Vantf
Mensen en Muzen
herdenken
Zwarte Patrick
Het vrouwtje van Arnemuiden en t zieke kind
IP
Herinneren en
DE VIERING VAN 4 EN 5 MEI
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
RADIO
Het Huis van Leven
en van Dood
DINSDAG 4 MEI 1954
Uit de Schatkamer der Legenden
BRITSE
WATERSTOFBOM
HAAR TOVERMACHT
WERD GEBROKEN
Beledigingen
Duitsers
ER is gedemonstreerd tegen het
massaal bezoek van Duitsers
^an ons land met plakkaten in de
trant van de dagen der Jodenver
volging: „Deutsche nicht er'
wünscht". Men kan de gevoelens,
waaruit deze actie voortspruit, be
grijpen. Doch als men er dieper
pver nadenkt, ziet men wel in, hoe
zinloos dat is. De geschiedenis staat
nu eenmaal niet stil. Als ieder volk
bleef voortleven op zijn historische
rancunes, zou er geen volkerensa-
menleving mogelijk zijn. Men moet
van de Duitsers natuurlijk verlam
gen, dat ze zich hier als goede gas
ten zullen gedragen zonder laat
dunkendheid of stoffen op een wei
nig roemrijk verleden. Doch als
deze voorwaarde wordt vervuld,
zullen we hun tegemoet kunnen
treden met een ontvangst als van
een goede klant.
crème
tablet
NOODWEER
in de Verenigde Staten
ORDERS MET
POLITIEKE TINT
Ierse vertellingen van Seumas MacManus
DE. ABONNé'S van De Lanteernreeks werden vorig jaar verrast met
„De drie wensen", een sprookjesachtig boek van de Ierse schrijver
Charles O'Neal. Thans is bij de N.V. Uitgeverij De Lanteern te Utrecht
opnieuw een boek verschenen, dat uit het Iers werd vertaald.
GEBOREN VERTELLER
De heer Bon Franklin reed
dezer dagen met zijn
vrouw in de richting van het
Amerikaanse Spencer, toen er
een pet tegen de voorruit
waaide. Een nieuwe pet. In de
verste verte was geen huis te
bekennen en geen man te zien.
Men heeft het secuur uitge
zocht, maar niemand begrijpt
waar die pet vandaan komt.
8) ALAN SULLIVAN
K/IORGEN is het negen jaar gele-
den, dat wij hier in Zuid-Ne
derland' hoorden, hoe de Duitsers
Onvoorwaardelijk hadden gecapi
tuleerd. De provincies, welke een
voor ons onvoorstelbare winter van
honger en razzia's en knevelarij
hadden doorgemaakt, kwamen nu
ook vrij. De oorlog in Europa was
ten einde. Een grote dag ongetwij
feld, die 5e Mei. een dag, waardoor
het hele Nederlandse gezin weer
H,erd verenigd in vrede en vrijheid
Daarnaast echter viert men in het
Zuiden afzonderlijk de data, waar
op de geallieerde legers in 1944
Successievelijk in verschillende ste
ken en dorpen binnentrokken en
ie vrijheid brachten. V/e verwach-
Iten dit jaar daar zelfs bijzondere
feestelijkheden, omdat het precies
ill) iaar geleden zal zijn.
Nu is. om die viering van de vijf-
fle Mei. helaas een grote strijd ont
brand en de communisten maken
er zelfs een hevige agitatie van.
Het is namelijk zó, dat de rege
ling met de Stichting van de Ar
beid heeft overlegd aangaande de
traag, of men voor de viering van
ben nationaal feest één dag in het
jaar vrij-af zou kunnen geven met
behoud van loon. En zo ja, welke
pag dat dan zou zijn.
Er is lang gewikt en gewogen,
(tot tenslotte deze oplossing uit de
|bus kwam: Laten we de Koningin
nedag als nationale feestdag vie-
Iren. Wil men de 5e Mei ook in fees
telijkheid doorbrengen, dan kan
nen daarvoor een snipperdag op
pennen.
Dit besluit werd ingegeven door
Verschillende practir.ehe motieven:
ie Omdat, zoals boven reeds op-
bemerkt. het land in gedeelten is
bevrijd en niet overal de betekenis
Ivan de 5e Mei even scherp wordt
[aangevoeld.
2e Omdat de Koninginnedag op
|een datum in de nabijheid valt en
het moeilijk is, geld en geestdrift
[op te brengen voor twee nationale
feestdagen binnen een week tijds.
Terwijl er voor het socialistisch
|denkende volksdeel nog de 1 Mei-
viering tussendoor speelt.
3e. Omdat ook de Stichting van
Ide Arbeid en verscheidene geraad
pleegde gemeentebesturen van
■oordeel waren, dat uit twee natio-
Inale vierdagen zo vlak op elkaar
|gekozen moest worden voor één
die als Nationale Feestdag met
lalgemeen vrij-af zou gelden. Ver-
ltegenwoordigers van verenigingen
Ivan het voormalig verzet verenig-
Jden zich allen op één na met dit
(advies (al zijn er later van dezen
Iweev een aantal teruggekrabbeld,
ltoen ze in hun verenigingen de
[wind van voren kregen).
QP de beslissing der regering,
welke deze practische overwe
gingen tot grondslag had, is veel
critiek gevolgd. Emotionele critiek,
zakelijke critiek en zwaar-politie-
ke critiek. Aan die laatste gaan de
communisten zich te buiten, waar
ze de suggestie wekken, dat de re
gering dit besluit nam, om de Duit
sers „toekomstige bondgenoten
in de E.D.G." in het gevlij te ko
men. Men kan hierop een kort
commentaar geven, besloten in het
woord: Bah! Van dit soort critiek
nebben we ook enkele sporen aan
getroffen in de bundel „Nationale
Snipperdag", door een aantal tijd-
schriften van naam uitgegeven, van
welks inhoud we reeds een over-
gaven. De hoofdzaak van de
critiek is echter van emotionele
aard. Men roept beelden op van
het verzet, men denkt aan de ter
reur en de knechting, men haalt de
doden weer voor de geest in hun
offervaardigheid en heldenmoed.
En men wil dit gedenken niet
prijsgeven, men wil er het hele
pond van een vol-vrije nationale
dag aan schenken. Men vindt het ver
schrikkelijk, dat dit gedenken
slechts facultatief wordt gesteld.
Neen, de viering van deze histori
sche dag in ons volksbestaan moest
van Overheidswege de grote im-
Puls krijgen. En daarnaast is er
toch ook het spijtig constateren,
dat dit hoe langer hoe minder in
het volk is gaan leven, dat men
Wel is gaan vergeten, dat althans
ue behoefte aan een uitbundige
viering al minder is geworden.
Daarbij minimaliseert men de re-
®eJe omstandigheid, dat de bevrij
ruime spanne tijds van Septem
ber 1944 tot Mei 1945 en frag
mentarisch heeft voltrokken, een
omstandigheid, waarvan we in het
Zuiden de volle betekenis echter
wel beseffen. Vandaar dat die hele
bundel op ons een ietwat onwerke
lijke indruk maakt. Iedereen moet
wel constateren, dat het feesten op
de 5e Mei al minder werd, dat de
spontane volksbegeerte er niet ach
ter stak. Maar men duidi het de
regering euvel, dat zij, dit consta
terend, de practische overwegin
gen, welke pleiten voor de 30e
April mede deswege de doorslag
heeft laten geven.
^/AT echter wél leeft als een
echt volksgebeuren, ook in het
Zuiden, dat is de dodenherdenking
in de avond van de vierde Mei. De
stille tochten maken steeds veel
indruk. En we zouden er ook met
nadruk voor willen pleiten, hier
aan steeds meer zorg te besteden.
In de herinnering aan de doden
van Oorlog en Verzet is een zeer
kostbaar stuk vaderlandse glorie
gekristalliseerd. Hun voorbeeld
moet ook de verre nazaat nog in
spireren tot trouw en offermoed.
Vooral de jeugd moet hunner ook
indachtig gemaakt worden. Nim
mer, nimmer mag die herinnering
vervagen.
En ook op de 5e Mei zelf, al heeft
dan niet iedereen vrij, zal de a-
dio in de huiskamers het grote
feit der algehele bevrijding doen
herleven. Op de scholen kan het
verhaal gedaan worden van onder
drukking en verzet, van worstelen
en bevrijden. Waarlijk, met protes
ten en schamperheden bereiken we
niets. Het is volkomen onvrucht
baar ,,de nationale snipperdag" als
een soort van nationale schande af
te schilderen en onbegrip voor een
grootse periode in onze vaderland
se historie toe te dichten aan hen,
die in een practische kwestie an
ders oordelen dan men zelf doet.
Daardoor werpt men slechts tak-
kebossen op een vuur, dat de com
munisten aan het aanblazen zijn,
de communisten, die het vaderland
pas ontdekten op de dag, dat Hit-
Ier het verbond met Stalin ver
brak en Rusland binnenviel.
Hun rumoerige agitatie op deze
dag negerend, zullen we heden en
morgen dooy gedenken en herin
neren de vaste wil in ons volk ver
sterken, den vaderland getrouwe
te zijn tot in de dood.
J7EN waterstofbom van een geheel
nieuw type wordt, aldus schrijft
de „Daily Express" op het ogenblik
in Groot-Brittanilie vervaardigd. De
ze nieuwe Britse bom zou veel een
voudiger en minder kostbaar zyn dan
de Amerikaanse Waterstofbommen
Als uitvinder van de nieuwe wijze
van vervaardiging Wordt Sir Willi
am Penney genoemd, die de leiding
had bij de Britse atoomproeven te
Woomera in Australië.
f^LEIN en donker was het vrouw
tje van Arnemuiden; als een
snavel stak haar scherpe neus uit
het magerepaphleke gezicht, dat
nog smaller scheen door de weg-
brokkelende. groen uitgeslagen tan
den, die in haar mond schenen te
wiebelen als ze sprak. Zij was een
wezen zonder leeftijd. Als lang ver
schraalde wijn was haar wrok, die
uit kon gisten tot jaloerse haat.
Was er wei iemand die verschoond
bleef van die tersluikse stekende blik,
priemend van kwalijk verborgen af
gunst?
Als ze haar zusters al benijdde om
het bfzit van hun kinderen, om de
werkkracht van hun mannen, hoe
zou ze dan wel over hen denken, die
buiten de enge familiekring leefden,
en die niet verbonden waren door die
hechte band, gesmeed in de jaren
van machteloos benijden?
Een enkele maal gebeurde het ,dat
zij haar geheim prijs gaf. Languit lag
ze op de vloer, met in kramp gebalde
handen en strak voor zich uitstaren-
de ogen; tussen haar dunne lippen
sidderden schuimbellen. Opeens vond
ze woorden, Krijsend vlerkte haar
haat op, als een vleermuis uit het
klamme duister van een labyrinth;
„Je bent niet meer als ik, ook al is
je man schipper.
En je kind is ziek,
En je kind is ziek,
En je kind gaat dood,
En je kind gaat dood,
En je kin
Het kind ging dood.
Het dochtertje van de bakker bui
ten het dorp, aan de weg naar Molk-
werum, teerde ook uit: het hoestte
niet, en het at genoeg, en toch had
het elke avond koorts en het was zo
moe. De dokter zei niet veel.. Waar
om? Omdat hij het niet wist. Want
van betovering heeft een dokter geen
begrip; zwarte kunst leren ze niet op
de hogeschool, want daar weten de
professoren zelf te weinig van.
Gelukkig, in Vlissingen woonde een
ventje, dat er meer dan genoeg van
wist. Het was een miezerig kereltje,
met een gezicht, geel als goud, zo
eentje om aan je horlogeketting te
hangen, maar dié had wat afgezien
in het leven!
DUIVELSVEREN
IIij luisterde aandachtig naar het
relaas van de ziekte van het kind,
en zei toen: „Torn vanavond nog he;
kussen open, kijk wat er in zit en ver
brand alles in de oven. Dat wil nog
wel eens helpen!" Die avond sloot de
bakker alle deuren en alle vensters;
elke kier en elke spleet stopte hij nog
eens extra dicht, want dat had de
heksenmeester hem op het hart ge
drukt. Toen eerst tornde hij bij het
weifelend licht van een kaars het
kussen open.
Een vloed van veren puilde er uit,
maar het waren niet de gewone ve
ren, waar men kussens mee vult. Dveze
veren waren samengeklonterd, tot ze
poppetjes hadden gevormd, haantjes
en grillig gevormde dieren, waarvoor
wij geen namen hebben, duivelsdie
ren.
Wijd opende de bakker de begerige
muil van de roodgloeiende oven, waar
in de rosse vlammen gretig knetter
den en wierp alles in het laaiende
vuur. In een ommezien verbrandden
de'veren tot een lichte, witte as.
Het kind was echter de volgende
dag nog niet beter.
„Wacht nog even £if", zei de heksen
meester. „Wat niet is, kan nog komen.
Als alles naar wens is gegaan, zul je
vanavond wel bezoek krijgen. Ik weet
wel wie er komen moet; je zult je
wel verwonderen, maar wat voor jou
een vraag is, is voor mij een weet."
ding
QNVRIENDELIJK is nog een erg
vriendelijk woord voor het
geen de regering te Djakarta zich
veroorlooft ten opzichte van Ne
derland en de Nederlanders. Met
de rechten van gevangen-genome-
nen is op ergerlijke wijze gesold.
Indonesiërs, die aan Nederlandse
universiteiten studeren, worden
daar weggehaald, om naar Duits
land of Frankrijk te worden over
geplaatst. (Waarom eigenlijk niet
naar Moskou?) Nederlanders in In
donesië, die ergens bijeen zijn, om
Koninginnedag te vieren, mogen
het Wilhelmus niet meer zingen. Op
het Hoge Commissariaat „mag" dat
alleen nog wel. Kortom, de ene be
lediging volgt op de andere. En wi.i
maar braafjes protesteren zonder
heren willen straks met ons onder'
handelen, om de Unie ongedaan te
maken. Zijn onderhandelingen nog
wel mogelijk en nodig? De Unie is
al zo dood als een pier.
van het land zich over een dat dit natuurlijk iets uithaalt. De
Die avond klikte de winkeldeur.
Kwaadaardig loensend stond het ta
nige vrouwtje van Arnemufüëh op de
drempel.
„Bakkér, kun je 'n gul-den wis-se-
len? Ik moet brand-zalf kópen."
„Brandzalf, brandzalf zei je toch",
riep de bakker.
Opeens begreep hij wanneer die
heks zich gebrand had; op het mo
ment, dat de veren in vlammen opgin
gen. Zonder zich een ogenblik te be
denken, greep hij haar beet, en sleur
de haar naar de oven.
„Daar ga je in, hekse, als je mijn
kind niet zegent, zo dat het genezen
kan. Kom mee naar het kind."
Voor het bed, waar het kleine
meisje, heel bleek en heel blond, met
grote, blauwe ogen verschrikt van
haar vader naar die boze, oude vrouw
keek, dwong hij haar te knielen.
„Nou vooruit!"
„Natuurlijk wil ik je kind zegenen"
lijmde het vrouwtje van Arnemuiden.
„Ik vind het zo'n lief kind. Kot-zegen-
je-kind. Kan ik nu gaan?"
HET EINDE
FNE bakker had niet met een half
oor geluisterd. Hij had elk woord
duidelijk verstaan.
„Wat zei je daar, vrouw? Kot-ze-
gen-je-kind? God zegen je, zul je zeg
gen of je komt hier niet ievend van
daan."
„Ik kan het niet beter", huilde de
(Advertentie)
Proef ons heerlijke
Slechts f 1.15
per tablet
van 200 gr
CHOCOLADE BONBONS
heks!" Kot-zegen-je! Kot-zegen-je! zo
heb ik het geleerd."
„Dan de oven in! Branden zul je!"
Toen wrong zich het gevreesde
woord uit haar keel, terwijl zij van
doodsangst beefde: „God-zegen-je!
God-zegen-je!"
Het was gebeurd.
De bakker greep haar beet, trapte
de deur open en gooide het Vrouwtje
van Arnemuiden naar buiten, alsof ze
een vuile-was-zak was Ze tuimelde
tegen de heg, sprong vlug als een kat
op, blies en spuwde naar de deur en
haastte zich hinkend weg in het don
ker.
„'n Merkwaardige vooruitgang", zei
de dokter de volgende dag. „Ja, oak-
ker, ik had het wel gedacht, al heb
ik het niet gezegd."
Het Vrouwtje van Arnemuiden
heeft het dorp niet lang meer veront
rust. Twee dagen later werd ze met
een gebroken nek uit het kanaal op
gevist. Men meende dat ze bij haar
val tegen de schoeiing was gestoten,
alvorens in de diepte te verdwijnen,
maar wie beter wisten, begrepen dat
de duivel haar de nek had omge
draaid, omdat ze het door hem zo ge
hate woord „God" in de mond had ge
nomen. De duivel is geen gemakkelijk
heer: zelfs voor de heksen, zijn diena
ressen, is hij een ongenadig meester.
JACQUES R. W. SINNINGHE
CTORMEN en overstromingen heb-
ben in het afgelopen weekeinde
de Amerikaanse Staten Mississippi en
Oklahoma geteisterd, waardoor twaalf
personen zijn omgekomen, tientallen
gewond en grote schade is aangericht.
De sneeuw lag hier en daar in de
staten Minnesota, Noord- en Zuid
Dakota en Wisconsin twaalf centime
ter dik. In de noordelijke staten vroor
het negen graden Celsius.
De Sovjet-Unie zal binnenkort be
langrijke orders plaatsen bij de
grootste West-Duitse werven om
eventuele orders voor de E.V.G. on
mogelijk te maken, aldus wordt in
Hamburgse rederskringen gezegd.
Verscheidene West-Duitse werven
voerden thans onderhandelingen met
de Russen.
Wijnproeven
IN de kelders van een wijn
en drankfirma in Leeds zal
deze week de eerste van een
serie wijnproefdagen worden
gehouden en de leerlingen
zullen, zoals 'n lid van het
wijnproef-comité „weggaan
met het gevoel dat zij einde
lijk de wijn-kellner in de
ogen kunnen kijken" Voor
aanstaande wijn-importeurs
hebben 23 wijnen ter be
schikking gesteld, welke als
de beste vertegenwoordigers
van de verschillende soorten
gelden.
De verkoop-directeur van
de wijnfirma heeft verklaard
dat het Britse publiek moet
worden opgevoed op het ge
bied van wijn. Men hoopt de
ze proefbijeenkomsten ieder
voor- en najaar te organise
ren.
FNE schrijver is Seumas MacManus.
Deze Iers-Amerikaanse auteur,
niet te verwarren met Francis Mac
Manus, is in Nederland nog weinig
bekend. Toch werden al twee van zijn
verhalenbundels in onze taal overge
zet, namelijk „Bij het laaiend Turf
vuur" en „Zonneschijn".
Seumas MacManus is, wat men in
Ierland noemt, een shanaéhie, d.w.z.
een verteller van sprookjes en volks
verhalen. Hij werd in 1868 te Mount
Charles in het graafschap Donegal, de
Noordwesthoek van Ierland, gebo
ren. Zelf noemt hij zijn geboorte
streek het meest Ierse gedeelte van
Ierland.
Als zoon van een landbouwer hoed
de hij tegen de heuvelhellingen het
vee van zijn ouders, 's Avonds luis
terde hij naar de verhalen en volks
liederen van de bejaarde dorpsgeno
ten. Op jeugdige leeftijd begon hij
al te schrijven, verzen en proza, eerst
in een streekblaadje, later in grotere
tijdschriften. Hij werd onderwijzer,
daarna journalist, en tenslotte een
schrijver van formaat, die tal van
proza-werken, verzenbundels en een-
acters op zijn naam heeft staan. Hij
vestigde zich in Amerika, maar bleef
ook daar zijn volkse verhalen schrij
ven, merendeels opgetekend uit de
mond van de diep-gelovige Erin-be-
woners.
Ook als spreker maakte hij naam.
Iedere winter treedt hij op voor tal
rijke vooraanstaande onderwijsinstel
lingen. Zijn zomervacantie brengt hij
steeds door in zijn geliefd Donegal.
EEN SCHRANDER BOERTJE
JV/J et „Zwarte Patrick'' heeft De
Lanteern een goede keus gedaan.
Het is een verzameling verhalen over
een boertje met een zwarte baard,
dat in de bergen van Donegal woon
de. Hoewel het mannetje nog nooit
een universiteit van binnen had ge
zien en nog nooit een geleerd boek
van binnen had bekeken, was het
wijd en zijn bekend om zijn slim
heid en gezond verstand. Door aller
lei moeilijkheden en problemen werd
zijn bemiddeling ingeroepen en met
zijn eenvoudig boerenverstand wist
het pretentieloze kereltje telkens een
Salomons-oordeel te vellen.
De geschiedenissen zijn met veel
humor en in bijna kinderlijke een
voud verteld. Het begint al direct
heel vermakelijk als Zwarte Patrick
door het volk tot opperrechter ge
bombardeerd wordt en een lastige er
feniskwestie tot een goed einde weet
te brengen. „De groene merel" is niet
minder geestig. Hierin ziet Zwarte
Patrick kans op originele manier een
dief te ontmaskeren. Telkens opnieuw
stuit men op een verrassende ont
knoping en bij elk nieuw verhaal
vraagt men zich geamuseerd af hoe
het nu weer zal aflopen.
Het enige bezwaar is, dat alle ver-
tellingén volgens hetzelfde procédé
zijn gecomponeerd, zodat een zekere
eentonigheid onvermijdelijk is. Men
doet daarom goed de wenk van de
schrijver op te volgen: niet meer dan
één verhaal, elke avond voor het naar
bed gaan.
De laatste vier hoofdstukken zijn
de Apocriefe Boeken genoemd, om
dat de schrijver niet zo volkomen
voor de echtheid daarvan kan in
staan. Laten we ook dit maar als een
grapje van de auteur beschouwen.
De vertaling van Karei Deenen laat
zich uitstekend lezen. Op blz. 84 trof
fen we een kleine vergissing aan: er
staat „het kasteel dichter bij zee
brengen", terwijl kennelijk bedoeld
is „de zee dichter bij het kasteel
brengen".
De bandomslag en de talrijke fraaie
zwart wit illustraties zijn van de te
kenaar C. A. B. Bantzinger.
W. VAN DER VELDEN.
Stem
COMS ervaart ge de tijdelijkheid
van het leven om het eens bui
tengewoon te zeggen. De groet van
iemand, die ge niet kent en nooit
meer ziet. De stem van een telefo
niste, die tussen de bedrijven door
de kwaliteiten van het' weer schil
dert, de haak oplegt en verdwijnt.
Dat zijn vreemde dingen om over
te denken.
Taal
LJET bezoek, dat koningin Elisa-
beth aan Gibraltar brengt heeft
een groot Spaans taleninstituut op
de gedachte gebracht maar eens
flink met hun studie in het Engels
reclame te maken. „Leer Engels",
staat er in grote dagbladadverten
ties, „de taal van 150.000.000 Ameri
kanen, veertien millioen Canadezen
en acht millioen Australiërs". De
50.000.000 Engelsen is men vergeten.
Pet
Wetenschap
JN de gevangenis van Norfolk is
men koortsachtig bezig de slo
ten van alle deuren te vervan
gen, omdat men anders beroerde
dingen verwacht. Een onbekende
heeft namelijk in een onbewaakt
ogenblik kans gezien wasafüruk-
ken te maken van alle sleutels,
die in het gebouw werden ge
bruikt. En dat kan een bijzon
dere wetenschap blijken, wanneer
een van zijn goede kennissen in
de cel terecht komt.
Reorganisatie
TN Noorwegen wordt het politie
archief vernieuwd. Alle misdadi
gers moeten opnieuw op de gevoe
lige plaat. Om de zaken helemaal
voor elkaar te krijgen maakt de po
litie kleurenfoto's van al haar vas
te klanten.
Aantal
Tn Milwaukee (Ver. Staten) schreef
een-bierbrouwerij een wedstrijd
uit. Degene, die ried hoeveel kroon-
kurken er in een groot vat zaten,
kon op een dappere hoop prijzen
rekenen. Er deden meer dan 45.000
mensen mee. Hun schattingen lie
pen uiteen van 15.133 tot 1.999.321%
stuks. Toen de directie plechtig het
vat opende om de winnaar te kun
nen aanwijzen, bleek, dat de inhoud
was gestolen.
T elefoon
TAPAN is toch maar hef land,
J wanneer men dat zo hoort. Men
heeft er thans een telefoonnet ont
worpen, waarmee men gedurende
het telefoneren niet alleen kan
spreken of horen, maar ook zien.
Bepaalde toestellen zijn voorzien
van een klein televisiescherm. Het
gesprek kan dus verlevendigd wor
den door vuistgedreig of kushandjes
Bezoeker
JK kom even de electrici-
teitsmeter opnemen", zei
een actief uitziend man aan de
deur van de heer en mevrouw
Belmont in het grote Londen.
Hij werd binnen gelaten. Ach
teraf is gebleken, dat hij niet
alleen de meter opnam, doch
ook de juwelen van de vrouw
des huizes. De man wordt nu
gezocht, want dit zijn geen
grappen meer.
Herkenning
U)E heer Edoardo Salani kwam in
Milaan zijn vriend in de gevan
genis een bezoek brengen, omdat
die ook niet de eerste de beste was.
Hij zelf kwam er evenwel ook niet
meer uil', want een van de bewa
kers herkende hem als een oude
bekende, die reeds geruime tijd
werd gezocht voor een auto-diefstal
Hij deelt de cel nu met die van zyn
vriend.
„Weet U wat ik zo vreemd vind
aan deze cheque van f 15.000.000
dat de zes nullen met heel ande
re inkt geschreven zijn dan het
cijfer vijftien
Advertentie)
Met Rheumatische Pijnen
moet U niet door blijven
lopen.
Roei ze uit, met wortel en tak.
Neem Kruschen.
Jaar-in, jaar uit, en al tientallen jaren
lang, vonden tienduizenden baat en
verlichting bij Kruschen Salts. De
kleine dagelijkse dosis Kruschen doet
het. Juist omdat Kruschen regelmatig
gebruikt wordt, stimuleert het de
bloedzuiverend organen en geeft ze
de regelmaat van een klok. -Kruschen
is geen wondermiddel De zes mine
rale zouten hebben ieder hun eigen
functie en gezamenlijk brengen ze
Uw ledematen die bevrijding van
stramheid en pijn.
WOENSDAG 5 MEI 1954.
HILVERSUM I, 402 m. 7.00 NCRV.
16.0024.00 Nationaal Programma.
NCRV: 7.00 Nws. 7.13 Gram. 7.30 Ge
wijde muz. 7.45 Een woord voor de dag.
8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram. 8.30
„Tot Uw dienst". 8.35 Gram. 9.00 V. d.
zieken. 9.30 V. d. huisvr. 9.35 Waterst.
9.40 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00 „De
moed der hoop", hoorsp. 12.00 Instr. trio.
12.30 Land - en tuinbouwmeded. 12.33
Gram. 12.37 Herv. Kerkd. 12.59 Klokge
lui. 13.00 Nws. 13.15 „Met Pit op pad".
13.20 Meisjeskoor. 13.45 Gram. 14.00 V.
d. jeugd. 15.20 Instr. septet. 15.40 Gram.
Nationaal progr.: 16.00 V. d. kind. 17.00
Operaconc. 17.35 V. d. jeugd. 17.55 „Elf
droppings". 18.00 Nws. 18.15 Toespr. door
Z. Exc. Dr. W. Drees. 18.25 Gram. 18.40
Voordr. 19.00 Instr. sext. en toespr. door
Z. Exc. Mr. F. J. F. M. van Thiel. 19.30
Bijeenkomst ter herdenking van de be
vrijding. 20.30 Nws. en weerber. 20.37
„Elf droppings". 22.15 Metropole ork.
Intermezzo: Voordr. 23.00 Nws. 23.15—
24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m. 7.00 VARA.
10.00 VPRO. 10.20 VARA. 16.00—24.00
Nationaal programma.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.30 Or
gelspel. 8.50 V. d. huisvrouw. 9.00 Gym.
9.10 Gram. VPRO: 10.00 „De Vrijheid is te
koop", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA:
10.20 V. d. vrouw. 11.00 Gram. 12.00 Pro-
menade-ork. 12.30 Land- en tuinbouw
meded. 12.33 V. h. platteland. 12.38 Lichte
muz. 13.00 Nws. 13.15 Tentoonstellings
agenda. 13.18 Dansmuz. 13.45 „De weg
omhoog", caus. 14.00 V. d. kind. 15.30 V.
d. zieken. Nationaal progr.: 16.0024.00
Zie Hilversum I.
BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 11.45
Filmmuz. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 12.50
Koersen. 12.55 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram. 16.00
Idem. 16.05 Ork.conc. 17.00 Nws. 17.10
Vlaamse liederen. 17.30 Voordr. 17.45
Vlaamse liederen. 17.50 Boekbespr. 18.00
Balletmuz. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws.
19.40 Volkszang. 20.10 Gram. 20.15 Ork.
conc. 21.05 Gram. 21.20 Ork.conc. 22.00
Nws. 22.15 Jazzmuz. 22.45 Gram. 22.55
23.00 Nws.
BRUSSEL (Frans), 484 m. 12.00
Gram. 13.00 Nws. 13.15. 14.00 en 15.00
Gram. 17.00 Nws. 17.15 Gram. 17.20 Zang
en piano. 17.55, 18.50, 19.15 en 19.28
Gram. 19.30 Nws. 20.00 Ork.conc. 21.30
Muz. uit Azië. 22.00 Nws. 22.15 Relais.
22.55 Nws.
door
antwoordde Absalom nadruk-
™'JK. „houdt verband met mijn on-
erzoekingen. Later.misschien als
71Pt,S SOed gaat 111 het U laten
n- In uw plaats zou ik er mee tevre-
«i zijn, langzamerhand met de plaat-
'Ilse toestanden bekend te raken.
u betreft, zou al wat ik u kon
rteUen, voorbarig zijn. In de salon
utjj u de thee klaarv inden."
v»vhtCt0r verborg zUn verlegenheid en
az®8- Toen hij de salon betrad,
d bij er Anthea.
»u bent dus toch gekomen?" vroeg
;acnt en nerveus.
bwidëw h" het leek me beter- vijf~
miswhi Dond tter Jaar, weet u, en
nog meer.»
eI<Je haar, zoals zijn bedoeling
jjs. Hij zag haar Ineenkrim-
hij om
Pfb. Maar K mocht niet gissen,
dat
sj°eg harentwil gekomen was. Hij
den en' !ïrlblie bewegingen van han.
Ze oiet angstig meer keek.
waarom S'ien 8ade en vroeg zich af,
,Zeg niets, wat u niet meent gerust
te kunnen zeggen. U hebt me toege
staan u te ondervragen maar u
hebt mij niet gevraagd." Ze aarzelde
even, en toen, met een blik; „Keur
me uw vertrouwen niet waardig,' voor
u héél zeker bent."
Het schot trof doel. Wat kon hij
gerust zeggen of vragen?? Dat hield
hem al bezig sedert hij het huis be
treden had.
„Ik verzocht u om mr. Absalom's
aanbod niet aan te nemen", vervolgde
ze ernstig; „ik smeekte u niet te ko
men. Maar U bent toch gekomen. En
nu vraatg u zichzelf af. waarom ik,
toen u me zei, dat het van mij afhing,
geantwoord heb, dat ik graag wilde
dat u kwam, U hebt het recht, zich
die vraag te steden. Maar het was
mijn éne ik die ja zei en een ander,
het werkelijke Ik die het laatst
sprak."
„Best mogelijk, maar hoe kon ik dat
weten? Dat doet er trouwens ook niet
meer toe. Ik heb me voor een jaar
verbonden."
Ze boog zich naar hem toe en zag
hem smeekend aan.
„Kunt u me uw woord geven dat
ik geen deel heb aan uw komst
„Ik zal het u zeggen, als u me ver
telt of u blij bent over mijn komst of
niet."
Ze lachte onvast. „Het is gezelliger
met zijn tweeën, meneer Court Als u
er niet was, dronk ik nu alleen thee".
„Hoor eens", barstte hij los ,.zo ko
men we niet verder. U kent mr. Ab
salom uw hele leven en bent familie
van hem. Ik ben een employé, die
hem drie dagen ken. Heb ik onder die
omstandigheden het recht, u iets te
vragen? Als u vindt van niet dan
laat ik het", Hij dronk zijn kopje
thee leeg en zette het resoluut neer.
,,U weet heel wat van Monk's Mount,
dat moet wel. Ik weet niets. Ik ben
hier omdat wel dat doet er niet
toe en u zult wel ongeveer begrij
pen waar het me om te doen is; dus
u behoeft me enkel te vertellen, dat
alles in orde is, dan zal ik u niet ver
der lastig vallen".
,.U vraagt mij om u dat te zeggen?"
vroeg ze heel zacht.
„Met alle respect, ja. Ik geloof u
eerder dan iemand anders hier in
huis."
Ze keek hem aan en zag zijn eerlijk
en open gezicht. Ze zag, dat leugens,
bedrog, zelfs omwegen hem vreemd
waren en hij van nature waarheids-
lievend was.
Terwijl hij afwachtend zat, gebeur,
de er iets vreemds. Ze begon onhoor
baar te schreien van wanhoop, zodat
dikke tranen langs hare wangen gle
den Ze snikte niet, ze zat onbewege
lijk, de grote donkere ogen nat, ter
wijl de glinsterende fonteinen van
haar ziel zich voor hem ontsloten.
Geen gejammer, geen handenwringen
enkel die dikke, glanzende tranen.
Haastig ging hij naar haar toe en
klopte haar op de schouder.
„Hoor eens het spijt me vreselijk.
Laten we er niet meer over praten.
Denk er alsjeblief niet meer aan.
Alles is in orde heusch."
Ze wierp hem een ondoorgrondelijke
blik toe, die hem tot in zijn diepste
wezen trof. Nooit had een vrouw
hem zo aangezien.
„Weet u wat u gedaan hebt?
fluisterde ze
„Me nog dwazer aangesteld dan
gewoonlijk."
Ze glimlachte zelfs niet. ,Nee
verre van dien. U hebt me vertrouwd,
en daarom moet ik iets doen."
„Niet om mij, als u het liever niet
doet", zei hij haastig.
.Alleen hoop ik dat u op uw beurt
niet te hard over me moet oordelen.
Na het diner zal mr. Absalom u vra
gen om met hem te biljarten. Dat kunt
u toch wel?"
,Een beetje. Ik houd van alle spel
letjes".
„Welnu, zelfs als u heel goed kunt
spelen, moet u zorgen dat hij het nét
van u wint Daarna wenst hij u goe
denavond en gaat naar de studeer
kamer of het laboratorium. Dan komt
hij voor morgenvroeg niet meer te
voorschijn. Als hij weg is, komt u dan
hier, of nog beter, in mijn zitkamer.
Die is vlak hierboven. Afgesproken?"
„Afgesproken", zei Hector.
VIERDE HOOFDSTUK.
Absalom geeft een demonstratie
De huishoudster van Monk's Mount
verstond haar vak en Absalom had een
uitstekende kok. Hector had nog nooit
een lekkerder of beter opgediend di
ner gezien De starre Hervy bediende
hem volmaakt; zilver, kristal en lin
nengoed lieten niets te wensen over.
Anthea, in het zwart, zat aan het
ondereinde van de tafel, heel kalm,
zonder een spoor van de vergoten tra
nen. Ze praatte opgewekt en Absalom,
die een bruinfluwelen jasje droeg en
een prachtige parel in zijn das, scheen
zeer over haar voldaan.
Hij at weinig, kauwde zijn voedsel
zeer zorgvuldig en wierp nu en dan
een blik op Maktai. De grote kat was
hem naar de eetkamer gevolgd en lag
nu voor de haard Hector, de nijdige
blik der gele ogen ontmoetend, voelde
moordlust ontwaken
Absalom over Londen pratend,
bracht het gesprek op mrs. Baxter.
„Ken je haar goed Court?"
„Drie jaar geleden heb ik haar voor
het eerst ontmoet. Alleraardigste
vrouw. Een Amerikaanse, niet?"
„Ja, haar man is eh verschei
dene jaren geleden gestorven en
heeft haar ettelijke millioenen nage
laten. Toen kreeg ze genoeg van Bal-
timore en vestigde zich in Engeland."
„Ze is een wonder voor haar leef
tijd", zei Hector geestdriftig. „Ik hoop
dat ik'op die leeftijd zo kras zal zijn.
Hoe oud is ze wel?"
Absalom speelde met zijn lege wijn
glas. „Wat denkt u?"
„Ik heb er geen flauw idee van,
maar ik heb horen zeggen, dat ze de
laatste twaalf jaar geen haar veran
derd is."
„Gelukkige vrouw, niet?"
„Ik weet 't niet; zij schijnt van haar
leven te genieten, maar ik voor mij
wel ik vermoed, dat het een ge
lukje is om langer te leven dan ie
normale tijd, maar toch Hij zweeg
met een lach.
„Ga door alstublieft. Maar toch
„Hangt het er niet helemaal van af,
hoe lang het leven waarde heeft?"
En dan moet je er bij zeggen: waarde
voor wie jezelf of iemand anders?"
Dat hangt wel van de persoon af. U,
meneer, bent een geleerde en natuur
lijk heeft uw leven waarde. Ik kan
hardlopen boksen en dergelijke dingen;
dit is heel iets anders. Er valt niet aan
te twijfelen, wiens leven voor de we
reld van het meeste belang is.".
„Heel edelmoedig van u" Absa
lom glimlachte flauw „maar wel,
Anthea, wat denk jij ervan en hoe
lang zou jij willen leven?"
Hij stelde die vraag met een door
dringende blik, waarvoor het verraste
meisje terugschrok. Het bloed steeg
haar naar de wangen en ze leek ver
legen,
„Ik zou liever hebben, dat iemand
anders dat voor me uitmaakte", zei ze
met een vreemde, papegaai-achtige
stem, en het leek we! of ze de blik
niet van Absalom kon afwenden.
Er viel een lange stilte.
Het was Maktai, die deze eindelijk
verbrak. Ze geeuwde, rekte zich uit en
stevende recht op de deur af. waar ze
zich naar Absalom omwendde en hem
vals aankeek. Hij schrok op, kuchte
en zei:
(Wordt vervolgd).