f
Mensen en Muzen
Onaanvaardbaar
uitgangspunt
„De dans met de Schaduw
De Spookkano
BOEKENPLANK
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Knap óp die kale schutting mei
POKON
RADIO
ISoo-steeds: Anneke Beekman
Dag van
de goede daad
y AND A AG willen we nog een
klein duwtje geven aan de kie
zers, die niet reeds in de heel vroe
ge morgen ter stembus snelden. Tot
vijf uur vanmiddag kan men er nog
terecht. Laat toch uw stemrecht
niet ongebruikt! Wat is er door een
voorgeslacht niet verlangd naar het
algemeen kiesrecht. Er is voor ge
demonstreerd, gestaakt en zelfs ge
vochten. Maar in ons land kwam
het er kalmer, toen de tijden rijp
waren. Wat men heeft, waardeert
men echter minder dan datgene,
waarnaar men nog streeft. We kun
nen echter om ons heen in de we
reld leren wat het betekent als het
kiesrecht wordt ontroofd of er
ger nog tot een belachelijke co-
medie verlaagd. Laten wij dan
dankbaar zijn voor wat we hebben
en ons stemrecht niet achteloos
verwaarlozen. Ge kunt getuigen
vóór het grote goed der katholieke
solidariteit, ge kunt de invloed van
het Christendom in bestuur van
provincie en land versterken door
de enig goede keus te doen: de lijst
van de K.V.P.
Kabel
Paasbest
Nieuwe raket
tegen vliegtuigen
Met emmer kokend
water van trap gevallen
Een tragedie door Martien Beversluis
Omvangrijke studie
1 ^o85le iwditeit ro«oy
.c
5
00
16 0AM
trsmgj/ ytf-Iefmthneeiï
ten sis- iwiptfegehmzinnM
ten' jdirectet/ris.diezecK
oniichtbm wmfli1
TWEEDE BLAD
T-IET „Nieuw Israëlietisch Week-
blad" blijft aandringen OP een
eigenmachtige beslissing
Joodse voogdij vereniging °ve^het
verder lot van Anneke B
In het laatste nummer schrijfthet
weekblad, dat een zielkundige,
wanneer het kind gevonden mocht
worden, zal moeten vaststellen, hoe
het meisje op de hoogte kan wor
den gebracht van haar afkomst.
Diezelfde zielkundige zal moeten
nagaan, op welke wijze het kind in
het Joodse milieu zou kunnen te
rugkeren. In een artikel van vorige
week heeft het „Nieuw Israëlietisch
Weekblad", een vroeger voorstel
mem' irerend, geschreve.-, dat er
„geen sprake kan zijn van verzoe
ning of overleg". Ook ditmaal wer
den de aanspraken van de Joodse
voogdij vereniging gegrond op de
afkomst van het kind.
jfTelkens komt weer op de voor
grond: Omdat Anneke Beekman uit
Joodse ouders geboren is, daarom
moet zij terug naar een Joods mi
lieu.
Minder dan die afkomst telt de
wil van de ouders, die destijds hun
kind hebben toevertrouwd aan de
familie van Moorst en er mede
accoord gingen, dat hun kind, wan
neer ie niet terugkeerden, door de
familie van Moorst zou worden op
gevoed, en wèl katholiek opgevoed.
Minder dan die afkomst telt in de
tweede plaats de persoonlijkheid
van het kind, die zich inmiddels op
grond van de katholieke opvoeding
heeft gevormd.
^LS NU de goede wil en de goede
trouw elkaar niet kunnen vin- 1
den en niet door minnelijke schik
king, zoals ook van eerbiedwaardi
ge Joodse zijde. o.a. prof. van Oven,
is bepleit, een bevredigende oplos-
sing voor het kind als persoonlijk
heid kan worden gevonden, dan
dringt de vraag zich op, of het niet
tijd geworden is langs wetgevende
weg een eind te maken aan op ra
cistische grondslag berustende
rechtsaanspraken.
TONDER ook maar enige critiek
te willen oefenen op het ver
langen van een Joodse gemeen-
tap om een uit Joodse ouders ge-
ten kind voor die gemeenschap
te willen behouden, moeten we toch
zeggen, dat hier het meerdere of
het hogere wordt achtergesteld bij
het mindere of het lagere, en door
die omkering van geestelijke waar
den worden we geconfronteerd met
de toepassing van een racistisch be
ginsel, dat niet in overeenstem
ming is met de Universele Rechten
van de Mens en ook niet erkend
wordt door de Nederlandse wet.
Deze gang van zaken maakt het
de pleegouders van Anneke Beek
man niet gemakkelijk om heen te
stappen over hun gewetensbezwa
ren tegen uitlevering van het door
hen verzorgde en beminde kind aan
de door de rechter aangewezen
voogdijvereniging. Door de raads
man van de Joodse voogdijvereni
ging is wel gepubliceerd, dat in een
particulier schrijven van het aarts
bisdom zou zijn gesteld, dat „de
houding van de dames (van Moorst)
niet op hun katholieke levensover
tuiging is gevestigd". Maar zelfs
wanneer men deze woorden zou
kunnen beschouwen als een juiste
weergave van hetgeen door het
aartsbisdom is geschreven, dan ligt
hierin niet vervat, dat de pleeg,
ouders geen persoonlijke gewetens
plicht als katholieken gevoelen om
het kind te behoeden voor een ern
stig gevaar, dat zij zien in afstand
ten gunste van de Joodse voogdij-
vereniging.
We gaan er niet op terugkomen,
dat, hoe ernstig verzet tegen een
gevestigde rechtsorde ook zij, ten
slotte toch het persoonlijk geweten
moet primeren. We achten het
thans echter wel nodig te wijzen op
een bedenkelijke factor aan de zij
de van de rechtspraak zelf.
Gaat men de tekst na van de uit
spraak van het gerechtshof, dan
blijkt uit de verstrekte overwegin
gen, dat deze rechterlijke instantie
zich óók op een racistisch standpunt
heeft geplaatst. Ware tegen dit on,
aanvaardbare uitgangspunt in cas'
satie gegaan, dan zou de Hoge Raad,
die nu eenmaal slechts geoordeeld
heeft op grond van het formeel in
gediende cassatiemiddel, het arrest
van het gerechtshof hebben moeten
wraken.
I Het is nu wel een allertreurigste
verwikkeling, dat het zieleleven van
een kind de speelbal blijft van een
formalistische rechtseis ten dienste
van een onaanvaardbaar racistisch
Beginsel.
WOENSDAG 21 APRIL 1954
electrische hoogspanings-
electrische hoogspannings
kabel tussen Engeland en
Frankrijk hebben veel waar
devolle gegevens opgeleverd.
Op een vorige week te Lon
den gehouden vergadering van
het Instituut avan Electrotech-
nische Ingenieurs hebben drie
deskundigen van de Britse
Electriciteits Autoriteit en
Electricité de France een rap
port overgelegdwaarin wordt
bevestigd, dat het mogelijk is
om geschikte onderzee kabels
te vervaardigen en op de zee
bodem te leggen. De deskun
digen hebben berekend, dat
onder ideale omstandigheden
de twee betrokken landen bij
een uitwisseling van electri-
citeit tot 100 megawatt per
jaar ongeveer 600.000 zullen
besparen. In werkelijkheid
zal de besparing natuurlijk
minder zijn.
(Advertentie)
HeT IS een prettig verschijnsel,
dat hageljacht noch stormgeloei
de vreemdelingen hebben kunnen
weerhouden met honderdduizenden
ons land op te zoeken. Ze hebben
allemaal in hun eigen land prach
tige plekjes om te vertoeven, prach
tige dingen om te bekijken. Maar
ze komen toch bij ons, om weer
eens iets anders te zien en te bele
ven, dat nu eenmaal niemand heeft.
We weten trouwens, dat nog een
tweede factor meespeelde: de goed
koopte van dit land. De prijzen lig
gen er voor verschillende groepen
vreemdelingen naar verhouding nog
altijd laag. En zo is er ook veel ge
geten en gedronken voor wat de
vreemdeling, in vergelijking met ziin
eigen land, een krats noemde. Wij
zijn intussen gelukkig gemaakt met
de deviezen, welke dit alles ople
verde. En ook met de goodwill, wel
ke een goede bediening en een uit
gebreide logies-organisatie ople
verde.
Ondanks hageljacht en stormge
loei dus een Pasen op zijn Paasbest.
A?\ni??nk?rt zal te Salisbury, nabij
Adelaide, in Australië, worden begon
nen met het in elkaar zetten van nieu
we Britse raketten tegen vliegtuigen,
waarvan de onderdelen, in Groot-
orittannie worden vervaardigd.
nlaa1cnKeüwe ,raket is in de eerste
lï?md als afweermiddel van
smier^nn- Senv.tegen aanvallen door
supersonische bommenwerpers.
trap «vallen I f age vrouw de
trap gevallen. Ze had een emmer ko-
kend water in de handen. Behalve
verwondingen door de val lien dt
vrouw ernstige brandwonden op door
dat zij het kokend water over zich
Ze is eï.nstig Sawond in het
Wilhelminagasthuis opgenomen.
9?
pvg DICHTER Martien Beversluis te Veere voltooide in de Herfst van
1953 een tragedie in verzen onder de titel „De dans met de Scha
duw". Ze werd thans, bij gelegenheid van zijn zestigste verjaardag,
door De Pelgrim te Eindhoven uitgegeven. Het werk is opgedragen aan
de Nederlandse toneelspeler en voordrachtkunstenaar Anton V erheyen.
YY/AS in zijn vorig treurspel „De ha-
rinris" Savonarola de hoofd
persoon, in dit nieuwe drama is de
Pharao Ichnaton de voornaamste fi
guur. Beversluis heeft van de ge
schiedenis rond deze Egyptische vorst
een diepgaande studie gemaakt zoals
blijkt uit de deskundige inleiding en
de uitvoerige literatuurlijst. Dit wil
echter niet zeggen, dat zijn spel een
wetenschappelijke bijdrage wil zijn
in de kennis over het leven van deze
Pharao. Het wil alleen, zo verklaart
de schrijver, aan de hand van Ichna-
tons eigen uitspraken en gedichten,
samen met de gegevens over zijn
Achet-Aton-tijd, een licht werpen op
zijn geestelijke gestalte in die jaren,
in het vertrouwen deze gestalte aan
nemelijk te hebben gemaakt voor de
ze tijd.
De auteur is hierin, naar ons gevoe
len, uitnemend geslaagd. We hebben
na lezing van de drie bedrijven een
duidelijk beeld van deze „ketterko-
ning" voor ogen gekregen. Hij was de
laatste en grootste Pharao der acht
tiende dynastie en zijn korte levens
periode is door de Egyptoloog Arthur
Weigall eens vergeleken met een blik
semflits, die de donkere wereld van
het veelgodendom plotseling in een
helder licht zette en als het ware de
komst aankondigde van de Christus.
Evenals Savonarola was Ichnaton
een revolutionnaire figuur, zowel in
het religieuze als in de kunst. In te
genstelling met de Italiaanse mon
nik was hij evenwel afkerig van ge
weld. Zijn vredelievendheid en af
schuw van slavernij werden zijn on
dergang.
LEESDRAMA
alles rustig overwegen en de talrijke
voetnoten raadplegen, maar bij een
opvoering zou er ¥eel schoons, vrezen
we, verloren gaan. Hoeveel toehoor
ders, zelfs ontwikkelde, zouden b.v.
deze vijf regels onmiddellijk verstaan?
Toen stelde hij een reukvat
van calciet,
omstrengeld en beknopt met
obsidiaan
voor zijne voeten. En metarragoniet
verluchtplengvazen deed Hij
stralend aan
t gestoelte van Zijn hogepriester
brengen.
NIET VLEKKELOOS
P\E dichter heeft in deze rijke stof
een kolfje naar zijn hand gevon
den. Het gegeven is prachtig uitge
werkt zowel in korte pakkende dialo
gen als in langere lyrische monolo
gen. Anton van Duinkerken heeft Be
versluis eens „een der knapste versi-
ficateurs van ons land" genoemd. Ook
hier levert de auteur technisch zeer
fraai werk. Voortdurend kan men ge
nieten van goed gevormde verzen en
weelderige beeldspraak, waarbij bo
vendien het rijm zeer veel bijdraagt
tot de klankschoonheid.
Of het stuk ook speelbaar is, is een
andere vraag. Het lijkt ons een uit
gesproken leesdrama, al is de schrij
ver ook zeer kwistig met regie-aan
wijzingen. Voorts moeten we betwij
felen of een hedendaags schouwburg
publiek deze moeilijke en veel in
spanning eisende stof zou kunnen en
willen verwerken. Bij lezing kan men
M 11 FLEURIGE
TINTEH. MAT
EN SIANZENO
nu en dan verbroken wordt door klei
ne taaifoutjes. Helaas doet Beversluis
mee aan de langzamerhand algemeen
ingeburgerde gewoonte om alle zelf
standige naamwoorden vrouwelijk "te
maken. Zo stuitten we meermalen op
„het licht der horizon" en „de god der
oorlog". We achten het -ook onjuist
dat het woord Pharao nu eens in twee
dan weer in drie lettergrepen moet
worden uitgesproken. Evenmin is het
duidelijk waarom het de ene keer
Pharao en de andere keer Farao is.
Lelijke en foutieve vormen zijn ook
„zeide gij" en „des vorst". Mogelijk
zijn enkele onvolkomenheden aan ge
brekkige correctie te wijten.
Laat deze kleinigheden echter nie
mand weerhouden om kennis te ne
men van dit bewonderenswaardig poë
tisch werkstuk, dat een diepe kijk
geeft op een der belangrijkste perio
den uit de Egyptische historie.
Het boek werd keurig gedrukt door
de Drukkerij Vrijdag N.V. te Eindho
ven, terwijl de lay-out verdienstelijk
wérd verzorgd door de kunstschilder
en graficus Amand Stock te Rotter
dam. W. VAN DER VELDEN.
JET moet ons tenslotte van het hart,
4- dat het genot van deze lectuur zo
(Advertentie)
chocolaadjes:
licht in gewicht
RARE KOSTGANGERS
Twee zwervers trekken langs 's-He-
ren wegen, levend van wat goedgeef
se mensen uit hun provisiekast wen
sen af te staan. En als ze geen eten
krijgen, nemen ze het maar. Een beet
je zon en een fikse bos stro maken
het leven verder voor hen levens
waard.
Op een goede dag echter wordt hun
tijdelijk de zorg voor een baby toever
trouwd. En zwaar voelen ze dan de
druk der verantwoordelijkheid. Een
van de vagebonden hecht zich even
wel zó aan het kleine, rose hoopje
mens, dat hij een kinderrover wordt,
zodra hij „Engeltje" moet missen
Arie van der Lugt heeft dit gege
ven kundig en met vaart uitgewerkt
in een roman die bij het Thijmfonds
is verschenen. Men volgt geboeid de
avonturen van de twee vagebonden,
men leeft mee met hun vreugde en
verdriet. En nergens ondergaat men
het verhaal van de kleine zwervers
met hun grote hart als onwaar of
sentimenteel. Dat komt omdat Arie
van der Lugt schrijven kan!
J. V.
DE VLIEGENDE HOLLANDER
(In Memoriam Dr. Albert Plesman)
Een waardige hulde aan db grote
Nederlander Albert Plesr\an is dit
Liber Amicorum. Een veelzijdig koor
van stemmen laat zich horen in her
inneringen aan de grote luchtvaart
pionier; zijn naaste medewerkers, zijn
vrienden, collega's van andere lucht
vaartmaatschappijen, geestelijke voor
gangers. Vooral deze laatsten laten
een onbekende kant van deze grote
man zien: zijn rotsvast geloof en zijn
grote Godsvertrouwen. Namen noe
men en citeren heeft bij de aankondi
ging van dit boek weinig zin. Laten
we alleen een enkel citaat van een
citaat geven, dat Ds. Fagel uit de
mond van Plesman optekende: „Ik
ben tot de conclusie gekomen, dat het
leven tenslotte maar om één ding
gaat, dat we het lijntje naar Boven
vasthouden. De rest is stof en as".
Er staan ook mooie foto's uit het le
ven van Plesman in het boek, dat Het
Wereldvenster te Baarn uitgaf.
VERMIST
Nog altijd blijft de laatste wereld
oorlog inspireren tot boeken van
avontuur. Hier is er weer een, dat
ons verplaatst in de tijd, dat de ge
allieerde legers doorstootten naar Bel
gië en Nederland. Doch het zijn geen
grote strategische gebeurtenissen, wel
ke worden verhaald. Het gaat „slechts"
over het vermissen van een enkel
vliegtuig, weliswaar met „een belang
rijk persoon" aan boord. Op drie
groepen van mensen concentreert zich
de historie: zij, die met een patrouille
vaartuig op nasporing worden uitge
stuurd, zij, die na het neerstorten van
hun vliegtuig op een rubberboot over
geleverd zijn aan het spel van wind en
golven en de tegen elkaar opbotsen
de emoties, zij, die op de vliegbasis
het opsporingswerk leiden en de
spanning van het afwachten beleven,
John Harris verhaalt van hun avon
turen en gedachten in een hard, man
nelijk proza. Hij verheerlijkt niet,
kleurt niets met valse rhetoriek, ver
bergt geen zwakheden en aanvech
tingen van vrees. Maar juist daardoor
krijgen we zo'n oprechte bewondering
voor al deze mensen, gegrepen door
het monsterachtig oorlogsbedrijf, die
in zichzelf ongedachte eigenschappen
ontdekken en wier uiteindelijke tri
omf men zich van harte verheugt.
(Uitgave Elsevier. Amsterdam).
Hoog
AMERIKA weten ze van geen
ophouden. Een televisie-maat
schappij heeft nu opdracht gegeven
tot de bouw van een televisietoren,
dip de hoogste constructie zal wor
den van de wereld. Het geval zal
625 meter hoog worden en wordt zo
gebouwd, dat het windsnelheden
van 160 kilometer zal kunnen weer
staan. Want als zo'n ding omwaait
is er de aardigheid af.
Leuk
U" EN LEUK man in Wenen heeft
een juffrouw uit dezelfde stad
tot razernij gebracht. De juffrouw
werd dag en nacht onafgebroken
opgebeld door mensen uit alle de
len van Oostenrijk. Dat kwam, om
dat de humorist in een radio-uitzen
ding had verteld, dat men op haar
telefoonnummer kaartjes voor een
internationale voetbalwedstrijd kon
krijgen. „Ik dacht, dat het nummer
helemaal niet bestond", verklaarde
de grapjas, toen hij van de schade
hoorde.
Vraag
[TEN Engelse krant wil zo af en
toe ook wel eens origineel uit
de hoek komen. Eentje vroeg pas
geleden aan haar lezers en leze
ressen: Veronderstel, dat U samen
met Mario Lanza, Aydrey Hepburn,
Marylin Monroe, Norman Wisdom
en Jack Hawkins in een snel da
lende luchtballon zat en er moes
ten vier personen over boord wor
den gegooid, welke vier zouden
dat dan zijn? Het bleken vooral
vrouwen te zijn, die serieus werk
maakten van het antwoord, want
de uitslag was, dat de knappe en
mannelijke Jack Hawkins liever
aan boord werd gehouden, wan
neer het zo ver kwam. Juffrouw
Monroe zou er het eerst uitgaan.
Toen zij van deze gang van zaken
hoorde, seinde ze naar de redac
tie: „In elk geval mijn dank voor
het feit, dat U me in de luchtbal
lon wilde meenemen".
Titel
ETEN 32-jarige secretaresse, tot op
heden nog ongetrouwd, heeft de
rechtbank van Frankfort gevraagd
om het recht om zich zelf voortaan
met mevrouw te laten aanspreken.
De rechter had er niet veel zin in.
„U kunt uzelf mevrouw noemen",
redeneerde hij, ,en op kantoor zul
len ze dat ook wel doen, als ze we
ten dat U er een plezier mee wordt
gedaan. Maar officieel blijft U juf
frouw". Toen de zaak was afgelopen
trad er een jonge heer naar voren,
die zei, dat hij het wel zou weten.
„Ik zou trouwen", zei hij.
Leugen
De zoon van een braaf man
uit Burlington is wereld
kampioen-leugenaar geworden
Hij behaalde de titel met het
verhaal van de ijzeren ketel in
een storm, die zo snel door de
lucht werd geblazen, dat de
bliksem vier keer vergeefse
pogingen deed om hem te ra
ken.
Abuis
NTU komt er iets, waarom al on-
ze luisteraars zich wild zul
len lachen", kondigde de omroeper
van een Russisch radio-station veel
belovend aan. Na de aankondiging
begon een versleten heer te spreken
over de resultaten van zijn onder
zoek naar het liefdesleven bij
vlooien. Het bleek (achteraf), dat
een technicus een humoristisch
praatje en de lezing van gemelde
heer, die tevoren op platen waren
opgenomen, had verwisseld.
Hij moest de volgende dag bij de
directeur komen.
"pWEE
Smoesje
AGENTEN kwamen dezer
dagen, zijn wij wel ingelicht,
een man tegen, die een brandkast op
zijn rug torste, die kennelijk was
losgewrikt. Wat dat had te beteke
nen. „Niets", zei de man, „ik neem
alleen wat werk mee naar huis".
(Advertentie)
't geheim van
gezonde groet
Chrysol is snijbloemen-voedsel
DONDERDAG 22 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Beschouwing over de verkie
zingen. 7.20 Gram. 7.45 Morgengebed en.
lit kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Be
schouwing over de verkiezingen. 8.25
Gram. 9.00 V. d. huisvr. 9.35 Waterst. 9.40
Kamerkoor en sol. NCRV: 10.00 Gram.
10.03 „Passie en Pasen", cantate. 10.30
Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken.
11.45 Pianospel. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconc. 12.55 „Een levend monu
ment". 13.00 Nws. en Katholiek nws. 13.20
Sopr., alt en piano. 13.45 Gram. NCRV:
14.00 Gram. 14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gram.
15.30 Strijkkwart. 16.00 Bijbellezing. 16.30
Pianorecital. 17.00 V. d. jeugd 17.30 Gram,
17.40 Voordr. 18.00 Politiekapel en solist.
18.35 Raadhuispraat. 18.45 Leger dés
Heilskwartier. 19.00 Nws. en weerber.
19.10 V. d. jeugd. 19.30 Orgelconc. 19.55
„Ga mee naar Jubo I", caus. 20.00 Radio
krant. 20.20 Gevar. progr. 21.45 Gram.
21.50 „Ik denk er zo overen U?" 22.00
Ontspanningsmuz. 22.20 Orgelconc. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nws. en S.O.S.-
ber. 23.15-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00.
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
VPRO: Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram.'
9.30 V. d. vrouw. 9.35 Gram. 10.50 V. d.
kleuters. 11.00 Lichte muz. 12,00 Orgelsp.
12.25 In 't spionnetje. 12.30 Land- en
tuinb. meded. 12.33 Pianosp. 12.50 Uit het
bedrijfsleven. 13.00 Nws. 13.15 Meded. en
gram. 13.25 Dansmuz. 14.05 „De man van
Hatton Garden", hoorsp. 14.30 Tenor en
piano. 15.00 V. d. zieken. 15.45 Gram. 16.00
Van vier tot vijf. 17.00 V. d. jeugd. 17.45
Regeringsuitz.Drs B. van Eldik: „Ne
derland en de wereld: De nieuwe Indo
nesische monetaire maatregelen". 18.00
Nws. 18.15 Sportproblemen. 18.25 V. d.
jeugd. 18.40 Rep. en gram. 19.00 V. d.
kind. 19.05 Gram. 19.10 Gesproken brief
uit Londen. 19.15 Gram. 19.45 „Nederlan
ders in Zuid-Afrika", caus. 20.00 Nws.
20.05 Kamerork. 21.00 „Het Dilemma van
Mrs Moggs", hoorsp. 21.55 Meded. of
gram. 22.00 Gevar. progr. 22.45 Sportact.
23.00 Nws. 23.15 Jazz-competitie. 23.45-
24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Gram. 14.00 Engelse les. 14.15 Operette-
muz. 14.55 Hoorsp. 16.00 Gram. 17.05 Nws.
17.10 Gram. 17.15 V. d. kind. 18.15 Bazuin
en piano. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40
Bazuin en piano. 19.50 Gram. 20.00 Verz.
progr'. 20.25 „Wat is dat?" 20.40 Verz.
progr. 21.00 Alt en piano. 22.00 Nws. 22.15
Gram. 22.30 Moderne muz. 22.45 Gram.
22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL 484 M. 12.00 Omr. ork.
13.00 Nws. 13.15 en 14.30 Gram. 15.00 Ka
merork. 15.40 Gram. 16.05 Lichte muz.
17.00 Nws. 17.15, 18.30, 18.45 en 19.15 Gram.
19.30 Nws. 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15
Gram. 22.55 Nws.
Js,8-aghnH17. xzeao.. vbgkjc qm emfw
W. VAN DER STE3N
duur
William Byron Mowtrry
Bij de Babische-waterval had Paul
Painchaud hem willen tegenhouden;
kn-'oi rf6m uln® 'lad Painchaud een
0i!ici??r uhct hoofd gejaagd.
Wol? 1 B het naderen van de pas
de 'P dat die versperd was door
sluw e Van tien' had de man heel
lijke oevelUUr ontstoker> °P de Zuide-
h;i norsnrn„SIrC>es 203,8 Norman en
Veest - tfii S Van plan waren ge-
daardoor negen van de
TeralP ztt a™, deaDaS weSSel<*t.
en z,in ,L V iandl0I]? omsingelden
"Jn ,eSe kamp beschoten, was hii
aanleeni T'' n«ar dé
de in^i 1 °Veryiel en vermoordde
over en trok de waterscheiding
I er^varwivS ?'ste Alan' maar hii was
ver oe?uI dat ziin gissing niet
ïterk de waarheid was - zó
man 'va otn wUde keren °m Nor-
de te •I1.df,ze sporen en de onbeken-
teiusker Maar hi-i durfde niet
e°ns t»«n talmen. Hij durfde nlei
«ns tegen Norman te roepen.
Ter»? 6,1 yren te dichtbij,
darht u haastig verder klom,
acht h«; „Die lui uit de kranten,
die Joan en mij voor schimmen uit-
maakten die hadden het bij het
rechte einde -wat de schim betrof,
maar zij plakten hun etiket op het
verkeerde pakje. Hemel, bij deze Piet
vergeleken zijn Joan en ik sukkels!
Zijn kano was de Spookkano. Wij wa
ren slechts amateurs".
Hij vroeg zich af, wie deze spook
achtige onbekende, deze moordenaar
met geweer en mes, wel zijn kon. Bui
ten Chnt Thelio en hemzelf, werd er.
zover hij wist, in het stroomgebied
van de Sulteena geen enkele misdadi
ger of verdachte gezocht. Joan had er
geen genoemd, en Norman ook niet.
ThelloKon het Clint Thelio
zijn? Het was mogelijk. Inplaats van
zich de hele winter ergens schuil te
houden, zoals Norman en Joan beiden
vast geloofden, was Thello misschien
zó verlangend, zijn buit te gelde te
maken en in de steden van Alaska de
grote meneer uit te hangen, dat hij
ertoe besloten had nog dat najaar de
vlucht te nemen. Hij kon dat pelswerk
gemakkelijk genoeg meenemen. Dat
hele fortuin aan bont woog minder
dan menige gewone rugzak. Otter,
zilvervos, hoommarter die bontsoor
ten waren even licht als bankbiljetten
en bijna even waardevol.
Ver beneden zich in het kamp hoor
de hij een geweerschot. Een snelle
blik achterom werpend, zag hij dat de
vier kano's de oever genaderd waren
en (jat Norman het vuur geopend had,
om hen op een afstand te houden.
„Ik mag me wel een beetje reppen",
zei hij tot zichzelf.
Op de scheidingslijn bleef hij staan
voor een laatste terugblik. Aan de ver
re zijde van het meer hadden Ber
nards zes kano's juist de embarque be.
reikt. Aan <je aanlegplaats draaiden
e vier kano s in 't rond, enige hon
derden meters van de oever, terwijl
de inzittenden een hagel van kogels
deden neerregenen op Norman, <jie
verschanst lag achter de rotsen.
Hij wist, dat Norman hen nog wel
een tijdje zou tegenhouden. Het was
trouwens niet eens meer noodzakelijk
om hen tegen te houden. Lang voor
dat zij deze Oosthelling konden be
stijgen, zou hi.i langs de Westzijde af
gedaald en in het dichte geboomte
verdwenen zijn.
Terwijl hij neerkeek op het kille
meer. onder de g eselslagen van de
felle wind en half verblind door het
lichten van de névés, voelde hij een
wilde vervoering, dat hij zijn doel be
reikt had. Hij had Raoul Bernards
14-jarig record van onfeilbaarheid ge
broken!
Met Joans hulp en Normans tijdige
bijstand was hij aan deze groots-op
gezette vervolging ontkomen en stond
hij hier als vrij man. Er was iemand
aan de Shagalasha ontkomen!
Hij begon de westhelling af te da
len, die steiler en steenachtiger was
dan de oostzijde. Het pad, slingerend
door velden vol „balancerende rotsen",
die er uit zagen of het minste duw
tje ze aan het rollen zou brengen, was
genoeg om iemand af te schrikken;
hij begreep niet, hoe die stenen zo
waren blijven liggen door stormen en
dooi van de eeuwen.
Toen hij een kwart van de weg tot
aan de bosgrens had afgelegd, zag hij
ineens een vreemd, groot voorwerp
voor zich op het pad, geen driehon
derd meter verder. Eerst hield hij dal
logge ding voor een grizzly, die tus
sen de stenen naar konijntjes zocht,
maar öij nader inzien bleek het een
man te zijn, die drie grote zakken op
zijn rug sleepte.
Met een ruk bleef hii staan, deze
ongelegen ontmoeting verwensend.
Zijn vermoeden over die sporen en de
„wandelende Dood" was dus Juist ge
weest. Ginder liep de „wandelende
Dood" in levenden lijve.
Hij vervloekte de man. omdat hij
zo langzaam liep en het pad in be
slag nam. Op ieder ander zou hij toe
gesneld zijn, om de medebanneling de
hand te schudden en de lange, een
tonige weg door de bergen verder ge
zamenlijk af te leggen. Maar met die
moordenaar wilde hii niets te maken
hebben. Hij dacht aan Painchaud en
de doorstoken Chog-muh en veraf
schuwde de man.
Bovendien vreesde hij de mogelijk
heid, dat die vreemdeling hem ook
zou zien. Het scheen zijn gewoonte te
zijn, eerst de mensen neer te schieten
en dan te vragen wat ze wensten. En
als de vreemdeling Thello was, zoals
hij vermoedde, dan zou één blik zeker
voldoende zijn. Thello zou hem op
staande voet neerschieten. Volgens
Norman was Clint Thello de beste
schutter, die Lac L'Outre ooit gekend
had een man, die met een kogel
een denne-appel van de boom schoot
en de appel met de volgende kogel
midden in zijn val verbrijzelde. Een
Vuurgevecht met zo'n man stond met
zelfmoord gelijk.
Wanhopig van ongeduld om het bos
te bereiken, verschool hi.i zich achter
een steenhoop, sloeg de rnan gade en
overwoog haastig wat hem te doen
stond. Hij durfde de onbekende niet
voorbijlopen. En hij kon ook niet ach
ter hem blijven. Door de steilte van
het pad en zi.in zware last kwam de
man slechts langzaam voorwaarts.
Tenslotte nam hij het besluit, het
pad te verlaten en schuin af te dalen
naar het woud. Het zou langer duren
door de losse rotsblokken en de ver
raderlijke steencouloivs. Maar er bleef
hem geen andere keus.
De man beneden bleef naast een
grote rots staan om uit te rusten.
Achteroverleunend, zodat het gewicht
van zijn draaglast op de steen rustte,
keek hij om naar de waterscheiding,
en voor het eerst kon Alan hem dui
delijk zien. Hij schrok hevig en smoor
de een kreet. De vreemdeling van de
mond van Dunbar! Thello! De fonkel-
ogige vreemdeling, die hem beroofd
en bedrogen had.
Een maand lang had hij wraakzuch
tige plannen gesmeed voor het geval
hij die vreemdeling eens ergens
zou ontmoeten en hem met de blote
hand zou wurgen; en daar stond de
man nu, tegen de rots, in de heldere
morgenzon.
Van haat vervuld staarde Alan op
de moordenaar neer. Zijn gezond ver
stand zei hem; laat de man met
rust! Begin niks met hem. Laat hem
lopen, hij is gevaarlijk. Het lot van
painchaud en Chong-muh lag hem
nog vers in het geheugen en hij her
innerde zich ook Normans waarschu
wing: „Alan, als Je Thello ooit in de
Panhandle ontmoet en met hem wilt
afrekenen, laat Je eerste schot dan
raak zijn".
Buiten de vrees voor dat moorden
de geweer wist hij, dat als Thello en
hij aan het vechten raakten tussen
deze rotsen en bleven vechten tot de
politie hen inhaalde en beiden inre
kenden, één woord van die gluiper
voldoende was om Joans vader in het
verderf te storten.
Maar op het zien van de man was
er iets in hem losgebarsten; ziin ge
zond verstand en helder oordeel wer
den overweldigd door een golf van
wraakzucht. De maand van ingehou
den haat tegen de onbekende van de
Dunbar brak zich baan. Hij had wel
geweten, dat de wereld niet zo groot
was of hij zou die onbekende terug
vinden. Hij had zich voorgenomen,
de steden van de Panhandle af te
lopen tot hij die intrigant gevonden
en vernietigd had. En nu had hij de
man ontmoet. Hier, op het dak van
de wereld, in de ijzige winden en
verblindende névés. ::i,i kon de man
niet laten gaan.
Thello richtte zich op en zette zijn
afdaling voort. Alan liet zijn rugzak
op de grond glijden, haalde, de haan
van zijn geweer Over en rèês op uit
zijn schuilhoek.
Hij liep Thello achterna, het pad
af Het was de bedoeling hem zo dicht
mogelijk te naderen opdat het eerste
schot raak zou zijn. Zijn eerste scho»
moést raak zijn. Als hij miste, zou
Thello ook hèm dodon.
(Wordt vervolgd).