GERRIT
dagelijks
DE HAAN (90) tippelt
4 kilometer
De Spookkano
Woningnood
grooisie kwaad
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
Op 14 Mei intocht van Karei de Grote
met zijn gevolg
Avifauna
IJzeren Gordijn omhoog voor
films uit buitenland
rADlo
DIT IS echter maar één episode
uit het actieve leven van deze
priester. Hij had al een groots werk
verricht sinds vele jaren. De jour
nalist Boris Simon, uit nieuwsgierig
heid op pad gegaan, om dat te ont
dekken, kon na kennisneming van
de feiten de pen niet meer slijpen
voor een „lekker" stukje. Hij werd
gegrepen en geïnspireerd door een
groots werk, dat hier was verricht.
Hij schreef een boek van een paar
honderd bladzijden, dat onder de ti
tel „De voddenrapers van Emmaus"
nu ook in Nederlandse vertaling bij
De Fontein te Utrecht verscheen.
DE SLAG was hiermee niet gewon
nen. Het werd nog een langdu
rige worsteling met bureaucratie en
egoïsme. Het werd ook een moeilijk
gevecht met steeds weer opduikend
geldgebrek. Abbé Pierre ging bede
len, hij trad op voor de hersengym
nastiek in de radio om een prijs te
veroveren. Het was allemaal maar
lapwerk. Toen kwam hij tot georga
niseerd nazoeken van de vuilnis
bakken, tot voddenraperij. Er wa
ren er onder zijn mannen, die er
Kronkelwegen
Ik geloof dat ik de honderd haal
Krasse man uit De Heen, onderwerp van gesprek
Vierdaagse
Studenten (en Nijmegengaan feestvieren
Lustra niet van
de lucht
HONDENTROUW
GARY COOPER
NAAR USSR
Luchtverkeer
e markt te
Oostburg,
Vish. De
30, Hulst.
547
n, gerook-
Scherp
Noordzee
548
VIERDE BLAD
MAART 1954
Abbé Pierre vocht tegen armoede en
reglementen
""piJDENS de hevige vorstperiode
van de afgelopen winter is de
naam van Abbé Pierre op veler lip
pen gekomen. Hij stond op de
voorpagina van alle Franse bladen.
Ook de sensatiepers zag er „grote
copie" in. Wat Abbé Pierre deed?
Hij opende de ogen voor een feit, dat
ieder kende en waaraan men toch
blind voorbij ging. Hij verkondigde
luid: „In de grote stad Parijs, be
kend als de Lichtstad, de stad van
vermaak, de zetel van grote poli
tiek, zullen straks honderden men
sen van koude sterven, als we geen
bizondere maatregelen treffen".
Hij doelde op de daklozen, de
clochards, die langs de Seinekaden
leven en slapen onder bruggen of in
de voorportalen van de Metro. Hij
doelde op al degenen, die door of
zonder schuld een leven van uiter
ste ellende leefden. Parijs is wak
ker geschud. Ook de overheid met
haar vele bureaucratische verdo
vingsmiddelen wreef zich de ogen
uit .De clochards kregen in die da
gen van bittere koude onderdak.
Het is een boek van armoede, mi
sère en morele verwording. Het laat
ons het woninggebrek zien als een
diep-insnijdend kwaad, waartegen
over de Overheid met haar precies-
uitgekiende maatregelen, haar voor
schriften en verordeningen al te
onaangedaan staat. Daarmee nu
bond een vurig priester de strijd
aan. Hij had eerst een soort volks
hogeschool en jeugdherberg opge
richt. Er werden cursussen, week
ends gegeven. Maar toen meldden
zich zwervers, daklozen, mislukke
lingen. Hij nam er één op, hij nam
er meer op, hij ging bouwen van bij
elkaar geraapt materiaal samen met
zijn mannen. Noodwoningen wer
den het, maar woningen. Natuurlijk
kwamen er moeilijkheden met de
autoriteiten. Abbé Pierre trok naar
gen Kabinets-chef, die hij goed ken
de, want hij was jarenlang Kamerlid
geweest. Het werd een langdurig
gesprek, besloten met de volgende
dialoog:
Laat ik je dit zeggen, aldus de
Abbé, je doet uitstekend.... de
helft van je werk.
Hoezo?
Ja, omdat je programma's voor
jaren maakt en laat uitvoeren, heb
je geen noodplan. De overlevenden
zullen misschien ooit wonen in je
huizen met verplichte liften. In af
wachting daarvan sterven er veel
in de open lucht en ik bied hun mijn
hutten aan
Je moet begrijpen, dat het ons
onmogelijk is uitzonderingen toe te
staan, zeker niet aan jou, die een
oud kamerlid bent, de minister loopt
kans, dat men hem erover inter-
pelleert
Stel je gerust, ik vraag je niet
om de wet te verkrachten, ik vraag
zelfs niet, dat de wet gewijzigd
wordt, maar dat, in sommige spoed
gevallen, de toepassing ervan wordt
uitgesteld, dat er soepel wordt op
getreden, dat afwijkingen zijn toe
gestaan met de mogelijkheid om ge
leidelijk aan weer volgens de wet
te leven.
Een experiment? Och, waarom
niet? Ik zal er de Minister over
spreken. Kom ons morgen een be
zoek brengen, maar wees voorzich
tig.
meer van wisten. Zo kon het bedrijf
goed „op poten" gezet worden. De
hoop overleefde alle aanvechtingen
van moedeloosheid. Het werk van
de stichting Emmaus bleef staan en
heel Frankrijk spreekt er nu over.
Mede dank zij het geestdriftige,
recht-op-de-man-af gaande boek,
dat Boris Simon erover schreef. Het
is een vurig pleidooi voor het daad
werkelijke Christendom, voor liefde,
vergevingsgezindheid, opruimen van
de sleur, aanpakken zonder dralen.
Het maakt ons dieper bewust van de
ontzettende tragedies, waartoe de
woningnood leidt. Het kweekt be
wondering voor die eenvoudige
sjouwer in de dienst des Heren,
Abbé Pierre. Frankrijk is Frankrijk
en Nederland is Nederland. Doch
veel van wat dit boek predikt-zon-
der-te-preken kunnen wij ons ook
aantrekken
JN DE DAGEN van Stalin was
Professor Lysenko een groot bio
loog. Hij had de door „kapitalisten"
ontdekte erfelijkheidswetten on
deugdelijk bevonden. Hij „bewees",
dat het de omstandigheden, alleen
de omstandigheden zijn, welke de
soort bepalen. Zo slaagde hij erin
aldus werd beweerd graan in
gerst te veranderen. Hij zou nog
allerlei andere wonderen verrichten
en de bourgeouisie-wetenschap was
met veel lengten geklopt. Thans
komt Kroesjef, nummer drie in de
huidige Sovjet-hiërarchie, vertellen,
dat die Lysenko niet veel meer dan
een kwakzalver is, dat hij door zijn
theorieën en experimenten de Sov
jet-voedselproductie ernstig heeft
geschaad. En ook van zijn naaste
medewerkers deugt niets.
Wat moet de Waarheid nu doen,
die deze Lysenko indertijd aan zijn
lezers ook heeft gepresenteerd als
het grootste genie van alle eeuwen?
Er was onder Stalin ook een groot
filosoof in de Sovjet-Unie: Georgi
Federovitsj Alexandrof. Hij kreeg
de Stalinprijs voor de „Historie van
de Westerse filosofie." Maar het lid
van het Politbureau Zhdanof riep
in 1947 meer dan 80 andere filoso
fen bij elkaar om vast te stellen, dat
dit boek ernstig dwaalde. Alexan
drof boog het hoofd en bekende zijn
zwichten voor de bourgeouis-filoso-
fie. Hij bleef in de vergetelheid, tot
hij nu opeens is uitgeroepen tot
toezichthouder op alles, wat er
maar aan kunst gepleegd wordt in
de Sovjet-Unie!
Wel wonderbaarlijk zijn de kron
kelwegen van het Sovjet-denken.
(Van onze speciale verslaggever)
T^LKE morgen worden de gordijnen voor de ramen van de woningen in De
Heen opgeslagen. Er zijn dan altijd enkele huismoeders bij elkaar op
visite die verbaasd staan over het feit, dat Gerrit den Haan. bijna 90 jaar,
zijn wandeling van 4 kilometers weer achter de rug heeft.
„Ik snap eenvoudig niet, dat hij dit elke dag weet vol te houden, zeg
gen de mensen en het is ook inderdaad wel kenmerkend, dat Gerrit vol
doende vitaal is om een dergelijke tippel (waartegen zeer veel jongelui ge
weldig opzien!) te maken.
beren te houden en het is me gelukt.
s~\ 7 c* t Ik heb moeten werken als een paard.
\JOK Tietser Men kreeg het vroeger bij de boeren
niet cadeau. Toen er nog geen trac-
Voor krasse Gerrit is het karwei t waren en niet veel andere machi-
maar een pculeschilletje.
„Ik heb altijd geprobeerd fit te blij
ven en ik zou denken, dat me dit aar
dig is gelukt. Ik woon sinds onheu
gelijke tijden in De Heen. Het is
er goed leven. Als jongen heb ik in
de polder geravot. Ik ben daarna
landarbeider geworden. Inmiddels ben
ik vader van negen kinderen. Dat is
geen kleinigheid. Ik heb me er ech
ter stipt aan gehouden om dagelijks
een wandeling te maken. Ik heb dal
niet alleen gedaan in de 25 jaar, dal
ik aan het rentenieren ben, ik deed
dat voor die tijd ook al. Ik heb mijn
rug letterlijk en figuurlijk recht pro-
Dit is dan de kranige Gerrit den Haan
Hü heeft zijn wandeling achter de rug
en ondanks zijn negentig jaren ver
langt hij er niet naar onmiddellijk
door te lopen en in een stoel weg te
vallen.
\es, moest natuurlijk alles met de
hand gebeuren. Dat stelde aan de ar
beiders veel grotere eisen dan tegen
woordig.
Ik heb zuinig geleefd en ik kon ja
ren geleden zelfs voor „mijn eigen"
gaan beginnen. Nu maak ik elke dag
dezelfde wandeling. Ik loop de dijken
af rondom het dorp. Dat is precies 4
km. Ik loop niet altijd, want als het
niet te hard waait trek ik er op de
fiets op uit. Ik rijd dan minstens acht
kilometer. Een trip naar Steenbergen
heeft voor mij absoluut niets te be
tekenen. Ik geloof dat ik de honderd
best zal halen."
Gerrit den Haan tippelde opgewekt
verder, brede gebaren makend tegen
de huismoeders, met wie hij graag 'n
praatje maakt.
Advertentie)
QP EEN vergadering van de Ne
derlandse Wandelsport heerste
grote geestdrift voor de eigen Vier
daagse in Apeldoorn. We zijn niet
genoeg ingewijd in de geheimen van
het conflict Apeldoorn-Nijmegen,
om te beoordelen, waar het grootste
gelijk schuilt. Maar zelfs als men
aanneemt, dat de Nederlandse Wan
delsportbond niet anders kan dan
hij doet, had men toch wel wat an
ders dan geestdrift verwacht voor
een afbraak van „Nijmegen", dat
tot ver buiten de grenzen de Neder
landse naam bekend maakte. Dan
had men gedacht te horen: Het
spijt ons, maar het kan niet anders.
Inmiddels: er worden weer pogin
gen tot arbitrage aangewend. Laten
we daarvan nu maar het beste ho
pen.
(Advertentie)
LIET NIJMEEGSE Studentencorps
„Carolus Magnus" gaat tussen 3 en
18 Mei zijn zesde lustrum met veel
luister vieren. Teneinde de burgerij
van Nijmegen zoveel mogelijk in de
feestelijkheden te betrekken, is de vie
ring opgebouwd rtnd de centrale fi
guur van Keizer Karei de Grote. Op
14 Mei zal die met zijn gevolg Nijme
gen binnentrekken en tijdens de fees
ten, waaraan hij hoopt deel te nemen,
zal hij waarschijnlijk in het Valkhof
residentie houden.
Een der hoogtepunten van de feest
viering wordt de gala-voorstelling van
het lustrumtoneel, op Zondag 16 Mei
in de Vereniging. Het Studenten-To
neel voert dan twee stukken van
Georg Büchner op.
Behalve een wetenschappelijke le
zingencyclus neemt onder de inleiden
de elementen het dansspel „Tuinfeest
in Schönbrunn" een belangrijke plaats
in. De klassieke dansgroep van het
N.S.C. voert op Woensdag 12 Mei dit
spel op tegen de achtergrond van het
Valkhof.
De sociëteit Roland en 't Sodalicium
Classicum vieren in Mei hun 5e lustrum
en de Wijncommissie van het Corps
gaat zijn eerste lustrum herdenken.
Bij die gelegenheid houdt Anton van
Duinkerken een tafelrede over „de
Tafelrede."
■^7ANDELAARS hebben in Derbyshi
re (Groot-Brittannië) bij toeval
een hond ontdekt, die vijftien weken
de wacht heeft gehouden bij het lijk
van zijn baas, een 86-jarige schaapher
der. Deze man was gestorven, toen
hij met zijn kudde in het veld was.
De hond is, hoewel sterk verzwakt,
nog goed gezond.
Tijdens de lustrumdagen wordt in
een lokaal in de stad een wijnhuis in
gericht. Charles Eyck heeft een specia
le lustrumprent ontworpen.
(Advertentie)
het unieke vogelpark
te Alphen a/d Rijn heropent
10 April 1954
Alle inlichtingenStichting Vogelpark AVIFAUNA
Alphen aan de Rijn - Telefoon- K 1720-3300
DEN Sovjet-Russische filmproducent
heeft verklaard, dat de Sovjet-
Unie bereid is samen met andere lan
den, de V.S. inbegrepen, films te ma
ken en „grote aantallen" films te im
porteren.
De Sovjet-Unie zal echter geen oor
logsfilms nemen of films, die aan ge
welddadigheid een ruime plaats ge
ven. De toeschouwers in de Sovjet-
Unie houden niet van dergelijke rol
prenten.
Verklaard werdt dat er een grote
verandering in de Russische filmpoli-
tiek was opgetreden, sedert ontvreden
toeschouwers duizenden brieven had
den geschreven en talrijke artikelen
in de pers hadden gepubliceerd. Het
accent wordt thans op menselijke pro
blemen gelegd, in het bijzonder op de
liefde.
De filmproducent Alexandrof zei,
dat zijn volgende film „Pelgrimstocht"
zal verhalen van vijf buitenlanders,
die zonder belemmering in de Sovjet-
Unie rondreizen. De rollen van de rei
zigers. waaronder een Franse geestelij
ke, zullen worden vertolkt door ac
teurs uit de betrokken landen, Gary
Cooper zou de Amerikaan zijn, „indien
hij hiertoe bereid is", aldus Alexan
drof.
WOENSDAG 31 MAART 1954
HILVERSUM I. 402 M. VARA: 7.00
Nws. 7.13 Gram. 8.00 Nws. 8.18 Gram.
8.50 V. d. huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram.
(Om 9.30 Waterst.) VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 V. d. vrouw. 11.00
RVU: „Denemarken na de oorlog'' door
Mevr. T. Kirchheiner-Galatius Jensen.
11.30 Gram. 12.00 Orgelspel. 12.30 Land
en tuinb. meded. 12.33 V. h. platteland.
12.38 Lichte muz. 13.00 Nws. 13.15 Ten
toonstellingsagenda. 13.18 Lichte muz.
13.45 „De weg omhoog", caus. 14.00 V. d.
kind. 16.00 V. d. zieken. 16.30 Jeugdconc.
17.15 Dansmuz. 17.50 Regeringsuitz.:
Bij een maaltijd buitenshuis hoort WIJN
Wat drinkt U, als U 's avonds
in een café uitrust van de da
gelijkse beslommeringen?
Wijn is gezond en gezellig en
tegenwoordig kunt U in zeer
vele restaurants in Nederland,
evenals in 't buitenland, Franse
wijn in karaf krijgen. Er* zijn
karafjes van l/4 Liter, waar
uit meer dan 2 glazen wijn
geschonken kunnen worden.
Bestel wijn in karaf!
CD
Rijksdelen Overzee: „Aruba's geschiede
nis" door Hendrik de Wit. 18.00 Nws. en
comm. 18.20 Act. 18.30 RVU: „Een afwij
king, waarop een wereldstelsel strandde"
door Dr H. Groot. 19.00 V. d. kind. 19.10
„Het woord der Kerken met betrekking
tot het staatkundige en maatschappelijke
leven", caus. 19.25 VARA-Varia. VPRO:
19.30 V. d. jeugd. VARA: 20.00 Nws. 20.05
Pol. comm. 20.15 „Der Bettelstudent",
operette. 21.15 ,,De politieke tinnegieter",
hoorspel. 22.35 „Naar een beter spelpeil
in Nederland", caus. 22.45 „De geschie
denis van de Noordzee", caus. 23.00 Nws.
23.15 Soc. nws. in Esperanto. 23.20-24.00
Uitlopers v. d. Parnassus.
HILVERSUM II, 298 M. NCRV: 7.00
Nws. 7.10 Gram. 7,15 Gym. 7.30 Gram.
7.45 Een woord voor de dag. 8.00 Nws. en
weerber. 8.15 Gram. 8.30 Tot Uw dienst.
8.35 Gram. 9.00 V. d. zieken. 9.30 V. d.
vrouw. 9.35 Gram .10.15 Idem. 10.30 Mor
gendienst. 11.00 Gram. 11.15 „Het leven
van Edward Grieg", hoorsp. 12.05 Zang
en piano. 12.30 Land- en tuinb. medea.
12.33 Gram. 12.59 Klokgelui. 13.00 Nws.
13.15 Met PIT op pad. 13.20 Gevar. muz.
13.43 Gram. 14.00 Viool, fluit en clave-
cimbel. 14.40 Gram. 15.00 Jeugdconc. 15.45
Gram. 16.00 V. d. jeugd. 17.30 Orgelsp.
18.00 Mil. caus. 18.10 Gram. 18.15 Zigeu
nerkwintet. 18.30 Spectrum v. h. Chris
telijk Organisatie- en Verenigingsleven.
18.45 Geestelijke liederen. 19.00 Nws. en
weerber. 19.10 Boekbespr. 19.25 Gram.
19.30 Buitenl. overz. 19.50 Gram. 20.00
Radiokrant. 20.20 Radio Philh. ork. cn
solist. 21.20 Lij denso verdenking. 21.50
Gram. 22.00 „Operatie vier maal Egypte",
caus. 22.15 Vocaal ens. 22.40 Gram. 22.45
£)E PARIJSE luchthaven
heeft de statistieken ge
publiceerd voor 't jaar 1953
van de grote luchthavens in
West-Europa. Uit deze statis
tieken blijkt, dat Parijs, wat
het vrachtvervoer betreft, de
eerste plaats inneemt en voor
het personenverkeer de tweede
plaats na Londen. In 1953 pas
seerden het Londense vlieg
veld 1.949.600 en het Parijse
vliegveld 1.443.243 passagiers.
Wanneer het passagiersver-
keer van de luchthaven Parijs
op 1 gesteld wordt, bedraagt
dat van Londen 1.35, van Ro
me 0.56, van Kopenhagen 0.42,
van Amsterdam 0.39, voor
Frankfort 0.36 en voor Zurich
0.34. De Belgische luchtvaart
maatschappij Sabena heeft be
kend gemaakt, dat zij verle
den jaar 98.15 7 passagiers
meer heeft vervoerd dan in
1952, toen er 227.028 passa
giers door haar werden ver
voerd. Het passagiersvervoer
nam met 35 procent toe.
Pijp
RELDEN zal Toon nog een pijpje
van onze tabak mogen stoppen.
Zeer zelden. In het dagelijks ge
bruik stoomt deze heer uit een klein
pijpje en dus konden wij wel eens
presenteren. Maar toen kwam een
superpijp te voorschijn, die geheel
en al werd gevuld. Én flink werd
aangeduwd. Toon had nauwelijks
aan één pakje tabak genoeg.
Aanbod
UEN HEER, die een borreltje te
veel op had, hield een andere
mijnheer aan en stelde deze voor de
Grote Kerk te Breda te kopen. Hij
vroeg er 25 gulden voor. De andere
heer was ook niet erg lekker, want
hij betaalde contant.
Net jes
Laten we het allemaal kort
houden vandaag. Zoals de
inbreker, die in een fabriek te
Indianapolis een briefje ach
ter liet, waarin hij zijn gedrag
enigszins rechtvaardigde. „Ik
steel niet om de centen, maar
voor tijdverdrijf", stond daar
in.
Foto
A LLE foto's voortaan goed bewa
ren. Mevrouw Delia May McKeon
uit Pittsburg heeft er een erfenis
aan te danken van 479.730 dollar.
De foto. een vergeeld plaatje uit
haar prilste jeugdjaren, was name
lijk voldoende bewijs voor de rech
ter om aan te nemen, dat Mevrouw
een nicht was van mevrouw Weller.
Dat was de dame van de centen. Er
is twee jaar lang naar de erfgena
men gezocht, waarbij de advocaten
slechts de beschikking hadden over
één foto van mevrouw Delia, die de
overledene op haar beurt weer bezat.
De beide foto's leken sprekend vond
de rechter. Vandaar.
Spannend
JN CAMBODJA weet men, hoe
men films snannend moet hou
den. Tijdens een bioscoopvoorstel
ling werd daar ten minste een
projectiel naar binnen geworpen,
dat vier mensen doodde en velen
verwondde. Toch snapt men niet
goed, wal dat projectiel nu eigen
lijk met de zaak heeft te maken,
want het was helemaal geen oor
logsfilm.
Opruiming
■"TE HILLSBORO in het goede Mis
souri hebben enkele dieven op
ruiming gehouden in de safe van de
sheriff. In een ogenblik van zijn af
wezigheid drongen de mannen bin
nen en haalden uit de brandkast alle
documenten weg, die betrekking had
den op hun vroegere misdaden.
Kras
Jn Polen weet men ook van
aanpakken. Daar liep uit
een oudliedengesticht te Mia-
sotw Stay een 'vrouwtje weg,
omdat ze, volgens eigen zeg
gen, te jong was voor al die
oudjes. „Ik voel me jong ge
noeg om mijn eigen boontjes
te kunnen doppen", zei ge.
Dat is allemaal nogal kras,
want zij is 134 jaar oud. Ze
heeft geen trouwplannen.
„Die jongens van onder de
100 zijn mij te kinderachtig",
verklaart ze.
Horloge
£)E LINKSHANDIGEN kunnen ook
weer gerust zijn, schrijft een En
gelse firma trots. Zij heeft een pols
horloge voor linkshandige mensen
gefabriceerd. Het knopje voor op
winden en gelijkzetten staat bij de
negen in plaats van bij de drie en
dat schijnt een heel verschil te ma
ken.
Bedrag
LIET VORIG JAAR legden de En
gelsen ongeveer 700 millioen gul
den in op de voetbalpools in de
hoop wat te winnen. Een tamelijk
ijdele hoop. Een derde deel gaat
naar de belasting. En dan is er het
mooie al af. Bovendien moeten ook
de organisatoren goed worden be
taald.
.U
„Hier altijd goed opletten. Bobbie. Deze deur gaat aan
beide kanten open!"
Avondoverdenking. 23.00 Nws. en SOS-
ber. 23.15-24.00 Gram.
BRUSSEL, 324 M. 12.00 Operettemuz.
12.30 Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws.
13.15 Gram. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram.
16.00 Ork. conc. 17.00 Nws. 17.10 Ork cone.
17.30 Gram. 17.50 Boekbespr. 18.00 Ka-
mermuz. 18.30 V. d. sold. 19.00 Nws. 19.40
Volkszang. 20.00 „De laatste ronde",
hoorsp. 21.50 Gram. 22.00 Nws. 22.15 en
22.45 Gram. 22.55-23.00 Nws.
BRUSSEL, 484 M. 12.00 Gram. 13.00
Nws. 13.15, 14.00 en 15.00 Gram. 16.05
Lichte muz. 17.00 Nws. 17.15 Gram. 17.30
Zang en piano. 17.55 Gram. 17.15 en 19.28
Idem. 19.30 Nws. 20.00 Symph. ork., ko
ren. 21.35 Muz. uit de Kongo. 22.00 Nws.
22.15 Lichte muz. 22.55 Nws.
door
William Byron Mowery
(21)
In zijn jeugd had hij wel vaak met
de boog geschoten, omdat geweerpa
tronen enige stuivers per stuk kost
ten. Vergeleken bij die lange Cree-
bogen, leek dit ding hem niet veel
bizonders. Hij vermoedde, dat het
niet heel krachtig of accuraat zou
schieten, maar meende er op korte
afstand wel een ree mee te kunnen
neerleggen.
Hij trok het bos in, stelde zich langs
een wildspoor op en wachtte. Een eind
verder het bos in klonk een geweldig
lawaai, zand en stenen vlogen in het
rond en men hoorde een groot dier
snuiven. „Een grizzly, die een mol uit
graaft", dacht Alan; hij dacht dat het
dezelfde beer moest zijn, welke hij die
morgen ontmoet had. Geen andere zou
zich binnen het jachtgebied van die
reus wagen.
Eindelijk kwam een ontstelde ree
bok uit die richting de helling af ren
nen, sprong sierlijk op het wildpad en
bleef rondkijkend staan. Alan hief de
boog op, trok de korte pijl terug en
liet los De suizende schacht trof precies
de plek waarop hij gemikt had, even
achter de schouder. De bok steigerde,
sloeg met de voorpoten en stortte toen
dood neer. Verbaasd over de dodelijke
zekerheid van de boog ging Alan op
de reebok toe, om zijn pijl terug te
halen, doch hij zag hem niet. Ver
wachtend dat die misschien aan de
andere zijde was blijven steken, draai
de hij de bok om. Geen pijl doch hij
zag in het lichaam van het dier een
gaatje en besefte met verbazing, dat de
gepolijste schacht dwars door de bok
was heengegaan, even glad als een
stalen kogel Na enig zoeken vond hij
de pijl, dertig voet verder in een ber
keboom diep in het harde hout ge
drongen. Een goed wapen, die boog
dacht hij grimmig terwijl hij de bok
begon te villen. Een zwijgend wapen
op de duistere draagplaaten, krachtiger
dan enig geweer voor nachtelijk ge
bruik was dit geschenk van de zacht
moedige Luke. Zij zouden het maar
al te nodig hebben, Joan en hij, bij
hun laatste, beslissende kamp om de
vrijheid.
Die avond zaten zij voor de grot,
zagen de maan opgaan en luisterden
naar de stem van de wilderni De wind
geurde naai hout en beneden hen zong
ed kreek. De honderden beekjes die in
watervallen langs de helling omlaag-
stortten, lieten de zilveren stem van
stromend water horen.
De wrede mensen-jacht leek een
verre droom. Zij voelden zich alleen
op de wereld. Het was een ogenblik
van rust en vrede, dat zoals zij bei
den voelden nimmer zou terug
komen. Zij hadden het gewonnen,
door gevaren, inspanning en de dood
van een trouwe vriend en als het
voorbij was, zou de draaikolk hen
weer meesleuren.
HOOFDSTSUK VIII.
Hun berenholwoning beviel hun zo
goed dat zii er bleven hangen, hoewel
oorspronkelijk hun plan was. slechts
één dag te blijven. Zij aten overvloe
dig. stookten flinke vuren, zaten over
dag urenlang voor de grot te praten
en hielden des nachts om beurten de
wacht tegen naderend onraad.
Tegenover zichzelf verontschuldig
den zij dit talmen door te zeggen, dat
zij rust nodig hadden om al hun krach
ten te verzamelen voor hun tocht. Dat
was ook wel zo, maar de kostbare
tijd verging. Op de vierde ochtend
viel er wat sneeuw en dat joeg hun
schrik aan. Hoewel de sneeuw tegen
de middag wegges'mi'ten was. braken
zij die avond hun kamp op en ver-
trokken.
Het was hard, deze veilige haven te
verlaten om zich in koele bloede weer
op de stroom te wagen. Bij het af
scheid van de grot kreeg Joan tranen
in de ogen.
Zij zakten de kreek af tot aan de
Lynette en volgden de Lynette naar
de Splitsing. Zij hielden het midden
van de rivier en namen de uiterste
voorzichtigheid in acht, in de over
tuiging, dat, als zij ervoor konden zor
gen deze en de volgende nacht onopge
merkt te blijven, hun kansen vrij gun
stig stonden. Vijf dagen hadden zij
zich nu schuil gehouden: de achter
volgers hadden zich vermoedelijk ver
spreid en de vijand zou niet weten,
waar ze zich bevonden.
Hun plan was brutaal de Sulteena
op te varen naar de Sulteena Pas. de
énige andere toegangspoort tot de
Panhande. De waterscheiding bevond
zich honderdzestig mijlen noordwes
telijk en de pas was vermoedelijk al
dichtgesneeuwd en streng bewaakt,
maar het was de enige mogelijkheid
en met een beetje geluk hoopten zij
te sagen. De Sulteena, breed en ge
woonlijk in nevels gesluierd, had de
eerste honderdveertig mijl geen draag
plaatsen en misschien zou het weer
hun donkere en regenachtige nachten
-rhenken.
Als zij de pao bereikten en die ver
sperd vonden, zouden zij zich daar
verschuilen en een sneeuwstorm af
wachten. In deze tijd kon elk ogen
blik een storm uit het Yokongebied
komen aangieren en in de blindzie-
dende woede van een berg-sneeuwstorm
die Alan's voetsporen terstond zou
uitwissen, kon hij door de pas glip
pen naar de bergen aan de andere
zijde; dan was hij nog maar negentig
mijlen van de grens van Alaska ver
wijderd.
Het was middernacht, tren zij de
Splitsing cereikten. Zij h elden nalt
onder een toom aan 'ie waterzij ie
keken naar de oever tussen de Teluwa-
ceet ij de Sulteena en zagen in het
hout verscheidene kampvuren.
„Vreemd," merkte Alan op. ..de
meeste van die bloedhonden schijnen
weer aan de Splitsing gekampeerd.
Norman schijnt op de een of andere
wijze ontdekt te hebben, dat we de
Teluwaceet hadden verlaten."
'Zij ontwaarden op het door de maan
verlichte water een patrouilerende ka
no en nóg een en weer een andere.
De Splitsing scheen gevuld met lange
dreigende schaduwen, die de drie ri
viermonden bewaakten; ginds om de
grote vuren bewoog zich minstens een
dozijn mannen
„Alan. de aard van de achtervol
ging heeft zich gewijzigd, terwijl wij
weg waren", fluisterde Joan; „er
schijnt iets gebeurd te zijn."
„Je neemt mij de woorden uit de
mond. meisje. Het is er nog erger op
geworden. Al die mannen en boten
bevallen me niets Er is iets aan de
hand. en we moeten te weten, komen
wat."
„Wat zou je ervan zeggen, als we
ons hier verstopten en morgen de
Splitsing eens verspreidden? We kunnen
vannacht toch niet veel verder trek
ken."
„Dat is een reuze idee! Uit het ko
men en gaan van die lui kunnen we
dan onze gevolgtrekkingen maken."
Zij landden, oeklommen de steen
achtige. beboste helling, vonden een
geschikte rotspartij, verborgen hun
berkenbastkano en maakten het zich
tussen de bemoste stenen gemakkelijk
Behalve dat zij eigenlijk wat al te
dicht bij het kamp .waren, was hun
schuilhoek ideaal. Als het licht werd,
zouden zij neerzien op die strategische
Splitsing geen driehonderd meter
weg.
„Ga jij wat slapen, kameraad.ried
Alan. de slaapzak ontrollend en hij
vouwde een deken op om als hoofd
kussen te dienen. „Ik houd wel de
wacht tot morgenvroeg; ik heb al voor
een week vooruitaeslapen."
Joan kroop in de slaapzak, maar zij
kon de slaap niet vatten. Alan was op
een rotsblok geklauterd en zat vandaar
over de rivier te kijken Zijn gestmfe
tekende zich tegen de hemel af. Joan
kon niet begrijpen, dat de „Zwerven
de Rots." die zij aan de universiteit
zo onpersoonlijk en op een afstand be
wonderd had, nu haar metgezel was op
de vlucht, terwijl de hele wereld hen
achterna zat.
Hoe argeloos was hij. dacht zij. Hoe
weinig verwaand. Zijn verbeelding
reikte niet verder, dan dat zij hem
„wel aardig" kon vinden! Het viel haar
moeilijk genoeg, zo onverschillig te
doen terwijl hij zo goed voor haar
was, maar zij deed het opzettelijk, in
het. oewustijn dat dit de beste hou
ding was Hun wegen liepen uiteen.
Zij moest naar Lac L'Outre terug
keren en hij trok naar het Niemands
land der vogelvrijen. Deze achteloze
kameraadschap, hoewel niet geheel
oprecht, was beter dan een toegeven
aan dieper gevoelens en een vruchte
loos verzet tegen het onafwendbare...
Toen de morgen aanbraak en zij
door de waternevels naar het vaste
land tuurden viel hun eerste blik op
een watervliegtuig, dat in de ondiep
ten gemeerd lag Hun achtervolgers
beschikten over een vliegtuig.
(Wordt vervolgd).
