Verovering van de brug bij Remagen:
keerpunt in de 2e wereldoorlog
„Steefc de Rijn over met droge voeten
Alleen Dirk van
den Brink verdient
aan de Teyler-millioenen
Vroom Oreesmann
Hitiers wraak was vreselijk
Duitsers boden
hun
hulp
aan
FANTASIE
EN REALITEIT
SPECIAAL VOOR DE
VASTEN
Duits uitstel bezorgde Amerikanen een succes
Historisch is het leuk
De Prins sneller dan geluid
Zuivering Liberale
Partij in Korea
Publieke Tribune
4
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 16 MAART 1954
4
T TITLER schuimbekte van woede en
-*■ krijste een uur lang niets anders dan
„Sabotage, sabotage Eisenhower kon
- toen hij het telefonische bericht in Reims
doorkreeg - zijn oren niet geloven en be
zwoer lachend, dat de oorlog in het Westen
zes maanden korter ging duren. Zijn staf
chef, Generaal Bedell Smith, herhaalde
voortdurend met een peinzend gezicht
„Die brug is haar gewicht in goud waard
Oorzaak van al deze opwinding en vreugde
was de simpele stalen Ludendorf-Brücke,
die tussen Erpel en Remagen de beide Rijn
oevers verbond, In de laatste weken van
de Eerste Wereldoorlog was de brug nog
juist gereed gekomen om de spoorwegaan-
voer van munitie uit het reeds zieltogende
Duitsland naar de ineenstortende fronten
te Vergemakkelijken. Zeven en twintig jaar
lang bleef het gevaarte een bescheiden be
staan leiden als onbelangrijke spoorweg-
brug-in-vredestijd. In de laatste weken van
de Tweede Wereldoorlog rees deze Rijn
brug echter weer in het nieuws. De Brug bij
Remagen zal bekend blijven als een van de
belangrijkste keerpunten in de afloop van
de Laatste Wereldkrijg.
„Vandaag of morgen
schatrijk
Geen versnippering
ADVERTENTIEN
EEN VERPLEEGSTER
ENKELE LEERLING-
VERPLEEGSTERS
1.50
98
68
55
55
53
ZONDAG 7 Maart was het pre
cies negen jaar geleden, dat
deze hernieuwde bekendheid
startte. Het volledig relaas van
't ongelooflijk avontuur, dat
zich rond de Rijnbrug van Re
magen afspeelde, blijkt één
grote aaneenschakeling van
sterke verhalen. De Duitse
auteur, Michael Soltikov, heeft
eens beweerd dat de brug bij
Remagen niet in de lucht ge
vlogen is, om de Amerikanen
in staat te stellen de opmars
van de Russen naar Berlijn
tegen te houden. Of dit gerucht
waarheid bevat? Wij weten het
niet; vast staat wel dat er in de
officiële versie van het histo
rische incident enkele duistere
plaatsen zijn blijven bestaan.
In de duistere ochtend van de 7e
Maart 1945 werden in de Rijndorpen
in de buurt van Erpel het stadje
dat aan de rechteroever tegenover Re
magen tussen blauwgroene wijnbergen
geborgen ligt de leden van de
Volkssturm opgeroepen om de bezet
ting van de Ludendorf Brücke te gaan
versterken. Van de zes honderd man
gaven slechts een goede honderd aan
de oproep gehoor. In burgerkleren met
een armband om de jasmouw presen
teerden deze veteranen en Hitlerjon-
gens zich met hun aftandse geweren.
Sommigen hadden een koppelriem om
de buik, waarvan het slot uit de oor
log van 1918 dateerde. De dienstdoende
Truppenkommandant schrok zo van de
droevige aanblik van deze reserves,
dat hij de hele troep weer naar de
haardsteden terugzond.
Met dergelijke „strijdkrachten" was
niets te beginnen. Hoe nodig de bezet
ting van de brug ook aflossing nodig
had: de mannen hadden met het oog
op de naderende Amerikaanse ver
kenningsdetachementen, die tot in het
stadje Remagen hun voelhorens had
den uitgestoken, in de laatste 24 uur
geen oog meer toegedaan
VLUCHT.
T"\e situatie werd voor de verdedigers
nog kritieker, toen het bericht de
ronde deed, dat de Flak-artilleristen
van de Luftwaffe-batterijen 's nachts
hun kanonnen op de linkeroever in de
steek hadden gelaten en over de brug
naar de rechteroever waren terugge
trokken.
Generaal Piekert, die het commando
over de luchtvaarttroepen in de sector
voerde, was door het gerucht van deze
paniekachtige vlucht zó gedemorali
seerd, dat hij vergat een hergroepe
ring van de nog aanwezige troepen in
het bruggenhoofd Remagen te bevelen.
Een ander staaltje van de verwar
ring in de bevelvoering speelde zich
reeds enige dagen af rond een batterij
Nevelwerpers onder commando van
Luitenant Peters. De kostbare batterij
met haar uitgebreide munitiedepot be
vond zich op de Vikoriaberg bij Re
magen. Luitenant Peters had reeds
contact gezocht met zijn superieuren
over wat hem te doen stond, toen hij
over 't hoofd van z'n onmiddellijke
chefs heen 'n radiobevel kreeg van 't
Opperbevel van het Luchtwapen, om
met wapens en munitie op de rechter
oever terug te trekken. Peters kon
echter niet de beschikking krijgen
over transportgelegenheid en besloot
ten einde raad zijn toevlucht te ne
men tot het vorderen van ossenspan-
nen bij de boerenbevolking.
RUZIE
!VTen begon de Nevelwerpers reeds
te demonteren, maar toen bleek,
dat de nadering der Amerikaanse
pantservoorhoede, evacuatie onmoge
lijk maakte.
Peters nam het besluit de bat
terij in de lucht te laten vlie
gen. Maar waarmee? De pio
niers hadden geen springstof
meer. Zij wachtten al drie we
ken op drie honderd kilo Dono-
rit. Ket was er nog steeds niet
en als het komt zou men de
hele voorraad broodnodig heb
ben om de brug zelf in de lucht
te laten springen. Er ontbrand
de op de rand van de Duitse
capitulatie nog een ruzie tus
sen Peters (die zich op een or
der van het Luftwaffe-Opper-
bevel beriep) en de pioniers
commandant (die zwoer bij
het Opperbevel van 't -,HEER")
Intussen is het licht geworden. En
is de uiterste voorhoede van de Ne
gende Pantser Divisie onder comman
do van Eén Ster-Generaal William
Hoge door het kronkelende dal van de
Ahr zoetjes op mars naar Remagen.
De Drie Musketiers, zoals zij in het
vervolg in het hele Amerikaanse leger
zullen heten, zijn van de partij: luite
nant Hugh Mott, sergeant John Rey
nolds en sergeant Eugene Dorland.
Na dit beroemd geworden drietal
dienen onimiddellijk namen genoemd
te worden van de luitenants Carl Tim
mermans en Emmelt Burrows, plus
majoor Murray Devers. De Drie Mus
ketiers hadden zich reeds tijdens de
opmars dwars door West-Europa op
enkele plaatsen onderscheiden bij het
verrichten van dolle staaltjes om be
langrijke rivierovergangen onbescha
digd in Amerikaanse hand te doen
vallen. Weliswaar waren het tot dusver
geen al te grote bruggen geweest,
maar zij hadden er een massa erva
ring bij opgedaan.
De Negende Pantserdivisie was in
opperbeste stemming. Het Ameri
kaanse Opperbevel had oorspronke
lijk gerekend met vorst en koude,
waardoor de opmarswegen naar de
uitgangsstelling voor het definitieve
offensief over de Rijn naar de
USA-bevelhebbers dachten- bevro
ren en dus goed berijdbaar zouden
zijn. In tegenstelling met deze vermoe
dens waren alle wegen zacht als boter
en onder het dreunen der divisies tot
modder gedraaid. Aan de troepen was
daarom na het bereiken van de Rijn
twee weken rust toegezegd. In dat
vooruitzicht was de rit door het zo
goed als onverdedigde Ahr-dal een
plezierreis!
DE ACTIE.
9.00 uur. Brugbezettingscomman-
dant Bratge bemerkt dat zijn radiover
binding met de sectorencommandant-
generaal Bodsch in Koblenz is, twee
dagen te voren plotseling vervangen
door generaal Bothmer, wiens com
mandopost zich in de buurt van Bonn
bevinden moet verbroken is. Bratge
wordt radeloos, hij heeft ieder over
zicht over de komende operaties ver
loren.
10.00 uur. De eerste zwarte pad
denstoelenwolken der granaatexplosies
stijgen achter het stadje Remagen om
hoog.
Ontploffingen uit de richting Sinzig
klinken steeds dichterbij. Soms ziet
men zelfs het oplichten van de mon
dingsvuren der schietende tanks. Dan
dondert een geweldige ontploffing
waarvan alles schijnt te trillen. Er
stijgt een roetzwarte rookwolk op de
Viktoriaberg naar de grauwe hemel.
Zelfs de meest geharde veteranen be
kennen nog nimmer zulk een knal te
hebben gehoord. Tweede luit. Schro
der van de Fönnevelwerfcrbatterü
heeft met één slag ruim duizend ra
ketten in de lucht laten vliegen, toen
bleek dat de ossenspannen niets kon
den redden. Van de brugbezettings-
troepen maakt zich een panische strik
meester. Verschillende werpen hun
wapens weg en rennen op de rechter
oever naar de tunnel op enige afstand
van de brug.
Op datzelfde ogenblik exploderen de
eeste Amerikaanse tankgranaten op
de Duitse verdedigingstellingen aan de
rechter-Rijnoever. Het vuur wordt
niet beantwoord door de voor een deel
naar hun schuttergaten teruggekeerde
infanteristen.
ONVERWACHTE
GEBEURTENIS.
11.00 uur. Er doet zich een on
verwachte gebeurtenis voor: de pio
niers ontvangen driehonderd kilo
springstof. Het is dynamiet van min
dere kwaliteit, zoals men gebruikt in
de kolenmijnen, maar het is beter dan
niets! Onder het tamelijk zuiver lig
gend vuur der Amerikaanse tanks on
dernemen de pioniers een dappere po
ging om de dynamietvoorraad te ver
delen over de reeds op verschillende
plaatsen onder de brug aangebrachte
depots.
Met levensgevaar voorzien zij alle
zestig kistjes van hun lading. Zeshon
derd kilo ware beter geweest, maar
men hoopt ook met de driehonderd
beschikbare kilogrammen de brug vol
gens de berekeningen van haar pijlers
te kunnen lichten en in de Rijn te
kunnen laten ploffen.
Als laatste voorziening wordt de
electrische ontsteking uitgerold en
aangesloten. De vijand kan komen!
11,15 uur. Bij brugcommandant
kapitein Bratge, die zijn commando
post op honderd meter van de Ooste
lijke bruggetorens heeft betrokken,
meldt zich een majoor Scheller, tot
voor enkele uren eerste generale staf
officier van 't 17e Legerkorps en deelt
Bratge mede, dat hij, Scheller, door
veldmaarschalk Model persoonlijk tot
nieuwe brugcommandant is benoemd.
Scheller wordt door Bratge en diens
staf met wantrouwen ontvangen. Nie
mand kent hem. Er is van hogerhand
geen enkele mededeling binnengeko
men over de nieuwe commandant.
Scheller zegt, dat hij en Bratge samen
moeten opbellen naar de veldmaar
schalk, Model zal Bratge dan bevesti
gen dat Scheller hem moet opvolgen.
Alle telefoonverbindingen zijn echter
verbroken en dus legt Bratge zich bij
de situatie neer en verklaart aan
Scheller de toestand van het ogenblik:
geen anti-tankwapens, te weinig in
fanterie, te weinig van alles., volgens
Bratge bleef er geen andere mogelijk
heid dan de brug de lucht in te laten
vliegen, nu de dynamietlading ge
plaatst is.
Tot ieders verbazing verklaart
Scheller, dat hij beslist tegen
stander is van een onmiddel
lijke dynamitering. Hij legt de
verraste Bratge uit, dat volgens
de laatste inlichtingen de Ame
rikanen op de linker-Rijnoever
naar het Noorden zullen trach
ten door te stoten in de rich
ting van Keulen en dat het dus
nuttig kan zijn de brug intact
te laten om een eventuele te
genstoot in de flank van de ge
allieerde legers uit te voeren.
Scheller besluit het dispuut
met: „Als ik de brug één secon
de te vroeg laat springen, kom
ik voor de Krijgsraad".
De commandant van de pioniers,
kapitein Friesenhahn^ komt de com
mandopost binnen en vraagt Schel
ler hem in Godsnaam opdracht te
geven de brug in de luoht te laten
vliegen. Maar Scheller weigert.
Hij weigert nog steeds als verschil
lende officieren blijven aandringen.
Intussen schieten Amerikanse mitrail
leurs en anti-tankkanonnen van uit
het reeds bezette Remagen een sper
vuur op de rechter-oprit van de brug.
Het wordt 14.00 uur en nog steeds
zegt Scheller: „Ik zie de noodzaak
van een dynami tering nog steeds niet
in.".
CALL ME MAC.
■Vf/elke geheimzinnige machten zijn
hier in het spel?
14.15 uur. Uit eefi. kelder van een
gebombardeerd huis in Remagen duikt
een man in burgerkleren op en roept
twee Amerikaanse soldaten aan, die
hem (van schrik) bijna doodschieten.
In voortreffelijk Engels, zegt de man,
dat hij onmiddellijk naar de Ameri
kaanse commandant Hoge gebracht wil
worden. De beide Yanks zijn zicht
baar onder de indruk van het Engels
van de vreemde burger en van het
feit, dat hij blijkbaar de naam van
hun generaal kent. Op dat ogenblik
duikt uit dezelfde kelder een tweede
figuur in nette burgergleren op en
bevestigt, dat zij beiden generaal Hoge
dringend moeten spreken De G. I.'s
fouilleren de beide burgers en laten
hen met de armen boven het hoofd
voor zich uit marcheren naar een
groep luid-lachende soldaten. Daar
lijkt men korte metten met de beide
civillisten te gaan maken. Zij worden
tegen een muur gezet en enkele sol
daten heffen reeds de machinepistolen.
Een van hen heeft een filmster op
jyjEN BEGRIJPT na de eerste woorden van Dirk van den Brink daar in het
rustige dorpje Elshout in de Langstraat, dat men niet te doen heeft met
iemand, die 's nachts niet slapen kan vanwege die fantastische erfeniskwes
tie rond Pieter Teyler. Al weet hjj dan bijna zeker, dat deze merkwaardige
Pieter Teyler een heel verre oom van hem is.
„Ik ben ervan overtuigd, dat iedere poging om de Teyler-millioenen te pak
ken te krijgen nutteloos is. Dat zeg ik uitdrukkelijk, omdat ik bij mijn fami
lieleden volstrekt geen illusies wil gaan wekken door over deze vreemde his
torie wat te gaan vertellen. Ik geloof, dat ik in de hele familie de enige ben,
die tot dusver iets aan de Teyler-millioenen heb verdiend. Door erover te
schr(jven en daarvoor te worden betaald."
MEE, ik ben nu eenmaal niet zo fan
tasie-rijk (in dit opzicht ten
minste) als een oud-oom van me, die
in Oosterhout woonde. Dat was rond
1900. Hij werkte bij de firma Smits
Van Gils in de suikerwerkfabriek. Op
een dag was hij bezig met het dicht
spijkeren van kisten, die de dag daar
op verzonden zouden moeten worden.
Het liep tegen zessen, toen de baas te
gen Verhulst (zo heette die oud-oom)
zei: je mag wel wat opschieten, want
ze moeten morgen vroeg de deur uit"
Verhulst keek op, smeet de hamer te
gen de grond en riep: „Als ge 't vlug
ger kunt dan ik, dan doe het zelf. Van
daag of morgen ben ik toch schatrijk".
Maar hij is niet schatrijk geworden. En
niemand van de familie. Maar een deel
van mijn voorgeslacht is het in ge
dachten wel geweest, al hebben ze al
tijd hard moeten werken voor de kost.
Ik kan er niet goed bij, dat zo pas
weer een Vereniging ja er is een
vereniging van erfgenamen opgericht,
waar ik overigens geen lid van ben
een proces is begonnen tegen de be
heerders van de Teylerstichting. Het
is volkomen nutteloos.
De historie heeft de erfenis
weggewist, zoals zoveel dingen. ils
dat niet waar zou zijn zou Spanje nog
wel een proces tegen de Nederlandse
Staat kunnen beginnen. Maar ja, ik ge :f
toe, het testament is zo eigenaardig,
dat je er van alles achter kunt gaan
zoeken.
Mijn overgrootmoeder Maria Johan
na Verhulst, die in 1811 in Oosterhcut
werd geboren en er in 1855 stierf, heeft
zich over de millioenen van Pieter
Teyler van der Hulst erg druk ge
maakt. Ik zal me niet te buiten gaan
aan verhalen in de familie over ver
valste actes. over bladzijden, die uit
het doopregister in Dongen zouden
zijn gescheurd, hetgeen zou zijn ont
dekt. toen de stamboom nagespeurd
werd. Die verhalen zijn niet te bewij
zen, hoe interessant ze overigens ook
zijn. Dus daar blijf ik buiten.
WAAR BLEVEN DE KISTEN?
\/OOR mij is altijd nog de meest in-
teressante vraag, waar die vier
ijzeren kisten zijn gebleven, waarover
in het codicil, dat in 1776 aan het tes
tament is toegevoegd, wordt gespro
ken:
„zoodra de vier .jzeren kisten,
welke niet dan na honderd jaar na
mijn dood geopend mogen worden
die met mijn eige zegel zijn verze
geld ,en bij het openmaken zoude
ik zelfs tegenwoordig zijn, deze kis
ten zullen bewaard blijven in mijn
eige huis in de Damstraat, alwaar
mijn eigen geslachtsnaam en af
stamming wordt bewaard. Voor dem
zen tijd moeten alle vrienden van
Moeders zijde zich melden, daarna
zal de inhoud gedeeld worden aan
de naaste vrienden, waarover een
ieder zich zal verblijden en eenie
der de ontvangst op notariële acte
moet quiteren...."
U ziet het, het staat er met zoveel
woorden. Maar het gekke is, dat de
kisten nergens te vinden zijn. Nou
kan ik me daar ook weer niet druk
over maken. Weet U, ik vind het his
torisch gezien erg leuk om het alle
maal na te gaan en uit te vissen, om
dan later tegen de kinderen te kun
nen zeggen: jongens, we hebben een
rijke oom in de familie gehad, maar
het is falikant verkeerd uitgevallen!
Dat er zoveel rond de Teyler-mil
lioenen wordt gefantaseerd, is eigen
lijk geen ender. Want als je het tes
tament leest, dan zitten er zoveel ge
heimzinnigheden in, dat je haast van
zelf aan het fantaseren en dromen
slaat. Maar men moet bij de feiten
blijven. Bij het naspeuren van mijn
stamboom van Moeders kant ben ik
nooit verder kunnen komen dan Gijs-
bert Verhulst, die in 1802 in Ooster
hout is overleden. Er moet een boek
je zijn, geschreven door T. H. Benraath
en getiteld: Genealogische Gegevens
der families Van der Hulst, Hulst, Van
Hulst en Verhuist; maar ik kan het
nergens te pakken krijgen. Als er
mensen zijn, die weten waar het te
krijgen is, houd ik me aanbevolen.
Dit boekje kan misschien de oplossing
geven wat de nakomelingschap be
treft.
LEGAAT IS UITGEKEERD
FNE OPTIMISTEN in ue familie, de
vereniging, waarover ik al sprak
en die nu weer een proces wil begin
nen, gaat het ook nu weer in de eerste
plaats om het legaat van f 100.000, dat
door de jaren aangegroeid zou moeten
zijn tot zo'n honderd millioen gulden.
Maar ik zou wel eens willen weten op
welke grond die optimisten te werk
gaan. Want uit de ocumenten blijkt
zonneklaar, dat het legaat reeds lang
geleden is uitgekeerd aan Catharina
Olthof, een nichtje van Elisabeth van
der Hulst. De acte van deze uitkering
door Notaris Kok in Haarlem bestaat
nota bene nog. Vervalst? Laten we
nou in 's hemelsnaam nuchter blijven.
Als we dat gaan veronderstellen is het
eind ervan weg.
Eerlijk, ik geloof niet in de millioe
nen, die waar dan ook op verdeling
zouden liggen te wachten. Waar zou
den ze in 's hemelsnaam vandaan
moeten komen?"
Dirk van den Brink bergt kwartier
staat, geboorte- en overlijdensactes,
brieven van ooms en tantes weer in
zijn dossier. „Het zal wel zo zijn en
blijven, als oom Charles me destijds
schreef: in gedachten zijn we rijk ge
weest. maar we hebben altijd hard
moeten werken!"
zijn leren vest geschilderd en eronder:
CALL ME MAC! Een van de beide
mannen tegen de muur waagt een
kalme laatste kans: „He Mac", zegt hij
„laat generaal Hoge weten, dat hij
onmiddellijk zijn elief, generaal Leo
nard moet opbellen." Dat doet de
KILLERS weer opkijken. Hoe weet
die man de naam van Leonard? Vijf
minuten later zitten de beide Duitsers
tegenover generaal Hoges.
„Generaal', zeggen zij, „wij moeten
U melden dat de brug van Remagen
niet eerder dan om precies 15.00 uur
in de lucht zal vliegen. Generaal Hoge
vreest dat hij door de Duitsers in een
val wordt gelokt. Maar hij laat zich
overtuigen en neemt de beide koeriers
als gijzelaars. Hij belt generaal Leo
nard op en samen besluiten zij de
sprong te wagen.
Drie minuten later zijn de Drie
Musketiers in actie. Sergeant Dorland
rent zo snel hij kon de brug
over gedekt door het voortdurend
vuur van zijn peletonskameraden en
verbreekt een van de belangrijkste
ontstekingsdraden.
Intussen werkten luitenant Mott en
sergeant Reynolds als dwazen om een
onontwarbaar net van electrische dra
den buiten werking te stellen. Geen
van hen weet of de brug niet ieder
ogenblik in hun gezicht open zal kun
nen barsten. De brug springt niet.
15.00 Aan de rechteroever komt
kapitein Friesenhahn nogmaals majoor
Scheller om toestemming vragen de
brug te mogen vernielden. Scheller
kijkt op zijn armbandhorloge en zegt:
,,Ga je gang, Friesenhahn"!
Enkele seconden later duwt Friesen
hahn zélf het contact van de ontste
kingsbatterij in. Niet gebeurt. Hij
duwt nog eens en nog eens. Nog steeds
geen ontploffing! Friesenhahn is razend
maar hij weigert zijn pioniers bloot
te stellen aan het vijandelijke vuur
om op de brug zelf te gaan zien wat
er mankeert. Hij vraagt vrijwilligers.
DE BRUG SCHUDDE.
V/ier man komen naar voren, rennen
1 de veilige tunnel uit naar de
brug. Amerikaanse ooggetuigen ver
halen hoe een van hen een der dyna-
mietladingen bereikt en tot ontplof
fing bracht vóór dat hij door mitrail
leurkogels werd neergeknald. Een
lichte exploisie ontstond. De brug
schudde, maar bleef liggen.
15.20 uur. De kapiteins Bratge en
Friesenhahn worden met hun man
schappen in de tunnel gevangen ge
nomen. Majoor Scheller is verdwe
nen. Intussen rijden Amerikaanse
tanks over de spoorbrug naar de
rechteroever. Steeds meer materieel
volgt. Allen passeren aan de oprit
van de brug een bord: „Cross the Rhine
with dry feet. Courtesy of the 9th Ar
my. Div. Steek de Rijn over met
droge voeten. Een vriendendienst van
de Negende Pantserdivisie.
16.30 uur. Een heldhaftige poging
van de Duitse onderofficier Kreuter-
mann om met behulp van een locomo
tief vol dynamiet de brug te laten
springen mislukt, omdat de Ameri
kanen reeds een bruggenhoofd op de
rechteroever hebben ingericht en van
op de omringende heuvels de spoorweg
naar de brug geheel onder spervuur
hebben liggen.
DE WRAAK.
We zien de Prins hier na de vlucht welke werd gemaakt in een TF-SS
„Sabre", de nieuwe tweepersoonsstraaltrainer van de Amerikaanse lucht
macht in gesprek met zijn begeleider, testpiloot Joe Lynch
rje volgende dag reeds stelde Hitier
een speciale vliegende krijgsraad
in om de saboteurs te bestraffen.
Toen majoor Scheller zich de 10e
Maart bij zijn chef kwam terug mel
den in Alt-Wied. was daar toevallig
ook veldmaarschalk Model aanwezig
Hij liet Scheller persoonlijk aresteren.
Generaal Hübner presideerde de Krijgs
raad. Scheller zat de laatste dagen van
zijn leven gevangen bij de weduwe
Bitzer.
Na een comedie van een zitting
veroordeelde de Krijgsraad Scheller
tot de doodstraf. Hij beriep zich niet
op een bevel van hogerhand en ieder
een zweeg als het graf. Het tweede
slachtoffer was de Luftwaffe-luite-
nant Peters, aan wie men verweet,
zonder bevel zjjn nevelwerpers te
hebben geofferd.
Het bevel had wel bestaan, maar
was niet aan het Legerkorps doorge
geven. De kommandanten van Bratge
en Friesenhahn deze beiden waren
in Amerikaanse gevangenschap onbe
reikbaar voor Hitiers wraakgericht
werden eveneens verantwoordelijk ge
steld, hoewel geen van beide op de
ongeluksdag in verbinding met de
brugbezetting had kunnen treden.
De 13de Maart werden zij alle vier
als honden neergeschoten in een bos
bij Rimbach.
Scheller had de avond voor zijn
terechtstelling in een brief geschreven:
„IK HEB DE WACHT AM RHEIN
BETROKKEN TEGEN DE RUSSEN".
Nog geen vijf weken later weigerde
veldmaarschalk Model die eigen
handig Scheller had gearresteerd we
gens desertie zelf gehoorzaamheid
aan zijn opperbevelhebber Hitier: in-
plaats van zich tot het uiterste te ver
dedigen, gaf hij zich in het Roerge
bied met heel zijn legerkorps over. In
een bos bij Duisburg pleegde hij op
21 April zelfmoord.
Intussen waren over de onbescha
digde Ludendorf-brug drie Ameri
kaanse divisies naar Centaal-Duits-
land doorgestoten. De brug had haar
diensten bewezen, toen zij precies tien
dagen na de verassende verovering
van de 7e Maart ineenstortte. Wellicht
overbelast en onder invloed van de
beschadigingen door Duitse luchtaan
vallen. Honderd Amerikaanse genie
soldaten raakten te water. Verschei
dene tientallen verdronken.
Dat was het tragisch einde van
de tot een legende geworden Lu
dendorf-Brücke: dodelijk voor en
kele tientallen stervelingen, maar
behoud van wellicht tienduizenden.
pRESIDENT Syngman Ithee heeft
op een nationaal congres van de
Zuidkoreaanse Liberale Partij aange
kondigd, dat de beweging opnieuw
van twyfelachtige elementen zal
worden gezuiverd.
De president wees op de noodzaak
om bij de parlementaire verkiezingen
van 20 Mei slechts met candidaten te
komen, die de „nationale zaak" zijn
toegedaan.
De liberale partij werd in 1949 door
Rhee opgericht en zij telt thans on
geveer drie millioen leden. Aan het
einde van het vorig jaar zette Rhee
de oud-premier generaal Lee Boem
Soek en diens aanhangers uit het
centrale partijcongres. Sindsdien ge
niet de president de onbeperkte steun
van dit orgaan.
ALS de afdamming een feit is ge
worden, zouden de nieuwe dam
men in onderhoud en beheer moeten
komen bij één enkele instantie, name
lijk het Rijk.
Het beheer en onderhoud van het
huidige dijkenstelsel, in het Zuid-
Westen van het land, is verdeeld
over het Rijk, 3 provincies, 28 ge
meenten, 13 hoogheemraadschappen,
64 waterschappen en 125 polders. De
draagkracht van al deze organen loopt
zeer 'uiteen. Een sterke verkorting
van de zeekering geeft ook daarom
veel groter veiligheid.
OVER SOLISTENCON
COURSEN EN NOG WAT
Dezer dagen las ik in verschillende
muzikale tijdschriften en maandbla
den een artikel „Eindelijk" van de
hand van de heer Elsenaar, hoofdre
dacteur van „Musica", dat onze volle
instemming heeft en waarin belicht
werd de onhoudbare toestand bij so
listen-concoursen. Het gaat met deze
concoursen niet goed. Het syseem der
vrije nummens blijkt funest, depri
merend op de prestatie der solisten te
werken dat het werkelijk zo niet lan
ger mag. er moet een. eind komen aan
een toestand, waarin onze muzikanten
hun kracht en tijd verspillen aan wer
ken die wat muzikale waarde betreft,
weinig of niets om het lijf hebben en
het smaakbederf in de hand werken.
Nummers als „Air Varié van Mon-
tagne" en meerdere succespaardjes,
waarmee men zowel ln eerste als in
derde afdeling uitkwam, moeten er uit
Namen als wijlen, Professor D.
Speets. Elsenaar e.a. hebben reeds ja
ren geijverd dat ook voor solisten-con
coursen „verplichte nummers" de eni
ge juiste weg was tot verhoging der
muzikaliteit van de solisten.
Die kant moet het uit en het is
verheugend te mogen constateren, det
verschillende bonden in den lande over
tuigd zijn van de juiste zienswijze van
Bovengenoemde deskundigen en ver
plichte nummers gaan voorschrijven.
Een schuchtere poging in 1952 door
„Kunst en cultuur" te Hulst in deze
goede richting ondernomen, had on
danks het „uit de boom kijken" van
velen, toch succes. Het zal dus navol
ging vinden, wat ook het doel was
van het comité.
Degelijke, goede muziek waar de so
list werkelijk zijn kennis en kunnen
in moet tonen, deskundig gekozen en
aangepast aan iedere afdeling, moet
in de plaats komen van die afge
zaagde airs variées met hun acroba
tische notenmakerij.
Het staat vast dat men bij goede
muziek tot hetere toon, vorming, ac
centuatie enz. komt en alzo de vor
ming van de muzikant in de juiste
band geleid wordt, wat toch het hoofd
doel van een concours moet zijn. Een
solisten-concours is en mag toch niet
zijn, een eerste prijzen fokkerij!
AUG. EECKHOUT,
Ere-directeur Kon. Steel. Harmonie
Hulst.
ST. JOSEPHZIEKENHUIS - VLISSINGEN
vraagt:
VOOR OPLEIDING OPERATIEKAMER,
alsmede nog
VOOR DE A.S. CURSUS.
Schriftelijke sollicitaties worden gaarne in
gewacht bij de Eerw. Moeder Overste. 137-0
MATTHaUS-PASSION HULST
Zondag 28 Maart a.s., 14.30 uur precies:
ROTTERDAMSCH PHILHARMONISCH ORKEST
ROTTERDAMSCH PHILHARMONISCH KOOR
Dirigent: Eduard Flipse
Voorbespreekadressen: (6-24 Maart, daarna alleen aan
het secretariaat):
Middelburg: Boekhandel van Benthem en Jutting,
Lange Delft 64, tel. 2630.
Goes: A. Hoogesteger, Heernisseweg 173, tel. 3362.
Tilburg: Muziekhandel A. A. Spiero, Stationsstraat 44.
Tei. 4585.
Breda: Pianohandel Schulte, Wilhelminastraat I,
tel. 9289.
Roosendaal: Antoon Maessen, Vugtstraat 1, tel. 2461
Bergen op Zoom: H. J. Schutte, Muziek- en Instru-
mentenhandel, Lievevrouwestr. 31, tel. 934.
Ossendrecht: Bolders' Autobedrijf, L 5, tel. 24.
Noord-Beveland: Mej. J. F. M. Wolse, Molenweg 84,
Kortgene, tel. 341, Kortgene.
Oostburg: J. P. H. Ouwendijk. Opticien, Burchtstr. 13,
(ingang achter nieuwbouw, 8.30-19 u.), tel. 123.
I.Jzend(jke: J. Ch. Cornells, „Blang Raja", tel. 110.
Terneuzen: A. Standaert, Noordstraat 32, tussen 9-12
en 14-18 uur. tel. 2215.
Hulst: Hotel De Graanbeurs, alleen tussen 15-18 u.
tel. 35.
Schoondyke: mevr. M. Stroecken-Schelfhout.
Secretariaat: Steensedijk 5, Hulst, tel. 34.
Dr Huizingastraat 22.
ROSEZALM
Fancie pink per blik 93.
als extra reclame
2 blikken
SARDINES IN OLIJFOLIE,
per stuk 38
2 blikjes 00
SARDINES IN TOMATENSAUS
3 blikjes
HARING IN TOMATENSAUS
hoog blik, inhoudende 450 gram
HARING NATUREL GEKRUID
een delicatesse, inhoud 400 gram
SCHEL VIS LEVER inh. 155 gr.
HARING IN TOMATENSAUS
ovaal blik, inh. 225 gr
PINDAKAAS per pot 79
GROTE ONTBIJTKOEK per stuk ^3
VRUCHTEN- en ANIJSHAGEL 200 gr. £5
CHOCOLADE-HAGEL le soort 200 gr. ^0
CHOCOLADE-HAGEL, MELK 200 gr. £0
MELKCHOCOLADEVLOKKEN 200 gr. ^0
BOTERHAMVLOKKEN 200 gr. 39
APPEL-KERSEN-JAM per pot ^0
2 potten S3
SPECULAAS 250 gr. 39
BREDA
BERGEN OP ZOOM