Enkele millioenen verdwenen in een bodemloze nut me Bouwbedrijf in gevaar AT EEN ONDERLIJKE ERELD OXO SOEPEN o&ötn de. ivéi veziozj»t/ RADIO Het Huis van Leven en van Dood TWEEDE BLAD VRIJDAG 4 JUNI 1954 We zitten vast in tal en last OnzT tweede vaders klagen DE KOP wordt gevormd door een j gedeelte van een gedicht van Vondel, dat nu nog staat boven de ingang van het Amsterdamse wees huis. Ik zat eraan te denken, toen ik zat te overwegen op welke wijze ik het onderstaande onderwerp zou behandelen. ER IS geen enkele gemeente, waar men veel bouwt, of er is een tekort aan verschillende soorten arbeiders voor het bouwbedrijf. DE BOOR GING STEEDS DIEPER.... TELEURGESTELDE BOEKHOUDER DEED OPLICHTER STRUIKELEN GOLDEN MIDWAY rookgenot - rookvoldóening „Groots werk Ongegrond verwijt DE gereserveerdheid van „Het Vrije Volk" ten aanzien van het Bisschoppelijk Mandement, wel ke we mochten constateren, is he laas verdwenen. De aanval van een anonieme katholiek vanachter een liberale borstwering wordt in ex- tenso overgenomen en tevens tot hoofdargument gekozen in een ar tikel, dat het Mandement verwijt een deugdelijke motivering voor de afwijzing van het lidmaatschap der P. v. d. A. te missen. Terwijl de pagina's 44 en 45 van het Mande ment een korf vol argumenten be vatten zoals: verzwakking van on ze christelijke invloed op staatkun dig gebied: de P. v. d. A. kan niet vanuit het christelijk beginsel wer ken en ze wordt overheerst door een levenshouding, die niet wil we ten van beginselen en idealen, welke voor de Christen heilig zijn: steun in openbare lichamen aan de stre vingen van het Humanistisch Ver bond: het banen van de weg tot een grotere aansluiting van de katholie ken bij de socialistische vakvereni gingen, de socialistische pers en ra dio. Pioniers Verwarming estie Lu- zeer in- '54). Dat zijn ar- nisme en mij ge- Neder- tem" 14- niet over over oïi- maar ge- e van de ammerlijk ieke zijde end), dat lijk door idehelper- iende te oveel be- nihilisme. het geval humanis- levensbe- te hebben voor de duidelijk at anders, niet met vel spijtig, Erasmus Diens uit- el oud. er al-of- te" levens iet 'n even- humanis- steek te al uitge- 'ison geeft |iiedenis en verschil- rerpen heb fen. het hart: opvatting, lie van le- Intus- natuurlijk te spre- eschouwt". die in de teelt-tabak noemen!? TERPALEN i uur: The Onsterfe- mse Opera r: Tarzan's uur: Ik en 7.30 uur: ur: Meneer uur: The Onsterfe- uw 3 uur: te Adelaar. De werkloosheid is in 1953 en de eerste vijf maanden van 1954 sterk naar beneden gegaan. Tot heil na tuurlijk van hen die werken willen en tot, groot voordeel van de open bare kassen, die minder hebben uit te geven aan „werklozen-steun." Allerlei statistieken van allerlei in stellingen worden ons voorgehouden hoezeer de werkloosheid gedaald is. En men vraagt zich reeds at, of de voortdurend stijgende emigratie naar Canada en Australië wei nodig is en er zijn zelfs beschouwingen geleverd, of het wel verantwoord is. Mij dunkt, dat de gegevens over de werkloosheid nog te weinig ze ker zijn te geven om daaruit nu min of meer wetenschappelijk aandoen de richtlijnen te construeren. Vast staat, dat in menig bedrijf, in menige grote stad, in menige streek al duidelijk voelbaar is, dat er een tekort aan bekwame arbei ders is. Over dit onderwerp willen we alleen spreken voor wat betreft de Bouwnijverheid. Dat is ook begrijpelijk. Want dank zij minister Witte wordt er sinds midden 1953 hard gewerkt om per jaar minstens 60.000 woningen klaar te krijgen. Tot heden gelukt dit en als het zo doorgaat, zal er in 1954 een aantal ver boven de 60.000 klaar komen. In de ogen van velen ook van mij is het tekort aan woningen vijand no 1 van onze maatschappe lijke verhoudingen. Het is te hopen dat er met dezelfde drift minstens tot 1956 zal doorgewerkt worden. Maar men moet niet vergeten, dat onze groeiende bevolking naast wo ningen ook nodig heeft: meer scho len, meer ziekenhuizen, meer bu reaux voor politionele doeleinden, meer of grotere gebouwen voor ad ministratie enz. enz... Meer brug gen, meer en brede wegen, meer rioleringen, gas- water- en electrici-, teitsleidingen, verbeterde bestratin gen enz. enz. Voor al die werkzaamheden Wor den mensen gevraagd, die er goed waarneembaar niet zijn. Blijkbaar blijft voorlopig voor minister Witte het tekort aan wo ningen vijand no. 1. En men heeft nu kunen lezen, dat bij het bouwen van andere benodigheden willen gaan regulariseren.... weer een ander en mooier woord voor „aan banden leggen".de toestemming tot bouwen een beetje langzaam uitgeven. Juist met zo'n bericht be grijpt men dat zonder statistische gegevens het tekort aan arbeiders in het bouwvak voelbaar is gewor den. Trouwens in kleine gemeenten, waar men elkaar kent, weet men, dat allerlei bouwerij maanden ach terblijft, omdat er maar een-derde der metselaars, de helft der tim merlieden, geen stucadoors werk zaam zijn. Toen men in 1946 begon met de herscholing van allerlei werklozen en uit Indië terugkerende militairen tot metselaars, timmerlieden, sme den, was er in de wereld der aan nemers nogal verzet tegen deze me thoden, die nog minder dan half was-werklieden gaven. Mij dunkt, dat nu menig aannemer blij is, dat hij nog beschikken kan over deze werkkrachten. En waarschijnlijk zal menig bouwvakpatroon zoveel mo gelijk deze werkkrachten nog ver der technisch bekwaamd hebben. Enige weken geleden las ik in een vaktijdschrift van de aannemerswe reld een klaaglied, dat de arbeids beurzen allerlei onbekwame werk lozen naar de bouwnijverheid toe zonden. Dachten die aannemers, dat er op de arbeidsbeurzen nog vak bekwame arbeiders staan ingeschre ven? Wat een utopie! En het is toch zo, dat in deze tijd van zware bou werij tientallen procenten van het benodigde personeel, de losse, de zware, de niet-onmiddellijk-vakbe- kwame arbeid verrichten moeten. Er. gelooft men niet, dat onder deze toegewezen werklozen zich nog ve len bevinden, waarvan met een beetje organisatie, de noodzake lijke efficiënte arbeid te verkrijgen is? Men kan nu eenmaal niet de weg van de minste weerstand be wandelen en moet zich we] moeite getroosten opleiding te geven aan dat personeel, dat wel werken wil doch in het vak niet direct thuis is. JTR IS in dit vak een reusachtig tekort aan stucadoors, loodgie ters, goede metselaars, goede tim merlieden, beton-vlechters, gasfit ters. Dit kan men in ieder weekblad iedere week lezen. En de aanne mers troggelen met steeds hoger gaande extra-lonen de vakbekwa- men van elkaar af. zodra aan hen een opdracht tot werk is verleend. Deze moeilijkheden zouden vaak per gemeente of per streek door samenwerking kunnen worden op gelost. Maar zo ver is men nog niet en de concurrentie is groot gewor den. Niettegenstaande die concur rentie ligt menigmaal de prijs per M3 bouwwerk hoog, omdat zo hoge lonen betaald moeten worden. Maar de vraag naar vakbekwamen blijft en zal blijven, omdat de van de ambachtscholen komenden vaak juist niet die vakken kiezen, waar aan behoefte is. Leest men of hoort men, per gemeente of per streek ooit hoe dit vraagstuk in eigen kring tot oplossing gebracht kon of moet worden? Men zit vol zorgen op het ogenblik en gunt zich geen tijd te overwegen wat er in de naas te toekomst te doen is. Dit laat men aan de overheid over. En deze pro beert door eigen initiatief met de oprichting van ambachts scholen het in de toekomst nog meer voelbare tekort te be tri.jden. In de kringen van de aannemers is er al leen een hier en daar sterk, een hier en daar zwak pogen door het leerlingenstelsel vakbekwaamheid aan te kweken. De angst door het ministerie van wederopbouw ge propageerd, dat men voorzichtig moet zijn met de aanwerving van nieuwe krachten in de bouwwe reld, lijkt mij onredelijk ten aan zien van wat men nu meemaakt: het uit het bedrijf verdwijnen van vele ouderen in de pensioengerech tigde leeftijd. Al zal het optimisme van minis ter Witte om in 1960 het tekort aan woningen ingehaald te hebben, ook bewaarheid worden.... er blijft in volgende jaren in de bouwnijver heid (op alle gebied) nog zoveel te doen voor de bouw van nieuwe wo ningen. nieuwe militaire gebouwen, nieuwe burgerlijke dienstgebouwen, dat nog tientallen jaren na 1960 veel werk gepresteerd zal moeten worden. het vraagstuk bij de bouwnijver heid is minstens even dringend als bij tientallen nieuwe en oude industrieën. De omschakeling van werklozen naar de vakken der bouwnijverheid zal de mogelijkheid scheppen het getal der werklozen nog meer te verkleinen. Met cijfers en statistieken, met voorspellingen voor de eerstvolgen de jaren komt men er niet. De bouwnijverheid ral zelf in de eerste plaats de handen uit de mouwen moeten steken om eigen vakbe kwaam personeel te kweken. B o. Z. IR. J. OXO „CHICKEN" - OXO VERMICEUISOEP - OXO TOMATENSOEP OXO CHAMPIGNOHSOEP - OXO IUUEMHESOEP J^EN petroleumbron, die op een diepte van 12000 voet wordt aangeboord, is een ongewoon verschijnsel. Slechts zelden hebben petroleummaatschappijen bronnen geslagen die deze diepte bereikten. Vandaar dat de deskundigen hun adem in hielden toen een zekere George Vasen in Wiggings (Mississippi, U.S.A.) de wereld ter kennis bracht, dat hij meer dan 20.000 voet diep liet boren, om de olie naar boven te brengen. Advertentie) tussen licht halfzivaar f"\FSCHOON er geen andere bronnen waren in de omgeving van Wig gins. hield Mister Vasen staande dat er een reusachtige ..oceaan van olie" onder de stad lag. een eindeloze zwar te poel die zich 1000 mijl ver uitstrek te tot Pennsylvanië In en om Wiggins werd Vasen be wonderend nagekeken omdat hij eige naar was van een watermeloenenveld, een grote veekoopman was en een schitterende auto bezat en ook nog een stal vol raspaarden. Vasens naam werd ook met eerbied uitgesproken verder noordwaarts. Zijn gemakkelijke manier van spre ken overtuigde er honderden mensen van, dat zij er alle belang bij hadden het omringende land te huren tegen 300 dollar per are. Een 80-jarige fabrikant uit Wiscon sin stortte meteen tweehonderd dui zend dollar in klinkende munt; een man uit Chicago stortte een som van zeshonderd duizend dollar. HET PALEIS BIGGELAAR CO. N. V. ROOSENDAAL Tot onze spijt moeten we'vast stellen, dat de heer Joan Willems in zijn radiorede, in welker pathe tische bewogenheid we zeker en klank van echtheid hebben be luisterd, op deze argumenten ook in het geheel niet inging. Terwijl hij met verwijten aan anderen voor de dag kwam, welke geen hout snij den. Zo het verwijt, dat het Man dement plotseling uit de lucht kwam vallen, terwijl het toch al lang aangekondigd was. Zo het ver wijt, dat de K.V.P. tot aan de op roep van de Kardinaal nimmer een heidsbesprekingen had gewild, ter wijl het aldus is, dat de Werkge meenschap slechts wilde praten over een contact hoven de partijen, waarmede de K.V.P. haar bestaans grondslag moest opgeven. Zo het verwijt, dat de boodschap, welke de daden van het verzet nalieten, thans zou moeten worden verloochend, terwijl het Mandement nadrukke lijk spreekt over groter openheid en breder contact, doch dan van de ei gen groepering uit. Zo het verwijt, dat de andere katholieken terug schrikken voor een „nieuwe we reld", terwijl toch heel het katho lieke organisatieleven zich inspant om mede vorm te geven aan nieu we verhoudingen en een sociale herinrichting der samenleving. was, dat men nimmer mocht ver werpen. Pionieren is op-zich geen ver dienste. Het kan ten goede, het kan ten kwade uitvallen. De historie toont, dat het voorgaan van de en keling vaak verfrissend heeft ge werkt, maar ook brede scharen op dwaalwegen heeft gevoerd. En de Bisschoppen, wier verantwoorde lijkheid nog wel wat zwaarder weegt dan die van een kleine groep vooruitstrevende intellectuelen, kunnen beter het geheel overzien, dragen kennis van veel meer feiten dan de enkele gelovige, die hun be slissingen niet altijd ten volle kan begrijpen. Onwillekeurig dringt de vergelij king op met het geval van de pries ter-arbeiders in Frankrijk, waarbij ook sommigen verbijsterd hebben gestaan over een getroffen besluit. Nu meer bekend is omtrent feiten WASEN'S verslagen omtrent de mo- gelijkheden van de ontdekte olie bron werden steeds sensationeler: „nooit tevoren in de geschiedenis van de olie deed iemand het werk dat wij thans doen. Al de petroleummannen spreken over onsOnze poging komt allen ten goede en niet alleen maar weinigen die de kleine man er buiten willen laten" Dat alles klonk zo overtuigend nat een investeerder, een boekhouder uit Chicago, besloot zijn zaak voor tien duizend dollar te verkopen, en zich uitsluitend met de petroleumzaak te gaan bezig houden. Hij trok naar Wiggins, hem werd een fijne woning beloofd, en een goed betaalde job bij de nieuwe maat schappij. De gewezen boekhouder kreeg ech ter een teleurstelling te slikken. In plaats van het beloofde „paleis" wei de n hij en zijn vrouw in een soort van hut ondergebracht: de operaties in en om de oliebron werden door gewapende mannen beschermd. Toen de gewezen boekhouder ein delijk tot het terrein werd toegelaten, zag hij iets dat hem nog meer ont stelde dan zijn „paleis dat een hut was" ROTS. GEEN OLIE... £)E REDE was verduld van het be sef ener zelf-gekozen roeping als pionier en experimentator, zon der er oog voor te hebben, dat pio nieren en experimenteren ook ge- cn achtergronden, prijst heel het ka- leid dient te worden door trouw en tholieke volk de wijsheid der gees gehoorzaamheid aan het door de telijke leiders. Heilige Geest aangestelde gezag. Sehaepman, Ariëns en Poels, allen bouwers van eigen katholieke orga nisaties, hebben bij al hun pogin gen, successen en mislukkingen, toch steeds houvast blijven zoeken bij de Kromstaf. En al mocht hun persoonlijk oordeel in bepaalde ge vallen misschien anders zijn uitge vallen, zij wisten, dat de saamhorig heid met de Bisschoppen een goed Wij sluiten ons tenslotte gaar ne aan bij de hoop, „dat over alle verschil van mening heen Katho liek Nederland in de dagen van het naderende Pinksterfeest één zal zijn in het gebed, opdat uit de moge lijkheden van het ogenblik de be slissingen zullen voortkomen, die voor Kerk en Vaderland het beste zijn" DASTOOR Timmerman, Ne derlander van geboorte en thans werkzaam te Auck land in de Ver. Staten, kon dit voorjaar in zijn parochiekerk bekend maken: „Dit jaar houd ik geen collecte voor de ver warming, want er is geen ko- lenrekening." Pastoor Tim merman heeft namelijk vlak bij zijn kerk een onuitputtelij ke warmwaterbron ontdekt, die gratis zorgt voor de ver warming van de Kerk en pas torie. Kort na zijn aankomst in Rotorua begon pastoor Tim merman met de aanleg van een tuin. Toen hij échter wat dieper groef spoot er stoom de grond uit en had hij een kuil met kokend water. Er staat grote druk op het water, zodat na aansluiting op de centrale verwarming van Kerk en pas torie er zelfs geen pomp aan te pas hoeft te komen. Hij ge bruikt het water ook voor huishoudelijke doeleinden, want het is zo heetdat er op gekookt kan worden. Ruil £EN Zwitserse b»« in buurt Zagen ze aan het uiteinde van Freiburg: bekijkt dieven in o soorten. Er zijn sommige misdadi- VclIT ll0t kOOld 00IT 01*101] 6 IÏ10L gers, die nog niet zo heel diep zjjn v0Jnende inhoud: „Wilt U gezonken. Pas geleden werden bij hem 30 volwassen kippen gestolen, hier een pakje sigaietten aan Maar de volgende nacht bracht de kincjen? Dank U"- Aan het dief door zijn onru 'g geweten voortgestuwd eenzelfde aantal verzoek werd Voldaan, kuikens terug in het hok. Politie CEDERT het begin van het jaar zijn 1,198 leden van de Oost- Duiste Volkspolitie, waaronder 85 commissarissen, naar West-Ber- lijn uitgeweken. Het moet daar om verschillende reden een flinke bende zijn. Op de eerste plaats, omdat de politie gaat lopen en de misdadigers vrij spel krijgen. Op de ttoeede plaats omdat agenten gewoonlijk niet voor elk akke fietje de benen nemen. Televisie C" VEN iets technisch er tussen door om goed uit de hoek te komen: De Zwitserse televisiedienst heeft de voorbereiding voltooid voor de uitzendingen van 8 Europese landen. Dat wil nogal wat zeggen, wanneer men deze mededeling even geheel doorziet. Want in feite is hiermee de verbinding voor televisie-uitzendin gen tot stand gekomen van Rome tot Kopenhagen. Handig EEN TOUW uit een van de ramen van de o;evanpenis: in het Amerikaanse Raleigh bracht de hele omgeving in rep en roer. Men dacht aan een ontsnappingspoging. Maar toen omwonenden gingen kij- Systeem £IPPEN en kuikens vormen thans Nood TN HET dorp Guevennatten in de Elzas zal de noodklok voortaan ook *»en gesprek in de betere j^en ajs belasting-ontvanger het café's te Q. De oorzaak daarvan is ^orp nadert. Om roesten van de klok de methode, die een knaapje dacht voorkornen is het nodig eens te te kunnen toepassen om goedkoop iUiden. Maar oorspronkelijk is het aan „poeletjes" te komen. Hij plant- 1*4- FAE boren brachten van 17.000 voet diepte geen olieachtige stof naar boven, maar droge, harde rots. Toen Vasen weigerde een analyse van de rots te laten verrichten, vroegen de boekhouder en zijn vrouw hun geld terug. Toen zij dat niet kregen, wend den zij zich tot de politie. De politie ontdekte dat Vasen reeds vroeger veroordelingen had opgelo pen wegens oplichterijen. De politie ontdekte tevens dat niet minder dan 600 kleine investeerders tezamen een som hadden opgebracht van twee en half milloen dollar. Al dat geld was gestort in de bodemloze oliebron va/i mister Vasen. Een federaal gerechtshof in Chicago oordeelde Vasen schuldig aan bedrie gerijen en veroordeelde hem tot vijf jaar celstraf en een boete van 25000 dollar. Ariv*»rTent ei te veertien kippen met de kop in de grond en hoopte, dat ze flink zouden uitbotten. Maar het scheen niet de allerbeste kwaliteit te zijn, want de kippen woelden zich tel kens los en liepen als razenden weg. ..Gebeurd", zeggen de café-heren en drinken bespiegelend een glas bier. Muziek EDERT een jaar musiceert in het brave Weert een fanfare, die geheel bestaat uit leden van één familie: de Van Doorens Fan fare. Daar hebben wij het wel eefis Trtêer waarderend over ge had. Maar nu is het gezelschap- aan een radio-uitzending toe (op 12 Juni). Nu moet J-US even aan de balk, dat de familie kan terug zien op een rijke muziektraditie, want een der voorouders van de Van Doorens was staf trompettist van Napoleon. Dat fijne blaaswerk zit dus in de aard. Warmer ETEN BRITS fabrikant heeft in uit zicht sresteld dat hij mantels gaat maken van blik. Die zijn warmer dan bont, meent de optimistische man. Er is één klein nadeel, dat hij nog moet zien op te lossen: De man tels plooien niet zo gemakkelijk. een noodklok en om een beetje in de stijl te blijven, besloot men de belastingontvanger te promoveren tot plaatselijke ramp. Titels ]\/JEER dan 4.000.000 Russische vrouwen hebben de „Orde van Moederglorie" en de „Medaille voor het Moederschap" ontvangen. Aan 41.000 vrouwen is de titel „Moeder heldin" verleend. Waarnemers vra gen zich met betrekking tot die laat ste af, wat voor beroerde kindertjes men in Rusland wel moet hebben. „Sorry beste kerel mag ik even 't zout?" ZATERDAG 5 JUNI 1954 HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gewijde muz. 7.45 Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Rep. 8.20 Gram. 9.00 V. d. huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.00 V. d. kleuters. 10.15 Amus. muz. 10.32 Gram. 11.00 V. d. zieken. 11.45 Gram. 12.00 Angelus 12.03 Gram. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Amus. ork. 14.00 Boekbespr. 14.10 Gram. 14.40 Or- kestconc. 15.00 Kron. v. letteren en kun sten. 15.40 Klein koor. 16.00 Metropole- ork. 16.30 De schoonheid v. h. Grego riaans. 17.00 V. d. jeugd. 18.00 Idem. 18.15 Journ. weekoverz. 18.25 Lichte muz. 18.45 Buitenl. correspondenties. 19.00 Nws. 19.10 Gram. 19.20 Van het Binnenhof. 19.30 Gram. 20.25 De gewone man. 20.30 „Licht baken". 20.50 Gram. 21.00 Gevar. progr. 21.50 Act. 22.00 Gram. 22.30 Wij luiden de Zondag in. Aansluitend: Avondgebed en lit. kal. 23.00 Nws. 23.15 Nws. in Es peranto. 23.22-24.00 Kamerork. en soliste. HILVERSUM II, 298 M. VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.33 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.55 V. d. vrouw. 9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 V. d. ar beiders in de continubedrijven. 11.30 Oude muziek. 12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Gram. 13.00 Nws. 13.15 VARA-Varia. 13.20 Hammond-orgelsp. (In termezzo: Verkeersflitsen). 13.45 Sport- praatje. 14.00 Gram. 14.25 Drents progr. 14.50 Dansmuz. 15.15 Gevar. progr. 16.10 Kamerork. en solist. 17.00 Radioweek- journaal. 17.30 Dansmuz. 18.00 Nws. en comm. 18.20 Gram. 18.30 „Invasie in Nor- mandië", klankb. 19.00 Artistieke staal kaart. VPRO: 19.30 „Passepartout", caus. 19.40 „Het Boek Handelingen", caus. 19.55 „Deze week", caus. VARA: 20.00 Nws. 20.05 Gram. 20.20 „Dag van het Vrije Lied", 21.00 Cabaret. 21.45 Socialis tisch comm. 22.00 Amus. muz. 22.30 „Een Rubens op drift", hoorsp. 23.00 Nws. 23.15 Uitslag prijsvraag. 23.20-24.00 Gram. BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Ra dio-Almanak. 14.30 Gram. 15.15 Gram. 15.45 Accord, muz. 16.00 Gram. 16.15 Accord, muz. 16.30 Gram. 16.45 Engelse les. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 Liturg, gezangen. 17.30 Viola d'amore en orgel. 18,30 Gram. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.45 Omroep-Ommeganck. 21.15 Volkszang. 22.00 Nws. 22.15 Verz. progr. 23.00 Nws. 23.05 Dansmuz. 23.40-24.00 Zigeunermuz. BRUSSEL. 484 M. 12.00 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Verz. progr. 14.15 Gram. 14.30 Operamuz. 15.30 Verz. progr. 16.30 Lichte muz. 17.00 Nws. 17.15 Lichte muz. 17.30 Jazzmuz. 18.45 Accord, muz. 19.15 Gram. 19.25 Idem. 19.30 Nws. 20.00 Gram. 20.15 Chansons. 20.45 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15 Gevar. muz. 22.55 Nws. 23.00-23.55 Gram. door ALAN SULLIVAN 34) Hij zweeg en keek verwonderd naar Dimitri. die zijn gastvrouw in geër gerde verbazing aanstaarde. Bunny ving die blik op en kreeg een schokje. Wat was er intussen met die twee? Hij moest aan de man met het wassen ge zicht denken en het maakte hem ver metel. „Wel, moeder B.. we kennen u het record toe voor de eeuwige jeugd Ie- deeren zegt, dat u in al die jai'en geen steek verouaera bent „Ik dank je, Bunny", zei ze vrolijk, „hoewel ik veranderd bèn. Het schijnt vanavond complimentjes te regenen en ik wordt bepaald ijdel." „Nu, het is een feit en geen ver beelding. Hebt u dat geheim ergens in Hertfordshire ontdekt?" Hij wierp de bom met een lach en zag meteen de uitwerking. Anthea hield de hand voor de mond om een uitroep te smoren. Dimitri keek hem ijskoud aan en Hector zag vuurrood. Mrs. Baxter was de enige van het „Monk's Mount-stel" die kalm bleef. Maar ook zij zag wat bleek. Ze slaag de erin te lachen „Beste jongen, houd je me voor zo ijdel?" Het was handig, want daar kon hij niets op zeggen. Niet, dat hij nog wat had willen zeggen na zijns inziens de roos zo goed te hebben getroffen! Di mitri begon haastig "een heel verhaal tegen Sir Joshua over autosport in Bulgarije. Hector praatte tegen An thea en voor het moment stond Bun ny buiten het gesprek, zeer tot zijn voldoening. Na een tijdje hoorde hij mrs. Baxter Absaloms naam noemen. „Juffrouw Darvil's stiefvader en een merkawaardig man. Hij is kluizenaar en geleerde. Ik zie hem meestal als ik bil Anthea logeer." „Ik hoop hem dan ook eens te ont moeten", zei Sir Joshua; „ik heb grote eerbied voor de wetenschap. Woont hij bij Hertford?" „Ja. en ik kom er ook wel van tijd tot tijd", mengde Dimitri zich in het gesprek; ..van wetenschap heb ik geen verstand, maar ik schiet er vette pa trijzen.' „Ik ken heel veel geleerden. Welke tak bestudeert mr. Absalom?" „Anthropologic. nietwaar. Hector?", vroeg mrs. Baxter unel en zonder aar zelen. Hij knikte. „Ik weet er niets van, behalve het beetje dat ik gelezen heb; dus stelt u mij alstublieft geen vragen Sir Joshua.' „Ik weet er vermoedelijk nog min der van dan u, maar ik las enkele maanden geleden iets heel interes sants. Als het waar is, zal het een hele omwenteling betekenen. Het schijnt, dat onder bepaalde omstandigheden onze levensduur aanzienlijk zou kun nen worden verlengd." ..Ik herinner het me". „Ik vond het heel belangwekkend. Niet dat ik er zelf van zou willen pro fiteren." Dimitri staarde hem over tafel aan: „Zou u het voor uzelf niet willen? Waarom niet?" Zijn stem had een vreemde klank. „Ils ik oprecht moet antwoorden: om verscheidene redenen". „Mag ik vragen, welke?" Het was duidelijk, dat de oude di plomaat een uitermate eerlijk, vér ziend. fijngevoelig en schrander man was. Hij wist niets van alles, wat al len behalve Bunny wisten, en dat gaf grote waarde aan wat hij nu ging zeg gen. ..Het is misschien het belangrijkste aller onderwerpen en ik heb er veel over nagedacht. We denken eigenlijk nooit aan het einde van ons aards be staan voor we eraan herinnerd wor den, dat het niet ver meer af is. Als we dan beseffen, dat we de smaak in het leven verliezen, komen we soms in opstand. Noemt u dit een instinct?" „Nu, en óf", riep Dimitri; „een heel sterk instinct". „Toegegeven. Ondersteld nu, dat we voort konden leven hetgeen, naar u zit toegeven, graaf, onmogelijk is waarom zouden we dat prettig vin den?" Hij zweeg, glimlachte tegen Anthea en zei: „Ik stel voor, dat we het de jongeren vragen. Goed?" „Best", knikte mrs. Baxter. „Uitste kend. Vraag het hun!" „Dan begin ik met juffrouw Darvill. Beste, neem eens aan, dat ik een to venaar ben. Ik bied je tweemaal de normale levensduur. Wat zeg je daar op?" Het was een gewichtig ogenblik cn het meisje verzamelde haar krachten. Slechts enkele dagen had Absalom haar dezelfde vraag gedaan. Geheel onder zijn invloed had ze geantwoord, dat ze liever wilde dat een ander dat voor haar besliste. Vermoedelijk wist Dimitri dit. Maar thans, nu Dimitri zijn levenskansen, uit haar antwoord kon opmaken, wat moest ze nu zeg gen? Als ze de waarheid zei, wist hij dat z ij n leven ten einde liep. En lie gen kon ze niet. Toen herinnerde ze zich dankbaar mrs. Baxters aanbod Die zou het met Dimitri in orde bren gen. „Het is heel moeilijk", zei ze lang zaam, de doordringende blik van de Bulgaar op zich gericht voelend. ..Hangt het niet helemaal van de om standigheden af? Als ik e*' een hoog doel mee diende, zou ik bereid zijn. Maar het moest een heel gewichtige reden hebben. Meer kan ik niet zeggen." Ze haalde bevend adem, voelde hoe Hector haar de hand drukte en hoorde Dimitri een ongeacticuleerde klank uiten. Hij scheen niet geheel voldaan. „Dat is een onzelfzuchtig stand punt". verklaarde Sir Joshua, „en een. dat ik verwachtte. Juffrouw Darvill wenst geen verlenging 2onder een hoog doel. Het voorrecht op zichzelf als men het zo noemen kan trekt haar niet aan. Zeg ik het goed?" Ze knikte dankbaar „En wat zegt u, meneer Court?" „Ik vrees het niet", zei de jonge man kortaf. „Als ik alleen op die manier, en op geen andere wijze, zou kunnen krijgen wat ik graag wilde, zou ik niet aarzelen. Maar ik deed het met mijn ogen opem" „Hoezo, als ik vragen mag?" „Ik weet, dat ik in een moeilijke positie zou komen. Ik zou al mijn i vrienden overleven en mijn eigen le ven zou uit bedrog en bluf bestaan." „Dank U. Wilt u ook wat zeggen, meneer Marchant?" Hierop had Bunny gewacht. Het ge heim van Monk's Mount, nog niet ge heel ontsluierd, maar toch veel duide lijker dan tevoren, was binnen ;ijn bereik en een verkeerde zet zou ge vaarlijk zijn. Het was veiliger te doen, alsof hij niets van Monk's Mount wist en ook zo te spreken. „Moet ik aannemen, dat de een of andere geleerde bij me komt en zegt, dat hij bij wijze van experiment zal maken, dat ik een extra honderd jaar erbij leef?" „Juist", lachte Sir Joshua. „Ik alleen en anders niemand? Ik bedoel: zou de rest van mijn kennis sen heel gewoon er tussen uit knij pen?" „Ja". „Nee. dan ga ik er niet op in, dank u". „Waarom niet?" „Wel", zei Bunny, de tafel rondkij kend, „waar zullen jullie over hon derd jaar zijn? Dat is één punt. Ën ten tweede zou ik zóveel weten en zóveel beleefd hebben, da ik vermoe delijk mesjogge zou zijn voor de hon derd jaar om waren." „Nom de Dieu. Sara", riep Dimitri „vertaal dat voor me". „Hij bedoelt dat hij gek zou wor den." „Precies ik zou niet meer in mijn omgeving passen: ik weet het. Mij dunkt" hij zweeg en dacht gespan nen na „dat ik een product ben (geen fraai, dat geef ik toe!) van mijn tijd; de anderen zouden dat van hun tijd zijn. Daar zit de kneep. Begrijpt U wat ik bedoel?" „Heel goed gezegd. Neem nu eens aan, dat u hevig verliefd waart", ver volgde Sir Joshua met een onschuldi ge glimlach. „Honderd jaar lang? Mijn lieve me neer!" Iedereen lachte, behalve Dimitri en Hector. Dimitri was onrustig en wierp telkens blikken op mrs. Baxter. Hec tor voelde, dat hij zich verraden had. dat zijn betoog bij dat van Bunny vergeleken stumperig was, en dat er gerde hem. Dimitri kwam ongeduldig tussenbeide. „U verlangt wijsheid van de jeugd, meneer, en natuurlijk Hij haalde de schouders op. „Maar de jeugd, graaf, heeft, wat wij ouderen maar al te snel verliezen visie. Ik heb gehoord wat ik ver wachtte; zulk een ontdekking, als waarop de kranten doelden, zou een vloek zijn cn geen zegen De ouder dom heeft zijn goede gaven. In mijn geval althans." (wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 3