De ,,DUKW" heeft (heel) grote broer
Lokte Roosevelt drama
van Pearl-Harbour uit?
«DÖUWE EGBE
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
RADIO
De Spookkano
Aanzienlijke
vooruitgang van Benelux
Nieuw landingsvaartuig heet „Bare
4
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 31 MAART 1954
4
Basis blijft nog zwak
De krab wordt concurrentie aan gedaan
DIE conjunctuur echter is uit de
aard van de zaak toevallig en
tijdelijk. Een omslag van die con
junctuur, veroorzaakt bijv. door een
economische depressie in Amerika,
zou de export van de B.L.E.U. aan
zienlijk benadelen, de reeds niet
geringe werkloosheid aldaar met
grote sprongen doen stijgen an
dientengevolge een nieuwe storm
tegen de gemeenschappelijke Bene-
lux-markt', voorzover verwezenlijkt,
kunnen ontketenen.
ZWITSALINE gelee
Schouwburgen
Commissies....
Laadvermogen
zestig ton
èi
Museumdiefstal
opgehelderd
CONFERENTIE OVER
MODERNE MUZIEK
Beschuldiging van Amerikaans marine-officier
Japanse plannen
waren bekend
Welvaart
William Byron Mowery
0E JONGSTE ministeriële Bene-
luxconferentie, welke Zaterdag
te Brussel heeft plaats gevonden,
brengt geen enkele nieuwe beslis
sing van principiële aard en bete
kent niettemin een aanzienlijke
vooruitgang in de economische sa
menwerking van Nederland met
België en Luxemburg.
Binnen die drie landen wordt het
kapitaalverkeer practisch vrij. Het
goederenverkeer is dat reeds op
grote schaal. Het personenverkeer
is dat in nog grotere mate. Aange
zien de drie voornaamste bestand
delen van het economisch Bene-
luxideaal ziin geweest: vrijheid van
verkeer voor personen, goederen
en kapitalen, kan terecht zonder
overdrijving of dubbelzinnigheid
worden geconstateerd, dat het sta
dium benaderd wprdt, waarop de
Lage Landen zullen kunnen over
gaan tot net sluiter, van een forme
le Economische Unie.
De optimistische verklaringen van
de ministers Zijlstra en Van Zee
land na afloop van de Brusselse
conferentie over de in het bereik
gekomen mogelijkheid om eindelijk
de, nagestreefde gemeenschappelijke
markt te kunnen bwerkstelligen,
verdienen dan ook evenveel geloof
als waardering.
pR IS ECHTER slechts sprake van
een gemeenschappelijke markt,
welke, hoe ruim ook, in opzet en
werkingssfeer toch verstoken blijft
van een gemeenschappelijk funda
ment.
Allerlei beperkingen blijven aan
de gemeenschappelijke markt kle
ven en de vrijheid van verkeer be
snoeien. Dat zal evenzeer het ge
val zijn t.a.v. het kapitaalverkeer
als t.a.v. in nood verkerende in
dustriële bedrijven, welke be
schermd worden door het industrie
protocol. en t.a.v. de landbouw in
België en Luxemburg, welke reeds
eerder in een protocol verschan
sing vond tegen concurrentie uit
Nederland. Zelfs nieuwe beperkin-
gen, in de vorm van contingenterin-
gen, zijn thans bekrachtigd gewor
den t.a.v. visserijproducten en zul
len ook wel het licht zien bij de de
finitieve regeling van de vrijmaking
der openbare aanbestedingen door
overheidsdiensten.
Op zichzelf behoeven deze be
perkingen van allerlei aard geens
zins bedenkelijk te zijn. Zij kunnen
zelfs vormen zijn ven wijs beleid
om de gestadige groei van een na
gestreefde gemeenschappelijke
markt te bevrijden van kwaadaar
dige weerstanden. Ook al is het
beeld van allerlei steeds mogelijke
contingenteringen of andere vrij
heidsbeperkingen in wezen tegen
strijdig met de gedachte van een
vrije gemeenschappelijke markt,
toch kan de uiteindelijke totstand
koming dezer laatste er door bevor
derd worden, al was het alleen maar
door het bij herhaling uitschakelen
van redelijk verzet.
Ernstiger is. dat de reeds bereik
te omvang van een gemeenschap
pelijke markt niet steunt op het fun
dament van een gemeenschappelij
ke sociaal-economische politiek.
Door de afwezigheid van dergelijke
gemeenschappelijke sociaal-econo
mische politiek ontstond de kort
sluiting op de Beneluxconferentie
te Knocke in het najaar van 1952,
en nam de ontevredenheid over Be
nelux een goed' jaar geleden in de
rede van de heren Bekaert en Cool
op een Brussels Beneluxcongres
(om van de Sibelux-agitatie maar
te zwijgen) beslist gevaarlijke af
metingen aan.
Het thans in de Beneluxsamen-
werking bereikte bemoedigend re
sultaat is dan ook verkregen zon
der de vrijheid van loon- en prijs
vorming in de drie Beneluxlanden,
zonder dewelke tot voor betrekke
lijk korte tijd geen blijvend succes
voor het Beneluxideaal scheen weg
gelegd. Wel is het verschil tussen
prijzen en lonen in Nederland aan
de ene kant en de B.j-i.KU. aan de
andere kant verminderd, maar die
vermindering is niet het recht
streekse gevolg van een gemeen
schappelijke Benelux-politiek, en
voor zover die vermindering, niet
tegenstaande ze geen algehele ge
lijkheid van concurrentievoorwaar
den in het leven heeft geroepen,
toch voldoende blijkt om nieuwe
spanningen tussen Nederland en
België te vermijden, is de voor
naamste vredestichtende factor geen
andere geweest dan een gunstige
economische conjunctuur.
Deze zwakke zijde van de gesta
dige Benelux-groei mag niet uit het
oog worden verloren en aan deze
fundamentele fout in de opbouw
moet ook de waarde worden ge
toetst van het wachtwoord, dat de
zer dagen, eerst van Nederlandse
en daarop van Belgische ziide
de ministers Luns en Van Zeeland
is uitgegaan: Niet langer mag het
afzonderlijk nationaal belang bij
het Benelux-streven domineren.
Als bedoeling van onderling be
grip en hulpvaardigheid moge die
leus voortreffelijk zijn, als uit
gangspunt voor beslissingen, welke
de nationale volkshuishouding in de
kern raken, is zij alleszins nog voor
barig. Zonder grote omzichtigheid
gehanteerd, kan zii dr blijvende sa
menwerking in Benelux-verband,
die wij onontbeerlijk achten, meer
kwaad doen dan goed.
Advertentie)
WT<>ö7~mööie, zachte handenJ
^EDERT het vorig jaar bestaat er
een Rijkscommissie van Advies
voor Schouwburgen en Concertza
len. Als er ergens plannen bestaan
tot bouw of herbouw van schouw
burgen en concertzalen, dan zal iie
commissie de minister van O., K.
en W. daaromtrent van raad dienen.
Ze is 'nu maar vast begonnen met
een gedocumenteerde lijst op te
stellen inzake de geografische sprei
ding van schouwburgen en concert
zalen. Dan kan men bij elk nieuw
plan beter nagaan, of het past in
een verantwoord geheel voor de
streek. Het dunkt ons verstandig,
dat men hierin enige orde gaat
scheppen. Doch we zouden toch ook
willen waarschuwen voor een al te
straffe toepassing van het behoefte
element. In ieder geval moet men
niet uitgaan van de toestand van
het ogenblik en de plannen op lan
ger zicht bekijken. Daar waar be
volkingsgroei en migratie grote ver
anderingen doen voorspellen, diene
men gerust gelegenheid te krijgen
wat royaler te bouwen dan op grond
van de huidige situatie verantwoord
zou lijken.
QVER de tweede T. H. heeft men
na het beginselbesluit van de
Tweede Kamer niet zo veel meer
gehoord. De commissie s'Jacob, die
de plannen voor de oprichting van
zulk een hogeschool te Eindhoven
moest voorbereiden, is geïnstalleerd.
Dat wisten we wel. Maar hoe snel
werkt ze? Minister Cals heeft het
antwoord op deze vraag gegeven in
ziin Memorie aan de Eerste Kamer.
Hij meent op goede gronden de ver
wachting te mogen uitspreken, dat
nog in dit kalenderjaar de commis
sie s'Jacob klaar zal zijn met een
eerste advies. Vier vragen worden
onderzocht in vier subcommissies,
die betreffende studieprogramma's,
examen- en promotieregeling, die
betreffende inpassing van de twee
de T. H. in de stedelijke samenle
ving en voorzieningen voor de stu
denten; die betreffende bouwpro
gramma's en begrotingen; die be
treffende de bestuursregeling en sa
menwerking met Delft. Als we het
goed begrijpen, zal dus een van die
subcommissies dit jaar wel klaar
komen. Veel vaart lijkt er met dat
al nog niet in te zitten. Hoeveel
commissies en rapporten zullen er
nog nodig ziin, eer de eerste steen
wordt gelegd?
'pWEEHONDERD jaar geleden publiceerde Benjamin Franklin een
anecdote van oorzaak en gevolg, die in wezen nooit aan actualiteit
heeft ingeboet. Onder de titel „Een klein verzuim kan groot onheil aan
richten", treffen wij in deze „Almanak van arme Richard", met wie de
staatsman zichzelf bedoelde, de volgende regels aan: „Bij gebrek aan
een nagel ging het hoefijzer verloren, bij gebrek aan een hoefijzer ging
het paard verloren, bij gebrek aan een paard ging de ruiter verloren,
bij gebrek aan een ruiter ging de slag verloren, bij gebrek aan een
slag ging het koninkrijk verloren, en dat allemaal door het gemis aan
die ene nagel van dat hoefijzer."
li'
Het is geenszins de bedoeling, hier -t s
een vergelijking te trekken tussen F
de BARC. een nieuw landingsvaartuig -
van bijzonder grote afmetingen, en een
hoefijzer een uitrustingsstuk, dat
overigens nog bij de strijdkrachten
van enkele NATO-landen in gebruik
is. Nee, de anecdote dwingt veel eer
der tot het besef dat bij de opbouw
van welke vorm van defensie ook de
perfectionering van het ene onderdeel
niet bij die van andere mag achter
blijven.
De BARC dan. afgeleid van „Barge
Amphibious Re-supply Cargo," is een
60 tons amphibisch landingsvaartuig,
dat de zo bekende DUKW verre in
de schaduw stelt. De Amerikaanse aan-
en afvoertroepen experimenteren er
op het ogenblik mee. Onlangs is zo'n
BARC, na een tocht op eigen kracht
over de Atlantische Oceaan, voor het
eerst een Westeuropees strand opge
reden. Deze demonstratie had plaats
te Le Verdon aan de mond van de
Gironde, ruim honderd kilometer van
Bordeaux verwijderd.
STUREN MET DE WIELEN
gedreven door een 165 p.k dieselmo
tor per wiel. Twee schroeven, in be
weging gehouden door dezelfde diesel
motoren nemen de voortstuwing te
water voor hun rekening Mocht het
roer onklaar geraken, dan kan de
BARC altijd nog met wielen worden
gestuurd.
Wat er na het experimentele sta
dium met' de BARC zal gebeuren staat
nog niet vast. Maar vooruitlopend op
beslissingen omtrent het verdere ge
bruik kan wel worden vastgesteld dat
de N/JTO-strijdkrachten een nieuw
attribuut aan hun voorraad hebben
toegevoegd
mi*
FJE BARC js speciaal gebouwd voor
net transport van zware uitrus
tingsstukken van schip naar strand of
voor het vervoer van niet minder dan
200 gevechtsklare soldaten. Ondanks
zijn reusachtige afmetingen on zijn
grote gewicht kan dit rijdende schip
of zo u wilt. deze varende vrachtwa
gen zien met lastefi tot een gewicht
van 100 ton gemakkelijk zowel over
zachte stranden als scherp koraal be
wegen. i>e enorme banden hebben een
diameter van bijna 2,90 meter ruim
een meter groter dan de meesten on
der ons lang zijn.
Zij zijn voorzien van een wijd ge
profileerd loopvlak, dat de wieldruk
voldoende reduceert om de amphibie-
wagens te kunnen gebruiken zonder
acht te slaan op de bodemgesteldheid.
Men kan met de BARC even gemak
kelijk te water als te land uit ue
voeten. Te water kan hij met een
60 tons lading een snelheid ontwik
kelen van ruim 11 kilometer, te lano
èèn van ongeveer 16 kilometer per
uur. In één opzicht is de BARC be
langrijk beter manoeuvreerbaar dan
zijn kleine voorgangers. Hij is name
lijk in staat zich zowel in langs-
scheepse als dwarsscheepse richting
voort te i bewegen, een eigensenap,
waarmee dit nieuwe militaire tran
sportmiddel de krab gevoelige con
currentie aandoet.
De vier wielen van de BARC wor
den onafhankelijk van elkaar aan-
TAE Londense politie heeft thans, vijf
maanden na de verdwijning uit het
Nelsonmuseum te Abergavenny (Wa
les!persoonlijke eigendommen van de
beroemde admiraal in een Londens
huis teruggevonden. De eigendommen,
waaronder het gevest van een zwaard,
gouden munten. ïtigen en broches van
Lady Hamilton, vertegenwoordigden
een waarde van 30.000 gulden. Een
man is gearresteerd.
""TE Rome begint Zondag a.s. een bij
eenkomst over het onderwerp „Mu
ziek in de 20ste Eeuw", waaraan onge
veer 140 deskundigen, onder wie eni
gen van de bekendste componisten,
musici en critici, zullen deelnemen.
Verwacht wordt o.m. de componist
Igor strawinsky.
(Advertentie)
De 3ARC op de grens van nat en droog. Het Franse strand legt de nieu
we Amerikaanse amphihiewagen hij de landing kennelijk geen grote
moeilijkheden in de weg. Te land kan het reusachtige la.ndings-„vaartuig"
zich met een lading van zestig ton zestien kilometer per uur verplaatsen.
Te water bedraagt de snelheid bij overeenkomstige lading een goede elf
kilometer.
(Advertentie)
0E AMERIKAANSE Schout-bij-nacht
Robert Theobald heeft wijlen pre
sident Roosevelt er van beschuldigd,
dat hij in 1941 weloverwogen Japan
gedwongen heeft de strijd met de V.S.
aan te binden.
Hij zegt, dat de president de Ameri.
kaanse Stille-Oceaan-vloot als „lok
aas" in Pearl Harbour hield.
Hij vertelt dit in 'n boek „De Laatste
geheimen van Pearl Harbour", dat de
volgende maand gaat verschijnen.
Volgens de schrijver wist Washing
ton twee maanden van tevoren, dat
Japan van plan was Pearl Harbour
aan te vallen Zij hadden eenter hier
van niets aan de bevelhebbers op Ha
waii laten weten, die vroeger hoofdza
kelijk voor de ramp verantwoordelijk
zijn gehouden.
(JROTE DENKERS hebben
uitgemaakt, dat de wel
vaart van Engeland eigenlijk
is te danken aan de oude vrij
sters. Omdat dat nogal onge
loofwaardig klinkt, hebben
ze er een verklaring bijge
voegd ook. De zaak is name
lijk zo, dat oude vrijsters kat
ten houden. En katten zorgen, i
dat de muizen worden opge- j
ruimd. Muizen z;jn de aarts-
vijanden van hommels en hoe j
minder muizen des te meer 1
hommels natuurlijk. En dat
moeten we heb.)en. want hom-
mels bestuiven de planten. Als
de planten het goed maken
gaat het ook het vee naar den
vleze. En daar heb je het. Dan
komen de biefstukken royaal
af. En de energie van een En- j
gelsman wordt geput uit de
biefstuk. Vandaar. j
V er luiing
r\E AFRIKANERS hebben weer
eens een stukje uit het omvang
rijke oeuvre van Shakespeare ver
taald. Het is een passage uit het be
roemde Hamlet en in het Afrikaans
ziet het er zo uit: Wie is jij? Ek is
e spoek. Wie se spoek is jij? Ek is
die spoek van jou Pa.
Noot van de vertaler: Spoek is in
het Nederlands spook.
Brutaal
E'EN DIEF te Singapore heeft een
brutaal staaltje uitgehaald. Hij
werd wegens goed gedrag uit de
gevangenis ontslagen, maar toen de
cipiers in zijn cel gingen kijken,
was hij vertrokken. Het bleek, dat
hij de hele inventaris had meegeno
men. Men miste twee dekens, een
houten stoel, een handdoek en vijf
tien stukken zeep. Ook twee tralies
zijn zoek. De hoge politie-autoritei-
ten zoeken thans uit, hoe dat alle
maal kan.
Japan
JAPAN is volop aan het zaken
doen. De laatste stunt, die de
industrie van het land heeft uitge
haald bestaat in het feit, dat zij
originele en levensechte Navajo-
handwerken op de markt heeft
geworpen. De Indianen maakten
tot dusver op hun eentje beschil
derde doeken, poppen en pijlen
en bogen. Zij verkochten die aan
de toeristen en verdienden er dik
centen aan. Nu brengt Japan
fraaie imitaties aan de man. De
toeristen zijn uiteraard ook niet
gek, zodat de Indianen wel met
hun (echte) spullen zullen blijven
zitten.
Zorg
jV/IEN heeft voor de aardigheid
eens uitgezocht, waarmee de stu
denten van de Landbouwtechnische
Hogeschool te Oklahoma het meest
in de narigheid zitten. Men dacht,
dat het wel zou zitten in examens,
studiegeld, liefde of athletiek.
De grootste zorg van hen bleek
evenwel: Waar parkeer ik mijn
auto?
tig te wandelen toen het
beest tevoorschijn sprong. De
juffrouw was echter niet mis.
Zij propte het beest haar
hoedje in de muil en die
vluchtte zo hard hij lopen kon.
De tijger had zo iets waar
schijnlijk nog nooit mee
gemaakt.
Aanplakbiljet
T"NE ENGELSE toeristen-organisa-
ties (die evenmin stil zitten)
hebben in de Verenigde Staten over
al fel gekleurde reclame-platen op
gehangen. Daarop is Winston Chur
chill te zien in l.et zachte gras, de
hemel voor een belangrijk deel ver
duisterd door de rook van zijn si
gaar. Hij zit op zijn gemak naar
een jagersstoet te kijken. De Ame
rikanen snappen niet erg goed, wat
Churchill met een aangename va-
cantie heeft te maken, maar mooi
vinden ze het.
Blunder
ZAKKENROLLER Henri Johnson
heeft de grootste blunder uit
zijn loopbaan achter de rug. Hij
probeerde het handtasje van mej.
Margaret Vaalgard te pikken onder
het oog van vijftig politie-agenten.
Hij dacht, dat de grijs geüniformeer
de jongens in de ondergrondse bood
schappenjongens waren, tot op het
ogenblik, dat ze alle vijftig tegelijk
proces verbaal wilden gaan maken.
Kleur
F)E MEESTE mannen, die hun haar
zwart of bruin laten verven zijn
werkeloos, heeft een bureau van be-
roepsuitzoekers onthuld. Zij denken,
dat hun ffrijze lokken de adspirant-
werkgevers weerhouden hen aan te
nemen.
U
Hoedje
JN de buurt van Rangoon
werd een juffrouw door een
tijger aangevallen. Zij liep rus-
Vertrouwde gang.
DONDERDAG 1 APRIL 1954
HILVERSUM I, 402 M. KRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.45 Morgengebed en
lit. kal. 8.00 Nws. en weerber. 8.15 Gram.
9 00 V. d. huisvrouw. 9.35 Waterst. 9.40
Schoolradio. NCRV: 10.00 Gram. 10.30
Morgendienst. KRO: 11.00 V. d. zieken.
11.45 Schoolradio. 12.00 Angelus. 12.03
Lunchconc. (12.30-12.33 Land- en tuinb.
meded. 12.33-12.40 Wij van het land). 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nws. en kath. nws.
13.20 Pianovoordr. 13.50 Gram. NCRV:
14.00 Gram. 14.45 V. d. vrouw. 15.15 Gram.
16.00 Bijbellezing. 16.30 Gram. 17.00 „Pa
trouille-vlucht „Nieuw Guinea", hoorsp.
17.30 Gram. 17.40 Voordr. 18.00 Gram. 18.15
Pianoduo. IR.35 Raadhuispraat. 18.45
Gram. 19.00 Nws. en weerber. 19.10 V. d.
jeugd. 19.30 Gram. 20.00 Radiokrant. 20.20
Gevar. progr. 21.45 Gram. 21.50 Ik denk
er zo overen U? 22.00 Amus. muz.
22.20 De Protestantse Orgelkunst. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nws. en SOS-
ber. 23.15-24.00 Gram.
HILVERSUM II, 298 M. AVRO: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.30 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 8.45 Idem. 9.00 Morgenwijding.
9.15 Geestelijke licdc -n. 9.30 V. d. vrouw
9.35 Gram. 10.50 V. d. kleuters. 11.00
Puzzle-Parade. 12.00 Orgelsp. 12.25 In 't
spionnetje. 12.30 Land- en tuinb. meded.
12.33 Gram. 12.50 Uit het bedrijfsleven.
13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20
Promenade ork. 14.00 Cabaret. 14.40 Gram.
14.45 Sopr. en piano. 15.15 V. d. zieken.
16.00 Gram. 16.15 Voordr. 16.30 Spaanse
muz. 17 00 V. d. jeugd. 17.45 Regerings-
uitz.: Rijksdelen Overzee: J. J. van der
Laan: „Voorlichtingsmateriaal over de
Rijksdelen Overzee". 18.00 Nws. 18.15
Sportproblemen. 18.25 V. J. brief. 18.40
Rep. of gram. 18.45 Gram. 19.00 V. d.
kind. 19.05 Gesproken brief uit Londen.
19.10 Jazz-Societeit. 19.40 Rondetafelpar-
lement. 20.00 Nws. 20.05 Gram. 21.05 „De
Mantel", hoorsp. 22.25 Gevar. muz. 22.45
Sportact. 23.00 Nws. 23.15-24.00 Jazz-com-
petitie.
BRUSSEL, 324 M. 11.45 Gram. 12.00
Ork. conc. 12.30 Weerber. 12.34 Gram.
13.00 Nws. 13.15 Gram. 14.00 Engelse les.
14.15 Gram. 14.30 Franse les. 14.45 Volks-
muz. 15.15 Gram. 16.00 Operamuz. 17.00
Nws. 17.15 V. d. kind. 18.15 Kinderliede
ren. 18.30 V. d sold. 19.00 Nws. 19.40
Gram. 19.50 Kinderkoren. 20.00 Verz.
progr. 21.15 Ethnologische muz. 22.00
Nws. 22.15 Kamermuz. 22.50 Gram. 22.55-
23.00 Nws.
BRUSSEL. 484 M. 12.00 Omr. ork. en
solist. 12.46 Gram. 13.00 Nws. 13.1a en
14 30 Gram. 15.00 Symph. ork. en sol.
15.45 Gram. 16.05 Lichte muz. 17.00 Nws.
17.15 Gram. 18.30, 18.45 en 19.15 Gram.
19.30 Nws. 20.00 Hoorsp. 22.00 Nws. 22.15
Gram. 22.55 Nws.
door
(22)
Toen trok de mist op en zagen zij
de grote rood en gouden PoHtieboot
benevens nog twee kleinere politie-
motorboten. Zij telden zesentwintig
kano's langs de oever. Zodra 't geheel
dag was zagen zij het kamp ln het
bos. waar de mannen om de vuren
hun ontbijt kookten. Vijfendertig
tot veertig man alleen op dit plekje I
Cree spoorzoekers en lopers uit de
verschillende posten langs de Sulteena
Ervaren mesties-woudlopers. Een dozijn
bereden Politiemannen en een leger
andere blanken pelsjagers, goud
zoekers en leeglopers 1
Het gezicht overweldigde hen. Tij
dens hun verolijf aan de zijkreek van
de Lynette had de achtervolging on-
gekende afmeting.n aangenomen.
In hun ogen was die hydroplaan het
ergste. Vlugger dan 'n motorboot kon
die de Indiaanse spoorzoekers de ri
vieren op en af voeren, da verbinding
tussen de verschillende groepen in
stand houden, snel manschappen naar
bedreigde punten brengen, boven de
wildernis zweven en alle waterwegen
ln het oog houden.
Bang om zich te verroeren, aten zij
een koud ontbijt en bleven achter de
rotsblokken weggedoken. Als nieuws
gierige vogels tegen hen begonnen te
snateren, zou een van de Crees komen
kijken en dan was het met hen ge
daan.
Naarmate de ochtend verstreek be
gon Joan zich erover te verwonderen
dat zij Eric Norman niet zag. Ondanks
de afstand herkende zij verschillende
leden van de Bereden Politie en ande
ren, maar Eric was er niet bij.
Tegen elven kwam een officier der
Beredenen. een kleine, slanke man. uit
de enige tent van het kamp, blafte
enkele oevelen tegen de manschappen,
die opsprongen om hem te begroeten
en stevende naar de oever, waar de
piloot en de mecanicien van de Bel-
lanca de vliegtuigmotor verwarmde.
Toen de officier op de wal stond,
herkende Joan hem. inspecteur Raoul
Bernard van het Hoofdkwartier! Hij
was meermalen in Lac L'Outre ge
weest. Met schrik besefte zij plotse
ling. waarom Eric niet aan de Split
sing was. waarom zij hem de hele
morgen niet gezien had. Hij nam niet
langer deel aan de achtervolging. Hij
was vervangen. Inspecteur Bernard
voerde het bevel. Bernard was de oor
zaak van d e overstelpende overmacht
van mannen en vaartuigen.
Het zien van de inspecteur vervulde
haar met zelfverwijt. Zoals zij al ge
vreesd had, hadden Alans vlucht en
het mislukken der pogingen om hem
weer te vatten, Eric in ongenade doen
vallen. Zijn vijanden nadden gretig
van de gelegenheid gebruik gemaakt
en hij was van zijn commando ont
heven. zijn promotiekans was ver
vlogen. Misschien was hij zelfs wel
gestraft. En daaraan had zij schuld,
zij had Je celsleutel gestolen en zij
hielp Alan, aan de achtervolgers te
ontkomen. Op deze wijze vergold zij
Erics vriendelijkheid tegenover haar
en haar vader!
Een kano bracht Bernard naar de
hydroplaan. die daarop opsteeg en ln
zuidelijke richting verdween.
„Een uitstapje naar Lac L'Outre,
kameraad." giste Alan. „Het enige wat
hem nog ontbreekt, zijn machinege
weren en bommen en die gaat hij ver-
vermoedelijk halen! Als wij nu ge
zien worden, zijn we er geweest." HIJ
keek Joan aan. W..t scheelt eraan
kind?"
„Zie je niet, wat er gebeurd is?"
snikte Joan. „Erie is— afgezetom
dat ik lou geholpen heb."
„Daar kun je toch niets aan doen,
lieve kind. Jouw schuld was het niet.
Norman is een slachtoffer van de om
standigheden, net als ik."
„Het is wél mijn schuld, ik heb
Eric in de steek gelaten."
Hoe Alan ook sprak, hij kon naar
niet van die mening afbrengen. Zijn
oude vrees kwam boven, dat zij zou
eindigen met Norman s aanzoek aan te
nemen, uit dankbaarheid omdat zij
hem zoveel verschuldigd was. nu was
zij die man nog méér schuldig!
De avond brak aan. De nacht viel.
Een heldere hemel en manneschijn
maakten de nacht niet oijzonder ge
schikt voor hun doel, maar over de
Sulteena hing een vrij zware mist en
verder trekken leek hun niet ge
vaarlijker dan zp dicht bij dat grote
kamp te blijven.
Zij droegen hun bagage naar de
oever, peddelden een eind dicht langs
de kant en zwaaiden toen naar het
midden van de rivier.
Watereenden, in gezellig kwakende
groepjes, weken voor hun kano uit
zonder op te vliegen. Nu en dan deed
een grote forel, die met een slag als
van een roeispaan op het water neer
kwam. hen verschrikt omkijken. Een
keer zagen zij van de Oostwal een
lange scnaduw op zich afkomen en
het bloed stolde ln hrn aderen tot'
zij ontwaarden, dat het een paar ca
ribous waren, die de rivier overzom-
men.
Tegen tienen, toen zij negen mijlen
ten noordwesten van de Splitsing wa
ren en zich gelukkig prezen aan dat
broeinest van vijanden ontkomen te
zijn, hoorde Alan het naargeestige ge
roep van eer. uil. een driehonderd me
ter siroomaf. Op de eerste kreet sloeg
hij geen acht, maar even later hoorde
hij die weer, nog steeds achter hen,
nog steeds op gelijke afstand.
De roep klonk echt hij had die
vogels de hele zomer ln het Grizzly-
gebergte gehoord maar het ver
baasde hem, dat de uil daar over de
rivier vloeg. terwijl hij toch m de
bossen zijn prooi vindt. Bn net kwam
hem nog vreemder voor, dat het dier
hun kano scheen te volgen.
Wantrouwig hield hij stil, tuurde
terug door de dichte mist en luisterde
gespannen. Hij zag en hoorde niets en
vervolgde eindelijk ziin weg.
Maar de volgende mijl hoorden zij
telkens weer die vreemde Kreetsteeds
stroomaf en steeds juist buiten hun ge
zichtskring. Het werkte op zijn zenu
wen en zijn overtuiging groeide, dat
de kreet van de lippen van een Indi
aan kwam. Men nad Joan en hem ge
zien en een kano volgde hen.
„Maar waarom achtervolgen zij ons
op deze manier?" fluisterde Joan.
„Waarom vallen zij ons niet aan?"
..Dat weet, Ik niet. kino en ik snap
ook niet. waarom zij op die manier
voortgaan met tekens geven."
Met wanhoop in het hart roeide i-ij
voort. Weer achtervolgde hen het on
geluk. Al de eerste nacht, nog geen
tien mijlen dichter bij de Sulteena
waterscheiding, waren zij ontdekt. Nu
was hun verblijfplaats alweer bekend
ot zou het althans weldra zijn. Het
bericht zou worden doorgegeven naar
het grote kamp aan de Splitsing, man
en macht zou uitrukken om hen in te
sluiten en dan zouden die spoorzoe
kers hun verblijfplaats opsporen.
„Wij moeten die kano op de een
of andere manier zien kwijt te raken,"
zei hij tegen Joan. „Als ik die kerels
maar kon neerslaan vóór zij het alarm
doorgeven—"
Stroomop beantwoordde een tweede
„nachtuil" het geroep stroomaf en de
betekenis van het herhaalde roepen
drong plotseling tot Alan door. Ver
der op langs de rivier bevond zien
nóg een vijandelijke post. De lui in de
achtervolgende kano nadden die an
dere post willen waarschuwen en nun
hulp inroepen, alvorens de strijd aan
te binden Nu nadden beide Kano's
contact met elkaar er voeren elkaar
tegemoet, om Joan en hem tussen
twee vuren te vangen
Door de mist oniwaarde hij aan zijn
rechterhand een lage donkere massa.
Het leek een soort eilandje te zijn. Hij
draalde bliksemsnel de kano en stoof
erheen.
De donkere massa bleek een vlakke
zandbank of liever modderbank, spaar
zaam met riet en wilgestruiken be
groeid. Hij joeg de Kano op het zand
en sprong eruit, om een beschut plokje
voor Joan te zoeken tegen dat het
vuurgevecht begon.
Op de rivier, waar hij plotseling
zijdelings was uitgeweken, hoorde hij
nu ineens een kreet, gevolgd door een
geweersalvo. Boemboem ging net, alsof
de mannen daarginds hun geweren
leegschoten zo ving ze de trekker kon
den overhalen.
Joan en nij zochten dekking ach
ter de kano, maar geen kogel kwam
hun kant uit.
Midden in het verwoede geknal
het duurde slechts erikele seconden
hoorde ze een korte, nare gil, daar
na de klagende kreet van een dode
lijk gewonde toen een mestiezenuit-
roep eindigend in een verstikt ge
rochel
De uitbarsting zweeg even ploiseling
als ze begonnen was Er viel een tll-
te— een stilte die slechts verstoord
werd door een man die kreunde et»
steeds maar jammerde:
„Oh-hh mlserlcorde bon Dieu
oh-nn-nn."
(Wordt veivojgd)
