Mensen en
De Spookkano
Ernst Hemingwayjager op
groot wild en groot schrijver
<|ISTAS%
nd
Actie U voor de
middenstand
Avifauna
HET KLOPTE
NOG OOK
AT EEN
ONDERLIJKE
ERELD
RADIO
TWEEDE BLAD
DINSDAG 16 MAART 1954
[eco
William Byron Mowery
Erbarmelijke illusie
Wederom: rapporten
AUTO RAAKTE
TE WATER
The lost (feneration
WORDT VLIEGEN
DUURDER
Taaie matroos
BRILLEGLAZEN
B.
A.B. in
de de
mede,
a.s. 35
in
L wor-
at het
en dat
ed ma-
Iroegen.
omsten,
t f 391.
op een
'ld.
wonnen
en de
:d" be-
meente-
KRUIS
^CTIE U- Het lijkt wel iets uit een
oorlogsroman. Het is trouwens
de aanduiding van een strijd, welke
in deze weken wordt gestreden. Een
onbloedige, maar desniettemin een
strijd. Het is de strijd tegen be
krompenheid en wanbegrip, dui
vels, welke in ieder milieu rond
waren, dus ook in het milieu van
de middenstand. We doelen op de
onverschilligheid ten opzichte van
het organisatiewezen, welke het ge
volg van zulk een bekrompenheid
en zulk een wanbegrip is.
De middenstand is altijd een
groep geweest, waarin de organisa
tiegedachte maar moeilijk wortel
kon schieten. Het zijn de fouten van
de kwaliteiten van de middenstand,
welke daaraan debet zijn. Eigen
baas zijn, zelf doen, het zijn be
grippen, welke de middenstander
bizonder aanspreken. Het gevoel
van eigenwaarde verzet zich tegen
de gedachte, dat men hulp bij an
deren zou moeten gaan zoeken.
Vindt men de zogenaamde stille ar
men niet het meest onder de groe
pen van middenstanders en intel
lectuelen? Men wil niet met de
eigen moeilijkheden te koop lopen.
Men wil ze het liefst zelf oplossen.
Dat alles is prachtig, maar men
kan het ook te ver doorvoeren en
daardoor de ogen sluiten voor een
maatschappelijke ontwikkeling, wel
ke dwingt tot samengaan tegenover
allerlei verschijnselen en machten,
welke het zelfstandig bestaan van
de middenstand bedreigen. Het is
nu nog zo, dat slechts 30 tot 40 pro
cent van de middenstand georgani
seerd is. In die cijfers steekt al een
heel stuk vooruitgang, want vóór de
oorlog waren ze half zo groot. Doch
als men werkelijk van „de" gorganit
seerde middenstand wil spreken,
dan zullen ze toch nog heel wat om
hoog moeten. En dat wordt nu voor
al urgent, nu er grote dingen staan
te gebeuren met betrekking tot het
middenstandsbeleid der Overheid.
Men weet, dat een aparte staats
secretaris voor de middenstand is
aangesteld. Hij heeft het nodig
geacht niet te gaan spreken over
een sluitend middenstandsbeleid al
vorens hij een compleet en afge
rond beeld had van de middenstand
en zijn positie in het huidige Neder
land. Vandaar dat hij onmiddellijk
is begonnen aan het samenstellen
van een Middenstandsnota en dat
hij daarvoor ook ruim tijd heeft uit
getrokken. Die Nota is er thans. Er
zijn al heel wat op- en aanmerkin
gen op gemaakt. Doch hierin treffen
alle oordeelvellingen elkaar: Het is
goed dat er nu eens een concreet
stuk voorligt, dat gelegenheid kan
geven voor het overwegen van een
echt, volwaardig middenstandsbe
leid, Dus niet met fragmenten hier
en daar doch een sluitend geheel.
Van een goed en harmonisch mid
denstandsbeleid kan echter geen
sprake zijn, als de Overheid alleen
maar actief zou zijn, als de midden
stand geduldig en passief zou af
wachten wat over hem beschikt zal
worden. Zo'n beleid kan pas vrucht
baar zijn, als de Overheid een te
genspeler heeft in een sterk georga
niseerde zelfbewuste middenstand,
die vrijmoedig spreekt over zijn no
den en verlangens, die gedachten
aandraagt en critiek uit, die zich
bereid toont gemeenschappelijke
taken op zich te nemen. Er is in de
middenstand beduchtheid, dat de
Overheid, haar bevoedheden te ver
zal uitstrekken en veel te veel in
voorschriften wil vangen. De mid
denstand kan dit gevaar keren
door te tonen, dat hij in vrijwillig
heid en zelfstandigheid verantwoor
delijkheid durft te aanvaarden door
in de organisatie de handen ineen
te slaan.
Cen middenstander, die zijn eigen
belang begrijpt, zal zich daar
om organiseren. De katholieke mid
denstander weet ook, dat hij een
taak heeft mede te bouwen aan een
nieuwe samenleving, waarin het
vrije ondernemerschap niet wordt
opgeslorpt door de almachtige staat,
doch waarin ook de belangen van
individuen en groepen juist geor
dend en afgestemd worden op het
algemeen welzijn.
We gaan gewichtige tijden tege
moet, waarin grote beslissingen zul
len vallen ten aanzien van het toe
komstig maatschappelijk bestel. De
middenstand moet daar bij zijn en
zijn rol kunnen spelen in geor
ganiseerde kracht. Daarom, ongeor
ganiseerde middenstander, ken
thans uw verzuim, weet te luisteren
naar hetgeen uw georganiseerde
standgenoot U dezer dagen te ver
tellen zal hebben. Dan zal de Actie
U een groot succes worden.
^Advertentie)
het unieke vogelpark
te Alphen a/d Rijn heropent
10 April 1954
Alle inlichtingenStichting Vogelpark AVIFAUNA
Alphen aan de Rijn - Telefoon K 1 720 - 3300
9.
door
Hierheen droeg hij hun kano en
verdere bezittingen. Snel maakten zij
nu het nog ging een vuurtje en
beireidden een warm ontbijt: gebak
ken spek, brood, dat ze in het warme
spekvet doopten en thee uit Joan's
keteltje.
Daarna nam Joan, ass een echt
meisje, kam handdoek en poederdoosje
en liep het bos in naar een bergbeek-
je. Ze had zich de vorige avond voor
deze tocht verkleed mocassins, een
stevige donkerblauwe rok en jumper,
een leren jasje en een rode baret. Die
baret arok Alans aandacht. Die had
hij vroeger als eens gezien, op Joans
hoofd; hij had haar ergens ontmoet
met die rode baret uitdagend op haar
lokken geplant.
Na water op hun vuur te hebben
gegoten, zodat scherpe ogen geen rook
konden bespeuren en geen Cree-neus
ook maar iets kon ruiken, daaide Alan
af naar de plek. waar die fel-oogige
onbekende hem de voorlaatste nacht
v. beroofd had.
Twintig minuten lang doorzocht hij
dit kampeerterrein naar mogelijke
pR hebben in Rusland verkiezin
gen plaats gehad. Maandenlang
zijn de zelfbswuste Sovjet-burgers
ertoe opgewekt naar de stembus te
trekken. Het land is overstroomd
met millioenen pamfletten. Politie
ke propagandisten gingen dag - in
dag-uit op stap, om de mensen te
vertellen, hoe ze op de grote dag
hun burgerplicht moesten vervul
len. Thuis kreeg ieder elke week
bezoek van zo'n man. Op de fabrie
ken werd enige malen per week na
afloop van het werk het hele per
soneel bij elkaar getrommeld, om
uiteengezet te krijgen, welk een
gunst het was het stembiljet te mo
gen hanteren, uit dank waarvoor
men de productie nu maar eens
moest verdubbelen. De radio schet
terde het iedere dag uit, dat de
verkiezingen algemeen, voor allen
gelijk en geheim zouden zijn.
Jawel.... Op het stembiljet stond
maar één lijst. Er waren net zoveel
candidaten als er plaatsen vervuld
moesten worden. Die candidaten
waren door de partijleiders uitge
zocht, zonder dat de kiezers er aan
te pas kwamen. Dit eenheidsmenu
kreeg men voorgelegd. En nu was
het parool: Kiest!
Welk een droevige klucht! Alleen
door niet - stemmen zou men op
negatieve wijze van een afwijkende
mening blijk kunnen geven. En aan
gezien iedereen en alles op georgani
seerde wijze naar de stembus wordt
gedreven, komt van die mogelijk
heid ook niet veel terecht.
Het is een caricatuur van de ech
te democratie, maar ook een hulde
aan haar. Want men wil de Sovjet
massa toch de illusie geven, dat ze
van de democratie geniet, zij het
een erbarmelijke illusie.
OORSPRONKELIJK was het der
de interim-rapport van de Del
tacommissie vrijgegeven voor van
daag met de beperkende bepaling
erbij: publicatie op een zodanig uur,
dat een vroeg - verschijnend och
tendblad als het onze pas morgen
zou kunnen publiceren. Dat is nu te
elfder ure aldus gewijzigd, dat we
tóch het rapport kunnen afdruk
ken. Dit is een officiële publi
catie met authentieke gegevens.
Officiële publicatie van het rapport
Van Cauwelaert - Steenberghe zal
echter nog wel even op zich laten
wachten. Wat er zo uitvoerig over
bekend is geworden, zou op enkele
punten wel eens niet kunnen klop
pen met de feiten. Zo menen we
zeker te weten, dat er over de
spoorwegtarieven voor Terneuzen
nog géén overeenstemming is be
reikt. Die kwestie is opengehouden.
Ook wat de kostenverdeling betreft
ontbeerden de mededelingen nauw
keurigheid. De percentages, door
Nederland te betalen, zouden na
melijk alleen gelden de kanaalver
bindingen, voor zover ze Nederland
se bodem doorsnijden. Laten we
echter afwachten tot de Franse ver
taling gereed en het drukken ge
schied is. Dan weten we het precies.
Twee doden te Amsterdam
Vondagnacht is een pesonenauto met
twee inzittenden van de smalle
Weesperzijde te Amsterdam pardoes in
de Keulse vaart gereden.
De politie, die onmiddellijk werd ge
waarschuwd, ontdekte eerst na een
kwartier dreggen de op zijn kop liggen
de wagen. Met behulp van een takel
wagen van de brandweer bracht men
de auto op het droge,
De twee inzittenden kwamen om het
leven.
UOOR de gehele wereld betekende
de le Wereldoorlog een vreselijke
schok: men had geleefd in de over
tuiging dat het leven niet zo kwaad
en de mens nog niet zo slecht was.
De „Eeuw van het Kind" was nog
maar goed begonnen en men streefde
naar sociale gerechtigheid en verant
woordelijkheidsgevoel. naar ,,rein le
ven" en andere grote en mooie idea
len. Aan dat alles werd wreed een
eind gemaakt door het uitbreken van
de oorlog! Tot zoiets had men de
mensheid echt niet in staat geacht.
Een gevolg daarvan was dat velen
tot de overtuiging kwamen dat alle
leuzen en beginselen, ook religieuze,
voos en vals waren: dat zij alles over
boord gooiden en kwamen tot een
onverschillig cynisme.
Enkele jongeren echter, waarbij we
ook Hemingway moeten rekenen, gin
gen op zoek naar een nieuw beginsel,
een nieuwe levensleer, zij wilden on
derzoeken of er nog iets waardevols
en houdbaars in het leven te vinden
was.
XTADAT gebleken was dat zovele
schoonschijnende leuzen (in hun
ogen althans) vals waren, is het te
begrijpen dat zij daarbij zeer omzich
tig te werk gingen. Het religieuse, het
gevoelige, het mystieke waren niet
helemaal te doorgronden, daarin zou
den zij bedrogen kunnen worden.
Daarom gingen zij op zoek in de
nuchtere, harde realiteit, waar alles
duidelijk is. Deze houding is ook ken
merkend voor Ernst M. Hemingway.
Hij werd in 1898 in Illinois geboren,
waar zijn vader een dokterspraktijk
had. Ge enstudent stak er in de jonge
Ernst, maar een natuurmens: jagen
en vissen waren en zijn de liefheb
berijen van deze schrijver. Hij maakte
geweldige tochten door de wouden,
woonde samen met Indianen en avon
turiers. kortom hij leerde het primi
tieve leven kennen in de practijk.
Daarna werd hij oorlogsvrijwilliger:
inFrankrijk, in Italië. Het gevaar trok
en boeide hem! Hij is bijvoorbeeld ook
oorlogscorrespondent geweest in het
Nabije Oosten. Deze werkelijkheid, de
bittere realiteit van de slagvelden,
van de Parijse café's, van de primi
tieve natuur en de oerwouden vinden
wij ook in 't werk van Hemingway.
W/E kunnen hier natuurlijk niet alle
publicaties van de schrijver noe
men, we volstaan met een paar.
Een van zijn meesterwerken is „A
Farewell to Arms". Niets wordt ons
hier bespaard van de vele gruwelen
die de oorlog met zich mee brengt: de
slagvelden, de barre natuur, de ont
aarding van de militairen en in de
beschrijving hiervan is Hemingway
op zijn best.
Het thema van het boek is een
liefdseverhouding tussen de Engels
man Frederic Henry, vrijwillig als
militaire arts naar Italië gegaan, en
de verpleegster Catherina Barthley.
En het is deze liefde, die zich lang
zaam verinnigt en verdiept, die ons
even doet hopen uit de keiharde,
bittere realiteit te ontsnappen. De
..Inglese" komt tot de conclusie dat
liefde opofferingen en dienstbaarheid
vraagt en temidden van haat en ver
derf zijn deze twee mensen gelukkig.
Maar bij de geboorte van hun kind,
sterft Catherina. Was dan alles toch
maar een gemene truc geweest? De
dood staat aan het eind van alles.
In het boek „Voor wie de klok
luidt" zien we de realiteit van de
Spaanse burgeroorlog, wreed, afschuw
wekkend, ononderbroken. Ook hier
weer een liefdesverhaal, doch vooral
in de figuur van de vrouw veel min
der fijn genuanceerd en uitgediept.
Hier zoekt de schrijver zijn heil meer
in de richting van het sociale: het
samen streven naar een groot doel,
het samen strijden voor recht en vrij
heid. Maar ook hier weer geen vaste
conclusies, slechts aanduidingen.
(Advertentie)
De grote waarde van Hemingway's
werken ligt echter in zijn beschrij
ving van de werkelijkheid: kort, snel
en zakelijk in een klare, uiterst so
bere en eenvoudige taal. Maar ook
van een onontkoombare intensiteit en
natuurgetrouwheid. Het meest af
schrikwekkende, de walgelijkste men
sen, alles wordt bij hem tot iets wat
volkomen aanvaardbaar is, iets waar
aan wij geen moment twijfelen.
Zijn methode van schrijven heeft
veel navolgers gekregen, maar geen
enkele heeft de hoogte van Heming
way geëvenaard.
Mogen wij u tot slot aanraden het
boek: De oude man en de zee" eens
te lezen. U kunt dan met Hemingway-
op-een-vanzijn-hoogtepunten kennis
maken.
H. D.
TOEN dezer dagen een 18-jarige
Hilversummer tesamen met twee
helers werd gegrepen, omdat hij uit
de fabriek waar hij werkte vele ko
peren siervoorwerpen, zoals molentjes
en dergelijke, had gestolen, was zijn
verweer: „Ze gappen allemaal".
De Hilversumse recherche heeft die
bewering eens op waarheid getoetst
en zij is inderdaad op verwonderlijke
omstandigheden gestoten. Inmiddels
hebben 20 van de 50 arbeiders dezer
fabriek bekend voorwerpen te hebben
gestolen. Het onderzoek duurt nog
voort, maar reeds kon een massa ko
peren voorwerpjes bij de dieven en
helers worden achterhaald.
QRIFFITH POWELL, directeur van
een luchtvaartmaatschappij, heeft
bij zijn terugkeer in Londen van een
conferentie van de federatie te Parijs
verklaard dat het vliegen in Europa
mogelijk 15 procenj duurder zal wor
den.
De conferentie was oorspronkelijk
bijeengeroepen teneinde verzet aan te
tekenen tegen een nieuwe Franse be
lasting voor luchtpassagiers ingaan
de op één Juni.
Powell zeide echer, dat, als andere
Europese landen het Franse voorstel
zouden volgenen zulks liet zich aan
ziend-een algehele verhoging van de
vliegprijs met 15 procent het gevolg
zou zijn.
IJIT de vijfde verdieping van
een huis vallen en dwars
door een pannendak op de grond
terechtkomen, met slechts en
kele schaafwonden: dit kunst
stukje heeft de Nederlandse
matroos, Antonias Cornelis uit
Den Haag volbracht, maar er
dient onmiddellijk aan toege
voegd, dat hij dronken was.
Hij was namelijk in een huis
te Savone (Italië) de trap op-
gezwijmeld. Vijfhoog zag hij 'n
open deur en trad binnen. Jam
mer genoeg was het een ven
sterdeur cn Cornelis tuimelde
naar beneden. Bij het gerucht
van de verbrijzelde pannen
kwamen verschillende personen
toegelopen en vonden de ma
troos onbeweeglijk liggen. In
het ziekenhuis waar onze ma
troos zich enkele malen geeu
wend uitrekte, konden de zie
kenverplegers slechts enkele
oppervlakkige schaafwonden
vaststellen.
Enkele uren later was de
matroos al weer aan boord van
zijn schip de „Hofland" zonder
zich iets van het voorgevallene
te herinneren.
Hartslag
■""TECHNISCH gesproken staan wij
toch maar voor niets meer.
Neem het geval in Amerika waar
het reeds mogelijk is, de dokter te
lefonisch je hartslag te laten horen.
Dan hoeft de man -r niet express
voor te komen. En denkt de patient:
„Kom, hoe zou het met mijn hart
staan?", dan belt hij gewoon op.
Pruimers
FAE onderwijzers van de school te
Gadsen (Alabama) keken even
raar op, toen een vader kwam ver
tellen, waarom zijn zoontjes van 9
en 11 jaar de school verzuimden.
„Dat is gauw verteld", sprak de va
der. „Er zijn geen spuwbakjes in
die school van jullie". „Spuwbak
jes?" vroegen de onderwijzers die
niet wisten dat die waren opgeno
men in het leerprogramma. „Ze
pruimen", zei Pa.
Gebaar
£)E PRESIDENT van de Philip-
pijnen wilde wel eens een
royaal gebaar maken en maakte
bekend, dat ieder van zijn onder
danen gratis een telegram naar
de regering mocht sturen als hij
klachten had over de ambtenaren.
De vloed barstte onmiddellijk los
en reeds een dag later moest over
haast aan het besluit worden toe
gevoegd, dat de telegrammen voor
dit doel maar tot 50 woorden toe,
gratis verzonden konden worden.
Spoor
T)E POLITIE te Bracar, ergens in
Rusland, had niet veel moeite
met het opsporen van de dader van
een inbraak. Hij had een paar hon
derd gulden gestolen. Toen de poli
tie dat wist ging zij naar sporen
zoeken. Ze vond die: De voetstappen
in de sneeuw leidden rechtstreeks
naar een café, een honderd meter
verder. De man zat er nog steeds
tier te drinken op de goede afloop.
Kip
gterk kippenverhaal. Plaats
van handeling: boerderij in
Baldwin. Hoofdrol: kip. De kip
namelijk, die iedere morgen
om half negen de boerderij
binnenwipt, daar op de divan
naar het televisieprogramma
blijft kijken, tot het afgelopen
is, dan een ei legt en weer naar
buitenstapt.
T egenmaatregel
""TOON, die te lang afwezig bleef
uit deze rubriek, heeft weer
van zich doen spreken. Aanleiding
was de verhoogde koffieprijs. Wat
nu? vroegen wij. Meer gaan verdie
nen, meende Toon. Toen bleek dat
deze oplossing te optimistisch was
gezien heeft hij DE oplossing ge
vonden: Hij drinkt voortaan bier
bij zijn boterhammetje. En per fles
je krijgt hij nog eens statiegeld
terug ook.
Schilderijen
TANLANGS werd in de Zwitserse
stad Zurich een schilderijenten
toonstelling gehouden van de be
roemde Hollandse Meesters der 17e
eeuw.
Deze tentoonstelling is een groot
succes geworden, want zij trok bijna
90 000 bewonderaars der Nederlandse
schilderkunst.
Ook een vader bezocht met zijn
zoon deze tentoonstelling, waar de
meesterwerken van Frans Hals,
Pieter de Hoogh, Johannes Vermeer
en andere te bewonderen waren.
Plotseling riep de zoon uit: „Pappa,
deze schilderijen hebben allemaal
de namen van K.L.M.-vliegtuigen!"
Rijles
TbE GEMEENTE Haifa zal starten
met het geven van avondcur
sussen in het Hebreeuws, rekenen
en aardrijkskunde. Dit is speciaal
om Israëlitische ouders in staat te
stellen hun kinderen bij het huis
werk te helpen. Deze laatsten hebben vader door de bevroren sneeuw
het initiatief met gejuich begroet. aanwandelen!".
„Nu kindertjes, hier komt groot-
WOENSDAG 17 MAART 1954
HILVERSUM I. 402 METER VARA:
7.00 Nws. 7.13 Gram. 8.00 Nws. 818 Gram.
8.50 V.d. huisvrouw. 9.00 Gym. 9.10 Gram
(Om 9.30 Waterst.). VPRO: 10.00 School
radio. VARA: 10.20 V.d. Vrouw. 11.00
Gram. 12,00 Promenade-ork. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 V.h. platteland.
12.38 Hammondorgel. 12.45 Lichte muz.
13.00 Nws. 13.15 Tentoonstellingsagenda.
13.18 Dansmuz. 13.45 ,De weg omhoog",
caus. 14.00 V.d. kind. 16.00 V.d. zieken.
16.30 Strijkkwart. 17.15 Lichte muz. 17.45
VARA-varia. 17.50 Regeringsuitz. Neder
land en de wereld: Nederlanders in Zuid-
Afrika, door Mevr. J. Rebel-Runckel.
18.00 Nws en comm. 18.20 Act. RVU. 18.30
„De Moderne Mens onder hoogspanning",
door Prof. R.W. Broekman. VARA: 19.00
V.d. kind. 19.10 Joodse uitz. VPRO: 19.30
V.d. jeugd. VARA: 20.00 Nws. 20.05 Pol.
comm. 20.15 Marinierskapel. 20.55 „Puntje
en Anton", hoorsp. 22.25 Gram. 22.45 „Al-
bert Einstein, bouwer van een wereld
beeld", causerie. 23.00 Nws. 23.15 Soc.
nws in Esperanto. 23.2024.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 METER. NCRV:
7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.15 Gym. 7.33 Ge
wijde muz. 7.45 Een woord voor de dag.
8.00 Nws en weerber. 8.15 Gram. 8.30 Tot
Uw dienst! 8.35 Gram. 9.00 V.d. zieken.
9.30 V.d. vrouw. 9.35 Gram. 10.30 Morgen
dienst. 11.00 Gram. 11.15 „Met lege han
den", hoorsp. 12.30 Land- en tuinb. me-
ded. 12.33 Sopr., alt en piano. 12.59 Klok
gelui. 13.00 Nws. 13.15 Met PIT op pad.
13.20 Metropole ork. en solist 14.00 Gram.
15.00 Jeugdconc. 15.45 Gram. 16.00 V.d.
jeugd. 17.20 Gram. 17.30 Orgelspel 18.00
Mil. caus. 18.10 Gram. 18.15 Cello en or
gel. 18.30 „Spectrum v.h. Chr. Organi
satie- en Verenigingsleven". 18.45 Gees
telijke liederen. 19.00 Nws. en weerber.
19.10 Boekbespr. 19.25 Gram. 19.30 Bui-
tenl. overz. 19.50 Gram. 20.00 Radiokrant.
20.20 Strijkork. en solist. 21.00 Lijdens
meditatie. 21.30 Pianorecital. 22.00 ,,De
strijd om de vrijheid", caus. 22.15 Lichte
muz. 22.40 Gram. 22.45 Avondoverdenking
23.00 Nws en SOS-ber. 23.15—24.00 Gram.
BRUSSEL, VLAAMS, 324 METER.
11.45 Symph. ork. 12.15 Gram. 12.30
Weerber. 12.34 Gram. 13.00 Nws. 13.15
Ork. conc. 14.00 Schoolradio. 15.45 Gram.
16.05 Ork. conc. 17.00 Nws. 17.10 Kamer-
muz, 17.50 Boekbespreking. 18.00 Voordr.
en muz. 18.30 V.d. sold. 19.00 Nws. 39.40
Volkszang. 20.00 Hoorsp. 21.00 Operette-
muz. 22.00 Nws. 22.15 Gram. 22.55—23.00
Nws.
BRUSSEL FRANS, 484 METER. 12.00
Gram. 13.00 Nws. 13.15 Belgische muz.
14.00 en 15.00 Gram. 16.05 Lichte muz.
17.00 Nws. 17.15 Gram. 17.30 Zang en
piano. 17.50 Gram. 19.15 en 19.28 Idem.
19.30 Nws. 20.00 Gram. 20.15 Symph. ork.
Om.koren en sol. 22.00 Nws. 22.15 Lichte
muz. 22.55 Nws.
(Advertentie)
yj DE VERBETERDE
PUNCTUAL CORRECTED
sporen, door de bezoeker achtergela
ten, doch hij vond niets. Hij had niet
anders verwacht. Als een boze geest
was de man ineens in de kring van
zijn kampvuur opgedoken, als een
geest was hij verdwenen. Wie hij ook
was en waar hij thans zijn mocht, hij
was in veiligheid. Niemand verdacht
of zocht hem. Een ander was het wild,
dat men najoeg.
In hun schuilplaats teruggekeerd,
verjoeg hij een luidruchtige vogelfa
milie, die tegen Joan en hem zat te
snateren, haalde drinkwater en sneed
wilgentakken, waarop zij hun dekens
konden spreiden.
Eindelijk verrees de zon van achter
de oostelijke bergketen; de mist trok
op en een stralende herfstdag, warm
en mooi. viel als eco zegening over
het gebergte. De wouden langs de
Sulteena schitterden in bonte herfst
tooi en een paarlgrijze sluier van ver-
de bosbranden hing in de lucht. De
watervogels, die de winter voelden na
deren, klapwiekten zenuwachtig
stroomop en stroomaf en verzamelden
zich in troepen voor de verre vlucht
naar het Zuiden.
Alan schonk Joan en zichzelf een
laatste kopje thee in en leunde tegen
een bemoste rots. Nu kreeg hij voor
hei eerst dr gelegenheid, eens rustig
met Joan Hastings te praten en hij
was van plan enkele van de raadsels
die hem kwelden, tot Klaarheia te
brengen. De rivier afspiedend naar de
rood-met-gouden politieboot. begon hij.
„Joan, hoor eens ik zou graag
weten waar wij elkaar vroeger ont
moet hebben".
Ze vertelde het prompt.
„Twee jaar heb ik aan de univer
siteit in Alberta gestudeerd. Daar heo
ik je meermalen gezien en je zult ei
mij ook wel gezien hebben zo in
het voorbijgaan. Daarom kende je me
terug, zonder te weten wie ik was".
„Was jij in Alberta? Hemel, ik had
nooit gedacht Ja, toch wel! Ik vond
het al vreemr. dat je Grieks zat te
lezen, daar in die winkel. Grappig dat
je mij zo direct herkende en ik jou
niet. Ik weet nóg niet, waar ik je
ontmoet heb".
„Helemaal niet gek. Jij was een be
roemdheid daar, „de Zwervende Rots"
en ik een doodgewoon meisjesstu
dentje."
„Hmm!" Alan brak een twijgje af en
knabbelde erop, kijkend naar de haar
lok. die langs Joans wang wuifde. „Nou
begin ik de zaak te snappen. Jij wist,
dat ik een bekend persoon was, in de
sportclubs en zo; daarom begreep je,
dat ik niets had uit te staan met dien
moord op Grindley."
„Niet waar", verbeterde Joan; „be
roemdheden en sporthelden kunnen
evoii «oea nusua- n J. e-
mand anders.'
Alan begreep er niets van.
„Hoe wist je dan dat ik onschuldig
ben?'
„Joan aarzelde even.
..Ik vertel het je liever niet. je zult
het gek vinden. Maar... nou goed dan!
Herinner je je het meisje, dat 'savonds
aan de kassa zat in de studenten
eetzaal?
„Was jij dat?"
Joan knikte.
„Ik verdiende zo een deel van mijn
studiegeld. Het begon vader toen al te
gen te lopen want de bontprijzen gingen
zo omlaag. Jij kwam daar op een
avond binnen en kocht iets, en ik gaf
je te veel geld terug. Een kwartje te
veel. J gaf het kwartje terug. Je zei
niets de zaalchef stond erbij en je
wilde zijn aandacht niet vestigen op
mijn vergissing. Je gaf me het geld
stuk terug en ging weg."
„Lieve deugd dat Je je zo'n klei
nigheid nog herinnert", snoof Alan,
denkend aan zijn sporttriofen.
„Ik wist wel dat jij het dwaas zou
vinden, maar dat is het niet! Je gaf
me dat geldstuk zo vanzelfsprekend te
rug dat ik merkte dat je niet alleen eer
lijk van aard was, maar ook aan an
dere mensen dacht. Je aarzelde niet.
Je maakte geen drute. Je gaf me het
zo onwillekeurig terug, als een mens
aaem naa.ii. Van aal moment af wist
ik, dat je zo eerlijk als goud bent."
Alan staarde naar de verre bergen.
Zo! Een kwartje! Mijn leven ge
red door een dun. Canadees kwartje",
zei hij, niet zonder bitterheid. „Weer
zo'n vervloekt toeval. Het is nu dit
maal eens in mijn voordeel, maar het
blijft zuiver toeval."
„Wat bedoel je?"
„Och, niets", ontkende Alan en ver
viel in somber stilzwijgen.
Joan plukte aan een berkenbast en
sloeg hem gaande, ze had hem kunnen
vertellen dat ze het bewuste kwartje be
waard had en nog altijd bezat, als een
dierbare herinnering aan Alnn Lara
mie. Van verre en heel onpersoonlijk,
had zij de „zwervende rots", bewon
derd in haar studiejaren, niet zozeer
om zijn sportroem als om zijn krach
tige mannelijkheid en zijn zelfver
trouwen, die zo sterk afstaken bij de
meeste studenten. Hij miste het ver
waande en cynische, dat zovele stu-
denken. vooral de inteligenten onder
hen kenmekte; hij was eenvoudig, op
recht en schuchter.
Het kwam haar voor, dat de univer
siteit voor Alan Laramie meer beteke-
de dan een oord. waar men een winst
gevend beroep kon leren. Hij sloeg niet
het eerste het beste gemakkelijke pad
in maar tastte onhandig zoekend, rond
anar een iedeaal doel. Dat heerlijke,
onzekere zoeken, terwijl zijn jaarge
noten zich al tevreden nestelden in de
nissen, waar ze de rest van hun leven
zouden doorbrengen.
„Johan", zei Alan hij was uit zijn
sombere gepeinnen ontwaakt „Ik
neem dat verhaal van dat kwartje
aan, maar ik snap nog steeds niet,
waarom je je geroepen voelde mij uit
die gevangenis daar in Lac L'Outre te
bevrijden."
„Zou jij een onschuldig persoon la
ten afstraffen?"
„Je moet nog een andere reden heb-'
ben"' hield hij vol,
„Toch niet," ontkende Joan, maar
ze wendde haar blik af terwijl ze dit
zei.
Alan voelde, dat ze de waarheid
niet sprak. Buiten het feit. dat ze
medestudenten waren en zij in zijn
onschuld geloofde, had zij een per
soonlijke reden om hem te helpen
vluchten. Ze verzweeg iets.
Boos omdat ze hem onwetend liet,
wilde hij zeggen: hoor eens. meisje,
als jij zelf belang bij de zaak hebt.
dan bedank ik er voor me als mario
net te laten gebruiken. Maar hij voel
de, hoe onbillijk die gedachte was en
verwierp ze. Wat ook haar drijfveer
mocht zijn. hij had haai' in ieder ge
val veel te danken zijn vijheid.
misschien zijn leven.
Bang haar te beledigen als hij meer
zei, zweeg hij. Haar stilzwijgen was
als het zwijgen van de bergen, en
slechts langzaam won men haar ver
trouwen.
Stroomaf fladderde een vlucht vo
gels rond een met pijnbomen be
groeide landtong en uit hun vlucht
kon Alan opmaken, dat ze waren op
gejaagd door het een of ander.
Even later hoorden Joan en hij een
diep gezoem in de verte de politie
boot.
Hij sprong op en keek hun schuil
plaats rond om zich te overtuigen,
dat niets wits of opvallends zichtbaar
was.
„Stop die baret liever weg, kame
raad." ried hij; „een woud-Cree kan
die op een mijl alstand al zien. Schotse
jagers dragen rode mutsen, opdat ze
elkaar niet bij vergissing kunnen mis
sen. Je had niet zo'n rode muts moe
ten meebrengen,"
„Ik heb geen andere baret of hoed,"
bekende Joan.
Alan had zichzelf een schop kunnen
geven, dat hij naar tot deze erkenning
had gedwongen.
„Nou het hindert niet; we varen
toch hootdzakelijk 's nachts en ik vind
het een snoezige muts."
tWordt vervolgd).
