f Mensen en Muzen Onaanvaardbaar uitgangspunt „De dans met de Schaduw De Spookkano BOEKENPLANK AT EEN ONDERLIJKE ERELD Knap óp die kale schutting mei POKON RADIO ISoo-steeds: Anneke Beekman Dag van de goede daad y AND A AG willen we nog een klein duwtje geven aan de kie zers, die niet reeds in de heel vroe ge morgen ter stembus snelden. Tot vijf uur vanmiddag kan men er nog terecht. Laat toch uw stemrecht niet ongebruikt! Wat is er door een voorgeslacht niet verlangd naar het algemeen kiesrecht. Er is voor ge demonstreerd, gestaakt en zelfs ge vochten. Maar in ons land kwam het er kalmer, toen de tijden rijp waren. Wat men heeft, waardeert men echter minder dan datgene, waarnaar men nog streeft. We kun nen echter om ons heen in de we reld leren wat het betekent als het kiesrecht wordt ontroofd of er ger nog tot een belachelijke co- medie verlaagd. Laten wij dan dankbaar zijn voor wat we hebben en ons stemrecht niet achteloos verwaarlozen. Ge kunt getuigen vóór het grote goed der katholieke solidariteit, ge kunt de invloed van het Christendom in bestuur van provincie en land versterken door de enig goede keus te doen: de lijst van de K.V.P. Kabel Paasbest Nieuwe raket tegen vliegtuigen Met emmer kokend water van trap gevallen Een tragedie door Martien Beversluis Omvangrijke studie 1 ^o85le iwditeit ro«oy .c 5 00 16 0AM trsmgj/ ytf-Iefmthneeiï ten sis- iwiptfegehmzinnM ten' jdirectet/ris.diezecK oniichtbm wmfli1 TWEEDE BLAD T-IET „Nieuw Israëlietisch Week- blad" blijft aandringen OP een eigenmachtige beslissing Joodse voogdij vereniging °ve^het verder lot van Anneke B In het laatste nummer schrijfthet weekblad, dat een zielkundige, wanneer het kind gevonden mocht worden, zal moeten vaststellen, hoe het meisje op de hoogte kan wor den gebracht van haar afkomst. Diezelfde zielkundige zal moeten nagaan, op welke wijze het kind in het Joodse milieu zou kunnen te rugkeren. In een artikel van vorige week heeft het „Nieuw Israëlietisch Weekblad", een vroeger voorstel mem' irerend, geschreve.-, dat er „geen sprake kan zijn van verzoe ning of overleg". Ook ditmaal wer den de aanspraken van de Joodse voogdij vereniging gegrond op de afkomst van het kind. jfTelkens komt weer op de voor grond: Omdat Anneke Beekman uit Joodse ouders geboren is, daarom moet zij terug naar een Joods mi lieu. Minder dan die afkomst telt de wil van de ouders, die destijds hun kind hebben toevertrouwd aan de familie van Moorst en er mede accoord gingen, dat hun kind, wan neer ie niet terugkeerden, door de familie van Moorst zou worden op gevoed, en wèl katholiek opgevoed. Minder dan die afkomst telt in de tweede plaats de persoonlijkheid van het kind, die zich inmiddels op grond van de katholieke opvoeding heeft gevormd. ^LS NU de goede wil en de goede trouw elkaar niet kunnen vin- 1 den en niet door minnelijke schik king, zoals ook van eerbiedwaardi ge Joodse zijde. o.a. prof. van Oven, is bepleit, een bevredigende oplos- sing voor het kind als persoonlijk heid kan worden gevonden, dan dringt de vraag zich op, of het niet tijd geworden is langs wetgevende weg een eind te maken aan op ra cistische grondslag berustende rechtsaanspraken. TONDER ook maar enige critiek te willen oefenen op het ver langen van een Joodse gemeen- tap om een uit Joodse ouders ge- ten kind voor die gemeenschap te willen behouden, moeten we toch zeggen, dat hier het meerdere of het hogere wordt achtergesteld bij het mindere of het lagere, en door die omkering van geestelijke waar den worden we geconfronteerd met de toepassing van een racistisch be ginsel, dat niet in overeenstem ming is met de Universele Rechten van de Mens en ook niet erkend wordt door de Nederlandse wet. Deze gang van zaken maakt het de pleegouders van Anneke Beek man niet gemakkelijk om heen te stappen over hun gewetensbezwa ren tegen uitlevering van het door hen verzorgde en beminde kind aan de door de rechter aangewezen voogdijvereniging. Door de raads man van de Joodse voogdijvereni ging is wel gepubliceerd, dat in een particulier schrijven van het aarts bisdom zou zijn gesteld, dat „de houding van de dames (van Moorst) niet op hun katholieke levensover tuiging is gevestigd". Maar zelfs wanneer men deze woorden zou kunnen beschouwen als een juiste weergave van hetgeen door het aartsbisdom is geschreven, dan ligt hierin niet vervat, dat de pleeg, ouders geen persoonlijke gewetens plicht als katholieken gevoelen om het kind te behoeden voor een ern stig gevaar, dat zij zien in afstand ten gunste van de Joodse voogdij- vereniging. We gaan er niet op terugkomen, dat, hoe ernstig verzet tegen een gevestigde rechtsorde ook zij, ten slotte toch het persoonlijk geweten moet primeren. We achten het thans echter wel nodig te wijzen op een bedenkelijke factor aan de zij de van de rechtspraak zelf. Gaat men de tekst na van de uit spraak van het gerechtshof, dan blijkt uit de verstrekte overwegin gen, dat deze rechterlijke instantie zich óók op een racistisch standpunt heeft geplaatst. Ware tegen dit on, aanvaardbare uitgangspunt in cas' satie gegaan, dan zou de Hoge Raad, die nu eenmaal slechts geoordeeld heeft op grond van het formeel in gediende cassatiemiddel, het arrest van het gerechtshof hebben moeten wraken. I Het is nu wel een allertreurigste verwikkeling, dat het zieleleven van een kind de speelbal blijft van een formalistische rechtseis ten dienste van een onaanvaardbaar racistisch Beginsel. WOENSDAG 21 APRIL 1954 electrische hoogspanings- electrische hoogspannings kabel tussen Engeland en Frankrijk hebben veel waar devolle gegevens opgeleverd. Op een vorige week te Lon den gehouden vergadering van het Instituut avan Electrotech- nische Ingenieurs hebben drie deskundigen van de Britse Electriciteits Autoriteit en Electricité de France een rap port overgelegdwaarin wordt bevestigd, dat het mogelijk is om geschikte onderzee kabels te vervaardigen en op de zee bodem te leggen. De deskun digen hebben berekend, dat onder ideale omstandigheden de twee betrokken landen bij een uitwisseling van electri- citeit tot 100 megawatt per jaar ongeveer 600.000 zullen besparen. In werkelijkheid zal de besparing natuurlijk minder zijn. (Advertentie) HeT IS een prettig verschijnsel, dat hageljacht noch stormgeloei de vreemdelingen hebben kunnen weerhouden met honderdduizenden ons land op te zoeken. Ze hebben allemaal in hun eigen land prach tige plekjes om te vertoeven, prach tige dingen om te bekijken. Maar ze komen toch bij ons, om weer eens iets anders te zien en te bele ven, dat nu eenmaal niemand heeft. We weten trouwens, dat nog een tweede factor meespeelde: de goed koopte van dit land. De prijzen lig gen er voor verschillende groepen vreemdelingen naar verhouding nog altijd laag. En zo is er ook veel ge geten en gedronken voor wat de vreemdeling, in vergelijking met ziin eigen land, een krats noemde. Wij zijn intussen gelukkig gemaakt met de deviezen, welke dit alles ople verde. En ook met de goodwill, wel ke een goede bediening en een uit gebreide logies-organisatie ople verde. Ondanks hageljacht en stormge loei dus een Pasen op zijn Paasbest. A?\ni??nk?rt zal te Salisbury, nabij Adelaide, in Australië, worden begon nen met het in elkaar zetten van nieu we Britse raketten tegen vliegtuigen, waarvan de onderdelen, in Groot- orittannie worden vervaardigd. nlaa1cnKeüwe ,raket is in de eerste lï?md als afweermiddel van smier^nn- Senv.tegen aanvallen door supersonische bommenwerpers. trap «vallen I f age vrouw de trap gevallen. Ze had een emmer ko- kend water in de handen. Behalve verwondingen door de val lien dt vrouw ernstige brandwonden op door dat zij het kokend water over zich Ze is eï.nstig Sawond in het Wilhelminagasthuis opgenomen. 9? pvg DICHTER Martien Beversluis te Veere voltooide in de Herfst van 1953 een tragedie in verzen onder de titel „De dans met de Scha duw". Ze werd thans, bij gelegenheid van zijn zestigste verjaardag, door De Pelgrim te Eindhoven uitgegeven. Het werk is opgedragen aan de Nederlandse toneelspeler en voordrachtkunstenaar Anton V erheyen. YY/AS in zijn vorig treurspel „De ha- rinris" Savonarola de hoofd persoon, in dit nieuwe drama is de Pharao Ichnaton de voornaamste fi guur. Beversluis heeft van de ge schiedenis rond deze Egyptische vorst een diepgaande studie gemaakt zoals blijkt uit de deskundige inleiding en de uitvoerige literatuurlijst. Dit wil echter niet zeggen, dat zijn spel een wetenschappelijke bijdrage wil zijn in de kennis over het leven van deze Pharao. Het wil alleen, zo verklaart de schrijver, aan de hand van Ichna- tons eigen uitspraken en gedichten, samen met de gegevens over zijn Achet-Aton-tijd, een licht werpen op zijn geestelijke gestalte in die jaren, in het vertrouwen deze gestalte aan nemelijk te hebben gemaakt voor de ze tijd. De auteur is hierin, naar ons gevoe len, uitnemend geslaagd. We hebben na lezing van de drie bedrijven een duidelijk beeld van deze „ketterko- ning" voor ogen gekregen. Hij was de laatste en grootste Pharao der acht tiende dynastie en zijn korte levens periode is door de Egyptoloog Arthur Weigall eens vergeleken met een blik semflits, die de donkere wereld van het veelgodendom plotseling in een helder licht zette en als het ware de komst aankondigde van de Christus. Evenals Savonarola was Ichnaton een revolutionnaire figuur, zowel in het religieuze als in de kunst. In te genstelling met de Italiaanse mon nik was hij evenwel afkerig van ge weld. Zijn vredelievendheid en af schuw van slavernij werden zijn on dergang. LEESDRAMA alles rustig overwegen en de talrijke voetnoten raadplegen, maar bij een opvoering zou er ¥eel schoons, vrezen we, verloren gaan. Hoeveel toehoor ders, zelfs ontwikkelde, zouden b.v. deze vijf regels onmiddellijk verstaan? Toen stelde hij een reukvat van calciet, omstrengeld en beknopt met obsidiaan voor zijne voeten. En metarragoniet verluchtplengvazen deed Hij stralend aan t gestoelte van Zijn hogepriester brengen. NIET VLEKKELOOS P\E dichter heeft in deze rijke stof een kolfje naar zijn hand gevon den. Het gegeven is prachtig uitge werkt zowel in korte pakkende dialo gen als in langere lyrische monolo gen. Anton van Duinkerken heeft Be versluis eens „een der knapste versi- ficateurs van ons land" genoemd. Ook hier levert de auteur technisch zeer fraai werk. Voortdurend kan men ge nieten van goed gevormde verzen en weelderige beeldspraak, waarbij bo vendien het rijm zeer veel bijdraagt tot de klankschoonheid. Of het stuk ook speelbaar is, is een andere vraag. Het lijkt ons een uit gesproken leesdrama, al is de schrij ver ook zeer kwistig met regie-aan wijzingen. Voorts moeten we betwij felen of een hedendaags schouwburg publiek deze moeilijke en veel in spanning eisende stof zou kunnen en willen verwerken. Bij lezing kan men M 11 FLEURIGE TINTEH. MAT EN SIANZENO nu en dan verbroken wordt door klei ne taaifoutjes. Helaas doet Beversluis mee aan de langzamerhand algemeen ingeburgerde gewoonte om alle zelf standige naamwoorden vrouwelijk "te maken. Zo stuitten we meermalen op „het licht der horizon" en „de god der oorlog". We achten het -ook onjuist dat het woord Pharao nu eens in twee dan weer in drie lettergrepen moet worden uitgesproken. Evenmin is het duidelijk waarom het de ene keer Pharao en de andere keer Farao is. Lelijke en foutieve vormen zijn ook „zeide gij" en „des vorst". Mogelijk zijn enkele onvolkomenheden aan ge brekkige correctie te wijten. Laat deze kleinigheden echter nie mand weerhouden om kennis te ne men van dit bewonderenswaardig poë tisch werkstuk, dat een diepe kijk geeft op een der belangrijkste perio den uit de Egyptische historie. Het boek werd keurig gedrukt door de Drukkerij Vrijdag N.V. te Eindho ven, terwijl de lay-out verdienstelijk wérd verzorgd door de kunstschilder en graficus Amand Stock te Rotter dam. W. VAN DER VELDEN. JET moet ons tenslotte van het hart, 4- dat het genot van deze lectuur zo (Advertentie) chocolaadjes: licht in gewicht RARE KOSTGANGERS Twee zwervers trekken langs 's-He- ren wegen, levend van wat goedgeef se mensen uit hun provisiekast wen sen af te staan. En als ze geen eten krijgen, nemen ze het maar. Een beet je zon en een fikse bos stro maken het leven verder voor hen levens waard. Op een goede dag echter wordt hun tijdelijk de zorg voor een baby toever trouwd. En zwaar voelen ze dan de druk der verantwoordelijkheid. Een van de vagebonden hecht zich even wel zó aan het kleine, rose hoopje mens, dat hij een kinderrover wordt, zodra hij „Engeltje" moet missen Arie van der Lugt heeft dit gege ven kundig en met vaart uitgewerkt in een roman die bij het Thijmfonds is verschenen. Men volgt geboeid de avonturen van de twee vagebonden, men leeft mee met hun vreugde en verdriet. En nergens ondergaat men het verhaal van de kleine zwervers met hun grote hart als onwaar of sentimenteel. Dat komt omdat Arie van der Lugt schrijven kan! J. V. DE VLIEGENDE HOLLANDER (In Memoriam Dr. Albert Plesman) Een waardige hulde aan db grote Nederlander Albert Plesr\an is dit Liber Amicorum. Een veelzijdig koor van stemmen laat zich horen in her inneringen aan de grote luchtvaart pionier; zijn naaste medewerkers, zijn vrienden, collega's van andere lucht vaartmaatschappijen, geestelijke voor gangers. Vooral deze laatsten laten een onbekende kant van deze grote man zien: zijn rotsvast geloof en zijn grote Godsvertrouwen. Namen noe men en citeren heeft bij de aankondi ging van dit boek weinig zin. Laten we alleen een enkel citaat van een citaat geven, dat Ds. Fagel uit de mond van Plesman optekende: „Ik ben tot de conclusie gekomen, dat het leven tenslotte maar om één ding gaat, dat we het lijntje naar Boven vasthouden. De rest is stof en as". Er staan ook mooie foto's uit het le ven van Plesman in het boek, dat Het Wereldvenster te Baarn uitgaf. VERMIST Nog altijd blijft de laatste wereld oorlog inspireren tot boeken van avontuur. Hier is er weer een, dat ons verplaatst in de tijd, dat de ge allieerde legers doorstootten naar Bel gië en Nederland. Doch het zijn geen grote strategische gebeurtenissen, wel ke worden verhaald. Het gaat „slechts" over het vermissen van een enkel vliegtuig, weliswaar met „een belang rijk persoon" aan boord. Op drie groepen van mensen concentreert zich de historie: zij, die met een patrouille vaartuig op nasporing worden uitge stuurd, zij, die na het neerstorten van hun vliegtuig op een rubberboot over geleverd zijn aan het spel van wind en golven en de tegen elkaar opbotsen de emoties, zij, die op de vliegbasis het opsporingswerk leiden en de spanning van het afwachten beleven, John Harris verhaalt van hun avon turen en gedachten in een hard, man nelijk proza. Hij verheerlijkt niet, kleurt niets met valse rhetoriek, ver bergt geen zwakheden en aanvech tingen van vrees. Maar juist daardoor krijgen we zo'n oprechte bewondering voor al deze mensen, gegrepen door het monsterachtig oorlogsbedrijf, die in zichzelf ongedachte eigenschappen ontdekken en wier uiteindelijke tri omf men zich van harte verheugt. (Uitgave Elsevier. Amsterdam). Hoog AMERIKA weten ze van geen ophouden. Een televisie-maat schappij heeft nu opdracht gegeven tot de bouw van een televisietoren, dip de hoogste constructie zal wor den van de wereld. Het geval zal 625 meter hoog worden en wordt zo gebouwd, dat het windsnelheden van 160 kilometer zal kunnen weer staan. Want als zo'n ding omwaait is er de aardigheid af. Leuk U" EN LEUK man in Wenen heeft een juffrouw uit dezelfde stad tot razernij gebracht. De juffrouw werd dag en nacht onafgebroken opgebeld door mensen uit alle de len van Oostenrijk. Dat kwam, om dat de humorist in een radio-uitzen ding had verteld, dat men op haar telefoonnummer kaartjes voor een internationale voetbalwedstrijd kon krijgen. „Ik dacht, dat het nummer helemaal niet bestond", verklaarde de grapjas, toen hij van de schade hoorde. Vraag [TEN Engelse krant wil zo af en toe ook wel eens origineel uit de hoek komen. Eentje vroeg pas geleden aan haar lezers en leze ressen: Veronderstel, dat U samen met Mario Lanza, Aydrey Hepburn, Marylin Monroe, Norman Wisdom en Jack Hawkins in een snel da lende luchtballon zat en er moes ten vier personen over boord wor den gegooid, welke vier zouden dat dan zijn? Het bleken vooral vrouwen te zijn, die serieus werk maakten van het antwoord, want de uitslag was, dat de knappe en mannelijke Jack Hawkins liever aan boord werd gehouden, wan neer het zo ver kwam. Juffrouw Monroe zou er het eerst uitgaan. Toen zij van deze gang van zaken hoorde, seinde ze naar de redac tie: „In elk geval mijn dank voor het feit, dat U me in de luchtbal lon wilde meenemen". Titel ETEN 32-jarige secretaresse, tot op heden nog ongetrouwd, heeft de rechtbank van Frankfort gevraagd om het recht om zich zelf voortaan met mevrouw te laten aanspreken. De rechter had er niet veel zin in. „U kunt uzelf mevrouw noemen", redeneerde hij, ,en op kantoor zul len ze dat ook wel doen, als ze we ten dat U er een plezier mee wordt gedaan. Maar officieel blijft U juf frouw". Toen de zaak was afgelopen trad er een jonge heer naar voren, die zei, dat hij het wel zou weten. „Ik zou trouwen", zei hij. Leugen De zoon van een braaf man uit Burlington is wereld kampioen-leugenaar geworden Hij behaalde de titel met het verhaal van de ijzeren ketel in een storm, die zo snel door de lucht werd geblazen, dat de bliksem vier keer vergeefse pogingen deed om hem te ra ken. Abuis NTU komt er iets, waarom al on- ze luisteraars zich wild zul len lachen", kondigde de omroeper van een Russisch radio-station veel belovend aan. Na de aankondiging begon een versleten heer te spreken over de resultaten van zijn onder zoek naar het liefdesleven bij vlooien. Het bleek (achteraf), dat een technicus een humoristisch praatje en de lezing van gemelde heer, die tevoren op platen waren opgenomen, had verwisseld. Hij moest de volgende dag bij de directeur komen. "pWEE Smoesje AGENTEN kwamen dezer dagen, zijn wij wel ingelicht, een man tegen, die een brandkast op zijn rug torste, die kennelijk was losgewrikt. Wat dat had te beteke nen. „Niets", zei de man, „ik neem alleen wat werk mee naar huis". (Advertentie) 't geheim van gezonde groet Chrysol is snijbloemen-voedsel DONDERDAG 22 APRIL 1954 HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Beschouwing over de verkie zingen. 7.20 Gram. 7.45 Morgengebed en. lit kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Be schouwing over de verkiezingen. 8.25 Gram. 9.00 V. d. huisvr. 9.35 Waterst. 9.40 Kamerkoor en sol. NCRV: 10.00 Gram. 10.03 „Passie en Pasen", cantate. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken. 11.45 Pianospel. 12.00 Angelus. 12.03 Lunchconc. 12.55 „Een levend monu ment". 13.00 Nws. en Katholiek nws. 13.20 Sopr., alt en piano. 13.45 Gram. NCRV: 14.00 Gram. 14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gram. 15.30 Strijkkwart. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Pianorecital. 17.00 V. d. jeugd 17.30 Gram, 17.40 Voordr. 18.00 Politiekapel en solist. 18.35 Raadhuispraat. 18.45 Leger dés Heilskwartier. 19.00 Nws. en weerber. 19.10 V. d. jeugd. 19.30 Orgelconc. 19.55 „Ga mee naar Jubo I", caus. 20.00 Radio krant. 20.20 Gevar. progr. 21.45 Gram. 21.50 „Ik denk er zo overen U?" 22.00 Ontspanningsmuz. 22.20 Orgelconc. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws. en S.O.S.- ber. 23.15-24.00 Gram. HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00. Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram. VPRO: Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram.' 9.30 V. d. vrouw. 9.35 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00 Lichte muz. 12,00 Orgelsp. 12.25 In 't spionnetje. 12.30 Land- en tuinb. meded. 12.33 Pianosp. 12.50 Uit het bedrijfsleven. 13.00 Nws. 13.15 Meded. en gram. 13.25 Dansmuz. 14.05 „De man van Hatton Garden", hoorsp. 14.30 Tenor en piano. 15.00 V. d. zieken. 15.45 Gram. 16.00 Van vier tot vijf. 17.00 V. d. jeugd. 17.45 Regeringsuitz.Drs B. van Eldik: „Ne derland en de wereld: De nieuwe Indo nesische monetaire maatregelen". 18.00 Nws. 18.15 Sportproblemen. 18.25 V. d. jeugd. 18.40 Rep. en gram. 19.00 V. d. kind. 19.05 Gram. 19.10 Gesproken brief uit Londen. 19.15 Gram. 19.45 „Nederlan ders in Zuid-Afrika", caus. 20.00 Nws. 20.05 Kamerork. 21.00 „Het Dilemma van Mrs Moggs", hoorsp. 21.55 Meded. of gram. 22.00 Gevar. progr. 22.45 Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Jazz-competitie. 23.45- 24.00 Gram. BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15 Gram. 14.00 Engelse les. 14.15 Operette- muz. 14.55 Hoorsp. 16.00 Gram. 17.05 Nws. 17.10 Gram. 17.15 V. d. kind. 18.15 Bazuin en piano. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40 Bazuin en piano. 19.50 Gram. 20.00 Verz. progr'. 20.25 „Wat is dat?" 20.40 Verz. progr. 21.00 Alt en piano. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.30 Moderne muz. 22.45 Gram. 22.55-23.00 Nws. BRUSSEL 484 M. 12.00 Omr. ork. 13.00 Nws. 13.15 en 14.30 Gram. 15.00 Ka merork. 15.40 Gram. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws. 17.15, 18.30, 18.45 en 19.15 Gram. 19.30 Nws. 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.55 Nws. Js,8-aghnH17. xzeao.. vbgkjc qm emfw W. VAN DER STE3N duur William Byron Mowtrry Bij de Babische-waterval had Paul Painchaud hem willen tegenhouden; kn-'oi rf6m uln® 'lad Painchaud een 0i!ici??r uhct hoofd gejaagd. Wol? 1 B het naderen van de pas de 'P dat die versperd was door sluw e Van tien' had de man heel lijke oevelUUr ontstoker> °P de Zuide- h;i norsnrn„SIrC>es 203,8 Norman en Veest - tfii S Van plan waren ge- daardoor negen van de TeralP ztt a™, deaDaS weSSel<*t. en z,in ,L V iandl0I]? omsingelden "Jn ,eSe kamp beschoten, was hii aanleeni T'' n«ar dé de in^i 1 °Veryiel en vermoordde over en trok de waterscheiding I er^varwivS ?'ste Alan' maar hii was ver oe?uI dat ziin gissing niet ïterk de waarheid was - zó man 'va otn wUde keren °m Nor- de te •I1.df,ze sporen en de onbeken- teiusker Maar hi-i durfde niet e°ns t»«n talmen. Hij durfde nlei «ns tegen Norman te roepen. Ter»? 6,1 yren te dichtbij, darht u haastig verder klom, acht h«; „Die lui uit de kranten, die Joan en mij voor schimmen uit- maakten die hadden het bij het rechte einde -wat de schim betrof, maar zij plakten hun etiket op het verkeerde pakje. Hemel, bij deze Piet vergeleken zijn Joan en ik sukkels! Zijn kano was de Spookkano. Wij wa ren slechts amateurs". Hij vroeg zich af, wie deze spook achtige onbekende, deze moordenaar met geweer en mes, wel zijn kon. Bui ten Chnt Thelio en hemzelf, werd er. zover hij wist, in het stroomgebied van de Sulteena geen enkele misdadi ger of verdachte gezocht. Joan had er geen genoemd, en Norman ook niet. ThelloKon het Clint Thelio zijn? Het was mogelijk. Inplaats van zich de hele winter ergens schuil te houden, zoals Norman en Joan beiden vast geloofden, was Thello misschien zó verlangend, zijn buit te gelde te maken en in de steden van Alaska de grote meneer uit te hangen, dat hij ertoe besloten had nog dat najaar de vlucht te nemen. Hij kon dat pelswerk gemakkelijk genoeg meenemen. Dat hele fortuin aan bont woog minder dan menige gewone rugzak. Otter, zilvervos, hoommarter die bontsoor ten waren even licht als bankbiljetten en bijna even waardevol. Ver beneden zich in het kamp hoor de hij een geweerschot. Een snelle blik achterom werpend, zag hij dat de vier kano's de oever genaderd waren en (jat Norman het vuur geopend had, om hen op een afstand te houden. „Ik mag me wel een beetje reppen", zei hij tot zichzelf. Op de scheidingslijn bleef hij staan voor een laatste terugblik. Aan de ver re zijde van het meer hadden Ber nards zes kano's juist de embarque be. reikt. Aan <je aanlegplaats draaiden e vier kano s in 't rond, enige hon derden meters van de oever, terwijl de inzittenden een hagel van kogels deden neerregenen op Norman, <jie verschanst lag achter de rotsen. Hij wist, dat Norman hen nog wel een tijdje zou tegenhouden. Het was trouwens niet eens meer noodzakelijk om hen tegen te houden. Lang voor dat zij deze Oosthelling konden be stijgen, zou hi.i langs de Westzijde af gedaald en in het dichte geboomte verdwenen zijn. Terwijl hij neerkeek op het kille meer. onder de g eselslagen van de felle wind en half verblind door het lichten van de névés, voelde hij een wilde vervoering, dat hij zijn doel be reikt had. Hij had Raoul Bernards 14-jarig record van onfeilbaarheid ge broken! Met Joans hulp en Normans tijdige bijstand was hij aan deze groots-op gezette vervolging ontkomen en stond hij hier als vrij man. Er was iemand aan de Shagalasha ontkomen! Hij begon de westhelling af te da len, die steiler en steenachtiger was dan de oostzijde. Het pad, slingerend door velden vol „balancerende rotsen", die er uit zagen of het minste duw tje ze aan het rollen zou brengen, was genoeg om iemand af te schrikken; hij begreep niet, hoe die stenen zo waren blijven liggen door stormen en dooi van de eeuwen. Toen hij een kwart van de weg tot aan de bosgrens had afgelegd, zag hij ineens een vreemd, groot voorwerp voor zich op het pad, geen driehon derd meter verder. Eerst hield hij dal logge ding voor een grizzly, die tus sen de stenen naar konijntjes zocht, maar öij nader inzien bleek het een man te zijn, die drie grote zakken op zijn rug sleepte. Met een ruk bleef hii staan, deze ongelegen ontmoeting verwensend. Zijn vermoeden over die sporen en de „wandelende Dood" was dus Juist ge weest. Ginder liep de „wandelende Dood" in levenden lijve. Hij vervloekte de man. omdat hij zo langzaam liep en het pad in be slag nam. Op ieder ander zou hij toe gesneld zijn, om de medebanneling de hand te schudden en de lange, een tonige weg door de bergen verder ge zamenlijk af te leggen. Maar met die moordenaar wilde hii niets te maken hebben. Hij dacht aan Painchaud en de doorstoken Chog-muh en veraf schuwde de man. Bovendien vreesde hij de mogelijk heid, dat die vreemdeling hem ook zou zien. Het scheen zijn gewoonte te zijn, eerst de mensen neer te schieten en dan te vragen wat ze wensten. En als de vreemdeling Thello was, zoals hij vermoedde, dan zou één blik zeker voldoende zijn. Thello zou hem op staande voet neerschieten. Volgens Norman was Clint Thello de beste schutter, die Lac L'Outre ooit gekend had een man, die met een kogel een denne-appel van de boom schoot en de appel met de volgende kogel midden in zijn val verbrijzelde. Een Vuurgevecht met zo'n man stond met zelfmoord gelijk. Wanhopig van ongeduld om het bos te bereiken, verschool hi.i zich achter een steenhoop, sloeg de rnan gade en overwoog haastig wat hem te doen stond. Hij durfde de onbekende niet voorbijlopen. En hij kon ook niet ach ter hem blijven. Door de steilte van het pad en zi.in zware last kwam de man slechts langzaam voorwaarts. Tenslotte nam hij het besluit, het pad te verlaten en schuin af te dalen naar het woud. Het zou langer duren door de losse rotsblokken en de ver raderlijke steencouloivs. Maar er bleef hem geen andere keus. De man beneden bleef naast een grote rots staan om uit te rusten. Achteroverleunend, zodat het gewicht van zijn draaglast op de steen rustte, keek hij om naar de waterscheiding, en voor het eerst kon Alan hem dui delijk zien. Hij schrok hevig en smoor de een kreet. De vreemdeling van de mond van Dunbar! Thello! De fonkel- ogige vreemdeling, die hem beroofd en bedrogen had. Een maand lang had hij wraakzuch tige plannen gesmeed voor het geval hij die vreemdeling eens ergens zou ontmoeten en hem met de blote hand zou wurgen; en daar stond de man nu, tegen de rots, in de heldere morgenzon. Van haat vervuld staarde Alan op de moordenaar neer. Zijn gezond ver stand zei hem; laat de man met rust! Begin niks met hem. Laat hem lopen, hij is gevaarlijk. Het lot van painchaud en Chong-muh lag hem nog vers in het geheugen en hij her innerde zich ook Normans waarschu wing: „Alan, als Je Thello ooit in de Panhandle ontmoet en met hem wilt afrekenen, laat Je eerste schot dan raak zijn". Buiten de vrees voor dat moorden de geweer wist hij, dat als Thello en hij aan het vechten raakten tussen deze rotsen en bleven vechten tot de politie hen inhaalde en beiden inre kenden, één woord van die gluiper voldoende was om Joans vader in het verderf te storten. Maar op het zien van de man was er iets in hem losgebarsten; ziin ge zond verstand en helder oordeel wer den overweldigd door een golf van wraakzucht. De maand van ingehou den haat tegen de onbekende van de Dunbar brak zich baan. Hij had wel geweten, dat de wereld niet zo groot was of hij zou die onbekende terug vinden. Hij had zich voorgenomen, de steden van de Panhandle af te lopen tot hij die intrigant gevonden en vernietigd had. En nu had hij de man ontmoet. Hier, op het dak van de wereld, in de ijzige winden en verblindende névés. ::i,i kon de man niet laten gaan. Thello richtte zich op en zette zijn afdaling voort. Alan liet zijn rugzak op de grond glijden, haalde, de haan van zijn geweer Over en rèês op uit zijn schuilhoek. Hij liep Thello achterna, het pad af Het was de bedoeling hem zo dicht mogelijk te naderen opdat het eerste schot raak zou zijn. Zijn eerste scho» moést raak zijn. Als hij miste, zou Thello ook hèm dodon. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1954 | | pagina 4