1 GEDACHTENIS KERK
GEDACHTENISKERK op de Grebbe
moet er in één dag komen
et VBLR0Nzie je er geen barst van!
De Spookkano
Op 25 April zullen de stenen spreken
Opnieuw een steentjesactie,
maar het geheim kent u niet
Persoonlijke goodwill
Van ouds
de lekkerste
jREBBEBERG
Qa-va-Seul
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
HAAGSE BEI EVEN
Ook m onze 11 en halve ponden
Faber
Uitstel
ZEVEN
GROTE STENEN
Hoofdprijs van
20.000 gulden
Reparatie
RADIO
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 15 APRIL 1954
(T
CR IS EK IT TIJD geweest dat de
L Kamerverkiezingen in Neder
land volgens het districtenstelsel
werden gehouden. Dit stelsel is nu
al jaren vervangen door dat der
evenredige vertegenwoordiging. Als
gevolg daarvan worden de Kamer
zetels nu zo „eerlijk" mogelijk ver
deeld naar rat, van het totaal dei-
uitgebrachte stemmen, dat in het
gehele land op ieder der deelne
mende partijen wordt uitgebracht.
Een verkiezing volgens het dis
trictenstelsel Engeland geeft hier
van thans nog een bijzonder spre
kend voorbeeld biedt uit de aard
der zaak nimmer zo'n „eerlijke"
verdeling. Van de andere kant heeft
de evenredige vertegenwoordiging
aan de zo levendige regionale ver
kiezingsstrijd een einde gemaakt.
Een der gevolgen van de invoe
ring van het stelsel der evenredige
vertegenwoordiging is ook, dat de
binding met de gekozenen met de
streek waar zij gekozen werden en
met hun regionale kiezers is ver
zwakt. Daartegenover staat, dat de
voksvertegenwoordigers zich min
der als regionale gekozenen en meer
als landelijke vertegenwoordigers
voelen.
Tijdens het districtenstelsel waren
de candidaten natuurlijk evenzeer
representanten van hun politieke
partij, maar de verkiezing droeg
toch in bijzondere mate een per
soonlijk karakter. Zoals thans nog
bij de Statenverkiezingen in de
Statenkieskringen van verschillen
de provinciën. In de tijd van de
districtsverkiezing ging het dus
vooral om de keuze van de man. En
de namen der candidaten „zeiden"
iets in de betrokken streek. Hun
goodwill speelde inderdaad een
grote rol. Die was bij herhaling in
staat de stem te trekken van kie
zers, wier politieke opvattingen niet
in overeenstemming waren met die
van de candidaat. Vooral de liberale
partij heeft dergelijke figuren ge
kend. Men had vertrouwen in de
persoon, de vooraanstaande regio
nale figuur, juist als regionale ver
tegenwoordiger. Bovendien was de
ontwikkeling van de politieke par
tijen in die dagen nog maar in een
beginstadium. Deze ontwikkeling
heeft zich vooral in de na-oorlogse
jaren snel voltrokken, waardoor
thans de „partij" sterk op de voor
grond staat. Op de affiches der par-
tiien spreekt het lijstnummer en de
naam der partij nu meestal het
sterkst. En toch is er sedert enkele
jaren een kentering. Men gaat de
politieke interesse weer prikkelen
door belangstelling te vragen voor
de persoon. En men drukt zijn
portret op de affiches. Veelal het
portret van de landelijke politieke
leider.
dat
IS DAN de binding van de
volksvertegenwoordiger aan het
gewest, verminderd, zij heeft in de
„provincie" zonder twijfel nog gro
te betekenis. In onze katholieke
kring is er bij de voorbereiding aan
de landelijke verkiezingen steeds
een sterke regionale drang voor de
plaatsing van zoveel mogelijk ge
westelijke candidaten op verkiesba
re plaatsen en dan zo goed mogelijk
„verdeeld" over de verschillende
maatschappelijke standen.
Deze aandrang is begrijpelijk en
gerechtvaardigd, als hij maar niet
zo ver gaat, dat een hele fractie
practisch uitsluitend zou gaan be
staan uit regionale en maatschap
pelijke vertegenwoordigers. Het spe
cialistische element zou dan ont
breken, wat in de huidige omstan
digheden zonder meer onverant
woordelijk zou zijn. Een harmo-
nieuse samenstelling van een Ka
merfractie eist naast regionale en
maatschappelijke figuren ook spe
cialisten èn all-round politici.
Dat zijn meestal personen, die
geen gewest of maatschappelijke
groepering „achter zich" weten en
die hun goodwill zo belangrijk
voor de politicus en de politieke
partij moeten verkrijgen door hun
parlementaire arbeid. Hun good
will, hun reputatie, hun populari
teit versterkt de partij, geeft de
fractie steun bij haar arbeid.
Men denke aan figuren als
Romme, als Marga Klompé en
Fens, als Kortenhorst, als Lucas. En
er zijn er meer te noemen. Hun gro
te bekwaamheid wordt algemeen
erkend, hun invloed is groot.
Men vraagt zich wel eens af, of
de katholieken voldoende beseffen,
wat het betekent deze politici in
het openbaar bij te vallen, wat het
betekent tegenover anderen te de
monstreren, dat wij hen als onze
voortrekkers beschouwen en
wij achter hen staan.
Andere partijen hebben de laatste
jaren sterk de aandacht gevestigd
op hun leiders. De verkiezingsaffi
ches vertoonden hun beeltenis; men
denke aan Oud en Drees. Deze par
tijen hadden in '52 over het gehele
land dezelfde lijsttrekker; hun gro
te voorman. Wij katholieken had
den zes verschillende lijstaanvoer
ders. En toch; wij hebben onze lei
ders zelf gekozen en herkiezen hen
ook. Maar aan persoonsverering
doen wij niet graag. Tot wij er
wellicht toe gedwongen worden
door anderen, die zich fel tegen
onze voormannen Keren, die zij als
onze leiders kénnen en vrezen.
Waarom afficheert de C.P.N. an
ders door heel Nederland de leuze;
„Eenheid tegen Romme"?
Om ons nu eens tot deze grote
politieke leider te beperken: waar
klinkt in onze kring de leus „Een
heid mét Romme"? Wij aanvaarden
onze leiders of wij doen dat niet.
Doen wij het, dan zullen we meer
dan vroeger ervan in het openbaar
moeten getuigen. De katholieke po
litieke voormannen hebben hieraan
behoefte, al zullen zij zich daar
over zelden uiten. En zij hebben
bovendien recht op onze steun en
onze aanhankelijkheid.
QNDERLINGE critiek en critiek
op hen die leiding geven, op
welk gebied dan ook, is onder ons
katholieken een te veelvuldig voor
komend verschijnsel. Wij breken
elkaar zo dikwijls af. dat wij het
haast niet meer merken. Een ty
pisch kenteken van onze nog on
voltooide emancipatie. Het is dus
een kwaal die verdwijnen zal. Want
deze emancipatie groeit.
Als wij dat beseffen, dan geven
wij al een krachtige stoot in de
goede richting. Want dan groeit ook
de verdiende, openbare erkentelijk
heid jegens onze leiders.
l Advertentie)
'MV/.isSM,I/s///./, lvs.-/s,s.
{-Jet is maar een vreemd geval, dat
daar die Klaas Faber „rech
tens" niet kan worden uitgeleverd.
Adolf Hitler had gedecreteerd, dat
lieden, die hun vaderland verloo
chenden en in de S.S. traden, het
Duitse staatsburgerschap deelachtig
werden. Wat Adolf Hitler veror
donneerde, vindt het Düsseldorfse
gerecht nog altijd recht. De rege
ring in Bonn kan zulk een rechter
lijke uitspraak natuurlijk niet on
gedaan maken. Ze zal echter wel
iets te maken hebben met de nieu
we arrestatie, waardoor nu kan
worden nagegaan, of Faber voor de
misdaden, in Nederland gepleegd,
nu ook niet door de Duitse straf
rechter kan worden aangepakt. Van
Nederlandse zijde heeft men het
hele dossier omtrent deze knaap
reeds overgelegd. Het zijn waarlijk
geen kleinigheden, waarvoor hij le
venslang kreeg. Het zal ons zeer
benieuwen, of de Duitse rechter de
ze misdaden ook als zodanig zal be
schouwen en straffen. Het is leer
zaam, om de ware mentaliteit van
het nieuwe Duitsland te leren ken
nen.
JTR IS aangekondigd, dat de pas
poorten goedkoper worden.
Heel wat ook, gelijk het gerucht
wilde. Maar het schijnt zo uiterma
te moeilijk te zijn, de leges die
samen altijd meer dan tien gulden
bedragen -te verlagen, dat er
nog een heel jaar op gewerkt moet
worden. Dit jaar komt er nog niets
van die verlaging. Het zal wel aan
ons niet-ambtenaarlijk brein liggen,
maar snappen doen we dit uitstel
niet.
(Advertentie)
In Iraaie tinten, een lust voor 't oog
Ne het schilderen ene/ droog
TNE Katholieke Na-
-L' tionale Bond
voor EHBO, die vorig
jaar zo'n bijzonder
groot succes heeft
geoogst bij de Steen
tjesactie ter gelegen
heid van de Krom
stafviering met als
doel de afbouw van
de Medische Facul
teit, zal op 25 April,
geheel belangeloos,
wederom een Steen
tjesactie, thans ten
behoeve van de bouw
van een Gedachte-
niskerk op de Greb
be, lanceren- Maar
ditmaal zal dat geen
kapotte zakdoeken
betekenen, geen be
schadigde meubelen
en geen buren, die
van al dat getimmer
boos op U zijn, geen
defecte broodplanken (want wat waren die stenen hard). De
steentjes blijven ditmaal heel. En verder kunnen we er niet
veel van zeggen, omdat het allemaal, om in militaire termen te
spreken, „top-secret" is, maar dan ook helemaal.
Het staat in elk geval vast, dat de clou van de actie, een heel andere
is dan vorig jaar en dat Leo Pagano, op 25 April 's avonds voor de mi
crofoon iets over het geheime proces zal vertellen. En wat belangrijk is:
men mag geen steentjes tevoren breken. Het geheim zoudt U er niet door
ontsluieren. Hoogstens kunt U de hoofdprijs verspelen.
A AN de vooravond van de lan-
delijke start der actie ten
gunste van de Gedachteniskerk
op de Grebbeberg hebb.-n perso
neelsleden van de Katholieke E.H.
B.O uitzonderlijk grote stir.en
bezorgd aan het Paleis Soestdijk,
bij Khrdinaal De Jong en bij de
vijf bisschoppen in de verschillen
de diocesen, 't Belangrijke van de
ze stenen was eerstens een herin
nering aan de komende steentjes-
actie; maar die stenen oevatten
toch ook een verrassing, plus het
geheim, dat Zondag 25 April tij
dens de K.R.O.-avond-uitzending
zal worden onthuld. Aan het ko
ninklijk paleis werden bovendien
vier kleine stenen bezorgd, be
stemd voor de prinsessen, die ook
reeds met de pepermunt-actie een
aandenken hadden ontvangen.
c/e rf&Vtè
Om kort te gaan: er zijn 6 hoofd
prijzen. De eerste is het recht op een
willekeurig goed ter waarde van
20.000 gulden Men kan naar believen
een woonhuis, een woonark, een auto,
of als U wilt een tweedehands
vliegtuig nemen. Behalve de 5 volgen
de prijzen, waarvan de minste een
waarde van 700 gulden heeft zijn er
nog legio andere. In totaal 1001 prij
zen.
En nu het sympathieke en waardige
doel van de actie.
De kerk op de Grebbe wordt een
Gedachteniskerk voor alle gevallenen
in de laatste oorlog, op de eerste plaats
voor de soldaten, die sneuvelden in de
beruchte Grebbelinie,, de Peel en an
dere strijdpunten, maar ook voor de
andere Nederlanders, wier leven de
prijs werd voor onze vrijheid: voor de
honderden, die in Rotterdam 't slacht
offer werden van 'n onmenselijk bom
bardement, voor de gestorvenen in de
Duitse concentratiekampen, voor de
gedeporteerden de gefusilleerden. Nie
mand behoeft ver te denken. Ieder
heeft in zijn familie, zijn kennissen-
logsjaren liun leven gaven voor vrij
heid en rerht.
GEEN ANGST!
kring wel iemand, wiens leven in de
periode van 1940 1945 gewelddadig
eindigde.
EEUWIGE VLAM VAN GE
BED.
LToofdaalmoezenier R. H. M. Verhoe
ven van de Luchtstrijdkrachten,
bij het uitbreken van de oorlog aal
moezenier van het 11e Regiment In
fanterie, waarvan een grote gedeelte
op de Grebbeberg in de Meidagen van
1940 sneuvelde, kreeg tijdens de oor
log als pastoor van Rhenen van de
aartsbisschop van Utrecht opdrrcht, 'n
parochiekerk te bouwen, doch, zo zei-
de hij: ,,'n Parochiekerk voor de leven
den van dit geschonden stadje maar
een Gedachteniskerk voor de doden
van geheel Nederland".
Ruim drie eeuwen heeft Rhenen
geen Katholieke kerk gehad. Eerst in
1942 bouwde hoofdaalmoezenier Ver
hoeven, toen pastoor Verhoeven en 5
jaar geleden opgevolgd door pastoor
Vredendaal, een noodkerkje, dat straks
vervangen zal worden door een vol
waardige kerk, waarin de eeuwige
vlam van het gebed zal branden voor
alle goede vaderlanders, die in de oor-
FAe ontsluiering van het geheim zal
door Prins Bernhard en veel an
dere autoriteiten in de K.R.O.-studio
worden bijgewoond. Ook 15 oorlogs
invaliden kunnen haar meemaken. De
Koninklijke Militaire Kapel zorgt voor
muzikale opluistering.
Eén ding is al wel zeker: dat er
weinig steentjes onverkocht zullen
blijven. Want iedereen wil op die avond
van Beloken Pasen de stenen horen
spreken.
Maar kom: we maken U maar
nieuwsgierig. En onszelf ook. Want
eerlijk gezegd, van dat geheim weten
W3 evenveel als de rest van Neder
land En mocht U de hoofdprijs heb
ben maakt U dan geen zorgen. Wan
neer U geen huis zoudt begeren, och,
dan is ook daar wel een oplossing
voor. Dan begint men van het kapi
taal een fabriek, men schaft zich een
veestapel aan of men vernieuwt het
huis van onder tot boven met meubi
lair. De prijs van zo'n lot (steentje)
is een kwartje en het doel zó verhe
ven, zó sympathiek, dat wij feite! ij K
zonder al die bekoorlijkheden meer
dan één steentje moesten aanschaf
fen, want het betreft een ere-plicht
voor hen. die in de voorbije oorlog
voor ons zijn gevallen. De kern moet
er in één dag komen.
(Advertentie)
l-
SCHOENCRÈME - WRIJFWAS
KOPERPOETS
Westberlijnse politieman
spionneerde
P)E Westberlijnse politieman Welhelm
Steller is Dinsdag gearresteerd,
verdacht van spionnage. Hij heeft
reeds bekend in de afgelopen twee jaar
inlichtingen 0ver de Westberlijnse po
litie te hebben versti'ekt aan de Oost-
Duitse volkspolitie. doch zei niet voor
het geven van deze inlichtingen be
taald te zijn.
QP DE Leyweg in Den Haag
ontstond een aanrijding
tussen een invalidewagen, be
stuurd door een 73-jarige man
en een auto. De automobilist
reed door en de man trachtte
ook zijn weg te vervolgen.
Zijn wagentje had echter zo
veel schade opgelopen, dat hij
weldra zijn pogingen moest
opgeven. Er verzamelde zich,
zoals dat geschiedt, een me-
nipte mensen om zijn wagen-
tje. Een van de omstanders
opperde het voorstel, dat ie
der één of meer kwartjes zou
offeren ten behoeve van de re
paratie. Hieraan werd onmid
dellijk gevolg gegeven en wel
dra was een tientje bijeen. Het
wagentje werd naar een rij
wielhersteller gebracht, die
zich bereid verklaarde de re-
paratie gratis te doen geschie-
den en de benodigde onderde-
1 len tegen inkoopsprijs te le-
1 veren.
Dame
N BEIEREN heeft men weer stevig
aangepakt. Daar werd een wed
strijd voor sigarenrokers gehouden.
Er namen vier vrouwen deel. De
50-jarige huisvrouw Anna Nieder-
brucher won de strijd. Zij hield haar
sigaar 2 uur en 26 minuten bran
dende en dat wil wat zeggen in de
ze tijd. Zij brak hiermee tevens het
Duitse record.
I
met het gevolg, dat ook de
tweehonderd vogels die er in
zaten de volgende morgen
waren gevlogen.
Politiek
TN CAIRO heeft mevrouw Nagia
Noestafa het leven geschonken
aan een drieling. Om politieke rede
nen kregen de borelingen de namen
van Naguib, Nasser en de minister
van voorlichting, Salem. Nu moet
het er al erg revolutionnair toegaan
wil mevrouw niet telkens een jon
getje bij de hand hebben, dat naar
de hoogste man van het land heet.
Dat geeft haar een veilig gevoel.
Gedrag
P)E 14-JARIGE heer Michael
Quick uit Florida stapte naar
de dierentuin en maakte de hok
ken open van vier haviken, veer
tien papegaaien en een leeuw.
Toen alles weer ongeveer was ge
vangen, vroeg men Michael waar
om hij dat had gedaan. „Het ver
veelde me elke dag naar de tele
visie te moeten kijken", zei deze.
Flink.
WOORTAAN zal miss Margaret
Chettleburgh in het Engelse Nor
wich geen schoenen meer maken. Zij
is thans 75 jaar, maar ze houdt niet
op met haar vak, omdat ze te oud
is. „Er moet toch iemand zijn, die
voor moeder zorgt", verklaart Mar
garet.
V reemd
JWJET VERBAZING zagen de bewa-
kers van de gevangenis te Oliver
Springs in Amerika, dat een man
bezig was het slot van een cel te for
ceren. Tevoren had hij .zich met ge
weld toegang verschaft tot het ge
bouw. De man was dronken en dacht,
dat hij aan zijn eigen huisdeur
stond te morrelen. Hij werd opge
sloten in dezelfde cel, waar hij
schijnbaar zo graag in wilde. Dat
was meer een symbolisch gebaar.
Vogels
IN het Engelse graafschap
Yorkshire werd ingebroken
bij een vogelhandelaar. De
dief stal de hele voorraad vo
gelzaad. Bij toeval liet hij de
deur van de volière open staan
Mislukking
pTELIPE Ledelski in Mexico City
heeft zijn examen voor autobe
stuurder'niet gehaald. Hij -kte met
de laagst mogelijke punten. Tijdens
de rit, die voor het examen gold,
reed hij een politie-agent onderste
boven, die thans met een gebroken
been in het ziekenhuis ligt.
Paraplu
JN EEN BLAD te Posos de Caldas, in
Brazilië, verscheen deze adver
tentie: „Een buspassagier van de
Express Brasileiro heeft zijn mooie
Italiaanse paraplu vergeten. Het is
een paraplu, die ernstig onheil kan
aanrichten aan degene, die er ge
bruik van zou maken en aan de wet
tige eigenaar onthouden. Op deze
paraplu rust een magische vloek".
De busonderneming heeft medege
deeld, dat vier paraplu's zijn inge
leverd, maar geen van deze betoverd
was!
VRIJDAG 16 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 M. NCRV: 7.00
Nws. 7.13 Gram. 7.30 Idem. 7.45 Een
woord voor de dag. 8.00 Nws. en weerber.
8.15 Gram. 8.30 Tot Uw dienst, caus. 8.35
Gram. 9.00 V. d. zieken. 9.30 V. d. vrouw.
9.35 Waterst. 9.40 Gram. 10.30 Passie-
dienst. 11.45 Gram. 12.00 Kamerork., vo
caal kwartet en sol. 12.30 Land- en
tuinb. meded. 12.33 Gevar. muz. 12.59
Klokgelui. 13.00 Nws. 13.15 Koorzang.
13.35 Gram. 14.00 V. d. jeugd. 14.30 Gram.
15.15 Voordr. 15.45 Gram. 16.00 „Het
kweken van middelgrootbloemige Chry
santen''. caus. 16.15 Vocaal ens. en so
listen. 16.50 Gram. 17.00 Jeugdkoor. 17.15
Gram. 17.45 Fries progr. 18.00 Harmonie-
ork. 18.20 Lichte muz. 18.45 Gram. 18.50
Nieuws en weerber. 19.00 Ned. Herv.
Kerkdienst. 20.30 ..Kamerork., voc. en
instr. koor en sol. 23.00 Nws. en SOS-ber.
23.15 Nat. Schaakkamp. 23.20-24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M. VARA: 7.00
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym.
7.30 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 8.45 V.
d. huisvr. 9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10
Gram. VPRO: 10.00 „Kinderen en men
sen", caus. 10.05 Morgenwijding. VARA:
10.20 Gram. 10.30 V. d. kleuters. 10.50 Or
gel en sopr. 11.20 Voordr. 11.40 Viola da
Advertent e)
gamba en clavecimbel. AVRO: 12.00 Or
gel, viool en alt. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Sport en prognose. 12 48
Gram. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram.
13.20 Promenade-ork. 14.00 V. d. vrouw.
14.20 Orgelconc. 14.50 „Eenheid door en
rondom de Gekruisigde", caus. 15.05
Strijkkwart. 15.40 Gram. 16.00 Gram. 16.30
Muzikale caus. 17.10 V. d. jeugd. 17.40
Orgelspel. 18.00 Nws. 18.15 Verz. progr.
18.45 „De haverkist", hoorsp. 19.00 V. d.
jeugd. 19.10 Zang en gitaar. VPRO: 19.30
Avondmaalsdienst. 20.40 Kamerkoor. 20.55
Nws. VARA: 21.00 Radio Philharmonisch
ork. en solist. 21.55 Buitenl. weekoverz.
22.10 Dubbelkwart. en sol. VPRO: 22.40
„Vandaag", caus. 22.45 Avondwijding.
VARA: 23.00 Nws. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 12.00 Omr. ork.
12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws.
13.15 en 14.00 Gram. 15.00 Matthauspassion,
Schütz. 16.05 Bazuinkwartet. 16.30 Omr.
ork. 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.30 Koor
zang. 18.00 Godsd. caus. 18.30 V. d. sold.
19.00 Nws. 19.40 Kruisliederen. 20.00 Gram.
20.15 Symph. ork. en koren. 20.47 Gram.
21.00 Kunstkaleidoscoop. 21.15 Symph.
ork. en koren. 21.40 Gram. 22.00 Nws.
22.00 Nws. 22.15 Internat. Radio-Universi
teit. 22.30 Gram. 22.55-23.00 Uws.
BRUSSEL, 484 M. 12.00 Gram. 13.00
Nws. 13.20, 14.00 en 14.30 Gram. 15.00
„Jesus", oratorium. 16.45 Gram. 17.00
Nws. 17.15 Gram. 17.30 Vioolrecital. 17.55
Gram. 19.00 Kath. uitz. 19.30 Nws. 20.00
Kamerork.. koren en sol. 22.00 Nws. 22.15
Gram. 22.55 Nws.
VRAAB
DE JUISTE
SOORT
dour
William Byron Mowery
35)
Norman zette hun aanhangmotor op
volle kracht en zij voeren verder
stroomop. Hun hoop op een heimelijke
cntcn 'ppin® en een n em rkt n i deren
van de pas wa. v rv'ogen. Bn rd
had lont ge ok n en kw m hen met
man en macht achterna, de Sulteena
OP.
Beiden grepen naar de riemen en
Alan zette zich middenin, waar hij
harder kon roeien dan in de voorste
ven. Door te roeien konden zij hun
vaart een paar mijl per uur opvoeren;
zij wierpen zich met kracht op hun
taak. met snelle slagen, die het mo
tortje aanzienlijk hielpen.
Het was de grote motorboot, die zij
het meest vreesden, méér dan het
vliegtuig en méér dan het vuurgevecht,
dat hen in de Pas wachtte. Met een
machinegeweer op het bovendek en een
rij kano's op de achtersteven, haalae
dit vaartuig hen in. legde drie mijlen
af tegen zij één. en vervoerde twin
tig tot vijfentwintig gewapende man
nen, zij hadden geen idee, hoe
dicht de boot bij hen was; zij wisten
alleen, dat zij er voor moesten zor
gen, dat zij het eerst aan de Babiche
Waterval waren. Verder kon de motor
boot niet komen; daar zouden de
achtervolgers roeibootjes moeten ne
men.
Een wakend oog houdend op de ij-
vier achter hen, doorworstelden zij
de moeizame mijlen naar de Sulteena
Pas, over door de wind opgezweepte
meertjes, vlak langs landtongen sche
rend, dicht onder de voet van bergen
voorbij.
Alan schepte moed uit de weten
schap. dat dit zijn laatste etappe
was. Morgen zou hij of veilig zijn in
de gebergten achter de pas, of een
gevangene of dood.
„Nu heb jij het ook al met Tante
Politie aan de stok, Eric, Die lui za
gen ons samen en we hebben hun
vliegtuig stukgeschoten. Het lijkt wel,
of iedereen die mij helpt in moeilijk
heden komt. Luke is gedood, Joan zit
in het moeras, en nu jij."
„Maak je daarover geen zorgen,"
verzocht Norman. .Ik zal mij wei er
uit redden. Ik ben niet voor niets tien
jaar bij de politie geweest."
Naarmate de middag verstreek,
klaarde het weer oP, de zon brak door
de wolken en de wind ging wat liggen.
Aan het einde van een lang meer,
voeren zij om een berg heen en kon
den voor het eerst, ten Noorden, de
Lange Draagplaats, dertig mijl verder,
zien liggen.
„Kijk!"
Alan wees met zijn riem op de
machtige, V-vormige kloof. De aan
beide zijden oprijzende gebergten glin
sterden wit in de ondergaande zon,
maar de kloof zelf was een bleek, wa
zig olauw.
„Geen sneeuw. Dat is een meevaller
voor ons. In plaats van door sneeuw
te moeten waden en overal sporen
achter te laten, kan ik die draag
plaats in galop nemen."
„Als wij zover komen." zei Norman.
omkijkend.
Toen Alan naar het Noordwesten
keek, overweldigde hem bijna de woest
heid van het Sulteena-bovenland. hoe
wel hij bijna zijn halve leven in bergen
had doorgebracht.
Het was veel woester dan het boven
gebied van de Teluwaceet, een ele
mentair land van wolken en water,
van naakte rotsen en eeuwige sneeuw,
van appelgroene hemel en blauw-wit
gletscherijs. Slechts de vallei van de
Sulteena was begroeid en dat nog
maar schaars met door de wind
verwrongen stammetjes en struiken.
Zonder bomen, zonder enig verzach
tend groen, verhieven zich naakt en
kaal de majestueuze bergen tweedui
zend voet tegen de hemel, hun toppen
gehuld in ijle nevel als rook van de
vredespijp op een vergadering van
machtige reuzen.
Geweldige ijsvelden, als octopussen
met wijdvertakte armen, dekten het
gebergte; over duizenden vierkante
meters strekten zich ongerepte sneeuw
velden uit. Ontelbare bergstromen vie
len in cascades van de gletschers om
laag, om hun wateren in de moeder
rivier te werpen en langs de loodrechte
hellingen hingen mijlenlange taluds en
grote velden „losse stenen", die er uit
zagen of de minste aanraking een ge
weldige lawine zou veroorzaken.
Het zien van die blauwe berginke-
ping herinnerde Alan aan de inkeping
van de Teluwaceet en de goede oude
Luke; Luke's voorspelling viel hem
weer in: „de aanvoerder der Shaga-
lasha zal zelf met hem trekken,.,, en
hem helpen vluchten." Hoe goed was
die voorspelling uitgekomen! Hoewel
niet langer een der Shagalasha, zat
Eric Norman met hem in dezelfde
kano en hielp hem vluchten, zoals
Luke gezegd had.
Hij vroeg zich af, of ook Luke's an
dere waarzegging: „aan de Shaga
lasha ontkomt niemand!" in vervul
ling zou gaan.
Toen zij op weg gingen, verwachtte
hij Eric Norman te zullen haten. Er
was grond genoeg voor. Om te begin
nen de onuitgesproken naijver over
Joan, Hij vergat ook niet, dat Norman
verkozen had hem op te offeren om
Joans vader te redden en met een bit
terheid dacht hij eraan, hoe Norman
naar Lac L'Outre zou terugkeren en
aan Joan's overstelpende verplichtin
gen jegens die man.
Doch ondanks alles kon hij Eric
Norman niet haten. De instinctieve
vriendschap van die eerste avond, toen
zij elkaar de hand drukten op de aan
legplaats van Lac L'Outre, had alle
tegenspoed overleefd. Meer dan eens
zweefden <je woorden op Alan's lippen
„Erie, in Godsnaam, laat Joan niet Ie
aanzoek aannemen, om haar schuld te
delgen. Zij schat je enkel als een
vriend. Zij heeft mij haar woord ge
geven."
Doch hij sprak de woorden niet uit.
Hij ging heen. Hij wist niet wat hem
te wachten stond. Norman was Joans
enige vriend en zij kon zijn hulp nog
zo bitter nodig hebben in de maanden
die komen zouden.
Welk een ironie van het noodlot, dat
hij aan gevangenneming trachtte 'e
ontkomen, terwijl gevangenneming
volledige rehabilitatie voor hem be
duidde; dat hij zoveel moeite deed om
te ontsnappen, hoewel ontsnappen een
bestaan van naamloos vluchteling in
hield Met grimmige voldoening be
dacht hij echter, dat hij althans hierin
zijn lot zelf in handen nam en het
vormde naar zijn wil. Hij dekte Joans
vader, opzettelijk en vrijwillig. Door
zijn daad was Boyd Hastings vrij. Dat
was geen toeval, maar vrije keuze. De
laatste dagen naarmate de achter
grond van de gebeurtenissen te Lac
L'Outre hem duidelijk was geworden,
was hij langzamerhand tot het inzicht
gekomen. <jat zijn sombere beschou
wing, als zou het leven van een mens
geheel afhankelijk zijn van een blind
toeval, niet de juiste was Die moei
lijkheden waren niet ontstaan door een
toeval, doch uit het karakter van de
betrokken personen. Had Seih Grind-
ley's hebzucht niet de rampzalige la
wine aan het rollen gebracht? Hadden
niet Clint Thello's meedogenloosheid
Boyd Hasting s Korte afdwaling. Joans
overmatig plichtsbesef en Normans
aanvankelijke blindheid voor de wa
re toedracht had niet hijzelf, met
zijn kinderlijk vertrouwen jegens Thel-
lo aan de Dunbar bijgedragen tot
het verloop der gebeurtenissen?
Om vier uur toen de zon juist ach
ter de waterscheiding in het Westen
was weggezonken en de eerste avond
schaduwen het dal vulden, naderden zij
de Babiche waterval. Nog drie mijl en
zij hadden de wedloop met de motor
boot gewonnen.
Terwijl zij een meertje overstaken,
zag Alan aan hun rechterhand een
vreemd voorwerp op het water dobbe
ren, Het leek op een stuk hout, maar
hij meende bovenaan de bol van een
mannenhoed te onderscheiden en een
arm ernaast te zien bengelen.
„Eric, kijk daar eens, wat zou dat
zijn?"
Norman tuurde door de schemering.
„Het lijkt wel een omgeslagen kano."
„Dat dacht ik ook al. En als dat
niet een arm en een hoed zijn..., laten
we er eens langs varen en kijken."
Het bleek inderdaad een kano half
vol water en op het punt om te zin
ken, in de kano drijvend op het wa
ter. lag het lijk van een man, met
een gapende kogelwonde midden in
het voorhoofd.
Ontsteld over deze vreselijke vondst
pakten zij het vaartuigje beet. beke
ken de man nauwkeuriger en trachtten
het raadsel te doorgronden.
De hoed steunde tegen de voorste
doft. zijn arm hing overboord, zijn ge
weer lag onder water op de bodem
van de boot. Hij had geen roeispaan,
geen bagage, niets van de uitrusting,
die men op en expeditie in de wilder
nis meeneemt, behalve het geweer. Hij
scheen reeds enkele dag dood.
„Een mesties", oordeelde Norman.
mt een Mik op de donkere huidskleur
en brede jukbeenderen. Hij stak de
hand uit en veegde het donkere haar
uit het gezicht.
(Wordt vervolgd).
