Duits meisie bond zich aan een Pool
die geen toekomst meer had
KINDEREN
MET GRIJS HAAR
r^ADIcT)
Hier is ons actie-plan I
De Spookkano
<x
Deze mensen zijn te
koop
AT EEN
ONDERL1JKE
ERELD
Zelfs in het ontheemdenkamp bestaat nog romantiek
Maar toch gloort er nu wat hoop
H" verbaasde
Recht op een
beter leven
wat er uit de
bus komt!
ZWITSALINE gelee,
6. Zet duidelijk uw
naam en adres op het
pakket.
De goede iveg
Juin
Beer
TWEEDE BLAD
->v a aal 1 I 1
WOENSDAG 7 APRIL 195-1
TTZ,E SLECHTS ENKELE UREN in een
ontheemdenkamp is geweestwaar
duizenden Polen een leven zonder uitzicht
slijten, voelt een benauwenis naar zijn keel
kruipen. Een benauwenis, die ontstaat door
het zien van het mooie in de mens, ondanks
de meer dan verschrikkelijke levensom
standigheden. Dat is zo vreemd in d<
mens. Ik herinner het me bijvoorbeeld
van de ramp. In een evacuatie-centrum,
waar honderden en nog eens honderden
mensen bijeen waren, en waar ieder wel
een drama te vertellen had, zat een kind,
dat speelde met een poesje. Bij het zien
van dat argeloze kind, dat zich in niets be
wust was van de grote tragedie die zich en
kele uren tevoren had afgespeeld, brak het
in mij, hoewel ik toen al veel ellende had
'ezien. Zo was hel ook in hel ontheenulen-
amp van de Polen in Duitsland. Ik hoor-
er tientallen dingen, die telkens op zicli-
"lf verschrikkelijk ivaren, maar die je nog
m"i verstand kon meten en begrijpen.
fot ik een jonge, Duitse vrouw
sprak. „Vrouw", schrijf ik
hier, maar eigenlijk was zij
nog een meisje. Twintig jaar
was ze. Op haar arm droeg ze
een. kind van vier maanden, en
dat was haar enige bezit. Ze
stond in de deur van een woon
keet en in het halfduister dat
er binnen heerste, zag ik drie
bedden staan, alsmede een ta
fel en een oude kachel. Het was
er wel schoon, voorzover ik kon
zien en voor één der ramen
stonden wat voorjaarsbloemen
in een leeg conservenblik.
mij, een
Duitse
vrouw aan te treffen, in dit kamp
van voornamelijk Polen. Tot zij ver
klaarde hoe dat kwam. „Eigenlijk
woon ik bij Hannover", zei ze. „Ten
minste, daar wonen mijn ouders nu
nog. Ze hebben een kleine boerderij,
met wat koeien en één paard. Ik ben
om de transportkosten te dekken,
maar u begrijpt dat het eigenlijk niets
anders was dan moderne slavenhan
del.
De Pool, die wij kregen was een
wat oudere man. Hij was zwak en
ziek, want hij had twee jaar in een
arbeidskamp gezeten, waar hij hard
moest werken en bijna geen eten
kreeg. Mijn moeder was goed voor
die man en hij toonde zich geweldig
dankbaar. Iedere dag werd hij een
beetje' beter en dat wekte weieens de
argwaan van de buren die wij hadden
hun enig kind, want in de oorlog
sneuvelden mijn twee broers. Mijn
vader was-ook in dienst geroepen, al
was hij eigenlijk al te oud en zo ge
beurde het. dat wij op onze boerde
rij een Pool kregen. Die Polen kon je
destijds kopen. Ja, het is verschrik
kelijk, maar ik lieg u niets vooi*. In
elk dorp kwam tijdens de oorlog wel
zo'n transport Polen aan en je had ze
in verschillende prijzen. Die van ons
kostte 250 Mark. Zogenaamd was het
en die felle Nazi's waren.
Maar gelukkig kregen we geen
moeilijkheden en zo kwam het eind
van de oorlog. Eerst wou de Pool
hij heette Peter terug naar zijn
vaderland, maar toen hij begreep, dat
hij dan onder communistisch bewind
zou leven, besloot hij bij ons te blij
ven en te proberen zijn gezin naar
onze boerderij te halen. Wij vonden
het natuurlijk prima.
De zoon
TOEN brak er een beroerde tijd aan.
Zijn vrouw was gestorven, kreeg
hij na informatie te horen en zijn
zoon zat ook „ergens in Duitsland" in
een kamp. Toch hebben we met veel
moeite gedaan gekregen, dat zijn
zoon naar onze boerderij kon komen.
Hij bleek Ferenc te heten en vol
gens zijn zeggen was hij achttien jaar.
Maar hij leek wel veertig: zo oud
hadden die jaren in het kamp hem
gemaakt. Het leek wel of hij niet
meer kon lachen en soms zagen wij
hem 's nachts langs de velden lopen,
in een vreselijke onrust.
Ik voelde me erg tot hem aange
trokken en het duurde niet lang, of
we besloten te trouwen. Dat is nu
twee jaar geleden. Toen was ik dus
achttien. Maar wat waren we begon
nen? Behalve mijn ouders, nam bijna
iedereen het me kwalijk, dat ik met
een Pool was getrouwd en Ferenc
moest keer op keer ondervinden, dat
men hem haatte. Op de boerderij was
hij eigenlijk overbodig, nadat mijn va
der was teruggekomen en in ons dorp
wilde niemand hem aan werk helpen.
Het werd een onhoudbare toestand en
al een paar keer was het tussen mijn
moeder en mij tot een uitbarsting ge
komen. Er moest iets gebeuren.
Beter leven
n-ERENC besloot toen naar een an-
dere streek te gaan, waar de men
sen hem niet kenden en waar hij he
lemaal opnieuw zou kunnen begin
nen. Ik ging met hem mee en zo kwa
men we samen hier terecht. Goddank
heeft Ferenc een baantje gevonden
bij een bouwbedrijf in de stad en
iedere cent leggen we opzij, om zo
gauw mogelijk hier weg te kunnen
gaan. Dit kamp is iets verschrikke
lijks, maar wij hadden na onze ver
huizing geen andere keus. Hier is het
wonen goedkoop en Ferenc is in een
omgeving van mensen als hij. Ook
Polen. En wij zijn toch immers altijd
samen? Heus, het zal allemaal wel
goed komen. En dat moet wel, voor
ons kindje".
Toen ging ze weer naar bin
nen. Een blijde, jonge moeder.
Dit vrouwtje en haar kindje
waren even een lichtpunt in al
deze duisternis. Zoals 'n mooie
bloem temidden van niets dan
puin. God geve, dat het jonge
gezin van Ferenc tot de weini
gen mag behoren, die zijn uit
verkoren tot een menswaardig
leven en dat er voor hun jonge
kind een beter leven mag zijn
weggelegd, dan voor die dui
zenden andere, Poolse kinde-
i-en. Laten wij die misdeelde
stumpertjes met hun honge
rige ogen, gelukkig maken door
de actie voor het Poolse Kind.
Rokers in Breda
U ontvangt één dezer
dagen de folder met ant
woordcoupon van het IBIS
Opinie Onderzoek naar
rookgewoonten.
Vul die coupon meteen in
en win een verrassingSteek
er een sigaret bij op van IBIS
EXPORT 100o/0 Engelse shag;
milde, zongerijpte Virginia! -
puurblond! Of neem eens
KING WILLIAM, de zuivere
Virginia sigaret.
DOBBELMANN
LEKKER MAN'.
f
1WTAAK een pakket, zoals U het zou doen voor Uw eigen kind, als het
in nood zou verkeren. Wij brengen dat op Goede Vrijdag naar de
kampen van de ..Displaced Persons" in Duitsland. De pakketten kun
nen bevatten: kleding, textiel in het algemeen, levensmiddelen (geen
koffie, thee en tabak!) snoepgoed of speelgoed. Artikelen, die aan be
derf onderhevig zijn, kan men het beste in blik verpakken. Men kan
ook geconserveerde goederen sturen De leeftijdsgrens is 14 jaar, maar
kunt u geen pakje voor een kind maken, doe dan gerust iets voor de
ouderen. De nood is overal groot
Ilse is één van de weinigen in het kamp van de Poolse D.P.'s, die nog kan
lachen. Zij geloofde in haar liefde voor een Poolse jongen zonder vader
land en volgde hem naar dit oord van armoede en verwording
Op onze bijkantoren te
Roosendaal, Bergen op
Zoom, Waalwijk, Goes,
Hulst, Terneuzen en Oost
burg kunt ge Uw geschen
ken afgeven. Voor Breda:
„Dagblad De Stem", Rei
gerstraat 16. Naar dit adres
kunt U de pakketten ook
via de post verzenden. Wie
verhinderd is, sture even
een briefkaartje. Het pak
ket wordt dan afgehaald.
Er kan deze week nog inge
leverd worden.
En nu nog even de belang
rijkste punten kort
samengevat.
1. U kunt geven: speel
goed, snoepgoed, tex
tiel of levensmiddelen.
2. Sluit vooral geen kof
fie, thee of tabak in
3. Verpak uw geschen
ken stevig (carton,
kistje of pakpapier).
4. Vermeld met duide
lijke letter „M" (voor
meisjeof „J" voor
jongen).
5. Geef de leeftijden
op: dus „baby'" of
„Jongen-6 jaar", „meis-
je-8 jaar" enz.
7. Bezorg uw geschenk
liefst op onze bijkanto
ren. Kan dit niet, dan
s.v.p. bij onze agenten.
Stuurt u het over de
post, adresseer het dan
aan Dagblad De Stem,
Reigerstraat 16, Breda.
Dit vergemakkelijkt on
ze organisatie in hoge
mate.
door
William Byron Mowery
(28)
Met opeengeklemde tanden ging hij
daarop over r-ot de onplezierige taak.
het lijk van de Indiaan tusen de twee
rotsblokken te verbergen, waar hijzelf
Stegen had en het met takken en
m°s te bedekken.
Na alle sporen die h.j ontdekken
kon te hebben uitgewist, nam hij
boog en pijlkoker op en begaf zien
„huiswaarts."
Een uur later kwam hij aan het
diepe ravijn, daalde erin af en be
reikte de door de wind opeengesta
peide warwinkel van takken en steen
blokken.
Zo behoedzaam mogelijk, om Joan
niet te doen schrikken voor hij dicht
genoeg bij haar was om een gerust-
stalling te fluisteren, begon hij zich
door het opgestapelde hout en de
vochtige „berenpaadjes" heen te wer
ken.
Toen hij het andere einde naderde,
meende hij stemmen te horen. Hij
bleef staan luisteren. Het waren 'stem
men. zacht en gedempt. Iemand
praatte t-egen Joan.
Door de donder getroffen, bewoog
N DE zaak-Anneke Beekman
komt nu gelukkig deze kente
ring, dat de verhitte polemieken en
wederzijdse beschuldigingen gaan
stil liggen voor de overtuiging, dat
rustig beraad nodig wordt. Niet met
het „gelijk" van de ene of de an
dere partij tot inzet, maar eenvou
dig met de vraag: Wat is het beste
voor het kind? Vijf jaar geleden
heeft de Amsterdamse Rechtbank
gemeend, dat het 't beste was, als
Anneke bij de pleegouders bleef,
Het Gerechtshof was van ander
oordeel. Het dacht in het orthodox-
Joodse gezin van D. te Rotterdam
een goed tehuis te zien, in de geest
van de (vermoorde) ouders. Thans
ziin echter vijf jaren voorbijgegaan,
waarin het kind nog veel sterker in
het katholieke milieu en het katho
lieke gedachtcnleven is ingegroeid,
Het is nu bijna 14 jaar en weet on
derhand zelf wel wat het wil. Een
losrukken uit dit milieu zou zeer
pijnlijk zijn. Ook het Nederland
Juristenblad is nu sterk aan het
wankelen gegaan en het betwijfelt,
of vasthouden aan het formele recht
nog wel gerechtvaardigd is. Van
Joodse zijde breekt eveneens een
geest van matiging door.
Laat men van gezaghebbende ka
tholieke zijde een voorstel doen aan
de Joodse Voogdijraad, zo schreef
de voorzitter der Ned. Israëlitische
Hoofdsynagoge in de „Gazet van
Limburg". Het zou mij verwonde
ren, indien niet van weerszijden
welgezinde lieden te spreken wa
ren, om een oplossing te geven aan
een conflict, dat reeds te lang het
publiek enerveert.
Zo zijn we op de goede weg. Een
betere weg dan het gejaag achter
kind en pleegmoeder met arresta
ties, begeleid door ontactische voor-
lichtingsmanoeuvres.
£)E N.A.V.O. is opgezet, om vrij
heid en democratie te verdedi
gen. Maarschalk Juin, die er een
hoge post in bekleedt, heeft echter
getoond, dat hij er omtrent zuiver-
democratische verhoudingen vreem
de opvattingen op nahoudt. De mi
litaire macht ziet hij niet als een
instrument in handen der regering,
Neen, de regering moet naar het
pijpen van de militairen dansen.
Niets gevaarlijker dan deze be
voegdheids-usurpatie door de
zwaarddragers. Het leidt tot fascis
me en erger. Merkwaardig, dat de
communisten deze generaal nu me
de verheerlijken. Maar ook wel be
grijpelijk. Alles wat de :chte de
mocratie bederft, is koren op hun
molen.
(Advertent'e)
Mieke
1 MEI zal de klok in Hilver
sum luiden voor een bruidspaar:
de 19-jarige Mieke Telkamp, die
door 'radio en gramofoonplaat in
nauwelijks een jaar tijd bekend
heid heeft verkregen zal dan in het
huwelijk treden met de heer Gerard
Zuur, vroeger zeeman, thans op
verzoek van zijn aanstaande bruid
„landrot" geworden en werkzaam
bij de Ford-fabrieken te Amsterdam.
Men hoopt, dat het geen „zure"
boel wordt.
Pruik
r~\E FINSE kapper Wingy in Hel-
singford heeft er iets nieuws op
gevonden. Hij constateerde steeds,
dat zjjn vrouwelijke klanten beslui
teloos waren indien 't ging om het
kiezen van een nieuwe haarverf.
Veelal kwamen ze al enige dagen
later terug, omdat de nieuwe kleur
niet stond. De kapper was dan na
tuurlijk de boef en verloor een
klant. Nu heeft hij pruiken in voor
raad. in alle kleuren en tinten. Een
dame, die 'r haar wil laten verven
krijgt eerst drie dagen een pruik in
dezelfde tint in bruikleen. Pas als
ze daarna opnieuw besluit die tint te
nemen, kan het verkleuringsproces
beginnen.
Ploegen
£)E landbouwer P. G. Goele-
ma te Lutten rijdt tegen
woordig voor zijn genoegen
tractor. Als eerste in Neder
land kan hij tijdens z'n werk-
zaamheden luisteren naar
muziek, weerberichten en wat
]\/iarlon brando komt weer er verder van zijn gading in
terug bij de film. Dat is een he- aether is.
Ie gebeurtenis, want een poosje ge- niecel tractor ik Hflar-
léden zag onze Marlon er verschrik- IJ16S61 iraCLOr lb Qdai
keiijk kwaad uit. De filmmaat- toe uitgerust met een Philips
schappij voor wie hij werkte ver- rnfJin-nntvarip-tnest.pl dat
weet hem contractbreuk. ..O ja?" zei aUtO-raaiO-Omvangtoesiei uau
Marion, „ja", „o ja?". „Ja". Van het in een metalen kastje achter
^eriown00sridootk^h boos ^in zpn m uitplaats is aangebracht,
flat. Nu is hij weer te voorschijn
gekomen. Het heeft hem 2000.000
dollar opgebracht. De maatschappij
kreeg namelijk spijt van de harde
woorden tegen de brave Marlon (die
heel veel aanbidders heeft die naar
zijn films komen kijken) en verhoog
de daarom schielijk zijn contract.
r\E BEWAKER van de beer
„Martin"in de Dieren
tuin te Leopoldstad, wierp
als gewoonlijk sla in de kuil,
toen het dier plots opsprong,
zich vastgreep aan de boven
in de muur vooruitspringende
stenen en zich in een mini
mum van tijd naast zijn be
waker bevond.
De beer trok zich van de
ontstane paniek niet veel aan
en ging rustig naar de kooien
van de luipaarden, die zojuist
hun rantsoen vlees hadden
ontvangen, stak zijn poot door
de tralies en greep het vlees.
Een luipaard sprong op hem
om zijn maaltijd te verdedi
gen, cloch „Martin" weerde
hem met de poot af. Hetzelfde
toneeltje speelde zich af voor
drie kooien en „Martin" peu
zelde kalmpjes zijn buit op.
Op dat ogenblik trachtten de
inlandse bewakers hem ie
vangen met een lasso. Zij
slaagden er in hem de lasso
rond de nek te werpen, doch
met één enkele beet knapte
hij de koord doo Eindelijk
kwam men op de gedachte
om een eend te plaatsen in een
kooi. „Martin" sprong in de
kooi, doch de eend slaagde er
in te ontsnappen, terwijl de
beer gevangen was.
Terugkeer
Nieuiv
fN AMERIKA komt een nieuwe
manier van vacantie houden in
zwang. Het allernieuwste is. dat
het kroost van millioanairs het
zogenaamde „reizen met groothe
den" wil beoefenen. Ze bieden
schrijvers, toneelspelers, radio- en
televisiefiguren reizen aan door
het oude Europa wanneer ze zelf
mee mogen. Alleen voor de lol om
later te kunnen zeggen: „O, die
grootheid... Ja daar heb ik eens
een vacantie mee doorgebracht".
Drank
TN MELUN bij Parijs heeft de po
litie zich genoodzaakt gezien een
hond te arresteren. De reden was
dronkenschap. De hond liep wag
gelend en vergenoegd blaffend mid
den over de weg, nadat hij een ple
zierig uurtje had doorgebracht hij
een vat hier, dat lekte. Het dier had
dat in de gaten gekregen.
Afbetaling
r\E „Pan American World Airways*
heeft bekendgemaakt, dat ztf
passagebiljetten op afbetaling gaat
verkopen.
Passagiers in de V. S. kunnen tien
procent van de vrachtprijs betalen,
waarna de rest van het bedrag uiter
lijk binnen 20 maanden moet wor
den vereffend.
Het afbetalingsplan zal ook be
trekking hebben op kosten voor ho
tels, maaltijden en uitstapjes op rei
zen overzee.
DONDERDAG 8 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en lit.
kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
9.00 V. cl. vrouw. 9.35 Waterst. 9.40
Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.30
Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken.
11.45 Schoolradio. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconc. (12.30-12.33 Land- en tuinb.
mededelingen. 12.33-12.40 Voor de boeren).
12.55 Zonnewijzer. 13.00 Nws. en Kath.
nws. 13.20 Bariton en piano. 13.45 Gram.
NCRV: 14.00 Gram. 14.15 Dubbelkwart.
14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gi„m. 15.40 Vo
caal ens. 16.00 Bijbellezing. 16.30 Cello
en piano. 17.00 „Patrouillevlucht „Nieuw
Guinea", hoorsp. v. d. jeugd. 17.30 Gram.
17.40 Declamatie. 18.Q0 Politiekapel. 18.35
Raadhuispraat. 18.45 Gram. 19.00 Nws. en
weerber. 19.10 V. d. jeugd. 19.30 Gram.
19.55 .,Ga je mee naar Jubo II". 20.00 Ra
diokrant. 20.20 Gevar. progr. 21.45 Gram.
21.50 Discussie. 22.00 Rep. 22.10 Orgel-
conc. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws.
en S.O.S.-ber. 23.15-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram,
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Morgenwijding. 9.15 Gram.
9.30 .De groenteman. 9.35 Gram. 10.50 V,
d. kleuters. 11.00 „Studio Europa", uit-
wisselingsprogr. met Wenen. 12.00 Viool
en orgel. 12.25 In 't spionnetje. 12.30 Land
en tuinb. meded. 12.33 Gram. 12.50 Uit
't bedrijfsleven. 13.00 Nws. 13.15 Meded
en gram. 13.25 Promenade-ork. 14.05 Ca
baret. 14.30 Saxofoonkwart. 15.00 V. d.
zieken. 15.45 Gram. 16.00 Van vier tot
vijf. 17.00 V. d. jeugd. 17.45 Regerings-
uitz.: Nederland en de wereld: Techni
sche gezondheidszorg in de wereld, door
Prof. W. F. J. M. Krul. 18.00 Nws. 18.15
Sportproblemen. 18.25 V. d. jeugd. 18.40
Rep. of gram. 18.45 Oude liedjes. 19.00 V.
d. kind. 19.05 Gesproken brief uit Lon
den. 19.10 Amus. muz. 10.45 „Een natio
nale zaak", caus. 20.00 Nws. 20.05 Radio
Philharm. ork. en solist. 21.20 Disco-caus.
22.00 Metropole-ork. 22.45 Sportact. 23.00
Nv£s. 23.15 Dansmuz. 23.45-24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 114.5 Omr. ork. en
solist. 12.30 Weerber. 12.3 4 Zangrecital.
12.50 Koersen. 12.55 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Gram. 14.00 Engelse les. 14.15 Gram.
14.30 Franse les. 14.45 Gram. 15.00 en
15.40 Idem. 16.00 „Manon", opera (le en
2e bedrijf). 17.00 Nws. 17.10 Gram. 17.15
V. d. kind. 18.15 Gram. 18.30 V. d. sold.
19.00 Nws. 19.40 Gram. 19.50 Caus. 20.00
Verz. progr. 20.35 Raadselprogr. 20.50
Verz. progr.'21.30 Gram. 22.15 Cello en
piano. 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL, 484 M. 12.00 Gram. 13.00
Nws. 13.15 en 15.00 Gram. 15.00 „La voie
de Colomb", opera. 15.50 Gram. 16.05
Lichte muz. 17.00 Nws. 17.15 Dansmuz.
18.30, 18.45 en 19.15 Gram. 19.30 Nws. 20 00
Hoorspelen. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.55
Nws.
(Advertentie)
roor mooie., zaclitp handen m
hij zich voetje voor voetje nader, in
de overtuiging dat een van hun tegen
standers hun schuilplaats ontdekt had
en dat Joan met de moed der wan
hoop poogde, de man door 6en list
te vangen om henzelf te redden.
Toen hij tot op een afstand van
twintig voet genaderd was, herkende
hij de stem van Eric Norman.
Bliksemsnel drong het tot hem door,
dat Norman die eenzame kanovaarder
was geweest die hij gezien had en dat
Norman blijkbaar pogingen had ge
daan, om met hen in verbinding te
treden. Waaiom dat? En hoe was
Norman erin geslaagd, hun hoekje te
vinden, waar dozijnen mannen veei
betere woudlopers dan de Politie
man dagenlang vergeefs de helling
hadden afgezocht?
Later vernam hij. dat het vreemde
wijsje, hetwelk de kanovaarder stee-Is
herhaalde, een signaal was, waarmee
Eric Norman en Joan gewend waren
geweest elkaar te roepen, in Lac
L'Outre.
Joan had het gehoord, was gaan kij
ken en had Norman herkend. Begrij
pend dat het signaal voor haar be
doeld was en dat hij Alan en haar
blijkbaar wilde spreken, was zij uit
het ravijn gekropen om zijn signaai
te beantwoorden.
Een flink stuk verder was Norman
aan wal gegaan, had zijn kamp opge
slagen, een tijdje rondgeneusd om het
wantrouwen van mogelijke spionnen
in slaap te wiegen en was daarna weg
geslopen naar hun schuilhoek.
Hoewel Alan onder gewone omstan
digheden luistervinken verafschuwde,
zweeg hij nu, kwam nog wat nader en
luisterde naar wat Joan en Norman
zeiden.
HOOFDSTUK XI.
Het verhaal, dat Eric Norman in de
schemerduistere schuilplaats aan Joan
vertelde, was voor het merendeel geen
nieuws voor haar. Toen zij, de mor
gen na de daad. van de Grindley-af-
faife hoorde, had zij haar vader ter
stond verdacht, bij de zaak betrokken
te zijn en tegen dat Alan Laramie In
de avondschemering Lac L'Outre bln-
nenpeddelde, was die verdenking wel
haast zekerheid geworden.
Maar <je volle waarheid, die Nor
man haar thans mededeelde, overtrof
haar bangste vrees. In plaats van
enkel de roof beraamd te hebben, zo
als zij vermoedde, had haar vader
de roof helpen uitvoeren en een deel
van de buit behouden. Als de waar
heid aan het licht kwam. zou haar
„paps" ter dood gebracht worden.
Zij was te ontdaan om te schreien.
Terwijl Normans afgemeten woorden
met onbedoelde hardheid op haar
neerkwamen, leunde zij in wanhopig
I zwijgen tegen een boomstam.
De meeste mensen in Lac L'Outre,
Eric Norman incluis, vonden Joans
toewijding aan haar vader méér dan
de man verdiende, maar die gedachte
was bij Joan nimmer opgekomen.
„Paps" was voor haar de beste vader
ter wereld. De anderen oordeelden
enkel naar het heden zijn had lan
ge jaren om op terug te zien, jaren
waarin haar vader geheel anders was
geweest.
Al haar jeugdherinneringen hingen
aan haar vader. Het allervroegste,
wat haar voor de geest stond, was hoe
paps niet veel ouder dan Alan nu
haar naar de aanlegplaats nad ge
dragen om het ijs van de Sulteena te
zien „breken". En dan die heerlijke
tochten met hem door de wildernis,
per kano in de zomer, naar de Indi
aanse stammen: per slede in de win
ter. om bont te gaan kopen van ae
wilde nomadenstammen, waarbij hij
haar in pelzen hulde.
Alles wat ze in haar leven aan weei
de genoten had. dankte zij aan zijn
opoffering. De eerste schulden maak
te hij om harentwil, om haar op de
middelbare school aan de Landing te
doen. Gedurende haar twee studieja
ren had hij moeizaam zélf een reeks
vallen geplaatst, om haar wat ,eld
te kunnen zenden, want de winkel le
verde niets op
Zelfs de diefstal was een poging
een verkeerde en droeve poging
om haar te helpen. Hij had haar er
voor willen behoeden, in het naar
geestige Lac L'Outre te moeten blij
ven en uit wanhoop, tegen haar zin.
in een verloving toe te stemmen. Hij
had haar voor zijn dood nog een
laatste dienst willen bewijzen
..Wel, Joan", haastte Norman zich,
haar gerust te stellen, „we zullen
je vader wel eruit redder.. Niemand
verdenkt hem en niemand zal nem
verdenken. Daarvoor heb ik gezorgd,
voordat ik Lac L'Outre verliet. En wat
Thello betreft, wij hebben niets te
vrezen. Ons enige gevaar ri Alan. Als
Alan gepakt wordt, wil je vader zich
zelf aangeven. Daarom ben ik hier
om te zorgen dat Alan ontsnapt. Ais
hij eenmaal over het gebergte is. in de
Panhandle, zijn we veilig; eerder niet.
Eerst als hij hélemaal het land uit is,
weg en ve-geten. kunnen we weer ge
rust zijn."
„Weg vergeten", herhaalde Joan
droevig. „Als hij als vogelvrij ban
neling in de vreemde zwerft, zonder
vrienden, zonder toekomstO. Eric
hoe kunnen wij Alan dat aandoen?"
„Ik erken, dat het onbillijk is,
kindlief. Maar Alan is niet de enige,
die hieronder te lijden heeft. Als Je
het daarover hebt, vergeet dan niet
da ook mijn toekomst naar de maan
is. Ik ben er even slecht aan toe als
Alan."
,Nee, Eric, dat is niet waar. Jij hebt
geld, veel geld zelfs; Alan heeft geen
cent. Jij kunt als je wilt dadelijk een
prachtige betrekking krijgen bij de
Provinciale Politie, maar Alan zal het
laagste werk moeten doen. Jij kunr
je oude leven en Je oude vrienden be
houden, maar Alan zal een uitgesto
tene zijn, zonder vrienden, en hij mag
zelfs zijn eigen naam niet meer dra
gen."
„De hoofdzaak is, kind", zei Nor
man, ietwat ongeduldig „dat ik je de
enige manier heb aangegeven om 1e
vader te redden; ik bied aan je daar
bij te helpen en je moet „ja" of „nee"
zeggen. Onder deze omstandigheden
kun je je vader niet in de steek la
ten
„Maar ik kan Alan óók niet in cte
steek laten."
„Je moet tussen die twee kiezen."
zei Norman
Door die logica in net nauw gedre
ven, wendde Joan zich af en verborg
het gelaat in haar armen. Norman
wachtte, verbaasd over Joans zwijgen.
Hij had niet gedacht, dat ze ook maar
één ogenblik zou aarzelen, waar haar
vaders leven op het spel stond. Af
gunst kwelde hem. want uit haar hou
ding bleek slechts al te duidelijk, dat
zij van Alan Laramie was gaan hou
den.
Het was een troost te beseffen, dat,
tenzij Joan, ongelofelijkerwijze. tégen
haar vader besliste, Alan Laramie wel
dra voor altijd uit haar leven zou
verdwijnen, terwijl hij bleet. Zij kende
Laramie zó kort, dat haar gevoelens
onmogelijk diep konden zitten. Als
de maanden verstreken, zou zijn beeld
verbleken en de herinnering aan hem
worden uitgewist; en dan zou zij zich
tot de vroegere vriend wenden.
„Ik begrijp niet waarover Je aar
zelt, Joan. Je hebt toch al drie weken
geleden besloten. je vader te dekken.
Daarvoor heb je Alan Laramie toch
helpen vluchten en hem vergezeld, op
dat hij Kon ontsnappen. Waarom aar
zel je dan nu?"
Nóg zweeg Joan en Norman begon
iet„ te beseffen van de kwellende zelf
strijd. waaronder het meisje al die
tijd geleden had AI die tijd wist ze.
dat één woord van haar Alan kon
redden en zij mocht dat woord niet
uitspreken Al die tijd had zij getwij
feld. of het opofferen van een on
schuldige niet ongerechtigd was. Nu
was de crisis gekomen.
Medelijdend poogde hij haar te
troosten.
(Wordt vervolgd).
