als
regeringsadviseur opnieuw aangesteld,
Nationalistisch China erkende het
nieuwe regiem en hielp zelfs door wa
penleveranties. In Potsdam, waar de
groten over de verdeling van de we
reld confereerden, liet men het ont
wapenen van de Japanners in een
flink deel van Indo-China aan Tsjang
Kai Tsjek en Ho Tsji Minh over, dit
alles ondanks heftige Franse tegen
stand. Amerika besloot tot spoedige
erkenning van Ho's regering, die zich
inmiddels legaal gevestigd had. nadat
een volksstemming was gehouden.
Intussen echter werkten de Franse
diplomaten, geleid door Bidault, aan
de wederopbouw van de krakende
staat. Er gingen weer troepen naar
Indo-China en er kwam een rege
ringsvertegenwoordiger. Ho probeerdê
met de Fransen een overeenkomst te
bereiken en het kwam inderdaad tot
voorlopige verdragen, waarbij Viet
nam onafhankelijkheid zou verkrij
gen binnen het raam van de Franse
unie. Er volgde een staatsiebezoek van
de eens vogelvrij verklaarde Ho Tsji
Minh aan Parijs, dat het begin van
moeizame onderhandelingen werd.
Tot vaststelling van verdra
gen kwam het evenwel niet.
Daarvoor heerste er te veel on
enigheid in Frankrijk zelf. Ho's
laatste nota's bleven onbeant
woord en Frankrijk liet de wa
pens argumenteren.
Geen rebel
TOT Januari 1950 droeg de jungle
oorlog het karakter van de klas
sieke veldtochten tegen het kolonia
lisme. Voor Amerika, dat zich zijn on
afhankelijkheidsoorlog herinnerde, was
Ho Tsji Minh nog geen communisti
sche rebel, doch de belichaming van
de vrijheidswil van zijn volk. Men,
voelde sympathie voor de strijders in
de jungle, die zware verliezen leden
onder het Franse geweld. De zaak van
de Vietminh zou zeker verloren zijn
geweest, als Ho Tsji Minh zich niet
had gewend tot Mao Tse Toeng, de
communistisch-Chinese leider, wiens
legers de ene overwinning na de an
dere boekten. De Vietminhs kregen
wapens en voorraden. De Sovjet-Unie
en rood-China erkenden de regering
van Ho Tsji Minh en de Vietminh
werd als „Arbeiderspartij" naar com
munistische trant hervormd.
De strijd in Indo-China werd daar
door van 'n onafhankelijkheidsoorlog 'n
incident van betekenis voor de gehele
wereld. Naarmate Ho's rebellen terrein
wonnen, nam zijn populariteit in het
inmiddels argwanend geworden Ame
rika af. Tot Dien Bien Phoe, de con
ferentie van Genève en andere ge
beurtenissen, de aandacht van de ge
hele wereld zijn gaan trekken. Frank-
Minister van Buitenlandse Zaken,
Bidault, een der hoofdrolspelers in
het drama Indo-China.
I Advertentie)
treft men voortdurend aanwijzingen,
dat wijn ter versterking aan zieken
en herstellenden werd geboden.
Zo oud als de wereld zal de faam van
de wijn wel zijn. Meer dan veertig
jaren brengen wij de be
kende PLEEGZUSTER
BLOEDWIJN in de handel
waaruit tienduizenden
kracht en energie putten.
Waardevolle opbouwstof-
stoffen zijn aan een heer
lijke wijn toegevoegd.
Voor zieken en herstellenden een be
langrijke factor in het genezingspro
ces.
Voor ouden van dagen net dat op-
kikkertje dat ze nodig hebben
PLEEGZUSTER BLOED
WIJN werkt sterk bloed
vormend en zenuwverster
kend.
In het jachtige tempo van
vandaag ook voor U een
bron van extra energie.
Vraagt vandaag nog aan Uw apotheek
of drogist zo'n glas vol levens
kracht.
rsOOR onbekende oorzaak kwam de
heer J. M. B'.ankers uit Almkerk
met zijn motorfiets te vallen, waar
door hii een schedelbasisfractuur be
kwam. Tengevolge van deze verwon
ding is hij overleden.
rijk maakt moeilijke dagen door, dank
zij de man, wiens protesten men eens
als „dwaasheid" naast zich neerlegde.
Voor een groot deel van de Indo-
chinpse bevolking is Ho intussen een
nationale held geworden, om niet te
zeggen een afgod. Vooral aan de mo
rele steun danken de rebellen hun
eclatante successen. Vele boeren stel
len er een eer ln, hun leven te wagen
bij een sabotagepoging, gericht tegen
de Fransen.
Oom Ho
WEEL heeft Ho Tsji Minh ta dan-
ken aan de omstandigheid, dat hij
ondanks alle verering, een eenvoudig
mens is gebleven. Een ..Oom Ho" voor
de eenvoudigen, een idealist voor de
intellectuelen in zijn land.
Uit het voorgaande heeft men kun
nen begrijpen, dat Ho's daden voor een
groot deel door omstandigheden bui
ten hemzelf zijn bepaald. Hij. die de
onafhankelijkheid als het hoogste goed
beschouwt, is nu zelf weinig meer dan
een marionet van Moskou. Zal hij
deze tragiek zelf begrijpen? Of zal hij
een Tito van het Oosten blijken te
zijn, als de strijd militair is beslist? i
Hij heeft de hulp van rood-China
slechts aanvaard voorzover hij haar
nodig had en hij kón niet anders.
Wat denkt deze man? Nie
mand weet het, want zijn glim
lach is nog nimmer door een
mens doorschouwd.
Een Vietnamese patrouille dringt door het oerwoud. Vervolgers of ver
volgden? Broederkrijg of strijd tegen het verzet?
rpwee belangrijke onderdelen van het historische Abdijcomplex zyn op dit
A ogenblik in restauratie. Het éne onderdeel, de voormalige Abtwoning
met de bekende „leeuwenkooi", is grotendeels gereed en met het andere
gedeelte, de vroegere Statenzaal, is nog niet zo lang geleden begonnen. Het
was en is een zeer ingrRpende restauratie. Men begrypt dat, als men weet,
dat by de Abtwoning de zwaar beschadigde muren tot aan de bovenkant
van de bogen moesten worden afgebroken en dat de muur van de gevel van
de oude Statenzaal aan de Groenmarkt tot op de begane grond gesloopt
moest worden. Maar wie nu weer de Abtwoning met haar dak van leien
bekykt, die wordt getroffen door de zorgvuldigheid en het vakmanschap
waarmede deze restauratie is verricht.
gersteen. Ook de gewelven van de zes
FNE Abtwoning moet uit ongeveer
1500 dateren en zal zijn gereed
gekomen na de grote brand, die Mid
delburg in 1469 trof. Zij diende als
verblijfplaats voor de Abt van de
Abdij en in de volgende eeuwen, toen
het gebouw een andere bestemming
had gekregen, waren er nog duide
lijk de slaap-, zit- en eetkamer te
ontdekken. Deze drie vertrekken zijn
ook na de huidige restauratie ge
handhaafd. Er is één wijziging aan
gebracht, waardoor het middelste
vertrek, dat voorheen de grootste af
metingen had, even groot als de bei
de zijvertrekken is geworden. Vroe
ger liep dit middenvertrek nl. door
tot de achtermuur, maar nu is de gang
achter de zijvertrekken ook langs 't
middenvertrek doorgetrokken. Het
zal dus rtiet meer nodig zijn door het
middenvertrek te gaan, wanneer men
van het eene naar het andere zijver
trek wil. De afmetingen van elk der
kamers bedragen 8 bij 4 meter.
RAMEN EN INRICHTING
In de beide zyvertrekken zon de 3
brede ramen gehandhaafd. In het
middenvertrek komen steeds aan
de kant van het Abdöplein twee
brede en drie smalle ramen voor. In
de gevel op het Zuiden zijn enkele
nieuwe ramen gemaakt, die er vroe
ger niet waren. Als voornaamste over
weging heeft daarby gegolden, dat de
vertrekken wat meer licht en vooral
zonlicht dienden te hebben. In elk
der drie ruimten komt een eikenhou
ten zoldering, terwyi de muren wor
den bepleisterd. Boven ligt een grote
zolder, die door dakramen licht ont
vangt.
Zoals gezegd, moesten de muren
tot aan de bovenkant van de bogen
worden 9fgebróken. Voor het optrek-
kén van de nieuwe muren is gebruik
gemaakt van ledeéteen en Gobertan-
bogen zijn, op één veld na, volledig
vernieuwd. Achter de bogen loopt
ook nu een gang. De hekwerken, die
de bogen afsloten, zijn gespaard ge
bleven en blijven er ook staan, hoe
wel zij er oorspronkelijk niet geweest
zijn. De poort, die toegang geeft tot
de trap naar de drie vertrekken, is
vrij gaaf gebleven. In het gangetje
bleven twee kleine gewelven gespaard
Er wordt ter afsluiting van het
Abdijplein een nieuwe eikenhouten
deur aangebracht. De fraai ge
beeldhouwde naald, die vóór het
bombardement op de deur zat, is,
naar later bleek, gered kunnen
worden, al weet men niet door wie.
Deze naald is opgeknapt en zal
weer op de oude plaats worden be
vestigd.
DE WITTE TOREN
De bekende witte toren, die enigs
zins achteruit staat en aan de Abt-
Hrt verten ti o
JTINDELIJK WAS dan de dronkaard gestorven!
Het werd een schamele droeve begrafenis.
Niemand volgde zijn lijkbaar en slechts een nietig
bloemstukje dekte zijn kist. Dat was van zijn vroe
gere huishoudster, die betere dagen met hem ge
kend had.... Want vroeger, enkele jaren geleden
nog, was Dirk den Outer iemand geweest, die
meetelde in het villadorp waar hij woonde, iemand
die een vruchtbaar en arbeidzaam leven achter
zich had en van zijn geld leefde. Men keek met
ontzag naar hem op en de notabelen groetten hem
minzaam of beleefd, naarmate zij beter of minder
goed met hem bekend waren. Dirk den Outer was
toen een keurige verschijning, zoals hij door het
stadje wandelde, kaarsrecht nog, hoewel hij al
naar de zeventig liep, altijd tiptop gekleed en zijn
uiterlijk tot in de puntjes verzorgd. Op de socië
teit sprak hij niet veel, want den Outer was een
denker. Maar als hij iets zei, was het de moeite
waard naar hem te luisteren. Zijn oordeel over din
gen van de dag was helder en goed gefundeerd, en
hij wist het op bondige, puntige wijze naar voren
te brengen. Wanneer Dirk den Outer in die tijd
gestorven wastja, dan zouden velen zijn nage
dachtenis hebben geëerd, dan zouden er toespraken
op zijn graf zijn gehouden en ver in de omtrek zou
het gegeurd hebben van de bloemen, die als laat
ste groet aan een respectabel man gezonden zouden
zijn. Maar die twee verschrikkelijke laatste jaren
maakten Dirk den Outer tot een type, dat in het
hele dorp werd geschuwd en waarvoor de kinde
ren een straatje ommaakten, als ze hem in de ver
te zagen komen aanwaggelen. Geen dag was hij
meer nuchter en een landloper zou zich mogelijk
voor zijn gezelschap geschaamd hebben
Niemand, die van de plotselinge ommekeer wat
begreep. En het is van zeer intieme zijde, dat ik
toevallig zijn geschiedenis hoorde. Den Outer was
noo:t bepaald spraakzaam geweest, maar zijn huis
houdster kende hem in ieder geval als een vrien
delijk man, met wie zij uitstekend kon opschieten
fil r1? "aar nooit een onvertogen woord toevoegde.
Wel had zij, vóór de crisis in zijn leven kwam,
opgemerkt, dat er iets was, dat hem hinderde, want
hij kon vaak heel lang met een zorgelijk gezicht
in zijn gemakkelijke stoel bij het raam zitten, een
boek in de handen en steeds op dezelfde bladzijde
starend. Dat was het enige, dat zij aan hem gemerkt
tig haar gang gaan en zij had een zo grote vrijheid
dat zij zich geen betere betrekking kon wensen.
Er moest dan ook heel wat gebeuren, voor zij tot
het besluit kwam, den Outer in de steek te laten.
Het begon op de avond van de dag, dat zij, na een
week vacantie bij haar familie te hebben doorge
bracht, weer terugkwam. Het trof haar direct, dat
mer.eer den Outer anders was dan gewoonlijk. Hij
was nerveus en humeurig en zei haar, dat zij in
het kleine kamertje naast zijn slaapkamertje voort
aan geen voet meer mocht zetten. De sleutel daar
van bewaarde hij en hij eiste van haar, dat zij zich
stipt aan het verbod zou houden.
prak op communistische congressen, had. Overigens was den Outer met alïes tevreden
te Brussel. confereerde met com- Nooit mopperde hij over het eten, hij liet haar rus-
„Goed meneer", antwoordde ze, wat verwonderd,
„maar wie zal dat kamertje dan voortaan onder
houden?"
Toen was hij erg driftig geworden, zoals ze hem
nog nooit gezien had. En ze merkte, dat hij ook erg
naar sterke drank rook. Tóén al!
„Doet er niet toe", snauwde hij. „Bemoei je met
je eigen zaken. Ik zelf zal er wel voor zorgen! Je
blijft er uit, heb je dat begrepen?"
En toen ze niets zei en alleen wat verdrietig keek
was hij, waarschijnlijk omdat hij zijn eigen onre
delijkheid inzag, nog driftiger geworden, hij had
met de vuist op tafel geslagen. Dat deed Dirk den
Outer, die anders de ingetogenheid in persoon was!
Urenlang sloot hij zich vaak op in dat geheimzin
nige kamertje, zijn huishoudster hoorde hem daar
zonderlinge gesprekken voeren en meestal kwam
hij er rood en opgewonden weer uit, vrijwel altijd
stomdronken. Dan vloekte hij en schold hij, om
haar de volgende morgen, als hij zijn roes uitge
slapen had, schichtig als een geslagen hond, ken
nelijk beschaamd voorbij te sluipen.
Dirk den Outer werd een dronkaard en een
zonderling. Zijn kennissen raakte hij één voor één
kwijt. Want hij was wel permanent dronken, Hij
begon zijn uiterlijk schromelijk te verwaarlozen
en de enkelen die medelijden met hem hadden en
hem er over aanspraken, blafte hij op een derge
lijke manier af, dat ze voor goed gebrouilleerd
raakten. Zo stond hij in heel korte tijd helemaal
alleen. En toen hij nog bovendien achterdochtig
werd en zijn huishoudster de hevigste scènes maak
te, omdat hij haar ervan verdacht, tóch in het ge
heimzinnige kamertje te zijn geweest, kon ook zij
het niet langer bij hem uithouden. Het kleinste
liederlijkste kroegje, dat er aan de rand van het
dorp te vinden was, werd nu den Outer's dagelijks
toevluchtsoord. Daar zat hij aan een vet tafeltje,
staarde voor zich uit en mompelde dingen in zich
zelf, borrel na borrel drinkend. De laatste maan
den voor zijn dood ging het heel snel bergafwaarts.
Niemand zou in hem nog de deftige, rijke rente
nier herkend hebben, die vroeger tot de notabelen
van het villadorp behoorde. Men passeerde hem nu
in een grote boog en de kinderen ontweken hem
angstig. Tenslotte stierf hij een ellendige dood.
Toen de kastelein van het obscure kroegje hem
al een paar dagen gemist had, en men hem ook
niet in het dorp had gezien, waarschuwde deze de
politie. Men ging eens op onderzoek uit en men
vond hem dood op de drempel van het kamertje.
Een beroerte, veroorzaakt door overmatig drank
misbruik had een einde aan dat zo rampzalige le
ven gemaakt. Men zweeg over wat men daar vond.
Maar van een intieme kennis kwam ik het vol
gende te weten. Dirk den Outer had nog een zoon
gehad. Een jongen die niet had willen deugen. Een
tikje lichtzinnig, een echte losbol. Misschien niet
kwaad, maar in ieder geval vreselijk oppervlakkig
en luchthartig. Als student een mislukking Die
het tenslotte zo bont maakte, dat Dirk den Outer
een paar jaar na de dood van zijn vrouw, hem het
huis verbood. En die toen zo'n beetje de wereld
rondzwalkte en niet verzuimde als een soort ran
cune, zijn vader op de hoogte te houden van iijn
vaak ellendige omstandigheden.
Totdat tenslotte het bericht kwam, dat Dirk den
H,.61" brak. Zijn zoon was ergens in de
achterbuurten van New York door een revolver!
schot van de politie gedood. In zijn hart was hij
altijd van hem blijven houden. En nu verweet hl
Het'maakte van .he™ had afgetrokken
xiwi maaKie hem tot een zonderling en een dronk.
aaid. In het zijkamertje verzamelde hij alle her-
d en,!slnjSeeugdaan Z°t°ïMe" VOnd -Peefgoedhun
aiens jeugdeen tol. een stoommachine een
toverlantaarn, een teddybeer, alles vlrmSedelilk
van de rommelzolder gehaald. Er lagen til van
kaboutertjes éne{i tekencahi.ei:s met tekeningen van
Kaooutertjes en beesten, huisjes en bomen gebrpk
e?.n kle"te.r di® "laken kan. Aan de muur
i k kleine Henk op hobbel
paard. lachend op vader's knie, in een zandbak
aan het strand Overal stond de kleuter op met
een lachend, blond jongenskopje. Met deze herin
neringen om zich heen had Dirk den Outer zich
der »e!aan°eS ge ronken en hÜ was er aan ten on-
En in het kamertje was hij als een dronkaard
gestorven Hij kreeg een schamele, droeve begra
fenis. Men wilde hem niet meer kennen en dus
volgde niemand zijn lijkbaar. Er was één nietig
bloemstukje, van zijn vroegere huishoudster
woning grenst, ondergaat eveneens 'n
restauratie. Het dak werd er al op
gebracht, bij de bouw van de Prov.
Bibliotheek, maar verder moet er
nog heel wat gebeuren. Het oude ge
welf beneden was niet vernield. Op
de verdieping wordt een. grote wijzi
ging aangebracht. Men had daar nl.
bij een vroegere restauratie het ge
welf naar boven doorgetrokken, maar
deze onjuistheid zal nu weer onge
daan worden gemaakt: het oude ge
welf wordt in ere hersteld en daar
boven wordt een vloer gelegd. Op
deze wijze ontstaan twee vertrekken
van 5 bij 5 meter boven elkaar. De
stenen beren ondergaan een vernieu
wing en allerlei ornamenten, die er
niet op hoorden, worden verwijderd.
Bovendien wordt getracht de niet
fraaie grijze steen, die uit de toon
valt, te vervangen.
DE VROEGERE STATENZAAL
Velen, zullen zich herinneren, dat
de vroegere Statenzaal uit twee vleu
gels bestond, één met de gevel naar
de Groenmarkt, de andere naar het
Abdijplein. Een groot geluk is, dat
de oude kelder onder de Groenmarkt
vleugel, die uit de 13e eeuw dateert
en met de kolommen en merkwaar
dige gewelven een bezienswaardigheid
vormde, nog intact is. Een bom ver
nielde in 1945 wel een deel ervan,
maar dit kan worden hersteld. Mo
menteel staat de kelder vol water,
maar dat is alleen van de regen. De
gevel echter kon niet worden behou
den, ondanks de pogingen daartoe
door middel van stangen.
Die zou op een gegeven moment
zijn ingestort. De muur werd tot op
de kelderzolder afgebroken en wordt
geheel nieuw opgetrokken, waarbij
voor een belangrijk gedeelte oude
stenen gebruikt kunnen worden. De
storende grijze steen, die de gevel te
druk maakte, keert niet terug. De
ramen komen weer op de oude plaats.
De Statenzaal als zodanig 22 bij
7.5 m. ondergaat weinig wijzi
gingen, terwijl drie daarboven gele
gen hebbende fraaie zalen (welke als
commissiekamers werden gebruikt)
ook terugkeren. Dat is eveneens het
geval met de gangen boven de Kloos
tergang, al staat nog niet vast, of
hiervan vertrekken zullen -worden
gemaakt.
DE ABDIJVLEUGEL
In grote trekken zal de andere
vleugel aan de Abdij op dezelf
de wijze worden gerestaureerd. Ook
hieronder ligt een kelder uit de 13e
eeuw. Deze is echter voor een deel
ingestort, doordat het gebouw er op
is gevallen na het bombardement op
17 Mei 1940. Er is slechts eén stuk
van over, maar het is de bedoeling
ook hier weer alles in de oude toe
stand te brengen. Voorheen diende
deze vleugel als zaal voor Ged. Sta
ten en als koffiekamer.
Voorlopig worden beide vleugels
als twee lege gebouwen hersteld. De
mogelijkheid wordt opengehouden er
later* op eenvoudige wijze en zonder
schade aan het geheel tussenmuren
in aan te brengen. Dit zal pas kun
nen geschieden, als vast staat welke
bestemming de gebouwen krijgen. Zo
als bekend ligt het in de bedoeling in
de complexen Rijksdiensten onder te
brengen, maar hoe precies de inde
ling zal worden, is nog niet bekend.
(Ad ertentle)
schaafwondensenrammen ontvellingen
Uitsluitend bij Apothekers en Drogisten
RIJENSE K. J. M. .V.
BESTAAT 40 JAAR
Tivee dagen feest
Op 19 en 20 Juni a.s. zal het feest
zijn in Rijen. De Jonge Middenstand
zal dan op een waardige wijze zijn
20-jarig bestaansfeest vieren.
Zaterdag 19 Juni zal dit geschieden
in eigen kring met een feestvergade-
ring, terwijl tevens aan al'.e leden met
hun dames en aan de genodigden een
sublieme koffietafel zal worden aan
geboden. Deze avond zal gesloten
worden met, een gezellig onderonsje,
waar vanzelfsprekend alle mogelijke
middenstandsproblemen worden aan
geroerd.
ATHLETIEKMEETING
Zondag 20 Juni komen uit alle de
len van het land de KJMV-ers toe
gestroomd. om elkaar op het gebied
van de athletiek te meten. Reeds nu
is een groot aantal deelnemers inge
schreven. hetgeen niet te verwonderen
is want, de prijzen zijn enorm.
De ontvangst zowel aio het 's avonds
te houden bal is bi.i de voortvarende
Riiense KJMV in goede handen.