DE VROUW EN HAAR DOMEIN
Aan de
ZUSTERKENS geelt iedereen
ambassadrices
Mijn docliter heeft eenil
pracht-stoel
VASTENTIJD: En nu vis op tafel
OP MARS - zó het voor jaar in
Lauwheid onder
Franse katholieken is groot, maar...
Een bijzondere vacantiekolonie
Zij verdienen
groot respect
z° sjouwt ze door het huis. En
omdat een kind van anderhalf
jaar niet tezeer in haar vrijheid
mag worden beknot, laat mijn vrouw
ze maar doen. Ik ook trouwens.
Niets komt me moeilijker voor, dan
een verantwoorde grens te trekken
tussen redelijke vrijheid en noodza
kelijke discipline. Al moet ik er
aan toe voegen, dat dit probleem in
enkele gevallen geen probleem voor
me is.
GROOTSTE
ZONDE
Haastige spoed.... toch goed gekleed....
Stijlvol servies
Modeshow
Middelburg
Een kijkje in het huishoudboekje
Een man
als paedagooy
Klassieke lijnen
op 30 en 31 Maart a.s.
Over papierdunne zooltjesentree van nylon,
stalen pennen en koffertjes
DAGBLAD DE STEM
- -
TTET mag waar zijn,
TA dat jn vele Franse
streken de overgrote
meerderheid der van
huis uit toch katho
lieke bevolking, nog
slechts met Pasen en
Kerstmis naar de kerk
gaat, en in feite dus
nog nauwelijks katho
liek is.
Maar, dat wil nog niet
zeggen, dat al deze
mensen anti-katholiek
zijn. Eerder valt het
tegendeel te constate
ren. Vermoedelijk is
de lauwe massa veel
minder verder van de
ko-
bc-
Kerk verwijderd, dan
ze zelf meent. Nog
niet zo lang geleden
hebben we in ons
mooie dorpje een soort
fancy fair georgani
seerd, omdat er drin
gend nieuwe stoelen in
de kerk moesten
men. Het comité
stond uit een handvol
katholieke mannen. In
de tuin van de mole
naar werden verma
kelijkheden gebouwd.
Honderden, die al in
geen maanden meer
naar de kerk waren
geweest, kwamen nu
aanstromen, om er hun
veel te duur glaasje
wijn te drinken of om
met een ouwe buks,
die acht maal op de
tien weigerde, geld
kwijt te raken.
Men wist blijkbaar, dat het zakgeld hier goed besteed was. Hoewel
de „kermesse" op een ongelukkig tijdstip werd gehouden, kwam er 'n
braaf batig saldo voor de dag. Dientengevolge bidden we nu op stevige,
nieuwe stoelen met biezen matten. Ze ruiken nog naar de meubelmaker.
In de meeste parochies offeren de niet-kerkgangers eveneens, want de
geestelijkheid begint een zekere goodwill te krijgen. Dit feit telt mee
en geeft recht om te hopen op een betere toekomst.
Ook in het onderwijs kunnen we
constateren, dat er iets aan het ver
anderen is. Denk vooral niet ,dat de
kinderen van de katholieke scholen
ook allemaal practiserende ouders
hebben. Vele vaders en moeders, die
het al lang „niet zo nauw meer ne
men", sturen hun jeugd toch naar een
katholieke school, omdat de mentali
teit daar beter is. En nog veel spre
kender worden deze goodwill-feiten
waar het de zusters betreft.
De Franse nonnen het wordt tijd
dat het eens gezegd wordt staan
buitengewoon goed aangeschreven.
Ook bij niet practiserende „katholie
ken" en zelfs bij andersdenkenden en
ongelovigen. De (Franse) manier,
waarop deze (Franse) zusters zich met
die (Franse) kinderen bezig houden,
is buitengewoon aardig en charmant.
Niemand weet hoeveel die dappere
vrouwen weten te corrigeren. Sedert
korte tijd hebben we ook in onze
kleine gemeenschap een soort vacan-
tie-kolonie, die door zusters wordt
gedreven. Dergelijke vacantiehuizen
moesten er veel meer zijn.
ZOEN
Clechts in uiterste gevallen komen ze
een bijdrage vragen en dat alleen
is al een gebeurtenis van de eerste
orde. De nonnetjes, die er op uit wor
den gestuurd, hebben voor die dagen
haar kloosterkleding afgelegd. Ze zijn
gekleed als gewone vrouwen uit het
volk: sober, goedkoop en wat ouder
wets. Het is even vreemd om in die
kledij kloosterzusters te zien. Maar.,
ze staan direct met de papieren ge
reed: een bewijs van de bisschop, dat
ze mogen inzamelen plus een intro
ductie van de pastoor der parochie.
En nu het aardige: nagenoeg niemand
stuurt de zustertjes door. Ook de har
de Madame Winkelierster, die overal
zo gaarne de spot mee drijft, en
nooit in de kerk komt, geeft. Vele an
deren, die we zo erg ver van de Kerk
af meenden, offeren bereidwillig. Toe
vallig is er juist vandaag zo'n „bur
ger-zustertje" bij ons aan de deur ge
weest hetgeen aanleiding was tot dit
verhaal. Het mensje was erg bang
voor de hond. Toen we die hadden
afgezonderd, heeft ze rustig een
kopje thee genoten. Terwijl ze over
haar werk vertelde, heb ik heel
nieuwsgierig een blik geworpen in 't
cahier, waarin de giften stonden ge
noteerd.
De waarheid was, dat iedereen had
gegeven. Zelfs het communistische
raadslid had een duit in het zakje ge
daan. Tegen mijn vrouw zei het
zustertje: „Zo'n rondgang is eigenlijk
geen prettig werk, madame. We zien
er allemaal erg tegen op en Moeder
vraagt alleen toestemming als de
nood werkelijk hoog is. Momenteel
hebben we werkelijk van alles nodig.
We bezitten zelfs geen behoorlijke
handdoeken meer. Ook de Zondagse
handdoeken zijn gestopt en versteld.
a,
frankrijk diende er mee bezaaid te
liggen. Want de zomervacanties
duren hier gemakkelijk elf en twaalf
weken en vele te klein behuisde ge
zinnen vooral in Parijs en de andere
grote steden kunnen gedurende deze
periode de kinderen niet geven wat
ze nodig hebben. Vaak helpt moeder
bovendien in de zaak. Vaak ook moet
ze bij een patroon werken. Voor een
minimaal bedrag per week kan men
nu de peuters onderbrengen bij de
zusters, die er mee spelen, er mee
naar buiten trekken, ze voeden en
verzorgen en hun bedjes opmaken.
En passant zien de nonnetjes nog
kans de kleine mannen bidden te le
ren en de elementaire begrippen van
het geloof bij te brengen.
Toön mijn vrouw en ik deze
zomer onze beide meisjes bij de
zusters afleverden stonden we
zeer verwonderd, toen de beide
meisjes van een zustertje een
zoentje kregen. Het werd nog
vreemder toen de zuster ook
mijn vrouw omhelsde. Toch
hadden ze elkaar slechts enige
malen ontmoet.
Vele andere zusters weer mak en
zich verdienstelijk met verplegings -
arbeid en vinden in de gezinnen een
uitgebreid terrein voor haar aposto
laat. Ook zij zorgen er voor, dat de
liefde en het respect voor de zuster
tjes met de dag groter worden.
Vele van deze kloosterlingen staan
met beide benen in de wijde wereld.
Ze doen hun inkopen op de markt, ge
lijk de andere vrouwen en als ze er
bekenden ontmoeten gunnen ze zich
de tijd om een gezellig praatje te ma
ken. Heel Frankrijk weet, dat Schraal
hans in de meeste Franse kloosters
keukenchef is, maar desondanks doen
de zusters maar zelden een beroep op
de vrijgevigheid. Ook hierdoor dwin
gen ze respect af.
J\JU ZE een leunstoeltje heeft, doet
mijn dochter c/raag volwassen.
Breeduit zet ze zich te lezen en
soms is er enige aandrang nodig om
haar te overtuigen van de waarheid
der spreuk, dat de mens niet alleen
van lectuur leeft maar ook van een
bordje pap en een boterham op zijn
tijd. Als het boek erg interessant is
dat houdt verband met de hoe
veelheid paardjes en hondjes die
erin staan afgedrukt pleegt ze
verzet tegen het ouderlijk gezag. Ze
moet dan uit haar stoel worden ge
hesen en naar de tafel gedragen.
Maar een leuk gezicht is het wel,
dat kleine meisje in die kleine stoel.
Een stukje miniatuur-wereld lijkt
het, maar het enige bezwaar vin
den we, dat Dymphy de verplaats
baarheid van het meubelstuk heeft
ontdekt .Het staat zo fors, vindt ze,
eigenhandig de stoel daarheen te
dragen, waar ze hem hebben wil.
En haar voorkeur voor de volgen
de plaats is nooit te voorspellen.
Graag zit ze in de buurt van de
kachel, maar soms kan men haar
ook bij de voordeur aantreffen, wat
dan het voordeel heeft, dat bakker
en melkboer kunnen meegenieten
van de plaatjes in het prentenboek.
Een andere keer gaat ze op de
scheiding zitten van gang en huis
kamer. Als de deur open staat is
dat niet erg. Maar als ze dicht is,
geeft het wel eens moeilijkheden.
Argeloos druk je de deurknop neer
en ineens is de lucht dan vervuld
van geluiden. Een neerkletterende
stoel, ritselend papier en een gram
storige dochter, die deels van schrik
deels uit protest haar stembanden
van dik hout zaagt men planken
geeft. Je steekt dan vermanend je
vinger op en zet de miniatuurzetel
op een minder onmogelijke plaats.
Bij wijze van demonstratieve waar
schuwing. Maar het is boter aan de
gain gesmeerd. Even later staat de
stoel in de keuken, naast een goed
gevulde teil: dit om mijn dochter in
staat te stellen, in gemakkelijke
houding de teddybeer een wasbeurt
te geven.
Voor ivat de omgang van Dymphy
met haar broertje betreft, kost het
me geen moeite de grens te vinden.
Even heb ik gedacht, dat ik haar
ontdekkingslust ook op dit punt de
vrije teugel moest laten, maar zo
dra zij aanstalten maakte, om met
een potlood de diepte van broertjes
neus te peilen, liet ik die opvatting
los.
•Als Renê uit zijn ledikantje ge
hesen wordt, is mijn dochter erbij.
Ze plaatst haar stoel naast die van
mijn vrouw en bestudeert aandach
tig het werk, dat tot groei en bloei
van een zuigeling moet strekken.
Soms streelt ze haar broer verte
derd over het haar, of beter over
de plaats waarvan mijn vrouw wil
dat er eens lokken zullen gedijen;
een andere keer geeft ze hem een
stevige hand, zodat het krake-
been inderdaad hoort kraken. Als
ze de tenen van baby begint te tel
len en daarbij voor de goede gang
van zaken iedere teen wat opzij
trekt, vinden we het gewoonlijk
tijd, haar stoel op veilige afstand
te plaatsen. Het gevolg is dan wel
een hevig protest, maar mijn vrouw
is van oordeel, dat een huilbui min
der dramatisch is dan een ont
wrichte zuigeling.
J. V.
Maar dan doet liet goed te zien, dat
jc nergens wordt doorgezonden, dat
je nergens wordt weggegrauwd. dat
iedereen een hartelijk woord heeft en
«lat iedereen iets heeft te geven, in
deze dagen heb ik geleerd, dat ook
de zustertjes geborgen zijn in de
Franse gemeenschap. Dat geeft ons
recht te hopen. De tijden zullen eens
veranderen. Dan zal Frankrijk op
nieuw worden wat het vroeger is ge
weest: „la fille ainéc de l'Eglise".
GEREGELDE bezoeksters van
het consultatiebureau voor zui
gelingen, zijn zo langzamerhand
een soort clubje gaan vormen. We
kennen eikaars kinderen en hun
grotere of kleinere kwaaltjes, naar
het verloop waarvan iedere keer be
langstellend wordt geïnformeerd.
Gisteren was er een nieuwelinge
in ons midden, een Indisch vrouw-
t.ie. Klein, popperig type, met een
schat van een baby. Alle ogen gin
gen naar de deur, toen dit tweetal
binnenkwam- Het vrouwtje lachte
bedeesd en zette zich in een hoekje,
waar ze zacht tot haar baby begon
te praten. Het leek even, alsof ze
een deur gesloten had tussen zich
zelf en ons. die direct verder spra
ken over onze „eigen" onderw r-
pen.
U kent dat praten in wachtka
mers. De gesprekken bepalen zich
tot een hele boel afzonderlijke krin
getjes^ tenzij er iemand plotseling
iets zó belangwekkends zegt. dat
iedereen zich tot de spreekster
wendt.
Zo ook nu. Sinds het Indische
vrouwtje was binnengekomen, wa
ren de onderwerpen van gesprek
aan de omstandigheden aangepast.
Het ging over „die zwarten" en dat
ze „zo eigenaardig" waren.
pLOTSELING zei een moeder, die
naast me zat: „Hebben jullie
dat laatst gelezen. In Groningen ge
loof ik, had zo'n mens haar kindje
"oodgeslagen- Omdat het huilde! Is
et niet verschrikkelijk!" Zij had
het niet luid gezegd, maar omdat
iedereen na de eerste woorden di
rect gezwegen had, was er niemand,
die het niet gehoord kon hebben.
Ook het Indische vrouwtje niet. Er
viel een diepe stilte. Het Indische
vrouwtje in haar hoekje, scheen
zich nog kleiner te willen maken,
dan ze al was. Ze voélde de wrok
achter die woorden. De domme haat
van die opmerking.
Opeens ging er een schok door de
wachtkamer. Een wat oudere moe
der (wij beschouwden haar als zo'n
soort voorzitster, omdat zij iedere
keer hier was), zei luid: „Hoe kunt
u dat zeggen! Weet hoe verschrik
kelijk eenzaam en verlaten die moe
der is geweest? Hoe radeloos ze
was, midden in een maatschappij,
die haar vreemd is en die haar af
stoot? Wie van haar buurvrouwen
za]^ er ooit bij haar gekomen zijn,
vóór ze dat deed, om haar te zeg
gen wat wij tegen elkaar gezegd
zouden hebben: „Kind, ga jij er
vanmiddag eens met de kleuters
tussenuit, dan redder ik de boel
eens voor je op!"? Of: ,.En nou
breng je de kinderen eens bij mij,
en dan neem je zelf wat rust!"?
JVJAAR ze lieten haar tobben. O,
dat weet ik zo goed-. De men
sen, die u hier zomaar even veroor-
J~)E MODERNE mens moet zich de hele dag door haasten en daar haast
de gezondheid niet bepaald ten goede komt, is het noodzakelijk zo
efficiënt mogelijk te werk te gaanOok onze kleding moet zo doelmatig
mogelijk zijn.
deelt, zijn te bescheiden om zich zo
maar bij anderen aan te sluiten. Of
om hulp te vragen. Dat moet van
die anderen uitgaan. Maar niemand
schijnt te begrijpen hoe eenzaam
die moeder is geweest in de tijd
vóór ze zich niet meer beheersen
kon. Maar wel had iedereen, net
als hier. de mond vol over die „vui
le boel bij haar", en dat „die men
sen" zo lui zijn en méér van die
dingen, die ze alleen maar van ho
ren zeggen hebben Bah! Met al dat
geschreeuw over naastenliefde en
begrip voor je medemensen, is de
practijk maar bedroevend!"
En toen tot het Indische vrouw
tje: ..Neem me niet kwalijk, me
vrouw, maar ik móést dit wel zeg
gen. Ik weet zeker, dat wij er bijna
allemaal wel over denken zoals ik,
ais we maar even ons verstand ge
bruiken. Ik ben zelf jarenlang in
Indië geweest en ik heb er tiental
len vriendinnen gehad. Goede
vriendinnen, die me in alles ge
holpen hebben om werkelijk thuis
te raken in dat vreemde land. Zon
der haar zou ik er diep-ongelukkig
geworden zijn!"
PIET VIEL als een bom tussen ons
in, maar de atmosfeer was ge
zuiverd. Och, waren er overal waar
mensen samen zijn, maar zulke
vrouwen, die bereid zijn op te staan
om de eenzame te verdedigen. Hier
betrof het een Indisch vrouwtje,
maar elders is het een collega met
wie je samenwerkt, daar een buur
vrouw of een kind in je klas. Men
sen, die „wat anders' zijm hetgeen
schijnbaar de grootste zonde is. Hoe
veel leed zouden we niet kunnen
voorkomen, door eens goed te zijn
voor hen, die eenzaam staan. Ook al
zijn ze anders dan wij. Schrijf dit
op uw spiegel: Als een wandelaar
valt over een steen, dan is dat óók
de schuld van hen. die vóór hem
over de .weg gingen, want zij ver
zuimden de steen aan de kant te
leggen!"
LIESBETH
MU IS ER een groep fabrikanten „in
het geweer gekomen", de „Trois
Hirondelles", die zich erop toelegt
practische en toch elegante kleding te
fabriceren. Onlangs toonden zij hun
lentecollectie aan de pers.
De ontwerpers hebben de noodzaak
ingezien, de vrouw te vrijwaren voor
urenlang passen en daarbij tevens re
kening gehouden met het feit, dat een
vrouw zich van nature aangetrokken
voelt tot „elegance". Klassieke lijnen
en prachtige materialen, dat is het
thema van deze collectie. Er werd
weinig verandering gebracht in de al
gemene lijn, welke door de Haute
Couture werd voorgeschreven voor de
winterkleding. De bustelijn werd ge
accentueerd, de taille smal gehouden,
de heupen óf weggewerkt, óf juist
verbreed door middel van uitstaande
rokken. De lengte is die, welke de
Parisiënne voor zichzelf heeft verko
zen: tot op de helft van de kuit
Hier een korte beschrijving van de
modellen afzonderlijk:
J. P. Gattegno: Japon met twee rijen
knopen, in gevlamde mosterdkleurige
tweed. In de zeer laag uitgesneden boot-
hals wordt een saffraankleurig jersey
frontje gedragen, dat aan één kant los
jes vastgeknoopt wordt.
Basta: Tweedelig costuum van zwart/
wit, gele tweed met een licht blousende
rug, en een band op heuphoogte. De twee
rijen knopen van het jasje lopen door
op de rok, welke een overslag heeft.
Jacqueline Monnin: Japon van grijze
wol met korte aangeknipte mouwtjes, ge
garneerd met opzetstukjes, die voorzien
zijn van een knoop. Deze opzetstukjes
zijn ook aanwezig bij de halslijn en de
zakken, welke schuilgaan in de plooien.
Lempereur: Japon van staalgrijze fla
nel en met zeer sterk uitgesneden arms
gaten. De mouwen eindigen met een punt
op het middel en bedekken de ceintuur
aan weerszijden.
Webe: Kraagloze jas van effen wollen
stof. De neklijn wordt verzacht door een
vouw aan weerszijden.
De hoeden zijn van S. Talbot.
U
KeAt misschien de „Pas-aan"-
serviezen? Wanneer u daar bij toe
val noe nooit van zou hebbm gehoord,
dan vernam u in elk geval wel eens
het een en ander over het beroemde
Beierse porselein, waar die serviezen
van zijn gemaakt.
Het is blank als verse sneeuw en
wer<j als het ware geschapen voor de
,,Pas-aan"-toepassing: fraaie en soe
pele rondingen, die om het zo eens te
zeggen werkelijke schoonheid op na
tuurlijke wijze doen „overvloeien" in
het practisch bruikbare.
Dit vertelde ons de binnenhuisar
chitect Paul Collctte die ln „Ars Lon-
ga" te Breda in de afgelopen jaren
een paradijs wist te scheppen op het
gebied van toegepaste kunst ln de wo
ning. Sinds dat ogenblik voelen we
ook alles voor zijn redenering, dat de
kunstnijverheid in alle onderdelen van
het gemiddelde Nederlandse huishou
den een niet meer te vervangen plaats
innam. Kleur en vorm beheersen (ge
lukkig!) steeds meer ons dagelijks le
ven, Waarvan op deze speciale vrou
wen-pagina dankbaar nota!
(Advertentie)
de volgende advertenties
Procentuele
verdeling der
gezinsuitgave
BroRiC-S.S
Prijsontwikkeling gezinsuitgaven- Indexcijfer* 1949
ioo
z'
Ver zetter
Bel 12<Vo
"8
Onfwikke
.111
119
118
«JU*
Kleding
7 S
114
114
t3°/o^
Woning W/W
voeding
123
123
122
124
123
22JL.
12?
123
123
126
122
133/
124
m\ .Vs*
953
M
J
1954
TN deze grafiek geven
A wij aan, welke deel
van de verschillende
uitgavenposten van het
gezinsbudget opeisen
(uiteraard is hier een
gemiddeld inkomen ge
steld), terwijl in de
tweede plaats wordt
aangegeven hoe van de
ze verschillende onder
delen het prysverloop
1952—1953 was t.o.v.
1949. Zien wij bijv. dat
voor voeding 38 pet.
van het gezinsbudget
wordt vereist, dan blijkt
dat, afgezien van enke
le fluctuaties in de loop
van 1953, het eindresul
taat toch weer onge
veer gelijk ligt aan het
gemiddelde van '52. De
vrij sterke val in Juli,
Augustus 1953 wordt
sterk beinvloed door de
grote prijsdaling in
aardappelen, groenten
en fruit in deze maan
den. De woningkosten,
die 21 pet. van het bud
get omvatten, lopen
vrjjwel constant, totdat
Januari 1954 ten gevol
ge van de huurverho-
stijging vertoont. De
kosten voor kleding zijn
vrij constant, doch lager
dan in 1952. Ontwikke
ling en ontspanning is
enigszins stijgend, ter
wijl verzekering en be
lasting, t.o.v. 1952 aan
zienlijk hoger liggen.
Het totaal beeld geeft
voor '52 en '53 een ge
middeld van 120, terwijl
Januari 1954 begint met
een totaal indexcijfer
van 123.
pR zijn in ons land zowel
liefhebbers van vissen
als liefhebbers van vis.
Vis is zó rijk aan eiwit
ten, vitamines en voedings-
zouten, dat ze in voedings
waarde zeker niet onder
doet voor vlees, terwijl ze
bovendien goedkoper is.
Een visschotel kan een
sieraad voor uw tafel zijn
en indien goed bereid
een streling voor de tong
Hoe en wanneer U de
verse vis ook opdient: koop
ze kort voor het gebruik.
Kookt U ze in water, doe
dat dan niet te lang en
dien de vis meteen op met
sen goed-smakende saus.
Neemt U daarentegen
bevroren of gerookte vis,
laat deze dan enige tijd
voor het gebruik in de
keuken liggen om op tem
peratuur te komen.
En nu de recepten voor
4 personen:
Kabelianw in tomatensaus
300 g kabeljauwmoten,
zout, een schijf ui, 5U
g boter of margarine. 2
eetlepels tomatenpuree,
1 eetlepel aardappel
meel.
De moten afspoelen en
zouten. De tomatenpuree
in een pan of vuurvaste
schaal verdunnen met on
geveer 214 dl water. De ui
snipperen De vis en ui in
de tomatensaus leggen en
klontjes boter of marga
rine op de vis leggen
Hierover beschuitkruimels
of paneermeel strooien. De
pan of schaal sluiten en
het geheel aan de kook
brengen. De vis gaar ko
ken in IS a 20 minuten.
Het vocht binden met een
papje van aardappelmeel
en water.
Voor dit gerecht kan zo
wel verse als bevroren ka
beljauw genomen worden
Bevroren kabeljauw eerst
laten ontdooien.
Gefileerde schol.
2 schollen, zout. desge
wenst mosterd; ui. pe-
terseliestengels, 80 g bo
ter of margarine. 40 g
(4 eetlepels) bloem,
azijn, een zure augurk.
De schollen (laten) file
ren. De graten en kop met
14 1 water en zout, een
stukje ui en peterselie aan
de kook brengen en een
kwartier laten trekken. Het
nat zeven. De filets zou
ten, desgewenst met een
weinig mosterd inwrijven,
en oprollen met de velkant
naar binnen. De filetsrol-
ietjes tegen elkaar zetten
in een vuurvaste schaal of
pan. Een scheutje visbouil
lon er over gieten en de
vis gaar koken in 15 a 20
minuten. Van de rest van
de visbouillon een gebon
den saus maken. Hiertoe
de helft van de boter of
margarine smelten en de
bloem cr even in verwar
men. Bij scheutjes tegelijk,
onder roeren, de visbouil
lon toevoegen. De saus
steeds even aan de kook
laten komen alvorens
nieuwe visbouillon toe te
voegen. Wanneer de saus
goed van dikte is, van het
vuur af de rest van de bo
ter of margarine in kleine
klontjes er door kloppen.
De saus op smaak afma
ken met een eetlepel azijn
en een zeer fijngehakte
zure augurk.
Schelvisschotel.
500 g schelvis, 1 k Ui
kg aardappelen, vissaus
van 14 '1 visbouillon of
water met een bouillon
blokje, 40 g boter of
margarine, 40 g bloem
en een paar eetlepels
fijngesneden peterselie;
een citroen.
De schelvis koken en
van vel en graat ontdoen.
De aardappelen schoon
maken, gaarkoken in wa
ter en. in dikke plakken
snijden.' Een vuurvaste
schaal invetten met boter
of margarine. Een laag
aardappelen er in leggen,
daarop een laag vis en een
schep peterseliesaus Zo
doorgaan totdat de schaal
gevuld is: hierbij de bo
venste laag uit aardappe
len laten bestaan. Op de
aardappelen nog een paar
klontjes boter of margaii
ne leggen en het geheel
doo'r en door heet maken.
De schotel garneren met
partjes citroen.
(Van een bijzondere
medewerkster)
TEGEN een Italiaans décor,
met antieke zuilen, gondels
en een nóg schevere toren dan
die van Pisa, droegen Amster
damse mannequins in het Carl
ton de nieuwste schoenen voor.
De Italiaanse mode is op schoe-
nengebied wèi toonaangevend,
dit wilde de achtergrond mis
schien suggereren. De lange,
smalle en spitse leest, die van
daar gepropageerd wordt, wint
van de Nederlandse vrouw noch
tans eerst aarzelend het hart. De
Spaanse lijn, ook lang en spits
toelopend, maat minder absoluut
dan de Italiaanse< is daarom hier
nog even practischer.
Het „Modecentrum" voor de
schoenen en lederbranche, een
stichting waar alle organisaties
op leergebied bij zijn aangeslo
ten, liet in deze revue, de meest
representatieve modellen passe
ren, die de fabrikanten voor het
a.s. vooriaars- en zomerseizoen
Blauw suède schoen met een
simpele garnering. De hak is
solide.
hebben ontworpen- Hierbij werd
geen naam genoemd alle re
clame bleef aan deze demon
stratie vreemd!
DE, SHOW opende met wan
delschoenen, en voerde via
zijwegen en grapjes naar het
middaguur, om eerst na het
avondfeest te sluiten!
De flat is en blijft een geliefd
stuk op de schoenenplank: een
naturel kleurig paar had een
originele touwgarnering.
Kopergarnering gal ook deze
zomer zeer veel gedragen wor
den, maar een rinkelend rijtje
koperen munten, dat een flatje
versierde, zagen wij liever in on
ze portemonnaie!
Nóg flatter dan flat zijn de
ballerina's, schoentjes die in het
geheel geen hak, of een papier
dun leertje hebben. Ze zullen
zeer laag geprijsd worden en
daarom kan een jong en slank
meisje wel enkele paren in ver
schillende kleuren gebruiken!
(Wat de prijzen aangaat mag we)
opgemerkt worden- dat wij hier
:n Nederland in een oase leven.
Wij hoorden me daar even, dat
overal elders de schoenen buiten
het bereik van het grote publiek
liggen).
ITAD MEN gedacht, dat de mo
gelijkheden van nylon al
uitgeput waren? Nylon maakte
een glorieuze entree in de
schoenen wereld: gecombineerd
met leer waren er de sierlijkste
en luchtigste zomerschoenties:
het nylon was dan als matje ge
vlochten of in een eenvoudig
open motief geweven.
Moccasins zeggen: het gemak
dient de mens: niets soepeler
dan zo'n oprolbaar model! Bij
een gewone schoen is het boven
leer tusen onder- en binnenzool f
gestikt, de moccasins laten het -
bovenleer onder de voet in bin
nenzool doorlopen. De vervaar
diging geschiedt geheel met de
hand!
Maar ook bij alle andere mo-
dellen wordt gestreefd naar
souplesse. De zool wordt dun
ner en dunner zonder aan dege
lijkheid in te boeten, want het
beste leer wordt hier speciaal
voor bewerkt.
Bij de sandalettcs kan men
heus niet meer van „schoeisel"
spreken- Daar wa~ een onzicht
baar hakkebandie bij in een ge
broken rose tint. waar de licht
voetige Diana ééns zo snel mee
ter jacht was gegaan!
Jy/JAAR ook voor de conserva
tievere koopster zal er keu
ze te over zijn: het hakje van 3
tot 4 cm., met sierlijk doorlopend
zooitje, was ruim vertegenwoor
digd en van een elegant zwart
suède model moest zelfs verra
den worden, dat het een steun
zool verborg.
Voor de gekledere schoen is
de asymetrische suit dankbaar
aanvaard in bescheiden vormen,
maar ook zagen wii veel model
len met een zeer korte voor
schoen waar de garnering dan
een sluitend handie in legde.
Enkele uitgeweken Tsjechen
vestigden zich in België en Ne
derland om hun hdndwerk weer
op te vatten: van hen zagen we
de gevlochten naturelkleurige
handschoentjes die aan de vroe
gere opanken dot.) denken.
Er zullen veel naturel- en
beige tinten worden gedragen,
maar ook kersrood en grijs zal
gewild zijn: blauw in beschei
den mate.
Zo hebben wii dus al heel wat
Rood suède flat. De ballerina's
zijn volgens hetzelfde idee ont-
worpen, maar nóg platter en
soepeler
m m. m m m mm.-» m m m m m mmm mmm mm
met de schoentjes gewandeld en
zijn nu aan het coctail uur geko-
men. Al hoger en hoger streeft
de hak!
Van goud en strasz, van satijn
en zilver- in zwart, in kers- en
purperrood stapten de band-
schoentjes en avondmuilt.ies J
voorzichtig voorbij. Op naald- i
dunne hakjes!! I
Had de_ huidige avondschoen
bestaan vóór het steltlopen werd j
uitgevonden, dan was men nooit
aan stelten toe gekomen!
Wanneer zo'n hakje van het
beste hout en in de goede draad-
richting wordt gesneden, breekt
het niet licht, maar voor alle ze-
kerheid zijn de meesten toch
doorboord en met een stalen t
pen versterkt- J
ZOLANG de fijne enkeltjes niet t
met een stalen pen verste-
vigd zijn. is het ongeoefend dra- J
gen van dez° schoentjes geen si- S
necure! J
Wij komen nu met de heren
achteraan! Op de show werden
de herenmodellen spaarzaam tus-
sen de damesschoenties door ge-
toond.
De z.g, Budapesterleest in zwa-
re uitvoering haalt o.i. niet bij
de spitsere Italiaanse, die dank
zij dun soepel onderwerk min- J
der aan de polderwerker doet
denken.
Er liepen een paar sandalen t
voorbij .net zoveel riemen en
gespen, dat men evengoed in een
paar koffertjes had kunnen stap-
pen!
