Enkele millioenen verdwenen in een
bodemloze nut
me
Bouwbedrijf in gevaar
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
OXO SOEPEN
o&ötn de. ivéi veziozj»t/
RADIO
Het Huis van Leven
en van Dood
TWEEDE BLAD
VRIJDAG 4 JUNI 1954
We zitten vast in tal en last
OnzT tweede vaders klagen
DE KOP wordt gevormd door een j
gedeelte van een gedicht van
Vondel, dat nu nog staat boven de
ingang van het Amsterdamse wees
huis. Ik zat eraan te denken, toen
ik zat te overwegen op welke wijze
ik het onderstaande onderwerp zou
behandelen.
ER IS geen enkele gemeente, waar
men veel bouwt, of er is een
tekort aan verschillende soorten
arbeiders voor het bouwbedrijf.
DE BOOR GING STEEDS DIEPER....
TELEURGESTELDE BOEKHOUDER DEED
OPLICHTER STRUIKELEN
GOLDEN MIDWAY
rookgenot -
rookvoldóening
„Groots werk
Ongegrond verwijt
DE gereserveerdheid van „Het
Vrije Volk" ten aanzien van
het Bisschoppelijk Mandement, wel
ke we mochten constateren, is he
laas verdwenen. De aanval van een
anonieme katholiek vanachter een
liberale borstwering wordt in ex-
tenso overgenomen en tevens tot
hoofdargument gekozen in een ar
tikel, dat het Mandement verwijt
een deugdelijke motivering voor de
afwijzing van het lidmaatschap der
P. v. d. A. te missen. Terwijl de
pagina's 44 en 45 van het Mande
ment een korf vol argumenten be
vatten zoals: verzwakking van on
ze christelijke invloed op staatkun
dig gebied: de P. v. d. A. kan niet
vanuit het christelijk beginsel wer
ken en ze wordt overheerst door
een levenshouding, die niet wil we
ten van beginselen en idealen, welke
voor de Christen heilig zijn: steun
in openbare lichamen aan de stre
vingen van het Humanistisch Ver
bond: het banen van de weg tot een
grotere aansluiting van de katholie
ken bij de socialistische vakvereni
gingen, de socialistische pers en ra
dio.
Pioniers
Verwarming
estie Lu-
zeer in-
'54). Dat
zijn ar-
nisme en
mij ge-
Neder-
tem" 14-
niet over
over oïi-
maar ge-
e van de
ammerlijk
ieke zijde
end), dat
lijk door
idehelper-
iende te
oveel be-
nihilisme.
het geval
humanis-
levensbe-
te hebben
voor de
duidelijk
at anders,
niet met
vel spijtig,
Erasmus
Diens uit-
el oud.
er al-of-
te" levens
iet 'n even-
humanis-
steek te
al uitge-
'ison geeft
|iiedenis en
verschil-
rerpen heb
fen.
het hart:
opvatting,
lie van le-
Intus-
natuurlijk
te spre-
eschouwt".
die in de
teelt-tabak
noemen!?
TERPALEN
i uur: The
Onsterfe-
mse Opera
r: Tarzan's
uur: Ik en
7.30 uur:
ur: Meneer
uur: The
Onsterfe-
uw 3 uur:
te Adelaar.
De werkloosheid is in 1953 en de
eerste vijf maanden van 1954 sterk
naar beneden gegaan. Tot heil na
tuurlijk van hen die werken willen
en tot, groot voordeel van de open
bare kassen, die minder hebben uit
te geven aan „werklozen-steun."
Allerlei statistieken van allerlei in
stellingen worden ons voorgehouden
hoezeer de werkloosheid gedaald
is. En men vraagt zich reeds at, of
de voortdurend stijgende emigratie
naar Canada en Australië wei nodig
is en er zijn zelfs beschouwingen
geleverd, of het wel verantwoord is.
Mij dunkt, dat de gegevens over
de werkloosheid nog te weinig ze
ker zijn te geven om daaruit nu min
of meer wetenschappelijk aandoen
de richtlijnen te construeren.
Vast staat, dat in menig bedrijf,
in menige grote stad, in menige
streek al duidelijk voelbaar is, dat
er een tekort aan bekwame arbei
ders is. Over dit onderwerp willen
we alleen spreken voor wat betreft
de Bouwnijverheid.
Dat is ook begrijpelijk. Want
dank zij minister Witte wordt er
sinds midden 1953 hard gewerkt om
per jaar minstens 60.000 woningen
klaar te krijgen. Tot heden gelukt
dit en als het zo doorgaat, zal er
in 1954 een aantal ver boven de
60.000 klaar komen.
In de ogen van velen ook van
mij is het tekort aan woningen
vijand no 1 van onze maatschappe
lijke verhoudingen. Het is te hopen
dat er met dezelfde drift minstens
tot 1956 zal doorgewerkt worden.
Maar men moet niet vergeten, dat
onze groeiende bevolking naast wo
ningen ook nodig heeft: meer scho
len, meer ziekenhuizen, meer bu
reaux voor politionele doeleinden,
meer of grotere gebouwen voor ad
ministratie enz. enz... Meer brug
gen, meer en brede wegen, meer
rioleringen, gas- water- en electrici-,
teitsleidingen, verbeterde bestratin
gen enz. enz.
Voor al die werkzaamheden Wor
den mensen gevraagd, die er goed
waarneembaar niet zijn.
Blijkbaar blijft voorlopig voor
minister Witte het tekort aan wo
ningen vijand no. 1. En men heeft
nu kunen lezen, dat bij het bouwen
van andere benodigheden willen
gaan regulariseren.... weer een
ander en mooier woord voor „aan
banden leggen".de toestemming
tot bouwen een beetje langzaam
uitgeven. Juist met zo'n bericht be
grijpt men dat zonder statistische
gegevens het tekort aan arbeiders
in het bouwvak voelbaar is gewor
den. Trouwens in kleine gemeenten,
waar men elkaar kent, weet men,
dat allerlei bouwerij maanden ach
terblijft, omdat er maar een-derde
der metselaars, de helft der tim
merlieden, geen stucadoors werk
zaam zijn.
Toen men in 1946 begon met de
herscholing van allerlei werklozen
en uit Indië terugkerende militairen
tot metselaars, timmerlieden, sme
den, was er in de wereld der aan
nemers nogal verzet tegen deze me
thoden, die nog minder dan half
was-werklieden gaven. Mij dunkt,
dat nu menig aannemer blij is, dat
hij nog beschikken kan over deze
werkkrachten. En waarschijnlijk zal
menig bouwvakpatroon zoveel mo
gelijk deze werkkrachten nog ver
der technisch bekwaamd hebben.
Enige weken geleden las ik in een
vaktijdschrift van de aannemerswe
reld een klaaglied, dat de arbeids
beurzen allerlei onbekwame werk
lozen naar de bouwnijverheid toe
zonden. Dachten die aannemers, dat
er op de arbeidsbeurzen nog vak
bekwame arbeiders staan ingeschre
ven? Wat een utopie! En het is toch
zo, dat in deze tijd van zware bou
werij tientallen procenten van het
benodigde personeel, de losse, de
zware, de niet-onmiddellijk-vakbe-
kwame arbeid verrichten moeten.
Er. gelooft men niet, dat onder deze
toegewezen werklozen zich nog ve
len bevinden, waarvan met een
beetje organisatie, de noodzake
lijke efficiënte arbeid te verkrijgen
is? Men kan nu eenmaal niet de
weg van de minste weerstand be
wandelen en moet zich we] moeite
getroosten opleiding te geven aan
dat personeel, dat wel werken wil
doch in het vak niet direct thuis is.
JTR IS in dit vak een reusachtig
tekort aan stucadoors, loodgie
ters, goede metselaars, goede tim
merlieden, beton-vlechters, gasfit
ters. Dit kan men in ieder weekblad
iedere week lezen. En de aanne
mers troggelen met steeds hoger
gaande extra-lonen de vakbekwa-
men van elkaar af. zodra aan hen
een opdracht tot werk is verleend.
Deze moeilijkheden zouden vaak
per gemeente of per streek door
samenwerking kunnen worden op
gelost. Maar zo ver is men nog niet
en de concurrentie is groot gewor
den. Niettegenstaande die concur
rentie ligt menigmaal de prijs per
M3 bouwwerk hoog, omdat zo hoge
lonen betaald moeten worden. Maar
de vraag naar vakbekwamen blijft
en zal blijven, omdat de van de
ambachtscholen komenden vaak
juist niet die vakken kiezen, waar
aan behoefte is. Leest men of hoort
men, per gemeente of per streek
ooit hoe dit vraagstuk in eigen
kring tot oplossing gebracht kon of
moet worden? Men zit vol zorgen
op het ogenblik en gunt zich geen
tijd te overwegen wat er in de naas
te toekomst te doen is. Dit laat men
aan de overheid over. En deze pro
beert door eigen initiatief
met de oprichting van ambachts
scholen het in de toekomst nog meer
voelbare tekort te be tri.jden. In de
kringen van de aannemers is er al
leen een hier en daar sterk, een
hier en daar zwak pogen door het
leerlingenstelsel vakbekwaamheid
aan te kweken. De angst door het
ministerie van wederopbouw ge
propageerd, dat men voorzichtig
moet zijn met de aanwerving van
nieuwe krachten in de bouwwe
reld, lijkt mij onredelijk ten aan
zien van wat men nu meemaakt:
het uit het bedrijf verdwijnen van
vele ouderen in de pensioengerech
tigde leeftijd.
Al zal het optimisme van minis
ter Witte om in 1960 het tekort aan
woningen ingehaald te hebben, ook
bewaarheid worden.... er blijft in
volgende jaren in de bouwnijver
heid (op alle gebied) nog zoveel te
doen voor de bouw van nieuwe wo
ningen. nieuwe militaire gebouwen,
nieuwe burgerlijke dienstgebouwen,
dat nog tientallen jaren na 1960
veel werk gepresteerd zal moeten
worden.
het vraagstuk bij de bouwnijver
heid is minstens even dringend
als bij tientallen nieuwe en oude
industrieën. De omschakeling van
werklozen naar de vakken der
bouwnijverheid zal de mogelijkheid
scheppen het getal der werklozen
nog meer te verkleinen.
Met cijfers en statistieken, met
voorspellingen voor de eerstvolgen
de jaren komt men er niet. De
bouwnijverheid ral zelf in de eerste
plaats de handen uit de mouwen
moeten steken om eigen vakbe
kwaam personeel te kweken.
B o. Z. IR. J.
OXO „CHICKEN" - OXO VERMICEUISOEP - OXO TOMATENSOEP
OXO CHAMPIGNOHSOEP - OXO IUUEMHESOEP
J^EN petroleumbron, die op een diepte van 12000 voet wordt
aangeboord, is een ongewoon verschijnsel. Slechts zelden
hebben petroleummaatschappijen bronnen geslagen die deze
diepte bereikten. Vandaar dat de deskundigen hun adem in
hielden toen een zekere George Vasen in Wiggings (Mississippi,
U.S.A.) de wereld ter kennis bracht, dat hij meer dan 20.000
voet diep liet boren, om de olie naar boven te brengen.
Advertentie)
tussen licht
halfzivaar
f"\FSCHOON er geen andere bronnen
waren in de omgeving van Wig
gins. hield Mister Vasen staande dat
er een reusachtige ..oceaan van olie"
onder de stad lag. een eindeloze zwar
te poel die zich 1000 mijl ver uitstrek
te tot Pennsylvanië
In en om Wiggins werd Vasen be
wonderend nagekeken omdat hij eige
naar was van een watermeloenenveld,
een grote veekoopman was en een
schitterende auto bezat en ook nog een
stal vol raspaarden.
Vasens naam werd ook met eerbied
uitgesproken verder noordwaarts.
Zijn gemakkelijke manier van spre
ken overtuigde er honderden mensen
van, dat zij er alle belang bij hadden
het omringende land te huren tegen
300 dollar per are.
Een 80-jarige fabrikant uit Wiscon
sin stortte meteen tweehonderd dui
zend dollar in klinkende munt; een
man uit Chicago stortte een som van
zeshonderd duizend dollar.
HET PALEIS
BIGGELAAR CO. N. V. ROOSENDAAL
Tot onze spijt moeten we'vast
stellen, dat de heer Joan Willems
in zijn radiorede, in welker pathe
tische bewogenheid we zeker en
klank van echtheid hebben be
luisterd, op deze argumenten ook
in het geheel niet inging. Terwijl
hij met verwijten aan anderen voor
de dag kwam, welke geen hout snij
den. Zo het verwijt, dat het Man
dement plotseling uit de lucht
kwam vallen, terwijl het toch al
lang aangekondigd was. Zo het ver
wijt, dat de K.V.P. tot aan de op
roep van de Kardinaal nimmer een
heidsbesprekingen had gewild, ter
wijl het aldus is, dat de Werkge
meenschap slechts wilde praten
over een contact hoven de partijen,
waarmede de K.V.P. haar bestaans
grondslag moest opgeven. Zo het
verwijt, dat de boodschap, welke de
daden van het verzet nalieten, thans
zou moeten worden verloochend,
terwijl het Mandement nadrukke
lijk spreekt over groter openheid en
breder contact, doch dan van de ei
gen groepering uit. Zo het verwijt,
dat de andere katholieken terug
schrikken voor een „nieuwe we
reld", terwijl toch heel het katho
lieke organisatieleven zich inspant
om mede vorm te geven aan nieu
we verhoudingen en een sociale
herinrichting der samenleving.
was, dat men nimmer mocht ver
werpen.
Pionieren is op-zich geen ver
dienste. Het kan ten goede, het kan
ten kwade uitvallen. De historie
toont, dat het voorgaan van de en
keling vaak verfrissend heeft ge
werkt, maar ook brede scharen op
dwaalwegen heeft gevoerd. En de
Bisschoppen, wier verantwoorde
lijkheid nog wel wat zwaarder
weegt dan die van een kleine groep
vooruitstrevende intellectuelen,
kunnen beter het geheel overzien,
dragen kennis van veel meer feiten
dan de enkele gelovige, die hun be
slissingen niet altijd ten volle kan
begrijpen.
Onwillekeurig dringt de vergelij
king op met het geval van de pries
ter-arbeiders in Frankrijk, waarbij
ook sommigen verbijsterd hebben
gestaan over een getroffen besluit.
Nu meer bekend is omtrent feiten
WASEN'S verslagen omtrent de mo-
gelijkheden van de ontdekte olie
bron werden steeds sensationeler:
„nooit tevoren in de geschiedenis van
de olie deed iemand het werk dat wij
thans doen. Al de petroleummannen
spreken over onsOnze poging
komt allen ten goede en niet alleen
maar weinigen die de kleine man er
buiten willen laten"
Dat alles klonk zo overtuigend nat
een investeerder, een boekhouder uit
Chicago, besloot zijn zaak voor tien
duizend dollar te verkopen, en zich
uitsluitend met de petroleumzaak te
gaan bezig houden.
Hij trok naar Wiggins, hem werd
een fijne woning beloofd, en een goed
betaalde job bij de nieuwe maat
schappij.
De gewezen boekhouder kreeg ech
ter een teleurstelling te slikken. In
plaats van het beloofde „paleis" wei
de n hij en zijn vrouw in een soort
van hut ondergebracht: de operaties
in en om de oliebron werden door
gewapende mannen beschermd.
Toen de gewezen boekhouder ein
delijk tot het terrein werd toegelaten,
zag hij iets dat hem nog meer ont
stelde dan zijn „paleis dat een hut was"
ROTS. GEEN OLIE...
£)E REDE was verduld van het be
sef ener zelf-gekozen roeping
als pionier en experimentator, zon
der er oog voor te hebben, dat pio
nieren en experimenteren ook ge- cn achtergronden, prijst heel het ka-
leid dient te worden door trouw en tholieke volk de wijsheid der gees
gehoorzaamheid aan het door de telijke leiders.
Heilige Geest aangestelde gezag.
Sehaepman, Ariëns en Poels, allen
bouwers van eigen katholieke orga
nisaties, hebben bij al hun pogin
gen, successen en mislukkingen,
toch steeds houvast blijven zoeken
bij de Kromstaf. En al mocht hun
persoonlijk oordeel in bepaalde ge
vallen misschien anders zijn uitge
vallen, zij wisten, dat de saamhorig
heid met de Bisschoppen een goed
Wij sluiten ons tenslotte gaar
ne aan bij de hoop, „dat over alle
verschil van mening heen Katho
liek Nederland in de dagen van het
naderende Pinksterfeest één zal zijn
in het gebed, opdat uit de moge
lijkheden van het ogenblik de be
slissingen zullen voortkomen, die
voor Kerk en Vaderland het beste
zijn"
DASTOOR Timmerman, Ne
derlander van geboorte
en thans werkzaam te Auck
land in de Ver. Staten, kon dit
voorjaar in zijn parochiekerk
bekend maken: „Dit jaar houd
ik geen collecte voor de ver
warming, want er is geen ko-
lenrekening." Pastoor Tim
merman heeft namelijk vlak
bij zijn kerk een onuitputtelij
ke warmwaterbron ontdekt,
die gratis zorgt voor de ver
warming van de Kerk en pas
torie.
Kort na zijn aankomst in
Rotorua begon pastoor Tim
merman met de aanleg van
een tuin. Toen hij échter wat
dieper groef spoot er stoom de
grond uit en had hij een kuil
met kokend water. Er staat
grote druk op het water, zodat
na aansluiting op de centrale
verwarming van Kerk en pas
torie er zelfs geen pomp aan
te pas hoeft te komen. Hij ge
bruikt het water ook voor
huishoudelijke doeleinden,
want het is zo heetdat er op
gekookt kan worden.
Ruil
£EN Zwitserse b»« in buurt Zagen ze aan het uiteinde
van Freiburg: bekijkt dieven in o
soorten. Er zijn sommige misdadi- VclIT ll0t kOOld 00IT 01*101] 6 IÏ10L
gers, die nog niet zo heel diep zjjn v0Jnende inhoud: „Wilt U
gezonken. Pas geleden werden bij
hem 30 volwassen kippen gestolen, hier een pakje sigaietten aan
Maar de volgende nacht bracht de kincjen? Dank U"- Aan het
dief door zijn onru 'g geweten
voortgestuwd eenzelfde aantal verzoek werd Voldaan,
kuikens terug in het hok.
Politie
CEDERT het begin van het jaar
zijn 1,198 leden van de Oost-
Duiste Volkspolitie, waaronder 85
commissarissen, naar West-Ber-
lijn uitgeweken. Het moet daar
om verschillende reden een flinke
bende zijn. Op de eerste plaats,
omdat de politie gaat lopen en de
misdadigers vrij spel krijgen. Op
de ttoeede plaats omdat agenten
gewoonlijk niet voor elk akke
fietje de benen nemen.
Televisie
C" VEN iets technisch er tussen door
om goed uit de hoek te komen:
De Zwitserse televisiedienst heeft
de voorbereiding voltooid voor de
uitzendingen van 8 Europese landen.
Dat wil nogal wat zeggen, wanneer
men deze mededeling even geheel
doorziet. Want in feite is hiermee de
verbinding voor televisie-uitzendin
gen tot stand gekomen van Rome
tot Kopenhagen.
Handig
EEN TOUW uit een van de
ramen van de o;evanpenis:
in het Amerikaanse Raleigh
bracht de hele omgeving in
rep en roer. Men dacht aan
een ontsnappingspoging. Maar
toen omwonenden gingen kij-
Systeem
£IPPEN en kuikens vormen thans
Nood
TN HET dorp Guevennatten in de
Elzas zal de noodklok voortaan
ook *»en gesprek in de betere j^en ajs belasting-ontvanger het
café's te Q. De oorzaak daarvan is ^orp nadert. Om roesten van de klok
de methode, die een knaapje dacht voorkornen is het nodig eens te
te kunnen toepassen om goedkoop iUiden. Maar oorspronkelijk is het
aan „poeletjes" te komen. Hij plant- 1*4-
FAE boren brachten van 17.000 voet
diepte geen olieachtige stof naar
boven, maar droge, harde rots. Toen
Vasen weigerde een analyse van de
rots te laten verrichten, vroegen de
boekhouder en zijn vrouw hun geld
terug. Toen zij dat niet kregen, wend
den zij zich tot de politie.
De politie ontdekte dat Vasen reeds
vroeger veroordelingen had opgelo
pen wegens oplichterijen. De politie
ontdekte tevens dat niet minder dan
600 kleine investeerders tezamen een
som hadden opgebracht van twee en
half milloen dollar. Al dat geld was
gestort in de bodemloze oliebron va/i
mister Vasen.
Een federaal gerechtshof in Chicago
oordeelde Vasen schuldig aan bedrie
gerijen en veroordeelde hem tot vijf
jaar celstraf en een boete van 25000
dollar.
Ariv*»rTent ei
te veertien kippen met de kop in
de grond en hoopte, dat ze flink
zouden uitbotten. Maar het scheen
niet de allerbeste kwaliteit te zijn,
want de kippen woelden zich tel
kens los en liepen als razenden weg.
..Gebeurd", zeggen de café-heren en
drinken bespiegelend een glas bier.
Muziek
EDERT een jaar musiceert in
het brave Weert een fanfare,
die geheel bestaat uit leden van
één familie: de Van Doorens Fan
fare. Daar hebben wij het wel
eefis Trtêer waarderend over ge
had. Maar nu is het gezelschap-
aan een radio-uitzending toe (op
12 Juni). Nu moet J-US even aan
de balk, dat de familie kan terug
zien op een rijke muziektraditie,
want een der voorouders van de
Van Doorens was staf trompettist
van Napoleon. Dat fijne blaaswerk
zit dus in de aard.
Warmer
ETEN BRITS fabrikant heeft in uit
zicht sresteld dat hij mantels gaat
maken van blik. Die zijn warmer
dan bont, meent de optimistische
man. Er is één klein nadeel, dat hij
nog moet zien op te lossen: De man
tels plooien niet zo gemakkelijk.
een noodklok en om een beetje in
de stijl te blijven, besloot men de
belastingontvanger te promoveren
tot plaatselijke ramp.
Titels
]\/JEER dan 4.000.000 Russische
vrouwen hebben de „Orde van
Moederglorie" en de „Medaille voor
het Moederschap" ontvangen. Aan
41.000 vrouwen is de titel „Moeder
heldin" verleend. Waarnemers vra
gen zich met betrekking tot die laat
ste af, wat voor beroerde kindertjes
men in Rusland wel moet hebben.
„Sorry beste kerel mag ik even 't
zout?"
ZATERDAG 5 JUNI 1954
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gewijde muz. 7.45
Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nws. en
weerber. 8.15 Rep. 8.20 Gram. 9.00 V. d.
huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.00
V. d. kleuters. 10.15 Amus. muz. 10.32
Gram. 11.00 V. d. zieken. 11.45 Gram. 12.00
Angelus 12.03 Gram. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Gram. 12.55 Zonnewijzer.
13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Amus. ork.
14.00 Boekbespr. 14.10 Gram. 14.40 Or-
kestconc. 15.00 Kron. v. letteren en kun
sten. 15.40 Klein koor. 16.00 Metropole-
ork. 16.30 De schoonheid v. h. Grego
riaans. 17.00 V. d. jeugd. 18.00 Idem. 18.15
Journ. weekoverz. 18.25 Lichte muz. 18.45
Buitenl. correspondenties. 19.00 Nws. 19.10
Gram. 19.20 Van het Binnenhof. 19.30
Gram. 20.25 De gewone man. 20.30 „Licht
baken". 20.50 Gram. 21.00 Gevar. progr.
21.50 Act. 22.00 Gram. 22.30 Wij luiden
de Zondag in. Aansluitend: Avondgebed
en lit. kal. 23.00 Nws. 23.15 Nws. in Es
peranto. 23.22-24.00 Kamerork. en soliste.
HILVERSUM II, 298 M. VARA: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.33 Gram.
8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.55 V. d. vrouw.
9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10 Gram. VPRO:
10.00 „Tijdelijk uitgeschakeld", caus. 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 V. d. ar
beiders in de continubedrijven. 11.30 Oude
muziek. 12.00 Gram. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Gram. 13.00 Nws. 13.15
VARA-Varia. 13.20 Hammond-orgelsp. (In
termezzo: Verkeersflitsen). 13.45 Sport-
praatje. 14.00 Gram. 14.25 Drents progr.
14.50 Dansmuz. 15.15 Gevar. progr. 16.10
Kamerork. en solist. 17.00 Radioweek-
journaal. 17.30 Dansmuz. 18.00 Nws. en
comm. 18.20 Gram. 18.30 „Invasie in Nor-
mandië", klankb. 19.00 Artistieke staal
kaart. VPRO: 19.30 „Passepartout", caus.
19.40 „Het Boek Handelingen", caus.
19.55 „Deze week", caus. VARA: 20.00
Nws. 20.05 Gram. 20.20 „Dag van het
Vrije Lied", 21.00 Cabaret. 21.45 Socialis
tisch comm. 22.00 Amus. muz. 22.30 „Een
Rubens op drift", hoorsp. 23.00 Nws. 23.15
Uitslag prijsvraag. 23.20-24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Ra
dio-Almanak. 14.30 Gram. 15.15 Gram.
15.45 Accord, muz. 16.00 Gram. 16.15
Accord, muz. 16.30 Gram. 16.45 Engelse
les. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15 Liturg,
gezangen. 17.30 Viola d'amore en orgel.
18,30 Gram. 19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.45
Omroep-Ommeganck. 21.15 Volkszang.
22.00 Nws. 22.15 Verz. progr. 23.00 Nws.
23.05 Dansmuz. 23.40-24.00 Zigeunermuz.
BRUSSEL. 484 M. 12.00 Gram. 13.00
Nws. 13.15 Verz. progr. 14.15 Gram. 14.30
Operamuz. 15.30 Verz. progr. 16.30 Lichte
muz. 17.00 Nws. 17.15 Lichte muz. 17.30
Jazzmuz. 18.45 Accord, muz. 19.15 Gram.
19.25 Idem. 19.30 Nws. 20.00 Gram. 20.15
Chansons. 20.45 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15
Gevar. muz. 22.55 Nws. 23.00-23.55 Gram.
door
ALAN SULLIVAN
34)
Hij zweeg en keek verwonderd naar
Dimitri. die zijn gastvrouw in geër
gerde verbazing aanstaarde. Bunny
ving die blik op en kreeg een schokje.
Wat was er intussen met die twee? Hij
moest aan de man met het wassen ge
zicht denken en het maakte hem ver
metel.
„Wel, moeder B.. we kennen u het
record toe voor de eeuwige jeugd Ie-
deeren zegt, dat u in al die jai'en geen
steek verouaera bent
„Ik dank je, Bunny", zei ze vrolijk,
„hoewel ik veranderd bèn. Het schijnt
vanavond complimentjes te regenen
en ik wordt bepaald ijdel."
„Nu, het is een feit en geen ver
beelding. Hebt u dat geheim ergens
in Hertfordshire ontdekt?"
Hij wierp de bom met een lach en
zag meteen de uitwerking. Anthea
hield de hand voor de mond om een
uitroep te smoren. Dimitri keek hem
ijskoud aan en Hector zag vuurrood.
Mrs. Baxter was de enige van het
„Monk's Mount-stel" die kalm bleef.
Maar ook zij zag wat bleek. Ze slaag
de erin te lachen
„Beste jongen, houd je me voor zo
ijdel?"
Het was handig, want daar kon hij
niets op zeggen. Niet, dat hij nog wat
had willen zeggen na zijns inziens de
roos zo goed te hebben getroffen! Di
mitri begon haastig "een heel verhaal
tegen Sir Joshua over autosport in
Bulgarije. Hector praatte tegen An
thea en voor het moment stond Bun
ny buiten het gesprek, zeer tot zijn
voldoening. Na een tijdje hoorde hij
mrs. Baxter Absaloms naam noemen.
„Juffrouw Darvil's stiefvader en een
merkawaardig man. Hij is kluizenaar
en geleerde. Ik zie hem meestal als ik
bil Anthea logeer."
„Ik hoop hem dan ook eens te ont
moeten", zei Sir Joshua; „ik heb grote
eerbied voor de wetenschap. Woont
hij bij Hertford?"
„Ja. en ik kom er ook wel van tijd
tot tijd", mengde Dimitri zich in het
gesprek; ..van wetenschap heb ik geen
verstand, maar ik schiet er vette pa
trijzen.'
„Ik ken heel veel geleerden. Welke
tak bestudeert mr. Absalom?"
„Anthropologic. nietwaar. Hector?",
vroeg mrs. Baxter unel en zonder aar
zelen.
Hij knikte. „Ik weet er niets van,
behalve het beetje dat ik gelezen heb;
dus stelt u mij alstublieft geen vragen
Sir Joshua.'
„Ik weet er vermoedelijk nog min
der van dan u, maar ik las enkele
maanden geleden iets heel interes
sants. Als het waar is, zal het een hele
omwenteling betekenen. Het schijnt,
dat onder bepaalde omstandigheden
onze levensduur aanzienlijk zou kun
nen worden verlengd."
..Ik herinner het me".
„Ik vond het heel belangwekkend.
Niet dat ik er zelf van zou willen pro
fiteren."
Dimitri staarde hem over tafel aan:
„Zou u het voor uzelf niet willen?
Waarom niet?" Zijn stem had een
vreemde klank.
„Ils ik oprecht moet antwoorden:
om verscheidene redenen".
„Mag ik vragen, welke?"
Het was duidelijk, dat de oude di
plomaat een uitermate eerlijk, vér
ziend. fijngevoelig en schrander man
was. Hij wist niets van alles, wat al
len behalve Bunny wisten, en dat gaf
grote waarde aan wat hij nu ging zeg
gen.
..Het is misschien het belangrijkste
aller onderwerpen en ik heb er veel
over nagedacht. We denken eigenlijk
nooit aan het einde van ons aards be
staan voor we eraan herinnerd wor
den, dat het niet ver meer af is. Als
we dan beseffen, dat we de smaak in
het leven verliezen, komen we soms
in opstand. Noemt u dit een instinct?"
„Nu, en óf", riep Dimitri; „een heel
sterk instinct".
„Toegegeven. Ondersteld nu, dat we
voort konden leven hetgeen, naar
u zit toegeven, graaf, onmogelijk is
waarom zouden we dat prettig vin
den?" Hij zweeg, glimlachte tegen
Anthea en zei: „Ik stel voor, dat we
het de jongeren vragen. Goed?"
„Best", knikte mrs. Baxter. „Uitste
kend. Vraag het hun!"
„Dan begin ik met juffrouw Darvill.
Beste, neem eens aan, dat ik een to
venaar ben. Ik bied je tweemaal de
normale levensduur. Wat zeg je daar
op?"
Het was een gewichtig ogenblik cn
het meisje verzamelde haar krachten.
Slechts enkele dagen had Absalom
haar dezelfde vraag gedaan. Geheel
onder zijn invloed had ze geantwoord,
dat ze liever wilde dat een ander dat
voor haar besliste. Vermoedelijk wist
Dimitri dit. Maar thans, nu Dimitri
zijn levenskansen, uit haar antwoord
kon opmaken, wat moest ze nu zeg
gen? Als ze de waarheid zei, wist hij
dat z ij n leven ten einde liep. En lie
gen kon ze niet. Toen herinnerde ze
zich dankbaar mrs. Baxters aanbod
Die zou het met Dimitri in orde bren
gen.
„Het is heel moeilijk", zei ze lang
zaam, de doordringende blik van de
Bulgaar op zich gericht voelend.
..Hangt het niet helemaal van de om
standigheden af? Als ik e*' een hoog
doel mee diende, zou ik bereid zijn.
Maar het moest een heel gewichtige
reden hebben. Meer kan ik niet
zeggen."
Ze haalde bevend adem, voelde hoe
Hector haar de hand drukte en hoorde
Dimitri een ongeacticuleerde klank
uiten. Hij scheen niet geheel voldaan.
„Dat is een onzelfzuchtig stand
punt". verklaarde Sir Joshua, „en een.
dat ik verwachtte. Juffrouw Darvill
wenst geen verlenging 2onder een
hoog doel. Het voorrecht op zichzelf
als men het zo noemen kan trekt
haar niet aan. Zeg ik het goed?"
Ze knikte dankbaar
„En wat zegt u, meneer Court?"
„Ik vrees het niet", zei de jonge man
kortaf. „Als ik alleen op die manier,
en op geen andere wijze, zou kunnen
krijgen wat ik graag wilde, zou ik
niet aarzelen. Maar ik deed het met
mijn ogen opem"
„Hoezo, als ik vragen mag?"
„Ik weet, dat ik in een moeilijke
positie zou komen. Ik zou al mijn
i vrienden overleven en mijn eigen le
ven zou uit bedrog en bluf bestaan."
„Dank U. Wilt u ook wat zeggen,
meneer Marchant?"
Hierop had Bunny gewacht. Het ge
heim van Monk's Mount, nog niet ge
heel ontsluierd, maar toch veel duide
lijker dan tevoren, was binnen ;ijn
bereik en een verkeerde zet zou ge
vaarlijk zijn. Het was veiliger te doen,
alsof hij niets van Monk's Mount wist
en ook zo te spreken.
„Moet ik aannemen, dat de een of
andere geleerde bij me komt en zegt,
dat hij bij wijze van experiment zal
maken, dat ik een extra honderd jaar
erbij leef?"
„Juist", lachte Sir Joshua.
„Ik alleen en anders niemand? Ik
bedoel: zou de rest van mijn kennis
sen heel gewoon er tussen uit knij
pen?"
„Ja".
„Nee. dan ga ik er niet op in, dank
u".
„Waarom niet?"
„Wel", zei Bunny, de tafel rondkij
kend, „waar zullen jullie over hon
derd jaar zijn? Dat is één punt. Ën
ten tweede zou ik zóveel weten en
zóveel beleefd hebben, da ik vermoe
delijk mesjogge zou zijn voor de hon
derd jaar om waren."
„Nom de Dieu. Sara", riep Dimitri
„vertaal dat voor me".
„Hij bedoelt dat hij gek zou wor
den."
„Precies ik zou niet meer in mijn
omgeving passen: ik weet het. Mij
dunkt" hij zweeg en dacht gespan
nen na „dat ik een product ben
(geen fraai, dat geef ik toe!) van mijn
tijd; de anderen zouden dat van hun
tijd zijn. Daar zit de kneep. Begrijpt
U wat ik bedoel?"
„Heel goed gezegd. Neem nu eens
aan, dat u hevig verliefd waart", ver
volgde Sir Joshua met een onschuldi
ge glimlach.
„Honderd jaar lang? Mijn lieve me
neer!"
Iedereen lachte, behalve Dimitri en
Hector. Dimitri was onrustig en wierp
telkens blikken op mrs. Baxter. Hec
tor voelde, dat hij zich verraden had.
dat zijn betoog bij dat van Bunny
vergeleken stumperig was, en dat er
gerde hem. Dimitri kwam ongeduldig
tussenbeide.
„U verlangt wijsheid van de jeugd,
meneer, en natuurlijk
Hij haalde de schouders op.
„Maar de jeugd, graaf, heeft, wat
wij ouderen maar al te snel verliezen
visie. Ik heb gehoord wat ik ver
wachtte; zulk een ontdekking, als
waarop de kranten doelden, zou een
vloek zijn cn geen zegen De ouder
dom heeft zijn goede gaven. In mijn
geval althans."
(wordt vervolgd).