De Poolse taal blijft
hen het liefste
KINDEREN
MET GRIJS HAAR
W'
Zij wéten wat het leven is
de
;/v
De Spookkano
4G
Poppen" veranderden opeens
Strijd om het bestaan voor dreumesen
in levende kinderen
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Internationaal
is „mama
F
e
RADIO-PROGRAM MA'S
Verzorging
9 van de 10 vrouwen
zeggen „Ja"
ingeleverd,
ook onher-
jvond kun-
meer wor-
rvoer naar
Breda dan
klaar staan,
lijk. U be-
rooral de
leurstelling.
doende ge-
mgevraagd.
Coepoort de
ferseke. die
g reed. in
;en de auto
nevr. de W.
die uit de
ïnkte bij de
zag de mo-
smakte over
gezicht en
op Per am-
[oanna" ge-
te
LID
ïoest worden
ïg van een
van Oosten
feit, dat de
benoeming
:n.
W. A. Smit
ren.
iningmeester
uit het be-
eerder voor-
er een mooi
■ken afsloot,
rd met alge-
terwijl P. de
an penning-
anhijfte voor
e in het be-
lens de rond-
n van de Ie
le bedienden
ar nog maar
;en, een pro-
ÖRGT
E KIND
)r het Pooise
i, vond even-
:e harten van
R.K. Lagere
a ook de klei-
r en zo kan
dagen tegen
de bewaar-
le gezichtjes
hun Poolse
m". In totaal
pakjes bijeen
lêrleure daar-
gezinspakket"
de leerlingen,
djzeres en elk
en lange file
gent van ..De
erden gedepo-
vervoer naar
ie Sasse kin-
andeel gehad
de Poolse kln-
1a 13).
tlaamse Opera,
en 9 uur:
Van Dijck, 7.30
ero.
■ergadering W.-
w. 8 uur: De
ondor.
Het huls aan
De gesluierde
uur: De slag
ympia theater,
altje.
10 uur: Bureau
bouw. 20 uur:
ra: Verboden
/laamse Opera.
Enoch Arden.
16.15 uur- Ge-
uur: Duel in
•an Dijcke. 19.30
>m 15 uur: Die
louwburg: Hek
uur: O.K. Nero.
monnik.
ir: Schieting op
ieting bij wed.
14.30 uur: De
iridor. Om 17.15
Blommaert, 15
ers: Bal.
Het huis aan
De gesluierde
1.30 en 20 uur:
Om 14 uur: 10
lympia theater,
zin. Om 17 en
laaltje.
30 en 20 uur:
n 14 uur: Ver
sbouw 20 uur:
)ra: Verboden
s der verloren
van Dijck, 19.30
ero.
w, 20 uur: Nia-
o: Het huis aan
0 uur: De slag
Dlympia theater,
iaaltje.
20 uur: Bureau
Het huis der
TWEEDE BLAD
ZATERDAG 10 APRIL 1954
ALS EE
/I bericli
lis EEN LOPEND VUURTJE tvas het
bericht door het kamp gegaandat er
bezoekers nit Nederland waren. Kinderen
dromden om ons heen en graaiden naar
het snoepgoed, dat we hen toegooiden. In
ons gezelschap was een Poolse dame uit
Breda en zij kende verschillende van deze
kleintjes, want vorig jaar had ze een trans
port van deze dreumesen, die een vacantie
in Nederland mochten komen doorbren
gen, begeleid. Twee morsige kinderen vlo
gen haar wild om de hals en vertelden haar
in het Pools hoe graag se nog eens naar
Holland zouden gaan en hoe fijn ze het de
vorige keer hadden gevonden. „Komt U ons
icé.cr halen?", vroegen ze.
de zwak voor de verrichtingen van
hun kinderen als de Nederlandse. Al
leenen dat is heel merkwaardig,
ze aanvaarden het feit, dat zelfs de
heel kleine kinderen twee talen spre
ken (Pools en Duits) als iets wat nu
woord hetzelfde, en dat is zo over de
gehele wereld: mama. Dit is eigenlijk
groots, dat er voor het liefste wat een
kind op aarde heeft, maar één woord
bestaat. Dat is zo bij de Noren, bij de
Indonesiërs, de Indianen en ook bij de
Russen. Een internationaal woord: het
eerste van een wereldtaal. Het ver
zoek, dat wij namens deze kinderen
aan u deden, had ook niets te ma
ken met grenzen, want wij zijn uitge
gaan van wat een internationale ge
dachte moet zijn: naastenliefde.
Uw spontaniteit en geestdrift heb
ben bewezen, dat de pessimisten, die
beweren, dat waarachtige menselijk-
eenmaal niet anders is. En de kinde
ren denken er, geloof ik, ook zo over.
Volgens de kamppriester beschouwen
ze het Duits volkomen als hun hulp
taal en eigenlijk is dat wel logisch.
Met het Pools zijn zij vertrouwd. De
woorden van die taal vertegenwoordi
gen gevoelens voor hen.
De eerste woordjes, die zij leerden
waren Poolse woordjes. Alleen is één
heid niet meer bestaat, ongelijk heb
ben! Onze actie, die thans is afgelo-
pne heeft aangetoond ,dat een kind
in nood begrepen en geholpen kan
worden. De daad, die gij hebt gesteld,
strekke het gehele mensdom tot voor
beeld!
EINDE.
TTET was toen mijn eerste kennismaking met de Poolse kin-
1 deren en ik moet zeggen, dat die alleszins overrompelend
was. Dit waren kinderen zoals de uwe en het mijne. Blauwe
ogen, blonde haren en alleen aan de wat uitstaande iukbeende-
I ren kon men zien,, dat 't kinderen van 'n ander ras waren. En
dan waren er natuurlijk die vele, bijna ondefinieerbare dingen,
waaraan een opmerkzaam toeschouwer kon zien, dat de
i omgeving van het kamp deze kinderen moest hebben beïn-
I vloed. Bijna allemaal hadden ze iets dierlijks in zich, flauwe
I afspiegeling van de strijd om het bestaan, die zelfs al in deze
kinderen leeft.
da°r irnakten 70 or»sretogcn en met
lachende gc'^hten gebaren.
bij dit kinderlied*e pasten. Hun pie
men wiegden zich mee on de maat
en de ogen begonnen te lachen. Want
dit was hen vertrouwd!
Iets van koketterie zit er zelfs in
déze kinderen, voor wie liet leven
reeds bittere ernst is. Maar de
charme van deze jeugd is grotesk,
door de armoede die men de kin
deren kan aanzien.
een zwier en een gratie, die men bij
zulke kleine kinderen nauwelijks zou
verwachten, werden de bewegingen
uitgevoerd en er was een achtergrond
van zingende, klappende en meewie-
gende kleuters. Er was ook nog een
solo-dans. van oen heel kleine dreu
mes. die door de pater van het kamp
uit de groep werd gebaald, en voor
gesteld als de prima-donna van het
gezelschap. Nu, en dat was ze ook,
dat kleintje.
Eén jvoord
r
F)AT tikje verwildering door het
kampleven Merkwaardige ironie
van het lot. Wij gaan 's zomers in een
kamp. om er gezondheid op te doen
Deze kinderen leven een goed deel
van de dag in de open lucht en hun I
gehele loven in een kamp, maar voor 1
1 hen is het funest. Dat merk je trou-1 f- F
F wens aan het ouwe-mannetjesachtige
van sommige jongens. Aan het moe
derlijke van de meisjes. Deze kinde
ren wéten. Zij weten wat het leven
is. want ze zien het dagelijks om zich
heen. thuis en in het kamp.
Uit erkentelijkheid voor onze komst
zouden de kleuters een paar liedjes
ft zingen en daartoe werden ze opge
steld door de kleuterleidster, juffrouw
Dlugosz. Het was voor de meesten
F van ons gezelschap een moeilijk mo
ment. Ik moest tenminste iets weg
slikken, toen ik bedacht, dat het ook
mijn dochtertje zou kunnen zijn. dat
daar tussen die kinderen stond en
zong over de lieve lente, die moet ko
men. Als kind heb ik dat liedje zelf
gezongen op school. Hier. onder zul
ke heel andere omstandigheden, hoor
de ik het wéér .al heette de lente dan
ook „Frühling". Ja, de kinderen zon
gen dit liedje en nog een paar andere,
in het Duits, want dat wordt ze in het
kamp zo vroeg mogelijk geleerd. Ze
zullen later immers tussen Duitsers
moeten leven en werken? Als dat ten-
mniste ooit gebeurt.
In het Pools
TTET viel me op, dat de kleuters
weinig geestdrift aan de dag leg
den, bij het zingen van de liedjes.
I maar dat werd opeens anders, toen
juffrouw Dlugosz een Pools liedje in
zette.
Hadden de kinderen eerst zo stil
als poppen gestaan, nauwelijks klonk
het „Mari, mara, marutschkaka", of
En toen dansten drie kinderen op
verzoek een Poolse volksdans. Met
A CHTER de kinderen stond een bre-
de zoom mensen, de vaders en
moeders van de kleine artisten. Met
trots keken en luisterden ze naar wat
hun kleintjes presteerden. Want Pool
se vaders en moeders hebben eenzelf-
Y'ANOUDS is de week voor
Pasen een der meest ern
stige geweest van het hele jaar.
Uit piëteit voor het Lijden van
de Christus, dat de voornaamste
overweging vormt dezer dagen,
bleef niet alleen ieder feestver-
toon achterwege, maar de men
sen waren ernstiger en sober
der dan anders, het was, alsof
ze gedrukt gingen onder het
leed van een dierbare dode.
Op Palm-Zondag betreden wij
de Goede Week door de versier
de poort der liturgische herden
king van Christus' intocht in Je
ruzalem. Wat voor zoveel
eeuwen plaats greep, wordt niet
alleen herdacht door vrome le
zing Of gesproken woord, nee,
heel de gemeente der gelovigen
wordt uitgenodigd, de triomfan
te intocht zelf mee te beleven.
Na de wijding van de palmtak
ken worden deze uitgereikt aan
de gelovigen en wordt de pro
cessie gevormd waarin de wel
komstliederen weerklinken waar
mede Christus eertijds werd be
groet, toen Hij de Joodse hoofd
stad betrad. „Hosannah, de Zoon
van David! Gezegend Hij, die
komt in de naam des Heren!" zo
horen wij zingen in. de gewijde
kerkruimte.
—Het is, alsof wij Christus bin
nenleiden in Zijn stad, in Zijn
Kerk, in heel het uitverkoren
volk van Zijn gelovigen. Maar
de Zondagsmis is reeds vervuld
van gedachten aan het bittere
lijden van Gods Zoon: „ik
wachtte op een, die medelijden
had, maar er was er geen; op
een trooster, maar ik vond hem
niet". Zeer goed komt daarmee
de stemming der gelovigen
overeen. Geen van hen kan ont
komen aan de tegenstelling, die
Christus zelf zo pijnlijk voelde
bij de intocht in Jeruzalem,
toen het Hosannah weerklonk
door Jeruzalem's straten en dooi
de echo van het „kruisig Hem!" I
werd beantwoord.
Vandaar de gedempte vreug
de op Palm-Zondag, de ingehou
den jubel op de instellingsdag I
der H. Communie en de diepe
rouw op Goede Vrijdag.
Vroeger vastte men zeer
streng in deze week, op Goede
Vrijdag betrachtte men de groot
ste soberheid, en men liet vaak
het werk rusten om des te be
ter te kunnen deelnemen aan
de grote plechtigheden op de
laatst drie dagen voor Pasen.
Onze moderne tijd heeft het
vasten practisch grotendeels af
geschaft, wij blijken er alleen
maar meer toe in staat, wan
neer harde noodzaak er ons toe
dwingt, zoals b.v. tijdens de
oorlog. Maar de ernst van de
Goede .Week zouden we toch op
ons moeten laten inwerken, wij
zouden de sfeer van ingetogen
heid en godsdienstig leven moe
ten behouden, die de Goede
Weekdagen uit piëteit voor on
ze Verlosser vragen, die alleen
de zware last van het Kruis op
zich heeft genomen.
Morgen op Palm-Zondag be
treden wij de Goede Week, met
de gewijde palm in de hand,
„opdat allen, die een olijftak
ontvangen, bescherming naar
ziel en lichaam mogen bekomen
en dat deze voor ons, o Heer,
een hulpmiddel worde voor on
ze zaligheid en een onderpand
van Uw genade". Wij halen
Christus binnen, juichen Hem
het Hosannah toe, zweren Hem
trouw. Daarom staan wij in ge
dachten en met ons hart in deze
week korter bij God.
fjezer dagen kwamen de kin-
deren van de familie van
de Ham te Nijkerk thuis met
twee eendagskuikens. Ter ver
zorging van dit tweetal werd
een doosje gemaakt met een
lampje erinom de diertjes
warm te houden.
Toen het hondje van de fa
milie het piepen van de kui
kens hoorde, kroop hij ook in
de doos, vleide zich neer bij de
kuikens en nam van dat ogen
blik 4e zorg voor de diertjes op
zich. Het lampje werd verwij
derd en de hond verwarmt de
kuikens thans even goed als de
beste kunstmoeder. Hoewel de
hond altijd lief is voor de kin
deren, begint hij nu te brom
men als ze bij de doos komen.
Hij verlaat zijn pleegkinderen
geen ogenblik.
Schlager
fAOK de inlanders van Nieuw-
Zeeland hebben zo nu en dan
wel eens een schlager die dan wordt
gezongen en geneuried door alle
ÏVTaori-lieden. De laatste is Poeti
Poeti Pai. De titel luidt in 't Neder
lands: Je bent een bloem uit een
oude ruiker. Toen men dat hoorde,
dacht men: Hoe komen die knapen
aan die onzin? Men heeft het uit
gezocht en daardoor is gebleken,
dat het lied 25 jaar geleden in Ame
rika opgang maakte. De Maori s
hadden alleen de tekst vertaald.
Belasting
VN dan tobt de stad Cleveland
in de Verenigde Staten weer
volop. De 32.000 inwoners zijn
sedert enige dagen verstoken van
elk openbaar vervoersmiddel en
moeten alles te voet afdoen. Tot
voor kort had men nog bussen.
Maar die zijn door de regering in
beslag genomen, omdat de bus
maatschappij haar belasting niet
op tijd had betaald.
Verdelger
uit het
Voldoende
QE heer £udwig 5"°1,e' JJJ' IIET Parijse comité tegen het al-
Duitse Frankentnal zucht op f-f wft pen nrooagan-
coholisme heeft een propagan
dageschrift uitgegeven. Daarin
het ogenblik in de cel. Hij heeft
het te d^nkne"rXnijOmelnLudVudg st^tfjïet is niet Hodig zich regel-
Irskwaant optreden. Onze Duavws nm een alco.
noemde zich rattcnverdelger en te:
gen zijn klanten zei liij, dat hij
daarvoor onfeilbare middelen had.
De klanten kwamen echter na ver
loop van tijd klagen, omdat ze had
den vastgesteld, dat de ratten het
spul lekker vonden en er flink op
bekwamen.
Wispelturig
matig te bedrinken om een alco
holist te zijn. Het is al voldoende
wanneer men dagelijks twee liter
wijn drinkt en een glas Marc plus
twee apératiefjes naar binnen slaat".
Grapjas
£)E filmster Orson Welles is
een grapjas als dat zo uit-
pp het politie-bureau te Cedar komt Toen hij onlangs de dOU-
Grove vraagt men zich af, wat ang passeerde Op Weg naar
eicenliik de plannen zijn geweest r c c
van een jonge luitenant. ..Ben ik EliropR WildGH dG RTTlbtGHRl Gil
hier terecht voor een huwelijksver- me£ aue g-eweld Weten, Wat er
agentèif"verwe"en*hem^naar"hét hu- in zijn tas zat. „Een atoom-
reau van de Burgerlijke Stand, pom" Zei Onze OrSOn Welles.
IrLr^Ted'atï-.TJ hhü. !,Geef Hij werd direct opgesloten en
me maar een vergunning om een twee Ulir lang Wei'd de tas On-
derzocht. De douaniers begre-
En daar is hij
hond te houden"
mee opgestapt.
Koffie
DE lieer Jonassen in Zweden
heeft er weer een jaar op
zitten. Gisteren vierde hij zijn
106de verjaardag. „Koffie
drinken, hard werken en je
niet laten overrijden", zegt de
wakkere baas, wanneer men
hem vraagt hoe hij die leeftijd
heeft gehaald.
Gids
T~)E gids van de grote pyramide
van Gizen heeft een goe4e..dag
gehad. ,.Zal ik eens iets leuks
doen?", vroeg hij. toen koning Sa-
oed van Saoedi-Arabië door hem
werd rondgeleid. Die voelde daar
wel wat voor, want elke dag ko
ning wordt ook vervelend. De gids
beklom in zes minuten de pyramide
op en af en de koning vond dit zo
geweldig, dat hij de man een fooi
gaf van tienduizend gulden.
pen klaarblijkelijk het grapje
niet.
„En heb 't hart nog ooit eens
terug te komen!
Eén van de riolen zoals men er vele in het kamp aantreft. Zij versprei
den een ondragelijke stank en vormen een voortdurend besmettingsge-
vaar. En in deze omgeving leven kinderen!
ZONDAG 11 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.45
Nws. 8.00 Palmwijding en plechtige
hoogmis. NCRV: 9.30 Nws. en waterst.
9.45 Orgelconc. IKOR: 10.00 ,,J0 Verkeers
regels". caus. 10.30 Kerkdienst. NCRV:
12.00 Vocaal Dubbelkwartet. KRO: 12.15
Gram. 12.20 Apologie. 12.40 Hammondor
gel en piano. 12.55 Zonnewijzer. 13.00
Nws. en kath. nws. 13.10 „Een levend
monument". 13.15 Symphonette ork. 13.40
Boekbespr. 13.55 Gram. 14.00 V. d. jeugd.
14.30 Cello en piano. 14.55 „Op de paden
van het nabije Oosten", caus. 15.15 Ka-
merork. 15.55 Gram. 16.10 Katholiek
Thuisfront Overal! 16.15 Sport. 16.30 Ves
pers. NCRV: 17.00 Geref. Kerkdienst.
18.30 Gewijde muz. 18.50 Kerkelijk nws.
18.55 Vocaal ens., ork. en sol. 19.30 „Weg
en werk der kerkhervormers", caus.
KRO: 19.45 Nws. 20.00 ,.Laat de kinde
ren bij mij komen", lijdensoratorium.
20.40 „Caesar's Vriend", hoorsp. (In de
pauze: plm. 21.25-21.32 Gram.) 22.45
Avondgebed en liturg, kalender. 23.00
Nws. 23.15 Kamerverkiezingen in België.
23.20-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. VARA: 8.00
Nws. en weerber. en postduivenber. 8.18
Gram. 8.55 Sportmeded. en postduiven
ber. 9.00 „Langs ongebaande wegen",
caus. 9.15 Gram. 9.25 „Geestelijk leven",
caus. 9.40 „Met en zonder omslag". 10.10
Kamerork., klein koor en sol. 10.50 „Die
goeie Alfred....", eenacter. 11.15 Promena
de ork.. klein koor en sol. AVRO: 12.00
„Matthaus-Passion". 13.35 Nws. 13.40
Boekbespr. 14.00 „Matthaus-Passion"
(verv.). 16.05 Filmpraatje. 16.20 Gram.
16.30 Sportrevue. VARA: 17.00 Instr.
sext. 17.30 V. d. jeugd. 17.50 Sportjourn
18.15 Nws. en sportuitsl. VPRO: 18.30
Korte kerkdienst. IKOR: 19.00 V. d.
jeugd. 19.35 Bijbellezing. AVRO: 20.00
Nws. 20.05 Lichte muz. 20.25 Meded. 20.30
Act. 20.45 Kamerork. 21.25 „Even afre
kenen, Heren!". 21.35 Strijkork. 22.05
Meded. 22.10 Pianoduo. 22.20 Gram. 23.00
Nws. 23.15—24.00 Gram.
BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 12.00
Kinderliedjes. 12.15 Gram. 12.30 Weerber.
12.34 Lichte muz. 13.00 Nws. 13.15 Gram.
13.30 V. d. sold. 14.00 Opera- en Bel Can-
toconc. 15.30 Gram. 16.00 Sport. 16.45
Gram. 17.00 Symph.ork. 17.40 Gram. 17.45
Sportuitsl. 17.50 Gram. 18.30 Godsd. half
uur. 19.00 Nws. 19.30 Gevar. muz. en ver-
kiezingsuitsl. Hierna tot 1.00 Dansmuz.
BRUSSEL (Frans). 484 m. 12.00
Gram. 13.00 Nws. 13.10 Verz.progr. 14.30
Luchtmachtork. 15.05 Gram. 16.30 Idem.
17.00 Gram. en verkiezingsuitst. 19.30
Nws. 20.00 Gram. en verkiezingsuitsl.
(Om 22.00, 22.55 en 23.55 Nws.).
MAANDAG 12 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 m. NCRV: 7.00
Nws. 7.13 Gram. 7.30 Gewijde muz. 7.45
Een woord voor de dag. 8.00 Nws. en
weerber. 8.15 Sportuitsl. 8.20 Gram. 8.30
„Tot Uw dienst", caus. 8.35 Gram. 9.00
V. d. zieken. 9.30 V. d. vrouw. 9.35 Wa
terst. 9.40 Gram. 10.30 Morgendienst. 11.00
Gram. 11.15 Gevar. muz. 12.25 Voor boer
en tuinder. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Orgelconc. 12.59 Klokgelui. 13.00
Nws. 13.15 Gevar. muz. 13.35 Gram. 14.00
Schoolradio. 14.30 Gram. 14.45 V. d.
vrouw. 15.15 Gram. 15.25 Pianorecital.
16.00 Bijbellezing. 16.30 Radio Philh. ork
17.00 V. d. kleuters. 17.15 Kinderkoor.
17.30 V. d. jeugd. 17.45 Regeringsir',
Rijksdelen Overzee: W. Lionarons: ,,Su-
riname-mozaïek van volksgroepen". 18.00
Harmonie-ork. 18.20 Sport. 18.30 Gram
18.45 Engelse les. 19.00 Nws. en weerber.
19.10 Koperens. 19.30 „Volk en Staat",
caus. 19.45 Huismuziek. 20.00 "Radiokrant.
20.20 Salonork. 20.50 „Het leven van Ed
ward Grieg", hoorsp. 21.40 Gram. 21.55
Nederl. Bijbelgenootschap. 22.00 Piano
recital. 22.30 Gram. 22.45 Avondoverden
king. 23.00 Nws. en SOS-ber. 23.15 Evan
gelische uitz. 23.30—24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 m. VARA: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
7.50 Quatre mains. 8.00 Nws. 8.18 Gram.
8.35 Lichte muz. 9.00 Gym. v. d. vrouw.
9 10 „Onder de pannen". hoorsp. 9.30
Gram. VPRO: 10.00 „Voor de oude dag",
caus. 10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20
Fluit en piano. 10.45 V. d. zieken. 11.40
Voordr. 12.00 Gram. 12.07 Dansmuz. 12.30
Land- en tuinb.meded. 12.33 V. h. plat
teland. 12.38 Dansmuz. 13.00 Nws. 13.15
V. d. middenstand. 13.20 Roemeens ork.
13.45 Gram. 14.00 V. d. vrouw. 14.15 Pia
norecital. 14.45 Gram. 15.15 „Hun beide
jongens", hoorsp. 16.15 Ork.conc. 16.45
Vragenbeantw. 17.15 Gram. 17,30 Orgel
spel. 17.50 Mil. comm. 18.00 Nws. en
comm. 18.20 Gram. 18 45 Pari. overz. 19.00
V. d. kind. 19.10 KanUekeningen. 19.25
Volkszang. 19.45 Regeringsuitz.Ir. L.
Hartman: „Het bouw- en weideboek voor
de landbouw". 20.00 Nws. 20.05 „In Hol
land staat een huis", hoorsp. m. muz.
20.35 Aetherforum. 21.15 Dansmuz. 21.45
„Een pleidooi voor een ander omroep
bestel". caus. 22.00 Ork.conc. 22.55 Nat.
Schaakkamp. 23.00 Nws. 23.15 Gram.
23.4024.00 Orgelspel.
BRUSSEL (Vlaams), 324 m. 11.45
Gram. 12.30 Weerber. 12 34 V d. landb.
12.42 Gram. 13-.00 Nws. 13 15, 13.30 en 14.00
Gram. 15.00 V. d. zieken. 16.00 Kamer-
muz. 16.40 Gram. 17.00 Nws. 17.10 Lichte i
muz. 18.00 Franse les. 18.15 Gram. 18.25
Financ. kron. 18.30 Gram. 19.00 Nws. 19.40
Gram. 20.00 Symph.conc. 20.30 Gram.
21.00 Kunstkaleidoscoop. 21.15 Orkest-
conc. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.55—23.00
Nws.
BRUSSEL (Frans), 484 m. 12.00
Gram. 13.00 Nws. 13.15 Instr. kwartet.
14.00 Kamermuz. 14.40 Gram. 15.00 Omr.
ork. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws. 17.15
Gram. 17.30 Pianorecital. 18.30 Chansons.
19.15 Gram. 19.30 Nws. 20.30 Gram. 20.45
Kamerork. 22.00 Nws. 22.15 Vrije tijd.
22.55 Nws.
«Advertentie)
als U ze vraagt of ze voel
MAÏZENA DU RYE A gebruiken.
Maar er zijn er onderdie zich
vergissenDie vroegen wel - en wel.
bewust - MAÏZENA DURYEA,
maar zij waren te goedgelovig en
letten niet op de naam DURYEA
die beslist op 't pak moet staan.
Jawel - uit de resultaten bleek
't gauw genoeg. Wat 'n verschil!
Niet zó maar is MAÏZENA
DURYEA wereldvermaard ge
worden als het ideale bindmid
del voor groenten, soepen én
sausen. Vrdag dus niet alleen
MAÏZENA DURYEA, maar let
op dat U ook DURYEA krijgt.
door
W illiam Byron Mowery
31.
Hij trok de vergetelheid tegemoet en
zij moest terug naar die eenzame post,
haar de winkel.
odra het donker genoeg was, "er-
heten zij hun schuilhoek en daalden
c °°l et WOu<i af naar Normans kamp.
e patrouillerende kano's waren
!rharf,te Watev lan?e' huppelende
schaduwen op de rivier De maan
nn hT held€r' dat men de 001611
nog halverwege de brede Sulteena
zien kon.
^oimans kamp ontdekten zij,
dat de kano, die de wacht had op dat
en J e yan de rivier' had aangelegd
dat oeide mannen gezellig een kop
je thee dronken bij de oud-collega.
Zij wachtten achter de struiken tot
het tweetal weer verdwenen was. Op
Alans zachte signaal naderde Norman
net struikgewas.
..Klaar?" vroeg Alan. „Hoe eerder
wc vertrekken hoe beter. Dan kunnen
we vannacht nog een flink stuk af
leggen."
Norman aarzelde.
Alan, ik geloof, dat we ons plan
enigszins moeten wijzigen."
„Hoezo?"
„Ik heb mijn boot eens bekeken en
de bagage op alle manieren gepro
beerdOm kort te gaan, ik kan éên
persoon heel goed verbergen, daar m
de voorsteven; maar Ik kan geen re
geling voor twee personen vinden, die
niet op het eerste gezicht al verdacht
lijkt. Ga zélf maar na. Eén persoon,
één grote bult, is al gevaarlijk genoeg.
Twee zou alles verraden."
„Maar als je tweemaal de tocht door
de engte maakt, zullen die lui be
slist argwaan krijgen."
„Ik wilde slechts één keer gaan.
Jou alleen meenemen."
„Wat? En Joan dan?"
„Joan kan hier beter blijven", zei
Norman. „Jij en ik ik moeten alleen
noordwaarts trekken."
„Hier blijven als zij de helling
morgen in brand steken? Hoe kan dat
nu?"
„Zij neemt jullie kano en glipt
daarheen". Norman wees op een riet-
begroeid eilandje een eindje van de
over. „Dat zullen ze niet verbranden.
Daar is zij veilig."
„Maar zij zullen haar vinden en ge
vangen nemen!"
„Eéns moet ze toch voor de dag ko
men", weerlegde Norman. „dat is on
vermijdelijk. Het eilandje is al door
zocht, heb ik juist van die twee man
nen gehoord. Dus zullen zij het niet
nog eens doorzoeken. Joan kan zich
daar achtenveertig uur schuilhouden,
tot wij in veiligheid zijn en aan voor
de dag komen. Wij hebben haar op
de tocht niet nodig. Ik ken de boven
loop van de Sulteena."
„Maar. grote goedheid, we kunnen
haar toch maar niet achterlaten om
dat wij het wel zonder haar afkun
nen!"
„Zo bedoel ik het niet. Ik dacht en
kel aan Joans veiligheid. We zullen
tegenstand ontmoeten, vooral aan Oe
pas. Misschien moeten we wel een
vuurgevecht leveren met die tien man
daar. Dooj- haar mee te nemen ver
minder je niet alleen onze kansen,
maar stelt haar aan groot gevaar
bloot. Wil je dat?"
„Natuurlijk niet."
„Nu dan."
Alan zocht een antwoord op die lo
gica, doch vond er geen. Als Joan
achter bleef, liep zij verder geen ge
vaar en hij had meer kans om door
de engte te komen.
Maar hij had erop gerekend, dat zij
tot de waterscheiding zou meegaan en
stond nu verslagen over dit plotseling
afscheid. En hij vermoedde, dat Nor
man, buiten de heel juiste argumen
ten, die hij opgesomd had. van deze
gelegenheid gebruik maakte om Joan
en hem te scheiden.
„Hoe denk jij erover, Joan?" vroeg
hij. „Jij hebt ook een stem in het ka
pittel. Eric en ik hebben niet het recht
je in te pakken en te verzenden."
Hij verwachtte dat Joan zijn partij
zou kiezen, maar in plaats hiervan
was zij het met Norman eens. Terwijl
zij redetwistten had zij haar stand
punt bepaald en antwoordde nu kalm:
..Ik mag je kansen niet verminderen.
Alan; ze zijn gering genoeg. Ik kan
je hierbij niet helpen. Ik kan je in het
geheel niet meer helpen, Alan be
halve door hier te blijven."
„Je keuze is verstandig. Joan", zei
Norman, terwijl Alan verslagen zweeg
„Laat ik je nu de nodige instructies
geven. Je kunt het eilandje gemak
kelijk genoeg bereiken en zult je zon
der moeite kunnen verstoppen. Je
zult geen moeilijkheden ondervinden,
behalve een paar eenzame dagen. Als
je te voorschijn komt en je overgeeft,
laat Bernard Je dan niet tot beken
tenissen dwingen, die voor Jezelf ge
vaarlijk kunnen Zijn je hetJt het
recht om te zwijgen; houd daaraan
vast. Zij zullen je In Lac L'Outre of
aan de Landing gevangen zetten,
maar maak Je daarover niet ongerust.
Als ik over enige dagen terugkom,
zal ik een advocaat voor je nemen en
zorgen, dat je tegen borgstelling wordt
vrijgelaten. Ik zal Je verdedigen óf
tot de Politie de aanklacht intrekt of
tot je een voorwaardelijke veroorde
ling krijgt."
Alan gromde inwendig. Nog meer
verplichtingen jegens Norman. Het
was heel vriendelijk haar in rechte te
verdedigen, maa/ het was ook een
soort hypotheek op het meisje.
„Als jij terug wilt gaan om de kano
voor Joan te halen, Alan, zal ik de
bagage in mijn boot pakken," zei
Norman en begaf zich naar de oever.
Ietwat beduusd staarden Joan en Alan
elkaar zwijgend aan. Zij hadden al die
tijd geweten, dat het uur van scheiden
eens zou slaan, maar nu kwam het zo
onverwacht dat zij er in het geheel
niet op voorbereid waren.
„Mag ik meegaan. Alan, om de kano
te halen?"
„O o, natuurlijk", zei hij.
Hand in hand liepen zij door het
donkere bosch, over het zachte mos en
door de plekken helder maanlicht.
Hun schreden vertraagden, toen zij
het ravijn naderden. Het waren de
laatste ogenblikken samen. Dit was
hun laatste wandeling.
„Ik zal een brief zenden, Joan". zei
Alan, terwijl zij een lichte plek over
staken; „we moeten voorzichtig zijn,
de politie zal je post controleren. Maar
we zullen elkaar bericht geven."
In het spookachtige licht zag hij
Joan ineenkrimpen. Hetzelfde kwellen
de besef drong tot hem door. Een
enkele brief, enige weinige woorden
over een afstand van duizend mijlen
dat was alles, wtu zij van nu af aan
elkaar zouden hebben.
„O, Alan", barstte zij los. met een
tederheid die zij niet langer kon be
dwingen „ik heb niet genoeg aan
aan een enkel bericht. Ik ik wil
de hoop, dat ik je dat we ergens
weer samen zullen komen."
Alan bleef staan, waar bet maan
licht door de pijnbomen viel. Toen
hij Joan aanzag, kon het zelfs aan zijn
blinde ogen niet ontgaan, dat ze veel
méér dan een beetje van hem hield.
„Meen je dat heus, Joan?" Hij was
er beduusd van. „Wat je zei van weer
sampn ergens?"
„Ja ja. dat meen ik. Alan. We zijn
zulke vrienden geweest, wij zijn el
kaar zo na
„Waarom zouden wij niet weer sa
men kunnen komen. Joan?' vroeg hij
vermetel „Wij kunnen het! Wij zullen
het! Zeg. dat we het zullen!" drong
hij aan. toen zij bleef zwijgen.
„Wij zullen het, Alan."
Plotseling omklemden nun vingers
elkaar vaster. De moeizame en lege
kameraadschapsvertoning spatte als
een zeepbel uiteen. Het volgend ogen
blik lagen zij in eikaars armen, elkaar
omklemmend en lieve woorden fluis
terend. Alan kuste haar van tranen
vochtige wangen.
„Beloof me, dat je op mij zult
wachten Joan, lieveling, tot ik ergens
een plekje gevonden- heb."
„Beloof me. dat je cp mi; zult wach
ten tot ik tot alles in Lac L'Outre
tot ik daar weg kan
„Ik zal je roepen, liefste."
„Ik zal komen als je me roept, Alan."
„Ik zal niet aan de haal gaan, zoals
ik beweerde, Joan. Ik blijf in Alaska.
Daar is werk genoeg in mijn vak. Dan
zijn we dicht bij elkaar. Enkel een
paar bergen tussen ons. Ik zal daar
blijven en hard werken.
Toen zij de kano haalden en door
het donkere bos terugkeerden, waren
ze niet langer het troosteloze en wan
hopige paar van die middag. Ze had
den nu weer iets om te hopen, om voor
te leven hoe vaag en ver ook. Iets
om voor te vechten.
Dicht bij de oever bleven zij staan.
Alan zette de berkenkano neer. keek
naar Norman aan de waterkant en
wendde zich tot Joan, nauwelijks in
staat om in haar liefde te geloven.
Onhandig reikte hij Joan de hand.
„Nu is het tot weerziens, kameraad.
„Geen handdruk, Alan fluisterde
Joan. Ze verhief zich op de tdnen en
sloeg <je arm om zijn hals. „Kus me,
liefste vaaiwel
(Wordt vervolgd).
