Vantf Mensen en Muzen herdenken Zwarte Patrick Het vrouwtje van Arnemuiden en t zieke kind IP Herinneren en DE VIERING VAN 4 EN 5 MEI AT EEN ONDERLIJKE ERELD RADIO Het Huis van Leven en van Dood DINSDAG 4 MEI 1954 Uit de Schatkamer der Legenden BRITSE WATERSTOFBOM HAAR TOVERMACHT WERD GEBROKEN Beledigingen Duitsers ER is gedemonstreerd tegen het massaal bezoek van Duitsers ^an ons land met plakkaten in de trant van de dagen der Jodenver volging: „Deutsche nicht er' wünscht". Men kan de gevoelens, waaruit deze actie voortspruit, be grijpen. Doch als men er dieper pver nadenkt, ziet men wel in, hoe zinloos dat is. De geschiedenis staat nu eenmaal niet stil. Als ieder volk bleef voortleven op zijn historische rancunes, zou er geen volkerensa- menleving mogelijk zijn. Men moet van de Duitsers natuurlijk verlam gen, dat ze zich hier als goede gas ten zullen gedragen zonder laat dunkendheid of stoffen op een wei nig roemrijk verleden. Doch als deze voorwaarde wordt vervuld, zullen we hun tegemoet kunnen treden met een ontvangst als van een goede klant. crème tablet NOODWEER in de Verenigde Staten ORDERS MET POLITIEKE TINT Ierse vertellingen van Seumas MacManus DE. ABONNé'S van De Lanteernreeks werden vorig jaar verrast met „De drie wensen", een sprookjesachtig boek van de Ierse schrijver Charles O'Neal. Thans is bij de N.V. Uitgeverij De Lanteern te Utrecht opnieuw een boek verschenen, dat uit het Iers werd vertaald. GEBOREN VERTELLER De heer Bon Franklin reed dezer dagen met zijn vrouw in de richting van het Amerikaanse Spencer, toen er een pet tegen de voorruit waaide. Een nieuwe pet. In de verste verte was geen huis te bekennen en geen man te zien. Men heeft het secuur uitge zocht, maar niemand begrijpt waar die pet vandaan komt. 8) ALAN SULLIVAN K/IORGEN is het negen jaar gele- den, dat wij hier in Zuid-Ne derland' hoorden, hoe de Duitsers Onvoorwaardelijk hadden gecapi tuleerd. De provincies, welke een voor ons onvoorstelbare winter van honger en razzia's en knevelarij hadden doorgemaakt, kwamen nu ook vrij. De oorlog in Europa was ten einde. Een grote dag ongetwij feld, die 5e Mei. een dag, waardoor het hele Nederlandse gezin weer H,erd verenigd in vrede en vrijheid Daarnaast echter viert men in het Zuiden afzonderlijk de data, waar op de geallieerde legers in 1944 Successievelijk in verschillende ste ken en dorpen binnentrokken en ie vrijheid brachten. V/e verwach- Iten dit jaar daar zelfs bijzondere feestelijkheden, omdat het precies ill) iaar geleden zal zijn. Nu is. om die viering van de vijf- fle Mei. helaas een grote strijd ont brand en de communisten maken er zelfs een hevige agitatie van. Het is namelijk zó, dat de rege ling met de Stichting van de Ar beid heeft overlegd aangaande de traag, of men voor de viering van ben nationaal feest één dag in het jaar vrij-af zou kunnen geven met behoud van loon. En zo ja, welke pag dat dan zou zijn. Er is lang gewikt en gewogen, (tot tenslotte deze oplossing uit de |bus kwam: Laten we de Koningin nedag als nationale feestdag vie- Iren. Wil men de 5e Mei ook in fees telijkheid doorbrengen, dan kan nen daarvoor een snipperdag op pennen. Dit besluit werd ingegeven door Verschillende practir.ehe motieven: ie Omdat, zoals boven reeds op- bemerkt. het land in gedeelten is bevrijd en niet overal de betekenis Ivan de 5e Mei even scherp wordt [aangevoeld. 2e Omdat de Koninginnedag op |een datum in de nabijheid valt en het moeilijk is, geld en geestdrift [op te brengen voor twee nationale feestdagen binnen een week tijds. Terwijl er voor het socialistisch |denkende volksdeel nog de 1 Mei- viering tussendoor speelt. 3e. Omdat ook de Stichting van Ide Arbeid en verscheidene geraad pleegde gemeentebesturen van ■oordeel waren, dat uit twee natio- Inale vierdagen zo vlak op elkaar |gekozen moest worden voor één die als Nationale Feestdag met lalgemeen vrij-af zou gelden. Ver- ltegenwoordigers van verenigingen Ivan het voormalig verzet verenig- Jden zich allen op één na met dit (advies (al zijn er later van dezen Iweev een aantal teruggekrabbeld, ltoen ze in hun verenigingen de [wind van voren kregen). QP de beslissing der regering, welke deze practische overwe gingen tot grondslag had, is veel critiek gevolgd. Emotionele critiek, zakelijke critiek en zwaar-politie- ke critiek. Aan die laatste gaan de communisten zich te buiten, waar ze de suggestie wekken, dat de re gering dit besluit nam, om de Duit sers „toekomstige bondgenoten in de E.D.G." in het gevlij te ko men. Men kan hierop een kort commentaar geven, besloten in het woord: Bah! Van dit soort critiek nebben we ook enkele sporen aan getroffen in de bundel „Nationale Snipperdag", door een aantal tijd- schriften van naam uitgegeven, van welks inhoud we reeds een over- gaven. De hoofdzaak van de critiek is echter van emotionele aard. Men roept beelden op van het verzet, men denkt aan de ter reur en de knechting, men haalt de doden weer voor de geest in hun offervaardigheid en heldenmoed. En men wil dit gedenken niet prijsgeven, men wil er het hele pond van een vol-vrije nationale dag aan schenken. Men vindt het ver schrikkelijk, dat dit gedenken slechts facultatief wordt gesteld. Neen, de viering van deze histori sche dag in ons volksbestaan moest van Overheidswege de grote im- Puls krijgen. En daarnaast is er toch ook het spijtig constateren, dat dit hoe langer hoe minder in het volk is gaan leven, dat men Wel is gaan vergeten, dat althans ue behoefte aan een uitbundige viering al minder is geworden. Daarbij minimaliseert men de re- ®eJe omstandigheid, dat de bevrij ruime spanne tijds van Septem ber 1944 tot Mei 1945 en frag mentarisch heeft voltrokken, een omstandigheid, waarvan we in het Zuiden de volle betekenis echter wel beseffen. Vandaar dat die hele bundel op ons een ietwat onwerke lijke indruk maakt. Iedereen moet wel constateren, dat het feesten op de 5e Mei al minder werd, dat de spontane volksbegeerte er niet ach ter stak. Maar men duidi het de regering euvel, dat zij, dit consta terend, de practische overwegin gen, welke pleiten voor de 30e April mede deswege de doorslag heeft laten geven. ^/AT echter wél leeft als een echt volksgebeuren, ook in het Zuiden, dat is de dodenherdenking in de avond van de vierde Mei. De stille tochten maken steeds veel indruk. En we zouden er ook met nadruk voor willen pleiten, hier aan steeds meer zorg te besteden. In de herinnering aan de doden van Oorlog en Verzet is een zeer kostbaar stuk vaderlandse glorie gekristalliseerd. Hun voorbeeld moet ook de verre nazaat nog in spireren tot trouw en offermoed. Vooral de jeugd moet hunner ook indachtig gemaakt worden. Nim mer, nimmer mag die herinnering vervagen. En ook op de 5e Mei zelf, al heeft dan niet iedereen vrij, zal de a- dio in de huiskamers het grote feit der algehele bevrijding doen herleven. Op de scholen kan het verhaal gedaan worden van onder drukking en verzet, van worstelen en bevrijden. Waarlijk, met protes ten en schamperheden bereiken we niets. Het is volkomen onvrucht baar ,,de nationale snipperdag" als een soort van nationale schande af te schilderen en onbegrip voor een grootse periode in onze vaderland se historie toe te dichten aan hen, die in een practische kwestie an ders oordelen dan men zelf doet. Daardoor werpt men slechts tak- kebossen op een vuur, dat de com munisten aan het aanblazen zijn, de communisten, die het vaderland pas ontdekten op de dag, dat Hit- Ier het verbond met Stalin ver brak en Rusland binnenviel. Hun rumoerige agitatie op deze dag negerend, zullen we heden en morgen dooy gedenken en herin neren de vaste wil in ons volk ver sterken, den vaderland getrouwe te zijn tot in de dood. J7EN waterstofbom van een geheel nieuw type wordt, aldus schrijft de „Daily Express" op het ogenblik in Groot-Brittanilie vervaardigd. De ze nieuwe Britse bom zou veel een voudiger en minder kostbaar zyn dan de Amerikaanse Waterstofbommen Als uitvinder van de nieuwe wijze van vervaardiging Wordt Sir Willi am Penney genoemd, die de leiding had bij de Britse atoomproeven te Woomera in Australië. f^LEIN en donker was het vrouw tje van Arnemuiden; als een snavel stak haar scherpe neus uit het magerepaphleke gezicht, dat nog smaller scheen door de weg- brokkelende. groen uitgeslagen tan den, die in haar mond schenen te wiebelen als ze sprak. Zij was een wezen zonder leeftijd. Als lang ver schraalde wijn was haar wrok, die uit kon gisten tot jaloerse haat. Was er wei iemand die verschoond bleef van die tersluikse stekende blik, priemend van kwalijk verborgen af gunst? Als ze haar zusters al benijdde om het bfzit van hun kinderen, om de werkkracht van hun mannen, hoe zou ze dan wel over hen denken, die buiten de enge familiekring leefden, en die niet verbonden waren door die hechte band, gesmeed in de jaren van machteloos benijden? Een enkele maal gebeurde het ,dat zij haar geheim prijs gaf. Languit lag ze op de vloer, met in kramp gebalde handen en strak voor zich uitstaren- de ogen; tussen haar dunne lippen sidderden schuimbellen. Opeens vond ze woorden, Krijsend vlerkte haar haat op, als een vleermuis uit het klamme duister van een labyrinth; „Je bent niet meer als ik, ook al is je man schipper. En je kind is ziek, En je kind is ziek, En je kind gaat dood, En je kind gaat dood, En je kin Het kind ging dood. Het dochtertje van de bakker bui ten het dorp, aan de weg naar Molk- werum, teerde ook uit: het hoestte niet, en het at genoeg, en toch had het elke avond koorts en het was zo moe. De dokter zei niet veel.. Waar om? Omdat hij het niet wist. Want van betovering heeft een dokter geen begrip; zwarte kunst leren ze niet op de hogeschool, want daar weten de professoren zelf te weinig van. Gelukkig, in Vlissingen woonde een ventje, dat er meer dan genoeg van wist. Het was een miezerig kereltje, met een gezicht, geel als goud, zo eentje om aan je horlogeketting te hangen, maar dié had wat afgezien in het leven! DUIVELSVEREN IIij luisterde aandachtig naar het relaas van de ziekte van het kind, en zei toen: „Torn vanavond nog he; kussen open, kijk wat er in zit en ver brand alles in de oven. Dat wil nog wel eens helpen!" Die avond sloot de bakker alle deuren en alle vensters; elke kier en elke spleet stopte hij nog eens extra dicht, want dat had de heksenmeester hem op het hart ge drukt. Toen eerst tornde hij bij het weifelend licht van een kaars het kussen open. Een vloed van veren puilde er uit, maar het waren niet de gewone ve ren, waar men kussens mee vult. Dveze veren waren samengeklonterd, tot ze poppetjes hadden gevormd, haantjes en grillig gevormde dieren, waarvoor wij geen namen hebben, duivelsdie ren. Wijd opende de bakker de begerige muil van de roodgloeiende oven, waar in de rosse vlammen gretig knetter den en wierp alles in het laaiende vuur. In een ommezien verbrandden de'veren tot een lichte, witte as. Het kind was echter de volgende dag nog niet beter. „Wacht nog even £if", zei de heksen meester. „Wat niet is, kan nog komen. Als alles naar wens is gegaan, zul je vanavond wel bezoek krijgen. Ik weet wel wie er komen moet; je zult je wel verwonderen, maar wat voor jou een vraag is, is voor mij een weet." ding QNVRIENDELIJK is nog een erg vriendelijk woord voor het geen de regering te Djakarta zich veroorlooft ten opzichte van Ne derland en de Nederlanders. Met de rechten van gevangen-genome- nen is op ergerlijke wijze gesold. Indonesiërs, die aan Nederlandse universiteiten studeren, worden daar weggehaald, om naar Duits land of Frankrijk te worden over geplaatst. (Waarom eigenlijk niet naar Moskou?) Nederlanders in In donesië, die ergens bijeen zijn, om Koninginnedag te vieren, mogen het Wilhelmus niet meer zingen. Op het Hoge Commissariaat „mag" dat alleen nog wel. Kortom, de ene be lediging volgt op de andere. En wi.i maar braafjes protesteren zonder heren willen straks met ons onder' handelen, om de Unie ongedaan te maken. Zijn onderhandelingen nog wel mogelijk en nodig? De Unie is al zo dood als een pier. van het land zich over een dat dit natuurlijk iets uithaalt. De Die avond klikte de winkeldeur. Kwaadaardig loensend stond het ta nige vrouwtje van Arnemufüëh op de drempel. „Bakkér, kun je 'n gul-den wis-se- len? Ik moet brand-zalf kópen." „Brandzalf, brandzalf zei je toch", riep de bakker. Opeens begreep hij wanneer die heks zich gebrand had; op het mo ment, dat de veren in vlammen opgin gen. Zonder zich een ogenblik te be denken, greep hij haar beet, en sleur de haar naar de oven. „Daar ga je in, hekse, als je mijn kind niet zegent, zo dat het genezen kan. Kom mee naar het kind." Voor het bed, waar het kleine meisje, heel bleek en heel blond, met grote, blauwe ogen verschrikt van haar vader naar die boze, oude vrouw keek, dwong hij haar te knielen. „Nou vooruit!" „Natuurlijk wil ik je kind zegenen" lijmde het vrouwtje van Arnemuiden. „Ik vind het zo'n lief kind. Kot-zegen- je-kind. Kan ik nu gaan?" HET EINDE FNE bakker had niet met een half oor geluisterd. Hij had elk woord duidelijk verstaan. „Wat zei je daar, vrouw? Kot-ze- gen-je-kind? God zegen je, zul je zeg gen of je komt hier niet ievend van daan." „Ik kan het niet beter", huilde de (Advertentie) Proef ons heerlijke Slechts f 1.15 per tablet van 200 gr CHOCOLADE BONBONS heks!" Kot-zegen-je! Kot-zegen-je! zo heb ik het geleerd." „Dan de oven in! Branden zul je!" Toen wrong zich het gevreesde woord uit haar keel, terwijl zij van doodsangst beefde: „God-zegen-je! God-zegen-je!" Het was gebeurd. De bakker greep haar beet, trapte de deur open en gooide het Vrouwtje van Arnemuiden naar buiten, alsof ze een vuile-was-zak was Ze tuimelde tegen de heg, sprong vlug als een kat op, blies en spuwde naar de deur en haastte zich hinkend weg in het don ker. „'n Merkwaardige vooruitgang", zei de dokter de volgende dag. „Ja, oak- ker, ik had het wel gedacht, al heb ik het niet gezegd." Het Vrouwtje van Arnemuiden heeft het dorp niet lang meer veront rust. Twee dagen later werd ze met een gebroken nek uit het kanaal op gevist. Men meende dat ze bij haar val tegen de schoeiing was gestoten, alvorens in de diepte te verdwijnen, maar wie beter wisten, begrepen dat de duivel haar de nek had omge draaid, omdat ze het door hem zo ge hate woord „God" in de mond had ge nomen. De duivel is geen gemakkelijk heer: zelfs voor de heksen, zijn diena ressen, is hij een ongenadig meester. JACQUES R. W. SINNINGHE CTORMEN en overstromingen heb- ben in het afgelopen weekeinde de Amerikaanse Staten Mississippi en Oklahoma geteisterd, waardoor twaalf personen zijn omgekomen, tientallen gewond en grote schade is aangericht. De sneeuw lag hier en daar in de staten Minnesota, Noord- en Zuid Dakota en Wisconsin twaalf centime ter dik. In de noordelijke staten vroor het negen graden Celsius. De Sovjet-Unie zal binnenkort be langrijke orders plaatsen bij de grootste West-Duitse werven om eventuele orders voor de E.V.G. on mogelijk te maken, aldus wordt in Hamburgse rederskringen gezegd. Verscheidene West-Duitse werven voerden thans onderhandelingen met de Russen. Wijnproeven IN de kelders van een wijn en drankfirma in Leeds zal deze week de eerste van een serie wijnproefdagen worden gehouden en de leerlingen zullen, zoals 'n lid van het wijnproef-comité „weggaan met het gevoel dat zij einde lijk de wijn-kellner in de ogen kunnen kijken" Voor aanstaande wijn-importeurs hebben 23 wijnen ter be schikking gesteld, welke als de beste vertegenwoordigers van de verschillende soorten gelden. De verkoop-directeur van de wijnfirma heeft verklaard dat het Britse publiek moet worden opgevoed op het ge bied van wijn. Men hoopt de ze proefbijeenkomsten ieder voor- en najaar te organise ren. FNE schrijver is Seumas MacManus. Deze Iers-Amerikaanse auteur, niet te verwarren met Francis Mac Manus, is in Nederland nog weinig bekend. Toch werden al twee van zijn verhalenbundels in onze taal overge zet, namelijk „Bij het laaiend Turf vuur" en „Zonneschijn". Seumas MacManus is, wat men in Ierland noemt, een shanaéhie, d.w.z. een verteller van sprookjes en volks verhalen. Hij werd in 1868 te Mount Charles in het graafschap Donegal, de Noordwesthoek van Ierland, gebo ren. Zelf noemt hij zijn geboorte streek het meest Ierse gedeelte van Ierland. Als zoon van een landbouwer hoed de hij tegen de heuvelhellingen het vee van zijn ouders, 's Avonds luis terde hij naar de verhalen en volks liederen van de bejaarde dorpsgeno ten. Op jeugdige leeftijd begon hij al te schrijven, verzen en proza, eerst in een streekblaadje, later in grotere tijdschriften. Hij werd onderwijzer, daarna journalist, en tenslotte een schrijver van formaat, die tal van proza-werken, verzenbundels en een- acters op zijn naam heeft staan. Hij vestigde zich in Amerika, maar bleef ook daar zijn volkse verhalen schrij ven, merendeels opgetekend uit de mond van de diep-gelovige Erin-be- woners. Ook als spreker maakte hij naam. Iedere winter treedt hij op voor tal rijke vooraanstaande onderwijsinstel lingen. Zijn zomervacantie brengt hij steeds door in zijn geliefd Donegal. EEN SCHRANDER BOERTJE JV/J et „Zwarte Patrick'' heeft De Lanteern een goede keus gedaan. Het is een verzameling verhalen over een boertje met een zwarte baard, dat in de bergen van Donegal woon de. Hoewel het mannetje nog nooit een universiteit van binnen had ge zien en nog nooit een geleerd boek van binnen had bekeken, was het wijd en zijn bekend om zijn slim heid en gezond verstand. Door aller lei moeilijkheden en problemen werd zijn bemiddeling ingeroepen en met zijn eenvoudig boerenverstand wist het pretentieloze kereltje telkens een Salomons-oordeel te vellen. De geschiedenissen zijn met veel humor en in bijna kinderlijke een voud verteld. Het begint al direct heel vermakelijk als Zwarte Patrick door het volk tot opperrechter ge bombardeerd wordt en een lastige er feniskwestie tot een goed einde weet te brengen. „De groene merel" is niet minder geestig. Hierin ziet Zwarte Patrick kans op originele manier een dief te ontmaskeren. Telkens opnieuw stuit men op een verrassende ont knoping en bij elk nieuw verhaal vraagt men zich geamuseerd af hoe het nu weer zal aflopen. Het enige bezwaar is, dat alle ver- tellingén volgens hetzelfde procédé zijn gecomponeerd, zodat een zekere eentonigheid onvermijdelijk is. Men doet daarom goed de wenk van de schrijver op te volgen: niet meer dan één verhaal, elke avond voor het naar bed gaan. De laatste vier hoofdstukken zijn de Apocriefe Boeken genoemd, om dat de schrijver niet zo volkomen voor de echtheid daarvan kan in staan. Laten we ook dit maar als een grapje van de auteur beschouwen. De vertaling van Karei Deenen laat zich uitstekend lezen. Op blz. 84 trof fen we een kleine vergissing aan: er staat „het kasteel dichter bij zee brengen", terwijl kennelijk bedoeld is „de zee dichter bij het kasteel brengen". De bandomslag en de talrijke fraaie zwart wit illustraties zijn van de te kenaar C. A. B. Bantzinger. W. VAN DER VELDEN. Stem COMS ervaart ge de tijdelijkheid van het leven om het eens bui tengewoon te zeggen. De groet van iemand, die ge niet kent en nooit meer ziet. De stem van een telefo niste, die tussen de bedrijven door de kwaliteiten van het' weer schil dert, de haak oplegt en verdwijnt. Dat zijn vreemde dingen om over te denken. Taal LJET bezoek, dat koningin Elisa- beth aan Gibraltar brengt heeft een groot Spaans taleninstituut op de gedachte gebracht maar eens flink met hun studie in het Engels reclame te maken. „Leer Engels", staat er in grote dagbladadverten ties, „de taal van 150.000.000 Ameri kanen, veertien millioen Canadezen en acht millioen Australiërs". De 50.000.000 Engelsen is men vergeten. Pet Wetenschap JN de gevangenis van Norfolk is men koortsachtig bezig de slo ten van alle deuren te vervan gen, omdat men anders beroerde dingen verwacht. Een onbekende heeft namelijk in een onbewaakt ogenblik kans gezien wasafüruk- ken te maken van alle sleutels, die in het gebouw werden ge bruikt. En dat kan een bijzon dere wetenschap blijken, wanneer een van zijn goede kennissen in de cel terecht komt. Reorganisatie TN Noorwegen wordt het politie archief vernieuwd. Alle misdadi gers moeten opnieuw op de gevoe lige plaat. Om de zaken helemaal voor elkaar te krijgen maakt de po litie kleurenfoto's van al haar vas te klanten. Aantal Tn Milwaukee (Ver. Staten) schreef een-bierbrouwerij een wedstrijd uit. Degene, die ried hoeveel kroon- kurken er in een groot vat zaten, kon op een dappere hoop prijzen rekenen. Er deden meer dan 45.000 mensen mee. Hun schattingen lie pen uiteen van 15.133 tot 1.999.321% stuks. Toen de directie plechtig het vat opende om de winnaar te kun nen aanwijzen, bleek, dat de inhoud was gestolen. T elefoon TAPAN is toch maar hef land, J wanneer men dat zo hoort. Men heeft er thans een telefoonnet ont worpen, waarmee men gedurende het telefoneren niet alleen kan spreken of horen, maar ook zien. Bepaalde toestellen zijn voorzien van een klein televisiescherm. Het gesprek kan dus verlevendigd wor den door vuistgedreig of kushandjes Bezoeker JK kom even de electrici- teitsmeter opnemen", zei een actief uitziend man aan de deur van de heer en mevrouw Belmont in het grote Londen. Hij werd binnen gelaten. Ach teraf is gebleken, dat hij niet alleen de meter opnam, doch ook de juwelen van de vrouw des huizes. De man wordt nu gezocht, want dit zijn geen grappen meer. Herkenning U)E heer Edoardo Salani kwam in Milaan zijn vriend in de gevan genis een bezoek brengen, omdat die ook niet de eerste de beste was. Hij zelf kwam er evenwel ook niet meer uil', want een van de bewa kers herkende hem als een oude bekende, die reeds geruime tijd werd gezocht voor een auto-diefstal Hij deelt de cel nu met die van zyn vriend. „Weet U wat ik zo vreemd vind aan deze cheque van f 15.000.000 dat de zes nullen met heel ande re inkt geschreven zijn dan het cijfer vijftien Advertentie) Met Rheumatische Pijnen moet U niet door blijven lopen. Roei ze uit, met wortel en tak. Neem Kruschen. Jaar-in, jaar uit, en al tientallen jaren lang, vonden tienduizenden baat en verlichting bij Kruschen Salts. De kleine dagelijkse dosis Kruschen doet het. Juist omdat Kruschen regelmatig gebruikt wordt, stimuleert het de bloedzuiverend organen en geeft ze de regelmaat van een klok. -Kruschen is geen wondermiddel De zes mine rale zouten hebben ieder hun eigen functie en gezamenlijk brengen ze Uw ledematen die bevrijding van stramheid en pijn. WOENSDAG 5 MEI 1954. HILVERSUM I, 402 m. 7.00 NCRV. 16.0024.00 Nationaal Programma. NCRV: 7.00 Nws. 7.13 Gram. 7.30 Ge wijde muz. 7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 8.30 „Tot Uw dienst". 8.35 Gram. 9.00 V. d. zieken. 9.30 V. d. huisvr. 9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 „De moed der hoop", hoorsp. 12.00 Instr. trio. 12.30 Land - en tuinbouwmeded. 12.33 Gram. 12.37 Herv. Kerkd. 12.59 Klokge lui. 13.00 Nws. 13.15 „Met Pit op pad". 13.20 Meisjeskoor. 13.45 Gram. 14.00 V. d. jeugd. 15.20 Instr. septet. 15.40 Gram. Nationaal progr.: 16.00 V. d. kind. 17.00 Operaconc. 17.35 V. d. jeugd. 17.55 „Elf droppings". 18.00 Nws. 18.15 Toespr. door Z. Exc. Dr. W. Drees. 18.25 Gram. 18.40 Voordr. 19.00 Instr. sext. en toespr. door Z. Exc. Mr. F. J. F. M. van Thiel. 19.30 Bijeenkomst ter herdenking van de be vrijding. 20.30 Nws. en weerber. 20.37 „Elf droppings". 22.15 Metropole ork. Intermezzo: Voordr. 23.00 Nws. 23.15— 24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 m. 7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 16.00—24.00 Nationaal programma. VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.30 Or gelspel. 8.50 V. d. huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 „De Vrijheid is te koop", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20 V. d. vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Pro- menade-ork. 12.30 Land- en tuinbouw meded. 12.33 V. h. platteland. 12.38 Lichte muz. 13.00 Nws. 13.15 Tentoonstellings agenda. 13.18 Dansmuz. 13.45 „De weg omhoog", caus. 14.00 V. d. kind. 15.30 V. d. zieken. Nationaal progr.: 16.0024.00 Zie Hilversum I. BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 11.45 Filmmuz. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 12.50 Koersen. 12.55 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00 Idem. 16.05 Ork.conc. 17.00 Nws. 17.10 Vlaamse liederen. 17.30 Voordr. 17.45 Vlaamse liederen. 17.50 Boekbespr. 18.00 Balletmuz. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40 Volkszang. 20.10 Gram. 20.15 Ork. conc. 21.05 Gram. 21.20 Ork.conc. 22.00 Nws. 22.15 Jazzmuz. 22.45 Gram. 22.55 23.00 Nws. BRUSSEL (Frans), 484 m. 12.00 Gram. 13.00 Nws. 13.15. 14.00 en 15.00 Gram. 17.00 Nws. 17.15 Gram. 17.20 Zang en piano. 17.55, 18.50, 19.15 en 19.28 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Ork.conc. 21.30 Muz. uit Azië. 22.00 Nws. 22.15 Relais. 22.55 Nws. door antwoordde Absalom nadruk- ™'JK. „houdt verband met mijn on- erzoekingen. Later.misschien als 71Pt,S SOed gaat 111 het U laten n- In uw plaats zou ik er mee tevre- «i zijn, langzamerhand met de plaat- 'Ilse toestanden bekend te raken. u betreft, zou al wat ik u kon rteUen, voorbarig zijn. In de salon utjj u de thee klaarv inden." v»vhtCt0r verborg zUn verlegenheid en az®8- Toen hij de salon betrad, d bij er Anthea. »u bent dus toch gekomen?" vroeg ;acnt en nerveus. bwidëw h" het leek me beter- vijf~ miswhi Dond tter Jaar, weet u, en nog meer.» eI<Je haar, zoals zijn bedoeling jjs. Hij zag haar Ineenkrim- hij om Pfb. Maar K mocht niet gissen, dat sj°eg harentwil gekomen was. Hij den en' !ïrlblie bewegingen van han. Ze oiet angstig meer keek. waarom S'ien 8ade en vroeg zich af, ,Zeg niets, wat u niet meent gerust te kunnen zeggen. U hebt me toege staan u te ondervragen maar u hebt mij niet gevraagd." Ze aarzelde even, en toen, met een blik; „Keur me uw vertrouwen niet waardig,' voor u héél zeker bent." Het schot trof doel. Wat kon hij gerust zeggen of vragen?? Dat hield hem al bezig sedert hij het huis be treden had. „Ik verzocht u om mr. Absalom's aanbod niet aan te nemen", vervolgde ze ernstig; „ik smeekte u niet te ko men. Maar U bent toch gekomen. En nu vraatg u zichzelf af. waarom ik, toen u me zei, dat het van mij afhing, geantwoord heb, dat ik graag wilde dat u kwam, U hebt het recht, zich die vraag te steden. Maar het was mijn éne ik die ja zei en een ander, het werkelijke Ik die het laatst sprak." „Best mogelijk, maar hoe kon ik dat weten? Dat doet er trouwens ook niet meer toe. Ik heb me voor een jaar verbonden." Ze boog zich naar hem toe en zag hem smeekend aan. „Kunt u me uw woord geven dat ik geen deel heb aan uw komst „Ik zal het u zeggen, als u me ver telt of u blij bent over mijn komst of niet." Ze lachte onvast. „Het is gezelliger met zijn tweeën, meneer Court Als u er niet was, dronk ik nu alleen thee". „Hoor eens", barstte hij los ,.zo ko men we niet verder. U kent mr. Ab salom uw hele leven en bent familie van hem. Ik ben een employé, die hem drie dagen ken. Heb ik onder die omstandigheden het recht, u iets te vragen? Als u vindt van niet dan laat ik het", Hij dronk zijn kopje thee leeg en zette het resoluut neer. ,,U weet heel wat van Monk's Mount, dat moet wel. Ik weet niets. Ik ben hier omdat wel dat doet er niet toe en u zult wel ongeveer begrij pen waar het me om te doen is; dus u behoeft me enkel te vertellen, dat alles in orde is, dan zal ik u niet ver der lastig vallen". ,.U vraagt mij om u dat te zeggen?" vroeg ze heel zacht. „Met alle respect, ja. Ik geloof u eerder dan iemand anders hier in huis." Ze keek hem aan en zag zijn eerlijk en open gezicht. Ze zag, dat leugens, bedrog, zelfs omwegen hem vreemd waren en hij van nature waarheids- lievend was. Terwijl hij afwachtend zat, gebeur, de er iets vreemds. Ze begon onhoor baar te schreien van wanhoop, zodat dikke tranen langs hare wangen gle den Ze snikte niet, ze zat onbewege lijk, de grote donkere ogen nat, ter wijl de glinsterende fonteinen van haar ziel zich voor hem ontsloten. Geen gejammer, geen handenwringen enkel die dikke, glanzende tranen. Haastig ging hij naar haar toe en klopte haar op de schouder. „Hoor eens het spijt me vreselijk. Laten we er niet meer over praten. Denk er alsjeblief niet meer aan. Alles is in orde heusch." Ze wierp hem een ondoorgrondelijke blik toe, die hem tot in zijn diepste wezen trof. Nooit had een vrouw hem zo aangezien. „Weet u wat u gedaan hebt? fluisterde ze „Me nog dwazer aangesteld dan gewoonlijk." Ze glimlachte zelfs niet. ,Nee verre van dien. U hebt me vertrouwd, en daarom moet ik iets doen." „Niet om mij, als u het liever niet doet", zei hij haastig. .Alleen hoop ik dat u op uw beurt niet te hard over me moet oordelen. Na het diner zal mr. Absalom u vra gen om met hem te biljarten. Dat kunt u toch wel?" ,Een beetje. Ik houd van alle spel letjes". „Welnu, zelfs als u heel goed kunt spelen, moet u zorgen dat hij het nét van u wint Daarna wenst hij u goe denavond en gaat naar de studeer kamer of het laboratorium. Dan komt hij voor morgenvroeg niet meer te voorschijn. Als hij weg is, komt u dan hier, of nog beter, in mijn zitkamer. Die is vlak hierboven. Afgesproken?" „Afgesproken", zei Hector. VIERDE HOOFDSTUK. Absalom geeft een demonstratie De huishoudster van Monk's Mount verstond haar vak en Absalom had een uitstekende kok. Hector had nog nooit een lekkerder of beter opgediend di ner gezien De starre Hervy bediende hem volmaakt; zilver, kristal en lin nengoed lieten niets te wensen over. Anthea, in het zwart, zat aan het ondereinde van de tafel, heel kalm, zonder een spoor van de vergoten tra nen. Ze praatte opgewekt en Absalom, die een bruinfluwelen jasje droeg en een prachtige parel in zijn das, scheen zeer over haar voldaan. Hij at weinig, kauwde zijn voedsel zeer zorgvuldig en wierp nu en dan een blik op Maktai. De grote kat was hem naar de eetkamer gevolgd en lag nu voor de haard Hector, de nijdige blik der gele ogen ontmoetend, voelde moordlust ontwaken Absalom over Londen pratend, bracht het gesprek op mrs. Baxter. „Ken je haar goed Court?" „Drie jaar geleden heb ik haar voor het eerst ontmoet. Alleraardigste vrouw. Een Amerikaanse, niet?" „Ja, haar man is eh verschei dene jaren geleden gestorven en heeft haar ettelijke millioenen nage laten. Toen kreeg ze genoeg van Bal- timore en vestigde zich in Engeland." „Ze is een wonder voor haar leef tijd", zei Hector geestdriftig. „Ik hoop dat ik'op die leeftijd zo kras zal zijn. Hoe oud is ze wel?" Absalom speelde met zijn lege wijn glas. „Wat denkt u?" „Ik heb er geen flauw idee van, maar ik heb horen zeggen, dat ze de laatste twaalf jaar geen haar veran derd is." „Gelukkige vrouw, niet?" „Ik weet 't niet; zij schijnt van haar leven te genieten, maar ik voor mij wel ik vermoed, dat het een ge lukje is om langer te leven dan ie normale tijd, maar toch Hij zweeg met een lach. „Ga door alstublieft. Maar toch „Hangt het er niet helemaal van af, hoe lang het leven waarde heeft?" En dan moet je er bij zeggen: waarde voor wie jezelf of iemand anders?" Dat hangt wel van de persoon af. U, meneer, bent een geleerde en natuur lijk heeft uw leven waarde. Ik kan hardlopen boksen en dergelijke dingen; dit is heel iets anders. Er valt niet aan te twijfelen, wiens leven voor de we reld van het meeste belang is.". „Heel edelmoedig van u" Absa lom glimlachte flauw „maar wel, Anthea, wat denk jij ervan en hoe lang zou jij willen leven?" Hij stelde die vraag met een door dringende blik, waarvoor het verraste meisje terugschrok. Het bloed steeg haar naar de wangen en ze leek ver legen, „Ik zou liever hebben, dat iemand anders dat voor me uitmaakte", zei ze met een vreemde, papegaai-achtige stem, en het leek we! of ze de blik niet van Absalom kon afwenden. Er viel een lange stilte. Het was Maktai, die deze eindelijk verbrak. Ze geeuwde, rekte zich uit en stevende recht op de deur af. waar ze zich naar Absalom omwendde en hem vals aankeek. Hij schrok op, kuchte en zei: (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 5